Haraldur Benediktsson

bóndi og formaður fjárlagganefndar var á Útvarpi Sögu með Magnúsi Þór Hafsteinssyni stjörnurithöfundi og fiskifræðingi.

Þar kom fram að Haraldur telur sjálfsagt mál að hætta að innheimta gangnagjöld af Hvalfjarðargöngum. Ekkert annað sé í salnum eins og hann orðar það.

Í síðasta mánuði fóru rúmir 300.000 bílar um göngin. Ætli tekjur af því hafi ekki numið einum 200 milljónum?

Í sama viðtali telur Haraldur að grafa þurfi önnur göng við hlið þessara. Af hverju er þá svona sjálfsagt að fella niður gjaldið strax? Mun ekki þurfa veggjald í næstu göngum? Hvar á að taka peninga fyrir þeim? Myndi ekki gjaldið af þessum göngum næstu ár fara langt í að borga kostnaðinn af greftri nýrra ganga? Af hverju á þá að hætta innheimtunni? Hvað með rekstrarkostnaðinn? verður ekki að borga í báðar áttir eins og núna þegar ný göng koma? Hversvegna hugsar Haraldur svona þröngt út frá sveitarhagsmunum? Svo segir hann að landsbyggðarpólitík sé bara samgöngumál? Hvað segja Seyðfirðingar um göng undir Fjarðarheiði? Hvar á að taka peninga fyrir þeim?

Á sama tíma veltir Haraldur fyrir sér tillögum Jóns Gunnarssonar um önnur veggjöld? 

Hvervegna er Haraldur Benediktsson svona sannfærður um að það eigi að fella niður gjald í Hvalfjarðargöngum?

 

Inga Sæland.Hó, Hó!

setur stefnuna á Borgarmálin. Hún segir umbúðalaust að fjármagnið sem átti að fara í Borgarlínuna fari í byggingu íbúða. Þarna ætlar hún að efna loforð Dags frá síðustu kosningum um 2500 íbúðir. Hvað segja nú meðreiðarsveinar Dags B. í hinum sveitarfélögunum? En Inga ætlar að bjóða fram þar líka. Hó, hó.

Dagur fær þarna björgun frá gömlu kosningaloforðum  sínum úr óvæntri átt. Hann fær hugsanlega að klippa á borðana í samstarfi við Ingu þar sem hann stefnir ótrauður á endurkjör sem Borgarstjóri. Hó, Hó!

Íhaldið hefur ekki fundið neinn kandídat á móti honum ennþá en ætlar að finna hann og skipa honum aðstoðarmenn handvalda. Guðfinna ætlar að velta Sveinbjörgu svo að friðurinn virðist úti á Framsóknarheimilinu.Hó, Hó!

Því meiri ástæða er til að fagna svona afdráttarlausri yfirlýsingu frá Ingu Sæland.Hó, Hó!

Hún er á móti þéttingu byggðar og vill ný hverfi. Hún vill að einkabílnum og gatnakerfinu verði sinnt. Hó, Hó! 

Svo er Inga áreiðanlega með puttana í Reykjanesbæ þar sem á að reisa fjölda leiguíbúða án hagnaðar. Hó, Hó!

Það er gott til þess að vita að það eru hreyfingar í bæjapólitíkinni þó að lognasamt sé í landspólitíkinni.Hó,Hó!

Þökk sé Ingu Sæland. Hó,Hó!

2000 hælisleitendur

til Íslands í ár. Kostnaður 8 milljarðar.

Hvað verður fjöldinn á næsta ári? Hver verður kostnaðurinn á næsta ári? Og svo á því næsta?

Fyrir liggur að hugsanlega helmingurinn stöðvast hér til lengri tíma með núverandi afgreiðsluhraða.

Hvaða ráðstafanir skyldi ríkisstjórnin ætla að gera vegna framtíðarinnar? Hvaða stefnu ætlar hún að taka varðandi skólamál þessa fólks? Hvaða stefnu ætlar hún að taka varðandi húsnæðismál þessa fólks?

Ætlar Landsfundur Sjálfstæðisflokksins nú í haust að ræða þessi mál?

Verða þau rædd á Landsþingum annarra flokka?

Ætla íslenskir stjórnmálaflokkar að hafa stefnu í þessum málum?

Stefnum við að opnum eða lokuðum landamærum?

Stefnum við að frjálsri för allra til landsins til tímabundinna starfa eða hælisleitun?

Á meirihluti landsmanna að hafa um þessi mál að segja?

2000 hælisleitendum þetta ár er ekki að fækka á næstu árum.

Prófessor doktor Þorvaldur enn

á ferð með söguskýringar sínar um stjórnarskrárbullið frá 2012.

Hann heldur því fram í Fréttablaðinu í dag að 67 % kjósenda hafi stutt stjórnarskrárdrögin hans.

Auglýstar niðurstöður atkvæðagreiðslunnar voru svo:

" Auglýsing um niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslunnar 20. október 2012

30.10.2012

Landskjörstjórn hefur tilkynnt innanríkisráðuneytinu um niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslunnar 20. október 2012 um tillögur stjórnlagaráðs að frumvarpi til stjórnarskipunarlaga og tiltekin álitaefni þeim tengd sem lýst var á fundi landskjörstjórnar 29. október 2012. Auglýsing ráðuneytisins um niðurstöðurnar er svofelld:

Með vísan til 1. mgr. 10. gr. laga um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna nr. 91/2010 hefur landskjörstjórn tilkynnt innanríkisráðuneytinu um niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslunnar 20. október 2012 um tillögur stjórnlagaráðs að frumvarpi til stjórnarskipunarlaga og tiltekin álitaefni þeim tengd sem lýst var á fundi landskjörstjórnar 29. október 2012. Engar kærur bárust um ólögmæti atkvæðagreiðslunnar. Að teknu tilliti til niðurstöðu landskjörstjórnar um ágreiningsatkvæði sem komu til úrskurðar hennar og endanlegra skýrslna yfirkjörstjórna varð niðurstaðan eftirfarandi:

Kjósendur á kjörskrá	236.911
Gild atkvæði	114.570
Ógild atkvæði	1.499
þar af auðir	661
þar af aðrir ógildir	838

 Gild atkvæði skiptust þannig eftir því hvernig kjósendur svöruðu einstökum spurningum:

1. Vilt þú að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá?

Já, ég vil að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

       73.509

Nei, ég vil ekki að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

       36.302

2. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði náttúruauðlindir sem ekki eru í einkaeigu lýstar þjóðareign?

Já    84.760

Nei   17.470

3. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um þjóðkirkju á Íslandi?

Já    58.455

Nei   43.914

4. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði persónukjör í kosningum til Alþingis heimilað í meira mæli en nú er?         

Já     78.451

Nei    21.660

5. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að atkvæði kjósenda alls staðar að af landinu vegi jafnt?

Já     66.653

Nei    33.590

6. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að tiltekið hlutfall kosningarbærra manna geti krafist þess að mál fari í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Já     72.633

Nei    26.440

Auglýst með vísan til 2. mgr. 10. gr. laga um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna nr. 91/2010.

Innanríkisráðuneytinu 30. október 2012"

 

Samkvæmt stærðfræði prófessorsins verður 31 % fylgi þeirra við drögin sem kusu að 67% kjósenda. Allir sem reikna öðruvísi eru sannir að þrefaldri lygi að dómi Þorvaldar.

Þeir sem geta lesið eindreginn þjóðarvilja út úr þessari hlálegu atkvæðagreiðslu sem minnihluti kjósenda sá ástæðu til að taka þátt i, hljóta að vera á öðru plani en venjulegt fólk.

Finnst einhverjum virkilega að rökræn ástæða sé til þess að kasta stjórnarskrá lýðeldisins Íslands sem var samþykkt með nærri öllu greiddum atkvæðum 1944 og hefur dugað þokkalega til þessa dags út fyrir þann blekvaðal sem stjórnarskrárdrög Þorvaldar eru?

Áreiðanlega er það minnihluti íslenskra kjósenda sem hefur hugmynd um það hvað Þorvaldur er að tala um eða hefur lesið textann í þaula og borið saman við núverandi stjórnarskrá. Enda haf drögin verið talin af glöggu fólki vera lægst samnefnari sem hægt var að fá frá hinum ósamstæða stjórnlagahópi sem samdi plaggið.  

Textinn er til viðbótar fullur af mótsögnum og hroðvirknislegur. Útilokað er að Alþingi geti komist að niðurstöðu um að búa til nýja stjórnarskrá á grundvelli þessarar ritgerðar Þorvaldar, sem óvíst er að væri tekin gild í Gaggó Vest, hvað þá í viðskiptadeild H.Í., hvað þá inni á Alþingi, vegna þess hversu óvönduð hún er.

Grein og kröfugerð prófessors doktor Þorvaldar í þetta sinn sem önnur er því út í hött og talnaturnar hans ekki traustari en áður. Nema nú er skilgreindur lygarahópur hans útvíkkaður um allan helming og nær nú eiginlega til alls landsins og miðanna, forsetans fyrrverandi og annarra stórmenna sem að málinu hafa komið.

Merkilegt hvað 365 miðlar endast til að borga fyrir að hræra þessa steypu ár eftir ár nú brátt 5 árum eftir að stjórnarskrárdellan hertók kratann prófessor doktor Þorvald Gylfason.

 

Hvað sagði Sveinbjörg?

Það er eins og að Farísealiðið hafi ekki lesið það sem Sveinbjörg sagði í viðtalinu við Arnþrúði:

Í staðinn tönnlast þetta lið á hugstakinu sokkinn kostnaður eins og það sé inntak mannvonsku og rasisma frú Sveinbjargar. Af hverju ekki að að leita að kjarna skynseminnar sem birtist í þessum orðum:

" Væri ekki börnunum fyrir bestu að tekið sé tímabundið á móti þeim í sérskóla þar sem þau fengju fulla athygli og kennslu?

 ---

" ...Kennarar og félagsráðgjafar sem ég hef rætt við að þeir hafa talað um hversu vandmeðfarið og hversu mikill kostnaður fylgir því að taka á móti börnum sem eru í leit að alþjóðlegri vernd og styðja þá auðvitað til að læra íslensku og komast af stað í námi. Þetta er mismunandi eftir því hvort þetta séu stelpur eða strákar, vegna þess að svo eru þau kannski farin eftir 6 mánuði, 12 mánuði, 1 ár 2 ár þegar búið er að vísa fjölskyldunum úr landi, þá er þetta að einhverju leyti sokkinn kostnaður hjá Reykjavíkurborg.

-

...En þegar þau eru sett inn í bekki vegna þess að við erum með stefnu skóla án aðgreiningar, að þá verður mjög mikill fókus af þessum hópi inni í bekknum sem þarf stuðning, mjög margir sem eru á einhverfurófi, eru með athyglisbrest eða þurfa sérstaka aðstoð í námi sem að fá hana kannski ekki vegna þess að fókusinn er á öðru. Þess vegna hefur þeirri hugmynd skotið upp hvort það sé eðlilegt að það sé bara sérskóli stofnaður sem taki við þessum börnum sem eru að koma með foreldrum í leit að alþjóðlegri vernd. Síðan þegar fjölskyldan er komin með dvalarleyfi á Íslandi, þá fari þau inn í skólana. ..."

Þetta dugði frú Guðfinnu til að reka hnífinn í bak pólitísks velgjörðamanns síns og reyna að fella hana úr oddvitasætinu. Kratanum Loga auðvitað til að vekja athygli á sinni aumu pólitísku tilveru í skugga konu sinnar sem aðstoðarmanns forsætisráðherra, einskonar frú Macron og Henry prins tilveru.Og svo legíó af litlum poppurum til viðbótar.

Hvernig er hægt annað en að skilja þetta sem orð hugsandi manneskju sem er að leita leiða til að bæta slæmt ástand með hagmuni allra fyrir augum? Er þetta nóg til að þurrka út allt sem frúin er búin að gera á kjörtímabilinu?

Er ekki rétt að athuga hvað Sveinbjörg sagði og hvað hún sagði ekki?

Eina vitið

í skólamálum útlendra barna er tillaga Sveinbjargar Sigurjónsdóttur um sérskóla fyrir útlend börn. Þau fari svo í venjulega skóla þegar þau hafa náð lágmarkstökum á íslensku.

Hvernig geta menn ályktað að arabískt barn geti setið við hliðina á makedónsku barni og þriðja albönsku, sem engin af þeim skilja íslensku, og verið að tileinka sér viðfangsefni sem íslenskur kennari er að útlista fyrir 12 íslenskum börnum í bekknum?.  Jafnvel þó gripið sé til ensku til áherslu á einstöku atriðum ef svo ber undir.

Hvernig halda menn að þessu börnum líði? Þau geta ekki talað innbyrðis við neina jafnaldra í bekknum. Á góðum degi geta þau hugsanlega gripið til ensku til að gera sig skiljanleg við kennarann eða sessunauta. En mörg íslensk börn geta bjargað sér á ensku. En ólíklega arabisku til dæmis.

Það þarf sérstakar rökrásir í þá heila sem geta haldið því fram að þetta sé betra fyrirkomulag en að þessi börn séu saman í bekk þar sem námsefninu  er komið áfram á því tungumáli sem viðkomandi börn skilja með öllum tiltækum hjálparmeðölum og túlkaþjónustu sem íslensk börn þurfa ekki að tefja sig á að hlusta á.Enda bendir Pisa-könnunin til þess að þeim veiti ekki af tímanum.

Sveinbjörg hefur fært gild rök fyrir sínu máli. En flokkur Farísea með Loga Bergmann, Guðfinnu og Sigurð Inga í broddi fylkingar ungra Framsóknarmanna hefur ekki fært nein rök fyrir sinni afstöðu til tillögu Sveinbjargar.

Var Sigmundur fórnarlamb falsfrétta?

Svo segir konungur bloggaranna Páll Vilhjálmsson:

"RÚV: Panama-skjölin voru falsfrétt

RÚV viðurkennir að hafa ekki undir höndum Panama-skjölin, sem voru einu heimildirnar fyrir raðfréttum um meinta spillingu - en raðfréttirnar sviptu menn ærunni, starfinu og ollu stjórnarkreppu.

Skilgreining á falsfrétt er að hún er án heimilda. Og RÚV viðurkennir að hafa ekki heimildir fyrir frétt um Panamaskjölin. Einn þeirra sem varð fyrir barðinu á raðfréttum RÚV er Kári Arnór Árnason. Hann kannaðist ekki við þær sakir sem á hann voru bornar og vildi fá aðgang að heimildum RÚV. En RÚV neitaði og þá kærði Kári Arnór stofnunina. 

Í frétt RÚV fyrir tveim dögum, 4. ágúst, kemur svar frá Efstaleiti:

RÚV svaraði þessari kæru og sagðist ekki hafa umrædd gögn né forræði yfir þeim heldur hefði fengið aðgang að gögnunum hjá þriðja aðila.

Engin frétt er betri en heimildin fyrir henni. Og þegar engin heimild er fyrir frétt er hún falsfrétt.

Þetta er ekki fyrsta sinn sem viðurkennt er að Panamasjölin eru falsfrétt. RÚV vann raðfréttirnar með aðstoð fyrrum starfsmenns á Efstaleiti, sem gerðist verktaki, og rekur fyrirtækið Reykjavík Medía. Hér er frétt mbl.is frá 14. júlí í fyrra

Sig­ríður Rut Júlí­us­dótt­ir, lögmaður Reykja­vík Media, svaraði kröfu rík­is­skatt­stjóra og seg­ist eng­in viðbrögð hafa fengið við því svari. Í svari henn­ar kom ein­fald­lega fram að Reykja­vík Media gæti ekki af­hent eitt­hvað sem ekki væri í vörslu þeirra.

„Þeir hafa ekki aðgang að gögn­un­um með þeim hætti að þeir geti bara af­hent ein­hver gögn. Þetta er „fís­ísk­ur“ ómögu­leiki. Þú get­ur ekki af­hent eitt­hvað sem þú ert ekki með.“

Sem sagt: gögnin sem raðfréttir RÚV byggðu á er ekki hægt að leggja fram. Ef heimildir frétta eru ekki fyrir hendi eru þær fréttir falsfréttir - tilbúningur að hluta eða öllu leyti."

Útvarpskommarnir og leigudrullusokkurinn geta vel við unað að hafa komið á fyrstu stjórnarbyltingu á Íslandi eftir Jörund Hundadagakóng.

Sigmundur Davíð fyrrum Framsóknarjarl liggur óbættur hjá garði.

Svá orti Gizur frændi eftir Flugumýrarbrennu:

"Enn man ek böl þat, er brunnu

bauga-Hlín ok mínir

(skaði kennir mér minni

minn) þrír synir inni;

glaðr munat Göndlar röðla

gnýskerðandi verða

(brjótr lifir sjá við sútir

sverðs) nema hefndir verði."

 

Don´t I hate Microsoft?

fyrir að hafa prakkað mig til að skipta á Windows 7 í 10 eiginlega líka óvart þegar vandamál komu upp. 

Ekkert hefur snúist rétt í þessu 10 og enga hjálp er eð fá hjá Microsoft nema almennt kjaftatæði virtual assitanta, kannski eru þeir líka ekki með fulla þjónustu um helgina núna sem gerir mig graman. Ekkert life chat eins og hjá alvöru hugbúnaðarfyrirtækjum. Ekkert hægt að emaila support, bara kjaftæði FAQ og spurningar um allt annað en það sem mann vantar.

Ég get ekki reinstallað af því að settings takkinn er bilaður,og kemur ekki upp nema blár blossi, en maður þarf að fara þar í gegn segja þeir.Search windows glugginn er frosinn fastur hjá mér  Þannig  þannig að ég get ekki leitað að snipping tool sem mig vantar og hlýtur að vera einhversstaðar að finna.  Sjálft 10 kerfið er með þvílíkar slaufur sem leiða alltaf til engrar niðurstöðu og uppfullt af gluggum sem gera ekki neitt. Búið að bila svo einu sinni að ég varð að fara á verkstæði en nú er það aftur svona.

Já, allur arkitektur hjá Microsoft er leiðinlegur samanborðið við Autodesk tikl dæmis.Teikniverkið í Word er hlægilega vitlaust og lélegt til dæmis. Excel er þvílíkt frostgjarnt að maður verður að umgangast það varlega og ef það frýs er ekki hægt að endurheimta neitt. Ég þekki ekki mörg önnur forrit frá Microsoft þar sem ég hef ekki þurft á þeim að halda. En ég nota Word sem ég get alveg notað og auðvitað excelinn sem er um margt góður þó ég kunni hann hvergi til nægilegrar hlítar til að forrita.

En Microsoft gæti bætt sig ef þeir hlustuðu á kúnnana sína en væru ekki svona hofmóðugir í praktísku einkaleyfi sínu. Bill ætti að hysja upp buxurnar í hofmóðugshætti sínum sem hann er áreiðanlega svona fastur í vegna of mikillar velgegni fyrirtækisins í praktísku einkaleyfi þess á stýrikerfinu sem er í grunninn ómögulegt en maður hefur ekkert annað raunhæft.

I both hate and admire Microsoft.

Ómaklegar árásir

standa yfir úr öllum áttum, frá samherjum til hatramra andstæðinga,sem virðast telja að helgislepja sé það vænlegasta til að nota gagnvart almenningi í máli sem fáir þora að ræða æsingalaust.

Sveinbjörg Sigurjónsdóttir hefur haft kjark til að ræða málefni hælisleitendabarna og þau erfiðu viðfangsefni sem þessi málaflokkur hefur fært þjóðinni, mest vegna eigin tilverknaðar og ræfildóms.

Í viðtalinu talaði Sveinbjörg um sokkinn kostnað vegna dvalar barna flóttamanna í skólum landsins sem síðan færu í burt frá landinu. Sveinbjörg sagði meðal annars:

„Kennarar og félagsráðgjafar sem ég hef rætt við að þeir hafa talað um hversu vandmeðfarið og hversu mikill kostnaður fylgir því að taka á móti börnum sem eru í leit að alþjóðlegri vernd og styðja þá auðvitað til að læra íslensku og komast af stað í námi. Þetta er mismunandi eftir því hvort þetta séu stelpur eða strákar, vegna þess að svo eru þau kannski farin eftir 6 mánuði, 12 mánuði, 1 ár 2 ár þegar búið er að vísa fjölskyldunum úr landi, þá er þetta að einhverju leyti sokkinn kostnaður hjá Reykjavíkurborg.“

 

Mynd: DV ehf / Sigtryggur Ari

 

Sveinbjörg sagði enn fremur:

„En þegar þau eru sett inn í bekki vegna þess að við erum með stefnu skóla án aðgreiningar, að þá verður mjög mikill fókus af þessum hópi inni í bekknum sem þarf stuðning, mjög margir sem eru á einhverfurófi, eru með athyglisbrest eða þurfa sérstaka aðstoð í námi sem að fá hana kannski ekki vegna þess að fókusinn er á öðru. Þess vegna hefur þeirri hugmynd skotið upp hvort það sé eðlilegt að það sé bara sérskóli stofnaður sem taki við þessum börnum sem eru að koma með foreldrum í leit að alþjóðlegri vernd. Síðan þegar fjölskyldan er komin með dvalarleyfi á Íslandi, þá fari þau inn í skólana.“

Fyrir þessi ummæli hefur Sveinbjörg verið gagnrýnd vítt og breitt undanfarið, fyrst af pólitískum andstæðingum, síðan af hinum borgarfulltrúa flokksins, Guðfinnu Jóhönnu Guðmundsdóttur, og loks af ungum framsóknarmönnum.

Í pistli sem ber heitið „Sokkinn kostnaður“ dregur Logi Bergmann Eiðsson  saman skilgreiningu Vísindavefs HÍ um sokkinn kostnað:

„Sokkinn kostnaður er allur kostnaður sem fallið hefur til vegna kaupa á vöru eða þjónustu sem ekki er hægt að selja aftur og ekki er hægt að nýta til annars en upphaflega var ætlað. Slíkur kostnaður ætti ekki að hafa áhrif á ákvarðanir í framtíðinni.“

Logi skrifar síðan:

„Þetta er það sem borgarfulltrúa Framsóknarflokksins finnst um að börn hælisleitenda skuli fá kennslu í skólum Reykjavíkurborgar. Það sé algjörlega óvíst hvort þau fái leyfi til að vera hér til frambúðar og því ætti bara að setja þau í sérstakan skóla svo þau trufli nú ekki kennslu íslensku barnanna. Og kosti svona mikið.

Þessi hugmynd hefur, að sögn hennar, skotið upp kollinum. Hún reyndar segir ekki hvar henni skaut upp og miðað við viðbrögðin virðist ekki mikill hljómgrunnur fyrir henni, þótt hún gefi í skyn að sumir kennarar séu henni sammála. En það er ekkert grín þegar kjörinn fulltrúi lætur svona út úr sér. Um börn.“

Helgislepja Faríeanna sem lýst er ágætlega í Biflíunni löðrar um allt í þeim ofsafengnu viðbrögðum við raunsæju mati Sveinbjargar á raunverulegu ástandi í skólum landsins. Hárréttu mati kjörins fulltrúa Framsóknar og Flugvallarvina.

Þá ræðst samherjinn Guðfinna Jóhanna, sem Sveinbjörg dró með sér í Borgarstjórn,  að henni af öllum manneskjum  og virðist ætla að nota tækifærið til að velta Sveinbjörgu úr vegi fyrir sjálfri sér. Sömuleiðis einhverjir ungir Framsóknarmenn(hvar sem þá skyldi nú vera að finna??)hneykslast oní tær!

Sveinbjörg hefur ekkert annað til saka unnið en að ræða um atriði sem er stórvandamál í skólakerfinu. Skóli án aðgreiningar er að eyðileggja stóra árganga íslensks æskufólks Afleiðingin er Grunnskóli sem skilar af sér stórum hópum af ólæsu, óskrifandi og óreiknandi einstaklingum sem fengu aldrei þá kennslu sem þeir þurftu til að ná tökum á því sem þeir gátu lært.

Skömm elítunnar og góða fólksins er mikil fyrir þessar ódrengilegu árásir og útúrsnúninga þar sem farísear lemja á tollheimtumanninum í helgislepju sinni fyrir það eitt að vekja athygli á alvarlegu vandamáli þjóðfélagsins sem venjulega er þaggað niður af sama fólkinu.

Hvar eru skoðanir þessa fólks á vandamálinu sem nú hæst hneykslast í þessum ómaklegu árásum á Sveinbjörgu Sigurjónsdóttur? 

Frábært Reykjavíkurbréf

er í Mogga núna. 

Þar rassskellir höfundurinn menningarelítuna íslensku, sem mér finnst gjarnan stundum vera holdgerð í einum háskólaprófessor. Og raunar fær stjórnmálastéttin sem heild sína einkunn. Enda er mála sannast að lítið er  um að einhverjir málsmetandi menn séu þar á ferð lengur. Alls kyns framagosar og pppparar eru þar mest áberandi sem ber ekki hætishót af skilningi á skyldur sínar við land og þjóð. Enda er þessu líka orðið mest stjórnarð á sjálfvirkni frá ESB þar sem Alþingi er í hlutverki gagnrýnislauss stimpilpúða fyrst og fremst fremur en að láta sig grunnhugmyndir nokkru varða.

Ég birti bréfið hér og leyfi mér að vekja athygli á nokkrum gullkornum.

"Stjórnmálaleg umræða virðist í vandræðum.

Það þekkist vel hér heima við þar sem frasar og klisjur hafa orðið allt umlykjandi.

 

Stjórnarskráin eyðandi

 

Dularfullar umræður um þörfina á því að breyta stjórnarskránni frá 17. júní 1944 yfir í óljósan óskalista um stórt og smátt er talandi tákn um þessa þróun. Ýmsir eru enn fastir í frasanetinu um það mál, jafnvel þeir sem ættu ekki að vera það.

Bankakreppan, sem hér heitir „hrunið“, skall hvarvetna á þar sem frjálst bankakerfi var til staðar.

Hvergi nema hér hófst umræða um það að breyta stjórnarskrá lands af því tilefni í einhvers konar eilífan stjórnarsáttmála óskhyggjuflokka.

Stjórnarskrá þarf helst að vera þannig að hægt sé að fara eftir henni um langa hríð. Þess vegna er þannig um hana búið að hún standi betur af sér upphlaup fávísra framagosa og skammlífra dellumakara í stjórnmálum en til að mynda lög gera og er þó nokkur fyrirstaða í þeim.

Hópur þráhyggjumanna kaffihúsanna komst áfram með þessa meinloku allt of lengi og jafnvel sæmilega þroskaðir stjórnmálaflokkar stilltu sér ekki upp gegn óráðshjali og bulli. Þess vegna lifði málið lengur og skaðaði umræðuna meir og en gerst hefði ef öflugra fólk hefði verið til staðar.

Afleiðingin

Eftir þessa lausung um alvarlegasta þátt stjórnskipunarinnar áttu frasar og klisjur greiðari leið en ella. Þetta er eins konar glassúr á bakstur stjórnmálamanna sem hafa ekkert boðlegt fram að færa.

Þegar stjórnmálastéttin hefur nánast öll tekið klisjurnar inn á sig hafa hinar sönnu formúlur flatneskjunnar náð að setja mark á allar umræður. Undirmálsmenn læra þær utan að til að komast í gegnum daginn án þess að þurfa að sýna á spilin sín.

Í umrótinu komu upp kenningar um að finna yrði leið til þess að allir ynnu sem einn maður og kæmust að sömu niðurstöðu í öllum málum, sem yrði kynnt „almenningi“ fullsköpuð.

Almenningi var ekki treystandi til að vita, hvernig sú niðurstaða varð til. Einungis að hún væri afurð „umræðustjórnmála“. Látið var eins og að fram að því hefðu stjórnmál verið umræðulaus!

Sagt var að nú þyrfti að tryggja að allir „kæmust að borðinu“. Þar færi fram þverpólitískt vinnuferli. Í útfærslunni virtist slíkt oftast þýða að allir þeir sem hefðu stofnað flokksnefnu, sem jafnvel hefði fengið lítinn eða engan stuðning, ættu að hafa áhrif.

Framvegis mætti ekki byggja á hlutfallslegri þátttöku miðað við lýðræðislegan stuðningi. Gapað var í sífellu um gagnsæi aðgerðar. Í reynd varð útkoman sú að fulltrúar flokka og hagsmunaaðila, með óljóst umboð, þvældu saman við „borðið“ uns komin var niðurstaða sem allir höfðu skömm á. En hún var valin sem lægsti finnanlegi samnefnarinn.

Niðurstöðu „umræðustjórnmálanna“, átti svo að birta „fólkinu“ sem samnefnara, þótt enginn vissi hvers. Sérhver skoðun utan við samnefnarann varð ótæk því hún var ögrun við niðurstöðuna og gæti jafnvel afhjúpað að hún snerist nánast um ekki neitt.

Fundin hafði verið hin endanlega aðferð til að svína á kjósandanum. Hún var óþægilega lík þeirri sem áður tíðkaðist í reykfylltum bakherbergjum. Núna var þó ekki reykt, heldur drukkið kaffi latte úr pappaglösum og nartað í eitthvað grænt. Ekkert af þessu heillaði „kjósandann“, „fólkið“, „manninn á götunni“, „hinn venjulega mann“ og „fólk eins og okkur“. Hvergi glitti í rök með og á móti. Hugsjónir voru bannaðar fullþroskuðu fólki eins og klámið forðum börnunum.

Almenningur sá bara fólkið sem hann hélt að væru andstæðir pólar í stjórnmálum kyssast fleðulega fyrir framan sjónvarpsvélarnar áður en á þeim var slökkt og það fór saman á pöbbinn á kostnað ráðuneytisins.

Sérkennileg siðbót

Menn fá ekki lengur að styðja þá stjórnmálamenn fjárhagslega sem þeir treysta að standi helst fyrir sjónarmiðum sem þeir telja æskileg. Og það þótt upphæðirnar séu svo lágar að þær geta engu skipt um fjárhagslega getu flokka til að koma sér á framfæri. Afleiðingin er sú að flokkarnir eru allir á framfæri ríkis og sveitarfélaga.

Kjósendur eru neyddir til að standa nánast algjörlega undir starfsemi flokkanna og einnig þeirra flokka sem þeir hafa ógeð á og telja landi og þjóð til óþurftar. Vaxandi ríkisvæðing hugarfarsins þýðir samkvæmt gervivísindunum að talið er ósiðlegt að fólk fái að styðja flokka sem það vill styðja.

Þeir eru fáir og varla nokkur sem telur að einhver stjórnmálaflokkur sé handhafi sannleikans. Menn geta, þrátt fyrir það, hallað sér að einum flokki um hríð og jafnvel alla sína tíð. Í því kann að felast velþóknun á hvernig sá flokkur nálgast sín viðfangsefni í samanburði við aðra og svik við stefnuna hafi lengst af verið innan hóflegra marka.Svo er „neikvæða hliðin“.Flokkurinn kann að vera líklegastur til að draga úr áhrifum annarra flokka með mun háskalegri áherslur.

Þegar svo er komið að vart má greina skil á milli manna í klisjukór stjórnmálanna breytist staðan smám saman. Þá dregur úr stjórnmálalegri tryggð og efasemdir vakna um hvort til nokkurs sé að nota atkvæðaseðilinn sinn.

Þótt flest sé að drabbast niður í höfuðborginni er svo komið að þeir eru sennilega líklegastir til að kjósa sem algjörlega hafa komist hjá því að heyra nokkuð frá umræðum í borgarstjórn Reykjavíkur.

Hvarvetna í nálægum löndum ber sífellt meira á kosningaþreytu. Evrópusambandið er búið að ná til sín ótrúlega stórum hluta af því fullveldi sem áður lá hjá einstökum ríkjum og lofað var hátíðlega að aldrei yrði skert. Þrátt fyrir það veit nánast enginn hvaða fólk situr á hinu furðulega þingi sambandsins.Það er kannski helst að einhverjir kannist við Nigel Farage og hann vill leggja allt klabbið niður.

Íslendingar hafa síðustu árin algjörlega staurblindir kyngt ákvörðunum ESB og í miklu ríkara mæli en gert var ráð fyrir þegar samningurinn um Evrópska efnahagssvæðið var samþykktur.

Og jafnvel þótt sú ömurlega staðreynd væri talin frá kemur fleira til. Það er tekið að renna upp fyrir kjósendum að íslenskir stjórnmálamenn hafi nánast engin völd lengur, nema í orði kveðnu.Í krafti faglegrar stjórnsýslu eru ráðherrarnir einu mennirnir í stjórnkerfinu sem vantreyst er fyrir völdum því þeir liggja undir grun um að hafa einhver lágmarkstengsl við fólkið í landinu.

Ákvarðanir sem áður féllu undir lýðræðislega kjörna valdamenn hafa verið felldar til annarra. En eftir sem áður þykir eðlilegt og sjálfsagt að hinir kjörnu beri alla ábyrgð á þeim ákvörðunum sem aðrir taka. Umræðan á Alþingi um slík atriði er þannig að mannskemmandi er að fylgjast með henni.

Það er þó vitað að þar sitja enn nokkrir menn sem hafa burði til að slá á fáránleikann en þeir virðast hafa gefist endanlega upp fyrir ruglinu.

Ríkisstjórnin er samkvæmt seinustu mælingu með 32% stuðning hjá þjóðinni eftir 6 mánuði í ríkisstjórn. Það er dálítið skrítið að ríkisstjórninni skuli refsað svo hart í mælingum. Fyrir hvað?

Þegar stjórnarsáttmáli  hennar er lesinn kemur fram að hún hefur einsett sér að gera helst ekki neitt. Það er ekki auðvelt að benda á ríkisstjórn sem hefur fylgt sínum sáttmála betur eftir frá upphafi sínu.

Það auðveldar henni staðfestuna að fátt er haldfast í þessum sáttmála ef frá er skilinn nokkuð ákveðinn rammi um það hvernig megi fjölga innflytjendum á Íslandi verulega á sem skemmstum tíma.

Sú fjölgun hefur enda orðið svo mikil að meira að segja frú Merkel kynni að fara hjá sér. Það sem kemst næst því að hafa eitthvert hald í þessum undarlega sáttmála er að gefið er til kynna að ríkisstjórnin stefni að því að setja Evrópumál í upplausn þegar lok kjörtímabils nálgast. Þessi leiðarvísir er að vísu mjög þokukenndur en helst er að skilja að það uppnám sem sáttmáli ríkisstjórnarinnar boðar verði ekki á sameiginlega ábyrgð hennar!

Einhverjir eru í spyrja sig og aðra, með hliðsjón af fallandi stuðningi, hvort þessi ríkisstjórn sé við það að falla. En það er með öllu óvíst að hún sé fær um það. Ríkisstjórn, sem samkvæmt sameiginlegum sáttmála sínum stendur ekki fyrir neitt, á ekki auðvelt að finna sér mál til að falla á.

Meira að segja þegar hún mætir með sín allra vitlausustu mál fyrir þingið mun stjórnarandstaðan taka þeim fagnandi. Ríkisstjórn sem telur að það bendi til þess að hún sé á réttri leið hefur týnt áttavitanum sem hún fékk í fermingargjöf.

Suður yfir höfin

En þessi vandi er ekki séríslenskur. Nú í september er kosið í Þýskalandi. Þessar kosningar virðast ekki snú- ast um annað en það hvort Merkel kanslari hafi kratana áfram í vist eða skipti þeim út fyrir frjálsa demókrata. Hver sem niðurstaðan verður um þau afbrigði mun stefna Þýskalands og þar með ESB verða algjörlega óbreytt. Allir þessir þrír flokkar hafa ná- kvæmlega sömu stefnu í málum ESB og þar með í öllum grundvallarefnum.

Í aðdraganda kosninga í Þýskalandi haustið 2002 ákvað Gerhard Schröder að skera sig frá stefnu George W. Bush um undirbúning stríðs við Írak og einræðisherra þess Saddam Hussein. Það var í fyrsta sinn sem Þýskaland gerði alvarlegan ágreining við Bandaríkin um utanríkismál frá falli Þýskalands 1945. Schröder sló með þessu á strengi þjóðarstolts sem dugði honum til sigurs í kosningunum.

Jafnaðarmenn mega samkvæmt könnunum vænta mjög slakrar útkomu í kosningum undir lok næsta mánaðar. Í samkrullsstjórnmálum Þýskalands, þar sem stjórnmálalegur rétttrúnaður ríkir ofar öllu öðru, er erfitt að marka sér flokkslegan völl, þannig að kjósendur skynji einhvern mun.

Nú hefur formaður jafnaðarmanna, Martin Schulz, í örvæntingu sinni leitað í fordæmi Schröders og gengið skrefinu lengra og vel það. Hann gerir nú tilraun til að láta þýsku kosningarnar snúast um Donald Trump! Schulz hefur síðustu daga sagt að Trump hafi reynst miklu verri en menn hefðu óttast og nú sé ljóst orðið að hann sé beinlínis hættulegur. Obama forseti lét leyniþjónustur sínar hlera persónulegan síma kanslara Þýskalands. Þegar það komst upp lofaði Obama að láta ekki hlera síma Merkel eftir það. En forsetinn gaf enginn loforð um að láta ekki hlera þá síma sem Merkel væri í sambandi við það og það sinnið. En á meðan Merkel talar eingöngu við sjálfa sig í síma má hún sennilega treysta því að þessi góði bandamaður láti ekki hlera hana. Og Trump er sem sagt miklu hættulegri en þetta.

MartinSchulz er fjarri því að hafa sama stjórnmálalega þokka og GerhardSchröder hafði. En vera má að þessi grýlan dugi krötum eitthvað í erfiðleikum þeirra.

Skiptir þetta nokkru?

Eins og fyrr sagði er nánast enginn munur á þýskum flokkum í Evrópumálum og allir fjölmiðlar þar í landi, sem eitthvað mega sín, syngja eftir sömu nótum í þeim efnum. Þó má ætla að stefnan yrði jafnvel enn meira þrúgandi undir innvígðum ESB-manni eins og Schulz en hún er undir Merkel. En það mun aldrei muna neinu sem nemur. Í Þýskalandi lúta „umræðustjórnmálin“ mjög harðsniðnum ramma stjórnmálalegs rétttrúnaðar.

Það er helst að AfD-flokkurinn brjótist aðeins undan allra þrengstu skorðunum. En þótt hann gangi miklu skemur en slíkir flokkar í öðrum löndum gera er hann fordæmdur af öllum kórnum sem óalandi og óferjandi.

Evrópusambandið heitir þar Evrópa, eins og enginn munur sé á álfunni sem sólin hefur daglega birst og sest frá í milljónir alda og á þunglamalegri skrifræðisskepnunni sem búrókratar bjuggu til og tilbiðja.

Þegar evran engdist sem mest stögluðust Merkel og dvergarnir 27 á því að „hryndi evran þá hryndi Evrópa“, eins og á því væri ekki munur. Allir staglast þeir á því að ESB hafi forðað löndum Evrópu frá allsherjar styrjöld í álfunni og það þótt 100 þúsund bandarískir hermenn og myndarlegar breskar herdeildir væru í Þýskalandi lengst af. Aldrei hefur verið upplýst hvaða þjóðir hafi búist til bardaga.

Hitt er vitað að þegar fyrrverandi Júgóslavía liðaðist í sundur í bakgarði sambandsins var það algjörlega ófært um að bregðast við og varð að kalla Bandaríkin óviljug til að bjarga sér.

Var fremur dapurlegt að horfa upp á það upplit úr návígi. En „sannindin“ um að bústýrur í Brussel hafi komið í veg fyrir að álfan logaði í styrjöldum hafa menn yfir reglubundið, eins og kristnir menn trúarjátninguna. Bendir það óneitanlega til að sárlega vanti skárri réttlætingu fyrir tilveru ESB.

Hvert siglir Pólland?

Nú síðast sagði Der Spiegel í fréttafyrirsögn að Kacynski, pólskur áhrifamaður og formaður stjórnarflokks landsins, þótt hann eigi ekki sjálfur sæti í ríkisstjórn, „sé að draga Pólland frá Evrópu“. Ekki var útskýrt hvert Kacynski væri að fara með Pólland. Vonandi ekki til Síberíu eða Suður-Ameríku og í upplausnina þar eða á Indlandsskaga.

Pólska ríkisstjórnin hefur að vísu leyft sér að hafa eigin stefnu í örfáum innanlandsmálum og ekki síst varðandi innflytjendastefnu búrókratanna í Brussel sem enginn ófullur maður getur sagt að hafi heppnast vel. Það eru ótvíræð merki um ónýtan málstað þegar áhrifafólk í stjórnmálum eða fjölmiðlum hannar nýtt tungutak utan um stefnu sína og baráttumál.

Eftir að samþykkt var í þjóðaratkvæði í Bretlandi að landið skyldi yfirgefa ESB (en væntanlega vera áfram í Evrópu) hefur borið mikið á þessu. Þeir sem urðu undir hafa margir viljað fá nýtt atkvæði í samræmi við heilaga reglu ESB um að endurtaka beri þær atkvæðagreiðslur sem skila rangri niðurstöðu. Hamrað er á því að niðurstaðan sé nánast ógild þar sem útgöngumenn hafi ekki fyrirfram sagt frá því að þeir stefndu í „hart brexit“ en ekki í „mjúkt brexit“ eins og þeir sem voru á móti útgöngu vilja nú stefna í.

Þetta tal um hart og mjúkt brexit heyrðist aldrei í kappræðunni um það hvort menn skyldu fara eða vera. Það hlálega er að þeir sem nú hamast undir þessari forskrift töluðu aldrei um hart eð mjúkt brexit. Þeir, með alla elítuna í bandi, töluðu frá fyrstu stundu til þeirrar síðustu, um hið ógurlega og hræðilega brexit sem já við útgöngu myndi þýða. Einum þeirra þótti taka því að tala um „hart brexit“ þegar hamast var á hinum ógnvænlega heimsenda sem óhjákvæmilegur yrði leyfði breska þjóðin sér að ákveða að fara.

En það var þá"

Þetta eru orð í tíma töluð og tæpitungulaus.

Ríkisframfærsla stjórnmálaflokka sem kjósendur ekki vilja styðja sér til beinnar bölvunar leiðir til þess að menn eru látnir greiða fyrir sitt eigið böl eða aftökur eins og í Kína þegar fjölskyldur verða að greiða fyrir skothylkið sem fjölskyldu meðlimurinn er skotinn með af stjórnvöldum.

Þetta Reykjavíkurbréf er frábært fyrir þá sem lesa fátt annað en Fréttablaðið og halda að Þorvaldur Gylfason og Guðmundur Andri Thorsson sé handhafi sannleikans.