Pétur H. Blöndal og Magnús Orri

Schram voru að skeggræða á Útvarpi Sögu í dag um ESB.

Magnús er líklega 101 % Evrópubandalagssinnni. Hann tuggði í sífellu um nauðsyn þess að halda áfram aðildarviðræðum svo Íslendingar gætu tekið upplýsta ákvörðun um að sækja um aðild eða ekki.

Dr. Pétur benti á að Lissabon sáttmálinn lægi alveg fyrir. Þar í stæðu öll skilyrðin sem við yrðum að undirgangast. Það væru Íslendingar 300 þúsund talsins sem væru að ganga í Evrópusambandið sem er 530 milljónir manna en þeir væru ekki að ganga í Ísland.

Til viðbótar værum við að ganga í hernaðarbandalag auk tollabandalags gegn öllum heiminum og bandalagið myndi fara með öll okkar utanríkismál og auðlindamál uppfrá inngöngu.

Það væri borin von að Seðlabanki Evrópu myndi lána okkur fyrir snjóhengjunni, 1200 milljörðum í gjaldeyri sem yfir okkur vofði. Við myndum verða að fást við hana hvernig sem við færum að því. Og ekki treysti hann Seðlabanka Íslands til þeirrar úrvinnslu.

Magnús tuggði áfram rulluna um pakkann og skoðunina og hvernig ESB myndi láta okkur um stjórn fiskveiðanna. Við værum að taka upp öll lög ESB hvort ssem væri óséð á grundvelli EES samningsins. Með því að ganga inn hefðum við áhrif sem Pétur líkti við áhrif Raufarhafnar einnar og sér á Alþingi Íslendinga.

Hér er komið inná grundvallarspurningar. Höfum við eitthvað að gera í þessu EES samstarfi lengur? Erum við ekki þar bara okkur til bölvunar? Við erum búin að fá nóg af samstarfinu? Er þetta ekki bara hreint skíterí sem við erum að hagnast um miðað við fórnirnar sem við færum í fullveldisframsali? Hefur ekki flest löggjöf þaðan hefur orðið okkur til stórrar bölvunar það sem af er? Hrunið og allt það og hælisleitendafárið? Schengen plágan? JAR-ið í fluginu?Evrópustaðlarnir? Hver er ávinningurinn þegar allt er talið?

En Pétur tæpti á snjóhengjunni og að við kynnum að þurfa að grípa til neyðarréttar til að leysa úr henni.

Ég held að það sé meira en tímabært að Alþingi fari að hugsa alvarlega um það mál. Við erum með skilanefndahjörð forrétindafólks uppá tugþúsunda kaup á klukkutímann hver maður við að lofa hrægömmum heimsins að borga þeim út gjaldeyri úr þrotabúum bankanna? Öll afgangs gjaldeyrisöflun næstu 30 ára dugar ekki til að borga þá vitleysu sem þessar skilanefndir eru að skáka með. Við erum dæmd til áratuga þrældóms og gjaldeyrishafta ef þetta heldur svona áfram.

Hversvegna gerum við ekki tvöþúsund milljarða kröfur á stjórnir bankanna og látum dæma þjóðinni skaðabætur úr hendi þeirra. Gerum búin upptæk til ríkissjóðs. Enginn fær neitt upp í sínar kröfur. Neyðarréttur þjóðar sem hefur verið hlunnfarin. Skítt með umheiminn og allt álit hans. Hann jafnar sig því hann þarf á okkar fisk og auðlindum að halda. Án Þess jöfnum við okkur hinsvegar ekki.

Án þess að sýna ítrasta ruddaskap neyðarréttar í þessu tilviki er þjóðin glötuð fjárhagslega um áratugi. Við komumst aldrei út úr þessu annars. Það er því gersamlega fáránlegt að hlusta á fólk eins og Magnús Orra tala um að framselja fullveldi þjóðarinnar í hendur banka ESB og Þjóðverja. Þaðan mun ekki hjálpræðið koma.

Orustan um Ísland er rétt að byrja. Þökk sé Pétri Blöndal fyrir að tala máli þjóðarinnar svo skilst.

Stjórnlausar hækkanir

dynja yfir ríkisstjórnarlausan og varnarlausan almenning. Sjálbirgur forstjóralýður í ríkisapparaötum lifir sjálfstæðu  lífi og fer með almenning eins og skósólaleður.

Einn þóknanlegur stjórinn segir svo:

»Við seljum raforku eingöngu til heildsala og stórnotenda en ekki til almennings. Þetta hefur engin áhrif á sölu okkar til heildsölunnar, þar með talið til Orkusölunnar, Orkuveitu Reykjavíkur og HS Orku. Varðandi stóriðjuna þá erum við með fasta samninga við hana. Hækkunin lendir því á Landsvirkjun,« segir Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar, um áhrif verðhækkana Landsnets á reksturinn.Hækkunin nemur 9% til dreifiveita, eða almennings, og 20% til stórnotenda. Er tillaga Landsnets til Orkustofnunar sú að hækkunin taki að fullu gildi 1. janúar næstkomandi.Hörður segir Landsvirkjun hafa mótmælt hækkuninni.»Þetta skekkir tekjuskiptingu Landsvirkjunar og Landsnets.

Við höfum sent inn okkar athugasemdir, bæði fyrir hækkunina og eftir að hún var tilkynnt. Við höfum mótmælt henni og munum gera það áfram.

Spurður út í tekjuskiptinguna vísar Hörður í eldri samninga við stóriðjufyrirtækin. Þar hafi ákveðinn hluti verið eyrnamerktur raforkuflutningi og annar hluti raforkuframleiðslu. Með hækkuninni fái eignir sem tilheyri flutningshliðinni mun meiri tekjur en eignir sem taki þátt í raforkuframleiðslunni.»Það verður því þónokkur munur á tekjuskiptingunni. Á henni var nokkur munur áður en nú eykst hann enn frekar. Stór hluti af tekjunum verður látinn fylgja flutningshlutanum í stað þess að halda í svipaða skiptingu milli flutnings og framleiðslu, líkt og við töldum eðlilegt,« segir Hörður.

Spurður hvaða áhrif þetta hafi á arðsemi Landsvirkjunar segir Hörður það flækja málið að Landsnet sé hluti af samstæðu Landsvirkjunar; eignarhluturinn er 64,73%.»Hækkunin hefur því ekki mikil áhrif á samstæðuna en þetta hefur áhrif á áform um að skilja algerlega á milli fyrirtækjanna. Það verður erfiðara með þessu móti. Það kemur m.a. til af lánasamningum.

orsteinn Víglundsson, framkvæmdastjóri Samáls, Samtaka álframleiðenda, segir stjórnvöld ekki sýna álfyrirtækjunum velvilja.»Öll álfyrirtækin hér á landi hafa lýst yfir áhuga á stækkunum. Straumsvík hóf í sumar framleiðslu á verðmætari afurðum og undirbýr 20% framleiðsluaukningu, og viðræður standa yfir um framhald framkvæmda í Helguvík. Þá hefur Alcoa viðrað ýmsar hugmyndir um stækkun Fjarðaáls, auk álvers á Bakka sem hætt var við þar sem ljóst var að ekki fengist nægt magn raforku á samkeppnishæfu verði.Það virðist hins vegar vera andstaða við frekari uppbyggingu í áliðnaði. Þetta má m.a. sjá í ýmissi stefnumótun stjórnvalda, svo semOrkustefnu og Stefnu um erlenda fjárfestingu, þar sem skilaboðin hafa verið að lítt eftirsóknarvert væri að byggja frekar upp í áliðnaði.

iÞorsteinn heldur áfram. »Þá er ljóst að stjórnvöld eru ekki að stuðla að uppbyggingu á þessu sviði með áformum um framlengingu raforkuskatts, þvert á þá samninga sem gerðir voru við fyrirtækin í orkufrekum iðnaði fyrir þremur árum.Það er grafalvarlegt þegar ekki er hægt að treysta samningum við stjórnvöld. Slíkt grefur verulega undan trúverðugleika stjórnvalda hvað varðar erlenda fjárfestingu hér á landi. Þá bætir ekki úr skák að Landsnet hefur boðað 20% gjaldskrárhækkun á flutningi raforku til stórnotenda frá næstu áramótum, á sama tíma og flutningskostnaður fyrirtækisins hefur lækkað að raungildi um 60% á megavattstund frá því fyrirtækið hóf starfsemi sína.Fyrirtækið vísar þar til nýrrar reglugerðar atvinnuvegaráðuneytisins. Það er hins vegar ljóst að rekstrarkostnaður fyrirtækisins réttlætir ekki þessa hækkun og raunar hefði verið full innstæða fyrir lækkun gjaldskrár. Að okkar mati er hér um óheimila skattheimtu af hálfu stjórnvalda á orkufrekan iðnað að ræða. Við höfum ítrekað bent á það í samtölum við stjórnvöld en ekki haft erindi sem erfiði. Við höfum því neyðst til að kæra þessa niðurstöðu til úrskurðarnefndar um raforkumál,« segir Þorsteinn.Spurður út í hækkun Landsnets segir Þorsteinn að þar sem flutningskostnaður sé innfalinn í flestum núgildandi raforkusamningum lendi kostnaðarhækkunin að stærstum hluta á orkufyrirtækjunum. Annað gildi um ógerða samninga. Hækkun raforkuflutnings langt umfram kostnað sé ekki til þess fallin að auðvelda gerð nýrra orkusölusamninga."

Enginn spáir hið minnsta í hag almennings. Elítan þvælir svona stjórnlaust um sín innri mál.Enginn hefur áhrif á áform Landsvirkjunar um aðskilnað og bla bla. 

Skjaldborg Steingríms og Jóhönnu um heimilin  er eins og annað sem eftir þau liggur.

Rjúkandi rúst og stjórnlausar hækkanir ríkisbubbanna .

Vændisstofa

"Stefnt er á að  setja á fót sérstaka Vændisstofu(Happdrættisstofu) sem ætlað er að hafa umsjón með kynlífsstarfsemi(veðlánastarfsemi.( Rekstur hennar verður byggður á gjaldi sem tekið verður af kynlífs-og mansalsþjónustu(veðmála- og happdrættisfyrirtækjum).

Ögmundur segir að gjaldið verði 0,8% af hreinum rekstrartekjum fyrirtækjanna, eftir að búið er að greiða út vinninga. Búist er við því að það skili um 50 milljónum króna til rekstrar stofnunarinnar. Um helmingi þess fjármagns verður varið til forvarna, í rannsóknir á kynlífsstarfsemi(veðmálastarfsemi) og í meðferðir við kynlífsfíkn(spilafíkn.)»Greiðslukortafyrirtækjum verður gert óheimilt að annast milligöngu fyrir erlendar veðmálasíður. ...Vædiskaup(Netspilun) á erlendum kynlífssíðum(veðmálasíðum) verður ekki óheimil þó að greiðslukortafyrirtæki megi ekki hafa milligöngu í slíkum viðskiptum.Að sögn Ögmundar verður hlutverk Vændisstofu(Happdrættisstofu) að sinna eftirliti. Eins verður hún í ráðgefandi hlutverki fyrir löggjafar- og framkvæmdavaldið og mun annast skipulag með forvarnarstarfsemi. »Síðan hef ég jafnframt í hyggju að leggja fram frumvarp á næsta ári sem kortleggur þessa starfsemi til framtíðar. Það er hvernig við sjáum þessa kynlífsstarfsemi(veðmálastarfsemi) þróast,« segir Ögmundur. Hann segir uppbyggingu frumvarpsins vera að norskri fyrirmynd.Ögmundur segir að menn hafi getið sér þess til að á milli 1,5 og 2,5 milljarðar fari árlega úr landi vegna kynlífskaupa(fjárhættuspilunar á netinu.)

Aðspurður segir hann kynlífsfíkn(veðmálafíkn) vera vaxandi vandamál en hann hafi ekki tölfræðilegar upplýsingar sem hann geti bent á því til stuðnings. »Við höfum almennar lýsingar frá sérfræðingum á Norðurlöndum sem segja svo vera,« segir Ögmundur. »En við höfum tölur þess efnis að menn verji í hríðvaxandi mæli fjármunum í kynlífskaup(netspilun). Ef kynlífsfíknin(spilafíknin) er í einhverju hlutfalli við notkunina má ætla að vandinn aukist í samræmi við það,« segir Ögmundur."

Þetta er nýjasta og aðeins stílfærða fréttin af framkvæmdum Ögmundar úr Mogga. Hans vísdómur um stofnun ríkisapparata er yfir allan þjófabálk hafinn.

 

Vændi

er ekki eitthvað sem er að berast hingað með nígerískum barnshafandi konum. Það er velþekkt íslensk atvinnugrein. Þó að þær velmeinandi erlendu og innlendu konur sem töluðu mikinn í RÚV í kvöld sneiddu fram hjá tilvist þess. Vita þær ekki að vændi er víða löglegt? Vilja þær fá karlmenn til að hæta að kaupa vændi til að útrýma því? Skýrir ekki Morgunblaðið frá því að Danir ætli að verja 150 milljónum til að fá konur til að hætta í vændi? Greinilega auðvelt?

Hvernig komust þessar nígerísku konur inn í landið? Er það ekki eitthvað til að spyrja um áður en farið er út í frekari umræður? Hversvegna er skilríkjalaust fólk ekki sent úr landi? Hversvegna eru skjalafalsarar ekki sendir úr landi? Hversvegna er fólk með næma smitsjúkóma til viðbótar því ekki sent úr landi?
Smitsjúkdómalæknir rekur um helming nýgengis HIV á Íslandi til útlendinga.

Er ekki innflutt vændi bara hluti af stærra vandamáli Íslendinga?

Fyrir hvað stendur?

frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins?

Stundum verð ég algerlega furðu lostinn að lesa eða hlusta á útskýringar vinstri spekinga eins og til dæmis Stefáns Ólafssonar prófessors á málefnum Sjálfstæðisflokksins.

Spurningar sem hann leggur fram á bloggi sínu eins og "Fyrir hvað stendur Hanna Birna...?" eru svo barnalegar að tæplega er hægt að svara þeim.

Þó að það sé borin von að Stefán Ólafsson og álika menn geti skilið það, þámá nefna hér að í Sjálfstæðisflokknum eru menn kjörnir til að fara fyrir stefnu flokksins sem er mótuð á landsfundi. Þar talar Hanna Birna eins og aðrir auðvitað fyrir sínum skoðunum og áherslum og greiðir atkvæði eftir þvi. Vinnur fólk á sitt band eða fær aðrar hugmyndir. En hún stendur svo auðvitað fyrir flokksstefnunni út á við og fer eftir henni sem stjórnmálamaður í dagsins önn.

Hanna Birna og aðrir frambjóðendur eiga auðvitað sín áherslumál og áhugasvið óháð því. Hún stendur fyrst og fremst fyrir Sjálfstæððisstefnuna eins og aðrir flokksmenn og hefur meiri áhuga fyrir einum málaflokki en öðrum. En pólitík er vinna og þar fyrir utan hópvinna. Það eru flokkar sem taka á málum og koma þeim í gegn. Ekki bara stórstjarna eins og Hanna Birna heldur líka samflokksmenn hennar.

Þetta eiga kommar skiljanlega erfitt með að skilja. Þeir og aðrir slíkir halda alltaf að stjórnmálamaður eins og Maó til dæmis, sé sjálf stefnan. Hún sé stefna allra kommúnista. Þegar Maó drepur 10 milljónir eða 20 þá er það samt ekki endilega stefna flokksins eða allra kommúnista heldur prívatglæpaverk Maós.

Stjórnmálamenn Sjálfstæðisflokksins eru kjörnir en komast ekki til valda eins og ráðamenn í kommúnistaríkjunum hvað þá að þeir sæki sér þangað fyrirmyndir.

Stefán Ólafsson virðist mér hafa verið í nokkuð stöðugri afturför í víðsýni síðan hann talaði við Milton Friedmann hér um árið og var þá einna skynsamastur viðmælenda hans. Er það af því að hann er búinn að finna hvaða tónar seljast best til þeirra stjórnmálafla sem í seinni tíð vilja kaupa hans þjónustu sem ráðgjafa? Prófessorslaun eru víst ekki svo há að ekki veiti af viðbótartekjum.

Fyrir hvað stendur þá maður og álitsgjafi eins og til dæmis Stefán Ólafsson?

Hvað var hann að vilja?

hann Göran Persson með heimsókninni? Gefa okkur 20000 evru þóknun sina eftir sem hann tekur á fyrirlesturinn? Tala við Samtök fjárfesta um ágæti þess að ganga í Evrópusambandið? Nú sé runnið upp tækifæri að milda afstöðu Sjálfstæðisflokksins í því máli eftir prófkjörin?

Sænskt blað spyr þann 14. júlí 2011: "

Trots krisen i Europa anser förre statsministern Göran Persson att Sverige ska gå med i valutaunionen. På sikt tror han en gemensam skattepolitik och högre pensionsålder i euroområdet är oundvikligt?"

Göran Persson svarar; "Vi går mot en europeisk federation. Det kanske ligger 30 år bort, men det är inte lång tid när vi talar om den här typen av stora förändringar,"

Hérna segir hann hinsvegar:

"Það er rétt að nú er talað fullum fetum um sambandsríki. Sjálfur er ég ekki hrifinn af slíkri þróun og hef aldrei verið. En með þessu er varpað upp grundvallarspurningunni: Ef við viljum Evrópusamband sem virkar, sem tryggir hagsæld og ýtir undir þróun verðum við líka að vera með pólitískt skipulag sem gerir þetta kleift "

Fyrir fjórum árum lagði Persson áherslu á að takast yrði strax á við brýnustu verkefnin hér eins og endurskipulagningu bankakerfis, baráttuna gegn fjárlagahalla, ef til vill hækka skatta en efla samt atvinnulífið eftir mætti. En forðast bæri pólitísk átök og nýjar kosningar, nýja ríkisstjórn..

Svo segir hann "Í fyrra festu Svisslendingar gengi frankans við evru, ekki vegna þess að frankinn væri of lágur, gengi hans var of hátt! Kannski horfa fleiri lítil ríki með opið efnahagskerfi fram á sams konar vanda, sömu áhættu og þeir?"

"Krónan varð á sínum tíma of sterk og það olli ykkur erfiðleikum. Gjaldmiðill getur orðið vandamál í sjálfu sér og þá verðið þið að gera eitthvað.
Þetta gerist allt svo hratt og við erum svo fljót að gleyma.
Nú er gengið lágt hjá ykkur en þið gleymið að fyrir ekki svo löngu var vandinn of hátt gengi.

Það eina sem þið vitið með vissu er að ef þið viljið lifa hér góðu lífi verðið þið að vera með öflugar útflutningsgreinar. Ef gjaldmiðillinn verður einhvern tíma aftur of öflugur eruð þið komin í sama vandann."

"Núna þurfa þeir að halda áfram með næsta skrefið, takast á við gjaldeyrishömlurnar, endurskapa skilvirkni í opinbera geiranum. Þetta er mikið verkefni. En ef mönnum á að takast þetta verða þeir að starfa saman. Finna verður lausnir sem njóta víðtæks, pólitísks stuðnings af því að það er enn kreppa í efnahag Íslands."

Lesa menn þetta öðruvísi en að Samfylkingin verði að vera fram í stjórn og samstarfi? Það gangi ekki að Íslendingar standi fyrir utan ESB og að Íslendingar verði að ganga þangað inn?

Hver pantaði þennan Persson? Hvað var hann að vilja raunverulega?

Á fésbókinni er sögð "mokveiði

á þorski í Barentshafi og gaman að lesa Fésbókarstatusa íslenskra sjómanna á norskum skipum sem hafa komið sér úr landi og gera það nú gott á skipum Noregskonungs. Einn sem er nýfarinn út á frystitogara við Vonarey skrifaði eftir næturvaktina í morgun: "Algjört blóðbað hér við Vonarey, togað í 15-20 mín, látið svo reka, komin 400 tonn uppúr sjó, 350 tonn eftir...líf og fjör." Aðrir Íslendingar á litlum línubát fylltu skipið eftir eina lögn og komu drekkhlaðnir inn fyrr í dag. Það eru frjálsar þorskveiðar hjá norska strandveiðiflotanum fram að áramótum..."

upplýsir Magnús Þór Hafsteinsson.

Annar sjómaður segir að það sé sama á miðunum hér. Það er bara bannað að veiða meira vegna kvótans.

Eru það sameiginlegir hagsmunir kvótagreifanna, Hafró og bankanna að halda kvótaverðinu uppi með því að veiða ekki fiskinn ?

Úthlutað úr Milestone

80 milljónum?

Verða sektargreiðslur æðstu stjórnenda og skaðabætur ekki forgangskröfur í bú fyrtækja reyfaranna sem réðu þeim?

Hvernig er bara hægt að vera að borga út úr búunum áður en búið er að dæma þá glæpamenn sem komu þeim í þær stöður sem eru búnar að koma öllu samfélaginu á vonarvöl? Gætu sektargreiðslur ekki numið hærri upphæðum en því sem til er í búunum?.

Eru ekki þrotabú bankanna í svokölluðum nauðasamningum sem sýnast ætla að tortíma þjóðinni? Duga þau yfirleitt fyrir sektum og skaðabótum á hendur hinna ábyrgu?

Er bara úthlutað án þess að ríkið kyrrsetji eitthvað vegna réttmætra krafna?

Hundraðkallar

eða jafnvel tíkallar detta manni í hug þegar maður les atkvæðatölur í prófkjörum vinstrimanna eða fléttum þeirra sem gilda þó ekki ef tvær konur liggja saman.

Forystumenn vinstrimanna í stjórnmálum samtímans eru gjarnan valdir af svona tveimur hundruðum fólks þegar vel lætur. Nema auðvitað Össur sem nær þó ekki þúsundkalli. Þetta lið blæs sig svo út og þykist vera valið af þjóðinni til að höndla með fjöregg hennar. Og auðvitað sjálfskipað til að hreyta fúkyrðum í frambjóðendur sem berjast um mörgþúsundkalla í galopnum kosningum.

Er úr vegi að fólk velti fyrir sér hvað er í rauninni á bak við margt stórmenni samtímans af vinstra kantinum? Troða ekki örfá atkvæði í þröngum sérvitringaklúbbum þessu fólki í fremstu víglínur sjórnmálanna? Hversu langt kæmist þetta fólk ef um einhverja raunverulega hæfileikasamkeppni væri ræða? Heldur svo einræður á öllum tapsvæddum rásum um draumsýnir sínar og áform.

Átakanlegt dæmi var að hlusta á Ólínu Þorvarðardóttur útlista meginstef jafnaðarmennskunar á Sprengisandi Bylgjunnar. Sem er einfaldlega að skattleggja og eyða. Hversu miklu betra það væri fyrir Grímseyinga að fá að borga nítíumilljónir í veiðigjald sem þeir fengju svo margfalt til baka þegar hún væri búin að hantéra þær. Það er hinn einfaldi kjarni málsins í stjórnmálum. Stjórnlyndið eða frjálshyggjan.

Tíkallar, hundraðkallar og svo þúsundkallar. Er ekki einhver munur á fákeppni og fjöldahreyfingum?

Tímamót

eru nokkur að verða í stjórnmálum.

Vilhjálmur Bjarnason og Brynjar Níelsson blanda sér í slaginn um toppsætin hjá Sjálfstæðisflokknum, án ættartengsla eða vinabanda við elítuna, sem gárungar nefna flokkseigendafélagið. Fara inn á allt öðrum forsendum en flokksstreðararnir hafa farið til þessa. Á sjálfum sér bara. Töffarar sem fólk trúir að láti ekki mokka sig þegar sannleikurinn er í borði.

Hanna Birna skýst upp á stjörnuhiminn Sjálfstæðisflokksins sem kona sem ætlar ekki að biðjast afsökunar á nærveru sinni í karlaklúbbnum. Hún varpar löngum skugga til landsfundar eins og Clint Eastwood í Dollaramynd sem ríður einn inn í bæinn og menn fá strax á tilfinninguna að tíðinda sé að vænta. Prófkjörin hjá Sjálfstæðisflokknum kunna að vera upphaf meiri tíðinda eins og var venjan var í Dollaramyndunum. Þeir sem á þorpskránni sitja fyrir verða að horfast í augu við nýja tíma. Misfúlir að sjálfsögðu. Vandamálin blasa við og eru þekkt. En í þessari væntanlegu mynd er enginn leikstjóri né handrit. Í henni verður hver að fljúga sem en fjaðraður til Landsfundarins í febrúar.

Það er að vonum að Egill Helgason smali saman sérfræðingum sínum í málefnum Sjálfstæðisflokksins til að ræða framtíð Hönnu Birnu og Bjarna Benediktssonar. Ég eiginlega vorkenndi Stefaníu Óskarsdóttur að sitja svona dannaða og vel til hafða að þurfa að sitja innan um þessa slifsislausu spekinga og mannvini með eða án hatta. Hún hefði sómt sér betur í drottningarviðtali eins og Birgitta fékk (sem er víst núna orðinn alvöru sjóræningi í úníformi) en að leggja á hana þessar truflanir af hálfu hinna frómu spekinga.

Stefanía hélt samt málunum nokkuð í fókus og missti ekki þráðinn meðan hinir óðu reyk og myrkur í örvæntingarfullri leit að réttlætingu fyrir því að allt væri í voða hjá Sjálfstæðisflokknum en eiginlega hefðu hvorki Samfylkingin né VG beðið nokkurn hnekki í leiksýningum sínum til vals á framboðslistum.

Mikið er annars þessi Silfurþáttur Egils að verða fyrirsjáanlegur frá sunnudegi til sunnudags vegna einhæfs vals hans á viðmælendum. Menn hafa helst sætaskipti í þáttunum en annars er sama hringekjan frá mánuði til mánaðar með sömu tugguna um vandamál Sjálfstæðisflokksins eða jafnvel einhvers fjórflokks sem enginn skilur nema Pétur á Sögu. Hugsanlega er líka orðin lítil eftirspurn eftir að taka þátt í þessum samkundum.

Talsmenn VG viðurkenndu þó að þeir ættu í einhverjum tilvistarvanda þar sem að aðsókn að forvali flokksins er fallin niður í örfá hundruð. En svo fámenn félög er varla hægt að kalla lengur stjórnmálaflokk fremur en einhverskonar átthagafélög eða fuglaskoðunarfélag.

En eitt á þetta fólk sameiginlegt er það, að það hefur áhyggjur af því hvernig þeir geti gert sig til í augum Sjálfstæðisflokksins eftir kosningar? Hvað þeir geti borið til bússins af góðmeti úr fyrri stjórn? Það er skiljanlegt að vinstrimenn á Íslandi séu í tilvistarvanda. Þeim er ljóst að eftirspurn eftir þeirra leiðsögn fer hraðminnkandi.

Sjálfstæðisflokkurinn sjálfur stendur svo greinilega líka á einhverjum tímamótum með val á fulltrúum. Það eru allnokkrar breytingar og tímamót í aðsígi í innan hans. En stjórnmálabreytingar í næstu framtíð verða hinsvegar engar án aðkomu Sjálfstæðisflokkins. Það gera jafnvel áköfustu vinstri menn og sérfræðingar Egils Helgasonar sér ljóst.

Það nálgast óðum þau tímamót að gamli tíminn er liðinn.