Borgarlínubullið

skýtur reglubundið upp kollinum í umræðunni. 

Bjarni Jónson rafmagnsverkfræðingur skrifar:

"Það getur enginn rekstrargrundvöllur orðið undir Borgarlínu á næstu áratugum einfaldlega af því, að í grennd við hana verða ekki nægilega margir íbúar, sem þurfa á henni að halda, svo að tekjur nálgist rekstrarkostnað, hvað þá að standa undir fjárfestingunni. Verði hún raungerð, verður rekstrarkostnaður hennar hengingaról um háls íbúa þeirra sveitarfélaga, sem þátt taka í verkefninu.

Borgarlína er feigðarflan stjórnmálamanna til að leysa vandamál, sem er ekki og verður ekki fyrir hendi í fyrirsjáanlegri framtíð. 

Til að skapa vaxandi höfuðborgarsvæði fullnægjandi samgönguúrræði og raunar samgöngulausnir, sem spurn er eftir, þarf að nútímavæða umferðarstýringu á gatnamótum, hætta þeirri vitleysu að gera gangandi kleift að stöðva umferðaræðar (fyrir þá á að gera undirgöng), fjölga akreinum, þar sem það er tímabært, og reisa brýr fyrir mislæg gatnamót. 

Þetta ásamt bættum tengingum höfuðborgarinnar til norðurs og austurs og Hafnarfjarðar til vesturs leysir úr vanda bílafjölgunar og verður ekki dýrari en Borgarlínulausnin, sem hefur þann megingalla að leysa engan vanda, af því að hún svarar ekki samgönguþörfum íbúanna.

Fé hefur undanfarinn áratug verið sturtað í Strætó án tilætlaðs árangurs, og hlutdeild hans í umferðinni hefur ekki einu sinni náð að vaxa um 1 %."

Bjarni rifjar upp skrif Sigurborga Óskar Haraldsdóttur  Pírata og formanns Skipulags-og Samgönguráðs:

"Einkabíllinn er ekki framtíðin".

Borgarfulltrúinn boðar færri "bílaakreinar og færri bílastæði" og Borgarlínu með "stórtækum hjólainnviðum".  Í þessu samhengi er vert að draga fram, að markmið samgöngusáttmálans er skýrt: "að stuðla að auknum lífsgæðum á höfuðborgarsvæðinu með uppbyggingu skilvirkra, hagkvæmra, öruggra og umhverfisvænna samgöngumarkmiða."

Með þessu markmiði er m.a. stefnt að eftirfarandi:

"Að stuðla að greiðum, skilvirkum, hagkvæmum og öruggum samgöngum á höfuðborgarsvæðinu með jafnri uppbyggingu innviða allra samgöngumáta."

Bjarni vitnar í Jónas Elíasson:

"Svona lagað gerist ekki, nema í nafni pólitísks rétttrúnaðar, en hann hefur töluvert fylgi [á] meðal fólks, sem trúir á þann misskilning, að mestöll mengun og loftslagsvandræði séu einkabílnum að kenna.  Í mörg ár er búið að reka trúboðsstöð í Borgartúninu, sem predikar, að öll slík vandræði leysist  með Borgarlínu, en engan óraði fyrir, að áróður hennar hefði náð þetta langt. Spyrja má, hvaða trú er þetta, og hvaða gúrú er þarna á bak við ?

Seinni spurningin er ekki erfið.  Gúrúinn á bak við er amerískur prófessor að nafni Scott Rutherford.  Ágætur fræðimaður, sem lézt 2018.  Fyrir um 15 árum hélt hann fyrirlestur við Verkfræðideild HÍ um, hvernig ætti að tvöfalda afköst strætókerfa.  Í þessum fyrirlestri birtist nákvæm uppskrift að strætókerfi Borgarlínunnar.  Auðvitað grunaði manninn ekki, að hann væri að stofna trúarbrögð, enda passa núverandi trúboðar sig á að nefna Scott Rutherford aldrei á nafn, enda voru sporvagnar þeirra upphaflega hugmynd.  

En trúin er þarna; í áróðrinum heitir Borgarlína bættar almannasamgöngur. 

Auðvitað þarf að bæta þær, t.d. með því að nota heppilegri aðferð til þeirra fólksflutninga en að senda út um allt galtóma, yfirbyggða vörubíla, sem heita strætó og eyða 45 l/100 km.  Flutningsgeta þeirra er allt of mikil m.v. þörf. 

En Borgarlínan tvöfaldar þá flutningsgetu með enn fleiri, stærri og eyðslufrekari vögnum; slíkt bætir ekki almannasamgöngur og er ekki hægt að rökstyðja.  Það er þarna, sem trúin byrjar; á nákvæmlega sama stað og önnur trúarbrögð."

Ef menn rifja þessi sannindi upp og bera þau saman við breikkun Miklubrautar og mögulega svifbraut ofan á henni, þá sjá menn sem vilja hugsa hversu útópísk vitleysa Borgarlínubullið úr Degi B. er frá byrjun til enda.  

Við erum valdið!

August 16, 20205:30 PM ET

RACHEL TREISMAN

Twitter

 

Protesters gather near the Minsk Hero City Obelisk in Belarus on Aug. 16 to protest the results of last week's presidential election, which are widely seen as fraudulent.

Valery Sharifulin/Valery Sharifulin/TASS

Tens of thousands of protesters took to the streets of Belarus on Sunday in what appeared to be their largest demonstration yet against the widely-disputed reelection of President Alexander Lukashenko.

Lukashenko, who has been labeled "Europe's last dictator," first took office in 1994 and staked his claim to a sixth term after declaring a landslide victory in the country's election last Sunday. Opponents immediately condemned the results as rigged, and a wide cross-section of citizens have been calling for change at protests every day since.

An especially massive crowd gathered in the capital of Minsk to participate in a "Freedom March" on Sunday. Many were dressed in red and white, the colors of the opposition.

Images and videos posted on social media captured the scale of the demonstrations in Minsk: Independence Square packed to the brim, with cheerful crowds waving the opposition flag.

There was no official count of the crowd size, though the sweeping demonstration appears to be the largest in the country's history. The Associated Press reported that as many as 200,000 people turned out in Minsk.

The protests dwarfed a pro-government rally held there earlier i

August 16, 20205:30 PM ET

RACHEL TREISMAN

Twitter

 

Protesters gather near the Minsk Hero City Obelisk in Belarus on Aug. 16 to protest the results of last week's presidential election, which are widely seen as fraudulent.

Valery Sharifulin/Valery Sharifulin/TASS

Tens of thousands of protesters took to the streets of Belarus on Sunday in what appeared to be their largest demonstration yet against the widely-disputed reelection of President Alexander Lukashenko.

Lukashenko, who has been labeled "Europe's last dictator," first took office in 1994 and staked his claim to a sixth term after declaring a landslide victory in the country's election last Sunday. Opponents immediately condemned the results as rigged, and a wide cross-section of citizens have been calling for change at protests every day since.

An especially massive crowd gathered in the capital of Minsk to participate in a "Freedom March" on Sunday. Many were dressed in red and white, the colors of the opposition.

Images and videos posted on social media captured the scale of the demonstrations in Minsk: Independence Square packed to the brim, with cheerful crowds waving the opposition flag.

There was no official count of the crowd size, though the sweeping demonstration appears to be the largest in the country's history. The Associated Press reported that as many as 200,000 people turned out in Minsk.

Við erun valdið öskra mótmælendur í Minsk.

 

Alveg hliðstætt við búsáhaldabyltinguna hér. Hinn þögli meirihluti kemur hvergi að málum .

 

Hver segir að Lukasjenkó hafi tapað kosningunum þó að hann hafi svindlað? Hver segir að skríllinn sem lemur löggurnar hafi réttinn sín megin frekar en Austurvallarindjánarnir okkar sem brenndu opinberar eigur? Hver segir að stelpan hafi endilega traust meirihlutans og hafi unnið kosningarnar?

 

Best væri auðvitað að láta kjósa aftur undir trúverðugu eftirliti. En líklega er það ekki í boði. 

 

Byltingar byrja yfirleitt með yfirlýsingum að valdið sé fólksins sem einhver skálkur þykist vera umboðsmaður fyrir eins og Lenin, Maó og Hitler. Getur maður ekki séð Gunnar Smára fyrir sér sem fulltrúa fólksis hrópandi niður með Samherja og auðvaldið og valdið til fólksins(mín!)

 

 Skríllinn er alltaf fljótur til að reyna að hrifsa til sín meira en honum ber ef færi gefst. 

 

 Hversu mikið gat Lúkasjenkó svindlað? Er hægt að garga niður kosningar hvar sem er með slagorðum um valdið til fólksins? 

 

 

 

 

Styrmolysa Davidensis

dagsins hljóðar svo:

"Í afar athyglisverðum leiðara Morgunblaðsins í dag, mánudag, segir m.a.:

"...smám saman hefur verið grafið undan áhrifum og völdum stjórnmálamanna en áhrif og völd embættismanna aukin að sama skapi. Ráðherrar hafa til að mynda gefið frá sér, í raun að minnsta kosti, töluverðan hluta ákvarðana, sem áður þótti sjálfsagt að þeir tækju."

Þetta er rétt og um leið hættulegt lýðræðislegum stjórnarháttum.

Það eru hinir kjörnu fulltrúar á Alþingi og í sveitarstjórnum, sem hafa hið stefnumarkandi vald í umboði þjóðar eða einstakra byggðarlaga. Embættismenn eru ráðnir til að framkvæma ákvarðanir kjörinna fulltrúa. Þeir eru ekki ráðnir til að marka stefnu eða taka stefnumarkandi ákvarðanir.

Þessi þróun er komin út yfir öll skynsamleg mörk í stjórnarráði Íslands og einstökum sveitarfélögum.

Það er tími kominn til að kjörnu fulltrúar snúi þessari þróun við."

Gott dæmi um þetta er árás Helgu Bjargar á Vigdísi Hauksdóttur. Þar er kjörinn fulltrúi tekinn og kaghýddur á 100 blaðsíðum af embættismanni vinstraliðsins í Reykjavíkurborg fyrir að dirfast að setja út á straffaða framgöngu þessarar konu.

Raunar vekur fátt furðu lengur í framgöngu þessa fólks sem merkilegt eykur fylgi sitt í skoðanakönnunum við hverja uppákomu þó hún skýrist mest af sókn Píratanna fremur en vinsældum Dags B. og hans nóta.

En greining Styrmis Gunnarssonar og auðvitað Davíðs Oddssonar  er vissulega athyglisverð.

Borgin á hausnum?

„Um tuttugu spurningar liggja inn í kerfinu frá borgarfulltrúa Miðflokksins sem eru ósvaraðar. Þar af eru átta fyrirspurnir orðnar mjög gamlar eða frá árinu 2019. Það er greinilegt að einhver málin eru viðkvæm,“ segir Vigdís Hauksdóttir borgarfulltrúi Miðflokksins.

En hvaða fyrirspurnir eru þetta?

„Meðal annars eru fyrirspurnir um verkefnastofu borgarlínu, oftekið vatnsgjald Orkuveitu Reykjavíkur, framkvæmdir við Fossvogsskóla, um nauðsyn og snjallmælavæðingu Orkuveitu Reykjavíkur, hækkun hitaveitugjalds til gróðrarstöðvarinnar Lambhaga, um biðskýli Strætó bs., um kostnað við gróðurhvelfingu í Elliðarárdal, um hvers vegna tekin var ákvörðun um að minnka götulýsingu í Reykjavík, um útsvarstekjur og fasteignatekjur Reykjavíkur í póstnúmerum á Kjalarnesi, um kostnað við endurgerð Tjarnarbíós, um innri leigu Klettaskóla og fl. Einnig á eftir að skila inn skilagrein vegna endurbóta við Klettaskóla sem átti að skila inn fyrir apríllok. Þetta er afleit stjórnsýsla því samkvæmt venju er miðað við að svara á fyrirspurnum innan þriggja vikna,“ segir borgarfulltrúinn Vigdís Hauksdóttir.

(Byggt á bókun Vigdísar á síðasta fundi borgarráðs).

„Á tímum COVID-19 hefur Reykjavíkurborg ítrekað óskað eftir skattfé úr ríkissjóði. Ekki er langt síðan sú ósk kom frá Reykjavíkurborg að ríkið myndi láta borgina hafa tugi milljarða í neyðaraðstoð þar sem borgin væri ógjaldfær og geti átt erfitt með að halda uppi lögbundinni grunnþjónustu. Forgangsröðun fjármuna er hér undarleg,“ bókuðu borgarfulltrúarnir á síðasta fundi borgarráðs.

Marta Guðjónsdóttir borgarfulltrúi:

Ársreikningur Reykjavíkurborgar fyrir árið 2019 var lagður fyrir borgarstjórn í vikunni til staðfestingar. Rekstrarniðurstaðan sýnir fram á slaka fjármálastjórn meirihlutans. Ekki hefur tekist að greiða niður skuldir og skuldasöfnun A- hluta og samstæðunnar halda áfram að aukast. Allir borgarfulltrúar þurfa að undirrita ársreikninginn, en við, borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins, gerðum það með fyrirvara, enda hafa margir sérfræðingar bent á ýmis álitamál á framsetningu ársreikningsins.

Ársreikningurinn fegraður

Þrátt fyrir mikla tekjuaukningu hjá borginni síðustu ár og að útsvarið sé í hæstu hæðum,  hafa skuldir borgarinnar aukist gríðarlega, um leið og  skuldahlutfallið hefur hækkað ár frá ári á  einum mestu góðæristímum Íslandssögunnar.

Ársreikningurinn er fegraður með bókhaldsbrellum af ýmsum toga. Tekinn er út arður   úr B- hlutafyrirtækjum eins og Faxaflóahöfnum og Orkuveitunni í stað þess að nýta svigrúmið til að lækka gjaldskrár til borgarbúa, raunverulegra eigenda Orkuveitunnar. Félagsbústaðir eru teknir inn í samstæðuupgjör Reykjavíkurborgar með matsbreytingum upp á 57 milljarða króna. Þessi fjárhæð hefur áhrif á efnahags- og samstæðureikning borgarinnar enda um gríðarlega fjármuni að ræða. Öll þessi félög eru óhagnaðardrifin og sjá um að veita almannaþjónustu til borgarbúa.

Ekki tekist að lækka skuldir á hátindi hagsveiflunnar

Í öllum rekstri spyrja menn sig grundvallarspurninga á borð við hvort skuldirnar séu að hækka eða lækka eða hvort reksturinn sé sjálfbær. Því miður er því ekki til að dreifa hjá borginni. Ársreikningurinn sýnir að skuldir fara stöðugt hækkandi og útgjöld eru alltaf hærri en skatttekjurnar.

Skuldir og skuldbindingar samstæðu Reykjavíkurborgar jukust um 21 milljarð á síðasta ári, eða um u.þ.b. tvo milljarða á mánuði og það á góðæristímum.

Síðustu ár hefur hagnaður borgarinnar verið talsverður enda öll gjöld og skattar í leyfilegu hámarki og afkoma af sölu byggingarréttar góð flest árin þó svo hún hafi farið minnkandi síðasta ár. Þrátt fyrir tekjugóðæri á undaförnum árum og að  við höfum verið á hátindi hagsveiflunnar hefur ekki tekist að lækka skuldir. Það vekur jafnframt eftirtekt að á sama tíma og  ríkinu hefur tekist að lækka sínar skuldir þá halda skuldir borgarinnar áfram að hækka.  Það er áfellisdómur yfir fjármálastjórn borgarinnar og sýnir lausatök á fjármálunum.

Gera þarf alltaf ráð fyrir því að efnahagsástandið geti versnað og tekjur farið minnkandi. Þetta má sjá á ársreikningnum en lítið var um einskiptishagnað af sölu byggingarréttar síðasta ár.

Það eru ekki bara skuldirnar sem hafa hækkað heldur hafa útgjöldin hækkað um 7-8% og rekstrarkostnaður hefur hækkað verulega eða um 8%. Borgarstjóri virðist ánægður með þessa skuldsetningu og biður borgarfulltrúa að rita undir árreikninginn með bros á vör. Slík brosmildi breytir þó ekki þeirri staðreynd  að það eru  borgarbúar sem á endanum  borga brúsann fyrir þessa óhóflegu eyðslu og skuldasöfnun. Það gera þeir með hæsta leyfilega útsvari, auknum álögum og gjaldskrárhækkunum  sem er í mörgum tilfellum ekkert annað en skattheimta.

Enginn skuldsetur sig út úr fjárhagsvanda til lengdar

Ársreikningurinn ber með sér að komið er að skuldadögum og dráttarvextirnir farnir að tikka víða í kerfinu. Það bitnar óhjákvæmilega á grunnþjónustu og lögbundnum verkefnum.

Enginn skuldsetur sig út úr fjárhagsvanda til lengdar, hvorki heimili, fyrirtæki né sveitarfélög.  Þessari óheillaþróun þarf að snúa við og taka á rekstrinum af ábyrgð og festu í stað þess að fara með betlistafinn til ríkisins og biðja um aðstoð eins og borgarstjóri og meirihlutinn í borginni hefur nú gert  þegar gefið hefur á bátinn  vegna neikvæðra fjárhagslegra afleiðinga Covid-19. Góðir búmenn sýna því fyrirhyggju og spara í góðæri til að mæta áföllum og mögrum árum."

 

Borgarfulltrúar Besta flokksins og Samfylkingarinnar leggja fram svohljóðandi bókun:

"Niðurstaða ársreiknings samstæðu Reykjavíkurborgar er ánægjuleg. Samstæða Reykjavíkurborgar var rekin með 8,4 milljarða hagnaði og skuldir voru greiddar niður um 35 milljarða á síðasta ári. Þar af lækkuðu langtímaskuldir um rúma 29 milljarða króna. Rekstur samstæðunnar er að styrkjast umtalsvert. Eigið fé samstæðunnar styrkist einnig umtalsvert. Það nam 192 milljörðum króna í lok árs en var tæpir 148 milljarðar í byrjun ársins 2013. Þegar horft er til samstæðu borgarinnar munar mest um Plan Orkuveitu Reykjavíkur en aðgerðaáætlun hennar hefur gengið fyllilega upp. Rekstrarniðurstaða A-hluta var jákvæð um rúma 3 milljarða króna en undir hann heyrir allur almennur rekstur og lífeyrisskuldbindingar borgarinnar. Gjaldskrár Reykjavíkurborgar eru þær lægstu á landinu fyrir fjölskyldufólk. Það er jákvætt og er eitt af því sem gerir Reykjavík að besta staðnum á landinu fyrir fjölskyldufólk að búa á. Fjárhagslegur styrkur A-hluta borgarsjóðs er mikill, hvort sem litið er til eiginfjárstöðu eða hefðbundinna skuldaþekjuhlutfalla. Þetta ber vott um góða fjármálastjórn borgarinnar."

Satt og logið sitt er hvað

sönnu er best að trúa

en hvernig á að þekkja það

þegar flestir ljúga?

Hvenær drepur maður mann og hvenær drepur maður ekki mann?

Annað hvort er maður á hausnum eða maður er það ekki?

 

 

 

Allir skimist á landamærum

er það rétta.

Þetta þarf ekki að var til eilífðar heldur tímabundið meðan við náum tökum á útbreiðslunni ef það þá tekst.

Svo er bara að bíða eftir mótefni. Það virðist sem að Trump hafi ekki verið alvitlaus að taka hydrochloroquine. Og eitthvað kemur til að lukkast af þeim 167 efnum sem í prófun eru.

Efnahagurinn verður fljótur að rísa ef tekst að hemja helvítis Kínapestina.

Styrmolysa politica

af Sjálfstæðisflokknum kemur enn.

Svo segir í dag:

"Skoðanakönnun Zenter rannsókna, sem birt er í Fréttablaðinu í dag um fylgi flokka í borgarstjórn Reykjavíkur er áminning fyrir Sjálfstæðisflokkinn um nauðsyn þess að endurnýja stefnu flokksins og starf. Hún er ekki áfellisdómur yfir borgarstjórnarflokknum sérstaklega vegna þess, að margfengin reynsla áratugum saman er sú, að viðhorf kjósenda til flokksins á landsvísu hefur áhrif á fylgi flokksins í Reykjavík.

Engu að síður er ljóst að borgarstjórnarflokkurinn hlýtur að setjast niður, nú þegar kjörtímabilið er hálfnað, og fara yfir stöðu mála, hvað hafi gengið upp og hvað ekki.

Með sama hætti er tímabært að flokkurinn á landsvísu endurmeti stöðu sína og ræði fyrir opnum tjöldum nauðsyn endurnýjunar á stefnu og störfum.

Það er ekkert nýtt að stjórnmálaflokkum í lýðræðisríkjum gangi misjafnlega að laga sig að breyttum tímum og nýjum viðhorfum meðal kjósenda. Þó er Íhaldsflokkurinn í Bretlandi dæmi um flokk, sem aftur og aftur nær að endurnýja sig. Það gerðist eftir kosningaósigurinn mikla í lok heimsstyrjaldarinnar síðari og það gerðist aftur í síðustu þingkosningum þar í landi þegar Íhaldsflokkurinn sótti óvænt fram í norðausturhéruðum Englands, sem lengi hafa verið eitt höfuðvígi Verkamannaflokksins.

Það er kominn tími á opnar umræður um þessi mál í Valhöll. "

Gömul sannindi og ný héðan úr Kópavogi. Gangi illa í landsmálum kemur þá niður í sveitastjórnarmálum sagði Richard Björgvinsson iðulega við mig.

Á það þá við hér að þessi könnun sé 

..." ekki áfellisdómur yfir borgarstjórnarflokknum sérstaklega vegna þess, að margfengin reynsla áratugum saman er sú, að viðhorf kjósenda til flokksins á landsvísu hefur áhrif á fylgi flokksins í Reykjavík? "

En gengur bara ekki víðast sæmilega fyrir Sjálfstæðisflokknum  nema í Reykjavík?  

Hversvegna eru Píratar af öllum að tvöfalda sinn flokk í Reykjavík  meðan okkar flokki gengur ekki neitt?

"Það er kominn tími á opnar umræður um þessi mál í Valhöll. "

 

 

 

 

 

Hvað þolir COVID af Celcius-gráðum?

Ég hjó eftir því  hjá Ölmu landlækni að hún sagði nauðsynlegt að þvo margnota andlitsgrímur við 60 ° C.

Hvað með Saunaferðir þar sem hitinn fer hátt?  Hvað með Gufuböðin í Sundlaugunum? Drepa þau COVID? Hversu heitt kaffi getur maður drukkið? 

 

Hvað þolir COVID af Celsius-gráðum?

Miklabrautin

hefur lengi fylgt Reykvíkingum sem höfuðsamgöngumáti austur-vestur ássins.

Þegar ég var ungur þurfti að endurgera brautina. Hún lá þá yfir mýrar sem ekki báru þungann.

Þá var kallaður til prófessor frá Suttgart, hann dr. Feuchtinger. Hann sagði einfaldlega:

Jarðvegsskipta

Íslendingum mörgum þótti þetta heldur flott og þekktu slíkar aðfarir  lítið. Enda sigskemmdir í Hlíðunum algengar þar sem menn grunduðu þá oft ótraust en púkkuðu ekki nægilega.

Þetta var nú samt gert og hefur lánast vel. Brautin hvergi gefið sig. Bæði steypt og malbikuð þar ofan  á. 

Nú eru Dagur B. og Sigurbjörg ÓSk að fara með skipulag umferðarmála í Reykjavík. Ekki fer miklum sögum af tækniþekkingu þeirra enda ekki í móð að spyrja um slíkt.

Miklabrautin í núverandi mynd  er talin ofrausn fyrir bílaumferð og eru þau búin að þrengja hana eftir föngum með grjótgörðum og eru hvergi nærri hætt.

Í stað minnkandi vægi hennar fyrir þeirra stórum  áætlaðu minni  bílaumferð ætla þau að byggja neðanjarðarstokk í grunninum hans Feuchgtingers.Setja svo þunga Borgarlínunnar ofan á göngin og nýjar íbúðablokkir. Allt sem kallar á rammgerða járnbenta steinsteypu ofan á stokkinn í stað púkksins hans Feuchtingers.

 

Það er auðvelt mál að breikka Miklubrautina um 2 akreinar og stilla ljósin sem eykur afkastagetuna stórlega. Svo er hægt að nota burðarhæfan jarðveginn til að reisa húsháar súlur sem bera stálstrengi sem lítilli sjóntruflun úr gluggum Miklubrautarhúsanna valda.

Eftir þessum strengjum geta svo kapalvagnar Borgarlínunnar gengið á miklum hraða og flutt gríðarlegt magn af áætluðu fólki. Hvort sem þetta fólk verður ímyndað eins og 8 % strætófarþegaaukningin sem einkabíllinn virðist hafa gleypt, eða ekki.

Á stoppistöðvum eru lyftur sem sjá um að koma fólkinu upp og niður og göng undir bílagöturnar.

 

 

 

 

 

Auðvitað er þetta langtum ódýrara en að byggja ný Hvalfjarðargöng undir Miklubrautinni með loftræstingum, neyðarútgöngum, brunavörnum, vatnsdælum og öðru sem til heyrir.

Þetta truflar umferðina mjög lítið í byggingunni mótsett því að loka Miklubrautinni árum saman meðan Dagur og Sigurborg Ósk grafa upp púkkið hans Feuchtingers og byggja síðan jarðgöngin  og svo Borgarlínuna og Blokkirnar ofaná.

En það virðist vera um að gera að hafa allt eins vitlaust og dýrt og hægt er, þar sem endalaust eru til peningar í vösum skattborgara höfuðborgarsvæðisins sem ráðherranna í kapítalistaríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur sem nú ríkir yfir mesta góðæri sögunnar í efnahagslífi COVID-Íslands. Eller hur?

Auðvitað er það tilgangslaust að skrifa svona pistil um Miklubrautina sem aðeins mætir fyrirlitningu ráðamanna og þeirra sem kjósa þá.

 

COVID 19 leggst á húsdýr

 

The New Normal <[e-mail]>

Buddy, an adult German shepherd from Staten Island and the first known American pooch to test positive for the coronavirus, has gone to the great doggy farm in the sky. 

When Buddy’s family first noticed their beloved German shepherd wasn’t feeling great in mid-March, they immediately suspected the coronavirus — because they had it.  

So far, 13 dogs and 11 cats have tested positive for the virus. Buddy’s death reveals just how little we know about COVID-19 and pets. Natasha Daly reported on his story exclusively for National Geographic. Click here to listen.

Ég hafði ekki heyrt þetta fyrr en ég las þetta hjá NPR að COVID19 drepur fleira en fólk.

Borgarlína

og draumórar er fyrirsögn á grein Elíasar Elíasarsonar í Morgunblaðinu í gær.

Hann segir:

"Það voru, að sögn formanns skipulagsog samgönguráðs Reykjavíkur í Morgunblaðsgrein fyrir skömmu, gamlir og frekir karlar sem skipulögðu Reykjavík sem bílaborg fyrir löngu.

Það kemur ekki fram í greininni hvernig þessir gömlu freku karlar áttu fyrir áratugum að geta þekkt draumóra þessa formanns nú og skipulagt borgina samkvæmt þeim í stað þess að styðjast við bestu þekkingu og tækni þeirra tíma.

Gömlu freku karlarnir fóru vel með fé skattborgaranna. Því miður er öll saga borgarlínunnar þar til nú órum stráð auk þess að markast af algerum skorti á metnaði til að fara vel með fé skattborgaranna.

Það virðist ekki heldur teljast til góðra stjórnsýsluhátta í þeim hópi sem hér hefur um vélað að hlusta á borgarbúana sem finna brenna á sér þau öfl sem að verki eru í allri þróun þéttbýlis, heldur skal ráðist gegn þessum öflum með öllum tiltækum ráðum.

Aukinn fólksfjöldi og þétting byggðar sem fylgir stækkun þéttbýlis eykur umferð og þar með ferðatíma sem gerir byggð í nágrenni svæðisins eftirsóknarverðari. Vinna kallar á samþjöppun fólks og aðrar athafnir kalla síðan á dreifingu þess aftur.

Ferðatími til og frá vinnu og til að njóta frístunda kemur fram sem kostnaður hjá fólki og fækkar verðmætum frístundum. Sá kostnaður veldur því að bæði fólk og fyrirtæki færa sig til innan borgarheildarinnar. Fólk leitar þá eftir stöðum sem bjóða upp á lægri kostnað.

Fyrirtæki leitast eftir stöðum með nægum bílastæðum þar sem aðgengi viðskiptavina er sem auðveldast og kostnaðarminnst fyrir þá. Þarna eru að verki sterk öfl sem bæði draga og sundra, móta þróun borgarsamfélagsins og efla samfélagið eða valda hnignun eftir atvikum.

Þegar kvartanir um umferðartafir á mörkum miðborgarinnar fóru vaxandi ákvað borgarstjórn að auka við þær í því skyni að auka hlut almannasamganga í borginni. Lagst var gegn bætandi umferðarmannvirkjum eins og mislægum gatnamótum og bílastæðum fækkað. Ferðakostnaður fólks var aukinn. Jafnframt var nær lokað fyrir nýbyggingar íbúða utan miðborgar. Reykjavík varð skyndilega ekki jafn álitlegur kostur fyrir aðsetur og áður var. Þessa sáust merki, ekki bara í Reykjavík heldur öllum öðrum sveitarfélögum frá Akranesi og Selfossi vestur á Reykjanes.

Reykjavíkurborg reyndi þarna að stjórna þeim öflum sem mestu ráða um þróun þéttbýlis. Stjórnunaraðferðin var að hindra fólk í vali á búsetu og hindra streymi fólks og varnings eftir lífæðum borgarinnar. Það að halda að slík vinnubrögð gangi upp eru órar einir. Þó tók steininn úr þegar væntanlegar samgöngubætur voru kynntar.

Kynnt var til sögunnar léttlest á nýjum innviðum fyrir 170 milljarða króna og til vara var nefnd lest á gúmmíhjólum fyrir litla 130 milljarða fyrir innviðina eina. Léttlestinni var þó meira haldið fram í upphafi. Engu var líkara en takmarkið væri sem mestur fjáraustur fyrir varla marktækan árangur og það þótt áfram skyldi haldið að tefja umferð annarra bíla með fólk og varning. Þar bættist enn í órana. Þeir sem um véluðu virtust telja að það væru flottir vagnar og glæsihallir yfir biðstöðvar sem löðuðu notendur að almenningssamgöngum þegar staðreyndin mun vera sú að flottheitin eru bara umbúðir.

Mestu skiptir að sögn sérfræðinga tíðni ferða, öryggi og hraði ásamt nálægð biðstöðvar við dvalar- og vinnustað. Á endanum kom að því að leitað var til ríkisins um að leggja til fjármagn. Þá kom í ljós að ríkið var ekki reiðubúið til ráðstafana sem hunsuðu eða tefðu aðra umferð en almenningsvagna og nágrannasveitarfélögin reyndar ekki heldur, en þau hafa byggt upp sínar „bílaborgir“ og vaxið hraðar meðan Reykjavík var stjórnað með því að þvælast fyrir.

Nú liggja fyrir samningar þessara aðila um fjárfestingu í innviðum borgarlínu upp á um 50 milljarða, sem er öllu lægra en þeir 130 til 170 milljarðar sem áður eru nefndir.

Samningaviðræðurnar virðast því hafa opnað einhverja glufu fyrir skynsemi inn í þetta mál, en hvað sú glufa nýtist þegar fram í sækir verður að koma í ljós.

Borgarlínumálið er þegar upp er staðið heildarendurskipulagning á almannasamgöngum höfuðborgarsvæðisins. Líka skal endurskipuleggja þær samgöngur utan þjónustusvæðis borgarlínu en líklegt að þar verði þjónustan minni, enda yfirlýst markmið að á þjónustusvæði borgarlínu (þróunarsvæðum) muni búa 66% allra íbúa höfuðborgarsvæðisins. Þetta kann að vera nothæft þúsaldarmarkmið en næst varla á næstu fáum áratugum og markmiðin um ferðahlutdeild borgarlínu nást þá hægt.

Markmiðið með fjárfestingum í innviðum höfuðborgarsvæðisins á að vera að halda greiðum samgöngum um lífæðar höfuðborgarsvæðisins og nýta sem best þá fjármuni sem í verkið fara. Um það hefur verið samið.

Við verðum að vona að sú skynsemisglufa sem opnuð hefur verið inn í málið nýtist vel."

Detttur einhverjumn í hug að pí-lögmálið muni ekki koma til sögunnar í kostnaði við Borgarlínuna eins og í opinberum framkvæmdum Dags B. Eggertsonar í Braggamálum sem öðrum. En það hljóðar svo :

Áætlun Dags B. x Pí= Minimal Raunkostnaður

Ekki nóg með það heldur eiga íbúar að byggja sér bólstaði meðfram borgarlínunni. Slíkar byggingar geta vart orðið öðruvísi en í þéttstæðum háhýsum án garða og gróðurs til þess að sem styst verði á stoppistöð Borgarlínunnar.

Hvert þeir eiga að halda til vinnu með lestinni hefur ekki verið ákveðið.

Gamlir frekir kallar eyðilögðu víst mikið fyrir þessu unga ófreka hugsjónafólki  sem nú situr í Borgarstjórn Reykjavíkur og ætlar að endurskapa Borgina og nágrannabyggðir utan Seltjarnarness eftir sínu höfði.

En mun ekki áfram snjóa, hvessa og rigna yfir rangláta og réttláta í Reykjavík sem finnst betra að sitja í sínum einkabíl og láta sig dreyma um sólskinið  en hjóla eða norpa á stoppistöðvum hinnar dýrðlegu Borgarlínu?

 

Trump vinnur

Guðmundur stóri vinur minn Björnsson í Florida segir:

"....Að því er fram kemur í opinberum tölum hafa nær 530 þúsund greinst með kórónuveiruna í Flórída-ríki, þar af hafa 8.108 einstaklingar látist. Íbúar ríkisins eru alls um 21,5 milljónir talsins.

Segir Guðmundur að veiran hafi náð sér á strik þegar skemmtistaðir og barir voru opnaðir. „Það voru gerð mistök með því að opna barina og strendurnar of fljótt. Það er ekki hægt að saka yfirvöld um allt því fólk missir á endanum þolinmæðina,“ segir Guðmundur og bætir við að Bandaríkjamenn bíði í raun eftir því að bóluefni finnist.

Spurður um þátt Donald Trumps Bandaríkjaforseta í ástandinu segir Guðmundur að hann botni lítið í afstöðu Íslendinga til hans. „Ég er svona heldur Trump-megin í tilverunni.

Það er fullt af Bandaríkjamönnum sem eru hrifnir af því hvað hann er sjálfstæður og ópólitískur, en hann er auðvitað mjög umdeildur. Ég verð alltaf hálfhvumsa þegar Íslendingar gagnrýna Trump en fara svo heim og kjósa Dag B. Eggertsson, sem er að eyðileggja borgina.“

Mikið er ég sammála vini mínum Guðmundi prófessor.Reykjavík er í hers höndum heimsku og fáfræði.

Trump er að reyna að bæta heiminn.Hann er friðarsinni og er að reyna að vernda Vesturlönd gegn kínversku plágunni sem sækir fram með lygum og undirferli, undirboðum og ásælni.

Þessar skoðanakannanir sem sem verið er að segja okkur frá á RÚV að vestan byggjast á örlitlum úrtökum, svipuðum fjölda og við erum að nota.

Biden sem verður að halda úr alfaraleið svo að fólk sjái ekki hversu veikur hann er, er búinn að finna blökkukonuna sem menn voru að bíða eftir að hann fyrirsjáanlega gerði að varaforsetaefni sínu.

Það er engin von til þess að hann lifi af kappræður við Trump vegna veikinda sinna.Kamela Harris vinnur ekki ein og sér.Demokratarnir eru búnir að tapa.

Trump er búinn að vinna spái ég enda betra fyrir heiminn.

Sitjum við eftir?

í heilbrigðisþjónustu miðað við Þýzkaland? Það verkur athygli hversu betur Þjóðverjar fara útúr veirufaraldrinum en Bretar.

Mér er sagt að það eigi orsök sína í því að fé fylgi sjúklingum  í Þýzkalandi en ekki spítölum.

Ég minnist þess frá Þýzkalandsárum mínum að þar var fullt af einkasjúkrahúsum. Klinik Ehelers, Klinik Baumann og svoleiðis nöfn koma í hugann.

Fótbrotinn Íslendingur var fluttur á einkasjúkrahús þar sem við félagarnir urðum að grafa hann upp daginn eftir slysið.

Hérlendis er stjórnarstefnan að koma sem flestum á ríkisspítala en sneiða hjá einkasjúkrahúsum eins og Klíníkinni í Ármúla. Þess í stað eru sjúklingar sem eru búnir að bíða mjög lengi eftir liðskiptum sendir til Svíþjóðar fremur en í Ármúla þó að kostnaður við það sé margfaldur.

Albert Þór Jónsson skrifar athyglisverða grein um þetta mál í Morgunblaðið í dag;

"Er hægt að ímynda sér að Ísland geti haft heilbrigðiskerfi sem geti skilað betri árangri með kostnaði sem er 75% lægri en í dag?

Þetta er raunveruleikinn í Singapúr, en lífslíkur eru 85 ár og margir læknar í Singapúr eru menntaðir í bestu læknaskólum Bandaríkjanna.

Singapúr leitar stöðugt eftir bestu og nýjustu læknismeðferðum og hátækni og hikar ekki við að fjárfesta í nýjustu tækjum og tækni til að ná sem bestum árangri. Liðskiptaaðgerðir eru til að mynda 72% ódýrari en sams konar aðgerðir í Bandaríkjunum og hjartalokuaðgerðir um 92% ódýrari.

Lyfjaverð er margfalt lægra í Singapúr vegna mikillar samkeppni. Heilbrigðisþjónusta getur verið ódýr og þannig aðgengileg fyrir alla á ásættanlegu verði. Samkeppni með öryggisneti virkar og Singapúr hefur náð frábærum árangri með aukinni samkeppni og einkaframtaki.

Íslenski heilbrigðisráðherrann ætti kannski að kynna sér árangur annarra landa sem tryggja hagsmuni skattgreiðenda og viðskiptavina heilbrigðiskerfisins. Heilbrigðisráðherra þarf að gera sér grein fyrir því að hann ráðstafar 30% af fjárlögum ríkissjóðs en heilbrigðisgeirann skortir reynslu og örvun sem samkeppni og einkamarkaður skila. Atlagan að Krabbameinsfélaginu, Heru líknarmeðferð og fleiri aðilum á einkamarkaði er fordæmalaus. Athafnafrelsi og lækkun skatta eykur samkeppnishæfni þjóðfélaga og hvatningu til góðra verka.

Rekstrarform á einkamarkaði eru nauðsynlegur valkostur

Á 21. öldinni er Ísland enn að ríkisvæða heilbrigðiskerfið, menntakerfið, fjármálakerfið og fjölmiðla þrátt fyrir að draumur kommúnistaríkjanna sé í flestum tilfellum orðinn að martröð fyrir löngu.

Í öðrum norrænum ríkjum hafa rekstrarform á einkamarkaði veitt opinberum rekstri verulegt aðhald til að efla samkeppni og auka samkeppnishæfni. Að öðrum kosti mun kostnaður aukast, framleiðni minnka og skattgreiðendur sitja uppi með afleiðingarnar.

Mikilvægt er að Íslendingar hafi val um hvort þeir notfæri sér heilbrigðisþjónustu í opinbera kerfinu eða á einkamarkaði. Samkeppni eykur framleiðni og leiðtogafærni og sparar ríkissjóði mikla fjármuni.

Liðskiptaaðgerðir í Svíþjóð, langir biðlistar og sjúklingar geymdir á bráðadeildum spítala eru dæmi um óreiðuna. Skortur á hjúkrunarheimilum, heimaþjónustu, forvörnum og heilbrigðri skynsemi hefur aukið verulega á vandann og raunveruleikinn er nú þegar orðinn að martröð fyrir marga landsmenn.

Aukin ríkisvæðing og miðstýring að hætti þeirra sem aðhyllast miðstýringu og sóun fjármuna hafa tekið yfir heilbrigðismálin á Íslandi og afleiðingarnar lenda á skattgreiðendum sem þurfa að borga brúsann.

Í íslenskri heilbrigðisþjónustu er margt framúrskarandi heilbrigðisstarfsfólk en slök stjórnun, framtíðarsýn og stefnumörkun hefur breyst í martröð fyrir marga sem vilja nýta þjónustu íslenska heilbrigðiskerfisins.

Nú þegar þarf að lágmarka skaðann af ríkisvæðingu íslenska heilbrigðiskerfisins. Flestir landsmenn með heilbrigða skynsemi sjá að raunveruleiki hins venjulega Íslendings er að breytast í martröð þrátt fyrir að allt að 30% ríkisútgjalda fari til heilbrigðismála skv. fjárlagafrumvarpi og um 730 þús. kr. á mann árið 2020.

Mikilvægt er að auka samkeppni með rekstrarformi á einkamarkaði sem veitir aðhald og gerir þannig kröfu til opinbers rekstrar. Einnig þarf að gera ráð fyrir nýjum rekstrarformum þannig að biðlistar hverfi og þjónusta sé samanburðarhæf öðrum Norðurlandaríkjum.

Heilbrigðiskerfið virðist vera í heljargreipum ráðherra, ráðuneytisstjóra og aðstoðarmanna og lítið virðist komast í framkvæmd.

Skynsamlegt væri að líta til uppbyggingar hjá vinaþjóðum okkar á Norðurlöndum á sínum heilbrigðiskerfum, sem eru með þeim fremstu í heimi.

Hrinda þarf atlögu heilbrigðisráðherra að íslensku heilbrigðiskerfi með breyttri stefnumörkun og framtíðarsýn sem tekur mið af viðskiptavinum þess, sem eru íslenskir skattgreiðendur."

Hér er kveðið skýrt að.

Af hverju gengur þetta svona fyrir sig ár eftir ár? Eru eingöngu gömul sovésk hagfræðiviðhorf ráðandi í ríkisstjórn Íslands? Hefur enginn ráðherra aðrar skoðanir en VG hefur um aukna ríkisvæðingu? Mætti ekki gera smávegis  tilraunir sem gætu mögulega stytt biðlistana eftir liðskiptum þó ekki væri annað?

Undirritaður hefur átt mikil við skipti við Landspítalann á undanförnum árum. Þar hefur hann fengið úrvals umönnun og mætt því besta viðmóti sem hann gæti hugsað sér.

Skyldi hugsunin vera sú að einhverjir aðrir þegnar landsins gætu fengið verra viðmót en undirritaður ef fleiri þjónustuaðilar kæmu að? Það er hugsanlegt.

En megum við alhæfa með þessum hætti og bera saman Karolínska og Ármúla?

Er mögulegt að við séum að sitja eftir í heilbrigðisþjónustu ef við horfum til Singapúr sem Albert Þór greinir frá?