Á Sprengisandi

 fer mikinn hjá Sigurjóni Baldur Þórhallsson stjórnmálafræðingur sem var mikill ráðgjafi velferðarríkistjórnarinnar sem hér ríkti í þeim tilgangi að koma Íslandi í ESB og undir ok Iceasave. Tveir ráðherrar úr þeirri ríkisstjórn voru dæmdir fyrir lögbrot en þótti ekki tiltökumál vegna þess hvernig tekið er öðruvísi á málefnum vinstri manna en hægri og svo hugsanlega almenns vesaldóms landsmanna á þeim tíma. Í valdatíð þeirrar ríkisstjórnar var félagsvísindasvið Háskólans meira og minna undirlagt og á launum við að verja þá stjórn sem hraktist eins og rekald í vindi. Þar á meðal var með talinn þessi Baldur sem nú telur sig allt best vita hverjir eigi að verða vinir Íslands þegar hann hefur afskrifað Bandaríkin, hvaðan sem honum kemur sú viska. Íslendingar eigi því að halla sér að Kínverjum sem séu hjartahreinir og fölskvalausir í að hjálpa okkur.,

 Baldur þessi er ekki af baki dottinn með það að Íslendingum sé hollast að ganga í ESB þar sem okkar viðskipti séu og þeim sá hollast að sækja sér bandamenn þangað því að Bandaríkjamenn séu ekki til staðar lengur fyrir okkur..

 Eftir að hlusta á sönginn í þessum Baldri þá fer ég að spyrja sjálfan mig að því hvort helsta vandamál Íslendinga geti verið og mikill manfjöldi?. Hið framleiðandi hagkerfi svo einhæft sem það er, hafi bara ekkert að gera við þúsundir af “háskólamenntuðu” fólki sem við hömumst við að finna einhverja staði í félagskerfi sem við höfum í raun engin ráð á?

 Er ekki allt of mikið af fólki að fást við alls kyns tilbúin störf, oft tilbúnum af því sjálfu, sem leiðir af allt of fjölmennum Félagsvísindadeildum við háskólana og ofvöxt í allskyns sérsviðum vegna afbrigðilegra. Flest þeirra starfa sem þaðan koma leiða til útgjalda en ekki neinnar framleiðsluaukningar eins og vinna í beitningaskúrum til dæmis. Og hana takmarkar deiluefnið stóra kvótakerfið og Hafró sem heldur framleiðni niðri í sjávaraútveginum um helming í það minnsta af ýmsum ástæðum. Af hverju eigum við að trúa því eftir að hafa talið nákvæmlega alla sporðana upp úr sjónum í hálfa öld að framleiðni hafsins hafi minnkað um allan helming síðan þá? Ég farinn að velta því fyrir mér að þau vatnaskil séu að verða í stjórnmálum að kvóta-og úthlutanaflokkar sæki ekki aukið fylgi hjá þjóðinni lengur heldur muni markaðsöflunum vaxa fiskur um hrygg. Makríllinn verði það sker þar sem kvótahugsunin muni brotna á sem endimörkum mælskulistarinnar um að sérréttindi hinna fáu séu markaðsfrelsi hinna mörgu.

 Síðan koma þau Þorsteinn Víglundsson og Ólafía Rafnsdóttir í þáttinn.

 

Ólafía Rafnsdóttir segir að stjórnvöld, launþegar og atvinnurekendur beri saman ábyrgð á stöðugleikanum. Þorsteinn segir aðfararsamninginn í des 2013 hafa leitt til stöðugleikans sem hér hefur ríkt með innan við 1% verðbólgu, lækkaða vexti. Hann hafi síðan ekki verið efndur að því að sagt er. Ólafíu finnst nóg komið af því að launþegar axli þá ábyrgð einir að nú ætli verkalýðshreyfingin að fara út af sporinu að því að SA segi . Ólafía segir félagsmennina knýja fram kröfurnar en ekki forystuna, það sé kraumandi reiði í fólki.. 5% eru með lægri laun en 300þúsund áætlar Þorsteinn . Það væri lítið mál að bregðast við því. En kröfugerðin vilji hliðra öllu kerfinu upp úr. Er ekki verið að nota fólkið á lægstu laununum sem baráttutæki ? Ólafía segir að 30 % í matvöruverslun séu á lægri launum en þetta.

 

Þessi laun duga ekki fyrir nauðþurftum segir Ólafía. F'olk sem bæði vinni úti fái kannski 500 þúsund. 150 þúsund húsaleiga, svo skattar og þar fram eftir götunum. Þetta gengur ekki lengur segir Ólafía.

Þorsteinn segir vera verið að nota lágu launin sem tæki. Starfsgreinasambandið vilji 50% hækkun á öllu, byrja á meðallaununum þar sem séu 470 þús sem færu upp um 50%

 Það þyrfti samræmda lausn við lægstu launin. Það þurfa að koma fram leiðir til að hækka dagvinnu í lágmarkslaun, hækka hlutfall dagvinnu í átta að norrænum launakerfum. Vinnumarkaðurinn er ekki að samræma kröfur sínar sem vantar sárlega. Fólkið vill ekki lengur þessar áherslur á lægstu laun. Ólafía segir að ræddir hafi verið ýmsir fletir. Þeir sem vilja hækka lágmarkslaun komi illa við aðra .Fáir kauptaxtar VR koma líka illa út í samanburði við aðra. Aðfararsamningur var góður samningur en tókst ekki og fólkið er ekki sátt eftir hann. Þess vegna er erfitt að nálgast þetta á almennum grundvelli. En afdrif þess samnings voru að langmestu leyti vegna brigða ríkisstjórnarinnar.

 

Á Norðurlöndum fer stöðugt samráð milli launþega og atvinnurekenda. Samráð er þar um stefnur í efnahagsmálum. Þorsteinn segir að SA hafi ráðlagt þetta. Þríhliða samstarf hefur alltaf virkað vel hjá Íslendingum þegar krísur hafa riðið yfir. Tilraunir til þjóðarsáttar hafa verið svikin af stjórnvöldum.

 

Okkur Íslendingum hefur hinsvegar tekist að reisa okkur upp frá hruni og ná fram ótrúlegri kaupmáttaraukningu eða 20 % . Við höfum náð náð verðbólgunni niður í algert lágmark og líka vöxtunum. Vöxtur landsframleiðslu er komin upp á svipað og var fyrir hrun., Margt er orðið miklu betra segir Þorsteinn. Til dæmis er jöfnuður launa miklu meira nú. Við höfum náð að endurheimta almennan kaupmátt. En prófið sem við venjulega föllum á í hvert sinn er eins og varð 2004 er að gerast aftur.

 

Ólafía segir að reiðin kraumi í fólkinu og það er ekki tilbúið að breyta afstöðu sinni. Þríhliða viðræður þurfa að vera stöðugar til að virka. Það að koma með tilboð 2013 í desember í aðfarasamningnum upp á 400 milljóna gjaldskrárlækkun stjórnvalda en taka svo 6 mánuði í að efna það var ekki gott.

 

Nú er kippt fótunum undan fólkinu og því hent á gaddinn, samflotið er allt frá segir Sigurjón .

Í Vestmannaeyjum gera menn samninga og á Húsavik. Það er orðum aukið segir Þorsteinn og það er orðum aukið að innan SA séu lítil fyrirtæki að semja. Hafa þau verið nafngreind spyr hann? Þekkjum enga úr SA sem svo er ástatt um.

 

Við í SA semjum um lágmarkskjör. Menn mega borga meira. Flestir greiða meira. Við höfum 2000 aðildarfyrirtæki. Hvernig sjá menn fyrir sér að semja sérstaklega við hvert þeirra? Hvernig sérsamninga sjá menn fyrir sér? Traust er eitthvað sem maður ávinnur sér.

 

Það er skaði ef heildarsamningagerð leggst af. Bjarni Benediktsson taldi verkfallsvopnið misnotað. Læknaverkfall var markaðssett verkfall segir Ólöf. Það var leikið atriði að þjóðarsátt væri um það að læknar fengju hækkunum fram alla aðra. Það var ekki rétt spurt og fólkið var blekkt. Stjórnvöld voru svo beygð með blekkingum um að hinar stéttirnar myndu ekki koma á eftir. Þetta voru verk almannatenglanna.

 

SA notar almannatengla líka segir Þorsteinn en meira til að fara yfir túlkun en stefnumótunarleiðbeiningar. Læknadeilan var sviðsett verkfall þar sem píslir sjúklingar var sett í forgrunn og samúðin þar með dregin fram. Stórfrétt ef einhver læknir sagði upp og flutti.

 

Læknar hafa samt ekki haldið í launhækkanir hjúkrunarfræðinga til lengri tíma litið . Nú ætla hjúkrunarfæðingar hinsvegar að keyra kröfurnar áfram á læknaprósentum segir Þorsteinn. Verkbannsvopnið telur Þorsteinn ekki vera valkost fyrir atvinnurekendur til lengdar þar sem eir myndu fara á hausinn. Verkahýðisfélagið getur því í raun knúið hvaða vitleysu sem er í gegn þegar staðið er að lokum frammi fyrir því að annaðhvort skrifa undir eða fara á hausinn. Hér voru knúnar fram 40 % taxtahækkanir  á hverju ári í heilan áratug með þeim árangri að kaupmáttur jókst um 1 % samanlagt.

 

Hér þar samsetta lausn segir ÞV. Úrbætur í húsnæðismálum, breytt vaxtakerfi, breytt skattkerfi. En allt er þetta háð því að samningarnir setji ekki þjóðfélagið út af sporinu. Ætlar verkalýðsforystan að knýja fram taxtakröfurnar en missa af raunverulegum möguleikunum

um kjarabætur..

 

Ólafía segist vissulega óttast lagasetningu þó að Bjarni Benediktsson hafi fyrir viku sagt á Sprengisandi að slíkt sé ekki á dagskrá..Ólafía vill mótmæla því sem Þorsteinn segir að verkalýðsfélögin geti í raun knúið hvaða vitleysu sem er fram. Við viljum ekki vera í þessari stöðu núna sem við erum í. Við höfum verið sett í hana af öðrum. Þorsteinn bendir á að áttundi og níundi áratugurinn séu dæmi um vitleysur sem er knúnar voru fram með verkföllum . Verkalýðshreyfingin vit öll hvað getur gerst og ef það gerist þá veit hún það líka að það er erfiðara að stöðva verðbólgu sem er komin af stað heldur en að koma henni á stað segir Þorsteinn að lokum.

 

Ólafi Rafnsdóttir vakti sérstaka athygli mína fyrir hversu skipulögð hún er í málflutningi og hversu vel hún setur sitt mál fram. Hún hefur áður komið fram með skynsamlegar hugmyndir um lausnir þeirra erfiðu mála sem nú eru uppi. Mér finnst ég sjá ótvíræða leiðtogahæfileika í þessari konu og verður fróðlegt að fylgjast með hennar framgangi.

Þorsteinn Víglundsson stendur sig líka ágæta vel í hlutverki vonda kallsins og hefur marga kosti til að bera í rökvísi og málefnalegum málflutningi. Þau gefa manni von um að hægt verði að afstýra þeirra þjóðarvá sem við blasir ef hinir ósnotrustu fá mestu að ráða. Það er þó hart til þess að hugsa ef reynslan, sagan og skynsemin eigi ekki að fá að komast að til að fá ekki gömlu vitleysuna af stað.

Það er mála sannast, að aukist eftirspurn eftir vinnukrafti þá hækkar kaup. Noregsfarirnar voru og eru himnasending. Það er bara raunalegt hvað Íslendingar eru latir við að læra skandínavisku og er þar úreltri dönskukennslunni í skólunum og íslenskuninni á Andrésblöðunum um að kenna. Þess vegna er aukinn einkarekstur í heilbrigðisþjónustunni ekki bara æskileg heldur þjóðarnauðsyn. Kannski á að setja þá hæst launuðu afturfyrir í biðröðum spítalanna og segja þeim þar með að fara bara annað. Spítalarnir og samhjálpin séu fyrir þá sem minna mega sín en ekki fyrir aldraða og efnað fólk.

 

Hugsanlega er fyrirkomulag þessara kjarasamninga orðið algert skrípi.Það vantar nýja vinnulöggjöf ekki seinna en strax. Mörg hundruð félög eru nú með sérþarfir og flest með stöðvunarvöld í einhverri mynd.. Þetta er skipulagslega ófært mál að fást við.  Eins og að ætla sér að byggja spilaborg á Sprengisandi með það fyrir augum að hún standi lengi.

 

 

Pöntuð niðurstaða

í mikilli skýrslu ráðins rannsóknaraðila er því miður eitthvað sem maður hefur orðið var við á langri ævi innan um stjórnmálamenn. Þeir standa frammi fyrir því að þurfa að framkvæma sína stefnu en kveinka sér yfir því að hún kemur óþyrmilega við  marga og jafnvel stuðningsmenn eigin flokks.Þeir reyna þá gjarnan að dulklæða aðgerðina og leigja sér vefara og spunameistara.

Þá er sérfræðingurinn kallaður til að skrifa skýrslu um málið sem leiðir til þeirrar niðustöðu sem stefnt var að. Viltu jobbið? Viltu peninginn? Þá veistu væntanlega hvað ég vil sjá?

Í skjóli þessa kerfis spretta upp stórir tískubrunnar sem sitja nánast fyrir öllum verkefnum hjá opinberri stjórnsýslu því venjulega tekst að láta þetta líta vel út. Stjórnmálamaðurinn skýtur sér svo á bak við skýrsluna sem skjöld til að framkvæma sinn vilja sem er pólitísk stefna frekar en rökhyggja endilega. Ekkert honum að kenna persónulega að gera þetta eða hitt heldur byggt á mati sérfræðinga.

Það er verkfræðingastéttinni ekki til frægðar þegar beinlínis kemur ljós að menn handvelja forsendur og sleppa óþægilegum vísbendingum sem myndu leiða til annarrar niðurstöðu fyrir annan pyngjumeistara. Og það er eins og slíkar staðreyndir hafi engin áhrif á  næstu verkefni, því það virðast mikið til  vera sömu viskubrunnarnir sem leitað er til hvenær sem stjórnmálamaðurinn þarf einhvers við. Og hann þarf Já-menn í kringum sig svo að aðrar raddir þagni.

Það þarf kjark til þess í kunningjaþjóðfélaginu að fara gegn leigðum viskubrunni þó að hann hafi verið staðinn að verki að framleiða pantaða niðurstöðu.

Í Rusli

er Reykjavíkurborg ef lýsing Morgunblaðsins er rétt.

Í Leiðara stendur:

"Reykjavík er í rusli. Ruslið er úti um allt. Pappír og plastpokar mynda heldur ömurlegt skraut í runnum og trjám eða fjúka um í rokinu. Á götum, stéttum og stígum er sandur og möl eftir baráttuna við klaka og snjó vetrarins. Þegar blæs er svifrykið slíkt að fer yfir heilsuverndarmörk.

 

Sandurinn er nauðsynlegur til að hjálpa fólki að fóta sig í hálkunni, en þegar enginn er snjórinn og hálkan verður hann sóðalegur. Á meðan snjór er yfir öllu sést ruslið ekki, en þegar hann er horfinn blasir sóðaskapurinn við. Það sást berlega á myndskeiði sem birt var á mbl.is í vikunni

 

Merki vanrækslu eru mörg í borginni um þessar mundir. Göturnar eru eins og gatasigti. Í þeim eru litlar holur og stórar, grunnar og djúpar og sums staðar svo margar að færustu bílstjórar geta ekki sveigt hjá þeim öllum. Haft er fyrir satt að holurnar í götum borgarinnar séu fleiri en í Holuhrauni.

 

Þegar borgaryfirvöldum virðist sama um ástand borgarinnar er hætt við því að borgarbúum fari líka að standa á sama. Hætt er við því að þeir, sem alltaf hafa fyrir augunum rusl á víð og dreif, fyllist doða fyrir umhverfi sínu og sóðaskapurinn verði ávísun á meiri sóðaskap.

 

Það er ef til vill ekki jafn áríðandi að hreinsa borgina og að ryðja snjó til að koma í veg fyrir að umferð lamist. Það er engu að síður mikilvægt, ekki síst nú þegar kapp er lagt á að laða að ferðamenn sem aldrei fyrr. Sú Reykjavík, sem blasir við þeim, er heldur niðurdrepandi.

 

Það skiptir máli hvernig borgin lítur út, hvort við blasa hreinar götur og torg eða allt er á kafi í rusli og borgin virðist vera að drabbast niður."

Var þetta svona í tíð Birgis Ísleifs, Geirs Hallgrímssonar, Davíðs Oddssonar ? Ég minnist þess ekki.

Hvarvetna eru myndir af Degi Bergþórusyni með skófluna á loft að taka stungur fyrir nýjum framkvæmdum. Ef grannt er skoðað eru þetta mest allt stórframkvæmdir sem borgarbúar munu ekki nýta fyrr en löngu eftir að kjörtímabili Dags lýkur, ýmist á hönnunarstigi eða væntanlegar þaðan.

Dagur veifar skóflunni óspart og vísar veginn til framtíðarinnar sem er hvergi að sjá stað núna. Borgarsjóð vantar á leiðinni í tíu milljarða upp á að tekjur dugi fyrir útgjöldunum í A-hluta. Hann er einfaldlega réttur af með því að sækja það sem á vantar í B-hlutann þar sem sjóðir orkuveitunnar eru. Þannig fá íbúar  Kópavogs, Garðabæjar og  Hafnarfjarðar að taka þátt í að borga hallarekstur kraterísins í Reykjavík sem veifar skóflunni sem aldrei fyrr  með útgjaldadraumum til margra ára framtíðar.

 

Spurning er hvort kjósendur sætta sig við svona Pótemkíntjöld til fjarlægrar framtíðar tíma meðan allt annað er í rusli? 

Krateríið

er enn á ferðinni í innflutningi lífeldsneytis til að blanda í bensínið. Verðið á eldsneyti einstæðra mæðra, aldraðra og öryrkja svo nefndir séu uppáhaldshópar lýðskrumaranna, hækkar um hundruð milljóna vegna ákvæða sem ESB þvingar upp á okkur og enginn fer eftir nema asnarnir við. Allir aðrir hafa það eins og þeim passar.

Sigríður Andersen gerði þetta að umtali á Alþingi að því að Moggi skýrir frá. 

Hún vakti athygli á því á Alþingi hve " illa er farið með vegafé þrátt fyrir viðhaldsleysi vega. 

Hún benti á að háir skattar eru lagðir á eldsneyti bíla, en að árið 2010 hafi verið lögfest undanþága frá gjöldum á eldsneyti á borð við lífolíur. 

Ennfremur að »árið 2013 voru menn svo skyldaðir til að blanda hefðbundið eldsneyti með slíkum lífolíum. Þau íblöndunarefni sem hingað til hafa verið flutt inn eru tvöfalt dýrari en hefðbundið eldsneyti. Það liggur því fyrir að þessi skattaívilnun hefur nær öll runnið úr landi til erlendra framleiðenda á lífolíu.

Nú liggur fyrir að ríkið verður af mörg hundruð milljónum króna á ári vegna þessarar skattaívilnunar. Vegaféð rennur viðstöðulaust úr landinu, mörg hundruð milljónir. Það samsvarar í raun öllu því fé sem Reykjavíkurborg eyðir árlega í viðhald gatna. Um leið kemur minna fé til vegaframkvæmda. Það er beinlínis verið að nota vegapeninga til að niðurgreiða innflutning á jurtaolíu. Tekjur sem ríkið hafði áður af eldsneytisgjöldum renna núna úr landi í niðurgreiðslu til innkaupa á dýru eldsneyti.

Það er ótrúlegt ef ríkið telur það rétta forgangsröðun sem þarna er lýst. Sigríður hefur lagt fram frumvarp til að »stöðva þetta stjórnlausa flæði fjármagns úr landinu,« eins og hún orðaði það. 

Þingið hlýtur að finna tíma til að setja frumvarpið í atkvæðagreiðslu."

Þetta er ekki í fyrsta sinn sem Sigríður talar um þetta. Eru einhver viðbrögð frá þessu þinglið okkar? Ekki einu sinni nýju stjörnurnar Píratar láta sig þetta einhverju skipta. Öllum öðrum er sléttsama því þeir gera akkúrat ekki neitt í þessu.

Til hvers fór ég á kjörstað að kjósa til að kjósa þessa sjálfstæðismenn í Kraganum? 

Krötum er yfirleitt alls varnað þegar kemur að almennri skynsemi. Það hefur verið vandamál þjóðarinnar áratugum saman. Það er hinsvegar hart þegar allt Alþingi er orðið allsherjar kraterí. 

 

 

 

Menntun metin til launa

segja þeir hjá BHM.

Gott og vel. Hvað er menntun? Til hvers er hún notuð?

Á opinber starfsmaður með gamalt háskólapróf sem fær ekki annað starf en garðyrkju við opinbert skrúðhús að hafa meira kaup en ungur vinnuvélastjóri sem vinnur við hliðina á honum?

Hvað felur eiginlega þetta slagorð, menntun metin til launa, annars í sér?

Hversu hratt úreldist háskólamenntun? Má ekki gera ráð fyrir að tölvutækni hafi breytt ýmsu í störfum þeirra sem lærðu fyrir daga hennar? Sumt af sextugu fólki hefur meira að segja ekki lært að nota tölvur í starfi ennþá. Getur ekki tuttugu ára gamalt háskólapróf án stöðugs starfs við greinina ekki hugsanlega orðið býsna fornlegt?

Á miðaldra doktor í íslenskum rímum sem fær ekki starf við sína sérmenntun á samningi við íslenska ríkið að taka laun eftir launaflokkum allra doktora, lækna og annars sérhæfðs fólks?         

Hvað stjórnar því að fólk velur sér háskólagrein eða starfsgrein yfirleitt?  Ríkir ekki frelsi til þess? Hversvegna er Félagsmálabraut yfirfull meðan skortur er á raungreinafólki? Meiri fyrirhöfn? Hvernig getur maður krafist launa í samræmi við menntun sína og gráðu,fremur en hæfni til að inna starfið af hendi? Myndi formaður BHM leggja allt að jöfnu á skrifstofu félagsins?

Verkfræði til dæmis krefst sífelldrar eftirmenntunar eigi maður að fylgjast með. Áreiðanlega gildir sama um læknisfræði og lögfræði. Sá sem ekki fylgist með lendir útfyrir hliðarlínu þó hann sé kannski fljótari af stað í endurþjálfun.

Svo kemur einhver með snöggsoðnari menntun sem getur gert eitthvað sem lærðu mennirnir kunna en hafa ekki einokun á. Ef sá býðst til að vinna verkið ódýrara en háskólamaðurinn þá gildir það verð fyrir báða. Menntun er ekki metin til launa á samkeppnismarkaði.

Flugumferðarstjórn er grein sem ég held að menn læri  í starfsþjálfun hjá ríkinu. Þeir sem lært hafa fara í félag og verðleggja menntun sína sem söluvarning til ríkisins. Fjölda félagsmanna  er stýrt nákvæmlega af félagsmönnum og þeim sem þjálfunina veita. Menntun er þarna metin til launa en ekki endilega með góðu.

Líku máli gegnir um ljósmæður. Menntun er metin til launa þegar þær sækja fram í kjarabaráttu enn á ný eftir fyrri bráðnauðsynlegar leiðréttingar þá. Sérmenntun slíkra hjúkrunarfræðinga er metin til launa.

Mér finnst slagorðið á fána BHM ekki vera nein tæmandi lýsing á verðmæti söluvörunnar. Sá sem ræður sig í vinnu er að selja vinnu sína en ekki misjafnt fengna prófgráðu

Skulu söluvörunar sjálfar ekki frekar metnar til launa? 

Útspil

Ólafíu B. Rafnsdóttur, formanns VR, um að gerður verði heildarkjarasamningur á vinnumarkaði er óvænt. Sé litið yfir stöðuna frá Eflingu niður til BHM virðist erfitt að hugsa sér að höggið verði á einhverja hnúta eftir hefðbundnum leiðum.

Tryggingargjaldið sem enn liggur með fullum þunga á atvinnulífinu vegna stórfellds atvinnuleysis á ekki lengur við. Ríkið þarf ekki á þessum peningum að halda til að fjármagna atvinnuleysisbætur. Þar er hægt að kreista út 3.5 % fyrir alla án þess að valdi þenslu.Eitthvað er hægt að pína út úr fyrirtækjunum og ríkinu án kollsteypu. Lækka útsvarið hjá sveitarfélögum um 0.5% er raunhæf tillaga til viðbótar. Einhver hækkun persónuafsláttar gæti þá komi til líka.Fækkun opinberra starfsmanna í stjórnsýslunni um 5 % á 2 árum er enn raunhæft markmið sem má leysa með ráðningabanni.

Fækkun ríkisstofnana er annað göfugt markmið. Lífeyrissjóðir leggi ríkinu vaxtalaust fé í ljósi inneignarinnar í sköttum til að lækka skuldir sínar og spara vexti.

En tuga prósenta kröfur vegna nýrra verðmiða á jafnvel þegar úrelta skólagöngu(eldri en 10 ára)félaga í BHM  er hvergi hægt að ansa.

Í samfellu við heildarkjarasamningar byggðum á jafnlaunahugmyndafræði Ólafíu er hugsanleg leið til að bjarga andliti verkalýðsforingjanna sem eru búnir að koma sér út í sjálfheldu sem þeir komast ekki út úr fremur en Hrafnkell Freysgoði á sinni tíð.

Ef hér skella á allsherjarverkföll og verksviptingar þá sýnist mér ráð að fá hingað tyrkneska herdeild til öryggisgæslu til fulltingis lögreglu.

Ólafía kom með útspil. Hver er í forhönd? 

 

Sókn og gagnsókn

eru hugtök í herfræðinni.Sumir segja að sókn sé besta vörnin. Aðrir segja eins og Glistrup lagði til, að hafa bara "Danmark overgiver sig" á símsvara í Forsvarsministeriet. Stinga sér til sunds þó ekkert sjái til lands eins og heilræði verðbólgupabba hljóðuðu eitt sinn.

Íslenskir vinnuveitendur eru líklega í ætt við Glistrup gamla. Dag eftir dag dynur áróðurinn frá Gunnari Steini og ámóta "leigubyssum"  hvernig sífelldar afleiðingar af þversku atvinnurekenda mynda aðstæður sem enda með því að sjúklingar næstum því deyja vegna mannvonsku þeirra? Hversu aðþrengdir launþegar séu og hafi dregist afturúr meðan stjórnamenn í Granda stundi sjálftökur á tugum prósenta úr 150 í 200 þúsund? Hvernig þessi ódó geti verið að neita þjáðum verkalýðnum í BHM um sanngjarnar launahækkanir þegar að líklega öll óflokkuð menntun hefur stigið svona skyndilega í verði?

Í þessu tilfelli er íslenska ríkisstjórnin sá aðili sem kröfurnar beinast helst að.Og hún er verri pólitískt séð en fyrri ríkisstjórn. Þeir sem taka út píslirnar eru sem fyrr auðvitað aumingjaliðið, við þeir gömlu, öryrkjar og sjúklingar, svo nemendur og börn. Ráðherrarnir sjálfir hafa það gott og Hanna Birna er kominn aftur á þimgið LSG sem hefur ekki mikið fjallað um  að það sé órói á vinnumarkaði. Það eru víst svaka vandræði í fasteignasölu  af því að þinglesningar eru stopp. Og bráðum ætla 67 þúsund manns að hafa generalprufu í allsherjarverkfalli. Þá fá menn aldeilis að sjá.

Ég hefði velt fyrir mér skilaboðunum sem Jón Loftsson sendi Hvamm-Sturlu eitt sinn. Þau hljóðuð einfaldlega að fyrir hvern mann sem Sturla léti drepa myndi Jón láta drepa tvo menn af Sturlu. Hvort hann Sturla væri ekki alveg eins til í að vera bara góður vinur sinn og senda honum Jóni Snorra son sinn í fóstur? 

Af hverju eiga bara launþegar að stjórna leiksýningunni í afkáraleikhúsinu? Af hverju er ekki hægt að boða verksviptingu í tvo daga fyrir hvern einn í verkfalli? Þurfum við ekki að fara að hætta þessu hálfkáki og horfast í augu við alvöruna. Láta það kosta sem þarf fyrir sjúklinga og gamlingja ef svo ber undir að þurfi að loka allri umönnun. Láta okkur skotspænina þjást almennilega alla en ekki bara eins og bara valdir hópar eigi núna að hálfþjást.

Þurfum við ekki að afgreiða kjaramál og vinnudeilur með nýjum lögum? Sýnist engum að gamla lagið stefni bara út á ófærur hvort eð heldur í sókn eða gagnsókn?                              

Bjarni góður

á Sprengisandi.

Bjarni hefur óneitanlega skýra sýn á hina stóru hlið yfirstandandi kjaraviðræðna. Hann rakti í skýru máli hversu gersamleg ósamstæðni er með kröfum hinna ýmsu hópa. Hvernig hver treður á öðrum án tillits til heildarinnar. Hann sagðist hafa heyrt kröfur um 100 % hækkun frá einstöku hópum sem gætu alls ekki gengið. 

Hann svaraði Sigurjóni eftirminnilega þegar Sigurjón ætlaði að fara að byrja kratasönginn um ónýtan gjaldmiðil Íslendinga. Bjarni sagði þá að þeir sem héldu það að þeir gætu hagað sér eins við annan gjaldamiðil og þeir gera við okkar gjaldmiðil og byðu krónunni kkar uppá, þeir færu villir vega sem myndi leiða umsvifalaust til stórfellds atvinnuleysis.

Hann sagði fyrirkomulag kjaramála vera úrelt sem líklega blasir við öllum. Það vantaði ramma utan um kjaraviðræður okkar.Ef hægt væri að halda uppi verkföllum í einni grein með styrkjum úr öðrum greinum væri eitthvað meiriháttar að.

Bjarni ræddi um afnám gjaldeyrishaftanna sem ríkisstjórnin stefndi að að leggja fyrir þingið sem fyrst. Þó að óvissan núna á vinnumarkaði hjálpaði ekki til með því máli.

Margt væri nú gott í umhverfi þjóðarinnar. Við værum ekki að flytja inn erlenda verðbólgu með olíuhækkunum og þess háttar. Útlitið á Íslandi hefði í víðum skilningi sjaldan verið eins gott og það væri núna.  Landsframleiðslan væri í hæstu hæðum, kaupmáttur hefur aldrei verið meiri en núna, verðbólgan hefur aldrei verið lægri í langan tíma. Vöruskipti væru í jafnvægi,ferðamannaiðnaður væri í mikilli sókn og margt þar í lagi.

Nú væri hinsvegar brothætt ástand í okkar þjóðfélagi sem gerði það að verkum að auðvelt væri að glutra niður því sem áunnist hefði. Það væri jafnvægi í sjávarútvegi og í veiðum úr stofnum okkar. Það gæti alls ekki gengið að hver gæti veitt að vild sinni úr þeim. Við værum að virkja orkuna. Við hefðum verið að byggja þetta núverandi góða ástand upp á áratugum. Mannauður okkar væri núna mikill til framtíðar og myndi mjög líklega beinast til tækni og þekkingar á mörgum sviðum. Við þyrftum að tengja betur saman skólana og rekstrarumhverfið.

Með skynsemi gætum við farið niður með vexti til lengri tíma. Gjaldeyrishöftin væru á útleið þó þau  færu kannski aldrei alveg. Það getur verið nauðsynlegt segir Bjarni að þjóðhagsvarúðarráðstafanir séu í gildi til að fyrirbyggja slys eins og ef farið væri aftur í erlenda gjaldeyrisinnlánasöfnun. Hvort slíkt séu höft eða varúðarráðstafanir?

Stöðugleikaskatturinn er ólíkur öðrum sköttum ekki tekjuöflunartæki, heldur til að gera okkur kleyft að við getum lyft höftum. Tekjurnar af honum eiga að jafna og  styðja við losun lamennra gjaldeyrishafta. Eiga þær reglur þá að ná jafnt yfir erlendar fjárfestingar Íslendinga vegna jafnræðis spyr þá Sigurjón? Nei segir Bjarni, segir svo ekki vera á þessari stundu. Hinsvegar verði ávallt að ríkja jafnræði og skulu öll viðmið verða athuguðuð í því sambandi.

Hver er vandinn? Hann er  að gengið og verðbólgan gætu farið af stað ef útstreymi gjaldeyris verður of ört. Slitabúin eru okkur vandamál og snjóhengjan er svo annar okkar vandi. Slitabúin eru búin að bagsa við sín mál í 7 ár án þess að þeim sé lokið. Nú verður að grípa inn. Við ætlum okkur að aftengja sprengjuna svo ekki verði hætta á hruni með afnámi haftanna. Þessvegna erum við að leggja mat á hættuna af slitabúunum.

Peningar eru kannski ekkert að fara segir Sigurjón og hefur eftir  Jón G.í London. Bjarni er ánægður með þetta op bendir á að margt sé svo jákvætt á Íslandi miðað við önnur lönd að það sé hreinlega ekki víst nema fjármagn leiti til landsins í stað þess að yfirgefa það. Það geta vissulega alveg verið líkur á að fjármagn leiti hingað frekar en öfugt 

Það eru engin lög um að vextir íslenskum  krónum eigi að vera háir. Þeir ráðast fyrst og fremst af okkur  sjálfum og okkar hegðun. Ef að allar launa hækkanir fara út um allt þá verður óhjákvæmilega vaxtahækkun og verðbólga. Ef af þessu leiddi 10 % hærri vextir hérlendis og meira atvinnuleysi, þá væri það í samræmi við sögu okkar.  Þá leið hafa Íslendingar alltaf valið og þá sögu og afleiðingar þekkjum við. Við þurfum að líka að tímasetja betur stórar  framkvæmdir segir Bjarni.

Sigurjón spurði hvort reynsluleysi ríkisstjórnarinnar sé um að kenna að koma ekki náttúrupassanum á.  Bjarni útilokaði það  í sjálfu sér ekki enda hefði enginn verið í ríkisstjórn fyrr. En yfirleitt kæmu ríkisstjórnir ekki öllu sínu fram.

Við þurfum þá hinsvegar að setja fé í framkvæmdir við náttúruperlur sem okkur tilheyra úr því að þetta kemur ekki til.

Gríðarleg fjölgun ferðamanna er að eiga sér stað. Náttúrupassanum var ætlað að leysa þetta og fjölga ferðamannastöðum. Verkefnin fara ekkert. Við yrðum að leggja úr ríkissjóði í staðina sem ríkið ber ábyrgð á. Flækjustig eru of mörg hjá okkur í mörgum málum. Besta útfærslan var náttúrupassinn svo við verðum að gera eitthvað annað ef við ekki viljum hann.

Verðtrygging er ekki með sama vægi eða sama málið hjá Bjarna og Sigmundi Davíð. Þeir hafa hinsvegar báðir skýra sýn á þau mál. Bjarni telur óraunhæft að útrýma verðtryggingunni alfarið. Hún hafi í mörgu reynst heilladrjúg.

Húsnæðismálin eiga ekki uppruna sinn í Framsóknarflokknum sagði Bjarni. Okkur vanti skýrari framtíðarsýn svo sem hvað varðar Íbúðalánasjóð og framtíð húsnæðislána. Við þurfum að taka afstöðu til Íbúðalánasjóðs, og  hvað getum við gert til að jafna bótakerfin í húsnæðismálum og leigumálum.

Samstarf ríkistjórnarflokkanna er jafngott og það hefur verið frá byrjun. Bjarni sgist ekki hafa minnstu áhyggjur af því. Ég hef ekki áhyggjur og ekkert vandamál með það segir Bjarni.

Spurður um Páll Jóhann og makrílinn, þá segir Bjarni slík mál auðvitað óþægileg þegar upp koma  en ekki einsdæmi. Þau yrðu leystþ  Óheppilegt spyr Sigurjón?  Bjarni svarar með því að áður en þetta mál komi upp hafi bændur veri á þingi lengi, líka sjómenn, líka skipstjórar og  útgerðarmenn. Þeir greiða hver um sig eitt atkvæð af 63. Alþingi er ekki venjuleg stjórnsýslustofnun. Alþingi er er spegill þjóðarinnar segir Bjarni.

Vaskurinn í ferðaþjónustu var settur af ykkur segir Sigurjón. Frændur þínir eru í Borgun og þetta er allt saman óþægilegt fyrir þig. Það er allt reynt í pólitík svarar Bjarni. Frændur mínir eru þarna  en ég fylgist ekki með hvað þeir eru að gera. Ég veit ekkert um atvinnulífið núna. Ég sleit öll tengsl við það og sagði mig úr öllum stjórnum fyrirtækja fyrir 7 árum. Ég valdi að vinna á mínu stjórnmálasviði. Ég hef ekkert að fela og ég er með hreint hjarta. Engir brestir eru í stjórnarsamstarfinu. Viltu bara ekki bera þetta saman við síðustu stjórn Sigurjón?.

Það er styrkur meirihluti  á þingi.Það var og er ásetningur okkar í ríkisstjórninni að gera aðgerðir sem bæta lífskjör í landinu. Þau verði betri í ár en árið áður. Hefur einhver könnun sýnt að við viljum ganga í ESB spyr Bjarni þegar Sigurjón ætlar að byrja með þjóðaatkvæðismálið og viðræðuslitin.  Þessi ríkisstjórn ætlar ekki í ESB, það liggur alveg fyri segir Bjarni að lokum. Og það er aðalmálið hvort þjóðin hefur vilja til að ganga í Evrópusmabandið.

Ef fólk ætti þess kost að hlusta betur á Bjarna og hans málflutning væri Sjálfstæðisflokkurinn ekki fastur í 25 % tölu til langframa.

Sjálfstæðisflokkurinn þarf að hysja upp um sig í áróðursmálunum og trúboði sjálfstæðisstefnunnar. Það er til hreinnar skammar og hroðalegt fyrir okkur fótgönguliðanana að horfa upp á dugleysi Valhallar. Það er eins og neistann vanti elgerlega. Það þýðir ekkert að vinna bara 9-5 ef maður ætlar að veiða sálir.

Bjarni er nefnilega góður í því sem hann er að gera. Aðrir í flokknum eiga að sjá um áróðurinn og almannatengslin en standa sig bara ekki. Þessvegna er fylgið pikkfast í 25 % og Valhöll veðsett upp í rjáfur 

Ætlum við að klúðra því

að taka engar tekjur af ferðamönnum í ár? Virkilega? Finnst okkur þetta bara allt í lagi enn eina ferðina enn að geta ekki látið túristana einu sinni losa vatn sómasamlega við náttúruperlurnar? Hvað þá að ganga Laugaveginn í papírsfjúki.

Úr því að Náttúrupassinn verður ekki að lögum þá á ráðherrann að gefa út reglugerð um að erlendir ferðamenn greiði komugjald og að Íslendingar eigi að láta peninga í bauk þar sem stoppistaðir eru. Einfaldara getur það ekki verið.

Drífa í þessu Ragnheiður Elín. Gerum þetta eins og menn. Ekki klúðra mörghundruð milljónum þetta sumar sem náttúran kallar og hrópar á. 

 

Verkfallagróði

þjóðarinnar er orðinn mikill uppsafnaður. Launataxtar hafa hækkað um mörg þúsund prósent og kaupmáttur hefur aukist jafnt og þétt frá upphafi heimstyrjaldarinnar víst nokkuð í takti við aukningu þjóðarframleiðslu.

 

Það má dunda sér við að reikna út að mánaðar tekjumissir í verkfalli og 30 % taxtahækkun færir launþeganum ekki neitt fyrstu fjóra mánuðina eftir samninga eða svo.

Ríkið verður í kjölfarið að hækka skatta til að geta borgað nýja taxtann og svo að vinna upp minnkun landsframleiðslunnar um tólfta part til aðgeta borgað spítalana og skólana. Verðbólgan byrjar um leið og gengið fellur þannig að það vita allir að þetta gefur minna en núll til lengdar.

En heimskan er gjarnan notuð sem skiptimynt fyrir skynsemina sem segir að kaupmáttur lægstu launa hafi hækkað verulega síðustu tvö ár með sjálfvirku launaskriði. Kaupgjald stillir sig af á almennum markaði með framboði og eftirspurn. Þessvegna eru það aðeins opinberir starfsmenn sem eiga að standa í verkföllum því þeir eru að semja við sjálfa sig. Þessvegna gengur þeim svona illa og í raun þyrfti að taka þennan kaleik af þeim og fela markaðnum að leysa málin. Launin stíga þar til að einhver fæst  í þau en hníga ef biðraðir myndast.

En nú á líka að fara að greiða full laun í verkfalli og launahækkunina afturvirkt svo þetta er bara gaman. Íslendingar þola ekki við en einn mánuð í verkfalli sem er bara auka sumarfrí. Svo dreifum við þessu til að allt geti nú gengið fyrir sig, maður fái bjórinn sinn og brauð úr búðunum. Þetta er svona skemmtiskokk.

Í Svíþjóð var órói á vinnunmarkaði árin fyrir ágúst 1909 með tíðum árekstrum. Þá brast á allsherjarverkfall og verksvipting 800.000 manna. Þetta stóð í mánuð og endaði í miklum ósigri verkalýðshreyfingarinnar, réttindamissi, uppsögnum, gjaldþrotum og landflótta. Síðan hafa Svíar farið sér hægar í verkföllum og sagan um "stora strejken 1909"svífur enn yfir vötnunum. Vinnuveitendur hafa lock-out réttinn alveg eins og hinir hafa verkfallsréttinn en honum hefur aldrei verið beitt. En þá myndu menn kynnast ástandi sem ekki er vitað hvernig herlaus þjóð mndi bregðast við öðruvísi en með borgarastyrjöld. Svo þessi verkfallamál eru ekki bara grín eins og menn þekkja þau núna. Þau geta endað illa.

Það getur svo verið vandmeðfarið að reikna út verkfallagróðann.

 

 

Tölvuleikir

unga fólksins eru makalausir.

Ungur piltur er með svona leik í sjónvarpinu okkar hérna heima. Í honum getur maður farið í svaðalegan kappakstur við lögguna og reynt að sleppa með því að keyra niður alla sem eru á götunni, ljósastaurar kubbast og fólk á gangi splundrast þegar maður keyrir á það. Maður sem ökumaður hefur líka byssu og getur knallað niður þá sem eru fyrir manni og þeir liggja eftir í blóði sínu. Maður drepur fullt af löggum sem eru að skjóta á mann. Maður rænir bílum og skýtur ökumanninn umsvifalaust ef hann er með múður. Stundum er maður sjálfur drepinn af löggunni en þá er bara byrjað aftur.

Einn kafli í leiknum er að maður getur sem stjórnandi töffgæja með fuglshaus í grímubúningi labbað um með hníf og stungið niður vegfarendur sem maður hittir í mikilli þríviðargrafík í nútíma borg, einn takki og þeir liggja eftir í blóði sínu, stungnir í magann, meðan maður labbar áfram í leit að næsta vegfaranda og ber blóðugan hnífinn fyrir sér. Og sá fær sömu afgreiðslu.

Þetta er ekki fólk heldur teiknaðar fígúrur segir stráksi þegar ég býsnast. Ja mikið assgoti er þetta líkt raunveruleikanum segi ég og vel teiknað. Þessi leikur er bannaður í Ástralíu upplýsir pjakkur. Ja svei mér, ef þetta ætti ekki að vera bannað innan sextán segi ég. Hann gefur nú ekki mikið fyrir svona pempíugang.

Mér er um og ó. Ætli einhverjir unglingar geti ekki villst á þessu og því að fara í skólann og kála einhverjum raunverulega? Svei mér þá, ef ég skil þetta. Hann upplýsir að hægt sé alvega að una sér við svona leiki í átta tíma á dag með skólanum. Vita allir foreldrar útá hvað þessir leikir oft ganga? Ég er eiginlega viss um að skólarnir hafa ekki hugmynd um þetta tómstundastarf. Og áreiðanlega er ekkert kvikmyndaeftirlit að skoða þetta enda veit kannski enginn hvernig þetta kemur inn í landið eða hvað er selt í búðunum. 

En mikið svaka eru þessir tölvuleikir flottir og raunverulegir. Tölvutæknin er gríðarleg og gerir hlutina æsandi.

En hvað??

 

Vitrænar samræður

um húsnæðismál átti ég á fámennum en góðmennum fundi Sjálfstæðismanna fyrir hádegið.

Menn fóru þar að tala upp úr þurru um hvernig unga fólkið ætti erfitt með að standast þessi greiðslumöt núorðið. Jafnvel fólk á miðjum aldri sem er að skipta um húsnæði og stækka við sig lendir í hremmingum. Greiðslumetarinn tekur eignina sem fjölskyldan á fyrir á fasteignamati en nýju eignina á söluverði sem og auðvitað gengur ekki upp svo allt er í basli eða ekkert hægt. Ungt fólk á auðvitað enga möguleika á standast þetta mat frekar en við hefðum aldrei gert í gamla daga þegar þegar við skítblönk vorum að byrja og engir nema Framsóknarmenn fengu lán önnur en húsnæðislán sem allir þó fengu út á fokheldu. Það lán dugði fyrir þriðjungi af íbúðarverðinu. Þá fékk maður meira að segja fríar teikningar af öllu húsinu hjá Húsnæðismálastofnun.

Nú er eins og borgarstjórnarmeirihlutinn í Reykjavík til dæmis haldi að ungt fólk standist greiðslumat til að kaupa í nýbyggingum í Vatnsmýrinni á 5-700.000 kr/m2. Einhver fornaldareðla í stjórnmálum sem hét víst Sjálfstæðisflokkur og er víst sagður kominn í bráða útrýmingarhættu talaði þá oft um eign fyrir alla og nauðsyn séreignarstefnu í húsnæðismálum. Það er einhver smáflokkur með þessu nafni á Alþingi en hann minnist aldrei á neitt lengur um svona heimspeki svo vitað sé. Uppteknari við kvótamál og vínsölu í verslunum. Helst talar hann bara um vexti,verðtryggingu og svo vaxtabætur, bankabónusa, sölu á Landsvirkjun og Landsbanka svo og skort á leiguhúsnæði eða félagslegar lausnir í húsnæðismálum.

Umræðan er svo um heilaga verkfallsrétti opinberra starfsmanna sem flestir eru að verða ekki hvað síst fyrir hans tilstilli, í BHM eða ekki. Enginn prédikar lengur fyrir neinu af hinum gömlu gildum þessa gamla flokks nema kannski Óli Björn og líklega fyrir steindaufum eyrum því eini flokkurinn sem bætir við sig er Píratar og nú með sjálfan Bubba innanborðs. Enda allir fjölmiðlar nema einn andsnúnir öllu nem félagslegum lausnum.

Ég fór að rifja upp tímana þegar Smáíbúðahverfið var byggt án þess að hafa upplifað það sjálfur nema að maður hjálpaði stundum eldri vinnufélögum á kvöldin og um helgar.Það var til fullt af myndum inni í Steypustöð þegar ég kom þar þar sem voru myndir frá þessum tíma þar sem maður sá þjóðkunnug andlit vera að steypa á kvöldin hvort hjá öðru, kellingar með krakka halarófu á eftir sér að skafa timbur og skítugir frægir kallar eins og moldvörpur í grunnunum.

Ég hélt því fram að ef sveitarfélög myndu skaffa litlar lóðir, kannski 5-600 m2 undir frjálsar byggingaraðferðir án endilega algildrar hönnunar og brjálaðra einangrunargilda, ekki endilega steinsteyptra húsa, sem ekkert yrði borgað af fyrr en byggjandinn væri fluttur inn og farinn að borga útsvar, þá myndu einhverjir vilja fara að reyna að byggja sjálfir og gera það ódýrt.

Ég hélt því fram að ungt fólk myndi jafnvel  vilja fá svona þrjú til fjögur stykki af íbúðargámum til að setja á svona lóðir og flytja inn í þetta til þess að komast af Hótel Mömmu með sína fjölskyldudrauma. Af hverju má ekkert gera út fyrir kassann?

Af hverju þarf að byggja fallbyssuheld steinsteypt virki í búnkerstíl Adolfs Hitlers til þess að geta lifað fjölskyldulífi með börnum á hitaveitusvæði og í einföldu, rakalausu, heitu húsnæði með sjónvarpið sitt og alla geggjuðu tölvuleikina sem unga fólkið er heltekið af?  Kominn í einbýlisaðstöðu fyrir minna en 10 milljónir útlagt? 

Af hverju vill enginn sveitarstjórnamaður ekki einu sinni ræða neitt svona lengur? Bara úthluta verktökum fyrir 500.000 kr/m2 Dofra-hallir sem kosta kaupandann ævilangan þrældóm og skuldabasl eins og örlög okkar eldri urðu gjarnan?

Shanty-town geta verið bæði snyrtileg og full af vaxtalausri hamingju. Malbikaðar götur með gljáfægða bíla. Ekki bara drukkna í hugleiðingum í vaxtabótum, húsaeigubótum, félagsaðstoð, sérstakri heimilisuppbót og hvað þetta heitir nú allt í bótakerfunum. Af hverju er enginn sem vill ræða neitt annað en það sem er í boði núna? Þeir sem ekki fá bankabónusa með þaki  gætu haft áhuga á öðru en bara að flytja til Noregs eða bara burt af þessu óhamingjusama skeri eins og einn ungur maður mér nákominn orðaði það við mig.

Ég veit hvert menn geta farið og séð  hvernig Kaninn byggir yfir sitt fátæka fólk með sinni tækni. Þar erum við  að tala um 100,000 kr/m2. Það er hægt ef menn vilja reyna.

Allavega fannst mér ég um stund í morgun vera staddur í vitrænum umræðum um vandamál unga fólksins, ef það þá á annað borð sér lengur einhverja framtíð á þessu landi aðra en að kjósa Pírata.