Við Borgarhliðið

skal moskan standa segir Kóraninn.

Gunnar Torfason skrifar hugleiðingu um moskumálið ó Morgunblaðið í dag og verðu þar með líklega flokksbróðir okkar Sveinbjargar eftir það. Gunnar segir svo(bloggari feitletrar að vild):

"Hinn virti og góði málari og blaðamaður Gísli Sigurðsson ritaði í apríl 1964 litla grein um þá skömm og neikvæðu áhrif sem leifarnar af bröggum og íbúðaskúrum í Múlakampi væru fyrir ímynd og áhrif borgarinnar í augum ferðamanna, sem sóttu Reykjavík heim fyrir 50 árum.

 

Hann segir frá óskum ferðalanga um að fá að sjá fátækrahverfin, »slummið« í borginni. Leiðsögumaður sagði að það væru engin fátækrahverfi í borginni. »Hvað er þetta?« spurðu þeir, þegar þeir fundu leifar af braggahverfi og kofakumböldum. »Leifar frá stríðsárunum,« sagði leiðsögumaðurinn, »það er sem óðast verið að rífa þetta.«

 

Það er haft fyrir satt að sumt af þessu braggafólki kæri sig ekki um að flytja burt. Og Gísli spurði: Á þetta fólk að ráða útliti borgarinnar? Gísli lýkur grein sinni þannig: »En argasti smánarbletturinn er þó Múlahverfið eða Múlakampurinn sálugi. Þar er nú orðið lítið sem ekki neitt af bröggum, en þau hús hafa leyst þá af hólmi, að síst eru þau betri og það er eini staðurinn í Reykjavík fyrir utan Höfðaborgina, sem ég mundi kalla »slum«. Ég hef iðulega að sumarlagi séð útlenda ferðamenn stíga út úr bílum sínum á Suðurlandsbrautinni til þess að taka myndir af þessum óþrifnaðarbletti. Aftur á móti man ég ekki til þess, að ég hafi séð þá líta í hina áttina þar sem blasir við Laugardalurinn með fögrum mannvirkjum allt í kring; eitt fegursta útsýni sem séð verður í Reykjavík.«

 

Af hverju er ég að skrifa um Múlakamp? Ég sem ætlaði að skrifa örfá orð um staðsetningu mosku múslima við Suðurlandsbraut. Jú, Múlakampurinn heitinn og lóð undir moskuna eiga það sameiginlegt að vera bæði við Suðurlandsbraut/Miklubraut og það rétt innan við borgarhliðið eða þann stað sem hliðið ætti að vera á ef það væri til.

 

Sem erlendur ferðamaður færðu hér fyrstu áhrif af borginni við Sundin. Fyrir 50 árum varstu boðinn velkominn í borgina með »slummið«; á morgun verður þú boðinn velkominn í íslamska borg hér norður undir norðurpól. Stór íslömsk moska verður risin þar sem í gær var skjaldarmerki Reykjavíkur mótað með blómum í viðkomandi litum.

 

Úthlutun moskulóðarinnar, án nokkurra kvaða um greiðslu gatnagerðar- og tengigjalda; sem sagt ókeypis, hefur farið fram í skjóli slagorða um að hér á landi sé trúfrelsi. Þetta skjól er mér og mörgum, mörgum fleiri óskiljanlegt. Í minni orðabók þýðir trúfrelsi að utanaðkomandi, til dæmis innflytjendur, geti stundað sína trú án afskipta stjórnvalda svo fremi að sú trúariðkun trufli ekki eða særi Íslendinga.

 

Á Íslandi er þjóðkirkja: evangelísk-lútersk kristin kirkja.

 

Borgarstjórn Reykjavíkur hefur ekki meirihluta Reykvíkinga, hvað þá heldur þjóðina á bak við sig í þessum gjafagjörningum til handa múslimum eða rússnesku rétttrúarkirkjunni. Teikningar sem sýndar hafa verið af þeirri kirkju vestast í Vesturbænum sýnir allt of stórt og þrúgandi mannvirki inni á milli þeirra lágreistu og vingjarnlegu húsa sem fyrir eru.

 

Reykjavíkurborg hefur um langt árabil gengið á undan nágrannasveitarfélögunum í okri á byggingarlóðum, eða allt frá því að farið var að halda uppboð á lóðum. Þetta var augljóslega einföld leið til að láta þá sem vantaði húsnæði borga offjár í hít borgarinnar. Bygginga-verktakar létu sér þetta í léttu rúmi liggja og veltu þessum aukna kostnaði einfaldlega yfir í söluverð íbúðanna. Á sama tíma halda sveitarstjórnarmenn fjálgar ræður um nauðsyn ódýrra íbúða og okur byggingaverktaka.

 

Augljóst er að hægt væri að lækka umtalsvert lóðaverð til þeirra sem í brýnustu vandræðum eru með fullreiknuðum gatnagerðargjöldum á lóðirnar handa söfnuðum múslima og rússnesku rétttrúnaðarkirkjunnar.

 

Það, sem brýnast er í dag, er að afturkalla báðar þessar lóðir og úthluta þessum söfnuðum nýjum lóðum einhvers staðar í úthverfum, til dæmis í iðnaðarhverfum. Greidd verði full gatnagerðargjöld fyrir. Ekki á ég von á að Sádi-Arabar, sem ég býst við að muni borga íslamska brúsann, muni blikka öðru auga við þeirri stefnubreytingu, peningana vegna. Það þarf engar íbúakosningar út af þessu máli. Reykjavíkurborg ræður því auðvitað hvort hún vill skilja á milli afgreiðslu til íslenskra og erlendra trúfélaga.

 

Höldum vöku okkar gagnvart flóði innflytjenda. Ekki eiga þeir að ráða útliti borgarinnar."

Hér er hressilega tekið á málum. Gunnar Torfason verður seint talinn koma úr röðum hægri öfgamanna þar sem hann hefur verið önnum kafinn við hin flóknustu og fjölbreytilegu verkfræðistörf hérlendis og erllendis á langri ævi. Mér er því málið skylt að vekja áthygli á þessu innleggi frá svo virtum verkfræðingi. En fram til þessa hafa þeir spökustu í þeim hópi lítt látið í sér heyra meðan þeir sem grynnra vaða eru með hávaða.

  Dr. scient Björn stefánsson segir svo í grein í sama blaði:

"Kóraninn mælir fyrir um það, að moska skuli vera í borgarhliðinu. Í Reykjavík er ekki borgarhlið. Líta má á þá staði, þar sem borgin birtist aðkomumönnum, sem borgarhlið. Þeir, sem koma til borgarinnar úr flugferð frá útlöndum, fá sýn yfir borgina, þegar ekið er yfir hálsinn norðan Öskjuhlíðar. Þar mætir auganu hús, sem Karlakór Reykjavíkur reisti, en er nú helgihús múslíma. Þeir, sem koma til Reykjavíkur akandi af Suðurlandi og að norðan og vestan, koma inn í borgina eftir Miklubraut vestan Elliðaáa. Þar hefur múslímum verið úthlutað lóð fyrir mosku. Þannig hafa fyrirmæli Kóransins verið virt....." 

Ég hef áður bent á það að það er fáránlegt að halda því fram að öll trúfélög eigi að sitja við sama borð og íslenska þjóðkirkjan. Íslenska ríkið hefur viðurkennt að skulda þjóðkirkjunni fyrir ránið sem framið var við siðaskiptin. Múslímar skulda ennþá fyrir Tyrkjaránið í Vestmannaeyjum og ástæðulaust að verðlauna þá fyrir þær gerðir.

Íbúar Reykjavíkur munu ekki láta þessa moskubyggingu við Borgarhliðið ganga fram mótaðgerðalaust. 

 

Reiði

varð meistara Jóni Vídalín að hugleiðingum vegna reiðigirni sjálfs síns sem hann þekkti vel og var ekki ánægður með. Svo segir meistari Jón:

"Heiftin er eitt andskotans reiðarslag. Hún afmyndar alla mannsins limi og liði. Hún kveikir bál í augunum. Hún hleypir blóði í nasirnar, bólgu í kinnarnar, æði og stjórnleysi í tunguna, deyfu fyrir eyrun. Hún lætur manninn gnísta með tönnunum, fljúga með höndunum, æða með fótunum. Hún skekur og hristir allan líkamann og aflagar svo sem þegar hafið er uppblásið af stórviðri. Og í einu orði að segja: Hún gjörir manninn að ófreskju og að holdgetnum djöfli í augum þeirra sem heilvita eru."

Jenna Jónsdóttir rithöfundur skrifar svo í Mogga í dag:

"Ein sterkasta tilfinningin þegar einstaklingur er órétti beittur er reiðitilfinning. Hún grípur ekki aðeins um sig í vitundinni, heldur skekur hún allan líkamann og afskræmir andlitið. Hún safnar úr undirvitundinni öllum ljótum orðum og vondum og býr til úr þeim hárbeitt vopn sem skal særa og skera í nafni réttlátrar hefndar.

 

Tæplega hefur nokkur gert reiðinni jafngóð skil og Jón Vídalín, sem segir hana »andskotans verkfæri«. Ef nánar er hugað að orðum Jóns, sem áttu að vera öllum til strangrar viðvörunar á þeim tíma, kemur flest í ljós sem staðfestir það að reiðin er slæm tilfinning, sem eitrar sálarlífið og ormétur persónuleikann.

 

Slíkt getur orðið að svo stóru sálarmeini að það safnar sífellt í sig og sýkir út frá sér. Þótt reiðihafinn verði fyrst og fremst sjálfur þolandi stórtækra kvala geta þær brotist út úr vitundinni og orðið skaðvaldur hans í umhverfinu og mannlegum samskiptum öllum - án minnsta tilefnis.

 

Einstaklingur, sem hugsar vandlega ráð sitt þegar honum finnst gert á hlut sinn og yfirvegar tilefnið frá báðum hliðum, er ósjálfrátt að búa gæfusamlegum viðbrögðum rúm í vitund sinni. Stór orð og meiðandi missa þannig mátt sinn og þorstinn til hefndar dvín, líkamleg viðbrögð verða mild og yfirbragð rólegt. Skynsemin tekur smám saman að hreiðra um sig og virkni hennar fer að gæta í öllum athöfnum. Dómgreindin verður fær um að sinna sínu hlutverki - að yfirvega orð og gerðir og koma því til skila sem þarf í þessu tilfelli, án áreitni og niðurlægingar. Gjörðum hennar fylgir beinskeytt hreinskilni, blönduð skilningi og góðvilja. Innri líðan einstaklingsins virkar í samræmi við slík viðbrögð og skyggni hans á mikilvægi jákvæðra, mannlegra samskipta eykst. Geranda tilefnisins deyfast vopn í höndum - og stundum eyðast.

 

Eðlislæg góðvild, sem í byrjun lífs er hverjum og einum í brjóst borin, þótt bæði sé hægt að slæva hana og murka, kemur í ljós sem hvati að þroskavænlegu innra hegðunarmynstri, sem aftur skilar sér út í þjóðfélagið til gæfu og léttleika í persónuleika einstaklingsins.

 

Á lífsferli hans verða það minningar um hið góða og glaða sem fyrstar skjóta upp kollinum, af því að honum hefur auðnast að virða þær og geyma þær best, til farsældar þegar litið er yfir farinn veg.

 

Ritað 18. mars 1991"

Höfundur Öddubókanna sem enn lifir í hárri elli skrifaði svo fyrir aldarfjórðungi. Ekki hefur dregið mikið úr heiftinni og reiðigirninni á samfélaginu þrátt fyrir varnaðarorð þessara þroskuðu manneskja beggja, Jóns og Jennu. Maður hreinlega nýtur þess að berja á fólki í því sem maður er sannfærður um að sé réttlát reiði. Svo fær maður smá upplýsingar sem gera mann að fífli og maður óskar sér niður úr gólfinu og lengra ef hægt er.  Mórallinn endist stundum ævilangt.

Reiðin er eðlislæg svörun við áreiti. Hvernig við hemjum hana er svo listin. "Stilltu þig gæðingur" er sígilt heilræði í reiðikasti. 

En að fara eftir því er oft erfitt þegar reiðin á í hlut. 

 

Íslenski fáninn

er kominn á skrifstofu Sigmundar Davíðs. Þetta finnast mér góð tíðindi.

Það vantar að vekja Íslendinga til vitundar um hver forréttindi það eru að tilheyra okkar þjóð. Þjóðernið er auðlind sem okkur ber að fara vel með og af ítrustu ráðdeild og sparsemi þegar kemur að innflutningi annarra þjóða.

Ég vil leggja til að íslenska fánanum verði komið fyrir í öllum skólastofum landsins og nemendum sé þannig kennt að umgangast þjóðartáknið af þeirri virðingu sem því ber.

Um leið eigum við að gera fánann aðgengilegri þjóðinni með því að breyta fánareglunum um að ekki megi hafa fánann uppi eftir sólsetur. Það fælir fólk frá að eiga yfir sér sektir ef það gleymir sér með fánnann við hún. Ég held að Bandaríkjamenn geri þá einu kröfu að fáninn sé upplýstur þegar hann er uppi að næturþeli.

Hefjum íslenska fánann til vegs og virðingar. 

Er þetta hægt?

að kjörstjórn í Reykjavík hafi komið fram með þeim hætti sem nú er viðurkennt. Birt bara dellutölur um fylgi flokkanna vegna þess að þeir gátu ekki vandað sig vegna fjölmiðlafrekju?

Ég segi fyrir mig að ég fór að sofa með það að Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík væri með meira en 29 % atkvæða og 5 menn inni og væri stærstur flokka. Svo var flokkurinn bara með einhver 23 % og 4 menn inni um morguninn en Samfó orðin stærst með með 34 %. Drengurinn sem svaraði fyrir kjörstjórnina sagði að 40 vafaatkvæði hefðu verið að þvælast fyrir þeim. Come ON!

Nú kjaftar einn starfsmaður því að vegna pressu frá fjölmiðlum hafi misstórir bunkar verið þrifnir upp.

Til hvers er allt þetta kosninganóttarvesen og sjónvarp ef svona vinnubrögð eru viðhöfð? Ég hef verið í talningu sjálfur og veit satt að segja ekki hvernig er farið að því að bera svona þvæluá borð. Ef ég væri eitthvað venjulegt vinstra númer hefði ég heimtað opinbera rannsókn og refsingar fyrir þetta athæfi kjörstjórnar. En ég er auðvitað bara venjulegt íhaldsnúll og nix sem enginn tekur mark á. Ég má bara hafa það að hafa sofnað sæll og vaknað fúll. Ekki vegna 40 atkvæða heldur vísvitandi lyga. En af þvi að það er gott fyrir vinstri menn þá er það í lagi.

Mér finnst þetta ekki hægt þó það sé það samt opinberlega.  

Heimastjórnin

birtist óvænt á ÍNN í kvöld.

Það var hressandi að fá þá fjórmenningana til að fara yfir kosningarnar og brugðust þeir hvergi.

Ingvi Hrafn flutti eina af sínum bestu ræðum í lok þáttarins þegar hann þakkaði öllu sveitarstjórnafólkinu sem leggur á sig ómælda vinnu fyrir samborgarana. Mest utan síns vinnutíma í illa borgaðri yfirvinnu sem bitnar á fjölskyldulífinu og börnunum ekki síst.

Mér finnst það ætti að gera störf bæjarfulltrúa betur launuð og viðurkenna störf þeirra. Og líka láta þá vinna meira ef þeir eru tilbúnir til.  Mér finnst að pólitískir fulltrúar eigi hreinlega að ryðja út ráðnu fólki í miðri stjórnsýslunni. Ekki bara sé bæjarstjóri á furstakaupi í heilsdagsstarfi heldur verði meirihlutamenn í fullu starfi sem sviðstjórar  inni á bæjarkontórunum og ráðnum starfsmönnum fækki að sama skapi. Svo er bara hreinsað út eftir kosningar þegar menn axla sína pólitísku ábyrgð. Þannig velkist bæjarbúinn ekki í vafa við hvern hann er að tala og hvernig sá viðmælandi getur ekkert skotið sér á bak við næsta embættismann.  Hann fær beinan aðgang að þeim sem hann kaus.

Jón Kristinn sagði úrslit kosninganna í Kópavogi vera greinilega þau, að fólkið hefði kosið Ármann áfram sem bæjarstjóra og síðan nýtt fólk í nýjan meirihluta. Það væri ekki gamla Framsókn heldur Björt Framtíð sem kemur ný inn með 2 fulltrúa þó Framsókn hafi hangið á sínum kalli.  Alveg sama þótt Ingvi Hrafn botni ekki hætishót í þvi frekar en ég fyrir hvað þessi flokkur stendur annað en kannski skeggjað andlitið á Guðmundi Steingrímssyni, þá voru þeir kosnir inn sem nýtt afl. Kjósendur töluðu með þessum hætti. Þeir vildu þessa breytingu.

Þeir vöktu athygli á stórtapi gömlu vinstriflokkanna um allt land, Samfó og VG sem tapa stórt allstaðar   nema í Raykjavík. Gulli spurði hversvegna í ósköpunum Bjartri Framtíið geti dottið það í hug að kjósendur  hefði falið þeim að leiða þessa gömlu flokka aftur til valda utan Reykjavíkur?

Í framhaldi af því fannst mér ég mega álykta að að Dagur B. og Samfó í Reykjavík hafi ekki verið kosin til þess að leiða EssBjörn og leifarnar af hans grínaraflokki aftur til valda heldur taka saman við Sjálfstæðisflokk til að hrinda einhverjum góðum málum áfram undir forystu Dags B sem borgarstjóra.

Ég vildi óska að Ingvi Hrafn, sem auðvitað hegðar sér á ÍNN eftir reglunni éáetta og émáetta þegar hann stýrir ÍNN, myndi skilja það að við þessir pólitísku þöngulhausar útí bæ þurfum beinlínis á því að halda að fá hressilegar umræður Heimastjórnarinnar á hverjum föstudegi. O hann má alveg borga greyjunum eitthvað fyrir tímann þeirra, sem ég veit ekki hvort fá nokkurstaðar fast kaup nema kannski Gulli niðri á þingi, en spara sig hvergi eins og sveitarstjórnarfólkið gerir sem Ingvi Hrafn hrósaði.

Maður lætur sig hafa rauðlitaðann Sprengisandinn hans Sigurjóns á sunnudagsmorgnum. Maður getur ekki sleppt því.

Heimastjórnina því á hverjum föstudegi kl 20:00 sem mótvægi við það  vesgú Ingvi Hrafn.

Ofstækispistill

birtist á Morgunblaðsopnunni eftir Jón Agnar.(feitletrun bloggara)

"Það er ekki laust við að maður sé hugsi í kjölfar úrslita í kosningum sem nýafstaðnar eru, annars vegar til Evrópuþingsins og hins vegar til sveitarstjórna hér heima á Íslandi. Er það einkum af því það má finna sameiginlega fleti þegar úrslitin er skoðuð og þeir eru langt í frá að vera kræsilegir. Þvert á móti eru þeir í flesta staði varhugaverð viðurstyggð.

 

Í Evrópu er það nefnilega svo að þjóðernissinnuðum stjórnmálaöflum vex fiskur um hrygg og sú ljóta þróun er ekki bara bundin við Austur-Evrópu, þar sem kynþáttahyggja hefur löngum verið áberandi, heldur er þessi ófélega stemning að stinga sér niður um alla Vestur-Evrópu hið sama. Þegar undirritaður bjó í Frakklandi, fyrir tæpum tveimur áratugum, þótti þjóðernissinninn Jean-Marie Le Pen næsta hlálegur vitleysingur og skoðanir hans fengu afskaplega takmarkaðan hljómgrunn. Í dag er dóttir hans, Marine að nafni og alveg af sama sauðahúsinu, einn sigurvegara umræddra kosninga til Evrópuþingsins og engum stekkur lengur bros. Lýðskrumið hefur haft erindi sem erfiði og árangurinn er knúinn af tortryggni og óvild í garð útlendinga.

 

Þeir sem hafa séð myndband framleitt af ungliðum úr röðum sænskra þjóðernissinna og heyrt þar skilaboðin »Evrópa tilheyrir okkur« vita sem er að allstaðar virðist sama pestin búin að stinga sér niður. Hún er ógeð.

 

Gegnum aldirnar hefur jafnan mátt bóka að slíkar umgangspestir berast fyrr eða síðar hingað til lands sömuleiðis enda smitvænir í einhverjum mæli allsstaðar fyrir. Á meðan farsóttir fyrri tíma bárust hingað til lands með skipum og lögðust á líkama hinna smituðu þá berast nýju veikirnar hinsvegar með fjölmiðlum og gera þá sjúku veika á sinninu; þeir líta með hræðslu og vanþóknun á útlendinga og fólk af öðrum trúarbrögðum og telja þá hinar mestu fordæður upp til hópa sem ekkert muni hér gera nema spilla draumalandinu í bak og fyrir. Það var þá!

 

Verst er þó að sjá fólk í framlínu stjórnmálanna skara eld að þessum ömurlegu glæðum - sem eiga ekki að fá lifað í upplýstu samfélagi á 21. öldinni - til þess eins að hafa af því skammtíma hagsmuni í baráttunni um völdin. Maður skyldi ætla að slíkur hugsunarháttur væri ekki til staðar hér á landi nú til dags en nýafstaðin kosningabarátta sýndi og sannaði að lengi má ofmeta mannfólkið og þegar allt annað um þraut - mannaskipti í forystunni, samkrull fyrir flugvallarvini og hvaðeina - tók Framsóknarflokkurinn slaginn og ákvað að höfða til fáfræði og tortryggni í garð múslima. Því hefði ég trauðla trúað fyrirfram en á minn sann, Framsókn hefur enn á ný slegið eigið met í því að seilast langt á lokasprettinum þegar raunveruleg málefni duga ekki til.

 

Að höfða til lægstu og heimskulegustu hvatanna hjá almenningi til að skara eld að eigin köku er ómerkilegt kosningabragð sem landsmenn hefðu átt að sjá í gegnum. Góðir Íslendingar, ég hafði meiri trú á ykkur en svo. "

'Eg hefði fremur búist við svona skrifum annarsstaðar en í Mbl. "Pest og ógeð" er það að hafa að hafa aðrar skoðanir en þessi blaðamaður. Heill stjórnmálaflokkur fær þessa einkunn hjá þessum snillingi.

Ég ætla að segja þá skoðun mína umbúðalaust að Sveinbjörg og Guðfinna þurfa ekki að biðjast afsökunar á neinu. Þær þorðu og fólkið fylgdi þeim.

Svona ofstækispistill hefði sómt sér ágætlega í "Völkischer Beobachter" á sinni tíð þegar helir kynstofnar voru kallaðir pest.

Jón Agnar þessi hækkaði ekki mikið í áliti hjá mér við þessi skrif við hliðina á leiðaranum í Morgunblaðinu. 

Aukning í tölvuóværum

á blogginu mínu. Allskyns popup og auglýsingar spretta upp þegar maður ræsir bloggið.

Getur ekki Mogginn get eitthvað í þessu? Eða er hann að græða á þessu? 

Bréf frá Stefaníu

Jónasdóttur til Salmans Tamini vakti athygli mína í morgun. Stefánía skrifar(bloggari feitletrar)

"Frjálslega eru hugtökin frelsi, mannréttindi og lýðræði notuð. Mitt bréf er til þín, Salmann, ég er að skrifa til þín, ekki þjóðin.

Mannréttindi, af hverju telur þú að ég skuldi þér þau? Þú kemur til lands míns og krefur mig síðan um það sem þú telur þín mannréttindi. Hvað með mín?

Þú mátt hafa þína trú og tilbiðja þinn guð, en ekki troða upp á mig mosku og heimta síðan þína siði af mér. Ég skulda þér ekki neitt. Nágrannar mínir eru múslimar, gott fólk sem er ekki að heimta neitt af mér. Ég þekkti og talaði við marga múslima er ég bjó á Balkanskaga um árabil. Ég ætla ekki að rugga bátnum, en læt duga að segja nei við mosku og því sem henni fylgir.

Þú talar við Sveinbjörgu um rasisma gagnvart minnihlutahópum. Síðan hvenær eru múslimar minnihlutahópur og er hægt að kalla skoðun á trúarbrögðum rasisma? Seg þú mér þína skoðun á mér og mínum siðum, því að það var ekki falleg hugmyndafræði sem ég kynntist hjá múslimum sem ég ræddi við á Balkanskaga.

Komdu fram og láttu mig heyra álit þitt á samkynhneigð og frelsi til handa konum: Því verða þær að hylja hár sitt og sumstaðar að ganga í búrkum og á flestum stöðum að ala ykkur tíu til tólf börn? Vertu hreinskilinn og segðu álit þitt á mér og mínum siðum.

Það er ekki nóg að heimta og heimta það sem þið yfirgáfuð í heimalandinu. Kannastu við hugmyndafræðina: »Hið þögla stríð?« Salmann, ég á líka mitt frelsi og mannréttindi og því segi ég nei við mosku, valdatákni ykkar múslima. Þetta snýst nefnilega meira um stjórnmál en um trúarbrögð.

Ég hef oft spurt mig: Af hverju yfirgáfuð þið heimkynni ykkar fyrst þið heimtið síðan af mér sömu siðina og þið yfirgáfuð?

Þú getur haft þína trú, en lát mig í friði með mína siði, ekki troða upp á mig margra alda gömlum siðum í nafni trúarbragða, mannréttinda eða lýðræðis.

Líki þér ekki að búa í hógværð í mínu landi, - þá máttu fara. Og svo að þú áttir þig, þá er ég ekki að misskilja neitt, ég hef næga lífsreynslu til að vita um hvað ég skrifa.

Og ekki misnota hnignun þjóðar minnar.

 

 

STEFANÍA JÓNASDÓTTIR,

 

 

Sauðárkróki. "

Er það ekki grunnurinn að andúðinni á múslímum hversu uppáþrengjandi þeir eru?  Krefjast þeir ekki undirgefni af okkur sem fyrir erum?  Eru þeir ekki sjálfir aðalhöfundar að andúðinni sem þeir verða fyrir?

Finnst ekki mörgum að þeir vilji að við eigum að virða þá og samþykkja allt sem þeir segja?  Þeir hafi rétt fyrir  sér en ekki við? Við eigum að vera tillitsöm gagnvart þeim en ekki öfugt? 

Getur verið að margir þeir sem ganga fram fyrir skjöldu og kalla okkur rasista sem höfum skoðun á Islam og moskum séu oft  sama fólkið  og talar mest um feminisma, kvenfrelsi  og jafnrétti kynjanna þegar þeir eru að siða okkar þjóð? Eru þeir samkvæmir sjálfum sér í þessu? Hafa þeir þol gagngvart umskurn kvenna, giftingum barna, klæðnaði og kynhulum vegna sérstöðu múslíma? Hvað með grýtingar kvenna í Pakistan og Saudi Arabíu? Umbera þeir þetta af tillitssemi?

Munu ekki einhverjir  vilja lesa svör Salmans við bréfi Stefaníu? 

Gjald fyrir Geir

H. Haarde er hugsanlega að koma fram í Kópavogi  þó seint sé. Birkir Jón og Ólafur Þór munu hafa staðið að því að draga Geir Haarde fyrir Landsdóm. Sjálfstæðismenn virðast tregir til að ræða við þá um meirihlutasamstarf. 

Svo alvarlegar væringar eins og Landsdómsmálið gleymast líklega ekki svo auðveldlega þegar kemur að því að tala um meirihlutamyndanir.

Allt hefur sinn tíma. Það ræður hugsanlega einhverju í hugum manna hvernig fyrri gerðir manna hafa verið í pólitík. Landsdómsmálið gegn Geir H. Haarde situr í mörgum Sjálfstæðismanninnum og nöfn kærendanna eru ekki gleymd.

Það er hugsanlega að koma gjald fyrir Geir í Kópavogi. 

Kaup fyrir að kjósa!

það á að vera skylda að kjósa. Er ekki fólk sektað fyrir að mæta ekki  Belgíu eða Hollandi?

Ef menn ættu von á 2000 kr skattalækkun fyrir að kjósa þá myndi kjörsóknin batna. Það kostar hugsanlega 500 milljónir en þær má leggja á aukalega í byrjun kosningaárs svo þeir sem kjósa sleppa við að greiða þá álagningu.

Kjörsóknin er til skammar fyrir lýðræðisþjóð. 

Sharía lög

er fyrirbrigði sem múslímar vilja lifa eftir hvar sem þeir eru og mynda framandi samfélög í vestrænum löndum. Þeir álíta þau æðri lögum landanna þar sem þeir hafa sest að í og það er byrjað að gefa þeim eftir að því að sagt er. 

Innflutningur slíks fólks til vestrænna landa hefur reynst mikill ófögnuður sem Ísland hefur mikið verið laust við. En það er nóg af menningarvitum hér sem halda því fram að okkur vanti þetta endilega eins og önnur Evrópulönd, sem  eru búin að koma sér upp heilu hjörðunum af þessum lýð. Og það er merkilegt að það má enginn hafa efasemdir um þetta eða vilja hindra þetta  þá skal skrúfað niður í honum. Og af sama fólki sem segist líka vera femínistar og jafnréttissinnar hverig sem það gengur upp.

Á þessu URL er fyrirlestur hjá enskum kalli sem hefur ýmislegt að segja um siði og hætti múslímskra þjóða.

 http://dotsub.com/media/b5ee5ada-5b37-4b0b-9916-e0896337ec4b/embed/eng 

Það rísa á manni hárin við margt sem hann er að tala um.

Svo hlustar maður á Víðsjá á RÚV. Þar geysir sig einhver maður með þekkta rödd þó ég næði ekki nafninu á honum  yfir þvi að nokkur vogi sér að umgangast Framsóknarmenn eftir að Sveinbjörg leyfði sér að hafa skoðun á moskubyggingu í hjarta Reykjavíkur?   Ég vissi ekki hvert hann ætlaði ekki að komast í upphafinni víðsýni sinni og rétthugsun.

Þvílíkt ofstæki er bara ótrúlegt að hlusta á í útvarpi allra landsmanna. Mikið ef hann grýtir ekki Framsóknarhúsið og Sveinbjörgu fyrir að voga sér að hafa skoðanir á moskum. Þvílíkt endemis ofstæki hef ég ekki heyrt lengi, jafnvel á RÚV.

Ég held að það eigi að taka umræðuna um innflutning múslíma með háttu sína og Sharía lög  til landsins óhikað. Það er óþarfi að veita fáum ofstækismönnum einkaleyfi á skoðunum í þessum efnum.  Ég held að Sharíalög og iðkun þeirra  séu betur komin heima hjá þeim en hér hjá okkur. 

 

Jafnrétti trúfélaga?

er haldið fram daglega og vísað í stjórnarskrá um trúfrelsi og ámóta plögg og tilskipanir frá útlenskum kratastofnunum eins og Evrópusambandinu og fleiri samtökum.

Það gleymist alveg í umræðunni, að hvernig sem á það er litið, er í gildi samningur milli þjóðkirkjunnar, sem fer með framkvæmd okkar ríkistrúar, og íslenska ríkisins í hvaða mynd sem það er.  Ríkið er skyldugt að sjá prestum þjóðkirkjunnar fyrir lifibrauði og greiða hennar hag með ýmsu móti, greiða fyrir kirkjubyggingum og svo fram eftir götunum.

Af hverju?

Það hefur akkúrat ekkert með að gera hvort menn vilji vera í þjóðkirkjunni núna eða. ekki. Menn geta staðið fyrir utan hana eins og þeir vilja og borga þá til Háskólans held ég í staðinn. En Þjóðkkirkjan sér um jarðarfarir, skírnir, femingar og  brúðkaup. Yfirgnæfandi meirihluti notar kirkjuna og jafnvel trúlausir eru yfirleitt jarðaðir þaðan.

Þegar Sturlungaöld létti tóku við Staðamál sem Staða-Árni biskup fór fyrir. Þá heimti kkirkjan undir sig kirkjujarðir og hafði til þess lögmæltar kröfur. Á þann hátt runnu gríðarleg auðævi löglega til kirkjunnar sem stofnunar. Hún var líka Tryggingastofnun Ríkisins þeirra tíma og sá um fátækraframfærslu og fleira félagslegt með tíundartekjum. Dæmi voru um að einstaka bændum tókst að halda kirkjum í sinni eign eins og á Eiðum en þeir voru fáir.

SVo kom Lútherskan. Danski kóngurinn sá sér leik á borði, hjó hausinn af Jóni Arasyni og sonum hans  og stal öllum þeirra eigum og eignum kirkjunnar um leið.  Á móti var samkomulagið um stöðu kirkjunnar og Guðskristni gert sem hefur verið sæmilega virt síðan.

Nú reyna allskyns vinstrivitringar að breyta þessu í að eitt skuli yfir allar kirkjur og trúarhópa ganga. Moskur eigi að vera jafnréttháar og þjóðkirkjan og fá ókeypis lóðir. Þetta stenst bara engan veginn sögulega séð. Íslenska ríkið er skuldbundið þjóðkirkjunni  vegna fyrri viðskipta sem hófust í tíð Staða-Árna og ekki hefur verið sagt upp. Jafnvel samviskulaustu bófar Sturlungaaldar eins og sálmaskáldið og fjöldamorðinginn Kolbeinn Tumason, bandíttinn Órækja, Gizur jarl og  allir höfðingjar virtu kirkjur og kirkjugrið. Kirkjan hefur stöðu í þjóðfélaginu sem ómerkilegum krötum og þaðan af ómerkilegri mönnum  líðst ekki að traðka niður.

Aðrir aðskotahlutir eins og Múslimasöfnuðir, Bahaíar, Mormónar, Fríkirkjan, rússneska réttrúnaðarkirkjan og hvað þetta trúarvingl heitir nú allt saman, á bara engan sambærilegan rétt í þessu landi og íslenska þjóðkirkjan sem er algerlega stjórnarskrárvarin.  það er algerlega engin skylda til að gefa lóðir undir byggingar slíkra selskaba. Þjóðkirkjan, hvaða skoðun sem menn kunna að hafa á henni, hefur algera sérstöðu sem ríkiskirkja á sögulegum grunni. 

Sveinbjörg Framsóknarkona ætti að nota sína lögfræði til að undirbyggja þá skoðun sína að ekki sé rétt að múslímar eigi einhvern rétt á ókeypis byggingalóðum né heldur að rétt sé því að gefa slíkum söfnuðum gjafir. Réttur annarra trúfélaga en þjóðkirkjunnar til opinberrar fyrirgreiðslu er nákvæmlega enginn þó að ýmsir kratar og eftiráspekingar séu að halda þessu fram. 

Vill einhver fara í þjóðaratkvæði um stöðu kirkjunnar til að fá úr þessu skorið?

Hver er þess umkominn að segja úrskurð Þorgeirs Ljósvetningagoða um nauðsyn eins siðar og einna laga vera út í bláinn? Var hægt að komast að annarri niðurstöðu en hann gerði?  Kemur einhver auga á einhvern jafningja Þorgeirs Ljósvetningagoða í framboði einhversstaðar?

Það ríkir ekkert jafnrétti trúfélaga á Íslandi þar sem þjóðkirkjan er ríkiskirkja. Punktur