Hengja eða skjóta?

Þegar AlCapone lét drepa fjölda annarra glæpamanna en sinna á Valentínusardaginn með vélbyssum upp við vegg sagði einn böðullinn við heyrnarskertan mann sem bar sig illa:

"Ég skal vera góður við þig, Þú sleppur við að heyra það" Að svo mæltu sleit hann heyrnartækið úr eyra mannsins.

Einn var ekki talinn dræpur vegna synda sinna. Þá sagði Þórður Sturluson: "Hengið þér hann þá fyrst".

Við höfum víst ekki gert mikið í að reisa neyðarspítala ef sóttin versnar. Það sem fyrir Þórólfi vakir er að yfirlesta ekki heilbrigðiskerfið sem var í mínus fyrir.

Þá verður nú aldeilis grenjað allsstaðar, bæði í Valhöll og Ráðhúsinu og Íhaldinu kennt um en VG sleppur.

Þetta er óttalegt ástand sem Hildur lýsir:

 

"Er ekki komið nóg af þessum tilhæfulausa hræðsluáróðri?

Jarðhræringar, inflúensa og RS-vírus eru ekki, og hafa aldrei verið, málefnalegar ástæður til takmörkunar á athafnafrelsi almennings. Þátttaka í lífinu hefur alltaf verið hættuspil, en stærsta aðsteðjandi ógnin við líf og heilsu fólks er ekki farsótt, nú þegar 90% fullorðinna hafa verið bólusettir gegn kórónaveirunni. Það er ómögulegt að greina nokkurn ávinning eða ábata af áframhaldandi takmörkunum - hins vegar er miklu til kostað og mörgu fórnað.

Veitingamenn, listamenn og fjölmargir aðrir hafa orðið fyrir óbætanlegu tjóni af völdum takmarkana sem þjóna ekki lengur almannahagsmunum. Atvinnurekendur um alla borg berjast í bökkum vegna heimatilbúinna skilyrða stjórnvalda, sem eiga sér ekki hliðstæðu í nágrannalöndum. Það er löngu tímabært að endurheimta takmarkalaust samfélag og eðlilegt líf. Afléttingar strax."

 

Hvað ætli hún segi ef Landsinn lokar á hennar fjölskyldu?

 

Allir út í sleik á næsta bar af því að veitingamenn eru blankir?

 

 

Afléttingar þýða útbreiðslu allsstaðar, meiri dauða og meiri veikindi.

 

Þórólfur er að sinna skyldu sinni af prúðmennsku og trúmennsku.

 

"Þórólfur Guðnason sóttvarnalæknir segir hugsanlegt að RS-veira og inflúensa setji strik í reikninginn við afléttingar á sóttvarnatakmörkunum. Hann vill að áfram verði takmarkanir rýmkaðar smám saman og segir mikilvægt að draga lærdóm af bakslaginu sem varð í kjölfar hraðra afléttinga í sumar.

 

„Við þurfum að hugsa það að við erum að fara inn í vetur núna og við megum búast við meiri sýkingum en áður. Í fyrra sáum við ekkert af RS, faraldri sem kemur á hverjum vetri, og við sáum ekki inflúensuna, sennilega vegna þeirra takmarkana sem voru í gangi,“ segir hann.

RS-veiran hafi verið alvarlegur faraldur hjá börnum bæði í Danmörku og í Svíþjóð um þessar mundir. „Við þurfum að sjá hvað gerist hér,“ segir Þórólfur. „Svo eru menn að spá því jafnvel að inflúensan geti orðið alvarlegri en áður, af því að hún gekk ekki í fyrra. Og við þurfum að hafa það í huga þegar við erum að hugsa um að vernda heilbrigðiskerfið,“ bætir Þórólfur við. Langtímamarkmiðið sé tvímælalaust að hér á landi verði engar sóttvarnatakmarkanir."

"Sauve qui peut" voru síðustu heilræði Þýska Útvarpsins til þegnanna þegar ríki Hitlers  hrundi í maí 1945.

"Bjargi sér hver sem betur getur" Ekki verða fleiri hengdir eða skotnir í bili.

 

 

Meiri þjóðlygar

fjallar Vilhjálmur Bjarnason um í Morgunblaði dagsins.

Hópur vinstri manna tuðar sífellt um að allt myndi batna á Íslandi ef stjórnarskrá Þorvaldar Gylfasonar og álíka fólks  yrði tekin upp í heild sinni í stað  þeirrar sem við höfum haft síðan 1944.

Einnig heyrir maður endurtekið hversu lífeyriskerfið sé gott og hversu mikið betra það yrði ef því væri breytt í gegnumstreymiskerfi.

Vilhjálmur Bjarnason skrifar:

 

"Það er oftar en ekki dapurt að hlusta á landsþekkta gáfumenn tala á þann veg að öll álitamál verði leyst með því að stækka stjórnarskrána. Þannig hefðu álitamál sem upp komu í talningu í Borgarnesi orðið einfaldari í úrlausn.

Sá er þetta ritar telur að flest álitaefni verði leyst með heilbrigðri skynsemi. Löggjöf setur skynseminni form. Svo er að leita eftir því hvar réttlætið liggur. Í minningargrein sem Magnús Thoroddsen hæstaréttardómari skrifaði um Einar Arnalds hæstaréttardómara lýsir Magnús því þegar Einar lagði honum lífsreglurnar í upphafi starfsferils: „Magnús, spurðu alltaf sjálfan þig í hverju máli, hvar liggur réttlætið? Þegar það er fundið er það hin rétta niðurstaða, sem stefna ber að, ef það er unnt eftir laganna leiðum.“

Þessi formáli er settur fram því ritari skilur ekki alltaf réttlæti Hæstaréttar og þaðan af síður tímabundið réttlæti.

Ritari hefur einnig þá trú að stjórnarskrá eigi að vera lítið og einfalt skjal. Í skjalinu skuli koma fram stjórnskipan, ákvæði um dómstóla, grundvallarmannréttindi og vernd hins almenna borgara fyrir ásælni ríkisvalds, sem kann að lenda í höndum mjög misviturra stjórnmálamanna.

Misvitrir stjórnmálamenn

Með misvitrum stjórnmálamönnum er einkum og sérílagi átt við þá stjórnmálamenn sem telja sig hafa vit til að hafa vit fyrir öðrum. Stjórnmálamenn eiga aldrei að hafa meira vit en svo að þeir séu færir um að setja löggjöf með almennum reglum. Skynsemi klárar afganginn. Þegar menn verða stórhuga af náttúrunni og fá þá ídeu að gera betur en vel, þá fer verr en illa. Slíkum stórhugum fer vel að hugsa um sauðfénað.

Hví er þetta sett á blað?

Það er best að halla sér þegar menn halla sér um of til einnar hliðar í stjórnmálum. Þá fer illa. Sérstaklega þegar stjórnmálamenn vilja ofurskattlagningu.

Í einum undarlegum dómi Hæstaréttar segir:

„Með framangreindum fyrirmælum stjórnarskrárinnar eru valdi löggjafans til skattlagningar takmörk sett. Í því felst að leggja ber skatta á eftir almennum efnislegum mælikvarða þar sem gæta verður jafnræðis gagnvart skattborgurunum eftir því sem unnt er. Séu þau grundvallarsjónarmið virt hafa dómstólar játað löggjafanum verulegu svigrúmi til að ákveða hvernig skattlagningu skuli háttað í einstökum atriðum.

Sökum þess að löggjafanum hefur verið játað verulegu svigrúmi til ákveða þau sjónarmið sem búa að baki skattlagningu og að teknu tilliti til þess að auðlegðarskattur er tímabundinn er ekki næg ástæða að líta svo á að með þeim mun á skattleysismörkum, sem gerður er í ákvæðum til bráðabirgða XXXIII og XLVII, sé brotið gegn 65. gr., sbr. 1. mgr. 72. gr., stjórnarskrárinnar.“

Hér fellst Hæstiréttur á „tímabundið“ réttlæti skattlagningar og játar það að réttlæti er álitamál.

Þá vaknar önnur spurning, sem Hæstiréttur hefur aldrei svarað og þaðan af síður að aðrir dómstólar hafi reynt að svara. Hugsanlega vegna þess að ekki verður leitað svara frá dómstólum við álitamálum öðruvísi en svo að leita eftir úrskurði í álitamáli þar sem eðli máls og efnisatriði liggja fyrir.

Sú spurning er: Hve mikið getur ríkisvaldið tekið af tekjum A til að ráðstafa til B? Önnur áleitin spurning er: „Eru svona afskipti íhlutun í frjálsa kjarasamninga?“

Dómstólum og „góða fólkinu“, sem er stjórnarskrártrúar, ber að virða 72. gr. stjórnarskrárinnar:

„Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir.“

Tekjutilfærslur

Í umræðum um fjárlög eru þessir liðir kallaðir tekjutilfærslur. Tekjutilfærslur eru einkum bætur almannatrygginga til eldri borgara, sem ekki hafa aðrar tekjur, og örorkubætur til þeirra sem hafa skerta starfsorku.

Þessu til viðbótar eru hugmyndir stjórnarskrártrúarflokks, sem kallar sig Pírata, um „borgaralaun“.

Sá merki þingmaður, Brynjar Þór Níelsson, taldi slík laun eftirsóknarverð fyrir þá sem helst vildu liggja í leti heima hjá sér og drekka áfengi.

Það er jafnframt áleitin spurning hvort þeir sem léku á tónleikum um helgar og greiddu hvorki tekjuskatt af tekjum sínum né í lífeyrissjóð til að tryggja sér laun á eftirlaunaaldri eigi rétt á tekjutilfærslu frá þeim sem eru launtakar á vinnumarkaði.

Tryggingar og öryggisnet

Vissulega hafa þau sjónarmið komið fram í aðdraganda kosninga að hafa beri öryggisnet fyrir þá sem ekki geta eða hafa getað aflað sér tekna. Til þess eru almannatryggingar.

Fyrir 50 árum sannfærðu atvinnurekendur verkalýðsrekendur um að almannatryggingakerfi með gegnumstreymi yrði brátt ósjálfbært. Því bæri brýna nauðsyn til að byggja upp almennt lífeyriskerfi með uppsöfnun eigna til útborgunar sem eftirlaun til sjóðsfélaga.

Lýðfræði svarar spurningum

Á meðfylgjandi mynd má sjá hlutfall þeirra sem eru á eftirlaunaaldri miðað við aldursforsendur næstu 50 árin. Allt þýðið er á lífi í dag og dánarlíkur eru nægjanlega þekktar til að segja til um hlutfall fólks á eftirlaunaaldri af þeim sem eru á starfsaldri.

Á þessu ári eru tekjutilfærslur vegna ellilífeyris um 80 milljarðar og tekjutilfærslur vegna örorkulífeyris um 80 milljarðar. Að auki eru atvinnuleysisbætur. Upp í þetta er tryggingagjald af launum um 95 milljarðar.

Myndin sýnir í raun þá ógn sem landsmenn hefðu staðið frammi fyrir ef gegnumstreymi lífeyris hefði verið tekið upp.

Myndin sýnir, svo dæmi sé tekið, að eftir um 15 ár verða aldraðir, 65 ára og eldri, um þriðjungur af fólki á vinnualdri.

Kostnaður við ógnina hefði verið um 15-20 prósentustig í tryggingagjaldi af launum, ofan á 6,1% sem nú er eða 10-15 prósentustiga hækkun á skatthlutföllum á allar tekjur, þar með taldar lífeyristekjur. Með lífeyrissjóði borgar sem mest hver fyrir sig, þó inni í lífeyrissjóðakerfinu sé viss samtrygging.

Vandi og synd

Rétt eins og það er vandasamt að stíla laust mál fremur en yrkja bundið, þá er vandinn mikill í lífeyrissjóðum, þó ólíkt minni en það eignarnám sem borgaralaun og svokallaðar óskertar bætur almannatrygginga mundu leiða af sér.

Eftir stendur að dýrlingum og góða fólkinu finnst mest sæla í heimi að syndga. Þar næst kemur ásetningurinn að syndga. Að syndga er það sem dýrlingarnir og „góða fólkið“ þrá. Það er gott að hafa Hæstarétt í liði með sér við syndina. Syndin, það er sú dýrmætasta guðs gjöf. Það er ekki faglegt að smána lýðfræðina í syndinni."

Það er magnað hversu þrætubókarmenn geta tuðað um afgamlar hugmyndir sem löngu hafa verið afgreiddar sem óbrúlegar.

"Þjóðlygar"

sem hugtak kom fyrir í þingræðu Péturs Ottesen 1937.

Hvað skyldi hann hafa kallað prédikanir hugmyndafræðinganna og prédikara ESB, þá Porstein Pálsson, Óla Bieltvedt og allt liðið í Viðreisn og Samfylkingunni sem eltir fagurgalann í þessum páfum hugsjónanna um fullveldisframsal og  niðurlagningar eigin gjaldmiðils.

Þeir halda því fram að ESB fái ekki að veiða úr þjóðnýtta kvótanum við Ísland eins og við Bretland. Samþykktir séu fyrir því. 

Þessari þjóðlygi svarar Hjörtur J. Guðmundsson í Morgunblaðinu í dag:

"Telja má nánast á fingrum annarrar handar þá málaflokka þar sem enn er krafizt einróma samþykkis ríkja Evrópusambandsins við ákvarðanatöku í ráðherraráði þess. Með hverjum nýjum sáttmála sambandsins í gegnum tíðina hefur einróma samþykki verið afnumið í sífellt fleiri málaflokkum. Með gildistöku Lissabonsáttmálans 2009, sem í dag er grundvallarlöggjöf Evrópusambandsins, var það gert í um 40 málaflokkum á einu bretti. Þannig heyrir krafan um einróma samþykki innan sambandsins í raun til undantekninga í dag.

Ég vakti athygli á þessu í grein í Morgunblaðinu 24. september þar sem ég benti einnig á þá staðreynd að íbúafjöldi ríkja Evrópusambandsins réði mestu um möguleika þeirra til þess að hafa áhrif þegar ákvarðanir væru teknar í ráðherraráðinu og þá einkum þeirra fámennustu. Stærstu ríkin væru hins vegar í algerri lykil- og yfirburðastöðu í þeim efnum vegna fjölmennis. Ég fór enn fremur ítarlega yfir fyrirkomulag Evrópusambandsins í þessum efnum en upplýsingar um það eru til dæmis ágætlega aðgengilegar á vefsíðum sambandsins. Hvet ég lesendur, sem það hafa ekki þegar gert og áhuga hafa, til þess að kynna sér þá samantekt mína.

Fyrri fullyrðing ekki endurtekin

Mér barst nokkru síðar svargrein sem raunar gerði lítið annað en að undirstrika það sem ég hafði bent á í grein minni. Þá einkum og sér í lagi þá staðreynd að einróma samþykki ríkja Evrópusambandsins í ráðherraráði þess eigi aðeins við um fáeina málaflokka. Þannig voru til að mynda einungis tekin dæmi um einróma samþykki tengd þeim fáu málaflokkum þar sem slíks er enn krafizt í ráðinu og síðan fullyrt á þeim grunni, líkt og í fyrri grein höfundar, að engin ákvörðun um mikilvæg mál væri tekin án samþykkis allra ríkja sambandsins.

Hins vegar hjó ég eftir því að höfundur svargreinarinnar minntist ekki orði á hina stóru fullyrðinguna í fyrri grein hans þess efnis að fámenn ríki gætu stöðvað framgang hvaða mála sem væru á vettvangi Evrópusambandsins. Nokkuð sem ég benti ekki hvað sízt á að stæðist enga skoðun og sem kemur ekki sérlega mikið á óvart að hafi ekki verið endurtekið. En þó svargreinin hafi litlu sem engu bætt við það sem áður hafði komið fram í mínum skrifum og í raun aðeins áréttað það sem ég benti á felur hún engu að síður í sér ágætis tilefni til þess að fjalla frekar um málið sem ekki reyndist mögulegt í fyrri grein minni sökum lengdartakmarkana.

Hvorki sjávarútvegsné orkumál

Mjög langur vegur er frá því að allar ákvarðanir um mikilvæg mál á vettvangi Evrópusambandsins kalli á einróma samþykki. Það á til að mynda almennt hvorki við um ákvarðanir um sjávarútvegsmál né orkumál. Vitanlega getur það verið nokkuð afstætt hvað telst til mikilvægra mála en miðað við svargreinina verður að draga þá ályktun að höfundur hennar telji hvorugan þessara málaflokka falla undir þá skilgreiningu. Flestir Íslendingar eru þó líklega þeirrar skoðunar að þeir skipti þvert á móti afar miklu máli. Að minnsta kosti séð frá Íslandi.

Mörg dæmi eru einmitt um það að margfalt fjölmennari ríki en Ísland hafi orðið undir í ráðherraráðinu, til að mynda þar sem rætt hefur verið um sjávarútvegsmál. Til að mynda stjórnvöld á Írlandi þegar þau mótmæltu harðlega samþykkt samninga um makrílveiðar við Færeyjar árið 2014 sem þau töldu skaða írska hagsmuni en Írar eru mesta makrílveiðiþjóð Evrópusambandsins. Eins danskir ráðamenn þegar þeir beittu sér gegn því að sambandið gripi til refsiaðgerða gegn Færeyingum árið á undan vegna síldveiða þeirra í eigin lögsögu. Urðu Danir að lokum að taka þátt í því að refsa hluta danska konungdæmisins þvert gegn eigin vilja.

Þegar verið gengið of langt

Með hliðsjón af þeirri staðreynd að ríki Evrópusambandsins hafa ítrekað samþykkt að afnema einróma samþykki í sífellt fleiri málaflokkum, nú síðast í um 40 málaflokkum með Lissabonsáttmálanum fyrir einungis fáeinum árum, er vitanlega engan veginn á vísan að róa að slíkt muni ekki gerast eina ferðina enn. Full ástæða er þvert á móti til þess að vanmeta ekki þann mikla og vaxandi pólitíska þrýsting sem til staðar er í þeim efnum innan sambandsins, meðal annars frá framkvæmdastjórn þess og stjórnvöldum í Þýzkalandi.

Hitt er svo annað mál að jafnvel þó engin frekari skref verði stigin í þá átt að afnema einróma samþykki ríkja Evrópusambandsins er ljóst að nú þegar hefur verið gengið svo langt í þeim efnum að það getur seint talizt ásættanlegt með tilliti til hagsmuna Íslands og íslenzku þjóðarinnar.

Langflestar ákvarðanir ráðherraráðsins krefjast þannig einungis samþykkis 55% ríkja sambandsins með 65% íbúafjölda þess að baki sér. Þar eru stærstu ríkin sem fyrr segir í algerri lykil- og yfirburðastöðu í krafti fjölmennis. Líkt og ég nefndi í lok fyrri greinar minnar er vitanlega fyrir utan annað lítið gagn að sæti við borðið þegar ekki er setið við sama borð."(feitletrun er bloggarans)

Vonandi lesa sem flestir aðrir en framantaldir ofstækismenn þessi varnaðarorð Hjartar. Þau minna á þá tíma þegar Hitler ásældist hernaðaraðstöðu hér á Íslandi.

Þá voru þjóðlygarar á kreiki eins og núna.

N-K-P

Gunnar Heiðarsson skrifar þarfa áminningu um gengna tíma á blogg sitt:

 

"Í tæpa hálfa öld var starfrækt áburðarframleiðsla á Íslandi. Þar var reyndar einungis framleitt nitur, eða köfnunarefni (N), en önnur íblöndunarefni flutt til landsins. Tilbúinn túnáburður samanstendur að stærstum hluta til af nitur(N), en einnig eru í honum kalí (K) og fosfór, eða þrífosfat (P). Af þessu kemur skammstöfunin N-K-P. Auk þess eru ýmis önnur bætiefni í túnáburði s.s. kalsíum, brennisteinn og í einstaka tilfellum bór. Öll eru þessi efni til að bæta og efla gróður túna.

Nútímabóndinn lætur rannsaka tún sín og kaupir síðan þann áburð sem hentar hverju túni. Það er gert til hámarka afurðir og lágmarka kostnað, að einungis sé borið á það sem þarf. Enda tilbúinn áburður sennilega stærsti einstaki kostnaðarliður bænda. 

En nú horfir illa. Framleiðsla á tilbúnum áburði, sér í lagi nitur, eða köfnunarefni, krefst mikillar orku. Eins og áður segir fór sú framleiðsla fram hér á landi í nærri hálfa öld. Eftir að EES samningurinn tók gildi reyndist ekki lengur rekstrargrundvöllur fyrir slíkri verksmiðju og var starfsemin lögð niður. Ódýrara var að flytja bara inn áburð, frá Evrópu.

Af ástæðum sem ekki verða raktar hér, er nú svo komið að raforkuverð þar ytra er orðið svo hátt að áburðarverksmiðjur loka. Verðið á tilbúnum áburði hefur þegar hækkað um 140%, en það dugir ekki til. Því munu bændur ekki bara standa frammi fyrir þeirri staðreynd að áburðarverð verði óviðráðanlega hátt fyrir þá, meiri líkur eru á að áburður muni bara alls ekki fást í vetur.

Það vekur upp spurningu um hvort ekki sé kominn grundvöllur fyrir slíkri framleiðslu hér á landi. Við eigum nægt rafmagn. Þá er nokkuð til að vinna í kolefnisspori og gjaldeyrissparnaði að framleiða áburð hér á landi. Þar sem EES samningurinn virkar jú í báðar áttir, eða svo er manni sagt, er kjörið fyrir okkur að hugsa stórt í þessu sambandi og framleiða einnig áburð fyrir lönd á meginlandinu. Engar líkur eru á að orkuverð þar ytra eigi eftir að lækka sem neinu nemur, auk þess sem sú orka sem notuð hefur verið til þessarar framleiðslu kemur að stórum hluta frá orkuverum sem knúin eru jarðefnaeldsneyti.

Það væri ekki lítil uppbót fyrir landið okkar, ef við gætum selt út hreina afurð, í stað þess að hún sé framleidd óhrein erlendis. Þá munum við ekki einungis spara gjaldeyri heldur afla hans að auki. Og bændur á meginlandinu gætu barið sér á brjóst og sagst nota hreinan áburð, án þess að þurfa að vera í einhverjum vafa um hreinleikann.

Hins vegar er ástandið graf alvarlegt eins og staðan er í dag. Þegar hefur verð hækkað langt umfram það sem nokkuð bú getur borið og líklegt að algjör skortur muni verða næsta vor, á þessari lífnauðsynlegu vöru fyrr bændur. Einhverjum gæti dottið í hug að segja að bændur hætti bara að nota tilbúinn áburð og beri bara skít á túnin. Jú, jú, það eru svo sem rök. En án tilbúins áburðar verður sprettan minni, sem þýðir að bændur þurfa þá að stækka tún sín og stækkun túna þýðir að þurrka þarf þá upp fleiri mýrar. Mýrar verða ekki þurrkaðar upp á einni svip stundu og tún verða ekki ræktuð í einni svipan. Þá er ekki alveg í takt við tíðarandann að bændur taki upp á því í stórum stíl að ræsa fram mýrar.

Þá er kannski rétt að benda á að framleiðsla á nitur, eða köfnunarefni, er í raun binding kolefnis úr andrúmslofti. Aukaafurðin sem til verður við þessa framleiðslu kallast súrefni (O2). Þannig að kolefnisbókhald þjóðarinnar mun þá njóta góðs af."

Er ekki þarna framkvæmd sem blasir við Íslendingum? Við eigum raforku,land og bændur.

Við þurfum N-K-P. 

 

Murphys lögmál

er í uppáhaldi hjá mörgum. Þau skýra margan napran sannleika um það hversvegna ekki þýðir að ganga á  hólm við aðstæður sem oftar en ekki tapast á hinn  óheppilegasta hátt fyrir mann sjálfan. Til dæmis segir eitt lögmálið svo ef maður missir smurða brauðsneið í gólfið þá lendir hún yfirleitt með  smjörhliðina niður.

Annað segir svo, að ef eitthvað virki þá eigi maður ekki að reyna að laga það.

Það gildir um efnahagsmáal á Íslandi sem hefur búið við einn mesta hagasældarauka og lífskjarastöðugleika, ekki bara í Evrópu heldur í heimi. Það er helst Saudi Arabía, Brunei og Dubai sem geta boðið betur.

Samt eru hér til fæðingarkratar sem sjá ekkert annað betra en að Ísland gangi í tollabandalag 27 Evrópuþjóða, ESB,sem er beitt gegn afganginum af heiminum. Þrátt fyrir þennan frábæra efnahagslega árangur sem við blasir þá er vælunum og harmagrátnum  dyggilega uppi haldið af þessum, sömu sósálistum hvar sem við verður komið.

Þorsteinn nokkur Pálsson heldur úti föstum trúboðspistli sem hann nefnir Af Kögunarhóli í málgagni ESB á Íslandi,Fréttablaðinu, á hverjum fimmtudegi. Ég er fastur lesandi til þess að koma mér í stríðsskap og geðvonsku því maður verður að æsa sig upp til að nenna einhverju á mínum aldri.

Í dag kemur enn ein gusan um hversu allt  sé að drepast hjá okkur vegna skorts á einhverjum stöðugleika eins og í ESB. Við vitum, að þar ríkir miklu meiri stöðugleiki en á Íslandi í atvinnuleysi til dæmis sem er margfalt okkar.Og núll launahækkanir í Þýskalandi eru stöðugleiki sem við myndum  seint vilja fá yfir okkur þegar nóg er til eins og Drífa segir.

En Þorsteinn segir í  pistli dagsins:   

"Í síðasta mánuði var frá því greint að lögmaður Færeyja hefði skrifað formanni framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins bréf með ósk um viðræður til þess að kanna möguleika á nánari samvinnu. Hugmynd lögmannsins virðist vera tvíþætt. Annars vegar að styrkja núverandi samstarf við Evrópusambandið og hins vegar að færa það yfir á fleiri svið.

Hornsteinn stöðugleika í Færeyjum

Færeyingar eru ekki aðilar að innri markaði Evrópusambandsins eins og Ísland. Á hinn bóginn njóta þeir gengisstöðugleikasamstarfs Danmerkur og sambandsins. Tenging við evruna hefur verið hornsteinn stöðugleika og grósku í færeysku efnahagslífi. Athyglisvert er að hagvöxtur í Færeyjum hefur verið heldur meiri en í Danmörku. Þetta frumkvæði lögmanns Færeyja til þess að leita nýrra leiða og taka ný skref fram á við í fjölþjóðasamvinnu er um margt athyglisvert. Við lifum mikla breytingatíma og stöðnun er hættulegur óvinur.

Allt óbreytt í þrjátíu ár

Ísland hefur ekki tekið ný skref um aukna fjölþjóðasamvinnu síðan ákveðið var að fylgja EFTA-þjóðunum í samningum um aðild að innri markaðnum. Það eru þrjátíu ár. Þá hafði kalda stríðið enn ekki runnið sitt skeið. Á lýðveldistímanum hefur ekki áður liðið svo langur tími án þess að ný skref væru stigin í fjölþjóðasamvinnu. Það er því athyglisverðara að á þessum tíma hefur heimsmyndin gjörbreyst. Nýjar áskoranir hafa ekki einu sinni leitt til þess að við tækjum stöðu okkar í alþjóðasamfélaginu til skoðunar.

Misheppnuð leit að nýjum tækifærum

Þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð fyrir fjórum árum gerði hún mikið úr nýjum tækifærum, sem Brexit myndi gefa Íslendingum. Brexit varð eins konar allsherjar lausnarorð. Það átti að leiða Ísland inn á nýjar brautir til nýrra framfara og nýrra tíma. Nú fjórum árum síðar nefnir enginn þessi nýju tækifæri lengur. Veruleikinn er sá að svigrúm Íslands til samskipta við Breta er þrengra en fyrir Brexit, þrátt fyrir þá samninga, sem gerðir hafa verið og dregið hafa úr mesta skaðanum. Tækifærin eru einfaldlega færri. Reynslan sýnir að Brexit var ekki skref fram á við í alþjóðlegri samvinnu og opnaði ekki ný tækifæri fyrir Ísland. Að þessu leyti misheppnaðist stærsta nýmælið, sem þessi ríkisstjórn lagði upp með á sviði utanríkismála.

Minnkandi skilningur á rætur í SA

Meira og minna öll efnahagsstarfsemi landsins ræðst af því hvernig við komum ár okkar fyrir borð í alþjóðlegri samvinnu. Í vaxandi mæli liggur kjölfestan í vísindum, listum og menningu einnig í fjölþjóðasamvinnu. Löggjöf Evrópusambandsins um sameiginlega innri markaðinn gildir á öllum sviðum atvinnulífsins á Íslandi. Evrópa er okkar heimamarkaður. Evrópulöggjöfin er jafn lifandi í Bolungarvík sem Brussel og Raufarhöfn sem Róm. Í þessu ljósi sætir furðu að sex af átta flokkum, sem fengu þingmenn kjörna, ræddu ekki utanríkismál í kosningabaráttunni. Þar á meðal voru allir ríkisstjórnarflokkarnir. Aukheldur ítrekuðu þeir alveg sérstaklega að ný tækifæri í Evrópumálum væru alls ekki á dagskrá. Þetta lýsir minnkandi skilningi á mikilvægi fjölþjóðasamvinnu fyrir atvinnulífið og hvernig við tryggjum best efnahagslegt og pólitískt fullveldi Íslands. Rætur þessarar hugsunar virðast liggja í forystu Samtaka atvinnulífsins.

Ný tækifæri

Hvaða tækifæri geta falist í loka skrefinu til fullrar Evrópusamvinnu? Nefna má:

n Það er besta leiðin til að tryggja stöðugan gjaldmiðil. Hann er svo aftur forsenda fyrir vexti og viðgangi nýrra tækifæra í þekkingariðnaði og nauðsynleg undirstaða fyrir trausta ferðaþjónustu.

n Það opnar möguleika inn á Evrópumarkaðinn fyrir fullunnar sjávarafurðir, sem sæta tollum í dag. Í einhverjum mæli mætti flytja heim atvinnu þeirra, sem nú fullvinna íslenskan fisk á meginlandinu.

n Það gæti létt þá miklu atvinnuháttabreytingu í landbúnaði og á landsbyggðinni, sem lýst er í umræðuskjali ríkisstjórnarinnar frá í vor sem leið.

n Það ætti með meiri stöðugleika og verðmætasköpun að hafa verulega jákvæð áhrif á hag heimilanna í landinu.

n Það myndi auðvelda okkur að fjármagna halla ríkissjóðs á sambærilegum kjörum og grannlöndin njóta án gengisáhættu."

Gengisáhættu sjá menn yfirleitt við í framkvæmdum sínum sem eru fæstar mjög tengdar gengi til langs tíma  þar sem við lifum í núinu.

Svo skauta Evrupostular yfirleitt framhjá því að Evrur sem eru settar í efnahagslifið á Íslandi eru jafngildi erlends láns í dag og verða að greiðast þannig.

Ekkert kæmi til bjargar ef engar Evrur væri til hjá Ásgeiri.Væri eitthvað auðveldara að kaupa tunnur undir grásleppuhrogn í Evrum og borga laun í Evrum en að reikna verðið yfir í Evrur þegar maður selur?

Hvernig fórum við að  því að rétta okkur miklu fyrr af eftir hrunið en aðrar þjóðir sem eru enn að glíma við vandann sem er langt að baki hjá okkur?

Færeyingar til dæmis eru enn að skrifa hjálparbeiðnibréf. 

Murphy segir, "If it works don´t fix it".

Af ávöxtunum skulið þér þekkja þá

var kjörorð Silla & Valda. Allir þekktu þá kaupmenn í gamla daga sem voru með eitt skrifborð uppi á loft í Aðalstræti og annað fyrir skrifstofumanninn.

Ég átti erindi í Glæsibæ í gær. Ég féll eiginlega í stafi fyrir öllum glæsileikanum sem þarna er að finna. En upphaflega byggðu þeir Silli&Valdi Glæsibæ sem minn gamli lærifaðir Bárður Daníelsson teiknaði í upphafi.

En mikið er búð að bæta við síðan.

Þarna eru mikil stæði fyrir þarfasta þjóninn, einkabílinn. Þegar Borgarlínan er búin að útrýma honum má hugsanlega breyta öllu þessu í íbúðir sem hluta af þeim 5000 sem eru á teikniborðinu hjá Borgarstjórnarmeirihlutanum.

En þar eru mörg og fögur fyrirheit að finna. Smáa punkta í fréttum sem tryggja væntanlega upprisu Dags í kosningunum eftir hálft ár datt ég um í fljótheitum.

„Ákveðið hefur verið að fækka fyrirhuguðum pálmatrám í Vogabyggð úr tveimur í eitt.

Er þetta gert í samráði við höfund listaverksins. Hins vegar stóðst verkið raunhæfismat sem framkvæmt var í kjölfar samþykktar borgarráðs.“

 

„Meirihluti borgarstjórnar felldi í gær tillögu Sjálfstæðisflokks um sérstaka flýtimeðferð til uppbyggingar 3.500 íbúða í Reykjavík.

 Tillagan gerði ráð fyrir að skipulagi Keldnalands og Keldnaholts yrði flýtt. Þá gerði hún ráð fyrir að íbúðir yrðu skipulagðar við BSÍ-reit og lóðum yrði úthlutað í Úlfarsárdal.“

(Grænabyggð er á Suðurnesjum:)

„Meðal fjárfesta sem keypt hafa lóðir í Grænubyggð er félagið Vogakór sem fól JÁ Verk að reisa 36 íbúðir í Grænborg 6, 10 og 14. Stefnt er á að þær verði tilbúnar haustið 2022.

Verð á einingu, eða íbúð, í litlum tveggja hæða raðhúsum er um 4,5 milljónir og eru gatnagerðargjöld meðtalin. Þá er lóðarverðið í stærra fjölbýli um þrjár milljónir á einingu, að meðtöldu gatnagerðar- og byggingarréttargjaldi, en sjávarlóðirnar kosta frá 16,5 milljónum króna.“

Ekki er vitað um  verð á lóðum  í Reykjavík séu þær til sölu?

„Nýlega var haft eftir skólameistara Borgarholtsskóla að borgarstjóri hefði ekki svarað beiðni sinni um fund vegna fyrirhugaðrar byggingar nýs hjúkrunarheimilis á lóð Borgarholtsskóla í meira en tvö ár. „

 

„Það ríkir ekki neyðarástand í húsnæðismálum. Samkvæmt alþjóðlegum samanburði er einungis ein evrópsk höfuðborg, Haag, þar sem kaupmáttur er hærri í samanburði við verð á íbúðarhúsnæði.“

„Þetta segir Pawel Bartoszek, formaður skipulags- og samgönguráðs Reykjavíkurborgar.

Ragnar Þór Ingólfsson, formaður VR, sagði við Morgunblaðið á mánudag, að það væri óskiljanlegt að Reykjavíkurborg viki ekki frá þéttingarstefnu til að mæta neyðarástandi á húsnæðismarkaði.“

 

„Pawel segir að tilgáta Ragnars Þórs sé að það væri byggt mun meira í Reykjavík ef ekki væri fyrir þéttingu byggðar.

„Staðreyndin er hins vegar sú að seinustu tvo til þrjú ár hafa verið algjör metár í uppbyggingu nýrra íbúða. Höfum verið að fá yfir þúsund nýjar íbúðir inn á markað bæði 2019 og 2020 og það mark mun einnig nást í ár. Sjaldan í sögu borgarinnar höfum við horft upp á annað eins.“

„Fyrsta lýðræðisstefna Reykjavíkur sem gildir til næstu tíu ára var samþykkt á fundi borgarstjórnar í gær ásamt aðgerðaáætlun og mælanlegum markmiðum.

Hún snýst um að byggja upp traust um þær ákvarðanir sem eru teknar, ef la upplýsingagjöf til íbúa og auka aðkomu þeirra. Lýðræðisleg, fagleg og vönduð umfjöllun um málefni bætir gæði ákvarðana sem færir okkur betri borg.“ Þetta segir Dóra Björt Guðjónsdóttir Pírati sem er mikils metin í ráðhúsinu.

„Örfáum vikum fyrir síðustu kosningar lofaði Dagur að verða við kröfum foreldra um lausn í leikskólamálum fyrir sumarið. Loforðið það gufaði upp strax eftir kosningar. ---„

 Næst stóð hann glaðbeittur og lofaði því að setja „Miklubraut í stokk“ á kjörtímabilinu sem senn er liðið. Rétti upp hönd sem sér grilla í stokkinn. ---

„ Síðast í gær sagði hann umferðina á Miklubraut koma í veg fyrir fjölgun íbúða en sveltið ýtir eignaverði upp í hæstu hæðir. Í átta ár hefur dellumálið „borgarlína“ átt að bjarga öllu „á næstu árum“. Hún er engu nær, sennilega sem betur fer. ---

 „En þrátt fyrir að loforðaflaumur hafi árum saman ekki skilað neinu hefur meirihlutanum „tekist“ að koma fjármálum borgarinnar í algjört óefni. --- „

„Þótt allir gjaldstuðlar séu keyrðir upp í topp og þannig þrengt að kaupgetu borgarbúa hækka skuldir borgarinnar dag frá Degi.“

Svo segir gamli góði Villi sem var einu sinni Borgmeistari í Reykjavík:

"Nýlegt afrek meirihlutans í íbúabyggð í Reykjavík er fyrirhuguð bygging 700 íbúða í Nýja-Skerjafirði, eins og meirihlutanum finnst heppilegt að nefna þetta svæði þétt við flugvöllinn, og hefur í för með sér stóraukinn akstur bifreiða á nærliggjandi svæðum.

Engin bílastæði í húsagötum og heldur ekki bílastæði á lóð né bílskýli á einstökum lóðum.

Bílageymsluhús, fyrir 400-450 bíla og reiðhjól, verða staðsett miðsvæðis í hverfinu.

Þeir sem nota einkbílinn eiga að hjóla eða ganga til og frá heimkynnum sínum í bílageymsluhúsið.

Fjölmennur hópur íbúa í Skerjafirði gerði alvarlegar athugasemdir við þessi byggingaráform, en mótmæli þeirra voru að engu höfð. S

ömu sögu er að segja af mótmælum íbúa víðsvegar í borginni vegna byggingarframkvæmda í rótgrónum hverfum sbr. mótmæli íbúa í Bakka- og Stekkjahverfi vegna fyrirhugaðra háhýsa í Neðra-Breiðholti.

Á íbúana er hlustað lítillega en í langflestum tilvikum ekkert gert með mótmæli og ábendingar þeirra líkt og gerðist með fyrirhugað BioDome-risamannvirkið í Elliðaárdalnum.

Ætli þetta sé lýðræðið sem Dóra Björt talar um?

 

Í stað þess að setja Miklubraut í stokk hefði verið hægt að breikka hana í stað þess að þrengja með grjótgörðum.Allir nema Borgarstjórn sjá hvernig auðvelt er að gera það fyrir brot af kostnaði við jarðgöng Dags.

Og spurning er hvort Dagur er ekki búinn að sjá það í sínum óendanlega vísdómi að það er hægt að breikka allar götur frá Mosfellsbæ og út á Nes. Og því má sleppa þessri Sundabraut.

Aðalatriðið er að meirihlutinn ætlar að byggja 5000 íbúðir í fyllingu tímans  en ekki 3500 eins og þessi óraunhæfi minnihluti hans Laxdals  lagði til.(Þegar lóðir verða til reiðu að sjálfsögðu.)

Skuldir Borgarinnar áður en byrjað er á Borgarlínunni eru sagðar nálgast 500 milljarða. Og margir skrifstofumenn við mörg skrifborð úti um allt til að bóka framúrkeyrslur ef þær skyldu einhvern tímann ólíklega koma fyrir eftir að braggar eru orðnir sjaldgæfari.

En Borgarlínan sjálf  á víst að kosta eitthvað á annað hundraðið sem líklega verður þá kostuð af þéttingargjöldum.

"Af ávöxtunum skulið þér þekkja þá"

Veiran vinnur?

vitið víkur?

Afléttingar allsstaðar kalla á aukið álag á heilbrigðiskerfin?

Skyldu ekki einhverjir iðrast innan skamms ef veiran ætlar að vinna með vinsældavafstri?

Við lifum á hlýskeiði

Haukur Ágústsson skrifar merka grein um samspil aukningar CO2 í andrúmsloftinu, þessa 0,04% sem það nemur af lofthjúpnum.

Hann birtir línurit sem sýna að magnið eykst sem afleiðng af hlýnun en ekki öfugt.

" CO2 (kolefnistvíildi) er skaðlaus lofttegund, sem er örsmár hluti af lofthjúpi jarðar, um 0,040%. Aðrar helstu lofttegundirnar eru köfnunarefni, sem er langstærsti hlutinn, 78%; súrefni (O), 21%; vatnseimur (H2O), 2-4%, og argon (Ar), 0,9%. Fyrir árið 1945 var CO2 (koltvíildi) nokkuð yfir 0,030%, eða um 30 mólekúl í hverjum 100.000 mólekúlum innan lofthjúpsins.

Í tímans rás

Með því að rýna lög í borkjörnum, sem fengnir hafa verið úr íshellunum á Grænlandi og suðurskautinu, hafa vísindamenn lesið m.a. ástand og samsetningu lofthjúps jarðar hundruð þúsunda ára aftur í tímann.

Í ísnum eru loftbólur, sem unnt er að nýta til greiningar á magni einstakra þátta, þ.á m. koltvíildis, en einnig birta kjarnalögin atriði, sem t.d. lúta að hitastigi og í framhaldi loftslagi almennt á öllu því tímabili, sem þessar heimildir ná til.

Þær niðurstöður, sem fengist hafa með þessum rannsóknum, hafa almennt ekki farið hátt í umræðu um loftslagsmál, enda stangast þær gjarnan á við þann áróður, sem hæst fer um t.a.m. hamfarahlýnun og hlut manna í henni. Enginn neitar því, að loftslag á jörðinni breytist. Það hefur ævinlega og ætíð gert það alla þá tíð, sem hún hefur verið til.

Á fyrstu stigum tilveru sinnar var jörðin heit, en fyrir um tveimur milljónum ára hafði hún kólnað svo, að til komu ísaldir á hinu svonefnda Pleistocene-tímabili, sem stóð frá því fyrir um einni milljón ára til um það bil 20 milljónum ára fyrir nútíma.

Á ísaldarskeiðunum féll hitinn á jörðinni svo mjög, að þykkir jöklar huldu lönd á norðurhveli og mynduðust einnig á suðurhveli, en með öðrum hætti þar vegna lítils landmassa. Þessir miklu jöklar skófu löndin, fáguðu berg og skildu eftir sig jökulruðninga.

Enn sér víða merki þessara stórfenglegu náttúruafla í t.d. NorðurAmeríku og suður eftir Evrópu. Eins og sést á línuritinu (mynd 1), sem sýnir niðurstöðu greininga á deuterium (þungt vetni) í Vostok-ískjarnanum, hafði hver ísöld nokkuð hægan aðdraganda, sem stóð í þúsundir ára.

Hlýnunin var hins vegar hverju sinni furðulega snögg. Í ljós kom líka, að aukning koltvíildis í loftsýnum í ískjörnunum varð ekki fyrr en að baki hlýnuninni hverju sinni. Á löngum tímaskala liðins tíma var langtímaseinkunin verulega mikil, eða svo að skipti hundruðum ára. Hún er lítt greinanleg á línuritum, sem ná hundruð þúsunda ára aftur í tímann, en kemur þó fram. Línurit þessi eru miklu of viðamikil til þess að birta þau í blaðagrein.

Við 25°C inniheldur sjór 50 sinnum meira af koltvíildi en loft. Upptökugeta sjávar ræðst af hitastigi. Kaldur sjór geymir meira af koltvíildi en heitur.

Þegar sjórinn hitnar losnar koltvíildi úr honum og fer upp í andrúmsloftið, en þetta gerist á alllöngum tíma, af því að hafið er mun lengur að hitna en fastalandið. Þessi umskipti eru mælanleg yfir skemmri tímabil en aldir og árþúsundir. Slíkar mælingar hafa vísindamenn tekið sér fyrir hendur og komist að raun um það, að einnig innan skemmri tímabila fylgir aukning koltvíildis hitnun loftslags og reyndar líka sjávar.

Þetta kemur glögglega í ljós á línuritinu, sem hér er merkt „mynd 2“. Línuritið nær yfir þrjátíu ára tímabil í samtíðinni.

Niðurstaða

Eins og fram kemur á línuritunum tveimur hefur í fyrsta lagi aldrei ríkt kyrrstaða í loftslagi á jörðinni, hvorki til langs né skamms tíma litið. Línuritið á mynd 1 sýnir ekki samspil tvíildis og hitastigs, en línurit um það atriði eru til, enda hafa vísindamenn ígrundað þetta atriði líka í rannsóknum sínum á loftslagi jarðar og breytingum á því og þá einnig samspili hitabreytinga og tvíildis í andrúmsloftinu.

En vísindamenn hafa líka tekið styttri tímabil til athugnar, eins og fram kemur í línuritinu á mynd 2. Þar kemur greinilega í ljós, að magn koltvíildis í andrúmslofinu eykst í framhaldi af auknum hita – aukningin fylgir, en kemur ekki á undan. Það virðist því nokkuð úr lausu lofti gripið að gera ráð fyrir því og reyndar halda því fram sem sannaðri niðurstöðu – gefandi henni þann heiðursstimpil að hún sé endanleg og óumdeild – að aukning koltvísýrings valdi hitaaukningu, þegar niðurstaða vísindamanna er þveröfug.

Vísindamenn segja einnig, að vatnseimurinn í andrúmsloftinu hafi mun gertækari áhrif á loftslag og þá hita á jörðinni en koltvísýringur.

Þar berast böndin að sólinni sjálfri, sveiflum í segulsviði hennar og áhrifum t.d. geimgeisla, skýjamyndun og útgeislun orkunnar frá sólinni frá skýjahulu og fleiru, en ekki að magni koltvísýrings. Ekki svo að skilja, að þau séu engin, en þau eru lítil á móti öðru, sem náttúran reiðir fram, og alls ekki hæfur grundvöllur ýmissa þeirra kostnaðarsömu og róttæku ráðstafana, sem til er gripið í nafni þess að bjarga jörðinni frá loftslagsbreytingum, sem líklegast er að séu ekki annað en óumbreytanlegur hluti af ferli hinnar máttugu náttúru, sem fer sínu fram, eins og hún alltaf hefur gert og mun ætíð gera."

 

Það sem menn ættu að taka eftir er að innihald andrúmsloftsins af CO2 virðist koma í kjölfar hlýnunar þess en ekki öfugt. Einnig að ísöld virðist líklegri en ekki  í framtíð jarðar.

Ég er feginn að þurfa ekki að lifa hana því ég er kulvís skræfa en ekki jökladýrkandi.

Var þetta óhjákvæmilegt?

Foreign Ministry statement on response measures to NATO decisions regarding the Russian Permanent Mission to NATO in Brussels

On October 6, 2021, the NATO Secretariat officially announced NATO Secretary General Jens Stoltenberg's decision to withdraw the accreditation of eight members of the Russian Permanent Mission to NATO on November 1, 2021, as well as to reduce the overall number of mission personnel to 10. No reason for this decision has been provided. ...

Maður hélt að spennuslökun væri markmiðið en ekki svona aðgerðir.

Var þetta óhjákvæmilegt?

Read More

Malthus

og Þorsteinn Sæmundsson eiga það sameiginlegt að vera forspáir.

Þorsteinn sá fyrir vandræðin sem af myndu hljótast ef Ísland gengi kommúnistum á hönd með úrsögn úr NATO. Honum tókst með félögum í "Varið land" að afstýra því.

Malthus gat ekki afstýrt því sem Þorsteinn fjallar um í Morgunblaðinu í dag. En það mál er undirrót allra mannlegra meina á þessari jörð. Orsök allra styrjalda og neyðar í heiminum.

Þorsteinn skrifar:

"Árið 1798 kom út bók sem menn hafa deilt um alla tíð síðan. Bókin hét „Ritgerð um mannfjöldalögmálið (Essay on the Principle of Population)“. Höfundurinn var Robert Malthus, enskur prestur og hagfræðingur. Meginstef bókarinnar var að fólksfjölgun myndi fyrr eða síðar fara fram úr fæðuöflun og þannig setja mannkyninu skorður. Þetta myndi leiða til baráttu um fæðuna og víðtækrar hungursneyðar.

Malthus rökstuddi þessa kenningu sína ítarlega. Gagnrýnendur seinni tíma hafa þó bent á að hann hafi hvorki séð fyrir iðnbyltinguna né stórtækar framfarir í jarðrækt. Sé litið á stöðuna nú, meira en þremur öldum síðar, verður að játa að Malthus hafi haft mikið til síns máls.

Flest þeirra vandamála sem á okkur brenna verða rakin til offjölgunar mannkyns, þótt það sé sjaldnast viðurkennt. Mannfjöldi í heiminum hefur aukist úr tveimur milljörðum árið 1930 í tæpa átta milljarða nú. Með öðrum orðum; á æviskeiði elstu manna hefur fjöldinn fjórfaldast. Horfur eru á að talan nái tíu milljörðum um miðja þessa öld.

Afleiðingarnar birtast á ótal sviðum, í vaxandi mengun á láði, í lofti og legi, fækkun dýrategunda, eyðingu skóga, hlýnun andrúmslofts, þjakandi umferð, þrengslum í borgum, hernaðarátökum, sívaxandi flótta frá átakastöðum og fæðuskorti á stórum landsvæðum.

Þótt dregið hafi úr barneignum í nokkrum löndum breytir það ekki heildarmyndinni. Í raun er það fólksfækkun sem stefna ber að. En sú hugsun er ekki vinsæl.

Eina þjóðin sem gert hefur alvarlega tilraun til að takmarka barneignir eru Kínverjar. Tilraunin mistókst sem kunnugt er, og engin lausn er í sjónmáli. Meðan svo háttar til verða menn óhjákvæmilega að draga úr neyslu og sætta sig við versnandi lífskjör.

Sem stendur er hlýnun jarðar ofarlega á dagskrá í flestum löndum. Þegar menn takast á við þau vandamál sem henni fylgja má ekki gleymast hver hin raunverulega rót vandans er.

Það er fólksfjölgunin."

Það er furðulegt að leiðtogar vorir um heim allan láta sem að þessi vá sé ekki raunveruleg. Þess í stað einblína þau á niðurstöðu hina fjörtíuþusund fífla AlGores í París um að jarðefnaeldsneyti sé mest um að kenna.

Vissulega er gott að draga úr útblæstri þar sem það er mögulegt,En orkunotkun mannkyns kemur að yfirgnæfandi leyti úr því eldsneyti.Og orkulaus getur mannkynið ekki forðast hungursneyð.

Grein Þorsteins stjörnufræðings er þörf áminning að við komumst ekkert áfram á órökstuddum slagorðum glamursstjórnmála.

Fyrr eða síðar verðum við að hugsa til gamla Malthusar.

Má Siminn selja mig

sem einokunarauðlind Mílu til fransks fyrirtækis?

Er ég líka ekki bara einhver tala í bókunum, kennitala sem hægt er að rukka?

Þetta er aldeilis stórveldi sem hafa klófest Símann sem virðist eiga mig sem auðlind eins og Samherji á fiskinn í sjónum.

Orkuskipti hverra?

Jónas Elíasson verkfræðingur veltir orkuskiptum fyrir sér í grein í Morgunblaðinu í dag:

 

 

 

 

"Hópur fólks, einkum ungs fólks, er að fyllast örvæntingu vegna loftslagsvandans. Auðvitað er ástandið alvarlegt, en engin ástæða til ofsahræðslu. Hitastigsbreytingar eru langt innan þeirra marka sem hitinn hefur sveiflast á milli undanfarin árþúsund. Hér á Íslandi hefur nánast ekkert hlýnað síðustu hundrað árin, svo dæmi sé tekið. Í loftslagssögunni er ekki dæmi um nema eina hamfarahlýnun, en ísaldir, sem er mun verra, koma á 80- 100.000 ára fresti. Eins og loftslagsmál standa er ekki nokkur leið að spá um hvort við séum að kalla yfir okkur hamfarahlýnun eða slá næstu ísöld á frest.

Aðgerðir stjórnvalda

U.þ.b. helmingur raforkuvinnslu heimsins byggist á kolum og olíu. Það er orðið of seint að breyta yfir í kjarnorku, umhverfissinnar vilja leggja hana niður og þá verður bætt í kolin. Evrópsk og amerísk orkukerfi eru nánast fullbyggð og fólki þar hætt að fjölga.

Vandamálið í dag er Asía og Afríka.

Ef bjarga á loftslaginu verður það að gerast þar, losunarskattar og aðgerðaáætlanir í öðrum heimsálfum gera það ekki.

Niðurstaðan er því sú að þrátt fyrir ítrekaðar heitstrengingar og skuldbindingar á alþjóðlegum þingum er losun ennþá að aukast.

Ísland Raforkuvinnslan notar hvorki kol né olíu, svo hér á Íslandi er svo gott sem ekkert hægt að gera til að draga úr losun landsins ef menn ætla ekki að stöðva samgöngur og fiskveiðar og senda landið aftur í miðaldir.

Stóriðjan og losun hennar fer í taugarnar á mörgum, en hafa verður í huga að stóriðja á hreinni orku losar aðeins brot af stóriðju á olíuorku. Ísland getur því gengið til samstarfs við önnur ríki um að stórauka þennan iðnað og þannig haft jákvæð áhrif á alþjóðlega þróun loftslagsmála.

En Ísland er búið að semja sig frá þessum möguleika. Umhverfisráðherra gengur nú hart fram í að friða allt sem hægt er að friða með því augljósa markmiði að koma í veg fyrir slíka þróun.

Aðgerðaáætlun í loftslagsmálum

Plagg með þessu nafni var gefið út af ríkisstjórninni, þ.e.a.s. umhverfisráðuneytinu. Þarna er boðuð minnkandi losun, eins og fyrsti dálkurinn í meðfylgjandi töflu sýnir.

Annar dálkurinn sýnir jafngildi losunarinnar í olíu, en erfitt er að minnka losun í liðunum A, B og C án þess að spara olíu eða bensín.

Þegar liður A er skoðaður í aðgerðaáætluninni kemur í ljós að meginástæða hins áætlaða 50.000 tonna sparnaðar af olíujafngildi er vegna borgarlínunnar. Að borgarlínan spari einhverja losun er hrein skröksaga eins og sýnt hefur verið fram á (sjá www.samgongurfyriralla.com og blaðaskrif þess hóps).

Þvert á móti; hún eykur óþarfa eldsneytiseyðslu og losun með því að tefja aðra umferð. Umferðartafirnar eru þegar orðnar miklar, en áhrifa þeirra er hvergi getið í aðgerðaáætluninni eða skýrslum um borgarlínu. Telja verður að áhrifin af þessu verði að 20.000 tonn bætist við eldsneytiseyðslu í samgöngum eins og sýnt er í þriðja dálki töflunnar.

Þáttur sérfræðinga

Vitnað er til sérfræðinga í aðgerðaáætluninni. Ef haldið er áfram með borgarlínuna, þá er orðið ljóst að áætluð áhrif hennar á ferðaval koma frá pólitíkusunum sjálfum. Það er lítið gagn í sérfræðiálitum þegar sérfræðingar eru að segja eitthvað í sínum skýrslum sem áður var búið að segja þeim; af þeim sem pantar skýrsluna!

Loftslagsblekkingin

Af þeim gögnum sem birt eru í aðgerðaáætluninni er ekki að sjá neitt sem réttlætir losunarminnkunina í liðum B og C. Hægt er að spara losun í þessum liðum með breyttum vél- og tækjabúnaði, slíkar rannsóknir voru í gangi fyrir 40 árum en ekkert í dag að séð verður. Því er ekki hægt annað en áætla þá liði 0, en líklega mundi koma út úr þeim aukin losun ef málið er skoðað nánar. Niðurstaðan er því +20 í stað –270.

Það er ábyrgðarhluti ef ríkisstjórnin ætlar að beita blekkingum af þessu tagi til að friða þann hóp sem hún sjálf er búin að hræða að óþörfu. Raunhæfar aðgerðir eru til, það er hægt að ráðast að umferðarvandanum, það er hægt að smíða skip og flutningabíla á rafmagni, en það þarf eitthvað að gera til þess að slíkt verði að veruleika, það dugar ekki að gefa út aðgerðaáætlun og bíða svo eftir orkuskiptum með kraftaverki.

Loftslagsvandinn verður ekki leystur með kraftaverkum eða blekkingum og ábyrgð umhverfisráherra er mikil að standa fyrir slíku.

Verðlausar orkulindir

Á núverandi markaðsverði er verðmæti losunarheimilda málmiðnaðar á Íslandi um 80 m EUR eða 12 Mia ISK og fer hratt hækkandi. Nú skal málmiðnaður draga úr losun samkvæmt aðgerðaáætluninni, sem væntanlega þýðir samdrátt í framleiðslu og kaupum á raforku, vinnu og þjónustu sem er mikil afturför í atvinnumálum. Að lokum mun hagkvæmast fyrir málmbræðslurnar að loka og selja sinn losunarkvóta.

Þar með verður þeim mönnum að ósk sinni sem vilja losna við stóriðjuna, en í staðinn situr Ísland uppi með verðlausar orkulindir. Þegar stóriðjan er farin situr landið uppi með virkjanir sem duga henni um aldur og ævi og allt jákvætt framlag Íslands til loftslagsmála að engu gert. [e-mail]"

Er stefna stjórnvalda að kippa rekstrargrundvelli undan stórnotendum á grænni orku sem við framleiðum  vegna útblásturs þeirra á CO2?

Sjá þau fyrir sér samdrátt í sjóferðum og flugi? Hagkvæm rafmagnstæki til flugs eru alls ekki orðin að veruleika enn sem komið er. 

Eiga Íslendingar að kosta orkuskipti sín einir og borga sektir til einhverra úti í heimi svo umhverfissóðar heimsins geti haldið áfram iðju sinni óáreittir?