Hægri maður

kemst aldrei á Bessataði sem Forseti.Enda kemur engin uppástunga um slíkan mann í alvöru.

Hann verður að vera af kommakyni, GÓÐUR, þá er hann svo gáfaður líka.Ég held að þjóðin sé menntasnobb þannig að hann þarf að vera skólagenginn. Ég veit ekki hvort þjóðin spáir svo mikið í það hvort hann kunni útlensku sérstaklega?

Líklega vill hún að Forsetinn kunni að borða með hníf og gaffli og gangi með slifs ef hann er kall. Að hann hafi vit á pólitík? Já, sumir vilja það. Haldið þið að það sé nokkur stemning fyrir einhverju alþýðufólki á Bessastaði?

Mikið er þetta nú raunaleg lýsing á þjóðinni að hún skuli geta látið vinstri pressuna frá RÚV og niður eyðileggja Borgunarmálið, tryggingamálið og öll spillingarmálin með fimbulfambi um svona skíterí sem engu máli skiptir. Ef það skiptir máli þarf slík staða að verða uppi að það skipti máli. Hún ætlar að sætta sig við að einhvert nóboddí verði Forseti með svona 10 % atkvæða? Já hún getur ekkert gert sér til bjargar.

Jú, gera Björk að Forseta með samhentu átaki. Hún er frægasti Íslendingar fyrr og síðar. Uppfyllir öll grundvallarskilyrðin.

BJORK er ekki hægri maður þrátt fyrir ríkidæmið og uppfyllir öll skilyrðin.

Ríkið á hlut í bótasjóðunum

sem þeir ætla nú að hirða til sín.

Það gleymist að af framlaginu sem borgað var inn í sjóðinn og hét og var líka vátryggingaskuld tryggingafélagsins, var óskattlagður hluti af hagnaði tryggingafélagsins.

Ríkið myndaði því þessa sjóði að hluta með því að geyma skatt í sjóðnum. Tryggingafélögin ávöxtuðu sjóðina með ágætum árangri. Líka hlut ríkisins. Þegar greitt voru tjón úr sjóðnum þurfti viðtakandi að greiða skatt af þeim sem tekjum.

Það sem eftir er í sjóðnum á ríkið sinn óhafinn skatthlut í. Þeir eru því að greiða sjálfum sér úr sameiginlegum sjóðum landsmanna þegar þeir taka sér bótasjóðina á þennan hátt sem arð af hlutafé, sem er allt annað.

Ríkið er því í fullum rétti að leggja stöðugleikaskatt á tryggingafélögin eftir því sem Alþingi þóknast. Það er óþarfi að bara hneykslast en láta þar við sitja.

Ríkið á hlut í bótasjóðunum frá upphafi og á að sækja hann.

 

Stöðugleikaskattur á Tryggingafélög?

myndi hafa undraverð áhrif á tryggingamarkaðinn eins og erlendu kröfuhafa bankanna á sinni tíð.

Vegna sérstakra aðstæðna sem tilskipun ESB hefur haft á stöðu bótasjóða tryggingafélaga, sem hefur gjörbreytt stöðu þeirra í samtímanum, þá er nauðsynlegt að grípa inn í.

Bótasjóðir tryggingafélaganna voru myndaðir við allt aðrar aðstæður  en nú ríkja á tryggingamarkaði og uppsöfnun þeirra var gerð í samvinnu ríkis og iðgjaldagreiðenda í skjóli þágildandi laga. Þeir geta því ekki yfirfærst beint frá þeim tíma til nýrra og annarra eigenda tryggingafélaga.

Því er nauðsynlegt að grípa inn í með stöðugleikaskatti til þess að útgreiðsla þeirra valdi ekki ónauðsynlegri þenslu í þjóðfélaginu við núverandi aðstæður.

 

 

Bara Lárus?

Welding virðist bera ábyrgð á öllum þeim vondu viðskiptum sem Glitnir tók þátt í eftir að Jón Ásgeir réði hann inn í bankann.

Kom Jón Ásgeir hvergi að neinum málum? Bara Lárus sem sætir stanslausum ákærum? Er hann "Fall-Guy" fyrir aðra? Voru allir í stjórninni hvítskúraðir englar? 

Þjóðin er ekki sátt við það að það sé hægt sé að taka sér lán í sjóðum almenningshlutafélags sem maður hefur trúnaðaraðgang að til þess að kaupa sjálft félagið undir sjálfan sig.

Bara viðskipti?

Bara Lárus?

Hugarheimur vinstrimanna

er það sem Óli Björn Kárason veltir fyrir sér í dag í snjallri grein í Morgunblaðinu. Greininni lýkur hann með að vitna í orð JFK sem greindi þennan sameinginlega hátt í hugarheimi vinstra fólks. Því það er allstaðar hið sama: Skattleggja og eyða. 

Málflutingur Hillary Clinton gengur út á þetta.

Steingrímur J. Sigfússon, Dagur B. Eggertsson og aðrir slíkir eru eins. Steingrímur J. vill skattleggja útveginn og alla sem græða meira en aðrir.

Það fyrsta sem Degi B. dettur í hug þegar hann er neyddur til að ræða holurnar í götum Reykjavíkur er að velta því upp að þarna sé ekki ónýttur gjaldstofn, sbr. Morgunblaðið í dag.

En gefum  Óla Birni orðið. 

"...Íslenskir vinstrimenn hafa alla tíð átt erfitt með að skilja varnaðarorð sem John F. Kennedy, forseti Bandaríkjanna, setti fram á fundi félags hagfræðinga í New York 1962:

„Efnahagskerfi sem er þrúgað af háum sköttum mun aldrei skila nægilegum tekjum til að jafnvægi náist í ríkisfjármálum, alveg eins og það mun aldrei búa til nægilegan hagvöxt eða nægilega mörg störf.“

Í nafni „félagslegs réttlætis“ eru vinstrimenn sannfærðir um ágæti þess að skattar séu háir og skattkerfið flókið.

Skattar á fyrirtæki eiga að vera háir og einfalt tekjuskattskerfi einstaklinga er af hinu illa. Margflókið og margþrepa skattkerfi, þar sem refsing ríkisins er því þyngri eftir því sem tekjur viðkomandi eru meiri, er draumurinn.

Á síðasta kjörtímabili leyfðu margir vinstrimenn sér dreyma um ofurskatta á einstaklinga. Þeir voru óhræddir við að boða allt að 80% skatt á tekjur. Trúir hugsjónum sínum eru félagshyggjumenn áhyggjulausir þótt hvati einstaklings til að afla meiri tekna, að skapa eitthvað nýtt, verði drepinn örugglega.

„Félagslegt réttlæti“ byggist fremur á því að jafna tekjur niður á við en að skapa þeim sem lægri hafa launin tækifæri til að afla sér aukinna tekna og bæta lífskjörin.

Ég þakka fyrir

Í umróti stjórnmálanna – sumir segja upplausn – hefur krafan um samræðustjórnmál orðið háværari. Því er haldið fram að stjórnmálamenn eigi að leggja hugsjónir sínar til hliðar en setjast niður, ræða saman og komast að sameiginlegri nið- urstöðu.

Samkeppni hugmynda er sögð af hinu illa.

„Við skulum eiga samtal“ er kjörorð þeirra sem vita ekki hvað þeir vilja, fyrir hvað þeir standa eða forðast hugmyndafræðilega baráttu.

Ég þakka fyrir það á hverjum degi að á árum áður hafi harðir baráttumenn frelsis aldrei tekið þátt í samræðustjórnmálum nútímans. Þá hefði þeim seint tekist að búa til eitt mesta velferðarsamfélag heimsins með öllum sínum litbrigðum og fjölbreytileika."

Ég þakka fyrir það á hverjum degi að enn skuli heyrast raddir hægri manna eins og Óla Björns sem reyna að opna okkur leið til skilnings á hugarheimi vinstrimanna. 

Samræmd tryggingasvik?

koma fyrst í hugann þegar mað sér hvernig öll tryggingafélögin ætla að borga sér út arð af sem upprunninn í bótasjóðunum.

Ég hélt að bótasjóðirnir hefðu verið meðal annars myndaðir af sérstökum skattaafslætti tryggingafélaganna. Þá væru þessir sjóðir að hluta til almannaeign eftir minni bók.  

Gamlir tryggingamenn hafa sagt mér hvernig þeir umgengust bótasjóðinn í samræmi við þetta eins og hann væri heilög örk. Það voru ekki fyrr en ótíndir glæpamenn komist til valda  í einu helsta tryggingafélagi  landsmanna að þeim tókst að stela svona sjóð í heild sinni. Töpuðu auðvitað öllu því að þeir voru líka bara fjármálaeðjót sem ekkert bisnessvit höfðu eins og til dæmis Baugsmenn sem töpuðu líka á flest öllu sem þeir komu nálægt. 

Svo fengum Steingrím J. sem fjármálaráðherra sem í hutfalli við fjármálavit sitt lét bara ríkissjóð rétta hallann af eftir þjófana svo viðskiptavinir væru eitthvað tryggðir sem þeir voru alls ekki eftir bófana.  Svo gaf hann fyrirtækið eitthvað út í buskann þar sem það er núna ásamt öðrum svipuðum félögum. Og í fullkomnu samráði gefa þessi tryggingafélög lífeyrissjóðunum sem eiga þau núna að hluta puttann og ætla nú að hreinsa þau út í samráði sín á milli. 

Fyrir mér óupplýstum lítur þetta út sem ósvífin samráðsatlaga fjölda fjármálavíkinga í stjórnum tryggingafélaganna. Sem sum hver eiga vafasama fortíð, sbr.hvernig Brunabótafélagið var látið gufa upp inn í VÍS á sínum tíma og svo auðvitað öll sagan af Landsbanka-Sverri, VÍS og Finni Ingólfssyni "vaxtaflóni" og svo Óla í skipafélaginu Samskip sem stýrt er betur en nokkru sinni fyrr frá útibúinu á Kvíabryggju.  .

En að nokkur Íslendingur skipti um tryggingafélag vegna þessa þá er það VÍSt af og frá. Fjármálasiðferði eða neytendavitund landsmanna var nú ekki burðug fyrir þó þetta kæmi ekki til.

Ástþór eftir allt?

Ég fór að hlusta á Ástþór Magnússon á Útvarpi Sögu þar sem hann var í viðtali við Arnþrúði Karlsdóttur. Hlustendur hringdu líka inn og lögðu spurningar fyrir hann.

Ég hafði ákveðið að blanda mér ekki í Forsetakosningar á þessu landi nema Ólafur Ragnar Grímsson þyrfti mín við. 

Nú er mér sagt að Ólafur Ragnar muni jafnvel ekki fara í framboð aftur. Ég fór því að hlusta á Ástþór með meiri athygli. Hann kom víða við og svaraði öllu af skynsemi og yfirvegun. Hann hefur meða annars skýra sýn á þær hættur sem íslensku samfélagi geta stafað af óheftum innflutningi fólk úr framandi menningarheimum, nokkuð sem ekki margir þora að ræða upphátt vegna árása frá vinstra öfgafólkinu.

Þegar ég lít yfir sviðið af frambjóðendum sé ég að get alveg hugsað mér Ástþór sem svona dálítla hliðstæðu við Trump sem ég styð handan hafsins.

Ástþór er ríkur og getur kostað sína baráttu sjálfur eins og Trump.Hann rekur eigin fyrirtæki eins og Trump.  Hann hefur hreinar og beinar skoðanir eins og Trump. Hann er reyndur flugmaður og hefur það fram yfir Trump. Hann er myndarlegur eins og Trump og vel máli farinn. Hann hefur hár á höfðinu eins og Trump. Þó ég hafi ekki skoðað hendurnar á honum, þá hygg ég að þær séu ekkert til fyrirstöðu hjá kvenþjóðinni.

Ég mun aldrei kjósa Katrínu Jakobsdóttur. Því þá ekki bara Ástþór?

 

Einokunar Gylfi

hjá ASÍ.

Með ofbeldi hefur hann knúið fram kauptaxta sem framleiðsla bænda á Íslandi stendur ekki undir. Hann bannar þeim að kaupa annað ódýrara vinnuafl sem er í boði. Hann einn er með allsherjarvernd og einokun fyrir sitt lið í ASÍ.

Hvað halda menn að landbúnaðurinn myndi spara ef hann gæti flutt inn vinnuafl og greitt taxta sem gilda í heimalandi vinnuaflsins? Hefur ekki útgerðin gert þetta um áravís? Fékk ekki pólskur vélstjóri pólska taxa í zloty meðan íslenskur fékk þrefalt?

Svo kveinar Gylfi þegar hann neyðir launakostnaðnum upp á bændur en krefst um leið afsláttar fyrir sig og sína frá of dýrum búvörusamningi með hans eigin launaliði inni?

Er þetta ekki þversögn markaðssinna sem vill ekki að Trump tollverndi bandarísk störf?

Píratagrín

af síðu Gústafs A. Skúlasonar. Alls ekki til að fá samúðaratkvæði fyrir Pírata vegna þess að maður sé að niðurlaægja þá, þeir eru flottir í alvörunni, heldur er hér bara grín og hlátur á ferðinni:

 

" Píratasöngurinn (lag Hvar er húfan mín,      

  Kardimommubærinn)

Hvar er netið mitt? Hvar er talvan mín?
Hvar er félagslyndið, forvitnin og sanngirnin?
Hvar er rýnirinn? Og svarti leppurinn?
Fáninn minn og gamli, fúni fóturinn?
Ég er viss um að það var hér allt í gær.

Sérðu lýðræði? Sérðu sjálfræði?
Sérðu frelsi, stefnu flokksins eða réttlæti?
Sérðu samstöðu, sérðu peninga?
Sérðu mistök eða afnám dauðarefsinga?
Ég er viss um að það var hér allt í gær.

Sérðu töskuna? Sérðu flöskuna?
Sérðu eldinn, sérðu reykinn, sérðu öskuna?
Hvar er ESB? Hvar er stjórnarskrá?
Hvar er ræðan sem ég stakk í mína stóru tá?
Ég er viss um að það var hér allt í gær.

 

Hvar er gagnrýnin? Og Svarta-Britta?
Hvar er Helgi, hvar er Ásta, hvar er Birgitta?
Þetta er ljótt að sjá, alltaf leita má.
Hvar er kóðinn sem við erfðum honum afa frá?
Ég er viss um að það var hér allt í gær"

M ér finnst þetta bara skemmtilegt. Vona að einhverjir yrki svona skemmtilegt um Sjálfstæðisflokkinn.

Sjálfstæðisgrín.

 

 

Theódóra

úr Bjartri Framtíð kemur svo í þáttinn. Hún er líka upptekin af því að finna uppnýjar tegundir af lánum handa unga fólkinu sem er bullandi upptekið af blómstrandi mannlífinu.

Ef Tedda færi niður í Laugardalshöll með það fyrir augum að gera eitthvað fyrir ungt fólk, þá færi hún á standinn hja Stólpi-Gámar og skoðaði gámahús sem er íbúðarhæft og hægt að stækka og minnka eftir þörfum hvers og eins. 

Eina sem Tedda þarf að gera er að láta bæjarfélagið sem hún stjórnar skaffa hverfi þar sem má setja niður svona hús án þess að borga 10 milljónir fyrirfram fyrir lóðina. Þá getur unga fólkið flutt inn fyrir örfáar milljónir. Jafnvel fengið leigt hjá Lífeyrissjóðnum sínum sem myndi fjármagna Stólpa til að byggja hundruð svona húsa á verðum sem eru óþekkt núna á íbúðamarkaði. Hvort vill ástfangið ungt fólk frekar búa fyrstu árin sín saman í svona bráðabirgðahúsnæði eða eiga hvergi innhlaup vegna þess hvað allt er dýrt, leiga eða kaup? Eiga peninga afgangs til blómstrandi mannlífs í stað endalauss skuldastrits í þágu bankanna, verðtryggingar og vaxtaokursins?

 

Theódóra hlýtur að hafa bjarta framtíðarsýn á húsnæðismál unga fólksins.