TR(i)UMP(h)

enn og aftur í utanríkismálum hjá Bandaríkjaforsetanum Donald J. TRUMP.

Hvernig hann fer til fundar við þann hættulega mann Kim Jong Un og vinnur hann til fylgis við sig og skymsemina. Býður honum að heimsækja sig í Hvíta Húsið 

Ég hugsa að hann fái nagranna Kims til að gera griðasáttmála um að beita ekki kjarnavopnum gegn honum. Hann muni leiða Kim fyrir sjónir að friður sé betri en spenna og muni kosta talsverðu til að efla viðskipti milli landanna til að lina þjáningar almennings í landi Kims  sem eru ærnar.

Í sömu ferð semur hann við Xi um að vinna saman að viðskiptamálum eftir að hafa rekið honum nokkra löðrunga fyrst svo hann skildi að það er betra að halda vinskap við Trump en ekki.

Hvaða forseti Bandarikjanna hefur leikið aðra eins leiki í utanríkismálum? Sér einhver að stríðshaukurinn Hillary hefði gert eitthvað svona?

Trump er slyngur kaupsýslumaður og með reynslu í fjölmiðlun sem skilur nauðsyn samninga í  stað nauðungar og auðmýkingar. Allir verða að hagnast.

Hann hittir Pútín og þeir ná saman.

Næsta verkefni er klerkastjórnin í Teheran.

Purkunarlaus ógnarstjórn morðingja og kúgara. Eins og nasistar veifuðu Mein Kampf í 3. ríkinu sem uppskrift af hinu illa veifa klerkarnir bók með uppskrift að hvaða grimmdarverki sem er.

Mér er óskiljanlegt hversvegna þeim er ekki komið frá í byltingu fólksins.Ógnarstjórnin hlýtur að vera svona grimmúðleg eins og arfur Kohmeinis er.

Þeir halda fast við að framleiða kjarnavopn til að drepa nágranna sína í Ísrael gefist þeim færi á. Aðeins Trump og líklega með aðstoð Pútíns getur stöðvað þessa þróun með fortölum þó erfitt sé að ræða við þessa ofsatrúarmenn.Ef einhver getur það þá eru það Trump og Pútín.

Heimurinn er allur að verða vonbetri fyrir störf Trumps.

Megi heill og hamingja fylgja honum á (hans sigurbraut), on his path to Tr(i)ump(h). 

Áróðursdeild ESB

eyðir milljörðum af sameignlegum sjóðum í heilaþvott.

Halda menn að ekkert slíkt sé í gangi á Íslandi meðal liðsmanna inngöngunnar í ESB?

https://www.brugesgroup.com/media-centre/papers/8-papers/786-federalist-thought-control-the-brussels-propaganda-machine?fbclid=IwAR0ZBaOb2NNkaox_YilN-w_pj2u2uiOeNf-os8Xp1cWDVihJVGKr6Gv5kzU

Menn skyldu ekki vanmeta afl peninganna frá áróðursdeild ESB.

 

Kynhvötin

er hið mikla afl sem er að baki öllu vandamálum mannkynsins.

Hún knýr það besta sem til er í mannlífi, ást og umhyggju. En líka það versta, glæpi, mansal, ofbeldi.

Það er þessi hvöt sem er að baki öllum vandamálum mannkyns. Ef við gætum náð einhverjum böndum á henni þá hefði baráttan í útblásturs-og loftslagsmálum einhvern tilgang en ekki núll eins og nú stefnir.

Jörðin er þegar fulllestuð.

Hannes Pétursson skrifar svo um vandamál mannkynsins:

"Íbúafjöldi t.d. Nígeríu er rúmar 200 milljónir í dag og spár S.Þ gera ráð fyrir tvöföldun íbúa þess lands fyrir miðja öldina og verður þetta vanþróaða Afríkuríki þá orðið fjölmennara en Bandaríkin.

Íbúafjöldi álfunnar er núna um 1.3 milljarðar og mun tvöfaldast á næstu 30 árum gangi spár S.Þ. eftir. Íbúafjöldi sumra Asíuríkja stækkar líka ört, áætlar S.Þ. að íbúafjöldi Pakistan verði um 400 milljónir um miðja öldina.

Það hljóta allir að sjá að í óefni stefnir.

Mig grunar að pólitísk rétthugsun Vesturlandabúa hindri umræðu og gagnrýni á þessa þróun - þú gagnrýnir ekki fólksfjölgum í 3ja heiminum.

Hvernig á að fæða og klæða 9.7 milljarða árið 2050 og á sama tíma draga úr eldsneytiseyðslu mannkyns?

Aukin landnýting, auknar fiskveiðar, auknir vöruflutningar og aukin eldsneytiseyðsla er sennilegri þróun.

Flóttamannastraumurinn til Evrópu mun trúlega margfaldast og verða stjórnlaus eins og fólksfjölgunin.

 

Mikið er fjallað um áhrif mannanna á náttúruna í fjölmiðlum og á meðal stjórnmálamanna á Vesturlöndum. Það er hins vegar eins og menn forðist að fjalla um mannfjölda sprengjuna og hvaða afleiðingar hún mun hafa."

Sumum finnst ósiðlegt að reyna að kaupa fólk sem býr við mestu vána af offjölgun til að undirgangast ráðstafanir til að draga úr frjóseminni.

Trúarkenningar grípa hér inn í og draga úr rökhyggjunni. Þetta má ekki ná yfirhöndinni í ljósi þess vanda sem við er að glíma.

Í veði er öll velferð mannkynsins og okkar þjóðar á komandi árum.

Viljum við vaxandi þrýsting Afríkubúa á það að setjast að Íslandi og á okkar velferð eða viljum við hægja á?

Kynhvötinni er stjórnað af hormónum. Þeir eru þekktir. Er ekki hægt að nota vísindin til að berjast gegn þessari einu raunverulegu vá sem að mannkyni steðjar?

Kynhvötin er viðfangsefnið sem við þurfum að ná að stjórna.

Pútín

maður að mínu skapi og sem ég vil ekki standa í óvinskap við eins og Gulli utanríkis og ESBið hans.Jón Magnússon tekur saman:

"Pútín forsætisráðherra Rússlands hélt því fram í blaðaviðtali fyrir nokkru að frjálslyndi stjórnmála- og fréttaelítunar í Evrópu sem tækju réttindi ákveðinna hópa fram yfir öryggi almennings væri rangt. Að sjálfsögðu hafa ýmsir leiðtogar Evrópuríkja mótmælt þessu, en þó ekki með því að neita þessu heldur með því að segja að Pútín væri ekki maður sem hefði efni á að segja svona hluti. 

En staðhæfingarnar fyrst.

Pútín sagði í viðtali við Financial Times: 

"Þessi frjálslynda hugmynd gerir ráð fyrir að það þurfi ekkert að gera- Innflytjendur geti drepið, stolið og nauðgað án þess að þeim sé refsað fyrir það, af því að vernda verði réttindi þeirra sem innflytjenda."

"Það verður að refsa fyrir alla glæpi. Sú frjálslynda hugmynd að þess þurfi ekki er úrelt og er í andstöðu við hagsmuni yfirgnæfandi meirihluta fólksins."

Sé það svo að ofangreind ummæli séu rétt eða Pútín hafi mikið til síns máls með því að hafa uppi þessar staðhæfingar er þá ekki rétt að ræða staðhæfingarnar í stað þess að fordæma manninn sem sagði þetta. 

Er t.d. ekki nauðsynlegt að allir séu jafnir fyrir lögunum hvort heldur þeir eru innflytjendur eða þeir sem búa fyrir í landinu?"

Fyrir mig er ég búinn að fá yfir mig nóg af minnihlutadekrinu sem ríður hér húsum. Venjulegu fólki er ýtt til hliðar fyrir afbrigðilegt á alla enda og kanta.

Pútín er minn maður eins og Trump.

 

Ómar á villigötum

sem og oft áður í orkumálum, rafhjólahugsjón og CO2 dellunni.

Ómar Þ.Ragnarsson skrifar fjálglega um þessi mál en bara út frá röngum forsendum:

"

Nú nýlega ræddi David Attenborough um tölur sem varða lífmassa jarðarinnar. Þær voru sláandi og komu á óvart. Ef ég man rétt eru maðurinn sjálfur og þau dýr sem hann lifir á, 80 prósent af lífmassanum sem í þessu formi er til á jörðinni. 

Maðurinn hefur nýtt sér hugvit sitt til þess að búa til efnahagskerfi, sem byggjast á veldisvaxandi hraða svonefnds hagvaxtar, en stærstur hluti hans er ósjálfbær, það er, rányrkja eins og það heitir á góðri íslensku. 

Tegundum dýra, fugla og annarra lífvera fækkar með vaxandi hraða í takt við fjölgun mannanna, sem hver um sig þarf æ meira umleikis í bruðli og neyslu til þess að viðhalda skammtímagræðginni og hagvextinum. 

Þótt trúarbrögð heimsins séu með meginstef um frið og náungakærleika, finna öfgatrúarmenn afmarkaðar setningar í trúarritunum, sem snúið er í andhverfu trúarbragðanna, ófrið, átök, manndráp og eyðileggingu. 

Helstu stórveldin, sem stóðu að upphafi og drápsrekstri Fyrri heimsstyrjaldarinnar, voru kristin og sendu unga menn hundruðum þúsundum saman út í opinn dauðann í nafni réttlætis og undir söngvum á borð við "Áfram, Kristmenn, Krossmenn!"

Í Seinni heimsstyrjöldinni margfaldaðist grimmdin og illskan hjá sömu stórveldum og fyrr. 

Óþarfi ætti að vera að minnast á skelfilegustu ógnina, sem oft hefur verið fjallað um hér á síðunni, MAD (Mutual Assured Destruction); á íslensku GAGA ( Gagnkvæm Altryggð Gereyðing Alls). 

Aðeins nokkrir dagar síðan því var lýst yfir, að aðeins 10 mínútum hefði munað, að ráðist hefði verið á Íran vegna eins dróna, og að ef úr slíkri árás yrði, myndi hún fela í sér "gereyðingu Írans". 

Íransmegin telja öfgafullir klerkar flest réttlætanlegt fyrir sinn mikla Allah.

Minnisverð er ein athugasemd hér á síðunni fyrir nokkrum misserum, að fyllilega réttlætanlegt væri fyrir þá jarðarbúa, sem nú fara með völd á jörðinni, að gera hvað sem þeim sýndist og með hvaða afleiðingum, sem væri, vegna þess að "kynslóðir framtíðarinnar eru ekki til." 

Í gær var frétt um þá nauðsyn okkar Íslendinga að verða "Kúveit norðursins" í því æ hraðara kapphlaupi um neyslu orku, sem keyrð er áfram þrátt fyrir allt talið um að taka í taumana. 

Kúveit framleiðir víst 7 prósent af allri olíuorku jarðar, og öll vatnsorka og jarðvarmaorka Íslands er langt innan við eitt prósent af því. 

Samt er talað um að við stefnum sem óðast að því að verða stórveldi í að seðja óseðjandi orkuhungur jarðarbúa með því að fara út í stórfellda framleiðslu vindorku upp á þúsundir megavatta. 

Það mun væntanlega þýða að allt landið verði þakið vindmyllum. 

Að sjálfsögðu, því að í vaxandi eftirsókn eftir orku, sjá menn aðeins þá lausn að auka framleiðslu hennar með veldishraða en sýnast ekki detta í hug gera neitt til þess að ráðast að réttum enda á vandamálinu og minnka neysluna og bæta nýtingu orkugjafanna. "

Öll þessi framtíðarsýn er byggð á sandi þar sem forsenduna vantar.

 

Vandamálið er stjórnlaus fólksfjölgunin.

Ef ekki tekst að stöðva hana er allt annað unnið fyrir gíg.

Eitt og eitt gereyðingarstríð duga hvergi til að leysa málið.

Það verður að gera eitthvað til að stöðva brjálæðið sem stefnir í að fjölga mannkyni og örbirgðinni um milljarða á næstu árum.Allt útblásturstalið og olíubrennsla er píp ef það tekst ekki.

Mannkynið stefnir beint til glötunar og allar umhverfisráðstafnir eru gagnslausar ef ekki tekst að ná böndum  á mannfjölguninni.

Þreföldun fjölda mesta villidýrsins á 70 árum gengur ekki upp og Ómar ætti að velta þeirri villigötu mannkyns fyrir sér.

Á hvaða leið er Björn?

þegar hann skrifar eftirfarandi til að sýna stuðning landsmanna við EES?

"Drjúgur meirihluti landsmanna telur hagsæld Íslands byggjast að miklu leyti á alþjóðlegri samvinnu (73,6%) og alþjóðlegum viðskiptum (78,3%).

Norrænt samstarf á sérstakan stað í hugum landsmanna en 92% eru jákvæð gagnvart virkri þátttöku Íslands í Norðurlandasamstarfi.

Þátttaka Íslands í störfum Sameinuðu þjóðanna (77,9%) og mannréttindaráðsins (80,8%) nýtur einnig fylgis meðal landsmanna sem telja jafnframt að seta Íslands í mannréttindaráðinu geti haft jákvæð áhrif á þróun mannréttinda á heimsvísu (70,3%).

Þetta kemur fram í könnun sem fyrirtækið Maskína gerði fyrir utanríkisráðuneytið undir lok maí og birt var 21. júní.

Könnunin er liður í markmiði utanríkisþjónustunnar að bæta upplýsingamiðlun til almennings um störf og stefnu utanríkisþjónustunnar. EES-samstarfið Evrópumálin voru skoðuð sérstaklega og er stuðningurinn við EES-samninginn mikill að mati ráðuneytisins.

Rúm 55% landsmanna eru jákvæð gagnvart aðild Íslands að EES-samningnum en eingöngu 11,8% eru neikvæð gagnvart henni.

Aðildin að EES hefur verið rædd mikið undanfarin misseri vegna ágreinings um þriðja orkupakkann, það er innleiðingu á nýjum ákvæðum um orkumarkaðinn sem hér varð til með raforkulögunum frá 2003.

Þessi innleiðing núna krefst einnar lagabreytingar sem eykur sjálfstæði Orkustofnunar til neytendaverndar á íslenska orkumarkaðnum.

Norska stórþingið samþykkti innleiðingu þriðja orkupakkans með góðum meirihluta 22. mars 2018 eftir nokkrar deilur og umræður. Ný skoðanakönnun í Noregi sýnir nú meiri stuðning við aðild að EES en nokkru sinni fyrr eða rúm 60%.

Samtökin Nei til EU vilja Noreg úr EES. Þau börðust hart gegn því að stórþingið samþykkti þriðja orkupakkann. Katherine Kleveland, formaður samtakanna, sá eina von eftir atkvæðagreiðsluna þar.

Hún skrifaði baráttukveðju á vefsíðu samtakanna 24. mars 2018 og sagði: „Kanskje er det likevel vår gode nabo Island som berger oss. Alle vedtak innenfor EØS-avtalen krever at de innføres i både Norge, Island og Liechtenstein.“

Til þess að sameiginleg EES-ákvörðun sé gild verður að innleiða hana í Noregi, á Íslandi og í Liechtenstein. Kleveland sagði að góðir nágrannar á Íslandi kynnu að bjarga Norðmönnum í þessu máli.

Síðan varaði hún norsk yfirvöld við, hvorki Norðmenn né Íslendingar þyldu þrýsting þeirra á „íslensku bræðraþjóðina eða alþingi“.

Í bréfi sem vefsíðan Kjarninn birti 30. maí 2019 segjast Morten Harper, rannsóknar- og fræðslustjóri Nei til EU, og Kathrine Kleveland „uppfull af áhuga“ fylgjast „vel með beina streyminu“ af umræðum á alþingi um þriðja orkupakkann og „það væri frábært ef það tækist að fá ákvörðun í málinu frestað“.

Þau segja einnig: „Afstaða og framganga utanríkisráðherra, Guðlaugs Þórs Þórðarsonar, er mjög vafasöm.“ Og spyrja: „Getur verið að málflutningur utanríkisráðherra Íslands endurspegli þrýstinginn frá norsku ríkisstjórninni?“

Kenning samtakanna er að vegna þrýstings gæti íslensk stjórnvöld í raun hagsmuna norskra stjórnvalda en ekki Íslendinga. Þetta eru fordæmalaus afskipti erlendra samtaka af íslenskum stjórnmálum.

Samtökin Nei til EU berjast eins og áður sagði gegn aðild Noregs að EES samstarfinu og vilja hverfa aftur til tvíhliða viðskiptasamninga.

Verulegur stuðningur Íslendinga við EES-samstarfið eftir umræðurnar um þriðja orkupakkann sýnir að EES-samningurinn stendur hér á traustum grunni. Sé aðild að EES hafnað yrði annaðhvort horfið aftur til fortíðar og tvíhliða viðskiptasamninga eða að nýju stefnt að ESB-aðild...."

Er það sæmandi Birni Bjarnasyni að skrifa svona?

Bera saman fylgi landsmanna  við NATO sem eru 2/3 og fylgi við EES sem er rúmur helmingur, án vikmarka, og segja þetta sambærilegt? Og svo að við verðum að samþykkja O3 þó ekki nema Norðmanna vegna?

Á hvaða leið eru Sjálfstæðisflokkurinn og Björn Bjarnason?

 

Hvert fór virðingin fyrir ráðdeildinni?

og samúðin með sparandanum?

Allt gengur út á að menn skuldi og eigi sem minnst að borga til baka.Enginn á að leggja fyrir án þess að vera rændur.Bara skulda sem mest og borga ekki til baka.Það virðist vers boðorðið?

Þórarinn V. Þórarinsson skrifar þarfa grein um þessa firringu í Morgunblaðið í dag:

"Ákvörðun stjórnar VR að skipta út þeim helmingi stjórnarmanna Lífeyrissjóðs verslunarmanna, sem félagið tilnefnir, í því skyni að breyta útlánsvöxtum sjóðsins hlýtur að vekja þeim nokkurn ugg, sem eiga lífeyrisréttindi sín í sjóðnum. Ástæða aðgerðanna er sögð sú, að nýleg breyting á vöxtum sjóðfélagalána sé í andstöðu við áherslur stjórnar VR og nýgerðra kjarasamninga.

Mér hnykkti við þegar ég heyrði formann VR ræða um lífeyrissjóðina sem „fjármagnseigendur“ og útlista þá áherslu félagsins að lækka beri alla vexti til að auka kaupgetu starfandi fólks.

Þessir „fjármagnseigendur“ eru þó ekkert annað en sjóðfélagarnir sem treysta því að sjóðurinn geti og muni greiða þeim sem bestan lífeyri við starfslok.

Tryggingastærðfræðingur hefur reiknað út áhrif ávöxtunar fjármuna sjóðanna á lífeyrisréttindi.

Útreikningurinn sýnir að lækki meðalávöxtun úr 3,5% í 2,5% þá skerðir það lífeyri um nær 20%. Lækkun úr 2,26% í 2,06%, sem eru vextirnir sem um er deilt, leiddi af sér 4,2% lækkun lífeyris ef allt safnið væri ávaxtað á þessum kjörum. Auðvitað er það ekki gert því sjóðirnir ávaxta fé í alls kyns eignum til að ná sem hæstu meðaltali.

Lögmálið er skýrt;

vextir af lánum lífeyrissjóðs enda sem lífeyrisgreiðslur sjóðfélaga; séu þeir lækkaðir lækkar það lífeyri sjóðfélaga.

Svo einfalt er það samhengi.

Lífeyrissjóðir eru sérstakur félagsskapur sem komið var á fót í þeim eina tilgangi tryggja sjóðfélögum eins góðan lífeyri og tök væru á.

Þetta er að jafnaði hvað lengsta samningssamband sem menn stofna til og því afar mikilvægt að því megi treysta að staðið verði við loforðin og að sjóðirnir geri ekki annað en að taka við og ávaxta iðgjöld til að greiða sem bestan lífeyri.

Það er skylduaðild að lífeyrissjóðum; menn ráða því almennt ekki í hvaða sjóð þeir greiða. Því er enn brýnna að reglur um starfsemi sjóðanna og meðferð á fjármunum þeirra séu svo skýrar að enginn fái ratað í þá freistni að seilast til fjármuna þeirra til að bæta hag einhverra sem þeir bera fyrir brjósti.

Þetta gildir jafnt um félögin sem eru gæslumenn sjóðanna og ríkisvaldið sem stundum hefur talið sig vinna að svo góðum málum að rétt væri að lífeyriskerfið legði fram lánsfé á lágum vöxtum.

Ég get nefnt fjölda núlifandi og genginna forystumanna verkalýðsfélaga sem varði hagsmuni félagsmanna sinna af því að lífeyriskjör þeirra yrðu ekki skert með útlánum á lægri vöxum en markaðurinn býður, jafnvel til hinna bestu verkefna.

Aðilar vinnumarkaðarins hafa lengst af borið gæfu til að standa gegn ásókn í fjármuni sjóðanna af þessum toga. Þannig var árið 1995 sett í samning um lífeyrismál, sem m.a. VR er aðili að, skýrt ákvæði sem segir að „stjórn sjóðsins skal sjá um ávöxtun fjármuna hans. Er stjórninni skylt að ávaxta féð með hliðsjón af þeim kjörum, sem best eru boðin á hverjum tíma, að teknu tilliti til ávöxtunar og með hliðsjón af langtímaskuldbindingum.“

Þetta ákvæði er enn kjarninn í samþykktum Lífeyrissjóðs verslunarmanna um ráðstöfun á fjármunum sjóðsins. Þar er líka kveðið á um að stjórn sé „óheimilt að gera nokkrar þær ráðstafanir sem bersýnilega eru til þess fallnar að afla tilteknum sjóðfélögum, fyrirtækjum eða öðrum ótilhlýðilegra hagsmuna umfram aðra aðila eða á kostnað sjóðsins. Í þessum ákvæðum felast takmarkanir á heimild sjóðsins til þess að ákveða að lána sjóðfélögum gegn lægri vöxtum en unnt er að fá á markaði.

 Þessar reglur leiða ekki fram einhverja ákveðna vaxtaprósentu en undirstrika að það er stjórnar sjóðsins, en ekki annarra, að ákveða útlánakjörin og það þá í eðlilegu samhengi við vaxtamyndun á markaði almennt.

Ég dæmi ekki um  það hvort lífeyrissjóðurinn sé að einhverju leyti bundinn við tiltekin viðmið skv. þegar gerðum lánasamningum.

Séu um það áhöld hlýtur niðurstaða að finnast eftir eðlilegum leiðum. Ákvörðun um vexti eða vaxtaviðmið fyrir ný lán er hins vegar augljóslega aðeins á valdsviði sjóðsins en ekki stjórnar VR. Hún á enga aðild að einstökum ákvörðunum um ávöxtun á fjármunum Lífeyrissjóðs verslunarmanna eða ráðstöfun fjármuna hans.

Það hlutverk liggur hjá stjórn sjóðsins og stjórnin er bundin af samþykktum og lögum en ekki fyrirmælum stjórnar VR. Trúlega má deila um, hvort VR geti ákveðið að skipta út öllum stjórnarmönnum, sem félagið tilnefndi og skipa nýja í þeirra stað.

Ég hygg hins vegar að tæpast verði um það deilt, að það fái ekki staðist grundvallarreglur um sjálfstæði stjórnar og ábyrgð stjórnarmanna að félagið skipi nýja stjórnarmenn með bundið umboð til þess að gera tilteknar breytingar á fjárfestingarstefnu sjóðsins.

Í því felst tilraun til yfirtöku á daglegri stjórn sjóðsins, því ætla verður að umboð hinna nýju stjórnarmanna sé ekki aðeins takmarkað hvað varðar ákvörðun um þennan tiltekna útlánaflokk.

Það er sjóðfélögunum mikilvægt að stjórn lífeyrissjóðsins sé óbundin af öðrum hagsmunum en þeim sem í því felast að fylgja eftir samþykktum hans og lögum með það að markmiði að hámarka þann lífeyri sem sjóðurinn fær greitt. Á það verðum við að treysta sem eigum réttindi í Lífeyrissjóði verslunarmanna."

Útlánsvextir hljóta að fylgja almennu vaxtastigi í landinu, Það hefur lengi verið talið hér hærra en annarsstaðar gerist. 3.5 % upphafleg ávöxtunarkrafa lífeyrissjóða  þarf ekki endilega að vera alltaf raunhæf og verða að taka breytingum eftir markaði.

En að sparendum sé ekki mögulegt að leggja inn launin sín á verðtryggða reikninga til skemmri tíma en 3.ára er mér óskiljanleg.

Af hverju ekki til 3. mánaða?

Þó ófjármagnstekjuskattskyldir vextirnir væru núll á slíkum reikningi  bæri það vott um virðingu fyrir sparandanum sem hvergi virðist vera lengur að finna í bankakerfinu né því þjóðfélagi skuldaranna sem við nú byggjum.

Hvert fór eiginlega virðingin fyrir ráðdeildinni?

Birgir og Björn

hafa væntanlega lesið leiðara Mbl.í dag.

Þar segir m.a.:

".. En hvort sem horft er til þessara 58% af stuðningsfólki Sjálfstæðisflokks sem tók afstöðu gegn orkupakkabrölti eða þeirra 30 prósenta sem er hvað mest niðri fyrir vegna framgöngu flokksins (sem aðeins 18% styðja af ákafa) kemur eitt í ljós.

Í þingflokknum eiga þessi 58% engan stuðningsmann.

Hvernig í ósköpunum getur einn þingflokkur komið sér þannig út úr húsi hjá sínum stuðningsmönnum?

Sérhver stjórnmálaflokkur sem uppgötvaði að 20-30% stuðningsmanna hans væri andvígur máli sem breyst hefði í stórmál sem hann sæti uppi með yrði mjög hugsandi.

En hvað þá þegar 58% stuðningsmanna flokks botna ekkert í því hvert hann er að fara. Þá er eitthvað stórkostlega mikið að. Einhverjir hafa kvartað yfir því að Morgunblaðið hafi talið sig eiga samleið með 58 prósentum stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins í orkupakkamálum.

Blaðið bindur sig ekki við flokka en er þó ánægt með þennan fjölda samferðamanna úr þessum flokki. Reyndar var ekki vitað betur í heilt ár en að þessi mikli meirihluti flokksfólks og blaðið hefði jafnframt verið samferða formanni flokksins, sem hafði gert afstöðu sína ljósa með mjög afgerandi hætti úr ræðustól Alþingis.

Það eina óskiljanlega er að þingflokkur Sjálfstæðisflokksins er úti að aka með öðrum en stuðningsmönnum sínum og jafnvel lakar staddur í þeim efnum en þegar flokknum var óvænt ýtt skýringarlaust út á svipað forað í Icesavemálinu forðum.

Þá er einkar athyglisvert að afstaða stuðningsfólks Pírata er að breytast hratt. Í fyrrnefndri könnun sögðust 34% stuðningsmanna Pírata mjög andvígir orkupakkanum og hafði þessi andstaða aukist verulega frá því að seinast var mælt. Þá sýndi hún einnig að fullyrðingar um að yngra fólk styddi orkupakkaógöngurnar eru beinlínis rangar.

Könnunin sýnir einnig að þetta skrítna mál þar sem Sjálfstæðisflokkurinn leggur til atlögu við yfirgnæfandi meirihluta stuðningsmanna sinna, hefur eingöngu góðan stuðning hjá kjósendum smáflokkanna Viðreisnar og Samfylkingar, eða um 74% fylgi hjá hvorum. Ráða þeir virkilega ferðinni?"

Birgir telur sig þurfa að fara vel yfir málið með flokksmönnum þegar þeir þingmenn samþykkja pakkann 3.sept. Munu þeir sannfærast á punktinum?

Björn Bjarnason bregst þannig við:

"

Óhjákvæmilegt er að spyrja um rök Morgunblaðsins í umræðum um þriðja orkupakkann. Blaðið helgar honum mikið rými.

Í leiðara blaðsins í dag (27. júní) er efnislega afstaðan sú að verið sé að flytja „aukin yfirráð yfir orkumálum Íslendinga til ESB“, ekki sé „algjörlega öruggt að valdatilfærslan á orkumálum brjóti gegn íslensku stjórnarskránni, enda megi skoða það atriði síðar!“ Þá er hæðst að þeirri skoðun að EES-samningnum kunni að verða stefnt í hættu sé kröfum um „valdaframsalið“ ekki hlýtt.

Enn segir í leiðaranum að í þessu máli sé um það að ræða hvort hlýða eigi „kröfum ónefndra skrifstofumanna í Brussel sem hafi sagt við ónefnda skrifstofumenn á Rauðarárstígnum að ella sé EES-samningurinn í uppnámi.

Engu virðist breyta þótt ekki sé fótur fyrir þessum hótunum og þær styðjist ekki við nein gögn um þennan samning.“

Í leiðaranum er hvergi rökstutt að verið sé að flytja „aukin yfirráð yfir orkumálum Íslendinga til ESB“. Hafi einhver yfirráð á þessu sviði verið flutt héðan til ESB var það gert með aðildinni að EES-samningnum 1994 eða breytingu á raforkulögunum 2003. Ákvæði sem þá voru leidd í lög eru útfærð nánar með innleiðingu þriðja orkupakkans þar sem mælt er fyrir um aukið sjálfstæði Orkustofnunar til að tryggja að markaðssjónarmið ráði á íslenskum orkumarkaði.

Athugað var fyrir 1994 hvort aðild að EES-bryti í bága við stjórnarskrána. Málið var umdeilt meðal lögfræðinga en samningurinn var talin rúmast innan stjórnarskrárinnar.

Fjölmargir lögfræðingar hafa nú fjallað um þriðja orkupakkann, stjórnarskrárþáttinn og annað. Tveir þeirra sem veittu stjórnvöldum álit höfðu fyrirvara en féllu frá honum með vísan til röksemda sem þeim voru kynntar. Annar þessara tveggja lögfræðinga telur unnt að rannsaka stjórnarskrárþáttinn að nýju verði flutt frumvarp á alþingi um heimild til að leggja sæstreng. Að viðhorfi þessa lögfræðings er vikið í leiðaranum en látið eins og um skoðun stjórnvalda sé að ræða.

Þriðji orkupakkinn hefur verið á borði íslenskra stjórnvalda frá árinu 2010. Hann var grandskoðaður innan stjórnarráðsins og á alþingi. Í maí 2017 var samþykkt að innleiða hann í EES-samninginn. Að málinu var staðið eins og hverju öðru EES-máli. Stjórnvöldum ber að standa við ákvarðanir sem teknar eru á sameiginlegum vettvangi EES-samstarfsins. Að það þurfi einhverjar sérstakar skýringar á því í þessu máli eins og gefið er til kynna í leiðaranum er óútskýrt. Sérfróðir menn telja ekki skynsamlegt að taka áhættu vegna þessa máls með því að hverfa frá sameiginlegu EES-ákvörðuninni. Ef til vill eru þau ráð „hótunin“ sem nefnd er í leiðaranum.

Morgunblaðið skuldar lesendum sínum skýringu á „valdaframsalinu“ sem það telur felast í þriðja orkupakkanum og er forsenda andstöðu blaðsins við hann. Andstaðan blaðsins birtist einnig í leiðara ViðskiptaMoggans miðvikudaginn 26. júní. Þar er almennt farið jákvæðum orðum um EES-samninginn en síðan segir:

„Í mörgu tilliti er nú í þokkabót reynt að nýta [EES-]samninginn til þess að draga úr sjálfsákvörðunarrétti þjóða. Það á m.a. við þegar kemur að orkulöggjöfinni. Henni er ætlað að tengja saman „fjærstu löndin“ hvað sem tautar og raular og tryggja að endanlegt ákvörðunarvald varðandi markaðinn sé í höndum annarra en þeirra sem auðlindirnar eiga.“

Þessi orð þarfnast frekari skýringar. Þau eru reist á kenningunni um valdaframsal í orkumálum og látið að því liggja að það nái til Íslands. Hafi Morgunblaðið rök fyrir því á að birta þau."

Af hverju rukkar Björn Morgunblaðið um röksemdir fyrir andstöðunni? Skulda hann og Birgir engum neitt þegar á að svínbeygja 58 % flokksmanna Sjálfstæðisflokksins?

Hverjir eru beinu kostirnir fyrir Ísland að fara svona bratt að þessu að mati þeirra Birgis og Björns?

 

Við hverju bjuggust menn?

þegar þeir settu sænsku lögin um refsiverð vændiskaup en refsilausa sölu?

"Það sem af er þessu ári hafa komið upp 34 mál hjá embætti lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu þar sem grunur er um kaup á vændi.

Á sama tíma í fyrra höfðu komið upp sex sambærileg mál. Þetta kemur fram í svari lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu við fyrirspurn Morgunblaðsins. Þegar tölur milli ára eru skoðaðar verður að hafa í huga að miðað er við dagsetningu brots en vegna eðlis málanna koma þau oft til afgreiðslu löngu eftir að brot var framið.

Vegna þessa getur verið mikill munur á tölum ef þær eru annars vegar skoðaðar eftir dagsetningu brots og hins vegar dagsetningu skráningar. Á árinu 2017 komu upp 29 mál þar sem grunur var um kaup á vændi á starfssvæði lögreglunnar á höfuðborgasvæðinu, en árið 2018 voru málin níu, sé miðað við dagsetningar brota.

Á starfssvæði lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu voru greiddar sektir í níu málum þar sem grunur var um kaup á vændi árið 2017. Ekkert málanna fór í ákærumeðferð en þrjú mál eru enn til rannsóknar. Af þeim málum sem komu upp árið 2018 voru greiddar sektir í tveimur málum, eitt fór til ákærumeðferðar og þrjú mál eru enn til rannsóknar.

Fram kom í svari lögreglunnar að á árunum 2010 til 2018 hefðu 96% sakborninga í þeim málum sem varða kaup á vændi á höfuðborgarsvæðinu verið með íslenskt ríkisfang."

Væri ég Alþingismaður myndi ég hafa móral af því að hafa samþykkt svona fyrirsjáanlega ógáfulega löggjöf.

 

Verðlagið á Íslandi

hefur mér oft fundist að sé hér pí-sinnum hærra en í Florída almennt.

Einn vinur minn þar segist vera frekar farinn að panta vörur á Amazon heldur en að fara yfir götuna í stórmarkaðina þar. Varan  kemur daginn eftir og ekki dýrari heimsend.

Ég kaupi í vaxandi mæli mínar vörur til Íslands á Amazon. Ég myndi kaupa nýlenduvörur ef þeir væru ekki með tiktúrur gagnvart sendingum til Íslands, senda ekki English Muffins hingað sem dæmi.

Styrmir Gunnarsson veltir þessu fyrir sér:

"Það er ekki nýtt að verðlag sé hátt á Íslandi samanborið við önnur Evrópulönd. Í frétt í Morgunblaðinu í dag segir að það sé nú hæst.

Þannig hefur það verið á okkar dögum og kannski öldum saman.

Þar er ekki bara kaupmönnum um að kenna. Markaðurinn er örsmár og þess vegna er innkaupsverð tiltölulega hátt. Flutningskostnaður er töluverður og jafnframt er verulegur kostnaður fólginn í því að liggja hér með miklar birgðir, sem hreyfast hægt í sölu. Og samkeppni hefur verið lítil. Hin svonefndu "lögmál markaðarins" hafa tæpast virkað hér.

En veröldin er að breytast. Gleraugu hafa alltaf verið dýr hér. Nú er hægt að panta þau frá Hong Kong fyrir brot af því verði, sem á þeim er hér. Hið sama á við um skó, sem kosta brot af því, sem þeir kosta hér. Og þannig mætti lengi telja.

Netverzlun er að breyta miklu. Og ekki ósennilegt að verzlunum fari fækkandi vegna þess að með netverzlun byrja lögmál markaðarins að virka. Hvað verður um allt það húsnæði, sem lagt er undir verzlanir? 

Reyndar hafði Birgitta Jónsdóttir, fyrrum alþingismaður, orð á því í ræðu á útifundi á Austurvelli fyrir nokkrum vikum, að munur á framfærslukostnaði hér og annars staðar væri minni en ætla mætti við fyrstu sýn vegna þess að kostnaður við rafmagn og hita væri miklu lægri hér en hún hefur búið í mörgum löndum víða um heima."

Heimurinn og verslunin  er að breytast.Það er svo margt að gerast í heimsversluninni að hérlendis verður margt óþekkjanlegt innan tíðar eins og Styrmir bendir á.

Verðlagið á Íslandi líka.