Sjálfsmorð í boði Samfylkingarinnar

er í fullum gangi. Einn Rúmeni eða Búlgari á dag kemur í stað hverrar íslenskrar fjölskyldu sem flýr frá landinu undan ógnarstjórn atvinnuleysisins um þessar mundir.Til viðbótar öðrum innflytjendum og hælisleitendum. Lesendum Íslendingasagna í landinu er ekki að fjölga né þeim sem vita eitthvað um manninn frá Dýrafirði sem við minnumst næsta 17.júní.

Árið 2009 fluttu 2.500 Íslendingar af landinu. Í fyrra voru þeir 1.700 og vísbendingar og líklega um 1.800 2011. Frá 1961 nálgast þessi tala 23.000 manns.

Fyrir áhrif alþjóðahyggju kratanna og Evrópuvæðingu er Ísland Schengen-opið fyrir öllum borgurum sambandsins. Við ráðum engu um hverjir koma hingað og setjast hér að í okkar atvinnuleysi.Það er hægt og hægt verið að skipta um þjóð í landinu. Bráðum tíundi hver maður hefur engin menningarleg tengsl við þá þjóð sem okkur var kennt í gamla daga að við tilheyrðum. Þetta fólk hefur skiljanlega áhuga fyrir öðru en því sem við höfum tönnlast á að væru íslensk saga og menningararfur.

Ef við framlengjum þróunarferlið þá tekur það næstu hálfa öld að gera etníska Íslendinga að minnihlutaþjóðarbroti í landinu. Hvort það er gott eða vont fyrir núverandi stjórnmálaflokka læt ég aðra um að svara.

Sjálfsmorð þjóðar er í gangi í boði Samfylkingarinnar.

Háa C-éið

var saga eftir Ingimund, öðru nafni Kristján Linnet bæjarfógeta, sem skrifaði skemmtisögur í gamla daga í Speglinum og víðar.  Þessi var um söngvara sem missti röddina og og læknir hans setti í hann háa-céið í formi einhver apparats. Svo söng söngvarinn háa-céið á konsert en það hætti ekki tónninn og beljaði meira en Guðmundur Jónsson í langa tóninum í Hraustir Menn,  óstöðvandi þangað  til læknirinn  loksins æpti þegar söngvarinn var orðinn kolblár í framan  "Taktu það útúr þér maður og þá loks gat söngvarinn stoppað og náð andanum. 

 

Nú hefur Lilja Mós stofnað enn einn smáflokkinn til höfuðs fjórflokknum. Þessi nýi á að belja áfram óstöðvandi á háa Céinu um allt sem hinir sviku, norrænu velferðina og allt það. Þetta er mikið happ að fá svona nýjan flokk til dæmis í staðinn fyrir Atta Kitta Gauju með allt frjálslyndið og svo Þór Saari og brotin útúr honum þegar hann dettur út næst.  Það vildu svona flokk eins og Atta Kitta Gauju  ekki nokkur maður til lengdar og hugsjónamennirnir síkátu   hlupu fyrir borð einn af öðrum. Og flestir þeirra ganga bara í  þennan viðbjóðslega fjórflokk aftur þaðan sem  þeir komu. Sagan geymir marga svona smáflokka sem lifna eins og stjörnuhröp og lýsa skamma stund áður en þeir slokkna.  

 

Svo er víst von á Guðmundi Steingrímssyni með enn einn flokk sem öllu á að bjarga þar sem enginn vildi hann í fjórflokknum. Hann verður að belja einhverja nótu eins og Lilja og kannski velur hann kontra A svona til að hafa sérstöðu.  Hugsanlega verður þetta svipað  með hana  Lilju Mós blessaða. Þegar Háa-Céðið hefur flautað um stund verður hún að taka það útúr sér eins og söngvarinn sæli til að ná andanum.

 

Og þá eru kjósendur kannski fljótir að gleyma flautinu.

 

Glæpirnir í Kópavogi

 

sem þeir ákærðu Gunnar I. Birgisson og Ómar Stefánsson frömdu og hafa ekki verið ákærðir fyrir voru:

1. Að ávaxta fé Lífeyrissjóðs Starfsmanna Kópavogsbæjar  með allra bestu ávöxtun allra lífeyrissjóða landsins  eða yfir 6 %

2. Að tapa einna minnstu hlutfalli  af eignum allra lífeyrisjóða á landinu.

3. Að eyða engu i vinnuferðir til útlanda.

4., Að fara ekki í neinar boðsferðir til útlanda.

5. Að fljúga ekki með einkaþotum útrásarvíkinganna

6. Að eyða engu í sjálfa sig eða risnu.

7. Að ráðstafa  engu af eignum sjóðsins til vina og vandamanna.

Þetta er ágætt að skoða í samhengi við ástandið hjá hinum lífeyrissjóðunum þar sem stjórnarmennirnir töpuðu 480 miljörðum. En þar er auðvitað enginn ákærður enda ekki í pólitík.

Gunnar og Ómar eru ákærðir fyrir að hafa lánað eiganda og ábyrgðarmanni sjóðsins, sjálfum Kópavogskaupstað, meira en 20 % af ráðstöfunarfé sjóðsins. Einhver nefndi 25 %. Bera má þetta saman við bankastjórana í Glitni og Kaupþingi sem lánuðu næstum alla bankana án trygginga til vina sinna.

Allt byrjar þetta útaf því að Steingrímur J. Sigfússon ráðherra ber fyrir sig einhverjar reglur um lífeyrissjóði og 20 % lánaþak sem hann hefur hugsanlega sjálfur átt þátt í að setja og tekur ákvörðun um það klukkan 21.30 að kvöldi að koma þessu höggi á pólitíska andstæðinga sína. Höggið dugði til að eyðileggja eða stórskaða pólitískan feril þessara manna.

 Sjálfur Steingrímur sleppur með miklu stærri gerninga sem stórsköðuðu allan almenning og hefði  ásamt með félaga Svavari auðveldlega rústað fjárhag íslensku þjóðarinnar ef ekki hefðu verið tekin af honum ráðin á elleftu stund. Hugsanlega verður þessum Steingrími stefnt fyrir Landsdóm vegna ýmissa tiltekta  sinna þegar þannig skipast á Alþingi.

Framkvæmdastjóri sjóðsins, Sigrún Bragadóttir,  er líka ákærð og hefur farið sýnu verst útúr málinu þar sem henni er neitað um vinnu vegna ákærunnar. Flosi Eiríksson er tryggilega falinn bak við skiltin á framhliðinni hjá KMPG sem endurskoðandi og Jón Júlíusson var endurráðinn bæjarstarfsmaður af hinum "spillta bæjarstjóra" að dómi Samfylkingarinnar,  Gunnar I. Birgissonar,  eftir að Jón hafði stokkið í betri vinnu um tíma. Ekki varð ég var við það að haldin hafi verið fagnaðarhátíð neinstaðar  vegna þeirrar ráðstöfunar Gunnars.

Það er greinilega mikilvægt að réttlætið nái fram að ganga vegna glæpanna í Kópavogi. 

 

Val á lífeyrissjóði eru mannréttindi

sem er nauðsynlegt að hver vinnandi maður hafi.

Páll Vilhjálmsson skrifar svo um lífeyrissjóði:

" ...Einfalt mál er að afleggja lífeyrissjóðakerfið og þar með í einni hendingu sópa spillingarliðinu útaf borðinu án þess að hrófla við lífeyrissparnaði landsmanna. Það yrði gert með því að setja ný ög um lífeyrissparnað þar sem öllum launþegum væri gert að stofna lífeyrisreikning hjá viðurkenndum aðilum, bönkum, tryggingafélögum og öðrum sambærilegum."

Ekki hugnast væntanlega mörgum að lífeyrir þeirra fari í nýja Bjögga- eða Siggabanka eða Werners-tryggingafélög. Ef þarna hefði staðið Seðlabanki Íslands þá hefði ég tekið undir þessa tillögu Páls.

Ég vildi óska þess að mönnum yrði gefinn kostur á að flytja hver sína inneign og greiðslur í sérstaka deild í Seðlabanka Íslands. Þar verði féð ávaxtað á 3.5 % á nafni eigandans þar til að lífeyristaka hefst. Engin illindi, ekkert pólitískt þras eða hugsjónaglamur. Bara einfalt val hvers og eins.

Þeir lífeyrissjóðir sem eftir standa geta verið þar áfram stjórnum sínum til dýrðar.

Og svo hið sjálfsagða: Inngreiðslur í lífeyrissjóði séu skattlagðar að fullu. Lífeyririnn verður þá nettó þegar hann kemur. Allt fé lífeyrissjóðanna verði nú skattlagt strax þannig að aðeins nettóið standi eftir í þeim. Vandi ríkissjóðs hverfur þar með yfir nótt og sjóðastjórnirnar hætta að fá að spila mattadorinn sinn með ríkiseignir. En af þeim 480 milljörðum sem þeir stjórnunar spekingarnir töpuðu voru kannski 200 milljarðar eignir ríkisins. Þessu fé tapar íslenska ríkið á þessu braski sjóðafurstanna þar sem aldrei borgast skattur af því sem nú er tapað. Og þar sem þessir peningar eru ígildi vörsluskatta þá eiga sjóðastjórarnir væntanlega heima á Kvíabryggju með öðrum þeim sem standa ekki skil á slíku fé.

Val á lífeyrisjóði eru sjálfsögð mannréttindi.

Eru Íslendingar heiladauðir?

eða hvað?

Fregnin um að Lífeyrissjóðirnir hafi bara tapað 480 milljörðum í hruninu virðist ekki snerta við þeim. Ríkisstarfsmenn tapa einir engu í sínum eftirlaunum svo þeim er kannski fjandans sama um tap síns lífeyrissjóðs.Þeir fá sín eftir laun hvað sem tautar og raular. Sam gildir um alþingsmenn og ráðherra.

En almennir launþegar? Það heyrist ekki tíst í þeim. Er þetta bara allt í lagi? Bara " Sorry Stína?" Við fáum bara að borga þetta tap beint í lækkuðum lífeyri. Allir saman.

Af hverju sækjum við ekki þessa stjórnendur lífeyrissjóðanna til saka? Báru þeir enga ábyrgð frekar en aðrir? Þeir hefðu einhvern tímann, einhversstaðar verið taldir hafa verðskuldað að verða í það minnsta tjargaðir og fiðraðir? Hafa þeir ekki valdið umbjóðendum sínum óbætanlegu tjóni? Á bara að láta þá komast upp með að yppta öxlum og segja bísness as júsúal. Láta þá bara halda áfram á fínu kontórunum í boðsferðunum og á fínu stjórnarfundunum? Búa til Framtakssjóði mannaða einhverjum snillingum utan af landi sem enginn hefur kosið?

Lífeyrissjóður Verkfræðinga tapar helmingnum af öllu fé sínu? Verkfræðingar af öllum mönnum ! Menn sem þykjast bærir til að reikna út fyrir aðra hvað borgi sig og hvað ekki borgi sig? Standa þeir ekki uppi sem mestu afglaparnir af öllum vitlausum?

Þessi draumsýn manna um að hleypa ekki stjórnmálamönnum að lífeyrissjóðunum er villa og óskhyggja. Stjórnmálamenn stela öllu sem þeim dettur í hug. Sjáið bara Steingrím stinga skattloppunum ofan í lífeyrissjóðina. Bullar eitthvað málskrúð um vaxtabætur í þágu almennings en er bara einfaldlega að stela því sem aðrir eiga?

Faðir minn heitinn talaði oft um "Skattþjófinn" þegar hann átti lítið eftir í veskinu sínu handa okkur krökkunum. Hvað skyldi honum hafa fundist um þessa niðurstöðu í lífeyrisjóðunum? Annar vinur minn sagði og lagði áherslu á það í þá daga: "Ríkið er óvinur þinn." Þetta var á Eysteinsárunum þegar skattlagning hagnaðar fór iðulega yfir 100%. Skattfrekjan kynti undir sjálfsvörn borgaranna og gerði menn andfélagslega sinnaða svo um munaði.

Nú hefur Lífeyrissjóðakerfið okkar marglofaða brugðist algerlega. Sjá menn ekki að það er miklu öruggara að leggja greiðslurnar sínar beint inn í Seðlabankann á nöfn þeirra sem eru að greiða. Íslenska ríkið ábyrgist að greiða þetta út með 3.5 % vöxtum þegar maður nær eftirlaunaaldri. Líka til Ríkisstarfsmanna og Borgarstarfsmanna. Það sleppum við við alla Villana, Þorgeirana og hvað þeir heita nú allir sem eru búnir að sýna og sanna hvað þeir gátu. Við þurfum ekkert á þeim að halda hvað þá teppalögðum vindlakössum út um allt land.
Auðvitað geta stjórnmálamenn gert okkur alla að aumingjum ef við leyfum þeim það.Það eru minni líkur til þess að lýðræðið fær að ríkja. En öll völd spilla og og alger völd gjörspilla.

Ef þessi lífeyrissjóðaniðurstaða ýtir ekki við Íslendingum þá hafa þeir sannað það fyrir mér að minnsta kosti að háttvirtir kjósendur kunna að vera alvarlega heiladauðir á vissum sviðum.

" Við tökum að sjálfsögðu allt alvarlega

»... sem þarna stendur og munum fara yfir þetta,« sagði Vilhjálmur Egilsson, formaður stjórnar Gildis lífeyrissjóðs, um skýrslu úttektarnefndarinnar.
Vilhjálmur sagði að skýrslan yrði örugglega rædd á næsta stjórnarfundi Gildis og hann teldi víst að hún yrði einnig til umfjöllunar á fulltrúaráðsfundi. Vilhjálmur sagði að hann og Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ, hefðu átt frumkvæði að því á fundi Landssamtaka lífeyrissjóða að fengnir yrðu óháðir aðilar til að gera úttekt sem þessa á lífeyrissjóðunum.
»Við viljum nota allt sem þarna kemur fram til að bæta störf okkar,« sagði Vilhjálmur. Hann sagði að lífeyrissjóðirnir hefðu þegar horfst í augu við tapið á árunum 2008-2010.....

Eiginlega var þetta bara allt í lagi segir svo Vilhjálmur:

»Við setjum þetta í ákveðið samhengi við það sem gerðist á árunum á undan. Ef við hjá Gildi lítum yfir tíu ár þá er raunávöxtunin að jafnaði jákvæð um 2% þrátt fyrir að mesta hrun í sögu lýðveldisins sé tekið með í reikninginn,« sagði Vilhjálmur. »Að sjálfsögðu hefðum við viljað gera betur, en þegar allt er talið hafa lífeyrissjóðirnir staðið af sér hrunið.«
Hann sagði það hlutverk sjóðanna að taka allar ábendingar um hvað mætti betur fara alvarlega og það ætluðu lífeyrissjóðirnir að gera. Sjóðirnir hugsuðu til framtíðar og reyndu ávallt að gera betur."

Ef vinnandi fólk væri 100.000 manns þá jafngildir tapið ekki nema einhverjum 5 milljónum á mann sem lífeyrissjóðurinn hefði átt að ávaxta alla starfsævina á 3.5%. Þess í stað þá skerðist lífeyririnn hjá okkur sauðsvörtum um verulegar fjárhæðir á mánuði. Æ,æ segir Vilhjálmur, við verðum að bæta okkur og læra af þessu. Það á auðvitað engu að breyta með stjórnunina hvað þá stjórnarmenn.

Vilhjálmur situr í stjórn Gildis ekki af því að hann væri kosinn til þess heldur af því að hann er kerfiskurfur eins og allir stjórnendur í lífeyrissjóðakerfinu. Eigendur sjóðanna hafa engin áhrif á hvernig þeir eru reknir eða hvaða áhættur eru teknar. Stjórnirnar koma allar að ofan og hegða sér eftir því.Algerlega ábyrgðarlaust. Sorrý Stína, þú tapar bara.

Íslendingar eru ekki fjármálasnillingar eins og þeir héldu fram fyrir hrun. Þeir eru eitthvað allt annað hvaða prófgráðum þeir skreyta sig með. Lífeyrissjóðakerfið var auðvitað kolvitlaust frá upphafi og var notað allan tíman til dýrðar verkalýðsforingjum og framgosum. Hver maður hefði frekar átt að eiga sinn lífeyri í Seðlabanka á fastri ávöxtun og spara allt móverkið og vitleysuna í tugum lífeyrissjóða sem við sitjum uppi með núna með þessa staðreynd: Vesgú! 480 milljarðar í tap! Ekkert mál.

En það þýðir auðvitað ekki að stýra fortíðinni. En á þessari stundu ætti að leggja alla lífeyrissjóði landsins niður og láta allar eignir þeirra renna inn í Seðlabankann á nafni hvers og eins eiganda lífeyris frekar en að setja allt sitt traust á að Vilhjálmur taki þetta alvarlega og ætli að bæta sig í framtíðinni.

Ég hef enga trú á því að það takist eitthvað betur með alla Vilhjálma eða Þorgeira komandi áratuga. Íslendingar taka nefnilega bara ekkert alvarlega. Þessvegna geta þeir hvorki stjórnað Lífeyrissjóðum né bönkum.

Ég er fangi

fortíðarinnar og fólks sem ég treysti ekki.

Búsáhaldabyltingin skolaði allskyns fólki inn á þing sem ég hafði aldrei heyrt um né kynnst fyrir hvað stóð. Þetta lið sat ég skyndilega uppi með til margra ára. Þetta fólk hafði nú verið kosið til að vísa mér veginn frá óeirðum Austurvallarindjánanna sem það hafði sjálft sviðsett með styrkjum úr höllum Dofrans.

Það kom fljótlega í ljós að þetta fólk gat ekki komið sér saman um neitt og hafði engin önnur úrræði en að hækka skatta til að fjármagna eyðslu sína og sinna. Ekkert hugmyndaflug né geta til að leiða þjóðina áfram,hvað þá blása i hana kjarki og vekja vonir. Eini boðskapurinn voru hatursöskur og hnýfilyrði um illt innræti annarra. Öll viðbrögð þess byggðust á fumi, óðagoti og peningaprentun. Til viðbótar draumórum um stóriðjustopp og grænan fönduriðnað komu þoka og villur í velferðarhafinu. Og sú hugsjón að koma þjóðinni í hendur erlendra kónga með illu eða góðu.

Ég er fangi þessa fólks sem bara situr á þinginu og sýgur lífsblóð almennings, rúið trausti þar sem vanhæfið og getuleysið blasir við öllum nema því sjálfu.

Sprengjufrétt RÚV

er sú að Ögmundur Innanríkis líti sprenginguna við Stjórnarráðið mjög alvarlegum augum.

Hvaða frétt er þetta? Til hvers er verið að segja okkur þetta? Er svona sprenging yfirleitt eitthvað gamanmál? Hafa menn ekki áhyggjur í Malmö? Breyta augun í Ögmundi einhverju?

Hvað skyldi Ögmundur og ráðuneytið gera í framhaldi af þessu? Skipa samráðshóp? Rýnihóp um það af hverju löggan kom ekki fyrr en seinna? Og svo í framhaldi að setja lög og banna allar sprengjur og líka bensínbrúsa? Verður ekki þá búið að banna byssur og blaðlanga hnífa þegar þetta bætist við?

Meiri alvarleg augu. Mjög alvarleg augu. Hvenær hætta menn að taka mark á svona fréttum?

Það er sprengjufrétt Ríkisútvarpsins sem er frekar sprenghlægileg.

Reykjavíkurflugvöllur

hefur fremur fest sig í sessi í hugum fólks að undanförnu en hið gagnstæða. Landsfundur Sjálfstæðislokksins ályktaði um að völlurinn þyrfti að vera áfram miðstöð innanlandflugs. Jafnframt áréttaði Landsfundur að völlurinn gæti ekki þjónað hlutverki sínu í skertri mynd frá því sem nú er. Skipulega hefur verið þrengt að flugvellinum undanfarin ár en á þeirri braut verður ekki haldið áfram mikið lengur án þess að stórskaða eiginleika hans.

Röksemdaflutningur með og á móti flugvellinum hefur nú staðið í meira en sextíu ár og hafa margar hugmyndir úrelst á þeim tíma. Þess vegna fækkar kröfum um flutning vallarins stöðugt en kröfur um lokun hans aukast hjá andstæðingum hans. Fleiri sjá hinsvegar náin tengsl viðskiptalífs höfuðborgar við flugsamgöngur og telja það beinlínis stórávinning ef ekki nauðsyn að hafa flugvöll svo vel staðsettan í nokkurskonar útjaðri slíkrar byggðar en þó í örskotsfæri fyrir allt höfuðborgarsvæðið.

Það verður því líklegra en ella að flugvöllurinn eigi eftir að staðfestast í vitund manna og öðlast svipaðan sess í huga íbúanna eins og til dæmis Reykjavíkurtjörn, Sundahöfn, Laugardalur,Viðey. Landmerki sem eiga sinn fasta sess í vitund borgarbúans sem óaðskiljanlegur þáttur búsetunnar í höfuðborg landsins okkar.

Júlíus Vífill Ingvarsson hefur vakið athygli á því að fullkomlega óraunhæft sé að vera að horfa á fyrri dagsetningar um aflagningu vallarins vegna breytinga í byggingastarfsemi almennt. Mikið sé af óbyggðum lóðum á höfuðborgarsvæðinu auk þess sem ófullgert húsnæði er fyrir hendi. Það er því óraunhæft þegar vallarfjendur eins og Gísli Marteinn reyna að telja fólki trú um annað og að flugvöllurinn verði að fara hið fyrsta.

Jón Gunnarsson hefur á Alþingi flutt mál sem miðar að því að festa völlinn í sessi af þjóhagslegum forsendum. En eintakir borgarfulltrúar túlka þetta sem tilraun ríkisvaldsins til að grípa inn í skipulagsmál sveitarfélaga.Miðað við þá stöðu sem tilvist vallarins hefur í hug alþjóðar má spyrja sig hvort ýmsir kjörnir fulltrúar í borgarstjórn Reykjavíkur séu í takt við kjósendur sínar í því að framtíð Reykjavíkur sé best borgið með þéttingu byggðar í grennd við Kvosina gömlu. Atvinnulíf er flest þaðan farið vegna rýmisleysis og slaks aðgengis og eftir stendur ferðamannahverfi og minjagripasala auk næturlífsins alræmda.

Þessi Bloggskrifari hefur nú lengi verið með skoðanakönnun hér á síðunni fyrir alla sem þangað koma. Væntanlega er það einhver þverskurður af þjóðinni þegar nær 6000 manns skiptast þannig að meira en 80 % vilja að flugvellinum verði ekki lokað. Það vekur því furðu að að einstakir stjórnmálamenn virðast kæra sig kollótta um afstöðu almennings til Reykjavíkurflugvallar.

Fremur en að fjandskapast sífellt við Reykjavíkurflugvöll og standa í vegi fyrir öllum endurbótum á honum eða við hann á þeim forsendum að dagar hans séu taldir, ættu menn að snúa við og fara að efla hann og festa í sessi.

Auðvelt er að auka millilandaflug frá honum væri austur vestur brautin lengd til vesturs og Suðurgatan sett í stokk undir hann sem er ekki mikil framkvæmd og lítið meiri en að skera niður tré í Öskjuhlíð. Margt fólk hefur ekki hugmynd um nær daglegt milliandaflug fjögurra hreyfla þotu Færeyjaflugfélagsins frá Reykjavík, svo hljóðlát er þessi vél.Ef menn hugsa það yfirvegað með sér þá ríkir kyrrð og friður á flugvellinum mestan part sólarhringsins. Flugkomur eru strjálar og standa stutt yfir.

Reykjavíkurflugvöllur er kominn til að vera. Það ættu menn að fara að gera sér ljóst og vinna útfrá því og hagsmunum sem honum tengjast.

35 milljarða kjararýrnun

hjá öllum launþegum verður á næstunni. Þetta gerist vegna 35 milljarða kauphækkana sem nú hvolfast í umslög launþega. Afleiðing af "kjarasamningum" sem glannar gerðu í þágu pólitískrar þjónkunar við ríkisstjórn Íslands. Svona bara í tilraunaskyni.

Þjóðin á sögu um 4000 % taxtahækkanir og kaupmættarlækkun sem framhald af þessu. Það er útreiknanlegt hve mikil kaupmáttarlækkun mun hljótast af þessum samningum og taxtahækkunum. Á einhverri góðri dagsetningu á þessu ári, sé sá dagur bara ekki þegar upprunninn, hefur verðbólgan étið upp þessa taxtabreytingu og almenningur er verr settur.

Gengi krónunnar hefur lækkað um 5 % á síðustu mánuðum. Þetta veldur verðbólgu sem nemur hugsanlega hærri tölu. Taxtahækkun ofan á þetta eykur svo verðbólguna enn meira. Bensínið hækkar í dag og svona áfram. Kjararýrnunin leiðir svo til verkfalla og enn meiri taxtahækkana og gengisfellinga í framhaldi af því.

Einar Oddur og Guðmundur Jaki eru ekki lengur á meðal vor, en vinglar og vitleysingar eru í nægu framboði til að keppast um hylli kjósenda. Framtíð gengis krónunnar er ekki björt. Það eru til nóg af bjálfum í þjóðfélaginu sem segja að allt væri nú gott ef við bara bindum krónuna við evruna eða tökum hana upp beint og afnemum alla verðtrygginu á innlendum húsnæðislánum. Herre Gud hversu heimskan er í hávegum höfð í þessu þjóðfélagi ofbeldisins, klíkuskaparins og spillingarinnar!

Hversvegna sömdu Þjóðverjar ekki um 3.5 % launahækkun yfir línuna um leið og við? Af hverju gengur svona vel þar? Hefði verið samið hérlendis um 3.5 % taxtalækkun í kjarasamningunum hefði verið von um að hagur fólks væri að batna eða í versta falli stæði í stað. Í stað þess fáum við fyrst 35 milljarða kjararýrnun meðan hagur Þjóðverja batnar.

Það stóð heima

að fram komu tillögur um bann við byssueign á Íslandi vegna atburðanna í Noregi á síðasta sumri.

Þá skirfaði ég svo:

27.7.2011 | 08:55

" Bönnum ,bönnum er lausn vinstrimennskunnar og ofstjórnarsinna við öllum vandamálum. Og leggjum á skatta til að aðfla fjár til að framfylgja bönnum.

Ég skrifaði fyrir nokkrum dögum svo:"...Er hægt að undirbúa varnir gegn svona með öðru en upphrópunum um bönn við byssum, bönn við áburði, bönn við andúð á Islam, bönn við því að vera á móti stjórnlausri fjölgun innflytjenda?... "

Það stendur ekki á því. Nú er Ögmundur farinn af stað með að endurskoða vopnalögin. Arnþrúður geysir sig á Útvarpi Sögu og hneykslast á lögreglunni að tala um að það sé auðvelt að búa til sprengjur úr áburði. Agalegt af löggumanni að tala svona segir hún. Og blessað fólkið hringir inn og óskapast yfir því að byssur séu ekki skráðar og gangi milli manna án þess að þær séu skráðar og bullar áfram um hluti sem það þekkir ekki.

Auðvitað er þessi umræða byggð á vanþekkingu. Byssur eru undir miklu og góðu eftirliti. Ef einhver gerist brotlegur með ólögleg vopn eða meðferð þá er það alvarlegt mál. Að halda það að að menn geti bara keypt sér áburðarpoka og búið til sprengju er bull. Það er getur enginn nema fleira komi til sem ekki liggur á lausu og Arnþrúður má alveg varpa öndinni léttara yfir því.

Það er nóg af hlutum í umhverfinu sem má nota sem vopn ef brotaviljinn er fyrir hendi. Skrúfjárn er til dæmis hættulegt vopn og maður hefur verið veginn með slíku verkfæri svo ég man til.

Mér finnst meira liggja á að við förum að horfa á okkur sjálf. Hvernig erum við?

Mér er sagt að það verði að fara heilar sveitir manna á göturnar í miðbænum til að hreinsa ruslið eftir skrílinn sem er blindfullur í miðbænum á nóttunni. Menn fleygja frá sér tyggigúmmí, brjóta flöskur ó götunni frekar en að láta þær í rusladall, henda sígarettustubbum frá sér, hegða sér eins og svín. Ætli þetta fólk hafi verð uppalið til að láta svona heima hjá sér? Af hverju eru veitingahúsin ekki gerð ábyrg fyrir þessum kostnaði borgarinnar sem af starfseminni hlýst? Af hverju hagar fólk sér illa? Eru heimilin ekki að standa sig, skólarnir ? Af hverju er ekki sekt við því að fleygja frá sér rusli á götuna? Og líka að selja mönnum eitthvað sem þeir verða vitlausir af ig verða að svínum?

Við leysum ekki skrílsmennskuna með bönnum. Vantar ekki heldur tilfinnanlega uppeldi og aga í þetta þjóðfélag ? "

Mér finnst ástæða til að endurtaka þetta í ljósi nýju frumvarpi til vopnalaga frá Ögmundi Innanríkis. Þetta frumvarp er áreðianlega ekki frá honum komið heldur henni frú Humpfrey sem er búin að starfa lengi í ráðuneytinu. Því maður þekkir sömu atriðin dúkka upp frá fyrri atrennum til þrenginga á skotvopnaeign heiðarlegs fólks sem miða að því einu að veita glæpamönnum og vélhjólagengjum einkaleyfi til að eiga byssur á Íslandi.

Svona er ég framsýnn! Þetta frumvarp kom fram eins og ég spáði strax eftir hina hörmulegu atburði í  Noregi á síðasta sumri.

. Það stendur heima að flest er fyrirsjáanlegt á Íslandi ofstjórnarinnar.

Mesti loddari stjórnmálasögunnar

íslensku um þessar mundir er í mínum huga Steingrímur J. Sigfússon. Að öðrum keppendum ólöstuðum.

Myndin af honum með stækkunarstjóranum í ESB, Stefáni Fúla, þar sem þeir brosa breitt við framtíðinni og inngöngu Íslands ýtir við mér. Þarna sé ég manninn sem lofaði kjósendum sínum traustri varðstöðu gegn inngöngu þjóðarinnar í Evrópubandalagið. Mann sem segist vera á móti því grundvallarfullveldisafsali sem í aðildinni felst. En ég sé ekki betur en að hafi selt þá sannfæringu sína fyrir ráðherralaun sjálfum sér til handa.

Gagnvart sjálfum sér og sinni samvisku hlýtur kann hann að hafa talið sér trú um að hann hefði fengið einhverja köllun til þess að reisa þjóð sína upp úr einhverjum vanda sem hún væri í stödd með hrundum glæpamannabönkum, fjármálabraskfyrirtækja og rupluðum tryggingafélögum. Svona svipaðar tilfinningar eins og ýmsir mannkynsfrelsarar hafa fundið fyrir á erfiðum stundum í sögu þjóða. Þannig má telja upp lista um sögulegar stundir slíkra manna. En þróun mála verður þó oft allt önnur en viðkomandi menn ætla.

Oft komast slíkir frægðarmenn til valda vegna þess að vandinn sem við blasir er ýktur fyrir kjósendum með áróðri eða ofbeldi. Fólkið er í óða önn að leysa vandamálin með höndum sínum og huga en stjórnmálaskúmar gera vandamálin oft verri með vitleysu sinni og ofmats á sjálfum sér og ekki síst vegna ranghugmynda sinna um sítt sögulega hlutverk. Okkar hliðstæða er útvegurinn okkar, sem dró fiska úr djúpinu eins og ekkert hefði í skorist meðan Austurvallarindjánarnir börðu ríkisstjórnina frá völdum á Austurvelli.Með þeim hörmulegu afleiðingum að ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms komst til valda,sem hefur í besta falli stórskaðað þjóðina með sundurþykkju sinni, sýndarmennsku og fimbulfambi um óskyld mál eins og stjórnarskrá og inngöngu í ESB og upptöku Evru.

Þessi skötuhjú tóku svo stórauknar útflutningstölur útvegsins og afgangs á vöruskiptajöfnuði og veifuðu þeim ríkisstjórn sinni til dýrðar. Svona hefðu þau reist landið við sem hafði þó gerst gersamlega án þeirra atbeina. Og fjölmiðlaindjánarnir tóku undir með dansi og lófaýlum.

Ekkert gerði þessi maður Steingrímur í einhverja endurreisnarveru nema það að virkja prentvélar Seðlabankans til að búa til verðmæti á pappírnum til að henda hingað og þangað og kalla það fjármögnun og gefa banka til einhverra óþekktra útlendinga. Og svo auðvitað að stórhækka skatta og gjöld til að fá meira til að borga meira sukk ríkissjóðs og óhefta sælutíð Humpfreys ráðuneytisstjóra sem ávallt flýtur ofaná.

Steingrímur þykist hafa dregið saman og skorið niður í heilbrigðiskerfinu þannig að sjúklingar, aldraðir og öryrkjar emji undan. Þá hreykir hann sér og segir þarna sjáið þið hvað ég er duglegur. Menntakerfið gengur hinsvegar án niðurskurðar að verulegu leyti, utanríkisþjónustan og stjórnsýslan. Hátæknispítalinn er á fullu en virkjunum er slegið á frest í anda stóriðjustoppsstefnunnar. En stóriðjan, þar sem þúsundir vinna beint og beinlínis er undirstaðan að því lífskjarastigi sem við þó búum við. Heimska Steingríms og kreddufesta hefur unnið þar umtalsverðan árangur í að hindra frekari sókn á því sviði.

Vandi heimilanna í stökkbreyttum lánum er óleystur og þar situr eftir aðeins bergmálið af innihaldslausu orðagjálfri málara Pótemkín-tjaldanna. Fólkið hefur greitt atkvæði með fótunum og létt á atvinnuleysistryggingasjóði með því að flýja land. Þetta telur Steingrímur merki um að landið sé að rísa, hagvöxtur að hefjast og atvinnuleysi sé að minnka.

Steingrímur J. Sigfússon stjórnmálamaður hefur svikið allt sem hann sagðist hafa að stefnumálum. Til viðbótar hefur hann klúðrað flestum þeim fáu verkefnum sem hann átti að leysa eins og Icesave sem hann hefði drepið þjóðina fjárhagslega með hefði hann ráðið því máli með félaga Svavari.

Það sem hann helst varast vann, varð þó að koma yfir hann. Því nú fyrst eru alvöru aðlögunarviðræður við ESB hafnar eftir að hann er búinn að síbyrða sig við Stefán Fúla úti í Brüssel.

Hugsanlega er ég einn um eftirfarandi skoðun þar sem mér er víst lítt gefin andleg spektin:

Steingrímur J. Sigfússon er í mínum augum mesti loddari íslenskrar stjórnmálasögu.