Trump fer á toppinn !

Fram kem­ur í frétt AFP að Trump hafi fengið 60,5% at­kvæða en John Kasich 25,1% og Ted Cruz 14,5%. Cl­int­on hlaut 57,9% at­kvæða en keppi­naut­ur henn­ar, öld­unga­deild­arþingmaður­inn Bernie Sand­ers 42,1%. 

Þennan mann vilja 101 liðar hérlendis og hafa til þess stuðning vinstri fjölmiðlaelítunnar úrskurða að sé fífl? Hvað hæfileikum þarf maður ekki að búa yfir til eð gera þetta sem Trump gerir á eigin vegum? 

Vonandi verðu þessi maður Forseti Bandaríkjanna en ekki klækjakvendið Hillary. En um ótrúlegan svika-og blekkingaferil Clinton hjónanna má lesa á netinu, frá Whitwater og síðan áfram.Hreint ótrúleg lesning.

Trump fer á toppinn hvað sem 101 segir!

Froðusnakk

 

og innantómt bull um eitthvað sem er ekki til og verður aldrei er farinn að einkenna málflutning vinstri manna eins og Magnúsar Orra Schram sem kynnir nú sjálfan sig til leiks sem væntanlegan samnefnara þessarar hjarðar.

Óli Björn Kárason tekur þetta til umræðu í ágætri grein í Morgunblaðinu í dag. Ég gríp níður í henni og feitletra að vild:

 

"Fulltrúar vinstri flokkanna sem mynda meirihluta borgarstjórnar boðuðu til málfundar síðastliðinn laugardag í Iðnó að frumkvæði Magnúsar Orra Schram, sem sækist eftir að verða formaður Samfylkingarinnar. Ræddir voru möguleikar til „samvinnu umbótaaflanna á næsta kjörtímabili,“ eins og sagði í fundarboði.

Reykvíkingar hafa kynnst „umbótaöflunum“ síðustu árin; gatnakerfið er í molum, fjárhagur borgarsjóðs ósjálfbær enda eytt um efni fram, skorið er niður hjá leikog grunnskólum en ráðist í fjárfrek gæluverkefni, stjórnkerfið þanið út, þjónusta við eldri borgara skert, götur eru skítugar og borgin sóðaleg. „Umbótaöflin“ í Reykjavík vilja víkka út samvinnuna og láta hana ná til landsins alls að loknum þingkosningum. Ríkisstjórn vinstri flokkanna er í undirbúningi, pökkuð inn í umbúðir hljómfagurra orða.".......

 

"..Það eru öfl sem vilja nýja gerð af pólitík og nýjar áherslur í stjórn landsmála. Það er mikill áhugi á að reka nýja gerð af pólitík, segja skilið við þessa gömlu pólitík og reka framtíðarpólitík.“..

 

".. Þeim fellur betur að nota klisjur og innantóma frasa; ný gerð af pólitík, framtíðarpólitík, samræðupólitík, heiðarlegri stjórnmál, lýðræðislegur farvegur og öðruvísi pólitík.

Orðskrúð veitir litla innsýn í hugsjónir eða fyrir hvað viðkomandi stjórnmálamaður eða -flokkur stendur. Aðeins sagan og reynslan gefur kjósendum möguleika á því að meta hvers megi vænta þegar og ef ríkisstjórn „umbótaaflanna“ tekur við völdum.

Í Reykjavík er alvarleg staða borgarsjóðs lítið áhyggjuefni þeirra sem boða „nýja pólitík“. ..

Með svipuðu hugarfari verður tekist á við ríkisfjármálin. Vandinn verður alltaf skilgreindur þannig að nauðsynlegt sé að auka tekjur, þ.e. hækka skatta og álögur.

Þetta vita borgarbúar og þetta upplifðu landsmenn í tíð síðustu ríkisstjórnar „umbótaaflanna“, sem hækkaði skatta jafnt á almennt launafólk sem á fyrirtæki.

 

... Borgarstjóri fór í felur þegar fjölmiðlar vildu upplýsingar um hvað ætti að gera til að lagfæra götur borgarinnar. Embættismaður var látinn svara. En að lokum náðu fjölmiðlar í borgarstjóra sem sagðist hafa sett sig í samband við „vegamálastjóra og bæjarstjórana á höfuðborgarsvæðinu“ og menn hefðu „miklar áhyggjur af stöðu gatnakerfisins“.

Nokkrum vikum síðar hafði borgarstjórinn samband við fjölmiðla og lét þá vita að hann yrði á dekkjaverkstæði. Fjölmiðlar mættu, tóku myndir og hugguleg viðtöl við borgarstjórann í vinnugalla með loftpressulykil að vopni...(Hugsið ykkur! Fellur kjósandi Samfó fyrir þessu? innskot bloggara)

 Framtíðarpólitíkin hefur endaskipti á hlutunum og þingræðisreglan er hundsuð þegar það hentar.

 

Í þættinum Eyjan á Stöð 2 síðastliðinn sunnudag lýsti Magnús Orri áðurnefndum fundi: „Maður fann að fullt fullt af fólki úr ólíkum áttum, ekki alltaf sammála, en það var sammála um einhver grunngildi, einhverja nálgun og það var líka sammála um það að ef við erum ósammála

þá förum við með deiluefnið í lýðræðislegan farveg, eins og til dæmis ESB-málið.“

... Magnús Orri greiddi atkvæði gegn því að aðildarumsókn að Evrópusambandinu vinstri stjórnarinnar yrði sett í „lýðræðislegan farveg“ í júlí 2009. Þannig var almenningur aldrei spurður álits um hvort rétt væri að óska eftir aðild. Hið sama gerðist nokkrum mánuðum síðar.

Þá tók Magnús Orri þátt í því að fella tillögu Péturs heitins Blöndal um þjóðaratkvæðagreiðslu um ríkisábyrgð á Icesave-skuldum Landsbankans.

 „Umbótaöflin“ í samsteypustjórn Samfylkingar og Vinstri grænna töldu ekki ástæðu til að segja af sér og boða til kosninga, ekki frekar en þegar stjórnin missti þingmeirihluta. Þannig hefur „opnari pólitík“ og „meiri auðmýkt“, sem Magnús Orri talar fyrir, birst kjósendum á síðustu árum.

 Eftir hannaða atkvæðagreiðslu var niðurstaðan sú að Geir H. Haarde stóð einn frammi fyrir Landsdómi. Síðar reyndi formannsframbjóðandinn að réttlæra ákæruna á hendur fyrrverandi forsætisráð- herra og skrifaði í Fréttablaðið 14. maí 2011:

„Með því er ekki sagt fyrir um sekt eða sakleysi, enda er það landsdóms að komast að efnislegri niðurstöðu og ber ég fullt traust til þess að þar njóti Geir sanngjarnrar og réttlátrar málsmeðferðar og að málinu ljúki með efnislega réttri niðurstöðu.“

Í Kastljósi Ríkissjónvarpsins 16. desember sama ár gekk Magnús Orri lengra og spurði hvort ekki væri farsælast fyrir Geir H. Haarde, væri hann saklaus, „að fá stimpil á það frá Landsdómi um að svo sé“. Þannig er „heiðarlegri“ pólitík fólgin í því að hafa endaskipti á hlutunum og ganga gegn meginreglu réttarríkisins um að enginn sæti ákæru, nema því aðeins að meiri líkur en minni séu taldar á sakfellingu.

....... Þannig skýrast línurnar í íslenskum stjórnmálum, þótt kjósendur séu lítt fróðari um stefnu „umbótaaflanna“ sem hafa tileinkað sér frasa og fagurgala; umbúðastjórnmál án innihalds "

Maður er í rauninni gáttaður á að lesa þessa samantekt Óla Björns.

Ef það er einhver sem finnst þessi málflutningur Magnúsar Orra Schram vera í lagi, þá hefur sá sami skilið Samfylkinguna í botn sem stjórnmálaafl froðusnakks og glamuryrða.

Hver á leik?

núna þegar Ólafur Ragnar er búinn að frelsa okkur frá því að þurfa að kjósa 7 % Forseta?

Verður ekki að breyta einhverju í Stjónarskránni? Hvernig er það ferli?

Hvaða ráðmenn ætla að sjá um þeta mál? Eða er þeim slétt sama?

Hver á leik ef okkur er ekki sama?

Nýja vinstrið

ætlar að verða svipað og gamla vinstrið þó að vinstri Píratar hafi bæst í hópinn á helginni. Væntanlega skilar hægri helmingurinn af sjóræningjaflokknum sér til föðurhúsanna án þess að mikið upphlaup verði.

Það sem er aðeins fyrirkvíðanlegra við næstu stjórnarskipti er að vinstri menn eru miklu röskari til illra verka en hægri menn. Þeir  eru enga stund að gera hundrað breytingar á skattkerfinu sem næsta hægri stjórn þykist ætla að rúlla til baka en tímir ekki að skila aurunum strax.

Allt þetta þekkjum við. Illhuga-liðið sem lemur og ber allt sem nærtækt er knýr fram breytingar eins og styttingu kjörtímabilsins sem enginn vitiborinn maður sá neina ástæðu til. Allt til að þóknast Austurvallarskrílnum.

Það er ekki víst að afskipti Ólafs Forseta af væntanlegum stjórnarmyndunarviðræðum verði á þann veg sem öllum líkar. Hann er ólíkindatól karlinn þó að við treystum honum betur en mörgum öðrum.

En það er eins og eitthvað illkynja mein hafi sest að í þjóðarsálinni. Illur hugur er ræktaður gegn öllum stjórnmálamönnum sem ekki eru sannfærðir vinstrimenn og öreigar? Staðalímynd af stjórnmálamanni er að verða sú að þar sé á ferð gjörspilltur einstaklingur sem eigi enga aðra hugsjón en að stela sem mestu fyrir sig og sína? Hann þekki ekki hugsjónir um að vinna fyrir fólkið heldur bara að eigin hag?

Er skýringin sú að allt of margir úr stjórnmálastétt bregðast trausti fólks?  Er ef til vill komið að því að það verði að rannsaka feril og fortíð allra sem bjóða sig fram miklu harðar en nú er gert áður en listarnir eru settir fram?

Er einhver trygging fyrir því að byltingar skili betra fólki fram? Hvað um kenninguna sem segir að summa lastanna hjá mannskepnunni sé yfirleitt föst stærð? Maður kjósi þennan frá til að bæta haginn en fái svo einhvern steingrím i staðinn sem er miklu verri?  

Munu næstu kosningar skila einhverju öðru en við höfum? Og verður nýja vinstrið betra en það gamla sem er þegar tekið við að kenna því nýja?

Takk Ólafur

fyrir að yfirgefa okkur ekki í vanda.

Nú verður Alþingi að gyrða sig í brók og finna leið til að forða okkur frá því að kjósa Forseta lýðveldisins Íslands nokkurn tímann með minnihlutakosningu. Forsetinn verður að hafa umboð sem hafið er yfir allan vafa.Og Forsetaembættið skiptir greinilega máli þegar þjóðin á í vanda.

Þetta var viturleg ákvörðun hjá dr. Ólafi og sýnir að hann metur aðstæður í þjóðfélaginu með réttum hætti. Hann fórnar sjálfum sér og þægindum gullnu áranna fyrir okkur.

Án þess að rökstyðja það frekar að þetta hafi verið besti leikurinn fyrir þjóðina við núverandi stjórnmálaaðstæður, þá segi ég einfaldlega:

Takk Ólafur. 

Smá sýnishorn

af innréttingu vinstri manna fæst á síðu Magnúsar Helga Björgvinssonar úr Kópavogi sem ég hef hingað til haldið að væri að reyna að vera málefnalegur.

"Sýnist að Sjálfstæðisflokkurinn sé búinn að ræsa alla skítadreifara flokksins og þeir fara nú hamförum. Hallur Helgason, Hannes Hólmsetinn veggurinn.is einhver ömurlegur Sveinn á eyjan.is og fleiri og fleiri.

Og nú skal fela stöðunna sem Sjálfstæðisflokkurinn er í vegna lekamálsins með því að ráðast í að klína smörklípum á allt og alla óháð því hvort það sé satt eða logið.

Það er ekki verið að fjalla um málefnin heldur ráðist beint að fólki. Vantar alveg að þeir skýri hvað þessar ásakanir þeirra sem fæstar standast skoðun (sennilega engin) eiga að hafa með vandamál þeirra flokksmanna að gera. það er jú verið að reyna að milda högginn sem koma við frekari birtingu á lekagögnum á næstunni.

En þeir skildu átta sig á því að fólk er almennt löngu hætt að hlusta á svona pakk."

Var þetta virkilega svona mikið áfall að sjá Sjálfstæðisflokkinn rísa um 5 % í skoðanakönnun? Er sá flokkur barasta skítadreifari sem 27 % landsmanna ætla að styðja?

Hefur Magnús Helgi ekki verki með þessu hugarástandi sínu?

Vonandi er þetta smá sýnishorn ekki ávísun á nýja tíma kratismans á Íslandi frekar en vísbending um vaxandi áhyggjur af því að fólkið sé að átta sig að stjórnmál skipta máli þó menn ræði þau í hálfkæringi eins og ég vona að Magnús Helgi sé í rauninni að gera í þessu smá sýnishorni af andlegri líðan sinni.

Orð í tíma töluð

koma frá Vilhjálmi Birgissyni á Akranesi þegar Andra Snæ Magnasyni finnst hann verðskulda að komast á framfæri þjóðarinnar sem Forseti Lýðveldisins Íslands til að leysa dr. Ólaf Ragnar Grímsson af þeirri vakt.

Vilhjálmur skrifar:(leturbreyt. mínar)

„Í nóvember í fyrra spyr Andri Snær Magnason hvers vegna íslensk ungmenni ættu að vilja vinna í stóriðju í sinni heimabyggð þegar þeim stendur allur heimurinn til boða. Andri segir líka í þessari grein sem hann skrifaði að þeir sem alast upp á Íslandi njóti þeirra „forréttinda“, ólíkt flestum jarðarbúum í gjörvallri mannkynssögunni, að geta valið sér starfsvettvang í öllum heiminum.

Það má vel vera rétt hjá Andra að ungt fólk hér á landi njóti þeirra forréttinda að geta valið sér starfsvettvang í öllum heiminum. Hinsvegar er alveg ljóst að fáir njóta þeirra forréttinda sem hann nýtur, að geta verið á listamannalaunum í rúm 9 ár og fengið frá íslenskum skattgreiðendum rúmar 38 milljónir og nýtt tímann sinn vel í að kasta rýrð á önnur störf sem að eru unnin hér á landi eins og til dæmis stóriðjustörfin. En þessi störf eru að skila íslensku þjóðarbúi gjaldeyristekjum sem hjálpa við að íslenskt samfélag geti haldið hér úti góðu velferðarkerfi, menntakerfi og öðrum nauðsynjum sem hvert samfélag þarf að búa við. 

Ég veit að fjölmargir starfsmenn sem starfa í stóriðjum vítt og breitt um landið eru farnir að taka þessa neikvæðu umræðu um þá starfsemi sem innt er af hendi í stóriðjunum, inn á sig og finnst hún oft á tíðum vera afar óvægin. Sem betur fer hefur okkur tekist að láta þessa stóriðju greiða mun betri laun en gengur og gerist á hinum almenna vinnumarkaði en þeirri vinnu við að bæta kjör þeirra sem starfa í þessum verksmiðjum er hvergi nærri lokið.

Það er dapurlegt að heyra rithöfundinn sem skilað hefur einni bók á síðustu 10 árum og verið á launum hjá íslenskum skattgreiðendum ráðast sífellt á störf sem hér skapa íslensku samfélagi gjaldeyristekjur því það er mikilvægt að við sýnum öllum störfum virðingu og hættum að tala þau niður. Það er ljóst að ef ekki nyti við fyrirtækja sem afla hér gjaldeyris fyrir íslenskt þjóðarbú þá væri hann og aðrir listamenn hér á landi ekki að njóta þeirra forréttinda að geta verið á listamannalaunum í allt að 10 ár eins og í hans tilfelli, listamannalaunum sem nema tæpum 40 milljónum á umræddu tímabili.“

Er alþýða manna látin ala margar nöðrur sér við brjóst án þess að vera frædd um ávöxtunina? Eru margir "rithöfundar" komnir á sjálfstýringu í ríkisframfærslu án þess að skila markverðu á móti til þeirra sem borga?

Þetta eru orð í tíma töluð hjá Vilhjálmi Birgissyni.

Trump er orðinn tabú

hjá íslensku 101 þjóðinni sem stjórnar fjölmiðlunum á Ísandi. Hafa menn tekið eftir því hversu skipulega er gengið til verks í þöggun um þennan mann?

Það eru bara fluttar fréttir af framgöngu sósialistanna Clinton og Sanders. Það er eins og Trump sé ekki lengur í framboði, svo skipulega ganga allir fjölmiðlar fram. Og Morgunblaðið meðtalið af öllum.

Fólk verður að hafa fyrir því að fá fréttir af besta frambjóðandanum þar vestra. Manninum sem getur komið með nýja tíma í kratavellunni sem þar vestra hefur riðið húsum í langan tíma. 

Trump á ekki að vera tabú heldur raunverulegur kostur.

Geðilega góð ný rödd

í pólitík finnst mér hljóma frá Lilju Alfreðsdóttur nýja utanríkisráðherranum. Í fyrsta sinn í langan tíma víkur ráðherra að þjóðaröryggismálum Íslendinga sem fram að þessu hefur yfirleitt verið afgreitt með kellingavæli og uppþotum vinstra liðsins.

Hún skrifar í Morgunblaðið í dag:(Bloggari feitletrar að vild)

"Söguleg stund átti sér stað á Alþingi í vikunni þegar tillaga um þjóðaröryggisstefnu fyrir Ísland var samþykkt mótatkvæðalaust. Samþykktin markar tímamót í lýðveldissögunni þar sem aldrei áður hefur verið mörkuð heildstæð stefna um þjóðaröryggi Íslendinga.

Í raun hefur aldrei verið jafn brýnt að stjórnvöld marki slíka stefnu. Að öryggis- og varnarumhverfi Íslands og annarra Evrópuríkja stafa margar og flóknar áskoranir sem birtast okkur nær daglega í fyrirsögnum og fréttum. Fyrir stjórnvöld er það mikill ábyrgðarhluti að í síkvikum heimi alþjóðastjórnmála – þar sem veðrabrigða gætir oft fyrirvaralaust – sé til staðar skýr stefnumörkun um framkvæmd þjóðaröryggis.

Fyrir herlausa þjóð er vissulega um stórt skref að ræða en þetta skref er tekið með raunsæi og pólitíska sátt að leiðarljósi. Forsendurnar eru skýrar: Það er frumskylda stjórnvalda hvers ríkis að tryggja öryggi og varnir lands og þjóðar gagnvart þeim ógnum sem kunna að valda borgurum, stjórnkerfi og grunnvirkjum samfélagsins stórfelldum skaða – hvort sem um er að ræða innri eða ytri ógnir, af mannavöldum eða vegna náttúruhamfara. Hin nýja þjóðaröryggisstefna endurspeglar stöðu Íslands sem fámennrar eyþjóðar í Norður-Atlantshafi sem hvorki hefur vilja né burði til að ráða yfir eigin her og tryggir öryggi og varnir sínar með virkri samvinnu við önnur ríki og innan alþjóðastofnana.

 

Ástæða er til að staldra við atburði á síðustu misserum og líta á þróun mála í okkar nánasta öryggisumhverfi, sem minna á að öryggi er ekki sjálfgefið. Það er afar brýnt að stilla saman strengi og horfa með heildstæðum hætti á öryggismál.

Þjóðaröryggisstefnan er slíkt tæki. Þjóðaröryggisstefnan nær jafnt til virkrar utanríkisstefnu, varnarstefnu og almannaöryggis og gerir meðal annars ráð fyrir að sett verði á fót sérstakt þjóðaröryggisráð sem hafi yfirsýn með framkvæmd stefnumiðanna og stuðli að virkri umræðu um öryggis- og varnarmál.

Þegar er hafin vinna við frumvarp sem ég hyggst leggja fram, í samvinnu við innanríkisráðherra, til laga um stofnun þjóðaröryggisráðs líkt og stefnan kveður á um, og viðhalda áfram þeirri samstöðu sem ríkt hefur um málaflokkinn. Þjóðaröryggisstefna fyrir Ísland er í stöðugri mótun og tekur mið af þróun öryggismála á hverjum tíma.

Samkvæmt ályktuninni sem samþykkt var í vikunni skal hún endurskoðuð á að minnsta kosti fimm ára fresti og ég tel brýnt að um hana fari fram regluleg umræða. Horft verður sérstaklega til umhverfis- og öryggishagsmuna Íslands á norðurslóðum og að aðild Íslands að Atlantshafsbandalaginu og varnarsamningur Íslands og Bandaríkjanna verði áfram lykilstoðir í vörnum landsins.

Norræn samvinna um öryggis- og varnarmál verði ennfremur efld og þróuð og áfram lögð áhersla á virkt alþjóðasamstarf á grundvelli alþjóðalaga og virðingu fyrir mannréttindum. Tryggt verði að í landinu séu til staðar varnarmannvirki, búnaður, geta og sérfræðiþekking til að mæta áskorunum í öryggis- og varnarmálum.

Stefna stjórnvalda í almannavarna og öryggismálum sé hluti af þjóðar- öryggisstefnu og tekið verði mið af ógnum sem tengjast loftslagsbreytingum, náttúruhamförum, fæðu- og matvælaöryggi, heilbrigðisöryggi og farsóttum. Öryggisumhverfi Íslands er einnig mótað af nýjum áskorunum sem þjóðaröryggisstefnan tekur mið af. Þar er áréttað að stuðlað verði að auknu netöryggi og að stefna stjórnvalda taki mið af hryðjuverkaógn, skipulagðri glæpastarfsemi og ógnum við fjármála- og efnahagsöryggi.

Þá verði Ísland og íslensk landhelgi friðlýst fyrir kjarnavopnum, að teknu tilliti til alþjóðlegra skuldbindinga.

Það var mér sérstök ánægja að taka þátt í umræðunum á Alþingi í aðdraganda samþykktarinnar og verða vitni að þeirri sátt og samstöðu sem ríkti um þennan mikilvæga málaflokk. Um leið og ég ítreka ánægju mína með stefnuna og þakklæti til þeirra sem lögð lóð á vogarskálarnar við vinnu henni tengda vil ég undirstrika að þjóðar- öryggi Íslendinga byggist á þeim skuldbindingum sem felast í stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna og þeim grunngildum sem okkur Íslendingum eru svo kær – lýðræði og virðingu fyrir réttarríkinu og alþjóðalögum, mannúð og verndun mannréttinda, jafnrétti allra og sjálfbærri þróun, afvopnun og friðsamlegri lausn deilumála.

Aðdragandi þjóðaröryggisstefnunnar hefur verið langur. Allt frá upphafi var lögð áhersla á að ná breiðri sátt og eiga þar forverar mínir í stóli – þeir Össur Skarphéðinsson og Gunnar Bragi Sveinsson – miklar þakkir skildar fyrir. Þá er ótalinn afar mikilvægur þáttur þverpólitískrar þingmannanefndar sem, undir styrkri stjórn Valgerðar Bjarnadóttur viðhélt sátt og skilaði af sér lykiltillögum sem þjóðaröryggisstefnan hvílir á.

Þá fjallaði utanríkismálanefnd þingsins ítarlega um málið og skilaði sameiginlegu nefndaráliti með breytingatillögum sem allar voru til bóta. Þjóðaröryggi er bjargfesta fyrir íslenska þjóð og í henni birtast þau gildi og þær skuldbindingar sem skapa grunninn að utanríkisstefnu Íslands.

Það er ástæða til að fagna framsýni og ábyrgð allra stjórnmálaflokka á þingi sem náð hafa saman um þetta grundvallarmál"

Fyrir utan barnaskapinn um kjarnorkuvopnaleysið er þetta gott plagg. Óþarfi mikill og öfugmæli er að vera að þakka Össuri fyrir það að hafa akkúrat ekkert gert í sinni amtstíð í þessum málaflokki enda varla var við að búast að kommúnistastjórn Jóhönnu og Steingríms myndi sinna slíku. 

Þessi gleðilega góða nýja rödd Lilju Alfreðsdóttur er fagnaðarefni fyrir mig og kærkominn rödd um mál sem ég hef lengi haft áhuga fyrir en talað fyrir daufum eyrum flestra pólitíkusa sem ég hef hitt.

Ráðdeild en ekki raup!

er það sem einkennir stjórn fjármála undir forystu formanns Sjálfstæðisflokksins Bjarna Benediktssonar.

Svo segir í Mogga:

"Fjármálaráðuneytið áætlar að ríkið geti sparað á bilinu tvo til fjóra milljarða króna á ári við innkaup á vegum ríkisins, með því að fara í sameiginleg útboð stofnana við kaup.

Niðurstaða fyrsta sameiginlega útboðsins á tölvum liggur nú fyrir og er veittur afsláttur um 50% miðað við listaverð seljenda og innkaupsverð er 27% lægra en besta verð sem ríkinu hefur áður boðist.

Átta stofnanir tóku þátt í útboðinu. Bjarni Benediktsson fjármálaráð- herra segir m.a. í samtali við Morgunblaðið í dag: „Við teljum að hægt sé með þessu verklagi að spara ríkissjóði tvo til fjóra milljarða á ári í innkaupum. Það er mjög ánægjulegt að fá staðfestingu á því sem okkur sýndist, að það væri hægt að ná miklu betri árangri með nýjum og bættum vinnubrögðum við opinber innkaup. Við sjáum það strax á þessum fyrstu dæmum að ávinningurinn er verulegur.“

Hvenær halda menn að þeir nái svona árangri með því að rjúka strax í kosningar þegar eggjakastararnir á Austurvelli í boði RÚV og Illhuga Jökulssonar halda því fram að kosningar strax það séu það sem þjóðina vanti mest?

Vinstri menn geta aldrei náð árangri í ráðdeild vegna það er andstætt hugmyndafræði kratismans sem gengur bara út á að eyða, aldrei að spara.

Árangurinn blasir við í Reykjavíkurborg þar sem skuldir vaxa um tæpa milljón 24/7/365.

Kratisminn þar á bæ hljóðar nefnilega svo: Aldrei ráðdeild heldur raup!

Samanburðarfræðin á fullu!

út af síðustu færslu minni. Meirihlutinn í Reykjavík sendir strax varðhund á vettvang til að dreifa rangupplýsingum um fjárhagsstöðu Reykjavíkurborgar.Sá heldur fram að allt sé verra í Kópavogi en Reykjavík og holurnar þar dýpri en í Reykjavík og skuldirnar meiri.

Ársreikningur borgarinnar fyrir árið 2015 liggur ekki enn fyrir. Samkvæmt ársreikningi 2014 námu heildartekjur borgarinnar (samstæðan) 133 MKR. Skuldir og skuldbindingar í árslok 2014 námu 287 MKR. Það gerir að skuldir og skuldbindingar námu 215% af tekjum.

 

Varðhundurinn Jónas Kr. segir:

 

"Kópavogur skuldar 160% af árstekjum á meðan Reykjavík skuldar 77%. Í Reykjavík er ódýrara að búa samkvæmt vefsíðunni http://bestadbua.vi.is/ sérstaklega fyrir barnafólk. Göturnar í Kópavogi eru ekkert skárri en í reykjavík. "

 

Svokallað skuldaviðmið sveitarfélaga er hins vegar ekki reiknað beint út frá ársreikningi í tilviki borgarinnar þar sem sett var undantekning inn í útreikningsreglurnar þegar veitufyrirtæki vega þungt í samstæðureikningi.

Þannig er OR ekki inni í útreikningi á skuldaviðmiði borgarinnar. Stórfelld yfirfærsla skulda frá borgarsjóði yfir á OR á árum áður nýtist því vel núna til lækkunar á þessu skuldaviðmiði. Töfrabrögð Ingibjargar Sóalrúnar Gísladóttur nýtast því vinstrimönnum til framtíðar. 

 Heildarskuldir á hvern Íbúa í Rvk eru þvi um 2,4 mkr. Til samanburðar eru skuldirnar í Kópavogi 1,8 mkr pr. íbúa og á Seltjarnarnesi 0,4 mkr. pr íbúa.

Hið sanna er að skuldir Reykjavíkur eru þriðjungi hærri en í Kópavogi. Og svo maður tali nú ekki um hvernig hún Ásgerður frænka mín á Nesinu rekur sitt bæjarfélag þar sem skuldirnar eru bara 1/6 partur af skuldum Reykjavíkurborgar. Þar hefur íhaldið stjórnað í meirihluta í áratugi. Sigurgeir var þar bæjarstjóri í hreinum meirihluta í 11 kjörtímabil og er þar með Methusalem íslenskra stjórnmála fyrr og síðar. Árangurinn blasir við af því að hleypa ekki kratismanum til valda og væri betur að aðrir landsmenn væru jafn skynsamir og þeir á Nesinu.

Varðhundurinn Jónas Kr. má alveg koma yfir í Kópavog og sjá að sá bær er allur miklu þrifalegri en Reykjavík og holurnar ekki nærri eins djúpar. Við þolum alveg smá samanburðarfræði við kommatittina sem stjórna hinu megin við lækinn þó að okkar bæjarbúa skorti samt vit á við þá á Nesinu því vinstri menn hafa alltaf verið alltof sterkir hér í Kópavogi.

Andstöðustjórnmál

Borgarstjórnarmeirihlutans í Reykjavík  sem maður les um í fjölmiðlum valda manni furðu þegar maður býr í öðru bæjarfélagi þar sem nálægðin við stjórnkerfið er mikið.

Það er ráðist í þrengingu Grensásvegar og Hofsvallagötu, það er reynt að eyðileggja Reykjavíkurflugvöll, það eru lagðar niður kaffistofur gamlingja. Það virðist samræmd stefna að hafa Reykjavík sem óþrifalegasta með sandskafla á götunum og rusl út  um allt. Það virðist stefna að hafa vondar götur með hættulegum holum í malbikinu en leggja frekar malbikaða hjólastíga. Skipulagsbreytingar eru barðar í gegn í andstöðu við íbúa og svo má lengi telja.Það er safnað skuldum sem nema 70 milljónum 24/7/365 á meðan , yfirmönnun í stjórnkerfinu er áberandi í samanburði við önnur sveitarfélög þar sem reynt er að spara.

Dagur B og EssBjörn fengu að vísu falleinkunn í kosningunum en fengu Halldór Pírata sem bjarghring. Píratar eru því beinlínis ábyrgir fyrir ástandinu í Reykjavík sem þeir hljóta þá að vera ánægðir með. Þó mörgum finnist íhaldið með afbrigðum pasturslítið í andstöðunni þá er það ekki eitt og sér nóg til að skýra stöðuna.

Það er eins og Reykvíkingar hafi týnt niður öllu metnaði fyrir hönd höfuðborgarinnar, sem eitt sinn bar ægishjálm yfir öll önnur sveitarfélög.Þarna var ég borinn og barnfæddur og því tekur mann þetta eiginlega sárt. Það eru engar byggingalóðir, það er bara ekki neitt nema draumsýnir um að einhverjir muni byggja ódýrar leiguíbúðir þar sem leigan verði niðurgreidd með húsaleigubótakerfi.

Þetta er auðvitað í algerri hugmyndafræðilegri andstöðu við grunnstefnu Sjálfstæðisflokksins sem boðar eign fyrir alla. Í Reykjavík ríkir hinn klassíski kratismi sem skattleggur og eyðir í stað þess að láta fólkið eyða sjálfsaflafé.  Mér finnast þetta vera andstöðustjórnmál framfara í stað framfarastjórnmála.