Landsspítalinn

hefur verið ,mjög til umræðu í kosningunum nýverið. Margir höfuðsnillingar segja að spítalinn sé ónýtur, bar að rífa hann og byggja nýjan á sama stað eða rétt hjá. Af hverju ef rífa á flugvöllinn?

Á Útvarp Sögu kom Ólafur Ingi sem byggði Barnaspítala Hringsins frá byrjun til enda.Hann sagði að það væri mjög  slæmt að byggja þarna ofan í sjúklingunum á  þessu afkróaða svæði. Hann taldi það mesta óráð að fara að klæðskerasauma einhverjar byggingar þarna heldur að fá fullhannaðar spítalateikningar að utan sem væri komin reynsla á og byggja eftir þeim á alveg nýjum stað.

Umferðarmálin væru hreint voðaleg þarna sagði Ólafur og sprengivinnan skelfileg fyrir sjúklingana. Barnaspítalinn væri samt flottur og hann væri rígmontinn af honum. 

En hugsanlega yrði varla aftur snúið því þörfin fyrir stækkun væri víst svo brýn að læknar héldu að málið myndi frestast um áratug ef eitthvað undabragð yrði eins og þegar Gissuri fannst ekki nógu skjótt unnið á Kolbeini grön því það gæti klúðrað málinu í heild sinni.

Maður hefur því heyrt tillögur um að byggja það sem á að byggja þarna, nýjan meðferðarkjarna strax og leggja svo megin þungann á alveg nýjan framtíðarspítala annarsstaðar. Uppí loftið byggingar skilst mér en ekki flatar. Ég sé þetta alltfyrir mér en mun varla stíga þangað fæti sjálfur án þess að það skipti hinu minnsta máli. Ég veit ekki hvort hún afasystir mín, hún Ingibjörg H. naut handaverka sinna nokkurn tímann sjálf  en hún var ekki ódrjúgust manna til að koma Landspítalanum upp. Og oftlega njóta fáir eldanna sem fyrsti kveikja þá, sagði skáldið.

Ég hef orðið fyrir því lífsláni að verða sendur óvænt og hristur upp úr minni venjulegu heimtufrekju um heilsu og líf á Landspítalann í ýmsar kynnis ferðir og meðferðir um víða vegu um þessar byggingar.Já ég, sem aldrei hef varla nokkurn tímann orðið veikur nema af sjálfsdáðum fyrr en nú og datt slíkt bull satt að segja aldrei í hug!  Ég hef því aldrei skoðað spítalann með opin augun sem spítala þó ég sé uppalinn við hliðina á honum. Kynni mín af honum til þessa hafa einskorðast við heimsóknir til annarra alla mína kærulausu hundstíð og þannig átti það auðvitað að vera um aldir alda að eilífu AMEN.

EN, kóngur vill sigla en Byr ræður sagði hann Árni Oddsson í Steypustöðinni iðulega án þess að maður spáði í það sérstaklega ungur maðurinn. Nú er allt í einu komið 2017 og maður áttræður. ÉG! Andskotinn. Maður var alltaf að undirbúa sig undir lífið og loksins þegar maður er að verða tilbúinn, þá er það búið!

Nú horfir maður á þetta spítalaverk allt með öðrum augum og var líklega kominn tími til að vakna til meðvitundar um alvöru lífsins.

Það er teikningasýning í einum stað á gangi frá Kringlunni.

Alveg hefur Guðjón Samúelsson verið makalaus snillingur og framsýnn.Að teikna þetta allt með penna og reglustiku svo allt virkaði! Alveg eins og Gustaf Eifel teiknaði Eifeltrurninn, eða Christopher Wren St.Paul sem þvældist fyrir mér í dag með öllum þeim nýjustu græjum sem ég hef. Að þessar byggingar skuli virka svona vel í dag með allri þeirri nútíma starfsemi, tækjum og tólum sem þar er að finna, sem Guðjón auðvitað aldrei sá.

Hvernig spítalinn vinnur í dag eins og ein heild þar sem ein deild tekur við af annarri og ranghalar hverfa í einn punkt eins og verksmiðja hjá Boeing. Það virðist vera pláss til alls, allt er svo flott og í fínu lagi, nútíma niðurhengd loft og lýsingar, eldvarnir, smáatriði hönnuð eins og ryðfrí handrið og hornvinklar, viðbyggingar og viðbætur, loftræsingar, járnbrautavagnar, ræstivélar, apótek,geislafallbyssur, K-bygging og margt sem ég kann ekki neitt í.Og tækin öll maður?

Eina sem ég sé að er í algerri hönk eru bílastæðin úti. Þarna verða að rísa Parkeringsróbótar eða Bílageymsluþjarkar sem geyma bíla gegn gjaldi sjálfvirkt á mörgum hæðum. Þú keyrir að þeim, ferð út og apparatið gleypir bílinn. Þú færð hann afhentan þar sem þú fórst útúr honum gegn greiðslu á sama stað. Þá losnar mikið land þarna í kring. Þessar græjur er hægt að kaupa tilbúnar og skrúfa saman á skjótan hátt.

En eins og er á Landsspítalanum þá renna allar deildir saumlaust hver inn í aðra. Hvítklæddir englar á hlaupahjólum og aðrir svífandi um deildirnar með bros og blíðu við okkur óbreytta leysa vandann fyrir víst allt of lágt kaup meðan þingmennirnir maðka sína verðtryggðu eftirlaunakróka. Í raun og sannleik Hvergi sé ég hvergi alvarlega missmíðar á  neinu.

Auðvitað er spítalinn í stöðugri endursmíð fjölda iðnaðarmanna og endurbótum. En hann er svo glæsilegur, fólkið er svo flott og allt er svo í toppi að maður fyllist stolti yfir þjóð sinni. Að hún- JÁ HÚN ÍSLENZKA ÞJÓÐIN !, skuli hafa gert þetta.

Þessu verður ekkert lokað á næstunni sem ónýtu, svo mikið er víst að er endalaust bull.

Þetta er GRAND og VERÐUR GRAND!

Ég hitti íslenskan lækni sem var að klára að smíða spítala niðri í DUBAI þar sem ekkert-JÁ EKKERT- var til sparað né vantar og ég hef sagt frá áður einhvern tímann. Hann kann þetta þessi kall og spítalinn er klár með efnislista yfir öll smáatriði og tilbúinn. Og ótrúlega billegur líka. Og hann er líka til sýnis og skoðunar í 1:1 sem er áhrifameira en teikningar.

Af hverju má ekki skoða hann og tala við þennan íslenska lækni áður en við ætlum að að fara að finna upp hjólið og smíða Landsspítala fyrir stórt Land sem viðbyggingar við aldargamlar  byggingar til framtíðar fyrir þjóð sem á endalausa auða ferkílómetra til að byggja á?

Því Landsspítalinn er þjóðareign og er og verður ÞJÓÐARSTOLT !

 

 

Hver er hann þessi Salómon?

Athyglisverðar tölur um misvægi atkvæða í kosningunum og þær hugsanir sem að baki búa er að fina á heimasíðu RÚV. Þar stendur:

 

" Misvægi atkvæða milli kjördæma hefur aukist í síðustu tvennum kosningum og er nú á barmi þess að brjóta gegn ákvæðum stjórnarskrár. Ef atkvæði landsins hefðu jafnt vægi hefði Samfylkingin fengið einn þingmann til viðbótar í nýafstöðnum kosningum, á kostnað Framsóknarflokksins. Atkvæði sem falla niður vegna þröskuldar eru þó mun færri en áður.

 

Eitt af megineinkennum lýðræðislegs stjórnarfars er að fólk hafi jafnan rétt til að hafa áhrif í kosningum. Flestum lýðræðisríkjum er skipt upp í kjördæmi, mis fjölmenn, en fjöldi þingsæta í hverju kjördæmi endurspeglar ekki alltaf íbúafjöldann. Þrátt fyrir að fjölmennari kjördæmi hafi fleiri þingmenn, þá er það ekki alltaf í samræmi við mikinn mun á íbúafjölda. 

Íbúar í þéttbýli njóti góðs af nálægðinni

Megin rökin fyrir misvæginu eru þau að íbúar í stórum þéttbýlisstöðum, einkum höfuðborgum, njóti góðs af nálægð við pólitíska miðstöð landsins og stofnanir. Því sé réttlætanlegt að íbúum í dreifðari byggðum séu tryggð meiri áhrif en ella kosningum. Misvægi atkvæða hefur þekkst í öðrum norrænum löndum, þó Ísland hafi gengið lengst í þeim efnum.

 

 Mynd: Þórgunnur Oddsdóttir

Landinu er í dag skipt í sex kjördæmi sem hafa átta til þrettán þingsæti hvert. Þar af eru níu uppbótarsæti, sem er skipt niður á kjördæmin, og eiga þau að jafna vægi atkvæða eftir landssvæðum. Fyrst er þingsætum úthlutað á grundvelli fylgis í viðkomandi kjördæmum og síðan er uppbótarþingsætum dreift á flokka eftir fylgi á landsvísu. Fjölmennasta kjördæmi landsins er Suðvesturkjördæmi, þar sem tæplega 69.500 manns eru á kjörskrá, samanborið við rúmlega 21.500 manns Norðvesturkjördæmi, því fámennasta.

Kjósendur á suðvesturhorninu hafa ætíð haft minna vægi í Alþingiskosningum en íbúar í dreifðari byggðum. Misvægi atkvæða hafði lengi veruleg áhrif á þingstyrk flokka, en samkvæmt Loosemore-Hanby's kvarðanum, sem mælir misvægi atkvæða og þingsæta, náði það hámarki árið 1931. Þá fékk Alþýðuflokkurinnn tæp 16% atkvæða en einungis fjóra þingmenn, eða 10% þingsæta. Framsóknarflokkurinn fékk á sama tíma 23 þingmenn, eða 55% þingsæta, með einungis 35% atkvæða á bak við sig. Sjálfstæðisflokkurinn fékk 43,3% atkvæða og 15 þingmenn, eða 36% þingsæta. 

Í Alþingiskosningum 1956 fengu Alþýðuflokkurinn og Alþýðubandalagið átta þingmenn kjörna, eða 15% þingsæta, hvor um sig, þó flokkarnir hafi fengið 18% og 19% atkvæða. Framsóknarflokkurinn fékk hins vegar 17 þingmenn kjörna, eða fleiri en báðir flokkar samanlagt, þó flokkurinn hafi einungis fengið 15,6% atkvæða. Sjálfstæðisflokkurinn fékk 42,2% atkvæða og 19 þingmenn, eða 37% þingsæta. 

 Mynd: RÚV

Megin ástæða þessa misvægis milli flokkanna var sú að fleiri þingmenn komu frá landsbyggðinni en höfuðborgarsvæðinu og var notast við einmenningskjördæmi. Í slíku kerfi falla þau atkvæði dauð sem ekki eru greidd stærsta flokknum og var Framsóknarflokkurinn sá stærsti á landsbyggðinni og fékk því lang flest þingsætin þaðan, sem endurspeglaði þó ekki heildaratkvæðafjölda flokksins á landsvísu. 

Tekin upp hlutfallskosning 1959

Ráðist hefur verið í ýmsar aðgerðir til að jafna vægi atkvæða. Sú róttækasta var gerð árið 1959, þegar landinu var í fyrsta sinn upp í átta kjördæmi, í stað 28 áður, og tekin upp hlutfallskosning. Þá var þingmönnum jafnframt fjölgað úr 52 í 60 og tekin upp 11 uppbótarþingsæti til að jafna enn frekar atkvæðavægi milli landshluta. 

Með þessum breytingum var misvægi milli stjórnmálaflokka eytt að mestu, sem var Framsóknarflokknum í óhag. Árið 1987 var uppbótarþingmönnum síðan fjölgað í 13 og fjölda þingmanna í hverju kjördæmi breytt, með það fyrir augum að jafna atkvæðavægi enn frekar. 

Atkvæði í einu kjördæmi má ekki vega tvöfalt

Þrátt fyrir að misvægi milli stjórnmálaflokka hafi nánast verið eytt, þá lifir misvægi milli kjördæma góðu lífi. Enn eru mun færri kjósendur að baki hverju þingsæti á landsbyggðinni en á Suðvesturhorninu. Með endurskoðun á kosningalögum árið 2000 var kjördæmum fækkað úr átta í sex. Þá var misvæginu sett þau mörk í stjórnarskrá að vægi atkvæða í einu kjördæmi megi ekki vera tvöfalt meira en í öðru kjördæmi. Ef breytingar verða á íbúafjölda skuli færa til þingsæti milli kjördæma. Með breytingunum árið 2000 komu í fysta sinn fleiri þingsæti frá höfuðborgarsvæðinu en landsbyggðinni. 

Misvægið hefur aukist aftur

Frá aldamótum hefur verið fylgst grannt með því hvort vægi atkvæða í fámennasta kjördæminu, Norðvestur, fari yfir mörkin og verði tvöfalt á við Suðvesturkjördæmi. Það gerðist bæði í kosningunum 2003 og 2009 og var því sitt hvort þingsætið flutt á milli. Síðan hefur hlutfallið verið innan marka, en hefur þó aukist á allra síðustu árum. Í kosningunum á laugardag voru 2.690 kjósendur að baki hverju þingsæti í Norðvesturkjördæmi, samanborið við 5.346 í Suðvesturkjördæmi. Hlutfallið er 199% og á barmi þess að fara yfir stjórnarskrárbundin mörk, sem eru 200%. 

Samfylkingin hefði fengið einn í viðbót

Þrátt fyrir að misvægi atkvæða hafi mun minni áhrif á þingstyrk flokka en áður, þá getur það haft áhrif, enda eru flokkarnir mis sterkir eftir landssvæðum. Ef landið hefði verið eitt kjördæmi í nýafstöðnum kosningum hefði Samfylkingin til að mynda fengið einn þingmann til viðbótar og Framsóknarflokkurinn misst einn. Framsóknarflokkurinn fékk tæp 10,7% atkvæða og átta þingmenn kjörna en Samfylkingin fékk 12,1% atkvæða og sjö þingmenn. Ef atkvæði giltu jafnt þá hefði Samfylkingin fengið eitt þingsæti á kostnað Framsóknarflokksins. Að öðru leyti er þingmannafjöldi í samræmi við hlutfall atkvæða. 

Færri atkvæði falla niður vegna þröskuldar

Enn önnur leið til að líta á misvægi atkvæða er að horfa á þau atkvæði sem falla niður hverju sinni. Til þess að eiga möguleika á jöfnunarþingsæti þarf stjórnmálaflokkur að ná 5% atkvæða á landsvísu. Á síðustu árum hefur flokkum í framboði fjölgað frá því sem áður var og er þó nokkur hluti þeirra sem nær ekki þröskuldinum. 

Í kosningunum á laugardag voru 11 flokkar í framboði, samanborið við 12 í fyrra, sem er þó nokkru minna en árið 2013 þegar þeir voru 15. Í síðustu fernum Alþingiskosningum þar á undan voru sex til sjö flokkar í framboði. Í nýafstöðnum kosningum féllu einungis 1,5% atkvæða niður vegna þess að flokkar náðu ekki þröskuldinum og hafa þau ekki verið færri í áraraðir. Í fyrra féllu 5,7% atkvæða niður, og munaði þar mest um Flokk fólksins sem fékk 3,5% atkvæða en náði ekki á þing. Árið 2013 voru þau tæp 12%, en þá komust níu flokkar í framboði ekki á þing. 

 

Hér skal ekki fari út í rökræður  um nauðsyn þess að landsbyggðin geti verið í réttlátri þörf fyrir meira atkvæðavægi en þéttbýlið hvað sem skoðunum bloggara líður. Þessi munur er áreiðanlega hugsaður sem einskonar Salómonsdómur um þann aðstöðumun sem íbúar eru ofurseldir vegna búsetu.

Þessar forsendur hljóta þó að hafa breyst verulega með tilkomu netsins. Allir geta nú verslað á Amazon og Ali-Express og fengið vörurnar sendar heim til sín. Blönduósingur skreppur hinsvegar ekki í CostCo að kaupa sér bensín á bílinn á miklu lægra verði og þarf að fara í göngin og borga ofan á fjarlægðina.  En hvernig á að yfirfæra þetta á atkvæðahlutföll í kosningum þarf stærri Salómon en mig.

Reykjavík Norður	46.070	11
Reykjavík Suður	45.607	11
Suðvestur	69.498	13
Suður	36.154	10
Norðaustur	29.618	10
Norðvestur	21.516	8

 

 

Hver er röksemdafærslan á bak við það að hver íbúi Reykjavíkur- Norður þurfi 4188 atkvæði til að kjósa þingmann sér þegar Reykjavík-Suður þarf 4146 en Suð-Vesturkjördæmi  þarf 5346 til þess ?

 

Ég kem ekki auga á þá augljósu yfirburði sem S-V hefur fram yfir Reykjavík-Norður nema að við höfum engin fuglahús og engar Hofsvallagötur í Kópavogi sem útskýra hversvegna? Það er sjálfsagt skelfilegt að búa í lögregluríkinu N-V þar sem Blönduóslöggan er með nefið ofan í hvers manns hraðamæli og sekta jafnvel innfædda að minnsta tilefni.

 

En hvernig það er akkúrat ástæðan fyrir þvi að þeir Húnvetningar þurfa aðeins 2689 atkvæði til að kjósa sér þingmann meðan Kópvægingur þarf helmingi fleiri, það hljóta að vera æðri vísindi?

 

 

Þarf ekki að endurskoða atkvæðafjöldann núna aftur þegar svo margt hefur og er að breytast?

 

 

Endurhanna þennan Salómon?

Takk fyrir Þórhildur Sunna

að gefa okkur innsýn í þinn yndislega hreina hugarheim. Ég les í Mogga þetta:

"Þór­hild­ur Sunna Ævars­dótt­ir, odd­viti Pírata, seg­ir að flokk­ur­inn muni að sjálf­sögðu sækj­ast eft­ir því að mynda rík­is­stjórn í kjöl­far alþing­is­kosn­inga. Pírat­ar hlutu 9,2% at­kvæða, sex þing­menn en flokk­ur­inn tapaði fjór­um þing­mönn­um frá kosn­ing­un­um fyr­ir ári.

„Að sjálf­sögðu sækj­umst við eft­ir því. Við mun­um gera allt sem við get­um til að koma á stjórn­ar­leg­um stöðug­leika á land­inu en til þess er ætl­ast af okk­ur,“ seg­ir Þór­hild­ur Sunna í sam­tali við mbl.is.

Við erum að ná inn í þriðja sinn sem er ánægju­legt og sýn­ir að við erum kom­in til að vera,“ seg­ir Þór­hild­ur Sunna en hún neit­ar því ekki að Pírat­ar séu ör­lítið svekkt­ir með að fá færri þing­menn kjörna en í fyrra:

„Að sjálf­sögðu en á móti kem­ur að stefnu­mál okk­ar hafa kom­ist inn í stefn­ur flestra annarra flokka. Nú eru all­ir farn­ir að tala um upp­lýs­inga­fræði, gagn­sæi, nýja stjórn­ar­skrá og annað slíkt. Við kom­um inn í stjórn­mál til að koma viss­um skila­boðum til skila og ná ákveðnum ár­angri og það er að bæta stjórn­sýsl­una og koma henni inn í 21. öld­ina. Einnig að bæta upp­lýs­inga- og tján­ing­ar­frelsi á Íslandi. Við höf­um enn verk að vinna og eig­um fullt er­indi áfram.“

Erfitt að vinna með þeim sem fara illa með vald

Hún seg­ir að erfitt sé að segja til um það á þess­ari stundu hvort Pírat­ar geti ekki hugsað sér að mynda rík­is­stjórn með ákveðnum flokk­un. „Maður hef­ur það á til­finn­ing­unni að Pírat­ar myndu ekki eiga sam­leið með þeim flokk­um sem hafa gert sína eig­in hags­muni að aðal­mál­um sinna stjórn­mála. Það er erfitt fyr­ir okk­ur að vinna með flokk­um sem, að okk­ar mati, fara ekki vel með vald. Við ætt­um þar af leiðandi erfiðara að fara í stjórn með þeim en öðrum.“

Aðspurð tel­ur Þór­hild­ur Sunna að ástæður þess að kosið var núna, akkúrat ári eft­ir síðustu alþing­is­kosn­ing­ar, hafi týnst í umræðunni. 

„Við kus­um út af því að kon­ur höfðu hátt. Við kus­um út af því að Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn hylmdi yfir með föður for­sæt­is­ráðherra sem skrifaði upp á upp­reist æru fyr­ir barn­aníðing. Það fékk ekki mikla umræðu í kosn­inga­bar­átt­unni og hvernig Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn tók á því máli er meðal ann­ars ástæðan fyr­ir því að þeir hafa stimplað sig út úr því að telj­ast stjórn­tæk­ir."

Að sjálfsögðu viljum við spilltir ekki troða svo heilögu fólki um tær. Líði þér sem allra best í óspilltum hreinleika þínum þar sem fegurðin og friðurinn frá öllum pólitiskum skarkala heimsins ríkir einn þó að það kosti það að Ísland fær ekki að njóta krafta þinna.

Fólk verður að hlýða kalli samvisku sinnar og siðferðisprinsípa.Takk fyrir þína staðfestu og hreinleika sálarinnar. Haltu þig sem fjærst allri spillingu og vondu fólki Þórhildur Sunna Ævarsdóttir.

Er RÚV sigurvegari?

í þessum kosningum?

Það er varla hægt að segja annað en að svo sé bæði og.

Tjónið sem Sjálfstæðisflokkurinn varð fyrir má eiginlega segja að sé altjón. Flokkur sem missir meira en fjórðung sinnar fyrri dýrðar í einni ákeyrslu væri á mörkunum að vera viðgeranlegur ef hann væri bíll og ekki í kaskó. Hann höktir og hossast eiginlega með sprungið á einu, í skrykkjum og  reykspúandi frá slysstaðnum. Yfir því er áreiðanlega fögnuður á fjölda staða í Efstaleiti.

En stjórnarandstaðan vann hinsvegar ekki neinn teljandi sigur. Þó að VG hafi bætt við sig tíund þá er það áreiðanlega minna en stefnt var að með allri þeirri orku sem í var lagt. Árangur Samfylkingarinnar mun þó meiri og líklega meira gleðiefni og það tókst þannig að halda bæði Viðreisn og ESB hugsjóninni inni.

Hið óvænta og óstýrða réði hinsvegar meiru og nú er uppi flókin staða í íslenskum stjórnmálum. En sú pólitíska staða er ekki líkleg til að hafa áhrif á framhaldslíf fréttamiðlunar allra landsmanna.

Ekkert ógnar framhaldi sjálfstæðis RÚV sem er þannig sigurvegari.

 

Stjórnmáladóni

er Logi Már Einarsson óumdeilanlega.

Arkitektinn hefur vakið á sér athygli fyrir ruddalega framkomu hvar sem hann hefur komið fram opinberlega  í kosningabaráttunni. Og það hefur heldur betur gengið í kjósendur hans sem streymdu til að kjósa hann.

Benedikt heitinn Gröndal, þá formaður annars forvera Samfylkingarinnar, Alþýðuflokksins, sagði enda í gamla daga að Kratar myndu sprengja og sprengja allt samstarf hvenær sem þeim þætti færi á vera. Annar forystumaður í stjórnmálum braut stólfætur undan Borgarstjórnarstólum í Gúttó í gamla daga fyrir stuðningsmenn sína að nota til að berja og slasa lögregluþjóna fyrir utan.

Þannig eru vinstri menn eins og Björt Framtíð sannfærðir um sögulegt sprengi-og barsmíðahlutverk sitt og líklega er Logi Már ekki langt undan í slíkri tarfshegðun eins og hann sýndi Sigmundi Davíð í Silfrinu. 

Vonandi hafa aðrir stjórnmálamenn vara á sér gagnvart slíku fólki og láta ekki taka sig í bölinu aftur og nýbúnir?

Logi Már hafði áður lýsti því fyrr í kosningabaráttunni á athyglisverðan hátt hvernig skattgreiðslur væru æðsta stig lífsins í sínum augum. Það er óvenjulegt lífsviðhorf hjá duglegum vinnandi manni eins og Logi Már er sagður vera og fær í sínu fagi. Hann er þá annað hvort svona mikill hugsjónamaður eða hann er segir bara ekki hug sinn allan.

Ronald Reagan lýsti lífsviðhorfi stjórnvalda þannig: 

Government's view of the economy could be summed up in a few short phrases:

If it moves, tax it.

If it keeps moving, regulate it.

And if it stops moving, subsidize it.

(Read more at: https://www.brainyquote.com/quotes/quotes/r/ronaldreag109938.

htlm")

 

Í augum Katrínar Jakobsdóttur og hennar flokks V.G. finnast mér eldri borgarar frekast vera ónýttur skattstofn sem skulda ríkinu auðlegðarskatt. Þeirra hlutverk sé að greiða skatta til ríkisins svo stjórnmálamennirnir  með verðtryggða gegnumstreymislífeyrinn sinn  eins og til dæmis Katrín geti gert góðverk eftir sínu höfði og fengið greitt fyrir það.

Ingu Sæland finnst það svo mikið nauðsynjamál að fólk fái opinbera framfærslu að hún háorgaði í beinni af styrkjatilfinningunni. Og flaug inn á þing með flokkinn sinn úr slæmri stöðu. Þá vita menn hvernig á að fara að því. Enda man ég vel þegar Þorgerður Katrín grenjaði sig inn í varaformennskuna í Sjálfstæðisflokknum úr tapaðri stöðu. Tár virðast selja grimmt í pólitík. Það er betra að hugsa ekki mikið um krókódíla á slíkum pólitískum dansleikjum.

Í Silfri Egils í dag fóru menn að ræða um breytt vinnubrögð í pólitík þar sem fólk almennt, sérstaklega kvenfólk, væri orðið fráhverft pólitík vegna þess hversu óvægin hún væri. Bjarni Benediktsson sagði að svo hefði bara alltaf verið og það væri tilgangslaust að tala um að slökkva á þeim hátalara. Menn skyldu bara lesa gömlu flokksblöðin til að sjá að umræðan væri alltaf óvægin og menn yrðu að taka henni. 

Logi Már rauk skyndilega upp og fór að tala um nauðsyn siðbótar í stjórnmálum. Hann beindi orðum sínum greinilega að Sigmundi Davíð að hann flytti peninga sína úr landi og að hann gerði fólk fráhverft stjórnmálum með slíkri hegðun sinni. Sigmundur svaraði því til fullum hálsi að Miðjuflokkurinn vildi einmitt varast að ræða menn en ekki bara málefni og það væri fólk eins og Logi Már sem gerðu fólk fráhverft stjórnmálum með framkomu sinni og málflutningi eins og verið hefði í umræðuþáttum fyrir kosningarnar. Þorgerður Katrín sá sig tilneydda að biðja fólk að halda sig við boltann en ekki manninn og skipaðist Logi Már svipað og Hvamms-Sturla á fyrri tíð nokkuð við þá umvöndun.

Í heild var Silfrið nokkuð gott og skildi menn eftir með það að líklega eitthvað af þessu fólki vill raunverulega reyna að gera eitthvað sem skiptir máli fyrir almenning. En hverjir geta eitthvað raunverulega hafa menn misjafnar skoðanir á.

En Logi Már þarf að hugsa sína framkomu upp á nýtt ef hann ætlar að eiga eitthvað samstarf við aðra viðstadda til árangurs og hætta að vera slíkur stjórnmáladóni sem hann er því annars verða  fáir til að óska samstarfs við hann.

 

Áhugaverðir tímar

eru þeir sem við nú munum lifa samkvæmt kínverskri skilgreiningu. En Kínverjar eiga það til að segja eitthvað í þá veru þegar þeir eru ekki alveg heilir í frambornum heillaóskum.

Í Sjálfstæðisflokki, Framsóknarflokki og Miðflokki eru mest venjulegt fólk og frekar  skynsamt. Og hafa talsverða stjórnmálareynslu samanlagt.  Þeir hafa 31 þingmann. Flokkur fólksins hefur talað skynsamlega um mörg mál sem mörgum hefur líkað þó reynsluminni sé í stjórmálum og tilfinningasamur. 

Er endilega víst að slík stjórn sé ekki möguleg?  Væri hún nokkuð undirlögð af stjórnarskrármálum, ESB eða Evrukenningum?  Væri hún nokkuð á leið úr NATO? 

Væri þetta stjórn sem væri hugsanlega hófsöm í álögum og skynsöm í innflytjendamálum?

Myndi hún hugsa eitthvað um þá sem minna mega sín?

Myndi hún hugsa um heilbrigðismál?

Myndi hún hugsa um menntamál?

Væri hún hugsanlega líklegri til að sýna ábyrgð og festu en Samfylking og VG sem gætu fræðilega samt myndað þriggja flokka stjórn með Sjálfstæðisflokki? 

Það er ekki vitað hvernig þessari stjórn muni ganga með vinnumarkaðinn?  En skattalækkunarhugmyndir Bjarna Benediktssonar í stað taxtahækkana hafa fengið marga landsmenn til að hugsa upp á nýtt. Þó varla Loga Má né Katrínu.

Og með skynsamari hluta þingmanna innanborðs þarf þetta þá endilega að leiða til verstu niðurstöðu fyrir þjóðina?

Margt veltur auðvitað á því hvernig Framsókn og Miðflokki tækist  að ná saman. Persónulegs eðlis frekar en rökræns?

Allavega lifum við áhugaverða tíma.

Hvað nú ungi maður?

getur maður spurt sig eins og skáldið þýska þegar nokkurn veginn liggur fyrir að hið pólitíska landslag  á Íslandi  er orðið gerólíkt því öllu sem við höfum áður þekkt. Við erum sem þrumulostin og vitum eiginlega ekki hvað hitti okkur. En við vorum hitt afgerandi í höfuðið.

Engin sterk flokkabandalög eru lengur möguleg eða sterkar ríkisstjórnir eins og við áður þekktum þær.  Ástandið er orðið einna líkast því sem mann minnir úr æsku sinni að hafi verið á á Ítalíu eftir stríðið. Mússólíni var farinn sem hinn sterki leiðtogi. Chiccolina Pornodrottning átti eftir að fara á þing við miklar vinsældir. 

Mann minnir að  flokkafjöldi á Ítalíu hafi verið slíkur og kosningatíðni að við áhorfendur uppi á Íslandi skildum næsta lítið í hvernig þeir leystu úr þessu Rómverjarnir sem voru engir sannarlega engir byrjendur í pólitík sem hið mikla heimsveldi sem þeir voru í eina tíð.

Ég veit ekki hvernig þeir fóru að eða hvernig þetta vinnur núna hjá þeim.  En hugsanlega geta þeir verið okkur Íslendingum einhverjar fyrirmyndir.  Og huganlega þurfum við að hugsa okkar ráð þar sem okkar núverandi kerfi kemur ekki með neinar auðveldar lausnir.

Þurfum við einhverskonar forval fyrir kosningar um það hverjir geti komið til greina sem framboðsflokkar?  Er við að búast að við getum búið við 10 flokka stjórnir sem geta sprengt samstarf fyrirvaralaust? Eða þarf handjárn og hlekki við árarnar eins og var á rómversku galeiðunum þegar heimsveldið stefndi fram sem einn maður að einu skilgreindu marki undir forystu keisarans? Sem gat svo verið myrtur í öldungaráðinu þegar tilfinningarnar risu sem hæst?

Ekki veit ég svörin á þessari stundu um óttubil. En þau munu líklega þurfa að finnast innan ekki svo langs tíma.

Ég hef ekki trú á að eitthvað nýtt stjórnlagaþing að hætti okkar fyrri spekinga sem hátt fara jafnvel vikulega muni finna á þessu lausnir.  Heldur verði menn hugsanlega að sætta sig við að breyta kerfinu sjálfu. Jafnvel taka upp einhverskonar óvenjulegar lausnir svo sem einhverskonar einmenningskjördæmi þar sem minnihlutar fá enga áheyrn og minna fari fyrir allskyns málamiðlunum og sérhagsmunum?.

Hugsanlega í líkingu við það sem við sjáum virka í Bretlandi með öllum sínum augljósum göllum? Þar sem Nigel Farage fær hvergi þingsæti í hlutfalli við atkvæðafjölda sinn? Sé áhrifalaus þó að hann hafi unnið stórsigur í atkvæðum?  Hversu hrópandi ósanngjarnt sem okkur virðist slíkt vera þá er þetta hugsanlega nauðsynlegt?

En varla mun ég koma að slíkum ákvörðunum héðan af vegna kemmitölunnar svo ég ætti líklega að láta mér í léttu rúmi liggja. Það verða aðrir sem það verða leysa.

Okkar kerfi var  hinsvegar greinilega ekki að virka í þessum flausturslegu kosningum. Það virkar heldur ekki þó að við kjósum aftur og aftur. Verðum við ekki að breyta kerfinu sjálfu? Verður það ekki verkefnið sem okkar unga lýðveldi þarf að hugleiða á fyrsta hundrað ára afmæli sínu á næsta ári. Því elfur tímans áfram rennur og saga okkar og líf sem þjóðar fylgir með.

Hvað nú ungi maður?

Auðlegðarskatturinn

er tekinn fyrir í ágætri grein Heimis Sindrasonar tannlæklnis í Morgunblaðinu í dag. Heimir segir:

"Edda Þórarinsdóttir skrifaði nýlega ágæta grein þar sem hún ákallar Katrínu Jakobsdóttur – að afturkalla hugmyndir sínar um endurvakningu auðlegðarskatts, enda sé hér um að ræða grímulausa eignaupptöku eldri borgara. Ég er einn þeirra sem eiga erfitt með að skilja hugarfar þeirra sem vilja þennan skatt og beina spjótum sínum helst gagnvart eldri borgurum. Þessu er m.a. beint að fólki sem ekki er lengur að vinna fyrir sér.

Ég hef spurt mig hvort stefnumótendur VG eigi hvorki foreldra, afa né ömmur. Katrín segist vilja setja mörkin við ákveðna upphæð, t.d. 150 milljónir í heildareignir hjóna. En fólkið, sem byggði húsin sín forðum daga gat ekki vitað hvort fasteignaverð í því hverfi sem það byggði ryki kannski upp. Sem þýðir að þeir sem eru svo „heppnir“ að húsin í þeirra hverfi eru undir viðmiðunarmörkum VG sleppa við skattinn meðan þeir sem eru svo „óheppnir“ að þeirra fasteign snarhækkaði eru þannig komnir með skattstofn sem kallar á greiðslur til VG.

Reyndar má með sanni segja að þessi skattur fari beint í að greiða lífeyrissjóðsgreiðslu til þingmanna sem vilja leggja þennan skatt á, þar með talið Katrínar að sjálfsögðu, því lífeyrissjóður þeirra er gengistryggður gegnumstreymissjóður en ekki uppsafnaður sjóð- ur eins og hjá þeim sem ekki njóta forréttinda þess fyrirkomulags, og því er ekki til innistæða fyrir þeim eftirlaunaskuldbindingum sem Steingrímur, Katrín og aðrir þeir sem vilja þennan skatt á eldri borgara eiga rétt á. Finnst bara mér þetta sérkennilegt?

Auðlegðarskattur = auðlindagjald eldri borgara

Dregur nokkur í efa að orðinu var ætlað að koma óorði á auð- legð, þ.e. í formi peninga eða peningalegrar eignar? Koma óorði á þá sem með ráðdeildarsemi höfðu reynt að tryggja afkomu sína svo hún yrði í líkingu við afkomu þeirra sem búa við gengistryggt lífeyriskerfi með ríkisábyrgð? Vissulega voru einhverjir sem stóðu vel undir aukinni skattheimtu, en af þeim 7.200 sem voru látnir borga þennan skatt náðu kannski 1.000 því að teljast til stórefnafólks. Hinir voru venjulegt fólk, og stór hluti þeirra var eldri borgarar sem voru ekki lengur að vinna sér inn tekjur. Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að fordæmalausar að- stæður í þjóðfélaginu leyfðu afbrigði frá þeirri reglu að við ættum að njóta réttlætis og sannmælis við skattheimtu. Þeir fordæmalausu tímar eru liðnir en samt þarf ekki að fara í grafgötur með vilja Vinstri grænna til skattlagningar á eldri borgara. Vilja VG kalla þetta auðlindagjald, þar sem líta má á húsin sem eldri borgarar hafa komið sér upp sem auðlind? Hvernig má það vera að það að koma sér upp þaki yfir höfuðið, sem var keppikefli þeirrar kynslóðar sem nú er komin á efri ár, er nú orðið helsi þeirra? Finnst bara mér þetta einkennilegt?

Eldri borgarar – fólk en ekki féþúfa

Eldri borgarar eru hljóður og hógvær hópur sem lætur of mikið yfir sig ganga. Þetta er fólkið sem hefur byggt upp það land sem við búum í með heiðri og sóma og á ekki skilið hvernig Vinstri grænir sjá tekjumöguleika í því.

Virða Vinstri grænir eldri borgara eingöngu til fjár?"

Hverjir borga?

Þorbjörn Guðjónsson ritar að vanda athyglisverða grein í Morgunblaðið í dag. Hann fjallar um þær blekkingar sem Evruspekingarnir í Viðreisn og Samfó beita í áróðri sínum gegn fullveldi Íslands.

Þorbjörn segir:

"Það er ástæða til að taka undir með Vilhjálmi Bjarnasyni að nóg sé af bulli og deleríum og nú bætist við rugl frá Viðreisn. Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir segir að nú sé komið nóg og landinn búinn að fá upp í kok af illvirkjum krónunnar og kallar gjaldmiðilinn dýrt spaug.

Hún og alías Viðreisn halda því fram að með förgun krónunnar og inngöngu í Evrópusambandið og upptöku evru muni það spara meðalfjölskyldu 150.000 krónur á mánuði. (Hvað er meðalfjölskylda margir einstaklingar?)

Eftir því sem ég best veit þá liggur ekki fyrir hvernig þessi niðurstaða er fengin og hvernig sparnaðurinn skiptist milli lægra vöruverðs og vaxtakostnaðar. Það er á engan hátt útskýrt hvernig aðild okkar að sambandinu leiði til lægra vöruverðs á Íslandi nema sýnt sé fram að framleiðendur/birgjar viðhafi verðmismunun á milli þeirra sem tilheyra sambandinu og þeirra sem standa utan þess. Það hvílir því á þeim sem halda því fram að slík mismun eigi sér stað að færa orð- um sínum stað.

Það er að vísu ótrúlegt og öfuguggakennt að ætla Evrópusambandsframleiðendum að neita að selja utangarðsþjóðum vöru eða þjónustu á verði sem þeir telja ásættanlegt innan eigin vé- banda. Hvað um það, þá er það lágmarkskrafa að þeir sem segja aðild leiða til verðlækkana sýni fram á svo verði á borði en ekki einungs í orði.

Hvað viðkemur lægri vaxtakostnaði, þá er til ýmissa atriða að líta og þar á meðal að sumir fá lækkun vaxta í formi vaxtabóta og að slíkar millifærslur eru mismunandi milli landa. Sömuleiðis kunna vextir að vera lægri í einu landi en öðru landi en atvinnuleysi í því fyrra hærra en því síðar nefnda.

Sé litið til Finnlands, sem Þorgerður nefnir, eru 10 ára nafnvextir á fyrsta ársfjórðungi (OECD vaxtatafla) 0,58% á móti 5,14% á Íslandi, þ.e. vaxtamunur 4,56%, sé tekið tillit til verðbólgu í Finnlandi og Íslandi hinsvegar (0,78% í Finnlandi og 1,38% á Íslandi, OECD verðbólgutafla), þá er raunvaxtamunurinn 3,9%.

Heildarskuldir Íslendinga í lok 2016 (Hagstofa Íslands) námu 1.888 milljörðum og því greiddu þeir 74 milljörðum meira í vexti en þeir hefðu gert væru vextir hinir sömu og í Finnlandi, eða sirka 218.709 á einstakling á ári, eða 18.225 á mánuði (fjöldi landsmanna 338,349 jan. 2017).

Sé hins vegar litið til atvinnuleysis þá var það 8,8 % í Finnlandi á móti 2,9% á Íslandi, þ.e. 5,9% mismunur. Árið 2016 var verg landsframleiðsla á Íslandi 2.488 milljarðar og ef við byggjum við sama atvinnuleysi hefði verg landsframleiðsla verið 144 milljörðum lægri, eða 425.596 krónum lægri á einstakling á ári.

Án þess að halda því fram að ofangreind reiknikúnst sé einhver nákvæm vísindi þá bendir hún til þess að hlutirnir séu ekki eins einfaldir og talsmenn Viðreisnar og aðrir afnámssinnar krónunnar halda á lofti. Hér gildir, eins og alla jafna á við, að gott sé að flýta sér hægt, líta til allra átta og vega og meta kosti og galla áður en gripið er til róttækra breytinga."

Til viðbótar þessu má nefna þá skuldalækkun sem átti sér stað vegna styrkingar á gengi krónunnar. Hún ein vegur allar tölufalsanir landsöluflokkanna margfalt upp. Það er akki sama að skulda 140 krónu dollara eða hundaraðkrónu dollara?

Það vita þeir sem ætla sér að borga kúluskuldir sínar.

Sjálfstæðisflokknum og hælisleitendamálum

er lýst þannig:

"Sjálf­stæðis­flokk­ur­inn legg­ur áherslu á mik­il­vægi mannúðarsjón­ar­miða og skil­virkni í mál­efn­um hæl­is­leit­enda og að aðstoð við flótta­menn leiði til tæki­færa til sjálfs­bjarg­ar. Taka þurfi vel á móti þeim sem leita hæl­is á Íslandi og eiga rétt á því að kom­ast í skjól frá stríðsátök­um og brýnni neyð og tryggja að kerfið hafi til þess burði.

Margt sé ógert þó mik­ill ár­ang­ur hafi náðst við stytt­ingu málsmeðferðar­tíma. Flokk­ur­inn vill ein­falda veit­ingu at­vinnu­leyfa fyr­ir fólk utan Evr­ópska efna­hags­svæðis­ins (EES) , meta mennt­un þess að verðleik­um og tryggja að aðbúnaður á Íslandi geri landið eft­ir­sókn­ar­vert til framtíðar.

Laða þurfi til lands­ins er­lenda sér­fræðinga sem miðla þekk­ingu sinni til starfs­manna fyr­ir­tæja og styrkja stöðu þeirra."

Það segir sig sjálft að flokkurinn vill ekki að svona nkkuð viðgangist eins og  Jóhann Elíasson vekur athygli á::

" TEKINN Í 11 SKIPTI VIÐ AÐ REYNA AÐ SMYGLA SÉR UM BORÐ Í SKIP SEM ER Á LEIÐ TIL AMERÍKU.

Þessu greindi fréttastofa Stöðvar 2 frá í kvöld en RÚV fannst þetta ekki einu sinni fréttnæmt.  Geta þessir hælisleitendur stundað þetta óáreittir, sama hversu oft þeir eru teknir???  Það á bara að taka hart á þessu og vísa þeim úr landi með það sama.  Með því að reyna þetta eru þeir að segja AÐ ÞEIR HAFI ENGAN ÁHUGA Á AÐ VERA HÉR OG ÞÁ GETA ÞEIR BARA FARIÐ ÞANGAÐ SEM ÞEIR VORU ÁÐUR. 

Það er verið að "púkka" upp á svona vesalinga en á sama tíma á að henda stúlku úr landi, sem er í kokkanámi og er síður en svo byrði á Íslensku samfélagi. Væri ekki full ástæða til að ALLSHERJARNEFND fundaði um ÞESSI MÁL? Það er sitthvað sem virðist vera að í málefnum útlendinga og hælisleitenda.  Var ekki einhver að tala um forgangsröðun??????"

Útlendingalögin hennar Unnar  Brár og fleiri heimila þessu liði hverskyns lygar og falsanir án þess að þeim sé refsað fyrir. Er þau lög óumbreytanleg að mati Sjálfstæðisflokksins?