Eitt vask-þrep

og hækkun persónuafsláttar væri án efa sú aðgerð sem myndi þessu þjóðfélagi  best gagnast. Þetta hefði það í för með sér að allir ferðamenn hingað færu að greiða með okkur byrðarnar í stað þess að við séum að gefa þeim okkar skattfé.

Gæti ríkisstjórnin ekki látið reikna út einhverja fléttu af þessu og kynna fyrir þjóðinni? Hugsið ykkur ef við gætum fengið undanþágulaust vsk-kerfi og að þeir tekjulægstu hættu að greiða skatt? Yrði þetta kerfi ekki manneskjulegra, auðveldara í framkvæmd og myndi líklega skila auknum tekjum sem Íslendingar væru ekki að greiða sjálfir nema að hluta til? Flytja byrðarnar af okkar minnstu bræðrum yfir á útlendinga?

Er ekki eitt vask-þrep og hækkun persónuafsláttar leiðin okkar upp á við? 

 

71% hækkun?

matarskattsprósentunnar, 12/7=71,4%, er ekki nema 4,67 % hækkun á matarkörfunni, 112/107.

Sá sem kaupir mat fyrir 200 þúsund á mánuði  borgar 9340 krónum  meira. Á móti hefur allt annað lækkað í verði um 124/125,5 eða 1,1 %. Bílar, bensín, þvottavélar,  byggingakostnaður, húsaleiga.  Krónan hefur styrkst og verðbólgan verið slegin niður.  Verðtryggð lán lækka með lækkun vísitölu. Allt saman ef hæsta virðisaukprósentan sé sett í 24 % á allt um leið og matarskattur fer úr 7 í 12 %  með hækkun matarkörfunnar. Eitthvað verður líklega að greiða til baka í bætur sem skekkir dæmið en ekki mikið.  Eða bara að hækka persónuafsláttinn sem væri líka best eins og hann Árni sagði stundum. Ferðamenn éta líklega brátt jafnmikið og við. Þarna fáum við auknar tekjur af matarsölu.

Betri skil virðisauka eykur tekjur ríkisins vegna betri skila og minni hvata til undanskota. Það er ekki verið að hækka matinn um 71 % með fjárlagafrumvarpinu eins og kommarnir halda fram, heldur 4.67% . Það á að bæta fólki hækkanirnar segir Bjarni hátt og skýrt. Þeim auðvitað fyrst sem þurfa mest. Skattkerfið hefur nú leyst annað eins. Það er óþarfi að bæta þeim sem best hafa það. Auðvitað þarf  að stefna að frekari lækkun virðisaukaskattsprósentu og fækka þrepum og undanþágum.

Þetta er ekki 71 % hækkun á lífsnauðsynjum heldur lífskjarabót.

Hættum við hálfkákið

Eitt virðisaukaþrep 17% er það sem landsmönnum kæmi best . Hækka matarskattinn úr 7 í 17 % en ekki 12 %. Og lækka efsta þrepið og það algengasta úr 25.5%  í 17 % um leið. 

Hversu mikið betri skil yrðu ekki á virðisaukaskatti ef þrepið væri aðeins sanngjarnt 17 % en ekki 25.5%. Myndi hvatinn til undanskota ekki minnka?

Það var auðvitað að kommarnir myndu rjúka upp með miklu væli um árásina hans Bjarna ríka og Sigmundar Gullskeiðar á þá sem minnst mega sín þegar Bjarni kynnt þessi áform ríkisstjórnarinnar að hækka matarskattinn úr 7 % í 12 %. Þvílkt garg á þinginu í kvöld. Og á Útvarpi Sögu í dag. maður vorkenndi Pétri að þurfa að hlusta á þetta fólk tala sig upp á háa-C yfir hlutum sem það hefur ekki hugsað.

Allt þetta tal er auðvitað tóm vitleysa. Bjarni hefur marg sagt að auðvitað yrði matarskatturinn ekki hækkaður án ráðstafana til að hugsa um þá tekjulágu. Halda menn að skattkerfinu sé nokkuð að vanbúnaði að reikna út hvað hver lágtekjumaður á að fá til að bæta þá kannski 8 % hækkun á matvöru sem við þessa fullu hreinsunaraðgerð skattkerfisins til félli?

En Bjarni hefur nú bara talað um hækkun úr 7 % í 12 % . Það er auðvitað bara áfangi að marki sem allir sjá sem vilja sjá að yrði lang best fyrir samfélagið. Kerfið yrði ónýtt eftir sem áður. Einfalt og gatalaust virðisaukaskattkerfi með miklu lægri efstu prósentu myndi stórlega draga úr hvatanum til undanskota sem er greinilegur við 25.5% efsta þrepið í dag.

Matarkarfan myndi hækka um svona 8-9 % við hækkun matarskattsins í 17 %.  Yrði nokkur vandi fyrir skattkerfið að útdeila matarstyrk eftir skattframtölunum sem gerði þessa skattabreytingu mögulega?  Skattabreytingu sem myndi koma öllum til góða. Stórauka tekjur af ferðaþjónustu, auðvelda rekstur fólksflutninga og trygginga. Slá verðbólguna rothögg. Svo margt myndi  lækka eins og bílar, bensín,heimilstæki, íbúðirnar og byggingarkostnaðurinn. Ætli tekjur af virðisaukakeerfinu myndu ekki bara aukast við þessa lækkunaraðgerð?

Endalaust hagræði að losna við þetta götótta undanþágukerfi sem við höfum smíðað með klastri sem gekk þvert á það sem stefnt var að við upptöku virðisaukakattskerfisins. Sem ég barðist gegn með oddi og egg en auðvitað koltapaði þar sem enginn hlustar á mig yfirleitt.

Eitt virðisauka þrep 17 % er það sem þjóðinni kæmi best í dag. Lækkum verðlagið í landinu. Bætum lífskjörin, styrkjum krónuna. Jafnvel þó að við náum ekki 17 % í fyrstu atrennu má það vera markmið.

Hættum við hálfkákið. 

 

Colonel Herbert

var maður sem átti sér þann æskudraum að verða hermaður. Honum tókst það loks eftir menntaskóla eftir að hafa verið sendur heim þegar hann reyndi að ljúga sig inn 14 ára.

Hann fór svo fyrst ti Kóreu sem hermaður  og hljóp strax af stað til að komast í stríðið. Varð viðskila við flokkinn sinn og lenti með Tyrkjum. Þar hitti hann menn sem honum líkaði við.

Þessir tyrknesku hermenn skemmtu sér saman í bardögum við að drepa Kínverja. Tyrkirnir fléttuðu sér hálsmen úr barkakýlum þeirra sem þeir drápu og voru svo hraustir og svalir að Herbert hafði þá í hávegum. Sjálfur varð hann skreyttasti hermaður Bandaríkjanna á sinni tíð fyrir afrek sín í Kóreu og VietNam. Honum sinnaðist að lokum við herinn vegna þess sem hann taldi yfirhilmingar um hluti sem Herbert líkaði ekki í stríðsrekstrinum.  Stórfróðleg bók um mann sem er manni gersamlega framandi að atgervi og hugsun."The making of a Soldier " fæst á Amazon.  En svona menn eins og Col.Herbert eru nauðsynlegir fyrir veröldina. Án þeirra verðum við bara buffaðir eins og fólkið í Írak núna.

Liðsmenn Kalífaríkisins, ISIS, fara um og hreinlega drepa hvern sem þeir hitta. Bandaríkjamenn eru að reyna að skjóta þá úr lofti því ekki er vinsælt að fara að senda sitt fólk á landi til fundar við þessa menn. Hver þorir í þá af þarlendum?  Ekki ég að minnsta kosti. Þeir eru ekki til viðræðu heldur er bara ein leið til að eiga samskipti við þá. Leið sem að Tyrkir kunna manna best að því mér skildist af bók Herberts.

Mér hefur dottið í hug hvort ekki væri athugandi fyrir okkur hin í NATO að semja við Tyrki um akkorð. Biðja þá um að labba þarna yfir og kæla þetta Kalífaveldi.  Borga þeim tiltekna fjárhæð fyrir hvert barkakýli sem þeir framvísa frá Írak og Sýrlandi. Einfalt og skilvirkt akkorð. Gott fyrir Tyrki og gott fyrir okkur að láta múslíma tala við múslíma. 

Colonel Herbert hefði ekki vílað fyrir sér að fara með þeim svo mikið er víst.  

Forsjárhyggjan

er hin rauði þráður í eðli íslenskra stjórnmálamanna. Og allstaðar annars staðar þar sem kratisminn hefur teygt anga sinna inn í heilabú fólks og mengað þau varanlega.

Óli Björn Kárason  virðist vera af þeirri sjaldgæfu tegund sem sem ekki hugsar alfarið á þennan hátt. Hann minnir óneitanlega á góða Repúblikana vestan hafs, þar sem eimir enn eftir af landnemahugsuninni þar sem "Löngum var ég læknir minn, lögfræðingur prestur, smiður kóngur kennarinn, kerra plógur hestur" sjónarmiðið er þáttur í skaphöfninni. Í dag skrifar Óli  Björn slíka grein sem mér finnst sjálfsagt að varpa fram til umræðu þar sem sumir bloggarar lesa ekki Mogga. Óli Björn segir (og ég feitletra að vanda):

"Á hverjum degi reyna góðhjartaðir stjórnmála- og embættismenn að hafa vit fyrir samferðamönnum sínum sem í »fávisku« sinni vita ekki hvað þeim er fyrir bestu. Lög eru innleidd og reglugerðir settar í þeim göfuga tilgangi að verja almenning gagnvart sjálfum sér. Eftirlitsstofnunum er komið á fót til að tryggja að einstaklingar og fyrirtæki fari eftir fyrirmælum. Í nafni umhyggju eru sérstakir skattar lagðir á vörur sem hinir góðhjörtuðu telja ekki æskilegt að venjulegt fólk neyti í miklum mæli. Aðrar vörur eru bannaðar.

 

Ríki barnfóstrunnar þenst út og faðmur hennar breiðir úr sér enda henni fátt mannlegt óviðkomandi. Ríkisbarnfóstran hefur tekið að sér að ala okkur upp og tryggja að enginn fari sér að voða. Þess vegna hefur hún ákveðið - í nafni heilbrigðis - að við Íslendingar skulum aðeins borða íslenska kjúklinga, svína- og nautakjöt. Aðeins útvaldir megi nota írskt smjör til að framleiða íslenska osta. Í visku sinni hefur barnfóstran ákveðið að rauðvínið skuli selt í sérbúðum ríkisins, undir vakandi eftirliti þar sem vöruúrvalið ræðst af öðru en vilja og löngun viðskiptavinanna.

 

Þótt ríkisbarnfóstran sé ströng og eigi oft erfitt með að fyrirgefa hefur hún á stundum þurft að láta undan. Einu sinni var barnfóstran sannfærð um að ekkert okkar hefði gott af því að hlusta eða horfa á annað en ríkisstimplað ljósvakaefni. Í umhyggju sinni var barnfóstran þess fullviss að það væri miklu betra að landsmenn drykkju sterka drykki í stað þess að leggjast í bjórdrykkju, nema þá helst í flugvélum og á sólarströndum.

 

En ríkisbarnfóstran gefur aldrei eftir án átaka og hún er stöðugt á varðbergi fyrir nýjum hættum. Í ástríki sínu er hún sannfærð um að fákunnandi einstaklingar geti ekki borið ábyrgð á eigin lífi og fyrirtækjum sé ekki treystandi til að bjóða góða vöru og þjónustu á hagstæðu verði. Reglur, eftirlit og höft eru einkunnarorðin sem unnið er eftir.E

 

Mörgum líður vel í hlýjum og öruggum faðmi barnfóstrunnar, lausir undan áhyggjum sem fylgja því að axla ábyrgð. Afleiðingin er sú að farið er að líta á neytendur sem hóp af kjánum, einfeldningum eða ómálga smábörnum.

 

 

Af ótta við barnfóstruna og í samræmi við þær kröfur sem hún hefur sett í samráði við evrópsk samtök barnfóstra, leggja framleiðendur út í að merkja vörur sínar með ærnum tilkostnaði. Ekki til að veita upplýsingar um innihald og eðli vörunnar heldur til að vara kjánann - kaupandann - við. Í samræmi við tilskipun barnfóstrunnar er gengið út frá því að almenn heimska sé ráðandi. Þannig segir á umbúðum fyrir smur- og hreinsiefni að »ef efnið er drukkið« þá »hafið samband við lækni«. Með öðrum orðum er gengið út frá því að einhverjum komi til hugar að svala þorsta sínum á smur- og hreinsiefni. Á dós með viðarvörn er tekið fram að efnið geti »valdið lungnaskaða við inntöku«. Á þrýstihylki með kveikjaragasi er tekið fram að reykingar séu bannaðar og lagt bann við að úða á eld eða glóandi hluti.

 

Skordýraeitur er merkt sérstaklega og bent á að ekki megi geyma það hjá matvælum eða öðrum neysluvörum og sérstaklega er tekið fram:

 

»Ekki má nota efnið á fólk eða húsdýr.«

 

Í samræmi við kröfu barnfóstrunnar er undirstrikað að ekki megi nota skordýraeitrið á »fleti þar sem matvæli eru unnin, matbúin eða þeirra neytt«.

 

Í bæklingi sem fylgir rafmagnssög er varað við að setja hendurnar fyrir sagarblaðið. Með sama hætti er sérstaklega tekið fram á umbúðum Súperman-búnings, að þó menn klæðist búningnum geti þeir ekki flogið. Á sama tíma og kaupandi Súperman-búningsins er upplýstur um þessa annmarka eru merkingar umbúða matvæla (í samræmi við reglur) oftar en ekki illskiljanlegar.

 

Auðvitað skaða þessar merkingar fáa. Það eru aðeins peningabuddur neytenda sem eru fórnarlömb enda greiða þeir á endanum kostnaðinn. En merkingarnar eru birtingarmynd barnfóstruríkisins þar sem byggt er á hugmyndafræði forræðishyggjunnar um nauðsyn þess að hafa vit fyrir fávísum almenningi.

 

Í skjóli forræðishyggju barnfóstrunnar hefur eftirlitsiðnaðurinn fengið að leika lausum hala. Öflugar eftirlitsstofnanir eru taldar mikilvægari en almenn löggæsla og öryggi borgaranna. Opinberu fé er því dælt í stofnanir en framlög til löggæslu eru skorin við nögl. Forgangsröðun forræðishyggjunnar er skýr að þessu leyti.

 

Á undanförnum áratugum hafa opinberar stofnanir fengið æ ríkari valdheimildir. Leiðarahöfundur Morgunblaðsins (31. júlí 2013) hefur haldið því fram að margar þessara stofnana hafi »sýnt að þær kunna ekki með þær að fara«:

 

»Þær gæta ekki meðalhófs. Þær svara ekki eða eins og út úr kú athugasemdum þolendanna, sem eru hluti almennings í landinu. Gerðar eru óbilgjarnar kröfur til þeirra sem í myllu stofnananna lenda, en síðan er dregið á langinn að gera hreint fyrir sínum eigin dyrum. Eins og bent hefur verið á, þá virðist iðulega út frá því gengið að í samskiptum við slíkar stofnanir hafi sönnunarbyrðinni heimildarlaust verið snúið við.«

 

Varlega má ætla að beinn kostnaður íslenskra fyrirtækja vegna opinbers eftirlits sé 15-20 milljarðar króna á ári. Óbeinn kostnaður vegna minni framleiðni, lakari samkeppnisstöðu og skilvirkni hleypur á milljörðum.

 

Þannig rýrir ríkisbarnfóstran lífskjör almennings - skjólstæðinga sinna - á hverju ári. Á móti kemur að við erum hægt og bítandi orðin áhyggjulítil um eigin farsæld. Og tilfinningin fyrir því hvað það er að vera frjáls einstaklingur dofnar í hvert sinn sem barnfóstran breiðir út faðminn."

Hér er skýrt að orði kveðið eins og Óla Birni er tamt. Samt er hann að tala um mál sem hin dauða hönd kratismans hefur lætt inn í sálir okkar á langri ævi. Við erum ófrjáls að flestu leyti. Nema þegar farið er að tala um réttindi minnihlutahópa, homma, lesbía, hælisleitenda og lesblindra. Þá er frelsi þeirra  komið ofar öllu. 

Dæmið um forsjárhyggjuna birtist í viðirðisaukakerfinu. Í stað þess að stíga djarft skref og færa viðriðsaukaprósentuna í eitt þrep  án undantekninga, sem öll rök mæla fyrir, þá er áfram burðast með hriplekt kerfi af því að forsjárhyggju mengun hugarfarsins getur ekki hugsað öðruvísi.

Nú á að hækka matarskattinn úr 7 & í 12%. Og sagt að þetta sé 5 % hækkun í stað 71.5 % hækkunar á skattlagningu matvöru sem kemur kannski út sem 5 % á verði matarkörfunnar án vsk. Einhver hefði talið að íslenskir millifærslumeistarar færu létt með að reikna út matarbætur handa vísitölufjölkyldunni sem gæti fengið þær inn á húsnæðislánin sín eins og séreignarsparnaðinn samkvæmt ítrustu kröfum um forsjá til þess að þessu yrði ekki eytt í vitleysu. Nei, þetta er of stórt til að rúmast í meðalkrataheilanum á Alþingi Íslendinga.

Fann einhver fyrir þessum sykurskatti hans Steingríms J.? Breytti hann einhverju í bruggvenjum landans?  Vörugjöldin lækkuð? Mun almenningur taka eftir því? Hverfa ekki svona tittlingaskítir inn í verðlagið hjá þjóð í framfara-og hagvaxtarsókn?

Í skólakerfinu ríður forsjárhyggjan húsum. Ávísanakerfi Miltons Friedmanns er komið ínn í sænska skólakerfið. Foreldrarnir mega velja skóla. Einkaskólar mega græða. Hér var lokað hjá Óla í Hraðbraut fyrir það og úr grunnskólum okkar kemur enginn sem kann bæði að lesa og reikna. Ég geri það að gamni mínu að spyrja þýska krakka sem ég hitti hvað 7x8 séu. Þau svara undanteknigarlaust rétt. Prófið þetta sjálf á íslenskum grunnskólakrökkum?

Kostur má ekki selja morgunkorn sem er merkt í Ameríku. Okkur talin trú um að evrópskar kröfur séu gerðar fyrir neytendur í verndarskyni en ekki í tollverndarskyni. Og eftirlitsiðnaðurinn trúir því eftir að Alþingi fór að stimpla allt sem kemur frá ESB án þess að lesa textann.

Er ekki kominn tími til fyrir mig að hætta að trúa á jólasveininn? Hætta að að hugsa um íslenska pólitík og snúa mér að öðru svon rétt fyrir andlátið?

Forsjárhyggjan gegnsýrir allt þjóðfélagið og heldur því áfram hvað sem Óli Björn skrifar. 

 

 

Vonbrigði

eru mér að heyra það í fréttum að tillaga ríkisstjórnarinnar um aðlögun í skattamálum felist í 1 % lækkun efsta þreps virðisaukaskatts en 5 % hækkun á matarskatti, úr 7 í 12? Annað óbreytt? Nema niðurlögn sykurskatts Steingríms J. til viðbótar.

Vorum við ekki að tala um eitt þrep í virðisaukaskatti án undanþága?

Var þetta það sem ég beið eftir í minni barnslegu trú á að Sjálfstæðisflokkurinn ætlaði að breyta skattakerfinu? 

Er tímaskekkja?

í því sem Forseti Íslands mælir við þingsetningu í dag?

" Sómi og sjálfs­virðing Íslands voru ætíð leiðarljós í sér­hverri för; vilji sem á djúp­ar ræt­ur í sögu sjálf­stæðis­bar­áttu og lýðveld­is, í þeirri arf­leifð sem Alþingi og okk­ur öll­um sem þjóðin kýs ber að virða; arf­leifð sem verk Alþing­is , allt frá end­ur­reisn, hafa mótað; arf­leifð sem er afrakst­ur for­ystu þeirra kyn­slóða sem áður sátu í þess­um sal og fjöld­ans á Þing­völl­um fyr­ir sjö­tíu árum.  "

Er hin opinbera framkvæmd í innflytjendamálum sem á að leiða þjóðina til fjölmenningar í samræmi við þenna boðskap Forsetans? Verður fjölmenning samrímanleg við arfleifðina sem varðveittist í sögunni, hefðunum og bókmenntunum? Kæra nýbúar og framtíðarþjóðin í landinu sig eitthvað um Egil Skallagrímsson eða Skarphéðin? Eða hvernig fer þetta allt saman við þetta marglofaða öfgaleysi sem er andhverfa óheftrar alþjóðahyggju kratismans?

það eru öfl í þjóðfélaginu sem toga í eina átt og vilja varðveita eitthvað af því sem þjóðin á ennþá sameiginlegt.  Það eru önnur öfl sem toga í hina áttina og vilja kasta öllu því gamla fyrir róða, hvort sem er tunga, þjóðkirkja eða hefðir. Telja landið betur komið undir stjórn annarra þjóða.

Ég er ekkert viss um að ég átti mig lengur á því hverjum veitir betur? Enda líklega orðinn tímaskekkja sjálfur.

Marine Le Pen

er til umfjöllunar í leiðara Mogga:

"Í síðustu almennu kosningum í Frakklandi fór Þjóðarflokkur Marine Le Pen með sigur af hólmi. Kjörsókn var fremur dræm í þeim kosningum og valdaflokkarnir tveir, hægra og vinstra megin við miðjuna, nefndu það gjarnan sem huggunarefni.

 

En um leið lýstu þeir áhyggjum sínum yfir því að öfgaflokkur undir forystu öfgafulls foringja næði slíkum árangri í kosningum. Fréttaskýrendur voru ekki langt undan með svipaðar áherslur. Nú hafa birst skoðanakannanir í Frakklandi, sem sýna áþekka tilhneigingu og fyrrnefndar kosningar. Og ekki er hægt að draga þær í efa með vísun til dræmrar þátttöku í kosningum eða að kosningarnar hafi verið fremur ómerkilegar (snúist um Evrópuþingið) og því brúkaðar af kjósendum til þess að koma óánægju á framfæri við þá flokka sem þeir myndu styðja í alvöru kosningum.

 

Skoðanakannanirnar sýna að Marine Le Pen myndi fá mest fylgi í fyrstu umferð forsetakosninga í Frakklandi. Það gefur til kynna að hún myndi etja kappi við frambjóðanda úr röðum miðjubandalags flokka til hægri eða vinstri sem ná myndi öðru sætinu. Þótt þetta þyki töluverð tíðindi er fordæmi til, því að Jean-Marie Le Pen, faðir Marine, komst fyrir 12 árum í úrslitaumferð forsetakosninganna. Sósíalistar ákváðu þá að fylkja sér um hægri manninn Jacques Chirac sem sigraði með miklum yfirburðum. En kannanirnar sýndu einnig að yrði Hollande, núverandi forseti, mótframbjóðandi Le Pen myndi hún sigra hann næsta auðveldlega. Kjósendur á hinum vængnum myndu með öðrum orðum ekki kjósa Hollande »til að afstýra slysi« eins og gert var árið 2002. Aðrir forsetaframbjóðendur sem nefndir voru til sögunnar, þar á meðal Sarkozy, fyrrverandi forseti, myndu samkvæmt könnunum hins vegar sigra Marine Le Pen.

 

Þær niðurstöður þykja því fremur benda á sérlega laka stöðu Hollande forseta, sem er sá óvinsælasti í því embætti síðan slíkar mælingar hófust, en til þess að ótvíræð sigurganga Marine Le Pen sé hafin.

 

Forsætisráðherra Frakklands, Manuel Valls, taldi hins vegar að þessar kannanir væru ógnvekjandi. Fengi þessi »öfgaflokkur« slíkan stuðning myndi það ekki aðeins vera mjög hættulegt fyrir Frakkland heldur jafnframt fyrir »Evrópu.« Þegar Evrópa er nefnd í slíku samhengi eiga stjórnmálamenn fremur við Evrópusambandið en álfuna sem slíka. Marine Le Pen hefur vissulega sagt aðspurð að fyrsta verk hennar sem forseta Frakklands yrði að gefa seðlabanka landsins fyrirmæli um að hverfa út úr evrunni og taka upp franskan franka á ný. Varla dugar sú skoðun til að flokkur sé stimplaður sem öfgaflokkur. Það er fullgild stjórnmálaleg skoðun að vilja taka upp evru, búi land ekki við hana og losa land út úr henni sé það í henni. Tveir stærstu flokkar Bretlands eru þannig alfarið andvígir því að kasta þjóðargjaldmiðli sínum, pundinu, fyrir evru. Svíar, sem eru skuldbundnir til að taka upp evru, nota ólíkindalegar lögskýringar til að komast undan því að uppfylla það ófrávíkjanlega skilyrði, sem þeir hafa þó undirgengist.

 

Marine Le Pen vill vissulega draga úr straumi flóttamanna til landsins. Það er stjórnmálaleg afstaða sem nýtur sífellt meiri stuðnings almennings. Sumum dugar sú afstaða til að útnefna þá sem hafa hana sem öfgamenn. Þess háttar merkimiði þykir þó ekki endilega jafnsjálfsagður og áður. Það getur reynst hættulegt að stunda algjöra þöggun um málaflokk af þessu tagi allt þar til að ekki verður neitt við málið ráðið. Hvergi vottar fyrir þeirri stefnu hjá Marine Le Pen að hún vilji ná stjórnmálalegum markmiðum sínum með öðrum meðulum en lýðræðislegum. Þegar áhugamenn um stjórnmál skoða stefnuskrá og yfirlýsingar frú Le Pen geta þeir fundið margvíslegar málefnalegar ástæður fyrir þeirri afstöðu sinni að vilja ekki kjósa frúna eða flokk hennar.

 

Hollande situr sem forseti Frakklands á grundvelli úrslita lýðræðislegra kosninga. Þær tryggja honum valdasætið til 5 ára. En hver könnunin af annarri hefur sýnt að aðeins um 18% Frakka telja Hollande hæfan til að gegna embætti sínu, eða treysta honum til þess að fenginni fárra ára reynslu. Það hlýtur því að flögra að honum og stuðningsmönnum hans í Sósíalistaflokknum að hið lýðræðislega umboð hans sé orðið æði veiklulegt, svo ekki sé meira sagt."

Margt af því sem þarna er sagt ætti að vera Samfylkingarfólki og svokölluðum Evrópusinnum og Evrupostulum  til umhugsunar. Svo og þeim sem stjórna innflytjendamálumá Íslandi og allt of frjálsu flæði óþjóða til landsins.

Mér sýnist að hagur Frakka geti vart versnað við að skipta um Forseta og efnahagsstefnu eftir áralanga afturför. Marine Le Pen er því allrar athygli verð.

 

Villi Bjarna

sá eini sanni og vaski maður , kemur Reykjavíkurflugvelli og Fluggörðum til hjálpar í góðri grein í Morgunblaðinu í dag.

Vegna þeirra stöðugu lyga vinstrimanna, að menn séu hættir að lesa Mogga, þá skal ég nú auka leti þeirra og endurprenta þessa ágætu grein:(bloggari stjórnar feitletrun)

"Í vikubyrjun bárust dapurlegar fréttir um Reykjavíkurflugvöll. Reykjavíkurborg og Háskóli Íslands hafa sammælst um að koma Fluggörðum við Reykjavíkurflugvöll út af landakortinu. Í fréttatilkynningu segir eftirfarandi:

 

»Vilyrðið um að háskólinn geti þróað starfsemi sína til austurs á Fluggarðasvæðinu skapar fjölbreytt tækifæri fyrir framtíðaruppbyggingu skólans,« er haft eftir Kristínu Ingólfsdóttur, rektor Háskóla Íslands.«

 

Mikill er sigur Háskóla Íslands í þessu máli. En hann kann að verða dýrkeyptur. Nú vill svo til að flug á Íslandi er fyrsta hátækniatvinnugreinin. Þróun þessarar greinar varð frá gra.srótinni, frá ungum mönnum sem brutust til mennta utanlands án opinberra styrkja og allir af eigin verðleikum Við lok síðustu heimsstyrjaldar höfðu verið gefin út 30 flugskírteini á Íslandi en af framsýni gerðist Ísland stofnaðili að Alþjóðaflugmálastofnuninni hálfu ári eftir stofnun lýðveldis 1944.

Nú er svo komið að flugstarfsemi nemur um 2% af landsframleiðslu. Reykjavík hefur þróast í samræmi við þetta; flugið er aflgjafi ferðaþjónustu. Fyrir 45 árum voru gerðir út 25 togarar frá Reykjavík og þá voru rekin fimm stór frystihús. Nú er hér eitt frystihús og fimm togarar. Í stað framleiðsluhagkerfis hefur komið þjónustuhagkerfi. Þar ber hæst flugstarfsemi og aðra starfsemi tengda ferðaþjónustu.

 

Þetta hefur gerst þrátt fyrir að borgarfulltrúar hafi fjandskapast við flugvöllinn og viljað hann burt. Það er ekki sjálfsagt mál hvernig flugstarfsemi hefur þróast með jákvæðum hætti. Reykjavíkurflugvöllur er hlekkur í þeirri starfsemi. Spurt er hve oft Reykjavíkurflugvöllur sé notaður sem varaflugvöllur. Það er í nánast öllu flugi til Íslands.

Ef flugvellir í Skotlandi verða varaflugvellir fyrir flug til Íslands eru forsendur fyrir flugi til vesturstrandar Bandaríkjanna og Kanada brostnar. Á sama veg mun samkeppnishæfni íslenskra flugrekenda í flugi til austurstrandar Bandaríkjanna minnka verulega. Þar með eru brostnar forsendur fyrir þeirri háu ferðatíði og fjölbreyttu leiðum, sem fyrir hendi eru í dag til og frá Íslandi. Ef til vill rætist ljóð Dags Sigurðarsonar, að breyttu breytanda;

 

Raun

 

vísinda

 

stofnun

 

Háskóla

 

Íslands

 

Fluggarðar í Reykjavík eru forsenda fyrir menntun og þjálfun flugmanna í dag. Þarna er aðstaða fyrir kennsluflugvélar og viðhald og geymsla einkaflugvéla. Þarna er líka ákveðin menning, ekki minni en sú menning sem fylgir kaffidrykkju í 101 Reykjavík. Það er sjálfsagt mál að bjóða rektor Háskóla Íslands að skoða starfsemi í Fluggörðum. Þessi starfsemi hefur ekki skaðað Háskóla Íslands á neinn veg. Miklu heldur getur hún eflt starfsemi Háskólans. Háskóla Íslands og rekor skólans verður ekki gott af þeim súra kaleik sem skerðing á rekstri við flugvöllinn er. Það er miklu nær að Háskólinn efli sín fræðistörf í flugrekstrarfræðum.

 

Því hefur verið marglofað að ekki verið raskað við starfsemi á Reykjavíkurflugvelli á meðan nefnd sem kennd er við Rögnu Árnadóttur er að störfum og skýrsla nefndarinnar verður rædd. Þar fellur undir að halda opinni flugbraut 06/24 og aðstöðu í Fluggörðum. Það verður aldrei sómi að því fyrir Háskólann að taka þátt í fjandskap borgarfulltrúa við flugstarfsemi og ýta Fluggörðum af Reykjavíkurflugvelli."

Sumir sem heita Vilhjálmar Bjarnasynir taka fram að þeir séu ekki Villi Bjarna fjárfestir. Því skal tekið fram að þarna skrifar sá eini sanni Villi Bjarna fjárfestir sem biðst ekki griða fyrir það frekar en Árni beiskur í Flugumýrarbrennu. Hafi hann heila þökk mína að minnsta kosti fyrir vikið.

Það er mála sannast að samsæri vinstri manna og atlaga að Reykjavíkurflugvelli stendur enn yfir og er öllum brögðum beitt. Jafnvel velmeinandi fólk er dregið inn í þessi mál og notað af þessu samsærisfólki til að fullkomna ódæðið. Sem þeir ætla að fremja þrátt fyrir andstöðu 82 % landsmanna. Allt fyrir einhverja heimskulega og úrelta Kvosarrómantík.

Miðbæjarómenningin stendur með miklum blóma alveg ein og óstudd. Það sá ég á sjaldgæfum bíltúr um miðbæinn í gærkveldi á mánudegi. Fyllilýður með flöskur og dollur í höndunum skreytti göturnar frá Klapparstíg og út miðbæinn. Búllur voru opnar og stöku gítarglamrari var sýnilegur. Eru miklar röksemdir fólgnar í því að efla þetta menningarform á kostnað almenningssamgangna í landinu með niðurlagningu flugvallarins?

Höfuðmörðurinn Dagur B. Eggertsson situr á stóli Borgarstjóra eftir að hafa í raun verið kosinn frá. Hann keypti hinsvegar undir sig stólinn aftur með því að maðka krókinn vel fyrir Píratann svo að sá selur allt fúslega fyrir þægindin. Reykvískir kjosendur geta sjálfum sér um kennt. Og svo Sjálfstæðisflokkurinn auðvitað fyrir ömurleg linheitin í kosningabaráttunni sem vonandi endurtaka sig ekki.

Háskólinn byggir og byggir í kring um sig. Sóar landinu í fáheyrðri vitleysu undir bílastæði. Í stað þess átti að setja bílakjallara og neðanjarðartorg með sporvögnum sem gengu á milli allra höfuðbygginga skólans. Þá hefði verið nægt byggingaland fyrir skólann til hundrað ára. En þetta mátti ekki ræða þó reynt hafi verið að koma tauti við arkitektana á opnum fundi um byggingaráformin.

Við Sjálfstæðismenn í Fluggörðum styðjum Villa Bjarna til verka góðra. 

 

Steinunn býður

löglega kjörinni ríkisstjórn lýðveldisins Íslands byrginn þegar stjórnarflokkarnir ætla að leggja skatt á þrotábú hins umdeilda  fyrirtækis Glitnis.  Steinunn Guðbjartsdóttir frá Króki var skipuð slitastjóri  yfir þetta þrotabú frá 2008. Er hún ekki orðinn margfaldur milljóneri á málþófi í kring um það verk  hérlendis sem erlendis? Eins og margir aðrir sem enn halda áfram á fullu?

Í hvers umboði starfa slitastjórar?  Hvert er þeirra yfirvald?   Var þetta bankahrun bara eins og hvert annað ball á Hlégarði? Er bara í lagi að sýna bara hnefana ef einhver ætlar að hafa aðra skoðun? 

Ísland áfram umsóknarríki?

um inngöngu í Evrópubandalagið.

Stjórnarflokkarnir hljóta að taka af skarið með þetta leiðindamál á Alþingi þegar  það kemur saman. Það er löngu orðið tímabært að að afgreiða þetta skýra kosningamál. Ekki síst af  því hversu harðnar stöðugt á dalnum í sambandinu og skuldavandi vanþróuðu meðlimaríkjanna eykst. Ef Ísland ætlar sér að vera áfram þáttakandi í Evrópska Efnahagssvæðinu, Schengen og öllu því samstarfi, þá þarf það ekki að truflast hið minnsta þótt aðildarumsókn Steingríms-stjórnarinnar  sé dregin til baka.

Vandamál Evrunnar eru vaxandi og þörf skuldugu landanna fyrir gengisfall og skuldaeftirgjöf  er yfirþyrmandi eigi efnahagur þeirra að eiga sér viðreisnar von. Þjóðverjar vilja engar breytingar á Evrunni, hún hæfir þeim. En Frakkar gætu séð sína sæng uppreidda og samþykkt að taka upp fránkann aftur.Öðruvísi geta þeir ekki komist frá ríkissjóðshalla sínum að því að Brósi (Amrose Evans-Pritchard) segir í stórgóðu viðtali sem sjá má á YouTube ( Bein krækja á viðtalið á YouTube)  samkvæmt upplýsingum Bernharðs Conolly (: Bernard Connolly: umræður Milken Institute, 4. maí 2011, þá , þá yrðu Þjóðverjar að sætta sig við að verja 7 % af landsframleiðslu sinni árlega til eilífðar til að greiða fyrir hallann sem Írar, Grikkir, Spánverjar og Portúgalir hafa safnað upp. Ígildi Versalasamninganna á hverju ári sem gengu heldur aldrei upp þá. Hvernig í veröldinni halda menn að þýskir eftirlaunaþegar muni sætta sig við slíkt? Önnur ríki verða að komast út úr myntbandalaginu með Þýskalandi. Enda sýnir það sig að það beinlínis dregur úr innbyrðis viðskiptum Evruríkjanna, alveg öfugt við væntingarnar það sem ná átti með stofnun Evrunnar. Þetta er furðuleg niðurstaða en svona er það nú samt. Um þetta hefur Gunnar Rögnvaldsson skrifað margar afbragðsfærslur á blogg sitt.www. tilveran-i-esb.blog.is sem ég mæli með að sem flestir lesi.

Nú er Draghi búinn að lækka stýrivextina niður í 0.05 % og innlánsvextir banka hjá Seðlabankanum eru orðnir mínus 0,2%. Hann ætlar líka  að fara að kaupa skuldabréf  af bönkum í stórum stíl þrátt fyrir andstöðu Þjóðverja. Fögnuður sunnar í álfunni og í herbúðum Já-Íslands. Eðilega myndi Samfylkingin telja þetta góð tíðindi og rök fyrir upptöku Evru á Íslandi og inngöngu í ESB.  En slíkt er borin von um þessar mundir  enda ESB sjálft búið að loka á stækkun þess á næstu árum.

Evrusvæðið er að hrynja fyrir augunum á okkur hvað sem Samfylkingarfósarnir Össur og Árni segja eða svikahrapparnir í VG. Við erum greinilega ekki á leið inn í sambandið eða að taka upp mynt Stór-Þýzkalands. Við erum ekki á leið inn í 25% atvinnuleysi Spánar. Við erum ekki á leið með að afhenda þeim kvótann okkar. Við erum ekki að afhenda útlendingum Ísland heldur þurfum við að vernda landið, auðlindirnar og þjóðernið. 

Það er því fullkomlega tilgangslaust að klára ekki þetta umsóknarmál þegar í stað. 

"MP banki

 tapaði 159 milljónum króna eftir skatta á fyrstu sex mánuðum ársins samanborið við hagnað upp á 460 milljónir á sama tímabili fyrir ári.

 

Í tilkynningu frá bankanum er bent á að afkoman hafi batnað verulega sé miðað við seinni hluta árs 2013 þegar tap bankans nam tæpum milljarði króna, að stærstum hluta vegna niðurfærslu á viðskiptavild.

 

Tap MP banka á fyrri árshelmingi litast af gjaldfærðum kostnaði vegna hagræðingaraðgerða sem nema um 100 milljónum króna. Þá var gengistap bankans um 50 milljónir.

 

Eftir að ljóst varð sl. haust að áform MP banka um að stækka efnahagsreikninginn með aðkomu nýrra fjárfesta að hluthafahópnum myndu ekki ganga eftir hefur bankinn ráðist í umfangsmiklar hagræðingaraðgerðir. Frá fjórða ársfjórðungi 2013 hefur starfsmönnum bankans fækkað um 30% og rekstrarkostnaður, að teknu tilliti til starfslokakostnaðar, lækkaði um 200 milljónir á fyrstu sex mánuðum ársins.

Sigurður Atli Jónsson, forstjóri bankans, segir í tilkynningu að það hafi verið nauðsynlegt að breyta fyrri áætlunum sem miðuðu við aðgang að vaxtafjármagni. »Það kom harðast niður á bankastarfseminni sem krefst mests eigin fjár. Þess vegna þurfti að stokka spilin upp á nýtt og endurskipuleggja rekstur.« Verulegur árangur hafi náðst í þeirri vinnu og kostnaðargrunnur bankans lækkaður verulega sem muni skila sér í bættri afkomu af grunnrekstri eftirleiðis.

 

Sigurður Atli segir að salan á Lykli, eignaleigusviði bankans, til Lýsingar fyrr á árinu hafi gengið mjög vel. Þau lán sem fluttust yfir til Lýsingar námu um 7% af heildareignum MP banka, eða um 4 milljörðum.

 

Hreinar vaxtatekjur MP banka lækkuðu um 12% frá seinni hluta árs 2013 og námu 674 milljónum króna. Skýrist sú lækkun af minnkun útlánasafns. Á sama tíma jukust hins vegar þóknanatekjur bankans um 10% og voru samtals 814 milljónir króna á tímabilinu."

 

Allt þetta  má lesa í Morgunblaðinu í dag.

En kannski vilja menn heyra eitthvað um þetta MP-mál frá einum viðskiptavini?  Í fyrstu persónu. Mér. 

Eftir hrunið fóru margir viðskiptavinir gömlu bankana sem Steingrímur J. gaf hrægammasjóðunum í vanþóknun yfir til MP-banka með allt sitt. Þar mættum við frábæru viðmóti og þjónustulipurð starfsfólks. Sumir höfðu þó efasemdir um að stærri hluthafarnir gætu ekki farið leið Baugs í Glitni sáluga, sem sum okkar höfðu haldið tryggð við frá Iðnaðar-og Verzlunarbanka árunum svo og SPK sem Baugur lagði að lokum undir sig.

Allt gekk vel og MP-banki veitti viðskptamönnum hina bestu þjónustu.  Síðan fóru ský að draga upp á trúverðugleika himininn. Aðaleigandi lággjaldaflugfélags keypti ráðandi hlut í bankanum, rétt eins og hafði gerst í Glitni og fyrrum foringi og átrúnaðargoð Sjálfstæðisflokksins gerðist stjórnarformaður.

Eytt var talsverðu púðri í að sannfæra okkur viðskiptamenn um að öllu væri samt óhætt. Allt virtist rólegt á yfirborðinu þrátt fyrir illan grun.  Þangað tl á þessu ári. Þá var lagt  fyrirvaralaust gjald  á þá sem vildu vera smáir viðskiptamenn í MP-banka og þeim þannig í raun vísað á dyr.  Skorið var umsvifalaust á allar væntingar sem viðskiptamenn höfðu vegna viðskipta sinna varðandi því að bankar væru bakhjarl í hinu daglega lífi.

Í mínu tilviki var mér góðfúslega bent á að hypja mig annað ef ég vildi ræða eitthvað annað en þau innlegg sem ég hafði stundað síðastliðin 6 ár og aldrei skuldað bankanum eyri. Til viðbótar hafði ég oftsinnis verið fullvissaður um að bankinn myndi vera minn bakhjarl ef ég þyrfti lítils við. Allt var dregið til baka og nú með fullkomnum ruddaskap af lykilmönnum bankans sem buðu ekki einu sinni upp á að ræða málin. Þvílíku  hef ég aldrei orðið fiyrir í viðskiptalífinu og hef þó marga fjöruna sopið. Menn vilja ekki snerta mann með tíu feta stöng hvað þá styttri heldur bara settir á mann hundarnir með þökk fyrir áralanga viðkynningu. 

Vegna persónulegrar vináttu við það fólk í MP-banka sem hefur veitt mér þjónustu í gegnum árin þá skellti ég, sem líklega einhverskonar geðlurða,  ekki hurðum strax heldur nota þetta fólk ennþá til ýmissa verka þó að ég fyrirlíti stofnunina MP-banka og æðstu stjórnendur hans.  Mér hefur verið vel tekið annrsstaðar auðvitað þar sem ég er ekki ennþá kominn í hóp þurfalinga  þrátt fyrir Steingrím J. og auðlegðarskattinn hvað sem verður. Mínir dagar innanstokks í MP-banka verða þó varla margir úr þessu.

Warren Buffet er sagður haf eitt prínsíp. Það er að fjárfesta aldrei í flugfélagi. Hvað skyldi hann þá  segja um lággjaldaflugfélag?  Hvaða skoðanir skyldi hann hafa á gluggaskreytingum í stað orðheldni og mannkosta. Ekki veit ég.

En mér er eiginlega spurn, er viðskiptabankaleyfi ekkert háð því að veita viðskiptabankaþjónustu heldur að  sami banki einbeiti sér að fjárfestingarstarfsemi og eignastýringu?

 Á MP-banki yfirleitt að hafa viðskiptabankaleyfi? Er heitið ekki villandi?  

Þurfa innleggseigendur í MP-banka ekki að spyrja sig spurninga?

Voff,Voff! Eru ekki komnir breyttir tímar í MP-banka frá 2009?