Hvað eru sænsk stjórnmál?

ef ekki er hægt að semja við Svíþjóðardemókrata um framgang mála í stjórnarsamstarfi? Betra að hafa stjórnarkreppu heldur en að tala við þessi fýbjökk? Er bara eitt mál á dagskrá hjá þeim eins og hjá íslensku Samfylkingunni sem gerir það að verkum að þeir eru ekki stjórntækir með öðrum flokkum?

Hvað  bull er þetta eiginlega? Hvað ætla menn að gera á Íslandi þegar svona flokkur kemur fram hér? Alveg eins og hingað koma Píratar og grænir og að gamlir kommar klæðist sauðargærum og þykjast vera lýðræðissinnar?

Munu íslenskir kjósendur sætta sig við áframhaldandi þöggun innflytjendamálsins og ógnina af Islam? Halda okkar forystumenn að þetta verði virkilega eins hér og á hinum Norðurlöndunum ?

Er endalaust hægt að ljúga að okkar kjósendum eins og gert er í sænskum stjórnmálum?

Ekki kennurum að kenna

að kennslan hefur ekki skilað sér til nemenda nema þannig að drengir kunna ekki að lesa sér til gagns og stærðfræðigeta er gersamlega í vaskinum. Sökin hlýtur þá að liggja hjá nemendunum sem eru svona miklu vitlausari en foreldrar þeirra, ömmur eða afar,voru. 

Svo segir í Mogga: 

"Að setja þetta fram með þessum hætti er mikil einföldun,« segir Þórður Árni Hjaltested, formaður Kennarasambands Íslands, og vísar til þeirra ummæla sem verkefnisstjóri PISA-könnunar hjá Námsmatsstofnun lét nýverið falla í erindi sínu á málþingi um skólamál. Niðurstaða PISA-könnunar var til umræðu á málþinginu og sagði verkefnisstjórinn m.a. úrbæturnar liggja innan skólastofunnar og að öll spjót beindust að kennurum.Kristján H. Johannessen [e-mail]

 

Þórður Árni hafnar því alfarið að hægt sé að skella skuldinni á kennara og bendir á að málið sé mun margþættara en svo. Nefnir hann í því samhengi m.a. breytt samfélag og stefnumótun í skólastarfi.

 

»Ég er viss um að mjög margt af því sem við erum að gera í dag og höfum verið að gera undanfarin ár leiðir til betri niðurstöðu til framtíðar,« segir Þórður Árni.

 

Þórður Árni segir brýnt að hafa í huga að PISA-könnunin var gerð meðal 15 ára nemenda, sem í dag eru á 17. aldursári. »Undanfarin ár er búið að gera heilmiklar breytingar í skólastarfi. Við hjá Kennarasambandi Íslands höfum alltaf talað fyrir því að rannsaka þurfi þetta nánar og á okkar forsendum,« segir hann og bætir við að þörf sé á því að fá bæði kennara og aðra sérfræðinga til að skoða málin.

 

Spurður hvaða fleiri þættir spili inn í þegar kemur að gengi íslenskra nemenda í PISA-könnunum bendir Þórður Árni á að tvö málþing hafi nýverið farið fram á vegum mennta- og menningarmálaráðuneytisins. Einn þeirra sem þar fluttu erindi var bandarískur sérfræðingur um taugafræðilegar forsendur lestrar.

 

»Þar minntist hún á rafrænu miðlana og tölvurnar sem að einhverju leyti gætu haft neikvæð áhrif [á lestur] því börn fara þá ekki eins mikið inn í svokallaðan djúplestur,« segir hann og bætir við að kennurum á grunnskólastigi verði einnig tíðrætt um skóla án aðgreiningar og framkvæmd þeirrar stefnu. »Það gæti einnig haft áhrif. En síðan er stuðningur heimilisins og foreldra við nám barna mjög mikilvægur þáttur. Það eru því fjölmargir þættir sem hafa áhrif á hvernig barni gengur í skóla.«

 

Spurður hvort börn fái minni stuðning heimafyrir nú en áður kveður hann nei við. »Það er alltaf einhver hluti nemenda sem fær tiltölulega lítinn stuðning og hefur skólakerfið reynt að bregðast við með þjónustu við þá nemendur."

Af lestri viðtalsins finnst mér að borin von sé að skólakerfið verði bætt með auknum málþingum og rannsóknum kennara á sjálfum sér. Það eina sem ég veit að í mínu ungdæmi vorum við neydd til að drekka hálfvolgt lýsi, neydd til að læra margföldunartöfluna,, neydd til að læra að lesa, neydd til að taka eftir í tímum, neydd til að sætta okkur við röðun í bekki eftir námsgetu og neydd til að hegða okkur sæmilega.  Annars voru við tossar sem þurftu sérmeðferð.

Enginn fór up úr barnaskóla án þess að kunna margföldunartöfluna aftur á bak og áfram. Enginn fór upp úr barnaskóla án þess að kunna að lesa reiprennandi. Það var ekkert kjaftæði um þessi grunnatriði. Pabbi hjálpaði með erfið dæmi heima og mamma hjálpaði í skrift.Kennararnir sögðu okkur til í skólanum hverju og einu þó við værum 30 í bekk.  Við lærðum það sem við áttum að læra, biflíusögur sem annað, og máttum ekki vera með tyggjó í tíma. Fengum ekkert að éta i skólanum og þurftum ekkert að bíða efir krökkum sem skilja ekki íslensku.  Við börðum ekki minnimáttar heldur  lógumst í frímínútum við jafningja og komum með blóðnasir í tíma.Við kunnum öll djúplestur á þjóðsögunum og Basil fursta, Órabelg, Tuma litla og Stikilsberja Finni. Djúplestur?(sic!) Ég held að við hefðum ekki skilið svona orð. Annað hvort lastu og kunnir eða þú last ekki.

Nei, hverning komið er er auðvitað öllum öðrum en kennurunum  að kenna. Þeir kenna og kenna en nemendurnir bara læra ekki neitt.  Spurðu ellefu ára gamlan þýskan krakka hvað sjö sinnum átta er og hann svarar að bragði ef pabbi hans leyfir það.  Spurðu íslenskan nemenda úr 10. bekk  að þessu sama og þú færð yfirleitt engin svör. 

Má ekki bjóða kennurunum að fara í verkfall svo hægt sé að bæta þessi smánarlaun þeirra? Fái þeir alminilega borgað fara nemendurnir óðar að læra. Eða hvað? Þeir eru kannski hættir að geta lært vegna tölvunnar og símans?

Nemendunum hlýtur bara að hafa hrakað. Kennarar hafa auðvitað ekkert að gera með hvernig kennslan skilar sér að mati Árna Þórs Hjaltested formanns Kennarasambands Íslands.

Það er ekki kennurunum að kenna.

 

Viðskiptaviti

 þeirra Jóhönnu og Steingríms J. var hampað mjög af þeim sjálfum.

Samt létu þau það yfir sig ganga að ráða lögmannsstofuna Mischon de Reya í opinn reikning.

Samkvæmt upplýsingum Helga Bernódussonar skrifstofustjóra Alþingis  var reikningurinn aðeins tífaldur við það sem búist hafði verið við.

Steingrímur J. bjargaði landinu eftir að íhaldið hafði sett það á hausinn með því að fella Lehmans Brothers og fleiri banka um víða veröld. Neytti hvorki svefns né matar af því að "hér varð hrun". Jóhanna virtist fátt taka nærri sér nema á sviði jafnréttislaga, þar sem hún hlaut refsidóm.

Vinstri stjórn er það sem fólkið bindur helst vonir við í öngum sínum. Þar er viðskiptavitið að finna. 

 

Eitt vask-þrep

og hækkun persónuafsláttar væri án efa sú aðgerð sem myndi þessu þjóðfélagi  best gagnast. Þetta hefði það í för með sér að allir ferðamenn hingað færu að greiða með okkur byrðarnar í stað þess að við séum að gefa þeim okkar skattfé.

Gæti ríkisstjórnin ekki látið reikna út einhverja fléttu af þessu og kynna fyrir þjóðinni? Hugsið ykkur ef við gætum fengið undanþágulaust vsk-kerfi og að þeir tekjulægstu hættu að greiða skatt? Yrði þetta kerfi ekki manneskjulegra, auðveldara í framkvæmd og myndi líklega skila auknum tekjum sem Íslendingar væru ekki að greiða sjálfir nema að hluta til? Flytja byrðarnar af okkar minnstu bræðrum yfir á útlendinga?

Er ekki eitt vask-þrep og hækkun persónuafsláttar leiðin okkar upp á við? 

 

71% hækkun?

matarskattsprósentunnar, 12/7=71,4%, er ekki nema 4,67 % hækkun á matarkörfunni, 112/107.

Sá sem kaupir mat fyrir 200 þúsund á mánuði  borgar 9340 krónum  meira. Á móti hefur allt annað lækkað í verði um 124/125,5 eða 1,1 %. Bílar, bensín, þvottavélar,  byggingakostnaður, húsaleiga.  Krónan hefur styrkst og verðbólgan verið slegin niður.  Verðtryggð lán lækka með lækkun vísitölu. Allt saman ef hæsta virðisaukprósentan sé sett í 24 % á allt um leið og matarskattur fer úr 7 í 12 %  með hækkun matarkörfunnar. Eitthvað verður líklega að greiða til baka í bætur sem skekkir dæmið en ekki mikið.  Eða bara að hækka persónuafsláttinn sem væri líka best eins og hann Árni sagði stundum. Ferðamenn éta líklega brátt jafnmikið og við. Þarna fáum við auknar tekjur af matarsölu.

Betri skil virðisauka eykur tekjur ríkisins vegna betri skila og minni hvata til undanskota. Það er ekki verið að hækka matinn um 71 % með fjárlagafrumvarpinu eins og kommarnir halda fram, heldur 4.67% . Það á að bæta fólki hækkanirnar segir Bjarni hátt og skýrt. Þeim auðvitað fyrst sem þurfa mest. Skattkerfið hefur nú leyst annað eins. Það er óþarfi að bæta þeim sem best hafa það. Auðvitað þarf  að stefna að frekari lækkun virðisaukaskattsprósentu og fækka þrepum og undanþágum.

Þetta er ekki 71 % hækkun á lífsnauðsynjum heldur lífskjarabót.

Hættum við hálfkákið

Eitt virðisaukaþrep 17% er það sem landsmönnum kæmi best . Hækka matarskattinn úr 7 í 17 % en ekki 12 %. Og lækka efsta þrepið og það algengasta úr 25.5%  í 17 % um leið. 

Hversu mikið betri skil yrðu ekki á virðisaukaskatti ef þrepið væri aðeins sanngjarnt 17 % en ekki 25.5%. Myndi hvatinn til undanskota ekki minnka?

Það var auðvitað að kommarnir myndu rjúka upp með miklu væli um árásina hans Bjarna ríka og Sigmundar Gullskeiðar á þá sem minnst mega sín þegar Bjarni kynnt þessi áform ríkisstjórnarinnar að hækka matarskattinn úr 7 % í 12 %. Þvílkt garg á þinginu í kvöld. Og á Útvarpi Sögu í dag. maður vorkenndi Pétri að þurfa að hlusta á þetta fólk tala sig upp á háa-C yfir hlutum sem það hefur ekki hugsað.

Allt þetta tal er auðvitað tóm vitleysa. Bjarni hefur marg sagt að auðvitað yrði matarskatturinn ekki hækkaður án ráðstafana til að hugsa um þá tekjulágu. Halda menn að skattkerfinu sé nokkuð að vanbúnaði að reikna út hvað hver lágtekjumaður á að fá til að bæta þá kannski 8 % hækkun á matvöru sem við þessa fullu hreinsunaraðgerð skattkerfisins til félli?

En Bjarni hefur nú bara talað um hækkun úr 7 % í 12 % . Það er auðvitað bara áfangi að marki sem allir sjá sem vilja sjá að yrði lang best fyrir samfélagið. Kerfið yrði ónýtt eftir sem áður. Einfalt og gatalaust virðisaukaskattkerfi með miklu lægri efstu prósentu myndi stórlega draga úr hvatanum til undanskota sem er greinilegur við 25.5% efsta þrepið í dag.

Matarkarfan myndi hækka um svona 8-9 % við hækkun matarskattsins í 17 %.  Yrði nokkur vandi fyrir skattkerfið að útdeila matarstyrk eftir skattframtölunum sem gerði þessa skattabreytingu mögulega?  Skattabreytingu sem myndi koma öllum til góða. Stórauka tekjur af ferðaþjónustu, auðvelda rekstur fólksflutninga og trygginga. Slá verðbólguna rothögg. Svo margt myndi  lækka eins og bílar, bensín,heimilstæki, íbúðirnar og byggingarkostnaðurinn. Ætli tekjur af virðisaukakeerfinu myndu ekki bara aukast við þessa lækkunaraðgerð?

Endalaust hagræði að losna við þetta götótta undanþágukerfi sem við höfum smíðað með klastri sem gekk þvert á það sem stefnt var að við upptöku virðisaukakattskerfisins. Sem ég barðist gegn með oddi og egg en auðvitað koltapaði þar sem enginn hlustar á mig yfirleitt.

Eitt virðisauka þrep 17 % er það sem þjóðinni kæmi best í dag. Lækkum verðlagið í landinu. Bætum lífskjörin, styrkjum krónuna. Jafnvel þó að við náum ekki 17 % í fyrstu atrennu má það vera markmið.

Hættum við hálfkákið. 

 

Colonel Herbert

var maður sem átti sér þann æskudraum að verða hermaður. Honum tókst það loks eftir menntaskóla eftir að hafa verið sendur heim þegar hann reyndi að ljúga sig inn 14 ára.

Hann fór svo fyrst ti Kóreu sem hermaður  og hljóp strax af stað til að komast í stríðið. Varð viðskila við flokkinn sinn og lenti með Tyrkjum. Þar hitti hann menn sem honum líkaði við.

Þessir tyrknesku hermenn skemmtu sér saman í bardögum við að drepa Kínverja. Tyrkirnir fléttuðu sér hálsmen úr barkakýlum þeirra sem þeir drápu og voru svo hraustir og svalir að Herbert hafði þá í hávegum. Sjálfur varð hann skreyttasti hermaður Bandaríkjanna á sinni tíð fyrir afrek sín í Kóreu og VietNam. Honum sinnaðist að lokum við herinn vegna þess sem hann taldi yfirhilmingar um hluti sem Herbert líkaði ekki í stríðsrekstrinum.  Stórfróðleg bók um mann sem er manni gersamlega framandi að atgervi og hugsun."The making of a Soldier " fæst á Amazon.  En svona menn eins og Col.Herbert eru nauðsynlegir fyrir veröldina. Án þeirra verðum við bara buffaðir eins og fólkið í Írak núna.

Liðsmenn Kalífaríkisins, ISIS, fara um og hreinlega drepa hvern sem þeir hitta. Bandaríkjamenn eru að reyna að skjóta þá úr lofti því ekki er vinsælt að fara að senda sitt fólk á landi til fundar við þessa menn. Hver þorir í þá af þarlendum?  Ekki ég að minnsta kosti. Þeir eru ekki til viðræðu heldur er bara ein leið til að eiga samskipti við þá. Leið sem að Tyrkir kunna manna best að því mér skildist af bók Herberts.

Mér hefur dottið í hug hvort ekki væri athugandi fyrir okkur hin í NATO að semja við Tyrki um akkorð. Biðja þá um að labba þarna yfir og kæla þetta Kalífaveldi.  Borga þeim tiltekna fjárhæð fyrir hvert barkakýli sem þeir framvísa frá Írak og Sýrlandi. Einfalt og skilvirkt akkorð. Gott fyrir Tyrki og gott fyrir okkur að láta múslíma tala við múslíma. 

Colonel Herbert hefði ekki vílað fyrir sér að fara með þeim svo mikið er víst.  

Forsjárhyggjan

er hin rauði þráður í eðli íslenskra stjórnmálamanna. Og allstaðar annars staðar þar sem kratisminn hefur teygt anga sinna inn í heilabú fólks og mengað þau varanlega.

Óli Björn Kárason  virðist vera af þeirri sjaldgæfu tegund sem sem ekki hugsar alfarið á þennan hátt. Hann minnir óneitanlega á góða Repúblikana vestan hafs, þar sem eimir enn eftir af landnemahugsuninni þar sem "Löngum var ég læknir minn, lögfræðingur prestur, smiður kóngur kennarinn, kerra plógur hestur" sjónarmiðið er þáttur í skaphöfninni. Í dag skrifar Óli  Björn slíka grein sem mér finnst sjálfsagt að varpa fram til umræðu þar sem sumir bloggarar lesa ekki Mogga. Óli Björn segir (og ég feitletra að vanda):

"Á hverjum degi reyna góðhjartaðir stjórnmála- og embættismenn að hafa vit fyrir samferðamönnum sínum sem í »fávisku« sinni vita ekki hvað þeim er fyrir bestu. Lög eru innleidd og reglugerðir settar í þeim göfuga tilgangi að verja almenning gagnvart sjálfum sér. Eftirlitsstofnunum er komið á fót til að tryggja að einstaklingar og fyrirtæki fari eftir fyrirmælum. Í nafni umhyggju eru sérstakir skattar lagðir á vörur sem hinir góðhjörtuðu telja ekki æskilegt að venjulegt fólk neyti í miklum mæli. Aðrar vörur eru bannaðar.

 

Ríki barnfóstrunnar þenst út og faðmur hennar breiðir úr sér enda henni fátt mannlegt óviðkomandi. Ríkisbarnfóstran hefur tekið að sér að ala okkur upp og tryggja að enginn fari sér að voða. Þess vegna hefur hún ákveðið - í nafni heilbrigðis - að við Íslendingar skulum aðeins borða íslenska kjúklinga, svína- og nautakjöt. Aðeins útvaldir megi nota írskt smjör til að framleiða íslenska osta. Í visku sinni hefur barnfóstran ákveðið að rauðvínið skuli selt í sérbúðum ríkisins, undir vakandi eftirliti þar sem vöruúrvalið ræðst af öðru en vilja og löngun viðskiptavinanna.

 

Þótt ríkisbarnfóstran sé ströng og eigi oft erfitt með að fyrirgefa hefur hún á stundum þurft að láta undan. Einu sinni var barnfóstran sannfærð um að ekkert okkar hefði gott af því að hlusta eða horfa á annað en ríkisstimplað ljósvakaefni. Í umhyggju sinni var barnfóstran þess fullviss að það væri miklu betra að landsmenn drykkju sterka drykki í stað þess að leggjast í bjórdrykkju, nema þá helst í flugvélum og á sólarströndum.

 

En ríkisbarnfóstran gefur aldrei eftir án átaka og hún er stöðugt á varðbergi fyrir nýjum hættum. Í ástríki sínu er hún sannfærð um að fákunnandi einstaklingar geti ekki borið ábyrgð á eigin lífi og fyrirtækjum sé ekki treystandi til að bjóða góða vöru og þjónustu á hagstæðu verði. Reglur, eftirlit og höft eru einkunnarorðin sem unnið er eftir.E

 

Mörgum líður vel í hlýjum og öruggum faðmi barnfóstrunnar, lausir undan áhyggjum sem fylgja því að axla ábyrgð. Afleiðingin er sú að farið er að líta á neytendur sem hóp af kjánum, einfeldningum eða ómálga smábörnum.

 

 

Af ótta við barnfóstruna og í samræmi við þær kröfur sem hún hefur sett í samráði við evrópsk samtök barnfóstra, leggja framleiðendur út í að merkja vörur sínar með ærnum tilkostnaði. Ekki til að veita upplýsingar um innihald og eðli vörunnar heldur til að vara kjánann - kaupandann - við. Í samræmi við tilskipun barnfóstrunnar er gengið út frá því að almenn heimska sé ráðandi. Þannig segir á umbúðum fyrir smur- og hreinsiefni að »ef efnið er drukkið« þá »hafið samband við lækni«. Með öðrum orðum er gengið út frá því að einhverjum komi til hugar að svala þorsta sínum á smur- og hreinsiefni. Á dós með viðarvörn er tekið fram að efnið geti »valdið lungnaskaða við inntöku«. Á þrýstihylki með kveikjaragasi er tekið fram að reykingar séu bannaðar og lagt bann við að úða á eld eða glóandi hluti.

 

Skordýraeitur er merkt sérstaklega og bent á að ekki megi geyma það hjá matvælum eða öðrum neysluvörum og sérstaklega er tekið fram:

 

»Ekki má nota efnið á fólk eða húsdýr.«

 

Í samræmi við kröfu barnfóstrunnar er undirstrikað að ekki megi nota skordýraeitrið á »fleti þar sem matvæli eru unnin, matbúin eða þeirra neytt«.

 

Í bæklingi sem fylgir rafmagnssög er varað við að setja hendurnar fyrir sagarblaðið. Með sama hætti er sérstaklega tekið fram á umbúðum Súperman-búnings, að þó menn klæðist búningnum geti þeir ekki flogið. Á sama tíma og kaupandi Súperman-búningsins er upplýstur um þessa annmarka eru merkingar umbúða matvæla (í samræmi við reglur) oftar en ekki illskiljanlegar.

 

Auðvitað skaða þessar merkingar fáa. Það eru aðeins peningabuddur neytenda sem eru fórnarlömb enda greiða þeir á endanum kostnaðinn. En merkingarnar eru birtingarmynd barnfóstruríkisins þar sem byggt er á hugmyndafræði forræðishyggjunnar um nauðsyn þess að hafa vit fyrir fávísum almenningi.

 

Í skjóli forræðishyggju barnfóstrunnar hefur eftirlitsiðnaðurinn fengið að leika lausum hala. Öflugar eftirlitsstofnanir eru taldar mikilvægari en almenn löggæsla og öryggi borgaranna. Opinberu fé er því dælt í stofnanir en framlög til löggæslu eru skorin við nögl. Forgangsröðun forræðishyggjunnar er skýr að þessu leyti.

 

Á undanförnum áratugum hafa opinberar stofnanir fengið æ ríkari valdheimildir. Leiðarahöfundur Morgunblaðsins (31. júlí 2013) hefur haldið því fram að margar þessara stofnana hafi »sýnt að þær kunna ekki með þær að fara«:

 

»Þær gæta ekki meðalhófs. Þær svara ekki eða eins og út úr kú athugasemdum þolendanna, sem eru hluti almennings í landinu. Gerðar eru óbilgjarnar kröfur til þeirra sem í myllu stofnananna lenda, en síðan er dregið á langinn að gera hreint fyrir sínum eigin dyrum. Eins og bent hefur verið á, þá virðist iðulega út frá því gengið að í samskiptum við slíkar stofnanir hafi sönnunarbyrðinni heimildarlaust verið snúið við.«

 

Varlega má ætla að beinn kostnaður íslenskra fyrirtækja vegna opinbers eftirlits sé 15-20 milljarðar króna á ári. Óbeinn kostnaður vegna minni framleiðni, lakari samkeppnisstöðu og skilvirkni hleypur á milljörðum.

 

Þannig rýrir ríkisbarnfóstran lífskjör almennings - skjólstæðinga sinna - á hverju ári. Á móti kemur að við erum hægt og bítandi orðin áhyggjulítil um eigin farsæld. Og tilfinningin fyrir því hvað það er að vera frjáls einstaklingur dofnar í hvert sinn sem barnfóstran breiðir út faðminn."

Hér er skýrt að orði kveðið eins og Óla Birni er tamt. Samt er hann að tala um mál sem hin dauða hönd kratismans hefur lætt inn í sálir okkar á langri ævi. Við erum ófrjáls að flestu leyti. Nema þegar farið er að tala um réttindi minnihlutahópa, homma, lesbía, hælisleitenda og lesblindra. Þá er frelsi þeirra  komið ofar öllu. 

Dæmið um forsjárhyggjuna birtist í viðirðisaukakerfinu. Í stað þess að stíga djarft skref og færa viðriðsaukaprósentuna í eitt þrep  án undantekninga, sem öll rök mæla fyrir, þá er áfram burðast með hriplekt kerfi af því að forsjárhyggju mengun hugarfarsins getur ekki hugsað öðruvísi.

Nú á að hækka matarskattinn úr 7 & í 12%. Og sagt að þetta sé 5 % hækkun í stað 71.5 % hækkunar á skattlagningu matvöru sem kemur kannski út sem 5 % á verði matarkörfunnar án vsk. Einhver hefði talið að íslenskir millifærslumeistarar færu létt með að reikna út matarbætur handa vísitölufjölkyldunni sem gæti fengið þær inn á húsnæðislánin sín eins og séreignarsparnaðinn samkvæmt ítrustu kröfum um forsjá til þess að þessu yrði ekki eytt í vitleysu. Nei, þetta er of stórt til að rúmast í meðalkrataheilanum á Alþingi Íslendinga.

Fann einhver fyrir þessum sykurskatti hans Steingríms J.? Breytti hann einhverju í bruggvenjum landans?  Vörugjöldin lækkuð? Mun almenningur taka eftir því? Hverfa ekki svona tittlingaskítir inn í verðlagið hjá þjóð í framfara-og hagvaxtarsókn?

Í skólakerfinu ríður forsjárhyggjan húsum. Ávísanakerfi Miltons Friedmanns er komið ínn í sænska skólakerfið. Foreldrarnir mega velja skóla. Einkaskólar mega græða. Hér var lokað hjá Óla í Hraðbraut fyrir það og úr grunnskólum okkar kemur enginn sem kann bæði að lesa og reikna. Ég geri það að gamni mínu að spyrja þýska krakka sem ég hitti hvað 7x8 séu. Þau svara undanteknigarlaust rétt. Prófið þetta sjálf á íslenskum grunnskólakrökkum?

Kostur má ekki selja morgunkorn sem er merkt í Ameríku. Okkur talin trú um að evrópskar kröfur séu gerðar fyrir neytendur í verndarskyni en ekki í tollverndarskyni. Og eftirlitsiðnaðurinn trúir því eftir að Alþingi fór að stimpla allt sem kemur frá ESB án þess að lesa textann.

Er ekki kominn tími til fyrir mig að hætta að trúa á jólasveininn? Hætta að að hugsa um íslenska pólitík og snúa mér að öðru svon rétt fyrir andlátið?

Forsjárhyggjan gegnsýrir allt þjóðfélagið og heldur því áfram hvað sem Óli Björn skrifar. 

 

 

Vonbrigði

eru mér að heyra það í fréttum að tillaga ríkisstjórnarinnar um aðlögun í skattamálum felist í 1 % lækkun efsta þreps virðisaukaskatts en 5 % hækkun á matarskatti, úr 7 í 12? Annað óbreytt? Nema niðurlögn sykurskatts Steingríms J. til viðbótar.

Vorum við ekki að tala um eitt þrep í virðisaukaskatti án undanþága?

Var þetta það sem ég beið eftir í minni barnslegu trú á að Sjálfstæðisflokkurinn ætlaði að breyta skattakerfinu? 

Er tímaskekkja?

í því sem Forseti Íslands mælir við þingsetningu í dag?

" Sómi og sjálfs­virðing Íslands voru ætíð leiðarljós í sér­hverri för; vilji sem á djúp­ar ræt­ur í sögu sjálf­stæðis­bar­áttu og lýðveld­is, í þeirri arf­leifð sem Alþingi og okk­ur öll­um sem þjóðin kýs ber að virða; arf­leifð sem verk Alþing­is , allt frá end­ur­reisn, hafa mótað; arf­leifð sem er afrakst­ur for­ystu þeirra kyn­slóða sem áður sátu í þess­um sal og fjöld­ans á Þing­völl­um fyr­ir sjö­tíu árum.  "

Er hin opinbera framkvæmd í innflytjendamálum sem á að leiða þjóðina til fjölmenningar í samræmi við þenna boðskap Forsetans? Verður fjölmenning samrímanleg við arfleifðina sem varðveittist í sögunni, hefðunum og bókmenntunum? Kæra nýbúar og framtíðarþjóðin í landinu sig eitthvað um Egil Skallagrímsson eða Skarphéðin? Eða hvernig fer þetta allt saman við þetta marglofaða öfgaleysi sem er andhverfa óheftrar alþjóðahyggju kratismans?

það eru öfl í þjóðfélaginu sem toga í eina átt og vilja varðveita eitthvað af því sem þjóðin á ennþá sameiginlegt.  Það eru önnur öfl sem toga í hina áttina og vilja kasta öllu því gamla fyrir róða, hvort sem er tunga, þjóðkirkja eða hefðir. Telja landið betur komið undir stjórn annarra þjóða.

Ég er ekkert viss um að ég átti mig lengur á því hverjum veitir betur? Enda líklega orðinn tímaskekkja sjálfur.