15.05.2014

flutti Steingrímur J. Sigfússon varnarræðu á Alþingi Íslendinga fyrir tiltektir sínar í bankamálum þjóðarinnar. Við þær afleiðingar glímum við enn þann dag í dag.

 

Steingrímur lýsir í ræðunni  hvernig hann flutti innistæður landsmanna úr gjaldþrota búunum  yfir í það sem hann kallar nýju bankana sem skuldir þeirra og flutti síðan handvaldar eignir því til viðbótar sem andlag innistæðnanna. Auk þess, sem hann minnist auðvitað ekki á,  sem hann flutti valdar gjaldeyriseignir skuldheimtumannanna með til þess að greiða fyrir hlutafé þeirra þegar hann svo afhenti þeim tvo nýju bankana. En bæði Íslandsbanki og Aríon banki eru í eigu þessara aðila og vinna því fyrst og fremst fyrir hagsmunum eigenda sinna.  Sem fara ótrúlega saman við almenn sjónarmið innlendra skuldara sem nú á að gera sem mest fyrir.

Svo prentaði Steingrímur væntanlega  peninga eins og þurfti til að hreykja sér af „fullfjármögnuðum“ íslenskum bönkum í eigu erlendra  vogunarsjóða. Landsbankann gerði hann hann alfarið að ríkisbanka  og gerði þjóðinn að borga risavaxið skuldabréf í gjaldeyri sem hún veit ekki hvernig á að gera.

Honum verður í ræðunni tíðrætt um ákvæði Stjórnarskrárinnar um eignarréttinn sem hann svo fótum tróð  sjálfur með auðlegðarskattinum á sömu dögum, sem er önnur saga.

Öllu þessu lýsir Steingrímur í ræðu sinni á Alþingi þann 15.05.2014 sem nálgast má hér.

http://www.althingi.is/altext/upptokur/raeda/?raeda=rad20140515T205625

Allar þessar aðgerðir sem hann þar lýsir leiddu til þeirrar hörmulegu niðurstöðu sem íslenska þjóðin er í í dag. Gjaldeyrishöft, snjóhengjur og hverskyns píslir sem ekki er útlit fyrir að létti í bráð. Hann minnist auðvitað ekki á það hvernig Forsetinn bjargaði þjóðinni frá Icesave hremmingunum sem hann ætlaði blákalt að leggja á bak hennar. 

Leiðir Steingríms í hruninu urðu til þessa að koma sem allra mestu af gjaldþroti einkabankanna yfir á herðar almennings og þeim ómælda skaða sem þessi einkafyrirtæki ullu saklausu fólki. Icesave var að vísu bægt frá en við sitjum enn eftir með þá hnúta  sem þessi maður batt  okkur með í bankamálunum.

Auðvitað var engin önnur leið rétt i bankahruninu  en sú gjaldþrotaleið sem íslenskum fyrirtækjum er skylt að fara.  Ríkið gat alveg eins gert ráðstafanir til innlendra innistæðutrygginga í því tilviki. Sparað okkur skilanefndirnar og alla þá endaleysu. Við gátum stofnað nýjan banka sem við ættum sjálfir landsmenn á grundvelli nýrra laga sem við settum sjálfir án tillits til annarra.  Við gátum tekið byggingar gömlu bankanna eignarnámi og allt innbú. Við gátum gert hvað sem okkur sýndist sem frjáls og fullvalda þjóð utan Evrópusambandsins með eigin gjaldmiðil sem bjargaði óneitanlega öllu fyrir okkur í samanburði við Evrulöndin. Og svo auðlindirnar. fiskimiðin og fólkið sjálft.

Það var upphaf ógæfu Íslands í dag , að Austurvallarindjánarnir börðu Steingrím J. Sigfússon til valda í búsáhaldabyltingunni. Allar þjáningar okkar síðan í fjármálum eru  afleiðing af tiltektum hans og fylgismanna.  Og gleymum  því heldur ekki hvaða flokkur og hvaða forystumaður hjálpaði mest til að koma honum til valda. Vonandi hefur honum eitthvað lærst af reynslunni  svo að þeir atburðir endurtaki sig ekki.

Íslenska þjóðin  þarf alvarlega og fljótt að hugleiða hvort hún á ekki skaðabótakröfur á hendur þrotabúum gömlu bankanna. Ræða Steingríms frá 15.05.2014 gefur fyllsta tilefni til þess.

Veröldin er full af snillingum

á maídögum ef menn hafa tekið eftir því.

Í dagsins önn dettum við sífellt um einstök atriði sem bara snillingar hafa gert. Maður heyrir lag í útvarpinu og maður spyr sig hver gerði þetta fallega lag? Og þennan texta? Ótrúlega fallegt hvorutveggja. En það má helst ekki minnast  a textahöfundinn án afleiðinga. Perlur sem þjóðin á í pússi sínu um ókomna tíð.

Maður heyrir samræður fólks um litla hluti. Maður sér vini faðmast, börn að ærslast, gamlingja staulast eins og Louis Armstrong syngur um. Allt saman núna í  maímánuði á laugardegi þegar sól skín í heiði. Sumarið er ávallt framundan í maí með fyrirheit um eitthvað betra, eitthvað stórkostlegt. Hvað sem það nú annars er. Stemningin verður öðruvísi í júní og júlí.

Maður heyrir kannski  fyrirlestur hjá manneskju sem maður hefur aldrei heyrt né séð fyrr. Og maður tendrast upp af hrifningu. Maður fær nýja sýn á ákveðið málefni. Svo heyrir maður aðra manneskju hræra sömu pólitísku steypuna frá í vetur sem  maður er orðinn dauðleiður á og búinn að afgreiða sem ranga niðurstöðu. Stundum er  maður heldur engu nær eftir að hlusta á samherja tala um daginn í dag og hvernig framtíðin muni verða svo miklu betri þegar búið verður að  laga hlutina.  Þú ert ef til vill efins vegna langrar reynslu af öðru, margra gamalla vonbrigða og mistaka. Og vegna hækkandi aldurs er ólíklegt að framtíðin verði eitthvað skárri en núið.

En það er samt maímánuður. Lítið barn kemur þér á óvart með sjónarhorn sem þú hefur ekki hugsað út í áður. Þú sérð fugl á götunni sýna allt að mennska greind í að þekkja umhverfi sitt. Þú sérð grösin gróa, tréin laufgast og öll veröldin virðist syngja á þessum maídögum. Hvað er það sem í raun og sannleika skiptir máli? Pólitík? Kosningarnar framundan?  Réttlætið sem fæstir ná þessa heims en sífellt þrá? Meiri peningar, leiðréttingar, meiri peningar." Penger og penger" söng Bör Börsson á Öldurstad þegar hann gekk þjóðveginn og maður veltist um að hlæja undir lestri Helga Hjörvar. Allir vilja meira en þeir hafa en réttlæta það með því að það sé í rauninni bara leiðrétting og viðurkening á gömlu ranglæti.

Veröldin er full af snilld og snillingum. Þú ert kannski snillingur bara af því að skynja snilldina í söng fuglanna og þá aðsra snilld sem er á ferð allstaðar á þessum fögru maídögum. Kannski er enginn snillingur bara venjuleg manneskja. En er ekki manneskjan sjálf bara snilld í sjálfu sér.

Louis Armstong lofsyngur veröldina eins og hún getur best orðið. Vissulega er hún margbreytileg og ekki allir sem eru að upplifa daginn í dag á sama hátt. En einhvern tímann finna eða hafa fundið flestir maídag í hjartanu. Kannski ekki í ár, en kannski næsta ár. Og fyrir suma er hann kannski  liðinn eða bara kom aldrei?

En samt finnst mér að veröldin sé full af snillingum sem ég vildi frekar líkjast en ekki. 

Hversvegna bara við?

sem eigum að þjást vegna glæpaverka stjórnenda Landsbankans, Glitnis og Kaupþings? Hversvegna eigum við landslýður að búa við endalausar píslir sem afleiðingar af fjármálaafglöpum Þistilfirðingsins? Af hverju telja núverandi ráðamenn sig bundna af því að spila úr Landsbankakaplinum með stóra skuldabréfið sem afglapinn mikli lagði?

Það eru fleiri en ég hissa á stöðu málanna. Í Fréttablaðinu, sem ég les venjulega ekki ,þá rakst ég óvænt á skoðanabræður. Ég er afgreiddur í besta falli í mínum Sjálfstæðisflokki með þöggun manna sem ekkert virðast vita dýrðlegra en slitastjórnir og endalausa nauðasamninga.  Ég mun líklega deyja í gjaldeyrishöftum eins og ég fæddist  í 1937. Þeir segja samt hinsvegar  fátt nauðsynlegra en að aflétta þeim segja þeir og ég á að trúa. Það sé bara því miður ekki ekki hægt vegna uppgjörsmála gömlu bankanna. Þeir sem þeim stjórnuðu og tjóninu ollu eru allir utan rimlanna þó að  þjáningar fólksins séu raunverulegar dag frá degi. Maddoff var settur í 350 ára fangelsi fyrir að snuða minna en prósent af Bandaríkjamönnum. Hér er hægt að svínbeygja heila þjóð og sleppa með það. 

Svo stendur í Fréttablaðinu skrifað af 4 málsmetandi höfundum þeim Ólafi Elíassyni, Agnari Helgasyni, Torfa Þórhallsyni og Ragnari F.Ólafssyni : (sem fyrr feitletrar bloggari að vild)

"Íslenskir skattgreiðendur hafa nú þegar orðið fyrir gríðarlegum kostnaði vegna gjaldþrots einkarekinna banka og enn hvíla óuppgerð þrotabú þeirra á þjóðinni eins og mara.

 

Í vinnuskýrslu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins frá 2012 kemur fram að fjárhagskostnaður íslenska ríkisins vegna hruns bankanna á Íslandi hafi verið um 44% af þjóðarframleiðslu, eða u.þ.b. 740 milljarðar. Auk þess þurfti ríkissjóður að auka skuldir sínar um 70% af landsframleiðslu eða um 1.200 milljarða með tilheyrandi kostnaði vegna falls þessara fyrirtækja.Það er fráleitt óréttlæti að skattgreiðendur á Íslandi hafi þurft að bera slíkan ofurkostnað vegna gjaldþrota einkarekinna banka. Raunar stríðir slík ráðstöfun einnig gegn yfirlýstri stefnu Evrópusambandsinsog Bandaríkjastjórnarum gjaldþrot einkarekinna banka. Þar er gert ráð fyrir því að hluthafar og kröfuhafar eigi að bera kostnaðinn af falli slíkra fyrirtækja og jafnvel aðrir aflögufærir bankar, en alls ekki skattgreiðendur.

 

Í ljósi þessa er furðulegt að orðræðan á Íslandi skuli snúast mest um hagsmuni og meintan rétt kröfuhafa föllnu bankanna í stað þess að snúast um óréttmætt fjárhagstjón íslenskra skattgreiðenda.

Sumir ganga svo langt að tala um íslenskar og erlendar eignir þessara kröfuhafa í þrotabúum bankanna. Hið rétta er að þeir eiga engar slíkar eignir. Þeir eiga aðeins kröfur í þrotabúin sem eru algerlega háðar íslenskum gjaldþrotalögum og verða ekki að eignum fyrr en þrotabúið hefur verið gert upp samkvæmt þessum lögum. Þrotabúin hafa nú fengið fimm ár til að hámarka heimtur, og það er orðið löngu tímabært að klára uppgjör þeirra í samræmi við lög um gjaldþrotameðferð og gjaldeyrishöft. Eina eðlilega niðurstaðan er sú að kröfuhafar fái greitt úr þrotabúum eingöngu í íslenskum krónum eins og dómafordæmi er fyrir. Á sama tíma ber stjórnvöldum skylda til að sækja bætur fyrir þann skaða, sem bankarnir ollu þjóðinni, í þrotabú

þeirra. Íslenska ríkið ætti með réttu að vera stærsti kröfuhafinn í þrotabú föllnu bankanna.

 Til samanburðar mætti hugsa sér dæmi um olíufyrirtæki starfrækt á Íslandi, sem hefði mengað náttúru landsins með þeim afleiðingum að íslenska ríkið hefði þurft að kosta til meira en 1.000 milljörðum til að hreinsa eftir það. Nú væri fyrirtækið farið í gjaldþrot og þá ætluðu kröfuhafar í þrotabú olíufyrirtækisins að fá allar eigur þrotabúsins en íslenska ríkið ætti ekki að fá neitt. Það er ljóst að slík ráðstöfun stenst ekki skoðun. Það sama gildir um uppgjörið á þrotabúum bankanna.

 Í samræmi við þær reglur sem Evrópusambandið og Bandaríkjastjórn hafa sett til að verja skattgreiðendur þegar einkareknir bankar verða gjaldþrota, ættu íslensk stjórnvöld að beita sektum, sköttum eða öðrum meðölum sem leynast í vopnabúri fullvalda ríkis til að sækja bætur fyrir það fjárhagstjón sem fall bankanna olli íslenskum skattgreiðendum. Ríkissjóður Íslands má undir engum kringumstæðum fara óbættur frá málinu.

 Heimildir

1. https://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12163.pdf

2. http://europa.eu/rapid/press-release_MEMO-13-1140_en.htm?locale=en

3. http://www.fdic.gov/about/srac/2012/gsifi.pdf "

Íslendingar sitja uppi með alla þá spilagaldra sem Þistilfirðingurinn  lagði í bankamálum og álíka vitleysum þó að honum mistækist að koma á okkur SvartaPétri Icesave-skuldarinnar. Okkur er ætlað að bera allt tjónið sjálfum? Það er enginn sem talar fyrir okkar hagsmunum. Allir virðast vera talsmenn erlendra hagsmuna.  Biðja undirdánugast afsökunar á tilvist sinni og þora ekki að tala upphátt um okkar eigin skaða.

Hvílíkir aumingjar finnast mér íslenskir stjórnmálamenn upp til hópa vera að þeir skuli ekki taka til varna fyrir þjóðina. Horfa upp á það að leiguþý erlendra hrægammasjóða stjórni hér viðskiptabönkunum okkar og sitji yfir hvers manns koppi í efnahagslífinu og stjórni umræðunni að mestu leyti.  Það virðist enginn kollur öðrum hærri í þeirri hjörð þegar kemur að því að standa í lappirnar og verja Ísland.

Hversvegna eigum við Íslendingar  bara að þjást? 

Góð grein um Reykjavíkurflugvöll

frá Jóni Karli Snorrasyni flugstjóra í Mb. í dag. Jón Karl skrifar svo:(bloggari feitletrar að vild)

 Ótrúleg aðför er nú gerð að Reykjavíkurflugvelli, sérstaklega af borgarfulltrúum Samfylkingar og ákveðnum sjálfstæðismönnum. Þessir fulltrúar sjá ekki borgina austur fyrir Öskjuhlíð að því er virðist. Það er eins og allt sem máli skiptir skuli vera í miðbænum, 101, eða í Vatnsmýrinni, þótt flest rök mæli með því að byggja fremur upp almenna þjónustu og sjúkrahús austan við Elliðaár þar sem umferðaræðar liggja í kross í allar áttir.

 

Bendi ég sérstaklega á hið stórgóða landrými við bakka Elliðaár, þar sem Steypustöðin, BM Vallá, bílasölur og ýmis salt- og jarðvinnufyrirtæki borgarinnar eru nú. Þarna er mikið landrými beggja vegna árinnar og sérlega veðursælt og skjólgott fyrir austan- og norðanáttum, þar sem Esjan góða skýlir mun betur fyrir norðanáttum en við Lækjargötuna og 101.

Ég trúi því að þarna verði byggður upp nýr miðbær, þegar nýir menn með framtíðarsýn komast til valda, ekki þessar miðbæjarrottur í 101.

Reykjavíkurflugvöllur hefur öðlast sess sem sérlega vel staðsettur fyrir innanlandsflug og kennslu- og einkaflug og öðlast hefðarrétt sem ekki á að hrófla við, enda í útjaðri borgarinnar til suðvesturs.

Ég undrast að aldrei skuli vera rætt við og fengið álit manna sem starfað hafa á flugvellinum við t.d. áætlunarflug í áratugi og þekkja því aðstæður og hafa kannski hugmyndir um hvað betur mætti fara sem þó ekki rýrir notagildi flugvallarins og eins að borgin fengi meira rými næst miðbænum.

Ég hef starfað á Reykjavíkurflugvelli frá 1968, fyrst sem hlaðmaður flugvéla og á farþegaafgreiðslu Flugfélagsins. Síðan sem flugnemi í nokkur ár og svo flugmaður á Fokker-flugvélum FÍ eða í samtals um 20 ár.

Skoðun mína hef ég oft látið uppi um að gera flugvöllinn meira aðlaðandi fyrir borgina. Flugvellir þurfa ekki alltaf að vera ljótir og ruslaralegir fyrir umhverfið, eins og Reykjavíkurflugvöllur var vissulega í áratugi. Á síðustu árum hefur margt verið gert til að snyrta og fegra umhverfi hans en gera má meira. Mín hugmynd er sú, að gera flugvöllinn til frambúðar þannig úr garði, að ekki þurfi að þrasa meira um framtíð hans á þessum stað, hann er hvergi betur kominn, nema ef væri á Bessastaðanesi, sem væri stórgóður staður fyrir flugvöll, enda nánast á miðju Stór-Reykjavíkursvæðinu og óskert að- og fráflug sérlega gott í allar áttir.

Í Reykjavík má lengja austur/versturbraut um 800-1000 metra út í Skerjafjörð, þannig að gera megi góð blindflugsaðflug inn á báða enda og yrði sú flugbraut aðalflugbraut sem nota má í 90% tilfella.

Ég mundi leggja eindregið til að lögð yrði hitalögn í yfirborð annarrar flugbrautarinnar þar sem affall úr geymum á Öskjuhlíð rynni um en hleypa mætti aukahita á þegar suðvestan éljagangur gengur yfir, sem kemur fyrir nokkra daga á hverjum vetri. Þá væri hægt að leggja af þriðju brautina. Þannig yrðu lendingar og flugtaksskilyrði gerð örugg með tilliti til bremsu og hliðarvinds, enda flugbrautin þá auð af snjó og ís. Þetta yrði einstætt á heimsvísu!

Stytta má hæglega braut 19, norður/suðurbraut alveg að Hótel Loftleiðum, þannig að hún yrði samt sem áður um 1000 metrar. Þannig mundi allt aðflug yfir miðbæinn hækka verulega þar sem lendingarþröskuldur færist mun sunnar. Þessa flugbraut gætu allar smærri flugvélar áfram notað í báðar áttir eftir vindátt, og t.d. Fokkerar og Dash-flugvélar Flugfélagsins einnig þegar hliðarvindur á austur/vestur-brautina er orðinn of mikill, enda þurfa þá stærri flugvélar styttri flugbraut til lendinga og flugtaks.

Ég tel að þarna mætti hæglega gera flugvöllinn stórgóðan og stolt Reykjavíkur um ókomin ár. Það þykir mikill kostur víða erlendis að hafa innanlandsflugvöll eins og við höfum nú í Reykjavík nánast í miðbænum.

Einnig getur Reykjavíkurflugvöllur áfram þjónað sem varaflugvöllur fyrir millilandaflugið frá Keflavík, sem í 80-90% tilfella er bara um pappírslegan flugvöll að ræða, þar sem eldsneyti á varavöll er í lágmarki vegna nálægðar við Reykjavíkurflugvöll, t.d. í norðanátt og björtu veðri, þegar ekkert er til fyrirstöðu að lenda í Keflavík þarf að hafa eldsneyti á varaflugvöll, hvort sem hann er í Reykjavík, á Egilsstöðum eða í Glasgow, alltaf og það skiptir máli hvort flugvélin þurfi að bera einungis 2,5 tonn eða 6-10 tonn aukalega. Það kostar nefnilega mikla peninga á ársgrundvelli að bera eldsneyti sem ekki er þörf fyrir.

Lítið mál er að gera steyptan stokk undir Suðurgötuna fyrir umferðina í hverfið í Skerjafirði og færa síðan flugtengda starfsemi, eins og Fluggarðana, suður fyrir austur/vesturbrautina , í Skerjafjörð, svo sem flugskóla og einkaflug með flugskýli og flughlöð, en gefa borginni eftir athafnasvæði nær miðborginni fyrir norðan afgreiðslu Flugfélagsins, en þar þarf að byggja nýja flugstöð fyrir innanlandsflugið á sama stað, enda styst fyrir þá sem þurfa að nota flugið út á land.

Með von um að hugmyndabanki landsmanna komi að þessu stórmáli sem Reykjavíkurflugvöllur er og hefur verið stórum hluta landsmanna í gegnum áratugina.

Trúi ekki öðru en að settur nefndarformaður, Ragna Árnadóttir, kalli til reynslubolta úr fluggeiranum, sem skipta hundruðum, til að leggja þessu þjóðþrifamáli lið."

Ég er náttúrlega ekki sammála Jóni Karli um að skerða núverandi flugbrautir hætishót. Flugvöllur er stolt hverrar borgar í Bandaríkjunum þar sem maður þessir til. Undirstaða tekna borgar af samgöngum og viðskiptum. Nokkuð, sem Latteliðið hugsar lítið um, er, að það eru viðskiptin og athvafnalífið sem færa því þægindin sem koma með borgarlífi. Borg án samgangna er ekki borg heldur fornleifar. Það á að endurbæta flugvöllinn og lengja A-V út í sjó með Suðurgötustokk.

Reykjavíkurborg getur ekki sannað eignarrétt sinn á neinu landi undir Reykjavíkurflugvelli utan einhverra fermetra sem hún sannanlega keypti af Eggerti Briem ú Vatnsmýrarbletti 5 vegna hollenska veðurflugsins 1919. Allt annað land var tekið eignarnámi undir völlinn og Bretar afhentu hann til baka til íslenska ríkisins 1947 í heilu lagi. Þetta skulum við verja í líf og blóð.

Jón Karl fer villir vegar þegar hann heldur að  frá Rögnu-nefndinni komi eitthvað bitastætt sem gagnist ef óbreyttur meirihluti situr í Reykjavík. B.Dagur og S.Björn létu skipa þessa nefnd í Machiavellskri fléttu sinni til að drepa málinu á dreif fram yfir kosningar. Einbeittur brotavilji þeirra kumpána stendur hinsvegar til að eyðileggja Reykjavíkurflugvöll fái þeir til þess styrk.

6.maður á lista Sjálfstæðismanna

í Reykjavík skrifar í Morgunblaðið í dag.

Marta Guðjónsdóttir vekur athygli fyrir að skilja kjarnann frá hisminu á skýran og skilmerkilegan hátt. Marta skrifar:(Bloggari sleppir kaflafyrirsögnum en feitletrar að vild sinni!)

" Vesturbærinn í Reykjavík er heillandi borgarhluti, misgamalla en heilsteyptra íbúðahverfa og rótgróins mannlífs. Hann á sér langa og fjölbreytta sögu og þar má ljóslega lesa reykvíska byggingarsögu, allt frá elstu húsunum við Vesturgötu frá því á 19. öld, og fikra sig til nútímans, upp Stýrimannastíginn, yfir Landakotshæðina og suður á Haga og Ægisíðu.

Nýtt aðalskipulag Reykjavíkur og útfærslur þess í nýlegum hugmyndum að hverfaskipulagi, eru alvarleg ögrun við mörg íbúðahverfi þessa borgarhluta, sérkenni þeirra og yfirbragð.

 

Innan skamms eiga að rísa drungalegir íbúðakassar við Mýrargötu í hrópandi misræmi við gömlu húsin við Nýlendugötu, Bakkastíg og Vesturgötu.

Þrengja á mjög að byggðinni í fullbyggðum hverfum með því að fara inn á lóðir íbúa og nýta þær til uppbyggingar. Þannig er gert ráð fyrir byggingum á bílskúrslóðum og bílastæðum við Hjarðarhaga, Meistaravelli og á KR-svæðinu við Flyðrugranda. Gert er ráð fyrir að byggt verði á lóð skólagarðanna við Þorragötu. Fá græn svæði eru orðin eftir í hverfinu og með þessu skipulagi fær ekki einn einasti grænn blettur að vera í friði.

 

Einnig er gert ráð fyrir miklum breytingum á gatnakerfinu í hverfinu. Opna á götur og þrengja stofnæðar. Grenimelur og Reynimelur verða opnaðir út á Hofsvallagötu, Kaplaskjólsvegur út á Hringbraut, Víðimelur út á Birkimel, Hagamelur út á Hagatorg sem gerir Melskólann að umferðareyju og síðast en ekki síst þá verður Hringbrautin þrengd og gerð að svokallaðri borgargötu eins og Borgartúnið og Hofsvallagatan er.

Þessar þrengingar munu beina bílaumferð í síauknum mæli inn í íbúðahverfin. Þrengingar við Hofsvallagötu hafa nú þegar aukið umferð ökutækja gegnum íbúðahverfi Melanna um 1.000 bíla á dag. Hvað ætli þeir verði margir þegar búið er að þrengja Hringbrautina líka?

 

Vesturbæingum var illa brugðið þegar þeir sáu þessar hugmyndir og urðu agndofa og gagnrýndu þetta skipulag harðlega. Þá brá borgarstjórnarmeirihlutinn á það ráð að svæfa málið. Það er ekki nýlunda hjá þeim að svæfa óþægileg mál og það er heldur ekki tilviljun að bakkað er í málinu einmitt á þessum tímapunkti rétt fyrir kosningar.

Það er augljóst mál að Samfylkingin og Björt framtíð ætla sér að halda áfram að vinna að þessu umdeilda hverfaskipulagi fái þeir stuðning til þess í komandi borgarstjórnarkosningum. Enda byggist hverfaskipulagið á Aðalskipulaginu sem Dagur B. Eggertsson fullyrti á borgarstjórnarfundi 6. maí sl. að ekki ætti að bakka með. Meirihlutinn hefur unnið að þessu skipulagi allt kjörtímabilið og kostnaðurinn við það verður kominn upp í 150 milljónir á þessu ári. Það er því ekki trúverðugt að Samfylkingin og Björt framtíð séu hætt við þessi áform sín, það er einfaldlega verið að kaupa sér tíma rétt fram yfir kosningar og svo verður skipulagið keyrt í gegn, ekki bara í Vesturbænum heldur um alla borg.

 

Borgarbúar hafa því miður reynslu af slíkum vinnubrögðum Samfylkingar og Bjartrar framtíðar. Þegar 12.000 foreldrar mótmæltu skólasameiningum í borginni þá var málið svæft rétt á meðan mestu mótmælin áttu sér stað og voru svo keyrðar í gegn.

Vesturbæingar muna líka fundinn í Hagaskóla þegar þess var krafist að breytingarnar á Hofsvallagötu yrðu dregnar til baka. Á þessum sama fundi lýstu íbúar yfir áhyggjum sínum af stóraukinni umferð inn í hverfið eftir breytingarnar á Hofsvallagötunni og bentu á að öryggi barna sem eru að leik eða á leið í og úr skóla væri ógnað. Á þetta hefur ekki verið hlustað og þessar framkvæmdir hafa ekki verið dregnar til baka að fullu þrátt fyrir vilja íbúa og nú stendur til að setja 150 milljónir í að breyta götunni enn meira.

Þá hefur heldur ekki verið hlustað á þá 70 þúsund einstaklinga sem mótmælt hafa lokun Reykjavíkurflugvallar í Vatnsmýrinni. Undirskriftasöfnuninni var stungið undir stól og látið eins og hún hafi aldrei átt sér stað.

Þetta er nú allt samráðið og íbúalýðræðið sem Samfylkingin og Besti flokkurinn/Björt framtíð boðuðu og staðfestir hvernig farið er gegn hagsmunum og vilja borgarbúa í hverju málinu á fætur öðru."

Það er ánægjulegt að farið sé að heyrast í frambjóðendum Sjálstæðisflokksins. En 3 af listanum skrifa í Moggann í dag. Menn hafa túlkað þögnina fram að þessu sem svo að frambjóðendurnir hefðu lítið til málanna að leggja. Marta fyrir sitt leyti afsannar þá kenningu með því að fletta ofan af meirihlutanum  svo rækilega sem hún gerir.

Það er mála sannast að þeir kumpánar  B.Dagur og S.Björn hafa einbeittan brotavilja gegn Reykjavíkurflugvelli og munu hvergi skirrast við skemmdarverk sín  taki Reykvíkingar ekki eftir hættunni sem af þeim stafar. Svo kemur Ingvi Hrafn og segir blákalt að hann geti hugsað sér B.Dag sem borgarstjóra þrátt fyrir vináttu við Flugvöllinn.

Ingvi Hrafn og allir aðrir ættu að leggja leið sína í Fluggarða á sunnudaginn kl 14:00-17:00 og skoða hvað þar fer fram. Menn fara eins og þeir ætli í innanlandsflug en ganga norður og niður fram hjá vöruafgreiðslunni gulbrúnu og að félagsheimilinu á gamla flugskýlisgrunninum og fara þar í gegn inn á svæðið.

Það er ánægjulegt að sjá að kviknað hefur lítið eitt á perum Sjálsftæðismanna í Borginni með skrifum þeirra Kjartans Magnússonar og Áslaugar Friðriksdóttur sem bæði láta nú í sér heyra í ágætum greinum.  En sérstakar   þakkir eru sendar til 6. manns á lista Sjáflstæðismanna í Reykjavík fyrir hans þörfu grein um Flugvöllinn og þá vá sem öllum stafar af endurkjöri  B.Dags og S. Bjarnar. 

 

Útsvarsprósentan má ekki lækka?

vegna þess að þá skerðist framlagið til okkar ú jöfnunarsjóði sveitarfélaga. Þessu hef ég verið matreiddur á af okkar bæjarfulltrúum hér í Kópavogi sem ástæðu þess að við leggjum á hérumbil hámarksútsvar. 

Ég fletti þessu upp að gamni mínu og þá kemur þessi tafla fyrir árið 2103:

Framlög úr jöfnunarsjóði:                                               Útsvarsprósenta

0000 Reykjavíkurborg               9.932.729                            14.52%

1000 Kópavogsbær                   5 .050.000                           14.48%

1100 Seltjarnarneskaupstaður 84.496.331                             13.70%

1300 Garðabær                       54.825.080                             13.70% 

1400 Hafnarfjarðarkaupstaður    4.169.000                             14.52%

1603 Sveitarfélagið Álftanes    133.901.186                              

1604 Mosfellsbær                   104.941.433                              14.52%  

1606 Kjósarhreppur                    0                                           13.73%

2000 Reykjanesbær                162.250.767                              14.52%

2300 Grindavíkurbær               143.199.610                             13.99%

2503 Sandgerðisbær                  32.200.769                             14.52%

2504 Sveitarfélagið Garður         81.615.245                              14.52%

2506 Sveitarfélagið Vogar           73.315.608                              14.52%

3000 Akraneskaupstaður          176.186.298                               14.52%

3506 Skorradalshreppur               0                                            12.44%

3511 Hvalfjarðarsveit                   0                                             13.64%

Þetta samhengi liggur ekki í augum uppi. Ég hef verið blöffaður árum saman. 

 Það virðist ekki eftir miklu að slægjast fyrir Kópavog að bíða eftir jöfunarsjóðsframlagi. Enda hljóðar áætlunin fyrir 2014 uppá núll fyrir Kópavog. Það er því engin afsökun lengur fyrir útsvarstoppi að það sé vegna jöfnunarsjóðs.

Spyrjum frambjóðendurna um hvað þeir sjái fyrir sér í útsvarsprósentum næsta ár. Látum þá ekki komast upp með að svara ekki eða svara út í hött.

Það munar nærri fimmtungi fyrir greiðandann á hæstu og lægstu álagningu. Útsvarsprósentan skiptir íbúa sveitarfélags megin máli og ekkert kjaftæði um annað takk fyrir. 

Málin eru óleyst

þó svo að ferðskrifstofurnar sem keppast við að græða sem minnst á vaxandi ferðamannafjölda dragi andann tímabundið léttara. (Þær borga svo lágt verð fyrir rúturnar sem flytja fátæklingana frá Skarfabakka, að ekki er hægt að opna klósettin í bílunum því gjaldið borgar ekki þrifin)

Ekkert hefur verið leyst með lögum á flugmenn. Nú koma flugfreyjur næst, leikskólakennarar og hvað ekki. Þjóðfélagið logar stafna á milli í innanlandsófriði þar sem stefnt er að valda sem mestum skaða á sem skemmstum tíma. Allt í nafni hinnar heilögu stéttabaráttu þar sem verkfallsrétturinn ver lífsbjörg þeirra snauðu sem gengu kröfugöngur 1. maí. Nú hafa hommar og lesbíur meðal annarra sérhópa lagt þá viðburði undir sig. Hinn aumasti verkamaður má sætta sig við 2.8 %. Hann hefur engin ráð á að fara í verkfall enda hefði það minni áhrif en það sem aðrir sérfræðingar geta gert. 

Aðeins Alþingi getur skapað þann ramma utan um kjaradeilur sem þarf til að breyta frá því úrelta kerfi frá 1938 sem allt er spilað eftir og getur sporreist þjóðafélagið.  Verður ekki að vera hægt á einhvern hátt að sækja verkfallsmenn til ábyrgðar fyrir því tjóni sem þeir valda saklausum þolendum?  Eiga skólabörn engann kröfurétt á kennara vegna tapaðrar kennslu? Eiga farþegar enga kröfu á neinn vegna tafa?

Ég myndi vera látinn bera ábyrgð á afleiðingum þess ef ég hindra einhvern í að komast leiðar sinnar. Grunnréttindi fólks hljóta að koma framar en einhver úrelt kjaradeilusjónarmið skipulagðra hópa með sérréttindi. Jafnvel þaulskipulagðir bófaflokkar komast ekki upp með gíslatökur óátalið.

Ef við horfumst ekki í augu við kjaradeiluformið eins og Thatcher gerði á Bretlandi, þá eigum við ekki framtíð, hvorki innan né utan Evrópsambandsins. Mál þessi eru óleyst. 

Sjálfstæðisflokkurinn berst í Borginni

þegar 23. maður á framboðslistanum sendir frá sér reglulega beittar baráttugreinar.

Kristinn Karl Brynjarsson vekur athygli á því í Morgunblaðinu í dag að núverandi meirihluti þeira B.Dags og S. Björns hefur ekki fallið í neinu frá þeim áformum sem mestum deilum hafa valdið, heldur eru þeir aðeins að draga djúpt andann fyrir kosningarnar svo þeir geti mætt tvíefldir til leiks að þeim loknum.

Kristinn skrifar m.a.um áformin um að rífa byggingar fólks til að reisa nýjar eftir þeirra höfði:

"......Voru tillögurnar einn stór misskilningur upp á 150-160 milljónir króna? Úr því að um misskilning var að ræða, eru þá þessar 150 til 160 milljónir sem fóru í kostnað við þennan stóra misskilning tapaðar? Ef ekki, er þá ekki ætlunin að hrinda þeim í framkvæmd á næsta kjörtímabili, þegar kosningar innan fárra vikna verða ekki að þvælast fyrir framkvæmdinni?

Staðreyndir málsins eru auðvitað þær, að fulltrúum meirihlutans var og er full alvara með þessum tillögum. Á því leikur ekki nokkur vafi að tillögum þessum verður hrint í framkvæmd að loknum kosningum, verði sömu flokkar í meirihluta borgarstjórnar að þeim loknum. Hörð viðbrögð og mótmæli íbúa í Vesturbæ og öðrum hverfum borgarinnar urðu einungis til þess að fresta samþykkt og framkvæmd þessara tillagna. Enda meirihlutaflokkarnir skíthræddir við að bíða afhroð í þeim hverfum borgarinnar sem stærstur hluti þeirra fylgis kemur frá.

Stefnan hefur verið mörkuð, en framkvæmd hennar einungis verið frestað fram yfir kosningar, vegna ótta við töpuð atkvæði. Í besta falli gæti orðið um breytingar sem lítil áhrif hafa á heildarmyndina.

Kosningar snúast ekki um tæknilega útfærslu heldur stefnumörkun. Verði Samfylking og Björt framtíð enn við völd í Ráðhúsinu að kosningum loknum í vor verður sömu stefnu fylgt. Ráðist verður inn í rótgróin hverfi um alla borg, bílskúrum rutt úr vegi á Hjarðarhaganum og græn svæði víða um borgina eyðilögð til þess að rýma fyrir nýjum byggingum. Nýbyggingum sem skerða munu verulega búsetugæði þeirra sem nú þegar byggja þessi hverfi.

Það er bara ein leið til þess að forða þessari vá. Hún er að kjósa Sjálfstæðisflokkinn í borgarstjórnarkosningunum þann 31. maí. XD fyrir dásamlega Reykjavík ."

Ef við tökum næst síðustu málsgreinina og breytum nokkrum orðum og bætum aðeins við þá fæst:

Verði Samfylking og Björt framtíð enn við völd í Ráðhúsinu að kosningum loknum í vor verður sömu stefnu fylgt. Ráðist verður inn á Reykjavíkurflugvöll, Fluggörðum rutt úr vegi og atvinnustarfsemi gerð útlæg, lífríki tjarnarinnar í Borginni eyðilagt til þess að rýma fyrir nýjum íbúðabyggingum þar sem fermetrinn mun ekki kosta undir 700.000 kr/m2 sem er ekki barnvænt verð. Þesar nýbyggingar munu skerða verulega búsetugæði þeirra sem nú þegar byggja þessi hverfi (og breyta íbúasamsetningu miðbæjar Reykjavíkur frá yngra fólki til eldri borgara.) 

23. maður á framboðslista Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík á heiður skilinn fyrir sitt skelegga framlag í kosningabaráttunni. Hann dregur glöggt fram það sem skilur framboðin að og berst í Borginni fyrir hinn góða málstað. 

 

" Þegiðu háttvirtur þingmaður Vigdís Hauksdóttir.

 

 Nú ætla ég að leyfa mér að segja þetta forseti. Það er nóg komið að hafa þennan leiðindar friðarspilli gjammandi þarna endalaust.

Það er aldrei hægt að tala á alvarlegum nótum um nokkurn skapaðan hlut,“ sagði Steingrímu en þó hringdi Einar K. Guðfinnsson, forseti Alþingis, bjöllunni og bað háttvirtan þingmann að gæta orðalags.

„Já, ég skal gera það hæstvirtur forseti en forseti ætti þá kannski ekki að sofa þarna og líða það að ræðumenn séu truflaðir með þessum hætti,“ sagði Steingrímur sem uppskar aðra bjölluhringingu frá forseta Alþingis sem sagði í kjölfarið: „Forseti fylgist nákvæmlega með ræðu háttvirts þingmanns.“

„Það er nú gott, gleður mig stórkostlega forseti,“ sagði Steingrímur sem hélt áfram ræðu sinni um að sín kynslóð hefði brugðist og það væri ekki réttlætanlegt að velta þeim vanda yfir á framtíðina."

Er til nokkursstaðar svona forhertur þingmaður og þessi Steingrímur J. Sigfússon. Maður sem mörgum finnst að ætti að standa fyrir Landsdómi fyrir misgerðir sínar og tjón á  landi og þjóð ef nokkur ætti það skilið. En það er víst ekki bannað samkvæmt Stjórnarskrá Íslands að vera minna en meðalsnotur. Því geta menn lýst því hversu þeir séu yfir aðra hafnir ótruflaðir á Alþingi.

Já þegið þið bara meðan ég tala...

 

"Við eigum nóga peninga"

segir gersimin í banka allra landsmanna. Er eiithvað að því að kaupa lóð fyrir milljarð og toppa ÞG-Verk? Svo byggjum við nýjar höfuðstöðvar fyrir tífalt það verð. Kostar ekkert, bankamargfaldarinn sér um það eins og allir vita. Aðeins Seðlabankinn getur byggt ódýrar því hann greiddi með ávísunum á aðra þegar hann byggði "undir Svörtuloftum". "Situr enn með sollið fés...."

Það var ekki nóg þegar þjóðin felldi Icesave I,II og III. Nú skal þjóðin fá að borga Icesave IV í boði hans hátignar Steinþórs Pálssonar , litla 223 milljarða í gjaldeyri svo hann geti fengið að vera bankastjóri áfram í fallegri umgerð í Austurhöfninni. Og Steingrímur J.fái þar með uppreisn æru með forspárhyggju sinni.   Þeir Davíð og Bjarni geta séð um að útvega aurana sem vantar í heilbrigðisþjónustuna, fangelsið á Hólmsheiði og fleira smálegt sem síðasta ríkisstjórn lofaði landsmönnum.

Á þessi embættismaður ríkisins nokkurn sinn líka í stórhug og sjálfsáliti? Í alvöru?

Er ekki rétt að reisa styttu af honum við fjölfarna götu okkur almenningi til hughreystingar.Þá hættum við að væla og höldum kjafti því við öll hljótum að eiga "nóga peninga" án þess að vita það?