Björn Bjarnason

skrifar  aldrei þessu vant ýmislegt sem ég er ekki sáttur við.

Hann segir m.a. svo:

Fimm þættir móta samtíð okkar á þann veg að ástæða er til að velta fyrir sér áhrifum þeirra umfram aðra. Þeir hafa áhrif á geopólitíska stöðu hér í okkar heimshluta, það er hvernig stjórnmál og landafræði tvinnast saman. Fyrir íslensk stjórnvöld er ekki nýmæli að standa frammi fyrir slíkum breytingum. Þau hafa hingað til borið gæfu til réttra ákvarðana. Að þau geri það áfram skiptir sköpum.

Hertaka Rússa á Krím Öll samskipti ríkja í okkar heimshluta hafa þróast á verri veg eftir að ofbeldisstefna Vladimirs Pútíns Rússlandsforseta birtist í ólögmætum landvinningum hans á Krímskaga árið 2014 og hernaði í austurhluta Úkraínu sem kostað hefur um 15.000 manns lífið.

Áhrifa þessarar framgöngu Pútíns gætir hér á landi. Hann setti innflutningsbann á íslenskar sjávarafurðir. Beitti okkur rangindum í skjóli refsiaðgerða Vesturlanda...."

Þarna finnst mér Björn ekki fara með rétt mál.

Krímverjar gengu sjálfviljugir í Rússland eftir allsherjar atkvæðagreiðslu enda eru og hafa alltaf verið Rússar.

Það var Krúsjeff sem afhenti Úkraínu Krímskaga á ólögmætan hátt og án samráðs í andstöðu við Krímverja.

Pútín gerði ekkert ólögmætt þarna. Þetta er allt annað mál en striðið í austur Úkraínu þó að þjóðerniskennd kunni að blandast þar í á sama hátt.

Það var ESB sem setti viðskiptaþvinganir á Rússa sem kostuðu okkur makrílviðskiptin við þá vegna þess að íslensk stjórnvöld kusu að láta leiða sig til þess að fylgja þessum þvingunum sem enn standa illu heilli .Rússar svöruðu aðeins auðsýndum fjandskap Íslendinga. Þetta hefur skaðað Ísland stórkostlega á meðan Þjóðverjar versla við Rússa eins og aldrei hafi  verið rætt um þessar refsiaðgerðir á vettvangi ESB sem endurspeglar virðingarleysi ráðandi afla þar gegn smáríkjunum.

 

 

.

"...Stjórnarhættir Trumps...

Fyrir tæpum hálfum mánuði tilkynnti Donald Trump Bandaríkjaforseti á Twitter að hann ætlaði að kalla bandarískan liðsafla á brott frá Norður-Sýrlandi.

Hann opnaði með því leið fyrir tyrkneskan innrásarher og rak rýting í bak Kúrda, samherja Bandaríkjamanna. Ákvörðun forsetans er líkt við uppgjöf í stað skipulegs undanhalds. Bent er á að í krafti stöðu sinnar í Sýrlandi hafi enginn getað hunsað Bandaríkjastjórn við lausn deilumála á þessum slóðum eða í Mið-Austurlöndum.

Nú hafi Trump gefið þetta allt frá sér og Rússar fylli tómarúmið, Vladimir Pútin hafi verið gefið trompspil. Þegar Trump sætti gagnrýni hótaði hann að leggja efnahag Tyrklands í rúst. Hann sagði að gerðu Tyrkir eitthvað sem hann teldi „af mikilli og óviðjafnanlegri visku“ sinni úr hófi mundi hann „að fullu eyðileggja og afmá efnahag Tyrkja“.

Í byrjun vikunnar hóf hann refsiaðgerðir gegn valdamönnum í Tyrklandi og sendi Mike Pence varaforseta svo á vettvang. Þetta gerði Trump eftir að demókratar og repúblíkanar í báðum deildum Bandaríkjaþings boðuðu sameiginlegar aðgerðir til að draga úr tjóninu sem forsetinn hafði valdið.

Öll framvindan er vatn á myllu þeirra sem vilja að fulltrúadeild þingsins ákæri forsetann og öldungadeildin felli yfir honum dóm. Enn er fjarlægt að það gerist, þó ekki óhugsandi sjái Trump ekki að sér.

Hneykslunar- og reiðibylgja vegna ákvarðana Trumps varð vatn á myllu ESB-aðildarflokkanna Viðreisnar og Samfylkingar. Þeir töldu meira að segja varasamt að treysta á tvíhliða varnasamning við Bandaríkjamenn.... "

Þarna fer Björn með ósanngjörn ummæli svo vægt sé orðað  um Trump forseta. Hann og Pence hafa þegar náð að lægja öldurnar með 200 stunda vopnahléi og er líklegt að meira kunni að fylgja.

"....Loftslagsmálin

Vegna hlýnunar jarðar hefur áhugi á norðurslóðum aukist. Við blasir að allir helstu gerendur og áhrifavaldar í alþjóðastjórnmálum og hermálum láta eða ætla að láta að sér kveða á okkar slóðum. Undan því verður ekki vikist og Íslendingar fá í raun engu um það ráðið.

Viðfangsefni íslenskra stjórnvalda er að setja sér markmið og vinna að þeim. Í raun er um að ræða tvíþætt markmið annars vegar í loftslagsmálum og hins vegar vegna þróunar þeirra mála. Stjórnvöld á Íslandi og í Noregi ætla að standa að sameiginlegu markmiði með ESB ríkjunum gagnvart Parísarsamkomulaginu frá 2015 sem fullgilt var af alþingi 19. september 2016.

Nú er rætt hvernig innleiða skuli reglugerðir um sameiginlegu markmiðin inn í EES samninginn. Viðbrögðin vegna hlýnunar jarðar mótast af þáttunum fjórum sem nefndir eru hér á undan. Geopólitískir hagsmunir tengjast með nýjum hætti á norðurhveli vegna loftslagsbreytinganna. Það er óhugsandi að af þeim sökum yfirgefi Íslendingar núverandi bandamenn sína, þvert á móti kann samstarfið að dýpka."

Blindur kærleikur Björns Bjarnasonar til alls sem tengist ESB og EES skín svo í gegn í öllum skrifunum hans um loftslagsmálin sem að margra dómi grundvallast ekki á vísindalegri þekkingu heldur blindri trú á forystuna frá París og fanatík Grétu Thunberg. 

Það var lítill sómi að ýmsu í þessum skrifum Björns Bjarnasonar og óvenju ósanngjörn og ef ekki beinlínis röng af hans hálfu. 

Þjóðarsjóður

Bjarna Benediktssonar gengur ekki upp í mínum haus.

Einungis hugmyndin um að við núlifandi Íslendingar eigum að fara að taka okkar verðmæti og leggja til hliðar fyrir einhverja óborna Íslendinga sem gætu á einhverjum tímapunkti hafa verið rændir lífsbjörg eða möguleikum án okkar tilverknaðar er mér algerlega framandi. Við urðum að  lifa sem þegnar okkar unga lýðveldis á eigin ábyrgð. Síldarleysið, Icesave og hafísár voru algerlega án okkar atbeina.

Ég skil ekki hversvegna við eigum núna að lifa við skort og skorti á innviðum og heilbrigðiskerfi fyrir þann möguleika að Samfylking framtíðarinnar muni ná hér völdum og kollsteypa efnahag landsins í innbyggðu fíflaríi þess stjórnmálaflokks kannski einhvern tímann í framtíðinni. 2030 eða eitthvert annað ár.

Ég held að eitthvað annað liggi að baki þessum hugmyndum sem ég ekki sé og mér heyrist á viðbrögðum að fólk sé ekki að gleypa við þessari hugmynd og fjármagnsflutningum til Asíu þegar hér skortir mikið fé  til innviða. 

Hví skyldi ég verða að horfa á eftir mínu fé til þess eins að stjórnmálaskúmar framtíðar geti notað það í eigin þágu. Það  hugnast mér ekki. Það fólk verður sjálft að leysa vandamál sinnar kynslóðar alveg eins og við lýðveldiskynslóðin þurftum að leysa okkar þegar þau komu upp.

Skuldaði Jón Sigurðsson okkur eitthvað þegar okkar vandmál birtust? Eða skulduðu Ólafur Thors, Ólafur Jóhannesson, Gissur Þorvaldsson, Snorri Sturluson eða Egill Skallagrímsson Steingrimi Jóhanni Sigfússyni eitthvað þegar hann vildi ólmur borga Icesave vegna glæpa banksteranna?

Fyrirgefið en mér finnast þessar hugmyndir um þjóðarsjóð út úr kú, án tengingar við raunveruleikann sem ég styð ekki vegna rökleysu.

Hversvegna getur Sjálfstæðisflokkurinn?

ekki komið fréttum af árangri sínum í stjórnarstörfum síðastliðin ár til skila?

Hversvegna stóreykur Samfylkingin fylgi sitt á sama tíma án þess að hafa nokkurs staðar að komið?

Er ekki eitthvað stórkostlegt að hjá Sjálfstæðisflokknum?

Forystan, þingliðið, allt saman verklaust í útbreiðslumálum  og vesælt? Hangir þarna eins og í einhverri ferð án fyrirheits.

Hrífur ekki fólk með sér? Talar þetta fólk ekki af sannfæringu fyrir flokkinn og þátt hans í daglegu lífi?

Eyjólfur Árni Rafnsson og Halldór Benjamín Þorbergsson skrifa í Morgunblaðið um þann efnahagslega árangur sem Íslendingar hafa náð á síðustu árum þegar Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið í stjórn en Samfylkingin hvergi nálægt komið. Þessir menn eru ekki að skrifa fyrir Sjálfstæðisflokkinn heldur aðeins að skýra frá staðreyndum.

Þeir skrifa:

" Í dag minnast Samtök atvinnulífsins að 20 ár eru liðin frá stofnun þeirra með samruna Vinnuveitendasambands Íslands og Vinnumálasambandsins.

Með stofnun samtakanna var brugðist við breytingum og viðhorfum sem kölluðu á endurmat á starfsháttum og skipulagi samtaka atvinnurekenda. Verkefnið var að atvinnulífið öðlaðist öflugan málsvara sem talaði einum rómi varðandi mikilvægustu hagsmunamál þess, ekki aðeins kjaramálin heldur ekki síður skattamál, reglusetningu og önnur mikilvæg málefni varðandi starfsumhverfið.

Alþjóðavæðing og áhersla á markaðslausnir teygðu anga sína hingað til lands af fullum krafti eftir aðild Íslands að samningnum um Evrópska efnahagssvæðið árið 1993.

Breyttar samkeppnisaðstæður knúðu sífellt á aukna hagræðingu í rekstri fyrirtækja. Atvinnulífið þurfti samtímis að aðlagast hraðfara tækniþróun og síauknum eftirlits- og gæðakröfum stjórnvalda innanlands og í milliríkjaviðskiptum.

Hagsmunasamtök atvinnurekenda hlutu að semja sig að þessum nýja veruleika. Þegar litið er til baka á síðustu tvo áratugi kemur í ljós mynd af dæmalausu framfara- og velmegunarskeiði.

Þrátt fyrir bankahrun og efnahagskreppu á miðju tímabilinu hafa helstu mælikvarðar á efnahagslegan árangur þróast á mun betri veg en hjá nágrannaþjóðunum.

Síðastliðin 20 ár hefur hagvöxtur á Íslandi verið 3,3% á ári að meðaltali samanborið við 2,0% í OECDríkjunum og 1,4-2,4% á öðrum löndum á Norðurlöndunum.

Verðmætasköpun á íbúa 2018 í bandaríkjadollurum var fjórðungi meiri á Íslandi en að meðaltali í OECD-ríkjunum og hærri en í Danmörku, Finnandi og Svíþjóð. Ísland var í fimmta sæti meðal OECD-ríkja.

Kaupmáttur launa óx um 55% og kaupmáttur lægstu launa um 76% frá 1999-2019.

Slík kaupmáttaraukning er fáheyrð og margfalt meiri en meðal annarra OECD-ríkja.

Verðbólga hefur verið við markmið Seðlabankans í fimm ár og stýrivextir hans eru í sögulegu lágmarki.

Vinnutími styttist að meðaltali um fjórar stundir á viku frá 1999-2019 samkvæmt vinnumarkaðsrannsókn Hagstofunnar. Það gerðist án afskipta löggjafans eða kjarasamninga.

Jöfnuður er meiri á Íslandi og fátækt minni en á öðrum löndum á Norðurlöndum samkvæmt mælikvörðum sem OECD birtir.

Þrálátur viðskiptahalli áratugum saman er að baki og mikill viðskiptaafgangur hefur verið í viðskiptum við útlönd síðustu ár.

Ísland er ekki lengur skuldsett heldur á nettóeignir í útlöndum. Lífeyriskerfið er sjálfbært og Ísland betur í stakk búið fyrir hækkandi meðalaldur en aðrar þjóðir.

Staða þjóðarbúsins og lífskjör almennings eru með fádæmum góð. Verkefnin framundan markast af því að viðhalda þeirri eftirsóknarverðu stöðu og þar skiptir samkeppnishæfni atvinnulífsins öllu máli.

Það þarf að lækka skatta, einfalda reglur og taka upp skilvirkara vinnumarkaðslíkan þannig að það verði eftirsóknarvert og arðbært að reka fyrirtæki á Íslandi, þrátt fyrir háan launakostnað."(leturbreytingar eru bloggarans)

Af hverju getur Sjálfstæðisflokkurinn ekki upplýst almenning um þátt sinn í þessum árangri?

Af hverju vex fylgi Samfylkingarinnar á þessum tíma en Sjálfstæðisflokkurinn fer bara niður í skoðanakönnunum?

Hversvegna getur Sjálfstæðisflokkurinn ekki náð til fólksins?

Dr Easterbrook

var á fundi í Bandaríska Senatinu og ræddi um heimshlýnunina 2015. 

https://www.youtube.com/watch?v=ofXQdl1FDGk&feature=youtu.be

 

Hann sagði skýrum orðum að ekkert benti til að nein heimshlýnun væri í gangi. Hitasveiflur væru af náttúrlegum orsökum. Súrnun sjávar og bráðnun Suðurskautsins væri bull sem ætti sér enga vísindalega stoð í raunveruleikanum.

Hlustið sjálf á Dr. Easterbrook. 

Dýr myndi Steingrímur

allur. Þessi allsherjar þingmeistari sem trónir í forsetastóli Alþingis með milljóna meðgjöf í búsetustyrk fyrir að falsa heimilisfang sitt sem Gunnarsstaði en búa í Breiðholti hefur komið gjaldþrota kísilverinu á Bakka yfir á almenning til að tryggja sér völd og áhrif.

Amtstíð hans í vinstri stjórninni einkenndist af valdníðslu og fruntaskap eins og i Lífeyrissjóðsmálinu í Kópavogi þegar hann réðst gegn Gunnari Birgissyni og hans fólki í skjóli nætur og olli því varanlegum skaða fyrir engar sakir aðrar en að vernda sjóðinn. Sem verðlaun fyrir þetta gerði Íhaldið hann að þingforseta þar sem hann hreykir sér ennþá.

Björt Ólafsdóttir frá Torfastöðum  hefur þetta að segja um atkvæðaveiðar Steingríms heima í héraði:

"Mikið hryggir þetta mig , og mikið er hundfúlt að segja I told you so, en við þessu varaði ég og gott fólk í litlum flokki á þingi sem hét Björt Framtíð.

Kísilmálver á Bakka er, og var alveg frá byrjun vond hugmynd. Keyrð áfram af fólki til að koma eithvað um þúsund atkvæðum í NA kjördæmi í kassann hjá umhverfisflokknum VG.

Aðrir flokkar voru sammála, nema ef mig minnir rétt oddviti Pírata á þeim tíma í kjördæminu.

Ég veit eiginlega ekki til hvaða stjórnmálamanna hægt er að höfða til með þessi málefni.

Nú hafa hægri menn hingað til ekki haft háværan áhuga á umhverfisvernd en horfið á arðsemina:

Fljótt tiltekið held ég að stjórnvöld hafi látið almenning borga um 40-70 milljarða í meðgjöf með þessu öllu.

það er einn Landspítali svona til samanburðar.

Það þurfti að virkja Þeystareyki hjá Landsvirkjun.

það þurfti að leggja línur hjá Landsneti,

það þurfti göng á staðnum,

höfn á staðnum.

Það þurfti fjárfestingasamning,

það þurfti Vaðlaheiðargöng en látum þau liggja á milli hluta. þau munu nýtast þó framkvæmdin hafi verið allt of dýr.

Svo var líka vitað að PCC vill stækka, og það er næsta víst að þeir munu leggja áherslu á það svo að starfsemin "geti frekar orðið arðbær" þá þarf almenningur í gegn um Landsvirkjun að skuldsetja sig enn meira vegna virkjana sem til þarf.

Og fyrir hvað?

Sótsvart mengandi iðnaðarver, sem rekur sig ekki.

Og almenningur er aftur látin borga því að stærstu lífeyrissjóðum landsins fannst þetta frábært fjárfestingatækifæri.

Lífeyrinn sem þú vinnur þér inn um hver mánaðarmót átti að ávaxtast þarna.

En það gerir hann nefnilega ekki miðað við þessar áætlanir. Þá eruð þið beðin um að borga meira inn, leggja meira að veði.

Vill fólk það?"

Þarna brenna 100.000 tonnum af kolum á ári og blásast út einhver 400.000 tonn af CO2 sem eykur heildarlosun Íslendinga af CO2 um ein 6%, sem Katrín Jakobsdóttir gæti væntanlega lagt kolefnisskatt á til að berjast við hamfarahlýnunina ef þetta væri ekki VG-þóknanlegt fyrirtæki.

Dýr myndi Steingrímur allur þegar allt verður talið eins og Björt tiltekur.

Kókaín

var það sem Scherlock Holmes notaði til að skerpa hugann og slappa af. Þegar ég var ungur fannst mér nafnið minna á kókó og coca cola sem voru eftirsótt gæði sem Sherlock kynni á.

Nú er þetta efni sem er notað í lyf eins og til dæmis lidocaine og hefur þægileg áhrif gegn þjáningum, sólbruna og fleiru, fengið á sig vont orð. 

Fólk er víst vitlaust í þessi kókaínáhrif og borgar vel fyrir að fá efnið. Píratar vilja gera þetta refsilaust að kaupa og eiga til heimabrúks en bannað er að selja stöffið öfugt við vændið. 

Er þetta ekki allt saman snarvitlaus forsjárhyggja? Leyfa vændissölu en banna kaup?  Berum við einhverja sérstaka umhyggju fyrir erlendum hórum, glæpamönnum og smyglurum í stað þess að hafa þetta uppi á skattlagningarborðinu?

Af hverju er verið að gera þetta glæpsamlegt að brúka eiturlyf? Af hverju selur ekki ÁTVR kókaín eins og brennivín? Ég hef keypt af þeim tóbak og brennivín frá unga aldri en aldrei neitt annað. Sjálfsagt hafði maður misgott af þessu stundum en lærði kannski einhverja hófsemi með árunum.   

En hvað eru við að hafa vit fyrir Pírötum og öðrum vitleysingum sem vilja dópa sig en ekki drekka sig fulla eða reykja filterslausan Camel eins og við gerðum í MR í þá daga?

Af hverju er kókaín eitthvað verra en brennivín svo dæmi sé tekið? Ekki veit ég því ég hef bara notað brennivín og tóbak um dagana en ekki þessi fínu og dýru efni eins og  kókaín og hvað þetta heitir allt saman. Og sloppið við að fara á Vog. 

Hvað kemur okkur við hvernig fólk vill fara með sig? Eigum við að banna sjálfsmorð eins og reykingar og veip og leggja refsingar við?

Hvar liggja mörkin þar sem fólk má ekki hegða sér eins og það vill endilega og traktéra sig á kókaíni í stað brennivíns og Camel?

Einar Sveinbjörnsson

sá ágæti veðurvísindamaður ritar athyglisverða grein í Morgunblaðið í dag. Þar kemur fram hversu alvarlegt kolefnisbullið sem ríður húsum um heiminn er í því að rýra kjör þeirra sem minna mega sín um allan heim.

Fimbulfamb forsætisráðherra vors um hamfarahlýnun sem hún byggir á álíka vísindakenningum eins og Gréta Thunberg veður í er að stórskaða íslenskan almenning . Það er þjóðarskömm þegar slíkur annars óbrjálaður forystumaður lætur hafa sig að slíkum óvísindalegum fíflskap, að maður tali nú ekki um umhverfisráðherrann sem enginn kaus sem vill drekkja landinu og framfarmöguleikum þessi í ótímabærum friðlýsingum út og suður.

Sjálfstæðisflokkurinn þrumir sem Sfinxinn yfir þessu  öllu og virðist enga skoðun hafa á þessum miklu efnahagsmálum sem eru að rýra lífskjör alls almennings í landinu.

En Einar skrifar svo:

Nýverið var ég á ferðalagi í S-Afríku. Verkfræðingur einn sem ég spjallaði við sagði að í landinu væri flutt raforka að jafnaði sem samsvarar 30.000 MW.

Til samanburðar dreifir Landsnet um 2.300 MW afli eftir sínum línum. Nánast öll orkan hér er endurnýjanleg, vatnsafl og jarðhiti, en Í S-Afríku er yfir 80% raforkunnar aflað frá stórum kolaorkuverum í landinu.

Aðeins eru smærri virkjanir í Orange-fljótinu, mesta vatnsfalli SAfríku, og einhver innflutt raforka komin úr hinu mikla Zambesi-fljóti í norðri. Þá er eitt kjarnorkuver utan við Cape Town. Raforka er aðgengileg og að auki niðurgreidd til þeirra sem búa við kröpp kjör í fátækrahverfum svartra.

Township-hverfin eru um allt í S-Afríku, einkennandi hreysabyggðir, sem eru í senn þéttbýl, sóðaleg og heilsuspillandi. Fólk hefur þó ódýrt rafmagn og oftast rennandi vatn. Húsnæðiskostnaður er eðlilega mun lægri en í snyrtilegum hverfum betur stæðra og oftast hvítra íbúa landsins.

Þegar ég fór um nokkur þessara alræmdu hverfa svartra, sem svo margir þekkja til, fór ég að hugsa um loftslagsmálin á heimsvísu. Við eigum lofthjúpinn sameiginlega og allt það. Eins er mikilvægt að hafa í huga að það sem sparast í losun á einum stað getur auðveldlega tapast á öðrum.

Ég er einn þeirra sem velta mjög fyrir sér kolefnisskatti losunar á heimsvísu. Margir telja, og ég þar á meðal, að það að koma umhverfiskostnaðinum beint inn í verð vörunnar sé eina raunhæfa lausnin til að vinda ofan af stöðugum vexti í losun á koltvíildi. Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hefur nýverið lagt til að kolefnisskattur þyrfti að vera 75 dollarar á tonn eigi hann að bíta. Það jafngildir um 9.000 kr. og um 20 kr. á hvern bensínlítra svo dæmi sé tekið.

Kolefnisskattur getur aukið efnahagslegan ójöfnuð

Það er alls ekkert í hendi að þjóðir heimsins nái saman um leið kolefnisskatts. En hvernig mundi einfaldur kolefnisskattur hitta fyrir land eins og S-Afríku? Frekar illa held ég og sérstaklega þá efnaminni.

Kol fá á sig allan skattinn og gætu hækkað um 200%. Raforkan eftir því. Kjörin versna og þar með bilið almennt á milli svartra og hvítra.

Ríkið getur þó vissulega aukið niðurgreiðslur með auknum skatttekjum. En kolefnisskattur leggst líka á endanum á flestallar neysluvörur, eftir hinu margfræga kolefnisspori. Dregur þannig hlutfallslega meira úr kaupmætti þeirra efnaminni að öðru óbreyttu.

Þótt vindorka geti í sumum tilvikum gengið, jafnvel í stórum stíl, sem og sólarorka verða kolin áfram meginorkugjafinn um fyrirsjáanlega framtíð í landi eins og S-Afríku. Aðeins efnuðu þjóðirnar og þau vestrænu ríki sem eru lengi búin að vera stórtæk í losun munu hagnast á fyrirkomulagi kolefnisskatts til lengri tíma litið.

Fyrir þau eru 75 dollarar hlutfallslega mun minna fé en annars staðar og eru að auki þegar komin langt í tækniþróun sem leitt getur til kolefnishlutleysis í fyllingu tímans.

Í S-Afríku sem og flestum ríkjum álfunnar samanstendur bílaflotinn mikið til af 20-40 ára úreltum ökutækjum. Allt tal um rafbílavæðingu er því útópía enn. Kolefnisskattur á heimsvísu er án nokkurs vafa tæki sem getur snúið ferlunum niður á við. Dregið úr orkugjöfum eins og olíu, kolum og gasi, sérstaklega með öðrum staðbundnum og hnattrænum aðgerðum til að draga úr koltvíildislosun.

En slíkur góðviljaður umhverfisskattur má samt ekki á sama tíma auka á annan stóran vanda heimsbyggðarinnar, sem felst í misskiptingu, fátækt og skorti á tækifærum. Í fjölþjóðasamvinnu þarf að ræða og stefna að raunhæfum lausnum.

 Í annarri grein verður bent á mögulega lausn af svipuðum meiði til að takast á við loftslagsvána."

Ég bíð spenntur eftir skynsamlegum tillögum Einars til lausnar í því heimskulega trúarmoldviðri sem nú geysar um heiminn í kolefnisbullinu.

Jón Kristjánsson

skrifaði fyrir áratug um hingnun laxveiða sem hollt er að rifja upp þegar menn hafa áhyggjur af sama vandamálinu.

Þá skrifaði Jón:

"

Þróun laxveiða 1970-2006 -

Í tilefni umhverfisráðstefnu Færeyjum 2008

 

Umhverfisráðstefna var haldin í Færeyjum 7. og 8 apríl 2008. Þar töluðu m.a. Al Gore, Orri Vigfússon og Bogi Hansen haffræðingur.

Í frétt í færeyskum fjölmiðlum sagði að Orri hefði orðið þekktur í Færeyjum eftir að hann keypti upp laxakvóta, m.a. í Færeyjum til þess að stöðva úthafsveiðar eftir laxi. Í fréttinni sagði svo: "Markmiðið var að fá meiri lax í árnar á Íslandi - og það tókst".

Þetta er nú ekki sannleikanum samkvæmt, því ekki urðu nein umskipti í laxveiðum við að Færeyingar hættu sínum laxveiðum. Auk þess kom ekkert fram sem benti til þess að íslenskur lax væri veiddur við Færeyjar. Það fannst t.d. ekki einn einasti línuöngull í laxi á íslandi en mjög margir komu fram í Noregi. Laxinn var veiddur á línu í yfirborðinu og það kom eðlilega oft fyrir að hann sleit tauminn og merki þar með sjálfan sig með önglinum. Á þessum tíma stakk ég upp á því við Veiðimálastjóra að við gerðum út skip til að merkja lax með því að nota merkta öngla og veika tauma. Ekki vildi hann það, sagði að það væri ómannúðleg aðferð. En þessa aðferð notaði Árni Friðriksson til þess að merkja karfa, öðruvísi var það ekki hægt því hann lifði ekki að vera dreginn upp á yfirborðið. Maginn kom út úr honum vegna þrýstingsmunarins.

Einungis um tugur laxa sem merktir höfðu verið á Íslandi kom fram í Færeyjum, en á þessum árum var lax merktur hér í tug þúsunda vís í tengslum við hafbeitartilraunir alls konar, m.a. í sérstöku verkefni til að kanna áhrif veiða Færeyinga. Einn þeirra veiddist í færeyskri á og svo skemmtilega vildi til að laxastofn hennar varð til með innflutningi hrogna úr Elliðaánum. Ekki skrítið þó laxinn "leitaði upprunans". Ein ástæða óttans um að Færeyingar væru að veiða laxinn okkar var að mikil minnkun varð á smálaxagegnd 1980 og stórlaxi ári síðar, sérstaklega í ám N- og A- lands. Skýringin var sú að vorið og sumarið 1979 var afspyrnu kalt, nokkuð sem gerði að verkum að sjógönguseiði þroskuðust ekki nægilega til að geta gengið til sjávar. Þetta leiddi einnig til þess að seiðin sem áttu að koma úr hrogni þetta ár fundust ekki um haustið, árgangurinn því sem næst þurrkaðist út. Það kom ekki að sök, því fljótt gréri í gatið, seiðin sem komu árið eftir uxu mjög vel, og gengu því yngri til sjávar. Fækkun seiða leiðir einnig til minni affalla hjá þeim sem eftir lifa.

Lítum nú aðeins á aflatölur úr íslenskri laxveiði til þess að sjá hvort það sem sagt var um Orra, að aðgerðir hans hafi bjargað laxveiði á Íslandi, fái staðist.

Stangveiði, efri línan, og netaveiði, neðri línan, 1974-2006. Mikil lægð verður í laxveiði eftir 1979, hún réttir ekki við fyrr en 1986. Eftir það hefur verið sígandi niður í stangveiðinni, þrátt fyrir að dregið hafi mjög úr netaveiði vegna uppkaupa neta- í því skyni að auka stangveiði. Nýjasta nýtt er svo að veiða - sleppa. Toppinn sem verður 2005 má e.t.v. rekja til óvenju hagstæðs tíðarfars 2003 og 2004. Færeyingar hættu alveg veiðum 1993.

 

Hnignun laxveiðinnar

Heildarafli á laxi í ám og í sjó við norðanvert Atlantshaf hafur minnkað mjög frá 1970. Minnkunin er aðallega vegna samdráttar í atvinnuveiða, í hafi og í og við árósa. Þannig var árlegur afli um 12 þúsund tonn 1968-1975, þá fór að draga úr honum og var hann kominn niður í um 2000 tonn 2006. Síðan þá hafa 500 tonna reknetaveiðar við Írland verið stöðvaðar.

Þessi niðurskurður er til kominn vegna uppkaupa réttinda og áróðurs stangveiðimanna í þeim tilgangi að draga úr meintri "ofveiði", nokkuð sem átti að skila sér í auknum veiðum í ánum byggt á tvennum forsendum: Fá meira af laxi í árnar til að veiða hann þar og til þess að auka hrygningu og þar með seiðaframleiðslu. Stofnar myndu stækka og veiði í ám aukast, var sagt.

Þetta hefur ekki gerst. Afli hefur minnkað en stangveiði hefur ekki aukist. Sums staðar hefur hún minnkað, t.d. á Íslandi, staðið í stað, Skotland, minnkað, Noregur eða hreinlega horfið, N-Ameríka og víða í Kanada. Nýjasta aðgerðin til aukningar veiði er að "veiða og sleppa".

 

Laxaafli í og við N-Atlantshaf 1960−2005. Efst er N-Evrópa, næst S-Evrópa, þá N-Ameríka og neðst eru Færeyjar og Grænland. Þær veiðar eru hættar 1993. Þrátt fyrir þessa gríðarlegu minnkun sjávarveiði, virðist laxagegnd í ám ekki hafa aukist. Við stöndum hér frammi fyrir ótrúlegri þversögn: Því meira sem dregið er úr laxveiðum þeim mun minna verður af honum.

 

"Veiða - sleppa"

Nýjasta aðgerðin til aukningar veiði er að "veiða og sleppa". Þetta er tíska, sem byggir á því haldi manna að hrygning sé of lítil og með því að fjölga hrygningarfiski muni framleiðsla ánna aukast og veiðistofninn stækka þegar tímar líða.

Rétt er að skjóta því hér inn að lang flestir laxar hrygna aðeins einu sinni. Einungis örlítill hluti (< 5%) lifir af hrygninguna og aðra sjávardvöl. Þess vegna er ekki hægt að geyma laxinn milli ára. Lax sem ekki er veiddur kemur ekki í ána næsta ár.

Rúm 10 ár eru síðan þetta hófst fyrir alvöru, en það fer hrað vaxandi, ekki einungis á Íslandi heldur í kring um okkur beggja vegna.

Árangur lætur á sér standa, enda var vitað áður en lagt var af stað í þessa ferð að hérlendis hefur ekki nokkurn tíma nokkurs staðar mátt rekja lægð í framleiðslu til skorts á seiðum vegna ónógrar hrygningar. En það þýddi lítið að benda á þessi aðgerð myndi ekki skila árangri, - sportveiðimenn töldu sig vita betur. Hér á eftir er dæmi frá Skotlandi um að "veiða- sleppa" hafi ekki skilað sjáanlegum árangri. Sjá má það sama á Íslandi, ekki er hægt að sjá að laxveiði hafi aukist við auknar sleppingar á laxi.

Stangveiði á laxi í Skotlandi er 50-89 þúsund laxar á ári, svarta línan, Sleppingar á veiddum laxi (veiða -sleppa) hófust 1994 og hafa vaxið mjög þannig að nú er liðlega helmingi laxa sleppt aftur, bláa línan.
Þegar farið var að skrá veiði 1952 var stangveiðin 11% af heildarveiðinni en nærri 80% 2006. Þrátt fyrir að netaveiði hafi að mestu lagst af, hefur stangveiðin nær staðið í stað. Veiði virðist ekki aukast þótt helmingi veiddra fiska sé sleppt. Þetta virðist þó ekki eingöngu gilda um lax heldur flestar fisktegundir, s.b.r. þorskveiðar, sem eftir allar friðunaraðgerðirnar eru ekki orðnar nema svipur hjá sjón.

 

Sóknarminnkun í Skotlandi

Hér má sjá hve mikið hefur dregið úr atvinnuveiðum við Skotland. Sóknin hefur minnkað og aflinn einnig, aflinn í beinu hlutfalli við sóknina; sóknarminnkun = aflaminnkun. Þegar þetta er borið saman við efri myndina, sést að stangveiði breytist ekkert þótt hætt sé að veiða í net og gildrur.

Atvinnuveiðar: Svarta línan er sókn, fjöldi fastra veiðivéla (net og gildrur). Skalinn er til hægri, sóknin hefur minnkað úr 5000 gildru-mánuðum 1970 í 200 árið 2000.
Bláa línan er aflinn í þessi veiðitæki. Þó veiðarfærum sé fækkað eykst ekki afli á sóknareiningu, heldur minnkar hann alveg í takt við sóknina. Hann var 250 þúsund laxar árið 1950 en fellur jafnt í 20þúsund tonn árið 2000. Athyglisvert er að stangveiði vex ekki á þessu tímabili (efri myndin).

 

Margt er skrýtið

Það er margt skrýtið í kýrhausnum og ég vona að þessi grein hafi vakið áhuga manna á að fræðast meira um lax- og fiskveiðar almennt. Það er nefnilega reynslan að margt fer öðruvísi en ætlað er og það er regla án undantekningar að; þegar dregið er úr veiðum minkar aflinn og stofninn einnig. Árangur af friðunaraðgerðum er alltaf öfugur við það sem ætlast er til og þarf ekki annað en líta á þorskveiðar við Ísland, og reyndar annars staðar við N-Atlantshaf til að sjá það.

Tilefni pistilsins var fullyrðing Orra Vigfússonar í tengslum við ráðstefnuna í Færeyjum. Menn geta svo velt fyrir sér hvort hún á við rök að styðjast. - Gert í maí 2008."

Veiða og sleppa aðferðin er ekki að skila sér. Laxinn gefur allt sem hann á tl þegar hann er veiddur og drepst gjarnan af örmögnun eftir viðureignina. Gunnar heitinn Svenebjörnsson sá mikæ veiðimaður sagði mér að hann hefði leikið það að far niður í Brenni neðst í Þverá með há þegar menn voru að veiða og sleppa ofar í ánni. Hann háfaði laxa sem komu fljótandi niður ána hálf-eða aldauðir og var þá garnan efstur í hollinu.

Hann Gunnar eins og Jón Kristjánsson fór að veiða til að veiða eins og alvöru menn gera. 

Otto Heinrich Warburg

var þýskur vísindamaður 1883-1970. Kenningar hans um eðli krabbameins eru heimsþekktar.

18.000  vísindagreinar um kenningar hans um orsakir krabbameins hafa verið birtar á síðustu árum og ritun slíkra og rannsóknir halda stöðugt áfram.

Dr Warburg var tilnefndur til Nóbelsverðlauna 47 sinnum alls og hefur enginn komist þar í hálfkvisti.

En kenning hans er í stuttu máli þannig:

"Krabbamein,framar öllum öðrum sjúkdómum, hefur óteljandi undirliggjandi ástæður.En, jafnvel fyrir krabbamein, þá er en aðalorsök meinsins,í fáum orðum samantekið,útskipti á súrefnisöndun  heilbrigðra líkamsfruma fyrir gerjun á sykri. 

— Otto H. Warburg,"

 

Svona í gríni: Líkamsfrumur virðast fara að brugga einskonar landa í stað þess að anda að sér heilbrigðu súrefni.

 

Svo mikið er víst að kenning dr.Warburgs veldur mönnum stöðugum heilabrotum.

 

Er hún rétt?

 

Þúsundir vísindamanna halda að svo sé.

 

Hún er ekki röng því að hann eyddi krabbameinum í tilraunum með því að að breyta öndunarskilyrðum líkamsfruma dýra. 

 

En frá kenningu að framkvæmd lækninga er annar handleggur og því eru stöðugar rannsóknir á kenningum hans í gangi um allan heim.

 

Það er ástæða til þess að hvetja fólk til að fræðast um þennan merka, en þó mörgum ókunna, vísindamann. https://en.wikipedia.org/wiki/Otto_Heinrich_Warburg.

 

Dr. Otto Heinrich Warburg átti ótrúlegt lífshlaup að baki þegar hann andaðist ógiftur og barnlaus 83 ára gamall árið 1970.

  

Óður til einkabílsins

er eftirfarandi færsla á Andríki-Vefþjóðviljanum:

"

Bíll veitir mönnum óviðjafnanlegt frelsi til að fara hvert sem er hvenær sem er. Er það þetta frelsi sem margir stjórnmálamenn þola ekki?

Andúð á fjölskyldubílnum birtist með nýjum hætti um þarsíðustu helgi sem „bíllaus ganga“ á  „bíllausa deginum“ á vegum „Samtaka um bílausan lífsstíl“ á akbrautum Miklubrautar og Hringbrautar.

Nýlega voru þó lagðir nýir göngu- og hjólreiðastígar meðfram Miklubraut og Hringbraut. Markmiðið með þessari bíllausu göngu virtist ekki að þakka fyrir hina bættu aðstöðu og nýta stígana, sem bíleigendur greiða fyrir í gegnum skattkerfið, heldur að loka akbrautum og koma bílstjórum í vandræði.

Því hefur verið haldið sífellt stífar fram að undanförnu að almenningur sé viljalaust fórnarlamb gamaldags „úthverfaskipulags“ og þess vegna séu menn neyddir til að eiga bíl. Það vilji í raun enginn eiga bíl. Þarna líta menn framhjá því frelsi og sjálfræði sem bíll hefur í för með sér. Þessi litli vagn á hjólum margfaldar stærð þess svæðis sem menn geta sótt vinnu, skóla, tómstundir, fundi og mannfagnaði. Þegar þeim hentar. Hann gefur mönnum kost á að kynnast landinu, komast í veiði, gönguferðir, haustlitaferðir, á skíði og heimsækja vini og ættingja hvarvetna. Það eru kannski ekki mjög áþreifanleg lífgæði að geta farið hvert sem er hvenær sem er með hverjum sem er, enda eru menn orðnir þeim vanir eftir að bílaeign varð almenn. En þau eru þarna. Og flestir eru tilbúnir til að greiða stórfé fyrir þessi gæði með kaupum á ofurskattlögðum bíl og bensíni á hann.

Það er auðvitað pólitísk ákvörðun að leggja allt að 60% vörugjald auk 24% virðisaukaskatts á nýjan bíl. Verðið á bensínlítranum lækkar heldur ekki við það að ríkið taki 90 krónur í sérstaka skatta auk virðisaukaskatts. Og svo eru það bifreiðagjöldin sem áttu að vera tímabundin fyrir rúmum þrjátíu árum. En þrátt fyrir þessa hömlulausu skattheimtu heldur hinn almenni maður áfram að kaupa bíl. Íslandsmetið í bílakaupum var síðast bætt árið 2017 og metið í akstri (umferð) hefur verið slegið á hverju ári undafarin 7 ár þrátt fyrir þéttingar, þrengingar, bílastæðaútrýmingar og aðrar æfingar fólksins sem telur að skipulagsvaldið sé framlenging á almættinu.

Með fullri virðingu fyrir þeim áhrifum sem menn telja „borgarskipulag“ hafa á ákvarðanir fólks þá er það líklega óraunhæft að stór hluti manna muni í bráð afþakka frelsið og sveigjanleikann sem einkabíllinn býður upp á.

Á undanförnum áratugum hefur líka tekist að draga mjög úr neikvæðum áhrifum bíla á umhverfið. Mengandi útblástur bíla hefur snarminnkað. Blý og brennisteinn eru til dæmis horfin úr eldsneyti. Aðrir orkugjafar en bensín og Dieselolía eru að ryðja sér til rúms þannig að jafnvel er enginn útblástur er frá bílinum sjálfum, þótt vissulega þurfi þá virkjanir eða önnur orkuver til að framleiða orkuna sem knýr bílana áfram. Um leið minnkar útblástur gróðurhúsalofttegunda frá bílunum en allar vegasamgöngur eru nú með um 6% heilarlosunar Íslands. Menn þurfa því að beina athyglinni annað vilji menn draga að gagni úr útblæstri hér á landi. Hið hvimleiða svifryk er að stærstum hluta óþrif frá götunum sjálfum (uppspænt malbik) og mætti ná verulegum árangri gegn því með betri umhirðu gatna. Með bættu flæði umferðar, nýjum vélum, hreinna eldsneyti og bættum útblásturskerfum minnkar sót frá bílunum sjálfum einnig þótt ríkisvaldið hafi tekið þá undarlegu ákvörðun með hækkun á bensínsköttum árið 2009 að beina fólki frekar í Dieselbíla en bensínbíla. Sem kunnugt er hafa Dieselbílar gefið frá sér meira svifryk en bensínbílar þótt báðir taki miklum framförum ár frá ári.

Bílarnir verða sömuleiðis öruggari með hverju árinu sem líður. Ekki aðeins fyrir bílstjóra og farþega heldur einnig fyrir aðra vegfarendur. Nýr öryggisbúnaður í bílunum sjálfum og á ekki síður á vegunum mun vonandi tryggja að alvarlegustu slysunum fækki áfram líkt og undanfarna áratugi. Á árunum 1975 – 1984 létust 238 í umferðarslysum á Íslandi. Á árunum 2005 – 2014 lést 131. Þrátt fyrir stóraukna umferð. Mikilvægur þáttur í auknu öryggi er að vegirnir beri hæglega þá umferð sem um þá fer og gangandi og hjólandi geti farið á öruggan hátt yfir eða undir vegina. Þess vegna er undarlegt að ekki sé gert ráð fyrir nýjum mislægum gatnamótum á Miklubraut í þeim samgönguáætlunum sem kynntar voru í vikunni. Það á sérstaklega við um hættulegustu gatnamót landsins á mótum Miklubrautar við Kringlumýrarbraut og Grensásveg. Þar mætti koma í veg fyrir fjölda slysa með því að leyfa umferð, bæði gangandi, hjólandi og akandi, að fljóta hindrunarlaust áfram í mislægum gatnamótum. Að því ógleymdu að spara öllum tíma og draga úr útblæstri frá bílum í lausagangi. Reynslan af mislægum gatnamótum á Miklubraut við Skeiðarvog og Reykjanesbraut bendir til að slysum fækki um 90% þegar mót eru gerð mislæg. Hvernig í ósköpunum geta borgarfulltrúar meirihlutans ekki haft áhuga á aðgerðum sem fækka slysum um 90%?

Þá má ekki heldur gleyma því að ný fjarskiptatækni hefur sömuleiðis gert vistina í bílnum, jafnvel í umferðateppum, bærilegri en áður þótt auðvitað myndu flestir kjósa að geta rennt viðstöðulítið heim í faðm fjölskyldunnar að vinnudegi loknum. Bílstjórar hafa nú aðgang að öllu heimsins hlaðvarpi, útvarpi og öðrum fróðleik. Afþreyingin fyrir farþega er nánast orðin sú sama og heima í stofu.

Þessi nýja tækni hefur sömuleiðis gert hefur mönnum mögulegt að sinna óteljandi erindum úr lófanum í stað þess að fara á staðinn. Hún hefur sparað margfalt fleiri bílferðir en allir samanlagðir tilburðir stjórnvalda til að þvinga fólk úr bílunum og „temja“ það til nýs lífsstíls. Þessi þróun mun vafalítið halda áfram og sífellt fleiri erindum verður hægt að sinna án þess að fara af stað.

Að öllu þessu samanlögðu má hiklaust segja að það hafi aldrei verið minni ástæða til að leggja fæð á einkabílinn. Hann hefur aldrei verið betri en einmitt nú."

Þetta er einmitt sannleikurinn um mannlífið. Það gengur út á að eiga bíl og hafa frelsi til ferðalaga. Allt Borgarlínubullið er útópía sem á ekkert erindi til nútímamannsins. Hann hefur valið sér lífsstílinn sem er hvorki að labba né hjóla heldur keyra.

Óðurinn til einkabílsins er verðskuldaður sú dásemd sem hann er fyrir nútímamamninn.

 

 

 

Sanngirnisbætur

eru boðaðar af forsætisráðherra  að verði greiddar út til þeirra sem sýknaðir voru í Guðmundar og Geirfinnsmálum.

Hvort sem sýknan var vegna skorts á sönnunum um aðild að mannshvörfunum eða vegna vegna sannana á því að þeir hefðu hvergi nálægt komið?

Eftir stendur að mennirnir  Guðmundur og Geirfinnur hurfu sporlaust án þess að nein skýring hafi fengist.Þeir liggja óbættir há garði og þjáningar þeirra ástvina virðast ekki mikils metnar í þessu sambandi. Mörgum finnst þetta fólk hafa gleymst.

En hefur hegðun einstakra manna á þeim árum sem liðið hafa frá mannshvörfunum engin áhrif á sanngirnina sem nú er boðuð? Eða verður hún metin til málsástæðna?

Hljóða sanngirnisbætur hugsanlega upp á sanngirni á allar málshliðar?

   

Jón Gunnarsson

ritari Sjálfstæðisflokksins var á fundi með flokksmönnum í Kópavogi nú rétt áðan.

Hann hvatti men til að lesa stjórnmálaályktun Flokkráðsfundar flokksins þar sem fram kæmi hvað áunnist hefði fyrir aðild flokksins að ríkisstjórnum síðan 2013.

Nú væri bankakerfið skroppið niður í brotabrot af fyrri stöðu en staða Seðlabankans væri gerbreytt. Fyrir hrun var gjaldeyrisvarasjóðurinn kannski einhverjir tugir milljarða og talað var um þá að að taka hundraðmilljarðs lán til að styrkja hann. Nú væri forðinn 850 milljarðar og skuldir ríkisins hefðu lækkað um 35 milljarða. Skattar hefðu lækkað stórlega og tryggingagjaldið væri 18 milljörðum lægra núna en það sem var.

Það væri of lítið talað um þennan árangur sem skilaði sér beint í kaupmáttaraukningu fólksins.

Jón minnti fundarmenn á að þingmenn flokksins væru aðeins 16 af 63 og við værum í ríkisstjórnarsamstarfi við 2 aðra flokka.Okkur væru því takmörk sett.

Þrátt fyrir það hefði okkur tekist að fá í gegn ýmislegt af okkar stefnumálum, hamlað gegn skattahækkunum sem hefðu annars orðið og fleira í þeim dúr.

Jón minnti á að Bjarni Benediktsson hefði ítrekað reynt að fá menn til að  leggja Bankasýslu Ríkisins niður en aðrir flokkar hefðu hindrað það. Afleiðingin væri sú að útþensla eins og bygging nýrra höfuðstöðva Landsbankans væri stjórnlaus vegna armslengdar bankans við framkvæmdavaldið sem Bankasýslan orsakaði.

Jón sagði að nú væri loks kominn flötur á að stöðva fjandskap Borgarstjórnar Reykjavíkur gegn einkabílnum og að bygging  mislægra gatnamóta við Bústaðaveg væru í augsýn.En meira þyrfti  auðvitað til.

Jón lagði áherslu á þýðingu þess að flokksmenn sneru bökum saman við úrlausn mála. Orkupakkinn hefði reynst flokknum erfiður en stefna flokksins væri sú að ganga ekki í ESB  né afsala yfirráðum yfir orkuauðlindum landsins.

Hann sagði að Þórdís Kolbrún  væri búin að undirbúa orkustefnu fyrir Ísland sem skort hefði. Sjálfur teldi hann tímabært að ráðast í Hvammsvirkjun í Þjórsá sem væri tilbúin til  útboðs.

Fjörugar umræður urðu á fundinum sem var fjölsóttur að venju. Jón Gunnarsson flutti enda sitt mál af mikilli festu og þekkingu við góðar undirtektir viðstaddra.