Steinar úr glerhúsum

er kannski eitthvað sem maður mætti hugleiða.

Guðlaugur Þór sætir nú mikilli aðsókn í DV. Það er hin mikla glerborg sannleikans og hreinleikans þar sem feðgarnir ríkja óskeikulir sem þeir á himnum.

Gunnar Anderson hefur kært Gulla til saksóknara fyrir áratugsgamalt mál. Gunnar er reiður útí Gulla og kennir honum um ófarir sínar. Með réttu eða röngu?

Mál þeirra byrjar á því að Guðlaugur setur út á rekstur Steingríms á SpKef og Byr. Reksturinn á þeim fyrrnefnda fór úr því að vera lítillega undir 8 % CAD í það að kosta skattgreiðendur 25 milljarða eftir rekstur Steingríms í 3 ár. Gulli spurði af hverju FME hefði ekki gert athugasemdir við rekstur banka með ófullnægjandi CAD hlutfall?

Gunnar brást reiður við þessum sannnleika og lét finna handa sér gögn um gömul viðskipti Gulla við Búnaðar-og Landsbanka með hlutabréf í Swiss Life og fékk menn til að koma þeim í DV. Þau viðskipti voru nú finnst manni stormur í vatnsglasi sem Gulli græddi ekki mikið á. Hann hefur raunar lagt þau spil á borðið opinberlega.

Upp komst um Gunnar við óleyfilegt athæfi hans í þessum njósnunum um Gulla svo og það að hann hafði ekki gert stjórn FME að þeirra mati fullnægjandi grein fyrir fyrri störfum sínum hjá Landsbanka sem tengdust viðskiptum við aflandsfélög sem þeim þótti ekki latína fyrir yfirmann fjármálasiðferðis í landinu hvort sem það skiptir nú máli með svona gömul mál. Fyrnist aldrei neitt fremur en íslenskt gjaldþrot? Gunnar heldur því fram að Gulli hafi staðið á bak við upprifjun stjórnarinnar.

Allavega var Gunnar svo rekinn af stjórninni, greykallinn, eftir annars góð störf hjá FME þar sem hann lagði fram margar ákærur á hendur útrásarvíkingum og álíka aðilum. Margir telja að Gunnar sé hinn hæfasti maður á sínu sviði.

Gunnar kennir Gulla um allt sitt vesen og velur tímann núna til að kæra hann fyrir viðskiptin með bréfin sem Sigurjón Digri blandast eitthvað í sem sumum finnst tortryggilegt af því bara. Alls ekki er sannað að það eitt þýði neitt misjafnt á þessum tíma og ekki hefur Sigurjón verið sakfelldur fyrir þetta mál fekar en Gulli.

Gulli hefur lagt fram bókhaldið yfir dýru prófkjörsbaráttuna við Björn. Samfylkingarframbjóðendurnir hafa dregið það. Samfylkingin hefur ekki heldur skilað yfirliti yfir fjárreiður sínar eins og Sjálfstæðisflokkurinn sem DV fordæmir fyrir fjármálaspillingu.

Gulli hjólaði i Björn Bjarnason og felldi hann í frjálsri prófkjörsbaráttu. Björn segir að það hafi verið gert með Baugsfé og matargjöfum. Gulli fékk líka aura þaðan, það er viðurkennt. Á þeim tíma var svona fjáröflun leyfileg. Gulli var bara duglegri en aðrir að safna púðri. Hjólaði ekki Davíð í Þorstein á sínum tíma? Eru menn eitthvað heilagir í pólitík? Eiga menn stólinn sinn?

Svo var hann líka duglegur að safna fyrir síblánkann Sjálfstæðisflokkinn. Fékk aura frá Landsbanka Björgólfanna sem Bjarni skilar til þrotabússins og erlendra vogunarsjóða þá væntanlega líka. Nú er víst búið að veðsetja Valhöll vegna peningaleysis. Samfylkingin skilar engu af svipuðum fjárhæðum sem hún fékk og svarar engu. Það er ekki sama Gulli og séra Gulli.

Þeir sem nenna að flokka frambjóðendur eftir fortíð þeirra frekar en skoðana þeirra og málflutning eru í vanda í íslenskri pólitík dagsins. Þessi er ómögulegur, hann gerði þetta eða hitt. Svo eru aðrir sem gerðu ekki neitt og aðrir sem eiga kannski eftir að gera eitthvað. Það skiptir ekki máli hvað menn vilja gera í málefnum þjóðarinnar í dag. Ekki hvað er mest aðkallandi? Ekki hvernig á að bjarga þjóðinni frá þeirri helstefnu sem núverandi ríkisstjórn hefur rekið þjóðinni til stórtjóns.

Ég hélt að framtíð og heill þjóðarinnar skiptu þig og mig meira máli. Það er þó Gulli, hvernig sem allt veltur, sem hefur barist manna harðast gegn því að skilanefndir bankanna setji landið á hausinn gjaldeyrislega um langa framtíð. Hann vill setja bankana á hausinn og borga út í íslenskum krónum-einhverntímann. Sem tel ég líka að verði að gera eigi að bjarga okkur frá glötun. Þesvegna hlusta ég á Gulla án þess að tilheyra hans innsta hring sérstaklega.

Gulli hefur svo allir sjá gengið fram fyrir skjöldu að gagnrýna Steingrím J. og tiltektir hans á fjármálasviðinu. Er hann óhelgur í augum kjósenda Sjálfstæðisflokksins fyrir það? Hefur Gulli verið ákærður fyrir brot í starfi? Hefur hann sætt opinberri rannsókn? Svarið er nei. Það er fyrst í þessari viku sem hann er kærður af Gunnari.

Er þetta með glerhúsið og steinana eitthvað til að hugsa um í prófkjöri morgundagsins?

Er það tilviljun?

að fyrrum forstjóri Fjármálaeftirlitsins notar prófkjörsvikuna hjá Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík til að kæra Guðlaug Þór fyrir kaup á bréfum í Swiss Life af Búnaðarbankanum sem svo Landsbankinn heimtaði að fá að kaupa af Guðlaugi?

Lítilsháttar hagnaður Guðlaugs talinn fram til skatts og viðskiptin liggja öll á borðinu. Hafa menn velt því fyrir sér hversvegna forstjórinn fyrrverandi kærir akkúrat núna en ekki á þeim árum sem hann sat í embætti? Bar honum á þeim árum ekki þá samkvæmt erindisbréfi sínu að uppræta fjármalaspillingu hvar sem hennar yrði vart? Hann kaus að kæra Guðlaug ekki á þeim tíma þó að honum væri greinilega vel kunnugt um málið allan tímann. En hann hugsar sig skyndilega um og velur fyrir tilviljun rétta augnablikið sem kemur Guðlaugi verst?

Er þetta ekki mikil samviskusemi sem menn sjá hjá forstjóranum, að hann hættir ekki að vinna að Fjármálaeftirlitinu þó búið sé að segja honum upp? Er það ekki lofsvert þegar menn taka vinnuna með sér heim og hætta ekki að vinna þó þeir séu hættir að fá borgað fyrir að vinna? Menn sem berjast fyrir réttlætinu og sannleikanum þó búið sé að stimpla út?

Og ekki dregur vinur forstjórans á Dagblaðinu af sér við að upplýsa almenning um málareksturinn þessa vikuna. Það blað veltir við hverjum steini í leita að sannleikanum sem kunnugt er. Í frekara mæli sýnist manni ef hann kemur Sjálfstæðisflokknum á einhvern hátt illa og getur gert frambjóðanda flokksins tortryggilegan.

Auðvitað skaðar þetta Guðlaug Þór í prófkjörinu, þar sem einhverjir kjósa hann ekki vegna þessa máls sem annars hefðu kosið hann og kjósa þar með aðra. Forstjórinn og DV geta vel við unað. Spurningin er hversu mikinn skaða Guðlaugur ber af þessu máli hvað sem svo líður útkomu þess í fyllingu tímans. Sýkna eða sakfelling breytir þar engu um og skiptir ekki máli, því skaðinn er skeður. Fáir munu taka eftir málalyktum þegar þær verða.

Frómt frá sagt finnst mér málið fremur ómerkilegt það sem ég sé við lestur gagnanna og get ekki séð neitt stórathugavert við það. Engu stolið, ekkert svikið undan skatti. Ekki einu sinni græddir peningar. Hvað er það þá? Guðlaugur hafði gagnrýnt rekstur ríkisins á Spkef og Byr og afskiptaleysi FME í því sambandi. Varð forstjóranum svona illa við þetta að hann kunni Guðlaugi litlar þakkir fyrir?

Við skattgreiðendur vitum alveg að þessi rekstur ríkisins á sparisjóðunum leiddi til taps fyrir okkur uppá 25 milljarða eða svo. Svo Guðlaugur hafði rétt fyrir sér að þetta ríkisbrölt hafði leitt til ófarnaðar.

Jú, það er hægt að hafa áhrif á prófkjörið hjá Sjálfstæðismönnum. Gróa á Leiti tekur við keflinu og enginn skyldi vanmeta þá gömlu.

Það verður ljóst á laugardagskvöldið hversu miklu menn trúa af boðskap þeirra DV og forstjórans fyrrverandi, sem var óvart rekinn úr starfi fyrir ólögmæt afskipti sín af þessu gamla máli Guðlaugs Þórs og bankanna. DV og siðferðisstandardinn þar ásamt endalausum drengskap ritstjórans er svo löngu þjóðkunnur að ekki þarf að fjölyrða um það frekar.

Ég lærði vísu af föður mínum fyrir margt löngu. Mig minnir að hann hafi sagt hana vera eftir vin hans Einar Sveinsson múrarameistara. Hún er svona:

Langi þig til að meiða mann
manst þó ekkert að segja um hann.
Kveiktu grun að gömlum sið
Gróa á leiti tekur við.

Stefán Fúle

er loksins orðinn fúll út í Íslendinga.

Hann segir þeim hreint út að aðildaviðræðurnar séu markleysa til þessa. Sem þær eru auðvitað þegar aðeins er rætt um þau atriði sem er hægt að ná samkomulagi um.

En þetta er auðvitað tímasóun þegar skugginn af sjávarútvegs-og landbúnaðarkaflanum vofir yfir.

Leggið spilin á borðið segir stækkunarstjórinn loksins. Við eigum að hætta þessari tilgangslausu peningasóun sem misbýður Evrópusambandinu jafn mikið og venjulegum Íslendingum sem borga brúsann. Það er hrein móðgun við Stefán og hans fólk að bjóða upp á slíkan dónaskap eins og Íslendingar sýna þessu ágæta sambandi. Með því að halda því uppi á snakki um einskisverða hluti þegar þjóðin vill ekki semja við aðra um auðlindirnar.

Stefán Fúle á skilið riddarakross fyrir framtakið. 

Eyðibýlastefnan

birtist í máli Harðar Arnarsonar í Landsvirkjun?

Styrkir ekki sæstrengur sem flytur alla orku Íslendinga úr landi milliliðalaust draumsýn sannara sósíalista um mannlaust Ísland? Skilar það ekki landinu sem næst því sem það var í árdaga áður en við spilltum því með okkar brölti og búsetu í 1000 ár?

Getum við almúginn ekki snúið aftur til Noregs? Er þörf fyrir aðra á Íslandi en vélgæslumenn Landsvirkjunar og mælaflesara? Er ekki hægt að flytja flest milliliðalaust til erlendra notenda og neytenda?

Er ekki eyðibýlið fagurt í ró sinni? Ekki eykur það á landbúnaðarvandann?

Máttur Mávsins

er svo mikill að ráðuneyti mávamála ráða ekki við það á einum mánuði að kortleggja flug hans um óravíddir.

Hvar hann tyllir sér niður á ferðum sínum eða hverja hann hittir er hulið leyndarhjúp. Varðar okkur líka eitthvað um það frekar en annað?

Hvert flýgur Jónatan Livingstone Mávur yfirleitt? Skyldi maður ekki ætla að hann leiti á vit máttarins mikla?

Jafnvel Árni Páll

er farinn að skilja það sem Guðlaugur Þór hefur verið að tuða um mánuðum saman. Nefnilega að skilanefndir bankana væru að undirbúa að setja Ísland í greiðsluþrot. Þeim er auðvitað vorkunn eftir að hafa verið tilkynnt um að Steingrímur J. Sigfússon, mesta fjármálaséní Íslendinga í samanlagðri kristni, að væri búinn að gefa nýju bankana til erlendra kröfuhafa, sem flestir vita núna hvers kyns eru svo þeir yrðu að semja um skuldaskil við þá.

Allir sem eitthvað hugsa sjá að þessi uppröðun gengur ekki. Gömlu bankarnir verða að fara í gjaldþrot og þeim skipaður skiptastjóri, sem tekur sér svo langan tíma sem þarf til að útdeila úr búunum í íslenskum krónum á hinn ruddalegasta hátt. Jafnvel Árni Páll er farinn að fatta þetta og sér að Íslendingar framleiða ekki nægan gjaldeyri fyrir greiðslur til erlendra þiggjenda bankanna úr hendi Steingríms.

En þetta jaml og japl og fuður er að leiða til þess að það er að verða of seint í rassinn gripið. Hinir erlendu aðilar sjá auðvitað hverslags vinglar eru hér við stjórn. Þeir eru því óðum að kaupa sig inn í valdastöður í íslensku atvinnulífi. Innan skamms geta þeir ráðið miklu um öll innanlandsmál okkar og efnahagsmál.

Það er langt í frá að við séum búin að bíta úr nálinni með afleiddan skaða af ráðleysisstjórnartíð þeirra Árna Páls og Steingríms J. Og skaðinn vex á hverjum degi meðan þeir sitja niðri á þingi með öðrum þingmönnum og þrátta um nýja stjórnarskrá Íslands til einnar nætur eins og rammáætlun.

Jafnvel Árni Páll er farinn að efast.

"

Guðlaugur Þór

er í framboði til prófkjörs Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.

Ég hef ekki atkvæðisrétt í því kjöri. En ef ég hefði hann myndi ég styðja Guðlaug Þór í það sæti sem hann sækist eftir sem er 2. sætið.

Fáir þingmenn hafa verið rægðir annað eins og Guðlaugur Þór. Að baki rógnum standa auðvitað þeir pólitísku andstæðingar sem óttast Guðlaug meira en nokkuð annað. Því hann hefur sýnt það og sannað að hann er með duglegustu og skarpskyggnustu þingmönnum. Oftlega veltir hann upp málum sem aðrir hafa enga eftirtekt veitt og málflutningur hans hefur ítrekað orðið til þess að þjóðarvá hefur verið bægt frá. Hann hefur látið skuldir heimilanna miklu varða og gengið fram fyrir skjöldu í því að reyna að leggja þeim málum lið.

Hann varaði fyrstur manna við því hvílík hætta stafar af svokölluðum nauðasamningum bankanna þar sem skilanefndir skipaðar handvöldu fólki eru að sýsla með gejaldeyrisgetu þjóðarinnar langt út yfir þolmörk í stað þess að gera búin gjaldþrota og deila útúr þeim í íslenskum krónum.

Guðlaugur hafði einn fjögurra þingmanna Sjálfstæðisflokksins þrek til þess að láta ekki kúga sig til að greiða Icesave llI atkvæði sitt á Alþingi sem það samþykkti en sem svo þjóðin kolfelldi í atkvæðagreiðslu. Hann mat það mál rétt sem fleiri þau mál sem krefjast almennrar dómgreindar og ískalds mats.

Guðlaugur sannaði það í ráðherratíð sinni að hann er maður röskur tl verka. Einn fárra ráðherra sem aflaði sér fylgis við störf sín og aðgerðir út fyrir flokk sinn. En fjöldi fólks úr heilbrigðisstéttum úr öðrum flokkum hefur lýst því að þau telji störf Guðlaugs hafa skarað fram úr störfum annarra sem gegnt hafa starfi heilbrigðisráðherra.

Guðlaugur var öðrum mönnum röskari við að safna fé til prófkjörsbaráttu sína.Það er satt. En það var fyllilega lögmætt á þeim tíma. Hann hefur gert grein fyrir ráðstöfun fjárins sem ekki verður sagt um ýmsa aðra sem fremst fara í andstæðingahópi hans.

Hann felldi Björn Bjarnason í prófkjöri sem er ekki svo auðveldlega fyrirgefið þó árin líði. Hann safnaði fé fyrir Sjálfstæðisflokkinn sem er síblánkur. Honum er sjálfum brugðið um persónulega spillingu fyrir að hafa leitað til óvinsælla aðila með framlög til flokksins síns.

Hann er sakfelldur meðal almennings fyrir margt sem hann kom ekki nálægt eins og gang ýmissa mála hjá Orkuveitunni.

En það er sama með Guðlaug og aðra þingmenn Sjálfstæðisflokksins. Hversu oft sem þeir útskýra málin þá vefst það ekki fyrir andstæðingunum að byrja bara aftur á sömu tuggunni eins og þeir hafi ekki heyrt neitt. Og af því að Sjálfstæðismenn eru ekki þeirrar gerðar að liggja í sífelldu persónuníði þá sleppa til dæmis þingmenn Samfylkingar og hún sjálf við alla skoðun þó ástandið sé þar jafnvel mun verra. Sjálfur nennir Guðlaugur því ekki að liggja sífellt í endurtekningum heldur vill fást við aðkallandi málefni sem ríður meira á fyrir þjóðina.

Ég vona að Sjálfstæðismenn láti Guðlaug Þór njóta sannmælis í prófkjörinu á laugardaginn. Sé hann metinn af verkum sínum og framgöngu í starfi sínu þá hefur hann sýnt það að hann er traustsins verður.

Guðlaugur Þór er heiðarlegur maður í hvívetna. Svo er hann skemmtilegur maður til viðbótar, fullur af fjöri, gríni og elskulegheitum.

Það geislar af Guðlaugi.

Hvernig í veröldinni

ætlar Seðlabankinn að útvega gjaldeyri til að borga hrægammasjóðunum?

Verðum við ekki að lýsa gömlu bankana gjaldþrota og leggja fram gríðarlega skaðabótakröfu í búin þeirra sem verður sett í forgang? Gera þau upptæk til ríkissjóðs vegna tjónsins sem bankarnir ullu allri þjóðinni með glæpsamlegu framferði sínu? Þarf ekki að setja Landsbankann bæði nýja og gamla á hausinn strax? Verður ekki Ríkið að sjá um spariféið og kvótakröfurnar?

Sköðuðu ekki bankarnir okkur? Þeir misnotuðu traust okkar. Þeir skulu gjalda.

Hanna Birna

skrifar grein sem grípur mig í Morgunblaðið. Grípum niður í greininni:

"Við þær aðstæður sem nú eru í stjórnmálum og samfélaginu almennt nægir ekki að boða breytingar og betri tíma. Stjórnmálaflokkar og stjórnmálamenn verða sjálfir að vera sú breyting, endurvinna það traust sem glatast hefur og hafa hugrekki til að fara nýjar leiðir og innleiða ný vinnubrögð.
Allt þetta getur Sjálfstæðisflokkurinn gert og á að gera... Sóknarfærin eru hugsjónir hans og það brýna erindi sem þær eiga við þjóðina nákvæmlega núna.

Brýnasta verkefni vetrarins er að tryggja að kjósendur viti nákvæmlega hvað muni breytast þegar Sjálfstæðisflokkurinn tekur við stjórn landsmála.
Grunnstefið er skýrt. Frelsi með ábyrgð á að ráða för; hið opinbera þarf að minnka umsvif sín og kostnað; ólíkir hópar og stéttir þurfa að vinna saman og almenningi og atvinnulífi á að treysta fyrir eigin ákvörðunum, lífi og framtíð.

Það á fyrir kosningar að kynna tímasettan verkefnalista fyrir næsta kjörtímabil. Þannig eiga kjósendur að vita hvernig og hvenær verður tekið af alvöru á skuldavanda heimilanna; hvenær og hvernig skattar verða lækkaðir; hvenær og hvernig óþarfa verkefni ríkisins verða lögð af og hvenær og hvernig almenningi og atvinnulífi verður á ný veitt frelsi til að nýta þau tækifæri sem hér eru...

....Ekkert stjórnmálaafl getur tekist á við þessi verkefni betur en Sjálfstæðisflokkurinn. En til þess þarf hann afgerandi umboð þjóðarinnar.

Umboð sem fæst ekki aðeins vegna þess að núverandi ríkisstjórn leysir verkefnin illa, heldur vegna þess að almenningur treystir því að Sjálfstæðisflokkurinn muni leysa þau betur en aðrir.

Þrátt fyrir að næstu mánuðir muni einkennast af umræðu um augljósan vanmátt ríkisstjórnarinnar, þá er viðfangsefnið mun stærra en árangursleysi hennar. Viðfangsefnið er framtíð þessa lands og fólksins sem hér býr.

Hið almenna vantraust í garð allra stjórnmálaflokka gerir það að verkum að þeir verða fyrst og fremst að sannfæra kjósendur um eigið ágæti og getu.....

... Sömu tækifæri bíða Sjálfstæðisflokksins sjálfs, ef hann verður breytingin sem hann boðar og endurspeglar eigin hugsjónir í öllum sínum áherslum, lausnum og starfi. Þannig nær öll þjóðin árangri."

Er það einmitt ekki svona ferskleiki sem okkur vantar? Tímasetja aðgerðir og leggja okkur sjálf undir? Segja hreint út: Ef við ekki stöndum við þetta þá höfum við brugðist og eigum ekki skilið traust ykkar?

Það er vandi að tímasetja svona áætlun. Við höfum ekkert við það að gera að fara að auglýsa tillögur fyrir hugmyndasnauða andstæðinga til að hirða upp.Við þurfum vandlega skipulagða baráttuáætlun. Landsfundur okkar í febrúar mun leggja línurnar. Talsmenn flokksins munu sjá um að kynna áætlanirnar í aðdraganda kosninga. Það er kjósendanna að velja hvort þeir trúi því sem forystumennirnir boða.

Ég hef ekki verið neinn sérstakur aðdáandi Hönnu Birnu til þessa og kaus hana ekki á síðasta Landsfundi. Hún er langt frá því sú eina sem getur talað mikið og vel. Við eigum fullt af hæfu fólki í Sjálfstæðisflokknum. En það er skylt að viðurkenna það sem vel er sagt og taka eftir hver segir.

Hanna Birna opnar þarna á sýn um hvaða vakning, ferskleiki og viðhorfskynning þarf að eiga sér stað hjá Sjálfstæðisflokknum fyrst og svo hjá þjóðinni í aðdraganda kosninga. Fyrir mitt leyti efast ég ekki um að hún meinar það sem hún segir í þessari grein.

Vonandi tekst okkur Sjálfstæðismönnum öllum að vinna þjóðina á okkar band með skýrri framtíðarsýn í fyllingu tímans. Hann Birna slær þarna tón sem mér líkar.

Óbreyttir borgarar

bíða bana á Gaza í árásum Ísraelshers. Fréttin í RÚV segir ótvírætt að Ísraelsher ráðist á saklausa óbreytta borgara. Hermenn gegn borgurum.

Eru einhverjir aðrir en óbreyttir borgarar á Gaza? Eru Hamas liðar ekki óbreyttir borgarar? Væri ekki auðvelt að finna þá ef þeir væru í einkennisfötum? Hversvegna eru hermenn, lögreglumenn,brunaliðsmenn í einkennisfötum?

Ef ég sæi að nágranni minn hérna í Vatnsenda væri farinn að skjóta rakettum yfir í Breiðholt hvað á ég að gera ef Breiðhyltingar skjóta til baka og hitta mig en ekki hann? Fara að skjóta sjálfur á Breiðholt? Hata alla Breiðhyltinga? Biðja nágrannann að hætta svo Breiðhyltingar verði ekki vondir við mig?

Hvað þá ef nágranninn segist vera að þessu til að æsa þá upp svo þeir skjóti á mig? Þá muni ég kannski verða vondur og ganga í lið með honum og fara að skjóta á Breiðholt? Ég hljóti að sjá að málstaðurinn er okkar megin því að Breiðholtið tilheyrði Vatnsenda hér áður fyrr. Við verðum að endurheimta Breiðholtið segir hann. Ef þú vilt það ekki ertu ættleri og svikari.

Ef ég klagi hann fyrir löggunni niðri í bæ muni hann berja mig og alla sem ég þekki? Hvað get ég gert? Ég sé svo sem alveg til hvers þessi skothríð hans leiðir. En ég þori ekki að gera neitt því hann er mesta ódó og er alveg vís til að berja mig.

Get ég flúið og flutt úr Vatnsenda? Hann bannar mér það alveg og Breiðhyltingar eru líka farnir að hata alla úr Vatnsendanum og loka öllum götum þangað. Mér er kannski ekkert illa við Breiðhyltinga en nágranninn segir að þeir séu vondir. Hann langi til að drepa nokkur stykki. Ekki að það breyti neinu fyrir hans málstað. En honum líður eitthvað betur.

Það verður að hafa það að mér líði verr og sé kannski drepinn. Farið hefur fé betra segir hann. Það er málstaðurinn og trúin sem skiptir máli segir hann. Ertu kannski ekki trúaður eins og ég. Þú veist hvað má gera við villutrúarmenn?

Nú ætla Breiðhyltingar að mynda hersveitir og koma og berja okkur í Vatnsendanum. Það verður nú saga til næsta bæjar. Við erum óbreyttir borgarar gegn einkennisklæddum her. Það muni nú líta aldeilis illa út í fréttum RÚV segir nágranninn. Við fáum fullt af samúð og kannski verða einhverjir vondir út í Breiðhyltinga. Kannski Garðbæingar geti orðið vondir út í Breiðholt ef við sendum nokkrar rakettur á þá?

Krafa okkar baráttumanna fyrir Vatnsenda er hinsvegar ákaflega sanngjörn. Þeir pilli sig úr Breiðholti sem tilheyrði Vatnsenda að fornu og láti okkur eftir landið. Þeir eru allir aðfluttir neðan úr bæ og eiga ekki ættir að rekja til Vatnsenda. Þá verðum við ánægðir? Eða hvað?

Það er ekki einfalt að finna lausn á þessu deilumáli. Það sjá allir hvar hinn rétti málstaður er. Er það ekki ljóst?