Jóhanna og jafnréttið

var á dagskrá í miðopnu málgagns ríkisstjórnarinnar í dag. Þar lýsir Jóhanna Sigurðardóttir ást sinni á jafnréttismálum og því hvernig hún ætlar að ráðast gegn kynbundnu misrétti á öllum vígstöðvum.

Daginn eftir kvenréttindadaginn hlaut Jóhann einkunn fyrir framgöngu sína í jafnréttismálum í Héraðsdómi Reykjavíkur. Svo segir í Vísi:

"Anna Kristín Ólafsdóttir, fékk í dag dæmdar 500 þúsund krónur, í miskabætur frá ríkinu. Hún var umsækjandi um stöðu skrifstofustjóra hjá forsætisráðuneytinu. Arnar Þór Másson var ráðinn í stöðuna. Anna Kristín krafðist rúmlega 15 milljóna króna fébóta frá ríkinu, en þeirri kröfu var hafnað.

Anna Kristín kærði ráðninguna til kærunefndar jafnréttismála sem komst að þeirri niðurstöðu að Jóhanna Sigurðardóttir hafi brotið gegn ákvæðum laga um jafna stöðu og jafnan rétt karla og kvenna þegar hún skipaði Arnar í stöðuna. Héraðsdómur Reykjavíkur segir í dómi sínum í dag að sá úrskurður sé bindandi."

Er þetta ekki annar dómurinn sem Jóhanna hlýtur eftir þessi jafnréttismál að hún settist á stól forsætisráðherra?

Þetta getur hún Jóhanna ekki látið svona ótíndan dómstól komast upp með. Hennar er réttlætið og hennar tími er kominn. Dómstóll sögunnar mun sýkna Jóhönnu því hún hefur aðra stefnu en einhverjir reykvískir undirdómstólar, sem eru sjálfsagt skipaðir karlmönnum.

Fyrir okkur karlmenn er þetta líka umhugsunarvert. Ef karlmaður sækir á móti konu og er ráðínn þá er það brot á jafnréttislögum, hvað sem líður einhverju hæfnismati.

Getur ekki Jóhanna ekki sett það í lög að karlmenn þurfi sértakt leyfi frá henni ef þeir hyggist sækja um embætti á hennar vegum sem er auglýst. Til viðbótar við flokkspassa í Samfylkingunni að sjálfsögðu. Eða bara hætta að auglýsa og ráða hæfustu konuna hverju sinni.

Jóhanna og jafnréttið lætur ekki að sér hæða.

Getur einhver útskýrt fyrir mér

hversvegna svona mikið er rifist um Vaðlaheiðargöng eða byggingu nýs Herjólfs meðan ekkert er rifist um Norfjarðargöng eða Dýrafjarðargöng ?

Í Vaðlaheiðargöngum á umferðin að borga göngin hversu langan tíma sem það nú tekur. Í Herjólf borga menn fargjald sem borgar skipið. Af hverju eru menn að rífast meira um þetta en ókeypis framkvæmdir? Breikka einbreiðar brýr sem enginn sér annað en geti beðið, hér eftir sem hingað til, á að rjúka í?

Það á að vera ókeypis í Dýrafjarðargöng og Norfjarðargöng eins og er í Vestfjarðagöng, Héðinsfjarðargöng og Almannaskarð. Hreinar þingmannaframkvæmdir greinilega úr því að enginn rífst. Hitt er á viðskiptagrundvelli og þá má það helst ekki?

Ef allar meiriháttar vegaframkvæmdir væru á viðskiptagrundvelli eins og Hvalfjarðargöngin, þá gætum við notið landsins gæða miklu fyrr. Ég þyrfti ekki að hafa verið steindauður í mörg ár áður en þetta gerist. Ég verð að lifa og deyja án þessara stórkostlegu breytinga fyrir landið og þjóðina. Sem nægur mannafli og verkfæri er til fyrir að byrja á morgun og klára í hvelli.

Af hverju er ekkert hægt að gera á jafnréttisgrundvelli í þessu landi? Af hverju þessi Orwellismi um að sum dýr skuli vera jafnari en önnur? Hestamenn fái ódýrari hús en svínabændur, rollukallar, bátaeigendur og einkaflugmenn?

Getujr einhver útskýrt þetta fyrir mér?

Bakgrunnsskoðun

er nýjasta uppfinning Flugmálayfirvalda til að styðja við einkaflug.

Einkaflugmenn eiga flugskýli á Reykjavíkurflugvelli. ISAVIA girti svæðið og setti fjarstýrt hlið. Eigendur flugskýlanna verða að sækja námskeið til að mega kaupa fjarstýringu á 15.000 kall. Síðan má enginn fá fjarstýringu nema að hann hafai fengið bakgrunnssskoðun hjá lögreglu. Lágmarksgjald 5000 kall plús öll nauðsynleg vottorð.

Fasteignagjöldin af flugskýlum er 1.65 %. Alþingi lækkaði fasteignagjöld á hesthúsum úr 1.65 % í 0.255%. Af hverju ? Var einhver að tala um jafnrétti?

Steingrímsríma

Mansöngur

Þistilfjarðar sísti son,
sagðist heita Sigfússon.
Hélt sig Íslands einu von,
ásamt skattman Þorláksson.
------------

1. ríma

Við skalla er kenndur skatni einn,
skuggabaldurinn, Grímur Steinn.
Fylgir honum flokkur smár
fyrst skal nefndur komminn Már.
Indriða telja einnig má
og IceSave Svavar líka þá.
Ill er þessi auma hjörð,
sem eftir skilur sviðna jörð.
Arði rænir illur sá,
auð hann telur víða.
Ævisparnað ei má sjá,
aldnir fyllast kvíða.
Rænir hann og ruplar þá
sem ráðdeild mátti prýða.
Land og þjóðin líða má,
og lokum fársins bíða.

Framhald óskast eftir bakgrunnsskoðun

Hæstiréttur kominn í hring ?

eftir dóm nr.3/2012.

Í þeim dómi dæmir meirihluti Hæstaréttar undir forsæti Markúsar Sigurbjörnssonar(forseta Landsdómsins yfir Geir Haarde) ásamt Garðari Gíslasyni, Jóni Steinari Gunnlaugssyni og Þorgeiri Örlygssyni á móti minnihluta Árna Kolbeinssonar, Ingibjargar Benediktsdóttur og Viðari Más Matthíassonar, lán tilgreint í íslenskum krónum og bundið gengi erlendra gjaldmiðla í texta lánsskjalsins vera erlent lán.

Þegar málið er skoðað í ljósi áður genginna dóma er ljóst að meirihluti Hæstaréttar virðist
kominn hringinn í svokölluðum gengistryggðum lánum. Hér eftir verða vandfundin
lán sem hægt er að fella undir ákvæði laga nr.38/2001.

Flestir lánssamningar um svokölluð" erlend lán" frá 2001 hljóða upp á erlenda
mynt, sem síðan skal skipt yfir í íslenskar krónur. Þegar borgað er af slíkum
lánum er erlenda upphæðin reiknuð í íslenskar krónur og greitt samkvæmt því. Hæstiréttur segir þetta núna vera viðskipti í erlendum gjaldmiðli.

Það skiptir ekki máli hvort erlendur gjaldeyrir var tekinn að láni vegna hverra viðskipta
og bankinn þarf því ekki að sanna að hann hafi verið að lán raunverulegan
gjaldeyri.

Það skiptir ekki máli hvort lántaki fékk nokkurn tíman erlendan gjaldeyri í hendur og hvort hann keypti eitthvað fyrir gjaldeyri frekar en íslenskar krónur.

Það skiptir ekki máli hvort hann skipti raunverulegum gjaldeyri í íslenskar krónur. Þær
krónur sem hann meðhöndlaði eru verðtryggðar með erlendum gjaldeyri hvað svo
sem lög 38/2001 segja. Þetta er núna erlent lán samkvæmt dómi meirihluta
Hæstaréttar og hvað sem fyrri dómum líður.

Markús Sigurbjörnsson og Garðar Gíslason höfðu hinsvegar áður dæmt svo í máli 153/2010
(ásamt Árna Kolbeins og Ingibjörgu Benediktsdóttur sem nú eru í minnihlutanum
og því í samræmi við fyrri afstöðu) :

"Af lögskýringargögnum er ljóst að ætlun löggjafans var að fella niður heimildir
til að binda skuldbindingar í íslenskum krónum við gengi erlendra gjaldmiðla og
heimila einungis að þær yrðu verðtryggðar á þann hátt sem í 14. gr. laganna
segir.

Vilji löggjafans kom skýrlega fram í því að í orðum lagaákvæðanna var eingöngu mælt
fyrir um heimild til að beita tilteknum tegundum verðtryggingar,en þar var
ekkert rætt um þær tegundir, sem óheimilt var að beita. Lög nr.38/2001 heimila
ekki að lán í íslenskum krónum séu verðtryggð með því að bindaþau við gengi erlendra gjaldmiðla. Reglur 13. og 14. gr. laga nr. 38/2001 eru ófrávíkjanlegar, sbr. 2. gr. laganna, og verður því ekki samið um grundvöllverðtryggingar, sem ekki er stoð fyrir í lögum.

Fyrrnefnd ákvæði í 4. og 7. gr. samnings áfrýjanda og stefnda Jóhanns Rafns um
gengistryggingu voru því í andstöðu við þessi fyrirmæli laganna og skuldbinda
þau ekki stefndu af þeim sökum. Niðurstaða héraðsdóms verður því staðfest.

Minnihlutaálitið er athyglisvert þar sem svona mjótt er á munum. Þar segir:

"Í atkvæði meirihluta dómenda í máli þessu eru rakin ýmis ákvæði skilmála lánsins og atriði sem lúta að framkvæmd á greiðslu þess og greiðslum afborgana. Við teljum að þessi atriði breyti ekki framangreindu eðli lánsins að
það hafi verið í íslenskum krónum, en bendi til þess að
málsaðilar hafi komið sér saman um að klæða lánið í búning erlends láns enda
voru lánskjör slíkra lána hagstæðari en lána í íslenskum krónum á þeim tíma sem
samningurinn var gerður."

Þetta er líklega ástæðan fyrir öllum þeim "erlendu lánum" sem fólk var aðtaka. Það var einfaldlega á eftir þeim miklu lægri vöxtum á "gengistryggðum lánum" en innlendum þökk stýrivaxtastefnu
Seðlabankans. Það var ekki verið að lán neinum erlenda gjaldmiðla heldur bara krónur verðtryggðar með gengi gjaldmiðla. Bankamennirnir voru líklega sá aðilinn sem vissi að þetta var ólögleg verðtrygging. Almenningur vissi það fæstur. Um það snýst málið.

Nú hefur
Hæstiréttur tekið af flestan vafa um það að hvað sem líður lögunum 38/2001 um verðtryggingar þá eru þetta lán í erlendri mynt hverju sem menn áður trúðu. Það er allstaðar hægt er að finna ákvæði í texta sem segja annað eins og lántaki skiptir upphæðinni í íslenskar krónur og leggur á íslenskan krónureikning .

Allar varnir í málum sem þessum um gengistryggingar falla nú um sjálfar sig bönkunum í hag. Ekki mun almennt vera hægt að finna texta á lánssamningum sem ekki tala um erlendar myntir og síðan krónur með einhverjum hætti. Það skiptir ekki máli, bankarnir vinna. Væntanlega lýkur hér með málaferlum vegna gengistryggðra lána.

Hvað sagði ekki Vilmundur heitinn Gylfason? Kerfið sér um að verja sig.

Hæstiréttur er kominn hringinn.

Snakk

er það víst innantómt þegar Þór Saari talar núna um kosningar. Vegna fyrri reynslu af manninum og Hreyfingunni er hinsvegar ekki gott að átta sig á því hvert hann er að fara. Hefur hann þessa skoðun og hafa hinir tveir þingmennirnir hana líka? Er þetta þá ekki bara skilyrt loðmullubull eins og verið hefur nánast í hverju máli þar sem Hreyfingin hefur að komið hingað til? Allt til sölu á þeim bæ þar sem sannfæring fyrirfinnst hvergi.Eini sýnilegi árangur kjörtímabils Þórs Saari að hann er fyrsti þingmaðurinn sem mætti ekki með hálstau.

»Ég reikna með að það verði sama óreiðan og hingað til. Málþófið hélt áfram á laugardag þar til ræðutíminn var á enda. Það virðast ekki vera nein teikn á lofti um að meirihlutinn ætli að taka af skarið og afgreiða mál samkvæmt 64. grein þingskapa,« segir Þór Saari, þingmaður Hreyfingar, um stöðuna.

»Það hefur verið talað um það í margar vikur að gera það en ekkert orðið úr því. Það var talað um það á laugardag að þingið myndi starfa á mánudag og þriðjudag og svo áfram í júlí. Það er erfitt að festa hönd á því hvað gerist. Það er ekki ólíklegt að ef veiðigjaldið fer ekki í gegn á næstu dögum þá verði júlíþing. Ég lít þannig á eftir að hafa setið ótal fundi með þingflokksformönnum og formönnum flokkanna síðustu daga að þingið sé ekki starfhæft.

Ég held að þingið sé komið á þann tímapunkt á þessu kjörtímabili að það væri skynsamlegt að boða til kosninga sem fyrst. Þetta gengur ekki. Hvernig ætli það verði á haustþingi ef þingið er búið að vera meira og minna óstarfhæft síðan fyrir páska?«

Þór Saari og raunar hvaða þingmaður Hreyfingarinnar sem er, getur svo sem komið fram með svona snakk til að gera sig breiðan því hann veit að Framsóknarmenn hafa ekki Siv og Guðmundur Steingrímsson styður stjórnina þannig að þetta er án skuldbingar sem ekki er hægt að hanka hann á.

Svo mér er eiginlega sama hvaða snakk kemur frá Þór Saari. Það breytir engu héreftir sem hingað til.

Hvern er verið að blekkja?

með hávaðanum um sjávarútvegsfrumvarpið um veiðigjald?

Sjávarútvegurinn flutti út fyrir um 220 milljarða árið 2011. Í ár verður það 10% meira.

Dollaragenginu er handstýrt af ríkisstjórninni í 130 krónum. Lækkið það um 5 % og útgerðin borgar 11 milljarða í veiðigjald eða auðlindarentu fyrir 2011.

Ekkert vesen eða vökur á þinginu. Besnínlítrinn lækkar um tíkall. Meðalbíll lækkar um 150.000.Cherios og Kornflakes lækkar um 5 % teóretískt. Þetta jafngildir um 10 % nettókauphækkun. Lífskjör allra batna . Álið borgar meira, ferðaiðnaðurinn borgar meira. Bankarnir sem eiga kvótann verða eilítið verr tryggðir.

Af hverju er farin hin erfiða leið? Það er af því að vinstrimenn vilja bara skatta og eyða. Þeir kunna ekki annað því þá geta þeir mismunað verðugum og óverðugum. Er þetta ekki félagshyggjan í hnotskurn? Sum dýr skulu Orvellskt vera jafnari en önnur?

Af hverju látum við sem við sofum? Af hverju erum við að deila svona um veiðigjald? Er ekki verið að snúa upp á nefið á okkur og blekkja?

Afrekaskrá Steingríms

á fjármálasviðinu er fjölbreytt og skuggaleg.

Lauslegt yfirlit yfir afrek Steingríms við Sparisjóð Keflavíkur og stofnun SpKef:
1. Leiðréttur ársreikningur Sparisjóðs Keflavíkur fyrir árið 2008 og sýndi jákvætt eigið fé um 5.4 milljarða.

2. Eiginfjárhlutfall var jákvætt um 7.06% en undir 8% lágmarkshlutfalli skv. 84 gr. laga um fjármálafyrirtæki. Því átti að loka sjóðnum og afhenda slitastjórn hann þá þegar.Ákveðið var af Steingrími J. að reka hann á undanþágu með skelfilegum afleiðingum.

Þann tíma sem sparisjóðurinn var í gjörgæslu FME og fjármálaráðuneytisins var hagnaði snúið í tap og allir sitja nú uppi með yfir 30 milljarða rekstrartap eða um 100.000 á hvert mannsbarn í landinu. Núna segist hann hafa verið að bjarga innistæðum í Sparisjóði Keflavíkur með þessu. Trúir fólk þessu?

Með aðgerðum sínum í þessu máli dró Steingrímur viðskipti frá öðrum fjármálastofnunum til Sparisjóðs Keflavíkur allt á ábyrgð og kostnað skattgreiðenda. Á sama tíma tók Steingrímur J. þá ákvörðun að fella SPRON og Straum fjárfestingabanka sem voru alls ekki jafn kirfilega dauðir og SpKef. Hann var áður búinn að gefa Íslandsbanka og Aríon banka til erlendra vogunarsjóða sem hann þekkir ekki nafnið á. Hann var næstum búinn að koma Icesave klafanum á þjóðina með glæsilegri niðurstöðu félaga Svavars í samningum. Hann var búinn að fleygja 14 milljörðum í Sjóvá. Hann var búinn að setja 40 milljarða í VBS og Saga Capital. Var einhver sem heimilaði þetta af Alþingis hálfu sem verður að samþykkja meðferð skattfjár?

Á Steingrímur J. ekki heima fyrir Landsdómi í fyllingu tímans?
.

Kaupin á eyrinni í ESB

eru skýrð ágætlega af Nigel Farage á Evrópuþinginu í ræðu 13.þessa mánaðar.

Af hundrað milljarða evruláni með 3 % vöxtum til Spánar greiðir Ítalía 20 milljarða. Ítalía varð að gefa út skuldabréf fyrir þessu með 7 % vöxtum. Farage segir að Spán vanti ekki 100 billjónir heldur 400 þannig að það verður að endurtaka leikinn fljótlega.

Beðið er eftir því að Ítalía biðji um samskonar neyðarlán og Spánn fékk. Þá geta þeir borgað 7 % vextina af skuldabréfinu.Þá getur Spánn lánað Ítalíu á 7 % og haft 4 % á þurru af peningunum sem Ítalía lánaði honum 3 %. Nú sjá menn loks kostina við það að vera í Evrusambandinu.

Kannski hefur Steingrímur selt skuldabréf á okkur í Colorado með 7 % þegar hann var þar í boðsferðinni með Flugleiðum um daginn. En hann fór af því að það þurfti nauðsynlega að efla stjórnmálatengslin við Colorado. Peningana getur hann svo látið Össur fá til að lána Evrópusambandinu á 3 % til að liðka fyrir aðildarviðræðunum. Er það ekki það sem vantar? Að smyrja þá svolítið?

Langar engann að heyra Össur skýra þetta út fyrir okkur Íslendingum. Hann getur áreiðanlega fengið hjálp hjá Steingrími hvernig maður getur notað auðlindarentu til að millifæra í svona dæmum og fá út hagkvæmni þegar stóra myndin er skoðuð því evrusamstarfið er aldrei traustara að sögn ríkisstjórnarinnar.

Nú sjá menn hvernig hægt er að meika það á 4 % vaxtamun. Þannig ganga nú kaupin fyrir sig á eyrinni í ESB.

SpKef

er komið á bak íslenskum skattgreiðendum sem 25 milljarðar skattskuld í það minnsta þökk sé Steingrími J. Sigfússyni og fjármálagerningum hans. Þennan reikning mun almenningur þurfa að borga þó Steingrímur sleppi við það kominn á óskert eftirlaun hjá lífeyrissjóði starfsmanna ríkisins.

Ég skrifaði langt bréf til umboðsmanns Alþingis Tryggva Gunnarssonar í desember 2011 um málefni BYR og SpKef. Þar sagði svo um Spkef.:

"Ársreikningur Sparisjóðs Keflavíkur fyrir árið 2008, sem áritaður er 31. mars 2009
sýndi að eigið fé hans var jákvætt um 5,4 milljarða króna. Eiginfjárhlutfall var 7.06% og því rétt undir 8% lögbundnu lágmarkshlutfalli. Að öðru leyti er fyrirtækið mjög sambærilegt við BYR að stærð.

Álit endurskoðenda er áritað af Deloitte hf., Páli Steingrímssyni og Pálínu Árnadóttur, löggiltum endurskoðendum og það með að þau telja sig hafa aflað nægilegra og viðeigandi gagna til að byggja álit sitt á. Þau taka nærri 42 milljónir fyrir vinnu sína sem er ívíð meira en Sigurður Jónsson tók fyrir endurskoðun á BYR. Allar líkur eru á að þessi reikningur hafi verið stórkostlega rangur og því vinnubrögð endurskoðendanna og stjórnendanna orðið til ennþá meira tjóns en í tilviki BYR.

Í fréttatilkynningu frá Sparisjóðnum þann 3. apríl 2009 fyrir gerð ársreikningsins segir:

„Útlánaskoðun Fjármálaeftirlitsins hjá Sparisjóðnum í Keflavík fyrri hluta
marsmánaðar leiddi til enn frekari niðurfærslu á útlánaeignum en drög að ársuppgjöri
gerðu ráð fyrir. Við reikningsskilin um áramót hefur að fullu verið tekið tillit til þeirra
ábendinga sem þýðir að í ársreikningi er eiginfjárhlutfall (CAD) sparisjóðsins 7,06%,
eins og það er skilgreint í 84. gr. laga nr. 161/2002“.

Sjá nánar fréttatilkynningu: http://www.mbl.is/media/67/1367.pdf

Eftir þessa útlánaskoðun sem er þó tilraun er fullyrt af enduskoðendunum að CAD sé ekki verra en 7,06 % sem þó reyndist eins óáreiðanlegt og reikningar BYR frá sama tíma. Báðar stofnanirnar eru greinilega kolgjaldþrota þegar endurskoðaðir og óstarfshæfar þegar áritaðir reikningarnir eru lagðir fram. Þar sem sparisjóðurinn var undir lögboðnu 8% hlutfalli mun hann hafa sent FME greinargerð um ráðstafanir til að lagfæra hlutfallið sem svaraði með undanþágu.

Í maí 2009 veitti FME sparisjóðnum heimild til að koma eiginfjárhlutfallinu yfir lögbundið
lágmark, skv. 86. gr. laga um fjármálafyrirtæki. Slíka heimild má veita til 6 mánaða og
byggir á því mati FME að mögulegt sé fyrir fjármálafyrirtæki að lagfæra eiginfjárstöðuna.
Heimildina má framlengja um aðra sex mánuði „séu til þess ríkar ástæður“. Sparisjóður
Keflavíkur fékk þannig að starfa í 12 mánuði með eiginfjárhlutfall undir lögbundnu lágmarki,
sem gat eingöngu byggt á því mati FME að félagið væri lífvænlegt.
Af hverju fékk sparisjóðurinn að starfa á undanþágu lengur en 6 mánuði? Hvaða rök liggja þessu til grundvallar?

Þann 22. apríl 2010 greip FME inn í starfsemi Sparisjóðsins í Keflavík og skipti honum upp í
gamlan og nýjan. Ekki liggur fyrir á hvaða forsendum ákveðið var að stofna nýjan sparisjóð
eða hvaða útreikningar eða mat um rekstrarhæfi lágu að baki. Allavega er hér fjármálafyrirtæki látið starfa án þess að uppfylla lagaskyldur um rektrarhæfi. Þetta er gert af Fjármálaráðuneytinu einu og sér á kostnað almennings sem nú hefur greinilega borið mikið tjón af þessum sökum.

Ársreikningur Sparisjóðsins í Keflavík fyrir 2009, stofnefnahagsreikningur nýja SpKef eða
ársreikningur SpKef fyrir 2010 hafa ekki verið birtir. Það gengur þvert á lög og er með endemum. Ekki virðist
sem eftirlitsaðili á fjármálamarkaði né ráðherra ársreikningamála hafi gengið á eftir því að fá
þessa reikninga birta eða látið það varða viðkomandi eftirlitsskyldan aðila viðurlögum.

Stofnun nýja SpKef virðist hafa verið gerð af svo mikilli vanhæfni og ábyrgðarleysi að nýi sjóðurinn komst í þrot tæpu ári síðar eða í mars 2011. Spyrja má hversu miklir fjármunir töpuðust við stofnun
nýja sjóðsins – hver var t.d. rekstrarkostnaður hans frá apríl 2010 og mars 2011 og hversu
mikið höfðu eignir rýrnað? En reikningar hafa ekki enn verið birtir sem er sér kapítuli og lögbrot að því að virðist .

Ákveðið var að SpKef myndi sameinast Landsbankanum. Gerð var áætlun um kostnað vegna
þessa og hermdu fréttir að kostnaðurinn væri 11 milljarðar að mati ríkisins. Samkvæmt
fréttum í Viðskiptablaðinu 18. ágúst 2011 var það mat Landsbankans að kostnaðurinn yrði um 38 milljarðar. Þarna skeikar 27 milljörðum (eða um 250%). Sjá: http://www.vb.is/frett/65384/?
q=spkef.

Skiptir engu máli fyrir eigendur, þ.e. skattgreiðendur, hvort verðmatið er réttara? Ber Fjármálaráðuneytinu ekki að upplýsa um fjárhag og rekstur SPKef frá því að fyrirtækið fór í þrot 2010 á grundvelli upplýsingalaga?

Eftir stendur að eigið fé sjóðsins upp á 5,4 milljarða í árslok 2008 samkvæmt endurskoðuðum ársreikningi er orðið að engu eða verra

en það, því ríkið þarf nú að leggja til stórfé eigi fyrirtækið að sameinast Landsbankanum. Ríkið hefur endurtekið vanmetið stöðu sjóðsins, fyrst á meðan sjóðurinn var í undanþáguferli hjá FME (í eitt ár), aftur við skiptingu sjóðsins í nýjan og gamlan (22. apríl 2010) og í þriðja skiptið við samrunann við Landsbankann (mars2011). Eignir sjóðsins hafa rýrnað verulega á meðan á þessu hefur staðið. Verðmætið hefði verið betur tryggt ef sjóðurinn hefði strax farið í slitameðferð þegar sýnt var að hann myndi ekki geta aukið eigið fé sitt, (sennilega í síðasta lagi eftir 6 mánuði í ferli skv. 86. gr. laga um fjármálafyrirtæki, þ.e. síðari hluta ársins 2009). Fjármálaráðuneytið sýnist því hafa skaðað almenning með háttsemi sinni.

Til viðbótar eru rökstuddar efasemdir um að löglegt hafi verið að veita nýja Spkef sjálfkrafa
starfsleyfi sem sparisjóður í apríl 2010 á grundvelli (eða með lögjöfnun) neyðarlaganna. Sjá
t.d. grein eftir Árnýju G. Guðmundsdóttur í Morgunblaðinu þann 11. ágúst 2011. Sé það rétt
var sjóðurinn rekinn án starfshæfis í tæpt ár, sem getur þýtt enn frekari skaða fyrir ríkið og/
eða kaupandann, þ.e. Landsbankann ...."

Síðar sagði svo:

"Er löggilding stéttar endurskoðenda einhvers virði fyrir almenning? Eru kröfur til endurskoðunar og eftirlits fjármálafyrirtækja ekki gersamlega ófullnægjandi? Blasir ekki við að stjórnendur velflestra fjármálafyrirtækja landsins hafa misfarið með vald sitt og traðkað á góðum bankahefðum og viðskiptaháttum? Hér störfuðu hlutafélagabankar og sparisjóðir í dreifðir eignaraðild án stóráfalla. En með tilkomu svokallaðra kjölfestufjárfesta snaraðist allt á hliðina. Er þetta lexía íslensks almennings í fjármálafræðum til framtíðar? ...

Hvers vegna er ekki gripið til krafna á starfsábyrgðartryggingar og gerðar kröfur um refsingar hjá hinum löggiltu endurskoðendum þegar niðurstöðum er svo áfátt og valda eins miklu tjóni eins og raun bar vitni? Hversu háar þurfa slíkar tryggingar að vera fyrir endurskoðanda fjármálafyrirtækis? "

Lokaorðin voru:
"Að síðustu má ekki gleyma því að bæði BYR hf., Sparisjóðurinn í Keflavík og SpKef hafa á þessum tíma
verið í samkeppni við önnur fyrirtæki á markaðnum, m.a. með því að taka við innlánum, án þess að
uppfylla lögbundnar kröfur. Ríkið ber ábyrgð á því að raska samkeppnisstöðu með því að láta
félög sem skorti rekstrarhæfi keppa við önnur sem gerðar voru fullar kröfur til."

Dettur nokkrum í hug að umboðsmaður hafi svarað þessu með nokkru öðru en það sem Ameríkanar kalla "Song and Dance" Nei, það er rétt. Ég nenni ekki að birta textann þar sem umboðsmaðurinn beitir lögvísi sinni á erindið á 3 síðum til þess að finna út að honum komi þetta ekki við. Og mér væntanlega ekki heldur grannt skoðað, ég geti kannski kvartað við endurskoðendafélagið?

Fyrir mér er embætti umboðsmanns Alþingis ekki til lengur og ég virði það tæplega viðlits meira.

Athygli vekja svo fréttir af misferli sparisjóðsstjórans Geirmundar og stjórnar Sparisjóðsins. Haf sjóðstjóri BYR og stjórnarformaður unnið til þess að fara 4,5 ár á Kvíabryggju sýnist ekki vanþörf á að kanna hvort fleiri geti ekki þurft á sveitaloftinu að halda.

Steingrímur J. Sigfússon hefur hinsvegar skaðað íslenska skattgreiðendur með háttsemi sinni í málefnum SpKef og BYR líka. Fyrir það á hann skilyrðislaust að svara fyrir Landsdómi ásamt fleiri fjármála sinna.

Mér finnst ekki sanngjarnt að ég eigi að borga stórfé fyrir heimsku og vanhæfni grobbhænsna án þess að klippt sé aðeins úr stélfjöðrunum ef þess er kostur.Fordæmið er komið.

Fluggarðadagurinn tókst vel

og komu meira en hálft þúsund borgara með börnin sín á svæðið.

Mest var gaman að fylgjast með smáfólkinu hversu það naut þess að fá að setjast í alvöru flugvélar. Veðrið var eins og best getur orðið og þessi síðdegisstund var dýrðleg ekki hvað síst fyrir gestgjafana sem elska þetta svæði og flugvöllinn af öllu sínu hjarta.Þeir nutu þess í botn að sjá gestina koma og spjalla við þá.

Fluggarðar eiga 35 ára afmæli um þessar mundir.Fæstir gesta gera sér ljóst að þessi mannvirki standa á 6 metra staurum ofan í mýrina og rammlega járnbentum grunnum undir stálbyggingunum. Reykjavíkurborg hefur aldrei haft fyrir því að leggja holræsi um svæðið né kaldavatnslagnir.

Orkuveitan hefur hinsvegar bæði lagt heitt vatn og rafmagn um svæðið en Síminn hefur aldrei þangað komið. Borgarstjórn leggur hinsvegar bæði holræsagjald og vatnsskatt á flugskýlin eftir ítrustu gjaldskrá. Hún byggir á því að menn skuli borga þessi gjöld ef ætla má að að væri hægt að leggja þessar veitur á svæðið og skiptir þá engu þó svo að það sé ekki gert.Og þú átt heldur ekkert með að krefjast framkvæmda þó þú borgir gjaldið. Reykjavíkurborgarsovétið lætur ekki að sér hæða þó að það hafi verið lagt af í Rússlandi.

Algert framkvæmdabann hefur ríkt á flugvallarsvæðinu um árabil af hálfu sovétsins í ráðhúsinu. Það má ekkert gera af því að Borgarstjórn telur að meirihluta til að völlurinn þurfi að fara 2016. Alveg sama þó 85 % landsmanna telji að hann eigi að vera, þá eru menn eins og t.d.Gísli Marteinn til að nefna einhvern tréhausinn þeirrar skoðunar að skipulagslega eigi að gera ráð fyrir að völlurinn fari.

Þessvegna er þrengt að vellinum ár frá ári með óskyldum framkvæmdum. Háskólanum í Reykjavík, leikskólum og þess háttar er þrengt inná flugvallarsvæðið sem þætti í tangarsókn sovéttréhausanna gegn flugvellinum þrátt fyrir eindreginn vilja borgaranna gegn þessari vitleysu.

Innanlandsflugið er dæmt til að búa í bröggum frá síðasta stríði og fær ekkert að gera vegna sannfæringar borgarfeðranna að völlurinn eigi að fara og innanlandsflugið að leggast af.

Þeir langþreyttustu af Fluggarðafólkinu segja að það verði að bíða eftir því að kynslóðaskipti verði í borgarstjórn og ungt fólk taki við af því afturhaldi sem þar virðist nú ráða, og er þá sama úr hvaða flokki er.