Virðing Alþingis

fer vart vaxandi þessa dagana þegar rammáætlun er á dagskrá. Það er ofar mínum skilningi hvernig stjórnkerfið ver öllum sínum kröftum og ærnum kostnaði í að ræða það sem nú er orðið marklaust plagg fyrir sérvitringa?

Rammáætlun átti að vera áætlun um nýtingu orku byggð á faglegu mati. Þegar hún kemur til afgreiðslu koma þau Steingrímur og Jóhanna, sem ekki er vitað einu sinni um að þau kunni á klaufhamar hvað þá meira, og sópa undirbúningsvinnunni til hliðar. Flytja að eigin geðþótta sex virkjanir úr nýtingarflokki í biðflokk. Fyrirlitning þeirra á því fólki sem lagði sig fram við undirbúninginn er alger. Fyrirlitning þeirra á þjóðinni allri er enn meiri. Best undirbúnu og mest rannsökuðu virkjanakostum er sópað útaf borðinu af þessum pólitísku dindlum og borguðum aftaníossum þeirra. Sem mega þó vita að tími þeirra í valdastólum er senn liðinn.

Getur nokkur búist við því að kjósendum aukist virðing fyrir því Alþingi sem
ætti að vera upptekið af störfum til að bæta hag lands og lýðs, þegar tíma þess er sóað í svona skemmdarverk og stjórnlagaþrætur sem engu skila?

Hvar á að leita að virðingu Alþingis við þessar aðstæður?

30 % starfsfólks

býr nálægt spítalanum og getur hjólað í vinnuna. Þessvegna verða engin umferðavandamál í nágrenni við nýja Landspítalann að mati Helga Más arkitekts annars tveggja sérfræðinga Egils í sjúkrahúsmálinu.

Við þurfum að fjölga legudögum um þriðjung sagði María læknir. Bæði hafa beina hagsmuni af stækkun spítalans og þessvegna upplagðir álitsgjafar.

Það er eins og einhver Guðjón bak við tjöldin sé búinn að setja þetta mál af stað. Það skal byggður risastór Landspítali við Hringbraut. Það heldur áfram óstöðvandi hvað sem hver segir.

Þetta er eins og stjórnarskrármálið hjá Jóhönnu. Öll umræða er bara málþóf og skemmdarverk. Það er bara ein leið og hún er beint áfram.

Spítalinn skal vera þarna þó að 70 % starfsfólksins búi annarsstaðar en í nágrenni spítalans.

Forstokkun

er orðið yfir buldrið í Þórhildi Þorleifsdóttur í Silfri Egils um stjórnarskrána.

Leikstjórinn brakaði og brast óstöðvandi um vondar náttúrur fólks, líklega íhaldsins, sem reyndi að hindra lýðræðið í verki eins og það birtist í fyrirætlununum um nýja stjórnarskrá. Þetta mál væri svo ofboðslega lýðræðislegt allt saman og undirbúið að það væri ósvífni að hafa efasemdir um kosti málsins.
Enginn fékk að komast að með athugasemdir án þess að vera yfirgalaður af Þórhildi.

Eins og hjá Jóhönnu er einþykknin alger í þessu máli hjá Þórhildi og þetta fólk talar um efasemdir annarra eins og um bein skemmdarverk og spjöll á sjálfum sannleikanum og guðspjallinu.

Skelfing er fellur mikið á silfrið með svona einhæfni í viðmælendavali.Skelfing á þetta fólk annars bágt í forstokkun sinni.

Æsifréttamennskan

er óhugnaleg í sinni verstu mynd.

Morgan Freeman er þekktur fréttamaður vestan hafs. Hann hafði þetta að segja um fjöldamorðingjann vestan hafs:

"
You can help by forgetting you ever read this man's name, and remembering the name of at least one victim. You can help by donating to mental health research instead of pointing to gun control as the problem. You can help by turning off the news."(Þú getur hjálpað með því að gleyma því að þú hafir nokkru sinni lesið nafn þessa manns og munað nafn að minnsta kosti eins fórnarlambs,Þú getur hjálpað með því að styrkja rannsóknir á geðheilbrigði í stað þess að benda á takmarkanir á byssueign sem vandamálið. Þú getur hjálpað með því að slökkva á fréttunum.)

Hversu mörg okkar fylgdust með dýrinu Breivík og þekkjum nafn hans? Hlustuðum á fréttir af kvörtunum hans yfir aðbúnaði við sig osfrv. Hversu mörg nöfn munum við af fórnarlömbum hans? Hvað gerðum við í því? Kröfðumst byssubanns? Áburðarbanns?

Það er morðinginn sem drepur ekki vopnið sem hann notar. Maður var eitt sinn myrtur með skrúfjárni í 200 metra fjarlægð frá þeim stað sem ég og fjölskyldan sváfum. Auðvitað eiga allir menn ekki að eiga óheftan aðgang að eftirsóttum og hættulegum hlutum ein og sjónvarpið sýnir okkur og börnum okkar á hverjum degi. Bang dauður.Kannski bara allt í plati?

Æsifréttamennskan er bara að hugsa um að selja og græða á hverju sem er. Og við kaupum stundum DV.

Löglega kjörið stjórnvald

er Steingrímur J. Sigfússon, skaltu vita litli Gylfi Arnbjörnsson, forseti í einhverjum litlum klúbb heimtufrekja. Þú skalt ekki dirfast að ybba gogg við fulltrúa fólksins, löglega kjörið stjórnvald.

á heimasíðu VG má lesa:

"15.12.2012
Talningu er lokið í forvali Vinstrihreyfingarinnar Græns Framboðs í Norðausturkjördæmi. Forvalið er leiðbeinandi fyrir sex efstu sætin og féllu atkvæði þannig:

1. Steingrímur J. Sigfússon 199 atkvæði í 1. sæti

2. Bjarkey Gunnarsdóttir 77 atkvæði í 1.-2. sæti

3. Edward H. Huijbens 82 atkvæði i 1.-3. sæti

4. Ingibjörg Þórðardóttir 128 atkvæði í 1.-4. sæti

5. Þorsteinn Bergsson 116 atkvæði i 1.-5. sæti

6. Sóley Björk Stefánsdóttir 142 atkvæði í 1.-6. sæti

Á kjörskrá voru 722. Atkvæði greiddi 261. Ógildir seðlar voru 41."

Kjörsókn var 36 % og sýnir þann gífurlega áhuga og einhug sem ríkir í stjórnmálaflokki Vinstri Grænna í Norðurlandskjördæmi Eystra, fjöldahreyfingu fólksins."

Útvarp fólksins,RÚV, skýrði ítarlega frá þessum merkisviðburði í fréttum sínum. Landslýður getur nú andað léttar. Steingrímur J., með 26 % af öllum gildum atkvæðum, er traustur í sessi þó að Björn Valur hafi bitið í gras og liggi í valnum burtrekinn úr kjördæminu. Þessi glæsilega kosning er einhver munur en hjá íhaldinu þar sem formaðurinn rétt marði kosningu með einhverjum þrjúþúsund atkvæðum.

Það sem mestu máli skiptir er að Steingrímur er löglega kjörið stjórnvald og fulltrúi fjöldans.

Rangt ofan á rangt

er framlag Steingríms J. Sigfússonar til umræðunnar um efnhagsmál þjóðarinnar. Rafnar Árnason flettir ofan á rangupplýsingum ráðherrans í grein í Mbl.í dag.

 

Þar má sjá á línuritum Hagstofu Íslands hver sannleikurinn er þeim efnum. Ragnar segir m.a.: ..."Það sem af er stjórnartíma núverandi ríkisstjórnar, þ.e. frá árinu 2009 og út þriðja ársfjórðung 2012, nemur samanlagður halli á rekstri ríkissjóðs mældur á verðlagi hvers árs um 400 milljörðum króna (Hagstofan, Þjóðhagsreikningar 2012:3 og 2012:15). Þessi uppsafnaði halli hefur eðli málsins samkvæmt bæst við mjög alvarlega skuldastöðu ríkissjóðs.... Eins og sjá má hefur skuldastaðan vaxið hröðum skrefum og nam í árslok 2011 yfir 55% af VLF.

 

Vegna hallarekstrar ríkissjóðs á árinu 2012 hafa þessar skuldir enn aukist. Rétt er að taka það skýrt fram að í þessum tölum vantar ýmsar þekktar skuldbindingar ríkissjóðs, m.a. vegna lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins og ábyrgða á sjóðum og stofnunum, t.a.m. Íbúðalánasjóðs.... .... Áætlun sú um endurreisn íslensks efnahags sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og ríkisstjórnin komu sér saman um í nóvember 2008 byggðist á tveimur meginstoðum; (i) myndarlegum hagvexti og (ii) aðhaldi í ríkisrekstri og hallalausum ríkisrekstri innan fárra ára....."

 

Það er þetta sem Gylfi Arnbjörnsson er að vitna til þegar hann segist ekki hafa meira við Steingrím J. Sigfússon að tala. Því miður eru fullyrðingar Steingríms um efnahagsbata þjóðarbúsins aðeins rangt ofan á rangt.

Gylfi frá borði

Samfylkingarinnar degi eftir að fá skammabaðið hjá Steingrími J. fyrir hönd ríkisstjórnarinnar. Og hvergi sparaði Jóhanna sig í dag að lemja á honum og berja á alþingi.

"Ekkert til okkar að sækja,"

segir í frétt .

"Það er klárt mál frá okkar hendi að það er ekkert til okkar að sækja. Fyrirtækin eru ekki í stakk búin til að taka á sig meiri launahækkanir," segir Vilmundur Jósefsson, formaður Samtaka atvinnulífsins.

Formenn aðildarfélaga Alþýðusambands Íslands ákváðu á fundi í gær að krefjast meiri launahækkana við endurskoðun kjarasamninga í upphafi næsta árs en gert er ráð fyrir.

"Við lítum svo á að forsendur kjarasamninga séu brostnar, þó að allar líkur séu á að hin almenna kaupmáttarviðmiðun standist. Verðbólgu- og gengisforsendur samninganna hafa hins vegar brostið. Í því felst að fyrirtæki í landinu og sveitarfélög og ríkið hafa leyst úr sínum vanda með því að hækka verð á vörum og þjónustu umfram það sem við gerðum ráð fyrir," segir Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ, um rökstuðning fyrir kröfum ASÍ um launahækkanir umfram það sem gert er ráð fyrir.

Vilmundur bendir á að kaupmáttur launa hafi aukist umtalsvert frá síðustu kjarasamningum. Það skipti mestu máli. Í umfjöllun um mál þetta í Morgunblaðinu segist Vilmundur telja eðlilegt að ASÍ snúi sér til ríkisstjórnarinnar með þau mál sem hún hafi svikið."

Sjálfsagt er þetta rétt hjá Vilmundi. Steingrímur J. Sigfússson, bjargvættur Íslands að eigin áliti, snupraði Gylfa Arnbjörnsson forseta ASÍ í Kastljósi í gærkveldi og valdi honum hraksmánarleg lýsingarorð eins og hans er vandi.

Gylfa tókst engan veginn að koma því frá sér svo ég skildi hvað það nákvæmlega væri sem Steingrímur hefði svikið fyrr en undir lok þáttarins að mér skildist það að almennar forsendur efnahagslífsin hefðu ekki staðist það sem gengið var út frá í "kjara"samningunum. Verðbólga væri of mikil, gengið of veikt og atvinnulífið í klessu. Allt sem íhaldið hefur haldið fram var þá líklega nokkuð rétt að hans áliti.

Stýrimeistari gengis íslensku haftakrónunnar, Steingrímur J. Sigfússon, drap tittlinga ört og títt sem er jafnöruggt merki og gleraugun á Lúðvík Jósepssyni meðan hann formælti Gylfa en kom auðvitað ekki með neitt annað en slagorð og orðskrúð sem Gylfi og hugsanlega fleiri taka ekki hið minnsta mark á lengur.

Líklega er það staðreynd að fátt eitt sé að sækja til almenns atvinnulífs um þessar mundir um fjölgun krónanna í umslögunum. Ekki getur Steingrimur skaffað þær því hann er búinn að ráðstafa veiðigjaldinu af útgerðinni og fleiru. Gylfi ætlar því að bíða næstu ríkisstjórnar með að reyna að ræða einhverjar ráðstafanir sem að gagni koma.

Það er í mínum huga bara tveir staðir sem Gylfi getur getur sótt þessar krónur. Annar er til okkar gamlingjanna, öryrkjanna og sjúklinganna. Við erum auðvitað aflögufærir og það er tiltölulega auðvelt að skera niður hjá okkur. Við getum ekkert nema vælt eitthvað sem enginn tekur mark á. Hinn eru þessir eilífu lífeyrissjóðir. Þangað er hægt að fara eftir peningum og pissa eitthvað í taxtaskóna með því. Það er auk þess í tísku hjá öllum málsmetandi mönnum að nefna þá í öllum þeim tilvikum sem vantar peninga.

Nú eru gengnir tímar þeirra Einars Oddss og Guðmundar Jaka. Og tímar skynseminnar líklega líka. Því fer sem fer og framundan eru hefðbundnir tímar vitleysunnar endalausu. Sama þvælan um góðu launþegana og vonda íhaldið. Nema núna er Steingrímur J. þar sem íhaldið var áður og talar við pólitískan sálufélaga sinn Gylfa Arnbjörnsson. Þetta flækir málið auðvitað og því ætlar Gylfi að bíða eftir nýrri ríkisstjórn sem er hugsanlega í augsýn.

Það er morgunljóst að við Steingrím er ekkert til þess að tala um lengur og það er gott að Gylfi er búinn að gera sér grein fyrir því. En Steingrími er meira í mun að safna sér eftirlaunum heldur en viðurkenna staðreyndir eins og Hermann Jónasson gerði í svipaðri stöðu.

Steingrímur J. er löglega kosið stjórnvald og ætlar að láta kné fylgja kviði meðan hann getur. Til hans er þó ekkert að sækja að mati Gylfa og Alþýðusambandsins.

Frumglæði ógæfunnar

í fjármálum íslenskra heimila eru Lífeyrissjóðir landsmanna.

Þeim var í árdaga gert skylt að skila 3.5 % ávöxtun. Af hverju veit enginn lengur. Það er auðvitað engin sanngirni eða siðferðissjónarmið sem felast í því að einn maður eigi að tryggja öðrum ávöxtun á lífeyrisréttindi hans auk verðtryggingar eins og er hjá opinberum starfsmönnum eins og Steingrími J. Sigfússyni og hans nótum. Það er hinsvegar sanngirni og í stjórnarskrá að það eigi ekki að stela af neinum því sem hann á.

Þessvegna er verðtryggin sú eina siðferðislega sanngirni sem við á í samskiptum manna. Menn eiga að skila því jafngóðu til baka sem þeir fá lánað. Asna, hesti, kú, lambi, osti eða konu. Allir vextir ofan á það geta aðeins verið gjald fyrir veitta þjónustu á frjálsum markaði. Allt samráð á markaði er óæskilegt og auk þess yfirleitt bannað. Einn aðili á ekki að vera ofurseldur náð og miskunn annars manns. Svo er ekki á íslenskum fjármálamarkaði það mér sýnist.

Á íslenskum fjármálmarkaði ríkir (-eitt forardíkis- delete delete) samráðs og samtryggingarkerfi. Seðlabankinn setur stýrivexti sem leggjast ofan á grunnvextina hjá Lífeyrissjóðunum 3.5 %. Stjórnendur peningamagnsins, peningaprentararnir,sem eru bankarnir, leggja svo sína vexti ofan á þetta.

Afleiðingin er vaxtaskrímsli sem sýgur blóð almennings í landinu sem tekur ekki eftir því í sakleysi sínu hvað er verið að gera honum. Hann er látinn hafa það til að rísla sér með að þrátta daginn út og daginn út um það hvaða vextir eigi að koma ofan á verðtryggingu lánanna hans eða koma ekki ofan á verðtrygginguna. Eða afnema hana og taka upp raunvexti sem hann skilur ekki heldur. Hann trúir auglýsingum bankanna um að þeir séu vinir hans.Hann trúir stjórnmálamönnum sem fimbulfamba um fjármál heimilanna þar sem þeir hafa sumir sjálfir takmarkaða yfirsýn á.

Bankarnir hafa sammælst um það að enginn geti lagt inn fé og fengið það til baka verðtryggt nema að binda það í þrjú ár. Og borga svo fjármagnstekjuskatt af verðtryggingunni eins og um tekjur væri að ræða. Sama siðferðið virðist viðhaft allstaðar eins og þegar skatthækkanir eru látnar hækka vísitöluna og höfuðstól verðtryggðu lánanna. Eina vopn almennings eru verkföll og þvílíkar uppreisnir sem enda samt alltaf á sama veg eins og í frönsku stjórnarbyltingunni.Litli maðurinn tapar og fær verðbólgu og harðstjórn í sinn hlut.

"Af hverju er litli maðurinn svona heimskur?" heyrði ég kassaprédikara hrópa niður í Stuttgart. Þegar áheyrendur þögðu svaraði hann sér sjálfur: "Af því hann er svo heimskur". Ég hef verið lengi að velta þessu fyrir mér.Líklega var hann ekki eins vitlaus og mér fannst hann þá.

Ég heyrði mann í Útvarpi Sögu velta því fyrir sér hversvegna okkur væri sagt að vextir á Íslandi yrðu alltaf að vera hærri en annarsstaðar. Hann svaraði sér með því að það væri engin raunveruleg ástæða til þess. Við værum ekkert öðru vísi en annað fólk þó að gjaldmiðillinn héti króna. Okkur hefði bara verið talin trú um einhverjar íslenskar séraðstæður og tryðum því sem okkur væri sagt. Almenningur er nefnilega hrekklaus og trúir því ekki að einhver vilji honum ekki bara vel.

Vaxtaógæfa heimilanna í landinu byrjar hinsvegar með 3.5 % forgjöf og braski lífeyrissjóðanna. Þessvegna á að loka þeim öllum og leggja iðgjald hvers og eins í Seðlabankann verðtryggt á hans nafni. Allt svínaríið horfið yfir nótt.

Frumglæði vaxtaógæfu heimilanna er að leita hjá Lífeyrissjóðum landsmanna.

Eitt jákvætt

hefur nýja byggingareglugerðin í för með sér. Það má túlka hana sem skyldu til að setja sprinklerkerfi í allar nýjar íbúðir. Þetta bendir Björgvin Víglundsson, sá ágæti verkfræðingur, á í Morgunblaðinu í dag. Hann kemst að þessari einföldu niðurstöðu með því að bera saman kröfur um algilda hönnun sem nái yfir rýmingartíma eins og hjá Norðmönnum.

Þetta er atriði sem væri til stórkostlegra framfara í húsagerð landsmanna.Hér á landi deyja því miður margir í brunum sem verða í heimahúsum. Fólk brennur inni í steinsteyptum og vönduðum íbúðum. Lítill eldur í sjónvarpi og húsgögnum getur auðveldlega orðið banvænn á örfáum mínútum.

Slíkt skeður ekki þar sem starfhæft úðakerfi eða sprinkler eins og við köllum það er fyrir hendi. Það er til saga af manni í Scottsdale Arizona, þar sem úðakerfi er skylda í öllum nýjum húsum, að glæpamenn ætluðu að drepa félaga sinn sem lá rænjulaus í rúmi sínu. Þeir gegnvættu hann og rúmið í bensíni og kveiktu í og hlupu. Þeir gáðu ekki að því að þarna var úðakerfi sem slökkti svo fljótt í að maðurinn lifði. Það eru til margar ótrúlegar kvikmyndir af virkni vatnsúðakerfa sem fólki er hollt að skoða.www.youtube.com.

Ég er ekki sammála vini mínum Björgvini um að þetta kalli á niðurhengd loft í öllum íbúðum. Það eru margar einfaldari lausnir til. Og fólk þarf ekki að vera með áhyggjur af óþarfa ræsingu með vatnstjóni, það er lítil hætta á því og er auk þess smámál í samanburði við það sem í húfi er,-mannslífin.

Þar sem er sprinkler þar deyr enginn í eldsvoða. Svo einfalt er það.

Þetta er þó eitt jákvætt við nýju reglugerðina sem menn eru annars ekki allt og hrifnir af.