Bullið og ruglið

um sjávarútvegsmálin og þjóðareignina gengur gersamlega fram af mér.

Enginn af okkar þingmönnum, og þá meina ég líka Sjálfstæðisflokksins, gerir neitt annað en þrasa um furmvarpið til fiskveiðistjórnunar þar sem arðtakan af auðlindinni er látin í hendur Steingríms J. Sigfússonar og ráðherra ríkistjórnarinnar.

Þeir hinir sömu höfðu áður horft uppá að buddur heimilanna voru gerðar upptækar til þess að fita sjávarútveginn sem var á hausnum 2008 og átti ekki neitt nem öfugan höfuðstól uppá 60 milljarða. Þeir létu heimilin borga 60 milljarða á ári til útgerðarinnar og er nú eigið fé hennar að stefnir í 160 milljarða. Þetta gerðu þeir einfaldlega með fastgengi og gjaldeyrishöftum. Mergsjúga almenning með alltof háu skiptigengi fyrir sjávarútveginn. Tala svo um nauðsyn stöðugleika og fastgengi á nýjum gjaldmiðlum.

Við þessar aðstæður er sett á umræða um fiskveiðiauðlind í þjóðareign. Enginn vill ræða í sömu andrá að hér eru gjaldeyrishöft. Þjóðin er fangi kommúnista og umlukt járntjaldi. Við þessar aðsteæður er hvorki lýðræði í landinu né mannréttindi í gildi. Hún fær að dunda sér við forsetakosningar til að dreifa huganum, hvor sé sætari Þóra eða Herdís.

Engin ákvæði EES eru í gildi.Allt er bundið í átthagafjötra Gúlagsins. Þú ert fangi hérumbil eins og Alexander Solsjenitsjin var. Það eina sem þú hefur fram yfir hann er að þú mátt flýja land án þess að vera skotinn í bakið. Þú mátt ekkert taka með þér nema lífið bert og fötin sem þú stendur í. Rauðu böðlarnir í kringum þig sjá óvopnaðir um þetta. En þetta er jafn skilvirkt og verðir Solsjenitsjins voru í Gúlaginu. Hvernig mátti þetta verða hjá frjálsri þjóð?

Við þessar aðstæður eru þingmenn okkar allir nógu heimskir til að rífa sig oní rass til að þrasa um þjóðareign á auðlindum. Er ekki Ríkisútvarpið ein svona sameignarauðlind þjóðarinnar sem allir landsmenn hafa nákvæmlega ekkert með að gera? Hún lýtur aðeins forsögn valdhafanna. Alveg eins og sjávarútvegurinn á að skila fé sínu í lúkur kommúnistans Steingríms J. Sigfússonar svo hann geti valsað með þá eftir sínu höfði. Tax and spend !Skattleggið og eyðið! Kjörorð kommúnista um allan heim.

Þjóð sem lifir ekki í markaðshagkerfi er ekki lýðræðisþjóð heldur þrælanýlenda. Þjóðin verður að gera upppreisn og koma á markaðsgengi.Við verðum að semja frið við snjóhengjuna og fá hana til að vera kyrra hjá okkur. Við verðum að hefta litlu bófaflokkana sem kalla sig stéttarfélög í því að þvinga fram stórhækkanir á sínum kjörum sem setja verðbólguboltann af stað í framhaldi af endurreisn lýðræðisins.

Að ráða er að eiga.

Hættum þessu bulli og rugli um þjóðareign á auðlindunum, norðanvindinum, sjávarföllunum og menningararfinum.

Allt uppi á borðinu

segir Jóhanna:

"Ég hef sem forsætisráðherra skrifað skilanefndum bankanna bréf þar sem ég krefst þess að fá svör við því hvort farið sé eftir skráðum reglum og gegnsæju ferli í ákvörðunum um það hvaða fyrirtækjum, sem mörg eru tæknilega gjaldþrota, verði leyft að ganga í endurnýjun lífdaga. Ríkisstjórnin sættir sig ekki við annað en þarna sé allt uppi á borðinu og að jafnræði sé tryggt.“

- Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra í stefnuræðu á Alþingi 5. október 2009

Ætli þetta borð hafi orðið eftir í Dýrafirði?

Afreksmenn

eru þeir Jón Óttar og Guðmundur Haukur og hamhleypur til vinnu

Maður kynntist nú mörgum góðum afreksmönnum í næturvinnu í gamla daga í stétt steypukalla. En þar var nú kaupið ekki uppá marga fiska. Gott ef taxtinn náði einum fimmtánda eða tuttugasta parti af því sem þessir lögreglumenn ná í sinni næturvinnu?

                                                               

Ef þessar tímaskriftir eru skyndilega komnar óvænt á yfirborðið, hvernig væri að tímaseðlar allra skilanefndanna og slitastjóranna verði birtir opinberlega. Hvernig skrifar slitastjórn Glitnis til dæmis  tímana  í ferðunum  til New York og  hvaða verkefni eru í vinnslu frá einum tíma til annars?

 Er ekki rétt að Ríkisstjórn hinnar gagnsæju stjórnsýslu beiti sér fyrir jafn gagnsæju máli?  Varla eru þessir piltar Jón Óttar og Guðmundur Haukur einsdæmi í kerfinu þó þeir séu slíkir afreksmenn sem nú liggur fyrir? 

Hælisleitendur

eru ekki fáir hér á landi og aðsóknin er vaxandi þótt öðru sé haldið fram á síðu Baldurs Kristjánssonar á Eyjunni. Baldur skrifar:

"Á síðustu áratugum hafa afskaplega fáir leitað hér hælis og mjög fáir þeirra hafa fengið hæli hér sem flóttamenn. Svo rammt hefur kveðið að því síðarnefnda að haft hefur verið í flimtingum. Má segja að Íslendingar hafi hlíft sér við því að taka sinn skerf af þeim miljónum flóttamanna sem hafa flosnað upp frá heimilum sínum í leit að betra lífi eða á flótta undan morðóðum yfirvöldum heimalands síns. Við höfum óspart nýtt okkur heimild sem orðið hefur til í samstarfi Evrópuþjóða og sent flóttamenn til baka til þess lands sem þeir hafa komið fyrst til í Evrópu. Flestir flóttamanna koma frá Asíu og Afríku og við höfum nýtt okkur það úr öllu hófi reyndar að frá þessum heimsálfum er lítið um bein flug hingað.

Við höfum samt bjargað mannorði okkar svolítið með því að taka við skipulögðum hópum flóttamanna sem íslensk yfirvöld velja sjálf með aðstoð Rauða Krossins. Fátt nema gott er um það framtak að segja og okkur til sóma. Þó má gagnrýna það að velja sér flóttamenn.

Við myndum svara ótta Kristínar Völundardóttur um offramboð á flóttamönnum þannig að lega landsins gerir það að verkum á á slíku er lítil hætta og ástæðulaust að ala á einhverjum slíkum ótta. Við eigum hins vegar að vanda okkur miklu betur við möttöku flóttamanna. Sýna þeim fulla virðingu og tillitssemi. Búa vel um þá, veita þeim lögfræðiþjónustu, flýta afgreiðslutíma og afgreiða mál þeirra eins jákvætt og rétt er að bestu manna yfirsýn. Þar eigum við að taka málin úr því andrúmslofti sem lætur sig hafa það að draga börn fyrir dómstóla og dæma þau til fangelsisvistar.

Nú er það rétt hjá Kristínu að umræða er lítil og stjórnmálaflokkar hafa lítt sinni þessum málaflokki. Ekki vantar hráefnið í stefnu. Fyrir utan mannréttindasáttmála þá hafa eftirlitsstofnanir á borð við ECRI verið örlátar á ráðleggingar til Íslendinga um hvernig taka skuli af fullri reisn og virðingu á móti flóttamönnum án þess nota bene að látið sé af fullum yfirráðum yfir landamærum. Ráðamenn ættu að fara eftir þessum ráðleggingum, hækka sig þannig í sessi meðal þjóðanna og í eigin áliti.

Til að byrja með gætum við hætt að draga börn fyrir dómstóla en láta félagsmnálayfirvöld alfarið um þeirra mál. Í annan stað eiga hvorki embættimenn eða blaðamenn að tala um þessi börn eða unglinga eins og hross þegar kemur að umræðu um greina aldur skilríkjalauss fólks. Í þriðja lagi ættum við að velja flóttmönnum vistlegri stað, reyna að sjá til þess að þeim bjóðist vinna, börnum þeirra skóli og meðferð mála flýtt og afgreidd með eins mikilli jákvæðni og hægt að bestu manna yfirsýn.

Höfum það að leiðarljósi að enginn velur sér hlutskipti flóttamanns. Sorglegar aðstæður búa að baki hverjum eianast flóttamanni sem leitar hælis. Fólk hefur flúið heimaland sitt af ótta um líf sitt, flosnað upp frá fjölskyldu og vinum. Þeir eiga það sameiginlegt að vera að leita að betra lífi. Þeir eru auðvitað mis lagnir í því og fara misgáfulegar leiðir og á því ber okkur að hafa skilning. Og Íslendingar hafa yfirhöfuð á því skilning. Við viljum gjarnan rétta öðrum hjálparhönd. Það þarf að endurspeglast í lögum, verklagi og viðmóti þeirra sem sjá um þessi mál fyrir okkur."

Hér eru furðulegar fullyrðingar settar fram. Að enginn velji sér hlutskipti flóttamanns. Er glæpamaður á flótta ekki á flótta að eigin vali? Getur einhver fullyrt að skilríkislaus maður sem segist vera á flótta, gefur jafnvel ekki hvaðan hann er að flýja, sé ekki ótíndur glæpamaður? Er nokkuð vitað frekar um það en hvort hann beri smitsjúkdóma eða eigi glæpaferil að baki áður en honum er sleppt lausum á íslenskt samfélag eins og nú er gert?

Getum við eitthvað stjórnað því hvaða aðstæður liggja að baki ? Hversu svona fólk er lagið eða misgáfað?

Þetta fólk er orðið að samfélagslegu vandamáli á Suðurnesjum. Það ber brýna nauðsyn til að þessu fólki verði haldið í fangabúðum eins og lög gera ráð fyrir og sé ekki sleppt út á íslenskt samfélag, þar sem hegðun þeirra á götum úti veldur því að börn verða fyrir áreiti. Auk þess sem þeir halda ekki friðinn hvorir við aðra og eru hættulegir bæði með vopn og oft ógrynni fjár.

Fjöldi hælisleitenda vex en minnkar ekki. Við verðum að taka mál þeirra fastari tökum og afgreiða en ekki gufast áfram eins og gert er.Hælisleitendur eru hér ekki á okkar forsendum heldur í sjálftöku.

Ásta og Addý !

kynna sig svo á síðunni kjosendur.is

"Við erum starfshópur sem myndaður var um þetta verkefni fyrir um ári síðan. Var það gert vegna óánægjuradda þeirra sem heyrst hafa í kringum okkur vegna stjórnmálaástandsins á Íslandi. Verkefninu var ekki ýtt úr vör fyrr en nú þar sem að enginn vildi helst ÞURFA að fara af stað með það því það sýnir hve illa stjórnmál á Íslandi eru stödd í raun.

Við biðjum fólk um að hafa eftirfarandi í huga:

Við vinnum alla vinnu í sjálfboðavinnu.

Hér er ekkert launað og engin fríðindi. Kostnaður af uppihaldi síðunar er greiddur af okkur og verður birtur hér jafnóðum.

(Vefsíðan er unnin af velgjörðarmanni kostnaðarlaust)

Hver og einn skrifar nafn sitt undir á sínum eigin forsendum.

Enginn okkar er að standa í þessu af öðrum hvötum en þeim að við viljum fá virkar aðgerðir fyrir landsmenn. Við erum s.s. ekki að fara af stað í sjálfboðna vinnu fyrir einhvern stjórnmálaflokk - þetta er einfaldlega lýðræðislegur valkostur sem við viljum gjarnan eiga þátt í að bjóða upp á.
Ábyrgðarmenn:
Ásta Hafberg 867-5538
Addý Steinars 821-2488 "

Ég hef verið að þusa í fólki sem ég þekki um það hvernig þetta gangi allt of hægt. Svörin sem ég fæ er að fólk viti bara ekki af þessu. Það vanti að koma upplýsingum um átakið á framfæri.

Auðvitað eru öngvir peningar til að auglýsa fyrir. En það er nú hagt að biðja um að fá að koma fram a ÍNN og Úvarpi Sögu, biðja Davíð um að hafa viðtal í Mogga, tala við strákana á X-inu og þess háttar. Það má trúlega gleyma því að elta ólar við Baugsmiðlana, RÚV, DV og Fréttablaðið. Þeir birta ekkert sem ekki passar í stóra Evrópuplanið hjá þeim.

Elskurnar Ásta og Addý, þið eruð stórkostlegar. Ég hefði að vísu ekki minnst á Óla Forseta í ávarpinu, mér finnst þetta ekki verkefni handa honum þó góður sé. En skítt með það. Þetta er ykkar mikla framtak og þið stjórnið því. Reynið að kynna þetta betur.Ég reyni að hjálpa til að smala ef það þá ekki bara fælir frá þar sem ég er stimplaður öfga-Sjálfstæðismaður ef ekki líka komma-og kynþáttahatari þó ég sé bara hæverskur miðjumaður- eða þannig?

Vantrausti svarað

"Ágætu vantreystendur

Sjálfsagt að svara spurningu ykkar. Svarið er að ég ver núverandi ríkisstjórn vantrausti í þeirri stöðu sem þið búið til.

Ríkisstjórnin hefur unnið afrek við að koma íslensku samfélagi upp úr öldudalnum eftir hrun en á enn óunnið verk í þeim efnum.

Að auki eru nú á dagskrá stórmál sem ekki verður séð að önnur tiltæk pólitísk öfl hafi nokkurn hug á að ráðast í, svo sem:

Skynsamleg fiskveiðistjórn í anda jafnræðis og í samræmi við þjóðareign sjávarauðlindarinnar,

og áætlun um vernd og orkunýtingu landsvæða sem gæti gjörbreytt stöðu og viðhorfum í sex áratuga hörðum átökum um virkjanir og nátttúruverðmæti.

Síðast en ekki síst er svo umsóknin um aðild að Evrópusambandinu. Aðild færir okkur traustan gjaldmiðil, og skapar grunn undir jafnvægi og framfarir í efnahags- og atvinnumálum, velferð og menntum.

Við núverandi aðstæður verður viðræðum við Evrópusambandið ekki haldið áfram nema með fulltingi þess þingmeirihluta sem styður aðildarumsóknina – en þjóðin öll tekur svo afstöðu til aðildar að loknum samningum.

Að þessu samanlögðu er eðlilegt að ríkisstjórnin sitji út kjörtímabilið. Því lýkur í apríl næstkomandi.

PS: Ég hef engan rökstuðning séð fyrir tillögu ykkar um að ríkisstjórnin fari frá og gengið sé til kosninga. Gætuð þið sent mér slík rök? "

Getur einhver svarað þessu?

Eða kemur til greina að fara bara eftir máltækinu og: If you can´t beat them, join them ?

Aðeins 9000

höfðu séð ástæðu til þess að lýsa vantrausti á ríkisstjórn Íslands á www.kjosendur.is. um klukkan hálftíu í morgun.

Þar er fróðlegt að lesa röksemdir Marðar Árnasonar fyrir sínum stuðningi við stjórnina á þessari síðu. Þar snýr hann flestu á hvolf sem mér finnst augljóst.

Og það sem verra er, hann virðist vera fulltrúi meirihluta fólksins hvað sem skoðanankönnunum líður. Maður fer að spyrja sig, er eitthvað að marka skoðanankannanir yfirleitt? Er þessu ekki bara handstýrt eftir því hvaða niðurstaða er pöntuð. Sem væri auðvitað ósköp lítill vandi ef viljinn er fyrir hendi. Eða af hverju eru niðurstöður oft svo misvísandi eftir því hver gerir?

Niðurstaða mín er sú að fólki sé nokkuð skítsama hverjir séu á Alþingi og hverjir séu í stjórn. Það breyti engu hvað þetta lið sé að þrasa. Kjörin batna ekkert fyrir þess tilstilli. Frá Alþingi komi ekkert nema píslir og skattar. Þessi kreppa muni leysast af sjálfu sér og ytri aðstæðum í heiminum. Stjórnarliðið eða stjórnarandstaðan breyti ósköp litlu þar um.

9000 kverúlantar hafa ekkert að segja í heildardæminu. Jóhanna blífur út kjörtímabilið með tilstyrk hreyfingarlausu Hreyfingarinnar og Steingríms kattasmala.

Breytti Davíð kvæðinu ?

Vodka?.

Í úrvalsljóðum Davíðs Stefánssanar frá Fagraskógi var þetta kvæði
svona:

Þessi rússneska rúbla er mín.
Ég er ríkur. Ein flaska er nóg.
Ég kem ekki inn á knæpu til þín
til að kaupa mér sokka né skó.
Slíkt hef ég aldrei frá barnæsku borið.
¬ Blessað sé rússneska vorið. Oh-hó.

Nú lyftist brúnin, nú léttist sporið.
Ég lifi, ¬ gleðin er mín.
Vodka . . . brennivín.
Beiskt, salt
og betra en allt.

Það brennir. Það kæfir.
Það hvílir. Það svæfir.
Þetta er drykkur,
sem þrælum hæfir.
En boðorðin segja: Þú skalt, þú
skalt ekki . . .

Hinn þyrsti veit betur . . .
þúsundfalt,
og þess vegna er gott, að ég
drekki.

Þegar húsvilltum hundi er kalt,
flýr hann inn
um fyrstu dyr.

Þetta er kjallarinn minn,
ég hef komið hér fyr.
Átti keisarinn þennan stól?
Skál.

Skál fyrir stjörnum og sól.
Það glitrar. Það skín,
og gleðin er mín.
Vodka . . . brennivín.

Skál, skál fyrir þingi og þjóð
og þrælum, sem gjalda í ríkissjóð,
og valdi, sem ver
sig með vopnuðum her,
og drottnandi stétt,
sem finnst ranglætið rétt.

Fleiri brennandi bál.
Meira blikandi stál.
Meira verksmiðjuskrölt.
Fleiri sýrur og sölt.
Meira silki og ull.
Meira silfur og gull.

Hégómi. Bull.
Fleiri kirkjur og krár.
Fleiri krókódílstár.
Drekkjum samvizku og sál.
Skál.

Og hirðum hvorki um bók eða
blað,
stund eða stað,
stjórn eða frelsi . . . Hvað er það?

Þið öreigar og þrælar, sem enga
gleði þekkið.
Drekkið. Drekkið.

Það svalar. Það kæfir.
Það hvílir. Það svæfir.
Vodka . . . Brennivín.

Í þessari seinni tíma útgáfu eru hinsvegar ekki eftirfarandi erindi úr kvæðinu af einhverjum ástæðum þó þau væru á sinum stað í Svörtum Fjöðrum. Hafði Davíð breytt sínum skoðunum gagnvart þjóðfélaginu og kirkjunni? Eða varr þetta ritskoðað af einhverjum öflum sem höfðu tekið útlagann Davíð í málamiðlandi sátt við hið borgararlega þjóðfélag og gert hann að bókaverði uppá fast kaup? Hafði Davíð tekið trú sem hann hafði ekki fyrrum?

Allavega finnst mér vera í upphafi vera kveðið af meiri einbeitni kvæðið hefur í styttri útgáfunni. En mér finnst kvæðið þó vera meira beitt í lengri útgáfunni. Og nauðsynlegra með hinum hlutum kvæðisins til að skilja það sem Davíð er að lýsa og eru því miður víða um heim ríkjandi ranglætisþjóðfélög.

En þessi erindi eru svona:

"Hver stjórnarskrá í heimi,
er gerð úr gylltum hlekkjum
við göngum undir okið,
það er frelsið sem við þekkjum.

Sú ríkisstjórn sem drottnar,
með ranglæti og mútum
og reiddu lagasverði,
það er valdið sem við lútum.

Að kvalir okkar linni,
ef við krjúpum,
ef við grátum í ...
Í kirkjum þeirra háu ,
það er trúin sem við játum"

Ég er ekki lengur með bækurnar við höndina til að finna þessu stað í heildinni. En það er nokkuð ljóst hvar þetta á að fara inn til að lesandinn fái samhengið í þetta magnaða kvæði. En spannar vítt svið í stjórnmálum líðandi stundar.

Spurning mín er hinsvegar sú: Af hverju er þetta svona á reiki?

Hver breytti hverju? Er einhver sem getur uppfrætt mig?

Lýðskrumarinn mikli !

Steingrímur J. Sigfússon hefur þanið sig í fjölmiðlum yfir því hversu hann hefur lagt nótt við dag að bjarga Íslandi. Og svo mikla eftirtekt hafi það vakið hvernig honum tókst að ná ríkishallanum niður að honum hafi verið boðið starf yfirreddara hjá vinum sínum í AGS. þeir hljóta að hafa gullfiskaminni á þeim bæ ef þeir hafa fylgst með ræðuhöldum mannsins í gegnum tíðina.

Þegar Steingrímur hefur gumað af að ríkissjóðshallinn sé nú allur annar en hann var þá hefur hann alltaf þagað um raunverulegu stöðuna. Hann sleppir alltaf vandanum með lífeyrismál opinberra starfsmanna.

Hann er hinsvegar sífellt uppi með hugmyndir að skattleggja alla aðra lífeyrissjóði eða seilast í fé þeirra á annan hátt.

Hver er hin raunverulega staða í lífeyrismálum opinberra starfsmanna? Svo segir í fréttum:

"Ummæli Maríönnu Jónasdóttur, formanns stjórnar Lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins (LSR), á ársfundi sjóðsins í fyrradag, þess efnis að staða sjóðsins væri grafalvarleg, sýnir að ekki verður lengur litið undan vanda opinbera lífeyriskerfisins. Alltof lengi hefur verið horft framhjá þessum vanda. Það þjónaði hvorki hagsmunum stjórnenda sjóðanna né stjórnmálamanna dagsins í dag að bregðast við á fullnægjandi hátt. Þögnin var þægilegri.

Maríanna fylgir hér í kjölfar Gylfa Arnbjörnssonar, forseta Alþýðusambands Íslands, sem sagði á fundi um framtíð lífeyrissjóðskerfisins á mánudaginn að gríðarlegur halli á opinbera lífeyriskerfinu stefndi afkomu ríkis og sveitarfélaga í verulega hættu og gæti haft mikil áhrif á velferðarkerfið.

Gylfi benti á að halli opinberu sjóðanna hefði aukist um 100 milljarða frá árinu 2007 og væri orðinn tæplega 550 milljarðar króna. Að óbreyttu þyrfti 28 til 30 milljarða króna á ári til að standa við skuldbindingar opinberu sjóðanna. Gert væri ráð fyrir tíu milljörðum króna á fjárlögum. Til viðbótar verður að bregðast við með öðrum hætti eins og hækkun iðgjalda sem myndi þýða hærri greiðslur úr ríkiskassanum. Þetta eru engir smáaurar.

Ósanngirnin í þessu er slík að það er ekkert skrítið að Gylfi Arnbjörnsson kalli á breytingar enda umbjóðendur hans fólk á almennum vinnumarkaði, sem þarf að standa undir hærri greiðslum í lífeyrissjóði opinberra starfsmanna á meðan réttindi þeirra eru skert.

Á sama tíma og þessi ójöfnuður ríkir, sem tryggir betur réttindi opinberra starfsmanna, sækja stjórnmálamenn það fast að lífeyrissjóðir fjármagni pólitískar úthlutanir ári fyrir kosningar. Krafan er að þeir gefi eftir eignir vegna stefnu stjórnvalda í skuldaaðlögun heimila, fjármagni framkvæmdir á óásættanlegum kjörum eða sói erlendum eignum í krónukaup til að þjóna óljósri áætlun stjórnvalda um losun hafta. Ef stjórnendur sjóðanna eru ekki þægir er þeim hótað með skattlagningarvaldi ríkisstjórnarinnar. Á meðan þurfa þeir að ávaxta peninga sjóðsfélaga í gjaldeyrishöftum, sem mun reynast erfitt.

Nóg er nú ríkisvæðing lífeyrissjóðanna! "Öllum má vera ljóst að þróun síðastliðinna ára hefur aukið mjög pólitíska áhættu fyrir íslenska lífeyriskerfið í heild sinni og getur ekki talist æskileg. Munar þar mest að með íslenska ríkið sem langstærsta skuldara og ábyrgðaraðila lífeyrissjóðanna er sú hætta til staðar að hið opinbera knýi fram grundvallarbreytingar á lífeyrissjóðakerfinu eða biðji um sértæka aðlögun, ef því gengur erfiðlega að uppfylla fjárhagslegar skuldbindingar sínar gagnvart sjóðunum," sagði Björn Z. Ásgrímsson, sérfræðingur á lífeyris- og verðbréfasviði FME í grein í Viðskiptablaðinu.

Vegna mikillar skuldasöfnunar ríkisins og sveitarfélaga, sem að stórum hluta er fjármögnuð af lífeyrissjóðum, og opinberra ábyrgða á skuldbindingum lífeyrissjóða hafa sjóðirnir í raun breyst í gegnumstreymissjóði þar sem framtíðarskuldbindingar verða í auknum mæli fjármagnaðar með skatttekjum. "Hugmyndin að baki einkareknum lífeyrissjóðum er að draga úr byrði ríkissjóðs vegna þess að fleiri lifa lengur, en fjárfesti einkasjóðir í skuldabréfum hins opinbera munu lífeyrisskuldbindingar engu að síður reynast kröfur á hendur skattgreiðendum framtíðarinnar," sagði pistlahöfundurinn Buttonwood í Economist í byrjun árs 2011.

Það hefur margoft verið bent á vanda opinberu sjóðanna í Viðskiptablaðinu og kerfisbreytinguna sem er að verða á lífeyrissjóðakerfinu. Nú eru gagnrýnisraddir loksins orðnar háværari. Það tók langan tíma að byggja upp sjálfbært eftirlaunakerfi á Íslandi. En stuttan tíma að veikja tryggustu stoðirnar.¨"

Um þetta þagði Steingrímur þegar hann var að fimbulfamba um snilld sína í fjármálaráðuneytinu. Og hann er í rauninni ekki sá eini seki því kollegar hans úr öðrum flokkum þögðu líka þegar fór að draga í skaflana. Enda málið þá kannski minna að umfangi en núna er orðið. Og það vex með degi hverjum og ástandið er orðið óþolandi fyrir venjulegt fólk.

En enginn þeirra hefur þó vilja seilast í fé fólksins í lífeyrissjoðunum af jafnmikilli græðgi og téður Steingrímur. Hann beintengdi lífeyrisgreiðslur úr sjóðunum við grunnlífeyririnn 2009 og stórskerti þar með lífskjör gömlu ræflanna sem öllum er sama um nema á sjómannadaginn og 17.júni þegar pólitísku prumphænsnin gapa sem mest um framlag hinna eldri. Ef nokkur einasti ellilífeyrisþegi kýs Steingrím og Jóhönnu þá er ekki ástæða til að hlusta á þá framar. Þeim er þá mátulega í rass rekið.

Og það er því miður margt sem bendir til útbreidds dáð-og geðleysis hjá þessu svokallaða "fólkinu í landinu" ef marka má hversu hægt gengur að safna undirskriftum á www.kjosendur.is.Miklu meira púðri er eytt í vangaveltur um forsetakjörið þar sem heilalausir virðast hugsa meira um snoppur og snjáldur heldur en hvað liggur að baki.

Lífeyriskerfið er algerlega búið að ganga sér til húðar í núverandi mynd. Við sem borguðum í það í sveita vors andlits eigum nú að taka okkar lífeyri og leggja hann til opinberra starfsmanna sem engan þátt ætla að taka í byrðunum. Allskyns þorgeirar og hrafnar valsa svo um sjóðina okkar og tapa hundruðum milljarða í heimsku sinni og finnst það bara allt í lagi því að við borgum.

Hér eftir ætti að leggja öll lífeyrisgjöld á bundna og stjórnarskrárvarða reikninga á nöfnum fólks í Seðlabanka sem greiddi út að einhverju leyti erfanlegan lífeyri til viðkomandi. Sparka út öllum silkihúfunum og verkalýðsrekendum úr flottu kontórunum og loka þeim og leggja landsdómsrefsingu við sérhverjum stuldi eða tilraun til hans. Og svo er sjálfsagt að taka skattgreiðslurnar strax við inngreiðslu í sjóðina og minnka þannig áhættu ríkisins af tapi þeirra.

Lýðskrumarinn mikli er hinsvegar mitt á meðal vor og lýgur dag og nátt.Hendum honum út sem fyrst á öskuhaug sögunnar.

Einar Benediktsson

ambassador skrifar skynsamlega um sölu landsréttinda á Íslandi til útlendinga af gefnu tilefni.

"Í blaðaviðtali í ágúst í fyrra kynnti Hjörleifur Sveinbjörnsson, yfirþýðandi í Þýðingarmiðstöð utanríkisráðuneytins, áform Huangs Nubo, fyrrum náms- og herbergisfélaga síns í Kína:

"Á næstu þremur til fjórum árum hyggst hann byggja upp 120 herbergja lúxushótel á Grímsstöðum, golfvöll og hestabúgarð og í Reykjavík tvöfalt stærra lúxushótel. Þá er hann að spá í flugfélag til að flytja fólk á milli hótelanna. Þetta á að verða heilsársrekstur ... Hann sér fyrir sér að Ísland verði næsta ferðamannaparadís heimsins en þarna er verið að tala um tíu til tuttugu milljarða fjárfestingu, segir Hjörleifur."

Þessi furðufrétt varð til þess, að ég og aðrir fórum að greina þessi óvæntu fjárfestingaráform í víðara samhengi kínverskrar utanríkisstefnu og umsvifa erlendis....

Það er reyndar býsna auðvelt, en stundum tímafrekt, að fá yfirsýn yfir þróunina í Kína....

Heimildir mínar eru sem sagt upplýsingar, sem liggja fyrir og af

þeim dreg ég mínar eigin ályktanir. Varðandi Kína, norðurskautið og Ísland er það auðvelt. Áform Huangs voru að öllum líkindum tilraun kínverskra stjórnvalda eða hersins að ná framtíðar fótfestu á Íslandi. Hvenær það gæti komið sér vel væri óráðið en Kínverjar hugsa til langs tíma. Að festa sér land á norðaustur hluta Íslands til 99 ára væri fyrirhafnarlaus landvinningur....

En af hverju ætti annars nokkur að hafa trúað þessari jólasögu á hásumri um þróun ferðaþjónustu á Hólsfjöllum þar sem óþekktur Kínverji leikur aðalhlutverkið?

Var hægt að fá nokkurt vit í það skilyrði að fylgja skyldu til eignar mörg hundruð ferkílómetrar lands? Og svo yrði hótelið tengt með eigin flugsamgöngum við Reykjavík. Átti flugvélakosturinn annars ekki að koma frá kínverska flughernum? Af hverju var reynt að telja fólki trú um að einmitt þarna í auðn, einangrun og illviðrum vetrar, væri hægt að reka lúxushótel allan ársins

hring? Já, því ekki að hafa golfvöllinn bara á Vatnajökli? Og við skulum ekki vera með neinn barnaskap um að Huang, rétt eins og aðrir kínverskir "auðjöfrar", er settur í þá stöðu í miðstýrðu efnahagskerfi. Ekkert slíkt gerist í Kína nema að fenginni blessun flokks og ríkis...

... En Kína er miðstýrt einræðisríki sem virðir ekki mannréttindi sem við hljótum að harma og mótmæla. Þá er Kína mjög að sækja sig í veðrið sem kjarnavopnavætt hernaðarstórveldi, einnig með öflugan herflota. Kínverjar eiga í deilum um lögsögu við öll löndin í Suður-Kínahafi, sem eiga varnarsamstarf við Bandaríkin. Þar kynni að slá í harðbakkann.

Engum getur dulist að Kínverjar sækja í auðlindir norðurskautsins og þeir munu stunda siglingar í stórum stíl um norðaustur leiðina um pólinn, - siglingaleið sem er að opnast. Þeir hafa sóst eftir umskipunarhöfn í Norður-Noregi en það mál féll niður enda andar köldu frá Kína í garð Norðmanna fyrir það uppátæki að hafa veitt kínverskum andófsmanni friðarverðlaun Nóbels...."

Hér er skynsamlega mælt í anda nafna hans Þveræingsins, hvers vísdómur ætti að lýsa Íslendingum hvað varðar jarðasölu til útlendinga almennt. Þegar hafa verið framin óhappaverk á því sviði.

Látum þetta okkur að kenningu verða og setjum heildarreglur um slík mál.

Einar Benediktsson á þakkir skildar fyrir sínar athuganir á þessu máli.