Þörf lesning

er Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins í dag , hvern svo sem menn hafa sem tilgátu um að sé höfundur þess og eðli hans!!

Þar segir:

"Stundum er sagt að þeir sem flækist ungir í vef frjálshyggju, svo ekki sé talað um nýfrjálshyggju, hafi ekki hjarta í þeim huglæga skilningi sem lífspumpan góða stendur fyrir. Og á móti hefur því verið haldið fram í þágu rökræðunnar að þeir sem tekið hafa út þroska og dingli enn með vinstri óskhyggjuna, sem alls staðar hefur beðið skipbrot, hafi ekki heila.

Pólitískir hattar

Það eru til mörg dæmi sem ýta undir þessar losaralegu skilgreiningar, þótt of mikið væri sagt að þær byggi á vísindalegum grunni. Það felst þó ekki í því neinn glannaskapur að giska á að þroski og reynsla ýti undir færslu á fylgi frá vinstri til hægri. Hvað er hægri og hvað er vinstri, gætu menn þá spurt og víst er að ekki hefur enn verið búinn til kvarði sem segir fyrir um það af öryggi. Íhaldssemi og skortur á henni, róttæknin, eru stundum hafðar sem pólitískar höfuðáttir. Kannski eru til fræðibækur sem eru jafnmikilvæg grundvallarrit í þessum efnum og Litla gula hænan og Gagn og gaman voru forðum.

Gömul sætaskipan í þingsal mun ráða nafngiftinni og ríkuleg tilhneiging er á að færa veruleika mannlífsins undir hinar pólitísku höfuðáttir.

Vísindi fylgja ekki messuskrá

Það hefur skaðað umræðu um loftslagsmál að þau færðust undir hina lúnu hatta. Sannfærðir „vinstrimenn“ velkjast ekki í vafa um að bjástur mannanna seinustu örfáa áratugi af óteljandi á jörðinni hafi nú næstum því gert hana óbyggilega vegna „hlýnunar“. Því var skrökvað upp að 97% vísindamanna hefðu þegar skrifað upp á þetta. Sá sem það gerði hefur síðar viðurkennt að þetta var hrekkur af hans hálfu.

Hitt er þekkt að þeir vísindamenn sem víkja sér feimnislega undan rétttrúnaðinum fá ekki eftir það að birta spurningar, athugasemdir eða rökstuddar greinar í „virtum“ tímaritum þar sem innvígðir ritrýnar tryggja „sátt um tiltekna niðurstöðu“.

Afneitarar

Annað er verra, miklu verra: Þeir sem utan standa eru flokkaðir sem „afneitarar“ og það ekki í pukri heldur opinberlega. Þetta er ógeðfellt enda er þarna sama hugtakið á ferð og notað er um þann hóp sérvitringa og/eða ofstækismanna sem neita að skrifa upp á að nótar Hitlers hafi staðið fyrir skipulagðri útrýmingu á gyðingum. Heimurinn var grátlega lengi með augun lokuð fyrir því sem var að gerast þá, eins og sést til dæmis á því að samþykkt var að halda Ólympíuleika í þessu landi hakakrossins og undir fánum hans og skreytingum og undir vernd SS-sveitanna. Það ár, 1936, höfðu þeir Hitler, Himmler, Göbbels og Göring fyrir löngu sýnt á spilin sín, að minnsta kosti á nægilega mörg þeirra. Tilburðir til að gera lítið eða ekkert úr öllum þessum óhugnaði, sem er ekki tilgáta heldur með viðurstyggilegustu þáttum veraldarsögunnar, er tilræði við mannkynið og sögu þess. Að líkja þeim sem ræða vilja á jafnræðisgrundvelli um tilgátuna um að maðurinn sé að tortíma sér og væntanlega öðru lífi á jörðinni við fyrrnefndan hóp er fyrirlitlegt.

Ruglandi

Í öðru lagi er reynt að stilla upp myndum sem eru ekki þar. Það er enginn að deila um það að hiti loftslags á jörðinni breytist. Þótt mælingatæknin sé tiltölulega ný af nálinni eru margföld merki til um þessar breytingar, bæði náttúrufræðilegar og sagnfræðilegar. Það eru engar deilur um þær hitabreytingar sem margar eru þekktar og viðurkennt almennt að hafi einatt gjörbreytt lífsskilyrðum jarðar.

Skólabörn fóru forðum með nestispakka upp í Öskjuhlíð og lærðu um jökulrákir á klettum þar og gera kannski enn og þau vissu hvað þær þýddu. Þó var forðast að koma því inn hjá þeim að kannski myndi Öskjuhlíðin og tankarnir þar hverfa undir kaldan jökul á ný.

Hlýnun var heldur ekki nefnd sem vandamál við þau börn. Það er ekki lengra síðan þetta var að þau geta sum enn gengið að þessum jökulrásum vísum.

Roman climate optimum

Frá árunum 250 fyrir Kristsburð til 400 eftir hann var hlýtt og gott veður í Evrópu og á NorðurAtlantshafssvæðinu, Roman climate optimum, og um það er fjallað sem eftirsóknarvert góðæri.

Það var einnig hagfellt hlýindaskeið hér við landnám og allmargar aldir á eftir. Viðurkenna má að Vatnajökull (Klofajökull þá) var þá ekki svipur hjá sjón. En enginn maður hafði minnstu áhyggjur af því. Svo tók að kólna. Hagur jöklanna vænkaðist mjög en það sama verður ekki sagt um lífsskilyrði fólksins í landinu. Meira að segja Okið litla, sem er stórmál núna, blómstraði sem aldrei fyrr. En fólkið svalt. En það var allt annað ok.

Einhverjir telja sjálfsagt að málið sé lífskjör jöklanna en ekki forgengilegra manna og dýra á láglendinu.

Hvað þolir ekki umræðu?

En hvað sem þessu líður er þýðingarmikið að fjallað sé af sanngirni um umræðuefnið frá öllum hliðum. Málefni sem fullyrt er að sé risavaxið, jafnvel það stærsta okkar tíðar, en þolir þó ekki umræðu nema algjörlega einhæfa og einhliða getur aldrei fengið góða úrlausn.

Við vitum og viðurkennum að hitinn á jörðinni hefur sveiflast til og stundum í átt til þess að verða ólífvænlegur á norðurslóðum eins og okkar. Hingað til hefur það þó aðeins gerst, svo vitað sé, vegna kólnandi lofthita. Fráleitt væri að hafna því fyrir fram að veruleg hitahækkun gæti farið mjög illa í heiminn almennt og jafnvel og kannski einnig hér á okkar slóðum.

 

"Annað er verra, miklu verra:

Þeir sem utan standa eru flokkaðir sem „afneitarar“

og það ekki í pukri heldur opinberlega.

Þetta er ógeðfellt enda er þarna sama hugtakið á ferð

og notað er um þann hóp sérvitringa og/eða ofstækismanna

sem neita að skrifa upp á að nótar Hitlers hafi staðið fyrir

skipulagðri útrýmingu á gyðingum."

 

 

Við vitum ekki hvers vegna veðurfar varð svo hagfellt – climate optimum – á þessum skeiðum sem nefnd voru. En hingað til hafa ekki heyrst getgátur um að manneskjan sem slík hafi tryggt þetta hlýindaskeið sem fór svona blíðum höndum um menn og málleysingja.

Plaströk

Núna er því haldið fram fullum fetum sem vísindalegum sannleik, sem megi ekki efast um, og þess vegna auðvitað alls ekki ræða um nema sem hluta af kórsöng, að „maðurinn“ hafi á örfáum árum sett loftslagið sitt úr skorðum. Hvernig fór hann að því? Mannfjölgun og bætt lífsskilyrði alls fjöldans hafa sannarlega kallað á aukna neyslu. Hefðbundin mengun hefur því aukist og sláandi dæmi eru um það eins og um plastið sem leysist seint og illa upp.

Börnin eru teymd niður í fjöru til að tína plast sem kynslóðirnar á undan þeim bera þó alla ábyrgð á.Það væri nær að senda okkur niður í fjöru að tína. En við höfum séð myndir nafna Attenborough og vitum að það mun ekki bjarga höfunum úr þessu að tína plast þar. Og við vitum líka flest að það er fæst satt sem sagt er um endurvinnslu í ríkustu þjóðfélögum heims. Það er engin endurvinnsla að senda risa pramma með plasti heim í fátæktina á Filippseyjum eða á annan svipaðan stað.

Það eyðileggur hins vegar alla umræðu þegar hún er færð í búning heilagra sanninda sem aðeins megi ræða að fyrir fram gefinni forsendu og lokaniðurstöðu. Það er ekkert að því að ræða trú sína undir þannig formerkjum. Það felst í orðinu sjálfu og inntaki þess. Og af því að þar er trú á ferðinni vitum við og virðum að það má ekki gera þá kröfu að náunginn fallist á þá trú. Það er algjörlega hans mál.

Enn fjarlægra og framandi er það þá að ætla sér að fella fræðilegar eða pólitískar deilur í trúarlegan ramma. Og ekki bara trúarlegan, heldur það sem myndi vera nær að kalla ofsatrúarlegan ramma!

Þorði að blása á ruglið

Margrét II. Danadrottning kom sumum löndum sínum á óvart í aðdraganda 80 ára afmælis síns þegar hún svaraði spurningum um loftslagsmálin. Hún svaraði einni spurningunni svona: „Mannfólkið hefur sín áhrif á loftslagsmálin, um það er ekki að efast. En hvort umræddar breytingarnar eru beinlínis af völdum mannsins er ég ekki fyllilega sannfærð um. Loftslagið tekur sífelldum breytingum eins og sagan sýnir.“

Og drottningin bætti við: „Sem þjóðfélag ættum við ekki að vera í uppnámi vegna loftslagsbreytinga. Auðvitað eru þetta mikilvægir þættir sem ber að hafa vara á. En uppnám (panik) er óhæf leið til að leysa úr þeim vanda. Slík nálgun gengur aldrei.“

Ríkisútvarpið hér sagði frá því að nokkurt uppnám hefði orðið út af orðum drottningar.

En það var aðeins hálfsannleikur, eins og vænta mátti frá þeim bæ. Talsmaður Sósíalistaflokksins, Signe Munk, sagði að yfirlýsing drottningar væri „sérlega ógeðfelld“ og „fáheyrð“. Og talsmaðurinn bætti við að „drottningin bæri mikla ábyrgð gagnvart dönsku þjóðinni sem hún hefði ekki risið undir þarna“. Og bætti svo við: „Þetta var mikið högg í kvið allra þeirra barna og ungs fólks sem hefur djúpstæðar áhyggjur af loftslagsmálum.“

Mai Villadsen, talsmaður Rauðgræna bandalagsins, sagði það valda vonbrigðum að drottningin skyldi nota afmæli sitt til að blása nýju lífi í gamlar glæður sem notaðar hefðu verið til að vekja vantrú á að loftslagsbreytingar væru beinlínis af manna völdum.

En af hinni hlið stjórnmálanna sagðist talsmaður Danska þjóðarfloksins „stoltur og ánægður með að búa að drottningu sem hefði dirfsku og kjark til að tala af hreinskilni við þjóð sína“. Aðrir af þeim væng tóku í sama streng.

Það var augljóst að íslenska Ríkisútvarpið var hlutdrægt þegar það fjallaði um þetta mál og dró þekktan taum.

Á heimsvísu mætti ætla að páfinn í Róm hefði meiri áhrif en hin ágæta drottning Dana. En það fékk furðu litla umræðu og enga hneykslan þegar Frans páfi gaf til kynna fyrr í þessum mánuði að „líta mætti á kórónuveiruna og faraldur hennar sem eitt svar náttúrunnar vegna aðgerðarleysis mannkyns í loftslagsmálum!“

Nýtt hálmstrá

Í Bretlandi eru þeir til sem ekki hafa litið glaðan dag eftir að Boris Johnson fékk stuðning þjóðarinnar í annað sinn við að koma Bretum úr Evrópusambandinu. Nú líta þeir á kórónuveiruna sem óvæntan bandamann. Fyrst reyndu þeir að gera sér mat úr smælki og blésu upp að Bretar hefðu misst af því að vera með í innkaupapakka á grímum og þess háttar með ESB af því að þeir væru á leiðinni út.

Þetta mál lognaðist þó út af þegar í ljós kom að ESB hafði sjálft misst af þeim kaupum.

En þá kom stóra málið: Krafa um að útgöngunni úr ESB yrði nú frestað í tvö ár vegna veirunnar og þeirra efnahagslegu afleiðinga sem faraldurinn myndi hafa á Breta!

Það hafði farið framhjá þessum súru töpurum að efnahagurinn í bandalaginu er á ónýtari brauðfótum en menn standa á víðast hvar annars staðar.

Allvíðtæk umræða er hins vegar um það hvort ESB sjálft lifi af aumingjadóm sinn í baráttunni við veiruna.

Það verði því ekkert til að fara úr."

Ef menn voga sér að hafa aðra skoðun en vísindamennirnir AlGore eða Gréta Thunberg er þeim úthlutaður titillinn Aneitari og er Donald Trump einna þekktastur í þeim hópi.

Mest allt plastið í höfunum kemur með tveimur fljótum á Indlandi. Það er göfug iðja að tína það úr fjörunum. Enn betra væri að veita Indverjum þróunaraðstoð til að gera eitthvað í að endurnýta plast. 

Sama gildir um vírusaframleiðslu Kínverja. Ef hægt væri að kenna þeim hvað meðferð þeirra á matvælum er að gera heimsbyggðinni þá væri þeim peningum vel varið. Frá Kína koma flestar pestir sem mannkynið hrjá sem kostar milljarða og mörg mannslíf að berjast við. Það er furðulegt hversu aðgerðalitlar stofnanir eins og WHO er einmitt í þessum málum. Ráða hugsjónalegar tengingar forstjórans og ráðandi afla í Kína einhverju hér um?

Þetta Reykjavíkurbréf er þörf lesning sem er betur lesið en ekki og hafi hinn óstaðfesti höfundur þökk fyrir. 

 

Nýtum björgina við bæjardyrnar

og gefum krókaveiðar frjálsar tímabundið.

Jón Magnússon lögmaðurinn góði skrifar eftirfarandi:

"Þegar atvinnutækifæri og þjóðarframleiðsla dregst verulega saman og ástæða er til að ætla að úr því verði ekki unnið næstu misserin er spurning hvernig auka má verðmætasköpun með sem skjótustum hætti. 

Fljótvirkasta og farsælasta leiðin er að heimila auknar fiskveiðar þegar í stað svo, fremi að markaðir séu til staðar. 

Þetta má skoða sem neyðarráðstöfun og því rétt að handhafar aflaheimilda fengju ekki þessar viðóbóaaflaheimildir beint til sín heldur væri miðað við auknar krókaveiðar og viðbótin væri boðin upp á kvótamarkaði.

Byggðirnar um land allt sem kvarta nú sáran um atvinnuleysi og tekjutap ættu þá möguleika á að byggja lífsafkomuna á nýjan leik á fiskveiðum og fiskverkun í stað túrisma. Alla vega þangað til hann bankar upp á."

Er þetta ekki aðgerðapakki sem ekki lendir beint á ríkissjóði? Auðlind Íslands og íslenska krónan til bjargar rétt einu sinni? 

Er ekki björgin við bæjardyrnar og veitir nýju blóði um æðar þjóðlífsins? 

 

Gleðilegt sumar

"Gleðilegt sumar, kæru vinir.

Tek eftir því að það fer í taugarnar á mörgum, ekki síst fjölmiðlamönnum, að stjórnmálamenn viðri skoðanir sínar mikið. Sérstaklega ef þeir eru ósammála viðkomandi. Sjálfur tel ég mikilvægt fyrir lýðræðið að almenningur viti eitthvað um skoðanir frambjóðenda. Þá verða kannski kjósendur síður óánægðir eftir kosningar.

Ég veit til dæmis ekkert um skoðanir Pírata þegar kemur að hagsmunamálum þjóðarinnar. Held að vísu að þeir viti það ekki sjálfir. Eina sem ég veit um skoðanir þeirra er að aðrir stjórnmálamenn eru spilltir og óheiðarlegir lygarar og að þeir sem eru trúaðir, sérstaklega ef þeir eru kristnir, eru stórhættulegir samfélaginu. Svo er allt betra sem kemur frá útlöndum. Þá er þetta upptalið."

Því miður er ég ekki svona gáfaður að geta sett saman svona skilmerkilegan texta, eftir "Gleðilegt sumar kæru vinir" Þess vegna stal ég honum frá Brynjari Níelssyni af Facebook. Hans skilgreining á Pírötum er rétt að mína mati.

Gleðilegt sumar kæru vinir.

Ný Auðlind

eru þeir sem hafa yfirstigið COVID-19.

Bandaríkjamenn auglýsa eftir slíku fólki tl að gefa Plasma.Segja það geta bjargað mannslífum.

https://twitter.com/i/topics/news/e921403960?cn=ZmxleGlibGVfcmVjc18y&refsrc=email

Ekkert veit ég um þessi mál hérlendis og verð að bíða eftir okkar dr.Kári og okkar besta fólk  segi eitthvað um það hvað sé mögulegt með okkar nýju íslensku auðlind sem eru þeir sem hafa náð sér að fullu af orrustunni við vírusinn.

 

Berja steininn

með hausnum er háttur einstefnu Evrópusinna. Þeir eru staðfastir í þeirri trú að heimurinn sé Evrópusambandið. Allt annað skiptir minna máli.

Einar Benediktsson er sanntrúaður Evrópusinni. Hann skrifar í Morgunblaðið:

"Eftir aðeins fjóra mánuði af nýja árinu hefur tekið við gerbreytt heimsbyggð. Allt frá stríðslokum 1945 höfðu nær sífelld átök víðsvegar um heiminn þó ekki hleypt af heimsstyrjöld með gereyðingu kjarnavopna.

Það var því varla nema von að þjóðir allar og þeirra ríkisstjórnir þyrftu nokkurn tíma til að meðtaka að eyðilegging til jafns við sprengjuárásir hefði nú birst í COVIDfaraldrinum Í byrjun var það skiljanleg von íslenskra stjórnvalda að víðtækar aðgerðir strax boðaðar til stuðnings við lífvænleg fyrirtæki og atvinnuleysisbætur kæmu fljótt til gagns. Með öðrum víðtækum aðgerðapakka styrkja og fjármálaaðgerða tækist Íslandi vonandi að veðra af sér þennan mikla mótbyr vegna skerðingar framleiðslu, samgangna og viðskipta.

Vísað var til þess að í góðæri undanfarinna ára hefði stefna stjórnvalda skilað sterkri stöðu ríkisbúskapar og varaforða gjaldeyris. En á nokkrum vikum hafa allar forsendur fyrir hagspám hins vegar orðið ótryggari og misvísandi. Faraldurinn nær nú til allra viðskipta- og samskiptalanda okkar með mannfalli í hundruðum þúsunda, lömun atvinnulífs og stórfelldu atvinnuleysi við neikvæða þjóðarframleiðslu.

Hvarvetna leiðir þetta til félagslegra útgjalda hins opinbera af áður óþekktum stærðum. Hvað nú með þá grundvallarforsendu þess mikla hagvaxtar sem verið hefur, að samstaða sé meðal iðnríkja um frjálst flæði fjármagns og frjáls viðskipti með vörur og þjónustu? Velferð okkar Íslendinga ekki síður, ef ekki fremur, en margra annarra hvílir á að svo verði.

Í ársbyrjun hefði heimsbyggðin sýnilega getað hafið undirbúning sameiginlegs, samræmds átaks til að forða okkur öllum frá gríðarlegum mannskaða og efnahagslegri eyðileggingu af COVID-19- faraldri, sem gosið hafði upp í Wuhan í Kína. Öflugt alþjóðasamstarf gat verið fyrir hendi í Alþjóðaheilbrigðisstofnun SÞ – WTO – stofnuð 1947 og gjörkunn íslenskum heilbrigðisyfirvöldum. Reyndar var skaðvaldurinn, kórónavírusinn, óþekkt fyrirbæri en varla sú uppspretta sýkinga, sem er vegna óþrifa í meðferð matvæla í Kína.

Ekki stóð á útbreiðslu faraldursins, m.a. til NorðurÍtalíu og þaðan hingað til Íslands með skíðafólki. Íslendingar stóðu nú hinsvegar strax ótrúlega vel að vígi. Heilbrigðisyfirvöld okkar hófu þá þegar í janúar að afla útbúnaðar fyrir sjúkrahús, lyfja og annars vegna hættu á farsótt og að æfa viðbragðsáætlun fyrir landið. Þá kom í ljós að geta Íslenskrar erfðagreiningar að greina með skimun útbreiðslu og rekjanleika faraldursins skipti sköpum um að hefta útbreiðsluna og dauðsföll; í apríl eru þau með lægsta móti miðað við önnur Evrópulönd og Ameríku.

Dagleg sjónvarpskynning verður strax á þessu mikla verkefni heilsugæslunnar af þríeyki þeirra Víðis, Þórólfs og Ölmu, auk forsvarsmanna fjölmargra stofnana, að ógleymdum Kára Stefánssyni.

Þetta átak og váleg tíðindi frá Ítalíu, Bretlandi Bandaríkjunum og víðar, hefur skilað sér í óvenjulega sterkri þjóðarsamstöðu. Enn er það þó á huldu hvort Ísland nái svo að bæla faraldurinn niður og til hvað ráðstafana verði gripið á árinu. Verða tilslakanir sem nái til ferðafrelsis, undirstöðu blómlegs ferðaiðnaðar sem hefur vænst hingaðkomu 2-3 milljóna túrista?

Það virðist sjálfgefið að án mjög aukinnar alþjóðasamvinnu verður ekki stefnt stigu við COVID né öðrum slíkum drepsóttum. Þá mætti vera ljóst að æskileg breyting á starfslagi WTO nær því aðeins fram að ganga að Evrópulönd og Bandaríkin standi þétt saman.

Nýfengin reynsla af harðri samkeppni Frakka og Þjóðverja við Bandaríkjamenn í kaupum á torfengnum hjúkrunargögnum, hlýtur að vera til lærdóms um nauðsyn samstarfsvettvangs um öflugar birgðastöðvar og viðbragðsáætlanir. Forseti framkvæmdastjórnar ESB, Ursula von Leyen, hefur beðið Ítali afsökunar á slælegum viðbrögðum í þeirra þágu í neyð. Slík samvinna, öllum aðilum aðgengileg, ætti að blasa við sem forgangsmál ESB. Slík svæðisbundin samvinna væri eðlilegur þáttur í að styrkja WHO, sem er eina athvarf þróunarlanda, en baráttan við smitfaraldur eins og COVID snertir allan heiminn. Það hlýtur að vera eina verkefni þeirrar þróunaraðstoðar sem Íslendingar kunna að veita.

Er það ekki nú eða aldrei að litið sé til Evrópusamvinnunnar?

Auk stærðar ESB er um að ræða ávöxt áratuga átaks í sameiginlegri stefnu um margþætt markmið en hæst ber þar glæstan árangur af sameiginlegum innri markaði, líftaug Íslands eftir að EES-samningurinn hefur þróast til fríverslunar með sjávarafurðir.

Ekki eru þó allir þegnar ESB-ríkja á eitt sáttir um ágæti þess samstarfs, sem nú ætti að ganga í endurnýjun lífdaga með nýrri evrópskri Marshallaðstoð og hvar á Ísland betur heima en í slíku átaki?

En það eru aðrar ástæður fyrir því að Ísland skilgreinist sem Evrópuríki. Löngum höfum við vísað til Snorra Sturlusonar og þeirrar miklu menningarvarðveislu sem er fólgin í Eddukvæðunum, sögu Noregskonunga eða fornsögum okkar til að sýna heiminum stöðu Íslendinga sem Evrópuþjóðar. Það hefur dofnað yfir þeirri hefðbundnu sögusýn, sem sóttur var í áhugi og stolt á tímum erfiðleika eða nýrra tækifæra.

Þaðan kom krafturinn sem forysta okkar í frelsisbaráttu 19. aldar naut og skáldin bundu í ljóð. Er ekki einmitt nú þörf sömu hvatningar? Við annað virðist það bætast að í baráttunni við Covid-19 standi Ísland öðrum framar."

Öll okkar sjálfstæðisbarátta frá Snorra Sturlusyni var barátta við hina illu Evrópu. Hún seildist hingað stöðugt með einveldiskóngum sem öðrum  og gerir enn og vill aðeins hneppa okkur í ófrelsi.Það er kolröng ályktun að Snorri hafi verið Evrópusinni. Heldur þeveröfugt.

Aðeins vinátta Bandaríkja Ameríku hefur veitt okkur nauðsynlegan stjórnmálalegan stuðning til að losa okkur undan banvænni valdafíkn Evrópuríkjanna. Þeirra viðleitni beinist öll að því að hirða frelsi vort. Það er kolröng ályktun Evrópusinna að aðeins EES hafi gert okkur kleyft að selja fisk. Það eina sem gerðist að okkar aðild að EES gerði okkur kleyft að losna við forgjöf Norðmanna á Evrópumarkaði. Við trúum því enn að við verðum að fylgja þeim þangað og má satt vera. Því halda menn gjarnan  að við verðum að fylgja þeim í hvívetna, orkupakkamálum sem öðru.  

Frelsi Íslands felst aðeins í fullveldi þjóðarinnar. Því miður hefur landsöluöflunum vaxið fiskur um hrygg. Einar Benediktsson hefur ásamt fleirum látið villa sér sýn og skilur ekki hversvegna Snorri Sturluson lét Einar Þveræing ráðleggja mönnum að hafa frekar engan kóng því þeir væru misjafnir að gæðum. Sú hefur orðið raunin á.

Nýr kóngur kemur í ESB án þess að við fáum um það neinu ráðið. Það er sama hversu rækilega kemur í ljós að Evrópusambandið er hugmyndafræðilega gallað og stendur eiginlega í ljósum logum stafnanna á milli.  Þeir berja hausnum við steininn og sjá bara Evrópusambandið.

Nýi kóngurinn Ursula vanderLeyen hefur þó móral yfir vondri meðferð á Ítalíu.Grikkland er gleymt að mestu. En svo gerist fátt nema ræðuhöld því Þjóðverjar og Frakkar eru sem fyrr fastheldnir á fé sitt en örlátir á fagurgalann.Evrópsk Marshallaðstoð er brandari í ljósi staðreyndanna sem við blasa.

Á næstu síðu fjargviðrast dr. Baudenbacker yfir því að Norðmenn skemmi EES samninginn með sínu RFM framferði. Okkur hefur alltaf skort RFM heldur gleypt allt hrátt sem frá ESB kemur. Á sama tíma þurfum við að þola það að íslenskur maður, Róbert Spanó, með náin persónutengsli við íslenskan hæstaréttarlögmann með blandað rygti, sé ekki aðeins látinn dæma með hagsmunum þessa vinar síns á báðum dómsstigum í gegn íslensku fullveldi heldur sé skipaður forseti dómstóls evrópska konungsins. Hvers mun hann mega hefna þar sem hallaðist á í héraði?

Það er greinilega kominn tími til að Íslendingar losi sig meira frá þessu EES, regluverki ESB og frá þessum Evrópudómstóli og hans boðskap og hafi hann að engu sem Jón Loftsson. Við eigum alveg að geta séð um eigin dómsmál að því tilskyldu að við vöndum betur val á dómurum eins og Jón Steinar Gunnlaugsson hefur bent á.

Til þessa hefur ekkert komið frá Evrópudómstólnum sem hefur orðið Íslandi til nema tjóns.

Sama hversu oft við berjum hausnum við steininn.

 

Enn bréf frá Gísla

Hoilgerssyni um framtíðarsýnir hans fyrir Höfuðborgarsvæðið. Sdem verður ekki að veruleika fyrr en búið er að hreinsa út vinstraliðið í Borgarstjórn.

Gísli segir:

Markaðstorg sjávar og sveita

Framtíðarsýn

 

Við ægifagra sjávarsíðuna í GELDINGANESI við Reykjavík og í Mosfellsbæ.

Á Álftanesi í Garðabæ og nágrannabygggðum þar sem Lækir renna og smáfossar minna okkur á „GÖMLU BURSTABÆJA BYGGÐINA“ frá í gamla daga. Þarna standa hundruð smáhúsa fyrir þá sem vilja búa í fallegu vönduðu smáhúsa hverfi með steinlögðum götum og fallegri lýsingu.    

 

Stundum sá ég fyrir mér ENGEY „tengda með uppfyllingu“ við ferðaiðnaðinn í ÖRFISEY.  Þarna getum við sýnt forna tíð BURSTABÆJA á einum stað ásamt bryggjuaðstöðu fyrir VERSLUN á ÖLLU frá GAMALLI TÍÐ.

 

„GRAND“- HLIÐ verður að vera inná ENGEYNNA.

  

Þarna geta  BÆNDUR, SJÁVARÚTVEGURINN og GRÓÐURHÚSIN starfað á einum stað við kynningar og sölu á ÓMENGAÐRI framleiðslu sinni.

Á þessum stað undirstrikum við langlífi, dugnað og ÖRYGGI með gestrisnum Íslendingum.

 

Margt í boði og mikið mannlíf.

 

Þetta var málað af Árna Elfar nágrana mínum eftir hugmynd Gísla Holgerssonar

                                                                              

Hugleiðingar tengdar SMÁHÚSABYGGÐ og Markaðstorgi .

Stjórnmálaflokkar boða skoðanir sínar um blokkaríbúðir, sem fáir hafa efni á að kaupa.  Bæjarfélög, íslenskir smiðir og framleiðendur sýni sitt besta.

 

Smáhúsabyggðin úr vænu timbri og „tígulsteini“ á fallegum stað (25-? ferm.) í BURSTABÆJAR STÍL.  ALLT byggingarsvæðið „lýti vel út undir góðu eftirliti“.

 

Glæsilegt „BORGARHLIГ með eftirlitsmanni undirstrikar ásýnd bæjarins. TUGIR og HUNDRUÐ SMÁHÚSA  eiga EKKI að sýna FÁTÆKT.

 

Gísli Holgersson.

Það er alltaf gaman að heyra frá hugmyndauðgi í bréfi frá Gísla.

Markaðsvæðing Landsvirkjunar

er á fullu eftir Orkupakkanna frá ESB og þeirra væntanlegu.

Skúli Jóhannsson kemur nokkuð á óvart með að upplýsa þátt Harðar Arnarsonar í markaðsvæðingarstefnu Landsvirkjunar sem hann kveður upp úr með að sé að leiða til lokunar Álversins í Straumsvík.

Ég hélt að Skúli hefði ekkert haft við 3.orkupakkann að athuga en það stenst tæpleg eftir þessa grein:

"

Í Morgunblaðinu 14.4. 2020 var birt ágæt grein eftir Jónas Elíasson prófessor með yfirskriftinni: „Raforkuvinnsla á Íslandi: Aftur á byrjunarreit?“ Í greininni ræðir Jónas um samskipti Landsvirkjunar og Rio Tinto, sem er eigandi álverksmiðju ÍSAL í Straumsvík.

Samningur Landsvirkjunar og ÍSAL

Viðskiptasamningur um sölu á raforku frá virkjunum Landsvirkjunar til ÍSAL hefur verið í gangi samfellt síðan 1970 eða í hartnær 50 ár. Samningurinn hefur verið íslensku þjóðfélagi til mikilla hagsbóta. Með honum var riðið á vaðið með nýtingu vatnsorku í stórum stíl hér á landi. Almennt séð hafa allt frá upphafi verið góð samskipti milli ÍSAL og Landsvirkjunar, sem í rauninni er nauðsynlegt í svo löngu og farsælu samstarfi.

Þetta hefur breyst á undanförnum árum. Svo virðist sem upphaf þeirra hnökra megi rekja til ársins 2010, þegar nýr forstjóri Landsvirkjunar hóf störf, en sama ár var gengið frá nýjum orkusölusamningi við ÍSAL. Annars vegar komu til undirbúningsráðstafanir ÍSAL ef til lokunar á verksmiðjunni kæmi og hins vegar kvartaði Landsvirkjun yfir framferði ÍSAL og sagði þær vera hótanir í sinn garð. Þetta hefur haft neikvæð áhrif á samskipti fyrirtækjanna.

Orkuverð í samningnum 2010 var tengt neysluvísitölu í Bandaríkjunum en hafði áður verið tengt álverði á heimsmarkaði. Síðan þá hefur álverð fallið verulega einkum vegna stóraukinnar framleiðslu Kínverja á áli og ekki bætir kórónuveiran ástandið.

Á tímabilinu hefur neysluvísitala í Bandaríkjunum farið stöðugt hækkandi og er nú svo komið að orkuverð Landsvirkjunar til ÍSAL er orðið 38% hærra en það hefði verið ef álverðstenging hefði gilt og er þar miðað við CPI vísitölu 258 og álverð 1494 USD/ tonn.

Einnig mætti nefna önnur atriði í samningnum, t.d. að hann skuli gilda til langs tíma eða til ársins 2036 og með um 80% kaupskyldu. Það er með ólíkindum að ÍSAL skuli hafa látið hafa sig út í þetta á sínum tíma og mætti halda að þeir hafi hreinlega gert reiknivillu í mati sínu á samningnum eða alla vega gert herfileg mistök í mati á mögulegri þróun verðvísa.

 Þáttur Harðar Arnarsonar

Þegar Hörður Arnarson tók formlega við starfi forstjóra Landsvirkjunar í ársbyrjun 2010 lét hann í ljós þau áform sín að breyta ætti starfsemi Landsvirkjunar yfir í markaðsdrifið fyrirtæki sem mundi einbeita sér að því að græða peninga með öllum ráðum, til hagsbóta fyrir eigendur þess sem er hinn íslenski almenningur.

Byggði hann upp markaðsdeild innan Landsvirkjunar og fyllti deildina af konum til að gæta jafnréttis. Hóf hann umfangsmiklar rannsóknir á þeim ákvörðunum sem leiddu til byggingar Kárahnjúkavirkjunar með það að markmiði að sýna fram á hversu óhagkvæm sú framkvæmd var. Sá málarekstur var allur með ólíkindum en í raun var virkjunin tækniundur sem ávallt hefur staðist ýtrustu kröfur.

Gagnrýni forstjórans á eigin virkjanir þótti óverðskulduð. Þáttur Halldórs Ásgrímssonar Svo langt gekk þetta á stundum að jafnvel Halldór Ásgrímsson, fyrrverandi forsætisráðherra, sá ástæðu til að heimsækja forstjórann og ræða við hann um þetta málefni. Fundurinn var haldinn eftir að Halldór lauk starfi í Kaupmannahöfn 2013.

 Halldór sagði mér frá fundinum og að það hefði verið fátt um svör frá hendi forstjórans þegar hann gekk eftir þeim. Hann útskýrði fyrir forstjóranum að það hefði aldrei verið hugmyndin með Kárahnjúkavirkjun að Landsvirkjun rukkaði fyrir raforku umfram það sem eðlilegt mætti teljast heldur ætti fyrst og fremst að hugsa um heildarhagsmuni þjóðarinnar. Halldór var lykilmaður í að koma á fót Kárahnjúkavirkjun og álveri ALCOA á Reyðarfirði.

Því miður féll Halldór skyndilega frá á vormánuðum 2015. Hann var því ekki til staðar þegar umræða hófst 2017 um stofnun á Þjóðarsjóði þar sem arður Landsvirkjunar af raforkusölu væri lagður inn, en tekjur sjóðsins færu í að versla með verðbréf í erlendum kauphöllum.

 Þessi hugmynd kom frá forstjóra Landsvirkjunar, en fyrirtækið átti að halda uppi tekjum sjóðsins. Það hefur ekki hljómað vel í eyrum hinna stóru viðskiptavina Landsvirkjunar að þeir væru að greiða svo mikið fyrir raforkuna að það væri grundvöllur að slíkum sjóði og sem var líkt við olíusjóð Norðmanna. Ég var búinn að nefna við Halldór að hann skrifaði eitthvað niður um aðdraganda, byggingu og fyrstu rekstrarár Kárahnjúkavirkjunar og tók hann líklega í það. Ekkert fannst um það mál að honum látnum.

Lokaorð

Með þriðja orkupakkanum verða nýir viðskiptahættir með raforku innleiddir hér á landi. Markaðshönnun er þar afar mikilvæg, en Landsnet stendur fyrir verkinu og hefur fengið til þess erlent ráðgjafarfyrirtæki.

Ekkert hefur ennþá heyrst um hvernig verkinu vindur fram, en maður bara vonar það besta. Þá ætti að verða handhægara að tengja orkusölusamninga við alþjóðlega viðskiptahætti í stað þess að þurfa að sérhanna heimatilbúnar lausnir. Þarna koma þá væntanlega staðlaðir raforkumarkaðir við sögu og þá munu sjálftökugjaldskrár orkufyrirtækja ljúka sínu skeiði og frjáls samkeppni taka við.

Það á að hætta þessu þjóðarsjóðsrugli og drífa í að endurskoða samninginn við ÍSAL, með sanngirni í huga."

Ég er mjög sammála Skúla framsóknarmanni í því að hætta þessum þjóðarsjóðshugmyndum og bæta Asíubankanum við þá niðurfellingu.Okkar þjóðasjóður á ekkert sameiginlegt með olíusjóði Norðmanna sem er til þess að halda ofhitnun frá hagkerfinu meðan sá íslenski virkar tilkælingar.

Við verðum að gera þær ráðstafanir sem duga til að forða álverinu i Straumsvík frá lokun. Ég hef áður stungið upp á því að við fáum greitt að hluta til í álbirgðum sem við geymum hjá Ísal til betri tíðar.Það held ég að sé jafngóð eign eða betri en einhver bankabréf í Asíá þó að Bjarni verði þar í stjórn. Við verðum að nálgast áldeiluna með jákvæðara hugarfari en manni sýnist að nú sé gert. 

Markaðsvæðing Landsvirkjunar og sæstrengsþrá má ekki yfirskyggja atvinnuhagsmuni fólksins.

 

 

Ljósglæta í myrkrinu

frá Bandaríkjunum auðvitað, ekki frá ESB.

https://investors.modernatx.com/news-releases/news-release-details/moderna-announces-award-us-government-agency-barda-483-million

Moderna er að tala um það í þessu að bóluefnið geti orðið nothæft á öðrum ársfjórðungi. mRNA aðferðin viðist vænleg og bóluefnið muni taka á fleiri en einni tegund vírussýkinga. 

Þetta er eins og drukknandi maður sjái björgunarhring á floti. Þetta vekur manni vonarglætu í myrkrinu.

Trump var að rétta þeim hálfan milljarð dollara í þessu til að flýta verkinu.

Sannarleg ljósglæta í myrkrinu.

 

Er fólkið til viðtals?

Styrmir enn fróði skrifar í dag:

"Það er augljóst að lífskjarasamningarnir svonefndu, þ.e. kjarasamningar, sem gerðir voru á almennum vinnumarkaði fyrir ári og ekki eru að fullu komnir til framkvæmda, eru í uppnámi. Það er afleiðing kórónuveirunnar.

En um leið og atvinnurekendur fara augljóslega fram á breytingar á þeim þarf fleira til að koma.

Lífskjarasamningarnir tóku mið af kjarabótum, sem Kjararáð hafði úrskurðað til ráðherra, þingmanna og æðstu stjórnenda í opinbera kerfinu. Um leið og atvinnurekendur fara fram á að eitthvað af þeim gangi til baka, hlýtur spurningin að vera sú, hvort það sama eigi þá ekki við um þær kjarabætur, sem Kjararáð ákvarðaði til handa fyrrnefndum hópum.

Bjarni Benediktsson, fjármálaráðherra tók fyrsta skrefið og það mjög mikilvægt í þá átt á Alþingi í gær með því að opna á frystingu launa umræddra hópa en augljóslega þarf meira til.

Og þar með er komið að því, sem dæmi eru um frá fyrri tíð: að það skapist traust á milli verkalýðshreyfingar og ríkisstjórnar til þess að koma þeim málum í farveg, sem allir verða sáttir við."

Miðað við tóninn í Sólveigu Önnu,Gunnari Smára,Ragnari Þór, Drífu Sædal og fleiri verndurum launþega undanfarið . 

Er fólkið yfirleitt til viðtals?

 

 

Tillögur kommanna

í efnahagsmálum eins og koma fram í grein Stefáns Ólafssonar í Morgunblaðinu og í skrifi Gunnars Smára Egilssonar í dag  um nauðsyn byltingarinnar, þar sem hann fái völdin til að stjórna þjóðfélaginu með ríkisforsjá en aðrir verði settir til hliðar eru nóg til að ýta við mönnum hvað varðar hættuna af þessum mönnum og þjóðlygurum almennt.Þeir hafa sjálfir mest verið aldir við brjóst þjóðarinnar á ríkisfé og öðru misvel fengnu fé alla ævi sína og eru nú í leita að nýjum lindum.

Þeirra tillögur eru einfaldlega þær að ríkið ´eigi að vera uppspretta alls fjár. Það eigi að fara með allan arð af afla fólksins. Þeim sjálfum einum sé hinsvegar trúandi til að skipta því réttlátlega.

Man ekki einhver eftir sögunni um apann sem tók að sér að skipta ostinum. Hann jafnaði alltaf bitana á voginni með því að bíta í þá sjálfur þar til ekkert var eftir.

Forði okkur forsjónin frá Egilssona kommunum og þeirra nýja þjóðfélagi. Þeir tönnlast á einhverju sem þeir kalla nýfrjálshyggju en geta ekki skilgreint hana öðru vísi en að vísa til AlCapone op Escobar. Það er auðvitað engin pólitík í heiminum sem byggir á einhverri nýfrjálshyggju glæpamanna nema bara í kommúnistaríkjunum.

 

Frjálshyggjan sjálf er um frelsi mannanna þar sem frelsi eins endar aðeins þar sem frelsi annars byrjar. John Stuart Mills er talinn hafa skilgreint hana bestur manna.

 

Kommúnistar vilja aðeins völd til að berja alla aðra til hlýðni við kenningar sínar og völd sem hafa sýnt sig að vera mýrarljós fyrir alla og óframkvæmanlegar nema með grimmu ofbeldi eins og hjá Stalín, Castro og Madúró og KimJongIl .

 

 

Því eins og komminn sagði við mig í gamla daga þegar við ræddum muninn á stjórnarfari í Austur og Vestur Þýzkalandi :" Það þarf enga stjórnarandstöðu þegar stefnan er rétt."  Þess vegna er engin frjáls fjölmiðlin í þeim ríkjum sem kommúnistar ráða.

 

Miðað við fortíð Gunnars Smára þá trúi ég ekki eina sekúndu á að hann sé annað en eigin hagsmuna spekúlant sem er skítsama um alla alþýðu meðan hjann græðir sjálfur.

 

Hans bisness er núna að reyna að koma sogröri sínu ofan í opinbera sjóði. Hann er ekki sósíalisti að hugsjón fyrir tvo aura  að mínu mati úr fjarlægð heldur gallharður bísnessmaður og meira líkur líkur meistara sínum í Baugsveldinu heldur en Jesú Kristi sem hann þó allt að markaðssetur sig sem jafnoka fyrir láglaunafólkinu sem hann vorkennir þessi líka ósköp.

 

Adolf Hitler á afmæli í dag. Nýnasistar hafa málað yfir nafn og númer eins og landhelgisbrjótarnir gerðu en hafa ekkert lært og engu gleymt. Tillögur kommúnista í efnahagsmálum, sem kalla sig núna sósíalista og dulklæða sig þannig með nýju nafni eins og nýnasistarnir, eru skelfilegar og byggðar á gömlum lygum og fagurgala sem á sér enga stoð í reynslunni og sögunni en hafa í engu breyst að inntaki og afleiðingum.