Ja hérna!

Vissu menn hvaða hetja var meðal vor?

Ég rakst á þetta á bloggi Gústafs A. Skúlasonar sem býr í Svvíþjóð:

Var það Hörður Torfason sem búsáhaldabylti Íslandi ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Í áróðurshópnum The Knowledge Movement, sem elur á sundrungu Bandaríkjamanna og öfundsýki gegn repúblikönum og efnuðum Bandaríkjamönnum, er mynd af "skipuleggjanda íslensku byltingarinnar" sem lét fangelsa bankastjóra og skipta út stjórnmálamönnum án þess að skjóta einni einustu byssukúlu.

Undir fyrirsögninni "Hvernig lemja (sigrast) á 1 prósentin" eignar Hörður Torfason sér heiðurinn af því: 

• að forsætisráðherra og öll ríkisstjórnarin hafi verið neydd til afsagnar
• að forsætisráðherra og bankaglæpamenn voru ákærðir
• að forstjórar þriggja stærstu bankanna voru handteknir og aðrir reknir úr landi 
• að kosið var ráð til að skrifa nýja stjórnarskrá gegn skuldasöfnun
• að stærsti banki Íslands var þjóðnýttur
• að ný ríkisstjórn kynnti 110% leiðina

Ja hérna!

"Þagað gat ég þá með sann,

þegar hún Skálholtskirkja brann.." sagði kjöftug kelling á fyrri tíð. Eitthvað vissi hún sem ekki var líklega gott að vitnaðist.

Palli Vil skrifar svo á bloogi sínu:

"Dagur B. Eggertsson borgarstjóri veiddi frítt þegar hann opnaði Elliðaárnar. Þegar Sigmundur Davíð og Bjarni Ben. opnuðu Norðurá ruku vinstrimenn, t.d. Illugi Jökulsson og Björn Valur, upp til handa og fóta og töluðu um spillingu.

Jóhanna Sigurðardóttir fyrrum forsætisráðherra taldi opnunarveiði í Norðurá dæmi um forkastanlega hegðun stjórnmálamanna.

Hvers vegna þegir Jóhanna þegar Dagur B. bleytir færi í Elliðaám? "

Og til viðbótar var Dagur að veiða fyrir skattfé almennings í Reykjavík meðan þeir Baddi og Mundi voru í boði Eyda Fúsa en ekki almennings.

Þagað gat ég þá með sann. 

 

Ebola

er í framrás í Afríku.Hugsanlega eru menn að missa tökin á henni.

Eru Íslendingar reiðubúnir? Getur þurft að loka landinu? Ebola er banvæn í 9 tilvikum af 10.

Ebola er alvöru ógn. 

Hvernig er ástandið hér?

spyr maður sig eftir að lesa eftirfarandi óhugnað á facebookfærslu hjá Magnúsi Þór:

"Undanfarið hafa yfirvöld í Norrköping í Svíþjóð rannsakað hversu margar stúlkur á skólaaldri eru umskornar. Nú hafa um 60 stúlkur fundist sem hafa verið umskornar og ástandið er svo slæmt að í einum skólabekk var búið að umskera allar 30 stúlkurnar sem í honum eru.

Af þessum 30 stúlkum í þessum eina bekk höfðu 28 mátt þola grimmdarlegustu útgáfu umskurðar en snípur þeirra og barmar kynfæra höfðu verið skornir í burtu og kynfærin síðan saumuð saman þannig að aðeins lítið op er haft á þeim.

Sænska ríkisútvarpið segir að í frétt Norrköpings Tidningar komi fram að það sé starfsfólk skólahjúkrunarinnar sem hafi uppgötvað þessar limlestingar sem stúlkurnar hafa mátt þola. Félagsþjónustan hefur nú sett aukin kraft og úrræði í gang til að aðstoða stúlkurnar.

Umskurður á kynfærum kvenna hefur verið bannaður í Svíþjóð síðan 1982 og varðar brot á þessu allt að fjögurra ára fangelsi en ef brotið er talið gróft getur það varðað allt að tíu ára fangelsi. Frá 1999 hefur einnig verið refsivert að láta framkvæma umskurð utan Svíþjóðar.

Þegar skólar eru lokaðir vegna sumarfría eykst hættan mikið fyrir margar stúlkur því foreldrar þeirra fara þá oft með þær í frí til upprunalandanna þar sem stúlkurnar eru síðan umskornar. Umskurðurinn er oftast framkvæmdur þegar stúlkurnar eru 4 til 14 ára en stundum eru kornabörn jafnvel umskorin. Á unglingsárunum geta stúlkurnar fengið slæma fylgifiska af umskurðinum, eins og mikla verki þegar þær hafa á klæðum og mikinn höfuðverk og það getur verið mjög erfitt og sársaukafullt fyrir þær að pissa.

Ekki er vitað hvert umfang umskurðar er í Svíþjóð eða hversu margar stúlkur eru umskornar erlendis. Í Norrköping fór tilraunaverkefni af stað síðastliðið haust til að reyna að stöðva umskurðinn og aðstoða þær stúlkur sem hafa verið umskornar ."

Hver er afstaða íslenskra múslíma til þessa? Hvað hafa margar íslenskar stúlkur verið limlestar á þennan hátt? Hvernig er ástandi hér? 

Eitthvað merkilegt

og jákvætt var samt við síðustu ríkisstjórn að því að Katrín Júlíusdóttir upplýsir á Sprengisandi rétt áðan. 

Það var jafnt kynjahlutfall í stjórninni og tveir ráðherrar hefðu farið í barnsburðarleyfi. 

Var það þetta sem gerði þessa Icesave-, ESB,skuldasöfnunar- og fjármáladellustjórn að því sem  hún var og verður í sögunni? Vonandi varð þetta ekki verra en það varð vegna þessara stórviðburða í hugarheimi Katrínar Júlíusardóttur.

Það varð loksins að við sáum eitthvað merkilegt við valdatíð  þessarar gengnu ríkisstjórnar.Mér finnst það samt merkilegast að hún skyldi hafa vera kosin frá með atkvæðum kvenna þrátt fyrir þetta stórfenglega kynjaástand Katrínar.

"..en vér höfum allir ein lög og einn sið

því að það mun satt vera: ef vér slítum lögin, þá slítum vér friðinn." 

Svo mælti Þorgeir Ljósvetningagoði árið 1000. Sá hann sem var, að í óefni stefndi ef hér í landi skyldu vera fleiri lög en ein og fleiri trúarsiðir en einn. Hann sá það greinilega fyrir sér til hverra óhappa slíkt myndi leiða. Hann hefði ekki undrast afleiðingar eftirgjafanna sem allstaðar blasa nú við um hinn vestræna heim með innflutningi framandi trúarbragða og villimannlegra siða.

Líklega hefði hann undrast fjölmenningarstefnuna og trúfrelsi það sem keyrt er ofan í landsmenn af nomenklatúrunni sem hér ræður öllu án þess að hafa verið til þess útnefnd. Þessum sem nóbelsskáldið nefndi Guðjón bak við tjöldin.

Nú á dögum er búið að slíta varnaðarorð Ljósvetningagoðans  úr öllu samhengi. Nú skal á þá hlustað fyrst  sem krefjast trúfrelsis til að viðhafa annan messusöng og særingaþulur en hin kristna þjóðkirkja notar. Önnur trúfélög skulu fá lönd og óðul til jafns við þjóðkirkjuna sem auðvitað á allt annað tilkall til þeirra vegna forsögunnar.

Síðan skal fyrst á þá hlustað sem heimta frelsi til að láta einhver önnur lög gilda í landinu en þau sem Alþingi hefur sett. Þar næst skal þessum fólki leyft að byggja hof fyrir goð  sín og blóta þau fyrir opnum tjöldum þó að fyrirgangurinn hneyksli meirihluta íbúanna og valdi þeim ónæði.  Almenningi er jafnvel ætlað að hlusta á framandlegt söngl á útlenskum tungum hvort hann vill eður eigi samkvæmt ákvörðunum þeirra sem ekki láta spyrja sig né kjósa.   Daglega skal almenningi  ætlað að horfa á hallarbyggingar í útlenskum stíl sem innfæddum er meinaður aðgangur að nema innvígðir séu og helst karlkyns. 

Ljósvetningagoðinn sá nauðsyn þess að leyfa sérvitringum að iðka svokallaða trú sína. En trú kemur til sögunnar þar sem heilbrigðri skynsemi sleppir.  Þessvegna taldi hann rétt að leyfa þeim mönnum að blóta á laun ef það athæfi truflaði  ekki  aðra.

Hversvegna getum við núlifandi ekki sagt við nnflytjendendur frá framandi þjóðum að þeir geti haft trú sína útaf fyrir sig  og blótað á laun ?  Forsætisráðherra Ástralíu sá ástæðu til að segja við innflytjendur þar í landi  að Ástralir væru kristin þjóð og að þeir skyldu semja sig að áströlskum lögum og siðum eða fara til síns heima ella.

Af hverju erum við að láta einhverja menningarvita  segja okkur og ráða því fyrir okkur, þó við vitum langflest mun betur,  að allt sé vitleysa sem Þorgeir Ljósvetningagoði sagði á sinni tíð:

"  En vér höfum allir ein lög og einn sið því að það mun satt vera: Ef vér slítum lögin, þá slítum vér friðinn."

. 

 

 

 

og þykir mér það ráð, að láta þá eigi ráða, er hér gangast með mestu kappi í móti og miðlum svo mál millum þeirra, að hvorir tveggja hafi nokkuð til síns máls, en vér höfum allir ein lög og einn sið, því að það mun satt vera: ef vér slítum lögin, þá slítum vér friðinn.

Guðjóna bak við tjöldin

var það auðvitað þegar ég leitaði að honum Guðjóni. 

Kolbrún Bergþórsdóttir sem ég les alltaf er líklega sá áhrifavaldur sem stjórnar víðsýninni og fjölmenningarkærleikanum. Hún skrifar svo í Morgunblaðið í dag:(bloggari feitletrar að vild)

"Það er engin furða að meirihlutinn í borgarstjórn Reykjavíkur hafni því að starfa með Framsóknarflokknum en bjóði Sjálfstæðisflokki upp á ákveðið samstarf í nefndum og ráðum. Það á ekki að lyfta undir stjórnmálaflokka og stjórnmálamenn sem ala á andúð á innflytjendum.

 

Eftir afar umdeilda framgöngu oddvita Framsóknarflokksins í borginni, Sveinbjargar Sveinbjörnsdóttur, í nýlegri kosningabaráttu hefur forysta flokksins fengið ótal tækifæri til að útskýra afstöðu sína til innflytjenda og þá sérstaklega múslima. Þau tækifæri voru ekki nýtt. Nú hefur Sveinbjörg sagt að ummæli sín í kosningabaráttunni um lóðarúthlutun fyrir mosku hafi ekki verið sett fram með nægilega ábyrgum hætti. Þetta segir hún núna eftir að atkvæði þeirra sem hatast við múslima eru komin í hús. Sveinbjörg segist síðan hafa fengið samúðaratkvæði frá kjósendum af því þeim hafi blöskrað hversu margir voru vondir við hana. Greinilegt er að hún finnur mikið til með sjálfri sér.

 

Í stað þess að tala af hlýju og virðingu um innflytjendur og leggja áherslu á mikilvægi trúfrelsis þá hefur stór hluti Framsóknarflokksins, þar á meðal oddvitinn, lagst í botnlausa sjálfsvorkunn og myndar háværan grátkór. Stefið í þeim veinum er að flokkurinn eigi óskaplega bágt vegna þess að hann sé lagður í einelti af andstæðingum sem svífist einskis. Þessi óvinaher er sagður samanstanda aðallega af vinstrisinnuðu fólki, sem þjáist illilega af pólitískum rétttrúnaði, og rætnum fjölmiðlum. Ekki er orði á það minnst að ýmsir góðir og gegnir framsóknarmenn hafa harmað málflutning oddvita Framsóknarflokksins í borginni og sagt að hann samræmist ekki stefnu flokksins. Í þessum hópi eru fyrrverandi formaður flokksins, þingflokksformaður og utanríkisráðherra.

 

Blettur hefur fallið á Framsóknarflokkinn og það verður erfitt fyrir flokkinn að losna við hann. En kannski er flokkurinn sáttur við stöðu mála eftir að hafa fengið tvo menn í borgarstjórn - einstaklinga sem eru reyndar einangraðir nú þegar flokkarnir sem mynda meirihluta borgarstjórnar kæra sig ekki um samvinnu við þá. Borgarfulltrúar Framsóknarflokksins eru hins vegar kokhraustir og kusu í taumlausri sjálfsánægju sjálfa sig í atkvæðagreiðslu um æðstu embætti innan borgarstjórnar.

 

Sá árangur sem Framsóknarflokkurinn náði í borginni virðist ætla að verða flokknum dýrkeyptur, og má kallast pyrrosarsigur, því flokkurinn hefur glatað virðingu og trúverðugleika, eins og hendir stjórnmálaflokka sem daðra við andúð á innflytjendum. Þannig er vandi Framsóknarflokksins allnokkur og mun ekki minnka nema flokkurinn breyti áherslum sínum og virði trúfrelsi og réttindi innflytjenda. Svo væri einnig til mikilla bóta ef framsóknarmenn létu af hinni dramatísku sjálfsvorkunn sinni. "

Það fer eki á milli mála hver er handhafi hinna réttu skoðana. Hver það er sem veit hverjar hinar réttu áherslur eru sem flokkar verði að hafa. UKIP og Marine LePen kæmust líklega ekki mikið lengra af því að hún Guðjóna bak við tjöldin er með aðra og réttari skoðun. 

Ekki stórmannligt Alþingi

sem lætur kveðja sig saman vegna neyðarástands og lætur síðan fjarstýra sér af þeim sem vánni olli.

Ég hélt að Alþingi kæmi saman til að taka ákvarðanir. Ekki fannst mér  stórmannligt af Alþingi að lyppast svona niður í samræðustjórnmálastíl án þess að taka á málinu. 

Flóttamenn frá Írak

banka brátt uppá í Evrópu?

Sunníar og Shíar virðast ekki þola  hvorir aðra. Vilja bara ólmir drepa hinn þar sem hann trúir ekki rétt á Spámanninn. Sá sem er flinkari og  betri að drepa hrekur hina á flótta. 

Allt í einu er þetta vandamál komið til á Vesturlanda? Svíþjóðar og ef ekki síðan til fleiri landa?

Vantar ekki fleiri byssur og skot til Írak? Geta Vesturlönd ekki skaffað slíkar vörur frekar en að fara að taka strax við flóttafólki úr röðum hinna sigruðu? Vantar þá ekki vopn að verja sig með? Bofors Fredskanoner och sådanne grejer?  Flýja þeir fyrst sem gátu ekki drepið nóg af hinum? Þó þeir hafi gert sitt besta?

Verður ekki drápsvant fólk af báðum gerðum múslíma brátt í nægu framboði sem flóttamenn? Fólk sem heimtar mannúð fyrir flóttamenn frá írak?  

Við erum smáþjóð

segir Stefanía Jónasdóttir frá Sauðárkróki í grein í Morgunblaðinu í dag. Hún segir:(feitletranir eru bloggarans.)

"Erum við Íslendingar ekki minnihlutahópur meðal þjóða heims? Hver ætlar að vernda land og þjóð? Ég sé ekki að neitt af stjórnmálafólkinu þori að stíga fram og taka af skarið. Illa er komið fyrir okkur. Barnaskapur er að halda og trúa því að við Íslendingar getum ekki orðið minnihlutahópur í okkar eigin landi, eða glatað sjálfstæði okkar, en þangað stefnum við.

 

Unga fólkið í dag virðist ekki skilja né vita hvers virði það er að eiga land og haf til að ráða yfir. Þau eru auðtrúa og tala bara einhverja innihaldslausa frasa. Það má ekki mismuna, segja þau, en svo þið vitið, þá erum við öll mennsk, en langt í frá bræður og systur. Það er staðreynd. Spyrjið múslima, hann mun ekki gerast bróðir þinn. Þrátt fyrir fordómana sem múslimar hafa um okkur, þá koma þeir hingað samt, þeir nefnilega vita að dropinn holar steininn og svo fara þeir gjarna í fórnarlambaleik til þess að ná sínu fram. Með tilkomu mosku fjölgar múslimum og þeirra siðum, það er staðreynd, því hjá þeim eru trúarlög æðri landslögum. Hugsið til framtíðar, hvort munu þeir eða við ráða hér ferð? Þeir eiga eftir að koma hér í stjórnmálin og ekki endilega öruggt að við Íslendingar stýrum landi og þjóð.

 

Þeir munu mismuna okkur. Mikið er að í þjóðfélagi okkar að hér sé til fólk sem er að hvetja til stuðnings við múslima. Þeir hinir sömu vita ekki hvað þeir eru að kalla yfir okkur. Þið sem neitið að horfast í augu við fordóma þeirra í okkar garð minnið á barinn hund, sem kemur í sífellu aftur og aftur eftir meiri barsmíðum. Hvar er lýðræðið? Því má þjóðin ekki kjósa um það hvort hún vill mosku eða ekki? Ég mótmæli harðlega getu- og andvaraleysi stjórnvalda. Ef þið sjáið ekki hættuna sem steðjar að smáþjóð, í guðs bænum segið þá af ykkur. Ég vil fá eldri kynslóð stjórnmálamanna aftur til valda, kynslóð sem vill vera Íslendingar, það er nóg komið af bjánahætti.

 

Svo í lokin, fólk sem vill höggva niður 109 ára gamalt tré, auglýsir sig tilfinningaskert, hrokafullt og sýnir valdníðslu og á ekki að stjórna öðrum. Munið að »sá sem sáir með tárum mun uppskera gleðisöng«. Út á hvað gengur ykkar stutta líf? Svari hver fyrir sig.

 

Megi landvættir mínir varðveita land mitt og þjóð, ekki veitir af í öllu þessu rugli. Þjóðin á í vanda. Við erum smáþjóð, það skiptir öllu. "

 

Mér finnst gott til þess að vita að það séu til þjóðernissinnar á okkar landi eins og Stefanía Jónasdóttir frá Sauðárkróki.  Lífsreynt fólk eins og hún, sem þekkir framandi múslímaþjóðir af áralangri eigin raun. Fólk sem er ekki sama um hvað verður um landið okkar og þjóðina. Fólk sem vill horfa raunsætt á þann fjölda nýbúa sem við hleypum inn til landsins. Fólk sem veit að velferðarkerfið okkar þolir ekki endalausa inndælingu af  fólki sem mun að öllum líkindum ekki gera mikið annað en leggjast á það sem byrði. 

Íslendingar  verða að hætta að láta einhvern Guðjón bak við tjöldin ákveða innflytjendastefnu þjóðarinnar og fjölmenningarstefnu  sem þjóðin hafnar. Fólkið vill endurskoðun Schengen-samningsins  og hertar reglur um aðstreymi framandi þjóða og það tafarlaust.

Hér stefnir annars  í óefni hjá smáþjóð eins og Stefanía Jónasdóttir bendir á.

Leiguliðastefnan

virðist vera sú stefna sem fólkið í Reykjavík fylgir um þessar mundir. Í kosningunum sigrar Dagur B. Eggertsson glæsilega með því að lofa að byggja 3000 leiguíbúðir. Og engum , hvorki mótframbjóðendum hans né blaðamönnum tekst að fá hann til að svara því hvaðan peningarnir eigi að koma. Líklega finnst þeim það vera aukaatriði þar sem um er að ræða gundvallarstefnubreytingu frá þeim gömlu gildum að fólk eigi að vaka og vinna til þess að skapa sér og sínum betra líf.

Óli Björn Kárason skrifar að vanda skelegglega í Morgunblaðið um þetta grundvallarmál:(bloggari feitletrar að vanda)

" Í ræðu sem Bjarni Benediktsson hélt á landsfundi Sjálfstæðisflokksins á Þingvöllum 18. júní 1943 benti hann á að engan skyldi undra að erlendar þjóðir hefðu yfirleitt látið sig sjálfstæðisbaráttu íslensku þjóðarinnar litlu skipta. Þekking þeirra á málefnum Íslands væri eðlilega lítil og áhuginn enn minni:

 

»Þeim, sem lítið þekkja til lands eða þjóðar, hlýtur að sýnast það ganga kraftaverki næst, ef svo lítilli þjóð sem Íslendingum tækist að halda uppi sjálfstæðu ríki í jafnerfiðu landi sem Íslandi. Menn eru tregir að trúa kraftaverkum nú á dögum og hafa því löngum látið sér fátt um finnast tilraunir okkar til að öðlast fullt frelsi.«

 

Þótt Bjarni Benediktsson, sem síðar varð forsætisráðherra, væri fullur bjartsýni á framtíð fámennrar þjóðar skal dregið í efa að hann hafi látið sig dreyma um þann gríðarlega árangur sem náðst hefur.

 

 

Þrátt fyrir ýmis áföll - síldarbrest, óðaverðbólgu, atvinnuleysi og hrun fjármálakerfisins - hefur okkur Íslendingum vegnað vel frá því að lýðveldið var stofnað 17. júní 1944. Fáar þjóðir hafa notið meiri velgengni eða bætt lífskjör meira en Íslendingar á síðustu 70 árum.

 

Við rekum öflugt heilbrigðiskerfi - sjúkrahús, heilsugæslu og hjúkrunarheimili um allt land. Við höfum lagt vegi, byggt brýr og borað jarðgöng. Við rekum grunnskóla í öllum sveitarfélögum, fjölmarga framhaldsskóla og fjölbreytta háskóla.

 

Við höfum komið upp viðamiklu velferðarkerfi. Sterkt lífeyriskerfi er öfundarefni annarra þjóða. Húsakostur er óvíða betri.

 

Okkur hefur tekist það sem fáum þjóðum hefur tekist: Gert sjávarútveg að arðbærri atvinnugrein.

 

Við höfum nýtt vatnsorkuna til rafmagnsframleiðslu, byggt undir fjölbreyttara atvinnulíf og tryggt ódýrara rafmagn en í flestum nágrannalöndum. Við höfum hagnýtt heita vatnið og flytjum tækniþekkingu okkar til annarra landa.

 

Við höfum í flestu nýtt auðlindir okkar af meiri skynsemi en flestar aðrar þjóðir. Hreint vatn er ein helsta auðlind okkar Íslendinga, þótt við leiðum yfirleitt aldrei hugann að því en göngum að því sem sjálfsögðum og eðlilegum hlut. Þær þjóðir sem hafa aðgang að nægu hreinu vatni geta staðið öðrum þjóðum framar á komandi áratugum.

 

Við eigum listamenn sem hafa vakið heimsathygli; tónlistarmenn, rithöfunda, myndlistarmenn, leikara og kvikmyndagerðarmenn. Íslenskir íþróttamenn hafa náð ótrúlegum árangri.

 

 

Allt þetta hefur okkur tekist og meira til, þrátt fyrir að hafa verið mislagðar hendur í mörgu. En við eigum mörg verk að vinna á komandi árum:

 

Við þurfum að ná tökum á skuldum ríkisins, skera upp ríkisreksturinn og koma aga á fjármál sveitarfélaga og ríkisins.

 

Við komumst ekki hjá því að stokka upp skattkerfið, draga úr jaðarsköttum og lækka beinar álögur á launafólk. Með samkeppnishæfu skattaumhverfi er hægt að flytja verslunina aftur til landsins og skapa frjóan jarðveg fyrir allt atvinnulífið.

 

Við verðum að innleiða samkeppni á öllum sviðum til að tryggja hagkvæma nýtingu fjármagns og vinnuafls, góða þjónustu og hagstætt verð.

 

Við þurfum að tryggja jafnræði milli atvinnugreina. Það er rangt að láta eina atvinnugrein greiða auðlindagjald en undanskilja aðrar sem nýta náttúruauðlindir. Það getur ekki gengið til lengdar að sumir starfi í vernduðu umhverfi, njóti skjóls hins opinbera í formi tolla og innflutningshafta á meðan fyrirtæki sem eru í harðri samkeppni [oft ríkisstyrktri] á alþjóðlegum mörkuðum, eru skattlögð sérstaklega umfram samkeppnisaðila í öðrum löndum.

 

Við þurfum að losa landbúnaðinn úr viðjum ofstýringar og afskipta og nýta þau ótrúlegu tækifæri sem eru til lands og sjávar þannig að Ísland verði fyrirmynd í matvælaframleiðslu.

 

Við verðum að endurnýja utanríkisstefnuna, byggja á grunni vestrænnar samvinnu og opnu hagkerfi. Þannig er efnahagslegt og pólitískt sjálfstæði best tryggt.

 

Við eigum að gera það aftur eftirsóknarvert að stofna og eiga fyrirtæki - setja sjálfstæða atvinnurekandann aftur á sinn stall. Þannig á að hætta að refsa framtaksmönnum fyrir að ná árangri í rekstri.

 

Við eigum að opna alla stjórnsýslu hins opinbera þannig að almenningur geti fylgst með gerðum og ákvörðunum stjórnmálamanna og embættismanna.

 

Við þurfum að skera upp dómskerfið, koma á fót millidómstigi og nýjum hæstarétti.

 

Við skulum ráðast í umfangsmikla fjárfestingu í heilbrigðiskerfinu - fjárfestingu sem er ekki aðeins ein sú arðbærasta sem við eigum kost á, heldur mun hún auka lífsgæði allra landsmanna ef rétt er að verki staðið.

 

Við verðum að huga að grunnþáttum menntunar. Það er eitt að setja sér háleit markmið um að eiga háskóla sem er í hópi þeirra bestu heiminum og annað að byggja upp grunnstoðir menntakerfisins - grunnskólann sem er undirstaða alls í menntamálum þjóðarinnar.

 

Við getum leiðrétt eitt mesta óréttlætið sem hefur fengið að grafa um sig. Þjóðinni hefur verið skiptist í tvo hópa. Annar hópurinn nýtur ríkisábyrgðar á lífeyrisréttindum. Hinn hópurinn þarf að sætta sig við skert lífeyrisréttindi ef illa gengur. Til að auka enn á óréttlætið þarf síðari hópurinn að axla þyngri byrðar til að tryggja lífeyrisréttindi þeirra sem tilheyra fyrri hópnum.

 

Við skulum leggja grunn að því að ungt fólk eigi a.m.k. ekki síðri tækifæri til að eignast eigið húsnæði en foreldrar þess, afar og ömmur. Ef reisa á skjaldborg á hún að vera um séreignastefnuna þannig að fólk eigi raunverulegt val um hvort það vill eiga eða leigja þak yfir höfuðið.

 

Við getum sameinast um að fjölga tækifærunum - valkostum okkar á öllum sviðum, allt frá samgöngum til skóla, frá læknisþjónustu til búsetu, frá listum til fjölmiðlunar o.s.frv.

 

Þetta eru aðeins nokkur af þeim sameiginlegu verkefnum sem við Íslendingar ættum og þurfum að sinna á komandi misserum og árum. Stjórnmálamenn geta undirbúið jarðveginn með skynsamlegum ákvörðunum en þeir leysa ekki verkefnin fyrir okkur. Við verðum hvert og eitt en einnig sameiginlega að taka til hendinni - vera virkir borgarar líkt og Bjarni Benediktsson brýndi fyrir landsmönnum þegar 25 ára afmæli lýðveldisins var fagnað:

 

»Menn koma engu góðu til vegar, nema þeir séu sjálfir virkir þjóðarfélagsþegnar, geri upp eigin hug, þori að hugsa sjálfstætt, fylgja hugsun sinni eftir og átti sig á því, að fátt næst fyrirhafnarlaust. Menn verða í senn að nenna að leggja á sig hugsun og vinnu, ef þeir í raun og veru vilja knýja fram þær umbætur, er löngun þeirra stendur til.«"

 

Þetta getur leitt hugann að því hvaða nýr siður er nú leiddur til öndvegis í þeirri höfuðborg sem Bjarni Benediktsson eitt sinn stýrði farsællega. Þetta gerist eftir að vinstri menn komust þar til valda. Sem gerðist  eftir að Sjálfstæðisflokknum mistókst hvað eftir annað að velja nægilega dugmikla forystumenn.  Í stað fólks  sem nennti að vinna tóku menn að velja sér sléttkembda skrifstofumenn og hvítflibba til forystu. Smátt og smátt hörfaði fyrri kraftur úr Borgarstjórninni.

Skipulagður lóðaskortur í höfuðborginni alið af sér hjarðir vinstra fólks sem vill eindregið verða leiguliðar og hafna séreignastefnunni sem Sjálfstæðismenn hafa ávallt boðað. Þetta hefur orsakað atgerfisflótta úr borginni sem nú sér stað. 

Eign fyrir alla er grunnatriði í hugsun Sjálfstæðisflokksins. Flokkurinn trúir því að efnalegt sjálfstæðis sé dýrmætasta eign almennings

Stjórnlyndisstefnan vill skattleggja og eyða. Þeirri stefnu hafnar Sjálfstæðisflokkurinn einn íslenskra  stjórnmálaflokka. . Að því vill flokkurinn stuðla með skattalækkunum og samdrætti opinberrar forsjár. Hann vill láta einstaklinginn halda sem mestu eftir til eigin ráðstöfunar.

Séreignarstefnan hefur nú um skeið orðið undir í Reykjavík þó hún hafi sigrað víðast annarsstaðar í nágrenni höfuðborgarinnar.  

Núna eru þeir menn jafnvel kallaðir óstjórntækir sem hafa aðrar skoðanir en leiguliðastefnuna fyrir ungt fólk í höfuðborginni.

 

 

 

Verkfall flugvirkja

er líklega að renna út í sandinn þegar ríkið myndar sig til að grípa inn í.

Formaður flugvirkja tjáði vonbrigði sín í útvarpi og sagði að verkalýðsfélög yrðu að fara að endurskoða sig þegar svo væri komið að ríkið gripi stöðugt inn í kjaradeilur.

Er þetta einmitt ekki kjarni málsins? Það þarf að endurskoða þessa verkferla alla saman? 

Þega kjarasamningum  er sagt upp og verkföll eru boðuð haldi menn áfram að vinna en á skertu kaupi svo lengi sem verkfall á að standa. Atvinnuveitandi borgar strax hluta kaupkröfurnnar í sjóð meðan verkfall á að standa. Að samningum loknum deilist sjóðurinn milli deiluaðila eftir ákveðnum reglum  fram að þeim tíma sem byrjað er að vinna eftir nýjum samningum. Þannig fá menn hvata til að semja þar sem verkfallstíminn kostar báða aðila fjármuni, ekki bara annann aðilann eins og nú er. Hvorugur er ofurseldur hinum.

Verkfall er sóun verðmæta. Rýrir getu þess sem verkfallið beinist að til að borga hærra kaup, veldur saklausum þolendum þjáningum og tjóni og kostar baráttumenn líka meira en  tapaðan tíma eftir einhverjum sanngjörnum leiðum. Tapaður verkfallstími vinnst nefnilega aldrei upp aftur fremur en tapaðir peningar,tími eða æviár. Vísir menn gætu hannað svona kerfi sem allir gætu við unað og yrði öðruvísi en þetta gamla stirðnaða form sem við nú við búum.

Þurfum við ekki að reyna framfarir í stað þess gamla og úrelta?

Hefur þá  verkfall flugvirkja ekki orðið til gagns fyrir alla?