Beint lýðræði

er á sálinn hjá þeim sem sátu í stjórnlagaráðsskrípinu á sínum tíma og skiluðu þeim óbrúklega langhundi frá sér sem þeir ekki skilja síðan þá að enginn vildi gera neitt með þó augljóst sé öðrum en þeim sjálfum.

En Þorvaldur skrifar sinn pistil í Fréttablaðið að vanda í dag,sem hann hlýtur að fá greitt vel fyrir frá Hafskips-Helga.

Ég auðvitað las þetta til þess að æsa mig upp. En aldrei þessu vant skrifar Þorvaldur fróðlega grein og fulla af fróðleik sem á erindi til okkar og ekki hvað sízt til þeirra með beinalýðræðisheilkennið. Þó það slái auðvitað út í fyrir honum í lok greinarinnar á hefðbundinn hátt.

Þorvaldur skrifar svo:(Þar sem ungt fólk les ekki Fréttablaðið samkv. könnunum en kannski frekar þetta blogg)

"San Francisco – Bandaríska stjórnarskráin frá 1787 smíðar trausta umgjörð utan um fulltrúalýðræði þar sem kjósendur velja sér fulltrúa til að semja og staðfesta lög.

Höfundar skjalsins tortryggðu beint, þ.e. milliliðalaust lýðræði og töldu því öruggast að halda kjósendum í hæfilegri fjarlægð frá lagasetningu. Valdmörkin og mótvægið (e. checks and balances) sem renna eins og rauður þráður í gegn um bandarísku stjórnarskrána varða innbyrðis samskipti valdþáttanna þriggja án þess að hleypa almenningi að. Múgurinn getur verið of hrifnæmur, skrifaði einn höfundurinn.
Hann gætti þess ekki að sé fólkið of hrifnæmt til að setja sér lög er það væntanlega einnig of hrifnæmt til að velja sér fulltrúa til að semja lögin.

Hvað sem því líður hafa Bandaríkjamenn aldrei haldið þjóðaratkvæðagreiðslur á landsvísu. Þeir sitja enn uppi með kjörráð (e. electoral college) sem kýs forseta landsins fyrir hönd kjósenda frekar en að afli atkvæða á landsvísu sé leyft að ráða úrslitum.

Í tvennum af fimm forsetakosningum frá aldamótum, 2000 og 2016, var sigurinn hafður af þeim frambjóðanda sem hlaut f lest atkvæði á landsvísu. Lýðræðið gengur við staf.

Fylkin hafa mörg kosið að hafa annan hátt á skipan lýðræðisins en alríkisstjórnin. Almennar atkvæðagreiðslur tíðkast í 23 fylkjum landsins af 50 og hafa verið haldnar í hundraðatali frá 1904, oftast í Oregon og Kaliforníu. Þar hefur íbúunum lengi þótt fara bezt á að blanda saman fulltrúalýðræði og beinu lýðræði. Meiri hluti Bandaríkjamanna býr við slíka blöndu.

Suður-Dakóta varð fyrst til að taka upp ákvæði um beint lýðræði í stjórnarskrá fylkisins 1898 og 21 ríki til viðbótar gerði slíkt hið sama fram til 1918, þ. á m. Kalifornía 1911. Það ár breyttu Kaliforníubúar stjórnarskrá sinni frá 1849 gagngert til að opna fyrir beint lýðræði einkum vegna almennrar óánægju með spillingu og ótæpileg áhrif sérhagsmunahópa á fylkisþinginu. Í Kaliforníu voru haldnar almennar atkvæðagreiðslur á fylkisvísu fjórða hvern mánuð að meðaltali 1911-2000 – einu sinni til að svipta kjörinn fulltrúa embætti eins og Gray Davis ríkisstjóri mátti una 2003, oftar til að staðfesta lög fylkisþingsins eða synja þeim staðfestingar líkt og Íslendingar hafa gert í þrígang, en oftast til að leggja til breytingar á stjórnarskrá fylkisins.

Hvort heldur fylkisþingið eða kjósendur sjálfir geta átt frumkvæði að breytingum á stjórnarskrá Kaliforníu, en kjósendur einir hafa rétt til að breyta henni.

Fylkisþingið í Sacramento þiggur vald sitt af kjósendum eins og vera ber. Oregon heldur enn fleiri almennar atkvæðagreiðslur en Kalifornía.

Kalifornía blómstrar

Höfundar stjórnarskrár Bandaríkjanna frá 1787 hefðu trúlega vantreyst beinni aðkomu almennings að lagasetningu, enda voru margir þeirra þrælahaldarar. Þessi blandaða skipan lýðræðisins í Kaliforníu hefur þó gefizt vel á heildina litið.

Reynslan sýnir að beint lýðræði hefur ekki vaxið fulltrúalýðræðinu yfir höfuð heldur veitt því heilbrigt aðhald. Kjósendur í Kaliforníu samþykktu 433 breytingar á stjórnarskrá fylkisins 1912-2017, þar af 53 fyrir frumkvæði kjósenda, eða 12%, og 380 fyrir frumkvæði fylkisþingsins (88%).

Þessar tölur eru sóttar í nýja ritgerð eftir David Carrillo stjórnskipunarfræðing í Berkeley-háskóla, en hann hefur birt átta greinar hér í Fréttablaðinu til stuðnings nýju íslenzku stjórnarskránni sem Alþingi heldur enn í gíslingu auk þess sem hann ritstýrði bókinni The Icelandic Federalist Papers sem kom út í Berkeley 2018.

Kalifornía er stórveldi með sínar 40 milljónir íbúa líkt og Pólland og Spánn. Kalifornía væri fimmta ríkasta land heims mælt í framleiðslu og tekjum væri hún sjálfstætt ríki.

Aðeins Bandaríkin öll, Kína, Japan og Þýzkaland framleiða nú orðið meira af vörum og þjónustu en Kalifornía sem er því komin fram úr Bretlandi, Frakklandi og Ítalíu á þennan kvarða þótt hún sé miklu fámennari en þessi lönd.

Og svo er það Sviss

Bandaríkin og Kalifornía voru ekki eina fyrirmyndin að ákvæðum nýju stjórnarskrárinnar um beint lýðræði handa Íslendingum við hlið fulltrúalýðræðis, heldur einnig Sviss.

Svisslendingar eru sú Evrópuþjóð sem gerir beinu lýðræði hæst undir höfði með góðum árangri. Beint lýðræði Svisslendinga dregur úr veldi stjórnmálamanna og flokka með því að vísa ýmsum málum frá þingi til þjóðaratkvæðis.

Mikilvægur kostur þjóðaratkvæðagreiðslna er að um niðurstöður þeirra leyfist engum að efast heldur ber öllum lagaleg, lýðræðisleg og siðferðileg skylda til að hlíta þeim. Þjóðaratkvæðagreiðslur efla traust. Svissneska þingið nýtur trausts 56-58% þarlendra kjósenda borið saman við 18% traust til Alþingis."

Þorvaldur tilfærir helstu ástæðuna fyrir því að það verður að fara mjög gætilega í að vísa málum til þjóðarinnar. Reynslan frá Sviss sýnir ótvírætt að ekki fanga öll mál nægilega athygli almennings til að tryggja það að ekki aðeins hrapgjarnasta fólkið taki þátt í slíkum atkvæðagreiðslum og er afgreiðsla þjóðarinnar á tillögum Stjórnlagaráðsins gott dæmi um það hvernig slíkt getur algerlega mistekist þegar hætta var á að þjóðin fengi yfir sig dellumakerí æsingamanna á borð við Þorvald Gylfason.

Eftirsjá Þorvaldar eftir því að vera ekki þingmaður á vinsældalausu Alþingi Íslendinga brýst reglubundið út hjá honum í "þau eru súr" hyggjunni og vill hann því klekkja á þinginu með því að draga tennur úr skolti þess með svo kallaða beina lýðræði sem þjakar hann og Pétur á Útvarpi Sögu.

Skúli Jóhannsson

kollege skrifar athyglisverða grein um samanburð á orkuöflunarfyrirtæki í Bandaríkjunum og Landsvirkjun okkar Íslendinga.

Skúli skrifar:

Til þessara tveggja fyrirtækja var stofnað á sams konar grundvelli, annars í Bandaríkjunum 1937 og hins á Íslandi 1965. Grundvöllurinn var að reisa vatnsaflsvirkjanir og selja raforku á kostnaðarverði til almennings, samkvæmt gjaldskrá. Fyrirtækin áttu sjálf flutningsvirkin sem fluttu raforku á áfangastað.

Eftir að samkeppni hóf innreið sína á markaðinn á níunda áratug síðustu aldar hefur fokið í ýmis skjól hjá þessum fyrirtækjum. Með íslensku raforkulögunum 2003 var sú ráðstöfun gerð að færa flutningskerfi Landsvirkjunar í sérstakt fyrirtæki, Landsnet, en Bonneville á og rekur enn sitt eigið flutningskerfi.

Áhugavert er að bera þessi tvö fyrirtæki saman, en þau starfa hvort í sínu umhverfi við aðstæður sem þar gilda.

Bonneville Power

Bonneville Power er raforkuframleiðandi í norðvesturríkjum Bandaríkjanna og er í ríkiseigu. Fyrirtækið á 31 vatnsaflsvirkjun á vatnasviði Columbia-fljótsins. Samanlagt uppsett afl er 22.458 MW og nýting aflsins til raforkuframleiðslu aðeins 39%. Árið 2018 voru skuldir Bonneville Power 15.000 MUSD og rekstrarhagnaður fyrir fjármagnsliði 678 MUSD. Skuldirnar eru því 22 sinnum hærri en árshagnaður. Auk reksturs virkjana stundar fyrirtækið flutninga á eigin raforku. Almennt má segja að fyrirtækið selji vatnsorku á verðinu 36 USD/MWh sem þarf að keppa við sólar- og vindorku frá Kaliforníu og víðar á verði frá 22 USD/MWh.

Helsti útgjaldaliður er rekstur og viðhald, en elstu hlutar kerfisins eru orðnir 82 ára. Þ. á m. er gríðarlegur kostnaður við að vernda og byggja upp laxastofna á vatnasviðinu. Þessi kostnaðarsama viðleitni, sem staðið hefur í fjöldamörg ár, hefur enn ekki skilað neinum marktækum árangri. Margir raforkusamningar fyrirtækisins renna út árið 2028, en búast má við að verðsamkeppni muni aukast á næstunni og ekki víst að fyrirtækinu takist að semja áfram við núverandi viðskiptavini. Flest matsfyrirtæki meta nú Bonneville Power með neikvæðar horfur.

Landsvirkjun

Landsvirkjun er raforkusali í eigu íslenska ríkisins. Fyrirtækið á langflestar vatnsaflsvirkjanir á Íslandi, þar á meðal allar þær stærstu. Samanlagt uppsett afl fyrirtækisins er 2.145 MW og nýting þess til raforkuframleiðslu 79%, sem er miklu hærra en hjá Bonneville Power. Árið 2018 voru skuldir Landsvirkjunar 2.259 MUSD og rekstrarhagnaður fyrir fjármagnsliði 144 MUSD. Skuldirnar eru því 16 sinnum hærri en hagnaðurinn.

Stærsti hluti starfseminnar er bygging og rekstur virkjana en með raforkulögum 2003 var flutningskerfið fært í nýtt fyrirtæki, Landsnet. Meðalverð til stóriðju var 28,30 USD/MWh.

Helstu útgjaldaliðir eru rekstur, viðhald og bygging nýrra virkjana sem að miklu leyti hefur verið fjármögnuð úr rekstri. Samningar Landsvirkjunar um raforkusölu til stórnotenda munu á endanum renna út.

Álverið í Straumsvík er komið á aldur. Árið 2010 var gerður nýr samningur milli Landsvirkjunar og álversins, sem gildir til 2036. Hann er ekki opinbert plagg en ætla má að álverið hafi gert einhver mistök við gerð hans, því hann er því svo óhagstæður.

Samanburður á Bonneville Power og Landsvirkjun

Samkvæmt því, sem fram kemur hér á undan, er hlutfallslegur mismunur fyrirtækjanna bitamunur en ekki fjár. Umræða er nú í gangi í Bandaríkjunum um hvort Bonneville Power sé að verða gjaldþrota. Rekstrarerfiðleikar eigi bara eftir að versna, aðallega vegna verðsamkeppni við ódýra sólar- og vindorku.

Fjórir forsetar Bandaríkjanna á síðustu áratugum hafa haft skoðun á málinu og látið kanna möguleika á hagræðingu. Ronald Reagan lagði til að selja hinn almenna markaðshluta til að minnka skuldir ríkisins, Bill Clinton vildi selja allt allt fyrirtækið, George W Bush vildi hækka gjaldskrár, kannski án þess að hugsa dæmið til enda, og Donald Trump hefur lagt til að selja sérstaklega flutningskerfi fyrirtækisins. Ekkert af þessu hefur þó náð fram að ganga.

Hins vegar eru menn á Íslandi svo ánægðir með stöðuna hjá Landsvirkjun að þeir hafa lagt til að stofnaður verði þjóðarsjóður að hætti olíusjóðs Norðmanna. Fjármálaráðherra hefur vitaskuld tekið þessu vel og lagt fram lagafrumvarp um sjóðinn. Verður málið tekið fyrir á Alþingi á næstu mánuðum. Sjóður, þar sem afrakstur af vatnsorkuverum er færður í þjóðarsjóð, þekkist hvergi í heiminum í dag. Starfandi sjóðir snúast nánast eingöngu um ráðstöfun hagnaðar af sölu á óendurnýjanlegum orkugjöfum, aðallega olíu.

Í framhaldi af þessu mætti álykta að sá þjóðarsjóður, sem nú er í undirbúningi hér á Íslandi, væri kannski ekki allt of góð hugmynd.

Eitt eiga Bonneville Power og Landsvirkjun þó sameiginlegt. Þau greiða hvorugt sérstakt auðlindagjald vegna nýtingar á endurnýjanlegu rennsli vatnsfalla. Hef ég ekki heyrt á það minnst í skrifum um Bonneville Power, en hér á landi eru menn að fara á límingunum út af nauðsyn þess að Landsvirkjun greiði auðlindagjald til sín sjálfs en fyrirtækið er í ríkiseigu eins og áður kom fram.Sinn er siður í landi hverju.

Niðurstaða

Bíðum með þjóðarsjóð og auðlindagjald, alla vega í bili. Ef afgangur verður á rekstri Landsvirkjunar, greiðum þá niður lán og veitum arði í ríkissjóð. "

 

Ég sé ekki annað en að Bonneville eigi góða  möguleika á samkeppni við Vindorku eins og ég tel líka að ný vatnsorkuver eins og Urriðafoss-og Hvalárvirkjun muni eiga.

Kostnaður við dreifingu hlýtur að koma til viðbótar framleiðslukostnaði vindorkuvera svo og rekstrarkostnaður, bruna-og ábyrgðartryggingar,  stjórnunarkostnaður, innheimta og svo framvegis,  sem ég held að sé stórkostlega vanreiknaður  þegar menn eru að byggja talnaturna sín hvað varðar fýsileika vindorkuvera eins og menn eru að slengja hér fram víða um land.

Það er gríðarleg umhverfisleg andstaða sem rís upp í hvert sinn er talað er um vindorkuver á landi og margar Lovísurnar sem fram koma sem ég þekki af eigin raun.Eða hversvegna halda menn að vindorkuverum sé stöðugt beint út á haf nú á tímum í Evrópu?

Ég er því bjartsýnn á framtíð Landsvirkjunar og byggingu nýrra vatnsorkuvirkjana  á landi. En þeim góðu kostum fer nú óðum fækkandi hér á landi utan smávirkjana.

En ég er eins og Skúli og Bandaríkjaforsetar ekki sannfærður um einkavæðingu slíkra frumframleiðslufyrirtækja eins og Bonneville og Landsvirkjun eru. Því er ég algerlega andsnúinn öllum hugmyndum um Þjóðarjóð sem ég tel bara aukningu á ríkisvæðingu og áhættu og ég tel að við eigum alveg yfir nóg af aðkallandi verkefnum hér innanlands við óleyst brýn verkefni til viðbótar því sífellda dellumakeríi sem frá stjórnarandstöðunni á Alþingi og smáflokkagerinu þar streymir.

Að skilja Rarik frá Orkudreifingunni voru mistök sem kom frá ESB í gegn um EES og hefur aðeins valdið landsmönnum auknum kostnaði sem endurspeglast í því að fæstir hafa skipt um Orkusala í framhaldi af því og er ótvíræð sönnun þess að þetta voru aðeins dýr mistök.

Skúli Jóhannsson á miklar þakkir mínar fyrir skarplegar greiningar á viðfangsefninu sem okkur öll snertir sem er öflun og dreifing orku frá auðlindum okkar.

Við eru báðir áhugamenn um þetta þó að pólitík blandist kannski meira í mín sjónarmið heldur en hjá  kollega Skúla.

Hver á ríkisbankana?

sem tútna nú út að verðmæti eftir því sem Helgi lætur skrifa á forsíðu Fréttablaðsins.

" Afnám sérstaks bankaskatts, sem lagður er á íslensku bankana, myndi auka söluvirðið sem ríkissjóður getur búist við að fá fyrir Landsbankann og Íslandsbanka um rúmlega 70 milljarða króna.

Þetta kemur fram í greiningu Bankasýslu ríkisins sem kynnt var á fundi efnahags- og viðskiptanefndar í síðustu viku en þar var jafnframt dregið fram að lækkun skatthlutfallsins niður í 0,145 prósent, eins og frumvarp fjármála- og efnahagsráðherra kveður á um, myndi auka söluvirðið um 44 milljarða króna.

Fjármála- og efnahagsráðherra hefur lagt fram frumvarp sem festir í lög þær fyrirætlanir stjórnvalda að bankaskattur lækki í fjórum jöfnum áföngum, úr 0,376 prósentum í 0,145 prósent, á árunum 2021 til 2024."

Til hvers er verið að lækka bankaskattinn? Til hvers er Bankasýslu Ríkisins viðhaldið?

Hver á annars ríkisbankana?

Þegar þeir fóru á hausinn í hruninu þá átti ég þá ásamt fleiri hluthöfum. Eignir þeirra, hús og málverk, voru bara hirt af Steingrími Jóhanni en búin fóru fram hjá lögboðnum gjaldþrotaskiptum. Við hluthafarnir hefðum átt afganginn ef einhver hefði orðið þegar búið var að greiða forgangskröfurnar. Við fengum hinsvegar ekkert þar sem ríkið bara hirti búin án lagaheimilda að mér virðist.

Var þetta óumdeilanlega löglegt? Hefur enginn lögspekingur hugleitt þetta?

Fiskurinn í sjónum var í sameign þjóðarinnar.Hann var hirtur af ríkinu, m.a. téðum Steingrími Jóhanni, og afhentur útvöldum. Við hinir eigendurnir fengum ekkert. Var þetta eitthvað líkt með bankana þegar þeir voru hirtir af okkur eigendunum án lagaheimilda?

Hver á þessa ríkisbanka sem græða í okkar gömlu húsum með málverkin, eikina, tekkið og palisanderinn á veggjunum allt á sínum stað?

 

Eiturlyfjalaust Ísland

árið  2000. Var það ekki Steingrímur Hermannsson og Framsóknarflokkurinn sem voru með þetta fyrir einhverjar kosningarnar?

Ekki hefur Framsóknarflokkurinn staðið fyrir mörgum afrekum á þessu sviði síðan þetta var svo ég viti til.

Nú er hinsvegar kominn fram leiðtogi sem ætlar að klára málið. Inga Sæland segir svo í dag og notar til þess spakmæli frá Gunnari Thoroddsen:

"...Mér líður virkilega illa að vera einn af þjóðkjörnum fulltrúum og þurfa að horfa upp á þessa vá án þess að geta virkilega barið í borðið og tekið á málunum eins og skot. Það er ekki eftir neinu að bíða.

Ég lýsi eftir þjóðarátaki í baráttunni gegn fíkniefnafaraldrinum. Þar þarf samræmt átak margra ráðuneyta, ríkisstjórnar, alþingis, sveitarstjórna og allrar þjóðarinnar. Oft hefur verið þörf en nú er nauðsyn að viðurkenna staðreyndir, tölurnar ljúga ekki. Við vitum um dauðsföllin, við vitum um flóð fíkniefna til landsins. Við vitum að sem sameinuð þjóð þá getum við brotið þessa óheillaþróun á bak aftur. Vakning og vilji er það sem þarf."

Er ekki viljinn það eina sem þarf og það eina sem skortir hjá þeim sem vill dópa sig?

Er þetta ekki hreinn barnaskapur eins og lýsir sér í lögunum um vændið þar sem salan er lögleg en kaupin ólögleg. Hvað myndi gerast ef sami háttur væri hafður á með dópið?

Eru ekki Píratar með skoðanir á þessu dópmálaflokki sem líklega stendur slíkum flokki nær en öðrum?

Vændislögin eru þvílík fjallheimska að varla er hægt að skilja að vitiborið fólk eigi að hafa samið þá vitleysu.

Af hverju er ekki ÁTVR falið að selja fleiri tegundir af dópi en bara brennivín? Útrýma glæpagengjunum og ná til fíklanna með góð ráð og leiðbeiningar? Erum við ekki þegar að blanda okkur í sprautunálabísnessinn með opinberu fé?

Ég er hræddur um að upphlaup eins og Inga Sæland talar fyrir verði lítið áhrifameira en gamla slagorðið um eiturlyfjalaust Ísland árið 2000 í stað raunsæis þessum málum eins og vændinu.

Ga-ga

er hegðun umhverfisfasistanna okkar.

Eyða skattfé í að eyðileggja bensínið fyrir okkur og auka líka þannig á hungur Afríkubúa sem horfa á eftir maísnum sínum í lífdísilframleiðslu.

 

"Andríki veltir upp þeirri spurningu hvort þörf sé á veggjöldum á meðan eldsneytissköttum sé kastað út um gluggann. Í nýlegum pistli segir: „Yfir milljarður af eldsneytissköttunum sem Íslendingar greiða árlega er notaður til að niðurgreiða innflutning á lífeldsneyti frá Evrópusambandslöndunum.

Þessir skattar voru upphaflega lagðir á eldsneytið til að standa undir vegagerð hér innanlands. Nú rennur hluti þeirra hins vegar úr landi sem niðurgreiðsla á innkaupum á dýru og orkusnauðu lífeldsneyti sem blandað er í bensín og dísilolíu sem seld eru hér á landi.

Í svari fjármálaráðherra við fyrirspurn á Alþingi kom fram að lögbundnar ívilnanir ríkisins „vegna þess magns lífeldsneytis sem flutt var inn eða notað á árinu 2015 hefðu numið 1,1-1,3 milljörðum kr.“

Um næstu áramót gæti þessi sóun tvöfaldast ef farið yrði að kröfum Evrópusambandsins.“

Bent er á að vinstristjórnin alræmda hafi leitt þetta í lög og að tilskipunin sé liður í „þeirri stefnu ESB að koma endurnýjanlegri orku innan sambandsins upp í 20%.

Liechtenstein, sem er EFTA-ríki eins og Ísland, fékk undanþágu frá tilskipuninni. Innleiðing þessarar tilskipunar frá ESB hér á landi var algerlega fráleit því yfir 70% heildarorkunotkunar Íslendinga er þegar annað með innlendum endurnýjanlegum orkugjöfum. Sem er heimsmet."

Heimskan er svo yfirþyrmandi að það vekur furðu að fjármálaráðherrann, sem er einnig formaður Sjálfstæðisflokksins, skuli horfa á þessa svívirðu aðgerðalaus.

Þessi innflutningur og íblöndun  er gersamlega Ga-ga.

Sameining sveitarfélaga

á höfuðborgarsvæðinu er enn æskileg í huga Styrmis Gunnarssonar. 

Hann skrifar svo:

"Það eru sennilega um 65 ár síðan fyrst var hreyft hugmyndum um sameiningu sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu. Þær snerust um sameiningu Reykjavíkur og Kópavogs. Þá leizt sjálfstæðismönnum í Reykjavík ekki á þá hugmynd og töldu að hætta væri á að þá mundi meirihluti þeirra í borgarstjórn Reykjavíkur falla.

Síðar hafa komið upp alls konar skrýtin andmæli á borð við þau að einhver tiltekinn fjöldi íbúa væri hæfileg eining, sem passaði betur en aðrar.

En auðvitað hefur alltaf verið ljóst að í raun rís andstaðan frá þeim, sem telja sig missa spón úr aski sínum, hvort sem eru fulltrúar í mörgum sveitarstjórnum, nefndum eða ráðum eða æðstu embættismenn á hverjum stað.

En nú má sjá svipaðar röksemdir og fyrir 65 árum. Nú eru það sjálfstæðismenn í nágrannasveitarfélögum sem vilja ekki lenda undir "stjórn Dags".

Er það ekki vísbending um að þeir hinir sömu hafi gefið upp alla von um að Sjálfstæðisflokkurinn endurheimti meirihluta sinn í Reykjavík?

Og hvaða sögu segir það um þann flokk?

En gæti ekki einmitt verið að sameining auki möguleika Sjálfstæðisflokksins á að endurheimta meirihlutann í borgarstjórn?

Stórir hópar stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins hafa flutt til nálægra sveitarfélaga. 

Sjálfstæðismenn ættu að hugleiða þennan möguleika áður en þeir snúast gegn sameiningu sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu."

Nú vill hann að Sjálfstæðismenn sem eru búsettir í miklu meira mæli í öðrum sveitarfélögum en í Reykjavíkurborg kommatittanna sem halda Ráðhúsinu í gíslingu Dags B. Eggertssonar , geti hugsanlega frelsað þá íhaldsmenn sem enn eru eftir í Reykjavík úr tröllahöndum vinstri manna. Hann minnir á að óttinn við kommana í Kópavogi hafi verið notuð sem Grýla á sameiningarhugmyndir fyrir 65 árum.Nú hafi dæmið hinsvegar snúist við.

En Styrmir verður að skynja það, að hættan á því að lenda undir Degi B. og Hjálmari er svo skelfileg tilhugsunar fyrir fólkið í Kópavogi að sameiningarhugmyndir munu eiga erfitt uppdráttar þar af þeirri ástæðu einni.

Vill nokkur taka sjénsinn á því að lenda í neðra fyrir eina léttúðarsynd í annars kristilegu líferni? Sameining sveitarfélaga er næsta útilokuð af þeirri ástæðu einni.

 

Hvernig var nú umræðan?

aftur á milli 1930 0g 1940?

Gunnar Rögnvaldsson skrifar svona eftir að lesa eftir aðra málsmetand menn:

 "Á ráðstefnu CDU ungliðadeildar Kristilega demókrataflokksins í Potsdam um daginn, sagði Angela Merkel kanslari að tilraun Þýskalands með fjölmenningu hafi algerlega mistekist

Innrásin, sem hún sjálf stóð fyrir, hefur ekki mæst vel fyrir meðal kjósenda, sem neita þar af leiðandi að kjósa flokkinn. Sagan um "mömmu Merkel" (Mutti Merkel) fer um þessar mundir sigurför um Afríku þar sem hún er kynnt sem mamma allra Afríkubúa –og heimsins líka– og íbúar hvattir til að fara heim til mömmu í Þýskalandi. Það er meðal annars íslam sem er að sprengja CDU flokk Merkel í loft upp og kljúfa hann niður í flokksrót

POTSDAM, Germany (Reuters) - Germany’s attempt to create a multicultural society has "utterly failed," Chancellor Angela Merkel said on Saturday, adding fuel to a debate over immigration and Islam polarizing her conservative camp.

Fréttin segir að umræðan um útlendinga hafði tekið nýja stefnu eftir að fyrrverandi háttsettur Thilo Sarrazin í þýska seðlabankanum gaf út bók sem sagði að gáfnafar manna í Þýskalandi færi lækkandi vegna múslímskra innflytjenda, sem eru orðnir fjórar milljónir manns í landinu.

Kæru lesendur; athugið að ég er einungis að segja frá því sem Reuters fréttastofan er að segja í fréttinni um vélina í Evrópusambandinu, sem vætnalega er þá frétt úr vélarúmi ESB. Ég fann þetta ekki upp"

Var ekki einhver sem talaði um Untermenschen og Übermenschen á þessum tímum? Hvað er þessi Thilo annars að tala um?

Ég held nú persónulega að heilafrumurnar séu svipaðar í Aröbum og Þýzkurum og mér líka.  En það er uppeldið og þjálfunin á frumunum sem skiptir máli.

Heimilislífið hjá þessum trúarlega fötluðu og vanþróuðu Múslímum sem við erum að hossa hérna meira og meira með moskubyggingum er þroskafjandsamlegt mannlegu eðli og hæfileikum. Þetta fólk á sárabágt vegna þess að það er fast í viðjum gamalla kredda. Þær standa  í vegi fyrir vexti og viðgangi vitsmuna mannsheilans. Og þetta fatlaða heimilislíf Arabanna er óhjákvæmilega skaðlegt fyrir okkar samfélag.

Það er ömurlegt til þess að vita að við skulum ekki hafa kjark til að mótmæla því ofbeldi sem þessi trúarbrögð hafa uppi gagnvart okkar annars nokkuð siðaða þjóðfélagi.

Umræðan er hinsvegar ekki ókunnuleg fyrir þá sem dvalið hafa langdvölum í landi hennar Mutti Merkel og margir muna hann Adolf heitinn meira en látið er í veðri vaka hversdags.

 

Styrmir úti í móa

þegar hann skrifar eftirfarandi í dag.

 

"Sameining nokkurra sveitarfélaga á Austurlandi var samþykkt með afgerandi niðurstöðu í íbúakosningum í gær og mun spara verulega fjármuni vegna einföldunar yfirstjórnar þeirra auk margvíslegs annars hagræðis. Gera má ráð fyrir svipuðum breytingum annars staðar á landinu á næstu misserum. Sveitarfélögin eru alltof mörg.

En spyrja má: Hvað með höfuðborgarsvæðið? Hvers vegna eru engar umræður um sameiningu sveitarfélaga á því svæði?

Það hefur legið í augum uppi áratugum saman að efnisleg rök eru fyrir því að fækka sveitarfélögum á höfuðborgarsvæðinu í alla vega tvö, þ.e að sameina Reykjavík, Seltjarnarnes, Mosfellsbæ og Kópavog í eitt sveitarfélag og Garðabæ og Hafnarfjörð í annað.

Hvenær má búast við íbúakosningu um slíkar breytingar?"

Svarið er vonandi aldrei Styrmir góður.

Það væri skelfileg tilhugsun fyrir okkur Kópavogsbúa að geta lent undir áhrifum kommadótsins í Reykjavík, þar sem af þeim er hærri prósenta en í öðrum byggðum. Skiljanlega þar sem framtaksfólk flýr óstjórnina sem þar ríkir og vex með ári hverju þrátt fyrir 50 aðstoðarmenn á skrifstofu Dags Borgarstjóra.

Við viljum ekki sjá áhrif Reykvíkinga á okkar mál hér í Kópavogi og ég er sannfærður um að svo er háttað um Hafnfirðinga, Seltirninga, Mosfellinga  og Garðbæinga.

Styrmir er úti í móa með þessar hugmyndir sínar að mínu viti þar sem tilhugsunin ein  um að lenda undir stjórn  Dags B. og þessháttar liðs hlýtur að vera martröð hvers frjálshuga manns í nágrannabyggðum Reykjavíkur. 

 

Ömurlegar umræður

á Silfrinu sem við var að búast þegar handvaldir pólitískir sérvitringar eru kallaðir til af Agli til að ræða stjórnarskrármálið gamla frá Jóhönnustjórninni.

Ágúst Ólafur þvældi svipaða steypu og Þorvaldur Gylfason hrærir við öll möguleg tækifæri og Píratakonan Þórdís Eymarsdóttir tók undir. Þetta gengur út á það að halda því fram að þjóðin hafi verið svikin um stjórnarskrá sem hún hafi samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslu. Þetta er orðim svo útslitin lygi að það tekur því ekki að ræða þetta.

Sem betur fer var þarna einn vitiborinn maður í hópnum, Stefán Einar, sem minnti á að við höfum ágæta stjórnarskrá, sem mætti hugsanlega eitthvað bæta. En það væri fráleitt að halda því fram að stjórnarskráin hefði haft eitthvað með hrunið að gera eins og gert væri. Hún hefði dugað þjóðinni ágætlega til þessa.

Það var auðvitað ekki talað um það að stjórnarskráruppkastið sem kom frá þessu uppákomuráði var gersamlega óhæft plagg þar sem sitthvað rak sig á annars horn, yfir hundrað blaðsíðna langhundur í stað fárra blaðsíðna sem skilmerkilegri stjórnarskrá er auðvitað nauðsynleg. 

En það er makalaust hvað kommatittirnir geta haldið lífi í ömurlegri umræðu um ólöglegar stjórnarskrárkosningar og þvælu um að þjóðin hafi samþykkt bullið þegar ómarktækur minnihluti tók afstöðu meðan meirihlutinn kærði sig kollóttann. 

 

 

Megasjó

var í boði á N4 í kvöld.

Fiskidagurinn mikli 2019 var stórkostlegur viðburður.

Þetta er á alþjóðlegan mælikvarða stórkostlegt og gefur ekki eftir Allsång á Skansinum. Þarna voru frábærir listamenn á ferð. Ég dáðist að framgöngu þeirra allra sem létu ekki rigninguna trufla sig.

Áhorfendur hafa skipt þúsundum sem ég gat ekki áætlað nánar.

Þetta var virkilega á heimsmælikvarða.

Megasjó.