Einföldun á virðisaukaskatti

segja þeir á Alþingi að felist í að hækka 7 % þrepið í 12 % eða 11 % þegar afslátturinn til stjórnarandstöðunnar er innreiknaður. Er þetta augljós einföldun?

Mér hefði fundist það einföldun á kerfinu ef verið hefði um að fjalla að breyta öllu í eina virðisaukaskattsprósentu. Hugsanlega lægri en 24 % Það væri einföldun og hefði gert kerfið skilvikara og þéttara. An skrækirnir í stjórnarandstöðunni gera þetta erfitt. Bókin er í hættu segja þeir.Bóklæsið hverfur hjá bókaþjóðinni.Aumingja fólkið á ekki fyrir mat, bla bla bla.

Ef einhverntíman verðurlagt fram slíkt frumvarp sem öll skynsemi stendur auðvitað til, þá þarf sjálfsagt að gera mótvægisaðgerðir til að hamla gegn fyrstu áhrifum hækkunar kostnaðar  vegna matar og bókakaupa. Hækkun persónuafsláttar væri ein leið. En þá fengju feitu kettirnir líka og það eiga sumir bágt með að þola. Önnur væri hugsanlega sérstök endurgreiðsla á tekjuskatti til barnmargra og tekjulágra. Ekki flóknara reikningsdæmi en niðurfellingin. Tryggvi Þór myndi án efa geta leyst það verk með ágætum.

Kostirnir hreint kerfislega væru augljósir. Engar undanþágur, ein prósenta á allt. Engar deilur um flokkun eða innsköttun. 

Væri þetta ekki sú einföldun á virðisaukaskattkerfinu  sem vantar?

 

 

 

Lánleysi Sjálfstæðisflokksins

er eiginlega að renna manni til rifja.

Hið stórkostlega mál fyrir allan almenning, niðurfelling allra vörugjalda á áramótum, kemst bara ekki til skila til fólksins.

Stjórnarandstaðan kemst upp með að garga matarskattur, matarskattur, árás á lítilmagnann og þá sem minnst hafa. Endurtaktu lygina nógu oft og hún verður að sannleika sagði dr. Jósef. Samt er matarskattur aðeins innan við 10 % af allri virðisaukaveltunni. Það skiptir miklu meira máli að lækka efsta þrepið um 1.5 % heldur en að krukka í 7% matar-og bókaskattinn. En það áróðurstríð er tapað og búið spil að flokkurinn geti komið þessu til skila. Og Framsókn sjálfsagt líka á móti enda þekkt af góðmennsku mótsett við Store Stygge Ulv.

Þessi niðurfelling vörugjaldanna á áramótum er stórkostleg lífskjarabót fyrir okkur sem minnst mega okkar. 90 % af öllu sem við vesalingarnir þurfum að kaupa, flatskjáir, sykruð matvæli,byggingavörur, þvottavélar,bílavarahlutir bera vörugjöld og hæsta þrepið í VSK kerfinu. En bara enginn tekur eftir þessu einu sinni. Ekki getur Sjálfstæðislfokkurinn komið þessu frá sér óbrjáluðu svo að skiljist. Hinsvegar skilst það alveg að Sjálfstæðisflokkurinn er til í að hækka skatta með því að innleiða náttúrupassann. Framsókn er auðvitað stikkfrí í þessu og er helst á móti passanum. Svo til hvers er Ragnheiður Elín að þeysa um landið að tala fyrir þessu þegar Framsókn er á móti? Talar ríkisstjórnin ekki saman?

Skyldi Sjálfstæðisflokkurinn vera á móti því að hætta að blanda lífdísil að hætti kratanna í bensínið til að gera það dýrara? Frosti og Willum í Framsókn vilja það. Er Sjálfstæðisflokknum umhugað um að móðga eki ESB? Þessvegna má ekki ræða um Schengen og vegabréfaskyldu upphátt innandyra í Valhöll? Og alls ekki innflytjendastefnu.

Af hverju getur Sjálfstæðisflokkurinn ekki komið frá sér óbrengluðum áróðri?

Hvaða lánleysi er þetta?

Takmörk læknadeilunnar

birtast í grein Gunnars Heiðarssonar um vandamálið og afleiðingar þess.

Gunnar skrifar svo á sína síðu:(þessi bloggari feitletrar að sínu eðli)

"Enginn efast um allt það góða starf sem læknar landsins vinna. Þar fer oft á tíðum ósérhlíft fólk sem gerir kraftaverk upp á hvern dag. Hins vegar virðist minna fara fyrir ósérhlífninni hjá stéttarfélugum lækna, sem hafa magnað upp þvílíka óánægju þeirra að vafasamt er hvort nokkurntímann grói aftur um heilt.

Það er deginum ljósara að aldrei mun verða sátt um að læknar fái margfallt meiri launahækkanir en aðrir í landinu, þó hugsanlega væri hægt að sættast á að þeir fái eitthvað örlítið meira. En þá verða þeir líka að koma með haldbær rök fyrir slíkri hækkun. Þau rök sem oftast heyrast eru haldlítil. Að bera saman laun við sambærilegar stéttir erlendis gefur ekki læknum neitt forskot á aðrar stéttir í landinu. Ef læknar telja sig geta krafist 50% launahækkunnar með slíkum samanburði, geta allar launastéttir þessa lands gert hið sama, fyrir utan auðvitað hákarla fjármálageirans, en þeir lúta engum lögmálum eins og þjóðin veit.

Kannski orð formanns samninganefndar lækna í hádegisfréttum ruv segi meira um þessa deilu en margt annað og þann hugsanagang sem að baki liggur hjá nefndinni. Hún sagði orðrétt; "það þarf að laga kjör lækna til þess þeir vilji vinna hér á landi". Svo mörg voru þau orð! Hvað þá um þær launastéttir sem eru á svo lélegum launum að þær þurfa að lifa við kjör sem eru langt undir framfærsluviðmiðum? Þar þarf vissulega laga, ekki til að það fólk vilji vera áfram á landinu, heldur til að það geti einfaldlega lifað hér á landi!!

Sumir kalla eftir sátt um að læknar fái meira en aðrir, að gengið verði að kröfum þeirra. Þeir sem svo tala gera það annaðhvort af fullkominni vankunáttu, eða þá þeir ætla sér að nota þessa deilu til að belgja út eigið veski. Hvort heldur er, þá er slíkur talsmáti í besta falli hálfvitalegur og í versta falli mætti líkja honum við sturlun. Dettur einhverjum heilvita manni í hug að almennt launafólk, sem fékk 2,8% í launahækkun um síðustu vetrarsólstöður og hefur verið gert rækilega ljóst að ekki megi búst við miklu í næstu samningum, sætti sig við að læknar fái einhverja tugi prósenta hækkun? Að fólk sem fékk 5.000 kr launahækkun við síðustu áramót sætti sig við að launahækkun lækna verði nærri tvöföld lágmarkslaun verkamanns? Er virkilega til svo skyniskroppið fólk hér á landi að það telji þetta gerlegt?

Annars er erfitt að nefna tölur í sambandi við þessa deilu. Þeim er vandlega haldið frá almenning. Þegar fjármálaráðherra nefnir launatölur lækna, sem vissulega má telja afbragðs góð á íslenskann mælikvarða samkvæmt hans upplýsingum, er eina svar formanns samninganefndar lækna að þetta séu ekki réttar tölur. Hvers vegna opinberar hún þá ekki réttar tölur? Hræðist hún að samúð landsmanna muni eitthvað minnka við það?

Læknar eru vissulega mikilvæg stétt í landinu. En það eru líka allar stéttir, allir hafa eitthvað hlutverk í keðjunni. Enginn hlekkur er mikilvægari en annar. Það er engin þörf á læknum ef enginn skúrar gólfin á sjúkrahúsunum, eða þvær þvottinn sem til fellur. Þá væri ekki einu sinni þörf á steypukössunum sem sjúkrahúsin fylla.

Hér fyrir ofan sagði ég að hugsanlega mætti sættast á að læknar fengju einhverja örlitla aukna umbun en aðrir landsmenn, ef þeir koma fram með rök fyrir því. Þau rök þurfa að vera góð og haldbær. Hér hefur gilt ákveðin launastigi í gegnum árin, þar sem þeir ómenntuðu raðast neðst og síðan kemst fólk ofar eftir því sem menntun eykst. Enn og aftur eru hákarlar fjármálakerfisins utan jöfnunnar. Það er ekkert sem hefur breyst sem réttlætir að breyta þessari röðun, að færa suma ofar í stigann. Eina breytingin sem hefur orðið hér hin síðari ár er að gengið féll mikið í kjölfar bankahrunsins. Það gerir samanburð launa við önnur lönd óhagkvæmann. Læknar fóru ekkert verr út úr því en hver annar, hér á landi.

Læknar hafa vissulega sérstöðu. Að geta beitt lífi og limum fólk fyrir sér í kjarabaráttu er sennilega sterkast vopn sem nokkrum er fært og má með sanni segja að það jaðri við siðleysi. Þarna verð ég að fara djúpt gegn minni eigin sannfæringu, sem er að verkfallsrétturinn sé heilagur. En heilagleikinn er fljótur að hverfa þegar slíkri hörku er beytt sem samninganefnd lækna stundar. Hvað varð um hippókratesareiðinn?

Það vakna vissulega upp í kolli manns undarlegar hugsanir þegar maður sjálfur hefur ekki verkfallsrétt, þar sem það gæti skaðað eitthvað járnarusl fyrirtækja, horfir upp á lækna fara í hvert verkfallið af öðru og leika sér þannig með líf og heilsu fólks. Að líf og limir landsmanna skuli vera minna metin en járnarusl fyrirtækja!"

Er hér ekki komin störukeppni eins og var í gömlu vestra-myndunum rétt áður en byssurnar voru látnar tala. Okkar hetja stendur frammi fyrir áskorun á miðri götunni. Ef hún bliknar og lítur undan þá hefur hún tapað og liggur í rykugri götunni.Ríkisstjórnin hverfur í söguna sem sú sem beið ósigur í einvígi aldarinnar sem sú stjórn sem missti endanlega tökin á efnahagsmálunum. Ég er ekki viss um að læknar geri sér þessa stöðu ljósa.Það eru menn mað marga riffla á þökunum í kring og stundarsigur í einu einvígi getur auðveldlega snúist í höndum hins hugdjarfa.

Við verðum að hafa kjark til að taka lækna á orðinu og láta þá fara til fjarlægra fjársjóðaeyja sinna.Við getum bara ekki látið undan því þjóðfélagið er í húfi.Vex stuðningur við eflingu læknadeildarinnar í Háskólanum við þetta? Er hægt að komast af með minna menntaða lækna sem tala ensku?

Það heyrist að nauðsynlegt sé að skrúfa niður í sjálftökuliðinu sem skammtar sér ofurlaun og bónusa.Skattalegar ráðstafanir þurfi að gera til þess að alþýðu manna svíði minna hið félagslega óréttlæti sem í því birtist. Það er tiltölulega einfalt að breyta skattalögum. Vilja læknar endilega lenda í einhverjum ofursköttum á ofurlaun? Er sá möguleiki innreiknaður í kröfugerðina?

 "Það er engin þörf á læknum ef enginn skúrar gólfin á sjúkrahúsunum, eða þvær þvottinn sem til fellur. Þá væri ekki einu sinni þörf á steypukössunum sem sjúkrahúsin fylla."

Allt hefur sín takmörk. Læknadeilan líka. 

 

Lífeyrissjóðaófreskjan

sýnir klærnar og heldur áfram á þeirri braut að leggja undir sig mest allt atvinnulíf landsmanna á þurru landi.

Því er fagnað grímulaust í málgagni Samfylkingarinnar,að ífeyrissjóðir hanfi nú lagt 37 milljarða í að blása upp fasteignafélagið Reiti eftir að það félag komst í þrot eftir að það var stöðvað af Seðlabankanum við glæpsamlegar fyrirætlanir sínar um að fara í kringum gjaldeyrishöftin.

Sem sagt, því er fagnað í þessu þjóðfélagi þegar lífeyrissjóðir herða krumlur sínar um háls þjóðarinnar. Það er rekinn hér grímulaus kommúnismi í því að miðstýrð apparöt eiga allt, ráða öllu og hirða allar eignir til sín og hinnar nýju Nómenklatúru.

Þetta er raunar í stíl við það sem mannvitsbrekkan segir í leiðara málgagnsins að hér sé allt á niðurleið, enginn hagvöxtur sé mælanlegur og horaður almúginn eyði engu í verðhjöðnun og verðbólguleysi. Og erlendu bankarnir slá taktinn undir í þessum Hrunadansi íslensks samfélags. Engin gagnrýni eer uppi á þróunina, engin tilraun gerð til að greina vandann sem að baki liggur heimsendaskrifum ritstjórans, sem er nýlega sjálfur laus undan áhyggjum af eigin rekstrarfélagi.

Það ber allt að sama brunni. Lífeyrissjóðafurstarnir eru að valsa með miklu meiri peninga en þeir, hvað þá þjóðfélagið, er að ráða við. Ríkinu ber skylda til þess að taka þessa peninga úr umferð áður en þessi nýji kolkrabbi og handlangarar hans kyrkja þjóðfélagið. Ófreskjan er farin að spila með helsjúku bankakerfinu sem Steingrímur J. kom í hendur erlendra vogunarsjóða, í því að safna gjaldþrotum athafnalífsins undir verndarhatt Nómenklatúrunnar.

Fyrsta skrefið er að ríkið hætti að leggja þessum öflum til skotfæri með því að hlaða upp skattfé sínu af iðgjöldunum til lífeyrissjóðannna með degi hverjum. Aðeins 12 % af öllum launum í landinu takk fyrir!  Nomenklatúran er að spila með þúsund milljarða af framtíðarskattpeningum okkar allra. Það þarf þó aðeins lagalegt pennastrik til að ríkið verði skuldlaust og þessi brjálaða samþjöppun valds og eigna verði stöðvuð.

Lífeyrissjóðaófreskjan og Nómenklatúra hennar er orðin of þung á fóðrunum fyrir heilsu og framtíð þessarar þjóðar.

Lífseig lygin

er sú steypa, að ríkisstjórnarflokkarnir hafi lofað þjóðaratkvæðagreiðslu um áframhald viðræðnanna við Evrópusambandið!  Þórhildur Þorleifsdóttir endurtók þetta eina ferðina enn blákalt framan í þjóðina í þættinum  Hringborðinu um helgina.

Ekki veit ég hvort þýðir að endurtaka sannleikann einu sinni enn:

Landsfundur Sjálfstæðisflokksins,(sá eini aðili sem getur skuldbundið þann flokk), samþykkti að hætta viðræðum við Evrópusambandið. Þær yrðu ekki hafnar að nýju nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu.

Kommarnir halda áfram að þrástagast á útúrsnúningnum og að minnsta kosti hálf þjóðin virðist trúa þeim. Stimplar Sjálfstæðisflokkinn svikara í því að láta ekki fara fram þjóðaratkvæðagreiðslu um að hætta viðræðunum eða ekki!

Einu virðist gilda að Evrópusambandið sjálft er hætt viðræðunum við Íslendinga fyrir sitt leyti. Það það sem meira er og líklega af fenginni reynslu af Össuri. hefur Evrópusmabandið lýst því formlega yfir að það muni ekki hefja viðræður við neitt ríki héreftir sem er ekki ákveðið í að ganga inn í Sambandið.

Það skilyrði hafa Íslendingar aldrei uppfyllt. Hvorki nú né heldur á síðasta kjörtímabili. Stjórnarandstaðan og samkór kratanna heimtar þjóðaratkvæði ennþá í fúlustu alvöru og heldur því blákalt fram að formleg slit aðildarviðræðnanna nú séu svik við þjóðina. Sem er aðeins upptugga gömlu lyginnar og auðvitað orðin hlægileg núna þegar Evrópusambandið sjálft er búið að skella í lás.

Er ekki furðulegt að Össur er til dæmis ekki beðinn um það af fjölmiðlum að útskýra hvernig hann ætli að koma með viðsemjandann að borðinu í ljósi yfirlýsinga ESB, léti ríkisstjórnin undan vitleysunni?

Styrmir Gunnarsson hefði hugsanlega mátt leiðrétta leikstjórann í þættinum og Willum bera  blak af Framsókn.  En þeir sáu hugsanlega að það þýðir ekki að munnhöggvast við flón. Fólk gæti hætt að sjá muninn eins og Murphy segir.

Makalaust hvað þessi lygi er samt lífseig enn í árslok 2014.

Spítalamálin

eru Sigurði Oddssyni verkfræðingi hugstæð og hefur hann margt skynsamlegt sagt þar um. Í dag skrifar hann í Fréttó. Þar sem helst enginn les það blað þá er rétt að taka hér undir. Sigurður skrifar:(bloggari feitletrar)

" Í febrúar 2009 skrifaði ég í Mbl. "Landspítala skal byggja í Fossvogi". Áður hafði ég fylgst með skrifum Ólafs Arnars Arnarsonar læknis í Mbl. og vitnaði í grein hans.

 Pólitísk pattstaða gæti verið ástæða þess að röksemdir Fossvoginum í hag eru ekki virtar viðlits:

 Fyrri stjórn gat látið grafa grunn samtímis teiknun hússins og í leiðinni bjargað nokkrum verktökum frá að missa tæki sín úr landi. Í staðinn leyfðu þau fjármálafyrirtækjum, eins og t.d. Lýsingu, að virða niður atvinnutæki og selja í útlöndum á mikið hærra verði.

 Eftir sitja verktakar bundnir á skuldaklafa Lýsingar. Nú lekur gjaldeyririnn til baka í skjóli Fjármálaeftirlits og það með 20% gengisálagi Seðlabanka (SB). Allt með leynd. SB virkar sem opinber peningaþvottastöð. Ránsfengurinn er svo í samkeppni við fyrirtæki í landinu og uppboðsfasteignir keyptar af bönkum.

 Hvernig geta flokkarnir, sem bera ábyrgð á þessu, tekið vinkilbeygju í Fossvoginn núna?

 Núverandi stjórn gerði ekkert í að leiðrétta villu fyrri stjórnar í spítalamálum. Heilbrigðisráðherra telur sig líklega bundinn af samþykktum fyrri stjórna og þorir ekki að rugga bátnum. Framsókn hefur tekið umdeildar ákvarðanir, sem kostað hafa mikið fé. Þeir gætu sótt fé upp í byggingakostnaðinn í Fossvog með byggingu þar. Kannski óttast þeir að fara inn á svið samstarfsflokksins eða telja sig stikkfrí, þar sem þeir eru ekki með ráðuneytið.

 Helsta vonin er að Frosti taki af skarið.

 Besti flokkurinn vill byggja spítala við Hringbraut fyrir skuldaleiðréttinguna og sést yfir að bygging í Fossvogi er ódýrari, sem nemur leiðréttingunni. 

Lítil von er að eitthvað af viti komi frá þeim sem vilja eyðileggja góðan flugvöll og byggja nýjan, sem þeir vita hvorki hvar eigi að vera né hvað kostar. 

Verðugt verkefni væri að fara yfir, hversu faglega var staðið að ákvörðun um staðsetningu við Hringbraut. Hvenær var ákvörðunin tekin? Hvernig var gatnakerfi og umferð þá? Síðast en ekki síst, hverjir komu að ákvörðuninni? Hvaða menntun og reynslu höfðu þeir hinir sömu af skipulags- og byggingamálum?

 Ég er nokkuð viss um að útkoman yrði sú að það borgi sig að byrja strax í Fossvogi í stað þess að setja X milljarða á ári í byggingu sjúkrahúss við Hringbraut í Y mörg ár (X,Y=?). Hvernig verða kröfurnar uppfylltar, þegar byggingu er lokið? Er ekki bara verið að flytja Borgarspítalann í Landspítalann við Hringbraut, þar sem ekki er pláss fyrir hann?

 Forsætisráðherra biðlar nú til aðila atvinnulífsins og vill þjóðarsátt um laun lækna. Geta þessir aðilar, sem sömdu um 3% hækkun lægstu launa, farið fram á það við sína umbjóðendur? Þeir lofuðu að aðrir skyldu ekki fá meira. Síðan hefur verið stöðugt launaskrið. Meiri hækkun til lækna kæmi fljótlega fram hjá opinberum starfsmönnum og svo upp allan launastigann. Hér er því líka pattstaða.

 

Vænlegra væri að bjóða fyrir þjóðarsátt hækkun skattleysismarka í t.d. 390.000 kr. Þá fengju þeir með lægri launin hlutfallslega meiri hækkun en t.d. þeir, sem semja fyrir þá um kjörin. 

Hvort sem byggt verður við Hringbraut eða í Fossvogi þarf í kjaraviðræðum að liggja fyrir, hvenær nýr spítali verður tekinn í notkun. Læknar eru líka að flýja vinnuaðstöðu og aðrir veigra sér við að koma heim í aðstöðuna sem er í boði."

Það er skelfilegt að Landspítalabyggingin í pönnukökustíl við Reykjavíkurflugvöll skuli vera komin á sjálfstýringu. Margir sjá kostina við að byggja annarsstaðar. En þurfi að byggja akkúrat þarna er flugvöllurinn engin ásæða fyrir því að byggja ekki hagkvæm háhýsi á staðnum. Þeu verða ekkert hærri en Hallgrímskirkja. Og flugvélar fljúga inn á völlinn en ekki á húsin. Það er hugsanavilla sem marga hrjáir að flugvélar fljúgi út um allt og inn í hús.

Það væri óskandi að einhver umræða mætti takast um þetta staðsetningarmál en ekki bara að beita þöggun á spítalamálin.

 

Náttúrupassinn

er nokkuð sem ýmsir greindir vinir mínir og formfastir hafa skammað mig fyrir að hossa.

Mitt meginsjónarmið er, og ég er ekkert viss um að það passi við frumvarpið hennar Ragnheiðar Elínar í dag, er að náttúrupassinn verði aldrei prentaður heldur verði aðeins til sem rafræn skrá.

Menn geti keypt sig inn á hana fyrir 500 kall. Ef maður á ekkert erindi á verndarsvæðin þá kaupir maður ekki neitt. Helst ekkert eftirlit sé með því hvort menn hafi keypt passa eða ekki og alls ekki af hálfu lögreglu. Hinsvegar leggst gjaldið á alla útlendinga sem koma til landsins á skipum eða öðru.

Ef þú kemur á Geysissvæðið eða á Hakið við Almannagjá, þá er alveg klárt að 99 % af þeim sem þar spranga eru útlendingar utan leiðsögumenn. Það er algerlega fráleitt að fara að ganga um og spyrja fólk hvort það sé Íslendingar en ekki útlendingar og sé á skrá.Góðir Íslendingar sem þurfa oft að sjá Þingvelli og ganga um vellina geta keypt sig inn á skrána til að hafa góða samvisku. Ef ekki þá skítt með það.

Allar hugmyndir um að prenta svona passa til framvísunar eru galnar.Það á að leyfa Íslendingaum að kaupa sig inn á skrána eftir vali. Skítt með það þó einhverjir skoði Gullfoss án þess að kaupa. Það þarf að negla ferðaskrifstofurnar sem eru að selja inn á svæðin með því að þær innnheimti gjaldið af útlendingunum sem þær demba inn. EES getur ekki haft á móti því þó að þeir Íslendingar sem noti kaupi en þeir sem ekki nota kaupi ekki.

Það er sá Náttúrupassi sem ég felli mig við.

Evrudauðinn

verður Gunnari Rögnvaldssyni að yrkisefni á bloggi sínu. 

Ég ætla að gerast svo djarfur að vekja athygli á þessari grein þar sem mér finnst hún eiga erindi inn í umræðuna um evruna, sem er hvergi nærri útddauð á Íslandi heldur liggur bara niðri. Gunnar segir:(ég feitletra að vild)

" Forza Italia flokkur Silvio Berlusconi virðist ætla að reyna að vinna að því að ítölsk mynt verði tekin upp á Ítalíu samhliða evru. Bíddu aðeins. Já, þú heyrðir rétt; samhliða evru, segja þeir

Reyndar eru allir stjórnmálaflokkar Ítalíu nema einn, nú andsnúnir aðild Ítalíu að myntbandalagi Evrópusambandsins. Allir andsnúnir evruaðild nema einn. Forza Italia vill reyna að endurheimta fullveldi landsins í peningamálum

Ítalía er að deyja evrudauða. Landið er að kafna, það er komið með krónískt Eurosclerosis (ESB-eyðni). Jarðarför Ítalíu nálgast. Og elítupólitískir kirkjugarðar Evrópusambandsins geta varla beðið eftir kistunni ofan í fjöldagröf sína

Mikið langar mig að kalla þetta myntbandalag fyrirmyntbrandaragúlag Evrópusambandsins. Það langar mig því hugdetta Forza Italia sýnir að stjórnmálamenn á Ítalíu höfðu enga hugmynd um hvað þeir voru að skrifa undir er þeir árituðu Maastrichtsáttmálann fyrir hönd ítölsku þjóðarinnar í desember 1991. Þar sem fullveldi landsins í peningamálum var óafturkræft varpað fyrir róða

Þeir höfðu ekki minnstu hugmynd um hvað þeir voru að gera í misnotuðu nafni þjóðarinnar. Sem og var gert í næstum öllum þeim löndum sem undirrituðu sáttmálann. Kjósendur komu næstum hvergi nærri þessu stórslysi stjórnmálastéttarinnar. Því þetta myntbandalag er eitt allsherjar elítuverk

Eitt land neitaði þó með þjóðaratkvæðagreiðslu að skrifa undir. Það var Danmörk. Þar með hefði Maastrichtlestin átt að stöðvast og falla dauð og ómerk, því sáttmálar kröfðust samhljóða samþykkis allra landa

En auðvitað neituðu Brusselelítur Evrópusambandsins að fara eftir því sem í sáttmálum Evrópusambandsins stendur og Danmörk var þvinguð til að kjósa aftur undir hótunum um útlegð og brottvísun frá því sem einu sinni hét Efnahagsbandalagið EB. Það var það sem danskir kjósendur ákváðu að ganga í á sínum tíma. Nú eru þeir hins vegar hafnaðir í orðnum klesstum elítu-hlut

Þýskaland mun ekki sleppa tökunum, nú þegar Aladdín rúgbrauðsandi þess er loksins sloppinn út úr lampanum og hefur lagt sig fast sem endurkoma móðunnar miklu yfir meginlandi Evrópu -- og stakkelsFrakklandi sem loksins hefur af nýsameinuðu Þýskalandi verið troðið ofan í flöskuna sína, tappinn hamraður í og líkið innsiglað

En þessu er ekki hægt að hlægja að, því hörmungar menginlands Evrópu eru orðnar svo hroðalegar að úti er um velmegun og frið þann sem Bandaríkin plöntuðu þar. Evrópa er ónýt. Evrópusambandið hefur eyðilagt hana."

Svo mörg eru þau orð hins vísa manns. Gunnar segir sem rétt er að engin þjóð sem ekki hefur sömu framleiðni og Þýskaland getur haft sömu mynt og það ríki.Það sama gildir um Bandaríkin og Kanada. Ef við stöndum þeim ekki snúning munum við ekki geta haft sömu mynt og þau. Allt tal manna um að við hefðum komist hjá misgenginu ef við hefðum haft evruna er einfaldlega rangt. Allt tal um að vextir á Íslandi eigi að vera jafnir og evruvextir er líka rangt. Að auki er logið til um margt og þagað um annað. Að fyrirtæki með lélega eiginfjárstöðu þurfi að greiða svona 15 % vexti eða fái bara ekki lán, í Þýskalandi hentar auðvitað ekki í lánskjaramálflutningi Samfylkingarinnar.

Þeir heyra  ekki sé bent til Spánar, Portúgals, Finnlands eða Grikklands og spurt hversvegna atvinnuleysi sé þar svona þungbært? Jafnvel Ísland sem er líklega með meiri framleiðni í mörgu en sum þessara landa, hefði ekki geta staðist með evru og núverandi kaupmátt. Það er blekking sem menn verða að vara sig á. Seðlabanki Evrópu hefði ekki örugglega skaffað okkur þær evrur sem við hefðum þurft í hruninu. En við hefðum þá líka ekki fundið upp Icesave skal viðurkennt.

Hver þjóð verðu að hafa þann gjaldmiðil sem leyfir henni að reka ríkissjóð sinn í jafnvægi. Bandaríkin eru þar ekki meðtalin að sjálfsögðu  því þeir eru myntútgáfa heimsins.

Evran er dauðinn hvað sem kratarnir segja annað.

Harkan SEX!

er hlaupin í Fréttablaðið á þessum mánudagsmorgni.

Þar fara þeir um völl frændi minn Guðmundur Andri Thorsson rithöfundur og Þröstur Ólafsson hagfræðingur.

Guðmundur er þar að skrifa varnargrein fyrir RÚV sem honum finnst að vera sótt. Þó ég geti tekið undir það að margt finnst mér ofsagt um RÚV af þeim sem að þvi sækja finnst mér nú Guðmundur reiða svo hátt til höggs að úr verði hálfgert Selsvararvíg. Guðmundur skrifar m.a. svo:

"Ríkisútvarpið býr við linnulausar og samfelldar árásir frá óbilgjörnum öfgasinnum sem keppast við að verða sundrungartákn íslensku þjóðarinnar; ala sífellt á úlfúð og hatri. Þetta eru menn sem eru á launum við að ganga erinda tiltekinna hagsmunaafla í samfélaginu, ýmist á þingi eða á tilteknum fjölmiðlum. Fremstur þar í flokki er Davíð Oddsson sem nú er orðinn hjú hjá LÍÚ.

Engu er líkara en að hann telji sig orðinn sérstakan saksóknara í ímynduðu sakamáli gegn þessari stofnun. Það er honum og áhangendum hans kappsmál að grafa undan því mikla trausti sem Ríkisútvarpið nýtur meðal landsmanna eins og skoðanakannanir hafa þráfaldlega leitt í ljós. Þrátt fyrir átta hundruð Reykjavíkurbréf í Morgunblaðinu, sem verða æ frekjulegri - og skringilegri - þá hafa þau skrif greinilega ekki orðið til annars en að auka traust og tiltrú almennings á Ríkisútvarpinu....

Flestir Sjálfstæðismenn átta sig á því að þjóðin vill hafa þessa stofnun, hvort sem við erum vinstri sinnuð eða hægri sinnuð. Hvar sem við stöndum. Því að þetta er okkar stofnun, sem þjónar almenningi en ekki sérhagsmunum, sinnir þjóðmenningu í víðasta skilningi en ekki stundarmarkaðsvörum, leitar sannleikans en gengur ekki erinda. Ríkisútvarpið er mikilsverður hluti af þeim innviðum íslensks samfélags sem viss öfl vilja veikja. Það ræktar samkennd okkar. Þar kliða raddir sem við myndum jafnvel ekkiheyra í annars. Þar heyrum við músík sem enginn sérstakur er að reyna að selja okkur en ástæða er til að halda á lofti. Þar býr þjóðarminnið og bætist við jafnt og þétt; það sem framleitt er núna í Ríkisútvarpinu verður einn góðan veðurdag að ómetanlegum menningarverðmætum.

Í útvarpinu kliða raddir tímans. Verðmæti stofnunarinnar er ekki bara í ómetanlegu segulbanda og myndasafni stofnunarinnar; það er líka í því óáþreifanlega, sögunni, hefðinni, þekkingunni - samfellunni. Ríkisútvarpið er sameign íslensku þjóðarinnar sem vill hafa öflugt almannaútvarp hér á landi þar sem fólk fær að starfa af fagmennsku og heilindum en þarf ekki að búa við stöðugar árásir frá frekjuhundum.

Árásirnar á Ríkisútvarpið jafngilda árásum á Árnastofnun eða Veðurstofuna. Þetta er eins og að vera andvígur Þjóðminjasafninu. Þetta er eins og að berjast fyrir því að Esjan verði lögð niður."

Þarna er hraustelga tekið til orða. Einkanlega í ljósi þess að Davíð Oddsson hefur nýlega rifjað upp störf sín við Ríkisútvarpið með ljúflegum og skemmtilegum hætti og kynni sín af þeim miklu útvarpsmönnum sem hann þar kynntist. 

Ég held að ástæða óánægju margra hægri manna með fréttaflutning RÚV sé einmitt vinstri slagsíðan sem vinstri menn eins og Guðmundur Andri finnst vera rétt en þeir sem finni að því séu bara frekjuhundar. Af hverju eru þær deilur svona algengar? Skyldi frændi minn ekki hafa gott af örlítilli innri íhugun ásamt dálitlum Morgunblaðslestri áður en hann fellir slíka sleggjudóma yfir ritstjóranum sem hann gerir, og sem varla er nú búinn að ná áttahundruð Reykjavíkurbréfum á starfstímanum. En góð þykja mér þau langflest og holl fyrir Guðmund væru þau oftlega til aflesturs. 

Það er RÚV ekki til framdráttar að ráðast á frjálsa fjölmiðla með þvílíku offorsi sem frændi gerir. Málefnalega hefur mörgum þótt fréttaval RÚV verið mun pólitískara en var á dögum Stefáns Jónssonar og Jóns Múla þó hvorugur þeirra hafi verið i Sjálfstæðisflokknum. Þá var Ríkisútvarpið mun nær þeirri stöðu sem Guðmundur Andri lýsir sem ekki er eining um að náðst hafi á síðari tíð.

En Guðmundur Andri hefur gott vald á íslensku máli og missir kannski þess vegna stjórn á pennanum eins og fleiri skyldmenni hans hefur hent í gegn um tíðina. 

Svo kemur sá gamli komminn og nýkratinn væntanlega Þröstur Ólafsson og reiðir hátt til höggs gegn öllum íslenskum þjóðernissinnum. Hann segir m.a.:

 "Ein meginkveikjan að þessum stríðum var sú sama, þótt blæbrigðin væru ólík. Öll áttu þau það sameiginlegt að kvikna og nærast af þjóðernishyggju, en hún byggir á þeirri tilfinningu að einhver ákveðinn hópur fólks sé útvalinn, sérstakur og æðri öðrum. Það er því örstutt skref á milli þess að ofmeta eigin þjóð og málstað hennar og að fyrirlíta aðrar þjóðir. Blindur þjóðrembingur og ranghugmyndir um völd, stöðu og getu, leiddu og leiða enn heilar þjóðir á villigötur, jafnvel í glötun. Engar samfélagskenningar eða "ismar" eru eins varasamar til pólitísks brúks, því þjóðernishyggjan grundvallast á tilfinningu, ekki rökhyggju. Auðvelt er að vinna henni fylgi. Einstaklingum, hópum eða þjóðum finnst þau vera sterkari og öruggari, ef þeim er sagt að þau skari fram úr öðrum. Erfitt getur því reynst að halda þjóðhyggjunni í skefjum, því auðvelt er að spila á þessar tilfinningar. Á tímum umróts, breytinga á lífskjörum og óvissu er skírskotun til þjóðlegs ágætis og yfirburða vel þegin. Þess vegna komust og komast þjóðrembumenn svo auðveldlega til valda. Því betur voru og eru líka til í öllum löndum stjórnmálamenn sem ekki leika á pólitískt tilfinningalíf fólks með þessum hætti. Aðdráttarafl þjóðernishyggjunnar og kjörþokki hennar er enn mikill. Einbeiting að eigin verðleikum gerir þjóðir þröngsýnar, sem einangrar og er ávísun á áhrifaleysi. Hugarheimur tilbúinna yfirburða verkar illa á aðrar þjóðir.

Allt frá dögum sjálfstæðisbaráttunnar hefur þjóðernishyggja verið sterk hérlendis. Framan af var hún aflvaki þjóðvakningar og orkugjafi. Á síðustu tímum hefur hún hins vegar þróast yfir í ágenga þjóðrembu sem byrgt hefur sýn. Í stað hófsemi kom oflæti. Úr hógværð varð hroki. Við lentum í gjörningaveðri þjóðernisskrumsins. Hér voru kveiktir eldar þjóðlegra afburða og arfborins ágætis. Því miður lifir enn í þeim glæðum. Íslenskir stjórnmálamenn ólu og ala enn á sérstæði og yfirburðum þjóðarinnar, þótt minnimáttarkenndin blasi við í áráttu okkar við að þykjast alls staðar vera "á heimsvísu". Oflæti, hroki og ofmetnaður urðu þjóðarlestir sem alræmdir voru í útlöndum. Við urðum, eins og Danir 1864, blindir á getu okkar, veikleika og vanmátt. Enn þykjumst við fullfærir einir, enda er pólitískur einstæðingsskapur okkar áberandi. Í þessu andrúmslofti oflætis og ruglaðrar dómgreindar gerðu íslenskir útrásarvíkingar strandhögg, rændu fjárhirslur evrópskra banka, stofnana og sparnaði einstaklinga. Árásir á fjármálakerfi eru nútíma stríð. Hér fór þetta svipað og hjá Dönum 1864. Sjálfsmörkin urðu dýrkeyptust. Litlar þjóðir geta vissulega valdið miklum usla ef brotaviljinn er einbeittur eða sem síst er betra, ef hyggjuleysið er algjört."

Það er eitt að vera hallur undir alþjóðahyggju kratismans, vilja afnám landaæra og óheftan innflytjendastraum. Það er annað að fordæma alla sem vilja fara með gát og varðveita þjóðlegan arf og gildi.Fara sér hægt og yfirvegað. Þröstur flýgur heldur hátt í alhæfingum sínum með því að líkja okkar útrásarvíkingum við evrópska aðalsstétt sem hélt að stríð væru eins og þau hefðu alltaf verið, byggð á einstökum orrustum eins og um íþróttakeppnir væri að ræða.Víkingar gerðu strandhögg en voru lítt í landvinningum.Nú þykjast þeir hvergi hafa nálægt komið.

Við Íslendingar höfum hreina viðskiptahagsmuni af því að vera þjóðernissinnar.Íslensk vegabréf eru mjög dýrmætur þjóðararfur og ber að fara með af ítrustu gát. Þessvegna er nauðsynlegt að ganga úr Schengen hið allra fyrsta og hættta að gleypa allt hrátt sem frá gömlu Evrópu kemur. Evrópusambandið er nefnilega beinn arftaki gamla kóngaveldisins og valdakerfi þess minnir meira á valdakerfi keisarahirðanna en nútímann. 

En harkan SEX er greinilega farin að færast í pólitík Fréttablaðsins.

Læknadeilan

er enn óleyst og allir bíða átekta.

Brjóta þeir niður möguleikann á launalegri þjóðarsátt sem okkur vantar mest núna? Með því að hóta að segja upp og fara þá hafa þeir hugsanlega unnið störukeppnina. Allir aðrir hópar bíða eftir því hvernig fer.Ef gengið verður að kröfum þeirra upp á tugi prósenta hækkun þá skreppur andinn úr flöskunni. 1971 er þá komið aftur.

Ég held að læknamálið sé í hörðum hnút sem endi með því að þeir margir segi upp og fari. Nema ef þjóðasátt sé um að þeir fái meira en aðrir. Allir fái 3.5 % nema læknar fái meira. Skattakerfið verði látið stöðva sjálftökuliðið með skatti á toppinn til þess að friða öfundarliðið sem er búið að koma miklum óróa á stað. En þetta gengur líklega ekki. Læknaprósentan fer á alla nema eitthvað annað komi til.

Af hverju eiga læknar að fá meiri hækkun en allir aðrir? Mér virðist enginn vita það nema kannski þeir sjálfir. Svo nú herðast verkfallsaðgerðir þeirra með tilheyrandi veseni og samúðarbylgju almennings og andúð á ríkisstjórninni. En það er mikið undir hjá ríkisstjórninni. Ef hún gefst upp fyrir læknum þá gefst hún upp við verkefni sitt sem er efnahagsstjórnin. Ef hér brjótast út stanslausar taxtahækkanir þá er voðinn vís. Einmitt nú þegar allt virðist stefna í rétta átt, verðbólgan að lækka, verðtryggingin núll, álið að hækka, vextirnir að lækka og olían að lækka, vörugjöldin að fara af og gengið kannski að hækka.

Hvernig væri að slaka á kröfum til viðurkenningar erlendra læknaprófa? Hér eru lærðir erlendir læknar í skúringum. Er hægt að fá eitthvað minna lærða lækna sem innflytjendur? Getum við haldið þessum heimsklassa læknum okkar á íslensku skítakaupi í samkeppninni? Sama hversu fegnir við vildum þá getum við ekki boðið það sama og hinir ríkustu.

Ég fór og lærði verkfræði í gamla daga. Minn bransi er núna opinn fyrir alþjóðlegri samkeppni. á markaðnum eru þvílík undirboð í gangi að tímakaupið við teikningar er komið niður í bílstjórakaup. Nema hjá þeim sem sitja fyrir teikningum hjá þeim opinberu. Kallaðir gæludýraflokkarnir af okkur hinum. Það er líka hægt að kaupa hönnun allstaðar frá. Allir verkfræðingar frá EES geta komið hingað og útrýmt mér. Það er bara ekkert að sækja hingað. Allir bankar mega koma og gera það sem þeim sýnist hér. Höftin vernda okkar banka. Aalborg Portland kom og kálaði Sementsverksmiðjunni hér. Áburðrinnflutningur og R-listinn kálaði Áburðarverksmijunni.Innflutningur frá Austurlöndum kálaði Sambandsiðnaðinum á Akureyri og Álafossi. 

Við komumst aldrei frá opinberri bráðamóttöku. Maður er stunginn í gegn um hjartað og við stöndum á öndinni af aðdæun og stolti yfir færni okkar lækna. Við erum virkilega stolt af læknunum okkar. En við getum bara ekki borgað þeim sannvirði ef heimurinn bíður eftir þeim.

Ég held stundum að engin leið sé út úr þessu nema aukin einkavæðing. Létta á ríkisspítölunum með einkaklíníkum eins og þegar eru margar komnar. En við losnum aldrei við stóru spítalana. Og hvað þá?

Verðum við ekki að finna leiðir til að læknar fái einhverskonar afkastahvetjndi skilmála til viðbótar við lelega taxtakaupið? Geri þeir fleiri aðgerðir en í fyrra og þar áður fái þeir góðan bónus? Yrði ekki meiri ró yfir slíku kerfi? 

Annars verður læknadeilan óleyst of lengi og við getum lent í ógöngum sem við sjáum ekki fyrir endann á.

Hvað eigið þið margar byssur?

í hernum okkar? Hvað á herinn okkar mörg vopn, tegundir og gerðir? Hvaða leynivopn á þjóðin? Hvaða módel, gerð og gerð? Hvar eru kjarnorkukafbátarnir okkar staddir? Eru þeir með bombur um borð? Hafið þið eyðilagt einhver vopn?

Skyldi nokkur þingkona á Bandaríkjaþingi eða í Bretlandi spyrja svona spurninga þegar um þjóðaröryggi gæti verið að tefla?

Maður er bara byssubrenndur. 

Við erum víst að borga Icesave

samkvæmt því sem Morgunblaðið upplýsir í dag á bls.34:

"Stærsti forgangskröfuhafi LBI er breski innistæðutryggingarsjóðurinn vegna Icesave-sparnaðarreikninganna. Áður en veitt var undanþága fyrir greiðslum til forgangskröfuhafa í fyrradag átti sjóðurinn eftir að fá greidda um 400 milljarða úr búinu. Að undanförnu hafa bresk stjórnvöld þrýst mjög á að undanþágur fyrir greiðslum til forgangskröfuhafa yrðu samþykktar sem fyrst. Seðlabanki Hollands, sem var áður næststærsti kröfuhafi búsins og átti eftir að fá greidda um 130 milljarða, seldi hins vegar sl. haust kröfur sínar til Deutsche Bank. Raunverulegir kaupendur voru sjóðir sem eru almennir kröfuhafar í bú LBI, Kaupþings og Glitnis. Forgangskröfuhafar hafa nú fengið greidda 1.115 milljarða, eða 85% af höfuðstóli krafna sinna."

Ýmsir mætir menn eru að halda því fram að Íslendingar séu ekki að borga Icesave þó að nú fari 400 milljarðar út úr Seðlabankanum í gjaldeyri.Af hverju er ég áfram í höftum?

Allt bixið með gamla Landsbankann og Nýja Landsbankann er svikamylla, stjórnarskrárbrot og lögbrot. Skipan slitastjórna án þess að fyrst væri skipaður skiptaráðandi í gjaldþrota búum gömlu bankanna er lögbrot og brot á íslenskum réttarvenjum eftir því sem ég fæ skilið lögin. Venjulegt íslenskt fyrirtæki sem á ekki fyrir skuldum á að biðja um gjaldþrot eftir íslenskum lögum. Yfir það er þá settur skiptastjóri sem greiðir út úr búinu í fyllingu tímans í hlutfalli og íslenskum krónum. Honum ber ekki að greiða í gjaldeyri þó fyrirtækið hafi hugsanlega skuldað gjaldeyri. Þetta er minn skilningur og enginn hefur getað komið með þau rök gegn þessu sem ég sjái að dugi. 

Glitnir átti að fara strax í gjaldþrot í fyrstu vikunni þegar bílavíxlarnir dugðu ekki og ljóst  var að Sjóður 9 og aðrir áttu ekki fyrir innistæðum. Kaupþing sömuleiðis þegar ljóst var hvernig komið var með þá og hvernig þeir fóru umsvifalaust með neyðarlánið.

Að mínu litla viti ætti Steingrímur J.Sigfússon svo skilyrðislaust að svara fyrir gerðir sínar fyrir Landsdómi hvernig hann stórskaðaði þjóðarbúið með síðari ráðstöfunum í banka og sparisjóðamálum. Allavega tel ég þar vera stærri sakir að jafna en hann ætlaði að hengja á Geir H. Haarde saklausan fyrir sama dómstóli. Aðfarir Steingríms þá gleymast engum sem á horfði.

Íslenska ríkið á Landsbankann nýja með húð og hári.Íslenska ríkið hefur lögsögu yfir þrotabúi gamla Landsbankann og alla lögsögu yfir skuldabréfinu þeirra á milli. Slitastjórnin starfar á ábyrgð íslenska fullvedisins.

Ég skora á mér fróðari menn að útskýra hversvegna 400 milljarðarnir af skuldsettum gjaldeyrisforða Íslands eru ekki að borga Icesave þvert á þjóðaratkvæðið.