Hættan af sérfræðingum

sérstaklega handvöldum hefur stundum leitað á mann þegar stjórnvaldsaðgerðir sem manni finnast ekki réttar eru sagðar byggjast á áliti sérfræðinga í viðkomandi máli.

 Skemmst er að minnast síðustu ríkisstjórnar sem sífellt var með álit frá Háskólasamfélaginu til að réttlæta fyrir sig óskynsamlegar ákvarðanir sínar.Haft var þá við orð að hægt væri að kaupa sérfræðiálit í hverju sem væri til að styrkja sinn málstað þó að við blasti að verið væri að veifa röngu tré frekar en öngu.

Hinn mikli baráttumaður fyrir Reykjavíkurflugvöll Friðrik Pálsson ritar opið bréf til Isavia í í Mbl.í dag:

"Sæll vert þú. Isavia var falið í árslok 2013 að meta áhrif lokunar neyðarbrautarinnar á Reykjavíkurflugvelli að teknu tilliti til flugöryggislegra þátta.

 

Isavia setti saman áhættumatshóp, sem í áttu m.a. sæti flugöryggisfulltrúar flugrekstraraðila, allt flugmenn, sumir með áratuga reynslu sem flugstjórar í áætlunar- og sjúkraflugi.

 

Þessi hópur vann samkvæmt viðurkenndu greiningarferli og komst að sameiginlegri, rökstuddri niðurstöðu um að áhættan af lokun neyðarbrautarinnar fyrir flugöryggi á Reykjavíkurflugvelli væri óásættanleg. Sú niðurstaða var Isavia ekki þóknanleg og var þessi nefnd því bara leyst frá störfum.

 Þá handvölduð þið hjá Isavia ráðgjafa til verksins, verkfræðistofuna Eflu, og þeir reiknuðu út forsendur sem reyndust vera Isavia þóknanlegar, enda hefðu þeir annars væntanlega líka verið leystir frá störfum.

 Út frá því og án þess að þurfa að þiggja ráð frá þessum fagmönnum í flugi og flugöryggi varð niðurstaða Isavia svo sú að áhrifin af lokun neyðarbrautarinnar séu óveruleg.

 Þessi vinnubrögð eru vitanlega ekki sæmandi stjórnsýslu landsins, en erindi bréfs míns er hins vegar þessi spurning: Hvað er óverulegt að mati Isavia þegar fjallað er um flugöryggi?"

Fyllsta ástæða er til að spyrja sig hvort handvalin verkfræðistofa á landi  hafi meiri þekkingu á öryggisþáttum í flugi en nefndin sem leyst var frá störfum hjá Isavia?

Er úr vegi að spyrja sína heilbrigðu skynsemi fyrst áður en maður kingir keyptum álitsgerðum sérfræðinga? Eru sérfræðingar svo óskeikulir?

Loksins er komið að Steingrími J.

og verkum hans á sviði Hrunsins.

Nú hefur Víglundur Þorsteinsson birt niðurstöður athugana sinna á framkvæmd Neyðarlaganna sem áttu að milda áhrifin á almenning. Öll spjót beinast nú að þætti Steingríms J.í því að snúa út úr Neyðarlögunum sem stórsköðuðu almenning og fyrirtæki að því er fram kemur hjá Víglundi. Afskipti og tiltektir Steingríms Jóhanns af bankamálum og ekki síst sparisjóðunum hafa til þessa verið afskaplega umdeild em ekkki fengist rædd til neinnar niðurstöðu.

Væntanlega kemur að því að stjórn og starfshættir Steingríms J. verði loks enduskoðaðir. Almenningur slapp með naumindum undan því versta þegar Forsetinn afstýrði því að Steingrímur kæmi Icesave I klafanum á íslenska ríkið.

Flestir stóru erlendu lánveitendur íslensku bankanna voru með lán sín tryggð hjá vátryggingafélögum. Þeir gátu því fengið meginhluta tryggingafé sitt greitt og selt hrakvirði eða sjálfsábyrgð krafna sinna til spákaupmanna, sem gera út á mikla áhættu í von um happavinning. Slíkt happ hlutu þeir í Steingrími J. Sigfússyni sem tók á móti þeim  með opinn faðminn og afhenti þeim tvo íslenska banka upp í kröfur sínar. Almenningi sagðist hann vera að bæta lánveitendum tjón sitt.

Aðfarir hans í Landsbankanum þegar hann lofaði andvirði gjaldeyrisforða þjóðarinnar upp í skuldir þess gjaldþrota fyrirtækis voru annar þáttur í ráðstöfunum hans sem valda þjóðinni hvað mestum skaða.. Afskipti hans af Saga Capital, Sjóvá og Verðbréfastofunnar eru svo enn aðrar ráðstafanir sem ollu enn tjóni. Sjálfur telur Steingrímur sig víst hafa bjargað þjóðinni með einstakri fórnfýsi sem er auðvitað aðeins til marks um algert vanhæfi hans í störfum sem að fjármálum Íslands lúta.  

Víglundur Þorsteinsson á þakkir skildar fyrir þrotlausa vinnu og þrautseigju sína. Án efa mun úlfahjörð vinstri manna ráðast á hann  og reyna að tortryggja og ófrægja á allan hátt. Víglundur mun standa það af sér og halda áfram að draga fram sannleikann í bankamálunum og þætti Steingríms J. Sigfússonar í þeim.

Er Íslendingum alls varnað?

þegar kemur að Islam?

Það er eins og Íslendingum sé fyrirmunað að skilja að Islam er ekki trúarbrögð í venjulegum skilningi. Islam er annað og miklu meira.

Valdimar H. Jóhannesson hefur kynnt sér Islam betur en margir aðrir. Hann ritar svo í Morgunblaðið í dag:

"Margir líkja moskum við tilbeiðsluhús kristinna manna, gyðinga, hindúa eða búddista án þess að skilja, að moska þjónar ekki aðeins tilbeiðsluþörf múslíma heldur er hún stjórnstöð fyrir allt veraldlegt og andlegt líf múslíma. Íslam gerir ekki greinarmun á veraldlegum og trúarlegum þáttum lífsins. Samkvæmt íslam er lífið sjálft aðeins hluti trúarlífsins en önnur trúarbrögð líta svo á að trúin sé hluti lífsins. Frelsi einstaklings er víðsfjarri eðli íslams. Reglur íslams ráða yfir öllu lífi og hegðun manna. Skyldan til undirgefni við Allah er skilyrðislaus.

 

Moskan er skóli, dómstóll, æfingastöð, samkomuhús en ekki eingöngu tilbeiðslustaður. Allar moskur heimsins eru að fyrirmynd fyrstu moskunnar, mosku Múhameðs í Medína. Þar kvað Múhameð upp dóma, hverja skyldi lífláta, hvernig haga skyldi árásum og stríði. Moskan var geymslustaður vopna, æfingastöð fyrir stríðsmenn Múhameðs og bardagasveitirnir voru sendar þaðan til að ræna, rupla, drepa og hneppa í þrældóm, kúga heiminn undir Allah og Múhameð, - undir yfirráð íslams.

 

Allar moskur gegna sama hlutverki sem moska Múhameðs í Medína. Verkefni moskunnar er oft hulið almennum múslímum. Alkunna er þó að ýmislegt fer fram innan moskanna sem brýtur gróflega gegn þeim samfélögum sem hafa leyft starfsemi þeirra. Vopn hafa iðulega fundist í moskum. Þar eru lögð á ráðin til að kúga löndin undir alræðið og kannanir sýna að í 80% af moskum í Vesturlöndum er boðað jihad, hatur, dauði og tortíming manna af öðrum trúarbrögðum eins og boðað er í helstu trúarritum múslíma, kóraninum, hadíðum og sirah.

 

Engum kom á óvart að sprengjuverksmiðja Hamas fannst í mosku á Gaza. Hins vegar vakti meiri athygli þegar vopn fundust í moskunni í Finnsburys Park í London. Imaminn þar, Abu Hamza, þjálfaði hermdarverkamenn og geymdi vopn í moskunni. Hann sá ekkert athugavert við þessa hegðan enda í samræmi við handbækur íslams. Aðrir imamar styðjast við sömu bækur, sama stýriverk.

 

Moska er merki um yfirráð íslams jafnvel í landi þar sem múslímar eru í minnihluta og ákall til þeirra að endurheimta landið undir yfirráð Allah og sharíalög. Múhameð sagði Gabríel erkiengil hafa fært honum þau skilaboð Allah að allur heimurinn væri ein allsherjar moska. Þeir sem neita þessu hafi brotið af sér gegn Allah. Múslímum er ætlað að endurvekja yfirráð Allah yfir svæðum sem hafi verið tekið frá Allah með rangindum. Þeir sem verjast þessari »göfugu« ætlun séu því í raun árásaraðilar gegn Allah og því er jihad ekki árás múslima á »kuffar (skammaryrði múslima fyrir alla þá sem ekki eru múslimar) heldur varnaraðgerðir gegn rangindum sem kuffar hafa í frammi gegn Allah og Múhameð (sem nú hefur legið dauður í ómerktri gröf í 1383 ár).

 

Hér er ástæða til að rifja upp orð, sem Erdogan, forseti Tyrklands gerði að sínum:. »Moskurnar eru herskálar okkar, hvelfingarnar hjálmar okkar, bænaturnarnir byssustingir og hinir trúræknu hermenn okkar.« Það eru því ekki mín orð að moska sé vígi óvinarins í landi okkar heldur orð íslamistans.

 

Einn helsti tilgangur með mosku er að vinna að »hijra« einstaklinga og með því að íslamísera samfélagið þar til íslam er ráðandi og getur kúgað samfélagið undir sína stjórn og þá auðvitað sérsaklega »kuffar« en ekki síður konur og börn. Hijra hét flutningur Múhameðs frá Mekka til Medína þegar staða hans breyttist frá því að vera heldur illa þokkaður götuprédikari í voldugan og grimman herkonung. Það felst í hijra að taka upp múslimska háttu t.d. fyrir konur að klæðast í slæður yfir hár og jafnvel fyrir andlit og láta hvergi sjást í hold nema kannski á höndum og á andliti. Sérstaklega jafngildir þetta að flytjast frá »jahiliyyah« (fáfræði fyrir daga íslams) til fullrar íslamiseringar, þar með talin innleiðing sharíalaga.

 

Trúfrelsisákvæði stjónarskrárinnar eiga ekki við um íslam vegna þess að íslam stenst ekki skilyrðin sem stjórnarskráin setur fyrir iðkun hennar hérlendis. Hér er vísað í 63. grein stjórnarskráinnar: »Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu.«

 

Þeir, sem þekkja íslam, vita að íslam samræmist ekki góðu siðferði eða allsherjarreglu. Flestir sem ekki þekkja íslam ættu að hafa hugboð um þetta sama.

 

Hvaða boðar íslam sem ekki samræmist allsherjarreglu? Hér koma nokkur atriði: Misrétti milli karlmanna og kvenna. Misrétti milli múslíma og annarra trúarhópa. Dauðarefsingar fyrir að ganga af íslamstrú. Dauðarefsingar fyrir samkynhneigð. Limlestingar fyrir t.d. þjófnað. Dauðarefsingar fyrir að hallmæla íslam eða Múhameð. Bann á tjáningarfrelsi um íslam. Karlmönnum er leyft að eiga fjórar konur. Margt fleira ljótt má tína til.

 

Fari svo að moskan í Sogamýri rísi fyrir peninga frá arabískum salafistum, sem hafa verið að styrkja ISIS og Al Kaída, ber lögreglunni að stöðva boðun íslams í húsinu. Sama á við um starfsemi beggja félaga múslíma á Íslandi, nema þessi félög lýsi yfir andstöðu við þau ákvæði í trúarritum sínum sem stríða gegn allsherjarreglu (þ.e. öll íslensk lög) og góðu siðferði eins og við skilgreinum það."

Það er útilokað að leyfa hér starfsemi safnaða Islam öðruvísi en undir lögregulueftirliti svipað og haft er með starfsemi Vítisengla og svipaðra samtaka.Svo gersamlega er þessi hreyfing á skjön við það sem Íslendingar vilja hald í heiðri.

Furðulegt er að konur skuli ekki beita sér gegn Islam þar sem þessi hreyfing stefnir grímulaust að afnámi lýðréttinda kvenna.

Islam getur aldrei samrýmst íslenskri lýðræðishefð. Menn geta verið trúaðir samkvæmt Islam en það er af og frá að hingað megi flytja inn Imama og Múlla  öðruvísi en fylgst sé með því hvað þeir eru að kenna af forðdæðuskap í samkunduhúsum múslíma hérlendis. Starfsemi Islamista  er alltof tengd óhæfuverkum til þess að þetta sé látið afskiptalaust vegna 63. grein Stjórnarskrár lýðveldisins Íslands.

Það er löngum háttur Íslendinga að fljóta sofandi að feigðraósi. Þeir sem vara við váboðum eru yfirleitt gargaðir niður af vinstra fólkinu og Nomenklatúrunni.

Valdimar H. Jóhannesson  á þakkir skildar við að reyna að vekja þá sem virðist alls varnað í sofandahætti sínum. 

Af hverju sleppa sveitarfélögin?

alltaf þegar rætt er um skattpíningu almennings? Óli Björn vekur athygli á þessu í gerin í Morgunblaðinu í dag. Óli Björn segir:

 

"Forysta verkalýðshreyfingarinnar er farin að brýna kutana fyrir komandi kjarasamninga. Slíkt er eðlilegt og hefðbundið. Með sama hætti hafa talsmenn atvinnurekenda tekið til máls og undirstrikað mikilvægi þess að kjarasamningar taki mið af efnahagslegum veruleika og að stöðugleiki verði þannig tryggður. 

Hér verður ekki efast um að komandi kjarasamningar geti orðið erfiðir. Þótt kröfur verkalýðsfélaganna liggi ekki fyrir með skýrum hætti er ljóst að mikið ber á milli hugmynda þeirra um sanngjarnar launahækkanir og þess sem atvinnurekendur telja að fyrirtækin og efnahagslífið þoli á komandi árum, án þess að hér verði enn ein kollsteypan. En þrátt fyrir ágreininginn verða aðilar vinnumarkaðarins hins vegar samstiga í einu: Þeir munu gera ýmsar kröfur á ríkissjóð til að liðka fyrir samningum. Reynslan sýnir að því miður muni kröfurnar fremur miða að því að auka ýmsar millifærslur í skattkerfinu í stað þess að lækka beinar álögur á launafólk og fyrirtæki. Með því verður skattkerfið flóknara og ógagnsærra með hærri jaðarsköttum.

Líkt og áður fá sveitarfélögin að mestu frítt spil sem er merkilegt þar sem fátt hefur me iri áhrif á ráðstöfunartekjur launafólks og þá ekki síst þeirra sem lægstu launin hafa, en álagningarprósenta útsvars. Fyrir þá sem hafa lægstu launin skiptir álagning útsvars verulega miklu á sama tíma og skattprósenta tekjuskattsins skiptir litlu og jafnvel engu. Útsvarið leggst þungt á láglaunafólk enda er útsvarið reiknað af öllum tekjum en tekjuskatturinn aðeins af tekjum sem eru yfir tekjuskattsmörkum. Þess vegna eru tekjur sveitarfélaganna af útsvari um þriðjungi hærri en tekjur ríkissjóðs af tekjuskatti. Sveitarfélögin taka því stærri sneið af launum landsmanna en ríkissjóður.

Í aðdraganda sveitarstjórnarkosninga á liðnu ári vakti sá er þetta ritar athygli á þessari staðreynd og gagnrýndi um leið að lítil sem engin umræða ætti sér stað um skattheimtu sveitarfélaga. Flestir frambjóðendur komu sér fimlega hjá því að ræða álögur á íbúana. Í grein sem birtist hér í Morgunblaðinu 7. maí sagði jafnframt:

 »Það er með öllu óskiljanlegt að forystumenn verkalýðshreyfingarinnar skuli sjaldan beina sjónum sínum að útsvari og annarri skatt- og gjaldheimtu sveitarfélaga. Enn merkilegra er hvað íbúar háskattasveitarfélaga virðast kæra sig kollótta, jafnvel þó að álögur hækki og skuldir sveitarfélagsins einnig. Jafnvel óánægja með veitta þjónustu kveikir illa upp efasemdir um hátt útsvar.« 

Því miður er það regla en ekki undantekning að sveitarfélög leggi hámarksútsvar á íbúana. Í 56 sveitarfélögum er útsvarsprósentan í hámarki, eða 14,52%, og í Reykjanesbæ er sérstakt álag sem innanríkisráðuneytið heimilaði að leggja á vegna slæmrar fjárhagsstöðu. Þar greiða launamenn alls 15,05% tekna í útsvar.

 Í tíu sveitarfélögum er útsvarið undir 14% og þar af nýta einungis þrjú þeirra lágmarksútsvarið; Skorradalshreppur, Ásahreppur og Grímsnes- og Grafningshreppur. Þar er útsvarið 12,44%.

 Það vekur óneitanlega athygli að stærsta sveitarfélagið - Reykjavíkurborg - skuli telja nauðsynlegt að leggja hámarksálögur á íbúana á sama tíma og fámennari byggðir komast af með hófsamari skattheimtu. Engu er líkara en að hagkvæmni stærðarinnar sé engin hjá borginni - þvert á móti. (En sú staðreynd kemur ekki í veg fyrir að boðað sé til fundar um sameiningu sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu.)

 Þegar sveitarstjórnir taka ákvörðun um álagningu útsvars hafa þær veruleg áhrif á afkomu íbúanna.

 Hjón með meðalheildarlaun, sem vinna bæði úti, eru með rúmlega 260 þúsund krónum hærri ráðstöfunartekjur á ári ef þau búa í sveitarfélagi sem leggur á lágmarksútsvar en ef þau ættu heimili í Reykjavík eða í öðru sveitarfélagi sem leggur á hæsta mögulega útsvar.

 Við getum orðað þetta með öðrum hætti: Hjónin væru viku lengur að vinna fyrir útsvari í Reykjavík en í Skorradalshreppi, Ásahreppi eða í Grímsnes- og Grafningshreppi. Ef borgarstjórn Reykjavíkur tæki upp stefnu þessara þriggja hreppa við álagningu útsvars myndu ráðstöfunartekjur borgarbúa hækka um liðlega 2%.

 

Munurinn fyrir hjónin á að búa í Garðabæ eða á Seltjarnarnesi og í Reykjavík er liðlega 100 þúsund krónur á ári. Ráðstöfunartekjur Garðbæinga og Seltirninga eru tæplega 1% hærri en borgarbúans.

 Af þessu sést hve mikilvægt það er fyrir launafólk að sveitarstjórnir gangi fram af hófsemd við skattheimtu. Forystumenn verkalýðsfélaganna gerðu vel ef þeir tækju upp baráttu fyrir lægra útsvari.

Líkt og sveitarfélögin getur ríkið lagt þung lóð á vogarskálarnar skynsamlegra kjarasamninga. Fyrir millistéttina skiptir miklu að draga úr áhrifum jaðarskatta og lagfæra þau skemmdarverk sem gerð voru á tekjuskattskerfinu á síðasta kjörtímabili. En fleira skiptir máli.

 Vandi þeirra sem sitja við borðið, þar sem samið er um kaup og kjör, er sá að þeir horfa ekki á sömu tölurnar - forsendur þeirra eru mismunandi. Atvinnurekandinn lítur til heildarlaunakostnaðar á sama tíma og launamaðurinn horfir fyrst og síðast á ráðstöfunartekjur. Þar á milli er himinn og haf.

 Í nýlegri úttekt Hagstofunnar kemur fram að á árunum 2008 til 2012 breyttist samsetning launakostnaðar þannig að hlutfall annars launakostnaðar en launa jókst úr 18% í 20,2%. Þannig breikkaði gjáin milli launamannsins og atvinnurekandans. (Mikil hækkun staðgreiðslu á síðasta kjörtímabili - tekjuskatts og útvarps - skekkti dæmið enn meira.)

 Mikil hækkun tryggingagjalds, sem leggst á öll greidd laun, skýrir öðru fremur hærra hlutfall annars launakostnaðar. Árið 2008 var tryggingagjaldið 5,34% en var komið upp í 7,79% árið 2012. (Tryggingagjaldið er nú 7,49%.)

 

Til framtíðar er nauðsynlegt að brúa gjána sem er á milli launamannsins og atvinnurekandans þannig að þeir geti horft á svipaðar tölur þegar samið er um kaup og kjör. Það verður annars vegar gert með því að lækka tryggingagjaldið og hins vegar að færa ráðstöfunartekjur nær greiddum launum með lækkun útsvars og tekjuskatts. Brúarsmíði af þessu tagi er sameiginlegt hagsmunamál allra aðila á vinnumarkaði.

 

Það eru allar forsendur fyrir því að byggja upp lífskjör hér á landi á traustum grunni á komandi árum og auka kaupmátt ráðstöfunartekna almenns launafólks verulega. Þar skiptir mestu að tryggja skynsamlegt samspil milli hærri launa, framleiðniaukningar, skatta á launafólk og þeirra gjalda sem lögð eru á fyrirtæki.

 

Engin ástæða er til að ætla annað en að aðilar vinnumarkaðarins leggist á eitt í þeim efnum."

Þetta er þörf ábending hjá Ólaf Birni. Fáir sinna málefnum litla mannsins af jafn mikilli natni og hann Óli Björn með stöðugum greinaskrifum um skattamálin og nauðsyn þess að berjast við báknið.

Sveitarfélögin standa flestum mun nær en ríkiskrumlan. Líklega þessvegna komast þau upp með að blekkja kjósendur í þeim mæli sem þeim það tekst. 

Álögur  vinstra liðsins í Reykjavík nema 15.05 %  en lágmarksútvarið er 12.44%. Hér munar 20 %  en ekki 2.5 % eins og menn virðast stundum halda enda tala sveitarstjórnarmenn þannig fyrir kosningar.

Þetta er fimmtungur tekna fólks og munar um minna. Það er því ekki síður sukkað í sveitarstjórnum en hjá ríkinu. Mannahald er þar yfirleitt úr hófi fram en þó hvergi eins og í Reykjavík þar sem löng slímseta vinstra fólks og hlaupastráka við valdastólana hefur fætt af sér legíó af hverskyns óþarfa bruðli. Sjálfstæðisflokkurinn hefur enda verið máttlaus í Borginni lengi og því fer sem fer þar sem annarsstaðar þar sem svo skipast mál.

Það er fyllsta ástæða fyrir kjósendur að fylgjast grannt með fjárútlátum sveitarstjórna og veita þeim aðhald en láta þá ekki sleppa svona auðveldlega og venja er.

Samúðarbylgja

fann maður að reis með Björgvini en ekki oddvitanum vegna málsins í Ásahreppi. 

Mönnum finnst vera farið heldur of þjösnalega að þessum manni útaf ekki stærri sökum en þeirri óreiðu sem hann gerðist sekur um. Maðurinn gerði enga tilraun til að svíkja neitt undan og allt var fært til bókar. Hefði hann ekki verið rekinn svona skyndilega átti hann áreiðanlega inni laun sem dygðu til að borga fyrirframgreiðslurnar sjálfteknu.

Auðvitað er maðurinn sekur um aulahátt að fara svona að en það er ekki bannað samkvæmt stjórnarskrá að vera auli, ógætinn, drykkfelldur eða hvað þá að vera krati í ofanálag.

Allt þetta nægir tilþess að maður fær samúð með Björgvini en finnst aðfarir oddvitans lykta af Schadenfreude og pólitíkk. Þar að auki er um smáupphæðir að ræða sem eru harla lítilvægar miðað við styrkina sem Samfylkingin fékk hjá Baugi á sínum tíma hvað þá gjaldþrot Geysir Green í dag þar sem tugmilljarðar bara gufa upp og engar skýringar eru gefnar,-bara farið!

Ég held að Björgvin kallinn hafi fengið samúð fremur en ekki vegna þjösnaskapar oddvitans. Svona bara gerir maður ekki sagði maður eitt sinn við annan og þótti almenningi það vel við hæfi um tittlingaskít. 

Örn Arnarson kvað:

Þegar óhapp einfeldnings             Lagastafinn lögvís fann.

auð hins ríka skerðir                Létt er úr máli að skera

reka hann til réttarþings            Í Drottins nafni að drepa hann 

reiðir lagaverðir.                   dæmist rétt að vera. 

 

                            Þegar böðull hálsinn hjó,

                            heigull augun þerrði

                            illgjarn glotti, heimskur hló,

                            hræsnin krossmark gerði.

 

Eigum við ekki að fara okkur ögn hægar og hugsa með samúð til þess sem verður fyrir svona óláni eins og hann Björgvin.

 

Gróðurhúsagaldurinn enn

er galaður á torgum. Jörðin er að hitna fyrir tilstuðlan mannsins. Það er hafið yfir allan vafa. segja þeir sem hæst fara.

Á vefsíðu Ágústar frænda míns Bjarnason,www.agbjarn.is, er sannnleikurinn sagður.

Hann segir:

"

"Smávegis um keisarans skegg:

Þegar bloggarinn var í menntaskóla og síðar háskóla var ávallt lögð mikil áhersla á að nemendur framkvæmdu skekkjumat og skekkjureikninga og gerðu grein fyrir óvissumörkum. Það þarf að taka tillit til nákvæmni þeirra mælitækja sem notuð hafa verið, og atriða eins og aflestrarskekkju o.fl.  Mat á skekkjuvöldum getur verið dálítið flókið stundum og þurfa menn að vera gagnrýnir, heiðarlegir og skilja hvað þeir eru að fást við.  Gera þarf greinarmun á tilviljanakenndum skekkjum og kerfisbundnum. Nota þarf réttar viðurkenndar aðferðir við skekkjumat og úrvinnslu.  Allt hefur þetta áhrif á gæði mæligagnanna og niðurstöður, og er nauðsynlegt að gera grein fyrir slíku þegar mæligögn eru birt. Því miður virðist það þó vera orðin algjör undantekning. Í menntaskóla og háskóla fengu menn eðlisfræðiskýrslurnar í hausinn aftur ef réttir skekkjumatsreikningar voru ekki framkvæmdir og niðurstöður túlkaðar samkvæmt því.

Það er nauðsynlegt að vita og setja fram óvissubilið eða skekkjumörkin ásamt mæligögnum. Þetta verður alltaf að gera þegar vísindagögn eru birt, því annars eru þau markleysa.

Smá dæmi: Hugsum okkur tvær færslur í gagnagrunninum fyrir hitafrávik:   

0,3°  +/- 0,1   og   0,4°  +/-0,1. 

Fyrra gildið getur þá verið einhvers staðar á bilinu 0,2° til 0,4° og seinna gildið á bilinu 0,3° til 0,5° vegna óvissumarkanna.

• Getum við fullyrt að munurinn á þessum tveim færslum sé 0,1 gráða?
• Getum við verið sannfærðir án alls vafa um að fyrra gildið sé í raun minna en hið síðara?  Skarast ekki þessar tvær færslur á bilinu 0,3 til 0,4?
• Gæti verið að "rétt" gildi í fyrra tilvikinu hafi til dæmis í raun verið 0,36  í stað 0,3 og seinna gildið 0,34 í stað 0,4? Óvissumörkin banna það ekki. En er ekki 0,36 stærra en 0,34?  Stærra gildið reyndist í raun minna !

Hugsum okkur enn annað dæmi og aftur  tvær færslur í gagnagrunninum fyrir hitafrávik:
0,31°  +/- 0,1   og   0,32°  +/-0,1

Hér munar aðeins 1/100 úr gráðu en óvissan er tíu sinnum meiri eða 1/10 úr gráðu.  Hver heilvita maður sér að þetta er markleysa, en samt birta menn svona gögn og draga ályktanir. Ótrúlegt en satt. Það er auðvitað í hæsta máta óvísindalegt....."

Svona grundvallaratriði verða emnn að taka með í reikninginn áður en sleggjudómar eru felldir, sem geta lagt milljarða óþarfa skatta á saklaust fólk. 

Það verður að varast gróðurhúsagaldurinn.

Churchill sá það fyrir

hvernig Islam leggur sína dauðu hönd á allar framfarir. Þetta sést meðal annars á því hversu bókaútgáfa er miklu minni í öllum múslímalöndum, hvernig konur eru kúgaðar og sviptar menntun,og frelsi til að giftast þeim sem þær elska. Hversu vísindi eru aftarlega í þessum löndum, ólæsi og fáfræði ríða húsum og sóðaskapur ríður húsum vegna sharíalaga sem banna fólki jafnvel að skeina sig fullkomlega sbr. leiðbeiningar Khomeinis þar að lútandi.

Það er fáfræðin og miðaldamyrkrið sem er það brjóstumkennilega við Islam og orsakar þær sjálfspyndingarlegu hörmungar sem iðkunin leiðir yfir fólkið sem hún undirokar.Það er beinlínis raunalegt þegar upplýsti ungt fólk  á Vesturlöndum lætur ginnast til þessarar trúar en kemur ekki auga á skelfingarnar sem nún veldur.

Winston Churchill var ungur hermaður og blaðamaður árið 1899. Þá flutti hann eftirfarandi ræðu:

 ""How dreadful are the curses which Mohammedanism lays on its votaries! Besides the fanatical frenzy, which is as dangerous in a man as hydrophobia in a dog, there is this fearful fatalistic apathy. The effects are apparent in many countries, improvident habits, slovenly systems of agriculture, sluggish methods of commerce, and insecurity of property exist wherever the followers of the Prophet rule or live. A degraded sensualism deprives this life of its grace and refinement, the next of its dignity and sanctity. The fact that in Mohammedan law every woman must belong to some man as his absolute property, either as a child, a wife, or a concubine, must delay the final extinction of slavery until the faith of Islam has ceased to be a great power among men.

Individual Muslims may show splendid qualities, but the influence of the religion paralyses the social development of those who follow it. No stronger retrograde force exists in the world. Far from being moribund, Mohammedanism is a militant and proselytizing faith. It has already spread throughout Central Africa, raising fearless warriors at every step; and were it not that Christianity is sheltered in the strong arms of science, the science against which it had vainly struggled, the civilization of modern Europe might fall, as fell the civilization of ancient Rome."

 

Það er meira en að segja það að þýða orðsnilld Churchills sem á þessum unga aldri sýnir þegar yfirburði sína í notkun enskrar tungu. Ég lét Google þýða þetta og sneið það versta af svo fólk geti náð meiningunni sem er kannski ekki fyllilega enskumælandi. Menn taki viljann fyrir verkið þar sem ég er ekki þess umkominn að sproksetja Churchill: 

("Hversu hrikaleg er sú bölvun sem Múhammedisminn leggur á fylgjendur sína! Auk þess ofstækisfulla æðis sem er eins hættulegt í manni eins og hundaæði í dýrum, þá er þetta skelfilega örlagaþrungna sinnuleysi. Áhrifin eru augljós í mörgum löndum, bjargarlaus hegðun, silalegt landbúnaðarkerfi, silalegar aðferðir í verslun og óöryggi með eignir eru fyrir hendi hvarvetna þar sem fylgjendur Spámannsins stjórna eða búa.

Úrkynjuð tilfinningasemi sviptir lífið náð og munúð sem og reisn og helgi sinni. Sú staðreynd að í lögum Mohammeðs verður hver kona að tilheyra einhverjum manni sem hans algera eign, annað hvort sem barn, eiginkona eða hjákona, tefur fyrir endanlegri útrýnmingu þrælahalds þar til að Islams hættir að vera hið mikla vald meðal manna.

Einstakir Múslímar geta sýnt góða kosti, en áhrif trúarinnar lama félagslegan þroska þeirra sem fylgja henni .
Ekkert sterkara afturhald er til í heiminum. Langt frá því að vera deyjandi,er Múhammeðsismi herská og yfrigangsöm trú. Hún hefur nú þegar breiðst út um Mið-Afríku, og vekur upp óttalausa stríðsmenn í hverju spori; og væri að ekki fyrir það að Kristindómurinn hvílir í sterkum örmum vísinda , þeirra vísinda gegn sem hann hafði barist gegn án árangurs, gæti siðmenning nútíma Evrópu fallið, sem menning hinnar fornu Rómar féll. ")

Samúð Churchills er augljós með þjáningum fólksins sem það býr sjálfu sér þessi döpru örlög vegna þessa skelfilega oks sem þessi fáfræði sem kallast Islam leggur á áhangendur sína. Guðstrúin þeirra getur verið hrein og falleg og margir áhángendur geta verið góðir menn. Þeirra Guð sem þeir kalla Allah er sá eini Guð og sá sami og kristnir menn tilbiðja. En það stjórnkerfið sem Múhameð reyrði trúna í og það ok sem hún leggur með því á á fólkið hefur sömu afleiðingar í dag og þær sem Churchill sá fyrir meira en öld síðan.

Þetta Múhameðs kerfi er ekki samrímanlegt vestrænum gildum og því á ekki að leyfa starfsemi eftir sharíalögum í kristnum og vestrænum samfélögum. Því fyrr sem menn skilja þetta því betra. En þróunin nú á tímum fer alls ekki í þá átt, því miður. Því fer sem fer. En það er ekki verra að hafa í huga að Churchill sá þetta með sömu augum og við fyrir margt löngu.

Þjóðaratkvæði um ESB

er líklega það sem þarf til að hætta þessari endalausu deilu um þetta Evrópusambandsaðildarmál.

Er ekki rétt þá að halda þjóðaratkvæðagreiðslu um það hvort Íslendingar vilji yfirhöfuð ganga í Evrópusambandið? Afgreiðir það ekki málið um áframhald aðildarviðræðnanna? Menn geta ekki viljað aðildarviðræður við eitthvað sem þeir vilja ekki. Er einhver Íslendingur sem enn þá heldur að Evrópusamband 28 ríkja muni breyta sér í grundvallaratriðum fyrir 350.000 Íslendinga? Ef svarið verður já, þá verður hvort sem er að kjósa nýtt þing og nýja ríkisstjórn þar sem þessi ríkisstjórn ætlar ekki að ganga inn í núverandi samband.

Þessi ríkisstjórn var hinsvegar kosin til fleiri verka en að þrasa um þetta atriði. Hún var kosin til að ganga ekki í Evrópusambandið. Hennar umboðstími rennur út 1917. Er þá ekki rétt að ganga til atkvæða um inngöngu í ESB það leyti? Sé svarið já, þá verður ríkisstjórn mynduð um það svar. 

Þá er spurning hvort tæp úrslit dugi við svo afgerandi mál? Ríkisstjórnarmyndun við þær aðstæður væri sjálfsagt ekki áhlaupaverk. En hvað eigum við annað betra að gera?

Af hverju höldum við ekki svona atkvæðagreiðslu og hættum þessari endalausu deilu um keisarans skegg?

Nadía Tamini

var á skjánum í kvöld. Hún kvartar yfir fordómum í sinn garð. 

Nadia Tamini er glæsileg íslensk móðir. Hún er auðvitað alin upp hjá föður sínum Salman. Hann er múslími og vill útbreiða sína trú meðal okkar sem höfum evangelísku þjóðkirkjuna sem ríkistrú.

Hún Nadia er múslími.Hún vill skilning minn og vill ekki verða fyrir fordómum.

Hún getur fengið minn skilning ef hún útskýrir fyrir mér af hverju hún og faðir hennar vilja leggja Ísland undir múslímatrú og koma hér á sharíalögum sem myndu skerða þau lýðréttindi sem hún Nadía nýtur hér núna? Vill faðir hennar Salman fá að handhöggva þjófa á múslímsku Íslandi?Vill hann að konur séu umskornar á því Íslandi? Hvað á að verða um okkur sem viljum þetta ekki?

Að hverju stefna múslímar hvað mig og mína meðborgara varðar?

Hvað vill Nadia Tamini að gildi hér á Íslandi?

Sviss að upplifa sinn Davíðstíma

þegar innstreymi erlendra skattsvikapeninga keyrir gengið á svissneska frankanum upp um 30 % á einni nóttu.

Þetta upplifðum við Íslendingar þegar dollarinn fór úr 110 kalli niður í 55 á Davíðatímanum. Allir sóttu í háu vextina á Íslandi. Breskir og belgískir tannlæknar sóttu í "gargandi snilldina" Icesave sem borgaði miklu hærri vexti en evrópskir bánkabjánar.

Þetta var fyrir hrunið þegar Óli Forseti flaug með Jóni Ásgeiri og álíka fólki og mærði útrásarvíkingana upp til skýjanna og Siggi ætlaði að berja Davíð í New York fyrir að efast um snilld þeirra bankastrákanna.Ef við hefðum bara farið ögn gætilegar og ef Lehmans hefði ekki farið á hausinn og ef.... hefði kannski allt bjargast á brúninni. Kannski reddast þetta í næstu og kannski nýhafinni sveiflu? Eða er ekki allt á leiðinni í það sama aftur? Sömu leikendur,sömu aðferðir? Allir búnir að fá afskrifaða milljarðana sína og byrjaðir upp á nýtt? Er ekki kominn tími á að fara opna íslensk hávaxtabankaútibú aftur erlendis? Gera það kannski bara í Ameríku og Kína næst?

Munið þið hvað okkur leið vel á gamla Davíðstímanum okkar? Allir máttu eiga eins mikinn gjaldeyri og þeir vildu? Verðtryggða krónan var sterkasti gjaldmiðill í heimi. Við áttum fullt af íslenskum einkaþotum.  Hvenær fáum við þessa svissnesku tíma aftur hérna? 

Kannski kemur Davíðstíminn einhvern tímann aftur til okkar?