Skortur á samkeppni?

í spítalarekstri? Því veltir gamall læknir fyrir sér.

"BENEDIKT Ó. SVEINSSON SKRIFAR:

Þegar ég var að læra læknisfræði fyrir 40 árum voru starfandi fimm spítalar á höfuðborgarsvæðinu: Landakot og St. Jósefsspítalinn í Hafnarfirði, stofnaðir og reknir af St. Jósefssystrum, Borgarspítalinn, í hlutaeigu Reykjavíkur og rekinn af Reykjavíkurborg, Landspítalinn og Vífilsstaðaspítali, reknir af og í eigu íslenska ríkisins. Að auki var Fæðingarheimili Reykjavíkur í eigu og rekstri Reykjavíkurborgar.
Þá ríkti gullöld í íslensku heilbrigðiskerfi. Borgarspítalinn nýbyggður, vel búinn tækjum og baráttufólki með eldmóð í æðum að koma á fót nýjum spítala sem yrði betri en hinir spítalarnir. Landakot og St. Jósefsspítalinn í Hafnarfirði reknir af hugsjón nunnanna með afkastahvetjandi launakerfi fyrir læknana. Landspítalinn hinn eiginlegi háskólaspítali með flesta háskólakennarana í læknisfræði, þar sem auk lækninga voru stundaðar rannsóknir og kennsla í miklum mæli, og Vífilsstaðaspítali þar sem starfsfólk bjó yfir áratuga reynslu af meðferð lungnasjúkdóma. Að ógleymdu Fæðingarheimili Reykjavíkur þar sem heilbrigðar ófrískar konur gátu fætt börn sín á sem eðlilegastan hátt, en þó undir öruggu eftirliti reynds starfsfólks.

Þetta var raunveruleikinn fyrir um fjórum áratugum og næstu árin á eftir. Á þeim tíma var ég þeirrar gæfu aðnjótandi að starfa sem nemi, unglæknir og sérfræðingur um styttri eða skemmri tíma á öllum þessum vinnustöðum. Á engan vinnustaðinn skal hallað. Það ríkti alls staðar sönn vinnugleði þar sem sjúklingarnir og vegferð þeirra voru í fyrirrúmi. Sjúklingarnir kunnu líka að meta að geta leitað til fleiri en eins aðila um álit og meðferð. Hið sama gilti um starfsfólkið. Ef því mislíkaði eitthvað á einum spítalanum fann það oft gleðiríkan og farsælan farveg á hinum spítölunum.

Blind trú
Undir niðri fann ég þó alltaf fyrir ósk þeirra er stýrðu og réðu Landspítalanum að hann væri aðalspítalinn og að sú stund mundi upp renna að öld samkeppninnar hnigi til viðar, að Landspítalinn yrði fjallið eina þar sem allar flóknar rannsóknir, meðferðir, lækningar og kennsla færu fram. Með árunum breyttist þessi ósk stjórnenda Landspítalans í trú. Í framhaldinu upphófst einkar óbilgjarnt ferli. Hinir spítalarnir skyldu sameinaðir Landspítalanum ella lagðir niður. Í nafni hagræðingar og sparnaðar var þessi blinda trú sett á eitt allsherjar Excel-skjal. Það var kynnt fyrir lykilstarfsmönnum heilbrigðisráðuneytisins með síendurteknum sjónhverfingum sem sýndu sparnað, samlegðaráhrif og enn meiri sparnað og hagræðingu – og viti menn – allt í einu var þessi trú ráðandi afla á Landspítalanum orðin sannleikur í augum þeirra sjálfra og lykilmanna heilbrigðisráðuneytisins.

En í Excel-skjalinu gleymdist að taka tillit til mannauðsins og þarfa og óska sjúklinganna. Sparnaður og hagræðing var markmiðið, starfsfólkið og sjúklingarnir voru orðin aukaatriði og svo var hafist handa. Stjórnmálamenn og starfsmenn heilbrigðisráðuneytisins létu það heita að sameina ætti þessar stofnanir og að alls ekki ætti að leggja þær niður. Þannig voru áformin kynnt fyrir starfsfólkinu. En raunin varð önnur.

Fyrsta atlagan var gerð að Landakotsspítala, sem var lagður niður í þáverandi mynd og færður undir rekstur Borgarspítalans. Þetta var gert þrátt fyrir kröftug mótmæli þorra starfsfólksins og nær allra sjúklinga sem þar nutu frábærrar þjónustu. Persónulegt og afkastahvetjandi starfslag læknanna í anda nunnanna var aflagt með handafli og þeir þvingaðir til að starfa eftir stimpilklukku í ópersónulegu fastlaunakerfi þar sem hin samfelldu góðu tengsl við sjúklingana voru rofin. Óánægja kraumaði undir og gleðin þvarr smám saman. Næsta atlaga var gerð að Fæðingarheimili Reykjavíkur. Yfirmönnum Landspítala og heilbrigðisráðuneytisins tókst að telja stjórnmálamönnum trú um að þar færi fram dýr og hættuleg starfsemi og það var sameinað Kvennadeild Landspítala og síðan lagt niður í framhaldinu. Framkoman við starfsfólk Fæðingarheimilisins á þessum tíma var vanvirðing við áratugalanga reynslu þess. Þá var ekkert tillit tekið til óska kvenna um að þessi valkostur yrði áfram í boði. Á Kvennadeildinni skyldu þær allar fæða með góðu eða illu. Á sama tíma og Fæðingarheimilinu var lokað var gerð hörð atlaga að St. Jósefsspítalanum í Hafnarfirði. Honum skyldi lokað en með harðfylgi og fullri andstöðu íbúa í Hafnarfirði og nágrannasveitarfélaga tókst að koma í veg fyrir þann gjörning á elleftu stundu.

Horfa verður á rót vandans
Næst var ráðist á Borgarspítalann og Vífilsstaðaspítala, þeir sameinaðir Landspítalanum og Vífilsstaðaspítala síðan lokað. Borgarspítalinn varð að rekstrareiningu innan Landspítalans. Enn stækkaði Landspítalinn, gremja og óyndi starfsfólksins jókst og vonbrigði og óánægja neytendanna, sjúklinganna sem spítalarnir voru byggðir til að sinna, magnaðist. Í Excel-skjalinu stóð að þetta væri sannleikurinn en sparnaðurinn lét á sér standa og eitthvað ólag var á hagræðingunni. Nú var bara eftir að framkvæma seinasta ógæfuverkið: sameina St. Jósefsspítalann í Hafnarfirði við Landspítalann. Það var síðan gert þvert á vilja alls starfsfólksins, sjúklinganna og fólksins í heimabyggð spítalans. Og nú er ég að tala um sameiningu eins og það var kallað í fjölmiðlum og í kynningum ráðuneytisins. „Sameiningin“ fólst í því að spítalinn var lagður niður og húsnæðinu lokað og stendur það nú tómt og yfirgefið. Samþjálfuðu starfsfólki þar sem einstök og rík vinnugleði ríkti var tvístrað og eytt í orðsins fyllstu merkingu.

Og hér komum við að kjarna málsins. Í dag stendur Landspítalinn frammi fyrir óánægju starfsfólks – vinnumórallinn er lélegur. Getur verið að hluti ástæðunnar sé sú að starfsfólkið hefur ekkert val um vinnustað? Starfsmaður á Landspítalanum er í engri aðstöðu til að setja fram gagnrýni á vinnustaðinn, því ef yfirmönnum hans líkar ekki gagnrýnin, þá getur hann hvergi annað farið. Í slíku ástandi verður aldrei vinnufriður eða samstaða – sérstaklega ekki þegar á móti blæs efnahagslega eins og nú.

Ég er sammála nýjum heilbrigðisráðherra um að þessi vandi verður ekki leystur með peningum einum saman. Það verður að horfa á rót vandans. Það verður að byggja upp traust og trúnað við sjúklingana og starfsfólkið. Það er kominn tími til að við horfumst í augu við það að sameiningar í heilbrigðiskerfinu hafa ekki sparað okkur peninga heldur skapað það ófremdarástand atgervisflótta og vantrausts sem við búum við í dag."

Ekki hafa fengist viðbrögð frá neinum valdamanni við fyrirspurn minni um það hversvegna byggja eigi flatan spítala við Hringbraut í stað 10 hæða turns? Hversvegna má ekki skoða teikningar af nýja spítalanum sem var að rísa niður í Dubai og íslenski læknirinn gjörþekkir? Af hverju byrjendur í spítalateikningum eiga frekar að finna upp hjólið við Hringbraut?

Menn velta fyrir sér viðbrögðum forstjóra Landspítalans við tillögum um einkareknar legudeild í Ármúla? Af hverju vill forstjórinn ekki fá þetta þegar fólk liggur á göngum hjá honum?

Vantar ekki meiri samkeppni í spítalarekstur?

 

Hjalli hjólar

í nagladekkin. 

Hjálmar Sveinsson hjá Umferðar-og Skipulagsnefnd Reykjavíkurborgar vill skattleggja öryggistækin í umferðinni, nagladekkin, sem forða stórslysum á hverjum degi í umhleypingunum. En öryggismálin ber Hjálmar svo í hinu orðinu fyrir brjósti að hann vill helst stöðva bílaumferðina.

Runólfur hjá FÍB er auðvitað steinbit á tillögunum.

Sem betur fer hefur Hjálmar ekki lagaheimild til framkvæmdanna. Við verðum að treysta því að Alþingi hafi vit fyrir Hjalla þó hann vilji hjóla í nagladekkin sem annað.

Furðustrendur!

meirihlutans í Reykjavík verða æ furðulegri. Þegar Hjálmari Sveinssyni dettur eitthvað í hug til að tefja fyrir bílaumferð í Reykjavík skipar hann starfshóp sem skal komast að fyrirfram gefinni niðurstöðu hans um að lækka hraðann og tefja fyrir borgurunum. Þessi umferðarbókmenntafræðingur maður er svo furðulegur í háttum að menn fara að hætta að verða hissa á uppátækjunum hans.

Svo segir í Mogga sem birtir frétt af þessu eins og hér sé um eyðilegasta mál að ræða:

"Starfshópur sem Reykjavíkurborg skipaði leggur til að hraðamörk verði í tveimur áföngum lækkuð um 10 km/klst. á götum vestan Kringlumýrarbrautar þar sem hraðamörk í dag eru 50 eða 60 km/klst. auk þess sem svæðum með 30 km/klst. hámarkshraða verði fjölgað og núverandi svæði stækkuð.

 

Ákvörðun um skipan starfshópsins var tekin í nóvember 2015. Umhverfis- og skipulagsráð( það er nefnd Hjálmars sic!) samþykkti að skipa eftirtalda fulltrúa í starfshópinn: Fulltrúa Samfylkingarinnar Sverri Bollason, áheyrnarfulltrúa Pírata Sigurborgu Ó. Haraldsdóttur

og fulltrúa Sjálfstæðisflokksins Ólaf Kr. Guðmundsson. Ólafur skilaði séráliti.

 

Starfshópnum var falið að skoða og meta áhrif svæðisbundinnar lækkunar umferðarhraða vestan Kringlumýrarbrautar með tilliti til umferðarflæðis, umferðaröryggis og umhverfisþátta. Fyrst og fremst átti að horfa til lækkunar almenns umferðarhraða úr 50 km/klst í 40 km/klst. Fyrirmynd að slíkum svæðisbundnum aðgerðum sé td. í Malmö og Helsinki. Hraða á stofnbrautum átti að skoða sérstaklega.

 

Lýsing verði bætt

 

Samhliða breytingum á hraðamörkum leggur meirihluti starfshópsins til að ráðist verði í nánari umferðaröryggisrýni á stöðum þar sem slys hafa orðið og eftirfarandi aðgerðir:

 

Gönguleiðir þvert á umferðargötur með 40 eða 50 km/klst. hámarkshraða, t.d. á Hringbraut við Framnesveg og Hofsvallagötu verði upphækkaðar og merktar með skýrari hætti en í dag.

 

Lýsing á gönguþverunum verði skoðuð sérstaklega og bætt. Sá tími sem almenn götulýsing er í gangi verði endurskoðaður.

 

Metnir verði kostir og gallar þess að setja upp niðurteljara á gangbrautarljós á þessum stöðum sem sýna óvörðum vegfarendum og ökumönnum með skýrum hætti hve mikið er eftir af tíma til þverunar.

 

Þar sem akreinabreidd eða aðrir hönnunarstikar (geómetría) samræmast ekki nýjum hraðamörkum verði gripið til aðgerða eins og málunar á kantlínum til að auka hraðavitund ökumanna.

 

Hraðavaraskilti (sem blikka ef ökumenn aka yfir hámarkshraða) verði sett upp við götur þar sem hraðamörk lækka úr 50 eða 60 km/klst. (Lauslega áætlaður kostnaður er 10 mkr. vegna umferðarskilta og 30 mkr. vegna 10 hraðavaraskilta, samtals 40 mkr.)

 

Reykjavíkurborg beiti sér fyrir aukinni notkun sjálfvirkra hraðamyndavéla til að tryggja raunlækkun hraða (SIC!). Engar hraðamyndavélar hafa verið í hraðamyndavélakössum við gatnamót í Reykjavík í um eitt ár vegna bilunar en vélin sem lögreglan hefur notað á höfuðborgarsvæðinu er nú í viðgerð.

 

Í framhaldinu verði tekið til skoðunar að lækka hraða á safngötum víðar um borgina úr 50 km/klst. í 40 km/klst.

 

Starfshópurinn vitnar í skýrslur verkfræðistofa og kannanir á Norðurlöndunum. Þar kemur m.a. fram að með lækkun umferðarhraða á götum megi fækka slysum og draga úr mengun og hávaða.

 

Þá bendi rannsóknir í Svíþjóð til þess að breytt hraðamörk hafi ekki áhrif á afkastagetu gatna í þéttbýli.

 

Vilja víðtækt samráð

 

Tillögur starfshópsins eru gerðar með fyrirvara um samþykki lögreglustjóra. Þá leggur starfshópurinn til að tillögur um breytingar á hraðamörkum verði kynntar Samgöngustofu, Vegagerðinni, Strætó bs., Sambandi íslenskra sveitarfélaga, FÍB, LHM og viðkomandi hverfisráðum áður en þær komi til framkvæmda."

Það er ljóst að sé skoðað hverjir eru skipaðir í starfshópinn sem skal komast að niðurstöðu Hjálmars þá sést að þar er einn hvítur maður, Sjálfstæðismaðurinn Ólafur Kr. Guðmundsson sem ekki tekur þátt í niðurstöðum starfshópsins.

Hann skilar enda sérálíti þvert á pantaða niðurstöðu Hjálmars Sveinssonar.

"Ólafur Kr. Guðmundsson segir í séráliti sínu að hann sé sammála meirihlutanum um marga þætti er lúta að aðgerðum til að draga úr slysum.

 

Hins vegar segir hann mjög varhugavert að búa til nýtt hraðaþrep, 40 km/klst, inn í umferðarmynstur Íslands. Miklu víðtækara samráð þurfi að hafa á breiðum grunni áður en slíkt sé gert.

 

Þá séu engin rök fyrir því að lækka leyfðan hraða úr 60 í 50 km/klst. á Miklubraut og Sæbraut, þar sem það myndi hafa mjög neikvæð áhrif á umferðarflæði og auka mengun.

 

Ólafur leggur einnig fram eftirfarandi tillögur:

 

Hringbraut óbreytt með 50 km/klst.

 

Mála allar gönguleiðir með »Zebra« og merkja.

 

Setja göngubrýr/göng í stað gönguljósa við Þjóðminjasafnið, Suðurver, Reykjahlíð og hús 365.

 

Setja upphækkanir á gönguleiðir meðfram Hringbraut, t.d. Hofsvallagötu, Framnesveg o.s.frv.

 

»Umferðarmál eru þess eðlis að vanda verður til verka, þar sem málefni samgangna snertir nánast alla borgarbúa,« segir Ólafur."

Það er öllum ljóst að gangbrautarljósin sem Ólafur minnist á eru búin að vera til stórvandræða og umferðartafa alla valdatíð vinstri manna í Reykjavík.Í stað þess að byggja brýr yfir ætlar Hjálmar að eyða milljónatugum í gagnslítil blikkljós.

Reykvíkingar hljóta að vera farnir að tekja niður tímann þangað til þeir losna við Hjálmar Sveinsson og vinstra liðið sem ríður húsum hjá Reykjavíkurborg, þessari rauðu "Kúbu" í bláu hafi sveitarfélaganna í kring.

Er ekki nauðsynlegt að kjósa um ESB

til að slökkva á þeirri vitleysu sem er í gangi?

Það er viðtal í Bændablaðinu við varaformann Viðreisnar. Þar stendur:

"Stjórnmálaaflið Viðreisn fékk sjö þingmenn og 10,5% fylgi í síðustu alþingiskosningum. Eftir langan aðdraganda var mynduð ríkisstjórn þar sem Viðreisn á þrjá ráðherra, þar á meðal ráðherra landbúnaðarmála.

Í kosningabaráttunni voru landbúnaðarmálin ekki efst á blaði en þó kom fram í máli frambjóðenda Viðreisnar að hreyfingin vildi gera róttækar breytingar á landbúnaðarkerfinu. Fyrir mörgum er Viðreisn óskrifað blað en komandi mánuðir munu leiða í ljós áherslur þeirra við ríkisstjórnarborðið.

Blaðamaður Bændablaðsins hitti Jónu Sólveigu Elínardóttur, þingmann og varaformann Viðreisnar, að máli á dögunum. Þau ræddu meðal annars um stefnu flokksins og ríkisstjórnarinnar í landbúnaðarmálum, nýjan landbúnaðarráðherra og endurskoðun búvörusamninga.

Viðreisn sem flokkur hefur talað fyrir Evrópusambandsaðild og telur ekkert að óttast fyrir íslenska bændur gerist Ísland aðildarland.

Mýrdælingur með meistaragráðu í alþjóðasamskiptum

Jóna Sólveig Elínardóttir er alin upp á bænum Sólheimahjáleigu austur í Mýrdal þar sem fjölskylda hennar stundar búskap. „Ég sótti alltaf mikið í að fara heim og það var alltaf mikil sveitastelpa í mér. Innan fjölskyldunnar hefur alltaf verið mikill áhugi á að ræða stjórnmál og ég er komin frá miklu framsóknarheimili. Þrátt fyrir að það hafi komið snemma í ljós að ég væri ekki alltaf sammála fjölskyldunni í stjórnmálum þá hefur alltaf mátt vera ósammála og ræða málin. Við getum alveg tekist á um málin en við erum alltaf vinir,“ segir Jóna Sólveig.

„Eftir stúdentspróf fór ég beint í Háskóla Íslands og kláraði þaðan BA-gráðu í frönsku. Svo fór ég í alþjóðastjórnmálin og tók meistarapróf í alþjóðasamskiptum. Í meistaranáminu fór ég í starfsnám út til Parísar og vann í sendiráði Íslands. Eftir starfsnámið kom ég heim og skrifaði lokaritgerðina mína sem fjallaði um áhrif spænskra hagsmunaaðila á sameiginlega sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins.“

Eftir nám stofnaði Jóna Sólveig ráðgjafarfyrirtæki ásamt öðrum. „Það sérhæfði sig meðal annars í því að aðstoða lítil og meðalstór nýsköpunarfyrirtæki að nýta sér þá styrki sem ESB hefur upp á að bjóða. Meðfram vinnunni hjá ráðgjafarfyrirtækinu vann ég hjá Alþjóðamálastofnun Háskóla Íslands ásamt því að stunda rannsóknir á því hvernig hagsmunaaðilar höfðu áhrif og upplifðu sig á meðan á aðildarviðræðum Íslands við ESB stóð. Þar skoðaði ég aðallega hagsmunaaðila tengda byggða-, landbúnaðar- og sjávarútvegsmálum.“

Jóna Sólveig og Viðreisn Jóna Sólveig segir að hún hafi byrjað hjá Viðreisn fyrir um það bil tveimur og hálfu ári þegar byrjað var að móta stefnu og starf flokksins.

„Ég sýndi þessari hreyfingu strax áhuga og tók þátt frá upphafi. Ég hafði í raun aldrei fundið flokkinn minn fyrr en Viðreisn varð til. Það sem heillaði mig var frjálslynd stefna Viðreisnar og áhersla þeirra á að tryggja góða stöðu Íslands í alþjóðasamfélaginu. Annað sem ég kann að meta við Viðreisn er hversu faglega er staðið að öllu og virkt málefnastarfið er í málefnahópunum.“

Viðreisn og landbúnaðurinn

„Við höfum talað fyrir breytingum á styrkjakerfinu þar sem dregið verð- ur úr framleiðslutengdum styrkjum og farið frekar í beina styrki með áherslu á stuðning til nýsköpunar, jarðræktar og umhverfisverndar. Við höfum aldrei talað um að draga úr styrkjum til bænda, heldur breyta samsetningunni á þeim með það að markmiði að auka frelsi bænda til að gera það sem þeim hugnast best.

Viðreisn er flokkur sem ber hag bænda fyrir brjósti og áttar sig á mikilvægi þess að viðhalda blómlegri byggð um land allt.“ Tækifæri íslensks landbúnaðar Viðreisn hefur talað fyrir því að draga úr innflutningshömlum og segist Jóna Sólveig átta sig á því að það er viðkvæmt mál hjá bændum.

„Það er í raun ákveðinn partur af því að hugsa til neytenda og auka valfrelsi þeirra. Á móti viljum við auka frelsi bænda til að gera það sem þeim hugnast best. Ég held að það séu ýmis tækifæri í aukinni sérhæfingu og áherslu á að markaðssetja okkar hreinu landbúnaðarafurðir bæði á erlendum mörkuðum en líka gagnvart erlendum neytendum hér heima. Þá sér í lagi gagnvart ferðamönnum sem hafa stækkað innlenda markaðinn svo um munar. Í þessu leika meðal annars alþjóðlegar gæðavottanir lykilhlutverk. Þær vottanir myndu sannreyna fyrir erlendum kaupendum að íslenskar landbúnaðarvörur eru mjög hreinar og erum við til að mynda að nota miklu minna af lyfjum en annars staðar í heiminum.

Við eigum að halda áfram að framleiða gæðavöruna sem við erum að framleiða, en fá þá líka stimplana sem við þurfum til að koma henni inn á stóru hágæðamarkaðina.“ Það felast í því mikil tækifæri fyrir bændur að selja vörur sínar beint til neytenda að mati Jónu Sólveigar.

„Í því samhengi má horfa til ýmissa landa Evrópu, en þar þykir eðlilegt að bændur selji sínar vörur heima á bæ. Mér finnst að fólk ætti að eiga val um að kaupa beint af þeim bændum sem vilja selja beint og milliliðalaust heiman frá sér. Þeir bændur sem eru tilbúnir að taka á móti fólki og leyfa því að skoða það umhverfi sem framleiðslan á sér stað í eiga að vera frjálsir til að selja neytandanum vöruna ef honum líst vel á.

Til þess að þetta sé mögulegt þarf að einfalda regluverkið til að auka möguleika bænda til beinnar sölu á sinni framleiðslu, án þess þó að slaka á eðlilegum heilbrigðis- og hreinlætiskröfum,“ segir Jóna Sólveig.

Þorgerður Katrín sem landbúnaðarráðherra

„Ég held að það séu tækifæri falin í því að fá einhvern inn í landbúnaðarráðuneytið sem spyr gagnrýninna spurninga, er ekki alinn upp í kerfinu og einhvern sem að getur komið inn með nýja sýn og getur horft á hlutina frá öðrum sjónarhóli. Mér finnst líka flott að það sé komin kona í þetta embætti, en hún er fyrsta konan sem er með landbúnaðarog sjávarútvegsráðuneytið.“

Breiðar áherslur við endurskoðun búvörusamninga

Meðal fyrstu yfirlýsinga nýs landbúnaðarráðherra var að endurskipa ætti í nefndina sem var falið að vinna að endurskoðun búvörusamninganna og bendir Jóna Sólveig á að nýr ráðherra sé búinn að funda með Bændasamtökum Íslands um málið.

„Það er verið að skoða endurskipun í nefndina sem er falið að vinna að endurskoðun samninganna, en ráðherra boðar breiðari aðkomu að samningagerðinni. Ráðherra er búinn að funda með Bændasamtökum Íslands og er á fullu að ræða við hagsmunaaðila. Það verða breyttar áherslur, en það er verið að skoða tollamálin, grænar áherslur og styrkjakerfið.

Það verður hugað að hag bænda, að hag neytenda og það verður hugað sérstaklega að umhverfinu,“ segir hún.

Landbúnaðurinn og Evrópusambandið

„Ég held að það séu mikil tækifæri fólgin í því fyrir íslenskan landbúnað að ganga í Evrópusambandið,“ segir Jóna Sólveig. Landbúnaður blómstri í Evrópu og það sé hægt að horfa til þess hvað ýmis ríki, meðal annars Danmörk, eru að gera þar með landbúnaðarstyrkjum frá ESB.

„Það má ekki gera lítið úr því að samningaviðræður eru samningaviðræður og Íslendingar geta samið við Evrópusambandið um landbúnaðarmál rétt eins og öll önnur ríki sem ganga þar inn. Það eru alls konar hlutir sem hægt er að horfa á, eins og þá sérstöku stöðu sem Ísland nýtur vegna legu landsins. Við liggjum mjög norðarlega og það eru sérstakir styrkir fyrir landbúnaðarsvæði sem liggja norðan við 62. breiddargráðu og ætti Ísland að geta notið góðs af því.

Svo eru ýmsir dreifbýlis- og byggðaþróunarstyrkir sem myndu standa Íslendingum til boða. Íslenskir bændur þurfa ekki að hafa áhyggjur af því að þeir fái minni styrki ef Ísland gengur í ESB. Í samningaviðræðum Íslands við ESB var alveg orðið ljóst að sambandið myndi ekki standa í vegi fyrir því að íslenska ríkið myndi sjá til þess að íslenskir bændur fengju jafn háa styrki fyrir og eftir inngöngu Íslands.“

Kom á óvart að IPA-styrkir voru afþakkaðir

„Í samningaviðræðum Íslands að ESB á sínum tíma áttu íslenskir bændur þess kost að fá svokallaða IPA-styrki. Þessir styrkir hefðu meðal annars hjálpað bændum að undirbúa sig fyrir nýtt styrkjaumhverfi með inngöngu í ESB. Það kom mér á óvart að þáverandi landbúnaðarráðherra neitaði að taka við þeim styrkjum.

Þessi ákvörðun hefði getað komið sér mjög illa fyrir íslenska bændur ef við hefðum lokið aðildarviðræðunum og gengið í ESB, því þá hefðu íslenskir bændur staðið á núllpunkti og ekki getað fullnýtt sér landbúnaðarstyrki ESB strax,“ segir Jóna Sólveig.

Aldrei talað fyrir því að draga úr stuðningi

„Viðreisn ber hag bænda fyrir brjósti og við höfum aldrei talað fyrir því að draga úr styrkjum til bænda. Við erum flokkur sem áttar sig á mikilvægi þess að viðhalda blómlegri byggð um land allt. Maður skilur alveg að fólk sé hugsi þar sem Viðreisn er nýr flokkur sem talar fyrir kerfisbreytingum í landbúnaði. Hins vegar höfum við alltaf talað um mikilvægi þess að auka hag og frelsi bænda til að gera það sem þeim hugnast best. Við teljum að það séu gífurlega mörg tækifæri falin í breytingum, en breytingar eru nauðsynlegar fyrir framþróun,“ segir Jóna Sólveig Elínardóttir, þingkona "

Þá hafa menn það. Betlilúkan er útrétt hjá þessum Evrópusambandsflokki Viðreisn. Það er einblínt upp í afturendann á Brüssel og beðið eftir að eitthvað detti í gin Íslendinga. Það er hugsjón þessa flokks og Samfylkingarinnar og hallast ekki á með flokkunum nema annar er dottinn úr tísku.

Ég held að það sé nauðsynlegt að kjósa um það hvort Íslendingar vilja ganga í ESB til að slökkva í þessari tímaskekkju í stjórnmálum okkar.

Flóttamenn

eru fyrirbrigði sem menn geta velt fyrir sér.

Virðist það ekki svo vera, að reki glæpafélög úti í heimi hornin hvert í annað, tvö eða fleiri,þá séu þeir sem vopnlausir eru orðnir að viðfangsefni almennings í öðrum ríkjum.

Tökum Sýrland sem dæmi. Þar er Assad augnlæknir við völd yfir ríkishernum með einhverjum rétti víst. Gegn honum er gerð uppreisn. Þar koma stórveldin strax að og punda inn vopnum til sinna uppáhaldshópa, sem eru hugsanlega líklegir til að geta stolið olíu frá Assad. Aðrir ausa vopnum í Assad til að hann geti drepið hina. Svo verða vopnlausir, konur, börn, gamalmenni og sjúklingar fyrir sprengjunum sem þetta lið kastar hvort á annað. Þá leggur þetta fólk á flótta. Og fjölmiðlar birta myndir af eymd þess og ófeiti.

Allt í einu er þetta fólk ekki lengur vandamál glæpafélaganna, Assads, ISIS og hvað þeir heita nú allir sem hrekktu fólkið, heldur Íslendinga meðal annarra þjóða. Í minna máli vopnasöluþjóðanna og þeirra sem eru að hræra í pottinum.

Af hverju er það vandamál Íslendinga þegar glæpalýður sem okkur kemur ekki við bombar spítala og heggur hausa af saklausum? Af hverju ber okkur skylda til að flytja þetta fólk heim til okkar og taka það á okkar framfæri?

Ef svona stríðshamfarir dundu á út í heimi þá söfnuðu góðhjartaðir stundum mat og vistum til að senda sem neyðaraðstoð. Þetta var gert í gamla daga. Núna dugar ekkert minna en að sækja þá hrjáðu og flytja til annarra landa frá bandíttunum. 

Hver skyldi annars vera skylda borgara í einu ríki gagnvart öðrum borgurum þess ríkis sem vilja hafa borgarstríð? Á hann að blanda sér í stríðið eða ekki ef hann getur? Má hann flýja sína eigin þjóð? Hvað urðu menn að gera í bandaríska borgarastríðinu? Veita annaðhvort Lincoln eða Lee? Vera skotnir annars? Af hverju flúðu þeir ekki til Íslands ef þeir vildu ekki fara í stríð? Hvað ættum við að gera ef hér yrði uppreisn?

Hvort á að reyna að senda hjálp til fólksins eða sækja fólkið og flytja það til sín? Hitler kaus að drepa það skipulega heima hjá sér heldur en að sleppa því burt enda þá hugsanlega efni í hermenn. Napóleon lét skjóta stríðsfanga í Afríku frekar en að taka áhættuna af að fá þá á móti sér. Borgarastríð eru hugsanlega verri viðfangs en stríð milli ríkja.

Það er vandlifað með flóttamenn.

Wilders talaði í Koblenz

Ræða hans er athyglisverð fyrir þær sakir að hún snertir þjóðernisstrengi í fólki sem ekki hefur þótt fínt að halda á lofti vegna ofsafenginna viðbragða þeirra sem betur þykjast vita. Þessu fólki er ekki sama að lönd þeirra séu afhent framandi fólki til jafns við innfædda.Það vill halda í sína menningu og hefðir hvað sem öðru er haldið fram af hávaðaseggjunum.

Þessi rísandi hreyfing þjóðernissinaðs fólks um alla Evrópu mun einnig ná til Íslands. Íslendingar munu spyrna við fótum og ekki láta hið svonefnda góða fólk ráða hér öllu til þess að reka innflytjendastefnu sem er í andstöðu við meirihluta þjóðarinnar.

Wilders sagði:

"

And what you stand for is extremely important. Not only for Germany, but for all of Europe.

Europe needs a strong Germany, a self-confident Germany, a proud Germany, a Germany that stands for its culture, identity and civilization.

Europe needs Frauke [Petry], instead of Angela [Merkel]!

My friends, that is why Germany is so great. Why you are great. Because you do your duty. And the Alternative for Germany (AfD), and my friend Frauke Petry, and all of you here, stand against the new totalitarianism that threatens us today.

We are at the beginning of a Patriotic Spring across Europe, and also here in Germany. And I thank you for that. You are the new Germany.

And all our European countries are faced with the question of their existence. My friends, the United Nations expects that the population of Africa will quadruple by the end of the century -- from 1.1 billion today, to 4.4 billion. Studies show that in Southern Africa, one in three adults wants to emigrate. And in North Africa and the Middle East, one in five wants to emigrate. Many of them want to come to Europe in the future.

The question that none of our ruling politicians now ask is: How do we protect our country and our identity against mass immigration? How do we protect our values?
How do we protect our civilization? Our culture? The future of our children? These are the fundamental questions we have to answer.

In recent years, our governments have allowed millions of people to flow uncontrollably into our countries. Our governments have conducted a dangerous open-borders policy.

And I know, as do you, that when the citizens of Eastern Europe defeated communism in 1989, they were inspired by Alexander Solzhenitsyn, Vaclav Havel, Vladimir Bukovski and others, who told them that people have the right, but also a commitment, to "live in the truth."

Friends, liberty requires eternal vigilance. And this applies also to the truth. And Solzhenitsyn added that -- I quote -- "truth seldom is sweet; it is almost invariably bitter."

And let us hear the bitter truth: Our leaders have lost their ability to recognize danger and understand the truth, because they no longer value freedom.

Politicians from almost all of the established parties are promoting our Islamization. Almost the entire Establishment, the elite universities, the churches, the media, politicians, put our hard-earned liberties at risk.

They talk about equality, but, incredibly, are incapable of seeing that in Islam, women have fewer rights than men, and infidels have fewer rights than the followers of Islam.

They are blind to the truth -- but we are not! And we do not accept that they are blind to the truth. We no longer accept that the elites have abandoned the people.

It breaks my heart when I see that people have become strangers in their own land -- almost everywhere in Europe.

But it is our country; it's not their country -- it's our country. And it is unacceptable that you fear for the future of your children, that women are afraid, that Jews, ex-Muslims, Christians fear for their safety.

Day after day, for years, we are experiencing the decay of our cherished values. The equality of men and women, freedom of opinion and speech, tolerance of homosexuality -- all this is in retreat.

And I say to you, my friends: We do not want this. We do not want Germany or any other country in Europe to abolish itself! We don't want that!
We want our homeland to remain our homeland.
We want to stay who we are!
We are secure, free, democratic, proud of our culture!

My friends, what we see today is that fear reigns. Many people are desperate. Our rulers are cowardly. Our security is disappearing; our freedom is in danger.

And many normal people are afraid to say what they think. Women are afraid to show their blonde hair.
And this charade must be stopped! More and more people demand this! We demand this!
And I tell you: Enough is enough!

And then there is also the great danger of Islamic terrorism.
A German undercover journalist recently revealed that some refugee housing centers have become breeding-grounds for terrorists. The consequences are visible to everyone.

Recall the massacre at the Berlin Christmas market. Remember also the black summer of terror last year, here in Germany. We also remember Cologne and the mass assaults of hundreds of innocent women.

And yet our governments fail to do anything. But if we do nothing, we cease to exist.

Some immigrants have come here with entirely different values.
This is a fact -- not a political fact, but a fact confirmed by scientists such as the Dutch Professor Ruud Koopmans, from Humboldt University in Berlin. His investigations showed that about half of all Muslims in Germany aspire to the roots of Islam.

Professor Koopmans also says that -- I quote -- "of a billion Muslims worldwide, between ten and twenty percent are willing to accept violence, even against civilians, to defend Islam." End of quotation.

But despite all these terrible warnings, our rulers refuse to see the elephant in the room.

The people are fed up with the political correctness of the elites! Are you fed up, or are you not fed up?
We are fed up with the elites, who offer you a beautiful ideal world, in which all cultures are morally equivalent.
The people demand -- we demand -- the truth!
And we must tell them the truth, because people have a right to the truth!
Because the people should not be abandoned.
We, here, are the hope of the people! And we will never disappoint them! Never!

You may have heard that the Dutch government is trying to silence me.
But I say to you, I will never shut up!
I am on many death-lists just because they hate me, because I criticize Islam, and because I am a friend of Israel.
But I will never be silent, despite all the threats from politicians and terrorists.
For the free expression of opinions is, my friends, the basis of democracy.

There is, however, much positive news. There is reason for hope. There is light at the end of the tunnel. Better times will come. The wind started to shift last year. It brought us the victory of -- and from here, congratulations to -- Donald Trump, the President of the United States.

But not only in America. We also see it here in Germany, the Netherlands, France, Italy, Austria, throughout Europe: The patriots are winning. The time for a change has come. And that is why, my friends, it gives me tremendous courage to see you all here today.

This room full of German patriots shows me something very important. It shows me that Germany is not lost!
It shows me that Germany will survive!

You are a good force. The force that brings this beautiful country back on the right path. On the path to a patriotic future. A secure future. A free future. Our future!

History calls on you to save Germany. History calls on us all to save Europe. To save our own humanistic Judeo-Christian culture and civilization, our liberties, our nations, the future of our children.

And we have no choice. We will do it.
My party, the PVV in the Netherlands; Frauke Petry and Marcus Pretzell and the AfD here in Germany; Marine Le Pen and Front National in France -- and yes, Marine Le Pen will be the next president of France!
But, naturally, also Hans-Christian Strache and Harald Vilimsky and the FPÖ, our friends in Austria.
Tom van Grieken and Gerolf Annemans and our friends from the Vlaams Belang in Flanders.
And all the other politicians.

But I tell you, we politicians are not important here. It's not about us. It's about you; it's about the voters.
It's about the people here in this room, and also the millions throughout the country -- not we, but you are important.

You are the true heroes and the saviors of Europe. And I thank you for that.
Our parties give the people an opportunity to vote for good patriots. Patriots who want to make our borders safe again! Patriots who want to stop mass immigration! Patriots who want to restore the sovereignty of our countries, our money, our laws and our future.

We are fed up with the Europhiles in Brussels, who want to abolish our countries and impose an undemocratic super-state, in which we become a single multicultural society.

To this Europe we say no!
We stand for a Europe of national states and freedom!
We will take our countries back. We will make sure that our countries will stay ours.

My friends, this year will be the year of the people!
The year when the voice of the people finally will be heard!
The year of a democratic and nonviolent political revolution in Europe.
The year of liberation!
The year of the Patriotic Spring!

In two months, next March, we will give the Dutch people the chance to free the Netherlands! And next April, Marine, as I already said, will be the next president of France!
And next autumn it's your turn, my dear German friends. I am absolutely convinced that with Frauke Petry, the future of Germany is guaranteed.
Long live the German Spring!

And I tell you: We will liberate ourselves. We will make our countries great again! We can do it!

Everywhere in Europe, we are electing new and courageous politicians who serve the interests of the people. And together we will win!

My friends, we live in historic times.
The people of the West are awakening. They are casting off the yoke of political correctness.
They want their freedom back.
They want their sovereign nations back.
And we, the patriots of Europe, will be their instrument of liberation!

Long live freedom!
Long live The Netherlands!
Long live Germany!
Long live the Alternative for Germany!

Thank you."

Það þýðir ekki fyrir íslenska stjórnmálaflokka að halda því fram að á þessum hugsunum sé ekki mark á takandi. Upphlaup og skrílslæti á landsfundum þeirra munu ekki breyta því.

Í vaxandi mæli munu menn þora að láta skoðanir sínar í ljósi varðandi framtíð þjóðríkja sinna.Menn munu ekki skammast sín ekki lengur fyrir ættjarðarást, Munu ekki skammast sín fyrir að taka undir með Geert Wilders eða Marine LePen og munu þora að taka undir þeirra málflutning.

Íslendingum þykir vænt um ættjörð sína og vilja henni og þjóð sinni allt hið besta. Þar er fullveldisframsal til yfirþjóðlegra bandalaga ekki efst á blaði.

Marine LePen

leiðtogi Front National,í  Frakklandi segir að þjóðernishyggja sé stefna framtíðarinnar. Hún telur að árið 2017 verði árið þar sem „Evrópubúar vakna.“ BBC greinir frá.

Ummælin lét Le Pen hafa eftir sér á samkomu þjóðernissinnaðra evrópskra stjórnmálaleiðtoga sem fram fer í borginni Koblenz í Þýskalandi þessa dagana.

Þangað voru mættir leiðtogar frá stjórnmálaflokkum í Þýskalandi, Austurríki, Ítalíu og Hollandi sem allir eiga sameiginlegt að vera tortryggnir í garð innflytjenda. Flokkarnir eru einnig andsnúnir Evrópusambandinu.

Á ráðstefnunni var til að mynda Geert Wilders, leiðtogi hollenska Frelsisflokksins sem tók undir með Le Pen og vísaði hann til kjörs Donalds Trumps, forseta Bandaríkjanna í ræðu sinni á samkomunni. „Í gær, ný Ameríka. Í dag....ný Evrópa!“

Á þessu ári fara fram þingkosningar í Frakklandi, Hollandi og Þýskalandi og eru leiðtogar þessara flokka vongóð um að þeim muni vegna vel í þeim kosningum.

„Þetta ár verður ár fólksins, ár frelsisins og ár þjóðernishyggjunnar“ sagði Le Pen sem sagði jafnframt að hún telji að útganga Bretlands úr Evrópusambandinu muni hafa dómínó áhrif á önnur ríki Evrópusambandsins sem eitt af öðru munu yfirgefa sambandið.

„Við erum að verða vitni að endurkomu þjóðríkisins“ sagði Le Pen sem nýtti jafnframt tækifærið og gagnrýndi harðlega innflytjendastefnu Angelu Merkel, kanslara Þýskalands sem hún kallaði „stórslys.“

Nákvæmlega þetta er  byrjun á endalokum kratismans langlífa sem er búinn að eyðileggja flest sem hægt er í Evrópu.

Fólk vill ekki afsala sér þjóðríkinu, hvorki hér á Íslandi eða þar. Fólk vill eiga sína menningu í friði fyrir innrásum alþjóðahyggju kratsimans. Það vill ekki gefa lönd sín til þriðjaheimslýðs eða múslíma. Evrópa er kristin og kærir sig ekki um annað. Hefur ekkert með einangrunarstefnu að gera eða viðskiptaþvinganir heldur frelsi án þess að fleygja öllum gömlum gildum á glæ.

Af hverju var þetta fólk valið?

úr hópi flóttamanna úr flóttamannabúðum í Líbanon til að koma til Íslands? 

Fólk sem sagt er að sé með grunnskólapróf aðeins og kann ekki okkar stafróf. Aðeins einn í hópnum talar einhverja ensku. Að höfuðbúnaði kvennanna að dæma múslímar. Þeir sem fyrr komu af þessu sauðahúsi hefur ekki gengið of vel að fá vinnu.

Af hverju má ekki velja kristið fólk frekar úr þeim aragrúa flóttamanna sem í framboði er? Fólk sem talar til dæmis ensku, er læst á okkar stafróf og er eitthvað menntað?

Myndi því ekki veitast léttara að samlagast okkar samfélagi ?

Af hverju  var þetta fólk valið fremur en annað?

Inga Sæland

er formaður í Flokki Fólksins.

Ég var fljótur á átta mig á því hvílíka stjórnmálahæfileika þessi kona hefur. Nú var ég að hlusta á hana tala við Pétur Gunnlaugsson á Útvarpi Sögu. Það er sama hvar komið er að henni, hún er svo jákvæð og sanngjörn í málflutningi. Tilbúin að gefa ráðherrunum nýju tækifæri til að sanna sig. Hennar skoðanir falla saman við mínar hvað flugvöllinn varðar. Líka með lífeyrissjóðina og þá gerspillingu sem í stjórnun þeirra ríkir. Ekki síður hvað varðar einkavinavæðinguna sem talað er um með ríkisfyrirtækin, Landsvirkjun og Landsbankann.

Mælska hennar og rökvísi gera henni kleyft að hýða alla þá stjórnmálamenn af vinstri kantinum sem ég kannast við og áreiðanlega myndu flestir aðrir úr þeirri stétt eiga erfitt með að mæta henni ef ágreiningur væri.  

Hún boðar framboð flokks síns í sveitarstjórnarkosningunum. Ég vona að hún hjóli í Borgarstjórnarmeirihlutann í Reykjavík en láti Kópavog í friði. Það yrði stórkostlegt að sjá hana rassskella þá Dag Bergþóruson og Hjálmar Sveinsson í Borgarmálunum, sem ekki vita sitt rjúkandi ráð í neinu máli hvort sem er. Það hefur bara ekki verið nógu hart að þeim gengið á kjörtímabilinu þannig að þeir hafa sloppið allt of vægt til þessa. 

Inga Sæland hefur einn vondan galla að  mínum smekk. Hann er sá að hún er ekki í Sjálfstæðisflokknum. Svona manneskju vantar sárlega í þann flokk sem er yfirfullur af allskyns fólki sem vill en getur ekki. 

Inga Sæland er kona sem menn ættu að taka alvarlega í pólitík.

Réttar áherzlur?

í leitinni að því að upplýsa hvarf Birnu Brjánsdóttur?

Það er aðdáunarvert hversu mikla fórnfýsi allir aðilar sýna til þess að reyna að upplýsa þetta skelfilega mál. Spara hvorki fé né fyrirhöfn.

Ég velti hinsvegar fyrir mér fréttum af því að þeir grunuðu séu sendir í helgarfrí á Litla Hraun þar sem þeir eru ekki yfirheyrðir um helgina.

Þessir menn eru þeir einu sem vita sannleikann. Hversvegna eru þeir ekki yfirheyrðir stanslaust með mestu leyfilegri hörku þar til að þeir brotna? Eiga þeir að komast upp með það að neita að tala meðan hundruðir fólks stritast við að leita að nálum í heystakki?

Er verið að leggja réttar áherslur í málinu?