Hver á ríkisbankana?

sem tútna nú út að verðmæti eftir því sem Helgi lætur skrifa á forsíðu Fréttablaðsins.

" Afnám sérstaks bankaskatts, sem lagður er á íslensku bankana, myndi auka söluvirðið sem ríkissjóður getur búist við að fá fyrir Landsbankann og Íslandsbanka um rúmlega 70 milljarða króna.

Þetta kemur fram í greiningu Bankasýslu ríkisins sem kynnt var á fundi efnahags- og viðskiptanefndar í síðustu viku en þar var jafnframt dregið fram að lækkun skatthlutfallsins niður í 0,145 prósent, eins og frumvarp fjármála- og efnahagsráðherra kveður á um, myndi auka söluvirðið um 44 milljarða króna.

Fjármála- og efnahagsráðherra hefur lagt fram frumvarp sem festir í lög þær fyrirætlanir stjórnvalda að bankaskattur lækki í fjórum jöfnum áföngum, úr 0,376 prósentum í 0,145 prósent, á árunum 2021 til 2024."

Til hvers er verið að lækka bankaskattinn? Til hvers er Bankasýslu Ríkisins viðhaldið?

Hver á annars ríkisbankana?

Þegar þeir fóru á hausinn í hruninu þá átti ég þá ásamt fleiri hluthöfum. Eignir þeirra, hús og málverk, voru bara hirt af Steingrími Jóhanni en búin fóru fram hjá lögboðnum gjaldþrotaskiptum. Við hluthafarnir hefðum átt afganginn ef einhver hefði orðið þegar búið var að greiða forgangskröfurnar. Við fengum hinsvegar ekkert þar sem ríkið bara hirti búin án lagaheimilda að mér virðist.

Var þetta óumdeilanlega löglegt? Hefur enginn lögspekingur hugleitt þetta?

Fiskurinn í sjónum var í sameign þjóðarinnar.Hann var hirtur af ríkinu, m.a. téðum Steingrími Jóhanni, og afhentur útvöldum. Við hinir eigendurnir fengum ekkert. Var þetta eitthvað líkt með bankana þegar þeir voru hirtir af okkur eigendunum án lagaheimilda?

Hver á þessa ríkisbanka sem græða í okkar gömlu húsum með málverkin, eikina, tekkið og palisanderinn á veggjunum allt á sínum stað?

 

Eiturlyfjalaust Ísland

árið  2000. Var það ekki Steingrímur Hermannsson og Framsóknarflokkurinn sem voru með þetta fyrir einhverjar kosningarnar?

Ekki hefur Framsóknarflokkurinn staðið fyrir mörgum afrekum á þessu sviði síðan þetta var svo ég viti til.

Nú er hinsvegar kominn fram leiðtogi sem ætlar að klára málið. Inga Sæland segir svo í dag og notar til þess spakmæli frá Gunnari Thoroddsen:

"...Mér líður virkilega illa að vera einn af þjóðkjörnum fulltrúum og þurfa að horfa upp á þessa vá án þess að geta virkilega barið í borðið og tekið á málunum eins og skot. Það er ekki eftir neinu að bíða.

Ég lýsi eftir þjóðarátaki í baráttunni gegn fíkniefnafaraldrinum. Þar þarf samræmt átak margra ráðuneyta, ríkisstjórnar, alþingis, sveitarstjórna og allrar þjóðarinnar. Oft hefur verið þörf en nú er nauðsyn að viðurkenna staðreyndir, tölurnar ljúga ekki. Við vitum um dauðsföllin, við vitum um flóð fíkniefna til landsins. Við vitum að sem sameinuð þjóð þá getum við brotið þessa óheillaþróun á bak aftur. Vakning og vilji er það sem þarf."

Er ekki viljinn það eina sem þarf og það eina sem skortir hjá þeim sem vill dópa sig?

Er þetta ekki hreinn barnaskapur eins og lýsir sér í lögunum um vændið þar sem salan er lögleg en kaupin ólögleg. Hvað myndi gerast ef sami háttur væri hafður á með dópið?

Eru ekki Píratar með skoðanir á þessu dópmálaflokki sem líklega stendur slíkum flokki nær en öðrum?

Vændislögin eru þvílík fjallheimska að varla er hægt að skilja að vitiborið fólk eigi að hafa samið þá vitleysu.

Af hverju er ekki ÁTVR falið að selja fleiri tegundir af dópi en bara brennivín? Útrýma glæpagengjunum og ná til fíklanna með góð ráð og leiðbeiningar? Erum við ekki þegar að blanda okkur í sprautunálabísnessinn með opinberu fé?

Ég er hræddur um að upphlaup eins og Inga Sæland talar fyrir verði lítið áhrifameira en gamla slagorðið um eiturlyfjalaust Ísland árið 2000 í stað raunsæis þessum málum eins og vændinu.

Ga-ga

er hegðun umhverfisfasistanna okkar.

Eyða skattfé í að eyðileggja bensínið fyrir okkur og auka líka þannig á hungur Afríkubúa sem horfa á eftir maísnum sínum í lífdísilframleiðslu.

 

"Andríki veltir upp þeirri spurningu hvort þörf sé á veggjöldum á meðan eldsneytissköttum sé kastað út um gluggann. Í nýlegum pistli segir: „Yfir milljarður af eldsneytissköttunum sem Íslendingar greiða árlega er notaður til að niðurgreiða innflutning á lífeldsneyti frá Evrópusambandslöndunum.

Þessir skattar voru upphaflega lagðir á eldsneytið til að standa undir vegagerð hér innanlands. Nú rennur hluti þeirra hins vegar úr landi sem niðurgreiðsla á innkaupum á dýru og orkusnauðu lífeldsneyti sem blandað er í bensín og dísilolíu sem seld eru hér á landi.

Í svari fjármálaráðherra við fyrirspurn á Alþingi kom fram að lögbundnar ívilnanir ríkisins „vegna þess magns lífeldsneytis sem flutt var inn eða notað á árinu 2015 hefðu numið 1,1-1,3 milljörðum kr.“

Um næstu áramót gæti þessi sóun tvöfaldast ef farið yrði að kröfum Evrópusambandsins.“

Bent er á að vinstristjórnin alræmda hafi leitt þetta í lög og að tilskipunin sé liður í „þeirri stefnu ESB að koma endurnýjanlegri orku innan sambandsins upp í 20%.

Liechtenstein, sem er EFTA-ríki eins og Ísland, fékk undanþágu frá tilskipuninni. Innleiðing þessarar tilskipunar frá ESB hér á landi var algerlega fráleit því yfir 70% heildarorkunotkunar Íslendinga er þegar annað með innlendum endurnýjanlegum orkugjöfum. Sem er heimsmet."

Heimskan er svo yfirþyrmandi að það vekur furðu að fjármálaráðherrann, sem er einnig formaður Sjálfstæðisflokksins, skuli horfa á þessa svívirðu aðgerðalaus.

Þessi innflutningur og íblöndun  er gersamlega Ga-ga.

Sameining sveitarfélaga

á höfuðborgarsvæðinu er enn æskileg í huga Styrmis Gunnarssonar. 

Hann skrifar svo:

"Það eru sennilega um 65 ár síðan fyrst var hreyft hugmyndum um sameiningu sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Þær snerust um sameiningu Reykjavíkur og Kópavogs. Þá leizt sjálfstæðismönnum í Reykjavík ekki á þá hugmynd og töldu að hætta væri á að þá mundi meirihluti þeirra í borgarstjórn Reykjavíkur falla.

Síðar hafa komið upp alls konar skrýtin andmæli á borð við þau að einhver tiltekinn fjöldi íbúa væri hæfileg eining, sem passaði betur en aðrar.

En auðvitað hefur alltaf verið ljóst að í raun rís andstaðan frá þeim, sem telja sig missa spón úr aski sínum, hvort sem eru fulltrúar í mörgum sveitarstjórnum, nefndum eða ráðum eða æðstu embættismenn á hverjum stað.

En nú má sjá svipaðar röksemdir og fyrir 65 árum. Nú eru það sjálfstæðismenn í nágrannasveitarfélögum sem vilja ekki lenda undir "stjórn Dags".

Er það ekki vísbending um að þeir hinir sömu hafi gefið upp alla von um að Sjálfstæðisflokkurinn endurheimti meirihluta sinn í Reykjavík?

Og hvaða sögu segir það um þann flokk?

En gæti ekki einmitt verið að sameining auki möguleika Sjálfstæðisflokksins á að endurheimta meirihlutann í borgarstjórn?

Stórir hópar stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins hafa flutt til nálægra sveitarfélaga. 

Sjálfstæðismenn ættu að hugleiða þennan möguleika áður en þeir snúast gegn sameiningu sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu."

Nú vill hann að Sjálfstæðismenn sem eru búsettir í miklu meira mæli í öðrum sveitarfélögum en í Reykjavíkurborg kommatittanna sem halda Ráðhúsinu í gíslingu Dags B. Eggertssonar , geti hugsanlega frelsað þá íhaldsmenn sem enn eru eftir í Reykjavík úr tröllahöndum vinstri manna. Hann minnir á að óttinn við kommana í Kópavogi hafi verið notuð sem Grýla á sameiningarhugmyndir fyrir 65 árum.Nú hafi dæmið hinsvegar snúist við.

En Styrmir verður að skynja það, að hættan á því að lenda undir Degi B. og Hjálmari er svo skelfileg tilhugsunar fyrir fólkið í Kópavogi að sameiningarhugmyndir munu eiga erfitt uppdráttar þar af þeirri ástæðu einni.

Vill nokkur taka sjénsinn á því að lenda í neðra fyrir eina léttúðarsynd í annars kristilegu líferni? Sameining sveitarfélaga er næsta útilokuð af þeirri ástæðu einni.

 

Hvernig var nú umræðan?

aftur á milli 1930 0g 1940?

Gunnar Rögnvaldsson skrifar svona eftir að lesa eftir aðra málsmetand menn:

 "Á ráðstefnu CDU ungliðadeildar Kristilega demókrataflokksins í Potsdam um daginn, sagði Angela Merkel kanslari að tilraun Þýskalands með fjölmenningu hafi algerlega mistekist

Innrásin, sem hún sjálf stóð fyrir, hefur ekki mæst vel fyrir meðal kjósenda, sem neita þar af leiðandi að kjósa flokkinn. Sagan um "mömmu Merkel" (Mutti Merkel) fer um þessar mundir sigurför um Afríku þar sem hún er kynnt sem mamma allra Afríkubúa –og heimsins líka– og íbúar hvattir til að fara heim til mömmu í Þýskalandi. Það er meðal annars íslam sem er að sprengja CDU flokk Merkel í loft upp og kljúfa hann niður í flokksrót

POTSDAM, Germany (Reuters) - Germany’s attempt to create a multicultural society has "utterly failed," Chancellor Angela Merkel said on Saturday, adding fuel to a debate over immigration and Islam polarizing her conservative camp.

Fréttin segir að umræðan um útlendinga hafði tekið nýja stefnu eftir að fyrrverandi háttsettur Thilo Sarrazin í þýska seðlabankanum gaf út bók sem sagði að gáfnafar manna í Þýskalandi færi lækkandi vegna múslímskra innflytjenda, sem eru orðnir fjórar milljónir manns í landinu.

Kæru lesendur; athugið að ég er einungis að segja frá því sem Reuters fréttastofan er að segja í fréttinni um vélina í Evrópusambandinu, sem vætnalega er þá frétt úr vélarúmi ESB. Ég fann þetta ekki upp"

Var ekki einhver sem talaði um Untermenschen og Übermenschen á þessum tímum? Hvað er þessi Thilo annars að tala um?

Ég held nú persónulega að heilafrumurnar séu svipaðar í Aröbum og Þýzkurum og mér líka.  En það er uppeldið og þjálfunin á frumunum sem skiptir máli.

Heimilislífið hjá þessum trúarlega fötluðu og vanþróuðu Múslímum sem við erum að hossa hérna meira og meira með moskubyggingum er þroskafjandsamlegt mannlegu eðli og hæfileikum. Þetta fólk á sárabágt vegna þess að það er fast í viðjum gamalla kredda. Þær standa  í vegi fyrir vexti og viðgangi vitsmuna mannsheilans. Og þetta fatlaða heimilislíf Arabanna er óhjákvæmilega skaðlegt fyrir okkar samfélag.

Það er ömurlegt til þess að vita að við skulum ekki hafa kjark til að mótmæla því ofbeldi sem þessi trúarbrögð hafa uppi gagnvart okkar annars nokkuð siðaða þjóðfélagi.

Umræðan er hinsvegar ekki ókunnuleg fyrir þá sem dvalið hafa langdvölum í landi hennar Mutti Merkel og margir muna hann Adolf heitinn meira en látið er í veðri vaka hversdags.

 

Styrmir úti í móa

þegar hann skrifar eftirfarandi í dag.

 

"Sameining nokkurra sveitarfélaga á Austurlandi var samþykkt með afgerandi niðurstöðu í íbúakosningum í gær og mun spara verulega fjármuni vegna einföldunar yfirstjórnar þeirra auk margvíslegs annars hagræðis. Gera má ráð fyrir svipuðum breytingum annars staðar á landinu á næstu misserum. Sveitarfélögin eru alltof mörg.

En spyrja má: Hvað með höfuðborgarsvæðið? Hvers vegna eru engar umræður um sameiningu sveitarfélaga á því svæði?

Það hefur legið í augum uppi áratugum saman að efnisleg rök eru fyrir því að fækka sveitarfélögum á höfuðborgarsvæðinu í alla vega tvö, þ.e að sameina Reykjavík, Seltjarnarnes, Mosfellsbæ og Kópavog í eitt sveitarfélag og Garðabæ og Hafnarfjörð í annað.

Hvenær má búast við íbúakosningu um slíkar breytingar?"

Svarið er vonandi aldrei Styrmir góður.

Það væri skelfileg tilhugsun fyrir okkur Kópavogsbúa að geta lent undir áhrifum kommadótsins í Reykjavík, þar sem af þeim er hærri prósenta en í öðrum byggðum. Skiljanlega þar sem framtaksfólk flýr óstjórnina sem þar ríkir og vex með ári hverju þrátt fyrir 50 aðstoðarmenn á skrifstofu Dags Borgarstjóra.

Við viljum ekki sjá áhrif Reykvíkinga á okkar mál hér í Kópavogi og ég er sannfærður um að svo er háttað um Hafnfirðinga, Seltirninga, Mosfellinga  og Garðbæinga.

Styrmir er úti í móa með þessar hugmyndir sínar að mínu viti þar sem tilhugsunin ein  um að lenda undir stjórn  Dags B. og þessháttar liðs hlýtur að vera martröð hvers frjálshuga manns í nágrannabyggðum Reykjavíkur. 

 

Ömurlegar umræður

á Silfrinu sem við var að búast þegar handvaldir pólitískir sérvitringar eru kallaðir til af Agli til að ræða stjórnarskrármálið gamla frá Jóhönnustjórninni.

Ágúst Ólafur þvældi svipaða steypu og Þorvaldur Gylfason hrærir við öll möguleg tækifæri og Píratakonan Þórdís Eymarsdóttir tók undir. Þetta gengur út á það að halda því fram að þjóðin hafi verið svikin um stjórnarskrá sem hún hafi samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu. Þetta er orðim svo útslitin lygi að það tekur því ekki að ræða þetta.

Sem betur fer var þarna einn vitiborinn maður í hópnum, Stefán Einar, sem minnti á að við höfum ágæta stjórnarskrá, sem mætti hugsanlega eitthvað bæta. En það væri fráleitt að halda því fram að stjórnarskráin hefði haft eitthvað með hrunið að gera eins og gert væri. Hún hefði dugað þjóðinni ágætlega til þessa.

Það var auðvitað ekki talað um það að stjórnarskráruppkastið sem kom frá þessu uppákomuráði var gersamlega óhæft plagg þar sem sitthvað rak sig á annars horn, yfir hundrað blaðsíðna langhundur í stað fárra blaðsíðna sem skilmerkilegri stjórnarskrá er auðvitað nauðsynleg. 

En það er makalaust hvað kommatittirnir geta haldið lífi í ömurlegri umræðu um ólöglegar stjórnarskrárkosningar og þvælu um að þjóðin hafi samþykkt bullið þegar ómarktækur minnihluti tók afstöðu meðan meirihlutinn kærði sig kollóttann. 

 

 

Megasjó

var í boði á N4 í kvöld.

Fiskidagurinn mikli 2019 var stórkostlegur viðburður.

Þetta er á alþjóðlegan mælikvarða stórkostlegt og gefur ekki eftir Allsång á Skansinum. Þarna voru frábærir listamenn á ferð. Ég dáðist að framgöngu þeirra allra sem létu ekki rigninguna trufla sig.

Áhorfendur hafa skipt þúsundum sem ég gat ekki áætlað nánar.

Þetta var virkilega á heimsmælikvarða.

Megasjó.

Af stokkunum

er meirihlutinn í Reykjavík hlaupinn

Hilmar Þór Björnsson arkitekt skrifar svo um stokkahugmyndina í dag:

" Nú eru liðin tæp tvö ár síðan „fýsileikakönnun“ um Miklubraut í stokk var kynnt. Niðurstaðan var í stuttu máli sú að talið var skynsamlegt að gera þetta.

Ég áleit á þessum tíma að þetta væri svona hefðbundið kosningamál sem auðvelt væri að selja, en sveitarstjórnarkosningar stóðu þá fyrir dyrum. Þegar könnunin var kynnt sást strax að megináhersla var lögð á endanlega útkomu og hvað þetta yrði allt mun betra og skemmtilegra en núverandi ástand. Og það er vissulega rétt að allt umhverfið yrði mun manneskjulegra og skemmtilegra ef bílunum yrði sökkt niður í jörðina og maður þyrfti hvorki að sjá þá né heyra.

Fæstir bjuggust við að málið yrði tekið upp aftur eftir kosningar. En nú er þetta komið upp á borð og er inni í svokölluðum samgöngusáttmála ríkisins og sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu. Á sínum tíma þegar þetta var kynnt veltu menn fyrir sér hvernig umferðinni yrði háttað á framkvæmdatímanum sem líklega verður 5-10 ár.

Það þyrfti að finna annan farveg fyrir þá tæplega 100 þúsund bíla á sólarhring sem fara um gatnamót Kringlumýrarbrautar og Miklubrautar. Bústaðavegur og Snorrabraut yrðu einnig í uppnámi meðan byggður er stokkur við gatnamót þeirra samkvæmt fýsileikakönnuninni.

Framkvæmdin mun rýra verulega aðgengi að Landspítalanum, háskólasvæðinu og í reynd Vesturbænum, Seltjarnarnesi og miðborginni meðan á þessu stendur. Sama má segja um verslunarsvæði Kringlunnar sem um fimm milljónir manna sækja árlega. Manni virðist sem nánast öll umferð í Reykjavík verði undir meðan á framkvæmdum stendur.

Ekki var tekið á þessum umferðarmálum á framkvæmdatíma í fýsileikakönnuninni sem lögð var fram í febrúar 2018. En vonandi hefur það verið gert síðan og lausnir fundnar á þessu. Það væri gaman að sjá þær.

Til þess að átta sig á umfangi þessara framkvæmda má minna á að göngin verða samkvæmt fýsileikakönnuninni 1.750 metra löng frá svæðinu austan Kringlu og að Landspítalanum. Athafnasvæðið er alls um 23 hektarar sem er meira en allt Skuggahverfið norðan Hverfisgötu milli Snorrabrautar og Kalkofnsvegar.

Grafa þarf um 10 metra niður þar sem stokkurinn kemur og allnokkuð umhverfis hann auk graftrar vegna húsanna sem þarna á að byggja. Líklegt er að þarna sé hátt á aðra milljón rúmmetra af jarðvegi sem moka þarf upp og aka burt. Svo á að byggja öll húsin.

Samkvæmt fýsileikakönnuninni er áætlað að byggðir verði 206 þúsund fermetrar af nýbyggingum meðfram stokknum. Þar af eru 140 þúsund fermetrar ætlaðir íbúðabyggingum og 66 þúsund fyrir verslun og þjónustu.

Það er vert að minna á að á sjálfum Kringlureitnum er fyrirhugað að byggja um 160 þúsund fermetra nýs húsnæðis þar sem verða um 1.000 íbúðir. Þegar á heildina er litið er um að ræða tæplega 370 þúsund fermetra af nýbyggingum á svæðinu með um 2.400 íbúðum. Það er mjög mikið. Eitt og hálft Seltjarnarnes af nýbyggingum.

En hvernig eru þessi umferðarvandræði til komin? Hvað var það í borgarskipulaginu sem olli öllum þessum vandræðum sem nú á að leysa með þessum stokk?

Ég veit það ekki en tel víst að orsök þessara vandræða sé að leita í sjálfu borgarskipulaginu. Það er fullt tilefni til þess að rannsaka það.

Ég þekki enga 126 þúsund manna borg í víðri veröld sem hefur valið að byggja tæplega tveggja kílómetra jarðgöng til þess að greiða fyrir einkabílaumferð innanbæjar.

Getur verið að ákvarðanir um að safna saman öllum stærstu vinnustöðunum á nánast einn stað í miðborginni sé hluti vandans?

Hefur ekki verið fyrirsjáanlegt um langan tíma, að ef við stefnum öllum stærstu vinnustöðunum á einn stað þá fari umferðarmálin í hnút? Er þessi stokkahugmynd kannski talandi dæmi um hvað skipulag Reykjavíkur er vanreifað og ófaglegt?

Ef Landspítali – Háskólasjúkrahús, sem stefnir í að verða 7-8.000 manna vinnustaður með 20-30.000 ferðum til og frá daglega, Háskólinn í Reykjavík með 3.700 nemendum og nokkur hundruð starfsmönnum, og fleiri stórir vinnustaðir hefðu verið byggðir austar í borginni, t.d. við Elliðaárósa eða við Keldur, væri e.t.v. hægt að fresta þessari framkvæmd eða hætta við?

Er hugsanlegt að sjálf bærir borgarhlutar með allar daglegar nauðsynjar í göngufæri frá heimilunum mundu draga úr einkabílaumferð svo um munaði?

Og svo er líklegt að ef skilvirkar almenningssamgöngur hefðu verið skipulagsforsenda undanfarna áratugi væru þessi mál líklega í ágætu lagi og enginn stokkur á teikniborðinu. Og svo er það spurningin:

Vill einhver aka tæplega tveggja kílómetra löng, myrk og menguð göng, þegar aðrar leiðir, fallegri og skemmtilegri, eru í boði?"

Þarna er Hilmar með fingurna á púlsinum. Það er nákvæmlega þessi Kvosardýrkun sem hefur haft þau ömurlegu áhrif á umferðarskipulagið sem nú blasa við. Og það er haldið áfram á þeirri braut að reyna að troða sem mestri atvinnustarfsemi niður í átt að Kvosinni. Allsstaðar annarsstaðar væru menn búnir að átta sig á því Að Vesturbærinn og Kvosin eru orðnir að "Altstadt" sem hýsa aðallega gömul lítið eftirsótt íbúðahverfi og skemmtistaði. Atvinnustarfsemi fer þaðan og barnafólkið vill ekki búa í slíkum hverfum heldur.

Stokkhugmyndin er svo galin og dýr að það þarf meira en meðalóraunsæi til að ráðast í hana þegar við blasir að hægt er að leysa núverandi vandamál umferðarlega fyrir brot af þeim kostnaði sem þarna er til sögunnar kynntur.

Göngubrýr og mislæg gatnamót frá Grensásvegi að Suðurgötu, fjölgun akreina og breikkun Miklubrautar í stað nýgerðra þrenginga blasir við hverjum manni sem ekki situr í óráðsmeirihlutanum í borgarstjórn Reykjavík.     

Hilmar Þór á þakkir skildar fyrir að hleypa af stokkunum svo glöggri greiningu á fýsileika stokkhugmyndarinnar þannig að hver maður getur séð hversu gersamlega út í hött hún er. 

Þjóðarsjóður?

virðist vera gæluverkefni Bjarna Benediktssonar.

Hann vill að núlifandi Íslendingar skattleggi sig til að borga eitthvað sem næsta kynslóð þarf kannski óvænt að borga. Icesave lll eða eitthvað annað snjallræði eða skyndiáfall?

Af hverju eigum við núlifandi Íslendingar að fara að taka okkar peninga og leggja þá í banka til þess að einhverjir stjórnmálaskúmar framtíðarinnar sem við ekki þekkjum geti tekið þessa peninga til sín og ráðstafað í eitthvað sem við hvorki þekkjum, né höfum unnið til eða orsakað á nokkurn hátt?

 

Mér finnst þetta vera órökrétt hugsun. Hefur ekki hver kynslóð lifað í þessu landi sínu lífi og skilið verk sín, góð eða slæm, eftir fyrir næstu kynslóð til að erfa?

 

Skuldaði kynslóð Jón Sigurðssonar okkur Hrunverjum eitthvað siðferðislega þegar einhverjum  fannst mál að borga Icesave? Verða ekki Kúba norðursins eftir ískalt mat á greiðsluskyldunni?

 

Af hverju skuldum við núlifandi Íslendingar einhverjum ófæddum Íslendingum eða aðfluttum flóttamönnum seinna á öldinni fyrir þeirra asnaspörk eða síldarleysi sem dynur yfir 2080? Fáum við einhverja hlutdeild í þeirra hagsæld?

 

Landsvirkjun verður skuldlaus eftir 4 ár með eigið fé uppá 400 milljarða og hagnað uppá 60 milljarða. Skiljanlega klæjar ýmsa í puttana við þá tilhugsun.

 

Af hverju eigum við ekki að nota þetta fé til að bæta líf okkar kynslóðar sem höfum byggt upp Landsvirkjun? Laga vegina, spítalana, skólana?

 

Af hverju eigum við að afhenda þetta fé með fórnarkostnaði til einhverra fjármálasérfræðinga til að spila með erlendis?

 

Af hverju er ekki lífið einmitt núna en ekki í framtíðinni?

 

Vantar ekkert einmitt núna í dag?

 

Hrunið, Icesave og tap lífeyrissjóðanna erlendis er ekki gleymt. Fyrstu kannanir benda til þess að mikill meirihluti þjóðarinnar taki ekki undir hugmyndir Bjarna um Þjóðarsjóð.

 

Sandarar og Ólsarar

voru sagðir duglegir að rétta út hendur til hvors annars á böllum í gamla daga þegar þeir voru búnir að fá sér á kvistinn.

Mér duttu gamlar sögur í hug þegar ég sá stara eða svartþröst og venjulegan þröst fljúgast á eins og kolvitlausa fyrir utan gluggann hjá mér. Í blaðinu var verið að segja frá því að spörfuglarnir  væru jafnvel blindfullir af reyniberjaáti þessa dagana þar sem met uppskera af þeim væri.

Skyldu þessir tveir hafa verið eins og Sandarar og Ólsarar á góðri stund?

Eigandastefna

Fréttablaðsins fannst mér skyndilega blasa við mér þegar ég fór að fletta því ögn vendilegar en venjulega í morgun.

"Hlýnun jarðar mun leiða til aukinna sveiflna á fjármálamörkuðum. Það verður því æ erfiðara að safna í eftirlaunasjóði til að ráðstafa við starfslok. Þetta segir Sean Kidney, stofnandi og framkvæmdastjóri Climate Bond Initiative, í samtali við Fréttablaðið. Hann stýrir samtökum sem vinna að því að virkja skuldabréfamarkaði á heimsvísu í þágu umhverfismála. Fossar Markaðir gengu nýverið til liðs við þau og fengu Kidney til að ræða við forsætisráðherra, fjármálaráðherra og umhverfisráðherra Íslands á mánudag um græn skuldabréf..."

 

Leiðari Kolbrúnar Bergþórs er eins og við er að búast:

"...Það er þungbært að horfa á þjóð kalla sjálfviljuga yfir sig glundroða og upplausn og standa síðan eftir ringluð og ráðvillt. Einmitt þannig er komið fyrir bresku þjóðinni. Misvitrir stjórnmálamenn teymdu hana út í þjóðaratkvæðagreiðslu um veru í Evrópusambandinu. Í kosningabaráttunni var hver lygin á fætur annarri borin á borð fyrir kjósendur. Þeir sem lugu mest og höfðu hæst áttu ekki von á að úrslit kosninganna yrðu á þann veg að Bretar höfnuðu Evrópusambandinu. Það gerðu þeir og stór hluti þeirra er nú gripinn aðskilnaðarkvíða, og það ekki að ástæðulausu..."

".... Breska þjóðin var sjálfri sér verst og þarf nú að takast á við afleiðingarnar."

 

Þórdís Lóa formaður Borgarráðs úr Viðreisn  skrifar:

"...Að stuðla að sjálfbærri ferðaþjónustu í sátt við samfélagið, m.a. með því að stefna að kolefnisjafnaðri ferðaþjónustu með minni neikvæðum umhverfisáhrifum, betur dreifðu álagi um borgina og með auknu samtali við íbúa..."

Ég las auðvitað Þorvald Gylfason til þess að venju að æsa mig upp.En hann kemur mér á óvart eins og stundum áður með að skrifa vel og fræðandi góða grein um hagfræði.

Svo kemur kollegi minn Ingólfur Hjörleifsson einbeitta grein um nauðsyn þess að loka álverinu í Straumsvík. Svo segir hann:

"...Brýn þörf er á lagabreytingum er varða sölu Landsvirkjunar á raforku þjóðarbúsins og tilkoma sæstrengs mun auka ábata og minnka áhættu orkuframleiðenda hérlendis.

Sala ၠraforku í gegnum sæstreng mun koma fram sem áhættudreifing fyrir Landsvirkjun þar sem selt er til nýrra aðila og undir öðrum skilmálum.

Frá árinu 2016 hafa verið birtar skýrslur (Landsvirkjun, Orkustofnun, atvinnuvegar- og nýsköpunarráðuneytið, Gamma), sem sýna árlega á fimmta tug milljarða króna í aukinni hagsæld þjóðarbúsins, sem tekjur til ríkisins vegna sölu á raforku gegnum sæstreng til Evrópu. Það munar um minna en 50 milljarða."

Skúli Helgason borgarfulltrúi Samfó skrifar:

".. og skipuleggja nauðsynlegar samgöngubætur til að auka öryggi gangandi og hjólandi vegfarenda.

Þær fela m.a. í sér að gerð verði örugg göngu og hjólaleið við Strandveg/Víkurveg á milli Garðsstaða og Breiðavíkur, sett verði upp gönguljós og þrenging götu við Mosaveg og unnið verði að úrbótum á almenningssamgöngum í samvinnu við Strætó, með áherslu á fjölgun biðstöðva og tíðari ferðir..."

Tryggvi Felixson formaður Landverndar segir:

"....Framleiðsla rafmagns er nú þegar fimmfalt meiri en þarf til að mæta almennri eftirspurn. Þrátt fyrir það renna út sífellt fleiri rannsóknarleyfi fyrir virkjanir stórar sem smáar. Á sama tíma virðist sem þær stofnanir sem eiga að fylgja eftir lögum um vernd náttúru og víðerna vanti úrræði til að koma í veg fyrir frekari eyðileggingu á náttúru landsins."

Einar Benediktsson ambassador bregst ekki í trúskapnum við ESB.

Hann segir:

"...Vera kann að mesta lyftistöng fyrir íslenskuna og framtíð hennar hefði verið að hún væri opinbert mál í Evrópusambandinu. En sú staða er formlaga ætluð aðeins þjóðtungum aðildarríkja og ekki EFTA/EESlöndum. Það ætti þó ekki að vera til trafala, að einmitt á því sviði er þörf sérstakra ráðstafana til að tryggja þá gagnkvæmu evrópsku hagsmuni sem er varðveisla þjóðtungu Íslands."

Það þarf enginn að velkjast í vafa um hver ritstjórnarstefna Viðreisnareigandans sé, þar sem blaðið er massívt með loftslagshlýnun, reiðhjólum, andbílisma, andstóriðju og andvirkjunum og ESB.