Stefanía hefur orðið

í Morgunblaðinu í dag.(Stefanía Jónasdóttir á Sauðárkróki) Hún segir:

Jöfnuður, sama fólkið og sífellt talar um jöfnuð, er fólkið sem passar vel upp á að halda öðrum niðri, það er verkafólki og fleirum. Um leið og laun hækka hjá lágstéttinni koma hinir vel menntuðu, en ekki vitru BHM og fleiri menntað- ir og fara í verkfall þótt laun þeirra séu ágæt.

Vandamálið hjá þessu hrokafulla fólki er að verkafólkið sé komið of nálægt þeim í launum. Það er ekkert hugsað út í hvaðan féð á að koma, því það fækkar þeim höndunum sem skapa verðmæti, svo að þið sem menntuð eruð getið staðið blaðrandi á torgum og ráðstefnum, já þið eruð svo fjandi menntuð, ekkert er hugsað út í hvaða gagn þið gerið.

Úr þessum sama ranni kemur svo fólk, sem talar mikið um jöfnuð, samanber Samfylkingu og VG-fólk sem er langt frá því að vilja jafna. VG eru algjörir kommakapítalistar, það eru ekki allir skúrkar sem eiga fé, en VG vill rífa meira af þeim sem eitthvað eiga og þetta fólk sem hefur farið vel með fjármuni sína, má ekki fá leiðréttingu lána sinna, svo hvar er jafnréttið?

En að hinir vinstrisinnuðu láti sjálfir eitthvað af hendi, nei, aðrir skulu gera það,

því auðvelt er að eyða annarra manna fé og kalla það jöfnuð. Ögmundur Jónasson, sem ekki vildi borga sig inn á Geysissvæðið, er það satt sem mér var sagt að þú eigir sumarbústað og á skilti við veginn að bústaðnum sé skrifað Einkavegur? Já, hér er ég, um mig frá mér til mín, mjög sterkar tilfinningar hjá hinum vinstrisinnuðu.

Ekkert er hægt að framkvæma hjá ríki og sveitarfélögum, því að skattféð fer í að ala upp börn fyrir núverandi kynslóð og launin, jú í menningarmál og leiki. Gaman væri að fá sundurliðun á því hversu margir starfa við verðmætasköpun, og svo þeir er setjast á ríkislaun og heimta og heimta.

Allt er gert til þess að fólk mennti sig, veitt lán og byggt undir það, og þessu er tekið sem sjálfsögðum hlut, sem er bara rangt, því að ekkert er sjálfsagt í þessu lífi. Síðan komið þið út á vinnumarkað, eða heim eftir námið og beitið okkur hin ofbeldi og hótunum um brottför og að ekki skuli læknað eða hjúkrað. Gaman væri að rannsakað yrði hvernig þessar stéttir hinna menntuðu lifa og búa. Það þarf að setja skilyrði fyrir lánatöku til menntunar – að fólk þurfi að skila minnst sjö árum til þjóðarinnar, annars getið þið sótt um lán í þeim löndum þar sem þið ætlið að starfa.

Svo grátið þið yfir að þurfa að borga lánin. Og hjúkrunarfræðingar, þið eruð ekki þeir einu sem eruð vel menntaðir í þessum heimi. Ekki sýna þennan hroka. Hvaðan á að taka fjármuni til þess að hækka laun ykkar? En þetta er jú týpískur grátur kvennastéttar. Fólk þarf að fara að taka sig á og fara að huga að samstöðu, ekki þetta sífellda rifrildi.

Ef þið vitið það ekki, þá er íslamska ríkið, það er ISIS, komið með þjálfunarbúðir í Bosníu, um eitthundrað kílómetra frá Sarajevo, þar sem þeir hóta fyrst Serbum, en síðan öllum fylkjum á Balkanskaga og þeir ætla að höfða til allra þeirra múslima, sem á skaganum búa um að taka berjast með þeim og einnig munu vera hryðjuverkamenn með frá Nígeríu.

Bara svo að þið gerið ykkur það ljóst að þar sem innviðir þjóðar eru rifrildi og ósætti, þá nýtir þriðji aðili sér þannig ástand, ef ekki með illsku – þá með fé. En svona í lokin, þið, sama fólkið og mótmælir álverum, eruð einmitt ástæða þess að þörf er fyrir svona iðnað, því þið heimtið og heimtið, fáið aldrei nóg. Ég vil ekki álver, hvað þá Kínverja og skal ég því lifa við lítið, sem ég og geri, til þess að komast hjá því að land mitt verði ein verksmiðja. Hættið þessu innihaldslausa jöfnuðartali og unið glöð við það sem þið hafið, því það gæti breyst."

Hér er ekki töluð tæpitunga af konu sem hefur búið sjálf í múslímalandi.Hún veit ýmislegt sem okkur er hulið. Er ekki allt í lagi að hlusta á Stefaníu áður en maður talar sjálfur um hluti sem maður þekkir af afspurn einni?

Er kerfillinn ætur?

Svo segir í Fréttablaðinu: 

 „Við ætlum ekki að missa berjamóana okkar undir lúpínu,“ segir Aldís Hafsteinsdóttir, bæjarstjóri í Hveragerði, þar sem hafið er átak gegn útbreiðslu lúpínu, kerfils og njóla. Bæjarráð Hveragerðis sam- þykkti átakið fyrir rúmri viku. Slá á alla lúpínu við Suðurlandsveg og í Þverbrekkum og er því jafnframt beint til Hvergerðinga að slá kerfil og njóla „í öllum heimagörðum og hvar sem því verður við komið“ eins og segir í samþykktinni.

Algjör sprenging hafi orðið í útbreiðslu lúpínu í íslenskri náttúru í sumar og að lúpína sé dæmi um ágenga erlenda plöntu sem numið hafi land og dreift sér um stór svæði með tilheyrandi neikvæðum áhrifum á lággróður. „Nú er svo komið að sjá má smærri breiður lúpínu á víð og dreif um bæinn og sérstaklega er það áberandi í kringum þjóðveginn og í móunum í kringum byggðina,“ segir í samþykktinni. „Við kærum okkur ekki um að gróðurþekjan hjá okkur verði svona einsleit. Hveragerði er ekki nema níu ferkílómetrar þannig að við eigum að geta haldið ákveðnum svæðum lausum við svona óværu,“ segir Aldís.

Sem fyrr segir er skorað á íbúa að taka þátt í átakinu. „Umhverfisdeildin hjá okkur hefur verið vakandi fyrir því lengi að kerfill, njóli og lúpína eru ekki plöntur til að hafa inni í byggðinni. Það er mikilvægt að fólk geri sér grein fyrir því að þetta eru ekki garðplöntur,“ segir bæjarstjórinn."

 

Svo er þessi frátt í Mogga:

"„Ef við sjá­um hundasúr­ur í görðum bönk­um við upp á og spyrj­um hvort við meg­um taka þær,“ seg­ir veit­ingamaður­inn og einn eig­enda Slipps­ins í Eyj­um, Gísli Matth­ías Auðuns­son. Hann lokaði veit­ingastaðnum í há­deg­inu í vik­unni til þess að leita af hundasúr­um og öðrum jurt­um og birgja sig upp fyr­ir þjóðhátíð.

„Fólki finnst þetta bara skemmti­legt. Þetta er svo lítið bæj­ar­fé­lag og all­ir eru til­bún­ir að hjálpa,“ seg­ir Gísli aðspurður hvernig fólk taki í þessa heim­sókn.

Mat­reiðslan á Slippn­um er ör­lítið óhefðbund­in þar sem veit­ingastaður­inn nýt­ir aðallega hrá­efni af eyj­unni. Kokk­ar og þjón­ar hafa því gengið um í leit af blóðbergi, hundasúr­um, kerf­il, rabba­bara og öðrum jurt­um...."

Og svo ég segi mína meiningu um þessar jurtir, þá man ég það frá því ég var að ríða út í gamla daga með pabba, Einari Sæm, Mánga Stephensen Stebba, Haffimann á Lafinu, Völundarfólkinu  og fleiri höfðingjum, hversu holtin voru grýtt og níðangursleg í kringum Reykjavík. Það var helst að ræktunin hans Gvendar blinda skæri sig úr. Núna er holtin þakin grænum og stundum bláum breiðum af lúpínunni og landið er að breytast úr brúnu í grænt. Ég líki því ekki saman hver breyting er á orðin bara á minni ævi.

Og það er staðreynd sem ég þekki sjálfur, að lúpínan fer ekki yfir íslenskan berjamó. Og að hún hopar sjálf fyrir grasi og birki þegar hún er búin  að bjarga örfokinu. Sjáið þetta sjálf í hliðinni vestan Rauðavatns.

Hvað skyldi verða ef hægt verður að éta kerfilinn og lúpínuna? Hann Ævar hjálpaði fólki í neyð með lúpínuseyði.

Er eitthvað sem vioð ekki vitum um bæði kerfil og lúpínu?

Aldís mín farðu þér hægt og gerðu lúpínuna frekar að bæjarblómi Hveragerðis.

 

Guðfinna Jóhanna

Guðmundsdóttir er í útvarpinu og ræðir húsnæðismál í viðtali.

Fyrir utan það hversu vel máli farin hún er, þá er hún að tala nákvæmlega um það sem ég hef veri að reyna að fá rætt innan Sjálfstæðisflokksins í Kópavogi um árabil. Verktakastefnan hefur haft svo afgerandi forgang þar að ég hef hvorki komist lönd né strönd.

Verktakastefnan felst í því að hafa nægar lóðir fyrir verkataka sem vilja byggja blokkir að eigin geðþótta og svo dýrar einbýlishúsalóðir sem þeir ríku geta byggt á. Afleiðingin af þessari stefnu Sjálfstæðisflokksins er hótelmamma  því að ungt fólk getur ekki eignast þak yfir höfuðið þar sem það á ekki aur.

Mín stefna er smáíbúðahverfisstefnan. Hætta bullinu í nýju byggingarreglugerðinni með óraunhæfum Evrópukröfum.  Að bæjarfélag skipuleggi litlar lóðir fyrir einföld einbýlishús sem fólk geti byggt sjálft að einhverju leyti. Sem minnst sé borgað út þegar lóðin er tekin en greiðslur hefjist árið eftir að flutt er inn. Nánari útfærslur koma af sjálfu sér.

Guðfinna er mikið á sömu skoðun og ég. Hún er gríðarlega fróð um leigumarkaði og búsetafyrirkomulagið sem hún gjörþekkir.

Það er mikið að maður finnur pólitískan bandamann. En það bara í Framsóknarflokknum að þessu sinni. Auk þess tengir flugvöllurinn okkur Guðfinnu traustum böndum þar sem frammámenn í Sjálfstæðisflokknum eru bæði hráir og soðnir í þeirri afstöðu. 

Bravó fyrir Guðfinnu Jóhönnu. Hún er stjórnmálamaður sem hlustandi er á. Og Guðfinna Jóhanna er líka þvílík kjarnakona sem manneskja sem alþjóð er nú kunnugt um.

 

 

Blaðrið um bankaleyndina

er hvimleitt hjá þjóð sem alltaf hefur kjaftað frá öllu. Þetta hugtak er þekkt meðal siðaðra þjóða. En er líklega allstaðar á undanhaldi með tvísköttunarsamningunum.

Banksterarnir töluðu um bankaleynd sem þeir væru bundnir af á sama tíma sem þeir beintengdu skattstofuna við alla bankareikninga almennings. Aðrir blaðra um friðhelgi einkalífsins og bréfaleynd. Stela svo póstum og birta í gróðaskyni. Komast upp með þetta allt.

Svo þegar kemur að opinberum gögnum eins og hvað menn borga í skatt að því sem þeir telja fram sjálfir, þá verður allt vitlaust?

Af hverju mega þessar tölur ekki liggja frammi alltaf og ótakmarkað? Ekkert af þessu er geymt svo öruggt að ekki sé hægt að stela því. Og hvað er svosem að fela? Á ekki sem flest af opinberum gögnum að vera uppi á borðinu og öllum sýnilegt? Er ekki alltaf  verið að fordæma opinbera pukrið?. 

Þetta er eins og blaðrið um íslenska bankaleynd bull út í loftið.

Góð grein

er fremur undantekning en regla að mér finnst í Fréttablaðinu. Þó að ég renni yfir blaðið stundum er ekki oft sem athygli mín fangast. Þó eru undantekningar. Jón Þorvarðarson stærðfræðingur og rithöfundur skrifar svo:

"Í nýjasta Terminator-tryllinum (2015) vellur upp úr Arnold Schwarzenegger í gervi vélmennisins T-800: „Ég er gamall, en alls ekki úreltur.“ Þetta hátækniundur hafði staðist tímans tönn með svo miklum ágætum að það átti í fullu tré við nýrri útgáfur af sjálfum sér. Þegar ég heyrði þessa setningu velti ég því fyrir mér hvaða pólitíkus skyldi gera þessa setningu að sinni í nánustu framtíð.

Ástæðan fyrir því að ég færi þetta í tal er sú að Jóhanna Sigurðardóttir stal – í það minnsta stældi – frægustu setningu T-800 þegar hún hrópaði yfir land og þjóð með kreppta hnefa: „Minn tími mun koma.“ T-800 var að vísu ögn hógværari þegar hann af miklu lítillæti sagði: „Ég mun koma til baka“. Líkt og T-800 þá kom Jóhanna sannarlega til baka. Munurinn á þeim tveimur var hins vegar sá að þegar hún kom til baka, alla leið upp á hæsta tind, var hún orðin gamall og úreltur stjórnmálamaður. Óstraujaður með eldgamalt stýrikerfi.

Og ein eymdin bauð annarri heim þegar Jóhanna ákvað að stofna til samstarfs við annan gamlan og úreltan stjórnmálamann, óuppfærðan Steingrím J. Sigfússon. Sama versjón af Steingrími og við þekktum fyrir 30 árum síðan, engin nútíma niðurhöl, engin öpp. Blankur skjár. Gömlu jaxlarnir bitlausir. Hvert var eitt af fyrstu og mikilvægustu verkefnum Steingríms? Jú, að hífa fornvin sinn Svavar Gestsson upp úr djúpi gleymskunnar og ýta á restart. Endurræstur draugur úr fortíð- inni skyldi leiða samningaviðræður Íslands vegna Icesave-málsins. Enn á ný stofnuðu úreltir stjórnmálamenn til bræðralags. Haltur leiddi blindan. Forhertir gæjar sem aldrei hefur tekist að svara kalli tímans.

Ef þeir skoðanabræð- ur hefðu ráðið ferðinni þá væri þannig umhorfs í íslensku samfélagi (túrismans) að Ísland væri eina ríkið í Evrópu sem bannaði bjór. En það er önnur saga. Og við hverju mátti búast af Svavari? Steingrímur, keyrður upp af gömlu forriti, kunni bara eitt svar og hljómaði eins og biluð grammafónplata þegar hann sagði: „Hann mun landa glæsilegri niðurstöðu fyrir okkur.“ En hver flýgur eins og hann er fiðraður, gamli refurinn „crashaði“ illilega í súlnasölum bresku krúnunnar og andstæðingarnir brostu kátbroslega niður í skeggið þegar samningar voru undirritaðir.

Leikritið hélt svo áfram að hætti úreltra stjórnmálamanna. Með undraverðum hætti tókst þeim næstum því að plata þjóðina með því að láta hið ranga sýnast rétt og hið rétta sýnast rangt. Líkt og Zenón sem reyndi að telja Forngrikkjum trú um að stríðshetjan Akkilles myndi aldrei ná skjaldbökunni í kapphlaupi, sama hversu lítið forskot hún hefði. Af hverju er endalaust framboð af gömlum og úreltum stjórnmálamönnum á Íslandi? Af hverju komast þessir menn sífellt til æðstu metorða?"

Svona skrif lyfta beinlínis  deginum hjá gamalli íhaldssál eins og mér. Mér dettur í hug hversu lengi verður hægt að bjóða fólki upp á sömu forneskjuna í kosningum eins og Jón vekur athygli á?

Eftir á að hyggja er þetta bara kannski við hæfi þegar meirihluti landsmanna sér fyrir sér að Jón Gnarr sé sá maður sem okkur helst vantar í stað Ólafs Ragnars á Forsetastól. Og ef ekki Jón Gnarr, þá bara Katrínu Jakobsdóttur. 

Kannski koma góðar greinar í Fréttablaðinu bráðum til að rökstyðja þörfina?

Rógtungan rassskellt

í grein Óla Björns í Morgunblaðinu í dag.

 

Þar fer hann ofan í saumana á málflutningi Ögmundar Jónassonar sem menn hafa mikið látið afskiptalausan fyrir skrif sín. Hvort það sé  helst af því að þar er oftlega lítið bitastætt að finna eða að menn geri minni kröfur til Ögmundar fremur en annarra vinstrimanna um heiðarlegan málflutning? Þeim séu ómerkilegheitin svo í blóð borin að það sé ekki til neins að leiðrétta þá?

En fyrr má fylla en útaf flóir. 

Óli Björn dregur fram nokkur atriði sem honum ofbjóða í nýlegum rógburði þessa Ögmundar.

"... Ögmundur Jónasson, þingmaður VG og fyrrverandi ráðherra, fer með möntru júlímánaðar í Morgunblaðsgrein síðastliðinn mánudag;

Sjálfstæðisflokkurinn vill eyðileggja heilbrigðiskerfið, einkavæða allt, afhenda gróðapungum sjúklinga og láta ríkið borga.

Ég er þess fullviss að Ögmundur Jónasson trúir flestu sem hann skrifar en varla öllu.

Stundum skrifar hann til „heimabrúks“ fyrir félaga sína og skoðanasystkini. Skrif af því tagi eru eðlileg og oft nauðsynleg í innanflokksátökum og deilum. En þótt „heimabrúks-skrifin“ séu rekin áfram vegna innanmeina geta menn ekki leyft sé að beita hvaða meðulum sem er.

Ögmundur ákvað að fara niður í svað aðdróttana og samsæriskenninga.

Með ódrengilegum hætti dylgjar hann um Bjarna Benediktsson, formann Sjálfstæðisflokksins. Úr verður risastórt samsæri. Í boði ríkisstjórnarinnar gæti „draumur frjálshyggjunnar um alvöru markað á sviði sjúkdóma og lækninga verið að rætast“.

Ögmundur fellir dóm yfir tugum einkafyrirtækja í heilbrigðisþjónustu og segir að um brask sé að ræða.

Sérstaklega er Ögmundi illa við fyrirtækjasamstæðu sem hann tekur fram að sé undir stjórn fyrrverandi bæjarstjóra í Garðabæ (heimabær Bjarna Benediktssonar og eitt helsta vígi sjálfstæðismanna) og formanns Fjármálaeftirlitsins en vanhelgi hans er að formaður Sjálfstæðisflokksins skuli hafa skipað viðkomandi í stöðuna. Þannig er samsærið fullkomnað.

Engu skiptir þótt ríkisstjórnin sem Ögmundur sat í hafi tekið fyrstu skrefin og samið við umrædd fyrirtæki. Slík smáatriði mega ekki þvælast fyrir þegar höggið er til andstæðinga.

Ögmundur þekkir formann Sjálfstæðisflokksins betur en svo að hann trúi bulli sínu og rógburði. Það hentar hins vegar ekki í valdabaráttu innan VG að gæta sanngirnis eða láta pólitíska andstæðinga njóta sannmælis.

Þess vegna getur Ögmundur aldrei vitnað t.d. í ræðu Bjarna Benediktssonar á landsfundi í febrúar 2013, þar sem hann sagði meðal annars:

„Ef dugandi lækna og hjúkrunarfólks hefði ekki notið við á Landspítalanum hefði ég getað misst bæði konu og barn fyrir rúmu ári. Á slíkum örlagastundum verður forgangsröðunin skýr. Þá veit maður hvernig þeim líður sem hafa örugga heilbrigðisþjónustu utan seilingar, vegna fjarlægðar, samgöngu- örðugleika eða manneklu. Við þurfum að forgangsraða upp á nýtt til að geta tryggt öryggi og að- gengi að heilbrigðisþjónustu. Það er grundvallarhagsmunamál okkar allra.“

Ætlar Ögmundur Jónasson að halda því fram að hér hafi formaður Sjálfstæðisflokksins talað sér þvert um geð – reynt að slá ryki í augu 1.500 flokksmanna sem hlýddu á ræðuna og um leið blekkt aðra landsmenn?

Hversu langt langt niður ætlar fyrrverandi ráðherra að draga umræðuna? Eru engin mörk?

Það er illa komið fyrir góðum og sönnum baráttumanni. Mér þykir það miður því ég hef ekki reynt Ögmund Jónasson að öðru en góðu, þótt hann geti verið erfiður í horn að taka, fastur fyrir og við oftar en ekki ósammála.

Ögmundur skrifar í Morgunblaðið sem fyrrverandi heilbrigðisráðherra. Því embætti gegndi hann frá 1. febrúar 2009 til október sama ár. (Hann varð innanríkisráðherra í september 2010, eftir að klæði höfðu verið borin á vopnin innan VG.)

Sem ráðherra heilbrigðismála undirbjó hann fjárlagafrumvarp 2010 og hann studdi alltaf stefnu vinstri stjórnar Samfylkingar og Vinstri grænna í ríkisfjármálum og þar með hvernig staðið var að fjárveitingum til heilbrigðismála.

Það er ekki úr vegi að draga fram nokkrar staðreyndir sem Ögmundur gæti hugleitt þegar hann semur nýja möntru um heilbrigðismál og Sjálfstæðisflokkinn.

Að raungildi var framlag til heilbrigðismála um 28,5 milljörðum króna lægra árið 2012 en 2009.

Að raungildi var framlag til sjúkrahúsa um 6,9 milljörðum lægri 2012 en 2009.

Framlög til Landspítalans lækkuðu verulega í tíð ríkisstjórnar Samfylkingar og VG. Þau voru liðlega 4,3 milljörðum lægri 2012 en 2009.

Á síðasta ári voru framlög til Landspítalans um 5,5 milljörðum hærri en árið 2012 og um 1,2 milljörðum hærri en 2009 að raungildi.

Framlag til Sjúkrahússins á Akureyri (FSA) lækkaði að raungildi um 310 milljónir frá 2009 til 2012.

Á síðasta ári var framlag til FSA hins vegar 730 milljónum hærra en 2012 og 420 milljónum hærra en 2009.

Í tíð ríkisstjórnar Samfylkingar og VG hækkaði kostnaðarhlutdeild sjúklinga.

Hlutdeild heimilanna í heilbrigðisútgjöldum hækkaði verulega og hefur aldrei verið hærri en í tíð vinstristjórnar.

Lægst var hlutdeildin 2008 þegar sjálfstæðismenn stýrðu forsætisráðuneytinu, fjármálaráðuneytinu og heilbrigðisráðuneytinu.

Við eigum mikið verk óunnið við að byggja upp og treysta innviði heilbrigðiskerfisins. Um það verður ekki deilt. Eftir niðurskurð Ögmundar og félaga í heilbrigðismálum hefur blaðinu verið snúið við, en betur má ef duga skal.

Í liðinni viku hélt ég því fram hér á þessum stað að heilbrigðismálin verði helsta kosningamálið vorið 2017. Ögmundur Jónasson hefði lítinn skaða af því að lesa þá grein.

Hann kæmist a.m.k. að því að eitt af grunnstefjum sjálfstæðisstefnunnar er að tryggja öfluga og góða heilbrigðisþjónustu fyrir alla, óháð efnahag, stöðu eða búsetu.

Formaður Sjálfstæðisflokksins orðaði þetta með einföldum en skýrum hætti:

„Það er grundvallarhagsmunamál okkar allra.“ 

Einhverjum hefði getað dottið í hug hugtakið sem flokksbróðir Ögmundar og síðar Forseti myndaði á Alþingi þegar hann vildi lýsa lyndiseinkunn formanns Sjálfstæðisflokksins.

Er hún víðs fjarri þegar maður veltir fyrir sér lyndiseinkunn rógtungna almennt?

Óli Björn er sá þingmaður Sjálfstæðisflokksins sem mest og best berst í hugsjónabaráttunni. Mér finnst nær að hugleiða hvort sé betra fyrir Sjálfstæðisflokkinn að velja sér varaformann til að sinna innra starfi sem hefur sannað sig í eldi en eitthvað puntfólk sem er ekki þekkt af athafnasemi í áróðri.

Óli hafi þökk fyrir þessa þörfu rassskellingu rógsins.  

 

 

 

Hagfræði krata

má segja að hafi birst rækilega í viðtali Sigurjóns M. við Jón Baldvin á sunnudaginn.

Mér finnst þar hvað merkilegast hvernig þessi Jón Baldvin getur í sama viðtalinu fordæmt hina kviku og ónýtu krónu sem hann rétt áður viðurkenndi að hefði gert Íslendinga svo fljóta að komast úr kreppunni.

Talað svo langt mál um Evrópusambandið og vandamál þess á Suður-Evrusvæðunum, og svo í framhaldi um nauðsyn fastgengisstefnu fyrir Íslendinga og afnám verðtryggingar.Til dæmis að binda krónuna við Evru eins og Danir. 

Talar svo á næstu mínútu um að Evrópusambandið komi ekki til greina fyrir Íslendinga í langri framtíð en verði samt að veruleika einhvern tímann.

Er það furða þótt kratar séu ekki lengur jafn hátt skrifaðir og áður?

Hvernig væri að þessi jafnaðarmaður útskýrði það hvernig fara myndi á Íslandi ef hann væri hér orðinn forsætisráðherra og væri búinn að koma hér á fastgengisstefnu?. Allt gert í friði við þjóðina á fyrri hluta kjörtímabils í góðæri til lands og sjávar.

Þá vildi þjóðin að byrjað yrði á þeirri sú jafnaðarmennsku að jafna launin milli stétta. Reiknimeistarar og almannatenglar flygju um völl að að sannfæra almenning um bráðnauðsynlegir hópar eins og læknar og ljósmæður hefðu setið eftir og þyrfti núna að leiðrétta eins og það er kallað. Og svo kæmi auðvitað keðjuverkunin. 

Setjum svo að hér hefði ríkt góðæri fyrri hluta kjörtímabilsins. Nú stæði jafnaðarmaðurinn Jón Baldvin frammi fyrir því sem æðsti strumpur þjóðarinnar, að meta áhrif miklu meiri taxtahækkana  en sem næmi hagvexti í landinu og skýra það út hvað muni gerast og hvað vondi kallinn Már Guðmundsson muni gera.

Býst hann í alvöru við því að menn myndu nú hlusta frekar á hann en Íhaldið?  Hvað þá á fræði Shumpeters  og Keynes? Skyldi hann ekki minnast frekar ráða Ólafs Jóhannessonar til kaupgreiðenda um að stinga sér bara til sunds þó ekkert sæist landið?  Myndi hann tala um afnám sama-Ólafslaga við það tækifæri?

Er það ekki mála sannast að ekkert afl utan skynsemi getur komið í veg fyrir að hundrað stéttarfélög eyðileggi gengi íslensku krónunnar hvenær sem forystumönnum þeirra dettur það í hug, að fara í verkfall með jafnvel 10 % atkvæða á bak við sig. Þjóðin fær ekki að heyra sannleikann þó svo að hún viti hann sjálf. Og skynsemin býður sig aldrei fram, menn verða að leita hennar.Líklega í síðasta sinn á Íslandi í þjóðarsátt? 

Einar Oddur kaldhamraði þá á staðreyndunum um hvað myndi gerast annars ef ekki yrði farið með skynsemi. Fólk hlustaði á endanum með tilstyrk góðra manna eins og Guðmundar jaka. Nú er enginn Einar Oddur eða enginn jaki lengur sem nennir því að tala við lýðinn eins og þeir gerðu þá.Nú eru hverskyns sér þarfir afbrigði, hommerí og einelti sett ofar heildarhagsmunum.

Menn ódýrra skyndilausna ná hæstu hæðum í fylgi í íslenskri pólitík. Jafnvel þeir líka sem segja ekki neitt. Og svo fara þeir menn að prédika mest á torgum sem flestir höfðu upphaflega að gríni. Þeir fara að trúa því sjálfir að þeir hafi eitthvað sérstakt til að bera. Og fólk nennir ekki að andmæla þó það heyri heimskuna hátt og skýrt.

Þess vegna verða kratískir plattenslagerar svo áberandi í pólitík. Þeir bjóða lýðnum snákaolíu og hverskyns lífgrös sem allra meina bót ef þeir bara fái eitthvað sjálfir. Mæla eitt en viðurkenna ekki staðreyndir sem passa ekki við hugsjónirnar.Eða þá jarða sannfæringuna gegn persónulegri velgengi og ríkisbrauði.

Kratahagfræðin gengur grannt séð aldrei út á annað en að skattleggja hér og eyða þar. Í þeirra steindauða heimi verður ekkert til nema endalausar millifærslur og mælska um hvað þeir séu góðir að vilja hjálpa þeim smáu. Til þess muni þeir skera ofan af hinum háu.Skera af bestu vaxtarsprotana til að hjálpa sjálfum sér og þeim smáu í þeirri röð. Mér er sama hvern menn vilja nefna til sögunnar af vinstra vængnum í íslenskri pólitik, þeir hafa allir þessu sömu megin einkenni.

Því fyrr á ævinni sem þjóðir skilja að kratahagfræðin er ekki skapandi grein þeim mun meiri von er til þess að þegnarnir fullorðnist einhvern tímann, hætti þessari tilbeiðslu ríkisþarmsins og reyni að verða meira sjálfbjarga.

Hversu margar flugur

slægjum við í einu höggi ef við fyrirskipuðum vegabréfaskyldu til Íslands?

Humphfrey segir að við getum það ekki út af Schengen.

Í samningunum sýnist mér standa að þetta sé samt hægt með því að land meti ytri skilyrði sín þannig. Ég held því fram að hér sé vilji allt sem þarf.Tímabundin upptaka vegabréfaskyldu er pólitískt möguleg af þeim sökum án þess að eiga von á tafarlausum refsiaðgerðum. 

Af hverju prófum við þetta ekki og tökum svo stöðuna eftir eitt ár? Þorum við ekki? Nennum við ekki? Verða ekki einhverjir flokkar í framboði sem vilja láta á þetta reyna?

Er þetta flugnager ekki hvimleitt í besta falli?

Íslensk náttúra

er mörgum gríðarlega hugstæð. Allt frá kúkum úr útlendingum við alfaraleiðir, niðurtröðkun ferðamannastaða, utanvegaakstur, nígerísk dreifing HIV í íslensk ungklof og hverskyns önnur óáran sem fylgir hælisleitendum og vasklausum ferðamannapeningum framtöldum sem ekki.Það er talað um nauðsyn allskyns girðinga og tollhliða um landið til að hámarka gróðann.

Á sama tíma  velta sumir fyrir sér hvort til sé einhver önnur auðlind í þessu gróðapungalandi. Til dæmis íslenskur menningararfur í bókmenntum og sögu?

Er hann eitthvað sem snertir innflytjendamál til dæmis? Er hann eitthvað sem þeir munu fagna að fá fulla hlutdeild í? Sérstaklega ef Egill Skalla hefur hvorki verið hinsegin eða sýruhaus heldur bara hvít gagnkynhneigð fyllibytta. Líkleg verðug fyrirmynd nígerísks kynbótainnflytjanda?

Íslenskt vegabréf táknar hlutdeild í auðlindum Íslands sem ekki er búið að koma í einkaeign. Falljöklarnir hvítu og fossarnir jötunefldu, 200 mílna auðlindalögsögn og allt það óþekkta í undirdjúpum landsins. Eftir því sem þjóðinni fjölgar þynnist samt eign hvers og eins út.

Ef íslensk náttúra er minni en önnur sem í boði er, þá verða breytingar með þjóðinni. Ef innlendir eignast færri börn en aðfluttir múslímar, þá verður þjóðinni hægt en bítandi skipt út fyrir aðra. Þegar er enginn vandi að framkvæma þetta með snöggu átaki eins og prófessor Ágúst lagði til, nóg er framboðið af þeim sem gætu hugsað sér íslenskt vegabréf. Það eru meira að segja til reiðu pólitísk öfl í landinu sem finnst þessu miða allt of hægt.

Íslenskur menningararfur er samofin tungunni. Íslendingar hafa upp til hópa verið hvítt fólk af arískum uppruna og hafa verið stoltir af því. Á seinni tímum hefur það þótt fínt að vera meira á alþjóðlegum nótum og kalla það víðsýni að dreifa íslenskum vegabréfum til hverskyns hlaupalýðs sem hægt er að uppdrífa hingað til innflutnings.

Þessi öfl eru búin að flækja Íslandi í allskyns  samninga og gerðir sem hægt er að túlka á hina ýmsu vegu. Margt auðvitað eru samningar sem ekki er hægt að komast hjá í stórum heimi og bandalögum. En með alhæfingum er öll umræðan bjöguð og afbökuð í hina ýmsa pólitísku farvegi.

Það sem mér finnst ástæða til að menn velti fyrir sér er ástand Íslenska þjóðarstofnsins sjálfs. Hvernig eigum við að fara með hann? Hversu mikla blöndun þolir hann án þess að hnökrar verði á? Hvað hefur samfélag þeirra sem fyrir eru ráð á að gefa mikið?

Er ekki ýmislegt fleira í landinu sem aðrir ásælast en íslensk náttúra?

Gamli kratinn

Jón Baldvin er á flot dreginn í Sprengisandi Sigurjóns. Er ekki ástæða til að sperra eyrun þegar Silfurkerin sökkva í sjó en soðbollarnir fljóta?

Þeir kratarnir fara mikinn í að reyna að fegra fortíð Jóns Baldvins frá þeim tímum sem margir tóku mark á honum. Nú segist hann styðja sveigjanlega fastgengisstefnu þar sem sveiflur í krónunni séu óþolandi.Það megi alls ekki hafa sveigjanlegt gengi eins og var til dæmis þegar dollarinn féll úr 120 kr í 50 hjá Davíð á sínum tíma.

Við þurfum að taka upp evru eða bindast henni föstum böndum eins og Danir segir Jón Baldvin núna.Krónan er óþolandi eins og hún er. Síðar rekur hann upprisu Íslendinga samt til krónunnar þegar kemur að Grikklandsgaldrinum og Seðlabanka Evrópu.

Núna er hinsvegar allt  peningakerfi heimsins orðið stjórnlaust og allt eftirlit farið, tenging viðskiptabanka og fjárfestingabanka og allt vitlaust í raunhagkerfinu yfirhöfuð segir Jón Baldvin.  Allt skuldsett í rjáfur og stefnir í nýtt hrun. Þá  bregst Evrópusambandið ranglega við og heimtar ráðdeild og greiðslu skulda.

Sem er ekki hægt auðvitað segir Jón.  Bandaríkin leystu málið hjá sér með keynesískum aðferðum, spýttu inn peningum og redduðu málunum. Prentuðu seðla eins og þurfti.Það er munurinn á Bandaríkjunum og ESB.

 

Mig minnir nú að Jón hafi verið fjármálaráðherra á tímum flotgengisins. Sem hann fordæmir svo mest hjá Davíð um 2000 þegar íslenska krónn rauk upp en allir aðrir gjaldmiðlar niður eina ferðina enn.

Nú talar þessi sami Jón Baldvin um að Evrópusambandið sem hann boðaði sé byggt á sandi. Atvinnleysi þar sumstaðar 25-50 %. Hann segir augljóst að þangað förum við Íslendingar ekki í bráð, ekki eftir 5 ár og varla eftir 10 ár. Það sem hann áður heitast þráði en verður hann nú að viðurkenna að allt var á sandi og misskilningi byggt. Samt er hann Evrópusinni sem sér Ísland fyrir sér þar inni í framtíðinni. Er þetta ekki dapurlegur endir á gömlum hugsjónamann?

Svo segir hann hreint út að hann hafi keypt Davíð Oddsson til fylgis við EES með því að gera hann að forsætisráðherra. Nú er það söguleg staðreynd að forsætisráðherratíð Davíð er mesta gósentíð í peningamálum  sem yfir Íslendinga hefur gengið. Sem betur fer kaus þjóðin þennan Jón Baldvin og flokk hans frá 1995. Sjálfstæðismenn gátu illa treyst rýtingnum hans Jóns i erminni  hans sem Sjálfstæðismenn höfðu áður kynnst í beinni  útsendingu. Því býttaði Davíð á Framsókn og krötunum. Og Jón Baldvin veit ekki dýrlegri mann en Steingrím Hermannsson sem forsætisráðherra

Nú, svo löngu síðar nýtur enn Davíð óskoraðs trausts þjóðarinnar. Um traust og trúverðugleika Jón Baldvins skal ósagt látið. Hann er hinsvegar enn sannfærður um að EES sem hann í eigin lýsingu fíflaði Sjálfstæðisflokkinn til að koma yfir þjóðina um leið og hann mútaði Davíð með forsætisráðherrastólnum sem hann átti annars vísan, hafi gert okkur Íslendingum óendanlegt gagn.

Ekki eru allir sammála Jóni Baldvin um þetta. Sumt hefur verið til góðs en margt annað unnið okkur meira tjón en gagn. Og áreiðanlega hefur þessi samningur ekkert fært þjóðinni sem hún hefði ekki getað fengið öðruvísi og án allra fórnanna.

Hann talar drjúgum um það  núna að stóru mál jafnaðarmanna hefðu  ekki náðst fram eins og veiðileyfagjöld, orkumálagjöld, skuldavandi heimilanna og Icesaveskelfingin þó svo að vinstri stjórn hafi orðið að veruleika eftir hrunið. Allt klúðraðist vegna lélegrar verkstjórnar heilagrar Jóhönnu. Ekki var mikinn sáttatón að heyra á Jóni þegar þetta ber á góma enda sakir ærnar.

Um hvað eru hin stóru sameiginlegu stefnumál jafnaðarmanna?Hver eru stóru málin spyr Sigurjón?

Jón byrjar að vanda að þylja í númeraröð en ruglast fljótt á tölunum. Þetta er þó efst á baugi sem mér heyrist:

1.Það er vaxandi ójöfnuður í þjóðfélaginu.

2. Hlutur fjármagnseigenda hefur vaxið meðan hlutur launþega hefur minnkað.

3. Réttur þjóðarinnar á auðlindum í þjóðarinnar hefur minnkað.

4?. Spilling i fjármálakerfinu hefur snaraukist.Enginn aðskilnaður viðskipta-og fjárfestingabanka.

5?. Norræna velferðarmódelið hefur beðið afhroð.

6?. Félagsleg húsnæðismál hafi látið undan síga eins og þau oru glæsilegust með byggingu verkamannabústaða.Þau verður að endurreisa

 

7?. Framtíðarstefna í menntamálum hefur beðið afhroð.

Sigurjón minnir nú Jón Baldvin á að það hafi verið hann sem samþykkti framsal aflaheimilda á sinni tíð.

Jóni  Baldvin bregður ekki hið minnsta og segist hafa orðið að gera það til að einhverri endurnýjun yrði við komið í greininni.Hann samþykkti frjálsa framsalið af einni ástæðu og með því skilyrði að auðlindagjaldið yrði tekið upp.Hann réttlætir því kvótakerfið og framhald þess með auðlindagjöldum. Þannig hljóðar jafnaðarmennskan í kvótamálum í túlkun Jóns Baldvins.

Jón Baldvin segir sameiningu vinstri manna hafa mistekist. Þá spyr Sigurjón hvort hann vilji koma á sunnudaginn kemur og tala um gamla Alþýðuflokkinn. Hvort endurfæðing hans sé í augsýn.

Vafalaust verður gaman að hlusta á gamla kratann Jón Baldvin útlista það núna þegar mörgum finnst það aðeins eftir að auglýsa útfarardag Samfylkingarinnar.