Bandaríkin eru á uppleið

mun hraðar en menn sem spá mestum uppgangi í Asíu halda.

Trump hefur virkjað Bandaríkin til sjálfsskoðunar og aukið traust manna á sjálfum sér til muna. Allt atvinnulíf hefur tekið við sér eftir skattabreytingarnar og allir hagvísar stefna nú upp á við. Hans verður lengi minnst fyrir þetta og dómar þeirra svartsýnu munu breytast eins og gerðist með Reagan. Sá var nú ekki hátt skrifaður blessaður í byrjun forsetatíðar sinnar. En hann var ótrauður eins og Trump og er minnst nú sem eins af betri Forsetum Bandaríkjanna.

En Trump er ekki heldur fæddur í gær og hann virðist lengi hafa haft ákveðna framtíðarsýn fyrir Bandaríkin eins og sjá má á 40 ára gömlu viðtali við hann:https://youtu.be/nAgJAxkALyc

Innviðir Bandaríkjanna eru svo langtum betri menningar- og menntunarlega en Asíumanna að það bil verður ekki unnið upp með tómum steinsteypukössum áætlunarbúskapar Kína eða innviðafátækt og frumstæðingsskap á heilbrigðissviði sem sér öllum heiminum fyrir pestum. Kína á lengra í land og verður ekki lýðræðisríki í náinni framtíð.

Bandaríkin verða í forystu og á uppleið út þessa öld.

Sjálfdæmi

í launaleiðréttingum til BHM,Kennarasambandsins,Umönnunarstétta annarra en lækna,flugumferðarstjóra, flugmanna og ASÍ er leiðin út úr ógninni sem framundan er. Þessir aðilar raði sjálfir upp dóminum sem nái aðeins til taxta en einskis annars svo sem vinnuaðstæðna, sem verði bara óbreyttar til að flækja ekki málið. 

Ekkert verkfall, langt eða stutt. Ríkið segi fyrirfram hversu hátt megi fara áður en skattkerfið og gengi krónunnar verður virkjað. Þá verður ekki deilt um hverjir bera ábyrgðina ef boginn verður spenntur yfir þolmörkin og allt springur í loft upp.

Sem fyrsta útspil gæti ríkið lækkað ákvarðanir kjararáðs til æðstu stjórnenda ríkisins yfir línuna til að slá á gremjuna.

Eða viljum við keðjuverkföll þessara aðila?

Mánaðar verkfall með 20 % kauphækkun skilar reikningslegum 10 % hagnaði yfir árið . Tveggja mánaða verkfall  með sömu kauphækkun skilar engu yfir árið. Þriggja mánaða verkfall skilar mínus 10%. Keðjuverkföll eyðileggja hagkerfið með tilheyrandi afleiðingum.

Gengisstyrking upp á 10 % væri ígíldi sömu launhækkunar til allra þegna, líka aldraðra og öryrkja.Það fengist með 0 % "launaleiðréttingu" til allra stétta. 

Guðríðarnar, Þórunnarnar og Gylfarnir hafa raunverulega framtíðina í höndum sér hvað sem stjórnmálamenn skrifa fallegt í blöðin um áramótin.

Ef ekki er hægt að leysa kjaramálin af skynsemi áður en til verkfalla kemur , sem væri pólitísk launalækkun þeirra hæstu og örlítil hækkun til hinna væri sjálfdæmi hinna "vinnandi stétta" ein leiðin út úr vandanum en líklega óframkvæmanleg.

"Áramótaandvarp

Lífið er óslitin óreiða frá fæðingu til dauða. Stjórnlaus hraðlest hörmunga, áfalla og vonbrigða. Ferðin er þó góðu heilli vörðuð gleðistundum og fallegum augnablikum. Leiðarljóssglætum í myrkrinu.

Flokkunarþörf mannkyns kallaði yfir okkur annars fullkomlega óþörf tímamótin. Með þeim reynum við að hólfa tilveruna niður í sekúndur, mínútur, daga, mánuði og ár. Fyrst og fremst til þess að afmarka þjáningar okkar og annarra.

Og auðvitað að auðvelda lánardrottnum að halda utan um vorar skuldir. Ég meina, hvers virði væri verðtryggingin ef engin væru mánaðamótin? Fátt er meira niðurdrepandi en að standa eins og glópur á áramótum, ímynduðum kaflaskilum, og rifja upp liðnar hörmungar síðustu 365 daga. Í meginatriðum er þetta alltaf eins. Ár eftir ár. Á árinu sem er að líða var saklausu fólki slátrað í tilgangslausum stríðum, hryðjuverkamenn völtuðu yfir börn, mæður og feður á gleðistundum, limlestu og drápu. Hér heima rákum við börn í leit að betra lífi út í óttann og óvissuna og rifumst um alls konar fáránlega dellu eins og himinn og jörð væru í húfi. Á næsta ári verður þetta allt endurtekið, ýmist nákvæmlega eða með tilbrigðum.

Í byrjun síðasta árs settist sturlaður ruddi að í Hvíta húsinu. Við erum samt hérna enn. Hann verður heimsbyggðinni áfram til ama og óþæginda allt næsta ár og gott betur. En við munum halda áfram. Að hatast, æðrast og gráta en elskumst líka, hlæjum og gleðjumst. Stundum. Lífið er nefnilega þrátt fyrir allt stórkostlegt kraftaverk og er fyrir einhvern óskiljanlegan galdur þess virði að lifa því. Alveg óháð því hvort við reynum að hólfa það niður í daga, vikur, mánuði og ár.

Vituð ér enn eða hvat?"

Þetta skrifar einhver Þórarinn Þórarinsson í Fréttablaðið í dag sem ég veit sem betur fer engin deili á hver er og langar ekki að vita. Hvaðan þessari vinstrisinnuðu mannvitsbrekku kemur viska til að úrskurða Bandaríkjamenn fífl upp til hópa sem kusu þennan mann í Hvítahúsið reyni ég ekki að skilja.  Hvaðan kemur þessi óendanlega viska til að stjórna heiminum betur en Donald Trump eins og svona skrif lýsa?

Maður getur stundum andvarpað yfir fáfræði heimsins.

Morgunblaðið í dag

held ég að slái öll þykktarmet. Fréttablaðið sem er að eigin sögn mest lesna dag blað landsins og byggir þarf líklega þeim fjölda sem fær það inn um lúguna er eins og Dagskráin eða Kópavogspósturinn sem varla tekur því að opna. maður getur ekki almennilega gert sér í hugarlund framtíð prentmiðla í þessum heimi en gæti dottið í hug að sérstökum prentsmiðjum muni fækka en sérstakir prentarar á heimilum manna muni taka við? En varla á minni tíð.

Þetta þykka Morgunblað kom í veg fyrir að ég gæti farið í Laugarnar á tilsettum tíma. Það sem  vakti athygli mína  var að blaðið prentar þýðingar upp úr hatursblaði demókrata New York Times. Ég þrælaðist til að lesa sumt af þessum venjulegu ófrægingargreinum á Trompinu án þess að það breytti mér. Samt verð ég að viðurkenna að grein Bill Clintons er um margt sérstök. Hún opnar augu mín fyrir því hversu Bandaríkjamenn eiga við svipuð vandamál að stríða og Íslendingar þegar kemur að innviðum landsins. Clinton hefur öðlast þá yfirsýn sem gömlum manni  veitist stundum og gerir honum kleyft að bera saman fornt og nýtt.

Greinin er svohljóðandi:

"Margt geng­ur Banda­ríkj­un­um í hag­inn.

Annað árið í röð hækka tekj­ur í öll­um tekju­hóp­um. Meðal­ald­ur þeirra sem eru á vinnu­markaði er til­tölu­lega lág­ur, fólk legg­ur hart að sér og fram­leiðni er mik­il. Banda­rísk­ir há­skól­ar og aðrar rann­sókna­stofn­an­ir eru öfl­ug­ar á sviðum á borð við efn­is­vís­indi, hug­búnaðarþróun, ör­tækni, líf­tækni, erfðavís­indi og mörg­um öðrum, sem eru mik­il­væg fyr­ir hag­vöxt framtíðar og hátt at­vinnu­stig. Sjálf­stæði okk­ar í orku­mál­um fer áfram vax­andi og við not­um hreinni orku en áður. Fram­far­ir hafa orðið í að hlaða niður sól­ar- og vindorku og báðir þess­ir orku­gjaf­ar eru að miklu leyti óbeislaðir.

Við okk­ur blas­ir líka vandi í efna­hags­mál­um: mik­il mis­skipt­ing er í tekj­um og auði; at­vinnuþátt­taka full­orðinna manna án há­skóla­gráðu er lít­il, sér­stak­lega hjá hvít­um körl­um; af­ger­andi mun­ur er á vexti vel­meg­andi borga og út­borga og strjál­býlla sýslna með litl­um bæj­um; gapandi mis­brest­ur hef­ur orðið á upp­bygg­ingu innviða lands­ins, allt frá ófull­nægj­andi veg­um og brúm til ryðgaðra og hættu­legra vatns­leiðslna, raf­veitu­kerf­is sem hef­ur ekki bol­magn til að flytja orku frá stöðum þar sem ódýr­ast og hrein­leg­ast er að fram­leiða hana þangað sem þörf­in mest og skorts­ins á hag­stæðu, hraðvirku breiðbandsneti á svæðum, sem brýn þörf er að verði með í efna­hags­lífi þjóðar­inn­ar.

Það eru einnig áskor­an­ir í mannauðsmá­l­um. Í skóla­kerfi okk­ar sem er með tólf ára skóla­skyldu eru ein­hverj­ir bestu skól­ar heims, en erfiðlega hef­ur geng­ist að yf­ir­færa ágæti þeirra og kosti yfir á skóla í öðrum um­dæm­um og ríkj­um þar sem skil­yrði geta verið mjög frá­brugðin. Æðra mennta­kerfi okk­ar er enn það besta í heimi, en kostnaður og skuld­ir stúd­enta eru al­var­legt vanda­mál. Um­bæt­ur í heil­brigðis­kerf­inu hafa fært millj­ón­um manna hag­stæða gæðasjúkra­trygg­ingu í fyrsta skipti, en við höf­um sóað of mikl­um tíma í til­raun­ir til að þurrka þær fram­far­ir út í stað þess að laga vanda­mál­in, sem enn eru til staðar, og und­ir­búa okk­ur und­ir það að þjóðin eld­ist. Framtíð inn­flytj­enda án leyf­is – þar á meðal er ungt fólk und­ir 18 ára aldri og millj­ón­ir vinnu­samra manna, sem borga skatta – er óviss þótt ljóst sé að ekki mun fjölga á vinnu­markaði án þeirra. Fæðing­artíðni í Banda­ríkj­un­um er varla nóg til að halda í horf­inu. Frá Char­lest­on til Char­lottesville erum við minnt á kynþátta­gjána. Hún er bölv­un og það gæti haft hræðileg­ar af­leiðing­ar að end­ur­vekja hana. Og ópíóðaneyðin og af­sprengi henn­ar, heróín og fenta­nýl, eru að drepa og örkumla slá­andi fjölda Banda­ríkja­manna. Í nokk­ur ár höf­um við vitað að þetta væri gríðarlegt heil­brigðis­vanda­mál, en þó höf­um við nán­ast hvergi bol­magn eða skipu­lag til að snúa þró­un­inni við.

Loks blasa við erfið og al­var­leg verk­efni í ör­ygg­is­mál­um, allt frá út­breiðslu kjarn­orku­vopna til hryðju­verka, lofts­lags­breyt­inga og netör­ygg­is. Síðasti þátt­ur­inn gæti orðið erfiðast­ur viður­eign­ar þar sem hann set­ur í hættu öll þau kerfi, sem við þurf­um til að taka á hinum vanda­mál­un­um og lýðræðið að auki.

Þrátt fyr­ir al­menna framþróun í efna­hags­mál­um eft­ir hrunið 2008 hafa all­ar þess­ar áskor­an­ir átt þátt í því að dregið hef­ur úr efna­hags­leg­um hreyf­an­leika, póli­tísk og fé­lags­leg úti­lok­un hef­ur farið vax­andi og millj­ón­ir sam­borg­ara okk­ar búa við meira óör­yggi en áður. Þessi öfl hafa aukið klofn­ing­inn meðal okk­ar og gert jafn­vel enn erfiðara að end­ur­heimta til­finn­ingu okk­ar fyr­ir sam­eig­in­leg­um til­gangi.

Góðu frétt­irn­ar eru að kröft­ug til­raun til að taka á vanda­mál­um okk­ar með þekkt­um aðgerðum með viðráðan­leg­um kostnaði myndi efla efna­hags­líf okk­ar og byggðir lands­ins með hærri tekj­um, aukn­um hreyf­an­leika upp á við í sam­fé­lag­inu og auknu ör­yggi. Marg­ar borg­ir og fjöldi ríkja sanna það dag­lega.

En sem þjóð erum við á gjör­ólíkri leið. Allt of oft á það við að ætt­bálka­hyggja byggð á kynþætti, trú, af­stöðu til kyn­ferðismála og fæðing­arstað hafi tekið við af þjóðahyggju grund­vallaðri á þeirri hug­mynd að hægt sé að vera stolt­ur af sín­um ætt­bálki og taka samt fjöl­breyttu banda­rísku sam­fé­lagi opn­um örm­um. Of oft verður gremj­an skyn­sem­inni yf­ir­sterk­ari, blind­ar reiðin okk­ur fyr­ir svör­un­um og er sá skin­heil­agi tal­inn ær­leg­ur. Þess­ar til­hneig­ing­ar magn­ast í heimi Snapchat, Twitter og Face­book þar sem mál tek­in fyr­ir í sjón­varps­frétt­um halda aðeins at­hygli í nokkr­ar sek­únd­ur og af­koma dag­blaða velt­ur á því hvort net­verj­ar end­ur­tísta fyr­ir­sögn­um af síðum vef­miðla þeirra. Of marg­ar fé­lagsvefsíður eru gróðrar­stía öfga­fullra er­lendra og inn­lendra inn­rás­ar­manna. Þess­ar staðföstu til­raun­ir til að þurrka út mörk staðreynda og til­bún­ings, sann­leika og lyga, geta yf­ir­skyggt alla kosti okk­ar tengda heims. Þegar traust hverf­ur og þekk­ing er geng­is­felld sem vörn kerf­is­ins til að koma í veg fyr­ir breyt­ing­ar get­ur allt gerst. Nú þegar sjá­um við að borg­ar­ar eru millj­ón­um sam­an svipt­ir kosn­inga­rétti á grund­velli kynþátt­ar og upp­runa, ekki vegna þess að ættu ekki að fá að kjósa, held­ur af því að vilja vera þjóðern­is­sinn­ar sem opna faðminn, frek­ar en að fara inn í ætt­bálk­inn.

Hver ber sig­ur úr být­um við þess­ar aðstæður? Þeir sem þegar hafa komið ár sinni fyr­ir borð munu auðgast meira; óá­byrg­ustu radd­ir fjöl­miðla, sem fjalla um stjórn­mál, munu dafna á því að fjalla um hverja nýja deilu og hneyksli. Og óvin­ir lýðræðis, sem ala á óein­ingu og þeirri von að Banda­ríkja­menn gang­ist loks við því að upp­lýst rík­is­vald virk­ar ekki leng­ur – og er jafn­vel ekki mögu­legt leng­ur – í heimi nú­tím­ans.

Fyr­ir tutt­ugu og fimm árum þegar ég var kos­inn for­seti sagði ég að hver og einn Banda­ríkjamaður ætti að fylgja skip­un höf­unda stjórn­ar­skrár­inn­ar um að gera ríkja­sam­bandið full­komn­ara, að þenja stöðugt út skil­grein­ing­una á orðinu „við“ og láta skil­grein­ing­una á „þeir“ skreppa sam­an. Ég er enn þess­ar­ar skoðunar. Fyr­ir vikið er ég hlynnt­ur stefnu, sem ýtir und­ir sam­starf frek­ar en ágrein­ing og stuðlar að byggja upp efna­hag, sam­fé­lag og stjórn­mál sem snú­ast um að leggja sam­an, ekki draga frá, marg­föld­un, ekki deil­ingu. Því miður virðast of marg­ir vald­haf­ar víða um heim staðráðnir í að gera hið gagn­stæða. Ef við ger­um það hér mun­um við glutra niður þessu tæki­færi til að upp­skera okk­ar björt­ustu daga. Því er okk­ar mik­il­væg­asta áskor­un að ákveða hverj­ir við Banda­ríkja­menn erum í raun – sem borg­ar­ar, sam­fé­lög og þjóð. Allt annað velt­ur á því.

© Bill Cl­int­on. Á veg­um The New York Times Syndica­te"

Ég hvet menn til að lesa þetta með opnum huga með "Trompfilterinn" á að sjálfsögðu. En Clinton er yfirvegaður í orðavali sem við er að búast. Það sem hann segir á líka margt erindi til okkar Íslendinga. Ekki hvað síst þetta:

"Þeir sem þegar hafa komið ár sinni fyr­ir borð munu auðgast meira; óá­byrg­ustu radd­ir fjöl­miðla, sem fjalla um stjórn­mál, munu dafna á því að fjalla um hverja nýja deilu og hneyksli. Og óvin­ir lýðræðis, sem ala á óein­ingu og þeirri von að Banda­ríkja­menn gang­ist loks við því að upp­lýst rík­is­vald virk­ar ekki leng­ur – og er jafn­vel ekki mögu­legt leng­ur – í heimi nú­tím­ans."

 Menn mega hugleiða þetta nú þegar ofvöxtur lífeyrissjóðanna er að slasa íslenskt efnahagslíf svo erfitt verður að stíga það til baka og enginn stjórnmálamaður sér leið út ú ríkissjóðsvandanum með því að sækja skattféð sem lífeyrissjóðirnir liggja með. Þegar dægurþras poppmiðlanna yfirskyggir rökræður og pólitískur slagorðavaðall smáflokkakraðaksins á Alþingi og dagleg birting innihaldslauss vaðals þessa fólks miðopnu Morgunblaðsins gerir aðeins að þyrla upp moldviðri sem dregur athygli fólksins frá aðalatriðum.

Þegar fyrsta setning í tilvitnaðri málsgrein Clintons er skoðuð út frá boðaðri einkavæðingu bankanna á stefnuskrá íslensku ríkisstjórnarinnar þá læðast að manni efasemdir um að einkavæðing íslensku bankanna sé yfirleitt möguleg, hvað þá skynsamleg,  á þessum tímapunkti með því ástandi á íslenskum fjármálamarkaði sem þar ríkir núna, þar sem ekkert er mögulegt án velvilja og tenginga við lífeyrissjóðafurstana, sem eru meira eða minna sjálfkjörnir án nokkurrar aðildar eigenda sjóðanna vegna yfirþyrmandi og sívaxandi stærðar sjóðanna. Allt í ljósi þess þegar stórfé skortir að hálfu ríkisins til hjúkrunarheimila, spítala, innviða samgöngumála, þeim mun óskiljanlegra er það hversvegna ríkið sækir ekki þá þúsund milljarða af skattfé sem það á sannarlega hjá lífeyrissjóðunum og hættir að láta þá skálka með slíkt fé um alla framtíð.

Morgunblaðið er sannarlega að sækja sig í hlutfalli við Fréttablaðið sem færði mér fátt bitastætt utan leiðara Harðar Ægissonar sem er skynsamlegur að vanda.

"RÚV

er sjónvarpsstöð í eigu íslensku þjóðarinnar. Hlutverk stöðvarinnar og markmið er að upplýsa, fræða og skemmta áhorfendum á öllum aldri. Innlend dagskrá er í öndvegi, nýir þættir, leikið efni, fræðsla, fréttir, umræða, leikuppfærslur, kvikmyndir, heimildamyndir og stuttmyndir. Að auki er í boði sérvalið erlent efni og auðvitað fá yngstu áhorfendurnir alls kyns skemmtilegt og uppbyggilegt efni við sitt hæfi.

RÚV er mikilvægur þátttakandi í íslensku menningarlífi, vettvangur fyrir metnaðarfulla og fjölbreytta nýsköpun í dagskrárgerð, leiðandi í efnistökum og gæðum, veita afþreyingu og vera gluggi að erlendri menningu og málefnum."

Ég fletti upp á dagskrá þessa sjónvarps míns yfir alla jóladagana. Ég sá talsvert af glæpamyndum og venjulegu hversdagslegu afþreyingarefni. Ég fann lítið af hátíðarefni sem mig hefði langað að sjá þessa daga. N4 færði manni fallega tónlist og svo erlendar stöðvar. En Siðmennt eða eitthvað svoleiðis selskab virðist vera fullsæmt af dagskránni eins og ég gat lesið hana af vefsíðu miðilsins.

Hugsanlega er ég einn um að þykja lítið til dagskrárinnar koma. En sjón er sögu ríkari og ef til vill er mér að yfirsjást eitthvað í dagskrá RÚV. 

Alþjóðaneyðin

er útmáluð hvern dag í fjölmiðlum á Íslandi.

Morgunblaðið er með hjartaskerandi lýsingar á því hvernig Arabarnir drepa börnin sín í stríðinu í Jemen. Þetta er svo skelfilegt að hetjuskapur íslenskrar skurðhjúkrunarkonu sem berst gegn hryllingnum sker okkur í hjartað.

Milljónir manna eiga það eitt fyrir höndum að deyja úr afleiðingum stríðsins í Jemen sem við Íslendingar eigum engan sérstakan þátt í nema auðvitað að vera í Nató með Bandaríkjamönnum sem skaffa einræðisstjórninni í SádíArabíu vopn til að salla á krakkana í Jemen með. SádiArabía sem tekur engan þátt í flóttamannavandamálinu vegna Sýrlandsstríðsins en má sliga okkur, er gersamlega siðlaust og  tilfinningalaust ríki þar sem einráðir bandíttar fara með gríðarleg auðæfi að eigin geðþótta til að myrða og drepa arabísk börn sem aðra. Og við eigum að líða sálar-og samviskukvalir af þeim sökum og helst að flytja þetta fólk til okkar lands og afhenda þeim það með gögnum og gæðum að hætti góðafólksins. 

Nú var ég að horfa á rússneska sjónvarpsstöð sem birtir fregnir af því að verið geti að alþjóðasamfélagið sé að horfa á verstu hungursneyð í manna minnum sem sé að bresta á í Jemen. Einnig sjást myndir af Jemenum róta á öskuhaugum eftir einhverju ætilegu. Og í gær dóu 25 í loftárás Sádakvikindanna á útimarkað. Hvað á að horfa lengi á þessa villimenn drepa varnarlausa trúbræður sína með vestrænum vopnum? 

Það er nokkuð sama hvar glæpaflokkar takast á um auð og völd, allstaðar verður það skylda okkar Íslendinga að berjast gegn neyð barnanna sem þessu illþýði er auðvitað skítsama um. Og því miður er það staðreynd að hvenær sem við getum fyllt einhvern maga, grætt einhver fótasár með skósmíði eða hvað eina, þá fæðast mörg ný börn og vandamálið stækkar frá viku til viku. Já mikil er ábyrgð okkar Íslendinga að geta ekki klárað vandamál heimsins.þar sem ekki má nefna að reyna að gera eitthvað í mannfjölgunarmálunum..

Alþjóðaneyðin heldur líklega aðeins áfram að vaxa, hvað sem við erum að gera til að friða eigin samvisku og fyrirmanna okkar.

Skuldadagar

hjá Íslandi og samferðamönnum í atkvæðagreiðslunni hjá Sameinuðu þjóðunum  gegn Bandaríkjunum vegna ákvörðunar þeirra að viðurkenna Jerúsalem sem höfuðborg Ísraels og flytja sendiráð sitt í Ísrael  þangað.  Ekki hefur þó heyrst mikið um það að Bandaríkin hafi neitt sérstakt á móti því að Palestínumenn hafi aðsetur í Jerúsalem með sínar stjórnarskrifstofur eða að þeim leyfist ekki að hafa borgina í hávegum.

Atkvæðagreiðslan hefur hinsvegar orðið til þess að Bandaríkin hafa dregið einhverja milljarðatugi til baka sem þau  annars hefðu greitt til Sameinuðu þjóðanna sem stofnunar. Er við öðru að búast að þetta komi niður á fjárhag Sþ? Þýðir það ekki að aðrir verði að borga meira þegar þetta dregst frá?

Varla minkar yfirbyggingin sem þessu nemur? Vonandi þurfum við ekki að verja milljarði til að reyna að kaupa okkur sæti í Öryggisráðinu eins og Ingibjörg Sólrún reyndi fyrir sig með okkar peningum hér um árið og virðist alveg gleymt og grafið af því að vinstri menn áttu í hlut..Þýðir þetta ekki að Íslendingar muni þurfa að borga meira en áður til samtakanna?

Þýðir nokkuð að spyrja Guðlaug Þór eða ríkisstjórna Katrínar Jakobsdóttur um þetta atriði og hvenær komi að skuldadögum sannfæringarinnar hjá Sþ.?

Hatursorðræða

er eitthvað sem við Íslendingar þekkjum líklega aðeins af afspurn.

Ef menn lesa tímarit Demokrata í Bandaríkjunum,

"the Nation ",

þá geta menn kynnst því raunverulega hvernig hörð haturspólitík er rekin.

"

• 

• CONGRESS

   

  Democrats Need to Make Clear that Firing Mueller Triggers Impeachment

• • Facebook
  • Twitter
  • Email

• CONGRESS
• DONALD TRUMP
• IMPEACHMENT

Democrats Need to Make Clear that Firing Mueller Triggers Impeachment

When a president creates a constitutional crisis, there is only one remedy.

By John NicholsTwitter

DECEMBER 22, 2017

• fb
• tw
• mail
• Print

Robert Mueller speaks before the US Senate Judiciary Committee in 2013. (Reuters / Larry Downing)

 

 

Ready To Resist?

Sign up for Take Action Now and we’ll send you three meaningful actions every Tuesday.

 

Virginia Senator Mark Warner, the top Democrat on the Senate Intelligence Committee, delivered a powerful warning to the Trump administration and its Republican allies this week, when he declared on the Senate floor that a move by the president to fire special counsel Robert Mueller or to undermine Mueller’s inquiry would cross one of the “red lines” that Congress must maintain.

“Any attempt by this President to remove special counsel Mueller from his position or to pardon key witnesses in any effort to shield them from accountability or shut down the investigation would be a gross abuse of power and a flagrant violation of executive branch responsibilities and authorities. These truly are red lines and [Congress] simply cannot allow them to be crossed,” explained Warner. “Congress must make clear to the President that firing the special counsel or interfering with his investigation by issuing pardons of essential witnesses is unacceptable and would have immediate and significant consequences.”

Warner’s right. Though Trump aides deny that the president is angling to shut down Mueller’s investigation into Russian meddling with the 2016 presidential election—and a host of other issues that cut close to the president and his inner circle—there can be no question that the Trump team and its media allies have launched a campaign to discredit the special counsel. This has stirred speculation on Capitol Hill that Mueller and his investigation are being attacked in order to clear the way for a firing. So high marks to Warner, and to others who have raised concerns. It is vital to get ahead of these threats.

But if congressional Democrats—and those responsible Republicans who might be inclined to get on the right side of history—really want to put Trump on notice, they must take the next step and explain what the “immediate and significant consequences” would be. To do this, Democrats need to start using the word “impeachment.” Impeachment begins in the House, not the Senate, so Mark Warner has no responsibility to propose the articles indicting Trump. But members of the House and Senate have a duty to make it clear—to Trump and to the American people—that there is a specific and appropriate answer to a gross abuse of power.

RELATED ARTICLE

IF TRUMP FIRES MUELLER, WE MUST IMPEACH

John Nichols

Top congressional Democrats tend to cautious about doing this. But that caution sends a mixed signal to the president and his minions. And to the hundreds of thousands of Americans who are prepared to respond—as part of mobilizations such as the “Nobody is Above the Law—Mueller Firing Rapid Response” being promoted by Move On and other groups.

Yes, impeachments are challenging—practically and politically. House Speaker Paul Ryan, R-Wisconsin, and the Trump-aligned members of the House and Senate would undoubtedly erect roadblocks.

But when a president creates a constitutional crisis, the difficulty of responding does not change the fact that the right response is the application of the constitutional remedy that the founders outlined.

When the Constitutional Convention of 1787 defined the impeachment power, there was a good deal of clarity as regards when and how it should be employed. It was to serve as a check and balance on the executive branch in general, and on president’s in particular. “No point is of more importance than that the right of impeachment should be continued,” argued George Mason. This check on presidential authority provided an answer to the questions that vexed Mason: “Shall any man be above Justice? Above all shall that man be above it, who can commit the most extensive injustice?”

If Trump commits the most extensive injustice, Democrats (and responsible Republicans) should make it clear that his abuses of power will be met with the power of impeachment."

YOU'RE READING 2 OF 3 FREE ARTICLES AVAILABLE FOR THE NEXT 30 DAYS

CLICK HERE FOR MORE INFORMATION.

Get unlimited access to The Nation for as little as 37 cents a week!

Already a subscriber? Log in here.

SUBSCRIBE"

 

 

"Öll vorum við börn hjá Boga" sagði einn rammur íslenskur galdramaður sem hafði gengið í Svarta Skóla hjá sjálfum Kölska.

 

Íslendingar þekkja lítt til hvernig bandarískir demokratar reka sína haturspólitík gegn Trump. Þar er ekki verið að fara í boltann heldur eru öll brögð leyfileg í hatursorðræðu. 

Ekki sama hver er

sem straffaður ráðherra. 

Ég man ekki betur en bæði Jóhanna Sigurðardóttir og Svandís Svavarsdóttir hafi verið úrskurðaður lögbrjótar í ráðherraembætti.

En upphafin hneykslun siðgæðisvarða vinstrimanna skín út úr þeim Rósu Björk og Andrési Inga sem sól í heiði.

Þau vilja ekki endilega styðja ríkisstjórn sem Sigríður Andersen situr í þrátt fyrir það að hún hafi farið eftir samþykkt Alþingis við valið á dómurunum.

Hæstiréttur útdeildi þeim lögfræðingum sem ekki hlutu samþykki Alþingis til skipunar í dómaraembætti sárabótum sem fæstir skilja og sagði að Sigríður hafi brotið brotið einhver jafnræðislög skilst mér þó að hún hafi farið algerlega að lögum við valið á dómurunum. 

Svandís Svavarsdóttir, sem hefur einnig hlotið dóm fyrir brot sem hún framdi sem ráðherra í vinstri stjórn Jóhönnu og Steingríms, situr með Sigríði Andersen í  ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur.

Er þessi ríkisstjórn þá óhæf að mati Rósu Bjarkar Alþingismanns VG, sem býr með framkvæmdastjóra Samfylkingarinnar Guy Burgess og ætti því að hafa greiða leið til friðarumleitana við Loga Má ef erfið mál koma upp í ríkisstjórninni? 

Það er greinilega ekki sama um  hvaða ráðherra er um að ræða í siðgæðisvitund þessara þingmanna.

Til hamingju Trump

með því að koma skattalagabreytingunum og skattalækkunum í gegn um Bandaríkjaþingið.

Þetta sýnir að Trump er hæfur Forseti og stjórnmálaleg stærð hvað sem íslenskir vinstrimenn skrifa og tala.

Til hamingju Trump sem framkvæmir það sem aðrir svíkja.