Samningar við lífeyrissjóðina?

um  hlutdeild ríkissjóðs í eignum þeirra?

Lífeyrisþegar þurfa að greiða skatta af útgreiddum lífeyri sem rétt er. Þá hefði líka mátt greiða við inngreiðslur í sjóðina en var ekki gert.

Ríkissjóður greiðir einhverja hundrað milljarða í vexti. Á hann samt ekki einhverja þúsund milljarða af framtíðartekjum inni í lífeyrissjóðunum?

Er ekki hægt að hugsa sér að þessir aðilar semji sín á milli báðum til hagsbóta? Lífeyrissjóðirnir losi sig við hluta af af fjarfestingarvandamálum sínum og tapsáhættu. Ríkisstjórnin losni á móti við núverandi áhyggjur af bólumyndun í hagkerfinu.  Með samningum við lífeyrissjóðina fái ríkissjóður fjármuni til skuldaniðurgreiðslu. Sem kemur út á eitt fyrir eigendur sjóðanna þó forstjórarnir verði öndverðir.  Sem losar hundrað millarða frá greiðslum út um vaxtagluggann til hagfelldra ráðstafana innanlands?  Má ekki spyrja t.d. hann Pétur  Blöndal um það hvað sé mögulegt?

Er virkilega ekki hægt að ná einhverjum þeim samningum við lífeyrissjóðina sem létti undir með öllum?   

Útvarpskommarnir

fengu útrás fyrir kvikinsku sína gagnvart þeim sem finnst notalegt að hlusta á Guðsorð seint og snemma og jafnvel Passíusálma.

Þeir bara tilkynntu um niðurfellingu þessa sakleysis si sona án þess að reyna að vita hvað fólki fyndist. Útvarp Saga reyndi að kanna hug fólks til þessa og af þeirri könnun mátti ráða að fólk vildi fyrir hvern mun fá að halda þessu og Saga velti því fyrir sér að taka svona þætti upp hjá sér. Til viðbótar var upplýst að þessir þættir hefðu aldrei kostað RÚV neitt nema strauminn á sendinum.

Er það ekki merkilegt hvernig útvarpskommar allra landsmanna velja sér landsmenn? 

Hver er Tony Omos?

sem hálft þjóðfélagið setendur á öndinni yfir? Fólk geysir sig yfir því að upplýsingar um þennan mann hafi lekið út úr ráðuneyti Hönnu Birnu. Hún verði að segja af sér strax í gær? Búið er að ákæra aðstoðarmann hennar sem getur verið þungbært fyrir vini hans?

Hvað upplýsingar láku? Voru þær eitthvað óþægilegar fyrir Mr. Omos? Er Tony Omos hvítskúraður sunnudagaskóla engill eða harðsoðinn glæpamaður með langa ferilskrá? Því er haldið fram að hann eigi þunga í konu suður með sjó? Því er líka haldið fram að ekki sé allt með felldu?

Getum við ekki fengið allt á borðið um þessa gersimi Mr. Omos áður en við kálum hvert öðru í æsingi? 

Skiptir engu máli hver sá er sem lekinn snýst um?

Hver er Tony Omos? 

 

Intifada gegn Islam?

er það sem manni gæti dottið í hug eftir að skoða mynd Gerd Vilders, "FITNA", á You Tube.

Ef þetta er hið sanna  Islam sem þarna birtist,  eiga þá Vesturlönd  annars úrkosti en að líta svo á að þau séu í stríði við Islam? Getur stríðsyfirlýsingu eins og Jihad verið mætt með því að yppta bara öxlum og opna allar gáttir fyrir boðendunum?

Er hægt að leyfa múslimum að prédika Jihad gegn okkur friðsemdar fólki á Vesturlöndum án þess að það svara í einhverri  mynt?  Getur þetta vestræna fólk búið í sambýli við annað fólk sem boðar það hreinlega að það muni drepa það fyrrnefnda strax og það hafi afl til?  Af hverju skyldi þetta fólk hleypa múslímum frá Arabaríkjunum inn til búsetu á sér á Vesturlöndum?  Kemur að því að þeir verði reknir til baka sem ekki vilja samlagast gistiþjóðum sínum og afneita shjaría  lögum og siðum opinberlega?  Eru þeir  margir á Vesturlöndum sem sjá eitthvað uppbyggilegt og æskilegt til að sækja hjá þeim menningarheimi sem birtist í mynd Vilders?

Í heimstyrjöldinni gátu  Bretar ekki haft Þjóðverja frjálsa í þeim ríkjum sem þeir réðu. Sama gilti um Þjóðverja, þeir tóka Breta fasta.  Þeir voru óvinir. Þjóðverjar urðu að játa brotthvarf frá nasismanum til að fá þegnrétt meðal þjóða. Var ekki þeirra ríkistrú bönnuð og er enn?  Er  eiithvað öðruvísi með búsetu múslíma á Vesturlöndum sem eru í Jihad gegn vestrænum ríkjum?  

Hvaða leið er til að losna við  þá sem þegar eru komnir ? Vitum við það?  Vita þeir ekki alveg hvernig þeir ætla að fara með okkur strax og færi gefst?  Eða hvað sýnist mönnum efir að horfa á þetta fólk, hlusta á málflutninginn og horfa á siðina í framkvæmd eins og þeir birtast í mynd Vilders?

Munu  Vesturlönd hefja Intifada gegn Islam? 

Hatursumræða

um múslíma hérlendis er sagt að sé drifin af einhverjum tugi manna.   Mér datt nú frekar í hug að allir sem hafa eitthvað út á Islam og múslíma að setja tilheyri þeim hópi í huga múslímanna sjálfra. Sem er hreint ekki einkennilegt. Þetta gerir okkur hina að óvinum þeirra ef við viljum ekki undirgangast Shjaría lögin.  

Íslendingar hafa undirritað Mannréttindayfrlýsingu  Sameinuðu þjóðanna. Múslímaríkin hefa ekki gert það. Þess í stað veifa þau því sem þeir segja jafngott sem er Cairo-yfirlýsingin.

Í henni er beinlínis sagt í  23., 24. og 25. grein að öll mannréttindi byggist á Shjaría lögunum.

Er ég með hatursáróður á múslíma þegar ég segi að við getum ekki haft múslíma innan um okkur sem íslenska þegna eða gestkomandi  nema þeir játist undir okkar mannréttindayfirlýsingu  sem æðri Cairo-yfirlýsingunni.  Að þeir játi að Shjaría lög gildi ekki á Íslandi í þeim tilvikum sem íslensk lög mæla fyrir um annað.

Ég tel að Íslendingar geti ekki lifað í sama þjóðfélagi og múslímar nema annaðhvor aðilinn ráði algerlega ferðinni hvað lög leyfa. Þetta þarf að liggja algerlega fyrir eigi erlendur múslími að fá að flytjast til landsins. Hvað þessa íslensku múslíma varðar er á hreinu að þeir eru fæddir inn í okkar þjóðfélag og geta ekki tekið sér önnur lög.

Það er ekkert múslímahatur í þeirri staðreynd að Þorgeir Ljósvetningagoði sagði okkur að við yrðum að hafa ein lög í landinu ef að friður ætti að haldast.

 

 

Samkeppniseftirlitið

er með 25 manna herdeild af sérfræðingum og stjórum. Stundum fréttist af sektargreiðslum fyrirtækja upp á par hundrað milljónir og þá á almenningur að verða voða glaður.

En hvað gerist í framhaldi? Þeir menn sem störfuðu í þessum "brotlegu fyrirtækjum" eru bara mættir aftur, annaðhvort á sama stað eða nýjum og "samkeppnin" heldur áfram. Nú ætti það að veraa ljóst hverjum meðalsnotrum að fyrirtæki fremja ekki glæpi né hafa einbeittan brotavilja eins og VISA, EUROCARD, Húsasmiðjan eða BYKO.  Það hljóta að vera menn sem taka ákvarðanirnar en ekki fyrirtækin sem eru sektuð þegar upp kemst.

Mér barst í hendur blað sem hann  Ámundi gefur út og fjallar um hringamyndunina í matvöruversluninni. Þar er lýst hvernig Arion banki, undir forystu þrælvans manns í samkeppnismálum og afskriftameistara, spinnur vef með fákeppnisaðilum um það göfuga markmið að græða á almenningi. Allt undir glöggu auga Samkeppniseftirlitsins sem hefur aðeins kliðmjúkan texta uppi um hættu á "stjórnunartengslum" og eitthvað geti "leitt af sér blokkamyndun" og blablabla. Aðalatriðið er að það er ekkert gert sem almenningur hefur hag af.

Vestan hafs myndu flestir af aðalleikurunum í þessum fléttum vera uppteknir annarsstaðar og ekki vera í aðstöðu til að brugga svona launráð  fyrir almenning, sem fær að borga auk þess að fá að lesa reyfarafréttir í blöðum af svívirðunni sem gengur nætur og daga. Þar eru nefnilega gerendurnir sóttir til saka fyrir glæpaverkin þótt hagnaðurinn sé sóttur í fyrirtækin.

Allt um það sýnist Samkeppniseftirlitið ver einskis nýt stofnun sem kostar almenning bara salt í sárin og mætti því loka að skaðlausu. Gagnsemi hennar er ekkert sem neinu máli skiptir fyrir neytandann. Hér vantar meiri lögreglu, dómara og tugthús en ekki meira kjaftæði. Varð einhver var við að eitthvað gerðist við frásögn Baldurs í Múrbúðinni?

Samkeppniseftirlitið virðist vera meira upptekið af því að fylgjst með atburðarásinni heldur en að koma í veg fyrir hana og skiptir þess vegna engu máli fyrir almenning því hann  borgar á endanum fyrir allt saman.  

EES og Schengen

birtist okkur núna með því að banna okkur að kaupa ryksugur að vali. Í stað kraftmikillla ryksugna frá Bandarikjunum og öðrum almennilegum framleiðendum, 1800 w og þar yfir , eigum við núna að kaupa kraftlaust 1600 watta drasl frá Evrópu. 

Hvað erum við eiginlega að gera í þessum samnningi? Fengum við eitthvað í okkar hlut nema einhverja 10-20  % lækkun á sérverkaðri síld  á sínum tíma?  Erum við ekki hinsvegar búnir að fá yfir okkur af sérvisku Evrópusambandsins þar sem möppudýr rembast nætur og daga við að unga út nýjum tilskipunum eins og að banna mattar perur og skipta upp raforkuvinnslunni í framleiðslu  og dreiifngu. En sú aðgerð stórjók kostnað heimilanna og jók á sóun sem allir geta séð og fundið en færði okkur fátt í staðinn.

Flækjan og kostnaðaraukinn í flugmálum við upptöku JAR-OPS er alþekkt hjá einkaflugmönnum með gríðarlegri aukningu pappírs- og skoðanavinnu. Þannig má telja endalaust. Þess í stað ættu ráðamenn í hverju máli að spyrja sig hvort tiltekið frumvarp auki eða minnki flækjustigið. En þeir gera nú yfirleitt þveröfugt við það.

Er  EES nokkuð verulega annað en kröfugerð um viðskiptaþvinganir  byggð á hagsmunum evrópskra frameliðenda, sem standa höllum fæti gagnvart framleiðendum vestan hafs? Evrópustaðalrnir eru uppsuða úr bandarískum stöðlum sem við gátum alveg verið án.  Schengen samningurinn  er enn önnur óholl afleiðing sem hótar að ganga að íslensku þjóðerni og þjóðfélagskipan dauðu með óheftu innflæði hælisleitenda.

En hælisleitendur eru víst flestir múslímar af óskyldum uppruna við okkar þjóð sem ólíklega  munu samlagast íslensku þjóðfélagi nokkurn tímann eða lesa fornritin.  Því eru þeir líklega flestir  hingað komnir dæmdir til að leggjast upp á okkar sósíal þar sem þeir falla svo treglega  inn í samfélagið.  Við eigum hugsanlega eftir að velta því fyrir okkur að hreinlega kaupa þá af okkur með því að borga þeim fyrir að fara heim aftur eins og Enoch Powell velti fyrir sér á sinni tíð í Bretlandi.

Að taka upp vegabréfaskylduna aftur er lífsnauðyn fyrir þessa þjóð ætli hún að komast af í útflæði vaxandi fátæktar og útrræðaleysi frá Afríku og Arabaheiminum og svo er atvinnuleysið í ESB ekki á útleið og menn þar fara að líta hingað.

Hælisleitendur komast inn í hriplekt Evrópusambandið og eiga því greiða leið hingað þar sem okkur virðist fyrirmunað að gera farmflytjendur ábyrga fyrir að fara að reglum..

Ég get ekki séð að við höfum hætishót að gera lengur í þessu EES-samstarfi og eigum að losa okkur úr því óholla faðmlagi.   Þetta Evrópusamband er um flesta hluti einskis megnugt nema til að framleiða gagnslausan pappír með tilskipunum sem fást ekki ræddar á Alþingi Íslendinga. sem hefur þó yfirleitt haldið vöku sinni.

Ekki gat Evrópusambandið slökkt elda í bakgarðinum hjá sér í Balkanstríðinu og sýndi þarmeð að það getur ekki tekið ákvörðun um neitt sem skiptir máli að gera fljótt. Ekkert getur sambandið þess vegna gegn Pútín sem gerir hreinlega gasalegt gys af máttlausum hótunum úr þeirri átt. Sem betur fer virðast Íslendingar hafa áttað sig á  falsspámönnum krata og Vinstri Grænna sem ætluðu að lauma landinu inn um bakdyrnar í Brussel á síðasta kjörtímabili. 

Ég held að við getum sleppt EES-samningnum og Schengen án þess að skaðast á því.  En líklega verður hagnaðurinn af þessu fljótlega áþreifanlegur  og við verðum aftur frjáls þjóð í frjálsu landi utan tollabandalags smáveldanna í austri. 

Líffræði?

Svo segir í Mogga: 

"Hólmfríður Gísladóttir [e-mail]

»Það er hlutverk fjárlaganefndar að hafa eftirlit með fjárlögum, þannig að það er mjög gott að nefndin ræki það hlutverk. Það var kallað eftir skýringum og við veittum skýringarnar og þá tel ég og vona að það sé fullnægjandi,« segir Ragnheiður Elín Árnadóttir, iðnaðar- og viðskiptaráðherra, um ummæli Vigdísar Hauksdóttur, formanns fjárlaganefndar, sem gagnrýndi í Morgunblaðinu í gær að 234 milljónir króna hefðu verið veittar til framkvæmdasjóðs ferðamannastaða án samþykkis Alþingis.

 

Í tilkynningu sem birt var á vef atvinnuvega- og nýsköpunarráðuneytisins á þriðjudag kemur m.a. fram að um hafi verið að ræða sérstaka úthlutun »vegna verkefna sem talin voru sérstaklega brýn vegna verndunar náttúru og öryggissjónarmiða«.

 

»Það var samþykkt þarna aukafjárveiting í ríkisstjórn á grundvelli þess að málið væri aðkallandi og þyldi ekki bið og færi þess vegna á fjáraukalög, með fyrirvara um samþykki Alþingis að sjálfsögðu,« segir ráðherrann.

 

En er þetta forsvaranleg aðferð - hvað ef Alþingi samþykkir ekki fjárveitinguna?

 

»Því verða þeir að svara sem fara með framkvæmdahliðina á lögunum,« segir Ragnheiður Elín en bendir á að ríkisstjórnin hafi verið einhuga í ákvörðun sinni og að stjórnarflokkarnir hafi drjúgan meirihluta á þingi......."

Er ekki náttúrleg líffræði  fyrir alla og líka ferðamenn að fá að tappa af veitingunum? Er það ekki brýnna en nýjar hellulagnir?

 

Svo segir enn i Mogga:

Ingileif Friðriksdóttir [e-mail]

Kaffihús og veitingastaðir í miðbæ Reykjavíkur þurfa að þola stríðan straum fólks sem eingöngu kemur inn til að nýta sér salernisaðstöðu staðanna. Hefur þetta gert það að verkum að margir velta því fyrir sér hvers vegna ekki séu fleiri almenningssalerni í miðbænum.

 

Starfsmenn kaffihúsanna Kaffitárs og Kaffi Sólon á Bankastræti og veitingastaðarins Le Bistro á Laugavegi voru sammála um það að töluvert væri um fólk sem kæmi inn á staðina til þess eins að nota salernið. Sólveig, starfsmaður Le Bistro, segir talsverðan fjölda fólks koma inn á staðinn á hverjum degi í þessum tilgangi. Hún segir þetta geta valdið óþægindum, sérstaklega þegar mikið sé að gera. »Fyrir utan kostnaðinn sem því fylgir í þrif og pappír og öðru,« bætir hún við.

 

Þjónar veitingahússins Café Paris taka undir þetta, og segja oft á tíðum röð myndast á salerni staðarins. Klósettin eigi fyrst og fremst að þjóna viðskiptavinum, og geti það orðið vandamál þegar þeir þurfi að bíða í röð fyrir aftan fólk sem einungis komi inn til að nýta sér aðstöðuna.

 

Á vef Reykjavíkurborgar kemur fram að almenningssalerni séu staðsett víðsvegar um miðbæ Reykjavíkur. Fjögur almenningssalerni séu í bílastæðahúsum í miðborginni, í Traðarkoti, Kolaporti, Vitatorgi og á Laugavegi 86-94. Kolbrún Jónatansdóttir, framkvæmdastjóri Bílastæðasjóðs, segir þessar upplýsingar úreltar, enda sé búið að loka öllum klósettunum. »Það er enginn mannskapur frá okkur í húsunum og þar af leiðandi neyddumst við til að loka þessum klósettum,« segir hún. »Það þarf að sinna þessu ef þetta á að vera opið.«

(Er þetta ekki dæmigert fyrir stjórn vinstrimanna á Reykjavík. Þeir hreinlega vita ekkii neitt um neitt?) 

 

Almenningssalernin sem virk eru í miðbænum eru því aðeins þau sjö sjálfvirku salerni sem eru á Frakkastíg, Hlemmi, Hljómskálagarðinum, á Ingólfstorgi, Mæðragarði, Ráðhúsinu og á Vegamótastíg. Stærsta almenningssalerni miðborgarinnar er þó í tónlistar- og ráðstefnuhúsinu Hörpu, að sögn Jakobs Frímanns Magnússonar, miðborgarstjóra Reykjavíkur. »Það er eitthvað sem ætti ekki að vera gert að viðvarandi ástandi,« segir hann.

 

Árið 2006 var starfshópi falið að skoða málefni almenningssalerna í Reykjavík og skilaði hópurinn skýrslu og tillögum til úrbóta í júní sama ár sem enn er unnið eftir.(SIC!) Hópurinn lagði meðal annars til að Núllið í Bankastræti, þar sem áður var almenningsklósett, yrði endurbyggt. »Pípulagnir og allt slíkt er til staðar og það er búið að teikna upp hús sem yrði sýnilegt í suðurátt frá Bakarabrekkunni, en það hafa ekki enn fengist peningar í það verkefni,« segir Jakob. Hann telur mikla þörf á fleiri almenningssalernum í miðborginni, enda sæki hundruð þúsunda manna borgina heim á hverju ári, og grunnþjónusta sem og salerni þurfi að vera til staðar. »Það þarf að mæta þessari nýju staðreynd sem blasir við núna með auknu streymi ferðamanna og bregðast hratt við,« segir hann. 

Jahá, Ný staðreynd að milljón ferðamenn þurfi að pissa? Gott hjá Jakobi. 

Makalaust að allir tala um ágæti ferðamannaiðnaðar. En engum detta í þær líffræðilegu staðreyndir sem fylgja? Mér sagt að víða um land séu salernispappírsleifar í hrúgum meðfram gönguleiðunum. Alveg í stíl við þjóðlegar hefðir gagnamanna.

Einföld líffræði? 

Framtíð lífeyrisjóðanna

veltir Marínó G. Njálsson fyrir sér í grein í Mbl. í dag.8bloggari feitletrar)

" Óhætt er að segja að margir lífeyrissjóðir hafi farið illa út úr hruninu. Opinberu sjóðirnir hálfu verr en þeir almennu. Staðan er raunar svo slæm að grípa þarf til aðgerða til að koma í veg fyrir ótímabært sjóðsþrot. Margar tillögur hafa verið settar fram, sem allar byggja á því að senda reikninginn til komandi kynslóða. Það finnst mér lítilmannlegt.

 

Yngri kynslóðir sjóðfélaga eru raunar þegar farnar að greiða vegna fyrirheitanna sem lífeyrissjóðirnir gáfu sjóðfélögum fyrr á árum. Felst sú greiðsla í því að iðgjöld voru hækkuð úr 10% í 12% án þess að hærra iðgjaldi fylgdi meiri réttindaávinningur. Sá sem borgar 12.000 kr. í iðgjald í dag fær jafnmikil réttindi og sá sem greiddi 10.000 kr. (á sama verðlagi) í iðgjald fyrir 10 árum, þ.e. hlutfallslega af launum. Þetta þýðir að yngri sjóðfélagar þurfa að greiða hærri upphæð til sjóðsins síns til að öðlast sömu réttindi og eldri sjóðfélagi gerði fyrir 1. janúar 2005.

 

Lausn 1: Hækkun iðgjalda

 

Hugmyndir hafa lengi verið uppi um að hækka iðgjöld í áföngum upp í 15,5% hjá almennum sjóðunum. Átti þessu upphaflega að ljúka árið 2020. Hækkun iðgjaldanna átti hins vegar ekki að fylgja sambærileg hækkun réttinda. 15.500 kr. iðgjald átti sem sagt að skila sömu réttindum og 10.000 kr. iðgjaldið (á föstu verðlagi) gerði fyrir 1. janúar 2005. 55% hærra iðgjaldi er ekki ætlað að bæta réttindi yngri sjóðfélaga, heldur fyrst og fremst að leiðrétta stöðu sjóðanna. (Rétt er að geta þess að skekkt staða sjóðanna er ekki bara vegna tapaðra eigna, heldur líka vegna hærri lífaldurs og örorkutíðni.)

 

Lausn 2: Hækkun lífeyrisaldurs

 

Hækkun lífeyrisaldurs er önnur leið sem skilar svipuðum árangri. Þær hugmyndir sem settar hafa verið fram varðandi það eru að lífeyrisaldur hækki í 70 ár í hægfara skrefum. Með seinkun lífeyristökualdurs munu sjóðfélagar safna hærri upphæð, líklegast til að öðlast sömu réttindi.

 

Yngri kynslóðir

 

fá reikninginn

 

Báðar þessar lausnir geta vel gengið ef menn vilja halda áfram að vera með sambærilegt lífeyrissjóðakerfi og nú og einnig ef breyta á kerfinu. En þessar leiðir senda reikninginn fyrir mistök og klúður liðins tíma til yngri kynslóða, ef ekkert annað er gert.

 

Skoðum dæmi um 65 ára sjóðfélaga sem hefur greitt í lífeyrissjóð í 40 ár, þ.e. frá 1974. Fyrstu ríflega 30 árin voru inngreidd iðgjöld 10% af launum, þá 11% í tvö ár og loks 12% frá 1. janúar 2007. Ef við leggjum saman prósentutölurnar fyrir þessi 40 ár fáum við 416. Tökum síðan ungan sjóðfélaga sem byrjaði að greiða í lífeyrissjóð í ársbyrjun og gerum ráð fyrir að iðgjaldið verði 15,5% frá ársbyrjun 2020. 40 ára uppsöfnun verður þá 599. Þessar tvær tölur 416 og 599 munu hins vegar leiða til sama réttindaávinnings sem hlutfalls af launum. 599 er hins vegar 44% hærri tala. Mismunurinn á hlutfallslegum inngreiðslum mun fara að hluta í að leiðrétta vænta framtíð unga sjóðfélagans, en að hluta í að leiðrétta raunverulega þróun gamla sjóðfélagans. Reikningurinn fyrir mistök fortíðarinnar og rangar forsendur um lífslíkur og örorku verður því sendur inn í framtíðina til unga fólksins.

 

Sýnum reisn og tökum höggið

 

á okkur

 

Ég tel heldur lítilmannlegt að við eldri kynslóðir lífeyrisþega ætlumst til þess að börnin okkar greiði fyrir mistök fortíðarinnar. Ég raunar neita að taka þátt í slíku. Hafi lífeyrissjóðurinn minn ekki náð að ávaxta fé sitt nægilega vel til að standa við það vilyrði sem hann gaf mér, þá verð ég að taka þeim kinnhesti. Mér finnst fáránlegt að komandi kynslóðir eigi að greiða fyrir mistök minnar kynslóðar og þeirra sem eru mér eldri.

 

Hvað er til ráða?

 

Í mínum huga er lausnin mjög einföld. Við skiptum eignum sameignardeilda lífeyrissjóðanna í tvær deildir. Önnur deildin er fyrir þá sem greiddu fyrir 1. janúar 2008 og hin er fyrir þá sem hófu inngreiðslu eftir þann tíma. Áunnin réttindi hvorrar deildar verði löguð að raunstöðu deildanna. Vilji einhver sem greiðir í eldri deildina, frekar greiða í nýju deildina er það hægt, en hann/hún flytur ekki réttindin á milli heldur hefst nýr sjálfstæður réttindaávinningur hjá nýju deildinni en eldri réttindi geymd í hinni deildinni.

 

Með þessu fyrirkomulagi er skilið á milli tjóns vegna hrunsins (svona að mestu) og mistaka fortíðarinnar annars vegar og réttindasöfnunar yngri sjóðfélaga hins vegar. Komið er í veg fyrir að reikningur vegna fortíðarinnar verði sendur inn í framtíðina.

 

Ef rétt er haldið á málum varðandi eldri deildina eru góðar líkur á því að hægt sé að vinna upp hluta af tapinu og jafnvel allt. Slíkt myndi þá leiða til hækkunar réttinda í eldri deildinni og minnka tap þeirra sjóðfélaga.

 

Eftir að skilið er á milli aldurshópa á þennan hátt má hvort heldur sem er hækka iðgjöld eða lífeyrisaldur. Einnig mætti breyta lífeyriskerfinu á hvern hátt sem menn vilja. Mikilvægast er að börnin mín munu ekki borga lífeyrinn minn."

 

Þarna er fjallað af óvenjulegri ábyrgð um skyldur einnar kynslóðar við aðra sem ekki getur borið hönd fyrir höfuð sér vegna bernsku sinnar. Þetta er sérlega óvenjulegt í samanburði við gersamlegt samviskuleysi Alþingismanna og annarra sem á ríkisspenanum eru.

Því fólki er gersamlega sama  um það að óborin börn þjóðarinnar skuli eiga að borga fyrir það verðtryggðan lífeyri sem er langt umfram það sem öðrum landsmönnum stendur til boða. Sérstaklega mega menn minnast nafna alþýðuhetjanna Steingríms J. Sigfússonar, Jóhönnu Sigurðardóttur, Össurar Skarphéinssonar, Katrínanna Jakobs-og Júlíusdætra, sem hafa bætt myndarlega við stabbana sína meðan þau ollu þjóðinni  ómældu tjóni í ráðherraheimsku sinni  á síðasta kjörtímabili. Enginn úr þessum hópi skeytir hætishót um það hverjir eiga að borga fyrir svívirðuna.

Það á  að leysa vanda sjóðanna sem kemur til mikið vegna gríðarlegra fjárfestingar mistaka þeirra sjálfkjörnu fursta sem stjórna þeim í umboðsleysi eigenda þeirra. Og sjóðirnir stefna óðfluga í nýtt krass vegna gríðarlegrar offjárfestingar í bóluhagkerfinu. Sem sjóðafurstarnir eru nú teknir við að stjórna með eigin hendi án þess að stjórnmálamenn hafi nokkuð við það að athuga. Hvað þá að þeim detti í huga að bjarga fjármunum ríkisins sem nú liggja í sjóðunum áður en furstarnir feilspekúlera þeim og tapa.

Lausnin er nærtæk fyrir alla þessa menn með réttu skoðanirnar og hugsanalögregluliðið. Lögbinda barasta stórhækkun á iðgjöldum alþýðu í sína sjóði upp í 15.5 %.

Og enginn segir neitt við skuldahyldýpi ríkissjóðs sem má þurka út með því að sækja peningana sem ríkið á í þessum vogunarsjóðum alþýðunnar.

Það er varla furða þó að Styrmi Gunnarssyni hafi ofboðið hvernig þetta ógeðslega þjóðfélag var að verða við hrunið og hann skýrði rannsóknanefnd Alþingis frá. Auðvitað gerði enginn neitt með þessar hugleiðingar ritstjórans frekar en annað sem fram kom í þeim tilgangslausasta og dýrasta doðranti Íslandssögunnar.

En mætti ekki spyrja hvort Styrmi finnist  þetta þjóðfélag hafa batnað mikið síðan í ljósi framtíðar lífeyrissjóðanna?

 

Evrópuumræðan áfram

hvað sem staðreyndir um vaxandi erfiðleika sambandsins segja. Og líka sá boðskapur Junckers að ekki verði fleiri þjóðum hleypt inn á komandi árum.

Jón Sigurðsson fyrrum leiðarahöfundur Tímans sáluga flutti erindi á fundi Evrópusambandssinna í Hörpu þann 5.júní s.l. Það er ástæða til að fara yfir málflutning hans sem er nokkuið dæmigerður fyrir þá sem enn halda að Íslendingar eigi erindi þangað inn.

 "Ágætu fundarmenn.

Margir telja að aðildarsamningur við Evrópusambandið hljóti að verða okkur óhagstæður. Margir trúa því líka að meirihluti þjóðarinnar sé andvígur aðild Íslands yfirleitt.Þessir hópar vilja auðvitað ljúka málinu með samningsfrumvarpi sem þjóðin vísar síðan á bug. - Í ljósi þessa undrast margir frávísunartillögu utanríkisráðherrans."

Margir eru öðruvísi hluti þjóðar  en meirihluti. Meirihlutinn kaus ríkisstjórn 2013 sem vill ekki í ESB og hafði það á stefnuskrá sinni að hætta aðildarviðræðum.

 

"Sennilegasta skýringin á henni er sú að ríkissstjórnin hafi talið að viðræðurnar hafi stefnt í samningsfrumvarp sem yrði líklegt til að fá stuðning almennings. - Og þá hafa einhverjir sagt: Þetta má almenningur ekki sjá. Þetta verður að stöðva strax.Aðild Íslands að Evrópusambandinu er valkostur og hugsanlega tækifæri. En enginn getur tekið afstöðu til frumvarps að aðildarsamningi sem ekki er til. - Við sem hér erum viljum að málinu verði lokið með því að knúið verði fast á um kröfur, réttindi, hagsmuni og óskir Íslendinga og niðurstaðan lögð undir dóm almennings."

 

Er ekkert vitað um Lissabonsamkomulagið eða annað regluverk ESB?  Sjávarútvegsstefnuna eða Landbúnaðarstefnuna? Kemur einhver kanína úr hatti sem verður umsvifalaust allsherjar gæludýr Íslendinga?

 

"Evrópusambandið er ekki hugsjón heldur er það tæki og leið að marki. - Grundvöllur samstöðu okkar hér er sú skoðun að þjóðin þarf á því að halda að fallið verði frá lokunarstefnu en framfylgt varkárri opnunarstefnu sem miðar að virkri þátttöku Íslendinga með öðrum þjóðum í sameiginlegri framtíð.
Ýmislegt er sjaldan nefnt í umræðunum um Evrópumálin. Nú þegar geta Evrópumenn til dæmis eignast ráðandi hlut í íslenskum útgerðarfyrirtækjum, 49,9% hlut. Nú þegar geta Evrópumenn keypt upp bújarðir og fasteignir hér á landi. Innan Evrópusambandsins eru í fámennum samfélögum dæmi um miklu strangari hömlur á slíku en hér gilda."

 

Það er greinilegt og fullgilt sjónarmið að telja okkur Íslendinga ekki geta farið með eigin mál. Slíkt sé lokunarstefna sem sé ekki þeim mönnum bjóðandi.

"Annar þáttur í umræðunum er að þjóðargjaldmiðlinum er þakkað - já, þakkað - fyrir almenna kjaraskerðingu og hrun í lánakerfi landsmanna. Og menn ræða ekki um gjaldeyrishöftin sem varanlegt ástand. Þó eru höftin eðli sínu samkvæmt að breytast í spennitreyju. Margt bendir til að þau haldist í einhverri mynd í mörg ár.Íslendingar eiga ýmsa valkosti. Sem dæmi má spyrja hvort það sé æskilegt markmið að ráðstafa endalaust fjármunum og fyrirhöfn í varnaraðgerðir fyrir sveiflukenndan þjóðargjaldmiðil. Samanburður við áratugalanga reynslu Dana er lærdómsríkur."

 

Hvað bjargaði okkar þjóð í hruninu? Hversvegna er hér full atvinna meðan atvinnuleysi mælist í tugum prósenta innan ESB?

Eru höftin að trufla almenning í landinu þó að lífeyrissjóðirnir séu orðnir hugmyndafræðilegt þjóðfélagsböl?

Mun ESB leggja fram hvaða fjárhæð í Evrum sem er til þess að létta gjaldeyrishöftum á Íslandi, án þess að við þurfum að greiða það lán?  

"Annað dæmi er að uppgjör fallinna banka sé þjóðernislegt æsingamál en ekki sérhæft úrlausnarefni sem útheimtir hyggindi og festu. Sumir virðast kjósa sér Argentínumenn að fyrirmynd í þessu, en hæpið er að það geti stuðlað að íslenskum hagsmunum."

Þeirri skoðun vex fylgi að setja þrotabúin í gjaldþrot. Það er erfitt að tengja það við skuldafráhvarf Argentínumanna.

 

"Við eigum svo sem kost á því þjóðarmarkmiði að vaka yfir sérstöðu tiltekinna atvinnuvega án breytinga. Við getum líka einblínt áfram á náttúruauðlindir og orkulindir og beint sjónum að olíulindum sem nýtast ef til vill í framtíðinni hvað sem líður alþjóðaþróun orkugjafa, loftslagsbreytingum eða umhverfisvernd."

 

Alþjóðahyggja krata viðurkennir ekki rétt þjóða til eigin lands. Einstök lönd eru sameign alls mannkyns en ekki einhverra þjóða sem þar dvelja fyrir tilviljun.

"Með endalausum varnaraðgerðum fyrir jafnvægislausan gjaldmiðil fylgja pólitísk afskipti af fjármálakerfi og lánamálum. Jafnvel þótt losað verði um höftin hleður þetta samt upp kostnaði við millifærslur og hindranir. Þetta leiðir til lokunarstefnu og verður óbærilegt. En Íslendingar eiga valkosti. Við getum lagt áherslu á opnun út á við og samstarf við aðrar þjóðir á jafnréttisgrundvelli."

Þjóðernisstefna er lokunarstefna að mati ræðumanns. Opnun út á við er að bjóða aðra velkomna að okkar borði. Er það vitað hvaða sæti núverandi þjóð fær við önnur borð?

 

"Við getum lagt áherslu á þær auðlindir sem eru í menntun, verktækni og vinnusemi þjóðarinnar. Þá er menntakerfið undirstöðuatvinnuvegur. Við eigum kost á því að gera gæði, framleiðni og nýsköpun að markmiði, að efla alþjóðageirann í atvinnulífinu, hagnýtingu vísinda og tækni, og treysta á agaðar markaðslausnir, stöðugleika og samkeppnishæfni. Við getum gert framleiðnisókn að meginverkefni."

 

Ef við setjum orðin "Þjóðir Evrópusambandsins" í stað orðsins "Við" í málsgreininni þá má greina hvað fyrir ræðumanni vakir. Lítlu hjóli í stórri vél getur þurft að skipta út.

 

 

"Þá stefnum við að því að minnka og opna eftir föngum þau lokuðu sérstöðukerfi í atvinnulífi og á vinnumarkaði sem hér eru nú, og freistum þess einnig að draga sem mest úr áhrifum fákeppni og einokunar.Við þurfum ekki aðeins samkeppnishæf arðsöm fyrirtæki heldur líka samkeppnishæf lífskjör almennings við hlið nágrannaþjóðanna. Og við verðum að leggja áherslu á lífstækifæri og kjör uppvaxandi kynslóða í landinu. Þessar kröfur um verðmætasköpun, framleiðni og samkeppnishæfni í arðsömu atvinnulífi eru þeim mun brýnni sem almenn samstaða er um víðfeðmt heilbrigðis- og velferðarkerfi, um skólakerfi í fremstu röð og um byggðaöryggi og byggðaþróun."

Líklega á ræðumaður við bæði Sjávarútveg og Landbúnað þegar hann talar um lokuð sérstöðukerfi í atvinnulífi og á vinnumarkaði. Hann  hlýtur að vera að vísa til hinna hundrað stéttarfélaga með stöðvunarvald á Íslandi. Hvernig sér hann fyrir sér að Evrópusambandið framkalli þessar boðuðu breytingar?

 

"Aðeins kröftugt, opið og samkeppnisfært atvinnulíf getur staðið undir þessu. Þegar frjálst og opið hagkerfi skilar afrakstri framleiðni við verðmætasköpun og árangri nýsköpunar og samkeppnishæfni er unnt að veita vaxandi fjárhæðum til vísinda, lista, mennta, uppeldis og velferðar. Þá verður svigrúm til framfarasóknar á öðrum sviðum.Við getum þá greitt fyrir smáfyrirtækjum um land allt og myndað aftur jarðveg fyrir félagsframtak almennings, félagasamtök, sjálfseignarstofnanir, sparisjóði, búsetafélög og samvinnufélög, og fyrir líknar-, hjúkrunar- og menningarframtak.  Þá setjum við skarpar stöðugleikareglur um fjármál ríkisins og um fjármálakerfi í ströngum skorðum með sjálfsábyrgð og án pólitískra afskipta."

Ég kýs að flokka þetta sem almenna skrúðmælgi.

"Þá stefnum við að því að nota hér innanlands sem lögeyri þann gjaldmiðil sem megnið af útflutningi þjóðarinnar aflar. Þá eyðum við gjaldmiðilsþröskuldinum og losnum við ofurvextina og óstöðugleikann sem honum hafa fylgt. Þá framfylgjum við varkárri opnunarstefnu til framtíðar."

 

Þarna er alveg kýrskýrt hvað ræðumaður er að segja. 

"Innan Evrópusambandsins eru tvö ríki álíka fámenn og við. Það getur ekki fullnægt þjóðarmetnaði okkar og þjóðarstolti að vera atkvæðislaust annars flokks fylgiríki Evrópusambandsins upp á náð Norðmanna eins og við erum núna. Við hljótum að gera ráð fyrir fullgildri þátttöku sem frjáls þjóð í sjálfstæðu og fullvalda eigin þjóðríki á sérhverjum þeim fjölþjóðavettvangi sem við kjósum okkur á annað borð.Aðeins opnunarstefna samrýmist þjóðlegum metnaði og sjálfsvitund Íslendinga sem frjálsrar þjóðar. Og staða Íslendinga á Norður-Atlantshafi útheimtir að við göngum fram af metnaði og sjálfsvitund með virkri þátttöku í samfélagi, viðskiptalífi og menningu þjóðanna, - á vettvangi Evrópusambandsins rétt eins og annarra fjölþjóðasamtaka."

 

Það er líka skýrt hvaða sýn og álit ræðumaður hefur á hæfni þjóðarinar til að ráða fyrir sér sjálf. 

"Hvað sem öðrum valkostum líður verðum við að taka á alþjóðlegum öryggismálum á Norður-Atlantshafi, þar á meðal þróun á Norðurslóðum, af raunsæi í félagi við næstu nágrannaþjóðir okkar. 
  Sagan sýnir að íslensk menning nær mestri reisn þegar straumarnir leika þvingunar- og hindrunarlaust. Metnaðarfull opnunarstefna eflir umburðarlynda kristna þjóðmenningu og íslenskt þjóðerni á tímum sívaxandi alhliða samskipta og menningaráhrifa. Varnarmúrar lokunarstefnu verða aðeins flótti, frestun og undanhald.Aðeins opnunarstefna getur orðið grunnur undir öflugu sjálfstæðu þjóðríki á Íslandi til framtíðar." 

Hvað skyldi ræðumaður eiga við þegar hann talar  um kristna þjóðmenningu og íslenskt þjóðerni á tímabili menningaráhrifa?

 Verður engin þörf á varnarmúrum eftir opnunarstefnuna?

Mun okkar kristna þjóðmenning flæða frjáls um öll ríki veraldar og bæt böl heimsins?

Ég var um tíma víðsýnn áskrifandi að dagblaðinu Timanum. En svo kom að mér ofbuðu svo stjórnmálaskrif blaðsins að ég sagði því upp. Og blaðið er víst hætt að koma út.

Og einhvernveginn finnst mér líklegt að  Evrópuumræðan hefði lítt átt upp á pallborð landbúnaðarsinnaðrar ritstjórnarinnar á þeim tíma.