Arkandi aflar atkvæða

við Geysir hann Ögmundur Jónasson. Hann segist eiga Geysissvæðið og heimtar að fá ókeypis aðgang. Einn landeigendi  reynir að taka í ermar á valnastakki Ögmundar en hann hristir það af sér og arkar bara áfram inn á eignir sínar.

Maður tekur eftir því að Ögmundur gengur á steinlögðum stígum. Hver lagði þessa stíga? Ég held að íslenska ríkið hafi kostað allar þær  framkvæmdir sem þó hafa verið gerðar þarna á Geysissvæðinu, sem Sigurður Jónasson gaf íslensku þjóðinni. En hann hafði keypt  löglega það sem Craig hafði keypt af réttum eigendum en það voru " hverirna Geysi, Strokk, Blesa og Litla Geysi, ásamt umhverfis liggjandi landi".

Er ekki Ömmi að arka á okkar sameiginlega landi?.Okkar stéttum og ganga inn um okkar hlið? Ef svo er þá er hann að slá margar pólitískar keilur eftir Grímstaðaginninguna hans Nubo á fyrri tíð.

Er Ögmundur að arka inn atkvæði eftir ömurlega valdatíð sína og Steingríms Jóhanns ? 

Afturför á ÍNN

á föstudögum kl. 20:00. Maður býst við fjöri þegar Heimastjórnin mætir fullskipuð. Þess í stað kemur Ingvi Hrafn yfir netið og líkist helst Kermit froski þegar maður sér hann á skjánum. Þó hefur myndin batnað þar sem bakgrunnurin er orðinn betri.  

Jafet Ólafsson stóð sig með mikilli prýði í kvöld og það er alltaf gott og gagnlegt að hlusta á hann Jaffa. Hann á bara að vera í föstum þætti  þar sem maður getur gengið að honum. Hann sér efnahagsmálin í skýru ljósi og er einkar lagið að skýra þau út.

En Heimastjórnin á að vera á föstudögum klukkan átta vesgú Ingvi Hrafn og hana nú. Það kemur ekkert í staðinn fyrir hana og þær skoðanir  og það fjör sem þar kemur fram.

En Ingvi Hrafn er sjálfsagt orðinn heimaríkur hundur og segir  eins og útrásarvíkingarnir, jé á etta,jé má etta. En hann á ekki vísvitandi að ergja okkur áhorfendurna með því að svíkja okkur um það sem við viljum heyra því  ÍNN er löngu orðin þjóðareign og hann ber ábyrgð á stöðinni sem slíkur og hefur skyldur við okkur sem fylgjum henni.

Ég geri kröfur til þess að Ingvi og Heimastjórnin sé alltaf á sínum stað. Þetta er sá þáttur sem fólki er hollastur því þar er sannleikurinn sagður umbúðalaust.

Enga afturför á ÍNN Ingvi Hrafn.

Enn einu sinni

er verkfall leyst með því að fórna stöðugleikanum. Þegar spyrst um miklar kauphækkanir kennara er fíllinn laus í glervörubúðinni.

Ef stjórnvöld hefðu gripið inn í með því að fresta verkfallinu eins og á Herjólfi, hefði verið von um lendingu. Það gerðu þau ekki og féllu í áliti hjá mér fyrir. Nú óttast ég að  friðurinn sé úti og borin von um þjóðarsátt.

Enn einn hringurinn á verðbólguhringekjunni.

Enn einu sinni.

Hvernig getur þjóðin

haldið við það að hún vilji þjóðaratkvæði um að halda áfram aðildarviðræðum sem hingað til hafa ekki snúist um grundvallaratriðin sjávarútveg og landbúnað? 

Kristinn Karl Brynjarsson skrifar góða greinu um þetta mál í dag í Mbl:

"Það ætti að vera öllum ljóst að í raun má segja að aðildarviðræðunum hafi lokið þegar í ljós kom að himinn og haf var á milli íslensku samningsviðmiðanna í sjávarútvegi og landbúnaði og rýniskýrslu ESB um sömu málaflokka.

 

Flestallar hugmyndir manna að sérlausnum í þessum köflum eru þess eðlis að hvergi er hægt að finna þess stað í regluverki ESB að þær gangi upp. En meginforsenda þess að kröfur umsókarríkis í aðildarferli gangi upp er að hægt sé að finna þess stað í regluverki ESB að hægt sé að verða við kröfunum.

 

Vilji menn halda áfram aðildarviðræðum verða menn að svara því, hvort þeir telji líkur á því að sá fordæmalausi viðburður eigi sér stað í sögu ESB að sambandið breyti regluverki sínu til að þóknast kröfum umsóknarríkis, ásamt því að koma með haldbær rök fyrir þeirri skoðun sinni. Eða þá bara segja það hreint út að þeir vilji breyta samningsviðmiðum Íslands, sem samþykkt voru á sínum tíma af Alþingi, á þann hátt að þau samrýmist regluverki ESB. Draumkenndar og jafnvel skáldlegar hugmyndir manna um eitthvað sem ekki er að finna í regluverki ESB eru vita gagnslausar í umræðunni. Enda snýst, eins og öllum ætti að vera ljóst, aðildarferli að ESB um það og ekkert annað en það að umsóknarríki gangist undir regluverk ESB og eiginlegar viðræður ganga út á það að ákveðið er hverju umsóknarríki þarf að breyta í sinni stjórnsýslu og landslögum og hvenær þær breytingar eigi sér stað.

 

Spurningin er aldrei hvort umsóknarríki aðlagist regluverki ESB eða ekki, ljúki aðildarviðræðum með samningi. Heldur er spurningin eingöngu hvenær það verður.

 

Það er alveg ljóst að íslenskur þjóðarvilji breytir ekki með nokkru móti stöðu mála varðandi sjávarútveg og landbúnað í aðildarferlinu. Til að staðan breytist þarf annaðhvort regluverk ESB að breytast eða samningsviðmið Íslands.

 

Það er líka alveg ljóst að það er tæknilega mögulegt að knýja fram með þjóðarvilja áframhaldandi aðildarviðræður við ESB. En þjóðarviljinn opnar ekki eða lokar samningsköflum í aðildarferlinu. Heldur opnast kaflar þegar umsóknarríkið hefur áætlun um það með hvaða hætti það ætlar að laga sitt samningsviðmið að regluverki ESB. Þegar hægt er að staðfesta að þeirri aðlögun sé lokið og/eða samið um hvenær slíkri aðlögun ljúki að fullu er kaflanum lokað.

 

Það er því alveg hægt að hefja viðræður aftur. En hníga að því einhver skynsemisrök að hefja viðræður þegar ljóst er að þeim muni í rauninni að öllu óbreyttu ljúka á sama stað og þeim lauk síðast?

Svari nú hver fyrir sig."

Hvernig í veröldinni á að halda áfram viðræðum um sjávarútveg sem ESB vildi ekki hefja árið 2011?

Eða er ástæðan fyrir þessu máli einfaldlega sú að þjóðinni þyki svona gaman af þjóðaratkvæðagreiðslum per se?

Það var vissulega gaman að atkvæðagreiðslunum um Icesave þar sem þjóðin beygði bjánana á Austurvelli.  Kannski er það stjórnarformið sem byggist á þjóðaratkvæðagreiðslum svipað og í Sviss sem heillar okkur?

Ef svo er þá er ég alveg til í að greiða þjóðaratkvæði um meðferð hælisleitenda, Schengen  og byggingu mosku á Íslandi.

Þá getur þjóðin kannski gert eitthvað af viti.

 

En ein sönnun

þess að EES aðildin hefur fært okkur fleiri flækjur en friðsæld er vandræðagangurinn með Póstinn.

Munið þið eftir tímunum þegar maður gat treyst Póstinum til allra verka. Dreifa innrituðum blöðum í hvert hús, senda pakka á milli landshorna, senda ábyrgðarbréf, fjölpóst, jólapóst, pakka til útlanda.

Alveg eins og þegar Rarik var skipt upp í tvennt vegna einhverrar dellu frá ESB. Töföldun flækjustigsins, tvöföldun kostnaðar í innheimtu.

Sama vitleysan er að endurtaka sig fyrir augunum á okkur með Póstinn. Nú á að hleypa hverjum sem er í að meðhöndla mesta trúnaðarmál borgarans: Bréfleyndarmálið. Má kannski segja að friðhelgi einkalífsins sé löngu orðinn brandari á Islandi eftir að Skattinum leyfiðist að beintengja sig við alla innlánsreikninga í íslenskum bönkum. Maður brosir þegar hreinir reyfarar neita að svara spurningum dómara á grundvelli bankaleyndar. Hún er í raun ekki til í lýðveldinu Íslandi. Og þegar sá þykir mestur sem mestu getur lekið af ríkisleyndarmálum Íslands þá skín kratasólin í hádegi að mínu mati.

Borgarinn er hvergi lengur óhultur. Tölvupóstum er stolið og þjófunum leyfist að græða á verknaðinum. Nú á að eyðileggja Póstinn sem öruggan miðil. Búið er að eyðileggja Símann með því að selja hann í hendur nýrra aðila meðan fyrri kaupendur eiga að dúsa í tugthúsum. Ég veit ekki hver á koparnetið í dag sem hann afi minn tók þátt í að byrja byggingu á í byrjun síðustu aldar. hann hefði aldrei getað ímyndað sér hvernig kratisminn myndi fara  með Póst og Síma og selja í ræningjahendur.  

Póstur og Sími eins og Vegagerð, Lögregla, Her, Landhelgisgæsla, Yfirstjórn menntamála og heilbrigðismála eiga að vera undir pólitískri stjórn og heyra undir ríkið. Það á auðvitað að bjóða út eintaka þætti undir eftirliti eftir því sem hægt er. En að lepja upp allt Evrópubullið gagnrýnislaust hefur ekki fært okkur annað en aukinn kostnað og flækjustig.

Það er til skammar hvernig þingmenn hafa látið teyma sig á asanaeyrunum til að samþykkja hvað sem frá EES og ESB kemur þegar þeir viðurkenna að þeir séu of vitlausir til að skiljai hvað þeir eru að samþykkja.

Tökum okkur heldur Bandaríkin til fyrirmyndar  um flesta hluti og rekum öfluga póst- og grunnsímaþjónustu.  Við getum haldið því sem þegar er á komið úr þessu EES en það er komið gott. Segjum samningnum upp og þökkum fyrir okkur. Okkur má vera alveg sama þótt einhver síldarflök fá aukna tolla, það er bara verst fyrir ESB sjálft sem þá fær dýrari vöru.

það er löngu tímabært að hætta að apa allt upp sem frá Evrópu kemur. Sönnum að viið séum sjálfstæð þjóð sem tekur eigin ákvarðanir. 

Klass í Kópavogi

er mikið hjá sundlaugargestum þegar tilkynnt er um að stórhækka eigi aðgangskort að líkamræktarstöðum  í sundlaugunum sem Nautilus hefur rekið í áratugi og taka endurreist og aflúsað fyrirtækið World Class í staðinn.

Nautilus hefur veitt góða þjónustu þarna lengi og kostar árskortið rúm fjörtíuþúsund. Hjá World Class verður það tæp áttatíuþúsund.  Spekin á bak við þetta er mér ókunn. En víst er að  allt er brjálað í bænum og undirskriftum gegn þessu er safnað í gríð og erg og hótanir um útstrikanir á bæjarstjóranum í kosningunum dynja á manni sem íhaldsmanni.

Venjan er við útboð að kanna skil á opinberum gjöldum. Skyldi það hafa verið gert í þessu tilviki aftur í tímann?

Það er klass í  Kópavogi þegar World Class  ræðst til inngöngu í sundlaugarnar og ekki til vinsælda fallið sem innlegg í kosningabaráttuna sem er að hefjast. 

Ef ég hefði, ef ég myndi

hafa gert þetta í síðustu rfíkisstjórn þá hefði...

Þetta er eiginlega meginstef í málflutningi Samfylkingarinnr og VG. Maður þarf aðeins að renna yfir pistilinn á Eyjunni til að skilja að þetta vinstra lið okkar er orðið pikkfast í fortíðinni. Það hefur enga framtíðarsýn hvað þá tengsli við nútíðina. RÚV og Fréttablaðið sjá svo um að flétta þessu öllu saman þannig að huga almennings er dreift frá vandamálum líðandi stundar.

Hversu allt hefði verið betra ef þeir hefðu gert það sem þá langaði til suma meðan þeir höfðu völdin en gerðu ekki af ýmsum ástæðum. Helgi Hjörvar vildi að sögn gera eitthvað í skuldamálum heimilanna en fékk ekki að gert fyrir Jóhönnu og Steingrími. Björn Valur vildi gjarnan hafa gert margt öðruvísi en varð.  Síbyljan um að stýra fortíðinni ætlar hér allt að drepa.

Af hverju er ekki talað um hvað þarf að gera? Lækka tekjuskattinn og hvenær? Afnema sykurskattinn hvenær? Lækka tryggingagjaldið, hversu mikið og  og hvenær? Fækka ríkisstarfsmönnum og hvenær? Hætta að tala um afnám verðtryggingar hjá þjóð sem hækkar laun um 60 % umfram verðbólgu? Hætt að tala um að halda áfram aðildarviðræðum við ESB sem hafa ekki verið í gangi síðan 2011 ?

Ef ég hefði og ef ég myndi... 

Jón Bjarnason

ætti manna best að vita hvað fram fór milli Íslands og ESB og hvað var rætt í ríkisstjórninni þegar svikin voru framin sem voru auðvitað mest í því fólgin að sækja um aðild að ESB án þess að spyrja þjóðina.

Það eru svikin sem fólk ætti að vera að mótmæla á Austurvelli á laugardögum. Það er bara af því að fólk veit að siferðisstig VG og Steingríms J. er með þeim hætti að það gerir enginn kröfu til neins af þessu fólki. Það hefur aldrei skeytt neinu um skömm né heiður og fer varla að taka upp á því núna þegar stjórnin er farin og fnykurinn einn eftir. Hinsvegar ætti þetta lið að hætta að gera gys að greindarstigi almennings með því að klifa á lygunum aftiur og aftur. Fólkið er hætt að hlusta. Það bíður hinsvegar eftir að núverandi ríkisstjórn taki sig meira saman í andlitinu og fari að taka til baka allar skattahækkanirnar og mætti gjarnan byrja á þeirri vitlausustu sem var sykurskatturinn.

Jón Bjarnason var rekinn úr ríkisstjórninni fyrir að þora að standa á rétti Íslands og láta ekki landsöluliðið beygja sig. Hann skrifar svo á blogg sitt:

"

"Undirskriftir á fölskum forsendum

Það er í sjálfu sér sorglegt að til séu þeir íslenskir stjórnmálamenn í dag sem eru reiðubúnir að framselja  fullveldið og forræði þjóðarinnar á fiskveiðiauðlindinni. Samningaferlið við ESB er stopp, varð það strax  árið 2011 þegar Evrópusambandið neitaði að opna á samningaviðræður um sjávarútvegsmál og lagði fram harðar og óaðgengilegar  kröfur fyrir viðræðum um landbúnað. Alþingi hafð sett mjög ákveðin skilyrði, sem fylgdu umsókninni, þröskulda sem ekki mætti stíga yfir.   ESB neitaði í raun  að halda samningaviðræðum áfram  nema að Íslendingar féllu frá þeim fyrirvörum sem Alþingi hafði sett. Þetta þekkti ég mjög vel sem ráðherra þessara mála á þeim tíma.

Fyrirvarar Alþingis skýrir

„Þá verði forræði þjóðarinnar tryggt yfir sjávarauðlindinni og þannig búið um hnútana að framlag sjávarútvegsins til efnahagslífsins haldist óbreytt".

Og  áfram segir í lok greinargerðar Alþingis frá 2009:

 "  Á hinn bóginn leggur meiri hlutinn áherslu á að ríkisstjórnin fylgi þeim leiðbeiningum sem gefnar eru með áliti þessu um þá grundvallarhagsmuni sem um er að ræða.  Að mati meiri hlutans verður ekki vikið frá þeim hagsmunum án undanfarandi umræðu á vettvangi Alþingis og leggur meiri hlutinn til að orðalagi þingsályktunartillögunnar verði breytt með hliðsjón af þessu".

Svar ESB hefur alltaf verið ljóst

„Ríki geta ekki staðið fyrir utan sameiginlega sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins gangi þau í sambandið“ sagði  Thomas Hagleitner  fulltrúi stækkunardeildar Evrópusambandsins á þingmannfundi í Hörpunni nýlega. Og það er ekki í fyrsta sinni sem fulltrúar ESB árétta þá kröfu sína.

Þannig er staðan. Þetta ætti samninganefndarmaðurinn Þorsteinn Pálsson sem nú hefur hvað hæst  af ESB sinnum að vita manna best. Eða hversvegna lagði ESB aldrei fram rýniskýrslu sína um sjávarútveg sem var forsenda frekari viðræðna? Þorsteinn Pálsson hefur  sjálfur ítrekað sagt að ríkisstjórn sem er andvíg inngöngu í sambandið geti ekki leitt innlimunarferlið í samningum.

Undirskriftir á fölskum forsendum

Þeir sem nú kalla eftir áframhaldandi samningum og heimta um það þjóðaratkvæðagreiðslu eiga  að hafa kjark til  að segja beint:  við erum reiðbúnir að fórna forræði okkar á auðlindunum, við viljum bara fá ganga í Evrópusambandið og undir það ertu beðinn að skrifa. Vinsældir eða óvinsældir ríkisstjórnarinnar í öðrum málum eiga ekki að blandast þar inn í.

Það er mjög ódrengilegt og óheiðarlegt að kalla fólk til liðs við sig á fölskum forsendum og heimta þjóðaratkvæðagreiðslu um eitthvað sem ekki er fyrir hendi.  Alþingi setti fyrirvara og þá verður þingið fyrst að afturkalla ef halda á áfram.

Þessi ríkisstjórn sem nú situr og meirihlutinn sem hún styðst við var kosin  til að hætta aðildarviðræðunum og að Alþingi  afturkalli umsóknina. Við það ber henni að standa. "

Svo stendur Þorsteinn Pálsson á torgum og hrópar um stærstu svik sögunnar að vilja hætta þessari vitleysu. Sem Landsfundur ályktaði að gera. Hvað er maðurinn að fara eiginlega? Eða þeir aftaníossarnir hans sem gala bakraddirnar og tala núna um að stofna nýjan flokk? 

Jón Bjarnaon vissi mætavel hvað klukkan sló í þessum aðlögunarviðræðum þó að samráðherrarnir hans lygju að þjóðinni hver um annan þveran og þá Össur fremstur meðal jafningja.

Hvað sagði Friedmann?

aftur um skólakerfið?

Því miður er ég ekki nógu vel lesinn í fræðunum hans en mig minnir að hann hafa verið með hugsun um kerfi í menntamálum sem byggðist á því að hver nemi hefði ávísun frá ríkinu á skólavist. Hann gæti framvísað henni hjá þeim skóla sem honum litist best á. Þannig vildi Milton leggja grunn að einkavæðingu í skólakerfinu ig skapa nauðsynlega samkeppni milli skóla. Þvert á það þegar Pisa könnunin er leyndamál þegar kemur að samanburði milli gæða skólanna.

Ef á að bæta kjör kennara þá verður að vera til kerfi þar sem pláss er fyrir hvata. Ég hef bent á það hér fyrr að væri raðað í bekki eftir námsgetu, þá væri ekkert til fyrirstöðu að kennari gæti teki að sér mun stærri bekki með tilheyrandi kaupauka. Nú og erfiðari bekki líka með kaupauka. Þessu er ekki svarað og haldið er áfram með sífellt færri nemendur, fleiri starfsdaga kennara og verkföll til að hækka smánarlaunin. Allt sem áður var er ómark og það er ekki einu sinni rétt hversvegna meira en þrjátíu nemendur gátu verið í landsprófsbekkjunum í den. Í stað þess er svarið að flýta þroska nemenda og senda þá útí lífið yngri að árum.

Það segir sína sögu þegar fyrrum friðarhöfðingja úr bæjarstjórn Kópavogs er ákaft fagnað sem forystumanni frmahldsskólakennara. Þeir sem til hennar þekkja búast seint við að sérstök sáttastefna verði í kjaradeilunni og má því búast við að hægt muni ganga. Einmitt þessvegna þarf að fara að dusta rykið af tillögum Friedmanns um uppskurð á stöðnuðu skólakerfi landsins.

 

Klofningur í Sjálfstæðisflokknum

er óskaland vinstripressunnar, allt frá Sigurjóni M. á Bylgjunni til Ríkisútvarpsins.

Aldrei þessu vant er ég pollrólegur yfir þessum tíðindum. Ég er svo sannfærður um smæð þessa klofnings að ég held að hann sé meira í ætt við flögnun en klofning. Svona eins og menn fá eftir sólbruna.

Kannski eigum við ekki að sýta það að Benedikt Jóhannesson, Sveinn Andri  og félagar reyni þetta.  En ég tel að þetta reynist þeim erfitt og ég hef nú tæpa trú á því að Þorsteinn Pálsson muni leiða þetta.

Reynslan í íslenskri pólitík er afgerandi á móti því að litlir hægriflokkar endist nema skamma ævi. En það eru alltaf einhverjir í stórum flokkum sem eru svo miklu sannfærðari en hinir að þeir geta ekki orðið undir í atkvæðagreiðslum. Og ekki verður málefnabreiddin björgulegri  hjá þessum nýja hægri flokki en hjá Samfylkingunni,- aðeins eitt mál á dagskrá fyrir utan einhverjar almennar skrautfjaðrir . Áframhald aðildarviðræðna við Evrópusambandið sem hafa ekki verið í gangi síðastliðin 2 ár er grunnstef hins nýja stjórnmálaafls.

Eigninlega er þetta fyrir mér svo utópísk röksemdafærsla að ég skil hana ekki. Ég trúi því ekki að í pakkanum sé annað en skrifað stendur hjá ESB sjálfu. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki svikið neitt þegar hann vill slíta viðræðum formlega. Það er Landsfundarsamþykktin sem gildir hvað sem einstakir menn hafa láti'ð á sér skilja án þess að ég hafi heyrt það.

Ef til vill er það nauðsynlegt að þessi flögnun utanaf Sjálfstæðisflokknum fari fram þó alltaf sé það sorglegt að menn vilji ekki lengur kjósa þær hugsjónir sem flokkurinn stendur fyrir og hafa ekki breyst síðan 1929.  

Verkfallsréttur

opinberra starfsnmanna gengur ekki upp. Það er alveg sama hvernig ég velti þessu fyrir mér, þá er mín niðurstaða sú sama. Opinberir starfsmenn geta ekki farið með verkfallsrétt.

Ég er opinber starfsmaður þó ég stimpli hvergi inn né einhver sakni mín þó ég  mæti ekki. Ég get ekki lifað á þeim launum sem ríkið skammtar mér sem ellibelg. Ég er þessvegna upp á sjálfan mig kominn hvort ég horfell eða ekki. Ég þarf að greiða fyrir mig hlutfallslega mikla skatta af minni starfsemi til ríkisins. Peninga sem mig sárlega vantar til að komast betur af.

Get ég boðað og farið löglega í verkfall og hætt að borga skatt nema það verði samið við mig? Get ég varnað skólabörnum inngöngu í skólann sinn nema samið verði við mig? Get ég stillt mér upp á umferðargötu og lokað henni. Sagt við lögregluna að hér sé verkfallsaðgerð í gangi, fólk verði að fara aðra leið. Get ég sett truflanasendi í gang til að trufla fjarskipti? Hætti ekki nema samið verði við mig?

Af hverju eru ellibelgir ekki viðurkenndir samningsaðilar? Vegna skorts á þvingunaraðgerðum?

Af hverju geta kennerar notað nemendur sína, sem ríkinu er skylt að uppfræða, sem þvingunarmeðul? Af hverju geta flugumferðarstjórar notað flugumferð sem þvingunartæki fyrir sjálfa sig? Reagan sagði að þeir gætu það ekki í USA.  Hefur einhver heyrt af verkfalli í Bandaríkjaher? Eða í skólunum þar? Hjá FBI? Slökkviliðinu í New York? Af hverju höfum við þessa sérstöðu hér?

Ég held að núverandi kennaraverkfall eigi ekki að leysa nema samið verði um að þetta sé síðasta verkfallið. Standi það enn í haust þá verðum við að endurskipuleggja allt kerfið.  Með  valdboði ef með þarf. 

Það er ekki hægt að reka þjóðfélag  þegar minnihlutar sætta sig ekki við að vera í minnihluta og grípa til þvingunaraðgerða gegn meirihlutanum. Það er eitthvað að þeim leikreglum sem um þetta gilda.

Sjálfstæðisflokkurinn getur ekkert gert ef einhverjir félagsmenn kljúfi flokkinn og stofni nýjan. En á hann að afhenda þeim hlutfallslega  af eignum gamla flokksins? Annars loki þeir dyrunum að Valhöll?

Menn geta sagt upp og farið úr sínu starfi.   En þjóðfélagið getur ekki búið við þennan svonefnda verkfallsrétt lengur. Hann er forneskja.

 

 

Woodstock

myndin sem sýnd var í kvöld fannst mér i raun stórkostleg. Hún vekur upp eftirsjá að maður skyldi vera svona skver alla æskuna að maður komst aldrei á svona algeran trylling. Ekki á Hróarskeldu eða þjóðhátíð í Vestmannaeyjum. Maður var fæddur of snemma fyrir þessi tækifæri öll.

Þó komst ég á Laugarvatn sem harmonikkuspilari í bragganum sem pjakkur og því gleymi ég aldrei. Við söfnuðum tómum brennivínsflöskum og seldum því við höfðum þá aldrei smakkað það. Einn okkar fékk að kyssa eldri stelpu í tjaldi og við hinir vorum auðvitað grænir. Maður leit aldeilis upp til eldri unglinganna sem áttu heiminn þarna. Rómantíkin var allstaðar. Þarna voru Edda og systir hennar, Böðmóðstaðasystur, Clausensbræður, Andrés á Hjálmsstöðum, Kallinn Pú, Sabú, og Óli blaðasali í fríi. Ólgandi mannlif um sumarnótt í þurru birkikjarrinu. Allt í friði og kærleika.

Ég hreifst því í dag sem gamall maðr af þessu framtaki æskumannanna í Woodstock sem gerðu þetta. Hluti af árangrinum var skuggi VietNam-stríðsins. Unga fólkið var að vakna til pólitískrar vitundar um að slifsiklæddir kallar eins og Johnson hefðu ekki endilega rétt fyrir sér eða leyfi til að senda það nauðugt til að drepa fólk. Að hugsa sér hvað maður var fylgispakur við hina réttu stefnu og hlustaði lítið á grasrótina.

Eftir Woodstock finnst mér að  erfiðara hafi reynst að ljúga að fólki i jafn stórum stíl og áður. Ég held að Hitler hefði ekki náð sínum árangri með eftir Woodstockfara í Hitler-Jugend eða þá Stalín með sitt trúboð meðal íslensks æskulýðs eftir þann viðburð. Við hneykslumst svo seinna á Eldborgarhátíð og fleiri æskulýðssamkomum með öllum óhjákvæmilegum uppákomum. En er  þetta ekki kraftbirtingarhljómur guðdómsins og æskufjörsins? Þurfum við ekki bara meiri skilning á því hvað er að vera ungur þó bara einu sinni sé? 

Eigum við ekki að hætta að hneykslast á Woodstock og þeim hátíðum sem á eftir fylgdu? Var ekki Woodstock í raun stórpólitískur atburður sem leiddi síðar til falls múrsins meira en margt annað?