Armeníumórall Tyrkja

finnst mér yfirdrifinn og óþarfur.

 

Björn Bjarnason fjallar um þetta mál og móral Tyrkja,

"Undrun vekur hve stjórnvöld í Tyrklandi samtímans taka því illa þegar alls þessa er minnst. Reiði þeirra vegna þess sannast enn nú þegar Joe Biden, fyrstur Bandaríkjaforseta, vottar Armenum formlega samúð af virðingu fyrir þeim sem týndu lífi undir ógnarstjórn Ottómana og áréttar þann ásetning að koma í veg fyrir að slík grimmdarverk verði nokkru sinni framin að nýju. Forsetinn sagði þetta ekki gert til að varpa sök á einhvern heldur til að tryggja að það sem gerðist yrði aldrei endurtekið.

Tyrknesk stjórnvöld tóku þessum orðum mjög illa og höfnuðu með öllu fullyrðingum um þjóðarmorð. Tyrkir þyrftu ekki að læra neitt af neinum um eigin fortíð. Pólitísk tækifærismennska grefur mest undan friði og réttlæti, sagði Mevlut Cavusoglu, utanríkisráðherra Tyrklands, á Twitter.

Á sínum tíma notaði Ronald Reagan Bandaríkjaforseti orðið „þjóðarmorð“ um aðförina að Armenum án þess að það drægi dilk á eftir sér. Barack Obama gaf til kynna að hann mundi sem forseti stíga skref til Armena með viðurkenningu á þjóðarmorðinu sem hann gerði þó ekki. Joe Biden var varaforseti Obama og óttuðust margir Armenar í Bandaríkjunum að Biden segði eitt í kosningabaráttu um hlutskipti Armena en annað í Hvíta húsinu. Gleði þeirra er því einlæg þegar þeir fagna orðum Bandaríkjaforseta nú og telja langþráðu marki náð.

Að Biden stígi þetta skref nú er áfall fyrir Recep Tayyip Erdogan Tyrklandsforseta, endurspeglar minna vægi hans í Washington en áður var. Þótt Erdogan reyni að blása þetta upp sem árás á alla Tyrki staðfestir ákvörðunin nú dvínandi áhrif Erdogans sjálfs og skömm á framgöngu hans innan NATO og annars staðar.

Tillaga um að alþingi viðurkenni þjóðarmorð á Armenum árin 1915–1917 og virði minningu fórnarlamba þessa glæps gegn mannkyni hefur verið flutt á nokkrum þingum, síðast 2019-2020 án þess að hljóta afgreiðslu. Að málið falli dautt hér en njóti stuðnings meðal æ fleiri nágrannaþinga verður sífellt undarlegra."

Á ég að hafa móral yfir því hvernig Gizur fór með Sturlu á Örlygsstöðum? Eða hverng Flosi fór að Njáli?

Erdogan ber enga ábyrgð á einhverjum gömlum atburðum.

Af hverju segir hann ekki bara "Sorry Stína?" 

Er ekki einhver Armeníumórall Tyrkja út úr kortinu því allir málsaðilar  eru löngu dauðir eins og þeir Pílatus og Kristur eru líka? 

 

• 
  
  

Veruleikinn

í íslenskri hagstjórn er nokkuð sérstakur. Honum er stjórnað að miklu leyti af þröngum hópum, sem byggja völd sín iðulega á litlum hópum sem taka sér alræðisvöld á grundvelli sérstakra félagslegra aðstæðna. Taka völd í fölmennum félögum með tíunda hluta atkvæða eða svo. Vinstri sinnað fólk er yfirleitt áhugasamara um félagsmál en hægri menn og því fer sem fer.

Ég er ekki sérlegur aðdáandi Fréttablaðsins sem ég sé sem málgagn fyrir inngöngu Íslands í ESB. Yfirleitt sé ég fátt greina sem til mín höfða í því blaði. Ég skal þó viðurkenna að ég les yfirleitt allar  greinar sem Hörður Ægisson skrifar mér til gagns. Og svo les ég yfirleitt Þorstein Pálsson til þess að koma mér í vont bardagaskap fyrir fullveldi landsins sem hann vill feigt innan ESB.

En Hörður skrifar í gær:

"Það eru að verða þáttaskil. Faraldurinn, sem hefur lamað allt samfélagið í meira en ár, er senn að baki og fram undan er tími efnahagslegrar endurreisnar. Mótvægisaðgerðir stjórnvalda hafa heilt yfir heppnast vel – beinn stuðningur í gegnum ríkisfjármálin hefur numið 10 prósentum af landsframleiðslu – og dregið mjög úr áhrifum áfallsins, bæði fyrir heimilin og atvinnulífið, og þannig komið í veg fyrir hrinu gjaldþrota.

Til marks um það hefur vanskilahlutfall fyrirtækjalána hjá bönkunum nánast staðið í stað frá því í árslok 2019. Vegna vægis ferðaþjónustunnar mælist atvinnuleysið hins vegar enn um 11 prósent en það ætti að minnka hratt þegar atvinnugreinin nær vopnum sínum á ný síðar á árinu.

Nýtt álit frá AGS í vikunni undirstrikar þann árangur sem náðst hefur en bendir um leið á hvað betur megi fara nú þegar við sjáum fram úr kófinu. Sterk staða þjóðarbúsins og ríkissjóðs, eftir að hafa nýtt góðu árin í að greiða niður skuldir, gerði okkur kleift að halda stórum hluta hagkerfisins í gjörgæslu á meðan faraldurinn hefur staðið yfir en núna þarf að fara að skipta um takt.

Í stað þess að áherslurnar séu á neyðaraðstoð til fyrirtækja og heimila, sem þær hafa réttilega verið, fer að verða mikilvægara að einblína á almennari aðgerðir sem miða að því að efla samkeppnishæfni og skapa ný störf.

Eigi það að takast þarf að horfa til þess, að mati AGS, að endurskoða vinnumarkaðslíkanið í því skyni að tengja betur saman launaþróun og framleiðni.

Þar er mikið verk fyrir höndum. Sögulega séð hefur Íslendingum ekki farnast að fara að fordæmi annarra þjóða á Norðurlöndunum og semja um launahækkanir sem taka mið af verðmætasköpun hagkerfisins.

Niðurstaðan af því er að á síðustu tveimur áratugum hafa launahækkanir hér verið um þrefalt meiri en á hinum Norðurlöndunum, verðbólga fjórfalt meiri og vaxtastig fimmfalt hærra. Margt gefur til kynna að við ætlum enn að fylgja þessari leið.

Launavísitalan hefur hækkað um ellefu prósent milli ára og verðbólga fer vaxandi og mælist yfir fjögur prósent. Hækkandi launakostnaður skiptir þar miklu, og mun hafa enn meiri áhrif á verðlagsþróunina – og þá um leið vexti – á komandi misserum.

Vandinn er sá, eins og Þorsteinn Víglundsson, forstjóri Hornsteins og fyrrverandi þingmaður Viðreisnar, nefndi í viðtali við Markaðinn í vikunni, að hin nýja forysta verkalýðshreyfingarinnar hafnar efnahagslegum veruleika. Staðan á vinnumarkaði er því tifandi tímasprengja.

Skiptir alþjóðleg samkeppnishæfni Íslendinga máli? Stundum mætti ætla að svo væri ekki, einkum nú á tímum farsóttar þegar búið er að telja mörgum trú um að þjóðin geti vel við unað í lokuðu hagkerfi – og eina sem þurfi að ákveða sé ráðstöfun gæðanna.

Staðreyndin er sú að þótt Ísland sé eyríki þá eigum við – fyrirtækin sem hér starfa og skapa verðmætasköpunina – í harðri samkeppni um vinnuafl og fjármagn og því getum við tæpast markað okkar eigin launastefnu óháð öðrum nágrannaþjóðum án afleiðinga.

Umbætur á þessu sviði eru forsenda meiri fjölbreytni í hagkerfinu með nýjum gjaldeyrisskapandi atvinnugreinum. "

Ekki hef ég töfralausnir á reiðum höndum. Ég minnist hinsvegar þess þegar ég kom til Þýzkalands ekki tvítugur að aldri að þar var maður áberandi sem hét Ludwig Erhardt og reykti sígarettur úr munnstykki. Hann prédikaði sífellt fyrir löndum sínum: "Masshalten", Stillið ykkur í hóf, spennið ekki bogana of hátt í kaupkröfunum.

Þjóðverjar brenndir af óðaverðbólgunni 1929 höfðu vit til að hlusta talsvert á þennan mann og foringjann Konrad Adenauer sem þá höfðu yfirstjórnina yfir þýzka efnahagsundrinu sem maður var að upplifa.

Þá sögðu góðar og guðhræddar konur við mann: "Svona getur þetta ekki gengið áfram í þessum brjálaða uppgangi." En það gekk. Sólveig Anna og Drífa Snædal eða Félög Flugumferðarstjóra og Ljósmæðra  voru ekki áberandi í þýsku þjóðlífi um þær mundir og hafa ekki orðið lengi síðan.

Líklega er langt í það að Íslendingar skilji það að að spöruð króna í dag getur orðið meira virði á morgun nema að gullregn berist til landsins erlendis frá.

Nú eru horfur á að  faraldrinum muni linna á næstu árum og líf færast í efnahagslíf Íslands jafnval á þessu ári.Þá er okkur boðið uppá að magna upp verðbólguna í nafni réttlætisins.

Líklega verður Hörður Ægisson sannspár að einhverju leyti um hinn íslenska efnahagsveruleika. 

Navalny

er hættur við að drepa sig segir Sky News. Vonandi leysist eitthvað þarna.

Alveg furðulegt að hann skyldi vera dæmdur fyrir að rjúfa skilorð meðvitundarlaus í sjúkraflugvél til Þýskalands eftir að stjórnvöld geta ekki fundið út hver eitraði fyrir hann með Novichock sem er einhverskonar sparieitur þeirra fyrir austan.

Ég vona sannarlega að Navalny verði ekki gerður að píslarvotti Pútíns.

 

Heimshlýnunarbullið

er tekið fyrir af Páli Vilhjálmssyni sem rýnir tölur Trausta Jónssonar veðurfræðings:

"

Trausti veit, Biden ekki

Meðalhiti á Íslandi síðustu 200 ár hefur hækkað um 0,8 gráður á öld, segir Trausti Jónsson veðurfræðingur og byggir á tiltækum gögnum.

Hækkun á meðalhita um 1,6 gráðu á 200 ára tímabili er engin hamfarahlýnun heldur eðlileg náttúruleg sveifla.

Á þessu tveggja alda tímabili eru styttri skeið þar sem hiti fer ýmist hækkandi eða lækkar. Svona svipað og veðrið, sem breytist frá degi til dags. Trausti skrifar: ,,Hiti á kuldaskeiðinu 1965 til 1995 var lengst af lægri heldur enn hann var á hlýskeiðum 19.aldarinnar [við kölluðum það kuldaskeið sem nítjándualdarmenn hefðu kallað hlýskeið]."

Biden Bandaríkjaforseti og heimselítan vilja telja okkur trú um að náttúrulegar sveiflur á hitafari séu af mannavöldum. Biden og heimselítan eru fangar trúarbragða. Trausti talar vísindi.

Heimurinn myndi svelta ef ekki væri fyrir jarðefnaeldsneytið. Fæðuframleiðslan gengur á því en ekki heimshlýnunarbullinu úr fávitanum Grétu Thunberg og ámóta helvítisprédikara.

Milkilmennis minnst

í góðri grein Vilhjálms Bjarnasonar í Morgunlaðinu í dag:

"Það er erfitt að ímynda sér hvernig sagan hefði orðið ef hún hefði farið á annan veg. Sjálfur hef ég tekið öllum örlögum og tekið öllu sem óumflýjanlegu. Mennirnir vilja en guð ræður. Þannig er duglaus stjórn mikil blessun, því þá fer öllu fram á sem eðlilegastan máta. Stríð hefur sinn gang, með drápi og eyðileggingu. Þegar stríði lýkur skrifar sigurvegarinn söguna, sína sögu! Sá sem tapar er gjarnan hengdur. Þannig getur sá sem tapar aldrei sagt sína sögu.

Síðari heimsstyrjöldin

Í íslensku máli er talað um hina fyrri og hina síðari heimsstyrjöld. Sennilega er það af þrá til þess að ekki verði hin þriðja! Heimsstyrjöldum skuli lokið.

Endalok fyrri heimsstyrjaldarinnar urðu með friðarsamningum en hinni síðari lauk með skilyrðislausri uppgjöf. Friðarsamningar og stríðsskaðabætur, sem um var samið, urðu aldrei annað en pappír. Stoltur Þjóðverji réð landa sinn, Matthias Erzberger, af dögum fyrir að undirrita uppgjafarsamninga við Frakka.

Að loknum réttarhöldum í Nürnberg voru þeir sem gáfust upp fyrir hönd Þjóðverja hengdir. Það voru Alfred Jodl og Wilhelm Keitel. Sá er tók við uppgjafaryfirlýsingunni varð síðar Bandaríkjaforseti.

Japanskeisari var látinn koma um borð í bandarískt herskip til að undirrita uppgjafarskjal, en til að sameina japönsku þjóðina hélt hann keisaradómi sínum og afkomendur hans síðar.

Japanir höfðu þolað þau hörmulegustu örlög sem nokkur þjóð getur hlotið, með tveimur kjarnorkusprengjum.

Örlög Evrópu

Þegar síðari heimsstyrjöldinni lauk var álfan í rúst. Framleiðslugeta í verksmiðjum var lítil og kaupgeta á matvælum á sama veg.

Bandaríkin höfðu þvælst inn í styrjöldina með hervernd á Íslandi og síðar af öllu afli þegar japanskar flugvélar réðust á Perluhöfn á Havaí. Með þessum tveimur atburðum, herverndarsamningi á Íslandi og óvinaárás á Havaí, var Monroe-kenningunni varpað fyrir róða að hálfu leyti. Bandaríkin hófu íhlutun í öðrum heimsálfum, í Evrópu og í Kyrrahafslöndum. Viðbrögðin eftir stríð voru öll önnur en eftir fyrri stríð. Nú skyldi sigurvegarinn hjálpa löndunum sem áttu í stríði við að byggja upp framleiðslugetu sína til að tryggja að öfgaöfl kommúnista, nasista og fasista næðu ekki fótfestu aftur.

Ræða George C. Marshalls hershöfðingja í hlutverki utanríkisráðherra

Ég hef oft velt því fyrir mér hvort ræða sú er utanríkisráðherrann hélt í Harvard-háskóla hinn 5. júní hafi verið óvænt, hvort gamli fimm stjörnu hershöfðinginn hafi kynnt áform sín um endurreisn Evrópu. Eða hvers var að vænta í þakkarræðu gamla hershöfðingjans fyrir heiður sem háskólinn veitti honum?

Af hverju flutti utanríkisráðherrann ræðuna en ekki Harry S. Truman forseti?

Í Morgunblaðinu segir daginn eftir ræðuna: „Bandaríkin vilja aðstoða Evrópulönd“ og „Marshall fer fram á samvinnu nauðstaddra ríkja“.

„Hver sú ríkisstjórn, sem er fús til að aðstoða í endurreisnarstarfinu, mun mæta algerri samvinnu Bandaríkjastjórnar. En hver sú stjórn, sem gerir tilraun til að hindra viðreisn annarra landa, getur ekki vænst hjálpar okkar.“

Daginn sem sagt er frá ræðu Marshalls segir Morgunblaðið: „Sama dag staðfesti öldungadeild Bandaríkjaþings friðarsamninga við Ítalíu, Rúmeníu, Búlgaríu og Ungverjaland. Einn öldungadeildarþingmaður varaði sérstaklega við því að ef friðarsamningur við Ítalíu yrði ekki staðfestur „myndi það hafa í för með sér algera upplausn þar í landi, en slíkt aftur opna leiðina til valdatöku kommúnista“.

Morgunblaðið segir einnig: „Í ræðu sinni benti Marshall einnig á, að þörf Evrópu fyrir matvæli og aðrar nauðsynjar næstu þrjú til fjögur árin væri svo mun meiri en núverandi greiðslugeta álfunnar, að hún yrði að fá aukna hjálp, eða ella horfast í augu við alvarlega efnahags- og stjórnmálakreppu. Það væri því ekki nema eðlilegt, að Bandaríkin gerðu allt, sem þau gætu, til að aðstoða við að koma á eðlilegu efnahagsheilbrigði veraldarinnar, enda væri friðurinn að öðrum kosti ekki tryggður.“

Ef tengja á Marshall-áætlunina við stefnu í efnahagsmálum yrði áætlunin tengd við Keynes, án þess að nokkur hafi nokkru sinni botnað í Keynes.

Hershöfðinginn og friður

Hershöfðinginn hefur skynjað það að hefðbundnar lausnir sigurvegara tryggðu ekki frið. Í raun var enginn samningsaðili til í Þýskalandi. Landið var hernumið og skipt í hernámssvæði.

Hvernig hefði Evrópa litið út ef ekki hefði komið til Marshall-aðstoðar?

Hershöfðinginn taldi nauðsynlegt að árangur uppbyggingarinnar yrði mældur með samræmdum hætti. Til þess yrði að mæla árangur og færa samræmda þjóðhagsreikninga. Efnahagssamvinnustofnun var falið það hlutverk. Sú stofnun heitir nú Efnahags- og framfarastofnunin, OECD.

Með því að byggja upp iðnað, innviði og atvinnulíf var komið í veg fyrir að öfgaöfl næðu fótfestu í hinu hersetna landi. Sambandsráð og sambandslýðveldi er stofnað 1949, tveimur árum eftir ræðu Marshalls. Adenauer og Erhardt unnu úr framlagi Marshall-áætlunarinnar og sköpuðu þýska efnahagsundrið.

Endanlegar sættir Þýskalands og Frakklands komu með Élysée-sáttmála Adenauers og de Gaulles 1963.

Marshall og Ísland

Íslenskir innviðir biðu ekki tjón af hernaðarátökum. En íslenskir sjómenn fórust í siglingum, oft vegna hernaðarátaka. Íslenskir framleiðsluatvinnuvegir voru ekki í merkilegu standi fyrir stríð. Eftir stríð áttu Íslendingar eignir í erlendum bönkum og áttu þeir að fara í „nýsköpun“. Sú „nýsköpun“ var að mestu fólgin í endurnýjun á togaraflota landsmanna, með gufuvélum þegar díselvélar voru að halda innreið sína.

Gjaldeyriseign þjóðarinnar hvarf á tveimur árum!

Fyrsta þátttaka íslenskra stjórnvalda í Marshall-aðstoðinni var að reyna að selja fisk til hinna stríðshrjáðu landa. Áður en langt um leið var landið komið í þá stöðu að vera í þörf fyrir aðstoð til uppbyggingar innviða.

Sú uppbygging beindist að raforkuverum, áburðarverksmiðju og sementsverksmiðju. En það var einnig nokkur hluti aðstoðarinnar sem fór til að viðhalda óbreyttu ástandi í sveitum, þótt landbúnaður hafi á engan hátt staðist sjávarútveginum snúning.

Deila má um það hvort hlutur Íslendinga í Marshall-aðstoðinni hafi verið of rausnarlegur í ljósi þess að herseta Breta og Bandaríkjamanna hafði afar góð áhrif á efnahagslífið og margir töluðu um „blessað stríðið“ í gamni og alvöru. Hvað sem því líður þá var hér um mikið fé að ræða. Í hlut Íslands komu um 0,2% heildarfjárhæðarinnar eða 29,3 milljónir dollara sem lætur nærri að hafi verið 10-12% af árlegri landsframleiðslu á árunum eftir stríð. Miðað við núverandi verðlag og stærð hagkerfisins gæti þessi fjárhæð verið yfir 300 milljarðar íslenskra króna.

Síldarverksmiðja og listamiðstöð

Ein síldarverksmiðja var byggð fyrir Marshall-fé. Sú var í Reykjavík, kölluð Faxaverksmiðjan, í Effersey. Mjölvinnsla varð minni en að var stefnt. Verksmiðjuhúsið stendur enn sem minnisvarði um Marshall-aðstoðina, hornstein hagsældar í Evrópu. Húsið er listamiðstöð. Það er öruggt mál að hershöfðinginn og utanríkisráðherrann sá ekki fyrir að hús í hans nafni stæði við Vesturhöfnina í Reykjavík og efldi listir.

Eftir stendur að George C. Marshall var sennilega einn áhrifamesti einstaklingur síðustu aldar. Hann er eini hershöfðinginn sem hlotið hefur friðarverðlaun Nóbels."

Á veggnum hangir mynd sem við stúdentar í MR 1957 færðum veitingahúsinu að gjöf til minningar um þennan merka mann.

Það sem ég hef lesið eftir Harry S. Truman Bandaríkjaforseta er að frumkvæðið að Marshalláætluninni kom frá hershöfðingjanum. Truman var nógu stór til að segja að áætlunin yrði kennd við hann en ekki sig sem lá þó beinast við.

Truman var óvenjulegrar gerðar sem sagði eitt sinn: "Sá sem efnst í stjórnmálum er "Crook". Hann kom blankur til Washington og fór þaðan aftur til heim til Independence jafn blánkur.

Eisenhower er ekki myrkur í máli um hæfileika Marshalls í bók sinni "Crusade in Europe."

Hvernig við Íslendingar fórum með gjaldeyri okkar eftir stríðið er kannski útskýrt með oftrú á Bretton Woods fastgengiskerfið sem okkar sósíalismi stóðst auðvitað ekki frekar þá en nú.

Hinu skulum við ekki gleyma hvernig framsýni og vizka mikilmennisins George C(atlett.) Marshall(myndin er frá 1947 og það er eftir að koma ein stjarna á öxlina) færði heiminum

Pax Americana

umfram margt annað og án hans framlags hefði margt farið á annan veg.

Samskandall

er í frétt í tvítugu Fréttablaðinu.

"FLUTNINGAR „Að draga úr notkun og losun vegna eldsneytis er mikilvægt næsta skref fyrir skipaflutningageirann,“ segir Katarin van Orshaegen, viðskiptastjóri hjá GoodShipping, en fyrirtækið hefur gert samning við Samskip sem felur í sér að hluti f lota Samskipa verður knúinn með lífeldsneyti, sem minnkar kolefnisspor starfseminnar verulega.

Samningurinn var tilkynntur á degi jarðarinnar. GoodShipping er fyrsta sjálf bæra skipaflutningaframtakið í heimi sem gefur fyrirtækjum um allan heim og af öllum stærðum kost á að draga úr mengun vegna flutninga.

Boðin er leið til að skipta jarðefnaeldsneyti út fyrir hreint, kolefnishlutlaust og sjálfbært eldsneyti 800 gámaeininga f lutningaskip Samskipa, Endeavour, sem alla jafna hefur notað hefðbundið eldsneyti, hóf notkun sjálf bærs lífeldsneytis.

Með því að nota lífeldsneyti minnka farmeigendur kolefnisfótspor sitt í aðfangakeðjunni umtalsvert. Til að byrja með er gert ráð fyrir að notkun lífeldsneytis minnki útblástur koltvísýrings um allt að 45 prósent en stefnt er að því að minnka útblástur í hverri ferð um allt að 80 prósent síðar á árinu.

Lífeldsneytið er búið til úr úrgangi af sjálf bærum uppruna og hefur sannað sig í siglingum Endeavour milli Hollands og Írlands. – bb"

Síðasta klausan er hrein lygi því að tekinn er ræktaður mais frá sveltandi Afríkubúum til að búa til þetta drull hálfvitans Grétu Thunberg til dýrðar án þess að neitt sé skeytt um afleiðingarnar fyrir sveltandi börn.

Vonandi sefur Ólavíus vært í silkinu sínu á þessum Samskipa-skandal og dreymir tærðu börnin sem svelta vegna framleiðslu lífeldsneytisins.

Katrín óraunhæf

í annars góðri ræðu í Hörpu  sem ég bara dáðist af vegna augljósra framafara -.

"

Tvær vik­ur tek­ur að fá vörn gegn kór­ónu­veirunni eft­ir fyrsta skammt bólu­efn­is og því þarf að hliðra áætl­un stjórn­valda um til­slak­an­ir inn­an­lands í sam­ræmi við það, að sögn Jó­hönnu Jak­obs­dótt­ur, aðstoðarpró­fess­ors í líf­töl­fræði við Há­skóla Íslands.

Þetta seg­ir hún á twitter-síðu sinni þar sem hún seg­ir einnig að vegna þess að bólu­sett er eft­ir ald­urs­röð hér á landi, verði hjarðónæsmiþrösk­uldi ekki náð þegar 65% lands­manna hafa fengið einn skammt bólu­efna. Það sé vegna þess að hjarðónæmi verður að hluta til ekki jafndreift og þarf til þess að hjarðónæmi fá­ist."

Kári segir október en ekki júlí.Þetta færist því hans hugsun nær.

Katrín er því líklega óraunhæf í sinni áætlun og þar með vonir um afléttingar snemmsumars.

Verður maður ekki hugsi

yfir sumum fréttum af stórmennum?

Þetta les ég hjá Páli Vilhjálmssyni bloggkóngi:

"

Banatilræði Jóhannesar

Jóhannes uppljóstrari Stefánsson hefur ,,mátt þola hót­an­ir og jafn­vel bana­til­ræði," segir í meðfylgjandi frétt.

Banatilræðið skyldi þó aldrei vera þetta hér?

	Jóhannes verðlaunaður fyrir uppljóstranir sínar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

 

Svei mér ef ég er ekki hugsi.

Einkunnagjöf sveitarstjórna?

á höfuðborgarsvæðinu?

"Sveitarfélagið Árborg fékk 8.895 umsóknir um 52 lóðir sem auglýstar voru í öðrum áfanga nýs hverfis, Björkurstykkis, á Selfossi. Um 120 íbúðir verða á þessum lóðum. Ásókn í lóðir á Selfossi er meiri en nokkru sinni og útlit fyrir áframhaldandi fjölgun íbúa.

Gísli Halldór Halldórsson, bæjarstjóri í Árborg, segir að einstaklingar og fyrirtæki sæki um lóðirnar. Hann telur að einhver byggingarfyrirtæki hafi sótt um allar lóðirnar á nokkrum kennitölum en tekur fram að það breyti ekki heildarmyndinni.

Eftirspurnin sé mikil.

„Sem betur fer höfum við byggt upp rafrænt ferli fyrir umsóknir og útdrátt,“ segir Gísli Halldór og bendir á að það auðveldi mjög úrvinnsluna. Í byrjun maí verður varpað hlutkesti um það hvaða umsækjendur fái þessar eftirsóttu lóðir. Það er gert í excelskjali og hefur fulltrúi sýslumanns eftirlit með því. Spurður hvort eftirspurnin verði ekki til þess að framboð á lóðum verði aukið, segir Gísli Halldór að skipulagt hafi verið stórt hverfi í framhaldi af þeim hluta sem nú var auglýstur. Þar geti risið um þúsund íbúðir á næstu tíu árum. Hins vegar stilli bærinn undirbúningi og gatnagerð við eftirspurn, bæði hjá bænum og einkaaðilum sem séu að undirbúa íbúðahverfi með um 2.500 íbúðum á nokkrum stöðum á Selfossi.

Flóðgáttir opnast

„Það er eins og allar flóðgáttir hafi opnast. Við sjáum fram á að íbúum fjölgi um 7% á þessu ári en um 10- 11% á ári á næstu árum,“ segir Gísli. Kennsla hefst í nýjum skóla í Björkurstykki í haust, í bráðabirgðahúsnæði, og bygging varanlegs húsnæðis hefst á næsta ári. Segir Gísli að nú þurfi að huga að staðsetningu og byggingu næsta skóla sem verði tilbúinn eftir fjögur ár."

Þessi fjöldi getur ekki komið annarsstaðar frá en af höfuðborgarsvæðinu. Þetta sýnir þá að fólkið er ekki ánægt þar sem það er. Eitthvað vantar.

Í Reykjavík blasir blokkasæknin við, þéttingarstefnan og Borgarlínuhugsunin. Alger skortur á sérbýlisúrræðum hefur verið þar lengi. Líklega hefur svo verið víðar á svæðinu.

Spurning er hvort sveitarstjórnarfólk þarf ekki að hugleiða hvað veldur þessum flótta frá þeim svæðum sem því er trúað fyrir.

Þorlákshöfn er farin að sækja stíft inn á hefðbundið  hlutverk Reykjavikur í stórflutningum.

Hvar á næsti alþjóðaflugvöllur að koma til dæmis? Ekki frekar í Kaldaðarnesi fremur en í Hvassahrauni af fleiri en einni ástæðu?

Verða sveitarstjórnarmenn ekki að skoða þetta sem einskonar einkunnagjöf borgaranna fyrir stefnumálin og frammistöðuna  á undanförnum árum?

Fyrirlitnar skoðanir

eru greinilega þeirra sem ekki aðhyllast ESB og Evróputrúboðið.

Málgagn ESB hér á landi,Fréttablaðið, vill stjórna tilfinningum og skoðunum fólks á stóru sem smáu.Þannig á að gjöra veg ESB beinan.

Einn leigupenni blaðsins, Aðalheiður Ámundadóttir, lýkur leiðara Fréttablaðsins í dag þannig:

"..Stjórnvöldum er vorkunn. Fjölmiðlafólk finnur fyrir þessum ótta líka enda er ógnin raunveruleg.

Andúð á innflytjendum er raunveruleg á Íslandi. Þegar slík andúð verður til þess að við getum ekki talað saman, miðlað upplýsingum og tekið ákvarðanir byggðar á þeim verður hún ógn við þjóðaröryggi.

Það er lífsspursmál að auka umburðarlyndi og náungakærleik hér á landi. Útlendingaandúð og fordómar eru ekki síður ógn við þjóðaröryggi en hryðjuverk, skipulögð brotastarfsemi og farsóttir.

Ef stjórnvöld geta ekki veitt borgurum upplýsingar af ótta við fordómafull viðbrögð, þurfum við að horfast í augu við að okkur sé ekki treystandi fyrir upplýsingum. Þá eigum við gegnsæið ekki lengur skilið. Við þurfum að horfast í augu við og viðurkenna þetta.

Reiðialda hefur farið um landið undanfarna daga vegna meintra sóttvarnabrota. Látum okkur frekar renna þá reiði en hella olíu á eld útlendingaandúðar og verum traustsins verð.

Þau smit sem komast inn fyrir landamærin verða aldrei pólskum innflytjendum að kenna.

Þau eru ekki síst afleiðing af vanmætti okkar til að ráða niðurlögum haturs og umburðarleysis. Við verðum að gera betur."

Það er greinilega bannað að hafa skoðun á fullveldi Íslands og frelsi til að hugsa sjálfstætt í alþjóðamálum. Fréttablaðið á að ákveða hvað okkur finnst í innflytjendamálum og afstöðunni til ESB. Ég á ekki að hugsa slíkt fyrir mig hvað þá aðrir óupplýstir fullveldissinnar.Við eigum að falla fram og krjúpa fyrir Fréttablaðinu.

Ég tel mig vera sjálfan lausan við altæka útlendingaandúð enda dvalist langdvölum með öðrum þjóðum. Ég virði þær mismikið skal viðurkennt. En að ég megi ekki hafa skoðanir á heppilegum innflytjendum  eða hugsa fyrir mig sjálfan vil ég ekki láta Hafskips-Helga,Aðalheiði, Talna Bensa eða  Sigmund Erni ákveða fyrir mig.

Grundvallarafstaða mín er einfaldlega sú að vilji innflytjendur ekki semja sig að okkar siðum og lögum þá þrýtur mér þolinmæði.Sem betur fer er slíkt sárasjaldgæft og oft á tíðum okkur sjálfum að kenna.

Gin Dobry. Velkomnir allir sem okkur og okkar lög og skoðanir vilja virða en ekki fyrirlíta. 

Sigurður Oddsson

ritar skynsamlega í Morgunblað dagsins:

"Eitt vorið, þegar ég átti heima í Zürich, fór fram mikil rannsókn á götum sem þóttu óeðlilega mikið slitnar. Vegsnið voru mæld um alla borgina. Alls staðar var mikið slit miðað við fyrri ár. Rannsókn á steinefnum og bindiefnum malbiks leiddi í ljós að gæðin voru í lagi. Næsta vor staðfestu mælingar áfram óeðlilega mikið slit. Það var ráðgáta, þar til kom í ljós að ástæðan var augljós: Nagladekkin.

Svissarar bönnuðu strax nagladekk í öllu Sviss. Einföld lausn, sem virkaði strax. Sama ættum við að gera. Við getum það alveg eins og Sviss með alla sína fjallvegi í Ölpunum. Minnisstætt frá vetrinum á eftir eru sjónvarpsskot sem sýndu skíðatúrista naglhreinsa bíla sína á landamærunum.

Í Sviss greiðir almenningur ekki fyrir sérþarfir annarra með sköttum og því var auðvelt að banna nagladekkin. Það kostar að malbika og í Sviss eru vegir malbikaðir á margra ára fresti og ekki annað hvert ár, eins og sums staðar.

Bannið hafði ekkert að gera með svifryk. Í Sviss er ekki svifryk, því vegir eru hannaðir með réttum halla fyrir regnvatnið að renna í niðurföllin. Rigningar sjá að mestu um þvottinn, en þess á milli eru götur spúlaðar og bununni beint í niðurföllin.

Hjá okkur rennur regnvatnið eftir hjólförum í malbikinu og nær ekki í niðurföllin. Þetta getur hver og einn skoðað við keyrslu um bæinn í rigningu. Þannig skemmir vatnið götur borgarinnar um leið og umferðin hefur myndað hjólför. Stórir trukkar og strætó skemma mest og þyrla upp mestu svifryki.

Svifrykið hjá okkur er aðallega vegna þess að götur eru lítið eða ekki þvegnar. Við erum laus við rykið á meðan vegir eru blautir, en svo gýs það upp um leið og þornar. Það þarf ekki mikil vísindi til að sanna að með lækkun hámarkshraða úr 50 í 30 km/klst minnkar svifryk. Það réttlætir samt ekki lækkun hraðans, sé dæmið skoðað til enda. Lækkunin er það vitlausasta sem ég hefi séð koma frá borgarskipulaginu að mörgu öðru ólöstuðu; nú seinast tugmiljarða láni í þeim tilgangi að halda borginni grænni. Hvað verður það næst?

Áætlað er að umferðartafir kosti 15 milljarða á ári. Þær munu snaraukast við lækkun hraðans og fara stigvaxandi ár frá ári. Það verður komið algjört kaos löngu áður en borgarlínan (sem öllu átti að redda) verður tekin í notkun. Kostnaður borgarlínu var áætlaður að stærðargráðu 100 milljarðar, en gæti orðið tvöfalt meiri, ef að líkum lætur. Framtíð komandi kynslóða Reykjavíkur er ekki björt með þetta allt í arf og það á sama tíma og fyrirtæki flýja borgina."

Ertu ekki að skauta framhjá aðalvandamálinu kæri Kollega?

Ónýt slitlög.

Malbikið okkar slitnar upp ótrúlega hratt. Steypt slitlög mörgum sinnum hægar.

Á Vesturlandsvegi er steypt 22cm slitlag að finna í Kollafirði sem var steypt 1972. Var þá ódýrara en 15 cm malbik.

Þykktin var svona mikil til þess að hægt væri að fræsa ofan af því 5 cm og hafa burðarþolið óskert. Ekkert hefur verið fræst né viðgert á þessari hálfu öld sem liðin er þrátt fyrir nagladekkjaumferðina. Svifryk getur ekki myndast ef slitlagið slitnar ekki eða hvað?

Á bloggsíðum minni stendur:

Fyrir aldarfjórðungi var áhrifamaður í framkvæmdum í Kópavogi Gunnar nokkur Ingi Birgisson  verkfræðingur fyrir Sjálfstæðisflokkinn ásamt Sigurði Geirdal fyrir Framsóknarflokkinn. Í þeirra regeringstíð tók Kópavogur miklum stakkaskiptum og framkvæmdir margfölduðust í gatnagerð sem öðru. Smáralindin var byggð og mikið gatnakerfi lagt í tengslum við hana.

Eitt af því sem þeir Gunnar ákváðu var að steypa götuna framhjá henni, frá Dalsmára upp að Lindavegi. Þeir ákváðu að 14 cm.þykkt væri nóg til að þola umferðina en vanda steypuna úr gæðabergi.

Þegar maður skoðar götuna í dag eftir aldarfjórðungs þungaumferð nagladekkja, þá undrast maður að það sjást varla nokkur hjólför eða slit í yfirborðinu. Það er því ekkert hráefni þarna á ferðinni fyrir svifryk. Stöku sprungur sjást vegna þess að undirlagið sem var blöðrótt bögglaberg, molnar vegna titrings frá umferðinni og hefði betur verið úr þéttara bergi.

Þeir Gunnar ákváðu þetta á þeim grundvelli að þessi steypa var ódýrari en sambærileg þykkt af malbiki.Auk þess sem þeir bjuggust við að steypan myndi slitna margfalt hægar en bikið sem nú hefur komið áþreifanlega í ljós. 

Á Vesturlandsvegi má sjá 22 cm þykka steypu sem er hálfrar aldar gömul sem ekkert viðhald hefur fengið á sínum líftíma. Og er hvergi búin að vera.

14 cm steypa þeirra Gunnars frá Dalsmára að Smáralind hefur enst ótrúlega vel og sýnir vel framsýni þeirra. Það er hvergi komið að viðhaldi á þessari götu frá Dalsmára að Smáralind. En búið er að setja þunnt malbik ofan á steypuna frá Smáralind þaðan að Lindarvegi.Ekkert svifryk myndast á steyptu leiðinni og engra hraðatakmarkana er því þörf á þeim kafla.

Nú eru engir djarfir stjórnmálamenn eða verkfræðingar í valdastöðum sem þora að fara aðrar leiðir í gatnagerð heldur en með innfluttri tjöru. Vélarnar eru til í landinu. En djörfungin ekki lengur til að minnka svifrykið."

Það kostar örlítið lengri lokun á götu að steypa hana. En það þarf ekki að loka henni aftur næstu árin. Og þeir Gunnar sýndu að 14 cm þykkt dugar til burðar ef undirlagið er  gott. Og verðið er samkeppnisfært.

Nagladekkin spara slys og mannslíf og eru algerlega nauðsynleg á Íslandi. Hvernig á maður að keyra fjallvegina öðruvísi á glærri hálku?

 Skoðaðu þessa kafla þeirra Gunnars í Kópavogi Kollega Sigurður Oddsson.

 

 

 

 

Naglahausinn

fær högg hjá Innherja Moggans í dag:

"Fimmaurabrandari á kostnað krónunnar:

Það var engu líkara en Viðreisn hefði í lok marsmánaðar ákveðið að hætta í pólitík og setja þess í stað á fót áhugamannaleikhús. Fyrsta verkið ekki af verri endanum: Deleríum Búbónis og söngtextarnir úr verkinu viðeigandi. „Sérlegur sendiherra“ og „Brestir og brak“ ekki síst.

Og vel tekst þeim að delera. Nú síðast á sunnudag þegar sérlegur sendiherra leikhússins lýsti því yfir að bjarga mætti ríkisfjármálum Íslands með því að ganga í Evrópusambandið.

Rökin voru þau að staðan í ríkisfjármálum væri svo svakaleg að ef koma ætti í veg fyrir að grípa þyrfti til harkalegs aðhalds í ríkisfjármálum og skattahækkana þyrfti að einblína á eitt: „Lágir vextir eru það eina sem getur bjargað okkur.“ Í röksemdafærslunni var svo ýjað að því að krónan og tilvist hennar myndi að öllu óbreyttu leiða til skattahækkana og skerðingar á ellilífeyri.

Sannarlega hjálpa lágir vextir þegar ríkissjóður hefur þurft að skuldsetja sig verulega. En skuldsetningin er ekki krónunni að kenna heldur kórónuveirunni. Og sennilega verður skuldsetningin enn meiri en hefði þurft að vera vegna aulagangs Evrópusambandsins og þeirra mistaka íslenskra stjórnvalda að bíta sig föst við embættismennina í Brussel þegar kom að innkaupastefnu um bóluefni.

Ef vextir munu haldast lágir í Evrópu á komandi árum verður það greinilegasta merkið um að álfan sé ekki að ná sér á strik í efnahagslegu tilliti. Hækki vextir hér á landi verður það til marks um þrótt hagkerfisins. Það verður ekki bæði haldið og sleppt. Vilji menn einblína á góðar stöður hjá ESB og lága vexti, verður það dýrara verði keypt en hærri vextir og blómlegt atvinnulíf."

Óli Björn Kárason einn helsti hugmyndafræðingur okkar hægri manna skrifar einnig í blaðið um krónuna. Niðurlag greinar has er svo:

"... Á sama tíma og Viðreisn heldur sig við möntruna (þegar þingmenn muna eftir þulunni) um að íslenska krónan sé ónýt hefur traust í garð Seðlabanka Íslands stóraukist eða tvöfaldast á tveimur árum. Samkvæmt mælingum Gallup hefur traust til bankans aukist úr 31% árið 2019 í 62%. Árið 2011 báru aðeins 20% landsmanna traust til Seðlabankans.

„Seðlabankinn er útgefandi og varðmaður íslensku krónunnar,“ skrifaði Ásgeir Jónsson seðlabankastjóri á fésbókarvegg sinn í tilefni af niðurstöðum Gallup og bætti við: „Þessi mæling er því vitnisburður um nýtt traust á gjaldmiðlinum okkar – okkar allra landsmanna.“

Mat seðlabankastjóra er rökrétt. Aukið traust til Seðlabankans sýnir aukna tiltrú á krónuna. Að þessu leyti er Viðreisn ekki í takt við þróunina hér innanlands.

En þingsályktunartillaga Viðreisnar er hins vegar fagnaðarefni þar sem hún ætti að gera línurnar örlítið skýrari í aðdraganda kosninga. Og sjálfsagt neyðist Samfylkingin til að grafa ESB-stefnuna upp úr rykföllnum skúffum, þótt það kunni að vera erfitt fyrir einhverja frambjóðendur flokksins sem í fyrra pólitíska lífi börðust gegn aðild að Evrópusambandinu.

Hvort flokkar og frambjóðendur sem eru fastir í viðjum vantrúar á flest það sem íslenskt er muni heilla kjósendur í komandi kosningum á eftir að koma í ljós. Í utanríkisviðskiptum er stefna Sjálfstæðisflokksins að fjölga kostunum í samskiptum við aðrar þjóðir en ekki fækka þeim líkt og hinir vantrúuðu telja rétt að gera. Frjálst, opið og þróttmikið samfélag verður hins vegar ekki tryggt í gegnum Brussel,"

Um þessa grundvallaraafstöðu verður að kjósa í haust. Trúa menn á fullveldi Íslands og viðskiptafrelsi um allan heim eða vilja menn láta múra sig inni í tollakatakombum Úrsúlu hinnar ókjörnu í Brussel með 27 landluktum Evrópuþjóðum og verða herskyld í hinum væntanlega Evrópuher?

Seinni kosturinn er að kjósa annanhvorn Samfylkingarflokkanna eða Pirata. 

Þar finn ég ekki naglahausinn minn.