Þorir einhver að svara?

af ráðamönnum þegar Einar S. Hálfdánarson endurskoðandi og hæstaréttarlögmaður spyr spurninga í Morgunblaðsgrein í dag:

Einar segir:

"Engir mannkostir felast í geðþóttaákvörðunum þar sem tilfinningar ráða á stað þess að fara að lögum. Nú snýst réttlætið um einstaklingsbundin góðverk.

T.d. að flytja nokkra samkynhneigða Afríkumenn til landsins og klappa sjálfum sér á bakið, ekki að beita sér af alefli fyrir samkynhneigða í Afríku. Til þess hefur Evrópa þó alla burði. Í háskólanum okkar mun vera kennt að skilyrði um þróunaraðstoð séu óréttmæt. Það samrýmist víst ekki rétttrúnaði daganna.

 Landamæravarsla eða sjálfstýring valds

Að veita dvalarleyfi hvað sem reglum líður er það nýjasta hjá vinstra fólki. Hvenær á að fara að lögum og alþjóðasamningum? Er það valkvætt? –

Já, segja Viðreisn og aðrir vinstrimenn.

Nú er mottóið að heimila börnum landvist, einkum afmælisbörnum. Jafnvel þeim börnum sem þegar hafa fengið hæli í Evrópu! Þó dregur enginn í efa þátt glæpahringa í barnasmyglinu til Evrópu, ekki nokkur maður.

Samt er ýtt undir það. Mbl.is og aðrir öfgavinstri fjölmiðar látast ekkert vita. Stöð 2, RÚV, Egill og Kolbrún ekki heldur. Hvað er að Íslendingum?

Hvers vegna er tímabundið landamæraeftirlit ekki hafið?

Ólöglegur innflutningur fólks er löngu kominn úr böndunum.

Svokölluðum hælisleitendum, umsækjendum um alþjóðlega vernd, á Íslandi fjölgar með degi hverjum. Og fiskisagan flýgur um kjánana á Íslandi. Ásóknin hingað er margföld á við ásóknina í að flytjast til Danmerkur.

Danir hafa ekki fjármuni í að taka við öllum sem þangað vilja.

En þá hafa Íslendingar! Löglegur innflutningur er líka yfir viðráðanlegum mörkum meðan atvinnuástand fer versnandi.

Þegar svo er komið má Ísland sem aðildarríki að EES grípa til tímabundinna ráðstafana. Er ríkisvaldið á Íslandi á sjálfstýringu? Er afstaðan sú að þetta reddist?

Danir og Svíar hófu landamæravörslu síðla árs 2015 við langtum betri aðstæður en eru nú á Íslandi. Þeir nefndu ástandið með réttu neyðarástand.

Hvernig stendur á að Íslendingar vita allt betur en aðrar þjóðir?

Beinn og óbeinn kostnaður vegna hælisleitenda

Viðurkenndur kostnaður vegna hælisleitenda slagaði í fjóra milljarða í fyrra. Nágrannaþjóðir okkar vita að kostnaðurinn er til framtíðar og eykst og eykst.

Þetta eru engin eins skiptis útgjöld. Álagið eykst á „innviðina“ nafntoguðu. Heilbrigðiskerfið og félagsþjónustan þarf að geta staðið undir auknu álagi.

Um fimmtungur notenda sprunginnar bráðaþjónustu eru útlendingar; en auðvitað alls ekki allir ólöglegir innflytjendur.

 Frétt af bráðamóttökunni

Kær mágur minn á besta aldri lést frá stórri fjölskyldu fyrir skömmu. Hann var veikur fyrir, en banameinið var plássleysi á bráðamóttöku. Nú stendur upp á svilkonu mína að greiða skuldirnar og framfleyta fjölskyldunni.

Kennarar og foreldrar í Vesturbænum munu ekki láta sig málið varða. Logi mætir ekki með hálsklútinn (og verður ekki saknað).

Biskuparnir láta sér fátt um finnast. Í landinu sem krefur skattgreiðendur um hæstu skatta í heimi telst þetta eins og hvert annað hundsbit. Það kemst ekki á vinsældakvarðann.

Spurningar til ráðherra sem fer með innflytjendamál að gefnu tilefni:

1. Hvenær telur ráðherrann að efni séu til að grípa til landamæravörslu, þ.m.t. að krefja flugfélög um að sinna henni á brottfararstað líkt og ýmsar þjóðir gera?
2. Hvað er áætlað heildarkostnaður íslenska ríkisins af svokölluðum hælisleitendum á ári verði árin 2020-2025 miðað við samsvarandi þróun og verið hefur í fjölda þeirra?
3. Hefur ráðherrann haft samráð við heilbrigðisráðherra um hver sé geta bráðaþjónustunnar til að taka við auknum fjölda útlendinga þessi sömu ár?
4. Reikna verður með að öllum útlendingum verði tryggð lágmarks ellilaun þótt þeir hafi ekki greitt í lífeyrissjóð nema skamman eða engan tíma. Hver er áætlaður framtíðarkostnaður næstu 30 ára vegna þessa?
5. Eru nú þegar farin að myndast innflytjendahverfi í Reykjavík þar sem félagslegum vandamálum fer fjölgandi?
6. Eru einhver dagheimili, skólar eða félagsmiðstöðvar í Reykjavík þar sem íslenska er ekki notuð sem talmál? Þessar eru einungis nokkrar af spurningum sem óhjákvæmilega vakna vegna þess að málaflokkurinn virðist vera í fóstri hjá þeim sem síst skyldi. M.a.s. flokksnefna iðjuleysingja á þingi virðist hafa meiri völd í málinu en ábyrg yfirvöld. –

Ráðherra, reddast þetta samt? » Hvenær telur ráðherrann rétt að grípa til landamæravörslu og að krefjast þess m.a. að flugfélög sinni henni?

Höfundur er hæstaréttarlögmaður"

Stundum spyr ég mig hvort Íslendingar séu geðfatlaðir? Bendir ekki margt til þess ef grannt er skoðað?

Enginn þorir að svara beinum spurningum um málefni hælisleitenda eða afgreiðsluleysi Útlendingastofnunar.

Af hverju þorir enginn að svara?

Eiga kommúnistarnir

Sólveig Anna Jónsdóttir og Gunnar Smári Egilsson af fá frítt spil til að rústa þjóðfélaginu við þær hættulegu aðstæður sem nú eru að myndast hér á landi vegna drepsóttarinnar COVID-19?

Trúir því einhver að kjörin muni batna við fjölmennari verkföll?

"Af þeim sem tóku af­stöðu voru 89% fé­lags­manna hjá sveit­ar­fé­lög­um hlynnt­ir verk­falls­boðun og 91% fé­lags­manna hjá einka­reknu skól­un­um, sam­kvæmt til­kynn­ingu Efl­ing­ar.

„Þess­ar niður­stöður sýna hve mik­inn vilja fólk hef­ur til að leggja lóð sitt á vog­ar­skál­ar í bar­átt­unni fyr­ir bætt­um kjör­um. Þetta eru hóp­ar sem eru í sam­bæri­leg­um störf­um og fé­lags­menn okk­ar í verk­falli gagn­vart Reykja­vík­ur­borg. Sömu óbæri­lega illa launuðu störf­in, við óboðlegt álag og aðstæður. Sveit­ar­fé­lög­in og stofn­an­irn­ar þar sem börn­in okk­ar og aldraðir for­eldr­ar dvelja eru stærstu lág­launa­vinnustaðir lands­ins. Tími breyt­inga er kom­inn, eng­in heiðarleg mann­eskja get­ur neitað því leng­ur,” er haft eft­ir Sól­veigu Önnu Jóns­dótt­ur for­manni Efl­ing­ar .."

Hverjir trúa á byltinguna til bættra kjara?

 

Handspritt?

drepur það Kórónaveiruna?

Hversu sterkt þarf það að vera til þess að drepa hana? Þolir hún illa alkóhól?

Alkóhól tekið inn sem drykkur fer út í blóðið. Virkar það á veiruna? Þýðir eitthvað að drekka til að verjast henni? Sagt var að læknir hefði alltaf tekið inn konjakk í spönsku veikinni og ekki sýkst. Annar reykti vindil alla daga og slapp.

Ósköp væri nú gott ef maður gæti drukkið í sig vernd við veirunni ásamt því að nota handspritt?

Að iðrast eftir dauðann

getum við Sjálfstæðismenn tautað fyrir okkur núna.

Við sitjum uppi með bæði EES samninginn og Björn Bjarnason sem sér um að verja hann í líf og blóð.

Samt skrifar höfundur Reykjavíkurbréfs hver sem hann er nú, svona til að skýra málin fyrir okkur-eða hvað?:

"....Umræða um lögfræðilega þætti á vegum ríkisvaldsins hefur veikst stórlega á síðustu árum, svo mjög að ástæða er til að hafa af því verulegar áhyggjur. Það er áberandi að stjórnkerfið hefur á sínum snærum launaða lögfræðiráðgjafa sem eru þó frekar að ráðleggja um málflutning en veita fræðilegar upplýsingar. Það er mikil afturför og að auki bæði gáleysisleg og heimskuleg.

Ráðgjafarnir eiga að setja á blað rök sem réttlæta undirlægjuhátt gagnvart hinu evrópska valdi. Og það versta hefur gerst að þeir sem áður voru reyndir og þarfir stjórnmálamenn hafa keypt hræðslukast mislukkaðra embættismanna. Þar með að sjálf forsenda þess að Íslendingum var fært að samþykkja EES-samninginn forðum, því að það stóð tæpt, hafi horfið úr tilverunni án þess að þinginu eða þjóðinni hefði verið sagt frá því.

Ef eitthvert vit er í ráðgjöfunum hefðu þeir allir sem einn mælt gegn þessari forkastanlegu og óheimilu afstöðu. En þegar svo er komið að menn eru ekki annað en málflytjendur er ekkert minnsta mark á þeim takandi nema þeir séu opinberlega í því hlutverki einu.

Bréfritari leyfir sér að fullyrða að hefðu hann og aðrir séð þessa þróun á ömurlegum undirlægjuhætti fyrir þá hefði EES-samningur sennilega aldrei verið samþykktur.

Það er fróðlegt að fara yfir þær lögfræðiritgerðir mætra manna sem lágu fyrir við afgreiðsluna. Annars vegar þeirra sem eftir ítarlega athugun töldu að vegna þess sem samningurinn bæri með sér þá myndi samþykkt hans, þrátt fyrir alvarlegar athugasemdir um annað, standast stjórnarskrá landsins. Og svo hins vegar skýrsla lögfræðinga sem færðu rök fyrir gagnstæðu sjónarmiði.

Þegar stærsti flokkur ríkisstjórnarinnar gekk í fyrra þvert gegn samþykktum landsfundar Sjálfstæðisflokksins og reyndar, svo merkilegt sem það er, þvert gegn mjög afgerandi og tæpitungulausri yfirlýsingu formanns flokksins á Alþingi, sem aldrei var aftur tekin, þá var eitt og annað smálegt notað til að auðvelda þingmönnum að snúast í málinu.

Sumt var eins og hvert annað barnalegt bull, eins og vísun í óbindandi og þýðingarlaust snakk utanríkisráðherra við andlitslausan kommissara í Brussel.

Annað var þegar til viðbótar þeim lögfræðingum sem gengið hafa svo oft í vatnið fyrir þennan vonda málstað að þeir ná aldrei að þorna í gegn, þá voru fengin álit sem leit út fyrir að ættu að standast fræðilega en reyndust þegar skoðuð voru vera hluti af málflytjendapappírum til innanhússbrúks. Margt af þessu virtist gert beinlínis til að drekkja vönduðum og þó varfærnum sjónarmiðum reyndustu manna, eins og Stefáns Más Stefánssonar prófessors, sem bersýnilega höfðu áhyggjur af glannafengnum málatilbúnaði...." 

Hvað eigum við vesælir almennir flokksmenn eiginlega að gera eða hugsa þessa dagana? Ekki fáum við merkileg leiðbeinandi samtöl frá Birgi Ármannssyni varðandi þá hugmyndafræði sem við eigum að brúka eftir 3.Orkupakkann.

Sumir segja að það sé of flókið fyrir flesta að iðrast eftir dauðann?

Hefur ríkið ráð?

sem það ætlar að grípa til nú þegar flugfélög og ferðaskrifstofur hamast við að flytja inn fólk frá sýktum svæðum? 

Ég verð var við að fólk gefur skít í  að fresta Kanaríferðum eða skíðaferðum. Hætta handaböndum og faðmlögum og fara á mannamót eða hvaðeina.  Við erum nefnilega algerlega agalaus lýður sem hlustar bara á sjálfan sig.

Erum við yfirleitt fær um að gera eitt eða neitt nema bara láta þetta afskiptalaust? Lokum við nokkru nema til málamynda? Þorum við að gera nokkuð ákveðið sem aðrar þjóðir gera? Við erum líka upptekin af því að fara í verkföll og megum ekki vera að neinu öðru.

Ég stórefa að við Íslendingar séum færir um nokkuð nema kæruleysi og láta allt reka á reiðanum sem einstaklingar sem allt vita betur en yfirvöldin.

Bíðum við ekki bara eftir að Gilead Sciences geri kraftaverkið sem vantar?

 

Frestum verkföllum?

núverandi og komandi meðan covi19 gengur yfir?

Verða ekki næg vandræði af pestinni þó við aukum ekki vandræðin?

Getur ríkisstjórnin ekki frestað verkföllunum ótímabundið?

Hvað verður með útfarir?

þegar covi19 fer að grasséra?

Verður skólum lokað og samkomum frestað?

Hvað verður með útfarir?

Óþarfi að semja

við Eflingu og opinbera starfsmenn. Það verður hvort sem er öllu lokað vegna veirunnar.

Er það ekki bara fín æfing að loka öllum skólum og leikskólum til að sýna að það er hægt að komast af?

Passaðu bara krakkann þinn sjálf var sagt við konuna mína þegar hún bað um leikskólapláss fyrir nærri hálfri öld en var ekki á forgangslista.

Og það gerði hún og þær tvær eru óaðskiljanlegar enn í dag. Það er hamingja fyrir börn að fá að vera lengi með mæðrum sínum en ekki bara á stofnunum þó góðar séu. En þær geta ekki verið algóðar ef Eflingarstarfsfólkið er svona þjáð að vinnan sé tóm kvöl.

Nú er óþarfi að semja um neitt vegna veirunnar. Það verður lokað hvort sem er.

Alvaran í stóriðjunni.

 

Morgunblaðið fjallaði um málefni Rio Tinto Alcan í Staksteinum:

 

„Hagsmunirnir, sem í húfi eru [í Straumsvík], hlaupa á milljarðatugum á ári [til 2036].  Slíkar tölur kalla á, að staðan sé tekin alvarlega og rætt, hvaða þýðingu fyrirtækið [ISAL] hafi, og hvaða áhrif það hefði, ef þess nyti ekki lengur við.  

Hefur Landsvirkjun aðra kaupendur að þeirri orku, sem nú er seld til Straumsvíkur ?  Bíða önnur störf þeirra, sem þar starfa ?

  Landsmenn velta fyrir sér spurningum af þessu tagi, og fyrirtækið þeirra, Landsvirkjun, og ríkisvaldið, geta aldrei orðið stikkfrí í svo stóru máli."

Þessi orð falla þegar alvara er fólgin í því að álverinu kunni að verða lokað vegna tapreksturs.

Fluttar eru fréttir af því að RTZ hafi hagnast um 800 milljónir dollara á síðasta ári. Það eigi að gilda sem rök fyrir því að álverið geti því vel tapað einhverjum  milljörðum hér á landi.Þau rök halda auðvitað ekki.

Það verður að horfast í augu við orsakir tapsins hérlendis og hvort aðilar geti samið svo að til lokunar komi ekki sem ekki er hægt að hugsa til enda.

Fyrir Ísland er um að ræða útflutningstekjur upp á 55 mrdISK/ár eða um 5 % af útflutningstekjum landsins.

Um 30 % af þeirri upphæð renna til raforkukaupa  og um 10 % fara í launakostnað.  Innlendur kostnaður fyrirtækisins er því  um 45 % af tekjunum. 

Um er að ræða rúmlega 3,0 TWh/ár, sem Landsvirkjun hefur engan kaupanda að í nánustu framtíð að RTA/ÍSAL gengnu.

Hörður Arnarson sagði opinberlega um raforkusmaning landsvirkjunar og Álversins:

"Varðandi raforkuverðið teljum við, að samningurinn sé sanngjarn fyrir bæði fyrirtækin [ISAL og LV]. 

Vissulega er hann ekki ódýr, en hann er sanngjarn. 

Á heildina litið tel ég álverið ágætlega samkeppnisfært í iðnaði, sem býr við krefjandi aðstæður."

Hvernig getur annar aðilinn fullyrt svo um þetta sjónarmið annars deiluaðilans?

Hvað er sannleikur spurði Pílatus?

Fyrir liggur að nú nemur raforkukostnaður ISAL í USD/t Al um 34 % af skráðu álverði, LME.

Getur eitthvað álver getur skilað  framlegð við þær aðstæður? Sérfræðingar hljóta að geta lagt fram allar tölur hér um. 

Og það eru fleiri stórkaupendur að raforku sem eru í vandræðum með orkuverðið.

"Forstjóri Elkem á Íslandi segir óljóst, hvað taki við, þegar samningurinn við Landsvirkjun rennur út árið 2029.  Raforkuverðið sé komið að þolmörkum."

Norska ríkið hleypur undir bagga í erfiðleikum stóriðju og greiðir niður raforkuverð til hennar um 6 USD/MWh eða alls 20 milljarða ISK/ári  samkvæmt upplýsingum starfsmanna Landsvirkjunar í nýlegri blaðagrein.

"Vandinn er sá, að samkeppnishæfni verksmiðjunnar [á Grundartanga] á Íslandi samanstendur af fleiri þáttum en raforkunni einni og sér, og raforkan var sá þáttur, sem gerði það að verkum, að það borgaði sig að reka verksmiðju á Íslandi", segir Einar Þorsteinsson, forstjóri Elkem á Íslandi í samtali við Markaðinn."

Gildir ekki sama röksemd um staðarval álversins í Straumsvík? Hefði það risið þar án þeirrar staðreyndar?

"Tor Arne Berg, forstjóri Fjarðaáls, segist ekki geta tjáð sig um raforkusamning álfyrirtækisins við Landsvirkjun, enda sé hann trúnaðarmál. 

 

 "Það er þó alveg ljóst, að álverið var reist hér á landi vegna þess, að hér var í boði langtímasamningur á stöðugri orku", segir hann.

 "Helzta ógnin, sem steðjar að áliðnaði um þessar mundir, er offramleiðsla í Kína, sem kemur til vegna óeðlilegra niðurgreiðslna frá ríkinu.  Þetta hefur orðið til þess, að álverð hefur fallið á alþjóðlegum markaði, sem þrengir mjög að samkeppnisstöðu í þessari grein", bætir forstjórinn við."

Í viðtali við forstjóra Elkem, Einar Þorsteinsson,  segir hann eftirfarandi:

"Ef við skoðum þættina, sem hafa áhrif á afkomu okkar, má segja, að sá þáttur, sem vegur þyngst sé markaðsverð á afurðum.  Það sveiflar afkomunni upp og niður.  En ef við skoðum samkeppnishæfni verksmiðju okkar á Íslandi - Elkem er með 27 verksmiðjur á heimsvísu - þá samanstendur hún af þremur meginþáttum og hefur gert það frá upphafi", segir Einar.

"Þar má fyrst nefna flutningskostnað.  Við flytjum öll hráefni inn og allar afurðir út.  Þetta hefur veikt samkeppnisstöðu okkar gagnvart keppinautum í Evrópu", segir Einar. 

Annar þáttur, sem vegur þungt, er innlendur kostnaður og launakostnaður.  Öll þjónusta, sem Elkem kaupir innanlands, er beintengd við launaþróun, og þessi kostnaður er mjög óhagstæður að sögn Einars.  Verksmiðja Elkem á Íslandi er sú dýrasta innan samstæðunnar, hvað laun varðar. 

"Þriðji þátturinn er raforkan, en hún er ástæðan fyrir því, að verksmiðjan er yfirleitt á Íslandi.  Raforkuverðið var hagstætt og gerði það að verkum, að verksmiðja á Íslandi var samkeppnishæf.  Eftir niðurstöðu gerðardóms má segja, að þessi samkepnisþáttur sé að miklu leyti horfinn", segir Einar."

 Verða Íslendingar ekki að deila örlögum með stóriðjufyrirtækjunum af ítrústu sanngirni? Bíða betri tíma og að grænki á ný?

Áhlaup kommúnistanna

Sólveigar Önnu og Gunnars Smára Egilssonar á þjóðfélagið stendur nú sem hæst. Markmiðið er að þvinga ríkisstjórn Íslands frá með því að neyða Borgina til uppgjafar.

Síðan munu opinberir starfsmenn sem einnig lúta byltingarforystu bætast í hópinn. Venezúeliskt lýðræði er þar með að verða að færast nær í raunveruleika.

Vonandi sýna einhverjir baráttuþrek og láta ekki svínbeygja sig til að kollvarpa efnahagsstöðugleika þjóðfélagsins um langa framtíð.