Valdimar og Styrmir

deila um afstöðuna til Islam. Valdimar Jóhannesson er einarður andstæðingur Islam vegna stjórnmálabakgrunns alls kerfisins sem Valdimar greinir sem hættulegan fyrir allt umhverfi Islams. Styrmir Gunnarsson ritstjóri horfir meira framhjá stjórnmálaþættinum og leggur meiri áherslu á trúarþáttinn sem honum finnst heilagur.

Valdimar andmælir skrifum Styrmis ítarlega í Morgunblaðinu í dag í þessum orðum:(bloggari feitletrar að vild.)

"Skrýtið að maður sem hafði m.a. það verkefni í áratugi að upplýsa lesendur Mbl. um kosti vestræns lýðræðis umfram alræðiskerfi kommúnismans og fasismans skuli nú ekki þekkja ókindina þegar hún horfist í augu við hann.

 

Skrif Styrmis Gunnarssonar, fyrrv. ritstjóra Morgunblaðsins, valda mér vonbrigðum. Ekki endilega vegna þess að hann er ósammála mér um viðbrögð gegn innrás íslam hingað, sem er skipulagt jihad til þess að ná Íslandi undir íslam og sharíalög. Vonbrigði mín stafa af því hvað hann notar billegar klisjur máli sínu til stuðnings og hvað hann lætur yfirþyrmandi upplýsingar um hrylling íslam sér í réttu rúmi liggja. Sönnunargögn gegn íslam hrannast þó upp.

 

Íslam, kommúnismi og fasismi eru náskyld stjórnmálakerfi. Trúarþáttur íslam er notaður sem dulbúningur, eins konar slæða, hijab eða jafnvel búrka. Styrmir er með skrifum sínum að breyttu breytanda í raun að taka undir hróp þeirra sem ávallt kölluðu »Moggalygi« þegar sagt var frá hörmungum þjóða sem bjuggu við kommúnisma og varað við ásælni hans hér. Nú eru notaðir merkimiðarnir »rasistar«, »útlendingahatarar« og önnur fráleit hugtök til þess að gera hróp að okkur sem vörum við alræðiskerfi sem ætlar sér heimsyfirráð.

 

Ódýrast af öllu í grein Styrmis er að ræða réttindabaráttu blökkumanna í þessu samhengi. Ég er ekkert síður en hann fylgjandi »litblindum« heimi. Þannig eru flestir réttsýnir menn. Styrmir fer illa með staðreyndir þegar hann vill sanna yfirburði sína gegn okkur lubbunum og nefnir Nelson Mandela. Mandela fékk heiminn með sér fyrir heillavænleg spor til sátta eftir að gæfan snerist honum í vil og hann var kosinn forseti S-Afríku. Helgimyndin Mandela átti sér einnig dökka bakhlið, sem Styrmir gleymir . Hann var enginn Kristur, Gandhi eða Martin Luther King. Hann var ekki aðeins samviskufangi heldur átti hlutdeild í hryðjuverkastarfsemi sem skildi eftir sig dauða og tortímingu. Hann heiðraði skálkana Muammar Gaddafi í Líbíu og Suharto í Indónesíu með æðstu viðurkenningu sem S-Afríka veitir erlendum mönnum og var í nánum samskiptum við Castro.

 

Styrmir segir okkur sem erum í andófi gegn innrás íslam vilja bakka aftur fyrir 1874 af því að við séum á móti trúfrelsi og jafnvel skoðanafrelsi. Hvaða vitleysa er nú þetta? Íslam er annað og meira en aðeins trúarbrögð. Íslam skilur ekki á milli hins veraldlega og trúarlega. Því eiga trúfrelsisákvæði stjórnarskrárinnar ekki við. Engan þekki ég sem vill afnema þessa grein stjórnarskrárinnar frá 1874. Þvert á móti hef ég ítrekað bent á að virða þurfi hana en ekki líta fram hjá henni. Lítum nánar á 63. grein stjórnarskráinnar:

 

»Allir eiga rétt á að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu hvers og eins. Þó má ekki kenna eða fremja neitt sem er gagnstætt góðu siðferði eða allsherjarreglu.«

 

Þeir sem þekkja íslam vita að íslam samræmist ekki góðu siðferði eða allsherjarreglu. Flestir sem ekki þekkja íslam ættu að hafa hugboð um þetta sama.

 

Hvaða boðar íslam sem ekki samræmist allsherjarreglu? Hér koma nokkur atriði: Misrétti milli karlmanna og kvenna. Misrétti milli múslíma og annarra trúarhópa. Dauðarefsingar fyrir að ganga af íslamstrú. Dauðarefsingar fyrir samkynhneigð. Limlestingar fyrir t.d. þjófnað. Dauðarefsingar fyrir að hallmæla íslam. Bann á tjáningarfrelsi um íslam. Dauðarefsingar fyrir að hallmæla Múhammeð. Karlmönnum er leyft að eiga fjórar konur. Margt fleira ljótt má tína til.

 

Íslam byggist á Kóraninum, Sirah (opinberri ævisögu Múhammeðs) og helstu hadíðum (frásögnum um orð og athafnir Múhammeðs). Kóraninn er orðrétt opinberun Allah til Múhammeðs í gegnum erkiengilinn Gabríel og banvænt guðlast að efast um sannleiksgildi hans! Og þetta eru ekki einu sinni ýkjur! Allt rekst hvert á annars horn í kóraninum og enginn leið að skilja þar upp né niður í neinu nema hafa Sirah og hadíður til hliðsjónar. Dúalismi er helsta einkenni kóransins. Þar má engu breyta að viðlagðri dauðarefsingu.

Sama gildir um þá sem segja sannleikann um Múhammeð, hina sönnu fyrirmynd allra múslíma. Hann var samkvæmt lýsingu í Sirah og hadíðum hræðilegur maður í alla staði, barnaníðingur, herskár ræningi, kaldrifjaður fjöldamorðingi og nauðgari. Helst er á Styrmi að skilja að varði við meiðyrðalöggjöfina að segja sannleikann um þetta. Vill Styrmir banna umræður almennt um stjórnmálastefnur og trúarbrögð? Hver er sá sem í raun vill bakka aftur fyrir árið 1874?

 

Styrmir þarf að átta sig á að engu má breyta í íslam og að lífshættulegt er fyrir múslíma að gagnrýna stýrikerfið sem nær til alls lífs þeirra, jafnt í opinberu- sem einkalífi. Hann þarf einnig að átta sig á að meirihluti múslíma er innrættur frá blautu barnsbeini með hollustu við sharíalög, sem þeir telja lög Allah. Mjög fáir meðal þeirra styðja almennt trúfrelsi. Hann þarf einnig að skilja að þar sem íslam er að nema lönd er þetta rækilega falið og talsmönnum þess kennt að beita taqiyya, kitman og tawriya sem eru ýmis form lyga, sem múslímar ekki aðeins mega beita heldur eiga að beita til að rugla kuffar (allir sem ekki eru múslímar og jafnvel þeir sem ekki eru í sömu trúardeild) í ríminu, því að öll ráð eru leyfileg í stríði og þá ekki síst gegn okkur sem þeir skilgreina sem árásaraðila af því að við erum hindrun í því að allur heimurinn falli undir þeirra íslam og Allah, sem heimurinn tilheyrir í raun.

 

 

Umburðarlyndi gagnvart umburðarleysinu, grimmd og kúgun, sem umfram allt einkennir íslam, er engin dyggð. Þvert á móti."

Það má fullyrða að Styrmir Gunnarsson myndi aldrei styðja stjórnmálaöfl sem stefndu að alræði og kúgun á Íslandi.

Munurinn á honum og Valdimari er að Styrmir reynir að horfa framhjá stjórnmálaþættinum sem er ívaf Islams.

Sjálfstæðisflokkurinn og stefna hans frá 1929 sem við líklega allir, Valdimar, Styrmir og ég aðhyllumst, er ekki með neinu ívafi um að takmarka þurfi frelsi þeirra sem ekki aðhyllast stefnu flokksmanna.

Á Sjálfstæðisflokknum og Islam er því grundvallarmunur í valdboðun . Annarsvegar frelsi til hugsana orðs og æðis. Hinsvegar forskrift að þvi hvað megi segja, hugsa eða gera.

Óskandi væri að menn vildu velta þessum mun fyrir sér áður en þeir fella Islam alfarið undir trúfrelsi.

Islam er annað og meira en trúarbrögð.

Þar liggur ágreiningur  þessara  miklu hugsjónamanna. 

 

Hvernig líta múslímar á okkur?

Það er spurning sem menn mega velta fyrir sér. Eftirfarandi klausa er úr Berlingske Tidende:

"Það er þýðingarmikið að 75 prósent af íbúum Pakistan lítur á sig sem fyrst og fremst sem múslima og aðeins þar á eftir  sem Pakistana. Í Indlandi, eru tölurnar mjög öðruvísi. Aðeins tíu prósent af Hindúum líta á sig sem Hindúa fyrst og síðan sem Indverja.

Með þetta í huga lesum við skýrslu frá  Wissenschaftszentrum Berlin for Social Research (WZB) -, vorið 2014 -, sem ber yfirskriftina "Religiöser Fundamentalismus '. Hún er aðgengileg á netinu á   ensku undir Urlinu: www.wzb.eu. Höfundur er Ruud Koopmans, prófessor við Humboldt-háskólann í Berlín sem eins og Cook er virtur vísindamaður sem er ekki hægt að saka um að fitla við tölfræði eða falsa staðreyndir.

Koopmans byggir niðurstöður sínar og ályktanir á svörum  9.000 múslima, Tyrkneskra og Marokkanskra, sem hafa flutst til Belgíu, Frakklands, Hollands, Svíþjóðar, Þýskalands og Austurríkis og sama fjölda af svörum frá kristnum búum í þessum sex Evrópulöndum.

Niðurstaðan er sú að 73 prósent svarenda múslima telja trúarleg lög vera  mikilvægari en landslög þar sem þeir búa, og 60 prósent krefjast þess að allir borgarar ættu að játa Íslam. Meðal þeirra kristnu eru aðeins 13 prósent sem telja kristin gildi æðri landslögum,  en þó  20 prósent þeirra vilji aukna áherslu á  kristin gildi.

Sú ríkjandi skoðun meðal Múslíma að þeir sæti ofsóknum af hinum ómúslímska heimi, verður auðvitað að skoða innan ramma hinnar almennu  höfnunar  þeirra á vestrænum gildum. Þannig eru 45 prósent múslíma sannfærð um að Vesturlönd hyggist eyðileggja Íslam, en aðeins 23 prósent af kristnum í Evrópu sér svipaða hættu stafa frá múslimum. Menn gætu furðað sig á þessa lága hlutfalli miðað við þá  tölfræði sem sýnir mikla glæpatíðni ekki síst meðal ungra múslima.

Þýska félagsfræðingur Michael Ley hefur 3 Maí 2014 í einu helsta  austurríska dagblaðinu Die Presse rýnt í skýrslu Koopmans '. Þegar hann byggir á hinum austurrískum tölum rannsóknarinnar, sem hann ber saman við þýska, dregur hann þá áhugaverðu ályktun að sú útbreidda skoðun, að krafan um að íslamska bókstafstrú sé einfaldlega viðbrögð við þeim takmörkunum  sem viðgangast í vestrænum löndum, sé bara goðsögn sem sé  ekki síst vinsæl í svokölluðum framsæknum fjölmiðlum.  Á meðan 30 prósent af þeim múslímum í Þýskalandi geta flokkast sem bókstafstrúar um aðeins eina rétta túlkun á Kóraninum, þá er samskonar tala í Austurríki þar sem Islam - ólíkt Þýskalandi - lagalega séð, er algerlega jafnrétthá kristninni, 44 prósent.  "

Þurfum við ekki að vita það hvaða augum múslímar í Íslandi líta á okkur sem gistiþjóð? Vilja þeir íslamíséra  okkur og laga okkur að sínum siðum og lögum fremur en á hinn veginn? Verðum við að viðurkenna að sjaríalög þeirra séu æðri okkar lögum? Það séum við sem eigum að aðlagast þeim en ekki öfugt?

Salan á Landsvirkjun og lagning sæstrengs

milli  Íslands og Evrópu er Ágústi H. Bjarnasyn verkfræðingi og frænda mínum hugleikin þann 20.maí s.l.Hann segir svo á bloggi sínu:(þessi bloggari feitletrar að vild)

 

Ráðherra vill skoða sölu á Landsvirkjun. Fyrir andvirðið á að reisa spítala. Fyrirsjáanlegt er að eftir áratug, þegar búið verður að greiða niður skuldir af nýjum virkjunum, mun Landsvirkjun mala eigendum sínum gull.   Nýir eigendur munu græða á tá og fingri.   Gott fyrir þá, en ekki mig.

 

Ráðherra vill einnig skoða lagningu sæstrengs til Englands. Annar ráðherra, Charles Hendry, fyrrverandi orkumálaráðherra Bretlands, er á fullu að fjármagna verkefnið.   Hefur bara sísona tekið að sér að stjórna málum á Íslandi.   Skynsamir menn sjá að dæmið mun aldrei ganga upp fyrir okkur.   Hver mun græða?   Ekki ég.

 

Fyrir nokkrum árum  var Landsíminn seldur ásamt öllu dreifikerfinu. Andvirðið átti að renna til nýs Landspítala og Sundabrúar.  Símapeningarnir  reyndust bara loft.  Kannski var hugmyndin að spítalinn yrði uppblásinn eins og íþróttahúsið í Hveragerði og Sundabrúin loftbrú? Ég tapaði heilum spítala og heilli brú yfir hafið.  

 

Fyrir nokkrum árum voru bankar ríkisins seldir nýjum eigendum. Annar eigandinn fékk lánaða peninga fyrir sínum banka í hinum bankanum, og öfugt. Þeir áttu nefnilega ekki krónu. Allt reyndist þetta loft og blaðran sprakk með miklum látum.  Ég tapaði miklu af ævisparnaðinum og lífeyrissjóðurinn skerti eftirlaun mín um tæpan  helming.   Guð blessaði víst Ísland, en það dugði ekki til"

 

Af hverju velta fjármálaráðherrar því ekki fyrir sér hver áhrifin á ríkissjóð yrðu ef hann myndi sækja inneignir sínar í skattgreiðslum til lífeyrissjóðanna, bæði héðan af sem hngað til? En ríkið á meira en þriðjung af öllum inngreiðslum í lífeyrissjóðina.

 

Er þetta leggjandi á þessa brjóstumkennilegu menn í stjórnum lífeyrissjóðanna að vera að braska með allt þetta fé sem þeir eiga að ávaxta með 3.5 % í það minnsta fyrir ríkið?

Þetta sama ríki sem greiðir meira en þetta í vexti af lánum sínum á meðan? Af hverju neyðum við þessa menn til að leika óligarka sem sitja yfir hvers manns diski í öllum stærri fyrirtækjum landsmanna?

Er ekki þessi stöðuga sjóðasöfnun með langt yfir 10 % af allri launaveltu landsmanna ekki  orðin svo galin að það verði að hugsa málin upp á nýtt? 

Er ekki kominn tími fyrir New Deal að hætti Roosewelts? Eru ekki svona vangaveltur um að selja bröskurum veitufyrirtæki almennings og leggja sæstreng yfir hafið orðin að einhverri tegund af nýfrjálshyggju sem verður löskuðu vinstra liðinu sá lífelexsír sem getur hugsanlega vakið það frá dauðum?

 

 

"Hinsegin flóttamenn á leið til Íslands

Félags- og húsnæðismálaráðherra og utanríkisráðherra (Eygló Harðardóttir og Gunnar Bragi Sveinsson)hafa samþykkt tillögu flóttamannanefndar um móttöku fimm hinsegin flóttamanna frá Simbabve, Úganda og Kamerún og sex manna fjölskyldu frá Afganistan.

 

Móttökusveitarfélög flóttafólksins eru Reykjavíkurborg og Hafnarfjarðarbær.

 

Tillaga flóttamannanefndar um móttöku fólksins byggist á samþykkt ríkisstjórnarinnar frá 10. september síðastliðnum (Var ekki Jóhanna örugglega hætt þá?) þar sem ákveðið var að taka annars vegar á móti hinsegin fólki og hins vegar konum í hættu frá Afganistan, alls 10 – 14 einstaklingum.

 

Flóttamannanefnd skoðaði umsóknir flóttafólks sem Flóttamannastofnun Sameinuðu þjóðanna lét nefndinni í té.

 

Reykjavíkurborg verður móttökusveitarfélag hinsegin flóttafólksins og hefur því átt aðkomu að 

málinu með flóttamannanefnd. Ein kona er í hópi flóttafólksins, hinir fjórir eru karlmenn. 

 

Öll eiga þau sameiginlegt að hafa flúið heimaland sitt vegna ofsókna sem þau hafa orðið fyrir."

 

Þetta segir í Fréttatímanum.

  

Hverjir skyldu verða fegnastir? Íslendingar? Fólkið? Fólkið í löndunum sem það kemur frá?

 

Búast menn við því almennt að hinsegin fólk frá Afríku muni samlagast Íslendingum á skemmri tíma en einhverjum kynslóðum? Eða megum við treysta því að kynvilla sé yfirleitt ekki arfgeng eins og Sigurður Þórarinsson benti á ? Því verði vandamál af þessum innflytjendum endanleg? Kemur til greina að láta hinsegin flóttamenn njóta algers forgangs yfir aðra flóttamenn?

 

Hver voru vandamál kvennanna frá Afgahnistan? Er hægt að fá þau upplýst? Koma  eigimenn með þeim og börn? Koma frændur og vinir síðar?

 

Hvað skyldu vera margar milljónir kvenna í Afgahnistan sem nú bíða og kvíða endurkomu Talibana?Er Ísland nógu stórt fyrir allt þetta fólk? Og Ingibjörg Sólrún farin til rólegri svæða.

 

Hvað eru ofsóknir vegna kynvillu? Hverjir ofsækja þetta hinsegin fólk? Hvernig?

 

 Hverjir eru í "flóttamannanefnd". Hvernig komast menn í hana? Getur maður sótt um starf? 

 

Eru ekki allir yfir sig ánægðir með endalausa stjórnvisku okkar landsfeðra? Sem eru ekki einusinni lengur  hinsegin heldur rétteigin. Eða hvaða orð hefur íslensk málnefnd um þá sem eru ekki hinsegin?  

 

 

 

Aðlögun innflytjenda

að íslenskum siðum og venjum er mismunandi. Við þekkjum mörg dæmi um innflytjendur sem eru orðnir algerir Íslendingar. Við sjáum hinsvegar dæmi þar sem þeira aðlagast okkur ekki og geta það hreinlega ekki vegna múslímatrúar sinnar.

Nú er múslímatrú flóknari en margir halda. Hún skiptist í margar undirdeildir sem sitja helst ekki á sárshöfði hver við aðra. Veit einhver hvort það eru sjítar eða súnnítar eða einhverjir aðrir sem eru í Ými? Veit einhver hvor þessara trúardeilda á að fá lóðina frá Degi á Miklubrautinni? Og fái sú hlutskarpari, hvað verður með hinar?

Hvorri deildinni tilheyrir séra Salman Tamini sem maður les um að vilji láta sjaríalög gilda um þjófa(handarhögg?), telur sig frekar eiga að fara með forræði dætra systur sinnar en hún sjálf og vill ekki taka í hönd kvenmanns, alveg sama  þó að sú hönd sé hönd biskupsins yfir Íslandi? Og hvaða augum lítur hann á pakistanskar og súdanskar refsingar við lauslæti kvenna? Það er eins og enginn vilji vita hvað hann hugsar um slík mál. Hann krefst hinsvegar réttinda fyrir sig og sína umfram aðra.

Salamn þessi Tamini hefur verið hér frá 16 ára aldri. Okkur er sagt að innflytjendur aðlagist Íslendingum fljótt og vel. Enginn eigi að hafa efasemdir um það og þessvegna eigum við að opna allar gáttir fyrir þeim sem vilja koma hingað.

Ef að Salman þessi hefur aðlagast okkur á þennan hátt sem um ræðir og getur ekki betur vegna Kóransins , verðum við Íslendingar ekki að aðlagast Salman?

Getum við verið að lifa andstætt Kóraninum þar sem við stuðum þá þessa nýbúa. Við erum búnir að strika út svínakjöt í skólum af tillitssemi við múslíma og Gyðinga. Við erum hætt að leyfa Gídeon félaginu að gefa biflíur í skólana af sömu tillitssemi.

Við erum tilbúnir að samþykkja búrkur og slæður fyrir þetta fólk. Erum við ekki tilbúnir að kenna börnum þessa fólks á arabisku eða jiddísku í grunnskólanum?  

Hvað erum við ekki reiðubúnir að gera til að þóknast þessu fólki með þessar sérþarfir sem við verðum að skilja að séu vegna Kóransins eða annarra helgirita, sem við verðurm að sýna virðingu hvað sem okkar venjum líður?  Annars gætu þeir kannski orðið vondir og lúskrað okkur til hlýðni við sig?

Ekki megum við biðja þá um að fara því þá erum við rasistar sem sumum þykir ekki fínt. En samt eru  þeir hugsanlega líka til sem eru stoltir af þeirri nafnbót þar sem þeir eru þjóðernissinnar?

Ef innlytjendur geta ekki aðlagast okkur þannig að við getum haft einn sið og ein lög í þessu landi eins og Ljósvetningagoðinn taldi árið 1000 að yrði að vera í landinu ættu menn að halda bæði lögin og friðinn, hvernig eigum við þá að aðlaga okkur sem best til að halda friðinn við þá aðkomnu?

Þorgeir Ljósvetningagoði sá nauðsyn þess að leyfa mönnum að blóta á laun. Dugar það ekki lengur til aðlögunar framandi trúfólks?

Fréttamiðlun eða skoðanakúgun?

Um þessa spurningu fjalla Kjartan Örn Kjartansson í Mbl. í dag (bloggari feitletrar):

"Mér hefur gjarnan fundist það miður hve fréttamenn taka oft pólitíska afstöðu til manna og málefna þótt þeir þykist gæta hlutleysis í hvívetna og séu aðeins að færa fréttir eins og vera ber. Tökum nokkur dæmi:

 

Evrópuþingskosningarnar

 

Það er almennt viðurkennt erlendis að úrslitin til Evrópuþingsins einkennist af mótmælum gegn og óánægju með einráða elítu framkvæmdastjórnar ESB og skriffinna hennar, þeirra sem þurfa ekki að standa neinum skil á gjörðum sínum, enda ekki lýðræðislega kosnir af fólkinu, heldur útnefndir af eigin valdaklúbbi. Að verið var að mótmæla slæmum árangri í efnahagsmálum aðskildra evruríkja og ætlun yfirstéttar bandalagsins að þvinga vilja sínum upp á þjóðirnar með stofnun yfirríkis í hennar stíl.

 

Hér á landi töluðu fréttamenn hins vegar án útskýringa um sigur þeirra sem þeir kölluðu öfgaflokka og þá sérstaklega þeirra sem eru eitthvað til hægri á kompásinum, en fjölluðu ekkert um ofangreindar skýringar og þá hvers vegna svo margir eru búnir að fá nóg og halla sér þá að annarri stefnu en ríkt hefur og valdið stöðunni, en töldu t.d. að fjórðungur Frakka væri öfgafólk vegna þeirra skoðana sinna.

Ekkert var minnst á sósíalistana, enda á víst allt að vera rétt og gott sem er þeim megin þrátt fyrir ástandið sem þeir skópu. Þetta ætti öllum að vera ljóst, en einstrengingslegt ástríki t.a.m. Ríkisútvarpsins til ESB þekkja allir, en þar er bandalaginu eina aldrei hallað og þá spyr maður hvar öfgarnar liggja í raun?

 

UKIP

 

Ég kannast lítillega við breska Sjálfstæðisflokkinn UKIP, sem á að vera öfgahægriflokkur að mati íslensku elítunnar þótt Bretar kannist sjálfir ekki við það.

 

Helstu stefnumál flokksins eru frelsisstefna á sem flestum sviðum, þ.m.t. sjálfstæði landsins, úrsögn úr ESB, varkárni í innflytjendamálum með góðri eigin yfirstjórn, festa í öryggismálum og minni ríkisrekstur og afskipti.

Allt eru þetta gömul og gild áherslumál hægrimanna víða um lönd og hvar liggja þá meintar öfgarnar sem talað er um?

Eru öfgarnar ekki frekar þær að allt það sem er ekki pólitísk rétthugsun sósíalista sé af hinu illa?

 

Rasismi

 

Flest venjulegt fólk á Íslandi telur að fara þurfi að með aðgát í málefnum innflytjenda þannig að Íslendingar geti sjálfir sem best valið það fólk, sem við viljum bjóða velkomið hingað til lands.

 

Þetta er t.a.m. nauðsynlegt vegna innra öryggis landsins, en Landssamband lögreglumanna telur að það sé fyrir löngu komið að hættumörkum hvað hún ræður við í þeim efnum og hefur varað við.

Frændur okkar á Norðurlöndum hafa varað okkur við vandamálunum sem skapast með óheftu innflæði og lönd eins og Frakkland og Bretland hafa einnig bent á reynslu sína í þeim efnum.

Þá finnst flestum skattgreiðendum það ekki nógu gott að hingað komi fólk sem leggst upp á velferðarkerfið, sem þetta fólk hefur ekki lagt neitt til.

En ef það er minnst á þessa þætti, sem auðvitað þarf að gaumgæfa vel, þá ætla rétttrúnaðarsinnar að rifna í rass niður og hrópa hátt um einhvern rasisma.

Hvar liggja þá öfgarnar í þessum málum?

 

Borgarstjórnarkosningarnar

 

Það var eftirtektarvert í aðdraganda kosninganna í Reykjavík að Samfylkingin og Björt framtíð, þeir flokkar sem hafa stjórnað borginni undanfarin ár, voru aldrei spurðir út í óþægileg mál. T.a.m. var ekki fjallað um óréttmæti þess að reka með ofbeldi frá flugvellinum flugskóla, einkaflug, flugáhugamenn og innanlandsflug smærri flugrekenda og gera svo aðstöðu þeirra upptæka án bóta og án þess að benda á aðra lausn fyrir starfsemina.

 

Ekki var spurt út í öfgafengna baráttu gegn einkabílnum, alveg ótrúlegt aðalskipulag sem stefnir að sífelldum þrengingum á öllum sviðum og byggingum ofan á eignum fólks, ekki um peningabruðlið fyrir hjólhesta eða skynsemi eða fjármögnun þess að borgin ætli sjálf á áhættu og kostnað útsvarsgreiðenda að fara út í einhvers konar niðurgreiddar sovéskar gettóbyggingar í stað þess að úthluta lóðum og gera einkaaðilum kleift að mæta þörfum eins og hlutverk þeirra er.

Og ekki var spurt um hvort lækka ætti útsvarið.

Það er vart eðlilegt að opin og uppbyggjandi gagnrýni sé ekki meiri í lýðræðisríki, en þröngsýni og öfgar þannig sinnaðara fréttamanna setja vel upplýst lýðræði í hættu með slíku framferði.

 

Vönduð fréttamiðlun

 

eða skoðanakúgun

 

Það er talið óðs manns æði eða næstum því samfélagslegt sjálfsmorð að halla á fréttamannaaðalinn sem er ósnertanlegur og getur hefnt sín og eyðilagt orðstír fólks að vild. Þótt ástæður ábendinga séu jafnan jákvæðar í eðli sínu og aðfinnslur séu um hvað betur megi fara þá er því sjaldnast vel tekið.

 

Getur það hugsast að mórallinn innan stéttarinnar sé þannig að enginn nema bleikjur og rauðrófur komist þar eitthvað að? Þarf ekki að fara að hugsa um það hvernig hægt er að bæta einsýnan fréttaflutning sem er bæði skoðanamyndandi og stundum skoðanakúgun?

Auðvitað eru ekki eru allir alslæmir og eiga maka og börn eins og við hin, en einhvern veginn þarf að sníða öfgarnar frá og auka upplýsinguna, frelsishyggju og víðsýni sem víðast í þjóðfélaginu. Það er mergurinn málsins."

Hér er hressilega tekið á þeirri stórhættulegu slagsíðu sem er í fréttaflutningi til landsmanna. Annarsvegar er ríkisfjölmiðill með ákveðna stjórnmálastefnu  sem fer  saman við ritstjórnarstefna stærsta prentmðils á Íslandi. Vinstri stefnu í þjóðfélagsmálum og samúð með þeim öflum sem vilja að ÍSland gangi í Evrópusambandið. Svo og rétttrúnaðarhugsun í fjölmenningarstefnu og óheftum innflutningi fólks af hvaða þjóðerni sem er.

Maður sá það glöggt hversu áhrifalítið það var fyrir frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins að skrifa greinar í Fréttablaðið. Þeim greinum var umsvifalaust drekkt með fjölda greina af hinum vængnum.

Í Kópavogi gáfu Sjálfstæðimenn út mörg blöð af VOGUM sem dreift var í hvert húsí bænum. Þar komu Sjálfstæðismenn sínum boðskap til skila með ótvíræðum hætti og án truflana eða útúrsnúninga. Árangurinn í kosningunum tel ég ekki síst þessu að þakka. Og Sjálfstæðismenn gefa sitt blað úr reglulega allt kjörtímabilið og tala þannig bein tið kjósendur sína.

 Færu  Sjáflstæðismenn í Reykjavík eins að í sinni baráttu  tel ég að árangurinn hefði tæpklega getað orðið verri. Þegar við er að eiga andsnúna fjölmiðlun þá eiga stjórnmálaflokkar til hægri aðeins eitt svar:

Sjálfstæðismenn verða að leggja sig enn meira fram og ná til fólksins með eigin fjölmiðlum. 

 

Við Borgarhliðið

skal moskan standa segir Kóraninn.

Gunnar Torfason skrifar hugleiðingu um moskumálið ó Morgunblaðið í dag og verðu þar með líklega flokksbróðir okkar Sveinbjargar eftir það. Gunnar segir svo(bloggari feitletrar að vild):

"Hinn virti og góði málari og blaðamaður Gísli Sigurðsson ritaði í apríl 1964 litla grein um þá skömm og neikvæðu áhrif sem leifarnar af bröggum og íbúðaskúrum í Múlakampi væru fyrir ímynd og áhrif borgarinnar í augum ferðamanna, sem sóttu Reykjavík heim fyrir 50 árum.

 

Hann segir frá óskum ferðalanga um að fá að sjá fátækrahverfin, »slummið« í borginni. Leiðsögumaður sagði að það væru engin fátækrahverfi í borginni. »Hvað er þetta?« spurðu þeir, þegar þeir fundu leifar af braggahverfi og kofakumböldum. »Leifar frá stríðsárunum,« sagði leiðsögumaðurinn, »það er sem óðast verið að rífa þetta.«

 

Það er haft fyrir satt að sumt af þessu braggafólki kæri sig ekki um að flytja burt. Og Gísli spurði: Á þetta fólk að ráða útliti borgarinnar? Gísli lýkur grein sinni þannig: »En argasti smánarbletturinn er þó Múlahverfið eða Múlakampurinn sálugi. Þar er nú orðið lítið sem ekki neitt af bröggum, en þau hús hafa leyst þá af hólmi, að síst eru þau betri og það er eini staðurinn í Reykjavík fyrir utan Höfðaborgina, sem ég mundi kalla »slum«. Ég hef iðulega að sumarlagi séð útlenda ferðamenn stíga út úr bílum sínum á Suðurlandsbrautinni til þess að taka myndir af þessum óþrifnaðarbletti. Aftur á móti man ég ekki til þess, að ég hafi séð þá líta í hina áttina þar sem blasir við Laugardalurinn með fögrum mannvirkjum allt í kring; eitt fegursta útsýni sem séð verður í Reykjavík.«

 

Af hverju er ég að skrifa um Múlakamp? Ég sem ætlaði að skrifa örfá orð um staðsetningu mosku múslima við Suðurlandsbraut. Jú, Múlakampurinn heitinn og lóð undir moskuna eiga það sameiginlegt að vera bæði við Suðurlandsbraut/Miklubraut og það rétt innan við borgarhliðið eða þann stað sem hliðið ætti að vera á ef það væri til.

 

Sem erlendur ferðamaður færðu hér fyrstu áhrif af borginni við Sundin. Fyrir 50 árum varstu boðinn velkominn í borgina með »slummið«; á morgun verður þú boðinn velkominn í íslamska borg hér norður undir norðurpól. Stór íslömsk moska verður risin þar sem í gær var skjaldarmerki Reykjavíkur mótað með blómum í viðkomandi litum.

 

Úthlutun moskulóðarinnar, án nokkurra kvaða um greiðslu gatnagerðar- og tengigjalda; sem sagt ókeypis, hefur farið fram í skjóli slagorða um að hér á landi sé trúfrelsi. Þetta skjól er mér og mörgum, mörgum fleiri óskiljanlegt. Í minni orðabók þýðir trúfrelsi að utanaðkomandi, til dæmis innflytjendur, geti stundað sína trú án afskipta stjórnvalda svo fremi að sú trúariðkun trufli ekki eða særi Íslendinga.

 

Á Íslandi er þjóðkirkja: evangelísk-lútersk kristin kirkja.

 

Borgarstjórn Reykjavíkur hefur ekki meirihluta Reykvíkinga, hvað þá heldur þjóðina á bak við sig í þessum gjafagjörningum til handa múslimum eða rússnesku rétttrúarkirkjunni. Teikningar sem sýndar hafa verið af þeirri kirkju vestast í Vesturbænum sýnir allt of stórt og þrúgandi mannvirki inni á milli þeirra lágreistu og vingjarnlegu húsa sem fyrir eru.

 

Reykjavíkurborg hefur um langt árabil gengið á undan nágrannasveitarfélögunum í okri á byggingarlóðum, eða allt frá því að farið var að halda uppboð á lóðum. Þetta var augljóslega einföld leið til að láta þá sem vantaði húsnæði borga offjár í hít borgarinnar. Bygginga-verktakar létu sér þetta í léttu rúmi liggja og veltu þessum aukna kostnaði einfaldlega yfir í söluverð íbúðanna. Á sama tíma halda sveitarstjórnarmenn fjálgar ræður um nauðsyn ódýrra íbúða og okur byggingaverktaka.

 

Augljóst er að hægt væri að lækka umtalsvert lóðaverð til þeirra sem í brýnustu vandræðum eru með fullreiknuðum gatnagerðargjöldum á lóðirnar handa söfnuðum múslima og rússnesku rétttrúnaðarkirkjunnar.

 

Það, sem brýnast er í dag, er að afturkalla báðar þessar lóðir og úthluta þessum söfnuðum nýjum lóðum einhvers staðar í úthverfum, til dæmis í iðnaðarhverfum. Greidd verði full gatnagerðargjöld fyrir. Ekki á ég von á að Sádi-Arabar, sem ég býst við að muni borga íslamska brúsann, muni blikka öðru auga við þeirri stefnubreytingu, peningana vegna. Það þarf engar íbúakosningar út af þessu máli. Reykjavíkurborg ræður því auðvitað hvort hún vill skilja á milli afgreiðslu til íslenskra og erlendra trúfélaga.

 

Höldum vöku okkar gagnvart flóði innflytjenda. Ekki eiga þeir að ráða útliti borgarinnar."

Hér er hressilega tekið á málum. Gunnar Torfason verður seint talinn koma úr röðum hægri öfgamanna þar sem hann hefur verið önnum kafinn við hin flóknustu og fjölbreytilegu verkfræðistörf hérlendis og erllendis á langri ævi. Mér er því málið skylt að vekja áthygli á þessu innleggi frá svo virtum verkfræðingi. En fram til þessa hafa þeir spökustu í þeim hópi lítt látið í sér heyra meðan þeir sem grynnra vaða eru með hávaða.

  Dr. scient Björn stefánsson segir svo í grein í sama blaði:

"Kóraninn mælir fyrir um það, að moska skuli vera í borgarhliðinu. Í Reykjavík er ekki borgarhlið. Líta má á þá staði, þar sem borgin birtist aðkomumönnum, sem borgarhlið. Þeir, sem koma til borgarinnar úr flugferð frá útlöndum, fá sýn yfir borgina, þegar ekið er yfir hálsinn norðan Öskjuhlíðar. Þar mætir auganu hús, sem Karlakór Reykjavíkur reisti, en er nú helgihús múslíma. Þeir, sem koma til Reykjavíkur akandi af Suðurlandi og að norðan og vestan, koma inn í borgina eftir Miklubraut vestan Elliðaáa. Þar hefur múslímum verið úthlutað lóð fyrir mosku. Þannig hafa fyrirmæli Kóransins verið virt....." 

Ég hef áður bent á það að það er fáránlegt að halda því fram að öll trúfélög eigi að sitja við sama borð og íslenska þjóðkirkjan. Íslenska ríkið hefur viðurkennt að skulda þjóðkirkjunni fyrir ránið sem framið var við siðaskiptin. Múslímar skulda ennþá fyrir Tyrkjaránið í Vestmannaeyjum og ástæðulaust að verðlauna þá fyrir þær gerðir.

Íbúar Reykjavíkur munu ekki láta þessa moskubyggingu við Borgarhliðið ganga fram mótaðgerðalaust. 

 

Reiði

varð meistara Jóni Vídalín að hugleiðingum vegna reiðigirni sjálfs síns sem hann þekkti vel og var ekki ánægður með. Svo segir meistari Jón:

"Heiftin er eitt andskotans reiðarslag. Hún afmyndar alla mannsins limi og liði. Hún kveikir bál í augunum. Hún hleypir blóði í nasirnar, bólgu í kinnarnar, æði og stjórnleysi í tunguna, deyfu fyrir eyrun. Hún lætur manninn gnísta með tönnunum, fljúga með höndunum, æða með fótunum. Hún skekur og hristir allan líkamann og aflagar svo sem þegar hafið er uppblásið af stórviðri. Og í einu orði að segja: Hún gjörir manninn að ófreskju og að holdgetnum djöfli í augum þeirra sem heilvita eru."

Jenna Jónsdóttir rithöfundur skrifar svo í Mogga í dag:

"Ein sterkasta tilfinningin þegar einstaklingur er órétti beittur er reiðitilfinning. Hún grípur ekki aðeins um sig í vitundinni, heldur skekur hún allan líkamann og afskræmir andlitið. Hún safnar úr undirvitundinni öllum ljótum orðum og vondum og býr til úr þeim hárbeitt vopn sem skal særa og skera í nafni réttlátrar hefndar.

 

Tæplega hefur nokkur gert reiðinni jafngóð skil og Jón Vídalín, sem segir hana »andskotans verkfæri«. Ef nánar er hugað að orðum Jóns, sem áttu að vera öllum til strangrar viðvörunar á þeim tíma, kemur flest í ljós sem staðfestir það að reiðin er slæm tilfinning, sem eitrar sálarlífið og ormétur persónuleikann.

 

Slíkt getur orðið að svo stóru sálarmeini að það safnar sífellt í sig og sýkir út frá sér. Þótt reiðihafinn verði fyrst og fremst sjálfur þolandi stórtækra kvala geta þær brotist út úr vitundinni og orðið skaðvaldur hans í umhverfinu og mannlegum samskiptum öllum - án minnsta tilefnis.

 

Einstaklingur, sem hugsar vandlega ráð sitt þegar honum finnst gert á hlut sinn og yfirvegar tilefnið frá báðum hliðum, er ósjálfrátt að búa gæfusamlegum viðbrögðum rúm í vitund sinni. Stór orð og meiðandi missa þannig mátt sinn og þorstinn til hefndar dvín, líkamleg viðbrögð verða mild og yfirbragð rólegt. Skynsemin tekur smám saman að hreiðra um sig og virkni hennar fer að gæta í öllum athöfnum. Dómgreindin verður fær um að sinna sínu hlutverki - að yfirvega orð og gerðir og koma því til skila sem þarf í þessu tilfelli, án áreitni og niðurlægingar. Gjörðum hennar fylgir beinskeytt hreinskilni, blönduð skilningi og góðvilja. Innri líðan einstaklingsins virkar í samræmi við slík viðbrögð og skyggni hans á mikilvægi jákvæðra, mannlegra samskipta eykst. Geranda tilefnisins deyfast vopn í höndum - og stundum eyðast.

 

Eðlislæg góðvild, sem í byrjun lífs er hverjum og einum í brjóst borin, þótt bæði sé hægt að slæva hana og murka, kemur í ljós sem hvati að þroskavænlegu innra hegðunarmynstri, sem aftur skilar sér út í þjóðfélagið til gæfu og léttleika í persónuleika einstaklingsins.

 

Á lífsferli hans verða það minningar um hið góða og glaða sem fyrstar skjóta upp kollinum, af því að honum hefur auðnast að virða þær og geyma þær best, til farsældar þegar litið er yfir farinn veg.

 

Ritað 18. mars 1991"

Höfundur Öddubókanna sem enn lifir í hárri elli skrifaði svo fyrir aldarfjórðungi. Ekki hefur dregið mikið úr heiftinni og reiðigirninni á samfélaginu þrátt fyrir varnaðarorð þessara þroskuðu manneskja beggja, Jóns og Jennu. Maður hreinlega nýtur þess að berja á fólki í því sem maður er sannfærður um að sé réttlát reiði. Svo fær maður smá upplýsingar sem gera mann að fífli og maður óskar sér niður úr gólfinu og lengra ef hægt er.  Mórallinn endist stundum ævilangt.

Reiðin er eðlislæg svörun við áreiti. Hvernig við hemjum hana er svo listin. "Stilltu þig gæðingur" er sígilt heilræði í reiðikasti. 

En að fara eftir því er oft erfitt þegar reiðin á í hlut. 

 

Íslenski fáninn

er kominn á skrifstofu Sigmundar Davíðs. Þetta finnast mér góð tíðindi.

Það vantar að vekja Íslendinga til vitundar um hver forréttindi það eru að tilheyra okkar þjóð. Þjóðernið er auðlind sem okkur ber að fara vel með og af ítrustu ráðdeild og sparsemi þegar kemur að innflutningi annarra þjóða.

Ég vil leggja til að íslenska fánanum verði komið fyrir í öllum skólastofum landsins og nemendum sé þannig kennt að umgangast þjóðartáknið af þeirri virðingu sem því ber.

Um leið eigum við að gera fánann aðgengilegri þjóðinni með því að breyta fánareglunum um að ekki megi hafa fánann uppi eftir sólsetur. Það fælir fólk frá að eiga yfir sér sektir ef það gleymir sér með fánnann við hún. Ég held að Bandaríkjamenn geri þá einu kröfu að fáninn sé upplýstur þegar hann er uppi að næturþeli.

Hefjum íslenska fánann til vegs og virðingar. 

Er þetta hægt?

að kjörstjórn í Reykjavík hafi komið fram með þeim hætti sem nú er viðurkennt. Birt bara dellutölur um fylgi flokkanna vegna þess að þeir gátu ekki vandað sig vegna fjölmiðlafrekju?

Ég segi fyrir mig að ég fór að sofa með það að Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík væri með meira en 29 % atkvæða og 5 menn inni og væri stærstur flokka. Svo var flokkurinn bara með einhver 23 % og 4 menn inni um morguninn en Samfó orðin stærst með með 34 %. Drengurinn sem svaraði fyrir kjörstjórnina sagði að 40 vafaatkvæði hefðu verið að þvælast fyrir þeim. Come ON!

Nú kjaftar einn starfsmaður því að vegna pressu frá fjölmiðlum hafi misstórir bunkar verið þrifnir upp.

Til hvers er allt þetta kosninganóttarvesen og sjónvarp ef svona vinnubrögð eru viðhöfð? Ég hef verið í talningu sjálfur og veit satt að segja ekki hvernig er farið að því að bera svona þvæluá borð. Ef ég væri eitthvað venjulegt vinstra númer hefði ég heimtað opinbera rannsókn og refsingar fyrir þetta athæfi kjörstjórnar. En ég er auðvitað bara venjulegt íhaldsnúll og nix sem enginn tekur mark á. Ég má bara hafa það að hafa sofnað sæll og vaknað fúll. Ekki vegna 40 atkvæða heldur vísvitandi lyga. En af þvi að það er gott fyrir vinstri menn þá er það í lagi.

Mér finnst þetta ekki hægt þó það sé það samt opinberlega.