Veiðigjaldið til heimilanna!

því það eru þau sem hafa lagt grunninn að gengisgróða útgerðarinnar.

Það eru stökkbreyttu lánin sem hafa rústað hag heimilanna. Þau eru undirrót skelfingarinnar sem við heimilunum blasir. Það eru þau sem hafa rýrt eignarhluta almennings í íbúðum sínum um þriðjung.340 milljarða á síðasta ári.

Heimilin hafa þurft að sæta kjararýrnun vegna stórhækkana innfluttrar vöru. Dollarinn fór úr 70 kalli í 130 yfir nótt. Hver borgar? Heimilin.

Ríkisstjórnin hefur lagt á veiðigjald til að ná til sín gengisgróða útgerðarinnar. Hvað dettur henni þá í hug? Hin klassíska hugmyndafræði kommúnista og krata segir: Skattleggja og eyða. Þeir ætla auðvitað að eyða veiðigjaldinu í sín eigin gæluverkefni. Ekki bæta þeim skaðann sem stolið er frá.

Það er þannig sem þjóðareignin á auðlindunum í stjórnarskrárfrumvarpi kommúnistanna virkar. Stela frá þeim fátæku í lúxus fyrir sjálfa sig og atkvæðakaup.

Í boðaðri fjárfestingaráætlun ríkisstjórnarinnar þar sem jafnaðarmaðurinn Össur er meðvirkur utanríkisráðherra eiga 10,3 milljarðar að fara,byggingu nýs öryggisfangelsis á Hólmsheiði, rannsóknir og framkvæmdir við Landeyjahöfn, Menntavísindahús, þekkingarsetur á Kirkjubæjarklaustri og bygging prumphúss íslenskra fræða utan um Árnastofnun sem er í nógu góðu húsi, 55% hlutafjár í félagi við Vestmannaeyjabæ, eða 440 milljónir króna, til kaupa á nýrri ferju til Vestmannaeyja.

Svo á að efla Kvikmyndasjóð, netríkið Ísland, grænar fjárfestingar og orkuskipti í skipum. Mest fjármagn fer til græna hagkerfisins eða rúmir 3,5 milljarðar króna, þá fara tæpir 2,8 milljarðar í skapandi greinar og tæpir 2,3 milljarðar í ferðaþjónustuna. Allt vaðandi í gæluverkefnum vinstri manna áður en kemur að heilbrigðisþjónustunni.

Allt er þetta fé bara þýfi frá heimilunum í landinu. Ránsfé ríkisstjórnar komma og krata aflað með skattpíningu af verstu tegund eins og eignaupptökuskattinum sem kallast auðlegðarskattur.

Því fyrr sem þessi ræningjastjórn fer frá því betra. Ekki verðlauna Þór Saari og Hreyfinguna fyrir að halda henni svo lengi við völd í komandi kosningum. Skiljum þau öll eftir hreyfingarlaus á ruslahaug sögunnar eftir kosningar.

Veiðigjaldið til þeirra sem eiga það!

Bara Baldur,ekki Össur,

Guðlaugsson var sakfelldur fyrir að notfæra sér innherjaupplýsingar við sölu bankahlutabréfa og hlaut þungan dóm fyrir.

Á Útvarpi Sögu í gær rifjaði Einar það upp, að dr. Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra hefði hagnast um miklar fjárhæðir með því að selja bréf í SPRON á réttum tíma. Annar vinstri maður, Árni Þór, hefði líka þénað peninga á sama tíma á sama hátt. Ekkert er talað um hvernsvegna þeir græddu meðan flestir aðrir töpuðu sínu.

Ég hef undrast hversu mikil þöggun fréttamanna hefur verið um Össur Skarphéðinsson almennt. Maður skyldi ætla að hann hafi ekki verið hið minnsta viðriðinn myrkraverk þessarar ríkisstjórnar. Hans er ekki getið þegar menn þruma gegn stjórninni. Hann sleppur þegar Steingrímur er steiktur fyrir stórfelldar skattahækkanir og fjármálagloríur. Sem hljóta þó að vera líka á ábyrgð Össurar ráðherra. Eða er hann alltaf fjarverandi í Brussel?

Össur er þannig eitt best varðveitta leyndarmál ríkisstjórnarinnar. Er pressan að spara hann til seinni tíma brúks? Hann er bara sýndur á myndum eins og brosandi jólanissi sárasaklaus af öllu og líklega ESB málinu líka því hann er ekki nefndur þar heldur heldur einhverjir vitlausir samningamenn. Þeir færa Jóni Bjarnasyni texta sem hann vísar í hafsauga, þeir stjórna köflum og áföngum. Össur erkifaðir ESB kemur hvergi fram.

Er ekki mál til komið að fara að veita Össuri verðskuldaða athygli?

Af hverju Nýji Landsbankinn

þegar sá gamli er farinn á hausinn?  Hvaða nauðir rekur til þess að halda Landsbankanum í gangi? Með því kostnaðarverði að vandséð er að ríkissjóður lifi það af?

 

Ein afglöp Steingríms J. Sigfússonar í starfi og sem jafnast jafnvel á við Icesave I samninginn hans og félaga Svavars og eru því ekki þau minnstu,  eru að gefa útlendum vogunarsjóðum skotleyfi á íslensk heimili með því að afhenda þeim hræin af Glitni og Kaupþingi í gerfi erlendra kröfuhafa.

 

Í stað þess að gera þessa banka gjaldþrota og greiða úr þrotabúum íslenskra fyrirtækja  gaf hann útlendingum þrotabúin og setti skilanefndir yfir þá, (sem síðan hafa rakað saman ævintýralegum þóknunum sér til handa og hvergi sér fyrir endann á).

Þetta er að koma núna í ljós að það Damoklesarsverð sem yfir landsmönnum vofir vegna þessa nemur um 2500 milljörðum sem að óbreyttu verða borgaðar út í gjaldeyri úr Seðlabankanum í boði þjóðarinnar. Ekkert af þessu fé er til svo vitað sé.

 

Guðlaugur Þór Þórðarson hefur vakið athygli á þessarri ógn og nauðsyn þess að setja hina föllnu banka í gjaldþrot til þess að koma í veg fyrir að vogunarsjóðirnir borgi sjálfum sér út svona 70 milljarða í arðgreiðslur í erlendum gjaldeyri á þessu ári úr þessum búum í nauðasamningum í stað slitameðferðar.

 

Þingmenn eru sem óðast að gera sér þessa staðreynd ljósa eftir að Seðlabankinn greiddi út 315 milljarða í erlendum gjaldeyri vegna Kaupings. Gjaldeyri sem var auðvitað tekinn að láni eins og allur gjaldeyrisforði Seðlabankans.  Þessi vatnsgusa vakti þingmenn upp af þeirra væra blundi um að í óefni stefndi þó Guðlaugur þór hafi árangurslaust reynt að vekja þá fyrir þennan atburð.

En eru þeir ekki eftir sem áður gersamlega dofnir fyrir því sem Landsbankinn nýji á eftir að kosta þjóðina ef það gengur fram að endurreisa hann eftir forskrift Steingríms J?

 Í Morgunblaðinu í dag er mikil grein um þessi mál sem allti ættu að lesa. Þar setndur m.a.:

 

"..Að lokum er lagt til, að því er fram kemur í minnisblaðinu, að þrotabúin verði skikkuð til að selja allan gjaldeyri til Seðlabankans í skiptum fyrir krónur. Mikilvægt er að það verði gert á hagstæðu gengi fyrir Seðlabankann sem gæti þá í framhaldinu eignast óskuldsettan gjaldeyrisforða. Slíkt gæti flýtt fyrir afnámi hafta að öðru leyti en gagnvart þrotabúunum og aflandskrónueigendum. Að sögn heimildarmanna Morgunblaðsins felast því í þessari leið einnig ákveðin tækifæri, ekki aðeins fyrir ríkið til að eignast óskuldsettan gjaldeyrisforða, heldur einnig sá möguleiki að Seðlabankinn gæti notað gjaldeyrinn til að liðka fyrir láni á milli nýja og gamla Landsbankans og styðja við Orkuveituna og sveitarfélög sem eru með þunga erlenda skuldabyrði..."

Það á nefnilega að gefa út mörghundruðmilljarða skuldabréf í erlendum gjaldeyri af skattgreiðendum til að nauðasamningar gamla Landsbankans geti gengið eftir í stað þess að hræið fari einfaldlega í gjaldþrot og nýji Landsbankinn verði ekki til. Þjóðin mun áreiðanlega fremur lifa af missi hans en Selvogsbanka til Brussel.

Væri ekki óskandi að þingmenn færu að velta fyrir sér hvaða þörf er á endurreisn Landsbankans sem ríkisbanka? Hvaða þörf er svo knýjandi?  Hversvegna þurfum við Landsbanka í eigu ríkisins? 

Vonandi  vakna þingmenn til þess að gera þær ráðstafanir sem duga áður en að Landsbankagerðir Steingríms J. Sigfússonar kosti þjóðina lífið fjárhagslega. Nóg var nú samt. 

 

Hversvegna vann Obama?

kosningarnar.

Margar samverkandi ástæður má telja líklegar. Romney fylgdi ekki eftir sigrinum í fyrstu kappræðunum, hann hætti í árásunum og fór í einhvern sáttagír og sanngirnis í seinni kappræðunum.

Hann notfærði sér ekki drápið á bandaríska sendiherranum í Benghasi, þeim fyrsta sem hlýtur slík örlög. Obama byrjaði fyrr að auglýsa sig og árangur sinn og hélt sér þannig uppi í skoðanakönnunum sem svo mótuðu skoðanirnar áfram þó að árásir Romneys kæmu síðar.

Svo kom Sandy og truflaði Romney verulega, forsetinn fékk skiljanlega sviðsljósið ekki einhver kall útí bæ.

Sú aðferð Obama að reka kosningabaráttuna beint án auglýsingastofu nýtti fjármagnið betur og keypti fleiri auglýsingar. Lög eru fyrir því að slíkt fyrikomulag njóti allstaðar bestukjara.

Romney var svo sakaður um að reka styrjöld gegn konum á mörgum vígstöðvum og galt þannig trúarvingls síns meira en hann græddi.

Svo var afgerandi að atvinnuleysið minnkaði úr 9 % í 7.8 % í Bandaríkjunum meðan á baráttunni stóð sem Obama nýtti sér óspart til þessa að sanna að Romney fylgdist ekki með.

Úr deilunni um kjarnorku Írana dró að minnsta kosi tímabundið á viðkvæmum tíma.

Svo er alltaf erfiðara að fara gegn sitjandi forseta sem er ekki með allt niður um sig heldur bara axlaböndin. Maður veit hvað maður hefur en ekki hvað maður fær. Að halda sitt strik, berja hausnum við steininn með sannfæringu og þráa en gefast ekki upp fyrir yfirboðum og árásum er líka þáttur í svona baráttu. Líklega sú eina aðferð sem Steingímur og VG geta sett traust sitt á hérlendis ef yfirfæra á lærdóminn hingað.

Hvað stjórnarandstöðuna hér á landi varðar er aðferðin greinilega árásir og árásir á ofan. Hvergi gefa eftir og berja og berja, aldrei sýna sanngirni né svara vörninni heldur byrja á nýju máli. Hvenær tíminn er kominn er svo nokkuð sem menn verða að velta fyrir sér. Sóknaraðili má ekki byrja of snemma eins og Romney því þá verða menn bara leiðir á honum.

Og svo mega náttúruöflin ekki grípa inní kosningabaráttu eins og hún Sandy gerði. Ég held að áhrif hennar hafi verið meiri en margir halda til að gera sigur Obama að veruleika.

Ekki slapp ég

með þennan pistil.

Vinur minn sendir mér útskýringar sem skylt er að lesa í þessu tlefni:

Hann skrifar:

"Þú ættir að lesa pistla Styrmis Gunnarssonar betur Halldór. Ég er sammála honum í því að Flokkurinn þarf að fara aðra leið en Svíar eftir stríð og gera upp fortíðina. Og ég heyri hvað aðrir mætir sjálfstæðismenn segja einnig og það vill nú svo til að ég sat í varastjórninni í Nes og Mela í nokkur ár og tók nokkurn þátt í einum Landsfundi! En það er rétt hjá þér að hluta til með starfið, því ég "starfaði lítið" enda mikið fjarverandi.....

Annars snýst málið um pólitískan trúverðugleika, því allt er þetta hið mætasta fólk og þá ekki formaðurinn síður en aðrir. En Flokkurinn þarf að hreinsa til í sínum ranni og slíta sig frá "þröngri hagsmunapólitík" eigi hann að fá brautargengi á ný. Meðan flokksmenn ekki skilja það og lifa í einskonar "pólitískum trúarbragðaleik" og horfa gagnrýnislaust til næsta dags, þá miðar okkur seint áfram í endurreisninni....

..."Kannski er rétt að bæta aðeins við það sem ég skrifaði hér að ofan, Halldór minn ágætur. En flokkur sem ekki þolir umræðu og hvassa gagnrýni á ekkert erindi í pólitík. Þú hefur nú hingað til þorað að gagnrýna ýmislegt og auðvitað er það ekki hafið yfir gagnrýni hver stýrir flokknum. Og ég ræð því ekki eða þú hverjir hafa geta skapað traust og samheldni hjá þjóðinni. Ég ber t.d. meira traust til Illuga en Bjarna og finnst að sá fyrrnefndi hafi tekið sína ábyrgð alvarlega og er ekki að burðast með persónulega kúlulán, það ég viti.

Annars er ég bara áhorfandi í pólitík og aumur kjósandi. Gæti aldrei orðið annað því pólitísk trúfesta mín er hvergi nægilega sterk til að ég geti fylgt einhverri forystu eins og þægur fjárhundur.... Kannski er um að kenna slæmu uppeldi eða þá að þetta er genetískur galli sem ég hef reyndar lítinn áhuga á að finna mér lækningu við. Þjóðfélagið væri fátækara ef við værum allir eins...."

Það er þarna tekið hreinskilnislega á málinu. Ég skammast mín ofan í tær fyrir að hafa ekki munað eftir vini mínum á Landsfundi né vitað um hans mikla flokksstarf. Ég bið hann innilega afsökunar.

Það breytir ekki því að mér finnst hann persónugera flokkinn. Forystumaður er
kjörinn og þá verður við það að una þó að maður hafi stutt annan kandidat sem manni fannst betri. Flokkur er breiðfylking fólks sem ætlar að taka á málum með samstilltu átaki þar sem steinninn er of þungur fyrir fáa. Það er þarna sem okkur vin minn greinir á. Ég er kannski þægur fjárhundur í augum vinar míns. En eru þeir ekki margir reiðubúnir að svíkja fyrir lóða tík og stela mat ef litið er af þeim? Ég hygg að traustið sé stundum létt í vasa fyrir forystumenn.

Ragnar Önundarson býður sig fram gegn Bjarna Benediktssyni í efsta sætið í Suðvestur. Falli Bjarni fyrir Ragnari myndi einhverjum finnast ólíklegt að hann byði sig fram til formanns í febrúar. Formaður Sjálfstæðisflokksins situr aldrei á friðstóli heldur má hann búast við atlögum hvenær sem er. Mér finnst það eðlilegt að formaður verði að hafa fyrir því. Aðeins þannig nær hann traustinu upp.

Bjarni heitinn Benediktsson lýsti því einhverju sinni að flest störf væru auðveld í samanburði við það að vera formaður í Sjálfstæðisflokknum, því það væri miskunnarlaust starf. Mér finnst að vinur minn eigi að hugleiða þetta aðeins betur og leggjast frekar á árar með flokknum en að festast í svo tilgangslausum hugleiðingum um að geta ekki kosið flokkinn vegna einstakra manna. Komi hann heldur á Landsfund og hjóli í þá eins og til dæmis séra Halldór í Holti gerir svo mörgum finnst nóg um hjá Guðsmanninum.

Þetta með þröngu hagsmunapólitíkina fær mig til að hugsa um fiskveiðistjórnunarkerfið. Formaður lýsti yfir eindregnum stuðningi við það á framboðsfundi. Það væri einfaldlega besta kerfi í heimi.

Ég er ekkert ánægður með þetta kerfi inni í mér og finnst borðliggjandi að tilvist þess er varin með kjafti og klóm af hagsmunaaðilum sem flykkjast í sjávarútvegsnefnd Sjálfstæðisflokksins til að koma í veg fyrir breytingar. En ég er landkrabbi og veit auðvitað allt of lítið. Þjóðin er hinsvegar greinilega ekki ánægð með kerfið. Ein leiðin útúr því væri að afnema kerfið á morgun fyrir hádegi og gefa allar veiða frjálsar fyrir núverandi flota. Taka svo upp annarsskonar stýringu í rólegheitum sem hugsanlega endar í samskonar kvótakerfi aftur. En það væri þá búið að gefa upp á nýtt. En samspil banka, útgerðar og Hafró kemur í veg fyrir allar breytingar aðrar en skattlagningarleiðina. Því fer sem fer að endalaust er rifist um sama hlutinn. Það finnst ekkert kerfi sem stýrir þessu örugglega betur en þetta núverandi úr því að menn vilja ekki fela mér að leysa þetta.

Vinur minn kær. Hugsaðu málið og núna um það hvað þú getir gert best fyrir þjóðina. Kjósa óbreytt ástand eða breyta. Annars slepp ég ekki frá þessu ástandi heill á geði.

Er þetta hægt?

að hafa svona afstöðu til málefna þjóðarinnar eins og fram kemur í athugasemd sem mér var send:

"Þið sem kusuð Enn Einn formanninn settuð "heiðvirða" sjálfstæðismenn í þvílíkan vanda að þeir eru í dag nánast landlausir í pólitík og geta með engu móti, samvisku sinnar vegna, kosið flokkinn sinn í næstu kosningum. Því þó Flokkurinn vinni kannski stórsigur í næstu kosningum væri glapræði að fela honum stjórnartaumana nema skipt verði út í forystunni. Ætli það sé ekki laust sendiherraembætti einhvers staðar, t.d. í Sviss, þannig að hægt sé að bjarga málunum? Þar er jú eitt af óskabörnum þjóðarinnar komið með aðsetur og fleiri úr flokksforustinni á leið þangað, þannig að félagssapurinn yrði góður....."

Þarna skrifar hálærður maður um það hvernig hann veltir fyrir sér stjórnmálum. Hjá honum skipta einstakir menn greinilega öllu máli. Ekki málefnin. Ekki hvað hann geti gert fyrir þjóðina sjálfur í kosningum.

Honum mislíkar við formann Sjálfstæðisflokksins með þessum hætti að hann er tilbúinn að veita vinstri stjórn hlutleysi eða bara fylgi sitt bara af því að þessi maður eða fleiri í forystu flokksins fer í taugarnar á honum.

Ég tek það fram að ég held að skrifarinn hafi aldrei starfað í flokknum, aldrei á Landsfund komið. Né heldur starfað innan annarra flokka heldur. Hann er í alla staði grandvar alþjóðlegur vísindamaður. En svona hugsar hann í stjórnmálum sem eru þó umgjörðin utan um hans eigin lífsafkomu á innlendum vettvangi. Ég segi fyrir mig að ég er sorgmæddur yfir þessu skrifi þessa vinar míns sem mér þykir reglulega vænt um og ber fyrir brjósti.

Svona yfirlýsingar eru ekkert einsdæmi. Maður fær svona gusur yfir sig á förnum vegi. Þó að manni ofbjóði þroskaleysið sem þetta annars greinda og dagfarsprúða fólk lætur í ljósi, þá er þetta pólitísk staðreynd. Og þetta eru kjósendur sem hafa afl og vigt.

Áróðurinn hefur skotið rótum í sálum þessa fólks og illgresi vondra hugsana vex því meira sem menn smjatta á yfirsjónum náungans í stað þess að hugsa hvernig eigi að vinna sjálfstæðisstefnunni framgang. En hún liggur fyrir og enginn flokksmaður, þingmaður, formaður né aðrir getur farið gegn henni. Það er eins og þetta fólk viti þetta ekki. Þekki ekki einu sinni flokkinn né stefnuna. Það þyrfti þetta fólk að athuga en það lokar augum og eyrum í svona uppblásnu sjálfsáliti sínu. Við erum svo miklu betri að við getum ekki kosið fimmtíuþúsund manna flokk vegna þess að okkur líkar ekki við þennan eða hinn sem er í flokknum. Ekki hvernig það getur lagt þjóð sinni lið með því að leggjast á árar með öðrum þó þeir séu ekki eins göfugir og það sjálft.

Það er Sjálfstæðisstefnan, þessar einföldu setningar sem hefur ekki verið breytt síðan 1929, sem er grunnurinn að okkar starfi. Það er á grundvelli hennar sem Sjálfstæðisflokkurinn er yfirleitt stærsti flokkur þjóðarinnar í gegn um þykkt og þunnt. Það er sorglegt ef menn geta ekki greint hismið frá kjarnanum. Allir geta tekið þátt í flokksstarfinu og stutt þennan og kosið á móti þessum og hinum, menn geta strikað út, boðið sig fram á móti hverjum sem er. Það sem hinsvegar ekki hver sem er sem getur staðið álengdar, hent grjóti og gert hróp að öðrum sem eru að reyna að þoka málum fram. Og grannt skoðað líka fyrir þessa götustráka sem og pólitíska andstæðinga. Við erum jú ein þjóð og Íslendingar þó við tökumst grimmilega á um leiðir.

Hvernig geta menn leyft sér svona hugleiðingar þegar framtíð þjóðarinar í efnalegu tilliti er í veði. Eiga allir að vera glæpamenn sem eru ekki óskrifuð blöð í pólitík? Er ekkert annað tækifæri gefið? Eru Bjarni Benediktsson, Illugi Gunnarsson, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, Guðlaugur Þór Þórðarson,Kristján Þór Júlíusson Ásbjörn Óttarsson, Ragnar Önundarson,Árni Johnsen, Vilhjálmur Bjarnason, Trygggvi Þór Herbertsson,Einar K. Guðfinssson eitthvað fólk sem er óhæft til stjórnmálastarfa af því að það hefur einhvern tímann legið undir skothríð andstæðinganna fyrir einhverjar sakir, hvort sem þær eiga við eitthvað að styðjast eða ekki? Er kjósandi, sem jafnvel hefur verið flæktur í verri mál sjálfur ekki jafnóhæfur til að kjósa? Hvar á svona vitleysa að enda?

Erum við ekki öll Íslendingar? Njótum við ekki lýðréttinda? Erum við ekki öll saklaus þar til sekt hefur verið sönnuð? Er ekkert fyrirgefið? Gjaldþrot? Erfiðleikar? Aldrei? Á Gróa á Leiti að vera æðsti dómari í málum upplýsts fólks?

Er þetta hægt?

Í hvaða veruleika

lifir Steingrímur J. Sigfússon?

Ég heyrði með öðru eyranu á Sprengisandi að hann hyggur á endurkjör eins og hann eigi verðskulduð verðlaun í vændum fyrir að hafa bjargað þjóðinni. Gríðarlega erfitt verk segir maðurinn sem nærri drap okkur með Icesave, gaf skuldir heimilanna til vogunarsjóða, endurreisti Landsbankann,Sjóvá, SpKef og alla hörmungarsöguna.

Hvaða kjósendur eru til sem trúa þessum manni? Maður sem heldur því fram að eigendur bankanna muni verða góðir við okkur vegna þess að þeir geti ekki barið dauðan hest. Hann fimbulfambaði um stórbættan hag útgerðarinnar. Talar um milljarða í krónum og réttlætir þannig að leggja veiðigjald á eftir efnum og ástæðum og kvótaskuldum. Alveg án þess að nefna það að það var hann sem felldi gengið og handstýrir því núna. Þessum peningum muni hann veita til þjóðarinnar í formi jarðgangna eftir vali sínu.

Þessi maður segir að það sé nú munur fyrir útgerðina að lifa undir sér núna heldur en í viðskiptafrelsinu 2002. Auðvitað er það gengið sem ræður afkomu útflutningsgreina. Það er nefnilega Steingrímur sem stýrir genginu í gegnum handlangara sinn í Seðlabankanum. Það er hann sem hefur lagt helsi lífskjararýrnunar á þjóðina og látið alla vinna fyrir lægra kaup. Nema hann sjálfur sem á bjarta framtíð í verðtryggðum eftirlaunum sínum sem hann skammtaði sér sjálfur. Þeir kjósendur sem ekki skilja þetta eru illa komnir.

Vinstri menn um allan heim þekkja ekki annað en að skattleggja og eyða. Þeirri stefnu er Steingrímur trúr. Þessvegna er þessi stjórnarstefna hans bölvun Íslands sem birtist okkur í landflótta, atvinnuleysi, hallarekstri ríkisins og eignaupptöku eldra fólksins þó auknar tekjur ýmsra foréttindastétta eins og skilanefnda auki við bílasölu.

Stjórnarstefna þessi er í heild sinni helstefna sem verður að linna eigi þjóðin öll að geta sótt fram á ný. Steingrímur hrósar sér af því að vera nýbúinn að auka skuldir ríkisins um tvo milljarða dollara á frjálsum markaði og heldur þvi blákalt fram að hann sé búinn að gera kraftaverk í að ná niður ríkissjóðshallanum. En ár hvert hefur það sýnt sig að engin áætlun hans hefur staðist og hallinn er gríðarlegur sem hann afgreiðir sem einskiptiskostnað.

Í hvaða veruleika lifir þessi Steingrímur J? Í hvaða veruleika lifir það fólk í VG sem ætlar að endurkjósa hann?

Hversvegna Landsbanki?

Í Viðskiptablaðinu stendur þessi frétt með mynd af Mávi Seðla:

"Í skýrslu Seðlabankans um fjármálastöðugleika sem birt var í síðustu viku er að finna áætlun yfir greiðslur af höfuðstól erlendra lána, annarra aðila en ríkissjóðs á næstu árum.

Greiðslurnar þyngjast verulega árið 2015 þegar Landsbankinn þarf að hefja greiðslur af skuldabréfi til gamla Landsbankans, sem er hluti af uppgjöri á flutningi eigna úr gamla Landsbankanum í þann nýja. Að meðaltali nema greiðslur af lánum á árunum 2015 til 2018 um 134 milljörðum króna á ári, þar af eru greiðslur Landsbankans 72 milljarðar.

Við þetta bætast svo um 130 milljarðar króna sem ríkið þarf að endurfjármagna árið 2016. Jafnvel þótt það takist að semja um framlengingu á láni Landsbankans er staðan erfið. Skuldirnar eru of miklar miðað við verðmætasköpunina og verðmætasköpunin er ekki líkleg til að aukast með núverandi stjórnarstefnu."

Skilja menn þessar stærðir? Er þetta ekki nokkurnveginn ríkisgjaldþrot? Hvar á að taka þessa peninga? Úr byggingasjóði Landspítalans?

Hvaða nauður var á að endurreisa Landsbankann með nýjum? Hvað rugl er þetta. Fór ekki sá gamli á hausinn? Hversvegna þarf Ísland að fara á hausinn með Landsbanknum? Þarf ekki Steingrímur J. að svara þessu?

Til hvers erum við að þessu Landsbankabulli ?

Það fjölgar stefnunum

stöðugt og þær færast ofar í aldurshópana sem ég ber út sagði vinur minn sem er stefnuvottur og ég spurði um hvernig gengi. Nú er verið að birta fólki sem alltaf hefur borgað en er núna bara búið með aurana sína. Þetta fólk hefur aldrei beðið um hjálp, bara borgað reikningana umyrðalaust. Nú getur það bara ekki borgað lengur og getur heldur ekki selt húsin sín.

Norræna velferðarstjórnin setti á auðlegðarskatt svonefndan. Hann átti að ná til eignamanna sérstaklega. Þeir sem hann hittir hinsvegar harðast eru eldri borgarar sem hafa nurlað sér saman skuldlausri fasteign, hugsanlega álíka stóru einbýlishúsi og Steingrímur býr í með dreifbýlisstyrk. Eignamennirnir eru flestir löngu flúnir með aurana sína. Gamla fólkið getur ekkert flúið. Verðtryggð lífeyrisréttindi Steingríms uppá hundruðir milljóna eru hinsvegar ekki talin auðlegð í skattalegumum skilningi. Af henni borgar hann sjálfur núll.

Slík fasteign er núna álitin auðlegð sem skal gerð upptæk ef ekki eru til aurar að borga með. Og allir vita hvernig Steingrímur og stjórnin hans hefur leikið ellilífeyrisþegana með nýjum frádráttum ellilífeyrisins. Þar verða ekki eftir aurar til að borga. Þetta er nefnilega ekki auðlegðarskattur heldur eignaupptökuskattur. Þennan skatt myndu Sjálfstæðismenn afnema daginn sem þeir fengju tækifæri.

Þannig færist vansæld borgarana ofar í aldurshópana við vaxandi skattfrekju þessarar óprúttnustu og skelfilegustu ríkisstjórnar lýðveldissögunnar.

Aldrei í lýðveldissögunni hafa jafn fáir skaðað jafnmarga jafnmikið og þau Steingrímur og Jóhanna.

Þessvegna fjölgar stefnunum stöðugt.

Heyr á endemi!

segir maður eftir að lesa leiðara Morgunblaðsins í dag.

Svo virðistsem mikill hluti Alþingsmanna okkar hafi ekki andlega burði til að skilja hvað þeir eru að samþykkja þegar kemur að innleiðingu Evrópuparagraffa.

Svo stendur í leiðaranum:

"En lýðræðishallinn er víðar. Fullyrða má að lagafrumvörp, sem lögð eru fyrir íslenska þingið með þeirri forskrift úr ráðuneyti að um »ees-mál« sé að ræða, fái ekki raunverulega lagasetningarmeðferð, nema að formi til. Slík mál eru fyrst lögð fyrir ríkisstjórn og fara þar í gegn umræðulítið og oftast umræðulaust.

Og það er ekki aðeins að núverandi forsætisráðherra lesi þau ekki fremur en önnur frumvörp, það gerir enginn ráðherra annar. Raunar er gjarnan sagt að slík lög virðist enginn hafa lesið nema þýðandinn.

Hvernig stendur á þessu? Það er örugglega einkum vegna þess að allir þeir sem koma að málinu vita að þeir geta ekki haft nein áhrif á þessa lagasetningu. En það alvarlega er að hvergi fer fram raunveruleg könnun á því hvort lagasetningin er hverju sinni óhjákvæmileg nauðsyn vegna EES-samningsins. Og nú þegar »samningaviðræður« standa yfir um aðild að ESB hefur ástandið versnað um allan helming.

Allir vita að engar raunverulegar samningaviðræður fara fram. Óheiðarlegir stjórnmálamenn og óheiðarlegir eða meðvirkir embættismenn og svokallaðir »samningamenn« Íslands lúta hverri kröfu embættismanna ESB um aðlögun og hún er send í gegnum þingið á færibandi þess undir þeirri forskrift að »aðeins sé um ees-mál« að ræða.

Meira að segja þingmenn stjórnarandstöðunnar hafa ekki skorist úr þessum ljóta leik. Engin lýðræðisleg skoðun á sér stað. Enginn veltir fyrir sér hvort breytingarnar séu hollar íslenskum hagsmunum.

Sjálfsagt hefur meirihluti núverandi þingmanna enga burði til að leggja sjálfstætt mat á framangreinda hluti. En að auki er við ofurefli að etja og til lítils að lyfta litla fingri.

En svo aftur sé horft til Bretlands þá varð þar töluverður þinglegur atburður í vikunni. Samsteypustjórnin varð undir í máli sem varðaði fjárframlög til Evrópusambandsins. Forsætisráðherrann hefur þóst góður að orða það viðhorf að hann vilji vera á móti því að útgjöld sambandsins hækki á næstunni meir en sem nemur hækkun verðbólgunnar á svæðinu. En útgjöld ESB hafa þanist út á margföldum hraða hennar síðustu árin. En mörgum þingmönnum, þar á meðal »óþægum« þingmönnum Íhaldsflokksins, þótti betur fara á því að útgjöld ESB hækkuðu minna en verðlag á þeim tíma sem sambandið er sérstaklega herskátt að herja á útgjöld í aðildarlöndunum.

Verkamannaflokkurinn, sem hefur verið mjög hallur undir ESB, en ekki þó beinlínis í bandi þess eins og Frjálslyndi flokkurinn, sá sér leik á borði. Hann studdi þá óþægu og ríkisstjórnin varð undir í atkvæðagreiðslu í fyrsta sinn á kjörtímabilinu. Það þótti niðurlæging fyrir forsætisráðherrann.

En þá er bent á að forsætisráðherrann sé alls ekki bundinn af niðurstöðu þingsins í þessu máli! Hann geti gegn vilja breska þingsins samþykkt á leiðtogafundi að auka útgjöld ESB, sem sendir stóran hluta þess reiknings til breskra skattborgara. Það er eitt dæmi af mörgum um hvernig ESB-aðild hefur smám saman plokkað fullveldi af þjóðum, án þess að þær hafi gert sér grein fyrir hvernig komið væri."

Á skal að ósi stemma sagði Ása-Þór kastaði steini að tröllkonunni Gjálp sem stóð klofvega yfir árfarveginum og gerði Þór flóð honum til drekkingar. Eigi missti hann þess sem hann kastaði til. En íslenskir Alþingismenn láta flóðið ganga yfir höfuð sér og skilja ekki hvað gerir það. Þeir geta ekkert gert fyrir ofurveldi kratismans sem flæðir yfir þessa áður sjálfstæðu og stoltu þjóð.

Er ekki kominn tími til að endurskoða þennan EES samning sem fátt hefur fært okkur áþreifanlegra en sjálft hrunið. En það er ekki það eina heldur er þjóðfélagið orðið morandi í allskyns reglugerðum og gerningum sem engin ástæða var til að taka upp við okkar íslensku aðstæður sem eyja út í hafi.

Okkar ráðamenn eru svo dómgreindarlausir að hlutir eins og Schengen, uppskipting orkufyrirtækjanna í framleiðslu og sölu og nú næst hækkun byggingaskostnaðar með nýrri Byggingareglugerð svo dæmi séu tekin renna yfir þá án þess að þeir hugleiði hvort ástæða sé til að gera eitthvað annað. Án þess að gera sér ljóst að það þurfti ekkert að fara eftir þessu frekar en við vildum sjálfir og flest önnur ríki notfæra sér undanþágur eftir því sem þeim hentar. En Íslendingar? Þeir eru kaþólskari en páfinn og gleypa allt hrátt sem að þeim er rétt. Alþingismenn bregðast þjóðinni því þeir vinna ekki vinnuna sína. Þeir láta Humpfrey eftir að setja sér fyrir.

Flest allt verður almenningi til bölvunar sem frá tröllskessunni EES rennur og íslenskir Alþingismenn hafa greinilega ekki burði til að að spá í hvaðan flaumurinn kemur eða hvað hann inniheldur. Og embættismennirnir grípa hvert paragraf til að gera lífið erfiðara og verra fyrir allan almenning.

Svo heimta þeir Alþingismenn virðingu okkar í ofanálag. Og núna telja þeir sig sjálfkjörna til að sitja áfram á Alþingi og veita flóðinu áfram yfir okkur. Við verðum að endurkjósa þá alla helst svo þeir geti haldið áfram að sitja yfir hvers manns diski. Nefnið eitt atriði sem frá Alþingi hefur komið á síðustu árum sem léttir ykkur lífið. Ég held að ykkur verði svarafátt þegar grannt er skoðað. Sífellt auknar álögur og kröfur. Aldrei neitt til bóta.

Það eru mikil endemi að hugsa til þess hversu komið er fyrir Alþingi Íslendinga þegar þingmenn hafa ekki andlega burði til að skilja hvað þeir eru að samþykkja. Maður batt þó þær vonir við suma hverja einhverju sinni. En sú vona dvín með degi hverjum.

Þetta er endemislið.