Landsdómsástæður?

til þess að ákæra Steingríms J. Sigfússon gætu  verið vegna ráðstöfunar hans á innheimtukröfum á hendur íslenskum heimilum til útlendra vogunarsjóða.

Svo hefur áður verið sagt:

"Steingrímur J. Sigfússon framdi gerræðisfullt fullveldisframsal með því að afhenda "erlendum kröfuhöfum" þessa 2 stóru banka, Nú hefur FME upplýst að erlendir vogunarsjóðir eiga 60 % í þessum bönkum. Til hluthafanna í þessum bönkum hafa runnið 80 milljarða arðgreiðslur. Þetta er fjármagn sem bíður brottferðar og mun seint gagnast Íslendingum. Hverjir eiga afganginn af hlutafénu hafa menn aðeins óljósar hugmyndir. En í hópi þeirra eru mörg nöfn sem minna óþyrmilega á íslenska útrásarvíkinga og Tortólareikninga.

Mest þetta hlutafé hafa þessir aðilar keypt á hrakvirði af lánveitendum gömlu bankanna. Þeir hafa líklega fá önnur sjónarmið en að blóðmjólka íslensk heimili og fyrirtæki. Eigendurnir þessara  banka hafa skiljanlega sáralitlar hugsjónir um að stunda hér bankastarfsemi eins og þjóðin þarfnast heldur að komast úr landi með eins mikið fé og þeir geta náð.

Það er furðulegt geðleysi ef Hrun-Íslendingar eru með sín viðskipti við þessa banka en fara ekki með þau annað. Alþingi ætti auðvitað að taka hér myndarlega á málum og kanna hvort ástæða sé til að draga Steingrím J. Sigfússon fyrir Landsdóm til að skýra ráðstafanir sínar í fjármálum svo sem í sambandi við þessa banka og svo Landsbankann,  BYR, Sparisjóð Keflavíkur, Sjóvá og þannig má telja. Reyna að koma þessum bönkum í íslenska almenningseigu með einum eða öðrum hætti. Þjóðin þarf viðskiptabankakerfi sem ætlar að vera þátttakandi í uppbyggingu landsins. Hana vantar ekki erlend rukkunarfyrirtæki í eigu erlendra og íslenskra skuggabaldra sem margir einhverjir kunna að eiga óuppgerðar sakir innanlands.

Sjálfstæðismenn eru ekki vanir að tala fyrir þjóðnýtingu. Enda væri þeim hugnanlegra að sniðganga þessa erlendu vogunarsjóðabanka þar til að þeir sæju sitt óvænna og lokuðu. En þetta er óþolandi ástand að þjóðin skuli ekki eiga viðskiptabanka, sem vilja taka þátt í atvinnulífinu og uppbyggingu Íslands." En MP-banki og Landsbanki eru einu viðskiptabankarnir um þessar mundir sem Íslendingar geta treyst að gangi ekki erinda erlendra vogunarsjóða og skuggabaldra.

Eru þessar ráðstafanir Steingríms J. Sigfússonar ekki Landómsástæður? 

Geir er sýknaður

í öllum meginatriðum Landsdómsmálsins. Hann er sakfelldur fyrir að hafa ekki haldið fundi í ríkisstjórn sinni um "mikilvæg málefni" án þess að níu dómarar af fimmtán leggi á það mat eða gefi út reglu hvaða mál falli undir þá skilgreiningu.

Upphafsmaður þessara pólitísku réttarhalda er kommúnistinn Steingrímur J. Sigfússon. Hann, ásamt fjórum Samylkingarþingmönnum sem gengu í lið með honum til að Geir H. Haarde yrði einn ákærður, situr uppi með það að hafa látið eyða hundruðum milljóna í pólitísk réttarhöld, sem eiga sér trauðlega betri hliðstæðu en í réttarhöldum Stalíns yfir Búkharín 1938. En að þeim réttarhöldum loknum var sakborningur skotinn við lófatak Halldórs Kiljan Laxness awm fulltrúa Íslands. Búkharín fékk svo fulla uppreisn æru að enduruppteknu máli hans löngu síðar.

Steingrímur situr nú uppi með sýknudóm yfir Geir H. Haarde sem niðurstöðu af gerðum sínum. Hann naut átti sér aðstoðarmenn í þingmönnum Samfylkingarinnar, þeim Helga Hjörvar, Ólínu Þorvarðardóttur, Sigríði Ingibjörgu Ingadóttur og Skúla Helgasonar.

Ekki hefur tilgang að hvetja fólk til að leggja þessi nöfn á minnið. Þau gleymast fljótt enda þingmennskuferill þessa fólks, ómerkilegur með öllu og skiptir engu frekara máli hvorki í bráð né lengd.

Steingrímur hefur ekki fallið úr neinum sessi þeirra sem á hann hafa horft. Svo lágt sat hann fyrir. Þetta mál er aðeins allt í takt við annað hjá þessum stjórnmálamanni, sem hefur í ríkisstjórnartíð sinni svikið fleiri af loforðum sínum en nokkur annar flokksforingi í sögu lýðveldisins .

Hinsvegar telja margir að margar tiltektir Steingríms J. Sigfússonar í ráðherraembætti eigi heima fyrir Landsdómi ef slíkt á að verða framtíð stjórnmála á landinu. Margir telja hann hafa fyllilega unnið til slíks eftir ferilinn í þessari ríkisstjórn. En ólíklegt er að Sjálfstæðismenn nenni að standa í slíku því mörgum þeirra finnst þessi maður fyrirlitlegri en svo að taki því að elta við hann ólar eftir að hann hefur verið flæmdur úr valdastóli. En sérhver dagur sem líður með Steingrím á valdastóli er til tjóns fyrir Ísland.

Geir er sakfelldur fyrir eitt atriði, og það er að hafa ekki haldið nægilega marga fundi í ríkisstjórninni um mikilsverð mál. En var þetta hægt? Á ekki Geir málsbætur sem Landsdómur sér þegar hann lætur refsingu niður falla?

Liggur ekki fyrir að einn ráðherrann, Björgvin G. Sigurðsson, var svo lekur og svikull, að ekki mátti skýra honum frá neinu sem máli skipti ef halda átti því frá blöðunum? Var hægt að halda fundi við þær aðstæður að menn, ekki hvað síst hans eigin flokkssystkini í ríkisstjórninni gátu ekki treyst samstarfsmanninum Björgvini G. Sigurðssyni? Mörgum þykir frammistaða Samylkingarinnar og talsmáti eftir að setu hennar í ríkisstjórn Geirs H. Haarde lauk vera með þeim hætti, að það sé ekki hægt að treysta þingliði Samylkingarinnar yfirleitt og má þeim vera nokkur vorkunn sem svo tala.

Eftir stendur að Geir H. Haarde er sýknaður af öllum ákærum sem stjórnarmeirihlutanum á Alþingi hugkvæmdist að ákæra hann fyrir. Málatilbúnaði kommúnistans Steingríms J. Sigfússonar var hrundið fyrir dómstóli lýðveldisins Íslands.

Geir er sýknaður.

Óli Björn

var eina silfurbjallan að vanda í Brotasilfri Egils í gær. En venjulegir viðmælendur um Evrópumálefni þau Eiríkur Bergmann og ljóshærða stúlkan sem ég náði ekki nafninu á höfðu uppi spurningar um hvað Íslendingar gætu gert í gjaldmiðilsmálinu. Þetta fólk stagast alltaf á sömu spurningunni eins og hér sé allt í fári vegna krónunnar og þessvegna verði að fara í ESB. Óli Björn skýrði sérstöðu okkar Íslendinga mætavel þannig að lítið varð um varnir af hálfu þessa tvíeykis þrátt fyrir tilraunir.

það eina sem ég hefði viljað bæta við hjá Óla Birni var það, að það gekk allt vel með krónuna síðasta einn og hálfan áratug fyrir hrun. Af hverju? Af því að við hegðuðum okkur ögn skynsamlegar eftir þjóðarsátt en áður og síðar. Það eitt sannar að við getum lifað ágætlega við krónuna alveg eins og einhvarjar aðrar bréfsnuddur sem menn sammælast um að taka sem endurgjald fyrir vöru og þjónustu.

það er eins og menn muni ekki eftir því að síðan Nixon afnam gullfótinn hefur dollarinn tapað 85 centum af hundrað í verðgildi.Og 98 centum af 1940 verðgildinu. Hver pappírinn er skiptir engu máli til lengdar, heldur hvað fæst fyrir hann á hverjum tíma. Öllu skiptir hinsvegar hvað við höfum fram að leggja í skiptum. Framleiðsla bússins af sméri, mjólk, fiski og prjónless er það sem aðeins skiptir máli þegar upp er staðið eins og alltaf hefur verið.

Það er ömurlegt að af fjórum mönnum 5 mönnum samankomnum í þessum þreytta þætti skuli bara einn skilja grundvallarstaðreyndir málsins. Það var Óli Björn og hafi hann þökk fyrir sitt ljós í myrkrinu.

Breivik

er tilfelli sem Norðmenn virðast ekki ráða við. Menningarlega, sálarlega, siðferðislega.

Norðmenn tóku þátt í árásunum á Libíu sem leiddu til morðsins á Gaddafi án dóms og laga.Auk jafnvel þúsunda annarra.Welt-online veltir siðferðisspurningunni fyrir sér.

Norðmenn leiddu Widkun Quisling óhræddir fyrir aftökusveit og varð ekki mikið fyrir.

En gagnvart Anders Breivik standa þeir ráðþrota.

Þeir vita ekki hvað á að gera við hann. Á hann að dvelja það sem efir er í lúxusfangelsi að hætti norrænnar velferðar og njóta þjónustu sálfræðinga og alls hins besta í félagslegri umönnun? Á kostnað efirlifenda fórnarlambanna.
Eða ætla þeir að láta hann lifa í einangrun það sem eftir er daganna? Eða hvað?

Það er gott að ég er ekki spurður um hvað mér finnst um Anders Breivik.

Félag lífeindafræðinga

er að kynna sig til sögunnar með góðum greinum í Morgunblaðinu.

Í þessu félagi eru um hundrað manns og eru þeir í lykilhlutverkum á sjúkrahúsunum. Án þeirra verður starfsemin ekki rekin.

Af hverju skyldi þessi skipulega kynning vera rekin? Að mér læðist sá grunur að undirbúa það að félagið muni geta sett þjóðfélaginu stólinn fyrir dyrnar fljótlega til að tryggja félagsmönnum sínum "mannsæmandi kjör". Rétt eins og ámóta fjölmennt félag flugumferðarstjóra hefur gert með frábærum árangri. Og svo félag ljósmæðra, og svo...

Harmsaga íslensku krónunnar er til komin vegna víxlverkana hækkana kaupgjalds og verðlags. 4000% prósent taxtahækkanir færðu launþegum kaupmáttarrýrnum á tímabili. Nú er enn haldið á þessar brautir meðan Þjóðverjar hækka engin laun hjá sér um langan aldur en ná kjarabótum fram með verðlækkunum á grundvelli aukinnar framleiðni eins og við gerðum að hluta til á þjóðarsáttartímanum.

Íslendingar eru nokkuð blindir í þessum sökum. Þeir leyfa verkföll smárra félaga sem knýja fram meiri hækkanir en stóru félögin og fjandinn er laus. Vantar okkur ekki hér eitthvað ígildi Margrétar Thatcher sem gerði verkföll erfiðari í Bretlandi um skeið eftir að þau höfðu rústað efnahag landsins?

Ég hefði séð fyrir mér að verkföll færra fólks en 5-10,0000 manna væru ólögleg í kjarabaráttu. Fyrr verður ekki hægt að ná tökum á verðbólgunni að mér sýnist.

Því miður óttast ég Félag lífeindafræðinga fyrir hönd krónunnar okkar.

Reykjavíkurbréf

Morgunblaðsins í dag er nokkuð sem ættfæddir Íslendingar ættu að lesa.

Það er hollt að reyna að rifja upp fyrir sér hvernig Samfylkingarmenn Sturlungaaldar, þeir Snorri Sturluson, Þórður Kakali og Gizur Jarl, voru reiðubúnir að þiggja vegtyllur af Hákoni Fúla og koma landinu undir hans vald. Þó skal þessum mönnum það tillagt að þeir voru allir nokkuð efins um ágæti sinna verka lengi vel og hvikuðu við um stund. En innanlandsástandið og lögleysið var með þvílíkum hætti að almenningur hlaut að vera uppgefinn. En í hópi hans voru margir góðir bændur víða að reknir og alþjóðafók algengt í landinu.Enda samgöngur við Evrópu góðar með reglulegum siglingum hundrað farþega stórskipa.

Það kom í hlut Gizurar frænda míns að fullkomna verkið með því að bændur svörðu Hákoni skatt árið 1262 með gamla sáttmála, sem er jafnvel enn í gildi þar sem mér vitanlega honum hefur aldrei verið sagt upp.Eigum við þar með ekki nokkurt tilkall til olíunnar og norsku krónunnar?

Gizuri var nokkur vorkunn. Enginn maður hafði á þvílíku beisku bitið sem hann, þegar kona hans og þrír synir höfðu verið drepin fyrir honum á hinn hroðalegasta hátt í deilum sem tengdust konungsveldinu. Að maðurinn skyldi halda viti sínu og geði eftir Flugumýrarbrennu er makalaust en hefur auðvitað sett sitt mark á hann.

Nú heitir viðsemjandinn Stefán Fúli og konungsveldið ESB mun stærra sem okkar Samfylkingarfólk og Steingrímur J. vilja gerast handgengið.

Ég hef velt því fyrir mér hversvegna enginn kannar afstöðu þeirra 15 % Íslendinga sem eru aðfluttir? Hvar standa þeir í aðildarviðræðum? Þeir eiga engin ættar-eða sögutengsl við þjóðina sem valda þeim fordómum. Eru þeir alþjóðasinnar og kjósa Samfylkinguna upp til hópa án þess að vera virtir þar viðlits?

Það er eiginlega umhugsunarvert hversu lítið innflytjendur hafa látið til sín taka í stjórnmálum þessa lands. Er þetta ekki eitthvað sem stjórnmálaflokkar okkar þurfa að veita meiri athygli. Sérstaklega þegar ættfærðir Íslendingar flytja úr landi og hlutfall innfluttra vex.

Allavega er ástæða til að hvetja ril þess að fólk lesi þetta Reykjavíkurbréf.

Enginn

vildi vita hver höfundurinn er.

Enginn

ÚPS!

ég sé að ég er orðinn sekur um ritstuld. Í síðustu færslu minni um veiðigjaldið láðist mér(hugsanlega líka af eðlislægri drýldni og sjúklegri físn til að skreyta mig lánsfjöðrum til að upphefja sjálfan mig)að setja inn tvennar gæslappir. Eftir fyrstu málsgrein og á undan síðusu málsgrein. Glöggir textamenn munu auðvitað hafa séð muninn á stílnum og hversu miklu gáfulegri stíllinn er á öllum hinum málsgreinunum. Það var bara Júlíus Bearson sem áttaði sig á þessu senda afburða stærðfræðingur.

En þó að mér hafi orðið þetta á þá lýsi ég því yfir að ég er sammála hverju orði af því sem ég neyðist til að viðurkenna að ég er ekki höfundur að. En ég vildi að ég hefði sagt þetta því þetta er svo vel fram sett.

ÚPS, manni getur orðið á!

Um veiðgjaldið

Það er kominn tími til að ég setji fram skoðanir mínar á álagningu veiðigjaldsins sem Steingrímur J. ætlar nú að leggja á sjávarútveginn og vísustu menn hafa reiknað út að muni leggja landið í rúst.

Hugmyndir um að taka marga milljarða eða milljarðatugi út úr sjávarútveginum í formi veiðigjalds eru í besta falli mjög varhugaverðar og í versta falli stórhættulegar.

Velferð þjóðarinnar á fyrstu árum og áratugum næstu aldar kemur til með að ráðast mikið af því hversu vel sjávarútveginum gengur að byggja sig upp og þróast inn í framtíðina sem matvælastóriðja, sem hátæknivædd og þróuð grein þar sem allt er til staðar: vöruþróun, gæðaeftirlit, markaðsþekking, vel þjálfað, vel menntað, vel launað og þá væntanlega ánægt starfsfólk.

Ekkert eitt mál er afdrifaríkara fyrir framtíð byggðakeðjunnar hringinn í kringum landið. Álagning veiðigjalds er einhvers konar brúttóskattur eða veltuskattur. Við höfum verið að hverfa frá því að leggja á veltuskatta... Skattstofninn í þessari hugmynd er óskynsamlegur og vitlaus. Skatturinn er óréttlátur m.t.t. til byggðanna í landinu.

Þar sem útgerð vegur þungt kæmi þessi nýi skattur harkalega niður, en í öðrum þéttbýliskjörnum yrðu menn hans jafnvel ekki varir. Þetta er óréttlátur skattur nema hann renni beint til sveitarfélaganna aftur, þar sem hann var innheimtur.Í ljósi þess að fjölmargar atvinnugreinar nýta með einum eða öðrum hætti sameignir þjóðarinnar, án þess að því fylgi sérstök skattlagning, er útilokað að leggja þennan skatt á sjávarútveg eingöngu. Í því fælist mikil mismunun milli atvinnugreina.

Það er ekki hægt að rökstyðja með sanngirni að nýting af þessu tagi kalli á skattheimtu í sjávarútvegi, einum atvinnugreina. Það virðast margir hafa gleymt því að sjávarútvegurinn skuldar um 100 milljarða króna. Þessar skuldir hafa lítið lækkað undanfarin ár þrátt fyrir sæmilega afkomu í mörgum þáttum greinarinnar. Ástæðan er sú að sjávarútvegurinn hefur þurft að fjárfesta, en á því sviði var hann orðinn mjög sveltur og er nærtækast að líta á aldur flotans í því samhengi.

Einnig hefur verið tap á mörgum þáttum sjávarútvegs, s.s. í landvinnslunni. Með veiðigjaldi myndu skuldir greiðast hægar niður en ella eða jafnvel ekki neitt. Sjávarútvegurinn keppir við ríkisstyrkta grein í nálægum löndum. Sjávarútvegur á Íslandi hefur algera sérstöðu að þessu leyti í Norðurálfu, ásamt e.t.v. Færeyjum. Hann verður að standa algerlega undir sjálfum sér og auk þess lífskjörum heillar þjóðar. Þetta þarf hann að gera í samkeppni við ríkisstyrki í nálægum löndum og að ætla honum auk þess að standa undir sérstöku veiðigjaldi býr greininni fantaleg samkeppnisskilyrði, vægast sagt.

Sjávarútvegurinn hefur mikla þörf fyrir að geta fjárfest á komandi árum... Veiðigjald yrði nánast hreinn frádráttarliður í þessu samhengi, peningarnir hyrfu úr greininni.

Öflug sjávarútvegsfyrirtæki með góða afkomu til fjárfestinga eru helsta, það jaðrar því miður við að maður verði að segja eina, von landsbyggðarinnar. Þessi liður einn nægir mér til að vera algjörlega andvígur veiðigjaldi. Ég sé ekkert annað, sem hugsanlega getur bjargað byggðinni á fjölmörgum svæðum á landinu, en þá von að sjávarútvegsfyrirtækin eflist og geti boðið upp á vel launuð störf og ráðið til sín háskólamenntað fólk og keppt við þá möguleika sem annars staðar er boðið upp á í landinu.

Veiðigjald yrði áfall fyrir landsbyggðina í margföldum skilningi. Veiðigjald myndi líklega leiða til samþjöppunar og fækkunar eininga; möguleikar smáfyrirtækja og einyrkja yrðu minni.Þótt mikilvægt sé að eiga stór og öflug sjávarútvegsfyrirtæki verðum við líka að eiga smáfyrirtæki og halda í fjölbreytnina.Þegar einu sinni er komiðá gjald þá vill það hækka. Sjávarútvegurinn yrði síðri fjárfestingakostur með veiðigjaldi. Það yrðu minni líkur á arði og það sem mestu máli skiptir hér eru fælingaráhrifin. Það vita það allir, sem eitthvað vita, að sú hætta vakir í öllum málum af þessu tagi að þegar einu sinni er komið á gjald þá vill það hækka.

Ég þekki engan skattstofn á byggðu bóli, hvorki á norður- né suðurhveli jarðar, sem ekki hefur haft tilhneigingu til að hækka þegar hann er einu sinni kominn á. Auðvitað myndu fjárfestar sjá þetta gjald sem áhættuþátt.Það eru að mínu mati til margar miklu betri leiðir til þess að leysa þau vandamál sem stuðningsmenn veiðigjalds telja að eigi að leysa með veiðigjaldi. Því þá að fara út í þessi ósköp? Sem dæmi má nefna að ef á að leggja á veiðigjald til þess að ná hagnaði út úr sjávarútveginum, þá er hægt að skattleggja hagnað fyrirtækjanna með almennum aðferðum.

Ef menn vilja leggja veiðigjald á, til að undirstrika sameign þjóðarinnar á auðlindinni eða af réttlætisástæðum eins og sagt er, eru til betri aðferðir til þess. Í fyrsta lagi er gjaldtaka til staðar og ef gjaldtakan sjálf er ástæðan þá er búið að leysa það.Það má gera margar lagfæringar á núverandi kerfi til að mæta þeim sjónarmiðum sem hér liggja að baki.

Það er hægt að velta fyrir sér ýmsum hugmyndum um lagfæringar á núverandi kerfi á rökvísan hátt og án þess að fara út í upphrópanir í trúarbragðastíl. Sumir halda því fram að veiðigjald með uppboðsaðferð myndi gefa nýjum aðilum kost á að koma inn í greinina. Ég er ansi hræddur um að það gæti verkað þveröfugt. Þegar komið væri á veiðigjald í greininni ættu nýir aðilar fyrst erfitt með að komast að.Þá hafa menn talað um að veiðigjald gæti nýst sem sveiflujöfnunartæki í hagstjórn. Þetta er úreltur hugsunarháttur. Eitt er alveg ljóst: Það verða ekki til nein ný verðmæti með því að leggja á veiðigjald.

Ég vil freista þess að setja þessar röksemdir fram sem mitt framlag til rökræðunnar sem fram fer í þjóðfélaginu um hið nýja veiðigjaldafrumvarp Steingríms J. Sigfússonar til þess að menn átti sig á því hversu alvarlega aðför er verið að gera að undirstöðuarvinnuvegi þjóðarinnar. Mikilvægt er að allir hugsandi menn taki höndum saman í andstöðu sinni við þetta frumvarp ráðherrans um sérstak veiðigjald á sjávarútveginn.

Frábær grein

Ellerts Ólafssonar i Mbl í dag um óhreina barnið hennar Evu sem ég vil kalla svo. Það er "stærðfræðikennslan" í skólakerfinu okkar. Þessi kennsla hefur verið svo til skammar síðan ég man eftir mér að til stórskaða er orðið. Grípum niður í grein Ellerts: "

 

.... Má þar nefna Atla Harðarson en hann skrifaði stórmerkilega grein um stærðfræðikennslu í framhaldsskólum í Skírni árið 1994. Þar skrifar Atli: »Menn þurfa að kunna reikniaðgerðirnar fjórar, ráða við hlutfalla- og prósentureikning, þekkja metrakerfið, kunna einfaldan flatarmáls- og rúmmálsreikning og hafa einhverja nasasjón af lýsandi tölfræði. Allur þorri fólks þarf á þessari stærðfræði að halda en kemst ágætlega af án þess að kunna neitt meira.«....

 

Undirritaður framkvæmdi könnun í samvinnu við Verkfræðingafélagið á notagildi stærðfræðináms hjá verkfræðingum. Niðurstaðan var sú að grunnskólinn var afar gagnlegur, framhaldsskólanámið sæmilega en háskólanámið minnst.

 

 

Orðheppinn verkfræðingur skrifar: Stærðfræði er nauðsynleg til að læra rafmagnsfræði en kemur síðan lítt við sögu nema þegar kenna þarf börnunum stærðfræði í menntaskóla. Athygli vekur að kalkúluskennslan sem þó er aðalnámsgreinin kemur að sáralitlu gagni. Þessi fræði eru fyrir löngu komin í handtölvur og utanbókarlærdómur þarna er álíka gagnlegur og að læra símaskrána utanað.

 

Ísland kemur illa út í samanburðarrannsókn OECD á brottfalli úr skólum. Pisakönnun á vísindalegu læsi Íslendinga er ekkert gleðiefni heldur...."

 

 

Hvað eftir annað hef ég gripið unglinga sem hafa aldrei lært margföldunartöfluna en hafa samt komist í menntskóla. Hvernig í veröldinni er þetta hægt. Hvað þýðir að tala um "stærðfræðikennslu" þegar fólk kann ekki rekning? Kann ekki að skrifa tölur? Kann ekki leggja saman eða deila? Grunnskólakerfið okkar er sökudólgurinn.

 

 

Ég tengi þetta við brotthvarf karlkyns kennara úr kennaraliðinu. Konur henta yfirleitt verr til að kenna reikning en karlar. Þeirra svið liggur annarsstaðar þar sem karlar geta miklu verr.

 

 

Ég hef ekki hitt neinn ungling sem var ekki hægt að kenna að reikna á stuttum tíma með því að byrja rétt. Brottfallið úr menntakerfinu byrjar í rekningstímunum í barnaskólanum. þar er grunnurinn lagður að ógæfu flestra og andúð á skólagöngu. Þar vantar svo sannarlega aðferðir www.kahnacademy.org sem þó nægja ekki ef nemandinn kann ekki að teikna tölurnar á blað og skrifa skipulega.

 

Ég hvet alla sem bera hag barnanna okkar fyrir brjósi til að lesa þessa frábæru grein Ellerts Ólafssonar.