EES er úrelt þing

sem varðhundar hans lofsyngja í tíma og ótíma.

Hver segir með rökum að við höfum haft einhvern ómældan hag af honum?

ESB stóð aldrei við sinn enda en við hlaupum eftir hverri tilskipun án mótmæla. 

Gunnar Rögnvaldsson segir svo:

"Forsenda EES-samningsins var að íslenskar sjávarafurðir nytu tollfrelsis inn á hið evrópska efnahags-sértrúarsvæði ESB, og sem nú er vitað að virkar ekki hið minnsta miðað við að vera ekki aðili að því.

Þær frumforsendur samningsins hafa ekki verið uppfylltar. Að því leytinu er samningurinn markleysa. Frumforsendur hans halda ekki

Og til öryggis var samþykki Íslands á EES-samningnum háð þeirri stöðluðu og sjálfsögðu lágmarksmálamiðlun fullvita manna, að leitað yrði til dómstóla með þau mál sem eiga ekki við um Ísland, og sem skerða fullveldi íslenska lýðveldisins og sjálfsákvörðunarrétt þjóðarinnar.

Málamiðlun í þriðja orkupakkamálinu er sú að annað hvort sé málinu, eins og vera ber, vísað til úrskurðar hjá sameiginlegu EES nefndinni og undanþága frá honum fáist þar, eða ekki. Og fáist hún ekki þá skal EES-samningnum sagt upp og honum hætt, því þá er honum hvort sem er sannarlega sjálfhætt.

Þetta, eins og í icesavemálinu, er eina málamiðlunin sem þjóðin getur boðið embættismannaþingmönnum landsins. Annars er það út að leita að nýrri vinnu utan efnahags-sértrúarsvæðis ESB, sem í reynd er að breytast í eitt versta efnahagsvæði hins þróaða hluta veraldar

Ísland ætlar ekki að verða ólæknandi ESB-eyðni að bráð."

Það er vaxandi vantrú á því að EES sé einhver blessun lengur. EES er búið að fá á sig Brexit.Þar höfum við breyttar aðstæður.

Það munar um minna eða hvað? 

Hættum þessu ESB snobberíi. Heimurinn er stærri en þetta tollabandalag gegn USA og EES samningurinn er úrelt þing.

Viljum við þetta?

sem rithöfundurinn sænksi lýsir sem veruleikanum?

Rithöfundurinn Björn Ranelid er einn þeirra fjölmörgu Svía sem taka til máls í fjölmiðlum þessa stundina:

"Í Svíþjóð er styrjaldarástand og stjórnmálamennirnir bera ábyrgðina á því. Í fimm nætur í röð hefur verið kveikt í bílum í háskólaborginni Lundi. Þannig brjálæðisódæði hafa verið framin hundruðum saman á mismunandi stöðum í Svíþjóð síðustu fimmtán árin.

Frá 1955 til 1985 var sennilega ekki kveikt í einum einasta bíl í Malmö, Gautaborg, Stokkhólmi eða Lundi. Þessir glæpir hafa ekkert samband við fjölda bíla á þessum stöðum þessa áratugi. Þannig er enginn munur á eðli afbrotsins heldur er hér um að ræða nýja tegund afbrota.

Þegar félagsfræðingskona á háskólanum í Malmö útskýrir glæpina með að unglingarnir séu vonsviknir, reiðir og á villigötum, þá er það tómt kjaftæði og vitleysa. Hún þylur upp tölu sem hver annar páfagaukur.

Enginn þessarra glæpamanna skortir mat né hreint vatn. Þeir hafa þak yfir höfuðið og hafa fengið ókeypis skólagöngu í níu eða tólf ár. Þeir búa ekki í hreysum. Allir þessir brjálæðingar hafa haft betri aðbúnað á heimilum sínum en mörg þúsund barna og unglinga sem ólust upp í Ellstorp í Malmö þegar ég átti heima þar með foreldrum mínum og tveimur systkinum í 47 fermetra tveggja herbergja íbúð frá 1949 til 1966.

Það ríkti mikill kærleikur í fjölskyldu okkar og bróðir minn og ég lærðum að bera virðingu fyrir öðru fólki og vera iðnir í skólanum. Þetta heitir uppeldi sem þúsundir stúlkna og drengja skortir á sænskum heimilum í dag. Þetta snýst ekki um peninga eða hvar í heiminum maður fæðist. Þetta hefur ekkert að gera með stjórnmál eða hugmyndafræði. Þetta er um siðferði, móral og samveru manns við annan.

Allar stúlkur og konur sem óttast að hlaupa, ganga og vera úti í görðum og á mismunandi stöðum í Svíþjóð þarf að taka alvarlega. Enginn maður á áð berja, hóta eða nauðga nokkurri konu. Þetta er stríð milli frelsis og þvingunar.

Þetta er hræðsla og ótti hjá konunum sem á ekki að vera til innan þeirra. Hugsuð og raunveruleg ógn eru ósýnileg vopn beint að konum. Þær sem verða fyrir barðinu á því lenda í æfilöngu áfalli.

Öll lykilorð á símum, í bankaerindum og á tölvum eru afleiðing glæpamanna sem notfæra sér alla möguleika til að stela peningum og svindla. Það er stríð gegn glæpamennskunni. Á fyrsta ársfjórðungnum hafa sjötíu og fimm sprengjur sprungið á almennum stöðum í Svíþjóð. Þúsundir manns hafa aðgang að vopnum af ólíkum gerðum.

Unglingar eru myrtir og teknir af lífi í vitna viðurvist sem af tilviljun eru viðstödd þá stundina. Þetta er stríð og ekkert annað. Drápin snerta hundruði ættmenna, vina og kunningja og fjölskyldur þeirra. Hefnd og hefndaraðgerðir eru hluti stríðsins. Viðkomandi slær til hvar og hvenær sem hægt er.

Hugtakið heiður hefur fengið perverst og sjúkt innihald síðustu tuttugu og fimm árin í Svíþjóð. Orðið heiður á ekki að þýða líkamlegt ofbeldi, þvinganir, hefnd eða mismun á milli kynja. Kona sem er myrt í heiðursskyni innan fjölskyldunnar er harmleikur fyrir allt fólk sem býr og lifir í Svíþjóð, því lítil börn heyra, sjá og muna inn í framtíðina. 

Margir æskuvinir mínir í Malmö höfðu meiri ástæðu til að vera vonsviknir, reiðir og finnast þeir vera sniðgengnir en stúlkur og unglingar nútímans. Þeir bjuggu þröngt í gömlum íbúðum og efnahagur margra fjölskyldna var bágur en enginn af hundruðum kunningjum mínum, vinum og leikfélögum kveikti í bílum, rændu aldraða eða báru vopn. Eftir skólann spörkuðum við fótbolta og lékum. Engum leiddist. Lífið var fullt af möguleikum. Stjórnmálamenn hafa skapað sjálfuppfyllandi spádóma þegar þeir tala og skrifa um sérstakaleg eftirsett og útsett heimilishverfi í Svíþjóð. Margt fólk sem bjó á Kirseberg, í hreysunum á Austur Farmvegi og Lugnet í Malmö, var eignalaust og beint í nauðungarbústaði. Enginn kveikti í bílum eða hótaði grannanum með vopni. Þeir sprengdu ekki búðir á Suðurgötu og nauðguðu engri konu í Kóngsgarðinum eða Pildammarna. 

Allar þessar fjölskyldur bjuggu við verri kjör á heimilum sínum en einstaklingarnir í Rósagarðinum, í Rinkeby, Bergsjön eða Biskupsgarðinum í Gautaborg, Storvreten í Tumba, Ronna í Suðurtelje og á um tuttugu öðrum stöðum í Svíþjóð. Hérna er hreint drykkjarvatn, klósett, sturtur eða baðkör, rafmagnseldavélar, ísskápar og aðgangur að þvottaherbergjum.

Ég þekki mörg hundruð einstaklinga sem börðust fyrir námi sínu og menntuðust, þrátt fyrir að fjölskyldur þeirra lifðu við skort. Svíþjóð þarfnast andlegrar byltingar í siðfræði, móral og uppeldi barna.

Kennararnir verða að njóta virðingar nemendanna. Það verður að vera ró í bekkjunum. Aldraðir eiga að geta verið innan sem utan dyra í öryggi. Dæma á ræningja og nauðgara og setja í fangelsi. Þar geta þeir stundað nám og lært að tala og skrifa sænsku fimm daga í viku og ef þörf krefur æft þrekið án járnlóða. Þeir eiga að fá möguleika á að læra fag, mismunandi handverksvinnu og verða lærlingar í tækni, við hjúkrunarstörf og garðyrkju.

Áttunda febrúar 2017 skaut fimmtán ára gamall drengur vaktmeistara sem mokaði snjó í Malmö. Eitt af skotunum hittu í höfuð hans. Þetta var algjörlega tilefnislaust, nokkurs konar skemmtun. Í desember sama ár skemmtu fjórir unglingar í Lundi og Malmö sér viða að draga vinsamlegar, góðhjartaðar manneskjur á eftir bílnum eftir að þeir höfðu fengið aðstoð við hvaða leið átti að fara að tilteknum stað. Bílstjóri bílsins skrúfaði niður rúðuna og á einu augnabliki hrifsuðu ódæðismennirnir í hönd þess sem leiðsögn veitti, ræstu bílinn og keyrðu af stað dragandi viðkomandi með bílnum. Þetta gerðist níu sinnum.

Einn hryðjuverkamaður keyrði með flutningabíl á Drottninggötunni í Stokkhólmi til þess að drepa svo marga sem mögulegt væri, börn, fullorðna og aldraða. Heil þjóð fann fyrir brjálæðisverkinu. Ættingjar, vinir og kunningjar þeirra látnu og særðu eru dæmdir í stöðuga og lífslanga sorg og sálarsársauka.

Stjórnmálamenn í Svíþjóð eiga með lögum og ýmsum ákvörðunum að sjá til þess að ræningjar, morðingjar, vígamenn, nauðgarar, hryðjuverkamenn og barnaníðingar verði dæmdir og settir í fangelsi. Hjá glæpamönnum eiga engar byssur og hríðskotabyssur að finnast. Barist skal gegn allri eiturlyfjasölu.

Ef stjórnmálamennirnir sjá ekki til þess að til séu nægjanlega margir lögreglumenn og réttarfarslegir möguleikar til að að handtaka þá seku, þá bera þeir ábyrgð á því að styrjöld ríkir milli þeirra löghlýðnu og glæpamanna í Svíþjóð. 

Útlenskir þjófahópar herja í Suður Svíþjóð og stela vélum og dýrum verkfærum bænda. Lögreglan hefur ekki tíma eða kraft til að eltast við þjófana. Það er sorglegt og ófyrirgefanlegt.

Að kvöldi sunnudags síðasta dag júnímánaðar 2019 voru tveir ungir menn skotnir í Sollentuna. Samtímis var unglingur hnífstunginn í Vellingby. Seinna um kvöldið var enn einn ungur maður skotinn í Blackeberg. Núna eru tveir þeirra dánir. Þetta gerist á hverjum og öðrum hverjum degi einhvers staðar í Svíþjóð. Þetta er smáskala stríð sem snertir alla þá sem búa og lifa í Svíþjóð í dag. Orðaforðinn fyrir afsakanir er tæmdur."

Eiga Svíar annars úrkosti en að deportera múslímska glæpamenn. Svipta þá ríkisfangi? Viljum við og þeir meira af þessu?

Gross-Europa

für den Sieg!

Svo segir Páll Vilhjálmsson:

Til að ESB verði sambandsríki, Stór-Evrópa, þarf her.

Í fáein ár, í byrjun 19. aldar annars vegar og hins vegar laust fyrir miðja síðustu öld, stjórnuðu Evrópu sá ítalski-franski Napoleón og austurrísk-þýski Hitler, báðir krafti hervalds.

Tilraunir Meginlands-Evrópu með lýðræði mistakast reglulega. Í Brussel er þetta þekkt staðreynd, þótt ekki sé hún opinberlega viðurkennd.

Þing ESB er meira upp á skraut, það hefur ekki heimild til að leggja fram lagafrumvörp.

Framkvæmdastjórnin í samvinnu við leiðtogaráð ESB ræður ferðinni. Yfir Stór-Evrópu verður ekki settur einhver lýðræðislega kjörinn. Þannig gerast ekki kaupin á eyrinni.

Fyrir eyríki eins og Ísland og Bretland eru stjórnarhættir meginlandsins framandi og þess vegna vilja þau standa þar fyrir utan.

Þegar þýski varnarmálaráðherrann tekur við framkvæmdastjórn ESB er borðið dekkað fyrir Evrópuherinn. Með valdatækið tilbúið er aðeins spurning um tíma hvenær því verður beitt. 

Kjánaprikin sem sitja alþingi Íslendinga þessi misserin ættu að staldra við áður en Stór-Evrópu er afhent ítök í raforkumálum okkar.

Evrópsk hernaðarveldi eru ekki þekkt fyrir að láta af hendi ítök í náttúruauðlindum smáþjóða. Eða eru landhelgisstríðin öllum gleymd? "

Og báðar heimsstyrjaldirnar?

Drögum okkur út úr þessu eitraða faðmlagi EES og verðum fullvalda þjóð enn á ný. Við höfum ekkert með fasíska Gross-Europa að gera. 

 

Til hvers þá er EES?

úr því að ESB efnir ekki sinn hluta. En við hinsvegar lepjum allt hundflatir sem það réttir okkur. Auk þess að hafa minnkað markaðinn um fimmtung með BREXIT.

Stjórn­völd hafa átt í viðræðum við Evr­ópu­sam­bandið frá því á ár­inu 2017 um að ís­lensk­ar sjáv­ar­af­urðir njóti fulls toll­frels­is inn á innri markað sam­bands­ins í gegn­um aðild Íslands að EES-samn­ingn­um en til þessa hafa þær viðræður hins veg­ar ekki borið ár­ang­ur.

Frétt af mbl.is

Fögnuðu 25 ára af­mæli EES-samn­ings­ins

Þessi staða varð Guðlaugi Þór Þórðar­syni ut­an­rík­is­ráðherra að um­tals­efni á fundi EES-ráðsins í Brus­sel á dög­un­um hvar full­trú­ar Íslands, Nor­egs, Liechten­stein og Evr­ópu­sam­bands­ins fögnuðu 25 ára af­mæli EES-samn­ings­ins sem tók gildi árið 1994.

Fram kom í frétta­til­kynn­ingu frá ut­an­rík­is­ráðuneyt­inu að Guðlaug­ur Þór hefði ít­rekað þá skoðun ís­lenskra stjórn­valda á fund­in­um að fullt til­efni væri til þess að Evr­ópu­sam­bandið bætti markaðsaðgang fyr­ir ís­lensk­ar sjáv­ar­af­urður með því að fella niður tolla.

Gulli glæsilegi.

Frétt af mbl.is

Full fríversl­un ekki feng­ist

Ráðherr­ann hefði enn­frem­ur bent á að á síðustu árum hefði orðið stefnu­breyt­ing í fríversl­un­ar­viðræðum Evr­ópu­sam­bands­ins hvað varðar sjáv­ar­af­urðir. Sem EES-ríki ætti Ísland ekki að þurfa að sæta hærri toll­um en ríki sem stæðu utan innri markaðar­ins.

Vísaði Guðlaug­ur Þór þar til þess að Evr­ópu­sam­bandið hef­ur á und­an­förn­um árum samið um víðtæka fríversl­un­ar­samn­inga til að mynda við Kan­ada og Jap­an þar sem gert er ráð fyr­ir 100% toll­frelsi fyr­ir sjáv­ar­af­urðir, en EES-samn­ing­ur­inn kveður ekki á um fullt toll­frelsi.

Frétt af mbl.is

Fullt toll­frelsi með sjáv­ar­af­urðir

Ráðherr­ann gerði þessa stöðu einnig að um­tals­efni í ræðu á mál­stofu í Há­skól­an­um í Reykja­vík um EES-samn­ing­inn 6. fe­brú­ar á þessu ári þar sem hann sagði Evr­ópu­sam­bandið hafa þrá­ast við að veita Íslandi fullt toll­frelsi fyr­ir sjáv­ar­af­urðir í gegn­um samn­ing­inn.

„Það er einnig okk­ar mark­mið að koma á fullri fríversl­un með fisk en ESB hef­ur þrá­ast við að fella niður tolla á til­tekn­ar fiskaf­urðir,“ sagði Guðlaug­ur Þór í ræðu sinni, en sér­stök tolla­kjör inn á markað Evr­ópu­sam­bands­ins voru ein af for­send­un­um fyr­ir því að Ísland gerðist aðili að EES-samn­ingn­um fyr­ir um ald­ar­fjórðungi síðan."

Ísland kyssir vöndinn hjá ESB og Gulli með betlistaf í hendi í von um að ESB standi við sitt.Er EES nauðsynlegt af því bara að hann er bestur í heimi og non est disputandem í Sjálfstæðisflokknum? 

Galopnum okkar velferð

fyrir þúsundir barna á flótta. Það bíða 9000 slík eftir okkur i Grikklandi sem kannski vilja koma hingað.

Svo segir mannvitsbrekkan Guðmundur Steingrímsson sem var eitt sinn Alþingismaður.

"...Um helgina steig dómsmálaráðherra fram. Og jú, hún freistaði þess að útskýra stefnuna. Fjölskyldurnar fengu vernd í Grikklandi upphaflega og þangað verða þær því að fara aftur. Og jafnt skal yfir alla ganga. Það eru 9.000 börn með sömu stöðu í Grikklandi. Eigum við að taka við þeim öllum? spurði Þórdís Kolbrún.

Ég hef tilhneigingu til að svara þeirri spurningu játandi. Ég efast hins vegar um að spurningin sé í nægum tengslum við raunveruleikann til að hafa einhverja þýðingu.

Ísland og Grikkland eru ekki einu löndin í heiminum. Ólíklegt er að allir vilji koma til Íslands. Mann grunar að ráðherra freisti þess hér að hlaupa með umræðuna út í móa. Svo er það líka þetta með að jafnt skuli yfir alla ganga. Ég staldra við.

Ef öll börn eiga að fá sömu meðferð, hver er þá sú meðferð? Leyfa þeim að vera í skóla hér smá, eignast vini, finna von um nýtt og betra líf. Vísa þeim svo burt?

Ráðherra gerði rétt að stíga fram og reyna að svara, en ég hef það á tilfinningunni að hún hafi ekki talað með hjartanu. Eftir stendur martröðin óbreytt: Hver raunverulega — af heilum hug — vill þetta."

Auðvitað er þessi fyrrum þingmaður af vinstri kantinum fremur kostnaðarblindur eins og títt er um slík stórmenni.

Að taka við 5000 börnum auk 10.000 foreldra og skylduliði þýðir að elli-og örorkuþegar geta ekki fengið óskert framlög dagsins í dag. Nema Guðmundur viti af einhverjum duldum fjársjóðum.

Það kostar að galopna á íslensku velferðina

Þjóðaratkvæði svo þið þegið

finnst Birni Bjarnasyni voða sniðugt hjá Haraldi Benediktssyni. 

Setjum bara meiri fyrirvara svo sem um þjóðaratkvæði bara ef þið sættið ykkur við að samþykkja 3. orkupakkann.

Af hverju verðum við að samþykkja O3?

Við því fást engin svör nema af því bara og þegið þið svo.

 

Orkupakki #4

er að hellast yfir okkur. Hvað sem Gulli utanríkis og aðrir sjálfstæðisþingmenn segja, þá er #4 beint framhald af #3, sem þeir segja að engu máli skipti(sic).

Bjarni Jónsson fer yfir #4:

"Yfirlýst hlutverk orkupakka #3-4 er myndun sameiginlegs markaðar rafmagns í Evrópu.  Nú eru nokkrir svæðisbundnir raforkumarkaðir þar, og er einn slíkur fyrir norðanverða Evrópu, NordPool.  Innri markaðurinn hefur þegar leitt til mikillar jöfnunar á raforkuverði, þar sem raforkuverð til heimila og iðnaðar á Norðurlöndunum hefur hækkað mjög sem hlutfall af meðalverði í Evrópu, en lækkað t.d. í Austurríki, Þýzkalandi, Belgíu og Frakklandi.  Þessi þróun hefur að sama skapi leitt til breyttrar samkeppnisstöðu, atvinnustigs og lífskjara í þessum löndum, jaðarsvæðunum á Norðurlöndum í óhag, en þungamiðju framleiðslu í Evrópu í hag, enda kerfið hannað með það fyrir augum. Orkan er alls staðar undirstaða nútímaþjóðfélags. Ætlum við að ganga í þessa gildru stórkapítals og stjórnenda Evrópusambandsins ? Augljóslega er það keppikefli ESB-sinna.

Ísland er mjög háð raforku vegna atvinnuhátta, iðnaðarins og hnattlegu landsins.  Talsverður hluti hitunarkostnaðar húsnæðis er raforkukostnaður, einnig á hitaveitusvæðum, því að hitaveitur þurfa talsverða raforku til að dæla miklu vatni.  Raforkuverðhækkun á Íslandi er þess vegna stórmál og mjög neikvæð fyrir allt þjóðfélagið, og það er algerlega ótækt, að stjórnun verðlagningar á raforku í landinu verði í höndum embættis, sem er algerlega utan seilingar lýðræðislega kjörinna fulltrúa landsmanna.  Þar er átt við Landsreglarann (The National Energy Regulator), sem starfa mun hér undir stjórn og á ábyrgð ACER-Orkustofnunar ESB, þótt ESA-Eftirlitsstofnun EFTA fái fyrir siðasakir að afrita og hafa milligöngu um afhendingu gagna til og frá ACER.

Í OP#4, gr. 59.3, er eftirfarandi tekið fram um valdsvið Landsreglarans:

• hann skal taka bindandi ákvarðanir um raforkufyrirtæki
• hann skal taka ákvarðanir, sem tryggja, að raforkumarkaðurinn virki, eins og ætlazt er til
• hann skal leggja sektir á raforkufyrirtæki, sem ekki fara eftir rafmagnstilskipuninni, ákvörðunum Landsreglarans eða samþykktum ACER.  [Allt er þetta ótækt með öllu fyrir þjóð, sem ekki vill ganga ESB á hönd-innsk. BJo].  

Landsreglarinn á að taka þátt í fundum ACER, en EFTA-löndin verða þar án atkvæðisréttar.  Auk þess skal hann taka þátt í svæðisbundnu samstarfi til að:

• tryggja næga flutningsgetu á milli landa
• samræma þróun á flutnings- og dreifikerfisskilmálum og öðrum reglum
• Landsreglarinn getur stundað svæðisbundið samstarf óháð íslenzkum yfirvöldum.  [Hann verður ríki í ríkinu - innsk. BJo].

Framkvæmdastjórn ESB á að samþykkja viðmiðunarreglur um skyldur Landsreglara til samstarfs við aðra hagsmunaaðila og við ACER. Íslenzk yfirvöld koma þar hvergi nærri.  Er þeim alveg sama ?  Eru stjórnvöld tilbúin til að afhenda völdin í orkugeiranum til ESB ?  Þá er í lýðræðisþjóðfélagi kominn tími til að segja þeim sömu þingmönnum og stjórnvöldum upp störfum.  

 

 

ESB VILL ENGIN AFSKIPTI INNLENDRA KJÖRINNA YFIRVALDA AF VERÐLAGNINGU RAFORKU.

 

Margir hafa af því áhyggjur, að sú valdatilfærsla frá lýðkjörnum fulltrúum og til embættismanna Evrópusambandsins, sem hér hefur verið lýst, muni leiða til þess, að við með tíð og tíma fáum hér evrópskt raforkuverð.  Á Íslandi, sem er hákostnaðarland á flestum öðrum sviðum en á sviði innlendrar orku, verða raforkuverðhækkanir sérstaklega íþyngjandi fyrir bæði heimili og atvinnulíf af þeim sökum, að hvergi í heiminum er raforkunotkun á mann meiri en hér. 

 

Heimilin nota mikla orku vegna legu landsins.  Sumt húsnæði er rafhitað, og ríkisstjórn og Alþingi munu enga heimild hafa lengur til að niðurgreiða raforkuverð.  Hitaveitukostnaður mun hækka líka, því að hitaveitur þurfa talsvert rafmagn til dælingar.

 

Lífskjör fjölskyldna og samkeppnisstaða fyrirtækja mun fyrirsjáanlega hríðversna við raforkuverðhækkun.  Undirstöðunum verður kippt undan ýmiss konar starfsemi.

 

Tal um mótvægisaðgerðir að hálfu ríkisins er tómt píp, tíðkast hvergi, enda óleyfilegar að Evrópurétti.

 

 

Í gr. 5.4 (í rafmagnstilskipun OP#4) segir, að hið opinbera megi aðeins hafa afskipti af verðlagningu raforkunnar, ef það er nauðsynlegt fyrir "general economic interest". 

 

Hvað  almennir efnahagshagsmunir eru, ákveður ekki íslenzka ríkisstjórnin í þessu tilviki, heldur Evrópusambandið.  Það þarf ekki að búast við samþykki frá Brüssel fyrir niðurgreiðslum til "kaldra svæða" eða t.d. gróðurhúsabænda. 

 

Þetta stjórnunarfyrirkomulag er fjandsamlegt Íslendingum og afturhvarf til nýlendutímans, þegar vísa varð málum til "kóngsins" til ákvörðunar.  Fyrirkomulag af þessu tagi er algerlega óásættanlegt fyrir Íslendinga nútímans.  Þess vegna ber að stöðva þessa stórhættulegu vegferð við afgreiðslu Orkupakka #3. 

 

Það verður enginn friður í landinu um aðra úrlausn."

 

Orkupakkar 1,2,3 og 4 hafa það að markmiði að koma á samevrópskum markaði með orku. Trúlega líka Heitt vatn.

 

Það er kominn tími til að fara að losa sig úr banvænu faðmlagi EES samningsins sem er búinn að ganga sér til húðar. Við þurfum landssamtök í þá baráttu að fella orkupakka # 4 og verða aftur fullvalda ríki síðan 1944. 

Ljótur er hann listinn

 yfir þá þingmenn sem greiddu atkvæði með því að stefna Geir H. Haarde einum ráðherra fyrir Landsdóm fyrir að reyna að bjarga Íslandi frá verstu afleiðingum hrunsins.

Geir sem lagði sig allan fram og kom neyðarlögunum í gegn sem björguðu miklu af því sem bjargað varð. Missti heilsuna í framhaldi. Fáir þakka honum að verðleikum. 

Megi skömm þessa fólks verða lengi uppi.

Mér er og verður raun að því að horfa á Sjálfstæðismenn gera þeim erkiþingmanni Steingrími Jóhanni Sigfússyni kleift að tróna á forsetastóli Alþingis. 

Mér finnst þessi Steingrímur eiga stóra sök óbætta á því að erlendum vogunarsjóðum var gefið skotleyfi á íslenskan almennings með þeim afleiðingum að þúsundir fjölskyldna misstu heimili sín.

Hann gerði heldur ekkert í því að milda áhrif verðtryggingarinnar á almenning og viðskiptalífið. Dældi milljörðum af skattfé í Sparisjóð Keflavíkur, Sjóvá og fleiri fjármálatengd fyrirtæki.

Þessum manni hossum við Sjálfstæðismenn.

Eru ráðherrastólarnir svona mjúkir og svona mikils virði?

 

Atli Gíslason,

 Álfheiður Ingadóttir,

 Árni Þór Sigurðsson, 

Ásmundur Einar Daðason,

 Birgitta Jónsdóttir,

 Birkir Jón Jónsson,

 Björn Valur Gíslason,

 Eygló Harðardóttir,

 Helgi Hjörvar, 

Huld Aðalbjarnardóttir,

 Jón Bjarnason, 

Jónína Rós Guðmundsdóttir, 

Katrín Jakobsdóttir, 

Lilja Rafney Magnúsdóttir,

 Lilja Mósesdóttir, 

Magnús Orri Schram,

 Margrét Pétursdóttir, 

Margrét Tryggvadóttir, 

Mörður Árnason,

 Oddný G. Harðardóttir,

 Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir, 

Sigríður Ingibjörg Ingadóttir, 

Sigurður Ingi Jóhannsson,

 Siv Friðleifsdóttir, 

Skúli Helgason,

 Steingrímur J. Sigfússon,

 Svandís Svavarsdóttir,

 Valgerður Bjarnadóttir, 

Vigdís Hauksdóttir, 

Þór Saari, 

Þráinn Bertelsson,

 Þuríður Backman, 

Ögmundur Jónasson.

Ljótur er hann listinn þessi en má ekki gleymast.

Fjarðarheiðargöng

Það var mikill hátíðisdagur laugardaginn á vopnahlésdaginn  í stóra stríðinu 1918 þann  11.  nóvember 2017 þegar Norfjarðargöngin voru formlega vígð. Verktakafyrirtækin Suðurverk og tékkneska fyrirtækið Metrostav unnu verkið sem hefur staðið yfir í rétt liðug 4 ár..

Áætlaður heildarkostnaður við Norðfjarðargöngin,  er núna  13,9 milljarðar króna.

Göngin sjálf eru 7.566 metrar í bergi, vegskáli Eskifjarðarmegin er 120 metrar og Norðfjarð armegin 222 metrar. Heildarlengd ganga með vegskálum er því 7.908 metrar.

 Norðfjarðargöng eru mikil samgöngu- og öryggisbót, en þau leysa af hólmi Oddsskarðsgöng og erfiðan fjallveg að þeim beggja vegna. Oddsskarðsgöng  voru byggð á árunum 1972-77 og eru einbreið, 640 metra löng og liggja í um 610 metra hæð.

Í nýju göngunum eru 14 útskot, þar af fjögur snúningsútskot. Inni í göngunum eru fjögur steypt tæknirými og tvö við hlið vegskála utan ganga. Flóttarýni vegna slysa eru fyrir um 150 manns og eru við hvert tæknirými inni göngunum.

Vegurinn í gegnum göngin er 6,5 metra breiður milli steyptra upphækkaðra gangstétta.  Gangamunninn  Eskifjarðarmegin er í 15 m hæð yfir sjó rétt innan við gamla Eskifjarðarbæinn. Gangnamunninn Norð fjarðarmegin er í 126 metra hæð yfir sjó  í Fannardal. Gólfið í göngunum fer mest í 170 metra hæð yfir sjó þannig að vatn getur ekki safnast fyrir í þeim.

 Nýir aðfærsluvegir gangnanna  Eskifjarðarmegin eru um tveir kílómetrar en Norðfjarðarmegin um 5,3 km, samtals um 7,3 kílómetrar. Í tengslum við vegagerð að göngunum voru byggðar nýjar brýr. Annars vegar 44 metra löng á Norðfjarðará og 58 metra löng brú á Eskifjarðará. Vélsmiðja Hjalta Einarssonar í Hafnarfirði  byggði brýrnar.

 Framkvæmdir á verkstað hófust í september 2013.

Einasta óskynsemin  í þessari glæsilegu  jarðgangnagerð að mati þess sem hér skrifar er að ekki skuli vera innheimt gangnagjald frekar en í Héðinsfjarðargöngum. Væri slíkt gert sem meginregla í íslenskri jarðgangnagerð væri mun hraðar hægt að ráðast í gerð samgöngumannvirkja en nú er.

Nú þegar þessum mikla áfanga hefur verið náð með Norðfjarðargöngum þá er ekki að efa að sjónir manna beinist að næsta verkefni. Sem er enn tröllauknara en þetta. Það er gerð Fjarðarheiðagangna.

Fjarðarheiðargöng –fljótlega eða ekki?

Ekki er að efa að Fjarðarheiðargöng eru ofarlega í hugum Austfirðinga.   Umræður eru hinsvegar oftar en ekki slegnar út af borðinu  vegna þess að þau séu svo hræðilega dýr að þjóðin hafi engin ráð á að byggja þau.   Það eru nefndar tölur meira en  30 milljarða.

Það er sagt að alltof lítil umferð sé um Fjarðarheiði  til að standa undir svona dýrum göngum. En meðalumferð er um 500 bílar ADU  en SDU eða sumarumferð um 800 bílar á sólarhring. Svo vissulega er þetta hindrun. Og alger ef mönnum dettur í hug að innheimta ekki veggjöld.

Gangnagjald til að  standa undir 3% vöxtum og 30 ára niðurgreiðslu af 30 milljörðum og rekstrarkostnaði  sem væri  hugsanlega 4.0 milljarður á ári,  sem dreift á 180.000 bíla gæfu 22.000 kr. kostnað á bununa. Það er greinilega hærra en hægt er að innheimta  áður en menn keyra ekki frekar gamla veginn þó vondur sé.

Hvað er þá til ráða?

Gæti komið til greina að  gera aðeins einbreið göng till að byrja með ?

Þá yrði heildarrúmál útgrafið úr einbreiðum göngum  hugsanlega um 320.000 m3 á móti 650.000 m3 í tvíbreiðum göngum. Kostnaður við einbreið göng gæti þá verið farinn að nálgast 15.milljarðana sem lækkar þá gjaldið niður í 11.000 krónur á bununa.

 

 

 

Þá er það spurningin hvort ríkið ætlar að niðurgreiða gjaldið með hliðsjón af fríkeypis göngum annarsstaðar svo sem í Héðinsfirði og á Vestjörðum?  Hvað þolir vegfarandinn að borga? Ef gjald ytði tekið upp í þeim göngum og öðrum  myndi allur þessi róður léttast. Og því skyldi kostnaðnum ekki vera jafnað milli gangna eins og öðrum samkostnaði?

Ég var  í rauninni óánægður með að fá ekki að borga til þessa mikla mannvirkis Héðinsfjarðargangna þegar ég fór þau í fyrsta sinn s.l.sumar. Eitthvað sem geti komið því til góða. 500 krónur fyrir bununa þætti mér lítið og vildi glaður greiða það til þessa stórvirkis því til heilla. Nú fara þúsund bílar um þau göng  á sólarhring. Hálfmilljón myndi nýtast til að gera göngin betri og viðhalda gæðunum.

Ég vil líka fá að greiða í Hvalfjarðargöngin áfram til þess að önnur samsíða verði grafin sem gera þetta betra fyrir þjóðina. Það er hreinlega ósanngjarnt að við sem notum greiðum ekki til framtíðarinnar í samgöngumálum. Engin ókeypis göng meira vildi ég að yrðir regla en ekki undantekning.

Og ef við gerðum göng undir Fjarðarheiði sem einbreið til að byrja með, þá yrði það pólitísk ákvörðun hversu hátt gjaldið gæti orðið án niðurgreiðslu.

 

Af hverju ekki gjaldtaka?

að er ofarlega í mörgum að mega ekki heyra minnst á veggjöld öðruvísi en að rjúka upp í fússi og segja að það sé búið að stela svo og svo miklu af okkur af skattfénu sem átti að renna í vegina en endaði í niðurgreiðslum af lambaketi. Það er allt rétt.

En við af minni kynslóð sem erum búnir að borga allan þennan tíma  í Hvalfjarðargöng erum bráðum dauðir. Það er komið nýtt fólk sem hefur ekki borgað neitt. Af hverju á það að fá allt frítt núna?

Hversvegna á ekki að láta það borga fyrir alla notkun en ekki vera með þennan gamla söng um peningana sem var stolið af okkur þeim gömlu úr framkvæmdunum sem létu okkur hossast í holunum allt okkar blómaskeið?

Þess vegna vil ég fá að borga strax í öll jarðgöng á Íslandi sanngjarnt gjald í hvert sinn sem ég nota þau.  Annað er bara virðingarleysi við gengnar kynslóðir sem lögðu á sig að byggja þau. Og það er bara skömm fyrir þá sveitavargaþingmenn sem misnotuðu aðstöðu sína til að þeirra atvæði kæmust hjá að borga eins og Vestfjarðagöngin og Héðinsfjarðargöngin eru góð dæmi um.  

Sjáum Hvalfjarðargöngin sem dæmi. Hversvegna á 17 ára krakki sem er nýbúinn að fá bíl og bílpróf að fara að keyra þau frítt af því að einhver lán séu uppgreidd? Er ekki réttara að hann greiði eins og við erum búin að gera í tuttugu ár? Og gröfum þá jafnvel önnur göng samsíða fyrir aurinn? Og göng í gegn um Reynisfjall og Fjarðarheiði með sömu aðferð.

Hættum þessu væli um liðinn tíma og tökum gjald af umferðinni án þess að stela því í annað eins og Alþingis er háttur sbr. bensíngjöldin.

 

Og hvernig kæmi þetta út?

Ef við gerðum ráð fyrir 60 km hraða ökutækja þá tæki það segjum 15-20 mínútur að fara göngin. Þau yrðu þá opin á svona 30 mínútna fresti í hvora átt. Það ætti að vera lítið mál að bíða eftir grænu ljósi að meðaltali í kortér í 10-20 bíla röð?

Ekki finnst mér ólíklegt að umferð myndi aukast talsvert frá því sem nú er yfir Fjarðarheiði þannig að göngin yrðu hagkvæmari eftir því sem tímar líða. Og  önnur samsíða göng síðar virðast vera auðveldari í framkvæmd með þá þekkingu sem fengist við gerð fyrri gangnanna.

Er þarna  hugsanlega kostur á að fá þessa nauðsynlegu samgöngubót fyrr en menn hafa verið að velta fyrir sér.  Eða er þetta bara músarholusjónarmið sem eiga ekki við stórhuga Íslendinga? Eða er þetta bara svo miklu óhagkvæmara í framkvæmd, sem það áreiðanlega er að hlta til, að það tekur því ekki að hugsa svona smátt?

Er hægt að hugsa sér að gera þetta í einkaframkvæmd svipað og Spölur gerði í Hvalfirði?

Hvað með Suðurverk og Metróstav? Gætu þeir kannski  hugsað sér að gera Fjarðarheiðargöng á eigin spýtur?

FJARÐARHEIÐARGÖNG KOMA SVO MIKIÐ ER VÍST. þAÐ ER AÐEINS VOTTUR UM LINKU NÚVERANDI VALDAMANNA EÐ GERA EKKERT Í MÁLINU.

Trúboð Björns Bjarnasonar

hljómar linnulítið á heimasíðu hans.

Björn trúir á EES samninginn og hugsanlega er hann hallur undir Evrópuhugsjónina í ESB þó ekki sé kannski upphátt.

Hann skrifar enn eina vakningagrein um ágæti EES sem hann færir þó fá rök fyrir.Mun meira í anda trúarjátningarinnar sem farið er með í kirkjum landsins sem er einhvern veginn þann vega að maður trúi á heilaga almenna kirkju,fyrirgefningu syndanna, upprisu holdsins og eilíft líf eða einhvernvegin þannig sem þetta nú er.

EES er gott og betra en allt. Allar frelsis-og fullveldisskerðingar skulum við þola fyrir trú mína sem skal verða ykkar þó þið verðið 107 ára finnst mér boðskapur Björns vera í stórum dráttum.

Björn segir:

"Undir þetta mat Ara Trausta skal tekið.

Gagnrýnendur þriðja orkupakkans hafa ekki fært nein rök fyrir fullyrðingum sínum um að í honum felist valdaframsal.

Af tilvitnuðu orðunum í elsta Íslendinginn má draga þá ályktun að skoðun hennar á þriðja orkupakkanum ráðist af lestri Morgunblaðsins enda er það eini prentmiðillinn sem leggst gegn þriðja orkupakkanum fyrir utan Bændablaðið."

Hafa EES dýrkendur fært nokkur önnur rök fyrir ágæti orkupakka 3 annað en EES trúarsetningar?

Við höfum enn ekki fengið fullt tollfrelsi fyrir sjávarafurðir eftir aldarfjórðungs veru í EES. Hver segir að við getum ekki verslað við heiminn sem er margfalt fjölmennari en þetta upplausnarkennda ESB sem nú blasir við eftir útgöngu Bretlands. Bara Bandaríkin eru jafnstór og ESB sem við ástudu mismunun í tollum gegn.

Þurfum við ekki að semja sérstaklega  við Breta um fríverslun eða ætla íslenskir ráðamenn að fela ESB þá samninga?

Vafalaust höfum við notið einhvers ávinnings af EES samstarfinu þó jafnvel þó að slíkt sé gjarnan á afmörkuðum sviðum. Enginn segir annað en að ESB geti líka haft hagsmuni af að halda því sem við höfum án þess að kasta öllu öðru fyrir róða í hefndarskyni fyrir að vera annarrar skoðunar eins og Bretar voru í Brexit. 

En hver segir að EES sé eina leiðin að almennu verslunarfrelsi og kostum þess að standa utan tollabandalags gegn Bandaríkjunum og afganginum  af heiminum  eins og ESB er?

Við höfum stórskaðast á mörgum sviðum af EES tilskipunum og stefnir i verra með boðuðum innflutningi búfjársjúkdóma og sýklaónæmis.

Við þurfum að hefja baráttu gegn EES og ágangi ESB í okkar þjóðlífi. Við þurfum ekkert á þessu að halda.

Trúboð eins og síbylja Björns Bjarnasonar er um ágæti EES dugar ekki lengur í nútímanum og er einfaldlega komin fram yfir síðasta söludag.

 

 

 

 

Meiri makrílveiði

þó ekki nema í sjálfsvarnarskyni séð fyrir íslenska lífríkið í hafinu.

Ég hitti sjómann með fjörtíu og fimm ára reynslu á handfæraveiðum við Ísland. Hann er á strandveiðum núna og segist ganga vel.

Hann segist horfa á að allur sjór sé iðandi af seiðum. Hann sér makrílinn koma vaðandi með fuglagerið yfir sér. Makríllinn kemur í milljónum tonna og skóflar öllum seiðunum í sig.

Hann segist ekki skilja í sig af hverju sjávarútvegsráðherrann ákveður svona lítinn kvóta einhliða fyrir Íslendinga. Það þurfi að veiða miklu meir af makrílnum til að vinna á móti þeim spellvirkjum sem ham er að vinna á lífríkinu við Íslandsstrendur. 

Einfaldar spurningar

setur Þorbjörn Guðjónsson fram til ráðamanna um 3.Orkupakkann:

"Spurningar til þriggja ráðamanna (KJ, BB, SIJ):

1) Ef ekki eru uppi áform um útflutning á raforku og þá nauðsynlega lagningu sæstrengs til meginlands Evrópu hvað rekur okkur þá til að samþykkja orkupakka þrjú?

2) Haft er á orði að útflutningur raforku mundi leiða til hækkunar á verði raforku til heimabrúks almenns iðnaðar, húshitunar á köldum svæðum og gróðurhúsareksturs. Sé svo af hverju ættum við að kalla slíkt yfir okkur?

3) Viljum við afskipti útlendinga af verðlagningu orku til notenda á Íslandi? Af hverju ættu útlendingar að geta hlutast til um verðlagningu á Íslandi með skírskotun til raforkuverðs erlendis, þ.e. á grundvelli svokallaðrar verðmismununar (price discrimination)?

4) Spurningin er sú hvort við viljum erlent vald yfir eigin auðlindum, nýtingu þeirra og verðlagningu. Knýr kviksyndi erlendra laga og reglugerðafargans mestu um afgreiðslu þessa máls? Erum við ofurseld einhverju erlendu regluverki án tillits til þjóðarhags? Skiptir laga-/reglugerðafargan frá útlöndum orðið höfuðmáli og allt annað minna máli?

5) Nú er það svo eða ætti að vera svo að stjórnarflokkarnir hafi undir höndum ábatagreiningu (cost benefit analysis) um umrætt mál. Einhverjir hafa kynnt sér slíkar greiningar en flestir ekki.

Sú skylda hvílir á ríkisstjórninni að hún birti Íslendingum ábatagreiningu á skiljanlegu og greinargóðu máli þannig að öllum sé ljóst hvað málið snýst um og leiði til að það sé tækt til afgreiðslu á einn eða annan veg. Niðurstaðan yrði þá öllum skiljanleg og stjórnvöldum fært að afgreiða málið af skiljanlegum ástæðum og í sátt við almenning í landinu.

Sem sagt forðumst allt leynimakk og leggjum spilin á borðið."

Hversvegna leggur þingflokkur Sjálfstæðisflokksins frekar í þá vegferð að reyta af flokknum leifarnar af hans gamla og góða fylgi heldur en að svara þessu grundvallarspurningum?

Hverskonar stjórnmálamenn eru þetta sem ekki geta svarað einföldum spurningum?

Þurfum við ekki forystufólk sem getur svarað einföldum spurningum?