Hneyksli

er það alfarið þegar 26 % félagsmanna í stærsta verkalýðsfélagi landsmanna tekur ákvörðun um að fullgilda eða fella kjarasamning sem gildir fyrir alla félagsmenn.

Hvað eftir annað verða landsmenn vitni að því að tíundi hluti félagsmanna tekur ákvörðun um verkföll. Er þetta viðunandi fyrir okkur hin sem verðum að taka afleiðingunum. Borga fyrir með lífinu ef svo ber undir?

Af hverju verndar löggjafinn okkur ekki með því að gera kröfur um að meirihluti gildra félagsmanna verði að taka þátt í svona ákvörðun sem getur verið upp á líf eða dauða? Af hverju viðgengst svona ræfildómur ár eftir ár?

Þetta er bara hneyksli.

Kristján Þór Júlíusson

er á Sprengisandi með Sigurjóni. 

Það vekur athygli mína hversu rólegur og yfirvegaður Kristján skipstjóri er. Það er vandfundinn sá spyrill sem ekki ræðst að Kristjáni eins og allar syndir séu honum að kenna. Verkföllin,uppsagnirnar, peningaskorturinn, 70 ára fyrirsjáanlegur byggingartími nýs spítala og þar fram eftir götunum.

Kristján líkir þessu við að hann sé á siglingu á miklu skipi. Auðvitað viti hann að það séu aðskiljanleg vandamál innanborðs. En skipið haldi sinni stefnu þrátt fyrir það.

 

Sigurjón vill gera lítið úr lækkun tiltekins kostnaðar úr 19,2 í 18,9 vegna skattalækkana. Kristján spyr á móti hvort sjómaðurinn Sigurjón viti ekki að hver gráða í 360 gráðu hringnum skipti ekki máli þegar siglt sé?

Kristján segir að milljarður verði lagður í nýja spítalann nú sem fyrri stjórn gerði ekki. Af hverju þarf þá Sigurjón að reikna strax út 70 ára byggingatíma og af hverju við Hringbraut? Kristján segist hafa þeu fyrirmæli frá sínum útgerðarmanni að halda þeirri stefnu að byggja spítalann við Hringbraut og muni halda henni nema að hann fái fyrirmæli um annað. 

Kristján hefur fágaðan stíl sem stjórnmálamaður líkt og Bjarni Benediktsson og skera þeir tveir sig þó nokkuð úr meðal íslenskra stjórnmálamanna. Hann getur rætt málin eins og þau séu í hinum besta mögulega farvegi án þess að gefa vísbendingar um að hann sé ekki endilega fyr og flamme fyrir því sem um er rætt. Hann er hinsvegar sjómaður sem veit að það dugir ekki að fimm formenn ræði ákvörðun sem taka skuli í brimlendingu.

Borið saman við marga fyrri ráðherra,já og marga flokksmenn líka(inclusive undirritaður), þá er þetta gott fordæmi. Í ríkisstjórn og stjórnmálaflokki þarf að vera eining út á við og ákveðin stefna, þó hún kunni að vera vitlaus. Og stefnum má breyta af gefnu tilefni. Undirrituðum er í minni fundaferð Kristjáns um allt Ísland til að ræða ESB. Aldrei komust menn að því hvort Kristján hefði sannfæringu í málinu þrátt fyrir langar ræður. Svo hlutlægur var hann í málflutningnum.  Fyrr en að lokinni ferðinni þegar hann kvað upp úr með sína skoðun.

Kristján Þór er einn af þeim forystumönnum Sjálfstæðisflokksin sem ég hef mesta trú á til lengri tíma. Landsbyggðarstaða hans frá Akureyri hefur verið notuð grimmt gegn honum innan flokksins og dregið árangur hans niður sunnan heiða. Þannig er það bara. Hefði hann búið sunnan í móti hefði hans vegur hugsanlega orðið beinni.

En hvað um það mun ég hiklaust styðja Kristján Þór til allra góðra verka. Og það án þess að ég sé honum mjög persónulega kunnugur-, veit ekki einu sinni hvort hann smakkar það. En ég hef tilhneigingu til að treysta manni sem segir satt, yfirvegað, æsingalaust og lausnamiðað óháð búsetu. Og svo vil ég bæta við að á fésbók hef ég séð að hann hefur greinilega listrænt auga og tekur margar afburðagóðar ljósmyndir.

Starfi Kristjáns er ekki auðveldur um þessar mundir. Það er þó ástæðulaust að fara á límingunum þó að einhverjir fýlupokar séu að skrifa uppsagnarbréf og tala um stjórnarskrárvarinn rétt sjúklinga til þjónustu. Ég legg nú til að þetta fólk hætti þeirri röksemdafærslum og hugleiði stöðu okkar aldraðra. Við verðum bara að taka við því sem í okkur er fleygt og vona að við veikjumst ekki fyrr en við dettum niður dauðir. Við höfum ekkert að fara, getum ekki sagt upp né yfirleitt gert nokkurn skapaðan hlut. Við getum bara vonað að einhverjir eins og til dæmis Kristján Þór muni eftir okkur þegar um hægist.

Múslímar og við hin

er eitthvað sem þvælist fyrir okkur Vesturlandabúum um þessar mundir. Indvandrerespörgsmålet sem dönsk pólitík gengur út á er billegur flótti frá grundvallarspurningunni um að þola Islam og að sem því fylgir eða þola að ekki.

Við Vesturlandamenn erum komnir nokkrum öldum á undan hinum frumstæðu Arabaþjóðum í Mið-Austrinu í allri hugsun. Við erum ekki lengur fjötraðir í hugmyndakerfi sem einhverjir þrætubókarmenn sem kalla sig spekinga og spámenn, hafa sett fram sem heilu kerfin. Við erum að miklu leyti frelsaðir frá þessu. Þess vegna getum við ekki sætt okkur við innrás Múslíma í okkar samfélög. Frumstæðs fólks sem lifir í fangelsi grillufángara af allskyns uppruna.

Allir vita að við slíkar aðstæður er leiðin greið fyrir glæpamennina  sem notfæra sér sakleysið. Þess vegna loga þessi lönd í ófriði og munu loga lengi enn. Því þetta fólk er svo vanþroska að það getur ekki lifað við frjálsan vilja né lýðræði. Það getur aðeins lifað undir harðstjórn samviskulausra þrælmenna sem berja með bókinni helgu og byssukúlum. Við lifðum þetta allt á öldum áður með kirkjunni og okkar bófum. 

Ég ætlaði að skrifa athugasemdir á bloggsíðu Valdimars Jóhannesarsonar en varð of seinn vegna tímamarka. Ég las þó þetta hjá honum:

"Ég er ekkert endilega sammála þér um trúarbrögð almennt þó að ég sé ekki trúmaður. Ég hef þó skilgreint mig sem kristinn guðleysingja, þ.e. maður sem er þakklátur fyrir kristnina þó að ég eigi erfitt með að trúa á „draugasöguna“ eins og einhver fyndinn maður sagði.

Ég vil búa í kristnu samfélagi og á auðvelt með að taka þátt í kirkjulegu athöfnum. Ég tel að Vesturlönd eigi kristninni að þakka að þeim hefur tekist að mynda bestu samfélög manna sem heimurinn hefur nokkurn tímann átt þó að enn megi þau batna og munu gera ef þau fá frið til þess fyrir froðufellandi íslam sem sækir með vandamál sín og frumstætt alræðiskerfi inn í heim okkar."

Ég dáist nokkuð að næmum skilningi Valdimars á nútímanum í okkar samfélagi. Við erum mikið kristnir guðleysingjar sem hringjum ekki í Almættið fyrr enn allt um þrýtur eins og Winston Churchill og séra Sigvaldi. En við erum svona og þeir eru öðruvísi. Við getum illa lifað með þeim af því að þeir krefjast þess að undiroka okkur. Þeir vilja ekki hafa vopnahlé heldur sækja á okkur.

Ég veit ekki hvernig fólki kemur til hugar að við getum flutt hér inn árlega hundruðin af fólki sem stendur okkur öldum að baki í þroska. Við höfum hér þjóðfélag sem við viljum hafa áfram í svipuðum dúr.  Við viljum ekki fleiri vandamál, af þeim höfum við ærið.

Valdimar skrifar enn:

"Ímyndaðar gullaldir íslams voru aldrei til en hámenningin sem var til á þessum svæðum fyrir daga íslams hvarf ekki á sama augabragði og íslam náði völdum heldur var smámsaman murkað úr menningunni lífið eins og auðséð er hvar sem litið er um hinn múslímska heim, einnig þar sem olían vellur fyrirhafnarlaust fram. Vesturlönd hafa liðið hagsmunaöflum að koma afbakaðri sögu múslíma á framfæri, - sögu sem er röng í öllu sem skiptir máli og orðið löngu tímabært hreinsa til, m.a. í Háskóla Íslands.

Allar aldirnar þar til Ottóman-veldið féll í fyrri heimsstyrjöldinni þoldu flest löndin í sunnanveðri Evrópu og þó sérstaklega við Miðjarðarhaf endalausar skærur af hálfu múslíma og þá ekki hvað síst Ottómana sem Evrópubúar óttuðust og hötuðu og báðu góðan guð að forða sér frá.

Herskáir múslímar í dag eru með endalausar heitingar að farga öllum þeim sem ekki eru múslímar og leggja allan heiminn undir íslam, - ekki síst höfuðvígi kristninnar að þeirra mati, Róm, en London og Washington eru einnig iðulega nefnd hjá froðufellandi sjeikum. Feneyjabúar háðu mannskæð stríð við hin myrku öfl íslams eins og fleiri ríki Ítalíu, stundum með sáru tapi. Dante lýsir dvöl Múhameðs í helvíti og í myndlist þess tíma sést fyrirmynd allra múslíma dvelja á sama stað.

Þetta er sagan í mjög stuttu máli sem þarf að hafa í huga þegar skoðuð er sú snargalna ákvörðun yfirvalds íslenskra lista og menningar að heiðra »menningararf íslams« í Feneyjum með því að opna þar mosku í nafni íslenskrar listar inni í aflagðri kirkju í trássi við staðfasta ákvörðun yfirvalda þar að leyfa ekki byggingu mosku í borginni.

Því verður ekki trúað að illur vilji búi hér að baki. Þessi fráleita og hættulega ákvörðun fyrir hagsmuni Íslands sýnir mikla vanþekkingu á Íslandi á sögunni og hugmyndafræði íslams. Stjórnvöld, fjölmiðlaheimurinn, kirkjan og háskólasamfélagið vita nánast ekkert um íslam eða sögu þess nema afar afbakaðar upplýsingar sem eru verri en engar.

Vita ekki að íslam er fyrst og fremst stjórnmálakerfi sem miðar að því að ná heiminum undir þetta fráleita alræðiskerfi sem er varhugaverðara en kommúnisminn og fasisminn samanlagðir. Ég vil þó ekki leysa stjórnvöld undan ábyrgð. Enginn getur verið svo blankur að hann viti ekki að þetta er eldfimt efni. Þess vegna ber að vanda sig en ana ekki áfram í ábyrgðarleysi. Hagsmunir Íslands krefjast þess að ofangreindir aðilar taki hausinn upp úr sandinum og kynni sér þá ógn sem steðjar að Íslandi. Vankunnátta er hættuleg."

Hér er kveðið fast að orði. En Valdimar hefur kynnt sér Islam lengi og er vel heima í sögunni.  Það er því ástæðulaust að afgreiða hann sem einhvern öfgamann. Ályktanir hans eru dregnar af vel yfirveguðu máli. Ég stórefa að tillaga Rauðakrossins á Íslandi um stóraukinn innflutning flóttamanna sem skiptir tæpu þúsundi á ári hafi verið rýnd með yfirveguðum hætti.

Eru Múslímar og við hin yfirleitt samþættanleg?

 

 

Ingibjörg H.Bjarnason

var afasystir mín f.1867 og lést 1941. Mig rétt rámar í það að ég hafi séð hana í heimsókn til hennar með föður mínum. En hún var í miklu og gagnkvæmu uppáhaldi hjá honum.

Pabbi átti  fallegan danskan pening úr skíra gulli. Mig minnir að hann hafi sagt peninginn vera gjöf til hans frá Ingibjörgu H. þegar hann sigldi til náms 1930. Það fylgdi gjöfinni að honum skyldi þá fyrst eytt ef hann yrði svo blánkur að engin önnur leið væri til. Hann pabbi minn var áreiðanlega oft blánkur á sinni ævi. En hann dó frá peningnum góða sem var geymdur í lítilli öskju í bómull í náttborðsskúffu hans.

Þessi afasystir mín fær um þessar mundir margt orð fyrir svona umhyggjusemi eins og hún sýndi þessum 19 ára stúdent á þessum tíma. Hún arfleiddi hann líka að stórum skáp sem stóð heima og var í mklum metum hjá pabba. Ennfremur að málverki af henni sjálfri eftir Gunlaug Blöndal. Það er nú í Alþingishúsinu þar sem það sómir sér vel á viðeigandi stað. Íbúðin hennar fröken Ingibjargar í Kvennaskólanum mun vera  varðveitt að öðru leyti eins og hún skildi við hana 1941. Þar gengur nú í skóla sonardóttir mín yndisleg hún Anna Karen.

Hann Gústi frændi, Ágúst H. Bjarnason rafmagnsverkfræðingur og geimvísindamaður, www.agbjarn.is, minnist fröken Ingibjargar veglega á sínu bloggi með aðstoð góðs ritverks vinar míns Jóns Vals Jenssonar. Þar segir m.a.:

"Helztu hugsjónamálin voru landspítalamálið, bætt fátækralöggjöf og eftirlit með umkomulausum börnum og gamalmennum, en hún beitti sér einnig fyrir öðrum þjóðþrifamálum, m.a. þeim sem vörðuðu réttarbætur kvenna, menntamál og listir. "Hún leit ekki á sig fyrst og fremst sem málsvara kvenna í landinu, heldur þingmann allrar þjóðarinnar" (SBT). Hún var 2. varaforseti Efri deildar Alþingis 1925-27.

"Hún flutti merkt frumvarp um skipun opinberra nefnda árið 1927. Í því fólst áskorun til ríkisstjórnarinnar um að konur fengju sæti í nefndum sem skipaðar væru á vegum þingsins og vörðuðu almenning.

Hún sagði að konur hefðu beðið eftir því að vera kallaðar til samvinnu um fleira en það eitt að kjósa í þau 12 ár sem þær hefðu haft kosningarétt, en án árangurs. Þessi tillaga hennar náði ekki fram að ganga á þingi" (Heimastjorn.is).

Sagnfræðingur, sem lítur til baka, lýsir ástandinu þannig: "Þegar Ingibjörg H. Bjarnason var kjörin á þing árið 1922 voru flestir þeirra karla sem stutt höfðu kvenréttindin horfnir á braut, enda voru róttækustu tillögur hennar felldar, jafnvel umræðulaust. Það þurfti ekki að ræða svona kvenréttindaraus. Hér er fullkomið jafnrétti milli karla og kvenna og hefur lengi verið," skrifaði Morgunblaðið árið 1926.

Tímar bakslags og andstöðu gengu í garð, og þeir tímar stóðu fram yfir 1960" (Kristín Ástgeirsdóttir, í erindi um íslenzka karla og réttindabaráttu kvenna)....

"Það var Ingibjörg sem hafði forgöngu um söfnun fjár til stofnunar sjúkrahússins; var hún formaður landspítalasjóðsnefndar frá stofnun sjóðsins 19. júní 1915 til æviloka. Vann hún að því með oddi og egg að koma byggingu spítalans í framkvæmd. Þá var hún einnig formaður Minningargjafasjóðs landspítala Íslands frá upphafi hans til æviloka, en fé hans var lagt til framfærslu fátækum sjúklingum. Þakkaði Guðmundur Hannesson prófessor íslenzkum konum heiðurinn af því, að spítalinn tók til starfa, þær söfnuðu með margra ára erfiði 300.000 kr., sem reið baggamuninn...."

Nú eru komnir aðrir tímar. Nú spyr helst enginn að því lengur hvað hann geti gert fyrir þjóð sína heldur aðeins hvað þjóðin geti gert fyrir viðkomandi sjálfan.

Lítið fer fyrir þjóðarvitund þegar kemur að kjaramálum einstakra hópa. Enda gefur helmingur þjóðarinnar lítið fyrir slíka þjóðrembu og finnst hún best geymd á ruslahaugum Evrópu að fordæmi Dana. Öskuröpum líðst að eyðileggja hátíðarstundir lýðveldisins og mörgu fólki finnst það bara sjálfsagt.

Hvort hún fröken Ingibjörg hefði skilið þennan nýja stíl og þessa nýju tíma er ég efins um.

 

 

Er yfirleitt hægt að stjórna Íslandi utan ESB?

ef einstaka samtök vilja annað en löglega kjörin stjórnvöld?

Hjúkrunarfræðingar skilja ekki 500 milljónir í jafnréttissjóð þegar þá vantar meiri peninga. Þeir segja bara upp og hóta að hætta. Stjórnvöld og allir eru svo hræddir að þeir eru að gefast upp. Már hækkar vexti upp í þegar gerða verðbólgu.

Verkalýðsfélögin bíða bara eftir að hækka hjá sér þegar ríkið gefst upp fyrir þrýstihópunum. Það má ekki ráða útlendinga í stað fólksins sem er að hætta, er það?

Svo til hvers er verið að ströggla? Þjóðin vill verðbólgu, meiri spítala og ríkisrekstur. Og þá auðvitað hærri skatta. Til hvers er verið að lofa skattalækkunum þegar fólkið vill þær ekki?

Verða ekki allir ánægðir með 30 % kauphækkun strax?  Og staðgreiðsluna upp í 60 % Og virðisaukann í 26%? Og stýrivextina upp í 10 %. Verðtryggingin sér um hagsmuni lánveitendanna og lífeyrissjóðanna.Má ríkisstjórnin ráða þessu?

 

Er þetta ekki samræðu-og samráðspólitíkin í sinni tærustu mynd? Ef ekki Lýsistratískt tjáningarform hjúkrunarfræðinga? Ætli þetta séu loks kjarasamningar sem klekkja á auðvaldinu?

Má ekki fækka á Alþingi niður í 52 eins og var? 18% stytting á umræðum um fundastjórn forseta og lækkandi kostnaður? Færri lög? Minni vitleysa? 

Er yfirleitt hægt að stjórna Íslandi utan ESB?

Ég hef hitt

rauða sem halda því fram að það hafi verið hinn góði réttur öskurkórsins á Austurvelli að yfirgnæfa Fjallkonuna, tónlístina og forsætisráðherrann.

Ég hef skilið stjórnarskrána þannig að mönnum sé rétt að safnast saman og mótnæla að vild þegar þeir vilja. EN þó þannig að það skerði ekki lifskjör annars fólks, hindri för þess, grýti það eða banki að utanverðu. Frelsi eins endi þar sem frelsi annars byrjar?

Kommaskríllinn á Austurvelli 17.júní virtist ekki ekki þeirrar skoðunar.

Í hruninu minnir mig að hjónin Davíð Odssson þá seðlabankabankastjóri og kona hans Ástríður hafi mátt þola það nótt eftir nótt að skríllinn væri á ferð í garðinum þeirra með læti? Löggan hafi ekkert verið sérlega rösk í því að hindra þetta? Var það kannski í lagi  af því að Davíð er ekki kommi? 

Ef þær aðfarir voru í lagi er það þá í lagi að ég kæmi með lúðrasveit léti hana spila mín uppáhaldslög kl 24:00  fyrir utan svefnherbergisgluggana hjá einhverjum úr stjórnarandstöðunni?* Ætli ég væri lengi í friði með það?

Er ekki munur á hávaða og mótmælaskilti?

Ég hef líka hitt rauða sem skilja þetta eins og ég.

17.júní 2015

er athöfn á Austurvelli að vanda í þjóðræknilegum stíl sem öll þjóðin á og nýtur. Forsetinn leggur blómsveig á Jón Sigurðsson.Forsætisráðherra talar. Kórar flytja hin fegurstu ljóð. Fjallkonan fer með kvæði. Allt í sjónvarpinu í beinni.

Athöfnin er trufluð af tiltölulega fámennum brjáluðum kommúnistaskríl fyrir aftan sem gargar og ber trumbur. Við, sem erum fjöldinn heima, megum ekki einu sinni njóta tónlistarinnar fyrir hávaðanum sem er stöðugur. Því miður sýndu myndavélarnar ekki nægar myndir af hyskinu svo við gætum þekkt þá úr og tekið þá fyrir á förnum vegi, sem þarna fóru hæst.

Hafi maður haft samúð með fólki sem hefur og lágt kaup á spítölunum þá saxaðist vel á hana þarna, þegar fulltrúar þess sýna sitt rétta andlit ofbeldis og ófriðar.

BHM og þessum aragrúa af kjarabaráttufélögum gegn hinu opinbera er skítsama um lög og rétt. Þeim er skítsama hvort einhverjir deyja ótímabært í kjölfar kjaraaðgerða. Þeim er yfirleitt skítsama um allt nema sjálft sig og sína buddu.

Mér líka skítsama um þessi félög núverandi mynd. Ég  vil bara að þau verði gerð skaðlaus og svona aðgerðir heyri sögunni til með einum eða öðrum hætti.  Nú hefur fjöldi fólks úr þessum félögum sagt upp og ætlar úr landi. Ég vil bara fagna því og vona að það komi aldrei aftur. Ég er viss um að við getum fengið ekki mikið verra fólk í staðinn eins og alltaf er því maður kemur í manns stað. Allavega verður það fólk ekki í næsta upphlaupi.

Ég mun gleðjast meira eftir því sem fleira af félögum úr þeim fer úr landi. Ég sætti mig miklu frekar við erlendar hjúkrunarkonur og geislafræðinga og jafnvel erlenda lækna, ef þetta fólk vill ekki vera með þessari þjóð og hlýtt hennar lögum. Það geta flestir talað ensku og þeir sem ekki geta það ættu að geta fengið túlka. Og þá má væntanlega fara að huga líka  að fjárveitingunum til Læknadeildarinnar og Hjúkrunarskólanna.

 

Það virðist eiga að vera svo, að ákvarðanir Alþingis og löglega kjörinnar ríkisstjórnar eigi ekki að gilda ef bolsjevikkunum þóknast annað. Menn ættu að geta gert það sem þeim sýnist í mótmælum en þó aðeins án þess að ganga á rétt meðborgaranna eins og þarna gerðist á Austurvelli. Skrílnum á ekki að leyfast að fótum troða rétt meðborgarans til að hlusta og njóta.

Sem hliðstæðu mætti hugsa sér að ég hefði viljað fá að hleypa úr mínum eigin táragaskút þarna við hornið á Sjálfstæðishúsinu til að mótmæla skerðingum á öldruðum sem líklega jafnmikið tilefni er til? Var það ekki alveg eins minn réttur eins og hinna mótmælendanna sem hindra mig í að njóta stundarinnar? Mitt eigið gas? Ef þeir ekki vilja lykta af því geta þeir þá bara ekki flutt sig?

Hverskonar ræfildómur er það af heilu þjóðfélagi að gefast upp fyrir svona fámennum skríl og leyfa honum að hleypa upp helgistund þjóðarinnar. Jafn fáránlegt og að líða öskurapa á áheyrendapöllum Alþingis.

Girðingin á Austurvelli verður bara að vera fjær næst en friðsamt fólk má alveg koma nær.

17.júní 2015 er lexía fyrir okkur öll.

Öfug löggæsla

er þetta stred löggunnar að sitja fyrir bílstjórum í því skyni að reyna að hanka þá með prómille í blóðinu. Með þessu er löggan að angra borgarana með óþarfa slettirekuskap. Hún er ekki að koma í veg fyrir eitt eða neitt. Ökumaðurinn er í fæstum tilvikum að gera neitt af sér og myndi væntanlega klára sinn brotaakstur án áfalla.

Flest sæmilega vel uppalið fólk er fullfært um keyra ábyrgt þó það sé með eitthvað rauðvín eða bjór innanborðs. Vel siðað fólk myndi bara vanda sig enn meira við aksturinn.

Það er skríllinn, þessi lágklassa þursi,  sem er brjálaður fullur eða ófullur sem veldur öllum þessum leiðindum. Eignalaus og á ótryggðum bílum. Ekki venjulegur borgari.

Skríllinn kemur í veg fyrir eðlilegt líf almennings. Almenningur vill fara út að borða og fá sér rauðvín með matnum. Það er ekki hægt fyrir löggunni sem er sífellt að reyna að klekkja á borgaranum.

Af þessum ástæðum fær borgarinn heldur ekki keypt parkódín í apóteki. Skríllinn drekkur það í kók. Ergo fær ekki borgarinn parkódín. Það er hegðun lægsta samnefnarans sem stjórnar öllu áreiti á venjulegt fólk. 

Í Bandaríkjunum er svona löggæsla óþekkt. Lögreglan stöðvar ekki bíla nema eitthvað sé athugavert. Viðurlögin við fylleríi við akstur  eru hinsvegar mjög hörð og bandarísk tugthús eru eitthvað sem fæstir vilja reyna tvisvar. Lögreglan sinnir því frekar að stöðva ofbeldi, rán og gripdeildir og skjóta fólk við þá iðju. Hún liggur ekki í leyni nema við hraðamælingar sem er annars eðlis en þefara fyrirsátir.

Auðvitað á enginn að keyra fullur og maður er svo skíthræddur við að missa teinið að maður tekur ekki nokkurn sjéns. En fyrir bragðið finnst manni Ísland vera fangelsi og reservat þar sem menn eru að byggja upp túrisma en rífa hann niður með úniformeruðu ofbeldi löggunnar. Íslendingar geta verið án þessarar sveitamennsku sem birtist í öfugri löggæslu sem ekki gengur út á að hindra afbrot heldur að sanna þau á svo til saklaust fólk.

Á að leyna upplýsingum?

spyr Morgunblaðið í leiðara.

.

 

">Morgunblaðið fjallaði á dögunum um mætingu þingmanna á nefndarfundi. Þar fer fram þýðingarmikill hluti lagasetningarvinnu Alþingis, sem þó er nánast ósýnilegur almenningi og því þótti rétt að varpa ljósi á þennan hluta starfa þingmanna. Þessu var misvel tekið og einn þingflokkur, Píratar, tók þessum upplýsingum sérstaklega illa og taldi bersýnilega að þær væru óheppilegt innlegg í umræðu um störf þingmanna. Hið sama má merkja hjá sumum álitsgjöfum sem hafa kosið að afbaka það sem fram kom.

 

Óánægja Pírata er skiljanleg að því leyti að þeir komu verst út úr þessari könnun á mætingu. Viðbrögðin hefðu þó að ósekju mátt vera önnur og málefnalegri, en þeir tóku þann kost að krefjast þess af blaðinu að það birti andsvör þingflokksins á forsíðu sinni. Þetta er vægast sagt óvenjulegt og sýnir lítinn skilning á starfsemi fjölmiðla, ekki síst í ljósi þess að svörin voru frekar til þess fallin að afvegaleiða umræðuna en að varpa ljósi á málið.

 

Eitt af því sem fram kom hjá Pírötum var að þeir gætu ekki verið á tveimur stöðum í einu, og átti sú hótfyndni bersýnilega að slá á umræðu um slaka mætingu. Þá kannaði Morgunblaðið málið enn frekar og kom í ljós að Píratar mættu á innan við helming nefndardaga, þannig að svörin reyndust marklaus.

 

Nú geta Píratar út af fyrir sig rækt skyldur sínar sem þingmenn eins og þeir vilja, en þeir geta ekki kvartað yfir því að almenningur fái upplýsingar um með hvaða hætti þeir kjósa að gera það. Hið sama á við um háværa stuðningsmenn þeirra í hópi álitsgjafa. "

 

En ef minnst er á að leyna upplýsingum, hvað finnst Morgunblaðinu um að kaupa upplýsingar fyrir opinbert fé um aflandsfélög sem tengjast Íslendingum?

 

Þessi listi hefur ekki verið birtur. Er það af svonefndri "bankaleynd" sem Íslendingar hvorki skilja né praktiséra. Eða af einhverri tillitssemi við mögulega skúrka?

 

Á ekki þjóðin þessar upplýsingar?

 

Eigum við ekki að fá listann á borðið eða á að leyna Pírata sem aðra upplýsingum?

 

Whittaker Kári

sá ég allt í einu standa á stélinu á vindmyllu Völundar í Grágæsadal, langt inni á Brúaröræfum, í þætti Ómars og Láru.

Þetta nafn hefur sérstaka þýðingu fyrir mig. Pabbi minn sálugi seldi bændum vindrafstöðvar af þessari gerð. Þegar ég kom í sveit í Árdal í Borgarfirði hjá skáldhjónunum,  Jóni Jónssyni járnsmið frá Gilsbakka og Halldóru Hjartardóttur, systur sr. Vigfúsar, frá einhverjum bæ fyrir norðan, 1946, þá fékk ég það embætti fyrst að vera bremsustrákur á vindmyllunni ef hvessti of mikið.. Þá togaði ég í járnstykki sem var með auga á endanum, þá strekktist á vír sem lá upp í bremsukjálka sem lágu í skál sem snérist með spaðanum. á kjálkunum voru bremsubakkar sem stöðvuðu mylluna með því að leggjast í skálina. Mig minnir að vindmyllan hafi verið á stálturni ofan á hlöðuþakinu. 

Vindmyllan hlóð inn á battarí sem ég man ekki lengur hvort voru blaut eða þurr, þau hljóta að hafa verið blaut á þessu tíma. Ef vel hafði blásið var hægt að taka veðrið í útvarpinu í hádeginu en þess var vandlega gætt að slökkva strax að því loknu. Ég man eftir rafmagnsljósatýrum stöku sinnum á kvöldin þetta sumar. En það er hinsvegar meiri birta en dimma þegar maður hugsar til baka.

1947 kom rafmagnið í sveitina með skiltum sem stóð á Háspenna Lífshætta sem voru negld á staurana og mynd af eldingu á. Ég stal einu svona skilti og negldi það á herbegishurðina mína á Snorrabraut þegar ég kom heim um haustið 1947.

Seinna stóð ég í því að henda leifum af vindmylluturnum og vindmyllum þegar pabbi var að loka lagernum sínum í Raftækjasölunni í Hafnarhúsinu einum fjörtíu árum seinna. Nú sér maður eftir því að hafa ekki verið hirðusamari.

Kannast einhver við svona vindmyllur af þessari gerð uppistandandi? Eru þær einhversstaðar til annarsstaðar en hjá Völundi í Grágæsadal? Ef hann ætlar að farga sinni  þá bið ég hann um endilega að láta mig vita fyrst.

Ég held að þessar vidmyllur hafi farið víða um sveitir áður en rafið kom. Voltin fyrir rafmagnsljósunum voru bylting frá olíulömpunum sem voru samt furðu bjartir þegar Aladín net var í þeim. 

Whittaker Kári var bylting á sinni tíð.