Marine Le Pen

er til umfjöllunar í leiðara Mogga:

"Í síðustu almennu kosningum í Frakklandi fór Þjóðarflokkur Marine Le Pen með sigur af hólmi. Kjörsókn var fremur dræm í þeim kosningum og valdaflokkarnir tveir, hægra og vinstra megin við miðjuna, nefndu það gjarnan sem huggunarefni.

 

En um leið lýstu þeir áhyggjum sínum yfir því að öfgaflokkur undir forystu öfgafulls foringja næði slíkum árangri í kosningum. Fréttaskýrendur voru ekki langt undan með svipaðar áherslur. Nú hafa birst skoðanakannanir í Frakklandi, sem sýna áþekka tilhneigingu og fyrrnefndar kosningar. Og ekki er hægt að draga þær í efa með vísun til dræmrar þátttöku í kosningum eða að kosningarnar hafi verið fremur ómerkilegar (snúist um Evrópuþingið) og því brúkaðar af kjósendum til þess að koma óánægju á framfæri við þá flokka sem þeir myndu styðja í alvöru kosningum.

 

Skoðanakannanirnar sýna að Marine Le Pen myndi fá mest fylgi í fyrstu umferð forsetakosninga í Frakklandi. Það gefur til kynna að hún myndi etja kappi við frambjóðanda úr röðum miðjubandalags flokka til hægri eða vinstri sem ná myndi öðru sætinu. Þótt þetta þyki töluverð tíðindi er fordæmi til, því að Jean-Marie Le Pen, faðir Marine, komst fyrir 12 árum í úrslitaumferð forsetakosninganna. Sósíalistar ákváðu þá að fylkja sér um hægri manninn Jacques Chirac sem sigraði með miklum yfirburðum. En kannanirnar sýndu einnig að yrði Hollande, núverandi forseti, mótframbjóðandi Le Pen myndi hún sigra hann næsta auðveldlega. Kjósendur á hinum vængnum myndu með öðrum orðum ekki kjósa Hollande »til að afstýra slysi« eins og gert var árið 2002. Aðrir forsetaframbjóðendur sem nefndir voru til sögunnar, þar á meðal Sarkozy, fyrrverandi forseti, myndu samkvæmt könnunum hins vegar sigra Marine Le Pen.

 

Þær niðurstöður þykja því fremur benda á sérlega laka stöðu Hollande forseta, sem er sá óvinsælasti í því embætti síðan slíkar mælingar hófust, en til þess að ótvíræð sigurganga Marine Le Pen sé hafin.

 

Forsætisráðherra Frakklands, Manuel Valls, taldi hins vegar að þessar kannanir væru ógnvekjandi. Fengi þessi »öfgaflokkur« slíkan stuðning myndi það ekki aðeins vera mjög hættulegt fyrir Frakkland heldur jafnframt fyrir »Evrópu.« Þegar Evrópa er nefnd í slíku samhengi eiga stjórnmálamenn fremur við Evrópusambandið en álfuna sem slíka. Marine Le Pen hefur vissulega sagt aðspurð að fyrsta verk hennar sem forseta Frakklands yrði að gefa seðlabanka landsins fyrirmæli um að hverfa út úr evrunni og taka upp franskan franka á ný. Varla dugar sú skoðun til að flokkur sé stimplaður sem öfgaflokkur. Það er fullgild stjórnmálaleg skoðun að vilja taka upp evru, búi land ekki við hana og losa land út úr henni sé það í henni. Tveir stærstu flokkar Bretlands eru þannig alfarið andvígir því að kasta þjóðargjaldmiðli sínum, pundinu, fyrir evru. Svíar, sem eru skuldbundnir til að taka upp evru, nota ólíkindalegar lögskýringar til að komast undan því að uppfylla það ófrávíkjanlega skilyrði, sem þeir hafa þó undirgengist.

 

Marine Le Pen vill vissulega draga úr straumi flóttamanna til landsins. Það er stjórnmálaleg afstaða sem nýtur sífellt meiri stuðnings almennings. Sumum dugar sú afstaða til að útnefna þá sem hafa hana sem öfgamenn. Þess háttar merkimiði þykir þó ekki endilega jafnsjálfsagður og áður. Það getur reynst hættulegt að stunda algjöra þöggun um málaflokk af þessu tagi allt þar til að ekki verður neitt við málið ráðið. Hvergi vottar fyrir þeirri stefnu hjá Marine Le Pen að hún vilji ná stjórnmálalegum markmiðum sínum með öðrum meðulum en lýðræðislegum. Þegar áhugamenn um stjórnmál skoða stefnuskrá og yfirlýsingar frú Le Pen geta þeir fundið margvíslegar málefnalegar ástæður fyrir þeirri afstöðu sinni að vilja ekki kjósa frúna eða flokk hennar.

 

Hollande situr sem forseti Frakklands á grundvelli úrslita lýðræðislegra kosninga. Þær tryggja honum valdasætið til 5 ára. En hver könnunin af annarri hefur sýnt að aðeins um 18% Frakka telja Hollande hæfan til að gegna embætti sínu, eða treysta honum til þess að fenginni fárra ára reynslu. Það hlýtur því að flögra að honum og stuðningsmönnum hans í Sósíalistaflokknum að hið lýðræðislega umboð hans sé orðið æði veiklulegt, svo ekki sé meira sagt."

Margt af því sem þarna er sagt ætti að vera Samfylkingarfólki og svokölluðum Evrópusinnum og Evrupostulum  til umhugsunar. Svo og þeim sem stjórna innflytjendamálumá Íslandi og allt of frjálsu flæði óþjóða til landsins.

Mér sýnist að hagur Frakka geti vart versnað við að skipta um Forseta og efnahagsstefnu eftir áralanga afturför. Marine Le Pen er því allrar athygli verð.

 

Villi Bjarna

sá eini sanni og vaski maður , kemur Reykjavíkurflugvelli og Fluggörðum til hjálpar í góðri grein í Morgunblaðinu í dag.

Vegna þeirra stöðugu lyga vinstrimanna, að menn séu hættir að lesa Mogga, þá skal ég nú auka leti þeirra og endurprenta þessa ágætu grein:(bloggari stjórnar feitletrun)

"Í vikubyrjun bárust dapurlegar fréttir um Reykjavíkurflugvöll. Reykjavíkurborg og Háskóli Íslands hafa sammælst um að koma Fluggörðum við Reykjavíkurflugvöll út af landakortinu. Í fréttatilkynningu segir eftirfarandi:

 

»Vilyrðið um að háskólinn geti þróað starfsemi sína til austurs á Fluggarðasvæðinu skapar fjölbreytt tækifæri fyrir framtíðaruppbyggingu skólans,« er haft eftir Kristínu Ingólfsdóttur, rektor Háskóla Íslands.«

 

Mikill er sigur Háskóla Íslands í þessu máli. En hann kann að verða dýrkeyptur. Nú vill svo til að flug á Íslandi er fyrsta hátækniatvinnugreinin. Þróun þessarar greinar varð frá gra.srótinni, frá ungum mönnum sem brutust til mennta utanlands án opinberra styrkja og allir af eigin verðleikum Við lok síðustu heimsstyrjaldar höfðu verið gefin út 30 flugskírteini á Íslandi en af framsýni gerðist Ísland stofnaðili að Alþjóðaflugmálastofnuninni hálfu ári eftir stofnun lýðveldis 1944.

Nú er svo komið að flugstarfsemi nemur um 2% af landsframleiðslu. Reykjavík hefur þróast í samræmi við þetta; flugið er aflgjafi ferðaþjónustu. Fyrir 45 árum voru gerðir út 25 togarar frá Reykjavík og þá voru rekin fimm stór frystihús. Nú er hér eitt frystihús og fimm togarar. Í stað framleiðsluhagkerfis hefur komið þjónustuhagkerfi. Þar ber hæst flugstarfsemi og aðra starfsemi tengda ferðaþjónustu.

 

Þetta hefur gerst þrátt fyrir að borgarfulltrúar hafi fjandskapast við flugvöllinn og viljað hann burt. Það er ekki sjálfsagt mál hvernig flugstarfsemi hefur þróast með jákvæðum hætti. Reykjavíkurflugvöllur er hlekkur í þeirri starfsemi. Spurt er hve oft Reykjavíkurflugvöllur sé notaður sem varaflugvöllur. Það er í nánast öllu flugi til Íslands.

Ef flugvellir í Skotlandi verða varaflugvellir fyrir flug til Íslands eru forsendur fyrir flugi til vesturstrandar Bandaríkjanna og Kanada brostnar. Á sama veg mun samkeppnishæfni íslenskra flugrekenda í flugi til austurstrandar Bandaríkjanna minnka verulega. Þar með eru brostnar forsendur fyrir þeirri háu ferðatíði og fjölbreyttu leiðum, sem fyrir hendi eru í dag til og frá Íslandi. Ef til vill rætist ljóð Dags Sigurðarsonar, að breyttu breytanda;

 

Raun

 

vísinda

 

stofnun

 

Háskóla

 

Íslands

 

Fluggarðar í Reykjavík eru forsenda fyrir menntun og þjálfun flugmanna í dag. Þarna er aðstaða fyrir kennsluflugvélar og viðhald og geymsla einkaflugvéla. Þarna er líka ákveðin menning, ekki minni en sú menning sem fylgir kaffidrykkju í 101 Reykjavík. Það er sjálfsagt mál að bjóða rektor Háskóla Íslands að skoða starfsemi í Fluggörðum. Þessi starfsemi hefur ekki skaðað Háskóla Íslands á neinn veg. Miklu heldur getur hún eflt starfsemi Háskólans. Háskóla Íslands og rekor skólans verður ekki gott af þeim súra kaleik sem skerðing á rekstri við flugvöllinn er. Það er miklu nær að Háskólinn efli sín fræðistörf í flugrekstrarfræðum.

 

Því hefur verið marglofað að ekki verið raskað við starfsemi á Reykjavíkurflugvelli á meðan nefnd sem kennd er við Rögnu Árnadóttur er að störfum og skýrsla nefndarinnar verður rædd. Þar fellur undir að halda opinni flugbraut 06/24 og aðstöðu í Fluggörðum. Það verður aldrei sómi að því fyrir Háskólann að taka þátt í fjandskap borgarfulltrúa við flugstarfsemi og ýta Fluggörðum af Reykjavíkurflugvelli."

Sumir sem heita Vilhjálmar Bjarnasynir taka fram að þeir séu ekki Villi Bjarna fjárfestir. Því skal tekið fram að þarna skrifar sá eini sanni Villi Bjarna fjárfestir sem biðst ekki griða fyrir það frekar en Árni beiskur í Flugumýrarbrennu. Hafi hann heila þökk mína að minnsta kosti fyrir vikið.

Það er mála sannast að samsæri vinstri manna og atlaga að Reykjavíkurflugvelli stendur enn yfir og er öllum brögðum beitt. Jafnvel velmeinandi fólk er dregið inn í þessi mál og notað af þessu samsærisfólki til að fullkomna ódæðið. Sem þeir ætla að fremja þrátt fyrir andstöðu 82 % landsmanna. Allt fyrir einhverja heimskulega og úrelta Kvosarrómantík.

Miðbæjarómenningin stendur með miklum blóma alveg ein og óstudd. Það sá ég á sjaldgæfum bíltúr um miðbæinn í gærkveldi á mánudegi. Fyllilýður með flöskur og dollur í höndunum skreytti göturnar frá Klapparstíg og út miðbæinn. Búllur voru opnar og stöku gítarglamrari var sýnilegur. Eru miklar röksemdir fólgnar í því að efla þetta menningarform á kostnað almenningssamgangna í landinu með niðurlagningu flugvallarins?

Höfuðmörðurinn Dagur B. Eggertsson situr á stóli Borgarstjóra eftir að hafa í raun verið kosinn frá. Hann keypti hinsvegar undir sig stólinn aftur með því að maðka krókinn vel fyrir Píratann svo að sá selur allt fúslega fyrir þægindin. Reykvískir kjosendur geta sjálfum sér um kennt. Og svo Sjálfstæðisflokkurinn auðvitað fyrir ömurleg linheitin í kosningabaráttunni sem vonandi endurtaka sig ekki.

Háskólinn byggir og byggir í kring um sig. Sóar landinu í fáheyrðri vitleysu undir bílastæði. Í stað þess átti að setja bílakjallara og neðanjarðartorg með sporvögnum sem gengu á milli allra höfuðbygginga skólans. Þá hefði verið nægt byggingaland fyrir skólann til hundrað ára. En þetta mátti ekki ræða þó reynt hafi verið að koma tauti við arkitektana á opnum fundi um byggingaráformin.

Við Sjálfstæðismenn í Fluggörðum styðjum Villa Bjarna til verka góðra. 

 

Steinunn býður

löglega kjörinni ríkisstjórn lýðveldisins Íslands byrginn þegar stjórnarflokkarnir ætla að leggja skatt á þrotábú hins umdeilda  fyrirtækis Glitnis.  Steinunn Guðbjartsdóttir frá Króki var skipuð slitastjóri  yfir þetta þrotabú frá 2008. Er hún ekki orðinn margfaldur milljóneri á málþófi í kring um það verk  hérlendis sem erlendis? Eins og margir aðrir sem enn halda áfram á fullu?

Í hvers umboði starfa slitastjórar?  Hvert er þeirra yfirvald?   Var þetta bankahrun bara eins og hvert annað ball á Hlégarði? Er bara í lagi að sýna bara hnefana ef einhver ætlar að hafa aðra skoðun? 

Ísland áfram umsóknarríki?

um inngöngu í Evrópubandalagið.

Stjórnarflokkarnir hljóta að taka af skarið með þetta leiðindamál á Alþingi þegar  það kemur saman. Það er löngu orðið tímabært að að afgreiða þetta skýra kosningamál. Ekki síst af  því hversu harðnar stöðugt á dalnum í sambandinu og skuldavandi vanþróuðu meðlimaríkjanna eykst. Ef Ísland ætlar sér að vera áfram þáttakandi í Evrópska Efnahagssvæðinu, Schengen og öllu því samstarfi, þá þarf það ekki að truflast hið minnsta þótt aðildarumsókn Steingríms-stjórnarinnar  sé dregin til baka.

Vandamál Evrunnar eru vaxandi og þörf skuldugu landanna fyrir gengisfall og skuldaeftirgjöf  er yfirþyrmandi eigi efnahagur þeirra að eiga sér viðreisnar von. Þjóðverjar vilja engar breytingar á Evrunni, hún hæfir þeim. En Frakkar gætu séð sína sæng uppreidda og samþykkt að taka upp fránkann aftur.Öðruvísi geta þeir ekki komist frá ríkissjóðshalla sínum að því að Brósi (Amrose Evans-Pritchard) segir í stórgóðu viðtali sem sjá má á YouTube ( Bein krækja á viðtalið á YouTube)  samkvæmt upplýsingum Bernharðs Conolly (: Bernard Connolly: umræður Milken Institute, 4. maí 2011, þá , þá yrðu Þjóðverjar að sætta sig við að verja 7 % af landsframleiðslu sinni árlega til eilífðar til að greiða fyrir hallann sem Írar, Grikkir, Spánverjar og Portúgalir hafa safnað upp. Ígildi Versalasamninganna á hverju ári sem gengu heldur aldrei upp þá. Hvernig í veröldinni halda menn að þýskir eftirlaunaþegar muni sætta sig við slíkt? Önnur ríki verða að komast út úr myntbandalaginu með Þýskalandi. Enda sýnir það sig að það beinlínis dregur úr innbyrðis viðskiptum Evruríkjanna, alveg öfugt við væntingarnar það sem ná átti með stofnun Evrunnar. Þetta er furðuleg niðurstaða en svona er það nú samt. Um þetta hefur Gunnar Rögnvaldsson skrifað margar afbragðsfærslur á blogg sitt.www. tilveran-i-esb.blog.is sem ég mæli með að sem flestir lesi.

Nú er Draghi búinn að lækka stýrivextina niður í 0.05 % og innlánsvextir banka hjá Seðlabankanum eru orðnir mínus 0,2%. Hann ætlar líka  að fara að kaupa skuldabréf  af bönkum í stórum stíl þrátt fyrir andstöðu Þjóðverja. Fögnuður sunnar í álfunni og í herbúðum Já-Íslands. Eðilega myndi Samfylkingin telja þetta góð tíðindi og rök fyrir upptöku Evru á Íslandi og inngöngu í ESB.  En slíkt er borin von um þessar mundir  enda ESB sjálft búið að loka á stækkun þess á næstu árum.

Evrusvæðið er að hrynja fyrir augunum á okkur hvað sem Samfylkingarfósarnir Össur og Árni segja eða svikahrapparnir í VG. Við erum greinilega ekki á leið inn í sambandið eða að taka upp mynt Stór-Þýzkalands. Við erum ekki á leið inn í 25% atvinnuleysi Spánar. Við erum ekki á leið með að afhenda þeim kvótann okkar. Við erum ekki að afhenda útlendingum Ísland heldur þurfum við að vernda landið, auðlindirnar og þjóðernið. 

Það er því fullkomlega tilgangslaust að klára ekki þetta umsóknarmál þegar í stað. 

"MP banki

 tapaði 159 milljónum króna eftir skatta á fyrstu sex mánuðum ársins samanborið við hagnað upp á 460 milljónir á sama tímabili fyrir ári.

 

Í tilkynningu frá bankanum er bent á að afkoman hafi batnað verulega sé miðað við seinni hluta árs 2013 þegar tap bankans nam tæpum milljarði króna, að stærstum hluta vegna niðurfærslu á viðskiptavild.

 

Tap MP banka á fyrri árshelmingi litast af gjaldfærðum kostnaði vegna hagræðingaraðgerða sem nema um 100 milljónum króna. Þá var gengistap bankans um 50 milljónir.

 

Eftir að ljóst varð sl. haust að áform MP banka um að stækka efnahagsreikninginn með aðkomu nýrra fjárfesta að hluthafahópnum myndu ekki ganga eftir hefur bankinn ráðist í umfangsmiklar hagræðingaraðgerðir. Frá fjórða ársfjórðungi 2013 hefur starfsmönnum bankans fækkað um 30% og rekstrarkostnaður, að teknu tilliti til starfslokakostnaðar, lækkaði um 200 milljónir á fyrstu sex mánuðum ársins.

Sigurður Atli Jónsson, forstjóri bankans, segir í tilkynningu að það hafi verið nauðsynlegt að breyta fyrri áætlunum sem miðuðu við aðgang að vaxtafjármagni. »Það kom harðast niður á bankastarfseminni sem krefst mests eigin fjár. Þess vegna þurfti að stokka spilin upp á nýtt og endurskipuleggja rekstur.« Verulegur árangur hafi náðst í þeirri vinnu og kostnaðargrunnur bankans lækkaður verulega sem muni skila sér í bættri afkomu af grunnrekstri eftirleiðis.

 

Sigurður Atli segir að salan á Lykli, eignaleigusviði bankans, til Lýsingar fyrr á árinu hafi gengið mjög vel. Þau lán sem fluttust yfir til Lýsingar námu um 7% af heildareignum MP banka, eða um 4 milljörðum.

 

Hreinar vaxtatekjur MP banka lækkuðu um 12% frá seinni hluta árs 2013 og námu 674 milljónum króna. Skýrist sú lækkun af minnkun útlánasafns. Á sama tíma jukust hins vegar þóknanatekjur bankans um 10% og voru samtals 814 milljónir króna á tímabilinu."

 

Allt þetta  má lesa í Morgunblaðinu í dag.

En kannski vilja menn heyra eitthvað um þetta MP-mál frá einum viðskiptavini?  Í fyrstu persónu. Mér. 

Eftir hrunið fóru margir viðskiptavinir gömlu bankana sem Steingrímur J. gaf hrægammasjóðunum í vanþóknun yfir til MP-banka með allt sitt. Þar mættum við frábæru viðmóti og þjónustulipurð starfsfólks. Sumir höfðu þó efasemdir um að stærri hluthafarnir gætu ekki farið leið Baugs í Glitni sáluga, sem sum okkar höfðu haldið tryggð við frá Iðnaðar-og Verzlunarbanka árunum svo og SPK sem Baugur lagði að lokum undir sig.

Allt gekk vel og MP-banki veitti viðskptamönnum hina bestu þjónustu.  Síðan fóru ský að draga upp á trúverðugleika himininn. Aðaleigandi lággjaldaflugfélags keypti ráðandi hlut í bankanum, rétt eins og hafði gerst í Glitni og fyrrum foringi og átrúnaðargoð Sjálfstæðisflokksins gerðist stjórnarformaður.

Eytt var talsverðu púðri í að sannfæra okkur viðskiptamenn um að öllu væri samt óhætt. Allt virtist rólegt á yfirborðinu þrátt fyrir illan grun.  Þangað tl á þessu ári. Þá var lagt  fyrirvaralaust gjald  á þá sem vildu vera smáir viðskiptamenn í MP-banka og þeim þannig í raun vísað á dyr.  Skorið var umsvifalaust á allar væntingar sem viðskiptamenn höfðu vegna viðskipta sinna varðandi því að bankar væru bakhjarl í hinu daglega lífi.

Í mínu tilviki var mér góðfúslega bent á að hypja mig annað ef ég vildi ræða eitthvað annað en þau innlegg sem ég hafði stundað síðastliðin 6 ár og aldrei skuldað bankanum eyri. Til viðbótar hafði ég oftsinnis verið fullvissaður um að bankinn myndi vera minn bakhjarl ef ég þyrfti lítils við. Allt var dregið til baka og nú með fullkomnum ruddaskap af lykilmönnum bankans sem buðu ekki einu sinni upp á að ræða málin. Þvílíku  hef ég aldrei orðið fiyrir í viðskiptalífinu og hef þó marga fjöruna sopið. Menn vilja ekki snerta mann með tíu feta stöng hvað þá styttri heldur bara settir á mann hundarnir með þökk fyrir áralanga viðkynningu. 

Vegna persónulegrar vináttu við það fólk í MP-banka sem hefur veitt mér þjónustu í gegnum árin þá skellti ég, sem líklega einhverskonar geðlurða,  ekki hurðum strax heldur nota þetta fólk ennþá til ýmissa verka þó að ég fyrirlíti stofnunina MP-banka og æðstu stjórnendur hans.  Mér hefur verið vel tekið annrsstaðar auðvitað þar sem ég er ekki ennþá kominn í hóp þurfalinga  þrátt fyrir Steingrím J. og auðlegðarskattinn hvað sem verður. Mínir dagar innanstokks í MP-banka verða þó varla margir úr þessu.

Warren Buffet er sagður haf eitt prínsíp. Það er að fjárfesta aldrei í flugfélagi. Hvað skyldi hann þá  segja um lággjaldaflugfélag?  Hvaða skoðanir skyldi hann hafa á gluggaskreytingum í stað orðheldni og mannkosta. Ekki veit ég.

En mér er eiginlega spurn, er viðskiptabankaleyfi ekkert háð því að veita viðskiptabankaþjónustu heldur að  sami banki einbeiti sér að fjárfestingarstarfsemi og eignastýringu?

 Á MP-banki yfirleitt að hafa viðskiptabankaleyfi? Er heitið ekki villandi?  

Þurfa innleggseigendur í MP-banka ekki að spyrja sig spurninga?

Voff,Voff! Eru ekki komnir breyttir tímar í MP-banka frá 2009? 

 

Fagurt land

blasti við mér hvert sem ég leit í dag. Ég var leiðsögumaður í fullri rútu af Þjóðverjum í ferð á Gullfoss og Geysi. Þurfti ekkert að gera nema glápa og kjafta um það sem mér datt í hug. Kynna Hörpuna og pílögmálið mitt sem þeir taka kröftuglega undir og vilja að ég setji pláss í kenninguna fyrir tvö-pí til þess að passi fyrir sumar krataframkvæmdir í Þýzkalandi svo sem flugstöðina í Berlín og óperuhúsið í Hamborg sem eru yfirstandandi stórskandalar hjá þeim.  Ég legg áherslu á að þegar mannvirkin séu fullgerð þá gleymum við kostnaðinum en glorían verður eftir. Bundin við mannvirkið en ekki þann sem byggði það eins og Píramídarnir, Taj Mahal. Perlan og  Arnarhreiðrið sem dæmi.

Litadýrðin í hinu tæra lofti  í dag var óviðjafnanleg. Ein frúin frá Hamborg hrópaði upp á Þingvöllum að hún hefði aldrei getað ímyndað sér að til væri svona fegurð. Hún ætlaði sko að koma aftur og stoppa lengi.  Maðurinn hennar spurði hvaðan allt þetta ríkidæmi   Íslendinga kæmi? Væri þetta bara fiskurinn eða hinar miklu náttúruauðlindir? Eruð þið með olíu?. Ja, líklega sagði ég við erum bara ekki komnir svo langt.  Hann hristi höfuðið og veifaði með höndunum,-Ótrúlegt, sagði hann svo.

Svo heyri ég í manni frá OECD í sjónvarpinu sem segir hvílik spil náttúran hafi gefið okkur Íslendingum á hendina. Þið verðið að fara  vel með þau og betur en þið gerið. Styrkið bílaleigur til að fjölga eyðslufrekum bílum  á götunum sem þið sitjið uppi með. Þið fleygið allt of miklu.  Allt of mikill úrgangur fer í landfyllingar. Þið eruð ekki skynsamir í öllu.

Ég verð svo hugsi þegar ég geri mér ljóst hvílík forréttindi það eru að vera Íslendingur og eiga hlut í þessu landi og öllum auðæfum þess.

Svo umhverfist ég skyndilega í pólitískri reiði yfir því að hér vaða uppi menningarvitar, yfirleitt kratar og kommar sem heimta að ég gefi þetta land með gögnum og gæðum til fullorðins fólks af öðrum kynstofnum, sem aldrei mun læra mína tungu né samlagast mér eða mínum.  Sem gæti svo sem gengið í smáum stíl ef slíkt þarf endilega til að sýnast. En ekki í alvöru.  

En þessir spekingar heimta bara ótakmarkað leyfi til innflutnings óþjóða.  Þeir heimta einhverja fjölmenningu sem getur innifalið shjaría lög til jafns við okkar lög. En tala svo um menningararfinn og fornritin  í hinu orðinu.  Þeir heimta að hælisleitendur í hundraðavís fái landvist. Af hverju?

Af hverju geta þeir ekki séð að þetta land gefur okkur möguleika á betra lífi en nokkrir aðrir í heiminum hafa? Er það ekki betri  lífskjör fyrir börnin okkar sem við viljum? Eða viljum við að þau lifi við verri kjör en við? Lífskjörin okkar í dag eru vegna þess að þessi þjóð þraukaði af um aldir við hungur og pestir þar til tæknin hefur gert okkur að því sem við erum í dag.  

Til hvers eigum við að deila þessu landi ótakmarkað með öðrum sem sannað hafa að þeir gátu ekkert gert þar sem þeir voru fæddir?  Leiðir ekki bara innflutningur þessa snauða fólks til rýrnunar lífskjara þeirra sem fyrir eru? Af hverju takmarka Lichtensteinar innflutning fólks til sín og komast upp með það?  Af hverju reyna Bandaríkjamenn að hefta ótakmarkaðan innflutning að sunnan.  Af hverju eiga Ítalir að sitja uppi með bátafólk frá Afríku sem þeir vilja ekki?  Af hverju eiga þjóðir  að taka við flóðbylgjum af þurfalingum sem eru í endalausu framboði úr öllum heimshornum?  Eru ekki aðrar þjóðir sinnar gæfu smiðir alveg eins og við höfum verið? Þó við séum svona heppnir með landgæði og fámenni var það ekki alltaf svo þó það sé núna,

Eru Kínverjar, Sómalir, Sýrlendingar. Úkraínumenn, Nígeríumenn og þegnar nýja Kalífaríkisins líka eittthvað öðru vísi settir en við þó þeirra lönd séu verri? Þeir eru fæddir þarna og eiga þar heima.  Til hvers eigum við að vera að stella við þá hér á landi með því að gefa þeim okkar land? Ekki gefa þeir okkur sitt land eða annað því þeir eiga ekkert nema grimmdina.  Batnar eitthvað hjá okkur við það? Eru ekki næg vandræði hér þó að við bætum ekki á þau?

Við Íslendingar eigum fagurt land sem við eigum að fara vel með.

Dr. Jekyll and Mr. Hyde

sagan rifjaðist upp fyrir mér eftir að napurt hefur blásið um varaformann Sjálfstæðisflokksins um all-langa hríð. Á sama tíma hefur formaður flokksins vakið á sér vaxandi athygli fyrir einstaklega prúðmannlegan og yfirvegaðan málflutning. Menn treysta ósjálfrátt því fólki sem svo fer fram auk þess að menn sjá almennt að maðurinn talar af skynsemi, góðvilja  og hófstillingu.

Hvor ástæðan vegur þyngra? Magn umtalsins þó illt sé um varaformanninn eða gott umtal um formanninn? Sjálfsagt verða menn ekki sammála um það. En  samt fannst mér tilgáta Framsóknarfrúarinnar um að samúðarbylgja hefði risið með flokknum vegna árása fjölmiðlanna á Hönnu Birnu vera nokkuð ólíkleg. Ég upplifði árásirnar á nær öllum rásum nefnilega á þann eina veg að hún ætti af fara sem fyrst ekki síst formannsins og flokksins vegna.  Mér fannst hún hinsvegar ekki geta gert annað en sitja meðan sætt væri til þess að  gera Reyni Traustasyni, Samfylkingunni og hinum vinstri flokksbrotunum ekki þann óvinafagnað að flæmast í burt fyrr en þá í fulla hnefana.

Mark Twain sagði að illt umtal væri betra en ekkert umtal og skrifaði sjálfum sér runu af svívirðingabréfum um sjálfan sig sem hann birti svo í blaði sínu. Þannig seldist blaðið betur.

Er þetta kannski sú aðferð sem dugar til fylgisaukningar?

Hvað með þá Sveinbjörgu og Sigmund Davíð?

Sagan af Dr. Jekyll og  Mr. Hyde er hugsanlega í fullu gildi?  

Machtpolitik

Pútíns er staðreynd. Slíku hefur ekki verið beitt í Evrópu í langan tíma.

Margir áfellast Chamberlain fyrir að hafa reynt að tryggja fólki sínu líf og heilsu með því að reyna að semja sig fram hjá átökum við hinn óprúttna Adolf. Á móti er Churchill hampað. Þeirri "hálfamerísku fyllibyttu" eins og Adolf kallaði hann.

Nú er kominn nýr maður til sögunnar á nýjum tíma, 75 árum eftir stríðsyfirlýsingu Breta og Frakka. gegn Þýskalandi. Sá maður er  Pútín Rússakeisari. Hann teflir djarft gegn öðrum Evrópuþjóðum því hann gerir sér ljósa veikleika ákvarðanatökunnar í ESB, sem eiginlega enginn veit hvernig er stjórnað,- ef því er þá stjórnað.  Hann veit líka að hann hefur orkulegt kverkatak á Stór-Þýskalandi.

Áralangur undansláttur þarlendra vinstri-grænna í orkuuppbyggingu Þýskalands hefur leitt til þessarar stöðu. Í stað þess að leysa málin með nauðsynlegri byggingu kjarnorkuvera, hafa Þjóðverjar verið að föndra við vindmyllur og sólarsellur sem dugar auðvitað ekkert í vaxandi þörf iðnaðarins. Frakkar hafa gengið á lagið og byggt kjarnaver á landamærunum og linað sárasta skortinn. En gasið frá Pútín verður að kaupa þar sem Machtpolitik er aflögð í Þýskalandi og enginn er þess megnugur í kratabandalaginu ESB að taka upp stóla í dyragættir þegar Evran er ofar öllu.  Þessvegna fer Rússakeisari sínu fram í valdatæminu eins og alltaf áður hefur gerst við slík tækifæri í Evrópusögunni. 

Bandaríkin eru skiljanlega þreytt á því að vera ein á báti þegar nauðsyn ber til að stilla til friðar. Þeir eru orðnir þreyttir að verða einir að axla alla ábyrgð með gerðum þegar aðrir nota aðeins talfærin eins og í Bosníu.  Allt þetta gerir Pútín mikli sér ljóst og teflir því djarft. Þegar frá líður munu Rússar minnast hans með hlýhug eins og Péturs og Katrínar.

Úkraína liðast því  í sundur hvað sem hver segir annað.  Vonandi dettur Vesturlandabúum ekki í hug að fara að heimta flóttamenn þaðan á sinn sósíal.  Þeir verða bara að sætta sig við orðinn hlut. Of feitir til að flýja og of latir til að berjast.

 Machtpolitik er hvergi nærri útlæg úr heiminum fyrir þá sem þora að taka áhættu. 

Á sjálfstýringu

er margt í ríkisrekstrinum þar sem handvaldir aðilar hafa sjálftökuaðstöðu á skattfé. Jónas Haraldsson skrifar góða grein í Fréttatímann. Hann segir m.a. svo:(fleitletranir mínar)

"Rannsókn á vegum alþingis á orsökum hrunsins árið 2008 var í senn eðlileg og nauðsynleg. Efnahagslegar hamfarir í kjölfar falls bankanna settu þjóðina nánast á hliðina. Enn erum við að súpa seyðið af því sem gerðist fyrir sex árum og búum við höft sem torvelt hefur reynst að losna undan. Af þessum efnahagslegu hrakförum þarf að draga lærdóm svo koma megi í veg fyrir að slík ósköp endurtaki sig.

Það er hins vegar ekki sama hvernig rannsóknum á vegum þingsins er staðið og það er þess að gæta að meðferð fjármuna, afmarka þau verkefni sem vinna skal svo sem framast er unnt, áætla kostnað vegna þeirrar vinnu og gæta þess að kostnaðaráætlanir standist. Fari svo að verk rannsóknarnefnda reynist viðameira en áætlað var þarf að taka á því sérstaklega og samþykkja auknar fjárveitingar, telji alþingi nauðsyn á því.
Kostnaður við þrjár rannsóknarnefndir alþingis í kjölfar hrunsins sýnir að þessa kostnaðareftirlits hefur ekki verið gætt. Kostnaður við rannsóknarstarfið hefur farið úr böndum og eftirlitslaust virðist hafa verið haldið áfram með opinn tékkareikning á ríkissjóð, það er að segja skattgreiðendur. Alþingi brást í eftirlitshlutverki sínu, eins og Karl Garðarsson alþingismaður hefur bent á. Undir þá gagnrýni hefur Guðlaugur Þór Þórðarson alþingismaður tekið, en báðir eiga sæti í fjárlaganefnd þingsins.
Mestur fengur var í rannsóknarskýrslunni um aðdraganda og orsakir falls bankanna 2008, þótt dýr væri, 454 milljónir króna, en mikil vinna lá að baki hennar en sú vinna gekk tiltölulega hratt. Fall bankanna var stærsti orsakavaldur hrunsins en meginniðurstaða Rannsóknarnefndar Alþingis var að skýringar á falli Glitnis, Kaupþings og Landsbankans hefðu, auk margs annars, verið of ör og áhættusamur vöxtur, meiri en innviðir þeirra þoldu. Stjórnvöld hefðu þurft að bregðast við þegar bankakerfið var orðið allt of stórt miðað við stærð hagkerfisins en það hefðu þau ekki gert með afgerandi hætti. Þá hefðu stærstu eigendur allra stóru bankanna fengið óeðlilega greiðan aðgang að lánsfé hjá þeim banka sem þeir áttu í krafti eignarhaldsins. Fram kom í rannsókninni að í bönkunum þremur – og Staumi-Burðarási að auki – voru helstu eigendur hvers banka meðal stærstu lántakenda hans.

Þótt eðlilegt hefði verið að auki að efna til rannsóknar á Íbúðalánasjóði annars vegar og sparisjóðunum hins vegar má ljóst vera að kostnaður við þær skýrslur hefur farið langt fram úr því sem ætlað var og nánast eftirlitslaust þandist vinnan út. Heildarkostnaður vegna skýrslnanna þriggja liggur nærri 1400 milljónum króna. Íbúðalánasjóðsskýrslan kostaði rúmar 249 milljónir króna en átti upphaflega að kosta 70 milljónir. Kostnaður við sparisjóðaskýrsluna keyrði síðan um þverbak. Vinna við hana dróst svo mjög að henni var skilað tveimur árum síðar reiknað var með í upphafi. Kostnaður við sparisjóðarannsóknina, sem skilað var í apríl síðastliðnum, nemur nú hvorki meira né minna en 678 milljónum króna. Þar af eru um 130 milljónir króna sem fallið hafa til á þessu ári en ekki var gert ráð fyrir neinum fjárveitingum vegna rannsóknarinnar í síðustu fjárlögum. Karl Garðarsson segir í gagnrýni sinni að um hreina sjálftöku hafi verið að ræða.

Hvernig má slíkt verða? Af hverju greip alþingi ekki í taumana? Gagnrýnin snýr beint að eftirlitshlutverki þingsins. Hluti vandamálsins var sá, að mati Karls, að verkefnin voru ekki nægilega afmörkuð. Rannsóknarnefndirnar áttu í raun að ákvarða sjálfar umfjöllunarefni sitt og fyrir vikið urðu rannsóknirnar allt of umfangsmiklar. Eftirlit alþingis hafi ekkert verið og reikningar borgaðir þegjandi.

Það voru gerð mistök hvað varðar áætlanagerð og eftirfylgni og eftirlit alþingis í fyrstu skýrslunni, í annarri skýrslunni og svo sannarlega í þriðju skýrslunni, segir Guðlaugur Þór Þórðarson, þar sem hann bendir á mistökin en um leið segir þingmaðurinn að verra sé þegar menn læri ekkert af mistökum sínum."

Ég batt vonir við þau orð Bjarna Benediktssonar fyrir kosningar í þá veru að slitastjórnir bankanna myndu ekki fá að halda áfram endalaust. Nú er ríkisstjórnin orðin bráðum hálfnuð og þetta lið heldur áfram eins og ekkert hafi í skorist. Á þetta bara að vera svona áfram? Hefur Guðlaugur Þór rétt fyrir sér að menn læri ekki neitt af mistökunum?

Er ríkissjóður bara á sjálfstýringu þegar réttir aðilar eru komnir með lúkurnar ofan í hann?