Man það einhver?

Hverskonar eðli sálgreindi þá flokksbróðir Gunnars Smára Egilssonar, dr. Ólafur Ragnar Grímsson síðar Forseti Íslands, að væri í Davíð Oddssyni? Man það einhver?

Maður getur velt fyrir sér eðli Gunnars Smára Egilssonar þegar maður les skrif hans í dag um allt sem ríkisstjórnin er að reyna að gera.

Hvað skyldi Gunnar Smári leggja til að stjórnvöld myndu gera? Ekkert eða allt fyrir alla nema Sjálfstæðismenn?

Hann skrifar svo í dag:

"Það er komið að því að almannasamtök og stjórnarandstaða lýsi yfir klárri andstöðu við efnahagsaðgerðir ríkisstjórnarinnar. Það er sjálfsagt að sýna samstöðu með aðgerðum sóttvarnaryfirvalda, gagnvart sjúkdómi sem leggst harðast á þau sem eru veik fyrir og gömul. En í grunninn eru þessar aðgerðir ríkisstjórnarinnar ekkert annað en stórkostlegur og eftirlitslaus fjáraustur úr almannasjóðum til fyrirtækja- og fjármagnseigenda. Og hver borgar?

Miðað við óbreytta ríkisfjármálastefnu mun 200-300 milljarða króna gat á ríkissjóði verða fyllt upp með skattahækkunum á launafólk, niðurbroti bótakerfa, skerðingu á opinberri þjónustu og sölu á eignum almennings; svo sem Landsvirkjun, bönkunum, vegakerfinu, flugvöllum og höfnum.

Þess vegna er Bjarni Benediktsson, efnahags- og fjármálaráðherra svona glaður. Hann er bæði sá ráðherra sem í raun fer einn með þessar aðgerðir (hann hendir 500 m.kr. í hvert ráðuneyti til að fá samþykki við aðgerðirnar í ríkisstjórn) og svo sér hann fram á að hann geti flutt óheyrilegar upphæðir frá þeim sem ekkert eða lítið eiga til þeirra sem mikið eiga og vilja sífellt eignast meira og brjóta niður skattkerfið og velferðarkerfin í leiðinni.

Fyrir Bjarna og vini hans er kórónavírusinn himnasending; hann hefur fengið alla flokka, verkalýðshreyfinguna og öll almannasamtök til að skrifa upp sósíalisma hinna ríku og svo grimma niðurskurðarstefnu gagnvart fjöldanum í kjölfarið. Verkalýðshreyfingin á að fara í klára afgerandi andstöðu gegn þessum ráðagerðum, ekki láta narra sig í að fagna smásigrum á einhverjum afskekktum hól, eins og hreyfingin sætti sig við á nýfrjálshyggjuárunum.

Krafan á að vera róttæk enduruppbygging ríkisfjármála og peningastefnu og svo aðgerðir byggðar á þeim breytingum til aðstoðar fólki, fjölskyldum og heimilum, einyrkjum og örfyrirtækjum sem ekki er hægt að gera kröfu um að verji sig með varasjóðum. Með því að samþykkja þessar ráðagerðir Bjarna og félaga væri verkalýðshreyfingin að dæma félagsfólk sitt til þrælavinnu í verbúð hinna ríku marga næstu áratugi"

Gunnar Smári verður ekki í vandræðum með að leysa vandmál þegar upp koma fái hann til þess traust almennings og þingfylgi við flokkinn sinn.

Hvaða lýsingaorð notaði dr. Ólafur Ragnar Grímsson annars um eðli Davíðs Oddssonar aftur á sinni tíð? Man það einhver? 

Trump fer með rétt mál

varðandi WHO. Þessi stofnun beið alltof lengi og trúði Kínverjum blint þegar þeir lugu sem mestu.

Ef ekkert verður gert í sóðaskapnum á opnu matarmörkuðum í Kína þar sem flækingshundar éta leðurblökur þá er Kína tifandi tímasprengja sem er ógn við allt mannkyn.

Allt tal um Belti  og Braut er innantómt meðan Kínverjar vilja ekki í einlægni gera eitthvað til að minnka vírusaframleiðslu sína með því að breyta matarmeðferð sinni. Væri það ekki í þágu þeirra sjálfra að reyna að gera eitthvað til bættrar lýðheilsu?

https://gustafskulason.blog.is/blog/gustafskulason/entry/2248705/

Trump er ekki bara með einhliða skepnuskap þegar hann segist eiga sitthvað vantalað við WHO áður en hann borgi bara meira.

Blessaður, þetta fer einhvern veginn!

Sveinn B. Valfells er einn þeirra manna sem ég hugsa hvað oftast til þá ég stend á krossgötum. Hugsa mér hvað hann hefði gert við þetta tækifæri.

Það er  langt sé um liðið síðan hann kvaddi og ég er orðinn eldri heldur en hann varð, þá fannst mér allt í einu að ég mætti minnast Sveins vinar míns einu sinni enn. Mér kom skyndilega til hugar að sækja minningargrein mína um hann á tímarit .is  og læt hana fylgja hér með svona til að sýna honum síðbúinn virðingarvott. Þar eru fleiri greinar um hann ritaðar af meiri mönnum en mér,sem menn geta lesið sér til fróðleiks.

Greinin nín var svona:

"Sveinn B. Valfells varð bráðkvaddur í Reykjavík, aðfaranótt 6. febrúar sl., 78 ára að aldri. Hann var fæddur hinn 26. september 1902 að Grenjum á Mýrum, sonur hjónanna Bjarnþórs Bjarnasonar frá Knarrarnesi, Benediktssonar prests í Fagranesi, Björnssonar prests í Hítardal, Benediktssonar, og konu hans Sesselíu Soffíu Níelsdóttur, frá Helgastöðum í Reyðarfirði, Eyjólfssonar. Kona Níelsar Eyjólfssonar var Sigríður Sveinsdóttir, prófasts á Staðastað, Níelssonar, Sveinssonar, frá Kleifum í Gilsfirði. Kona Níelsar Sveinssonar var Sesselía Jónsdóttir að Barmi á Skarðsströnd, Guðmundssonar á Vöðlum. Hjónin á Grenjum eignuðust 7 börn, þau voru: Þórdís, f. 1886, Sigríður f. 1888, Hildur f. 1889, Marta María f. 1891, Jón Valfells f. 1892, Ásgeir f. 1899 og Sveinn. Eftir á lífí er nú aðeins Ásgeir, hinn Iandskunni listmálari. Sveinn B. Valfells var löngu þjóðkunnur maður og í hópi umsvifamestu athafnamanna landsins. Verður hér aðeins stiklað á stóru um hina löngu og viðburðaríku starfsævi hans.

 Sveinn vandist snemma öllum algengum sveitaverkum, smalaði kindum og sat yfir kvíaám með systkinum sínum, eins og tíðkaðist á íslenskum sveitabæjum uppúr aldamótunum. Faðir hans varð íshússtjóri í Borgamesi, er hann brá búi 1909, og vann Sveinn hjá honum þar. Daginn eftir ferminguna fór Sveinn til vinnu í verzlun Jóns Björnssonar, frá Bæ, í Borgarnesi. Meðfram þeim störfum stundaði hann nám í Verzlunarskóla íslands, þaðan sem hann lauk prófi 1921, efstur í sínum árgangi. Hugur Sveins stóð til að læra endurskoðun, en komst hvergi að til náms.

 Sveinn réðst þá til heildverzlunar Garðars Gíslasonar, sem þá var hvað stærsta fyrirtæki í sinni grein á landinu og starfaði bæði að út- og innflutningi. Var Sveinn fljótlega settur í hin mestu trúnaðarstörf hjá Garðari og annaðist fyrir hann mikil innkaup og sölu á meginlandi Evrópu og í Bretlandi. Dvaldist Sveinn af þessurn sökuni langdvölum erlendis á vetrum, t.d. var hann 8 jól í Hamborg á vegum Garðars næstu 11 árin. Einnig fór hann langar söluferðir fyrir Garðar á sumrin innanlands og kom þá á alla verzlunarstaði landsins og hitti alla kaupmenn. Kynntist hann á þessum árum þvílíkum aragrúa af fólki, að hreint ótrúlegt gat verið hversu þekking hans á mönnum og staðháttum var mikil. Varð ég oftar en einu sinni vitni að því, að ókunnugt fólk rak í rogastanz, þegar það hafði sagt nokkur deili á sér og Sveinn tók síðan við að fræða það um ættir þess sjálfs. Og ekki voru þessi tilvik einskorðuð við ísland og íslendinga, því svipuð atvik komu fyrir utanlands og erlendir menn áttu í hlut. Sveinn hafði þá kannski þekkt feður þeirra eða afa í Hamborg eða annars staðar. Stálminni og óþrjótandi, jákvæð fróðleiksfýsn voru áberandi þættir í fari Sveins alla þá tíð, sem ég hafði af honum kynni.

Þó hann væri af léttasta skeiði, þegar ég réðst til starfa á útvegi hans, varð ég aldrei var við það, að neinn þyrfti að leiðrétta misminni hjá honum. Bar hann sig þó stundum upp undan því, að ekki væri nú minnið eins gott og það hefði verið í gamla daga. 24.3. 1932 stofnaði Sveinn með fulltingi mágs síns, Friðriks Jónssonar, bróður hans, Sturlu kaupmanns, og fleiri manna fyrirtækið Vinnufatagerð íslands hf. Það fyrirtæki hefur starfað með miklum blóma alla tíð síðan og fært þjóðinni ýmsar nýjungar, sem í dag þykja sjálfsagðar, svo sem íslandsúlpur, vinnuvettlinga, ketilgalla og rauða tóbaksklúta, þessi aðalsmerki íslenzkra neftóbaksmanna. Varð Sveinn fljótlega aðaleigandi fyrirtækisins.

 Kom nú vöruþekking hans og reynsla frá Garðarsárunum betur að notum en endurskoðunarfræðin sem ekki fengust, og dugði til þess að lyfta fyrirtækinu yfir keppinautana. Hann ferðaðist um víða vegu, keypti inn efni og vélar og aflaði nýjunga af hagsýni og harðfylgi. Þannig skaut hann keppinautum sínum aftur fyrir sig, meðan jafnt var að tafli staðið. En það er hinsvegar hvað ljótastur kafli í íslenzkri viðskiptasögu seinni tíma, þegar pólitíkin var notuð til þess að hygla sumum en bana öðrum eins og varð t.d. um Gísla J. Johnsen í Eyjum, Sæmund í Hólminum, Stefán Th. og Wathne-bræður fyrir austan. Mátti Sveinn þola, að margur steinn væri í götu hans lagður af pólitískum stigamönnum þeirra tíma. Gerði þetta baráttuna enn erfiðari og jafnvel tvísýna stundum. En Sveinn lét ekki erfiðleikana buga sig, heldur brauzt áfram af alefli, sístarfandi og árvakur.

 Maður kom ekki heim án kvíaánna þótt þokan væri dimm. Hann dróst með tímanum inn í, eða stofnaði beint, tugi annarra fyrirtækja. Enda fóru menn fljótt að leita til hans með ráð, þegar þeir sjálfir ei fleiri kunnu. Er mér kunnugt um, að fyrir ráð hans og atbeina risu ýmis, nú þjóðkunn, fyrirtæki úr öskustó, sem ella hefði ekki orðið af lengri saga. Rek ég það ekki lengra, en fullyrði, að hundruðir manna og kvenna í íslenzku þjóðfélagi myndu í dag stunda aðra atvinnu, hefði hans atbeina ekki notið við. Hann lét félagsmál iðnrekenda til sín taka og var formaður samtaka þeirra um árabil. í gegnum þau störf, auk setu í Stóriðjunefnd, átti hann mikinn upphafsþátt í, að fenginn var áliðnaður inn í landið.

Hann var einn helzti hvatamaður að stofnun Iðnaðarbanka íslands hf. og formaður bankaráðs hans var hann á annan áratug. Bar hann hag samtakanna og málefni iðnaðarins og bankans mjög fyrir brjósti alla tíð. Hann var stofnfélagi í Rotaryklúbbi Austurbæjar. Áhugasamur veiðimaður á lax og silung og ferðaglaður í besta lagi. Hann hafði dálæti á trjágróðri og ræktun, eins og sjá má við sumarbústað hans í Grafningi, þar sem fjölskyldan dvaldist oftlega og fagnaði gestum. Síðasta vor gerði hann enn stórátak í plöntun þar og gekk sjálfur fremstur að verki, því hann var hraustur og heilsugóður fram á síðustu ár. Meðalmaður var hann á hæð, þéttvaxinn og svipmikill, en glaðlegur og jafnan stutt í brosið.

 Sveinn kvæntist 1932 Helgu Ágústsdóttur, H. Bjarnasonar prófessors og k.h. Sigríðar Jónsdóttur, ritstjóra Ólafssonar. Var Sveini mjög hlýtt til tengdaforeldra sinna og vitnaði oftlega í verk dr. Ágústs í mín eyru. Hjónaband þeirra Helgu var hið ágætasta meðan bæði lifðu, en Helga lést í nóvember 1974. Harmaði Sveinn hana mjög, þótt segði fátt, því kært var með þeim. Þeim varð 3 barna auðið: Dr. Ágúst, efna- og kjarnorkuverkfræðingur, kvæntur Matthildi ólafsdóttur frá Suður-Vík, eiga þau 3 börn, dr. Sigríður, málvísindamaður, ógift, og Sveinn, verkfræðingur og rekstrarhagfræðingur, kvæntur Svövu Jónsdóttur úr Reykjavík. Eiga þau 2 börn.

Þau Sveinn og Helga dvöldust með börnum sínum í Ameríku 1943—1946, er Sveinn tók að sér innkaupastjórastarf við sameiginlega innkaupaskrifstofu íslendinga í New York, sem stofnuð var þar vegna stríðsins. Stóð hugur Sveins til áframhaldandi veru þar í landi, því honum fannst líklega bandarískt þjóðfélag, með tækifærum sínum fyrir alla og markaðsstærð, henta sér betur en kotríkið ísland og sá landlægi klíkuháttur og viðskiptaþröngsýni, sem þar hefur lengst af ráðið ríkjum. En hugur Helgu stóð til heimalandsins og samvista við foreldra, ættingja og vini þar og yarð svó, að þau fluttust heim til íslands. Heimkomin reistu þau sér veglegt hús í Blönduhlíð 15 í Reykjavík, þar sem gott var að koma, þiggja hollráð og njóta rausnar og viðmóts húsráðenda. Stóð heimilið þar með rausn alla tíð síðan, til þessa dags, að nú eru bæði í brottu.

Miklir erfiðleikar voru í íslenzkum atvinnurekstri eftir stríðið, mikið fyrir vanhugsaðar efnahagsaðgerðir íslenzkra stjórnmálamanna, sem beittu pólitísku valdi í bönkum og nefndum, til þess að knésetja andstæðinga. Stóð svo fram til valdatöku viðreisnarstjórnarinnar, að nokkuð jafnrétti var tekið upp og verzlunarfrelsi innleitt í fyrsta sinn frá því í kreppunni miklu. Gerbreytti þetta þjóðfélaginu í einni svipan, svo að unglingum núna þykir ótrúlegt, að fyrir rúmum tveimur áratugum fengust ekki epli í búðum nema á jólunum. Nú hefur þetta frelsi ríkt svo lengi, að unga kynslóðin fer að hætta að skilja gildi þess og hvers konar haftapostulum vex ásmegin með þjóðinni, sem boða henni leiðina til ánauðar á ný. En það er önnur saga.

Þau verkefni, sem Sveinn hafði við að glíma í atvinnurekstri urðu allstórvaxin. Það, sem hann hafði umleikis, varð fyrirferðarmikið í hlutfalli við það, sem hann hleypti heimdraganum með fyrir 65 árum. En það var aðallega eins og hann lýsti því sjálfur, tvær hendur, eitt höfuð, og tveir sterkir smalafætur. Og sé minnst á fætur, þá get ég sagt frá því, að það var mér erfið fótaraun að ganga með honum heilu dagana milli fyrirtækja á Manhattan, sem hann var að heimsækja í viðskiptaerindum, svo skrefdrjúgur var hann þó kominn væri á áttræðisaldurinn. Og hvarvetna biðu hans vinir í varpa þarna í skýjakrjúfuniim. Suma hafði hann skipt við í yfir 30 ár og þeir fögnuðu honum á löngu færi, eins og menn gera til sveita hér. Og svona gekk þetta dag eftir dag. Hann var óþreytandi að reka erindi sín og annarra og maður sá glöggt hversu vel honum leið þarna í hringiðu viðskiptalífsins. Og þá var margt skrafað sér til ánægju og fróðleiks. Hvern mann geymdu höfuð hans og hjarta? Ekki er ég fær um að gefa tæmandi lýsingu á því.

Til þess þekkti ég of lítinn kafla úr æfi hans og sögu. En það sem ég sá var mikið undur. Ekki hefur einstakur maður annar lagt sig eins í líma við að kenna mér lífsfílósófí" eins og hann kallaði það. Stóð kennslan nær 20 ár fram að hádegi hans hinzta dags. I því síðasta samtali ráðgerðum við að vitja vesturstranda saman innan skamms. Hugði ég gott til fararinnar, því enn var margt ólært. En nú glymur klukkan skyndilega og kennsla er úti. Meistarinn farinn en próf væntanleg. Kvíði er í nemandanum við þessi tímamót og hefði hann margt betur viljað kunna, þó að hann finni að ýmislegt hefur skýrzt í hans daufa huga. Fyrir það verður hann ávallt þakklátur.

 Lærisveinar Sveins skipta tugum og hef ég enga heildaryfirsýn yfir fjölda þeirra né nöfn. Geri ég ráð fyrir, að misjafn hafi orðið þroski þeirra eins og gengur í skólum. En eitt veit ég fyrir víst. Enginn varö verri maður við kynni sín af Sveini B. Valfells. En miklu fleiri urðu betri.

Slíkur maður var hann, jákvæður, ráðhollur og umtalsfrómur um menn, jafnt þá, sem áttu það skilið, og hina. Hann var trölltryggur vinum sínum og óþreytandi að leysa vandræði manna og fyrirtækja, sem til hans leituðu. Hann var glaður maður, góður og hlýr, snotur vel og spekingur að viti. Kunni manna bezt að njóta góðra stunda. Geiglaus og djarfur, hvað sem að höndum bar, þó vissulega fengi hann að kynnast sorgum og mótlæti í lífinu.

En jafnaðargeð hans, rökhyggja og umburöarlyndi, sem hann taldi höfuðdyggðir manna, vísuðu honum veginn, sem hann gat leitt aðra eftir með sér. „Og blessaður vertu, þetta fer einhvernveginn," sagði hann stundum, ef einhver hafði áhyggjur af framtíðinni. Og svo er það í lífinu, áhyggjur leysa engan vanda. Avallt fannst mér birta þar sem hann kom og samræöur tókust góðar. Voru þá einatt fljót að gleymast staður og stund, þegar hann hélt athygli manna fanginni með skemmtisögum af mönnum og málefnum. En hann notaði slíkt gjarnan sem dæmisögur, til þess að beina hugsun viðmælenda til réttra lausna á vandamálum líðandi stundar. Er fáum gefin slík samræðulist.

 Saman fórum við víða vegu og gistum ókunn lönd. Það voru ógleymanlegar stundir og lærdómsríkar. Hann var sannur heimsborgari og hafði séð flesta lýði og lönd hér á jörð. Minnið og athyglisgáfuna notaði hann gjarna til þess að draga lærdóma af atferli manna til notkunar á nærtæk viðfangsefni. Snobb fyrir fínum stöðum og bruðl með ferðafé voru honum fjarri. Samt höfðum við sífellda veizlu og skemmtan með hagsýni, sem gerði hvern skilding að tveimur. Sói maður ekki, skortir mann ekki síðar. Hinsvegar gat hann verið svo djarfur með stórfé, þegar ákvörðun um fjárfestingu var tekin, að manni féll allur ketill í eld.

 Hvað lífsviðhorf snertir, held ég, að hann hafi álitið manninn eiga aðeins einn höfuðóvin, en það er sína eigin heimsku. Gegn heimskunni vildi hann berjast, aðeins heimskan væri bölvaldur manna og það sem stæði i vegi fyrir því, að flestum geti liðið betur á þessari jörð. Nú eru leiðarlok og lífi hans er lokið. Eftir er aðeins bergmál í hugum okkar, sem þekktum hann.

 Það er freistandi að spyrja sjálfan sig: Náði hann takmarki sínu á langri ævi? Ég er ekki viss um það. Þó okkur sýnist hann hafa náð langt á sviðum, sem flestir láta sér duga sem skilgreiningu á velgengni, held ég samt, að hann hafi haft hærri markmið. Ég hygg, að hann hefði kosið að fá að hafa meiri áhrif á mótun efnahagsstefnu fyrir þjóðina, og hversu búið skuli að atvinnurekstri í landinu, en honum auðnaðist. Hann hefði viljað leiða íslendingum fyrir sjónir, að mörg af þeirra mest brennandi vandamálum eru heimatilbúin, nóg væri af tækifærum og landgæðum, allt gæti verið auðveldara ef menn beittu skynseminni fremur en tilfinningunum.

Eg held, að honum hafi verið það vonbrigði, þó hann flíkaði lítt, að oft náði rödd hans ekki eyrum fjöldans né foringjanna. Og það voru litlar sárabætur, þegar stjórnmálamenn fóru síðarmeir að myndast við að framkvæma ýmsa hluti í efnahagsmálum, sem hann hafði haldið fram áratug á undan en þá fyrir daufum eyrum. Því oftar en hitt, varð framkvæmdin hálfkák, — of lítið of seint, og árangur eftir því. En nú er stundinni lokið og klukkan hefur glumið í hinzta sinni. Ég vil þakka Sveini B. Valfells, meistara, félaga og vini, fyrir samfylgdina. Seint mun snjóa yfir ö11 hans spor."

Ég veit ekki hversu núlifandi ungmenni geta sett sig inn í líf fátæks sveitadrengs í byrjun tuttugustu aldar. Hann varð að sitja yfir kvíaánum illa klæddur og skóaður. Hann sagði mér að stundum var hann svo bólginn á fótunum á morgnana að hann komst ekki í skóna fyrr en hann var búinn aðstanda í bæjarlæknum um stund til að bólgurnar drægjust saman. Sveitalífið var örbirgð og þar koma að faðir hans flosnaði upp og flutti á mölina í Borgarnesi.

Kröpp kjör bernskunar settu sitt mark á hans síðara líf. Hann ósjálfrátt passaði upp á að aðeins ein eldspýta væri notuð þegar við vorum að kveikja í vindlunum, nýtni og að fara vel með var honum inngróið þrátt fyrir að vera orðinn múltímilljóner. Lét okkur kaupa ódýrasta svartadauðann í nestið í fríhöfninni þó viskíð væri ódýrt að mér fannst.  

Hann setti ávallt skynsemina ofar öllu. Hann sagði einu sinni við mig þegar eitthvert æsingamál var á dagskrá,: Menn eiga ekki að hafa skap heldur skynsemi. 

Þannig var hann í öllu dagfari. Skipti ekki skapi heldur ræddi rólega og yfirvegað um málefnið á dagsksá. Og hló svo hjartanlega að öllu saman og sagði:

"O blessaður þetta fer einhvernveginn." 

Falsvonir

er ég hræddur um að við séum að binda við slökun á smitvörnum þann 4. maí. Veiran hefur ekkert farið og hún bíður bara eftir að við tökum við henni. Það verður eitthvað minna um hana á ferli til að byrja með en það má ekkert útaf bera til þess að smit fari að berast manna á milli með eldingarhraða og þá er andskotinn laus. 

Við verðum áfram að forðast nálægð við annað fólk, þvo og spritta með óbreyttum hætti. Ég er hræddur um að fimmtíu manns á íþróttaæfingu sé ekki heppileg slökun á smitvörnum. Slíkt hefði betur beðið betri tíma þó hárgreiðslustofur og rakarar byrji aftur.

Menn skoði aðeins fréttir frá Svíþjóð. 

https://www.mbl.is/frettir/erlent/2020/04/10/sviar_senda_ut_heimaprof_vegna_veirunnar/ 

Þar er sama veiran að verki og allt er í skralli.Viljum við hætta á bakslag?

Hvernig í veröldinni á að vera hægt að smitrekja öldurhús og fyllerísbúllur ef menn halda að það sé óhætt að byrja bara aftur eins og var í janúar? Það verður útilokað nema að skrá alla sem mæta þar og kemur þá ekki bara Helga í Persónuvernd og sektar fyrir njósnir um viðkvæmar drykkjuvenjur fólks?

Og nú breiðist þessi veira og Ebóla til viðbótar  út með vaxandi hraða í fátæku Afríkuríkjunum. Það er sagt að þangað muni vanta stórvirkar vinnuvélar til að taka fjöldagrafir. Þetta er hrikalegt ástand um allan heim og þeim mun verra sem eymdin er meiri fyrir. 

Ég held að við megum umfram allt ekki fara of geist þó  að tímabundinn árangur hafi náðst núna í færri smitum á dag. En einn smitberi getur smitað tugi á örskotsstund og veldisvöxtur er kominn á kreik ef  við gerum mistök.

Fyrr en raunverulegt mótefni við veirunni finnst og framleiðist  held ég að óþarflega djarfar tilslakanir séu frekar til þess fallnar að vekja falsvonir en ekki almenna bjartsýni um betri  tíð.

 

 

"..þegar stefnan er rétt."

Gamli  bolsévikkinn Hjörleifur Guttormsson og stóriðjuskelfir seilist í COVID19 til að styrkja sérvisku sína í loftslagsmálum og kommúnisma allsherjar ríkisvæðingar.Hann minnir mig á það þegar einn flokksbróðir hans sagði við mig grafalvarlegur í VesturÞýzkalandi þess tíma þegar stúdentar ræddu um ástandið í AusturÞýzkalandi þar sem kommúnistaflokkurinn var eini leyfði stjórnmálaflokkurinn: „Það þarf enga stjórnarandstöðu þegar stefnan er rétt.“ Kannski man einhver eftir Ulbricht fyrrum pútnahússtjóra og hans stjórnartíð?

Hjörleifur styður  tillögur sínar og trúboð  saman í nokkrum klausum:

„Miklu skiptir að horft verði til allra átta um lausnir og ekki bara til skamms tíma. Í ársbyrjun lá fyrir að brýnasta verkefni alþjóðasamfélagsins og hvers þjóðríkis væri að taka ákvarðanir um bindandi stefnumörkun gegn hlýnun jarðar af mannavöldum. Veirupestin hefur að sjálfsögðu kallað á skjót viðbrögð en framhaldið þarf jafnframt að taka mið af aðgerðum gegn loftslagsvánni.“

„Við upphaf bankakreppunnar haustið 2008 vék ég að þætti nýfrjálshyggjunnar með þessum orðum: „Helstu siglingaljós nýfrjálshyggjunnar hafa verið að láta markaðinn ráða för í smáu sem stóru, hafna ríkisafskiptum og einkavæða allt sem höndum væri komið yfir, jafnt almannaþjónustu, atvinnulíf og fjármálastofnanir. Hvaðeina sem staðið hefur gegn þessari hugmyndafræði hefur verið fordæmt, eftirlit og takmarkanir af hálfu hins opinbera, starfsemi frjálsra verkalýðsfélaga, að ekki sé talað um stjórnmálamenn sem staðið hafa fyrir önnur gildi.““  

„Ekki dugði fjármálakreppan þá til þess að gripið væri til róttækra aðgerða gegn hnattvæðingu viðskiptalífsins sem leitt hefur af sér samþjöppun auðæfa og auðlinda á æ færri hendur. Spurningin er hvort kreppan sem nú er skollin á fær menn til að staldra við og taka upp önnur og vænlegri siglingaljós. Í nýjasta hefti The Economist (28. mars – 3. apríl) segir m.a. undir fyrirsögninni „Að byggja upp ríkisstoðir“ (Building up the pillars of state, s. 20-22): „Ríkisstjórnir á Vesturlöndum beina nú gífurlegum fjárupphæðum til fyrirtækja, afhenda þeim gjafafé og ódýr lán í tilraun til að halda störfum og forða þeim frá gjaldþroti. … Mikill meirihluti hagfræðinga styður þessar aðgerðir sem að nafninu til eru sagðar tímabundnar til að halda efnahagslífinu í öndunarvél þangað til farsóttin er liðin hjá og heiminum er ætlað að hverfa til fyrri hátta. Sagan segir okkur hins vegar að afturhvarf til aðstæðna „fyrir-covid“ er ósennilegt … Líkur eru á að „tímabundin“ ríkisafskipti verði varanleg.“

„ Mestu máli skipta til framtíðar litið ríkulegar endurnýjanlegar náttúruauðlindir til lands og sjávar, gott menntunarstig og öflug söfn og vísindastofnanir. Á þessum kostum þarf að byggja endurreisnina með sjálfbærni í huga á öllum sviðum og metnaðarfull markmið um að draga úr losun gróðurhúsalofts.“

Hjörleifur dregur þær ályktanir einar af heimsfaraldrinum að brautin til kommúnismans sé nú betur vörðuð en nokkru sinni fyrr með auknum ríkisafskiptum. Síðan grípur hann til trúarbragða sinna og Grétu Thunberg að heimurinn sé að farast vegna losunar CO2.

Merkilegt er að náttúrufræðingurinn láti sem hann hafi aldrei heyrt um þá vísindamenn sem færa gild rök fyrir því að hlýnun jarðar geti verið af öðrum orsökum og sé ekkert nýtt fyrirbrigði né óæskilegt í jarðsögunni eins og nafnið Klofajökull bendir til.

Nei: Niður með frjálst efnahagslíf og hagvöxt í heiminum. Niður með viðskiptafrelsi en treystum á ríkisvæðinguna.

Það er eins og Hjörleifur hafi ekki heyrt um að Sovétríkin séu liðin undir lok,Fidel Castro sé allur og  Venezúela sé eins og hún er eftir Maduro og Chavez.

„Það er engin þörf á stjórnarandstöðu þegar stefnan er rétt.“

Niður með Persónuvernd

Persónuvernd er meinvættur í samfélaginu og ætti að leggja niður. Það er morgunljóst eftir afskipti hennar af skimun ÍE en hún ætlaði að koma í veg fyrir hana. Svo er forstjóra hennar falið vald til að sekta fólk eftir vild? Dómsvald og framkvæmdavald. Fáránleg stofnun. 

Heilsufar einstaklinga er ekkert einkamál þeirra heldur samfélagsins alls alveg sambærilegt við almenna skólaskyldu barna. Að hugsa sér að galnir foreldra skuli fá að ráðskast með hvort börn þeirra eru bólusett áður en þau eru sett á leikskóla til dæmis.Brjálæði sem bara getur þrifist undir Persónuverndarvitleysunni.

Lokum þessari stofnun, hún er gersamlega óþörf kratísk vitleysa.

Hvað skyldi hann gera?

hann Gunnar Smári Egilsson hefði hann völd?

Hann skrifar í dag svofellt:

"Hvað finnst ykkur um umfjöllun Ríkisútvarps og -sjónvarps um stöðu ólíkra hópa á tímum kórónafaraldurs og við upphaf kreppu; svo sem innflutt vinnuafl í starfi hjá starfsmannaleigum, verkafólk á Suðurnesjum þar sem atvinnuleysi stefnir í 20-30%, leigjendur sem þolað hafa tekjumissi en sitja föst í okurleigu, aldraða og öryrkja sem búa einangraðir á heimilum sínum og þurfa að fá sendan mat og vistir, íbúa byggðarlaga úti á landi sem horfa fram á langa eyðimerkurgöngu í ferðaþjónustu, heimilislaust fólk sem býr hjá ættingjum og vinum, háskólanemendur á námslánum sem misst hafa þráðinn í náminu vegna röskunar farsóttarinnar og horfir nú fram á að ná ekki prófum svo að námslánin breytist í skammtímalán, stöðu þeirra elli- og örorkulífeyrisþega sem flúðu dýrtíðina á Íslandi til að geta lifað af tekjum sínum en hefur nú hrakist hingað heim í enn verri dýrtíð og svartar horfur (hvar býr þetta fólk, sem utanríkisráðuneytið kallaði heim) o.s.frv.?

Þessi upptalning á ekki að vera tæmandi, ég er aðeins að nefna eitthvað af því sem sárlega vanta í umfjöllun ríkisfjölmiðilsins, sem vill láta kalla sig þjóðarútvarp á hátíðarstundum en þjónar ætíð valdinu, hefur aldrei verið góður í að horfa á heiminn frá sjónarhóli almennings, allra síst hinn lakar settu, hinna kúguðu; finnst almenningur eiga heima í afmörkuðum dagskrárliðum þar sem fjallað er um tómstundir hans eða þá aftast í fréttatíma þar sem vegfarendur fá orðið á göngum Kringlunnar (aldrei vitni, aldrei gerandi eða þolandi, aðeins sem slysaúrtak eins og almenningur sé einn kór en ekki margir einsöngvarar) svo áhorfendum sé augljóst að alþýðan sé aukapersóna í frásögn Ríkisútvarpsins af því hvernig yfirvöld gæta okkar, hugga og styrkja.

 

Mér sýnist þessi skekkja Ríkisútvarpsins, þessi elítismi og valdaþjónkun, sem alltaf hefur verið hvimleið sé orðin banvæn í því ástandi sem nú ríkir; annað hvort lifir samfélagið þetta ekki af (verður nánast fasískt, keyrt áfram með ímyndaða hagsmuni ímyndaðs „við“ og valti yfir þarfir og óskir hinna lakar settu), eða Ríkisútvarpið veslast upp sem eitthvert undur, einhver heimska sem misst hefur af lýðræðisvæðingu fjölmiðla seinni hluta tuttugustu aldar, sem snerist um draga fleiri fram í dagsljósið og gefa rödd, sýna samfélagið eins og það er en ekki eins og yfirvöld vilja halda því fram að það sé.

Þegar ég horfi á fréttaumfjöllun Ríkissjónvarpsins eða umræðuna sem þar er boðið upp á, finnst mér eins og ég sé að horfa inn í fjölmiðlaumhverfið eins og það var áður en ég byrjaði í blaðamennsku, það umhverfi sem kynslóðin á undan mér barðist við að brjóta niður."

Hvaða úrræði hefur þessi maður til að leysa vanda fólksins sem"innflutt vinnuafl í starfi hjá starfsmannaleigum, verkafólk á Suðurnesjum þar sem atvinnuleysi stefnir í 20-30%, leigjendur sem þolað hafa tekjumissi en sitja föst í okurleigu, aldraða og öryrkja sem búa einangraðir á heimilum sínum og þurfa að fá sendan mat og vistir, íbúa byggðarlaga úti á landi sem horfa fram á langa eyðimerkurgöngu í ferðaþjónustu, heimilislaust fólk sem býr hjá ættingjum og vinum, háskólanemendur á námslánum sem misst hafa þráðinn í náminu vegna röskunar farsóttarinnar og horfir nú fram á að ná ekki prófum svo að námslánin breytist í skammtímalán, stöðu þeirra elli- og örorkulífeyrisþega sem flúðu dýrtíðina á Íslandi til að geta lifað af tekjum sínum en hefur nú hrakist hingað heim í enn verri dýrtíð og svartar horfur (hvar býr þetta fólk, sem utanríkisráðuneytið kallaði heim) o.s.frv.?.."

Hvað lausnir hefur þessi nýkommúnisti og fyrrum Baugsþjónn með fjölda gjaldþrota að baki  sem sækist núna eftir opinberri  framfærslu í pólitík, fram að færa? Hvað myndi hann gera ef hann væri forsætisráðherra? Sér hann einfaldar lausnir á vandamálum fólksins sem hann er að skrifa um? Eða er þetta bara orðagjálfur sem innlegg  í framboðsmál flokksins hans sem hann stofnar í að mér sýnist hagsmunaskyni fyrir sjálfan sig.?

Myndu mín ræflakjör og annarra ellibelgja verða betri með hann í stjórnarráðinu?

Hvað skyldi hann Gunnar Smári Egilsson gera ef hann fengi einhver völd?

 

Besti dagur lífsins

hjá afgönskum feðginum var að komast á framfæri Íslendinga.RÚV skýrir frá þessu á hjartnæman hátt svo að við getum komist við í víðsýni okkar.

Eftir 2 ár í landinu babla þau aðeins á ensku og hafa enga vinnu.Þó gengur stúlkan í íslenskan skóla að því að okkur er sagt.Hún vildi verða læknir en verður það hugsanlega ekki af einhverjum ástæðum.

Hvað hafa þau fært Íslandi fyrir gestrisnina?

Maður skilur vel að  það hafi verið besti dagur lífs þeirra að komast frá Talibanaríkinu og búa hérna með okkur.En var það besti dagur lífsins fyrir fátæka Íslendinga sem fá þessvegna minna?

Múslímskir villimenn

birtast á vef RÚV.

"Fjórir blaðamenn voru dæmdir til dauða af dómstóli Húta í Jemen í gær. Lögmaður þeirra segir þá vera dæmda fyrir njósnir. Þeir voru í hópi tíu blaðamanna sem voru handteknir af uppreisnarhreyfingunni, sakaðir um að starfa með óvininum. Þar eiga þeir við hernaðarbandalag sem leitt er af Sádum og hefur stutt stjórnarherinn í Jemen í borgarastríðinu gegn Hútum síðan 2015. 

 Hinir sex blaðamennirnir voru einnig dæmdir, meðal annars fyrir að breiða út falsfréttir og sögusagnir til stuðnings hernaðarbandalaginu. Þeim var sleppt úr haldi þar sem dómstóllinn taldi þá búna að sitja af sér dóminn í varðhaldi. Níu mannanna voru handteknir á hóteli í Sana'a í júní árið 2015. Sá tíundi var handtekinn á heimili sínu í ágúst sama ár. 

Abdel-Majeed Sabra, verjandi mannanna, segir Húta hafa bannað verjendum að vera viðstadda réttarhöldin. Dómunum hefur verið áfrýjað. Alþjóðlegu mannréttindasamtökin Amnesty sögðu í fyrra að ákærurnar væru upplognar. Þau sögðu blaðamennina hafa verið pyntaða með barsmíðum, þeir hafi ekki fengið vatn svo tímunum skipti og látnir halda á þungum byggingarsteinum í margar klukkustundir."

Hvar í veröldinni viðgengst annar eins viðbjóður og í múslimaríkjunum? Það er augljóst að trúarbrögðin sjálf eru orsökin fyrir því að fólkið sættir sig við svona villimennsku eins og þar viðgengst. Morðið á Kashoggi sem var greinilega að undirlagi stjórnvalda sem fórnuðu einhverjum verðlausum til að taka hitann af hinum raunverulegu sökudólgum.

Svo erum við Íslendingar að taka þátt í alþjóðlegum störfum með fólki sem tengist svona kvikindum. Af hverju erum við að koma nálægt svona pakki?. Gunnar Gunnarsson beið þess aldrei bætur í hugum fólks að hafa þekkt Adolf Hitler. Er Guðlaugur Þór jafngóður af að vera innan um illþýðið sem þessu tengist?

Segðu mér hverja þú umgengst og ég skal segja þér hver þú ert.Múslímskir villimenn eru ekki þess virði að umgangast.

Einkareknir fjölmiðlar

eiga að verða áskrifendur að ríkisfé.

Allt réttlætt með tilvist RÚV.Fólkið vill bara hafa RÚV allir nema samviskulitlir gróðapungar sem vilja hafa sogrör ofan í annarra manna sjóðum. 

Við skattframleiðendur eigum sem sagt að fara að borga kommúnistaflokki Egilssonbræðra fyrir framleiðslu á skítnum sem frá þeim streymir?

Borga fjárplógsmanni eins og Birni Inga Hrafnssyni fyrir ámóta starfsemi?

Borga

Helga Magnússyni Hafskipskappa fyrir að reka áróður fyrir ESB?

Og hlálegast af öllu Arnþrúði Karlsdóttur fyrir að hakka á þjóðfélaginu   og öllu óréttlæti  í nafni þess sem þau Pétur telja réttlætið sem er annað en það sem að okkur snýr frá stjórnvöldum?.

Mannlíf kemur einu sinni í viku frá tæknilega gjaldþrota félagi Hreins Loftssonar hæstaréttarlögmanns sem heitir Birtingur.Verður honum reddað með ríkisfé og bjargast málflutningsréttindi hans með því að fá nýjan stjórnarformann í Birting?

 

Hvað verður um trúverðugleika hjúanna á Útvarpi Sögu  þegar þau taka við betlifé innan um jarmið frá þeim um að fólk styrki Útvarp Sögu inn á bankareikninga til að tryggja skoðanafrelsið? Hvað hafa þau sjálf í kaup og risnu? 

Hvað verður um frelsið hjá þeim fjölmiðli sem þau auglýsa sem allra óháðastan?   Bítur hundurinn höndina sem fóðrar hann? Góði dátinn Svejk kunni alveg á hunda og vissi að leiðin að hjarta þeirra er í gegnum höndina sem heldur á pulsu.

Ég hef baksað við að gera út fjölmiðil.www.samurfostri.is. Hann er auðvitað svo lítill og lélegur vegna fjárskorts að hann kemur sjaldan út.En hann skuldar engum neitt. Og vegna smæðarinnar kemur hann ekki til greina við úthlutun á opinberu fé.

Það bað mig enginn að gefa hann Sám fóstra út frekar en ég bið Sigurjón Egilsson að halda úti www.Miðjan.is eða bið Helga Magnússon að bera það ómerkilega Evrópusinnaða áróðursrit Fréttblaðið heim til mín á hverjum morgni. Ég myndi ekki sakna þess eina mínútu þó að 89.999 eigi að gera það eftir því sem Helgi segir þá lesa það á hverju morgni þrátt fyrir að raunverulegur lesturinn nemi víst ekki helmingi af þeirri tölu.

Aumingja regnskógarnir sem þjást fyrir þessa pappírssóun sem ekki kemur að neinum notum nema í endurvinnslu.

 

 

Ég borga hinsvegar sjálfviljugur fyrir Morgunblaðið en svo lítið að það er á hvínandi hausnum.Það væri afleitt ef það hætti að koma út og segja sínar skoðanir og fréttir og maður sæti uppi án þess að minnsta kosti meðan Davíð er þar. Mér fyndist blaðið og Davíð setja stórlega niður ef það ætlar að þiggja svona peninga úr Framsóknarlúku Lilju Alfreðsdóttur þó falleg sé.

RÚV er nóg til að styrkja fyrir okkur sem eigum að borga.Ég þarf ekki á skítnum úr Pressunni eða Miðjunni að halda. Hringbraut er ágæt og ég horfi á hana ef hún getur borið sig. En Fréttablaðið er mér nákvæmlega sama hvort kemur eða ekki.

Ég skal hlusta á Útvarp Sögu í bílnum  meðan það er vesælt en sjálfstætt en ekki þegar það er orðið að hundi sem ríkislúkan fóðrar með pulsugjöf.

Mannlíf og ámóta rit mega koma koma ef ég þarf ekki að borga fyrir það beint eða óbeint og Sámur fóstri kemur ef einhver vill auglýsa í honum einhvern tímann sem verður víst ekki fyrr en eftir veiru.

Ætlar Sjálfstæðisflokkurinn  minn gamli að samþykkja þessar fyrirætlanir kommúnista og Framsóknarmanna?

Einkareknir fjölmiðlar á ríkisframfæri-SVEIATTAN.

 

Pólitísk arfleifð

Þorsteins Víglundssonar og Viðreisnarflokksins? Hver skyldi hún vera eða verða?

Upphlaupsflokkar skilja yfirleitt ekki eftir sig mörg spor og varanleg.

Viðreisn var stofnuð í fýlu yfir því að innganga í Evrópusambandið hlaut ekki lýðræðislegan stuðning á Landsfundi Sjálfstæðisflokksins fyrir löngu. Á þeim fundi reyndu ESB sinnar með skipulögðu átaki að neyða flokksmenn til að taka jákvæða afstöðu til inngöngu. Þessu var hrundið með afgerandi hætti.Þetta sauð í þessu flokksbroti sem sætti sig ekki við lýðræðislega stefnumörkun og endaði með stofnun Viðreisnarflokksins um það eina mál að ganga í ESB og taka upp Evru í stað krónunnar sem þeior segja að sé ónýt.

Stjórnin sem var mynduð í janúar 2017 var svo skipuð

• Bjarni Benediktsson, forsætisráðherra.
• Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra.
• Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir, ferðamála-, iðnaðar- og nýsköpunarráðherra.
• Benedikt Jóhannesson, fjármála- og efnahagsráðherra.
• Sigríður Á. Andersen, dómsmálaráðherra.
• Jón Gunnarsson, samgöngu- og sveitarstjórnarráðherra.
• Kristján Þór Júlíusson, mennta- og menningarmálaráðherra.
• Björt Ólafsdóttir, umhverfis- og auðlindaráðherra.
• Guðlaugur Þór Þórðarson, utanríkisráðherra.
• Óttarr Proppé, heilbrigðisráðherra. 
• Þorsteinn Víglundsson, félags- og jafnréttismálaráðherra.

"Óttarr Proppé (fæddur 7. nóvember 1968) er íslenskur tónlistarmaður, leikari og fyrrum stjórnmálamaður. Óttarr var kosinn á Alþingi fyrir Bjarta framtíð árið 2013 ..."

Óttarr var kosinn á Alþingi fyrir Bjarta framtíð árið 2013. Sú stjórn endaði eins og fyrirsjáanlegt var með leikrænni tjáningu Óttars og batt enda á ráðherratíð Þorsteins Víglundssonar sem nú hefur líklega séð sitt óvænna um frekari frama í stjórnmálum og hverfur til baka í sitt gamla starf í steypunni.Líklega á Óttar Proppé ekki afturkvæmt á Alþingi heldur. 

Við tók núverandi ríkisstjórn í janúar 2018.

Þorsteinn Víglundsson er hinn mætasti maður með margvíslega reynslu það ég kynntist honum fyrir margt löngu.Hann fór á þing 2016, varð ráðherra í bræðingsstjórninni janúar 2017. Í henni sat Óttarr Proppé (fæddur 7. nóvember 1968) er íslenskur tónlistarmaður og leikari og fyrrum stjórnmálamaður. En það er svo í stjórnmálum að einleikarar eiga takmarkaða framtíð og tekst þeim sjaldnast að marka einhver spor sem máli skipta. Svo er með Þorstein og svo verður líklega með Þorgerði Katrínu og Benedikt Jóhannesson Zoëga.Og svo verður trúlega með Flokk Fólksins og Pírata að þeim tekst hvergi að komast til áhrifa. 

Sigmundur Davíð er að því leyti einstakur í íslenskum stjórnmálum að honum virðist ætla að takast að halda velli enn um sinn með Miðflokkinn. En að mínu viti væri það þjóðarhapp  ef tækist að sameina hann móðurflokknum á ný því flokkakraðakið á Alþingi er þjóðamein ef maður ber það saman við Bandaríkin þar sem meginlínur eru skýrar.Minnihluti Alþingis er hér gersamlega tilgangslaus og eyðir aðeins tíma og fjármunum með þvargi sem ekki skilar nokkru sköpuðum hlut.

Þetta hefur Þorsteinn Víglundsson séð að áframhaldandi þingseta hans þjónaði engum tilgangi og hans pólitíska arfleifð er því uppgjöf sem engu skilar til þjóðarinnar sem kaus hann inn á þing. 

Er þetta ekki frekar ömurlegur viðskilnður manns sem fór á þing til að gera eitthvað fyrir þjóðina en er svo stokkinn af um leið og honum er boðin meiri tólg fyrir sig persónulega?

Þá vigtar þjjóðin ekki stórt hjá honum. Og líklega er hann ekki einn um þessa afstöðu ef maður lítur yfir þingsalimn. Mest allt láglaunafólk sem hefur komist í feitara.

Og lítið virðist Þorsteinn hafa tekið eftir orðum Johns F. Kennedy sem bað menn ekki hugsa hvað fósturjörðin gæti gert fyrir þá heldur hvað þeir gætu gert fyrir fósturjörðina?.
.
Er það ekki frekar bara meiri tólg .fyrir sjálfan hann sem knýr stjórnmálahugsjónir Þorsteins heldur en sú hástemmda rolla sem hann slengir í okkur í kveðjuskyni um göfugleika Viðreisnarflokksins? Meiri spenna fyrir hann persónulega heldur en hjálp fyrir aðra nú á erfiðum tímum? . . .

Ekki sannfærir hann mig um að styðja Viðreisnarflokkinn eða kaupa steypu hjá BM Vallá.Ef það er hin pólitíska arfleifð Þorsteins Víglumndssonar þá get ég alveg verið án hennar um sinn.

 

Trump á fundi

https://twitter.com/i/status/1247641140507049986?cn=ZmxleGlibGVfcmVjc18y&refsrc=email

talar í 59 mínútur og svarar svo spurningum. Hann skýrir frá framkvæmdum stjórnarinnar. Hann heggur hvert spjót af skafti sem demókratiskir blaðamenn skjóta úr salnum.

Hann segir sögu af því þegar allir réðust á hann fyrir að mæla með inntöku  hydroxychlorquin sem gæti hjálpað. Blökkukona(af einhverjum ástæðu er þeir 4 x viðkvæmari í lungum en aðrir)  sem er Demókrataþingkona fyrir Michigan er að deyja úr covid. Hún segir við manninn sinn klukkan 10 að kvöldi , ég hef þetta ekki af að óbreyttu. Farðu í apótekið og náðu í þetta meðal. Það er til þar af því að við sáum til þess að 29 milljón skammtar voru settir á markaðinn af þessu lyfi segir Trump og glottir. Maðurinn gerir sem frúin biður og fær lyfið. Eftir 4 tíma vaknar konan og er betri. Hún nær sér svo  alveg.

Ég hef eignast demókrata sem vin segir Trump og brosir breitt. Hví skyldu menn ekki reyna þetta lyf segir Trump. Það geta sosum verið aukaverkanir en hvað er það hjá því að deyja spyr hann?

Ég er ekki búinn að hlusta á næsta 49 mínútur kafla þegar Pence tekur við eftir að hafa staðið teinréttur allan tímann á sviðinu en ætla að vinda mér í það.

Það vekur athygli hvað pólitíkin er hnitmiðaðri í Bandaríkjunum. Trump þarf bara að verjast demókrötum sem flokki. Ekki þessi hroðalega smáflokkakraðaki sem við er að glíma hérna á Alþingi. Mig hryllti við tilhugsuninni ef forsetinn þyrfti að munnhöggvast við Þorhildi Sunnu eða Leista-Leví, hvað þá Loga Má.

Þarna eru pólarnir skýrir, annaðhvort ertu hérnamegin eða hinumegin. Mikið væri margt öðruvísi ef við gætum borið gæfu til að fækka flokkum á Alþingi.