Lesið Sám fóstra

og grein Ágústar H. Bjarnason um Loftslagsmálin í nýjasta tölublaði Sáms fóstra. 

 

https://issuu.com/radandi_auglysingastofa/docs/samur_fostri_1_tbl_april_2017_280x4

 

Lesið líka grein Jóhannesar Loftssonar verkfræðings um alvarleg áhrif óupplýstrar stefnu islenskra yfirvalda æi þessum málaflokki hér á síðunni undir fyrirsögninni Dýrkeypt della.

 

Íslendingar eru að eyða milljörðum í Parísarvitleysuna og efla hungur í Afríku vegna eyðileggingar kornuppskerunnar í óþarft ethanol til blöndunar í bensín. Allt er þetta runnið undan rifjum Al Gore og safnaðar hans.

 

Dauði, eyðilegging og hungur er uppskera þessa fólks en ekki grænni og mengunarlausari jörð.

 

Sámur fóstri er boðberi skynseminnar og berst gegn heimskunni hvar sem hún birtist.

Neyðarbrautin er opin!

hvað svo sem Dagur Bergþóruson streitist á móti.

Á Veggnum stendur þetta:

 

"Jóhannes Loftsson verkfræðingur skrifar opið bréf til Innanríkisráðherra sem birtist í Morgunblaðinu. Þar dregur Jóhannes fram staðreynd varðandi Reykjavíkurflugvöll sem lítið hefur heyrst í umræðunni. Bréf Jóhannesar varpar ljósi á þá staðreynd að tilgangi Reykjavíkurflugvallar hefur verið breytt, án heimilda að því virðist og án þess að nokkur ætli að bera á því pólitíska ábyrgð.

Reykjavíkurborg og Innanríkisráðherra byggja niðurstöður sínar m.a. á útreikningum Eflu verkfræðistofu á nýtingarstuðli Reykjavíkurflugvallar. Svo virðist sem Eflu menn hafi unnið verkið undir miklum þrýstingi frá meirihluta borgarstjórnar þar sem verkfræðistofan á mikla hagsmuni í viðskiptum sínum við borgina eins og Veggurinn hefur áður bent á.

Jóhannes bendir á hér í grein sinni að útreikningar Eflu eru rangir samkvæmt þeim lögum og reglum sem um þá gilda. Það vekur þá spurningu hvort hér hafi hagsmunir orðið til þess að rangt var reiknað eða hvort hér hafa verið gerð afdrifamikil mistök. Jóhannes vill fá skýr svör um það hver það var sem tók ákvörðun um að breyta hlutverki Reykjavíkurflugvallar. Veggurinn tekur undir með Jóhannesi að algerlega er nauðsynlegt að upplýsa hver það var sem tók þess ákvörðun. Valdnýðslu á mögulega uppdiktuðum forsendum er ekki hægt að líða.

Bréf Jóhannesar úr Morgunblaðinu er hér birt í heilu lagi.

———

„Kæri innanríkisráðherra.

Í grein 3.1.1. í VI. hluta reglugerðar 464/2007 um flugvelli segir:

„Fjöldi og stefna flugbrauta á flugvelli ætti að vera slíkur að notkunarstuðull flugvallarins sé ekki minni en 95% fyrir flugvélarnar sem flugvöllurinn þjónar.“

Þetta þýðir að reikna þarf notkunarstuðul fyrir allar flugvélar sem flugvöllur þarf að þjónusta, ekki bara fyrir stærri áætlunarflugvélarnar sem þola meiri hliðarvind. Sá skilningur fer ekki milli mála, því ef Flugfélag Íslands mundi t.d. einhvern tímann í framtíðinni ákveða að flytja alla starfsemi sína á Keflavíkurflugvöll, þá væru eingöngu eftir minni flugvélar á Reykjavíkurflugvelli, en engir útreikningar fyrir hendi sem sýndu að krafan um nothæfisstuðul upp á 95% væri uppfyllt.

Í nýlegu áhættumati vegna lokunar neyðarbrautarinnar á Reykjavíkurflugvelli var hins vegar ekki reiknaður notkunarstuðull fyrir minni flugvélar.

Eina réttmæta forsenda þess að ekki þyrfti að taka tillit til lendingarskilyrða minni flugvéla á Reykjavíkurflugvelli væri ef fyrir lægi ákvörðun stjórnvalda um að hlutverki Reykjavíkurflugvallar væri breytt þannig að ekki ætti lengur að miða við það að Reykjavíkurflugvöllur þurfi að þjónusta minni flugvélar. Þar sem allt sjúkraflug fer fram minni flugvélum, þá er hér um meiriháttar stefnubreytingu yfirvalda að ræða, sem getur m.a. haft áhrif á hátt í 30 sjúkraflugsferðir á ári og mun nær áreiðanlega kosta mannslíf þegar fram í sækir. Fólk hefur því rétt á að vita hver ber ábyrgð á þessu.

Sem yfirmaður samgöngumála átt þú sem innanríkisráðherra að geta svarað þessu. Var þetta ákvörðun ríkisstjórnarinnar? Var þetta ákvörðun þín, innanríkisráðherra? Var þetta ákveðið af Samgöngustofu sem fór yfir áhættumatið um lokun neyðarbrautarinnar? Var þetta ákveðið af ISAVIA sem stýrði áhættumatinu… eða var það Verkfræðistofan Efla sem reiknaði notkunarstuðulinn og ákvað að breyta hlutverki Reykjavíkurflugvallar? Hver ákvað að breyta hlutverki Reykjavíkurflugvallar?

Reikniskekkjur má leiðrétta
Ef þú, innanríkisráðherra, hefur ekki komið að þessari ákvörðun, þá er þetta ólögleg reikniskekkja, því hvorki ráðgjafaverkfræðistofur né undirstofnanir þínar mega taka sér slíkt vald.

Mögulega væri hægt að stöðva þetta einfaldlega með því að ítreka það við Samgöngustofu, sem yfirfór áhættumatið, að ISAVIA hafði enga heimild til að breyta hlutverki Reykjavíkurflugvallar í áhættumatinu. Í ljósi þessara nýju upplýsinga er ekki útilokað að Samgöngustofa gæti hafnað öllum frekari leyfisveitingum vegna breytinga flugvallarins eða dregið til baka útgefin leyfi.

Ef af einhverjum ástæðum, lagalegum eða stjórnskipunarlegum, ekki er hægt að beita þessari aðferð, þá hvílir siðferðisleg skylda á Alþingi að grípa inn í á einhvern hátt. Það er einfaldlega ekki boðlegt að Alþingi sitji hjá og láti reikniskekkju ráða jafn afdrifaríkri ákvörðun og þessari sem getur haft áhrif á líf og heilsu fjölda fólks.“

 

Það er engum blöðum um að fletta að lokun brautarinnar er óhæfuverk log ólöglegt. Virt verkfræðistofa liggur undir ámæli fyrir að skrifa áhættumat fyrir Reykjavíkurflugvöll á röngum forsendum sem þjóna pólitískum tilgangi.

 

Innanríkisráðherra ber skylda til að láta þetta mál til sín taka með röggsömum hætti.  

 

 

 

Dýrkeypt della

er CO2 fælni íslenskra stjórnvalda. Þau hlaupa eftir gervivísindum Al Gore og múgsefjun sem hann hefur átt þátt í að útbreiða og síðast með skelfilegum afleiðingum á Parísarráðstefnunni sem teymdi okkur fram af hengifluginu í heimsku.

Jóhannes Lofsson verkfræðingur skrifar afburða grein um afleiðingar dellunnar dýrkeyptu í Morgunblaðið í dag sem enginn má láta framhjá sér fara. Greinin heitir Hver gætir hagsmuuna Íslands. Sem er eðlileg spurning í ljósi þess sem sést á meðfylgjandi línuriti Jóhannesar sem sýnir örsmæðaráhrif útblásturs Íslands á þessu byggingarefni alls lífs á jörðinni CO2.

 Jóhannes segir:

"Nýlega kynntu sex ráðherrar vinnu við aðgerðaráætlun ríkisstjórnarinnar til að stöðva hlýnun jarðar. Hefja á átak í að aka um á rafbílum, breyta á gróðurlandi í mýrar og villiskóga og hafa útlenskt skattheimtukerfi á íslensk fyrirtæki. Engin plön eru þó uppi um að endurskoða rammaáætlun og virkja meira heldur er stefnt að því að breyta hálendinu í þjóðgarð.

 

Dýr rafbílavæðing

 

Rafbílar eru öflug undratæki, en hafa þó þann galla að nota rafmagn. Rafmagnsnotkun þeirra er ekkert öðru vísi en öll önnur rafmagnsnotkun á Íslandi. En þar sem íslensk rafmagnsframleiðsla fer fram með endurnýjanlegum orkugjöfum (en ekki kolum), þá draga íslenskir rafbílar úr CO² losun Íslands. Áhrif CO² eru hins vegar hnattræn og því gildir sama um allan íslenskan orkufrekan útflutningsiðnað. Íslensk álver eru t.d. vegna vatnsorkunnar með 9 sinnum minni CO²-losun en meðalálver úti í heimi. Stóri munurinn á rafbílavæðingu og stóriðjunni er stærðargráðan. Á meðan álverið í Reyðarfirði er að nýta 650 MW af endurnýjanlegri orku, þá mundi rafbílavæðing 10% bílaflotans ekki þurfa nema 10 MW. Áhrif rafbílavæðingar á heildarútblástur eru því hverfandi.

 

Í ljósi þessa er áhersla yfirvalda á rafbílavæðingu Íslands sem alheimslausn afar undarleg. Lágmarkskrafa áður en farið er í slíkt átak er að skoða kostnaðinn. Í dag eru rafbílar undanþegnir bæði vörugjöldum og virðisauka, auk þess sem enginn skattur er á hleðslurafmagninu. Fyrir 4 milljóna króna bíl þýðir þetta um 4 milljóna skattaafslátt fyrsta áratuginn. Ef um 10% fólksbíla fengju slíka skattameðferð yrði heildarupphæðin um 100 milljarðar. Það verður að teljast nokkuð vel í lagt að búa til 10 MW orkunotkun fyrir verðmiða sem slagar hátt í kostnað Kárahnjúkavirkjunar (650MW).

 

Er það nú orðið hlutverk ríkisins að fjármagna rándýran bílahobbíisma eða miðar þessi sóun kannski frekar að því að veita syndaaflausn loftslagssynda þar sem þjáning skattgreiðenda vegur þyngra en raunveruleg gagnsemi aðgerða.

 

Villiskóga- og mýrargerð

 

Skógrækt er göfug tómstundaiðja en áhrifalítil sem lausn á loftslagsvanda. Rækta þarf um 150 ferkílómetra af skóglendi til að ná samsvarandi kolefnisbindingu og 10 MW vatnsaflsvirkjun gefur í útblástursminnkun. Þetta er glórulaus sóun.

 

Þótt »endurheimt votlendis« hljómi vel, þá er nafngiftin orwellsk því aðferðin felur í sér að eyðileggja land. Að borga bændum fyrir að eyðileggja landið sitt, er ekki bara niðurlæging fyrir þá, heldur afturför sem stríðir gegn heilbrigðri skynsemi. Tilgangsleysi sóunarinnar skein best í gegn þegar átakið hófst við að fyrrverandi umhverfisráðherra og fyrrverandi forseti brugðu sér út á hlað við Bessastaði og fóru að moka í uppþornaðan skurð og breyta framtíðarbyggingarlandi höfuðborgarsvæðisins í mýri. Þessi tvö höfðu greinilega ekki heyrt af lóðaskortinum sem herjar á aðra höfuðborgarbúa.

 

Hagkvæmustu verkefnin hindruð

 

Virkjanir á hreinni orku eru ekki bara arðsamar, heldur líka afar áhrifamikil leið fyrir Íslendinga til að hafa raunveruleg áhrif á CO² útblástur heimsins. Slík skynsemi virðist þó vefjast fyrir mörgum stjórnmálamanninum. Í síðustu rammaáætlun var fjöldi virkjanakosta að óþörfu settur í biðflokk og aðra risakosti má ekki skoða vegna nálægðar við þjóðgarða, sem fara sífellt stækkandi.

 

Íslensk álver eru síðan, þrátt fyrir sinn gríðarlega útblásturssparnað, látin greiða stórar upphæðir í mengunarkvóta á meðan mengandi samkeppnisaðilar í þróunarríkjum sleppa. Sama kvótakerfi er á útblæstri flugvéla milli Íslands og Evrópu og án þess að tillit sé tekið til hversu óhagstætt slíkt sé fyrir þjóð þar sem langar flugleiðir eru í allar áttir.

 

Vísindi en ekki trúarbrögð

 

 

Það er engin skynsemi í stefnumörkun stjórnvalda í þessu máli og aðgerðir virðast frekar einkennast af trúarsannfæringu en að einhver rökhugsun liggi að baki. Loftslagsvísindi eru gríðarflókin og menn eiga enn langt í land með að skilja þau til fulls. Reiknilíkönum tekst t.d. illa að skýra náttúrulegar hitasveiflur fyrri alda og mögulegt er mannlegi þátturinn (þ.e. CO²) sé stórlega ofmetinn. Stórar langtímahitasveiflur hafa nýlega verið í hámarki og eru við að detta (eða dottnar) í kaldari fasa. El Niño er nýlokið, áratuga sjávarstraumasveiflur í Norður-Atlantshafi og Kyrrahafi eru við að fara í kaldari fasa og sólvirknin fer minnkandi. Ekki er því útilokað að bráðlega þurfi að leiðrétta spálíkönin. Allt á þetta eftir að koma í ljós.

 

Það ætti að vera forgangsmál fyrir Íslendinga að reyna að fá aukinn kvóta til að auðvelda uppbyggingu grænnar stóriðju, því nóg er eftir af orku. Slíkt ætti ekki að vera tiltökumál fyrir viðsemjendur, því það er allra hagur að heildarlosun minnki. Samhliða verður að halda öfgum úr Rammaáætlun þannig að arðsemi sé metin að verðleikum og góðum virkjanakostum sé ekki ýtt út af borðinu að tilefnislausu. Afar óeðlilegt er að Ísland sé að taka þátt í skattheimtukerfi á flug, ef við komum verst út úr því af öllum þátttökuþjóðum.

 

Þeir sem semja fyrir Íslands hönd eiga skilyrðislaust að gæta hagsmuna Íslands og aldrei fórna þeim fyrir annarlegar friðþægingarþarfir."

 

"

Þeir sem vilja kynna sérvísindaleg rök fyrir áhrifum CO2 á óverulega hnattræna hlýnun skal enn á ný bent á grein Ágústar H. Bjarnason rafmagnsverkfræðings i dreifbýlisblaðinu Sámi fóstra sem út kom í 37.000 eintökum nú í apríl.

Þar veltir Ágúst upp spurningunni um hvað sé rétt hitastig jarðar, hvort það hafi verið rétt á litlu ísöldinni, Maunder Minimum,  sem hófst um 1450 og lauk ekki fyrr en eftir 1920 og hafði þá staðið í mörg hundruð ár og valdið þjóðflutningi Íslendinga til Vesturheims á nítjándu öldinni og hungursneyðum um allan heim, var það rétt við landmám Íslands eða á tímum risaeðlanna fyrir tvö hundruðog fimmtíu milljón árum? Er það réttara núna eða minna rétt? Jörðin er orðin öll grænni og gefur meira af sér af fæðu með hækkandi hitastigi meðan maðurinn breytir matvælum í etanól til að blanda í bensínið sem veldur hungri í Afríku og er bein afleiðing af dellutrúboði Al Gore og hans nóta.

Jóhannes Loftsson á þakkir skildar fyrir að setja ráðstafanir stjórnvalda okkar í tölulegt samhengi við Kárahnjúkavirkjun og sýna okkur svart á hvítu hversu óralangt stjórnvöld séu frá því að skilja hið stóra samhengi hlutanna og hvaða afleiðingar þessi dýrkeypta della er að hafa á efnahag okkar Íslendinga.

Eru þingmenn orðnir of ungir?

spyr Styrmir Gunnarsson sig?

Hann segir:

"Það var athyglisvert að fylgjast með yfirheyrslum í bandarískri þingnefnd fyrr í vikunni yfir fyrrverandi settum dómsmálaráðherra Bandaríkjanna og fyrrum forstjóra einnar njósnastofnunar landsins.

Eitt af því sem vakti athygli áhorfanda var aldur þingmannanna. Sá hópur þeirra sem þarna var saman kominn var mun eldri en við eigum að venjast hér nú orðið.

Getur verið að þingmenn séu orðnir of ungir og þar af leiðandi ekki til staðar sú reynsla á Alþingi, sem nauðsynleg er?

Þetta er alvarlegt umhugsunarefni."

Gunnar Rögnvaldsson svarar spurningunni svofellt:

"...

Svo svar mitt við spurningu Styrmis er þetta. Já stjórnmálamenn okkar eru of ungir. Þeir eru reyndar varla stjórnmálamenn lengur. Við þurfum á vísdómi að halda og við þurfum á öldungaráði að halda. En munum við fá það? Nei svo sannarlega ekki, vegna þess að stjórnmálamenn okkar eru of ungir til að hafa vísdóm og þeir eru því flestir einungis talsmenn sérfræðinga, því þeir geta ekki verið neitt annað. Og það sem verra er, þeir geta ekki vitað hve vísdómur þeirra er lítill. Sérfræðingarnir vilja hafa þetta svona. Þar við mun sitja, og heimurinn fara þessa ferð hér að ofan, einu sinni enn. Þetta ríki í ríkinu þarf að rífa í tætlur

Gott að hann Trump rak lögreglustjórann. Hann gerði það af því að sá var ekki sá sérfræðingur sem hann átti að vera. Hann gerði það af því að hann hefur vísdóm til að gera það. Hann er nógu gamall til þess. Það þarf að reka fullt af fólki í heiminum. Fullt af fólki, heilan sand af fólki. Og svo mætti forsætisráðherrann okkar hætta að reyna að virka og gera sig út sem sérfræðingur. Annars verður hann rekinn, því hann má ekki vera sérfræðingur."

Bandaríkjamenn til dæmis hafa tilhneigingu til að kjósa frekar fullorðna menn sem forseta. Meirihluti þingmanna og Senatora virðast vera talsvert fullorðnir. Dómarar eru yfirleitt fullorðnir. Frakkar voru að kjósa sér ungan forseta enda eru þeir alltaf svolítið spes.

Íslendingar hafa tilhneigingu til að raða unglingum til æðstu metorða. Það þykir því betra sem þingmenn eru yngri. Þeir eru yfirleitt sprenglærðir á bókina með margar gráður undirritaðar af rektorum.

En það er eins og Gunnar segir: Hvað með vísdóminn?

Nú ætla ég ekki að fordæma þingmenn fyrir æsku sína eða nota það gegn þeim eins og Reagan sagði ógleymanlega við Mondale sem brá honum um elli og alls ekki af því að ég er orðinn gamall fauskur. Ég er búinn að tala við þá nokkra og finnst þeir ekki tiltakanlega vitlausir, að því tilskildu að þeir séu hægri menn.Hitt liðið skil ég bara alls ekki og ætla ekki að reyna það.Því treysti ég ekki fyrir horn og vana að það komist hvergi til áhrifa.

En erum við að sjá Alþingi vinna skilvirkt? Fyrirspurnir til ráðherra í ræðustól Alþingis eru bara bull og má afgreiða í tölvupósti og á Facebook. Umræður um fundarsköp forseta eru bara hreinn skandall og sóun á opinberu fé.

Þingið þarf að fara að gera eitthvað sem skilar árangri að bandarískri fyrirmynd og láta nefndir kalla embættismenn fyrir í beina útsendingu og láta þá svara. Og það þarf að fara að ráða þar og freka eftir því hvernig meirihluti er á þinginu.

Já, það má spyrja kjósendur hversvegna þeir fylgist ekki með pólitík meira en þeir gera og sýnir sig í vali þeirra á þingmönnum?

Er það vegna þess að grunnskólinn framleiðir ólæst og óreiknandi fólk sem getur bara ekki tileinkað sér daglegt líf?

 

Furðufundur

rektora einhverra skóla, líklega ekki raunvísindaskóla,  var fyrsti viðburður í húsi tilgangsleysisins sem kallast stofnun Vigdísar Finnbogadóttur. Monthús sem engin glóra var í að byggja og væri líklega best tekin núna undir hælisleitendur ef ætti að reikna af henni arðsemi.

Þarna kemur saman fólk sem telur sig menntað og upplýst og lýsir frati á Trump Forseta sem hleypur ekki eftir ósönnuðum fullyrðingum Al Gore og fjörtíuþúsund fífla sem saman komu í París til að dansa eftir pípu hans og fylgiliðs.

Loftslagsbreytingar geta verið af mörgum öðrum orsökum en manngerðum og mörg vísindaleg rök hníga að því að svo geti verið. Menn lesi grein Ágústar H. Bjarnason rafmagnsverkfræðings í dreifbýlisblaðinu Sámi fóstra ef þeir vilja kynna sér vísindin. Og vel hefðu rektorar þessir gert með því að lesa þá grein.

En þetta menntafólk sem þarna kom saman til að hreyta í Bandaríkjaforseta sem hefur rökstuddar efasemdir um vinsæl loftslagsvísindi ætti að skammast sín og fara heim til sín við fyrsta tækifæri.

Þessi furðufundur varð vísindunum ekki til vegsauka.

Hversvegna?

er nánast önnurhver auglýsing í blöðunum um nýja bíla? 

Hafa auglýsendur ekki heyrt um að meirihlutinn í Borgarstjórn Reykjavíkur vill alls ekki bíla? Vill ekki nýjar götur fyrir bíla? Vill heldur þrengja núverandi götur heldur en að leggja nýjar akreinar sem myndu líklega fyllast samstundis af bílum eftir því sem Hjálmar Sveinsson hefur upplýst?

Eru þessir kaupahéðnar í bílaumboðunum að lýsa yfir því að þeir telji ekki liklegt að þessi stefna verði kosin til sigurs í næstu Borgarstjórnarkosningum að ári? Að það verði breytingar á stefnunni í skipulagsmálum og einkabílsstefnunni muni vaxa fiskur um hrygg?

Hvað kemur þá sveitarstjórnarmönnum í nágrannabyggðum Reykjavíkur þá til þess að láta Dag Borgarstjóra og Hjálmar skipulagsfræðing hans teyma sig í spekúleringum um einhverja Borgarlínu sem mun kosta hátt í hundrað milljarða þegar allt æpir á fjármagn í önnur verkefni?

Borgarlína verður aldrei lögð enda ein sú vitlausasta af mörgum vitlausum hugmyndum sem fram hafa komið frá þessum núverandi meirihluta í Reykjavík.

Hversvegna?

 

Hillbilly Elegy

er bók sem Bjarni vinur minn Ben benti mér á að lesa ef ég vildi skilja rætur sigurs Trumps í forsetakosningunum. Ég fór eftir þessu og pantaði bókina á Amazon og þrælaðist í að lesa hana hérna í Florida.

Satt er það að maður skilur ýmislegt betur eftir að lesa hana. Hún er ættarsaga höfundarins sem fer ofan í ástæður þjóðfélagsumrótsins sem varð á Appalchíu-fjallasvæðinu mikla eftir að Skotar og Írar komu þangað sem landnemar á flótta undan fátæktinni heima.Og þó að þeim auðnaðist sumum að láta ameríska drauminn rætast og komast í álnir, þá bera samt hugur þeirra og hjarta síns ættarlands mót eins og hjá Íslendingum.

Þeir voru Hillbilly-ar með sérviskuleg gildi og héldu áfram að vera það í nýjum fjöllum handan hafs.Þetta var einfalt fólk, harðduglegt til vinnu en lítt til bókarinnar hneigðir utan biflíuna.

Þess vegna urðu þeir lítt viðbúnir þegar kreppur dundu yfir þetta fólk eins og umheiminn. Kreppunum fylgdu upplausn í fjölskyldum, aukin fátækt, drykkjuskapur, glæpir og svo eiturlyf-ekki síst læknadóp.

Margir flýðu úr fjöllunum í Kentucky norður til Ohio þar sem iðnaðurinn tók þeim fagnandi og þeim buðust betri lífskjör. Þetta var fólk sem kaus demokrata í þeirri trú að þeir væru fyrir verkalýðinn. En smám saman rann upp fyrir þeim að flestir þeirra demokrata voru frekar fyrir sjálfa sig og kerfið heldur en verkamanninn. Alveg eins og íslenskir kratar hafa kannski yfirleitt reynst veerkafólkinu.

Þeir snérust því til fylgis við Reagan og jafnvel Nixon og núna síðast til fylgis við Trump í þeirri von að hann vildi raunverulega breyta einhverju til batnaðar fyrir hina gleymdu millistétt. Og kannski vill hann það raunverulega en það eru margir sem eru efins um að honum takist að breyta nokkru bitastæðu.  

En þarna í ryðbelti Ohio höfðu Hillbilly-arnir orðið fyrir barðinu á hnignandi iðnaði, sem flutti verksmiðjurnar burt og aukinn innflutningur frá hinum ódýru austurlöndum eins og Kína skapaði atvinnuleysi og fátækt.  Húsin féllu í verðu og fólkið skuldaði miklu meira í þeim heldur en markaðsverðið. Það var því fast í fátæktargildrunni um alla framtíð sem er líka núna í háum hæðum.

Þetta hvíta fólk býr að mörgu leyti við sömu hörmungar og svarta fólkið, ómenntað, sárafátækt á opinberri framfærslu,lélegt skólakerfi og við allt það versta félagslega sem þessu fylgir.

Sjálfur bjargast höfundurinn J.D.Vance með því að afi hans og amma ala hann upp í gömlum landnemagildum þegar móðir hans fellur í heróiínið og gengur á milli manna svo J.D. þekkir aldrei nema marga fósturfeður en engan föður sem hann hefur styrk af.

Þegar þau sem hann kallar Mamaw og Papaw(ótrúlega líkt íslenskunni) falla frá fer hann í herinn í fjögur ár. Marínurnar hjálpa honum svo til að komast í menntaskóla Ohio-State og loks í Yale þar sem hann verður lögfræðingur og frelsast úr umhverfinu sínu og uppruna.

Hann segir hinsvegar að hann sé og verði Hillbilly sálarlega og verður því enn að vinna úr því með hjálp konu sinnar.

Þetta leiddi minn huga að því hvernig ástandið er hjá okkur Íslendingum. Hversu barnafátækt er útbreidd og misréttið af henni er skelfilegt hjá okkur. Mörg börn fá ekki tækifæri til þroska eða þátttöku í íþróttum, þar sem íþróttafulltrúar og forkólfar eru búnir að byggja upp flókið keppniskerfi um allt land sem er aðeins á færi efnafólks.

Tölvuleikir og stjórnlaust sjónvarpsgláp hafa útrýmt bóklestri og grunnskólinn án aðgreiningar  er að skila fjölda af ólæsum og óreiknandi unglingum út í lífið, þar sem í blönduðu bekkjakerfinu er ástandið þannig að enginn getur lært neitt á skilvirkan hátt. Afleiðingin er aukin firring, menntunarleysi, eiturlyf, drykkjuskapur og vinnufælni.

Íslenskt samfélag er að framleiða Hillbillya sem ekki hafa verið til áður í landinu. Við þetta bætist stóraukinn innflutningur frjósamra óskyldra þjóða sem fellur saman við minnstu íslenska fæðingartíðni í sögunni.Smám saman er verið að skipta um kynstofn í landinu.

Þetta er að hluta til drifið af fátæktinni, sem stafar af því að þjóðfélagið gætir alls ekki að aðstæðum barna sinna. Sem er miklu alvarlegra en að svelta okkur gamlingjana sem drepast hvort sem er og því fyrr og því betra.

Þetta fer allt fram fyrir augunum á sérgæskupólitíkusum okkar og pópúlistaskrumurum af vinstra vængnum og hjörðunum af félagsvísindafólkinu sem Háskólinn klekur út með milljarðakostnaði en greinilega engum til verulegs gagns.

Íslendingar þurfa að taka grunnskólakerfið sitt til gagngerrar endurskoðunar og hætta að framleiða alla jafnvitlausa yfir til þess að kenna þeim sem geta lært og reyna svo það sem hægt er fyrir þá sem ekki geta það.

Og umfram allt þarf að gæta að því börn alist ekki upp í misrétti og fátækt eins og hinni týndu millistétt hvítu Ameríku sem J.D. Vance er að lýsa í sinni bók. Og ef nánar er aðgætt þá er hún ekki svo ólík okkar eigin í okkar þjóðfélagi eins og menn kannski halda vegna ríkisrekins blekkingariðnaðar og falsfrétta honum tengdum.

 

Bók J.D.Vance, Hillbilly Elegy, er þess virði að lesa hana fyrir þá sem hefur tekist að verða stautfærir á ensku. Sem er engan veginn íslenska skólakerfinu fyrir flesta að þakka heldur almennri tæknisókn umheimsins.

Árni Jóhannsson

Við Árni Jóhannsson vorum vinir í hálfa öld. Alltaf birti í umhverfinu þegar maður heyrði glaðlegu háu röddina og hvellan hláturinn. Stór maður með stórt hjarta, fullur af gleði og kátínu. Útausandi af öllu sem hann átti til sem var mismikið eftir því sem lukkuhjólið snérist. Allir vinir hans voru að hans áliti höfuðsnillingar og þreyttist hann aldrei á að útbásúna kosti þeirra. Og það urðu líka flestir vinir hans Árna Jóhannssonar sem einhverntíman kynntust honum. Hraustmenni sem bar sár sín og sjúkleika einn með sér og kvartaði ekki.

Hann var fyrirferðarmikill á flestum sviðum. Einn höfuðsöngvari Karlakórsins Fóstbræðra um árabil. Það gaf að heyra þegar skínandi bjartur tenórinn hóf sig yfir bakraddirnar á konsertum um víða veröld. Eða menn sungu í smærri selsköbum á ókristilegum tímum kannski stundum. Í félagsskap hestamanna var glaumur og gleði og tónboginn stundum þaninn. Sjaldan var sá tónn sleginn að Árni gæti ekki sungið hann. Svo var um fleiri nótur í þessu lífi sem Árni varð á að slá. Einhvernveginn varð alltaf samhljómur í Opusunum sem leika þurfti. Þótt mörg væri brimsiglingin í lífsins ólgusjó tókst Árna venjulega að finna lausnir sem dugðu honum og öðrum til að ljúka einum kafla og byrja annan.

Það er ekki heiglum hent að vera byggingaverktaki í samkeppnisrekstri þegar fjármagn vantar allstaðar eins og var lengst af þegar við vorum báðir í fjöri meðal manna. Brautin okkar er vörðuð bautasteinum yfir þeim sem ekki tókst að lifa af. Árna tókst að eiga góð seinni ár og undi sér lengi á landareign sinni á Kvistum fyrir austan með sinni yndislegu Unnbjörgu Eygló Sigurjónsdóttur frá Skörðugili ,sem bjó honum þar og í Reykjavík hlýlegt heimili mörg ár.

Þó samfundir hafi verið mistíðir hin síðari ár, þá rennur ósjálfrátt bros yfir varirnar þegar maður heyrir fyrir sér röddina í símanum, „blessaður þetta er Árni Jóhannsson“. Maður fleygði frá sér hverju sem var og langt samtal var hafið um heima og geima, hesta, hlátra, höfðingja og svo auðvitað alla höfuðsnillingana sem við þekktum.

Hvað getur maður sagt af viti í eftirmælum um slíkan mann sem Árni var og deyr meira en áttræður að aldri? Þulið upp mannvirkin sem hann reisti um dagana? Á maður ekki að reyna heldur að heyra fyrir sér horfinn hófadyn, sögurnar, söng Fóstbræðra á Þorrablótunum, glaum og gleði?
Maður getur í raun ekkert nema glaðst. Hlegið og sungið og fagnað öllu því sem fagurt er og skemmtilegt í veröldinni .
Ég vil þakka söngvaranum og hestamanninum Árna Jóhannssyni brúarsmið fyrir alla gleðina og birtuna sem hann veitti inn í líf okkar sem hann þekktum. Hann var maður sem bugaðist ekki þótt móti blési og stundum hvasst. Alltaf steig lævirkinn upp yfir orrustuvellina eins og í Flanders forðum og söngurinn barst til himinsins þar sem englarnir hlusta á þá sem hafa eitthvað að segja eins og söngvarinn og hestamaðurinn Árn Jóhannsson sem nefndur var brúarsmiður.

„Fagra veröld, sól og vín, -ég þakka þér“.

Ég rakst á þessa minningargrein í gamalli tölvu sem ég hef ekki tekið upp í Ameríku síðan ég var þar síðast. En þar var ég víst staddur með þetta tölvuskrifli þegar Árni minn kvaddi. Mér dettur í hug og þar sem enginn getur stoppað mig í því að endurbirta þessi minningarorð um þann góða dreng sem hann Árni Jóhannsson brúarsmiður og söngvari var. Það er sem ég heyri enn fyrir mér stórkarlalegan hláturinn hans og miklu röddina, lifi upp glaða tíma og finni þétt handtakið. Það má með sanni segja að hans minnist ég gjarnan þegar ég heyri góðs manns getið.

Maður kom ávallt glaðari af hans fundi en maður kom. Þannig man ég best hann Árna Jóhannsson, þennan höfuðsnilling sem hann var raunverulega sjálfur þótt hann útdeildi þeirri nafnbót ríkulega á alla aðra en sjálfan sig. .

 

Loftslagsblekkingin mikla

tröllríður heinminum eftir að fjörtíuþúsund fífl komu saman á ráðstefnu í París Al Gore til dýrðar og öðrum gróðapungum sem gera sér mat úr trúgirni fólks. Niðurstaðan á eftir að valda mannkyni auknum hörmungum og hungri vegna vitleysunnar sem þar var samþykkt.

Eiginlega þyrfti að reyna að vinna á móti þessu með alþýðufræðslu eins og til dæmis að horfa á myndbandið:

https://www.youtube.com/results?search_query=the+global+warming+hoax+explained+for+dummies+ og fleiri sem í boði eru.

 

Ennfremur má benda á frábæra grein Ágústar H. Bjarnason um loftslagsmál sem birtist í landsbyggðarblaðinu Sámi fóstra sem út kom í 37.000 eintökum nú í apríl.

En heimskan ríður ekki við einteyming og allra síst opinber æsingaheimska byggð á trúarsetningum frekar en vísindalegum sönnunum. 

Loftslagsblekkingin mikla heldur áfram sigurför sinni um heiminn þangað til fera að kólna á ný.

2000 hælisleitendur

eru væntanlegir á næstunni. Þar af verður sjálfsagt stór hluti hér eftir til lengri eða skemmri dvalar og samúðaröflunar.

Er það virkilega svo að Útlendingastofnun kemst ekki yfir að afgreiða mál vegna fjárskorts og manneklu af þeim sökum? Er þetta ekki hagræðing og sparnaður í ríkisrekstri með öfugum formerkjum? Stytting afgreiðslu sparar verulegar fjárhæðir?

Af hverju gera stjórnvöld ekki neitt? Er það af því að þau vilja fleiri flóttamenn? Hafa hælisleitendur hugsanlega lesið stjórnarsáttmálann og tekið hann sem hvatningu til Íslandsferðar.

Hvað ef fjölga myndi verulega í þessum 2000 manna hópi?