Þrumufundur með Davíð

í Kópavogi í kvöld.

Á annað hundrað vinir Davíðs mættu í Glersalinn til að stilla saman strengi með honum. 

Davíð og Ástríður tóku á móti fólkinu og léku á als oddi. Davíð tók svo til máls og fór á kostum eins og honum er lagið. Hann fagnaði Katli Larsen sérstaklega en þeir drýgðu tekjur sínar ungir menn með því að leika jólasveina á skemmtunum í fjögur ár. Þá hætti Ketill.

Davíð rifjaði þetta upp og bætti við að nú væru akkúrat einn og átta í framboði til Forseta eins og Jólasveinarnir hefðu verið talsins í þá daga. Kosningabaráttan væri þó harla sérkennileg á stundum. Til dæmis hefði Ástþór Magnússon gaukað að sér blaði á einum fundinum þar sem stóð á aðeins þetta:

"Þú ert búinn að drepa þrjár og hálfa milljón manna"

Davíð sagðist hafa orðið klumsa fyrst en náð að segja að þetta væri bara töluvert. Á seinni stigi fundarins var Ástþór hinsvegar búinn að lækka þessa tölu í eina og hálfa milljón og sagði Davíð sig hafa orðið feginn svona stórum afslætti  svo snemma.

Davíð sagðist vera búinn að fara víða og væri sér vel tekið allsstaðar. Hann fyndi fyrir vaxandi stuðningi eftir að hafa rætt málin og margir  kæmu til hans og segðust vera snúnir á það band að kjósa hann. Skoðanakannanir væru margar og misvísandi.En um reynslu hans í þjóðmálum efast enginn.

Nokkrir báðu um orðið til að lýsa skoðunum sínum og rifja upp söguna. Jón Kristinn hvatti menn til að hringja í alla vini sína og færa Davíð í tal. Menn þyrftu kannski eitthvað örlítið í viðbót við það sem þeir hefðu  nú til að stíga skrefið til fulls.

Óskar Bergsson fyrrum Borgarfulltrúi Framsóknar í Reykjavík minnti Davíð á að þeir Framsóknarmenn fengju ávallt mun meira í kosningum en í skoðanakönnunum. Hann sagðist sannfærður um að Davíð ætti mikið inni hjá hinum þögla meirihluta. Hann óskaði Davíð allra heilla í kosningunni.

Ármann Kr. Ólafsson bæjarstjóri tók í sama streng og svo gerði einnig Jón Gunnarsson þingmaður. Jón taldi að reynsluleysi þingmanna væri vandamál í stjórnun landsins um þessar mundir. Mikil endurnýjun þingliðs hefði orðið of snöggt og gyldu menn þess of nú. Einmitt þá væri nauðsyn á að þjóðin gæti leitað í reynslu manns eins og Davíð Oddsson væri.

Fundinum lauk með því að menn stóðu á fætur og árnuðu Davíð og konu hans Ástríði allra heilla í baráttunni með dynjandi lófataki sem seint ætlaði að hætta.

Ekki er að efa að fylgi Davíðs í þessum kosningum stendur föstum fótum í Kópavogi og ekki hefur það minnkað við þennan þrumufund í kvöld.

 

Jón Þorláksson

verkfræðingur er í mínum huga eitt af stórmennum landsins hvernig sem á er litið.

Það virðist ekki skipta máli hvað svið sá maður kom inná, yfirburða skýrleiki og skilningur einkennir allt sem maðurinn setti niður á blað. Það er unun að lesa fræðandi greinar hans um húsabyggingar og opna jafnvel augu nútímamannsins með undrun á því hversu mikið hann vissi á sinni tíð.

Líklega er það eina sem honum kann að hafa skjöplast um var tilraun hans til að skilja eðli gengis krónunnar gagnvart útlöndum sem hann setti fram í ritinu Lággengið. Hann virðist hafa mismetið kostina af hágenginu á móti samkeppnishæfni útflutningsfyrirtækjanna. En tímaröðin kann að hafa ráðið þar meira um en maður sér í fyrstu og innbyrðis sveiflur vörutegunda á alþjóðamarkaði sem hafa verið Akkilesarhæll Íslendinga lengi vel vegna einhæfni okkar, hafi haft skekkjandi áhrif á fróman tilgang hugsunarinnar.

Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins fjallar um skilgreiningu Jóns á umrótsstefnunni annarsvegar og íhaldsstefnunni hinsvegar, þar sem Jón dregur fram það sem að baki hinnar seinni býr. Jón segir íhaldsstefnuna spyrja:

" „Hvað hefir reynst vel á þessu sviði hingað til? Það, sem vel hefir reynst, viljum vér til fyrirmyndar hafa, viljum varðveita það.Vér viljum ekki breyta til, nema oss þyki sýnt, að nýjungin sé betri.

En umrótsstefnan festir augun á göllum hinnar eldri tilhögunar, sem einatt verða auðfundnir í þessum ófullkomna heimi, og segir: Burt með það gamla og gallaða, vér viljum reyna eitthvað nýtt.

Sá mismunur á lundarfari, sem hér er lýst, er önnur hin algengasta undirrót flokkaskiptingar í þjóðmálum, þó að slík flokkaskipting geti að vísu risið upp af ýmsum öðrum rótum.

Íhaldsmaðurinn er venjulega aðgætnari og þess vegna oft seinlátari til nýjunganna en umrótsmaðurinn. En af þessu leiðir líka einatt það, að þegar íhaldsmaðurinn eftir sína nákvæmari athugun er orðinn sannfærður um gildi og gagnsemi einhverrar nýjungar, þá fylgir hann henni fram með meiri festu en umrótsmaðurinn, sem ekki hefir gert eins miklar kröfur til sjálfs sín um rök fyrir nýbreytninni.

Þess vegna vill það einatt verða svo, að íhaldsmennirnir verða duglegri framkvæmdamenn á sviði nýjunganna en umrótsmennirnir, en upptökin að nýjungunum koma oftar frá umrótsmönnunum.“

Og Jón segir ennfremur um meginlínur í stjórnmálum á hans tíma:

" „mismunandi skoðun á afstöðu félagsheildarinnar eða ríkisvaldsins til einstaklinganna.

Önnur stefnan heldur því fram, að hver einstaklingur eigi að vera sem frjálsastur sinna athafna innan þeirra takmarka, sem lögin setja til varnaðar gegn því, að einstaklingarnir vinni hver öðrum eða félagsheildinni tjón.

Hún lítur svo á, að verkefni ríkisvaldsins sé einkanlega það að vernda heildina gegn utanaðkomandi árásum og einstaklinga hennar gegn yfirgangi lögbrjóta og misendismanna.

Þessi stefna hefir mjög oft kennt sig við frjálslyndið, og er það fremur vel valið heiti, því að frjálslyndið, þ.e. vöntun á tilhneigingu til þess að gerast forráðamaður annarra, er sjálfsagt höfuðeinkenni þess lundarfars, sem markar stefnuna.

Höfuðröksemd þessarar stefnu fyrir málstað sínum er sú, að þá muni mest ávinnast til almenningsheilla, er hver einstaklingur fær fullt frjálsræði til að nota krafta sína í viðleitninni til sjálfsbjargar öðrum að skaðlausu.

Andstæðingar þessarar stefnu eru þeir menn, sem vilja láta félagsheildina eða ríkisvaldið setja sem fyllstar reglur um starfsemi einstaklinganna, banna margt, leyfa fátt og skipulagsbinda allt. Þeir festa sjónir á því, að þar sem einstaklingsfrelsið er ríkjandi, þar fara mörg átökin til ónýtis, af því að þeim er klaufalega beitt. Þeir halda sig geta beint átökum einstaklinganna í rétta átt með því að gefa nógu ýtarleg lagaboð og reglur um starfsemi þeirra, en gæta miður að hinu, að um leið og einstaklingurinn er sviptur frelsinu, þá er venjulega þar með kæfð löngun hans til að beita kröftunum, og frost kyrrstöðunnar færist fyrir þjóðlífið.

Þeir festa líka stundum sjónir á því, að frelsið skapar mönnum misjöfn kjör, dugnaðarmaðurinn nær í meira af sólskini tilverunnar handa sér og sínum en meðalmaðurinn, og vilja þá jafna þetta með því að hengja á dugnaðarmanninn hnyðjur eða hneppa framtakssemi hans í viðjar einhvers skipulags, gleymandi því, að skuggarnir á tilveru meðalmannsins verða að minnsta kosti ekki bjartari fyrir því, þó að sólskinsblettunum sé burtu rýmt úr þjóðfélaginu.“

Vinstri menn í þjóðfélagi okkar hafa aldrei getað náð sér út úr þeirri staðreynd að þeir urðu rökþrota í þessum deilum við Jón Þorláksson. Allt frá Háskólasamfélaginu með Kúbu-Gylfa, Stefán Ólafsson og Baldur Þórhallsson  innanborðs niður til díalektískra spekinga á borð við Kristinn E. Andrésson, Einar Olgeirsson og Svavar Gestsson og seinni tíma komma og krateríis Jóns Baldvins tímans, eru svörin mest slagorð og upphróp um einhverja nýfrjálshyggju sem er þeirra eigin uppfinning í heimi trölla og forynja þar sem aldrei skín sól.

Þrátt fyrir lúsaleit gat bloggari ekki séð nein sérstök fingraför á þessu Reykjavíkurbréfi. Það er gaman að vita að Moggi ræður yfir skríbentum sem geta skrifað vitræn Reykjavíkurbréf þótt einn þeirra sé upptekinn við annað sem stendur.

Þetta Reykjavíkurbréf var þörf upprifjun á því hvernig starfsamir vitmenn geta haft áhrif á þankagang heillar þjóðar til lengri tíma.

Jón Þorláksson var þeirrar gerðar. 

Jón Valur

Jensson skrifar eftirfarandi:

"Jensson varð vitni að atviki í gær. Jón segir svo frá:

"Frægt varð þegar Jóhanna Sigurðardóttir flutti Hrafnseyri í Dýrafjörð í 17. júní-ræðu.

Nú hefur Sóley Tómasdóttir sýnt ekki síðri frumleika með því að gera Jón Sigurðsson að 18. aldar manni, í hátíðarræðu við grafreit hans í gær. Og hún gerði það sem meira er: kunngjörði áheyrendum að Jón hafi vísast verið á bandi vinstri flokkanna um innflytjendastefnu þeirra: að hann hafi viljað "leyfa öllum að njóta alls þess góða sem samfélag okkar hefur að bjóða," sem sé haft allt aðra stefnu en Danir hafa núna.

––Það er ekki lítils virði að eiga konu með slíka skyggnigáfu við stjórnvölinn í borgarstjórn og fá að njóta hennar yfirburðaþekkingar og beina sambands við "18. aldar manninn" við ákvarðanir um stefnuna fram á veg!

––Ég var sjálfur viðstaddur þennan stefnumarkandi ræðuflutning hennar, og meðal þeirra sem heyrðu þetta þar voru þekktur rithöfundur og fræðimaður mikill við Árnastofnun, og þótti þeim mikið til um þessi tíðindi af "18. aldar manninum", a.m.k. varð ekki annað séð en að bros léki um varir þeirra, þegar um var rætt."

Og enn sorglegra er hvernig rétthugsun þessa fólks, sem Sóley þessi stendur fyrir, er búin að hafa af þjóðinni þann rétt að safnast saman á hátíðarstund á Austurvelli. Það verður að meina fólki aðgang að sini eigin þjóðhátíð vegna skrílsláta skipulagðra hópa.

Austurvöllur er tómur meðan athöfnin fer fram. Af hverju er ekki hægt að handtaka þá seku frekar og fjarlægja með valdi?

Svo skora ég á fólk að skrifa undir áskorun til Forseta Íslands um að visa Útlendingalögunum til þjóðaratkvæðis.Jón Valur er með tengil á síðunni www.jvj.blog.is þar sem fólk getur skráð sig og greitt atkvæði.

Þarft framtak Jón Valur Jensson.

Engar moskur

eiga að rísa á Íslandi fremur en að höfuðstöðvar Hells Angels séu velkomnar til Íslands.

Moskur byggðar fyrir Saudíska peninga eða annað illa fengið fé eiga hér ekkert erindi. Af Islam stafar hætta, sama hvað menn kalla afbrigðin. A múslímum stafar hætta fyrir þjóðina því þeir fjölga sér miklu hraðar en innfæddir. Þeir tala framandi mál og við höfum ekki hugmynd um hvað þeir eru að plotta. Við vitum um að margir siðir þeirra er ósamrýmanlegir við okkar gildi. Við getum umliðið þá á þann hátt sem Ljósvetningagoðinn mælti fyrir um.

Verðum við að taka á móti flóttamönnum eigum við að taka aðeins hvíta kristna hingað og helst menntað fólk. Engir hælisleitendur eiga að fá aðgang hér eftir eigin vali.

Þetta er mín skoðun og við hana stend ég og mér er sama hvað þið kallið mig fyrir.

Engar opinberar moskur á Íslandi.

 

Eitthvað annað?

er það sem manni heyrist oft að lýsi pólitískri afstöðu fólks. Það sé búið að fá nóg af sama grautnum í sömu skálinni. Samt er það ekki alltaf tilbúið að nefna úr hverju þessi grautur sé búinn til.

Hugsanlega á fólkið við að stjórnmálaflokkar séu allir að boða svipaðar lausnir. Þeir lofi allir að bæta kjör eldri borgara af því að þeir eigi slíkt skilið. Svo líða kosningar fram hjá og ekkert gerist eða bara versnar. Svo halda margir að hægt sé að afnema verðtryggingu og auka útlán til húsnæðiskaupa. Hver skyldi afstaða manna til jafnræðisreglunnar verða eftir að nýju lánin verða tekin upp?

Það virðist vera útbreidd skoðun að ekkert skipti máli í lífi einstaklingsins nema aðgengi hans að lánsfé. Það er eiginlega aldrei minnst á möguleika mannsins til að leggja fyrir. Hver sé munur á krónu sem maður á eða þeirri sem annar á og maður þráir svona heitt að fá lánaða? Ég heyri færra sagt um hvernig hægt sé að varðveita sparifé og lausa aura fyrir verðbólgu? Verðbólguskot eru ekki sama og verðbólga þegar verið er að semja um kaup og kjör heldur eitthvað annað.

Enda er peningalegur sparnaður yfirleitt hvergi til umræðu í heiminum. Allir prentaðir peningar verða minna virði á morgun en þeir eru í dag. Aðeins föst verðmæti virðast geta breytt verðgildi sínu eftir markaði. Fasteignir, hlutbréf,eiturlyf og þess háttar. Svo hvað er til ráða?

Ekkert nema reyna að krafsa til sín eftir bestu getu. Fara í stjórnmál  til þess að komast í aðstöðu til að skattleggja náungann og eyða því fyrir hann í manngæsku. Það eru mjög fáir stjórnmálamenn sem vilja í raun takmarka opinber útgjöld og fara vel með. Það virðist engu skipta í Forsetakosningunum til dæmis, að einn frambjóðandi segist ekkert taka fyrir það að vera Forseti. Miklu fremur túlka menn þetta svo að hann ætli þá ekkert að gera heldur.

Það er töluð síbylja um á Ísland sé ónýtt land, stjórnarskráin ónýt, krónan ónýt, landbúnaðurinn verri en ónýtur, allt sé í rauninni handónýtt nema kvótakerfið því það sé einokun náttúruauðlinda. Það verði að stýra aðgengi vandlega að takmörkuðum auðlindum eins og orkuvinnslu. Sama hvort eru fallvötn eða beislun vindorku,. Þetta er svo vandasamt að það er eiginlega ekkert hægt að gera. Svo kemur 17.júní  og þá allt í einu er Ísland besta land í heimi sem allir vilji eignast. Og þá sé um að gera að gefa það til að sýna hvað við erum góðir Íslendingar.

Nú rísa óðfluga upp nýir stjórnmálaflokkar, þjóðfylkingar, Viðreisn, Endurreisn og Píratar. Þeir síðastnefndu eru heiðarlegir í því að þeir krefjast 100 milljarða aukningar á samneyslu þjóðarinnar. Tveir flokkar ætla að ganga í Evrópusambandið fái þeir tækifæri til en afsaka sig með að tækifærin séu nánast engin, það verði að sæta lagi.Þjóðfylkingar vilja varðveita landið og kynstofninn með takmörkun á aðstreymi múslíma.Fylgi við slíkar tillögur eru miklu almennari en nokkrir stjórnmálamenn þora að ræða upphátt. Þó munu þeir verða að búast við því að til dæmis að Landsfundi Sjálfstæðisflokksins verði ekki hægt að stýra með þeim hætti sem flokksforystan gerði á síðasta Landsfundi þegar umræðan um flóttamenn var kveðin niður með samanteknum ráðum.

En það er samt þessi krafa um eitthvað annað sem heldur fyrir stjórnmálamönnum vöku.Hvort það eitthvað verður betra eða verra á eftir að koma í ljós.

 

Hlustið á Trump

tala um innflytjendamálin í Bandaríkjunum. Hvað hann ætlar að gera?

https://www.youtube.com/watch?v=FFIVXkJWzfA

 

Já og komið þið nú bara þið sem allt vitið.

Ég hlustaði á Trump.

Hvað er að?

í Bandaríkjunum þegar svona maður eins og Omar stenst bakgrunnsrannsókn til að kaupa svona vopnabúr?

Sjálfsagt verða einhverjir til þess að krefjast byssusölubanns hérlendis. Hvert hefur fíkniefnabannið leitt okkur? Eða gamla áfengisbannið? Í Canada eru til fleiri byssur meðal almennings en í Bandaríkjunum. Hérlendis er til fullt af byssum af ýmsum gerðum. Hjá okkur og í Canada virðast bakgrunnsrannsóknin og kröfurnar vera í betra lagi. En það kemur fleira til en byssufjöldi og gerðir svo sem almenn siðmenning, menntun og menningarstig. Glæpatíðni í Canada er með öðrum hætti en í Bandaríkjunum.

Trúarkerfi sem beinlínis boða stríð gegn öðru fólki eiga ekki að fá að vera óáreitt. Alveg sama þó ákvæðin séu óvirk meðan þeim er ekki afneitað. Bakgrunnsrannsókn vegna byssukaupa hjá iðkendum slíkra trúarbragða hlýtur að verða strangari en hjá kristnum til dæmis.

Fólk er ekki jafnt án tillits til trúarbragða eða uppruna.Vestrænum ríkjum ber að fylgjast með því hvað er prédikað í moskunum sem þar eru. Það er sannað að illir múllar fara um og safna saman ungu fólki til vígaferla. Verður ekki að gera slíka prédikara landræka samstundis? Hvað á að gera við heimkomna vígamenn?

Líklegt er að harkan á eftir að vaxa. Dauðarefsingum mun fremur fjölga en hitt með áframhaldi hryðjuverka. Því miður.

Það er nefnilega margt að.

Voru við ekki líka heppnir?

í þessum leik í gær?

Ég þoldi nú ekki að horfa samfleytt á þetta. Mér leist fljótlega bara ekkert á hvað Portúgalirnir eru rosalega góðir. Þvílíkur samleikur og nákvæmni. Mér leist á tíma ekkert annað en í boði annað en að tapa svona 4:0, svo pressuðu Galarnir. En þeir vörðust strákarnir okkar og markmaðurinn maður, þvílíkur snillingur.

En ég held að við höfum verið líka heppnir. 

Er að marka kannanir?

um fylgi Forsetaefnanna? Sérstaklega þegar maður fréttir það að við sem erum eldri en 67 ára erum aldrei spurð álits. Við erum álitin þvílík fífl að það taki því ekki að spyrja okkur.

Þegar 25 % svara ekki og grái herinn er ekki spurður þá gæti staðan breyst snögglega.

Er eitthvað að marka þessar stöðugu skoðanakannanir yfirleitt? Samsetningin verður gríðarlega mikið öðruvísi eftir því hverjir eru spurðir. Gamlir eru ennþá til þó vitlausir séu taldir.

Ég held að fylkingar eigi eftir að síga saman talsvert mikið. Ég held að könnunum sé reynt að stýra að einhverju leyti frá áróðursfólki sem skekkir þetta enn.

"Blessaður, þetta fer einhvernveginn" sagði vinur minn í gamla daga og hafði rétt fyrir sér. Það hefur engan tilgang að vera að æsa sig þetta. Og það er ekki endilega að marka þessar sífelldu kannanir.

Í dag er hamingjudagur

hjá mér sem gömlum afa uppi á Íslandi og auðvitað henni ömmu Steinu líka. Ekki bara af því að nú skín sól á Suðurland sem sjaldan fyrr. Fleira kemur til. 

Til okkar hringdi sonardóttir okkar hún Sigríður Steinunn Jónsdóttir frá Danmörku.Hún var að klára að verja lokaverkefnið sitt  í iðnaðarverkfræði og hlaut hæstu einkunn fyrir verksmiðjuna sína, tólf =12. Ekkert minna.

Aðeins 24 ára gömul síðan í febrúar. Orðin áður BS verkfræðingur frá H.R.  með kærasta og allt það. Hún hefur sýnt einstaka námshæfileika og óhemju dugnað alla tíð. Unnið hálfa og heila vinnu með náminu öllu.

Þetta unga fólk er svo duglegt nú til dags, að þegar ég hugsa til eigin námsferils þar sem frístundirnar frá skólanum fóru gjarnan í leiki og slark og útkomurnar voru bara í meðallagi þegar best lét, þá skammast ég mín dálítið að hafa ekki gert betur.  Stærðfræðin er henni Siggu Steinu til dæmis sem opin bók en var yfirleitt basl hjá mér.Og þannig má áfram telja.

Það er gaman þegar yfirburða námsmenn hafa skapgerð sem dugar til að nýta gáfurnar. Svo margt getur bilað hjá ungu fólki sem enginn fær ráðið við. Allt of mörg dæmi hefur maður séð um það á langri ævi. Íslendingar þurfa að hlúa að menntun síns fólks, bæði til munns og handa,  í stað þess að leggja svona mikla rækt við þetta niðuráviðsnobberí  eins og hann Einar heitinn Magg rektor inn í MR orðaði það eitt sinn við mig í samtali.

Svo er hún Sigga Steina heilbrigð og lífsglöð ung kona og ráðagóð. Hún var fljót að koma auga á að það var hægt að geyma matvæli úti í kuldanum í póstkassanum heldur en að kaupa rafmagn á ísskáp. Það eru lausnirnar sem eru aðalsmerki góðra verkfræðinga. Ég er sannfærður um að hennar bíður björt framtíð á hverju því sviði sem hún beitir sér að. 

Við amman og afinn sendum henni og hennar nánustu okkar bestu heillaóskir í tilefni dagsins. AARRRRGH! við erum svo gargandi montin af henni Siggu Steinu!

Þetta er sannarlega hamingjudagur í okkar litla heimi.

Orrustan um Ísland

stendur yfir að mati Halls Hallssonar sagnfræðings og blaðamanns. Eða svo skildi ég viðræður þeirra Péturs Gunnlaugssonar og hans á Útvarpi Sögu.

Hallur telur hrægammasjóðina sem urðu illa úti af höndum Davíðs Oddssonar, Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar  nú leggjast á árar gegn þessum mönnum og spara til hvorki fé né fyrirhöfn. Þeir eru búnir að koma sér upp sjónvarpsstöð sem gengur þeirra erinda og Evrópusambandsins leynt og ljóst og nefnist Hringbraut. Þó ég heyrði ekki allan þáttinn heyrði ég þá ekki nefna Fréttablaðið og 365 sem ég hef nú tekið sem aðal baráttutæki kratanna sem berjast fyrir niðurlagningu íslensks fullveldis.

Hallur fór vel í gegn um í hverju baráttan væri fólgin. Hún byrjaði á þeirri þjóðlygi að menn vildi ekki ganga beint í Evrópusambandið heldur klára samningaviðræðurnar við ESB. Sem löngu er vitað að eru ekki samningaviðræður í neinum skilningi heldur aðildarviðræður sem ríki fara í gegn um til þess að upplýsa hversu hratt þau geti aðlagað sig "aquis", eða því sem taka beri upp og er meðal annars stjórnarskrá Evrópusambandsins sjálfs. Engin leið er að semja sig frá þessum grundvallaratriðum heldur er hægt að biðja um tímafrest til að ljúka málinu.

Flestir hafa heyrt Evrópusinnana fara með þessa lygi oftar en einu sinni. Sem stendur  er staðan sú að Íslendingar eru almennt upplýstir um stöðuna í ESB og hverslags erfiðleika ríkin þar innan hafa gegnið í gegn um.Ungt fólk fær ekki vinnu í þessum löndum, gamalt fólk er á vergangi, hagvöxtur er enginn, auðlindir illa farnar en það eina sem vex hröðum skrefum er skrifræðið, innflutningur flóttamanna  og opinberar álögur.

Það er í samræmi við þetta sem Píratar boða nú að þeir muni taka 100 milljarðar til viðbótar af ónýttum skattstofnum íslenskrar þjóðar og leggja í samneysluna.Hækka hana úr 700 milljörðum í 800. En Píratar eru líklega alveg tilbúnir að ganga í ESB og semja um það við aðra flokka um það eins og Birgitta Jónsdóttir hefur talað, skyldi hún þá vera kapteinninn.

Það er vitað segir Hallur, að yfirráðin yfir sjávarauðlindinni munu flytjast til Brussel eins og gerðist á Englandi. En þar er blómlegur breskur sjávarútvegur horfinn og heyrir sögunni til. Nákvæmlega sama mun gerast hér ef fullveldissölumenn fá hér völdin.

Og Hallur heldur áfram. Íslenska þjóðin verður aldrei spurð um hvort hún vilji fara þangað inn. Þegar nægt fylgi hefur myndast á Alþingi fyrir inngöngu verður hún einfaldlega sett í lög og send Forsetanum til undirritunar. Og þá skiptir máli að hæfilegur Forseti sitji á Bessastöðum.

Þegar ég hlustaði á Hall lýsa þessu þá breyttist afstaða mín til frambjóðandans Guðna Th.Jóhannesson sem er svo gott sem búinn að vinna. Þessi glæsilegi maður hefur í besta falli gefið svo loðnar yfirlýsingar um afstöðu sína til ESB að ég hef ekki verið í vafa í mínu sinni að hann er Evrópusinni meiri heldur en minni. Ég spurði mig þarna, treystirðu þessum manni til að standa vörð um fullveldi Íslands við slíkar aðstæður þó flottur sé að öllu öðri leyti? 

Svar mitt er NEI. Ég mun aldrei kjósa neinn sem ég er ekki hundrað prósent viss um að vill Íslandi allt, vill frjálst og fullvalda Ísland og frjálsa þjóð í eigin landi sinna auðlinda.

Ég kýs því ekki Guðna Th.þar sem ég er þeirrar skoðunar að ég geti ekki treyst heillyndi hans þegar kemur að þessu grundvallar máli íslenskrar þjóðar.

Orrustan um Ísland stendur sem hæst og hart er sótt fram af voldugum andstæðingum segir Hallur Hallson.Ég trúi Halli betur en gömlum eða nýjum krötum, hvað sem flokkarnir eiga að heita fallegum nöfnum hér eftir.

Kratarnir eru enn sem fyrr að reyna að læða Evrópusambandshelsinu um hálsinn á íslensku þjóðinni með klækjum og falsi og mæla til þess fagurt þótt flátt hyggi. Sama hygg ég að sé uppi með Viðreisn. Úlfshárin hafa bara verið dregin inn tímabundið.

Látum ekki blekkjast þegar Váfuglinn flýgur um þjóðfélagið í orrustunni um Ísland.

 

 

Framboðsbullið

ríður húsum í íslensku þjóðlífi. 

Það er eins og hálf þjóðin hafi ekkert að kjósa um. Það vanti einhver ný framboð, nýjar hugmyndir um einhver bein lýðræði, nýjar stjórnarskrár, nýtt fólk með nýja sýnir. Og ef ekki er til fleira nýtt fólk þá þarf bara gamalt fólk með nýjar sýnir á sjálft sig.

Fremstir í þessum flokki fara Pétur Gunnlaugsson á Sögu, Þorvaldur Gylfason prófessor, Katrín Jakobsdóttir í VG, Egill Helgason og 101 liðið, Benedikt Jóhannesson í Viðreisn og svo þessi nafnlausi grúi sem er var í Samfylkingunni sálugu og enginn veit hvert ætlar að fara. Allt þetta fólk sem á það sameiginlegt að vera óhamingjusamt vegna einhvers Weltschmerz sem það getur samt illa útskýrt. Þetta fólk er ekki að meta lága verðbólgu og aukinn kaupmátt ár eftir ár vegna þess að verðtryggingin hefur ekki verið afnumin. Þó að hún sé núll þegar engin verðbólga er.

Nú á að kjósa um eitthvað sem maður hélt að skipti máli. Það eru almenn lífskjör sem felast í framangreindum ástæðum sem snúa að eigin búk. NÚNA en ekki einhvern tímann í einhverri framtíð sem framboðsliðið hefur þessar rokna áhyggjur af. Dagblöðin stúrfull af atvinnuauglýsingum. 

Hvað með alþýðu manna? Er hún óánægð með batnandi kjör af því að það eru einhverjir framsóknarmenn og íhaldskurfar í ráðherrastólum augnabliksins en ekki þessir gáfuðu vinstri menn sem hér eru nýfarnir frá með skömm? Því sé um að gera að fá eitthvað nýtt eins og beint lýðræði og nýja stjórnarskrá. Hópur manna, álíka stór og síðast myndaði Bjarta Framtíð á að geta safnað undirskriftum til að hafa þjóðaratkvæðagreiðslur um allt mögulegt. Beint lýðræði heitir þetta.

Trúir því einhver að þetta muni bæta ástandið í þjóðfélaginu, útrýma okurvöxtunum, fá réttlæti í kvótamálinu og verðtryggingunni?

Þetta fólk fær nóg að kjósa um í haust fyrst góðærið á Íslandi um þessar mundir skiptir engu máli í pólitík heldur framboð og meiri framboð. 

Framboðsbull.