Ef þú fellur fyrir þessu?

þá ertu talsvert trúgjarn.

Ætla að flýta Borgarlínu

L

Alþingiskosningar 2021

 

Sam­fylk­ing­in vill flýta upp­bygg­inu Borg­ar­línu, lög­festa lofts­lags­mark­mið um 60 pró­sent sam­drátt í los­un gróður­húsaloft­teg­unda, hið minnsta, fyr­ir árið 2030 og hefja und­ir­bún­ing á svo­kallaðri Kefla­vík­ur­línu.

Þetta kom fram í ræðu Loga Ein­ars­son­ar, for­manns Sam­fylk­ing­ar­inn­ar, um kosn­inga­áhersl­ur flokks­ins fyr­ir alþing­is­kosn­ing­ar í haust, sem hald­inn var í Aur­ora basecamp í Hafn­ar­f­irði í dag. 

mbl.is/​Eggert Jó­hann­es­son

Mögu­legt að ferðast án einka­bíls 

„Við ætl­um að hefja kraft­mikla sókn gegn lofts­lags­breyt­ing­um sem jafn­ast á við stærstu sam­fé­lags­verk­efni 20. ald­ar, raf­lýs­ingu og hita­veitu, lagn­ingu síma og þjóðvega,“ sagði Logi í ræðu sinni, „til þess þurf­um við nýja nálg­un og al­vöruaðgerðir strax á öll­um sviðum sam­fé­lags­ins.“

Fleiri áherslu­mál flokks­ins í loft­lags­mál­um, sem er einn af fjór­um köfl­um kosn­inga­stefn­unn­ar, eru upp­bygg­ing Land­línu, heild­stætt al­menn­ings­vagna­net svo ein­fald­ur og raun­hæf­ur kost­ur verði fyr­ir fólk að ferðast um Ísland án einka­bíls.

mbl.is/​Krist­inn Magnús­son

Kosn­inga­áhersl­ur Sam­fylk­ing­ar­inn­ar bera yf­ir­skrift­ina Betra líf – fyr­ir þig, þína fjöl­skyldu og kom­andi kyn­slóðir og skipt­ast í fjóra hluta: fjöl­skyld­ur í for­gang, sterk­ara sam­fé­lag, al­vöruaðgerðir í lofts­lags­mál­um og frjálst og fram­sækið Ísland.

Sam­fylk­ing­in vill greiða fleiri fjöl­skyld­um hærri barna­bæt­ur í hverj­um mánuði þannig að barna­fjöl­skyld­ur með meðal­tekj­ur fái allt að 54.000 kr. í vas­ann mánaðarlega og hækka grunn­líf­eyri eldra fólks.

 

Og útgerðin á að borga.

Skyldu margi falla fyrir þessun boðskap?

Falsfréttir

sem hugstak er eitt af því góða sem Trump fyrrum forseti kom á blað.

Óli Björn, sem mér finnst stundum að sé eini hugsjónamaðurinn sem eitthvað kveður að í Sjálfstæðisflokknum, tekur þetta hugtak fyrir í Morgunblaðsgrein í dag. 

Þessar upplýsingar þurfa að birtast daginn fyrir kjördag með áskorun til kjósenda, ef þeir hafa þá yfirleitt heila, að finna mótrök. Eða afgreiða allt sem vel hefur verið gert sem selvfölgeligheder og heimta að Píratar og Inga Sæland smyrji einhverju ofaná.

En Óli Björn skrifar:

"Í harðri pólitískri baráttu getur verið áhrifaríkt að endurtaka stöðugt staðleysur. Hamra á rangfærslum í tíma og ótíma. Sé þeim ekki mótmælt er hættan sú að jafnvel þeir sem ættu að vita betur og hafa verið í aðstöðu til að fylgjast með og jafnvel tekið þátt í ákvörðunum, trúa matreiðslu áróðursmeistaranna.

Líklega er fátt betra hráefni fyrir meistara villandi upplýsinga en skattar og gjöld. Í matreiðslunni eru möguleikarnir aðeins takmarkaðir við hugmyndaauði. Og jafnvel réttar upplýsingar geta gefið villandi niðurstöðu til að þjóna pólitískum markmiðum.

Dæmi:

Árið 2017 var Gunnar með 350 þúsund krónur í mánaðarlaun. Hann greiddi í tekjuskatt og útsvar rúmar 71 þúsund krónur. Skattbyrðin var 20,35%.

Á þessu ári er Gunnar í nýju starfi og með töluvert hærri laun, eða 550 þúsund krónur á mánuði. Hann borgar nær 127 þúsund krónur í skatta. Skattbyrðin er 25,38%.

Áróðursmeistarinn nýtir sé þessar upplýsingar og heldur því fram að skattar hafi hækkað. Auðvitað lítur hann fram hjá hærri launum og eðli stighækkandi tekjuskatts. Hann hirðir í engu um að umfangsmiklar kerfisbreytingar voru gerðar á tekjuskattskerfi einstaklinga sem gjörbreytir niðurstöðunni og tryggir að Gunnar er að greiða á þessu ári umtalsvert lægri fjárhæð í skatta en hann hefði gert að óbreyttu.

Raunveruleg lækkun

Árin 2020 og 2021 tóku gildi róttækar breytingar á tekjuskattskerfinu með því að innleitt var nýtt lægra skattþrep. Markmiðið var og er að lækka skattbyrði einstaklinga og þá sérstaklega þeirra sem eru tekjulágir. Tryggja að eftir sitji fleiri krónur í vösum launafólks. (Og þrátt fyrir óáran vegna kórónuveirunnar var breytingunum hrint í framkvæmd).

Dæmið um Gunnar lítur því nokkuð öðruvísi út þegar skattgreiðsla er reiknuð út frá sömu launum. Í hverjum mánuði er Gunnar að greiða liðlega 15 þúsund krónum minna í staðgreiðslu en hann hefði gert að óbreyttum reglum m.v. 550 þúsund króna laun. Með öðrum orðum: Ráðstöfunartekjur hans eru tæplega 183 þúsund krónum hærri á þessu ári en þær hefðu verið ef engar breytingar hefðu náð fram að ganga. Þetta er raunveruleg og áþreifanleg skattalækkun á kjörtímabilinu.

Svo er hægt að líta á þróunina út frá stöðu Gunnars 2017. Með 350 þúsund krónur á mánuði var skattbyrðin 25,38% eins og kemur fram hér að ofan. Hefði hann notið kerfisbreytinganna sem gerðar hafa verið síðustu tvö árin, hefði skattbyrðin verið rétt um 15,7%.

Á kjörtímabilinu, sem nú er að ljúka, hefur tekjuskattur einstaklinga lækkað í heild um liðlega 21 milljarð króna. Þessi lækkun kemur eftir umtalsverða lækkun tekjuskatts á árunum 2016/17. Það má því ætla að einstaklingar séu að greiða rúmlega 30 milljörðum minna í tekjuskatt á þessu ári en þeir hefðu gert ef Sjálfstæðisflokkurinn hefði setið með hendur í skauti og haldið skattkerfinu óbreyttu frá tíð vinstri stjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. Þessar kerfisbreytingar hafa allar verið gerðar undir forystu Bjarna Benediktssonar í fjármála- og efnahagsráðuneytinu.

Áfangasigrar

Þeir sem þekkja skoðanir mínar í skattamálum vita að ég er óþolinmóður og hefði viljað sjá róttækari breytingar á skattkerfi einstaklinga en einnig verulega lækkun og uppstokkun á öðrum skattstofnum ríkisins. En ég get ekki annað en glaðst yfir áfangasigrunum.

Frá því Sjálfstæðisflokkurinn tók sæti í ríkisstjórn hefur tryggingagjaldið lækkað nær árlega. Árið 2013 var það 7,69% en er komið niður í 6,10%. Lækkun um meira en 20% eða yfir 25 milljarða á ári. Á sama tíma hafa útgjöld sem tryggingagjaldinu er ætlað að standa undir hækkað verulega. Hitt er rétt að tryggingagjaldið er enn of hátt og raunar vondur skattur sem leggst á laun – störf. Nauðsynlegt er að endurskoða hugmyndafræðina að baki tryggingagjaldinu og þá ekki síst til að létta undir með litlum og meðalstórum fyrirtækjum.

Áfangasigrarnir hafa verið fleiri.

Sjálfstæðisflokkurinn beitti sér fyrir því að einstaklingum væri heimilt að nýta séreignasparnað – skattfrjálst – vegna kaupa á íbúðarhúsnæði.

Skattfrelsismark erfðafjárskatts var hækkað úr 1,5 milljónum í fimm milljónir króna.

Söluhagnaður frístundahúsnæðis í eigu einstaklinga var gerður skattfrjáls með sama hætti og af íbúðarhúsnæði enda hafi viðkomandi átt eignina í a.m.k. sjö ár. Um leið tryggt að sala skerði ekki réttindi í almannatryggingakerfinu.

Með skattabreytingum voru kynslóðaskipti í landbúnaði auðvelduð. Haraldur Benediktsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, sigldi málinu í höfn.

Frítekjumark fjármagnstekna var tvöfaldað og nú eru fjármagnstekjur allt að 300 þúsund. Færri greiða fjármagnstekjuskatt en áður þrátt fyrir að skattprósentan hafi hækkað úr 20% í 22%. Þvert á skoðanir pólitískra andstæðinga Sjálfstæðisflokksins, held ég því hins vegar fram að skattprósentan sé hættulega há og að nauðsynlegt sé að lækka hana á komandi árum. En frítekjumarkið kemur hlutfallslega þeim best sem hafa ekki háar fjármagnstekjur.

Stoðir almannaheilla styrktar

Það var sérstaklega ánægjulegt að taka þátt í að hrinda í framkvæmd baráttumáli Bjarna Benediktssonar um skattalega hvata til að styrkja almannaheillafélag. Nú geta einstaklingar dregið framlög til almannaheillastarfsemi fyrir allt að 350 þúsund krónur á ári frá skattskyldum tekjum. Á sama tíma var svigrúm fyrirtækja til að styrkja almannaheillafélög tvöfaldað. Ég er sannfærður um að með þessum breytingum muni líknarfélög, björgunarsveitir, skátar, íþróttafélög og önnur samtök sem vinna að almannaheillum, styrkjast og eflast. Og það er undir okkur, hverju og einu, komið að taka ákvörðun um það.

Dæmin eru fleiri um hvernig byrðarnar hafa orðið léttari hjá heimilum og fyrirtækjum. Breyting á skattlagningu tekna vegna höfundaréttar styrkir skapandi greinar. Uppstokkun á skattaumhverfi atvinnulífsins vegna rannsókna og þróunar hefur rennt nýjum og styrkari stoðum undir nýsköpun og sprotafyrirtæki. Hvatar til grænna fjárfestinga fyrirtækja hafa verið innleiddir.

Og fyrir sjálfstæðismenn er gott að muna eftir að árið 2015 rættist gamall draumur. Þá voru almenn vörugjöld felld niður að frumkvæði Bjarna Benediktssonar. Ekki var þar við látið sitja. Tollar voru felldir niður á öllum vörum, að búvörum undanskildum. Þessar skattabreytingar ýttu undir aukna samkeppni og lækkuðu vöruverð.

Enn er verk að vinna

Ótaldar eru margvíslegar aðrar breytingar en hitt er rétt að dæmi eru um að gjöld og skattar hafi hækkað. Álagning krónutöluskatta er ómarkviss og ógagnsæ. (Hafa raunar stundum lækkað milli ára að raungildi). Þá er einnig ljóst að gjaldskrá opinberra stofnana endurspeglar oft illa þann kostnað sem fellur til við þjónustuna og ekki hefur verið nægjanlega tryggt að viðskiptavinir viðkomandi stofnunar njóti þess hagræðis sem hefur eða mun nást með stafrænu Íslandi.

Ég fæ heldur ekki séð að hægt sé að leggja á kolefnisgjöld með óbreyttum hætti, en þau hafa hækkað verulega á síðustu árum. Þetta er eitthvað öfugsnúið að fyrirtæki sem sannarlega hefur dregið úr losun skuli þurfa að sæta stöðugt hærra kolefnisgjaldi. Það sem oft eru kallaðir grænir skattar þurfa í heild sinni endurskoðunar og við þá endurskoðun verður að hafa hugfast að slík skattaheimta er ekki ætluð til að auka tekjur ríkisins, heldur leysa aðra skattlagningu af hólmi. Eðli máls samkvæmt eru grænir skattar tímabundnir og renna sitt skeið þegar markmiðum er náð.

Það er því enn verk að vinna varðandi tekjuskattskerfi einstaklinga – gera það enn einfaldara og skýrara, draga úr jaðarsköttum og létta skattbyrði, (ég hef lagt fram róttækar kerfisbreytingar, sem ekki verður farið yfir hér enda gert áður). Í gegnum skattkerfið er hægt að auðvelda launafólki að taka með beinum hætti þátt í atvinnulífinu og skjóta þannig styrkari stoðum undir fjárhagslegt sjálfstæði þess. Um leið verður að lækka skattprósentu fjármagnstekna.

En þótt mörg verkefni séu enn óunnin á sviði skattamála, stendur sú staðreynd óhögguð – skiptir engu hvernig meistarar villandi upplýsinga matreiða – að álögur á einstaklinga og fyrirtæki eru tugum milljarða lægri á þessu ári en þær hefðu orðið með óbreyttum leikreglum vinstri stjórnarinnar."

Þetta varð ekki til af sjálfu sér. Hvernig geta Píratar, Kommúnistar og Inga Sæland fullyrt að þetta hefði allt orðið meira og betra ef þeir hefðu komið til skjalanna. Þetta er áþreifanlegt.

En kjósendur gleymi því ekki að að ný vinstri stjórn getur rúllað þessu öllu til baka og gott betur. Og búið til falsfréttir sem ganga í þveröfuga átt.

Verkfallsréttur

finnst mér að sé ekki sjálfgefinn hjá stéttum sem eru alfarið menntaðar af vinnuveitanda eins og ríkinu.

Flugumferðarstjórar hafa aðeins einn mögulegan vinnuveitanda. Lögregluþjónar og læknar líka. 

Eiga egg að hafa verkfallsrétt gegn hænum?

Sklljum Islam án túlka

er það sem Valdimar H. Jóhannesson fer fram á.

Af hverju hleyptu Talibanar út þúsundum hryðjuverkamanna úr fangelsum? Þeir fyrstu af þessum afrekshetjum þeirra hafa verið fangaðir í hópi flóttamanna til Bretlands.

Afghanar með íslensk vegabréf valda Gulla utanríkis áhyggjum þar sem þeir eru að spóka sig "heima."Halda einhverjir að þetta lið ætli að verða rótfastir Íslendingar? Halda menn að hann muni þekkja fyrrum fangana úr  í hópunum sem hann og Guðni Forseti eru búnir að bjóða hingað?

Valdimar segir í Mogga í dag:

"Lykilorðið til þess að skilja hvað er á seyði í Afganistan er íslam, alveg eins og lykilorðið til að skilja hvað var á seyði í Þýskalandi árin 1933-45 var nasismi og í Sovétríkjunum var það kommúnismi.

Án þess að kynna sér þessi hugmyndafræðikerfi, sem eru raunar öll mjög skyld, er borin von að nokkur skilningur fáist á atburðarásinni í þessum löndum. Án þekkingar á íslam er enginn skilningur á Afganistan eða öðrum löndum múslíma.

Alvarlegustu mistökin eru þau að telja íslam fyrst og fremst vera múslímum tæki til átrúnaðar á Allah og spámanninn. Íslam er hugmyndafræði sem er ætlað að stjórna allri mannlegri hegðan en af henni er tilbeiðslan aðeins lítið brot.

Æðsta skylda allra múslíma er heilagt stríð, jihad, til að ná öllum heiminum undir sjaríalög með sverðinu ef önnur ráð duga ekki. Upplýst hefur verið að Bandaríkin og NATO-veldin hafi eytt tveimur trilljónum dollara til að lyfta þessu guðsvolaða landi upp úr ofstækismyrkri íslam og talíbana undanfarin 20 ár eða 250.000.000.000.000 krónum ef lesendur skilja upphæðina betur þannig skrifaða.

Af þessari upphæð lögðum við Íslendingar okkar skerf til þess að freista þess að leysa Afgana, ekki síst konur og börn, úr helfjötrum heimsku, hrottaskapar og haturs. Fyrir aðeins nokkrum dögum heyrðum við Bandaríkjaforseta segja að engin ástæða væri til þess að hræðast valdatöku talíbana þótt hann hefði snöggt afturkallað heri sína þar sem bandarísk yfirvöld hefðu útbúið 300.000 manna hersveitir stjórnarinnar í Kabúl með öllum bestu vopnum sem völ væri á, þar á meðal flugher, en „heilögu stríðsmennirnir“, mujaheddín, hefðu aðeins um 75 þúsund manns undir vopnum (ryðguðum og brotnum?).

Talíbanar ráða nú yfir öllum þessum vopnabúnaði. Sú staðreynd er skelfileg. Ekki bætir úr skák að þeir opnuðu fangelsi Kabúlstjórnarinnar sem geymdu marga hörðustu hryðjuverkamenn al Kaída og aðra stríðsmenn fyrir utan alla þá illvirkja sem nú streyma þar að. Aðeins tímaspursmál hvenær þeir fara í útrás til að heyja sitt jihad, einnig á Vesturlöndum.

Þáttur í jihad er raunar svokallað hijra, þ.e. flutningur múslíma til annarra menningarheima, en það er einmitt sá hluti af jihad sem ráðamenn, sem ekkert kunna í íslam, eru svo samvinnufúsir með! Biden lofaði jafnframt að heimurinn myndi ekki sjá aftur sambærilegar fréttamyndir og þegar Saigon féll 1975. Örvæntingarfullum Saigonbúum var hrint til baka þegar þeir reyndu að klifra yfir girðingar sendiráðsins til að komast í björgunarþyrlur Bandaríkjanna.

Fréttamyndir frá Kabúl núna eru sumar óbirtingarhæfar, t.d. af fólki sem batt sig utan á flugvélar en fraus eða hrapaði til bana þegar þær tókust á loft. Biden er ekki einn stjórnmálaforingja heimsins um að skilja ekki ástandið í Afganistan.

Þeir telja sér það til framdráttar að kunna nær engin skil á íslam, sem ræður þó för. 250.000 þúsund milljarðar og 300 þúsund hermenn með bestu vopn heimsins eru ekki tölur sem réðu úrslitum í Afganistan. Þar voru aðrar tölur. Fyrir liggur niðurstaða amerísku Pew Research Center frá 2013 sem kortlagði mat múslíma á hlutverki íslam.

Heil 99% íbúa Afganistans töldu að sjaríalög ættu að liggja til grundvallar stjórn landsins. Vera kann að síðustu átta ár hafi eitthvað slegið á þessar tölur en framgangur talibana núna sýnir ljóslega að sú breyting er aðeins óveruleg og að hugmyndafræði talibana hefur yfirgnæfandi stuðning.

Þessi skrif munu í engu breyta ástandinu í Afganistan en þau eru ákall til íslensku þjóðarinnar, sérstaklega ráðamanna, að kynna sér hugmyndafræðina íslam.

Ég geri mér grein fyrir því að það er talið jafnast á við fólsku að lesa sér til með vitrænum hætti um þessa hugmyndafræði, sem er að teygja sig til okkar í sívaxandi mæli til að hremma okkur í sína hörðu kló. Þeir, sem vilja vera í forystu, verða stundum að gera meira en gott þykir. Vísasta leiðin til að flýta fyrir þeirri þróun sem er í hröðum gangi um öll Vesturlönd er að flytja inn múslíma og þá sérstaklega frá löndum eins og Afganistan þar sem 99% trúðu til skamms tíma að talibanar, Boko Haram, al Kaída, ISIS, Hamas o.s.frv. væru góðu gæjarnir og trúa vísast enn.

Það er einnig jafn víst að einhverjir liðsmenn þessara samtaka munu blanda sér í hóp flóttamanna, – sérfræðingar í morðum, limlestingum, glæpum og nauðgunum. Þeir eiga sér kannski ekki skoðanabræður í háskólum landsins, hjá fjölmiðlunum og hjá stjórnmálaforystunni þó að þekkingarleysið þar á íslam jafngildi stuðningi við framrás þessara myrku afla. Það er alla vega ekki að sjá að bitur reynsla margra Evrópuþjóða af innflutningi þessarar hugmyndafræði sé þeim víti til varnaðar.

Reynslan hefur sýnt það ljóslega að múslímar aðlagast ekki vestrænum gildum nema í algjörum undantekningartilvikum. Innflutningur á hundruðum Afgana til landsins mun engu breyta um hörmungar afgönsku þjóðarinnar en mun stórskaða framtíðarhagsmuni landsins. Aðeins Afganar geta breytt ástandinu til hins betra."

Og þeir eru sannfærðir Múslímar og samlagast okkur aldrei enda er slíkt dauðasök í þeirra heimi.

Þann boðskap þarf ekki að túlka.

Út með ykkur!

eða við lemjum ykkur.

Undanhaldið frá Kabúl gæti minnt einhvern á Dunkerque nema Hitler var við fjölmenni.

Við stjórnum hér en ekki þið segir Talibaninn.

31. ágúst og ekki mínútu seinna lýkur hernámi ykkar í Afghanistan.

Já það er aldeilis reisn yfir Vesturveldunum. 

 

Bjarni Jónsson

rafmagnsverkfræðingur reknar út á athyglisverðan hátt hvað loforð og slagorð  Katrínar Jakobsdóttur kosta.

Hann segir:

"

Það er kunnara en frá þurfi að segja, að íslenzk stjórnvöld hafa sett landsmönnum það markmið að verða kolefnishlutlausir, þ.e. að starfsemi þeirra á landi valdi engri nettó losun gróðurhúsalofttegunda (CO2-ígilda), árið 2040. Árið 2019 (2020 var afbrigðilegt ár) nam jarðefnaeldsneytisnotkun Íslendinga 43,3 PJ (Peta Joule samkvæmt talnaefni Orkustofnunar-OS-2021-T008-01) eða 16,2 % af heildarorkunotkun landsmanna.  Mönnum til glöggvunar nam þetta rúmlega 89 % af vinnslu vatnsorkuveranna.  Þetta er ekkert smáræði, þótt það að tiltölu sé mun minna en að jafnaði í öðrum löndum. 

Það verður að koma sjálfbær orka í staðinn, raforka, og þessi lokarafvæðing orkukerfisins á Íslandi mun nema um 6,7 TWh/ár m.v. stöðuna 2019, og nemur þessi rafvæðing um 34 % af raforkunotkun landsmanna 2019.  Gera má ráð fyrir, að uppsett afl slíkra virkjana þurfa að vera um 1000 MW=1,0 GW til að knýja bílaflotann, vinnuvélarnar, skip og báta og innanlandsflugið, og væntanlega tæplega 9 TWh/ár, ef millilandaflugi og millilandasiglingum er bætt við. 

(Innskot: Um leið vill VG friða alla virkjunarkosti á hálendinu)

Kostnaður við þessar virkjanir (1000 MW) gæti numið um mrdISK 350 og við flutnings- og dreifikerfið mrdISK 100 að meðtöldum jafnstraumsjarðstreng á milli Norður- og Suðurlands, sem verður að koma samhliða þessari miklu rafvæðingarviðbót, til að tryggja bæði ástæðan og kvikan stöðugleika raforkukerfisins. 

Kostnaður við hleðsluaðstöðu í höfnum, á flugvöllum og við vegi ásamt áfyllistöðvum vetnis og lífeldsneytis, gæti numið mrdISK 100.  Þá er ótalin vetnisverksmiðja og dreifikerfi vetnis.  Alls eru þetta mrdISK 550.  Bretar áætluðu fyrir nokkru, að orkuskiptin hjá sér mundu kosta mrdISK 900 á íslenzkan mannfjöldamælikvarða.  Á Bretlandi verða orkuskiptin tiltölulega umfangsmeiri en hér, því að þeir þurfa að afnema kolaorkuver og gasorkuver og leysa jarðefnaeldsneyti til húsahitunar af hólmi með rafmagni og/eða vetni eða lífeldsneyti. Kostnaðaráætlunin mrdISK 900 þótti mörgum vanáætluð, svo að kostnaður Breta gæti að tiltölu orðið tvöfaldur kostnaður Íslendinga við orkuskiptin. Kostnaðurinn tæplega 30 mrdISK/ár er ekki óyfirstíganlegur, enda lendir hann að mestu á orkugeiranum og einkageiranum. Orkugeirinn er vel í stakkinn búinn. (Tal um að skipta Landsvirkjun upp er út í hött, því að hún er bundin af samningum um að standa við ákveðið afhendingaröryggi, sem hún getur ekki í bútum.)  Svo er mikilli raforkunotkun á íbúa fyrir að þakka (uppsett afl 7,0 kW/íb). 

Tvö risavaxin verkefni bíða jarðarbúa.  Annað er að draga úr orkufátækt, og hitt eru orkuskiptin. Hvort tveggja er óhugsandi án gríðarlegrar rafvæðingar heimsbyggðarinnar, og þessi gríðarlega rafvæðing er óhugsandi án þess að nýta kjarnorkuna í stórum stíl. Þess vegna var kúvending Angelu Merkel, Þýzkalandskanzlara, 2011, glapræði, en hún fékk Bundestag til að samþykkja það í tilfinningalegu uppnámi í kjölfar Fukushima-áfallsins í Japan að loka öllum kjarnorkuverum Þýzkalands fyrir árslok 2022.  Jafnframt á Þýzkaland að verða kolefnishlutlaust 2050.  Þetta tvennt fer einfaldlega ekki saman, enda eru Þjóðverjar nú að ræsa kolakynt orkuver til að ná endum saman á milli framboðs og eftirspurnar raforku.  Bretar fara þá einu leið, sem fær er í þessum efnum, að reisa kjarnorkuver, sem leysa munu öll kolakynt orkuver Bretlands af hólmi fyrir árslok 2025. 

Rannsóknir hafa sýnt, að líkaminn ræður við geislun upp að ákveðnu marki án þess að bíða tjón af.  Enginn lézt af völdum "Three Mile Island" kjarnorkuversbilunarinnar í Bandaríkjunum, og heldur enginn af völdum "Fukushima" áfallsins, sem leiddi af náttúruhamförum við Japansstrendur, utan einn, sem lézt, þegar svæðið í grenndinni var tæmt af fólki. 

Eftirlitsiðnaðurinn á Vesturlöndum hefur lagt þá röngu forsendu til grundvallar, að öll geislun sé hættuleg og fært sig stöðugt upp á skaptið með kröfugerð, sem leitt hefur af sér stórfelldar kostnaðarhækkanir við að hanna og reisa kjarnorkuver. Þetta hefur t.d. leitt af sér aukningu rafstrengja úr 600 km árið 1973 í 1140 km árið 1978 í jafnstórum kjarnorkuverum. Kostnaðurinn við kjarnorkuver var u.þ.b. 3,0 USD/W, þegar uppsafnað uppsett afl þeirra hafði náð 2,0 GW og lækkaði niður í 1,0 USD/W við 32 GW uppsafnað afl um 1970, en þá tóku kröfur eftirlitsiðnaðarins að vaxa. 

Afleiðingin af sívaxandi öryggiskröfum, sem eru komnar fram úr öllu hófi og skynsemi, er, að kostnaðurinn við kjarnorkuver er nú um 6,0 USD/W, þegar uppsafnað uppsett afl þeirra nemur um 256 GW.  Kjarnorkuver framleiða nú aðeins um 10 % raforku heimsins. Til þess að íbúar jarðarinnar, sem hafa aðgang að minna rafafli en íbúar ESB (að meðaltali 0,7 kW/íb), nái ESB-meðaltalinu, þarf að bæta við uppsettu afli, sem nemur 5,0 TW.  Þannig þrefaldast núverandi uppsett afl. Hvaðan á slíkt afl að koma ?

Til þess að leysa allt jarðefnaeldsneyti af hólmi þarf raforkuvinnsla úr kolefnisfríum orkulindum að koma frá 25 TW af virkjuðu afli, sem jafngildir tíföldun á núverandi raforkuvinnslu. Geta vindmylla og sólarsella virkar eins og krækiber í helvíti hjá þessari miklu þörf. 

Aðeins kjarnorkan getur annað henni, en þá stendur heimurinn frammi fyrir því, að hræðsluáróður græningja og annarra slíkra hefur sett þessa tækni sums staðar í skammarkrókinn, og opinberir eftirlitsaðilar á Vesturlöndum hafa með óraunhæfum og öfgafullum hönnunarkröfum gert kjarnorkuverin ósamkeppnisfær við jarðgasorkuver og kolakynt orkuver.  Hvernig á þá að verða við kröfum IPCC um að ná kolefnisjöfnuði sem allra fyrst til að bjarga jörðunni ?  Eina sjáanlega úrræðið er að draga saman seglin, fara úr hagvexti í samdrátt hagkerfanna samkvæmt ráðleggingum græningja og höfunda "Endimarka vaxtar" og áhangenda þeirra, en hversu mikinn samdrátt þarf ?  Sú hugmynd er endileysa og gengur alls ekki upp, enda næst engin samstaða um hana á heimsvísu, og þar með fellur hún um sjálfa sig.

(Mannfækkun verður að koma til ef bjarga á jörðinni Innsk)

Kostnaður við raforkuvinnslu í jarðgasknúnum orkuverum er 70-80 USD/MWh og í kolaorkuverum 50 USD/MWh.  Ef hægt er að reisa kjarnorkuver á 2,50 USD/W, þá verður raforkukostnaður þeirra 35-40 USD/MWh.  Suður-Kóreumenn geta þetta með skynsamlegum og nægum gæða- og öryggiskröfum, og ekki er ólíklegt, að Kínverjar séu á svipuðum slóðum, en á Vesturlöndum hefur hinn opinberi eftirlitsiðnaður hert eftirlitskröfurnar með hverju tæknilegu framfaraskrefi, sem kjarnorkuiðnaðurinn hefur stigið, svo að kostnaðurinn hefur 2-3 faldazt, gjörsamlega að óþörfu. 

Með raforkukostnaði nýrra  kjarnorkuvera yfir 120 USD/MWh hefur eftirlitsiðnaðurinn kyrkt kjarnorkuiðnaðinn og þannig girt fyrir, að orkuskiptin geti farið fram í löndum, sem að mestu eru háð jarðefnaeldsneyti við raforkuvinnslu og háð eru þessum sjálfseyðandi reglum. 

Þegar svona er í pottinn búið, er ástæða til að spyrja að hætti Rómverja: "cuo bono" eða hverjum í hag ?  Svarið liggur í augum uppi.  Þeir, sem hagnast á, að orkuskiptin geti ekki farið fram samhliða eðlilegri efnahagsþróun og hagvexti, eru jarðefnaeldsneytisiðnaðurinn og samdráttarsinnarnir, sem hafa lengi þann steininn klappað í fávísi sinni, að eina ráðið til að bjarga jörðunni sé "að pakka í vörn", stöðva hagvöxtinn og minnka neyzluna á öllum sviðum, sem leiða mun til fjöldaatvinnuleysis, fjöldagjaldþrota og ríkisgjaldþrota. 

Þetta er algerlega vanheilagt bandalag. Það er kominn tími til að leiða sannleikann fram í dagsljósið.  Hver er hin raunverulega hitastigshækkun lofthjúpsins, reist á dæmigerðum gervihnattamælingum hitastigs í mörgum sniðum í mörgum hæðum frá jörðu, en ekki bara yfirborðsmælingum, sem þar að auki eru háðar ýmsum skekkjuvöldum. 

Það þarf að veita leyfi til að reisa kjarnorkuver í lítilli stærð, eins konar líkan, sem gera má tilraunir á, til að komast til botns í því, hvaða öryggiskröfur eru nauðsynlegar, og hverjar er skynsamlegt að afnema. Grundvallarspurningin er þessi: hversu mikil má geislun á tímaeiningu verða áður en hún verður skaðleg (það hefur alltaf verið ákveðin geislavirkni í náttúrunni og er jafnvel í banönum, sem innihalda geislavirkt kalíum).

Það þarf að afnema núverandi viðmið eftirlitsyfirvalda: "As low as Reasonably achievable"-ALARA, því að hún er ekki reist á neinum leyfilegum geislunarþröskuldi og eyðileggur alla möguleika kjarnorkuiðnaðarins til að geta keppt við eldsneytisiðnaðinn. 

 Yfirlýsingar stjórnmálamanna sem hæst gjalla eru því miður ekki í tengslum við raunverulega fjarhags-eða tæknigetu þjóðarinnar.

Bjarni Jónsson er með fingurinn á púlsinum. Skrifaði hann fleiri greinar og styttri hverja yrðu skrif hans aðgengilegri í orkumálum heimsins.

Getið þið afsannað þetta?

slagorðasmiðirnir ykkar til vinstri?

 

 

 

26. febrúar 2019 Fjármála- og efnahagsráðuneytið

Vegna umræðu um niðurstöðu tíundagreiningar á þróun ráðstöfunartekna

• Vegna umræðu um niður stöðu tíundagreiningar á þróun ráðstöfunartekna vill fjármála- og efnahagsráðuneytið koma eftirfarandi á framfæri.

  Greining á þróun ráðstöfunartekna frá 2000 til 2017 sem birtist í skýrslu sérfræðingahóps fjármála- og efnahagsráðuneytisins var unnin af sérfræðingum ráðuneytisins.

  Í ljósi mikilvægis verkefnisins var ákveðið að óska eftir því við sérfræðinga Hagstofu Íslands að stofnunin sannreyndi niðurstöður útreikninganna. Í skýrslunni voru útreikningar Hagstofu lagðir til grundvallar en hins vegar ber ráðuneytið ábyrgð á útreikningunum og stendur við þá.

Á bakvið greininguna fyrir sérfræðingahópinn liggja öll skattframtöl, og í niðurstöðunum eru þar af leiðandi engar reiknaðar stærðir.

Sú nálgun sem beitt er í Tekjusögunni byggir á raungögnum fyrir tekjuþróun en aðrar stærðir, t.a.m. barna- og vaxtabætur, eru reiknaðar út frá forsendum um ákveðinn barnafjölda og húsnæði.

Tekjusagan gerir notendum kleift að bera saman þróun fyrir fram skilgreindra hópa en gefur ekki færi á heildargreiningu tíunda líkt og sett er fram af sérfræðingahópi í skýrslu um Endurskoðun tekjuskatts og bótakerfa hjá einstaklingum og fjölskyldum. Greiningarnar eru því ekki sambærilegar.

Greiningin í skýrslu sérfræðingahópsins sýnir þróun ráðstöfunartekna með og án fjármagnstekna.

 

 

 

 

 

Hvorum trúið þið betur? Trommuleikurunum eða  sérfræðingunum í ráðuneytinu og Hagstofunni?

Ráðuneytinu með sérfræðingunum eða fyrrum auðvaldsþýinu og slagorðasmiðnum Gunnari Smára Egilssyni? Eða vælukjóunum?

Er þetta lið líklegt til að bæta hag ykkar með sinni speki?

https://www.stjornarradid.is/efst-a-baugi/frettir/stok-frett/2019/02/26/Vegna-umraedu-um-nidurstodu-tiundagreiningar-a-throun-radstofunartekna-/

 

Háborg lýðræðisins

geislar frá flokki fólksins þar sem víðtækt val kjósenda hefur farið fram um frambjóðendur.

• Inga Sæland alþingismaður/öryrki og formaður Flokks Fólksins er oddviti Reykjavíkurkjördæmis suður.
• Tómas A. Tómasson, veitingamaður er oddviti Reykjavíkurkjördæmis norður.
• Guðmundur Ingi Kristinsson alþingismaður/öryrki er oddviti Suðvesturkjördæmis.
• Ásthildur Lóa Þórsdóttir, grunnskólakennari og formaður Hagsmunasamtaka heimilanna er oddviti Suðurkjördæmis.
• Jakob Frímann Magnússon, tónlistar- og athafnamaður er oddviti Norðausturkjördæmis.
• Eyjólfur Ármannsson, lögfræðingur og formaður Orkunnar Okkar er oddviti Norðvesturkjördæmis.

„Flokkur Fólksins er leiðandi stjórnmálafl í baráttunni gegn fátækt, skerðingum og hvers konar oki og kúgun stjórnvalda. Lífsgæði er ekki einkaréttur útvalinna,“ segir í tilkynningu frá flokknum."

Margir fátækir hafa orðið ríkari um leið og Inga Sæland sem loks komst á mannsæmandi laun og lausn frá fátæktarbaslinu við að grenja sig inn á Alþingi.

Sannlega er flokkur fólksins von fátæka fólksins um aukið ráðstöfunarfé. Spurning hvort Sósíalistaflokkur Gunnars Smára Egilssonar muni skaffa nokkuð betur eða fyrr?

Er  kannski vissara að kjósa hann heldur?

En eru 30.000 íbúðir nokkuð öruggari peningur í vasann til skamms tima heldur en barátta Ingu Sæland gegn hvers konar "oki og kúgun stjórnvalda, þar sem lífsgæði er ekki einkaréttur útvalinna“? 

 

"Lýðnum gef ég Fróðafrið

fylli rígaþorski mið.

Bind í sveitum sólskinið

sérhvert loforð stend ég við."

 

Þannig hljóðaði kosningastefnuskrá Odds sterka af Skaganum í gamla daga og klikkaði hlutfallslega ekki mikið  að ég hef best heyrt og nú gerist best.

Allt er víst betra en íhaldið sem lofar bara og svíkur segja kommarnir hvað sem líður fjölmennum prófkjörum í háborgum lýðræðisins hjá Sósíalistaflokknum eða Pírötum.

Brýn þörf fyrir neyðaraðstoð

fyrir Afghanistan.

Svo segir í Mogga:

Atli Viðar Thorstensen, sviðsstjóri hjálpar- og mannúðarsviðs Rauða krossins, segir að ógnir við öryggi Afgana séu mun fjölþættari en einungis yfirtaka talíbana þar í landi. 

Miklir þurrkar séu í landinu og yfirvofandi Covid-bylgja geri þörfina á mannúðaraðstoð brýna. Rauði krossinn á Íslandi hefur staðið fyrir neyðarsöfnun, sem að sögn Atla hefur gengið mjög vel og fjölmargir hafi lagt fram aðstoð. „Fjármagnið fer fyrst og fremst í að tryggja nauðsynlega heilbrigðisþjónustu fyrir fólk á átakasvæðum. Þá fer það líka í að bregðast við þurrkum sem hafa herjað á landið og hafa leitt til þess að um ellefu milljónir manna búa við fæðuskort,“ segir Atli og nefnir að á bilinu 12 til 20 milljónir manna þarfnist mannúðaraðstoðar eða allt að helmingur þjóðarinnar.

Hann segir þann fjölda geta aukist hratt á næstu vikum. „Fljótlega gæti ný Covidbylgja skollið á Afganistan,“ segir Atli og nefnir að einungis 0,5 prósent landsmanna hafi verið bólusett að fullu og að um 2 prósent hafi fengið annan skammtinn.

Nýtur griða talíbana

Atli nefnir að mikilvægt sé að gera sér grein fyrir því að þó að fréttaflutningur gefi það í skyn að gífurlegur fjöldi sé nú að reyna að flýja land um flugvöllinn þá sé það ekki endilega raunin. „Myndir sem við sjáum af öngþveitinu á flugvellinum í Kabúl sýna mjög afmarkaðan hluta þess vanda sem fólkið í Afganistan stendur frammi fyrir. Þetta er fólkið sem telur öryggi sínu ógnað í landinu vegna tengsla við Vesturlönd eða það hefur staðið í einhvers konar mannréttindabaráttu. Þó að þetta sé hópur sem telur þúsundir þá er hann fámennasti hópurinn sem á við vanda að stríða.“ Mun fjölmennari hópur er að reyna að flýja í átt að landamærum Írans og Pakistan. „Það eru hundruð þúsunda manna sem flýja í átt að landamærunum og eiga von á að komast yfir. Á sama tíma hafa yfirvöld í Íran og Pakistan gefið það út að það verði ekki tekið á móti flóttafólki frá Afganistan,“ segir Atli og nefnir að nú þegar búi að lágmarki ein til tvær milljónir flóttamanna í þessum ríkjum. „Á þessu ári hefur um 600 þúsund afgönskum flóttamönnum verið snúið til baka og það hefur einungis aukið á neyðina. Átökin, Covid-19 og þurrkarnir koma svo ofan á þetta allt saman.“

Bróðurpartur þjóðarinnar er ekki að fara neitt út af ýmsum ástæðum, en er í brýnni þörf að fá mannúðaraðstoð. „Það er sá hópur sem Rauði krossinn horfir helst á og vill tryggja heilbrigðisþjónustu, Covid-forvarnir, aðgang að hreinu vatni og tryggja fæðuöryggi.“ Atli segir að talíbanar hafi gefið það út að starfsmenn Rauða krossins njóti griða, en hann hefur haft starfsemi í landinu í hátt í 40 ár. „Rauði krossinn starfar alltaf með leyfi allra stríðandi aðila og hefur einnig gert það í Afganistan. Við gerum því ráð fyrir að öll okkar starfsemi haldi áfram og að það verði frekar gefið í heldur en hitt.“

Tilbúin í að senda fólk út

Aðspurður hvort einhverjir Íslendingar verði sendir út á vegum Rauða krossins segir Atli það enn óljóst. Hann segir fjölmarga Íslendinga hafa starfað fyrir Rauða krossinn í Afganistan. „Við erum hluti af Alþjóðahreyfingu Rauða krossins og Rauða hálfmánans og erum auðvitað tilbúin að senda fólk á vettvang ef það verður kallað eftir því.“

Ríkisstjórn Íslands hefur gefið það út að tekið verði á móti flóttafólki frá Afganistan og segir Atli Rauða krossinn fagna stuðningi ríkisstjórnarinnar. „Móttaka þessa fólks verður ekki endilega dæmigerð sé miðað við hefðbundna móttöku flóttafólks og það á eftir að koma í ljós hvernig útfærslan verður.“

Hvað er að ske í Afganistan?

65.000 manna glæpasamtök eru að taka yfir þjóðfélag sem telur 30 milljónir manna?

Hvað yrði sagt í Chicago ef AlCapone kæmi aftur með viðlíka áætlanir? 

Er ekki brýnasta neyðarðstoðin 65.000 byssukúlur eða svo?

 

TalnaBensi og patentlausnir

eru auðfengnar eins og upp úr hattinum hjá kallinumm Púú í sirkúsi Zoo.

Bara setja kvótann á uppboð af því að útgerðarmenn borgi of lítið fyrir hann.

Ef þeir borga of lítið, má þá ekki  gera tilraun? Leggja á þá sérstakan kvótaskatt sem renni til dæmis til Landspítalans?

Til dæmis 4.8 milljarða einu sinni og athuga hvernig það kemur út?  Gott kosningamál fyrir Gunnar Smára eða Ingu Sæland?

Ekki vera að gefa ESB færi á að bjóða í íslenskar fiskveiðiheimildir sem uppboðið hefði óhjákvæmilega í för með  sér. 

Pétur á Sögu heimtar þjóðaratkvæði um inngöngu í ESB.

Er þjóðin endilega sú sama í ár og hún verður eftir 4 ár?

Eigum við kannski að kjósa aftur og aftur þangað til rétt niðurstaða fæst eitt árið eins og í Þýskalandi 1933?

TalnaBensi hefur fleiri patentlausnir í hatti sínum. Ganga í ESB og taka upp EVRU. Ekkert mál fyrir Jón Pál!

Álíka og 30.000 íbúðir kommúnistaflokksins hans Gunnar Smára. 

Allt jafn sniðugar patentlausnir litlu flokkanna ljótu?