Kratakærleikur

birtist í einkagóðverkasjóði Clinton hjónanna og Chelsea dóttur þeirra.

Reikningurinn hljóðar svo:

 

Þessar tölur eru opinberar rekstrartölur e Bill, Hillary and Chelsea Clinton Foundation á skattskýrslu fyrir árið 2014.Þessae upplýsingar eru frá opinberri vefsíðu yfir góðgerðamál. 

 

 

Tekjur af samskotum :(hugsanlega  framlög í kosningasjóð Hillary ?)

$177.8 milljónir dollara

 

Gjafir til góðgerða:

$5.160.385.00

 

Alls bara 2.9% af tekjum sem þessi sjóður aflaði.

 

Með  öðrum orðum fóru 97.1% til annar sen góðgerðamála.

 

Heildar útgjöld $ 91.281.145.00

 

Launagreiðslur:

 

$34.838.106.00

 

Söfnunarkostnaður:

 

$850.803.00

 

Önnur rekstrargjöld:

$50.431.851.00

 

Ferðakostnaður:

$8.000.000,00

 

Fundakostnaður:

 

$12.000.000.00

 

 Þau segja að starfsmannafjöldi sé 486.

Þessi fjöldi vann við´að gefa 5 milljonir 

til góðgerðamála!

 

Heildareignir góðgerðasajóð Clinton fjölskyldunnar

 

$332,471,349.00, upp um $ 85 miljónir frá árinu áður.

 

 

Hvað yrði sagt ef íslenskur stjórnmálamaður af hægri vængnum gæfi upp rekstrar-og framboðskostnað sinn með þessum hætti. Minna yrði sagt ef viðkomandi væri krati eins Clinton.

 

http://990s.foundationcenter.org/990_pdf_archive/311/311580204/311580204_201412_990.pdf

 

 

Hverjir eiga eftir að borga meira?

Hverjir eru þeir sem eiga að borga 70 milljarðana sem frú Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri Grænna  ætlar að ná í til samneyslu landsmanna með aukinni skattheimtu?

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins. upplýsti frú Katrínu Jakobsdóttur formann Vinstri grænna, um það sem henni virtist ókunnugt um, að öll fyrirtæki landsmanna, stór og smá,  greiða núna 70 milljarða í opinber gjöld  Hann spurði frú Katrínu hverjir  það verði sem eigi að borga meira?

Heyrði einhver hverju frú Katrín Jakobsdóttir, formaður Vinstri Grænna svaraði? Skildi einhver svarið?

Það væri heldur ekki úr vegi að formaður Framsóknarflokksins Sigurður Ingi og formaður Samfylkingarinnar Logi  ómökuðu sig við að svara þessari spurningu þar sem þeir komu báðir með mikil fyrirheit um aukin ríkisútgjöld.

Hverjir eru þeir sem eiga eftir að borga meira?

Lífeyrissjóðakerfið er að drepa okkur

Í alvöru er  lífeyrissjóðakerfið okkar orðið að ríkissósíalisma. Mál þar sem Nomenklatúran í stjórnum lífeyrissjóðanna er farin að stjórna öllu efnahagslífi Íslands.

Hún forvaltar öll stærstu fyrirtækin og stjórnar gengi þeirra og verði á markaði. Lífi eða dauða þess sem þeir kjósa, samrunum og einokun. Það er ekkert eftir fyrir aðra í íslensku efnahagslífi en stórkapítalið sem þeir stjórna og fara með sem eigin eign í sús og dús fyrir sjálfa sig.

Sukka blygðunarlaust með 17 milljarða af eign launþeganna sem þeir taka í stjórnunarkostnað fyrir sig og sína.  Botnlaus spilling fyrir opnum tjöldum vegna sauðsháttar fólksins sem er ekki farið að skilja neitt í því hvert stefnir.

Sósíalismi og ríkiskapítalismi að hætti Sovétríkjamna er það sem hér er að verða að veruleika að óbreyttu.

Ókosin Nomenklatúra einhverra tuga fjölda óþekktrar elítu ríkir yfir öllu kapítali launþega og fer með það af fullkomnu ábyrgðarleysi ef tjón verða.  Aðeins launþegarnir sjálfir, eigendurnir, taka ábyrgðina á sig og allan skellinn með einfaldri lækkun lifeyris síns  ef illa fer meðan sjálftökufurstarnir í stjórnunum missa einskis í launum sínum eða fríðindum. Eins og hér varð í hruninu. Þá sátu launþegarnir einir uppi með nærri þúsund milljarða tap meðan furstarnir fengu kauphækkun.

Það verður að leggja þetta spillta kerfi af því það gengur ekki upp lengur . Það verður að  taka hér upp gegnumstreymiskerfi í Seðlabankanum þar sem hver launamaður á sína séreignarskúffu sem ríkinu verður óheimilt að stela úr eins og það hefur purkunarlaust gert frá tímum Steingríms Jóhanns erkiráðherra síðustu vinstristjórnar. 

Linir spyrlar?

Finnst engum spyrlarnir sem voru í sjónvarpsþættinum í gærkveldi væru vægir við þáttakendur? Mér fannst þeir leyfa þeim að komast upp með að svara ekki spurningum meðframbjóðenda beint.

Af hverju báðu þeir ekki frú Katrínu Jakobsdóttur  um að svara spurningu Bjarna Benediktssonar um hvar ætti að taka peningana fyrir því sem hún ætlar að leggja á landsmenn  til viðbótar núverandi skattlagningu þegar viðbótin sem hún boðar samsvarar öllum núverandi tekjuskatti allra fyrirtækja í landinu? 

Hún komst upp það að svara bara með söng og dansi um óskilgreindar kerfisbreytingar  í stað þess að svara spurningu Bjarna Benediktssonar formanns Sjálfstæðisflokksins. Spyrlanrir gerðu ekki neitt í því að halda henni við efnið.

Ekki stafar það af einhverri sérstakri samúð RÚV með VG þar sem RÚV er sem allir vita algerlega hlutlaus aðili í alþjóðareign í kosningabaráttunni?

Sjónvarpsumræður

framboðsflokka voru að enda.

Það er varla hægt að ræða málflutning þeirra lélegustu svo illa grundaður hann var. Ég ætla því aðeins að tæpa á þvi sem mér fannst standa uppúr.

Bjarni Bendiktsson afgreiddi frú Friðriksson úr Viðreisn og aðra evruspekinga eins og Loga úr  Samfylkingunni með því einu að benda á hvaða yfirburða möguleika íslenskt æskufólk hefði hér á landi miðað við önnur lönd sem hefðu evru með eilítið lægri vexti en hér ríktu um þessar mundir þegar verðbólga væri nánast engin.

Þar með sjá flestir óbrjálaðir að áhrif verðtryggingar eru næsta lítil um  þessar mundir meðan verðbólga er lítil sem engin. Því væri stöðugleikinn það sem mestu máli skiptir sagði Bjarni. Hér væri 7 % hagvöxtur á móti engum hagvexti í mörgum evru löndum. Þar væri atvinnuleysi ungs fólks jafnvel 40 %. Ísland væri því óskaland fyrir ungt fólk og hvergi hefði það meiri möguleika en einmit hér á landi. 

Menn  gætu ekki talað um evru án þess að ræða bæði kosti hennar og galla. Varð frú Friðriksson algerlega klumsa við þetta.

Bjarni spurði Katrínu Jakobsdóttur um hvert hún ætlaði að sækja þá 70 milljarða sem hún boðaði í aukin ríkisútgjöld. Katrín setti auðvitað á langar ræður með mörgum brosum um almennan óskalista Vinstri Grænna. Hún ætlaði ekki að hækka skatta  á almennt launafólk sei sei nei heldur á hátekjufólkið. Bjarni var samt búinn að segja að skattbyrði hátekjufólksins eins og lækna til dæmis væri nú sú að þeir hátekjumenn greiddu aðra hverja krónu í skatta. Þesvegna skipti nú máli að halda áfram að lækka skatta á fólk og fyrirtæki en ekki að hækka þá.

Hvaðan ætti hitt að koma þegar allar opinberar greiðslur alls atvinnurékstrar í landinu næðu nú um sjötíu milljörðum spurði Bjarni þessa Katrínu?  Hvar myndi þessi viðbótar skattheimta  eiga að koma niður?

Katrín svaraði auðvitað engu um þessi atriði eins og við er að búast þar sem hún hefur greinilega ekki neina raunhæfa hugmynd um þetta sjálf. Húnþvælir og slær úr og í og svarar engu efnislegu frekar en aðrir vinstrisinnar.

Og sama gilti um aðra málfundargesti, Sigurð Inga og  Loga hjá Samfylkingunni, sem ætluðu báðir að stórauka útgjöld tila alls mögulegs eins og stóraukins heilbrigðiskerfis og menntunar.

Þorvaldur kommi var með lausn í öllu sem var allsherjar félagsvæðing alls efnahagslífs og fjármála og þarf ekki að ræða það betur svo gersamlega óraunhæft allt þetta bull hans er og lauk enda tilvist sinni í gamla Sovétinu fyrir margt löngu. 

Allir nema Bjarni og Sigmundur Davíð lögðu áherslu á að stórauka ríkisútgjöld sem ættu hvergi að koma frá neinum sem væri að borga nóg í dag. En hvaðan nákvæmmlega kom enginn þessara bullara með. 

Flestir þessarra málfundargesta töluðu um að vextir þyrftu að lækka sérstaklega  í þágu unga fólksins. Sem gamall maður veit ég ekki á hvaða á plánetu þetta fólk býr né hversu gersamlega ófrótt það er um liðna efnhagssögu.Ég var ungur maður fyrir meira en hálfri öld. Þá voru vextir í bönkum almennt minnir mig 10-30 % í óðaverðbólgu, og oft 2-3 % á mánuði. En þeir skiptu bara ekki neinu máli fyrir mig eða aðra unga því það var ekkert fé í bönkum eða neins staðar að fá að láni.  Engin bankalán var að fá nema stöku lágur víxill hjá Jóhanni í Útvegsbankanum sem einn bankastjóra lánaði nóboddíum. Annað var bara okurlán og klíka.

Ungur maður fór að byggja. Lóðagjöld og eftirlitsgjöld voru mjög lág miðað við í dag. Maður varð að vinna öll kvöld og helgar, steypa sjálfur, rífa mót, hreinsa timbur  og slá vini og ættingja fyrir öllu sme vantaði. Vaskur hjá Norðmann, ofnar í Runtal eða Ofansmiðjunni, steypa og spýtur fengust á víxlum,tengdapabbi reddaði einhverju tréverki, frændi lánaði pening, amma lánaði pening fyrir bíl, frændur og vinir komu um helgar að vinna með manni. 

Það var engin umræða það ég man um að ríkið þyrfti að leysa húsnæðisvanda ungs fólks eða að vextir þyrftu að lækka. Því það var enginn peningur til neinstaðar. Enda hverfur auðvitað allt opinbert lánsfé ef engir vextir eru í boði sem allir ættu að skilja nema auðvitað íslenskir stjórnmálamenn í framboði.

Engir lífeyrissjóðir voru þá til. Eina langlánið sem fékkst var húsnæðislán við fokheldi sem nam einhverjum þriðjungi af því sem það kostaði að flytja að flytja inn á steininn án gólfefna og inréttinga. Ofan á það kom síðar verðtrygging líka svona fyrir þá sem segja að við af minni kynslóð höfum fengið allt gefið. 

Þetta var bara þrotlaus barátta og basl.Það skipti öllu máli að losna úr leigunni sem var kannski fjórðungur af laununum minir mig og fara að greiða sjálfum sér. Eftir sem árin liðu smá lagaðist ástandið hjá okkur þessum workaholics sem þá voru allir meðal ungra.  Nú er bara talað um eins og Pálmey hjá dögun að tveggja herbergja íbúð kosti fjörtíu milljónir og þar sé allt vandamálið þegar byggingakostnaður er miklu lægri ef menn byggja með eigin höndum. En það er í móðins lengur heldur segjast stjórnmálaflokkar ætla að leysa vandann ef fólk bara kýs þá.Trúir einhver að vaxtalækkun og afnám verðtyryggingar sé allt sem þarf?

Nú laugar liðinn dag í gulli og maður tárast við að skoða myndir af sér og börnunum ungum frá þessum tíma.

Í heild var þetta ömurlegur þáttur og yfirgnæfandi skelfing að horfa upp á allt þetta bull og ráðleysi. Sunna Ævarsdóttir gekk gersamlega fram af mér í heimsku sinni og ósvífni og það er ótrúlegt að þessi manneskja skuli hafa numið við erlendan háskóla, slíkur var hennar málflutningur. Inga Sæland bilar hvergi í mælskunni og sagði sumt ekki alvitlaust fremur en þjóðfylkingarmaðurinn sem reyndi að koma innflytjendamálum á dagskrá en mistókst ömurlega, þar sem hinir höfðu engan áhuga á að taka á málinu eins og það sé aukatriði sem það kannski er.

Þetta var fundur um ekki neitt. Út úr þessu kom ekkert nema almennt kjaftæði um allt og ekki neitt ef frá er skilið þar sem Bjarni Benediktsson sagði sem eina alveg raunhæfa innleggið til þess að velta þjóðmálum fyrir sér af einhverri skynsemi.

Því miður voru þessar sjónvarpsumræður ömurlega leiðinlegar og skiluðu akkúrat engu að mínu litla viti til að auka skilning kjósenda á viðfangsefninu í kosningunum sem fram undan eru.

Fyrir hvað stendur Kata?

Hvað er á bak við fallega brosið? Eð a er það bara nóg veganesti í kjörklefann?

Er virkilega enginn fréttamaður neinstaðar í þjóðfélaginu sem getur spurt hana spjörunum úr? Eða vill enginn gera það?

1. Hvað ætlar hún að leggja hátt auðlindagjald á sjávarútveginn? Í tölum takk fyrir. 10, 15,     20 eða hvað milljarða?

2. Hvað verður auðlegðarskatturinn hár?

3. Hvað á að leggja hátt auðlindagjal

 

5. Hvað á sykurskatturinn að verða hár?

6. Á að hækka bensíngjaldið?

7. Á að hækka tolla á bifreiðar?

8. Á að nota gjöld til að fjármagna vegaframkvæmdir?

9. Á að grafa ný Hvalfjarðargöng og hvernig á að fjármagna þau?

Ræður kannski Steingrímur svo miklu að það skiptir litlu fyrir hvað Katrín stendur?

d á Landsvirkjun?

4. Hverjir eiga að greiða hátekjuskatt?

Fuglsminni

er það kallað þegar menn eru of fljótir að gleyma nýliðinni biturri reynslu.

Jón Baldur Lorange rifjar eftirfarandi upp:

" Það fennir fljótt yfir sporin í stjórnmálum - í huga okkar kjósenda. 

Eru ekki allir búnir að gleyma allsherjarráðherranumSteingrími J. Sigfússyni og umhverfisráðherranum Svandísi Svavarsdóttur í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur 2009-2013. Eða Árna Páli Árnasyni, sem er helst þekktur fyrir setningu Árna Páls ólaganna sem gáfu veiðileyfi á hundruð fjölskyldna í landinu, sem börðust í bökkum eftir fjármálahrunið?

Og hvað er langt síðan Vinstri grænir sögðu aldrei ESB fyrir alþingiskosningar, en voru svo búnir að skrifa upp á aðildarumsókn að Evrópusambandinu korteri eftir kosningarnar? Eru bara 8 ára síðan? Getur það verið?

Nú, eða heilögu Jóhönnu sem ætlaði að segja verðtryggingunni og skattsvikurum stríð á hendur, eða gerði svo ekkert í þeim málum þegar hún var komin í forsætisráðuneytið? 

Og voru það ekki vinstri flokkarnir í hreinu vinstri stjórninni 2009-2013 sem ætluðu að tryggja sanngjarna gjaldtöku fyrir afnot af fiskveiðiauðlindinni, þannig að fleiri fengju notið hennar en fáir útvaldir? Í fjögur ár gerðist heldur ekkert í þeim málum. En auðvitað var þetta allt vondum sjálfstæðismönnum að kenna. Líka framsalið og lögin um veðsetningu aflaheimilda á sínum tíma.

Og ekki skulum við gleyma skjaldborginni um heimili landsmanna sem vinstri flokkarnir lofuðu að reisa fyrir alþingiskosningarnar 2009, en reistu í staðinn skjaldborg um hrægammasjóði.

Og Icesave samningarnir börnin góð. Það er ekki laust við að það fari ískaldur hrokkur um mann við tilhugsunina, ef Steingrímur og Svavar hefðu borið sigur úr býtum. Þá væri hér grískur veruleiki. 

Og svo voru það skattahækkanirnar sem komu eins og á færibandi út úr stjórnarráðinu. Gleymum þeim ekki. 

Læt þetta nægja að sinni af upprifjun og hef örugglega gleymt fjölmörgu í þessari upptalningu.

Hollt að hafa þetta í huga í kjörklefanum."

100 skatta hækkaði Steingrímur Jóhann í sinni ráðherratíð. Halda menn að lífskjör almennings muni batna með endurupptöku sykurskattsins og fleira í þeim dúr eins og Katrín Jakobsdóttir hefur boðað berum orðum? Mun stóraukin sertæk skattheimta á sjávarútveginn stuðla að uppbyggingu í greininni? Munh raforkuverð til almennings lækka við skattlagningu Landsvirkjunar?

Nú er ekki nein Icesave vá yfirvofandi. En Svandís er ekki komin til að styðja við virkjanir á Vestfjörðum eða stóriðjuuppbyggingu í fiskeldi þar eða annarsstaðar á landinu. Brosið á Katrínu er ekki sama og það sem Svandís og Steingrímur Jóhann hyggjast framkvæma. 

Vonandi hugsa menn sitt ráð um framtíðina í stað þess að láta tilfinningamál sín ráða. Heildarstefnan er þýðingarmeiri en hvað manni finnst um einstaka menn. Það gildir jafnt um Bjarna Benediktssson og Katrínu Jakobsdóttur. Hverju eru þau líkleg til að koma í framkvæmd og halda menn að þau séu ein í framboði?

Fuglsminni er ekki farsælt ef rifja á upp gerðir síðustu vinstri stjórnmar og ráðherra hennar sem nú eru tvíefld á leið í Stjórnarráðið á ný.

Dr.Haukur Kristinsson

er lærdómsmaður íslenskur í útlöndum án þess að mér sé kunnugt um hans sérsvið. Hann hefur miklar skoðanir á íslenskum stjórnmálum og fer um víðan völl sem virkur í athugasemdum á blogginu mínu af einhverjum ástæðum.

Sem sýnishorn af skrifum hans vil ég tilfæra smá stúf úr innsendri athugasemd hans í dag. Hann er áður búinn að stinga upp á því að setja íslenskar hægrikonur í poka og drekkja þeim á Þingvöllum, að því að séð varð í fullri alvöru.

Í dag skrifar Dr. Haukur:

" Sjálfstæðisflokkurinn er ábyrgðarlaus. Stjórnir með honum innanborðs gefast upp innan árs. Hann vinnur fyrst og fremst fyrir 1% þjóðarinnar, þá allra ríkustu. Stefnuskrár hans fyrir kosningar eru einskis virði. Þær eru tálbeita fyrir alla hina. Yfirleitt hafa þær virkað á heimskasta hluta þjóðarinnar, en nú er fylgið komið niður í  20%. Yfirgangur flokksins og frekja eru slík, að rest af fundarfólki verður málstola. Þetta er einfaldlega flokkur hinnar íslenzku mafíu, bófaflokkur landsins. Við komumst ekkert fram á veg fyrr en við losnum við hann úr stjórn, ráðum og nefndum og embættum og dómstólum. Hann er hreint eitur í pólitíkinni.

Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 7.10.2017 kl. 12:57"

Það má segja að þessi skrif séu nokkuð dæmigerð um þann stíl sem ýmsir tileinka sér á netinu. Sumir kalla svona fólk netsóða. 

Ég vil aðeins tilfæra þetta dæmi sem sýnir við hvað Sjálfstæðisflokkurinn er að fást í sinni kosningabaráttu. Það er ekki verið að ræða málefni eða segja kost eða löst á viðfangsefnum samfélagsins heldur eru fullyrðingar settar fram sem sannleikur og menn eiga þá væntanlega að draga sínar ályktanir af því.

Dr. Haukur Kristinsson hefur ágætlega gert grein fyrir sér og sínum skoðunum sem andstæðingur Sjálfstæðisflokksins í dag og deilt áhyggjum sínum af þjóðinni með henni.

Dúndurfundur með Bjarna

Bendiktssyni formanni Sjálfstæðisflokksins var að enda í Kópavogi. Sjálfstæðishúsið var troðið og stóð fólk útá götu.

Bjarni flutti afburða góða ræðu og fór yfir stjórnmálaástandið. Hann rakti þá slæmu stöðu sem íslensk stjórnmal eru i með endurteknum kosningum sem nú fara fram á ársafmæli síðustu kosninga.

Íslendingum hefði aldrei gengið betur efnahagslega en núna og vekti árangur okkar athygli um víða veröld. Menn spyrðu, hvernig gátuð þið gert þetta að reisa ykkur svona hratt við eftir hrunið?. Kaupmáttur væri í hæstu hæðum og allir hagvísar væru upp á við. Einmitt þá töluðu vinstri flokkarnir um að hér væri allt í kalda koli. Öllu þyrfti hér að breyta, hækka skatta og álögur á atvinnulífið til að fá fé til að standa undir velferðarhugsjónum þeirra. Þeir gerðu sér ekki ljóst að efnahagslífið og  verðmætasköpun þess  væri forsenda þess að við gætum aukið velferðina. Þetta vildu þeir aldrei ræða. Í stað þess kysu þeir að vera með stjórnmálaumræðuna á lægsta plani og jafnvel persónulegu þegar Sjálfstæðisflokkurinn vildi hafa umræðuna uppi á málefnalega sviðinu. 

Bjarni fékk fjölda fyrirspurna og svaraði bæði greitt og vel. Hann lýsti því hvernig vinstri flokkarnir hefðu sett fram slíkar hugleiðingar og skilyrði við stjórnarslitin að kosningar hefðu orðið eina úrræðið sem mögulegt var. Kosningarnar nú væru þeirra verk.  Þeir hefðu sagt við sig, taktu bara Framsókn með og haltu áfram, engar kosningar viljum við. Ætlið þið þá að verja stjórnina spurði Bjarni? Neeeei, það gerum við ekki. Þú verður bara að redda þessu. En Viðreisn vill ekki vera með Framsókn. Þú verður bara að leysa þetta, við hjálpum þér ekki. En alls ekki viljum við samt kosningar, því veður þú að bjarga. En vegna þessarar afstöðu þeirra og ábyrgðarleysis, hvað var þá annað í stöðunni fyrir mig þegar svona gersamlegt ábyrgðarleysi gagnvart landi og þjóð er í boði?

Bjarni ræddi frítekjumarkið og lagði áherslu á þá skoðun sina að ef við aðeins hugsuðum um þá aldraða sem enn gætu unnið og hjálpuðum þeim þá værum við ekki að gera neitt fyrir þá verst settu sem ekkert hefðu fyrir sig að leggja nema strípaðar bætur. Við mættum ekki gleyma þeim. Við Sjálfstæðismenn mættum ekki gleyma því fólki, og nú benti Bjarni á 18 manna borð fyrir framan ræðupúltið og sagði, að á góðum degi ættum við kannski 6 manns af þeim sem þar sætu. Hinir myndu aldrei kjósa okkur. Ef illa gengi félli fjöldinn í kannski fjóra. Þarna væri verkefnið. Að tala við þetta fólk sem ekki kýs okkur eða er hikandi og getur ekki gert upp hug sinn fyrr en jafnvel í kjörklefanum.Fá það til að sjá ljósið og taka rökum. Bjarni notað borðin í salnum  ennfremur til að að taka dæmi af mismunandi stöðu aldraðra hvað varðar bætur og lífeyri og gera mönnum ljóst vandamálin vegna þessa.

Bjarni lagði þannig áherslu á það við fundarmenn að þeir ræddu málefnin við aðra, maður á mann út í þjóðfélaginu. Töluðu um ástand mála á Íslandi sem væri sem allir sæju með besta móti meðan vinstri menn töluðu bara um að allt væri hér á versta veg. Þessu þyrfti að mótmæla. Hér hefði matarverð undanfarið verið að lækka í fyrsta sinn í sögunni og lífskjör þar með batnað sem aldrei fyrr. Við þyrftum að leysa húsnæðismál unga fólksins og vextir þyrftu að lækka. En forsenda þess væri að ríkisfjármálin væru í lagi eins og hefði tekist í hans tíð í ríkisstjórnum undanfarin ár.

Bjarni benti á að á flokksfundi VG hefðu verið miklu færri en voru bæði á þessum fundi og á fundinum á Hilton fyrir skömmu þar sem þúsund Sjálfstæðismanna hefðu verið mættir. Fjölmiðlar, og ekki síst RÚV, hefðu tíundað vandlega allt sem á fundi VG  hefði verið sagt. En ekki aukatekið orð um hvað á okkar fundum hefði verið sagt og hér í dag væri heldur enginn fjölmiðill mættur.

Ekkert yrði því sagt opinberlega frá þessum fundi frekar en venjulega ef Sjálfstæðisflokkurinn ætti í hlut. Fjölmiðlar væru nær allir staddir vinstra megin við Sjálfstæðisflokkinn og ekki hvað síst RÚV.

Í lok fundar fór Bjarni yfir innflytjendamálin og þá sérstaklega hælisleitendamálin. Hann sagðist ekki sjá eftir einustu krónu sem færi í að leysa raunverulega neyð fólks sem ekki ætti í nein hús að venda og gæti með engu móti snúið til baka. Því fólki vildum við hjálpa og við hefðum til viðbótar sótt fólk í flóttamannabúðir til að reyna að bjarga því frá sárri neyð.  En hingað væri aðstreymi fólks sem væri bara á höttunum eftir því að misnota gestrisni okkar með blekkingum sjálfu sér til framdráttar eingöngu. Fólk frá öruggum ríkjum  rífi pappíra sína á landamærunum til að reyna að blekkja okkur og dylja þess hvert það væri í raun og veru. Fólk frá slíkum ríkjum gæti komið hingað á löglegan hátt ef það gæti fengið sér hér vinnu og með tíð og tíma unnið sér þegnrétt. En óheiðarlegt fólk sem væri bara að misnota okkur hefðum við ekkert við að gera.

 

Gerður var góður rómur að málflutningi Bjarna og var einhugur í flokksmönnum að duga sem best í kosningabaráttunni sem framundan væri.    

 

Um hvað eru kosningarnar?

Snúast þær aðeins um persónu Bjarna Benediktssonar, föður hans, uppreisn æru einstakra manna og það hvort fólk í pólitík megi vera annað en helst gjaldþrota? Snúast þær um illt og spillt innræti Sjálfstæðisflokksins umfram aðra stjórnmálaflokka? Væntanlega þá allt frá stofnun flokksins og upphafs Sjálfstæðisstefnunnar 1929?

Líklega snúast komandi kosningar fyrst og fremst um þetta fái vinstri menn ráðið? Ástand og horfur í þjóðmálum hverfa í skuggann og virðast eiga að vera aukaatriði?

Skyldi það verða aðalatriði í hugum fólks hvor sé í raun meiri skattahækkanaflokkur VG eða Sjálfstæðisflokkurinn?  Hversvegna  deila vinstri menn  svo á Sjálfstæðisflokkinn fyrir að hafa sótt svo sífellt meira fé til samneyslunnar sem raun er á orðin? 

Verður það aukaatriði  hversu miklar kauphækkanir opinberir starfsmenn ætli að taka sér í komandi "kjaraviðæðum" Verður það aukaatriði hvort æskilegt sé að stöðugleiki ríki í þjóðarbúskapnum? Verður það aukaatriði að hamlað sé gegn óðaverðbólgu?

Ef VG og samstarfsflokkar koma fram með mikla hækkun auðlindagjalds á sjávarútveg verður það til að auka vöxt í greininni?  Skyldu þeir fagna þessu sem til dæmis ekki hafa séð framkvæmdir Eskju fyrir austan eða aðrar stórframfarir í sjávarútvegi?

Mun nýr auðlegðarskattur á almenning stuðla að innstreymi fjármagns til landsins? Er ekki fjármagn  forsenda framfara til sjávar og sveita?.

Stuðlar það að lækkun byggingakostnaðar ef skattar hækka á fjármagn og fyrirtæki? Mun það stuðla að lækkun fjármagnskostnaðar? Mun það stuðla að auknu framboði húsnæðis fyrir ungt fólk?

Nú er lagt að Sjálfstæðismönnum að afsegja formann sinn Bjarna Benediktsson og hafna forystu hans. Sumir þeirra ganga nú opinberlega til liðs við aðra stjórnmálaflokka.

Hvað getur almennur Sjálfstæðismaður gert í þessari stöðu?  Dettur honum í hug að það muni nú auka fylgi flokksins að láta andstæðingana segja sér fyrir verkum?

Getur svarið verið annað en að kosningarnar snúist um það hvað þjóðinni er fyrir bestu? Ekki um aukaatriði sem ráðalitlir og sundurlyndir vinstri menn vilja ræða fremur en aðalatriði?