Verður þetta betra hér?

heldur en í Danmörku. Múslímar aðlagast þar ekki í þriðja lið samkvæmt nýjustu rannsóknum. Afkomendur þeirra sýna allstaðar lakari árangur í skólum heldur en innfæddir.

Hér er bannað að ræða svona hluti. Mögulegar ástæður eru þá flokkaðar sem rasismi sem er ekki fínn og víst bara bannaður sem hatursáróður.

Mér er slétt sama um það og segi hiklaust að orsakanna sé að leita í trúnni sjálfri. Forneskjan sem hún boðar er öllu fjölskyldulífi fjötur um fót og hindrar fólk í að taka þátt í eðlilegu lífi á Vesturlöndum.

Kona með slæðu er litin hornauga og verður útundan í mannlífinu. Hún fær aldrei sama tækifæri og aðrir þar sem hún auglýsir sig sem annan flokk manna. Svartskeggjaður Arabi sem rekur reglulega upp rassinn í moskunum er heldur ekki talinn með sem jafningi í vestrænu þjóðfélagi. Hann er litinn hornauga og verður útundan í samfélaginu af þvíað hann reynir ekki að falla í fjöldann og semja sig að siðum landsmanna. Honum er ekki vorkunn því að hann reynir ekki að koma til móts við innfæddu gestgjafana. Hann vill heldur straffa  okkur fyrir villutrú!

Hér er grein á dönsku sem lýsir þessu eins og það kemur útí Danmörku. Þeir sem voru uppaldir við að Andrésblöðin voru á dönsku eiga að geta lesið þetta sér til gagns. Hinir bara sleppa því enda skilja þeir það líklega ekki heldur hvort sem er og kjósa bara Samfylkinguna og góða fólkið áfram.

Dette er en kronik skrevet af en ekstern kronikør. Jyllands-Posten skelner skarpt mellem journalistik og meningsstof. Vil du skrive en kronik? Læs hvordan her.

10.06.2017 KL. 18:00

Tredje generation klarer sig ikke bedre

Selv tredje generation af ikkevestlige indvandrere klarer sig langt dårligere i folkeskolen end danske børn. Vi kan derfor også regne ud, at en fortsat indvandring af ikkevestlige vil belaste de offentlige kasser mere og mere i takt med, at denne befolkningsgruppe vokser.

Illustration: Rasmus Sand Høyer

A A

 

 

MORTEN UHRSKOV JENSEN, FORMAND, DANSK SAMLING

I ti år har Danmarks Statistik udgivet en årlig publikation ”Indvandrere i Danmark”, senest i november 2016. Danmarks Statistik skelner mellem tre forskellige grupper af ikkevestlige, nemlig indvandrere, efterkommere og efterkommeres børn, altså tredje generation. Første generation, indvandrerne, har altid klaret sig meget ringe som gruppe.

For snart en årrække siden forlød det så, at anden generation – efterkommere af ikkevestlige som defineret af Danmarks Statistik – ville klare sig langt bedre. Det har vist sig ikke at være tilfældet. Indvandrere i Danmark har i alle årene siden 2007 vist, at anden generation klarer sig dårligere end danskere på arbejdsmarkedet, og i 2014 kom så yderligere en vigtig information med i den årlige rapport. Her blev karakterer ved grundskolens afgangsprøver medtaget for gruppen af danskere, vestlige indvandrere og efterkommere og ikkevestlige indvandrere og efterkommere. Forskellen mellem danskere og andengenerationsikkevestlige – født og opvokset i Danmark – var meget betydelig. Drenge med dansk oprindelse havde 6,6 i karaktergennemsnit mod kun 5,2 for andengenerationsdrenge. For piger hed det 7,3 mod 5,8 for anden generation.

 

Samme års publikation, i 2014, havde ovenikøbet valgt at bringe karaktererne for de ikkevestlige efterkommeres børn, det vil sige tredje generation i Danmark, hvor man altså er født af forældre, hvoraf mindst den ene i forvejen er født i Danmark. Stod det så bedre til for tredje generation?

De ikkevestlige klarer sig, selv i tredje generation, meget ringere end danskere og kun på samme niveau som anden generation.

Ak! Karaktererne fra grundskolens afgangsprøver i ”Indvandrere i Danmark 2014” (med afgangsprøve i 2013) viser, at tredje generation det år kun helt marginalt klarede sig bedre end anden generation. 5,8 og 5,8 for pigernes vedkommende. 5,2 og 5,3 for drengenes ditto i henholdsvis anden og tredje generation. Det gav Danmarks Statistik anledning til at skrive sådan her: »Det er fortsat et lille datagrundlag [258 elever ved grundskolens afgangsprøve], som ligger til grund for tallene for børn af efterkommere, og det vil blive interessant at følge udviklingen for de kommende større generationer af 16-årige. Tallene peger dog i retning af, at der ikke er forskel i karaktergennemsnit mellem børn af efterkommere og efterkommere. Til trods for at børn af efterkommere [tredje generation] altså har mindst én forælder, der selv er født i Danmark.« (Side 123 i ”Indvandrere i Danmark 2014”).

En hér má ekki minnast á að reyna að velja hælisleitendur og flóttamenn eftir menntun og trú í því skyni að minnka vandamálin sem upp koma af þessu fólki.

Það er bara talað um sérkennslu í forneskjunni af því að það sé svo flott og víðsýnt. Við eigum að skríða fyrir þessu liði og lefla fyrir því. Til þess á engar kröfur að gera.

Verður þetta eitthvað öðruvísi á Íslandi en í Danmörku sem við berum okkur víst gjarnan saman við?

 

 

 

Af hverju ber ekki Bára?

vitni?

Hefur hún þá sagt allan sannleikann til þessa?

Af hverju vill ekki Bára bera vitni við öll þessi eindregnu fagnaðarlæti homma og komma?

Hörður hneykslaður

segir hann yfir Alþingi og liklega okkur Íslendingum yfirleitt.

Hann virðist geta mætt ef von er í að geta slegið taktinn í einhverjum upphlaupum eins og í búsáhaldabyltingunni. En þá blés einhver í pípur sem gerðu Herði kleyft að búa til einhverskonar stjörnu úr sjálfum sér sem ekki hafði gegnið allt of vel fram að því.

Núna segir Hörður og telur sig greinilega mjög dómbærann:

"Hann sagðist í sam­tali við blaðamann vera að sýna stuðning sinn við Báru, ekki veiti af því. Spurður út Klaust­urs­málið sagði Hörður það vera „voðal­ega hallæris­legt“.

„Menn með sóma­kennd hefðu ein­fald­lega staðið upp og sagt „fyr­ir­gefðu þetta gerðist. Við biðjumst af­sök­un­ar og segj­um af okk­ur“. Það hefði verið nýr tónn í ís­lenskri póli­tík og við hefðum al­veg mátt við því,“ sagði Hörður og nefndi að Alþingi Íslend­inga sé að „keyra okk­ur niður í svaðið“ með hegðun sinni.

„Þjóðin er að springa. Alls staðar þar sem ég kem er fólk yfir sig hneykslað. Svo eru það launa­mál­in líka og kaup­mátt­ur­inn er lít­ill.“

Hörður Torfa­son. mbl.is/​Golli

Hörður sagði fram­komu Alþing­is und­an­far­in tíu ár og jafn­vel leng­ur gagn­vart al­menn­ingi vera fyr­ir neðan all­ar hell­ur. „Þetta hef­ur ekki batnað. Maður var að von­ast til að eft­ir 2008 að Alþingi sýndi út­spil og maður hélt og vonaði að kúrsinn væri rétt­ur en hann hef­ur versnað ef eitt­hvað er. Hvað ger­ist í fram­hald­inu? Þetta er háðung fyr­ir Alþingi að fjór­ir meðlim­ir skuli draga allt Alþingi niður með sér. Það er skömm. Fólk fyr­ir­gef­ur þetta ekk­ert, ég held að þetta gleym­ist ekki,“ sagði hann. 

Þvílíkur frelsari er þessi hneykslaði Hörður og heimsljós á gulum jakka.

 

Fullyrðingar um EES

eru margar og sverar af hendi okkar ráðamanna. Minnir helst á Guðfræðinga ræða tilvist Himnaríkis. Non est disputandum.

Jón Gunnarsson skrifaði ágæta grein um Orkupakkann í Morgunblaðið 29.11.2018. Þar stendur:

" Fyrir skömmu sótti ég ásamt öðrum þingmönnum EFTA-nefndar Alþingis fundi í Brussel og Genf til að ræða samstarf á grundvelli EFTA-samningsins. Eðli máls samkvæmt var innleiðing þriðja orkupakkans á Íslandi þar til umræðu.

Þegar kemur að regluverki um nýtingu náttúruauðlinda okkar skapast eðlilega líflegar umræður og sýnist sitt hverjum. Skýrasta dæmið er lög um fiskveiðistjórnun og veiðigjald sem hafa verið deilumál í áratugi.

Í huga margra er það grundvallaratriði þegar kemur að aðild okkar að EES að í þeim málaflokki ráðum við sjálf regluverkinu. Þó að reglurnar séu umdeildar verður að halda því til haga að á sviði sjávarútvegsmála höfum við náð árangri langt umfram aðrar þjóðir sem stunda fiskveiðar.

Ein ástæðan fyrir þeim árangri er aðild okkar að EES-samstarfinu sem hefur tryggt okkur aðgang að innri markaði ESB og skapað þannig grunn fyrir ábatasöm viðskipti við þessar nágrannaþjóðir okkar. EES-samningurinn er að þessu leyti og svo mörgu öðru, ákaflega hagfelldur þjóðarbúinu þrátt fyrir að við höfum orðið að gangast undir regluverk þar sem mörgum okkar finnst að stundum sé of langt seilst.

Í einhverjum tilfellum skrifast það á okkar reikning því við stóðum ekki vaktina úti í Brussel þegar regluverkið var í smíðum, því það er á því stigi sem við höfum tækifæri til að koma athugasemdum okkar á framfæri og eftir því sem við á, að leggja til breytingar sem við viljum ná fram eða að sækja um undanþágur frá einhverjum þeim reglum sem til stendur að færa í lög.

Sjálfbær nýting náttúruauðlinda er okkur Íslendingum hlutfallslega mikilvægari en öðrum þjóðum og þess vegna eðlilegt að umræður verði krefjandi. Þetta á við um orkupakkann.

Íslendingar framleiða um það bil 50 MW-stundir af raforku á hvern landsmann á sama tíma og Norðmenn framleiða 15(25?) MW-stundir. Þessar tvær þjóðir bera höfuð og herðar yfir aðrar þegar kemur að þessari framleiðslu. Það er því eðlilegt að margir hafi áhyggjur þegar þeir telja að innleiðing regluverks ESB geti haft takmarkandi áhrif á ákvarðanatöku okkar um skipulag þessara mála til lengri framtíðar og mögulega kallað fram hækkun á raforkuverði til heimila og almenns fyrirtækjarekstrar í landinu.

Þeir sem héldu um stjórnartaumana þegar þessi vegferð hófst ákváðu að innleiða fyrsta og annan orkupakkann og töldu að það yrði raforkuframleiðslu hér og neytendum til hagsbóta. Ekkert af því sem þar var gert hefðum við ekki getað innleitt sjálf, eins og til að mynda að skapa grundvöll fyrir opinn markað og samkeppni í framleiðslu og sölu á rafmagni. Það höfum við gert í sjávarútvegi með því að hafa markað fyrir veiðileyfi og frjálsa sölu á sjávarafurðum.

Við þurftum ekki ESB til að segja okkur fyrir verkum í þeim efnum og árangur okkar er stórkostlegur borið saman við árangur annarra þjóða.

Í dag snýst deilan um viðbótar skattlagningu á greinina sem margir telja að svigrúm sé fyrir, á meðan aðrar þjóðir deila um hve mikið þær eigi að styrkja sinn sjávarútveg. Þróun regluverks ESB vegna orkumála var ekki fyrirséð þeim sem á sínum tíma lögðu áherslu á innleiðingu þess hér á landi og það sér ekki fyrir endann á þeim málum. Eftir á að hyggja hefði því verið skynsamlegt að við þróuðum okkar eigið regluverk til að gæta hagsmuna landsmanna og fyrirtækja í landinu. Tryggja eðlilegan markað og samkeppni sem hefði skilað hagkvæmum rekstri og bætt hag neytenda.

Ég get ekki séð að það skipti samstarfsþjóðir okkar nokkru máli þó að við stæðum utan regluverksins um orkumál. Þrátt fyrir að vera hlutfallslega stórir framleiðendur er markaðurinn hér örmarkaður í stóra samhenginu, markaður sem skiptir ekki aðra en okkur máli m.a. annars vegna þess hversu langt við erum frá markaði ESB og við erum ekki að tengjast þeim markaði á næstu árum, hvað sem síðar verður.

Grundvallarspurning okkar er því eðlileg og henni velti ég upp á fundi með samstarfsþjóðum okkar í vikunni; á Ísland á þessari stundu eitthvert erindi í samstarf um orkumál við nágrannaþjóðirnar? Er þörf á því að efna hér á landi til deilna um viðkvæmt mál þegar afleiðingarnar eru eins óljósar og raun ber vitni og þá ekki síst með tilliti til þess að nú þegar er verið að undirbúa 4. orkupakkann?

Ef við síðar tökum þá ákvörðun að tengja Ísland með raforkusæstreng til Evrópu er auðvitað allt önnur staða uppi og eðlilegt að þá þurfi að samræma reglur hér þeim reglum sem gilda á því markaðssvæði. Mín tillaga er því einföld: Setjumst niður með viðsemjendum okkar og förum yfir málin á þessum grunni. Ég sé ekki að þær þjóðir hafi, eins og sakir standa, sérstaka hagsmuni af því að við innleiðum reglur ESB um orkumál.

Fyrir Norðmenn er málið mikilvægt, því þeir eiga í miklum og að þeirra mati ábatasömum viðskiptum við Evrópulönd vegna sölu á raforku. Í mínum huga er þetta einfalt mál en það má vel vera að niðurstaðan verði flóknari en virðist við fyrstu sýn, það kemur þá í ljós þegar á reynir. "

Einmitt vegna þess að okkur tókst svona vel að stjórna okkar sjávarútvegi þá get ég ekki séð hvervegna við hefðum ekki getað stjórnað viðskiptamálum okkar sjálfir án þess að múra okkur inn í regluverki EES og ESB sem sið gerum aftur og ítrekað okkur til íþyngingar. Mér finnst Jón Gunnarsson skauta framhjá þessu atriði gagnrýnilaust. Hvað varð um hin glæsilegu fyrirtæki í Bandaríkjunum, Coldwater sem nafni hans byggði upp á fyrri tíð og Samband Seafood? Var ekki vörumerkið Icelandic selt útlendingum? Var þeim ekki bara fórnað á altari ESB?

Ég sé lítil rök færð fyrir því í stjórnmálaumræðunni hversvegna við þurftum þennan EES samning til að selja okkar fisk? Ef ESB vildi fyrst kaupa af Norðmönnum með lægri tollum á grundvelli EES þá hefðum við bara orðið að selja annað. Líklega gerði EES Samherja auðveldara með að kaupa sig inn í útgerðir í Þýskalandi. En var það alger forsenda fyrir okkar útgerðarfélag sem sýnir sig að hafa yfirburði yfir samkeppnisaðila sína? Gat það ekki plummað sig án þess? Hvað með Afríkuútrásir okkar útgerðarmanna?

Þegar ég fór til náms í Þýskalandi löngu fyrir þessa tíma, þá voru við velkomnir Íslendingar. Þjóðverjar vissu að þeir voru að flytja út þýska tækni og menningu með því að taka okkur í skólana. Og margir okkar urðu líka arískir Þjóðverjar sem þeim þótti upphátt betra en Arabafólk.

Ég held að kostir EES samningsins séu ofmetnir og hafi aukið leti okkar og frekar skilað okkur verri árangri á Bandaríkjamarkaði sem er í raun miklu þýðingarmeiri þar sem þar er upphaf allrar tækni að finna. Evrópa er frekar afrit af amerískri og austurlenskri tækni þó margt sé þar vel gert til dæmis í bílaiðnaði. Það er mikill misskilningur að Íslendingar séu Evrópumenn frekar en Ameríkumenn. Það á kannski við um músík og bókmenntir en alls ekki um tækni og vélamenningu. Við kunnum betri ensku en frönsku eða þýsku og erum miklu meira anglo-saxneskir í hugsun en meginlandssinnar.

Í mínum huga er EES samningurinn fornaldarfyrirbrigði sem við þurfum að losa okkur frá með lagni.Reyna að halda því skársta en sleppa hinu.

Verslunarfrelsið er okkar höfuðbandamaður eins og Jón Sigurðsson brýndi fyrir okkur og það ber okkur að varðveita umfram allt annað. ESB er tollabandalag stofnsett til höfuðs þeim sem utan þess standa, ekki til frelsis og framfara nema fyrir útvalda. 

Órökstuddar fullyrðingar um ágæti EES eru of áberandi í umræðunni og ber að gjalda varhug við.

Jón Gunnarsson

er á Silfrinu að skýra út veggjaldafjármögnun umferðamannvirkja.Jón er búinn að vinna stórvirki í því að vinna fólk inn á þessa aðferð.

Þá rís upp einhver kona við hliðina á honum og heimtar að veggjöldin renni í almenningssamgöngur og loftslagsmál. Bullinu eru engin takmörk sett. Það er verið að leggja á notkunargjöld til að fjármagna umferðarmannvirki en ekki almenningssamgöngur eða umhverfismál. 

Það er ekki björgulegt ef áhrifafólk skilur ekki grundvallaratriðin á bak við hugmyndina um að fjármagna stofnmannvirki með notkunargjöldum.

Jón Gunnarsson skýrði sitt mál eins vel og unnt er en sumt fólk er algerlega rökhelt og ekki er hægt að skýra svona hugmyndir  fyrir því.

 

Viðbjóðslegt

fannst mér að horfa yfir fundarsal Alþingis í fréttum yfir þinglok og gera mér ljóst að það eina sem þessi þinglýður er sammála um  er að grabba upp úr kassanum fyrir sig og flokka sína.

Þetta fólk, sem er kosið til að gæta hagsmuna almennings og meðferð skattfjár hans, gerir þvert öfugt í þessu þrönga sérhagsmunamáli sínu.

Stjórnmálaflokkar eru frjáls félagasamtök og eiga auðvitað að fjármagna sig sjálfir eins og önnur slík.  Nú nægir mér ekki að Óli Björn verði sendur til að skrifa í Moggann um skattalækkunarhugsjónir Sjálfstæðisflokksins og grunnatriði Sjálfstæðisstefnunnar þegar reyndin er svona allt önnur. 

Ég trúi ekki lengur að hugur fylgi máli hjá þingmönnum flokksins í afstöðunni til grundvallarhugsjóna Sjálfstæðisstefnunnar.

Þess vegna finnst mér viðbjóðslegt yfir að líta yfir þingsalinn nú í fréttum jafn vel þó að verstu fyllibytturnar væru fjarverandi. 

 

Pistill frá Benedikt

Halldórssyni barst mér í bréfi sem athugasemd við skrifi mínu um Georg Soros. Mér finnst þetta skarplega athugað hjá Benedikt:

"

Á leiksviði væri sagan um mann sem átti allt og gat keypt allt sem hægt er að kaupa fyrir peninga. En það var ekki nóg. Honum leiddist. Hann leitaði að hobbýi sem gæti fyllt upp í svartholið sem fór stækkandi innra með honum. Hann fékk hugmynd. Hann ákvað að leggja niður öll þjóðríki í heimi og gera heiminn að opnu leiksvæði án landamæra. Það er ekki bara dýrasta hobbý eldriborgara í sögunni heldur líka það ólýðræðislegasta.

Hann jós peningum yfir mannkynið í gegnum félög sín sem starfa í flestum löndum. Formúlan er einföld. Allt skal vera opið upp á gátt svo hann geti haft sína hentisemi. Þeir sem voru í veginum voru ofsóttir og smánaðir. Það virkaði betur í byrjun baráttunnar en þegar meirihluti fólks eru nasistar og rasistar dregur úr virkninni.

Það komu bakslag í seglin og ekki víst að takmark auðmannsins verði að veruleika, þ.e. heimur án landamæra vegna mótspyrnu svokallaðra kjósenda og gulu vestanna.

Í orði og lævísum áróðri eiga allir að treysta öllum og engin siður er betri en ósiðir annarra. Erindrekar gamla mannsins berjast fyrir því að fólk frá framandi menningu sé flutt inn í stórum stíl inn i löndin til að stuðla að eyðingu þjóðríkjanna að því er virðist. Ávallt í nafni kærleika og jafnvel Sameinaðu þjóðanna. 

Það er því mikilvægt að aðkomufólkið kunni ekki húsreglurnar svo hægt sé að kenna húsráðendum um þegar fyrirsjáanlegur ágreiningur kemur upp. Í leikritinu eru hvítir karlar sekir eins og syndin og hafa alltaf rangt fyrir sér, nema þeir sem hafa iðrast og gangið í lið með fólkinu sem vill leggja niður landamæri þjóðríkjanna og eru svo ofboðslega "gagnrýnir" á vestræna menningu, að undir öðrum kringumstæðum væri það kallað hatur og ofstæki. 

Auðmaðurinn jós semsagt peningum yfir réttláta jafnt sem rangláta en aðallega yfir ginkeypta. Vinstra hugsjónafólk með uppblásið egó var ódýrt. Það hafði orðið mikið verðfall á leiðinlegum spakmælum þess og óumbeðinni kennslu í siðfræði 101.

Sá gamli var klókur og nældi sér í rithöfunda, femínista, póstmódernista, marxista, blaðamenn, listamenn og fólk sem langaði að meika það - fyrir slikk. Uppreiknað var fólkið ódýrara en plantekruþrælar frá Afríku á sínum tíma. Hann keypti einn en fékk halarófu í kaupbæti - 10 félagsverur fyrir einn foringja.

Meðfærilegar strengjabrúður hans um allan heim töluðu tungum - hans, eftir leikriti sem hann og starfsmenn hans skrifuðu. Brúðurnar héldu að þær væru frumlegar og alveg einstakar. En fólk er farið að sjá í gegnum þær enda eru þær allar nákvæmlega eins."

Svo mörg voru þau orðin í Pistli frá Benedikt þessum hver sem hann nú er. 

 

Georg Soros

vinnur gegn Bandaríkjunum og Vesturlöndum. Hann er að fjármagna Caravaninn sem er að reyna innrás. Hann er sjálfur flóttamaður frá Ungverjalandi.

Hann vill að við Íslendingar tökum við milljónum Afríkubúa eða annarsstaðar frá sbr. útkomið rit. 

Af hverju líða Bandaríkin búsetu Georgs Sorosar í landinu?

Þingskandall

er meðferðin við fyrirspurn Þorsteins Sæmundssonar vegna hrunsmála fjölskyldnanna.

Þingglópar á borð við Björn Leví Gunnarsson Pírata sem drekkja þinginu með fábjánalegu fyrirspurnaflóði um lítilsverða hluti tefja fyrir afgreiðslu svona grundvallarspurninga.

"Ég hef verið kurt­eis hingað til en nú krefst ég þess að þess­ari van­v­irðingu við þing og þjóð verði hætt og að ég fái svar við þess­um rétt­mætu spurn­ing­um mín­um,“ sagði Þor­steinn Sæ­munds­son, þingmaður Miðflokks­ins, und­ir dag­skrárliðnum störf þings­ins.

Hann sagðist hafa að minnsta kosti fjór­um sinn­um komið í pontu og óskað eft­ir svari við fyr­ir­spurn sinni frá 26. fe­brú­ar um hverj­ir keyptu 3.600 íbúðir af Íbúðalána­sjóði og greiddu fyr­ir það 57 millj­arða króna. Hvaða ein­stak­ling­ar, hvaða fyr­ir­tæki og hverj­ir áttu fyr­ir­tæk­in.

Þor­steinn sagðist ekki hafa orðið þess var að fé­lags­málaráðherra hafi óskað eft­ir fresti til að svara fyr­ir­spurn­inni. Hann sagði ástandið vera þannig að ráðherra og hans fólk að sé greini­lega að „reyna að kreista út úr Per­sónu­vernd þókn­an­lega af­stöðu til þess­ar­ar fyr­ir­spurn­ar“. Bætti hann við að Per­sónu­vernd sé þegar búin að lýsa yfir hlut­leysi sínu og að það megi birta upp­lýs­ing­arn­ar.

Jón Þór Þor­valds­son. mbl.is/​Eggert

Fleiri þing­menn Miðflokks­ins stigu í pontu á eft­ir Þor­steini og tóku und­ir orð hans. „Á bak við þetta eru 3.600 íbúðir og 3.600 fjöl­skyld­ur sem misstu heim­ili sín,“ sagði Jón Þór Þor­valds­son og benti á að sam­kvæmt regl­um eigi svarið að ber­ast inn­an 15 daga. Birg­ir Þór­ar­ins­son bætti við: „Það er ekki hægt að álykta annað en hér sé verið að fela eitt­hvað.“

Sig­urður Ingi Jó­hanns­son, sam­göngu- og sveit­ar­stjórn­ar­ráðherra, sagði rétt­ast að tek­in yrði afstaða vegna máls­ins í for­sæt­is­nefnd. Birg­ir Þór­ar­ins­son, þingmaður Miðflokks­ins, sagði þá að búið að væri að taka málið upp í nefnd­inni og þess vegna hafi verið leitað aðstoðar for­seta í mál­inu. „Þetta mál er ekki eins­dæmi þegar kem­ur að upp­lýs­inga­öfl­un.“

Ekki er að efa að hér á bak við leynist ljót saga sem þarf að upplýsa. Hyglun, Þöggun, Klíkuskapur, Subbuskapur.

Hér er þingskandall á ferð um ólíðandi afgreiðsluleysi.

 

• 2 blogg um frétt­ina

 

Þörf skrif um Íslandspóst

eftir formann Póstmannafélagsins Jón Inga Cæsarson og veitir ekki af þegar falsfréttir um fyrirtækið birtast ítrekað á fjölmiðlum  og valda trúnaðarbreti við almenning og Alþingi :

"Póstmannafélag Íslands, verður 100 ára á næsta ári. Í enn lengri tíma hafa póstmenn þjónað landsmönnum af einurð og fórnfýsi. Í dag eru póstmenn staddir á sérkennilegum stað.

Margir ráðamenn landsins leggja sig fram um að tala niður póstinn og samkeppnisaðilar Íslandspósts leggja sig fram um að tala niður þjónustuna og matreiða samsæriskenningar. Auðvitað hefur þessi umræða áhrif á póstmenn og það er ekki uppörvandi þegar ráðamenn tala með þeim hætti sem sést hefur að undanförnu.

Oftar en ekki virðist sú umræða mótast af lítilli þekkingu á póstþjónustu heimsins og skuldbindingum sem þjóðríkið hefur undirgengist. Póstmenn eru láglaunastétt, helmingur þeirra er með laun um 350-380 þúsund. Stéttin hefur gengið í gegnum sáraukafulla hagræðingu undanfarin misseri og starfsöryggið er lítið. Það er slæmt og ekki bætir úr það niðurrifstal sem dynur á póstmönnum frá ráða- og hagsmunagæslumönnum.

Póstþjónusta heimsins er bundin í lög og reglur, líka á Íslandi þó stundum sé umræðan með þeim hætti að svo sé ekki.

Fyrirtækið Íslandspóstur, áður helmingur af Póst- og símamálastofnun varð OHF 1997. Síðan þá hefur fyrirtækinu ætlað að vera sjálfbjarga. Það er erfitt þegar greiða þarf með pakkasendingum og bréfamagn hefur hrunið um helming. Þrátt fyrir að næstum öll lönd Evrópu leggi póstfyrirtækjum til fjármagn fyrir dreifingu á óarðbærum svæðum hefur Ísland ekki stigið það skref. T.d. greiðir Noregur póstinum þar í landi milljarða fyrir veitta þjónustu í dreifbýli.

En enn og aftur þarf þá að minna ráðamenn þessa lands á hverjar skuldbindingar þjóðríkisins eru samkvæmt alþjóðasamningum. Alþjóða póstsambandið og ESB – EES setja reglur sem ber að fara eftir. Samkvæmt þeim reglum ber ríkið ábyrgð á grunnpóstþjónustu á Íslandi. Íslandspóstur og félagsmenn Póstmannafélags Íslands eru í reynd verktakar hjá ríkinu. Fyrir þá verktöku hefur ríkið ekkert greitt og Íslandpósti gert að greiða alþjónustuna með sjálfsaflafé.

Flest ríki Evrópu hafa löngu snúið af þeirri braut og þar greiða sjóðir þjóðríkjanna fyrir alþjónustuna samkvæmt reglum sem settar eru. Fréttir í fjölmiðlum hafa dregið fram þá staðreynd að alþjóðasamningar gera það að verkum að innibyggt tap Íslandspósts á ári er um hálfur milljarður vegna Kínapakka. Verktakinn Íslandspóstur ohf. að fullu í eigu ríkisins á að fá greitt fyrir veitta þjónustu við þjóðríkið þrátt fyrir að svo sé. Þaðan hefur ekki komið króna.

En alþingismenn sem talað hafa niður fyrirtækið hafa því miður lítið haft fyrir að kynna sér málin. Það er hreinlega óþægilegt að lesa skilningsleysi á eðli póstþjónustunnar og hvernig hún þjónar. Hremmingar Íslandspóst bitna síðan á félagsmönnum Póstmannafélags Íslands, það er erfitt að sækja kjarabætur til fyrirtækis sem berst í bökkum, sérstaklega þegar það fær ekki greitt fyrir lögbundna þjónustu.

Burðargjöld standa ekki undir alþjónustunni og munu ekki gera það í framtíðinni. Þessum málum verður að koma í lag, það er lögbundið hlutverk Alþingis að tryggja póstþjónustu á landsvísu á sambærilegum kjörum. Endurtek, Íslandspóstur er verktaki og á að fá greitt fyrir þjónustuna á eðlilega hátt.

Það væri lítill snjómokstur ef verktakar þyrftu sjálfir að greiða fyrir verkið. Það er góðlátleg ábending formanns Póstmannafélags Íslands til alþingismanna, að þeir kynni sér lög og reglur um póstþjónustu samkvæmt alþjóða skuldbindingum. Þá kannski kemst umræðan á rétt ról og gripið verður til úrræða sem virka, það er tímasóun að tala vitleysu út í loftið í stað þess að koma að málum með festu og einurð. Íslendingar þurfa faglega og góða póstþjónustu og því er kominn tími athafna og lausna og sleppa niðurrifstali og sleggjudómum. "

 

Stefán E. Stefánsson  á Morgunblaðinu skrifar:

[e-mail]

Hart er nú deilt um bágan fjárhag Íslandspósts og því miður virðist þar birtast hversu eitrað ástand getur myndast þegar ríkisfyrirtæki blanda sér í samkeppnisrekstur. Úr þeirri stöðu þarf að greiða og heppilegast væri ef eðlileg skref yrðu stigin í þá átt að afnema að fullu þann einkarétt sem fyrirtækið hefur á sínum herðum í tengslum við bréfsendingar. Eitt af því sem fram hefur komið í umræðu um stöðu Póstsins er það gríðarmikla magn bögglasendinga sem nú berast til landsins að utan. Það á ekki síst við um sendingar frá Kína.

Forsvarsmenn Póstsins segja þessa holskeflu valda stórum hluta þess taps sem fyrirtækið burðast nú með. Það kemur til af þeirri staðreynd að samkvæmt samningum Alþjóðapóstsambandsins ber samningsríkjum að greiða niður sendingar sem berast frá þróunarríkjum. Kína fellur í þann flokk þótt um annað mesta efnahagsveldi jarðarkringlunnar sé að ræða. Nýlega hótaði Donald Trump því að segja upp þessum ólánssamningi og vísaði til þess að það væri andstætt bandarískum hagsmunum að viðhalda niðurgreiðslukerfi á sendingum frá Kína.

Enn hefur ekkert orðið af því hjá Trump en eftir hverju er að bíða hjá ráðamönnum hér á landi? Þeir ættu að taka á sig rögg og segja upp þessum samningi. Liggur það ekki í augum uppi? "

Þarna snýr Stefán staðreyndum á haus :

 

"...þegar ríkisfyrirtæki blanda sér í samkeppnisrekstur."

Þessu var bara öfugt farið. Allskyns fyrirtæki hafa blandað sér í ríkisreksturinn.

Afleiðingin hefur orðið afturför á mörgum  sviðum póstþjónustu og áróðurslega hefur Íslandspóstur átt formælendur fáa.

Pósturinn á að vera einn armur ríkisins eins og Löggæslan og Heilbrigðiskerfið.

Einkafyrirtæki eiga að geta fengið að starfa við hlið Íslandspósts samkvæmt útboðum til sparnaðar fyrir skattgreiðendur.

En það er óþarfi að birta falsfréttir um Íslandspóst til að gera fyrirtækinu erfiðara fyrir.