Passatækifærið

er núna.

Enginn hjá Schengen gæti mótmælt því að Íslendingar hafi séð sig knúna til að innleiða vegabréfaskyldu timabundið núna.

Ebólafaraldurinn knýr okkur til þess. Aðeins í sóttvarnaskyni.

Nú er passatækifærið. 

Ebolu smitaðir innflytjendur?

eða hælisleitendur frá Afríku geta núna verið sessunautar þínir í flugvél frá Schengensvæðinu.

Hvaða augum líta aðrir farþegar svarta sessunauta í á leið til Íslands núna? Alveg án rasisma getur venjulegt  farþegafólk spurt sig að því hvort það sé ekkert hrætt við slíkan sessunaut sem er bersýnilega ættaður frá Afríku?  Hvítur sessunautur getur svo sem alveg verið að koma sömu leið án þess að þú vitir það. 

Það sem svo skeður við komuna til Íslands, þá hefur þessi sessunautur skyndilega engin skilríki og neitar að segja hvaðan hann sé að koma eða hvar hann hafi verið.  Hann sé hinsvegar skilríkjalaus hælisleitandi.  Fer hann ekki fljótlega út á Hostel Fit? Getur hann ekki verið þar í meira en 20 daga? Hafi hann verið sýktur af Ebólu, varð hún þá eftir í Flugstöðinni?

Er allt við það sama í flugafgreiðslum farþega til landsins eftir Ebólu? Farþegar geta orðið skilríkjalausir á leiðinni til landsins án þess að flytjandinn geti nokkuð upplýst um hvernig viðomandi komst inn í flugvélina á brottfararstað? Hér eftir sem hingað til?  Eftir að vélin fer á loft ber flugfélagið enga ábyrgð hvað skilríki varðar?

Ætli engar ljósritunarvélar séu til á flugvöllum í Evrópu?

Eða geta innflytjendur hingað frá Afríku ekki verið Ebólusmitaðir?

Hanna Birna

stendur í stórræðum þessa dagana. Ekki vegna málefna Reykjavíkurflugvallar sem hún setti í klókindalega bið fyrir vinstri flokkana fram yfir kosningar með skipan Rögnu-nefndarinnar heldur annarra mála óskyldra.  

En deilan um Reykjavíkurflugvöll hefur hvergi nærri vikið frá þó að þessi biðleikur hennar fyrir Vallaróvini, hafi vikið henni frá um stund. Annar kaleikur er henni boðinn af DV og nú skal víst drukkið í botn að hætti Reynis Traustasonar.

Leifur Magnússoon skrifar að öðrum mönnum ólöstuðum manna skynsamlegast um flugmál. Nýtur hann þar auðvitað langrar reynslu sinnar af störfum í þeim geira auk eigin ágætis. Í Morgunblaðinu í dag  fer hann skipulega yfir það sem vinir Reykjavíkurflugvallar hafa að mótstöðumönnum og víkur nú óvenjulega en kannski nú óhjákvæmilega að áhrifum stjórnmálamanna á allt það ferli..

Leifur segir:(bloggari feitletrarar að eigin vali) 

"Allann seinni helming síðustu aldar var meðal lykilverkefna samgönguráðuneytis, Flugráðs og Flugmálastjórnar Íslands að stuðla eftir mætti að þróun flugsamgangna á Íslandi, og í því skyni byggja hér upp og reka flugvelli og tilheyrandi öryggisþjónustu. Í núverandi breyttri stjórnsýslu ríkisins eru arftakar þeirra innanríkisráðuneytið, Samgöngustofa og Isavia ohf.

 

Á vefsíðu innanríkisráðuneytis sést að »flugmál« eru nú aðeins eitt af 44 verkefnum þess ráðuneytis. Samgöngustofu er ætlað að »annast stjórnsýslu og eftirlit með flugi, siglingum og umferð og öryggiseftirlit með samgöngumannvirkjum og leiðsögu«. Isavia er opinbert hlutafélag sem á að reka flugleiðsöguþjónustu, flugvelli og tengda starfsemi og fer fjármála- og efnahagsráðherra með hlut ríkisins í félaginu. Tvö langstærstu verkefni Isavia felast nú í rekstri Keflavíkurflugvallar, flugstöðvar hans og fríhafnar og rekstri alþjóðlegu flugstjórnarmiðstöðvarinnar í Reykjavík samkvæmt samningi við ICAO. Þá er hætt við að ýmis önnur hefðbundin verkefni, eins og rekstur annarra flugvalla, hljóti eitthvað slakari athygli.

 

Á áratugnum 2002-2011 fengu íbúar Reykjavíkur að kynnast forystu samtals átta borgarstjóra. Þá kom fram að einn þeirra væri eindreginn stuðningsmaður Reykjavíkurflugvallar í Vatnsmýri og annar studdi flugvöllinn oftast, en þó ekki alltaf. Hinir sex höfðu að yfirlýstu markmiði að flugvellinum ætti að loka sem fyrst til þess að borgarstjórnin gæti þá úthlutað byggingarlóðum á svæði hans og þar með bætt stöðu sína í samkeppni um íbúa við hin sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu. Ekki svo að segja að þessir sex væru andvígir flugsamgöngum sem slíkum. Nei, - en flugvöllurinn ætti bara að vera »á einhverjum öðrum stað«.

 

Af þessum sex borgarstjórum eru tveir hættir afskiptum af opinberri stjórnsýslu. Eftir feril sem þingmaður og ráðherra réð Ingibjörg Sólrún Gísladóttir sig til starfa erlendis og Jón Gnarr ákvað í vor að gefa ekki aftur kost á sér í framboð til borgarstjórnar. En hvað varð um hina fjóra borgarstjórana sem allir voru á móti flugvellinum, Þórólf Árnason, Steinunni Valdísi Óskarsdóttur, Dag B. Eggertsson og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur?

 

Hanna Birna tók við embætti innanríkisráðherra í maí 2013 og varð þar með æðsti yfirmaður íslenskra flugmála. Steinunn Valdís hefur nú verið ráðin sem sérfræðingur til innanríkisráðuneytisins og er í fréttatilkynningum þess stundum einnig sögð vera »sérstakur fulltrúi ráðherra«. Í sveitarstjórnarkosningunum 2014 féll borgarstjórn þeirra tveggja framboða í Reykjavík, sem stýrt höfðu borginni undanfarið kjörtímabil og m.a. lagt fram meingallaða tillögu að Aðalskipulagi Reykjavíkur 2010-2030. Þau tvö framboð fengu hins vegar snöggan stuðning tveggja annarra lítilla framboða til framlengds umboðs til að stjórna borginni næsta kjörtímabil og kusu sér síðan Dag B. sem sinn borgarstjóra.

 

Þann 4. mars sl. var í Ráðhúsi Reykjavíkur efnt til kynningarfundar þáverandi borgarstjórnar og fasteignafélaganna Valsmenn hf. og Hlíðarfótur ehf. til að viðra hugmyndir þeirra um uppbyggingu á Hlíðarendasvæðinu norðaustur af flugvellinum. Ein af grunnforsendum slíks er að flugbraut 06/24 á Reykjavíkurflugvelli verði lokað. Meðal þeirra sem þá stigu í pontu var Þórólfur Árnason, þáverandi stjórnarformaður Isavia ohf., sem m.a. rekur Reykjavíkurflugvöll. Þar lýsti hann því yfir að hann gerði enga athugasemd við tillögu um lokun flugbrautarinnar.

 

Væntanlega hefur honum þá ekki verið efst í huga að lokun flugbrautarinnar myndi lækka nothæfisstuðul Reykjavíkurflugvallar úr 98,2 í 93,8%, samsvarandi 16 daga árlegri viðbótarlokun flugvallarins, og þá með augljósum alvarlegum afleiðingum fyrir áætlunarflugið og sjúkraflugið til Reykjavíkur. Þá væri nothæfisstuðull flugvallarins, skilgreindur og reiknaður samkvæmt ákvæðum reglugerðar um flugvelli nr. 464/2007 og alþjóðlegum flugtæknireglum ICAO Annex 14, einnig kominn niður fyrir það 95% lágmark sem þar er krafist.

 

Réttum mánuði síðar, 3. apríl sl., á aðalfundi Isavia ohf., var Þórólfur ekki endurkosinn í stjórn félagsins eftir að hafa verið stjórnarformaður þess undanfarin fjögur ár. Nú hefur Hanna Birna innanríkisráðherra hins vegar ákveðið að bæta bærilega úr þessum meinta skavanka fjármála- og efnahagsráðherra og skipað Þórólf sem forstjóra Samgöngustofu til næstu fimm ára.

 

Aðalskipulag Reykjavíkur 2010-2030 gerir ráð fyrir að N-S aðalflugbraut Reykjavíkurflugvallar verði lokað strax árið 2022, þ.e. eftir aðeins átta ár. Við það ógæfuskref verður flugvöllurinn strax ónothæfur fyrir áætlunarflugið. Í samgönguáætlun 2011-2022, sem Alþingi samþykkti 19. júní 2012, er gert ráð fyrir »að teknar verði upp viðræður milli ríkis og Reykjavíkurborgar og tryggt að Reykjavíkurflugvöllur geti áfram þjónað innanlandsflugi á fullnægjandi hátt«. Þá verður nú heldur betur heppilegt, þegar andi samræðupólitíkur svífur yfir vötnum, að báðum megin borðs sitji einungis núverandi og fyrrverandi borgarstjórar, - og allir á móti flugvelli í Vatnsmýri. "

 

Hanna Birna ráðherra í ríkisstjórn Sigmundar Davíðs gerði einstæðan svikasamning við Jón Gnarr um að hleypa byggingum inn á svæðið undir neyðarbrautinni. Þvert á málefnasamning ríkisstjórnarinnar. Sigmundur Davíð sem var viðstaddur neitaði þó að að vottfesta það samkomulag sér  til sóma og happs fyrir Framsóknarflokkinn svo sem síðar kom fram með Sveinbjörgu Vallarvini í Borgarstjórnarkosningunum .

Bæði vegna þessarar gerðar og fyrri afstöðu í skipulagsmálum hefur  Hanna Birna unnið sér til óhelgi í röðum okkar flugvallarvina. Síðustu gerðir hennar sem felast í því að skipa Þórólf  Árnason, óvin Reykjavíkurflugvallar,sem yfirmann Samgöngustofu og ráða Steinunni Valdísi, sömuleiðis Vallaróvin,  sem sérstakan aðstoðarmann, festa hana ekki beinlínis í sessi sem sérstakan vin Reykjavíkurflugvallar  og þeirra 70.000 sem skrifuðu á varnarskjalið.

Nú þegar Hanna Birna á í vök að verjast vegna annarra mál sem við Vallarvinir höfum hvergi nálægt komið, þarf hún ekki að biðja okkur um að gráta með sér.  Það verða þeir vinir Hönnu Birnu, Dagur B., Þórólfur Árnason,  EssBjörn,  Jón Gnarr, Steinunn Valdís og hvað hann heitir  Píratinn að annast fyrir hana.

Verða tár hugsanlega líka vandfundin í Garðabæ eftir fundinn þar með formanninum sællar minningar? 

Er ekki komið nóg?

af starfi skilanefnda í gömlu bönkunum?

Við hluthafar viljum fá málin uppgerð og koma  hugsanlegri ábyrgð yfir á skilanefndirnar að því leyti sem þær hafa misfarið með eignir okkar og hagsmuni í samtölum við einhverja ímyndaða forgangskröfuhafa? Eiga ekki allir kröfuhafar að hafa jafnan rétt?

 Það er langt síðan að ég og fleiri báðum um að búin yrðu sett í gjaldþrot svo við gætum séð hver á hvað. Við gjaldþrot breytast allar stærðir í krónur og erlendar eignir líka.  Þegar verður búið að útdeila úr búunum eigum við hluthafarnir afganginn. Sjálftökulið og sukkarar geta þurft að axla ábyrgð. Ef enginn afgangur verður þá versnar ekkert hjá okkur hluthöfunum.

Nú hefur málsmetandi maður, Heiðar Guðjónsson fjárfestir, tekið undir þessa kröfur. Hann segir í Morgunblaðinu á laugardaginn var:

"Greiðslufall Argentínu er þörf viðvörun til okkar Íslendinga. Samningaleiðin sem Argentína fór fyrir áratug hefur ekki gengið betur en svo að kröfuhafar sem neituðu að samþykkja samningana en eiga brotabrot af útistandandi kröfum ná að beygja ríkið og hina sem eiga 19/20 hluta krafnanna og samþykktu samningana.

 

Það er rík tilhneiging embættismanna að vilja leysa hlutina á snyrtilegan hátt og að alþjóðleg athygli sé hverfandi, hagsmunir kröfuhafa eru hins vegar að hámarka heimtur og sterkt vopn í þeirri viðleitni getur verið að hóta ríkjum alþjóðlegum málaferlum og freista þess þannig að loka fyrir aðgang ríkja að alþjóðlegum fjármálamörkuðum. Hagsmunir íslensks almennings og alþjóðlegra kröfuhafa eru ekki þeir sömu, íslenskur almenningur á allt sitt undir að Íslandi vegni vel, erlendir kröfuhafar eiga einungis lítið brot áhættusömustu eigna sinna undir því að Ísland geti staðið í skilum. Vandinn er sá að útgefnar skuldir íslensku bankanna og ríkissjóðs Argentínu voru utan lögsögu landanna og þar með koma alþjóðlegir dómstólar til skjalanna. Þeir hinir sömu og mæltu fyrir samningum um Icesave eru nú að berjast fyrir samningaleið við kröfuhafa bankanna. Þar læra menn ekki af fyrri mistökum. Í dag eru skuldir slitabúa bankanna ekki skuldir íslenska ríkisins og það væri glapræði að ganga til samninga þar sem íslenskur almenningur gengi í ábyrgð fyrir þær.

 

Sömu lög giltu á Íslandi um gjaldþrot þegar bankarnir seldu skuldabréf alþjóðlega og gilda nú. Það getur því enginn haldið því fram að ekki sé farið eftir settum reglum þótt íslenska ríkið gangi ekki til samninga um uppgjör þessara búa heldur fari eftir þeim lögum sem giltu um gjaldþrot þegar skuldabréfin voru gefin út.

 

Það blasir við að besta leiðin fyrir Ísland er að setja gömlu bankana í gjaldþrot. Lífeyrissjóðir, sem eru stærstir íslenskra kröfuhafa bankanna og hafa gagnrýnt sjálftöku slitastjórna búanna og reynt að binda enda hana fyrir dómstólum, hafa ríka hagsmuni af því að dómstólar á Íslandi setji búin í þrot og ættu því að krefjast þess. Hagsmunir Íslendinga eru að farið sé að íslenskum lögum, en ekki að einn hópur, kröfuhafar, fái að semja sig fram hjá þeim, það rýrir hag rétthafa lífeyrissjóðanna með því að viðhalda gjaldeyrishöftunum og leggur óbærilega áhættu af alþjóðlegum málaferlum á komandi kynslóðir."

Hvað á þessi óskilvirka málsmeðferð að halda lengi áfram? Eru ekki komin 7 ár og engin niðurstaða? Skilanefndarprinsar og drottiningar, sem vinstri stjórnmálamenn settu til verka án löglegs umboðs, hafa rakað til sín fé á siðlausan hátt sem löngu hefur gengið fram af almenningi.

Ég man ekki  betur en að formaður Sjálfstæðisflokksins hafi sagt fyrir kosningar að skilanefndirnar gætu ekki haldið áfram í það óendanlega.  Ríkinu koma þessi bú einkafyrirtækja ekki hætishót við. Er það ekki dómstólanna  að skipa skiptaráðendur og gera dæmin upp? Ég kaus þennan flokk til þess að gera eitthvað í þessu.

Finnst ekki fleirum en mér vera  komið nóg fyrir löngu?

 

 

Reikningsfatlaðir

einstaklingar eru ekki þeir fyrstu sem fara að skipta sér af reikningskennslunni í grunnskólanum. Þeir eru með komplex sem hvílir á þeim eins og mara því þeim finnst að þessi fötlun sé þeim sjálfum að kenna.

Svo er auðvitað bara alls ekki. Það geta allir lært að reikna. Fötlunin er kennurunum að kenna. Þeim mistókst að kenna þrátt fyrir sífelldar launahækkanir og verkföll og háskólagráður.

Ég skora á menntamálaráðherra að láta fara fram stutt skyndipróf í síðasta bekk í grunnskóla þar sem nemandi er beðinn að reikna fjögur dæmi, samlagningu, frádrátt,  deilingu og margföldun svona þriggja stafa talna. Bara með blýanti og blaði, enginn sími eða reiknivél. Ég skal stjórna aðgerðinni og skipuleggja þetta. Nemendur fái borgað fyrir að taka prófið svo að allir vilja taka þátt.

Ég er alveg sikker á því að kennararnir taka þetta ekki í mál því útkoman yrði auðvitað dómur um þá sjálfa.Ef hann reyndist góður þá hefur þegar náðst árangur í að bæta stöðu reikningskennslunnar.

En líklega verða frekar bara skipaðir samráðshópar, gerðar útttektir og ráðstafanir til að efla háskólakennslufræði í reikningi.

Staða reikningsfatlaðra í þjóðfélaginu breytist ekki með styttingu stúdentsprófsins nema að því leyti að vandamálaumræðan stendur styttra við. 

 

Mér er ekki skemmt

við þau tíðindi að Árni Þór Sigurðsson hafi verið skipaður sendiherra.

Ég heyrði að Canadamenn hefðu spurt í forundran á sinni tíð þegar kommúnistinn og Icesave snillingurinn Svavar Gestsson var skipaður sendiherra þar í landi:"Hvað höfum við eiginlega gert ykkur?" Hvert skyldi eiga að senda þennan Árna Þór eiginlega? Timbúktú?

Ég hélt að stefnt hefði verið að því að fækka sendiherrum og umsvifum í rekstri sendiráða um allan heim.  Ég viðurkenni fúslega að ég hefði þessvegna frekar viljað sjá Geir Hilmar Haarde fara að gera eitthvað annað, til dæmis að fara í Seðlabankann. En kannski skuldum við Bandaríkjamönnum það að senda þeim almennilegan mann eftir alla þessa krata eða þannig.

En svona sendiherraskipanir fyrrverandi stjórnmálaforingja verð ég að viðurkenna að pirra mig sem Sjálfstæðismann. Mér er hreint ekki skemmt við svona tíðindi.

Skörulega mælt

í grein Ársæls Þórðarsonar í Morgunblaðinu í dag: Islamistar og naivistar (Bloggari feitletrar)

"Fyrirsögnin er bókartitill. Bókin er sögð ein af metsölubókum í Danmörku árið 2006. Höfundar bókarinnar eru Karen Jespersen, kynnt sem þingmaður og ráðherra, og maður hennar, Rolf Pittelkew, sem gegndi m.a. störfum sem lektor við Kaupmannahafnarháskóla og sem pólitískur ráðgjafi forsætisráðherra Danmerkur. Þau hafa bæði starfað við blaðamennsku.

 

Eins og fram kemur á bókarkápunni skrifa þau hjónin bókina af mikilli þekkingu og vilja vekja athygli Vesturlandabúa á þeirri ógn sem steðjar að vegna andvaraleysis og afneitunar gagnvart ágangi íslamista á vestræn samfélög. Bókin er í raun fræðirit um þessi mál og ætti að vera kennslubók í grunnskólum. Bókin túlkar vítt sjónarhorn og er í raun rannsóknarrit yfir sýnileg áhrif árekstra tveggja gjörólíkra menningarheima þar sem fákænska og undanlátssemi gengur í lið með yfirgangsöflum. Höfundar bókarinnar eru á þeim stalli þekkingar um málefnin að enginn getur efast um trúverðugleika ritsins enda er meira og minna vitnað til alþekktra atburða úr fréttaheimi fjölmiðla svo jafnvel ungir lesendur þekkja vel til mála.

 

Útgáfa þessarar bókar er þjóðþrifamál og þeir sem stóðu að þýðingu og útgáfu hennar eiga heiður skilinn fyrir framtakið. Ég hvet alla til að lesa þessa bók sem er vel þýdd, á skiljanlegu máli fyrir alla aldurshópa.

 

Kosningasigur »Framsóknarflokks og flugvallarvina« í sveitarstjórnarkosningunum hefur vakið upp hin ótrúlegustu viðbrögð og allt annað verið til umræðu en það að borgarfulltrúar framboðsins hafi unnið sigurinn vegna mannkosta sinna, trúverðugrar framkomu og góðra málefna, sem ég held þó að kjósendur framboðsins hafi fyrst og fremst horft til. Nokkrar greinar hef ég lesið varðandi málin og það er ótrúlegt hvað jafnvel mætustu menn, þar á meðal bæði fyrrverandi og núverandi stjórnmálamenn, lúta lágt við að snúa út úr málefnastöðu framboðsins með dylgjum og illgirni í drápsanda eineltis. Svo ekki sé nú minnst á »flokksbræður« sigurvegaranna sem eru sumir svo öfundsjúkir að þeir hafa ekki einu sinni vit á að skammast sín og þegja.

 

Þessi hatrömmu viðbrögð hafa fengið mig til að skoða orð eins og »rasisti« og »hægri öfgamenn«. Orðið rasisti virðist löngu orðið merkingarlaust og er notað eins og svipa til að hindra lýðræðislega umræðu í umdeildum málum. Hugtakið »hægri öfgar« er í svipaðri stöðu en öllu meira hugtak. Alla þjóðernisvitund vilja fjölmenningarsjúkir »Íslendingar« flokka undir hugtakið. Væntanlega líka þjóðskáldin. Auk þess er orðið notað sem refsivöndur af fjölmenningarvellunni yfir alla sem líta á það sem lýðræðislegan rétt að ræða mál þeirra innflytjenda sem fastir eru í fjötrum haturs í garð vestrænna menningargilda. Ef þetta er »hægri villa« í hverju liggur þá »vinstra vitið«? Tilgreina má nokkur atriði þar um.

 

Kommar, sem ekki eru laumukommar, flagga trúleysi. Þær/þeir sem kúga vilja samlanda sína til að meðtaka trúpólitíska stefnu og þvinga vilja menningu sína inn á aðra eins og íslam. Öfgasjónarmið »kynlífsdólga« á öguð menningarviðhorf gamalla siðferðisgilda eins og t.d. skólayfirvöld á Akureyri og vísa ég þar til máls Snorra Óskarssonar, má jafnvel flokka hér með. Hér flokkast líka ýmsir nytsamir sakleysingar auk kommúnista, trúleysingja og múslima. T.d. meirihluti borgarstjórnar Reykjavík og í raun allir sem tilheyra fjölmenningarvellunni. Niðurstaða: »vinstra vitið«, einkenni: skert lýðræðivitund sem birtist í virðingarleysi fyrir skoðanafrelsi og ritfrelsi annarra og tilhneigingu til einræðis. Til frekari skýringa má nefna íslamskar refsiaðgerðir meirihluta borgarstjórnar Reykjavíkur gagnvart borgarfulltrúum »Framsóknar og flugvallarvina« í formi barnalegs ótuktarhátts »Hí, hí, á þig, þú færð ekki að vera með í nefndum!«. Naívismi þar á bæ virðist orðinn stjórntæki, samanber sjónvarpsfréttir á RÚV um að mynd af Bjarna Benediktssyni fv. borgarstjóra og forsætisráðráðherra er tekin af stofuveggnum í Höfða og sett í geymslu. Sögulegt minningarverðmæti um merkan borgarstjóra fær ekki að vera í friði fyrir sögulegum barnaskap vinstri öfga sem þola ekki samanburðinn við gamla lýðræðishöfðingjann, sem virti kristin gildi og íslenskan menningararf. Bjarni lifði bjarta daga atvinnulífs við höfnina en stefna núverandi meirihluta borgarinnar í atvinnumálum er að byggja íbúðablokkir á bryggjunum. Bjarni sá samgöngurnar blómstra á Reykjavíkurflugvelli en stefna núverandi meirihluta í flugsamgöngum borgarinnar og framlag til öryggismála varðandi sjúkraflug er að reisa íbúðablokkir á flugvellinum. Skammarheitið »hægri öfgamaður« er víst ekki hrósyrði en »vinstri öfgamaður« er óskapnaður, afkvæmi pólitískra erfðagalla.

 

Í gyðingahatri og agaleysi ganga nýaldarkratarnir á Vesturlöndum fram í pólitískri óskhyggju. Oft með sér verri samstarfsflokkum eru þeir tilbúnir í að braska með lýðræði þjóða sinna fyrir falskan frið einræðisafla. Íslenskir fjölmenningarsinnar eru barnið á koppnum í pólitíkinni, allt í senn nytsamir sakleysingjar og hættulegir öfga-vinstrimenn.

 

Ég bið landi og þjóð Guðs friðar."

Hér er skrifað um kjarna málsins. Þessa yfirþyrmandi  visku vinstra liðsins og sannfæring um að þeir viti allt öðru fólki betur. Þeir einir hafi hinar réttu skoðanir meðan við hinir séum hægri öfgamenn og rasistar. Miðað við þau málefni sem rædd eru við þau tækifæri sem við fáum þessar nafngiftir, þá er ég stoltur af báðum þessum sæmdarheitum. Ég túlka þau sem viðurkenningu þeirra skynsemissjónarmiða í innflytjendamálum og þjóðernisumhyggju sem við andófsmenn reynum að halda fram gegn frussuganginum í þessu vinstra kaffæringarliði.

Ég er ánægður með þessi einörðu og skörulegu orð Ársæls húsasmiðs. 

  

 

Vel ber í veiði

hjá Reyni Trausta og hans pólitísku stuðningmönnum í kring um DV. En það blað er víst eitt af þessum svonefndu Baugsmiðlum að því að maður les á heimasíðu 365 miðla.  

Hyllir undir það að blaðinu takist að flæma innanríkisráðherru úr ríkisstjórnini?  Varaformann Sjálfstæðisflokksins hvorki meira né minna? Þýðir þetta ekki tundurskeyti í skotfærageymsluna fyrir Sjálfstæðisflokkinn? Það væri nú aldeilis frétt í DV?  Saksóknari, umboðsmaður Alþingis. Allir virðast trúa fréttum DV um leka úr innanríkisráðuneyti án þess að neinn hafi játað ábyrgð.  Hafa svörin sem borist hafa verið  sérlega sannfærandi fyrir vinstri hjörðina sem ýlfrar  eins og blóðþyrstir úlfar við undirleik púkablístru Reynis Traustasonar? Um hvað lekinn snérist skiptir greinlilega engu.

Getur ríkisstjórnin haldið trúverðugleika við þessar aðstæður? Er ráðherrunni sætt meðan víxlsagnir hrannast upp og æðstu embættismenn farnir að skrifa henni bréf og heimta svör? Lögreglustjórinn í Reykjavík segir af sér og fer í auðvelt starf hjá Degi B. og EssBirni.  Frábær embættismaður og vinsæll á besta aldri færir sig skör neðar.  

Hvað er eignlega í gangi?

Hefur ríkisstjórnin ráð á því að dragnast með svona mál yfirleitt, -sönn eða login? Og að hugsa sér að þetta komi allt útaf einhverjum hælisleitanda sem Norðmenn vildu ekki sjá af okkur óþekktum ástæðum en á að vera nógu góður ofan í okkur að dómi þeirra landa okkar sem allt vita um nauðsyn fjölmenningar?

Þurfum við ekki að taka upp vegabréfaskyldu  sem fyrst til að fría þjóðfélagið við svona vandamálum? Af hverju á ríkisstjórnin að vera að fita  DV með því að gefa svona færi á sér þegar aðkallandi mál bíða eins og að lækka skatta, lina gjaldeyrishöft  og koma hælisleitendum úr landi ? Hætta að flytja inn betlilýð sem kássast upp á guðhræddar konur á Laugaveginum og heimtar money money með barnavagna í eftirdragi?  Eru ekki næg vandmálin hérlendis þó að við séum ekki að leita þau uppi erlendis frá? 

Það ber sannarlega vel í veiði hjá DV og Degi B. þessa dagana. 

Aðgerða er þörf?

til að bæta stærðfræðikunnáttu segir skólameistarinn Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir í Fréttablaðinu í dag.

Þar kemur helst fram sá skilningur að það sé skorturinn á háskólamenntun reikningskennara í skólunum( og væntanlega launflokkum einnig) sem veldur hinni hroðalegu stöðu í þessum málaflokki sem birtist í hverri úttektinni af annarri.

Grípum niður í grein skólameistarans:(bloggari feitletrar)

"Fyrr í þessum mánuði var birt úttekt á stærðfræðikennslu í framhaldsskólum. Samkvæmt niðurstöðum hennar er staða stærðfræðinnar í skólakerfinu vægast sagt dapurleg hvort sem litið er til kennslu, kennslugagna, námskrárviðmiða eða gæðaeftirlits.

 Í níu framhaldsskólum sem skoðaðir voru, hafði meirihluti kennara minni menntun í stærðfræði en krafa er um í lögum og reglugerðum. Þannig störfuðu samtals 73 stærðfræðikennarar í skólunum níu. Aðeins 18 þeirra voru með háskólapróf í stærðfræði og þar af kenndu 11 í Menntaskólanum í Reykjavík. Jafnframt kemur fram í skýrslunni að nemendur setjast á skólabekk í framhaldsskóla afar misvel undirbúnir úr grunnskóla.

 Námsundirbúningur og námshæfni nemenda annars vegar og gæði kennslunnar hins vegar eru augljóslega þeir þættir sem mestu ráða um árangur. En getum við sætt okkur við það að lítill hluti nemenda í íslenskum framhaldsskólum fái kennslu kennara sem eru menntaðir í stærðfræði? Er réttlátt að það séu fyrst og fremst nemendur sem koma inn í framhaldsskólann með háar einkunnir úr grunnskóla sem fá að njóta kennslu fagmenntaðra kennara á framhaldsskólastigi? Á tímum þar sem hrópað er á meiri kunnáttu í tæknigreinum, sem allar byggja fyrst og fremst á stærðfræðimenntun, vanrækjum við grunninn. Við verðum að bæta úr þessu þegar í stað. Góð stærðfræðimenntun á að vera almenningseign og ekki standa einungis til boða þeim nemendum sem læra fljótt og auðveldlega. Allir eiga rétt á að læra mikla stærðfræði. Góð stærðfræðimenntun er ein tryggasta leiðin til góðra starfa og afkomu á þeirri tækniöld sem nú er gengin í garð.

 

Hvað er til ráða? Skýrsluhöfundar leggja til ýmislegt. Það er mikilvægt að skoða tillögur þeirra vandlega og hefjast handa við áætlanagerð. Hugmynd þeirra um fagráð sem vakir yfir stærðfræðikennslu í landinu er borðleggjandi. Rétt væri að stofna það strax. Einnig þarf að grípa á lofti tillögu þeirra um að veita núverandi stærðfræðikennurum viðbótarmenntun í stærðfræði til að styrkja kunnáttu þeirra í greininni. Setja þarf inn einhvers konar hvata, til að greiða fyrir því að kennarar grípi tækifærið og sæki sér frekari menntun.

 

Um væri að ræða bráðaaðgerðir. Ég óttast að við höfum ekki tíma til að bíða eftir því að nógu margir einstaklingar ljúki háskólaprófi í stærðfræði og öðlist réttindi til að kenna í framhaldsskólum. Þeir fáu sem útskrifast með háskólamenntun í stærðfræði sækja að öllu jöfnu í önnur störf, sem njóta meiri virðingar og eru betur launuð en kennarastarfið hefur verið til þessa.

 

Ef til vill er kostur að sækja til útlanda góða og vel menntaða stærðfræðikennara. Enn ein lausn til að bæta almenna stærðfræðimenntun og gæta jafnræðis gagnvart nemendum er að hefja umfangsmikla framleiðslu á kennsluefni á myndbandi sem sett yrði á netið. Fyrirmynd eru fyrirlestrar Khan Academy, sem margir íslenskir nemendur njóta nú þegar góðs af, ásamt stærðfræðinemendum um heim allan. Slíkt efni á íslensku greiðir fyrir sjálfsnámi, jafnar tækifæri nemenda og getur orðið kennurum í skólunum ómetanlegur stuðningur.

 

Mennta- og menningarmálaráðherra, Illugi Gunnarsson, hefur þegar lýst því yfir að skýrsluna beri að taka alvarlega og að hrinda þurfi af stað aðgerðum til að bæta stærðfræðimenntun í landinu. Við skólafólkið þurfum síðan að fylgja málinu í höfn. Í meðfylgjandi töflu er gróf flokkun á athugasemdum skýrsluhöfunda ásamt tilraun til að tilgreina undir hverja úrbætur um einstök atriði heyra.

 

Við getum vel breytt þessu ef við tökum höndum saman! "

Er ef til vill sá vandi sem konan talar um að kennarar sem eru að kenna reikning í framhaldsskólum séu sjálfir fórnarlömb þeirra vitlausu kennslu sem leitt hefur til ófærni í reikningi í áratugi? Kunni sjálfir ekkert of vel að reikna? Samhliða fækkun karlkyns reikningskennara í framhaldsskólunum held ég líka þar sem ég minnst fárra góðra kvenkennara í reikningi um mína daga. 

Ég efast um að hann Gunngeir Pétursson hafi haft nútíma háskólamenntun í að kenna reikning í Gaggó þegar ég var þar. En þessi maður kunni að kenna og æfa okkur. Lét okkur reikna og reikna og við allir krakkarnir elskuðum þennan einstaka mann. Hópuðumst í kring um kennaraborðið þar sem hann hjálpaði hverjum og einum og við fundum framfarirnar koma yfir okkur. Við vorum ekkert öðruvísi en krakkarnir í dag. En kennararnir okkar voru öðruvísi en kennararnir í dag þó þeir hafi kannski ekki haft prófskírteinin í glerrömmum. Við Gunngeir urðum vinir ævilangt og áttum mörg samkipti eftir þetta sem öll voru á sama veginn vegna ljúfmennsku hans.

Ef þessi ágæta kona vildi gera sér ljóst, að geti nemandi ekki margfaldað saman þriggja stafa tölu með blýanti á blaði(án reiknivélar eða síma) hiklaust í síðasta bekk í grunnskóla eða deilt á sama hátt, þá þýðir ekki að reyna að fara að kenna þessum nemanda algebru eða flatarmálsfræði í Gaggó. Hann verður vonlaus og stefnir í brottfall.

Þetta væri einfalt próf fyrir Illuga að framkvæma ef hann vill fá nákvæma stöðu "stærðfræðikennslu" í landinu. Og áreiðanlega skilvirkari en rándýrar útttektir. Þessi nauðsynlega færni nemenda hefur ekkert að gera með háskólamenntun stærðfræðikennara eða launaflokka að gera. Þetta er bara spurning um smá vinnu sem felst í því að nemandi kunni margföldunartöfluna. Utanað, án tölvu eða síma.

Reikningur krefst æfingar og skýrrar skriftar. Aftur og aftur. Þetta er bara spurning um nemendur læri þær aðgerðir sem reikningur byggist á og sé æfður í þeim. 

Af hverju ekki vegabréf?

við komu til Íslands?

Schengen samkomulagið bannar slíkt segja sérfræðingar. Samt heimilar samkomulagið beinlínis vegabréfaskyldu við sérstakar aðstæður.  

Íslendingar eru nú  talsvert sleipir að túlka aðstæður sér í hag ef þeir kæra sig um. Til dæmis höfum við ekki uppfyllt ákvæði EES-samningsins í allmörg ár eða síðan í hruni. Danir tóku sér einhliða frí frá opnum landamærum. Hver er sá sem segir að við getum ekki tekið upp vegabréfaskyldu eins og Bretar?

Hverjir yrðu kostirnir við þá framkvæmd:

1. Hingað kæmu engir hælisleitendur inn í landið.

2. Miklu betra eftirlit væri með að glæpamenn kæmust ekki inní landið.

3. Stórsparnaður yrði vegna fólks sem ekki kemur hingað. 

4. Fjölmenningarumræðan myndi minnka.

5. Íslendingar myndu læra að vera stoltir af þjóðerni sínu og fullveldi. 

Boðorðið sem að okkur er rétt um að Ísland eigi að vera fjölmenningarsamfélag hafa Íslendingar aldrei  samþykkt. Allar líkur benda til þess að þessi hugmynd eigi svo til engan stuðning meðal landsmanna. Af hverju er þetta ekki kannað svo óyggjandi sé?

Af hverju má ekki spyrja almenning í þessu landi hvort hann kæri sig um einhverja óskilgreinda fjölmenningu? Þýðir fjölmenning að til dæmis múslímsk menning og sharíalög verði jafnrétthá þeirri sem fyrir var?  Og þá í hvaða hlutföllum? 

Hversu mörgum negrum eða múlöttum , sem eru ólíkir okkur í útliti, erum við reiðubúin að taka við sem innflytjendum á hverju ári?  Hversu mörgum Pólverjum, Litháum, Lettum sem eru líkir okkur í útliti? Hversu mörgum læknum, rafvirkjum, verkfræðingum?

Má ekki spyrja um menntun og fjárhag þeirra sem vilja gerast innflytjendur?

Farandverkamenn og erlendir námsmenn eru allt annað en innflytjendur og koma þessu máli ekki við. Þeir geta haft sín vegabréf.

Af hverju er bannað að tala um negra, múlatta, tíu litla negrastráka, múslíma, stríðsmenn, araba osfrv.? Hver ákveður íslenska málnotkun?

Af hverju ekki að stjórna því sjálf með vegabréfum hverjir koma til landsins í þeim tilgangi að setjast hér að? 

 

 

Auðlegðarskatturinn

er sá skattur sem þeir kumpánar Steingrímur J. og Indriði H. fundu upp og sá fyrrnefndi innleiddi, sem sannanlega hefur lent á þeim sem síst skyldi.

Hinsvegar hafa fáir gjaldendur þorað að láta í sér heyra og sú staðreynd speglast áreiðanlega í afstöðu núverandi ríkisstjórnar í því að láta skattinn renna sitt skeið án þess að hrófla við hans ranglæti.  

Því duttu mér dauðar lýs úr höfði þegar ég las af tilviljun leiðara Fréttablaðsins um suðlegðarskatt.

Þar segir Fanney Birna Jónsdóttir svo:(bloggari feitletrar að vild) 

"Þingmaðurinn Helgi Hjörvar kom í kvöldfréttum Stöðvar 2 í fyrrakvöld með gamalkunna tuggu um hinn svokallaða auðlegðarskatt sem var lagður á í hinsta sinn á þessu ári. Hélt hann því fram að ríkissjóður "yrði af" níu milljörðum króna vegna þessa. Hann þuldi svo upp skilyrðin fyrir þolendur skattheimtunnar til að sýna örugglega að aðeins hinir ríku hefðu þurft að greiða skattinn. Þessi skattur var upphaflega lagður á árið 2009. Hann var frá fyrsta degi merki lýðskrums af verstu sort. Rökstuðningurinn fyrir því var meðal annars sá að hópur fólks hefði í aðdraganda hrunsins notið þess að skattar á fjármagnstekjur hefðu verið lágir og reglur hagstæðar. Fullyrt var að þeir hefðu borgað lægri skatta á meðan almenningur hefði axlað þyngri byrðar. Því væri eðlilegt að þeir þyrftu að greiða auðlegðarskatt. Með öðrum orðum þá var það vonda efnaða fólkið eitt sem græddi á því að skattar hérlendis voru lágir fyrir hrun.

 

Þetta stenst enga skoðun. Lágskattastefnan fyrir hrun þýddi að hver einasti launamaður hafði meiri kaupmátt um hver mánaðamót en ella. Hagstæðar skattareglur á fyrirtæki höfðu það í för með sér að hjól atvinnulífsins snerust með tilheyrandi atvinnumöguleikum og svigrúmi til kjarabóta fyrir launamenn. Fjölmargir hafa bent á að fráhvarf frá þessari stefnu hafi hægt verulega á því að efnahagslífið rétti úr kútnum. Auðlegðarskatturinn var miðaður við þá sem höfðu komið betur en aðrir út úr hruninu. Vandamálið var að stór hluti þessa fólks var ekki nýríkir útrásarvíkingar heldur eldri borgarar. Fólk sem hafði sýnt ráðdeild og fyrirhyggju á meðan aðrir tóku lán sem þeir réðu ekkert við. Þessi hópur hafði ekki spilað á hagstætt skattaumhverfi eða verið með allt sitt í einkahlutafélögum heldur einfaldlega lagt fyrir, borgað af lánum og "auðlegð" þeirra var oft bundin í skuldlausri fasteign. Það er víða pottur brotinn varðandi lífeyrisréttindi þessarar kynslóðar og hjá mörgum hefur söluverðmæti skuldlausrar fasteignar komið í stað hefðbundins lífeyris og á að endast út æviskeiðið. Það átti því ekki að koma á óvart að 66 prósent greiðenda skattsins höfðu 5 milljónir eða minna í árslaun. Þannig þurftu eldri borgarar að selja eignir til að hafa efni á því að borga skattinn. Á síðasta ári greiddu hundruð þeirra meira en helming tekna sinna í skattinn og jafnframt fjórfaldaðist fjöldi þeirra sem greiddu auðlegðarskatt sem var hærri en tekjur þeirra.

 

Þessi eignaskattur er skýrt dæmi um ósanngjarna skattlagningu. Hann var keyrður í gegn þegar þjóðin var enn í losti. Rökstuðningurinn ól á tortryggninni sem var í þjóðfélaginu gagnvart þeim áttu að hafa borið ábyrgð á hruni ."

Svo sagði í leiðaranum. 

Ef til vill er þarna verið að gera grein fyrir vondum áhrifum skattsins á eigendur Fréttablaðsins eftir pöntun. Hvað sem því liður er útkoman  þarna dómur um það hvernig hin dauða hönd vinstri manna leggur sína ísköldu krumlu á allt þjóðlífið og kyrkir möguleika fólksins  til að vinna sig út úr vandanum eins og varð með tilkomu Steingrímsstjórnarinnar 2009.

Þarna sjá kjósendur svart á hvítu hvers er að vænta ef menn greiða félagshyggjuöflunum atkvæði sitt í stundartilfinningu þess að með því geti þeir refsað öðrum flokkum!  Með því er kjósandinn hinsvegar aðeins að hýða sjálfan sig og situr uppi með skarðari hlut en ella.

Í Morgunblaðinu segir hinsvegar svo um skattana: 

"Samanlögð álagning almenns tekjuskatts og útsvars nemur liðlega 260 milljörðum og hækkar um 7% á milli ára. Álagður fjármagnstekjuskattur hækkaði um tæp 24% á milli ára. Mest munar um meira en tvöföldun tekna af söluhagnaði. Þær hækkuðu úr 8,6 milljörðum 2012 í 19,2 milljarða á síðasta ári.

 

Auðlegðarskattur er lagður á 6.534 gjaldendur, alls um 6,2 milljarðar króna sem er liðlega 10% hækkun frá síðasta ári. Viðbótarauðlegðarskattur á hlutabréfaeign er lagður á 5.735 gjaldendur, samtals 4,7 milljarðar kr. sem er um 35% hækkun frá árinu á undan. Samanlagt nemur auðlegðarskatturinn um 11,9 milljörðum króna og hækkar um 20% á milli ára.

 

Fjármálaráðuneytið bendir á að auðlegðarskatturinn hafi verið lagður á sem tímabundin aðgerð. Núverandi ríkisstjórn ákvað að framlengja hann ekki. Skatthlutfallið er 1,5% af eignum yfir 75 milljónum hjá einhleypum og 100 milljónum hjá hjónum og 2% umfram 150 milljónir hjá einhleypum og 200 milljónir hjá hjónum.

 

Framtaldar eignir heimilanna námu tæpum 4 milljörðum í lok síðasta árs og jukust um 3,3% á árinu. Framtaldar skuldir heimilanna námu 1.788 milljörðum og standa nánast í stað. Þar af eru skuldir vegna íbúðarkaupa 1.174 milljónir sem er 1,3% aukning frá því ári fyrr. Ráðuneytið vekur athygli á að eigið fé heimila í fasteign sé nú í heild um 58% af verðmæti eignanna en var 49% í lok 2010 þegar það var lægst..."

 

 

Þetta ár er bráðum liðið í aldanna skaut og auðlegðarskatturinn verður ekki lagður á á næsta ári ef þessi ríkisstjórn lifir. 

 

Blaðaútgáfa vegna hugsjóna

en ekki peninga, var' mér að yrkisefni 26.maí 2007. Þá skrifaði ég í mínum barnaskap í stjórnmálum eftirfarandi pistil: 

 

"Ég hef lengi haft áhuga fyrir því, að Sjálfstæðismenn gæfu út blað á

landsvísu. Þetta er líka eini flokkurinn sem hefur einhverja grundvallarheimspeki til að fara eftir. Hún var skrifuð niður í tveimur málsgreinum þegar flokkurinn var stofnaður og hefur ekki verið breytt síðan. Sjálfstæðisstefnan hefur staðið tímans tönn þó að einhverjir hafi reynt að snúa útúr henni í gegnum tíðina með málskrúði og laga hana þannig að eigin þörfum.

Ég hef hugsað mér það,  að þetta blað væri skrifað af Sjálfstæðismönnum eingöngu  og hugsanlega dreift líka af hinum öflugu flokksfélögum  sem til eru á hverjum stað

Ef félagarnir tæku  þátt í þessu þá eykur þetta félagsvitundina og þannig yrði flokkurinn stærri.

Þetta blað myndi fjalla um stjórnmál og áherzlur sjálfstæðismanna auk þess að vera létt og lifandi. Það yrði ekki galopið fyrir skrifum frá utanflokksmönnum frekar en tilefni gæfust til. Fyrst og fremst baráttutæki fyrir þann stjórnmálaflokk, sem meginmáli skiptir fyrir landið og landsmenn hafa líka fylkt sér um. Blaðinu  yrði dreift um allt land og kæmi út öðru hverju þegar tilefni gæfist til. Ég held að þannig kæmumst við nær fólkinu sem sæi að við erum ekki þær grýlursem andstæðingarnir segja að við séum. Og Jói í Bónus, Jón Ásgeir, Styrmir og Björgólfur Thor gætu ekki ráðið neinu um það hvað í blaðið væri skrifað.  Ég held að við gætum fengið einhverjar auglýsingar  til þess að láta þetta standa undir sér, þó að við hefðum auðvitað ekki aðgang að Baugsveldinu eins og Fréttablaðið. Upplagið yrði þó ámóta jafnstórt og Féttablaðið.

Munurinn væri sá að fólk gæti treyst því að þetta blað gengi ekki erinda neins annars en þeirra almannasamtaka sem Sjálfstæðisflokkurinn er. Hvað þá að það  væri ofurselt ranghugmyndum eða sjálfsáliti einstakra manna. Það er eiginlega enginn endir á því hvað úr þessu gæti orðið.

Ef við byrjuðum fljótlega þá hygg ég að vígstaða SJálfstæðisflokksins  gæti orðið allt önnur

þegar kemur að næstu kosningum. Fólkið myndi sjá að flokkurinn á ekki bara erindi við fólk til að betla atkvæði um kosningar heldur vill hann ræða við fólkið og leita það uppi til þess.

Ég hef talað fyrir daufum eyrum með þetta nokkuð lengi. Enginn af forystumönnum flokksins hefur gefið hætishót fyrir svona hugmyndir. Hér í Kópavogi trúa menn  því margir, að útgáfa Voga hafi skilað einhverjum árangri í Kópavogi. Eða kannske bara forðað verri útreið en raun ber vitni. En kannske var  þetta fólk bara á einhverju ímynduðu egóflippi. Það er auðvitað erfitt að fullyrða neitt eftirá í pólitík en okkur fannst þetta.

Vogar hafa verið gefnir út í bráðum 60 ár. Þeir eru auðvitað Kópavogsblað Sjálfstæðisflokksins í bæjarstjórninni og skrifa því mest um mál sem ná ekki útfyrir bæinn. En miðað við viðtökurnar sem ég hef nú fylgst með í ein 20 ár, þá hef ég ekki ástæðu til að ætla annað en  þetta mætti útvíkka í landsmálin.

Ég kem ekki auga á annað stjórnmálaafl í landinu en Sjálfstæðisflokkinn,  sem getur tekið upp viðspyrnu þeirrar gróðavæðingar sem mótar mestalla prentumræðu í landinu.  Allt drukknar í poppmennskunni og því sem peningavaldið ákveður að fólkið fái að sjá, .... jólaguðspjallið erí boði ......, .....það er ...... sem færir ykkur ......

Af hverju gefumst við svona upp fyrir þessu nýríka liði öllu ? Éeg veit ekki hversu margir myndu  lesa Moggann fyrir peninga ef væri ekki fyrir minningargreinarnar, sem eru kannske síðustu leifar mannlegheita í fjölmiðlum á Íslandi. Hitt er allt selt.

Ég er auðvitað gamaldags og úreltur fyrir löngu.  Þó er ég sæmilega tölvulæs og get fylgst með því sem fyrir augu ber.  En mér finnst Íslendingar um þessar mundir láta mata sig á skoðunum og segja sér fyrir verkum af fólki sem er hvorki fært til þess né heppilegt eins og leigupennar útgáfufélaganna eru. Mér finnt við þurfa nýjar raddir þó  kverúlantarnir megi fyrir mér vera áfram á Útvarpi Sögu.    Kannske les unga fólkið ekki neitt nema fréttir af músíkk og tilboðum í Bónus og aðrir kæra sig kollótta, þannig að prentmiðlar utan auglýsinga eigi ekkert erindi.  Samt kjósa yfir 80 % þannig að liljur vallarins vaxa á akrinum einhversstaðar.

Ég vildi þessvegna bara koma þessu frá mér ef einhver skyldi slysast til að lesa þetta. Ég er hættur að skrifa í Moggann þar sem ég hætti að fá þar inni og hef því ekki annan vettvang en þennan.  

Þetta er kannske dautt mál og þar með er það búið.   Mér finnst samt Íslendinga nútildags vanta hugsjónir og meðvitund um þá ábyrgð, sem fylgir því að vera Íslendingur.  Eiga þetta land og söguna án þess að vera í spreng með að breyta því í eitthvað fjölmenningarfyrirbrigði og gefa það til framandi fólks, þó það sé önnur saga.  "

 

Þó að liðin séu 7 ár síðan ég skreif þetta, þá finnst mér þetta samt ekkert vitlausara nún en mér fannst það þá. Frambjóðendur flokksins virðast lítið gefa fyrir mínar hugmyndir þó svo að VOGAR hér í Kópavogi hafi komið út allar götur síðan þá.

 

Hugmyndafræðilega stendur Sjálfstæðisflokkurinn um þessar mundir ekki sérstaklega vel ef horft er á fylgi flokksins. Það finnst mér benda til þess að flokknum gangi ekkert vel að koma sínum skilaboðum á framfæri meðan andstæðingarnir gala alltaf hærra og meira.Auðvitað þarf þetta að bera sig líka og ég held að það geti gert það.

 

Blaðaútgáfa vegna hugsjóna væri nýr flötur fyrir Sjálfstæðisflokkinn sem mörgum sýnist að þurfi að rífa sig upp og fara að ná til fólksins aftur í ríkara mæli en nú er.