Flóttamenn frá Írak

banka brátt uppá í Evrópu?

Sunníar og Shíar virðast ekki þola  hvorir aðra. Vilja bara ólmir drepa hinn þar sem hann trúir ekki rétt á Spámanninn. Sá sem er flinkari og  betri að drepa hrekur hina á flótta. 

Allt í einu er þetta vandamál komið til á Vesturlanda? Svíþjóðar og ef ekki síðan til fleiri landa?

Vantar ekki fleiri byssur og skot til Írak? Geta Vesturlönd ekki skaffað slíkar vörur frekar en að fara að taka strax við flóttafólki úr röðum hinna sigruðu? Vantar þá ekki vopn að verja sig með? Bofors Fredskanoner och sådanne grejer?  Flýja þeir fyrst sem gátu ekki drepið nóg af hinum? Þó þeir hafi gert sitt besta?

Verður ekki drápsvant fólk af báðum gerðum múslíma brátt í nægu framboði sem flóttamenn? Fólk sem heimtar mannúð fyrir flóttamenn frá írak?  

Við erum smáþjóð

segir Stefanía Jónasdóttir frá Sauðárkróki í grein í Morgunblaðinu í dag. Hún segir:(feitletranir eru bloggarans.)

"Erum við Íslendingar ekki minnihlutahópur meðal þjóða heims? Hver ætlar að vernda land og þjóð? Ég sé ekki að neitt af stjórnmálafólkinu þori að stíga fram og taka af skarið. Illa er komið fyrir okkur. Barnaskapur er að halda og trúa því að við Íslendingar getum ekki orðið minnihlutahópur í okkar eigin landi, eða glatað sjálfstæði okkar, en þangað stefnum við.

 

Unga fólkið í dag virðist ekki skilja né vita hvers virði það er að eiga land og haf til að ráða yfir. Þau eru auðtrúa og tala bara einhverja innihaldslausa frasa. Það má ekki mismuna, segja þau, en svo þið vitið, þá erum við öll mennsk, en langt í frá bræður og systur. Það er staðreynd. Spyrjið múslima, hann mun ekki gerast bróðir þinn. Þrátt fyrir fordómana sem múslimar hafa um okkur, þá koma þeir hingað samt, þeir nefnilega vita að dropinn holar steininn og svo fara þeir gjarna í fórnarlambaleik til þess að ná sínu fram. Með tilkomu mosku fjölgar múslimum og þeirra siðum, það er staðreynd, því hjá þeim eru trúarlög æðri landslögum. Hugsið til framtíðar, hvort munu þeir eða við ráða hér ferð? Þeir eiga eftir að koma hér í stjórnmálin og ekki endilega öruggt að við Íslendingar stýrum landi og þjóð.

 

Þeir munu mismuna okkur. Mikið er að í þjóðfélagi okkar að hér sé til fólk sem er að hvetja til stuðnings við múslima. Þeir hinir sömu vita ekki hvað þeir eru að kalla yfir okkur. Þið sem neitið að horfast í augu við fordóma þeirra í okkar garð minnið á barinn hund, sem kemur í sífellu aftur og aftur eftir meiri barsmíðum. Hvar er lýðræðið? Því má þjóðin ekki kjósa um það hvort hún vill mosku eða ekki? Ég mótmæli harðlega getu- og andvaraleysi stjórnvalda. Ef þið sjáið ekki hættuna sem steðjar að smáþjóð, í guðs bænum segið þá af ykkur. Ég vil fá eldri kynslóð stjórnmálamanna aftur til valda, kynslóð sem vill vera Íslendingar, það er nóg komið af bjánahætti.

 

Svo í lokin, fólk sem vill höggva niður 109 ára gamalt tré, auglýsir sig tilfinningaskert, hrokafullt og sýnir valdníðslu og á ekki að stjórna öðrum. Munið að »sá sem sáir með tárum mun uppskera gleðisöng«. Út á hvað gengur ykkar stutta líf? Svari hver fyrir sig.

 

Megi landvættir mínir varðveita land mitt og þjóð, ekki veitir af í öllu þessu rugli. Þjóðin á í vanda. Við erum smáþjóð, það skiptir öllu. "

 

Mér finnst gott til þess að vita að það séu til þjóðernissinnar á okkar landi eins og Stefanía Jónasdóttir frá Sauðárkróki.  Lífsreynt fólk eins og hún, sem þekkir framandi múslímaþjóðir af áralangri eigin raun. Fólk sem er ekki sama um hvað verður um landið okkar og þjóðina. Fólk sem vill horfa raunsætt á þann fjölda nýbúa sem við hleypum inn til landsins. Fólk sem veit að velferðarkerfið okkar þolir ekki endalausa inndælingu af  fólki sem mun að öllum líkindum ekki gera mikið annað en leggjast á það sem byrði. 

Íslendingar  verða að hætta að láta einhvern Guðjón bak við tjöldin ákveða innflytjendastefnu þjóðarinnar og fjölmenningarstefnu  sem þjóðin hafnar. Fólkið vill endurskoðun Schengen-samningsins  og hertar reglur um aðstreymi framandi þjóða og það tafarlaust.

Hér stefnir annars  í óefni hjá smáþjóð eins og Stefanía Jónasdóttir bendir á.

Leiguliðastefnan

virðist vera sú stefna sem fólkið í Reykjavík fylgir um þessar mundir. Í kosningunum sigrar Dagur B. Eggertsson glæsilega með því að lofa að byggja 3000 leiguíbúðir. Og engum , hvorki mótframbjóðendum hans né blaðamönnum tekst að fá hann til að svara því hvaðan peningarnir eigi að koma. Líklega finnst þeim það vera aukaatriði þar sem um er að ræða gundvallarstefnubreytingu frá þeim gömlu gildum að fólk eigi að vaka og vinna til þess að skapa sér og sínum betra líf.

Óli Björn Kárason skrifar að vanda skelegglega í Morgunblaðið um þetta grundvallarmál:(bloggari feitletrar að vanda)

" Í ræðu sem Bjarni Benediktsson hélt á landsfundi Sjálfstæðisflokksins á Þingvöllum 18. júní 1943 benti hann á að engan skyldi undra að erlendar þjóðir hefðu yfirleitt látið sig sjálfstæðisbaráttu íslensku þjóðarinnar litlu skipta. Þekking þeirra á málefnum Íslands væri eðlilega lítil og áhuginn enn minni:

 

»Þeim, sem lítið þekkja til lands eða þjóðar, hlýtur að sýnast það ganga kraftaverki næst, ef svo lítilli þjóð sem Íslendingum tækist að halda uppi sjálfstæðu ríki í jafnerfiðu landi sem Íslandi. Menn eru tregir að trúa kraftaverkum nú á dögum og hafa því löngum látið sér fátt um finnast tilraunir okkar til að öðlast fullt frelsi.«

 

Þótt Bjarni Benediktsson, sem síðar varð forsætisráðherra, væri fullur bjartsýni á framtíð fámennrar þjóðar skal dregið í efa að hann hafi látið sig dreyma um þann gríðarlega árangur sem náðst hefur.

 

 

Þrátt fyrir ýmis áföll - síldarbrest, óðaverðbólgu, atvinnuleysi og hrun fjármálakerfisins - hefur okkur Íslendingum vegnað vel frá því að lýðveldið var stofnað 17. júní 1944. Fáar þjóðir hafa notið meiri velgengni eða bætt lífskjör meira en Íslendingar á síðustu 70 árum.

 

Við rekum öflugt heilbrigðiskerfi - sjúkrahús, heilsugæslu og hjúkrunarheimili um allt land. Við höfum lagt vegi, byggt brýr og borað jarðgöng. Við rekum grunnskóla í öllum sveitarfélögum, fjölmarga framhaldsskóla og fjölbreytta háskóla.

 

Við höfum komið upp viðamiklu velferðarkerfi. Sterkt lífeyriskerfi er öfundarefni annarra þjóða. Húsakostur er óvíða betri.

 

Okkur hefur tekist það sem fáum þjóðum hefur tekist: Gert sjávarútveg að arðbærri atvinnugrein.

 

Við höfum nýtt vatnsorkuna til rafmagnsframleiðslu, byggt undir fjölbreyttara atvinnulíf og tryggt ódýrara rafmagn en í flestum nágrannalöndum. Við höfum hagnýtt heita vatnið og flytjum tækniþekkingu okkar til annarra landa.

 

Við höfum í flestu nýtt auðlindir okkar af meiri skynsemi en flestar aðrar þjóðir. Hreint vatn er ein helsta auðlind okkar Íslendinga, þótt við leiðum yfirleitt aldrei hugann að því en göngum að því sem sjálfsögðum og eðlilegum hlut. Þær þjóðir sem hafa aðgang að nægu hreinu vatni geta staðið öðrum þjóðum framar á komandi áratugum.

 

Við eigum listamenn sem hafa vakið heimsathygli; tónlistarmenn, rithöfunda, myndlistarmenn, leikara og kvikmyndagerðarmenn. Íslenskir íþróttamenn hafa náð ótrúlegum árangri.

 

 

Allt þetta hefur okkur tekist og meira til, þrátt fyrir að hafa verið mislagðar hendur í mörgu. En við eigum mörg verk að vinna á komandi árum:

 

Við þurfum að ná tökum á skuldum ríkisins, skera upp ríkisreksturinn og koma aga á fjármál sveitarfélaga og ríkisins.

 

Við komumst ekki hjá því að stokka upp skattkerfið, draga úr jaðarsköttum og lækka beinar álögur á launafólk. Með samkeppnishæfu skattaumhverfi er hægt að flytja verslunina aftur til landsins og skapa frjóan jarðveg fyrir allt atvinnulífið.

 

Við verðum að innleiða samkeppni á öllum sviðum til að tryggja hagkvæma nýtingu fjármagns og vinnuafls, góða þjónustu og hagstætt verð.

 

Við þurfum að tryggja jafnræði milli atvinnugreina. Það er rangt að láta eina atvinnugrein greiða auðlindagjald en undanskilja aðrar sem nýta náttúruauðlindir. Það getur ekki gengið til lengdar að sumir starfi í vernduðu umhverfi, njóti skjóls hins opinbera í formi tolla og innflutningshafta á meðan fyrirtæki sem eru í harðri samkeppni [oft ríkisstyrktri] á alþjóðlegum mörkuðum, eru skattlögð sérstaklega umfram samkeppnisaðila í öðrum löndum.

 

Við þurfum að losa landbúnaðinn úr viðjum ofstýringar og afskipta og nýta þau ótrúlegu tækifæri sem eru til lands og sjávar þannig að Ísland verði fyrirmynd í matvælaframleiðslu.

 

Við verðum að endurnýja utanríkisstefnuna, byggja á grunni vestrænnar samvinnu og opnu hagkerfi. Þannig er efnahagslegt og pólitískt sjálfstæði best tryggt.

 

Við eigum að gera það aftur eftirsóknarvert að stofna og eiga fyrirtæki - setja sjálfstæða atvinnurekandann aftur á sinn stall. Þannig á að hætta að refsa framtaksmönnum fyrir að ná árangri í rekstri.

 

Við eigum að opna alla stjórnsýslu hins opinbera þannig að almenningur geti fylgst með gerðum og ákvörðunum stjórnmálamanna og embættismanna.

 

Við þurfum að skera upp dómskerfið, koma á fót millidómstigi og nýjum hæstarétti.

 

Við skulum ráðast í umfangsmikla fjárfestingu í heilbrigðiskerfinu - fjárfestingu sem er ekki aðeins ein sú arðbærasta sem við eigum kost á, heldur mun hún auka lífsgæði allra landsmanna ef rétt er að verki staðið.

 

Við verðum að huga að grunnþáttum menntunar. Það er eitt að setja sér háleit markmið um að eiga háskóla sem er í hópi þeirra bestu heiminum og annað að byggja upp grunnstoðir menntakerfisins - grunnskólann sem er undirstaða alls í menntamálum þjóðarinnar.

 

Við getum leiðrétt eitt mesta óréttlætið sem hefur fengið að grafa um sig. Þjóðinni hefur verið skiptist í tvo hópa. Annar hópurinn nýtur ríkisábyrgðar á lífeyrisréttindum. Hinn hópurinn þarf að sætta sig við skert lífeyrisréttindi ef illa gengur. Til að auka enn á óréttlætið þarf síðari hópurinn að axla þyngri byrðar til að tryggja lífeyrisréttindi þeirra sem tilheyra fyrri hópnum.

 

Við skulum leggja grunn að því að ungt fólk eigi a.m.k. ekki síðri tækifæri til að eignast eigið húsnæði en foreldrar þess, afar og ömmur. Ef reisa á skjaldborg á hún að vera um séreignastefnuna þannig að fólk eigi raunverulegt val um hvort það vill eiga eða leigja þak yfir höfuðið.

 

Við getum sameinast um að fjölga tækifærunum - valkostum okkar á öllum sviðum, allt frá samgöngum til skóla, frá læknisþjónustu til búsetu, frá listum til fjölmiðlunar o.s.frv.

 

Þetta eru aðeins nokkur af þeim sameiginlegu verkefnum sem við Íslendingar ættum og þurfum að sinna á komandi misserum og árum. Stjórnmálamenn geta undirbúið jarðveginn með skynsamlegum ákvörðunum en þeir leysa ekki verkefnin fyrir okkur. Við verðum hvert og eitt en einnig sameiginlega að taka til hendinni - vera virkir borgarar líkt og Bjarni Benediktsson brýndi fyrir landsmönnum þegar 25 ára afmæli lýðveldisins var fagnað:

 

»Menn koma engu góðu til vegar, nema þeir séu sjálfir virkir þjóðarfélagsþegnar, geri upp eigin hug, þori að hugsa sjálfstætt, fylgja hugsun sinni eftir og átti sig á því, að fátt næst fyrirhafnarlaust. Menn verða í senn að nenna að leggja á sig hugsun og vinnu, ef þeir í raun og veru vilja knýja fram þær umbætur, er löngun þeirra stendur til.«"

 

Þetta getur leitt hugann að því hvaða nýr siður er nú leiddur til öndvegis í þeirri höfuðborg sem Bjarni Benediktsson eitt sinn stýrði farsællega. Þetta gerist eftir að vinstri menn komust þar til valda. Sem gerðist  eftir að Sjálfstæðisflokknum mistókst hvað eftir annað að velja nægilega dugmikla forystumenn.  Í stað fólks  sem nennti að vinna tóku menn að velja sér sléttkembda skrifstofumenn og hvítflibba til forystu. Smátt og smátt hörfaði fyrri kraftur úr Borgarstjórninni.

Skipulagður lóðaskortur í höfuðborginni alið af sér hjarðir vinstra fólks sem vill eindregið verða leiguliðar og hafna séreignastefnunni sem Sjálfstæðismenn hafa ávallt boðað. Þetta hefur orsakað atgerfisflótta úr borginni sem nú sér stað. 

Eign fyrir alla er grunnatriði í hugsun Sjálfstæðisflokksins. Flokkurinn trúir því að efnalegt sjálfstæðis sé dýrmætasta eign almennings

Stjórnlyndisstefnan vill skattleggja og eyða. Þeirri stefnu hafnar Sjálfstæðisflokkurinn einn íslenskra  stjórnmálaflokka. . Að því vill flokkurinn stuðla með skattalækkunum og samdrætti opinberrar forsjár. Hann vill láta einstaklinginn halda sem mestu eftir til eigin ráðstöfunar.

Séreignarstefnan hefur nú um skeið orðið undir í Reykjavík þó hún hafi sigrað víðast annarsstaðar í nágrenni höfuðborgarinnar.  

Núna eru þeir menn jafnvel kallaðir óstjórntækir sem hafa aðrar skoðanir en leiguliðastefnuna fyrir ungt fólk í höfuðborginni.

 

 

 

Verkfall flugvirkja

er líklega að renna út í sandinn þegar ríkið myndar sig til að grípa inn í.

Formaður flugvirkja tjáði vonbrigði sín í útvarpi og sagði að verkalýðsfélög yrðu að fara að endurskoða sig þegar svo væri komið að ríkið gripi stöðugt inn í kjaradeilur.

Er þetta einmitt ekki kjarni málsins? Það þarf að endurskoða þessa verkferla alla saman? 

Þega kjarasamningum  er sagt upp og verkföll eru boðuð haldi menn áfram að vinna en á skertu kaupi svo lengi sem verkfall á að standa. Atvinnuveitandi borgar strax hluta kaupkröfurnnar í sjóð meðan verkfall á að standa. Að samningum loknum deilist sjóðurinn milli deiluaðila eftir ákveðnum reglum  fram að þeim tíma sem byrjað er að vinna eftir nýjum samningum. Þannig fá menn hvata til að semja þar sem verkfallstíminn kostar báða aðila fjármuni, ekki bara annann aðilann eins og nú er. Hvorugur er ofurseldur hinum.

Verkfall er sóun verðmæta. Rýrir getu þess sem verkfallið beinist að til að borga hærra kaup, veldur saklausum þolendum þjáningum og tjóni og kostar baráttumenn líka meira en  tapaðan tíma eftir einhverjum sanngjörnum leiðum. Tapaður verkfallstími vinnst nefnilega aldrei upp aftur fremur en tapaðir peningar,tími eða æviár. Vísir menn gætu hannað svona kerfi sem allir gætu við unað og yrði öðruvísi en þetta gamla stirðnaða form sem við nú við búum.

Þurfum við ekki að reyna framfarir í stað þess gamla og úrelta?

Hefur þá  verkfall flugvirkja ekki orðið til gagns fyrir alla? 

Hver er munurinn?

á þjóðverjum og öðrum þjóðum í ESB spurði konan eftir að við höfðum lesið Reykjavíkurbréfið um ráðstöfun embætta og valdatafl innan sambandsins og yfirgengilegt vægi frú Merkel í öllum innri málum þess.

Ég sem allt þykist vita, eins og Juncker sá sem minnst er á í bréfinu,  kom með þá skýringu að Þjóðverjar væru svo brenndir á þjóðarsálinni eftir töp í tveimur heimstyrjöldum og óáran af völdum uppreisnarliðs af öllum sortum, að þeir hefðu gætur á hvor öðrum. Það færi enginn smáhópur í verkfall og stoppaði allt þjóðfélagið og heimtaði 30 % leiðréttingu og helst afturvirkt. Hvað þá að slíkur hópur kæmist upp með það.

Ég héldi helst að Thatcher hafi læknað verkalýðsfélögin í Bretlandi á sínum tíma af verkfallagleðinni með því að taka upp lurk og skapa þeim fébótaábyrgð af aðgerðum þeirra.  Mér þætti ekki ólíklegt að Merkel ætti einhversstaðar stóran stórnlagastyrktan lurk í kústaskápnum heima hjá sér sem menn hefðu pata af. Þessvegna hefðu nánast engar kauphækkanir orðið í Þýskalandi í langan tíma. Þeir þyrðu ekki að hreyfa sig vegna óttans við ringulreiðina og verðbólguna og enginn þyrði að ríða á vaðið.  En verðbólguna og ringulreiðina þekkir þýska þjóðin betur en flestar aðrar.  Okkar verðbólga er bara brandari miðað við þær hamfarir sem þar urðu eftir fyrri heimstyrjöldina fram að Hitler. Og svo líka eftir hann.  

Við ræddum það hvernig fjárhagsstaða Íslands myndi líta út í dag ef hér hefðu engar taxtahækkanir orðið í áratug. Hversu rosalegur afgangur myndi vera á ríkissjóði, hversu allt væri öðruvísi með styrk Seðlabankans. Við værum fjárhagslegt stórveldi Íslendingar sem byggjum við lágt vöruverð vegna hás gengis krónunnar, líklega neikvæða lánsvexti og þar fram eftir götunum.

Við dvöldum í þessari Útópíu um stund en gerðum okkur líka ljóst að Íslendingar væru ekki Þjóðverjar, hvorki að gerð né stærð,  og því væru það Þjóðverjar sem mestu réðu í ESB og myndu gera ennþá.   Enda yrði líklega lítt hlustað á okkar fremstu verkalýðsforkólfa reyndu þeir að flytja taxtahækkunarræður sínar á 1. maí í því landi. Hvað þá að okkar þingmenn á Evrópuþingi myndu verða taldir sérstakir reynsluboltar og hafa sérstakan boðskap fram að færa þegar ræða ætti efnahagsmál í Sambandinu þrátt fyrir fullyrðngar Össurar um það atriði.

Nú eru Flugleiðir að fella niður 25 flug á mánudaginn vegna boðaðs verkfalls flugvirkja eftir svipuð nýliðin áföll vegna aðgerða annarra hópa. Kostnaður félagsins af þessu nemur einhverjum háum tölum fyrir utan hærri launagreiðslur. Hver á að bera herkostnaðinn? Bara félagið?

Hvernig er kostnaði skipt í styrjöldum? Þýðir það yfirleitt að leggja hann á þann sem tapar með Versalasamningum undir byssukjöftum?  Hver á að borga rústirnar og uppbygginguna beggja vegna víglínanna? Hver á að borga mannslífin? Eiga verkfallsmenn allt að vinna en engu að tapa? Er það bara óvinurinn sem tapar?

Reykjavíkurbréfið var skemmtilegt og fróðlegt að vanda þar sem ritarinn hefur næga lífreynslu til að skyggnast á bak við tjöldin sem eru oft talsvert öðruvísi en almenningi er talin trú um. 

Það skyldi þó ekki vera að það sé samt einhver munurinn á okkur og Þjóðverjum sem er þeim í hag? 

 

 

 

 

Vaxtaokrið ?

á Íslandi  er vinsælt umræðuefni fyrir kosningar á Íslandi, einkum  hjá vinstra liðinu sem kennir íhaldinu um allt illt.

Það á að vera allt svo billegt í útlöndum að taka lán á móti verðtryggðum lánum hérlendis. Allt muni   lækka hér ef við bönnum verðtryggingu og/eða tökum upp annan gjaldmiðil eða göngum í Evrópubandalagið.

Hvernig líst fólki á upplýsingar frá virtu bandarísku lánafyrirtæki sem er aðgengilegt á vefnum? :

Lánakjör hjá

Merck,Sharp & Dohme

Federal Credit Union

335 West Butler Avenue, Chalfont, PA 18914|[phone]

 

Loan Rates(fyrir vildarvini sem hafa 0.25 % forgangsafslátt))

My Advantage rates shown include the 0.25% discount for My Advantage members.  Annual Percentage Rates (APR) effective 4/1/2014 and are subject to change.  Call for most current rates.

Get Away Personal Loan Specials

Terms	My Advantage APR	APR
up to 2 years	2.99%	2.99%
up to 3 years	3.99%	3.99%
up to 4 years	4.99%	4.99%
up to 5 years	5.99%	5.99%

Rate subject to change without notice. Estimated monthly payment per $1,000 borrowed at 5.99% APR is $19.33 for 60 months; at 4.99% APR is $23.02 for 48 months; at 3.99% APR is $29.52 for 36 months; and at 2.99% APR is $42.98 for 24 months.

 

New Vehicle Loans

Terms	My Advantage APR	APR
Special Offer:  If we can't lower your monthly car payment when you apply for an auto loan, we'll give you $100!.*
Up to 60 Months*	1.99%	1.99%
61 to 72 Months*	2.49%	2.49%
73 to 84 Months (minimum $30,000 - financing up to 90%)	2.99%	2.99%

*Limited time offer.  Loan must be approved and financed through MSDFCU to qualify for $100 offer.  Existing MSDFCU loans excluded.  Term offered may be longer than original loan.  Existing MSDFCU loans excluded from $100 offer, but may be refinanced to the 1.99% APR for a $200 refinance fee.  Estimated monthly car loan payment per $1,000 borrowed at 1.99% APR is $17.52 for 60 months.Rates subject to change without notice.  Subject to credit review. My Advantage discount does not apply.

Used Vehicle Loans

Terms	My Advantage APR	APR
Up to 60 Months (Vehicles seven years old or newer)	1.99%	1.99%

Estimated monthly car loan payment per $1,000 borrowed at 1.99% APR is $17.52.

 

Motorcycle Loans

Terms	My Advantage APR	APR
$5,000 - $25,000 up to 5 years	5.99%	6.24%

Annual Percentage Rate subject to change without notice. Estimated monthly payment per $1,000 borrowed at 5.99% APR is $19.33.

 

Home Equity Loans

Terms	APR (Up to 80% LTV)	APR (81% to 90% LTV)
5-Year Home Equity	2.99%	3.49%
7-Year Home Equity	3.49%	3.99%
10- or 15- Year Home Equity	3.49%	3.99%

Home equity loans are subject to a $150 non-refundable application fee.  Loan to Value (LTV) maximum is 90%.
Estimated monthly payment per $1,000 borrowed at 2.99% APR is $51.43.
Consult your tax advisor regarding tax deductability.

 
Credit Cards

Types	My Advantage APR	APR*
VISA® Platinum	Not applicable	9.90% - 18.00%
VISA®  Platinum Rewards	Not applicable	11.50% - 18.00%

*The Annual Percentage Rate (APR) is base

Easy-Access Personal Line of Credit

Terms	My Advantage APR	APR
as low as	Not applicable	7.99%

 Einkum eru VISA-lánin athyglisverð á 18 % eða meira ef svo vill til að vextir hækki.

Og þetta eru auðvitað lá í erlendum gjaldeyri, sem er allt annað en verðtrygging(sic) sem eru annaðhvort bönnuð á Íslandi að leyfð skv. dómum Hæstaréttar í hvora átt sem hentar.  

Það er alltaf grænna grasið hinumegin við girðinguna er það ekki? 

 

 

1.000.008

höfðu komið á bloggið mitt frá því i apríl 2007 þegar ég kveiki upp um hálfátta í morgun. Ekki mikið miðað við Palla Vil sem státar af 4,6 milljónum heimsókna. Ætli margir taki honum fram?

En allavega er ég rogginn með mitt og vil þakka öllum sem hafa lagt leið sína á síðuna, sent mér sínar hugsanir og beint mér á betri brautir eða reynt það. Það er sagt að erfitt sé að kenna gömlum hundi að sitja. Og ég er allavega orðinn eldri en ég var í apríl 2007 þegar ég skrifaði fyrst á síðuna í fýlu út í Styrmir á Mogganum þar sem hann nennti ekki að vera að birta greinar eftir mig í blaðinu og gaf mér þennan sandkassa sem bloggið er fyrir þá sem rísla sér við skriftir í óhófi.

Fyrsta bloggið er nefnilega fýlusöngur til Moggans í tilefni af þessu:

"MARGT er breytt í þjóðfélaginu frá því að ég man fyrst eftir mér. Um margt er það endurlausn frá útbreiddu basli og fátækt fólks. Þá voru flestir í lægri tekjuhópum. Fleiri fannst manni þó vera ánægðir en í dag, enda var skorturinn sameign allra. Þeir sem voru taldir ríkir á Íslandi í mínu ungdæmi þættu það ekki í dag. Í kennarastéttinni voru fleiri karlar en konur, virðulegir menn sem gáfu manni á’ann ef með þurfti, sem þurfti reglulega. Konur unnu heima og leikskólar voru ekki til.

Ég var alinn upp við sterka þjóðernisvitund, bæði í skólanum og á götunni. Danir voru djöflar sem píndu alþýðuna, DDPA, og við höfðum mikla fordóma í þeirra garð. Þjóðverjar voru nasistar og frekjur. Bretar og Kanar keyptu fiskinn og voru vinir okkar. Við Íslendingar áttum hins vegar fornsögur og þjóðsögur með draugum og álfum umfram aðrar þjóðir. Biflíusögur voru kenndar í skólanum, hellt var upp í okkur volgu lýsi í kennslustundum hvort sem við vildum eða ekki og gerð á okkur berklapróf á sömu nótum. Vandræðabörn voru send í sveit, berklasjúklingar sendir nauðugir á hælin, rónar voru rónar og sódóar voru sódóar sem við forðuðumst.

Nú er eitthvað sem er kallað persónuvernd sem kemur í veg fyrir allt svona. Það má ekki kenna uppsláttarfagið biflíusögur lengur vegna múslímakrakka. Víðsýnin býður okkur að kenna á erlendum málum í skólunum. Við verðum að aðlaga okkur að innflytjendum, ekki öfugt.

Forsætisráðherra Ástralíu, John Howard, segir núna blákalt við innflytjendur: Við báðum ykkur ekki að koma. Ef þið viljið ekki semja ykkur að áströlskum guðsótta og góðum siðum, þá skuluð þið fara annað. Hér verður engin fjölmenning eða fjölgyðistrú heldur kristið ástralskt þingræðisríki og samveldi. Ein lög og eitt tungumál sem þið skuluð læra. Ef þið viljið búa í trúarríki við sjarjalög þá hafið þið frelsi til að fara héðan.

En í Morgunblaðinu mínu er það meiri frétt að ríkið ætli að fara að þýða biblíuna upp á nýtt. Vorum við þá alltaf með rangan texta? Það er hins vegar talið til slíkra ótíðinda í blaðinu, að stjórnmálamenn, sem vilja ræða stjórnun á straumi innflytjenda til landsins, eru bannsungnir, svipað og gert var í pápískunni. Blaðið mitt úrskurðar að við þá menn eigi og megi engir tala.

Vilji maður flytja hund til landsins er hann settur í einangrun úti í Hrísey til langtíma. Það má ekki flytja beljukyn til landsins sem mjólkar meira. Það má ekki flytja inn arabíska stóðhesta, eða setja sænskar geddur í Þingvallavatn. En það eru engin takmörk fyrir því hversu margir eða hvers konar útlendingar mega flytjast hingað.

Við gömlu rasistarnir úr Norðurmýrinni, sem lifðum í áþvinguðu fjölmenningarsamfélagi styrjaldaráranna, vorum heimagangar hjá Kananum, vorum með hor í nefinu og töluðum ensku fyrir átta ára aldur, erum orðnir þegnar í íslenzku fjölmenningarsamfélagi, sem einhverjir eru að skapa án þess að við værum spurðir. Vorum við þó með talsverða reynslu.

Nú skilst okkur að það megi ekki einu sinni leita að illlæknanlegum bráðaberklum lengur af því að þá myndum við stuða innflytjendurna. Og þaðanafsíður megum við spyrja að því hvort innflytjandi geti hafa verið axarmorðingi eða barnaníðingur á heimaslóð eða hafi HIV.

Okkur er sagt að ríkið verði bara að kenna þessu fólki íslenzku á okkar kostnað svo verði þeir jafngóðir Íslendingar og við gömlu bísarnir. Ekki er spurt hvort innflytjendurnir yfirhöfuð vilji læra íslenzku eða geti það. Hvort þeir eftir það muni lesa Sturlungu eða biblíuna nýþýdda hefur ekki frétzt. Heldur ekki hvort ríkið ætli að láta þýða Kóraninn á íslenzku svo að innfluttir geti lesið hann á nýja móðurmálinu. Komumst við hjá því til lengdar með tilliti til jafnræðisreglanna, sem nú eru í tízku?

Margir telja að við séum að fremja freklegt ofbeldi á innflytjendum með því að neyða þá til að læra íslenzku. Það talar enginn íslenzku við okkur þegar við förum til útlanda. Af hverju þarf útlendingur sem kemur hingað í vinnu að læra þetta hrognamál frekar en hann vill? Getur hann ekki bara lesið Kiljan á útlenzku ef hann vill og flestir innfæddir tala ensku.

Hvers vegna er sjálft Morgunblaðið að tala fyrir svona þvingunum á innflytjendum? Blaðið virðist styðja ótakmarkaðan innflutning erlends fólks um leið og það dýrkar íslenzka menningu, þjóðleg sérkenni, Halldór Kiljan, nýja nýsköpunarstjórn og biflíuna. Hvernig getur þetta blað dregið svo víðtækar ályktanir af máli íslenzkra stjórnmálamanna, að við þá eigi eða megi enginn tala? Hvorki menn né stjórnmálaflokkar vegna þess að skoðanir Morgunblaðsins eru aðrar í innflytjendamálum. Jafnvel kvótamálið virðist víkja. Vonandi veldur þessi einstrengingur ekki fækkun í áskrifendafjölda blaðsins.

Nú streyma innflytjendur til landsins sem aldrei fyrr. Af hverju megum við ekki stjórna neinu í sambandi við þetta síðara fjölmenningarstig okkar eða hafa skoðanir í innflytjendamálum án þess að þola bannsöng blaðsins míns?

Höfundur er verkfræðingur."

Mér hefur líklega lítið farið fram á þessum árum þar sem ég er enn að mest við sama heygarðshornið mitt. Hreint ekki með viðurteknar skoðanir á innflytjendamálum. Margar kosningar farið fram. Styrmir hættur og ég fitnað. En  Davíð er kominn á Moggann og ég búinn að sjá að mér að mestu með greinaskrif í blaðið.  O tempora, o mores.

En hefur eitthvað áunnist með þessu þrasi? Ég held bara akkúrat ekki neitt. Fólkið vill hafa þetta svona eða einhver sem ræður fólkinu og ég veit ekki hver er. Einhver Guðjón bak við tjöldin. Það er einhversstaðar búin til rétt skoðun á Schengen, EES,  fjölmenningu osfrv. sem enginn fær breytt. Hvorki með kosningum eða öðru sem á hefur gengið síðan 2007 seint í apríl. Maður breytir víst ekki þessu.

En kæru 1.000.008. takk fyrir skemmtunina hvað sem öðru líður. 

Nýr hægri flokkur?

er til umræðu meðal hugsjónamanna. Tvöhundruð manna fundur er haldinn þar sem mörg fyrrum Sjálfstæðisandlit voru sýnd.

Ég eins og aðrir horfðu á þessar myndir. Maður hugsar auðvitað sitt. Og flokksforystan hugsar sitt kannski líka. Ég mun engu breyta um þróun mála svo mikið er víst.

En mér er samt eiginlega létt.  Minningar frá síðustu landsfundum standa mér fyrir hugskotssjónum. Þar eyddi margt af þessu fámenna en háværa minnihlutafólki, sem þarna sást, tímanum frá mér og öðrum til einskis. Neyddi okkur til að þrefa við það um mál sem 95 % af landsfundinum var á móti. Að ganga í ESB og afsala sjálfstæðinu. Það var ekki í þeirri stefnuskrá sem ég gekk til liiðs við sem ungur maður. Og er ekki enn.

Já, mér er eiginlega létt að þurfa ekki að endurtaka þau leikrit sem þar fóru fram.  Fá ekki meiri tíma til að ræða raunsæ mál sem skipta máli fyrir þjóðina. Sóa tíma til að pexa um dauðadæmd mál sem ekkert fylgi eða vægi hafa meðal kjósenda Sjálfstæðisflokksins. Höfða ekki til Sjálfstæðismanna eða tengjast sjálfstæðisstefnunni.

Já, ég held bara að ég fagni þessum nýja hægri flokki. 

Vandi Íbúðalánasjóðs

er vandi auðvitað ríkissjóðs. Sjóðurinn gegnir því pólitíska hlutverki að veita öllum landsmönnum lán til íbúðakaupa þar sem sem mildilegastar kröfur eru gerðar til endurgreiðslugetu lántakandans.  Án ef er þetta pólitíska markmið líka sameign flestra stjórnmálaflokkam að mnnsta kosti á hátíðastundum.

Hinsvegar er auðvitað Sjálfstæðisflokknum kennt um að sjóðurinn hefur veikst mjög á síðustu árum og vandamálin hafa hrannast upp. Flokkurinn er líka talinn bera ábyrgð á því að bankabófarnir með ódýrara fjármagn eða niðurgreitt á bak við sig  reyndu að drepa sjóðinn með samkeppni og niðurboðum.  Sem ég best veit er þessi viðleitni hreint ekki horfin og sjóðurinn á undir högg að sækja. Hann vantar víst eina 60 milljarða sem fyrst eigi hann að standa undir væntingum.

Auk þessa rýrnar hlutfall lánsins frá ÍLS sífellt með núverandi hækkunum á húsnæði langt umfram hækkun byggingakostnaðar. það er komin ný byggingabóla á höfuðborgarsvæðinu þar sem byggingaaðilar lifa veltitíma en launafólk líður skort á kröftum til að kaupa.

Pólitísk birtingarmynd þessa er kosning Dags B. í Reykjavík út áloforð um 3000 niðurgreiddar leiguíbúðir. Allir pólitískir hlaupastrákar og stelpur eru tilbúnir að hlaupa á vagninn fyrir einhverjar sporslur úr hendi Dags. Hann mun redda loforðinu stóra sjálfur hugsa þau sjálfsagt meðan við fáum vel borgaða innivinnu.

Það er líka orðið breytt gildismat meðal unga fólksins okkar. Það vil ekki láta njörfa sig niður í skuldabúr íbúðar eins og urðu okkar örlög sem nú kveðjum senn. Þetta fólk lítur á heiminn sem sinn akur og vill vera hreyfanlegt í skjóli þeirrar auknu menntunar sem við hinir eldri greiddum fyrir það. Þessvegna hefur kjörorðið Eign fyrir Alla ekki lengur hið fyrra aðdráttarafl í stjórnmálum og kjörsókn minnkar ár frá ári.

Allur þessi vandi er pólitískt heimatilbúinn.  Lífeyrissjóðirnir eiga nú eignir upp á bráðum eina og  hálfa landsframleiðslu. Segjum að þetta séu einhverjir  2500 milljarðar. Ríkið á eftir að sækja skattgreiðslur af því fé sem enn verður eftir í sjóðunum til greiðslu lífeyris. Skyldi þetta vera minna en 500 milljarðar að núvirði? Sveitarfélög eiga eftir að heima eina tvö hundruð milljarða til viðbótar?

Að mæta opinberrri fjárþörf er aðalviðfangsefnið í stjórnmálum. Mér finnst með nokkrum ólíkindum að enginn stjórnmálamaður  veltir fyrir sér þeim tengslum sem þarna eru á milli.

Lífeyrissjóðastjórnendurnir, eins óumdeildir þeir nú eru, eiga að forvalta þetta fjármagn með 3.5 % ávöxtun. Ef það mistekst lækka bara lífeyrisgreiðslurnar eins og flestir aðrir en opinberir starfsmenn hafa kynnst á eigin skinni.

500 milljarðarnir eða svo sem almenningur á eftir að greiða vegna lífeyris Steingríms J. Sigfússonar, Jóhönnu Sigurðar og annarra ríkisstarfsmanna, virðist engrar athygli njóta meðal almennings. Hugsanlega sér unga fólkið sig ekki sem greiðendur að þessu þar sem þess starfsvettvangur muni allt að eins liggja erlendis? Það verði innflytjendur sem sitji uppi með vandann?

Hvað myndi ég eða þú gera ef okkur væri falið að leysa vanda ríkisins og Íbúðalánasjóðs? 

Furður í MP-banka

birtast í frétt í Morgunblaðinu í dag.

"Frá og með 1. ágúst mun viðskiptagjald MP banka hækka töluvert fyrir þá viðskiptavini þar sem umfang viðskipta í formi innlána, séreignarsparnaðar, ei...

MP banki Gjaldið hækkar í ágúst.

 

Frá og með 1. ágúst mun viðskiptagjald MP banka hækka töluvert fyrir þá viðskiptavini þar sem umfang viðskipta í formi innlána, séreignarsparnaðar, eignastýringar eða útlána er samtals undir tveimur milljónum króna. Viðskiptagjaldið verður 60.000 kr. á ári, eða 5.000 kr. á mánuði, en er í dag 13.200 kr. á ári, eða 1.100 kr. á mánuði.

 

Í tilkynningu frá MP banka segir að ástæðan fyrir breyttu viðskiptagjaldi sé sú að bankinn byggi á sterkum grunni í eignastýringu og fjárfestingarbankastarfsemi og hafi byggt upp sérhæfða viðskiptabankaþjónustu sem leggi áherslu á að þjónusta fyrirtæki og einstaklinga með umtalsverð umsvif og þörf fyrir sérhæfða fjármálaþjónustu.

 

Eitthvað hefur verið um að fólk hafi hætt viðskiptum við bankann sökum breytinganna en að sögn Hildar Þórisdóttur, fjölmiðlafulltrúa MP banka, er fækkunin með svipuðu móti og bankinn átti von á.

 

»Það hefur orðið einhver breyting á þessu en við áttum alveg von á því að einhverjir myndu færa sig annað. Stór hluti viðskiptavina er ekki mjög virkur í viðskiptum og það er sá hópur sem við erum að reyna að ýta við með að auka viðskipti sín eða færa sig annað. Þetta er hins vegar nýfarið af stað svo við vitum ekki alveg hversu margir fara,« segir Hildur. [e-mail] "

Steingrímur J. Sigfússon lagði á sykurskatt til að draga úr heimabruggi að því hann sagði. Núverandi rikisstjórn virðist láta sér þessa túlkun vel líka. Hátt verð á brennivíni á að draga úr drykkjuskap.

MP-banki leggur skatt á litla viðskiptamenn  sína til þess að þeir hypji sig úr bankanum og er ekkert að leyna því. Á hann að hafa viðskiptabankaleyfi áfram?

Er þetta ekki aukafjármagnstekjuskattur á lítilmagnann sem tekur hækkunum  Steingríms J. margfalt fram?  Er þetta hægt Matthías var einu sinni spurt?

Það var hent á loft meðal gárunganna að Skúli Mogensen hefði þurft að eiga banka eins og  Jón Ásgeir sem keypti Glitni í í tilefni þess að hann hafði eignast sitt flugfélag. Nú er ekki pláss fyrir litla viðskiptamenn í MP-banka vegna stærðar hinna.  Heldur ekki fyrir millisortir að því að ég þekki til sjálfur. Samrímist þetta lögum um viðskiptabanka?

Þegar maður var í steypunni í gamla daga þá voru það litlu kúnnarnir sem maður tapað aldrei á. Þeir stóru voru hinsvegar varasamari. Þair töpuðu nefnilega líka stærra en hinir. Þetta er líklega öðruvísi í MP-banka þar sem aðeins  þeir stóru eru einhvers virði. 

Væntanlega er þetta með samþykki stjórnarfomannsins sem einu sinni átti hugsjónir um litla manninn í þjóðfélaginu og eign fyrir alla. Nú er þetta bara aukafrétt í blaði. Megum við vænta greinargerðar frá formanninum um ástæður þessarar ákvarðana? Eða er enginn hugsjónaágreiningur?

Það eru greinilega furður ef ekki Fróðárundur í MP-banka.