Trumpísk Falsfrétt?

í Mogga:

"Theresa May, forsætisráðherra Bretlands, stóð í gærkvöldi af sér vantraust í eigin flokki sem stefnt var henni til höfuðs.

Greiddu 117 þingmenn atkvæði með vantrausti en 200 á móti.

Uppreisnarmenn í þingliði Íhaldsflokksins knúðu atkvæðagreiðsluna fram vegna andstöðu við samninginn um brottför Bretlands úr Evrópusambandinu (ESB) sem May hefur barist fyrir með oddi og egg að fá samþykktan í þinginu. May þurfti 160 atkvæði til að halda velli sem flokksleiðtogi. Hún mun hafa sagt þingmönnum í gær, að hún myndi ekki sækjast eftir því að leiða flokkinn í næstu þingkosningum.

Varnarmálaráðherrann Tobias Ellwood sagði í gærkvöldi að May stæði sterkar að kjöri loknu. Líkti hann hópnum sem knúði atkvæðagreiðsluna fram við hægrihreyfinguna Tea Party í Bandaríkjunum. Þeir ætluðu að ræna Brexit-ferlinu en voru gómaðir. „Hópurinn endurspeglar ekki afstöðu flokksins sem ég gekk til liðs við,“ sagði Ellwood. Hópurinn sem stofnaði til atkvæðagreiðslunnar þykir standa verr nú en áður. Eftir atkvæðagreiðsluna létu nokkrir þingmenn í ljós vonir um að reynt yrði að sætta fylkingar og ljúka þingmeðferð Brexit-samning"

 

Vann ekki Theresa May stórsigur með nær helmingi fleiri atkvæðum en þeim sem á móti voru?

Með hverjum er samúð Morgunblaðsins?

ESB?

3. Orkupakkanum?

Farandfólkinu?

Er þetta ekki Trumpísk falsfrétt?

Þorvaldur og Göbbels

eiga það sameiginlegt að trúa því að sé lygin endurtekin nógu oft þá verði hún að sannleika.

Þorvaldur er því enn á ferðinni í Fréttablaði þeirra Jóns Ásgeirs og Baugsliðanna, að 67 % þjóðarinnar hafi samþykkt stjórnardrög  Þorvaldar og hans manna frá stjórnlaga ráði.

Hið rétta er að innanríkisráðuneytið auglýsti svo um niðurstöður atkvæðagreiðslu um uppkastið:

skýrslna yfirkjörstjórna varð niðurstaðan eftirfarandi:

Kjósendur á kjörskrá	236.911
Gild atkvæði	114.570
Ógild atkvæði	1.499
þar af auðir	661
þar af aðrir ógildir	838

 Gild atkvæði skiptust þannig eftir því hvernig kjósendur svöruðu einstökum spurningum:

1. Vilt þú að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá?

Já, ég vil að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

       73.509

Nei, ég vil ekki að tillögur stjórnlagaráðs verði lagðar til grundvallar frumvarpi að nýrri stjórnarskrá.

       36.302

2. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði náttúruauðlindir sem ekki eru í einkaeigu lýstar þjóðareign?

Já    84.760

Nei   17.470

3. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um þjóðkirkju á Íslandi?

Já    58.455

Nei   43.914

4. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði persónukjör í kosningum til Alþingis heimilað í meira mæli en nú er?         

Já     78.451

Nei    21.660 

5. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að atkvæði kjósenda alls staðar að af landinu vegi jafnt?

Já     66.653

Nei    33.590

6. Vilt þú að í nýrri stjórnarskrá verði ákvæði um að tiltekið hlutfall kosningarbærra manna geti krafist þess að mál fari í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Já     72.633

Nei    26.440

Auglýst með vísan til 2. mgr. 10. gr. laga um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna nr. 91/2010.

Innanríkisráðuneytinu 30. október 2012"

Gild atkvæði voru því

111.682 eða 47.14% af heild.

Þeir sem samþykktu voru

34.65 %

en ekki

67 % þjóðarinnar

sem Þorvaldur lýgur nú enn einu sinni upp á prenti að þjóðin hafi gert.

Þeir sem nenntu að lesa uppkastið komust fljótt að því að það stóðst engar kröfur, var fullt af mótsögnum og hroðvirkni sem ekki hefði fengið framhaldseinkunn í Gaggó Vest. 

Einhver nýr þriðjungur þjóðarinnar sem vill nýja stjórnarskrá sem komi í stað þeirrar sem þjóðin samþykkti nær einróma 1944 virðist auk þess vera harla léttvægur í samanburði.Plaggið ekki samið af fræðilegri þekkingu í alþjóðlegum samanburði eins og hin núverandi heldur af meginstofni af vinstrisinnaðri háskólaelítu eins og Þorvaldi sem löng reynsla er síðan komin af hvernig gefst.

Hvað þá að þjóðin virðist ekki telja að hana skorti nýja stjórnarskrá  sýnir algert áhugaleysið fyrir kosningunum sem voru svo dæmdar ólögmætar af Hæstarétti til viðbótar.

Þessi skrif Þorvaldar eru  því jafn fráleit og skrif Óla Antons Bieltveds um vilja Íslendinga til að ganga í Evrópusambandið og taka upp Evru í Morgunblaðinu í dag og oft áður.

Það er gæfa Íslendinga að taka álíka lítið mark á hvorum skríbenti Evrópusambandsins  sem er, Þorvaldi Gylfasyni  eða Óla Anton Bieltved.

Jafnvel gamli Göbbels gagnast ekki til að gera prófessor doktor Þorvald Gylfason  Evrópukrata í gjaldgengan í  gjöf á nýrri stjórnarskrá fyrir Ísland sem eigi að lækna öll þess mein.

Stórfrétt

í læknisfræði skv. frétt í Morgunblaðinu:

"Íslenskur læknir í Svíþjóð, Hildur Helgadóttir, yfirlæknir í krabbameinslækningum á Karolinska sjúkrahúsinu, var fengin til að vera í beinni útsendingu Sænska sjónvarpsins SVT frá afhendingu Nóbelsverðlaunanna í Stokkhólmi í fyrrakvöld.

Í útsendingunni lýsti Hildur ónæmishvetjandi meðferðum sem veittar eru krabbameinssjúklingum á Karolinska og rannsóknum hennar á því sviði en þær byggjast á uppgötvunum vísindamannanna tveggja, sem deila með sér Nóbelsverðlaununum í læknisfræði í ár.

Byltingarkenndar uppgötvanir James P. Allison frá Bandaríkjunum og Tasuku Honju frá Japan fengu Nóbelsverðlaunin í læknisfræði 2018 fyrir byltingarkenndar uppgötvanir við meðferð krabbameina, þar sem ónæmiskerfið er virkjað á þann hátt að það ræðst gegn krabbameinsfrumum. Ótrúlega góður árangur hefur náðst með þessum ónæmismeðferðum. Lífshorfur eða lifun margra krabbameinssjúklinga sem svara þessari meðferð, hefur lengst, jafnvel um fjölda mörg ár, og gætu þeir mögulega náð fullum bata.

Uppgötvanir Allison og Honjo eru á sérsviði Hildar, sem hefur þegar notað þessar meðferðir sem krabbameinslæknir sjúklinga á Karolinska í nokkur ár og stundar hún auk þess rannsóknir sem tengjast þeim. Hún segir í samtali við Morgunblaðið að þessar nýju meðferðir sem byggjast á uppgötvunum Honju og Allison feli vissulega í sér byltingu í meðferð krabbameinssjúklinga. Ekki síst eru framfarirnar miklar fyrir sjúklinga sem eru með sortuæxli en Hildur hefur unnið mikið með þeim á Karolinska. Sortuæxli ná að dreifa sér um líkamann og eru krabbamein sem hefur svarað illa lyfjameðferð. Hún segir að þar til þessar nýju meðferðir komu til sögunnar hafi læknar haft fátt til ráða fyrir sjúklinga með dreifð sortuæxli og líkur á að þeir lifðu stuttan tíma. Nýja meðferðin hefur hins vegar skilað mjög góðum árangri. ,,Það er um helmingur sjúklinga sem svarar þessari meðferð og það finnst okkur vera rosalega stórt skref miðað við ástandið eins og það var áður,“ segir Hildur.

Hún segir að Allison og Honju hafi uppgötvað og lýst svonefndum innbyggðum bremsum á ónæmiskerfinu, sérstaklega tengdum T-frumum í ónæmiskerfinu og fundu því til viðbótar ásamt öðrum aðferð til þess að setja á svokallaða hemla sem virkja svörun ónæmiskerfisins á þann hátt að það getur ráðist á krabbameinsfrumur og heft vöxt þeirra.

Spurð um meðhöndlun og lífshorfur krabbameinssjúklinga með sortuæxli sem eru komin á alvarlegt stig en gangast undir þessar nýju meðferðir segir Hildur að mikill árangur hafi náðst ef litið er á hóp sjúklinga í rannsóknum hennar og félaga hennar á Karolinska.

Áður hafi kannski tæplega fjórðungur sjúklinga verið á lífi að einu ári liðnu en eftir að þessar nýju meðferðir komu til skjalanna séu um 75 til 80% sjúklinganna enn á lífi eftir fyrsta árið. "

Þetta eru þáttur í hinn nýju lækningatilraunum á krabbameini sem nú eru orðnar að von sjúklinga um allan heim.Þessar lækningar byggja allar á þeirri aðferð að virkja ónæmiskerfi líkamans til að þekkja krabbameinsfrumur frá heilbrigðum og ráða niðurlögum þeirra sem þær gátu ekki áður.

Einn reyndur krabbameinslæknir sagði við bréfritara að hann teldi að lækning við krabbameini myndi mögulega finnast innan tuttugu ára. Allavega eru miklar rannsóknir í gangi og mikið aukin samvinna og skipti á upplýsingum milli rannasóknaaðila  getur mögulega flýtt fyrir allri þróun á þessu sviði.

Á þetta ekki við um siðgæðisverðina?

Í 71. grein stjórnarskrárinnar segir að "Allir skulu njóta friðhelgi einkalífs, heimilis og fjölskyldu. Ekki má gera líkamsrannsókn eða leit á manni, leit í húsakynnum hans eða munum, nema samkvæmt dómsúrskurði eða sérstakri lagaheimild. Það sama á við um rannsókn á skjölum og póstsendingum, símtölum og öðrum fjarskiptum, svo og hvers konar sambærilega skerðingu á einkalífi manns."

Af hverju ekki að kæra þessa einkalífsþjófa sem halda að þeir séu siðgæðisverðir?

Assgoti eru allir orðnir andaktugir?

sem eru að hneykslast á þingmannaræflunum. Það lekur helgislepjan út úr röðunum af fólki.

Venjulegum dónum eins og mér eiginlega ofbýður þegar ég hugsa um eigin hegðun á stundum í löngu lífi. Það er eins gott að Bára eða Logi  hafi ekki komist að öllu um mann.

Samdónar mínir í fylkingu af þeim drullusokkum og kjaftöskum sem ég fylli höfum samt betur vit á að þegja og vera ekki að auglýsa okkar verstu stundir. Við höfum heldur ekki ráð á að hneykslast mikið í þessu tilefni þar sem einhver gæti kjaftað að við værum bara ekkert betri og því erum við frekar hógværir og látum aðra um að passa siðferðið á Þinginu.Er

Það er eiginlega magnað hvað allir eru orðnir assgoti heilagir og andaktugir eða hvað?

Var Bára ein á barnum?

Muna fyllibytturnar ekkert eftir henni? Og  öðrum gestum á þessum litla bar?

Ég hugsa að jafnvel ég  blindfullur  tæki eftir manneskju sem sæti við næsta borð við mitt sem væri með eitthvað bardús með símahleðslur og drykki bara kaffibolla í 4 klukkutíma og veitti mér sérstaka athygli. Voru ekki fleiri kumpánar á Klaustrinu? Er ekki öryggismyndavél sem tekur stöðugt upp? Eða er búið að eyða upptökunum eins og Nixon gerði?  

 Hún segist stolt af sínum þætti og hún eigi ekkert til að borga fyrir með hafi hún framið lögbrot. Á hún sig ekki sjálfa til að sitja inni eða hvað? Ætla delinqventin ekkert að gera til að klekkja á henni fyrir greiðann?

Var þessi Bára annars ein á barnum með byttunum?

Forréttindahópur

eru þeir orðnir sem ekki ferðast með einkabílnum. Þeir soga til sín skattfé í engu hlutfalli við hagsmuni fjöldans sem verður að greiða fyrir það sem hann vill ekki.

Allt fyrir draumóra sérvitringa sem hafa náð völdum fyrir tilviljunarkennda pólitíska niðurstöðu sem fjölgun Borgarfulltrúa færði kjósendum.  

Einkabílafólkið verður að líða fyrir framkvæmdaleysið í gatnagerðinni fyrir einhverjar sýnir draumóramanna sem mynda bræðingsmeirihlutann í Borgarstjórn Reykjavíkur. Það verður að þjást í töfum, mengun og kostnaði þar sem draumórafólkið reynir að valda því sem mestu skaða.

Svo segir í Staksteinum Morgunblaðsins:

"Ívar Pálsson viðskiptafræðingur skrifar á blog.is:

„Áherslur borgarstjórnarmeirihlutans í umferðarmálum Reykjavíkur skila sér í þremur dögum á ári í umferðartöfum. Milljarði króna á ári heldur áfram að vera sóað í að reyna að fá strætó-elítuhópinn sem fer 4% ferðanna, til þess að stækka, en það gerist ekki. Fyrst árangur af því er enginn, þá er bætt um betur og tugir milljarða króna settir í Borgarlínu, sem mun auka tafirnar enn frekar.

Bílafloti Reykvíkinga stækkaði ört og fólk mun ekki skilja nýja bílinn eftir heima næstu árin, hvort sem hann er drifinn áfram af rafmagni eða af öðru. Framlag til vegabóta og aukins umferðarflæðis er skammarlegt á sama tíma, auk þess sem áhersla Dags borgarstjóra er enn á það að hægja á umferð (með frábærum árangri), ekki að hámarka flæði, sem t.d. tölvukerfin geta gert.

Djöfullinn finnst alltaf í smáatriðunum og nú er að koma í ljós hvernig Borgarlínan er: stærðar svæði tekið undir strætó, hjól og gangstíga, en ein akrein fyrir bíla, sem fara 70-80% ferðanna.“

Við þetta bætist að þeir sem verða svo óheppnir að búa nálægt Borgarlínunni svokölluðu fá að greiða hærri skatta; sérstaka innviðaskatta. Breytir engu í því sambandi hvort þeir nota áfram eigin bíla, sem er líklegast, eða taka allt í einu upp á því að ferðast um með strætó á sterum. "

Það er eitt hversu hlægilegt það er að menn í stætóelítunni skuli ekki opna augun fyrir því sem er að gerast í nærumhverfinu.  Annað er hversu framtíðarþróunin skaðast á töfunum sem þetta fólk er að valda í nútímanum.  

Allstaðar eru byggð mislæg gatnamót og akreinum fjölgað eftir því sem kostur er.  En  Dagur B. Eggertsson segir þeirra tíma vera liðinn í Reykjavík.

Menn reyni að sjá gatnamótin sem eru á Reykjanesbraut við Garðabæ fyrir sér vera komin á Kringlumýrarbraut og Miklubraut og göngubrúna á Breiðaholtsbraut vera komna í stað gangbrautarljósanna á Miklubrautinni? Hvað myndi ekki breytast? 

Það verða dýrkeypt mistök að verða að þola Dag sem Borgarstjóra afturhaldsins núlíðandi kjörtímabil og er ábyrgð Viðreisnar og Pírata mikil í þeim efnum. En fylgi slíkra skoðanalítilla flokka kaupa valdabraskarar allsstaðar auðveldlega fyrir skattfé.

Kostnaðurinn og öfugþróunin munu fylgja Borginni til margra ára sem tekur að vinda ofan af draumsýnum Hjálmars og Dags þegar fólkið hefur greitt atkvæði í næstu kosningum.

 

"Gangandi og hjólandi" er ekki umferð heldur lífsstíll og aðeins 4 % fólks velur sér að keyra í Strætó eða Borgarlínu. Yfirgnæfandi meirihluti kjósenda hluti sem vill  komast leiðar sinnar sem greiðast í einkabílnum, er það sem felst í hugtakinu umferð.  Þeir ættu auðvitað ekki að vera minnihlutahópur sem líður fyrir forréttindi yfirgnæfandi  minnihluta draumóraelítunnar.

 

Fallegt bréf um Lúpinuna

sem ég vona að skrifarinn fyrirgefi mér að ég birti hér án þess að spyrja hann leyfis. Hann skrifar þetta sem viðbrögð við grein minni í Sámi fóstra um Lúpínuna og í bréfinu koma fram athyglisverðar upplýsingar sem eiga erindi við almenning.

www.samurfostri.is  

"Sæll Halldór.

 

Ég þakka þér kærlega fyrir frábært blað.  Fullt af fróðleik, skemmtilegum greinum og viðtölum. Sérstaklega vil þakka ég fyrir greinina um hann Hákon Bjarnason og Lúpínuna, og svo allt hans starf.  

 

Ég er mikill "Lúpínusinni"  Fylgist mjög vel með vexti og útbreiðslu hennar, og er fullmeðvitaður um hvað hún hefur gert gott, mjög gott fyrir landið okkar. 

 

Ég bý í Keflavík, (Reykjanesbæ) Ég bý í jaðri bæjarins, við Heiðarholt, hef búið þar í 27 ár.  Þar sem heiðin milli Sandgerðis, Garðs og Keflavíkur mætast.  Ég man þegar ég kom úr Sandgerði árið 1992, þann stað sem ég bý núna.  Þetta var ein auðn, grjót, klappir og uppblásnir melar.  Í dag er þetta gróið svæði með miklum gróðri, heilu breiðurnar af Lúpínu og svo öðrum gróðri sem vaxið hefur upp í skjóli Lúpínunnar.  Ég hef séð það gerast frá einu ári til annars. 

 

Lúpínan gleypir ekki allan gróður, svo langt í frá, hún gerir öðrum gróði fært að ná bindingu og verða til og dafna, og síðan áfram með enn meiri útbreiðslu sinnar tegundar.  Þetta geta allir séð sem vilja sjá.

Eitt árið tók ég eftir því að hvítir kollar fóru að skjóta sér upp.  Sem sagt hvít Lúpína.  Þá fór ég í fræðibækur og las mig vel til um þessa plöntu.  Um hvíta afbrigðið var sagt að þessi tegund gæti verið "mjölskemma heimsins"  hvorki meira né minna.  Það fannst mér magnað, og ég las meira. Hvað var það væri sem Lúpínan hefði umfram aðrar tegundir sem gerði henni  kleift að ná fótfestu í auðn, sandi og klöppum.  

 

Það sem Lúpínan hefur umfram aðrar tegundir er,  að hún framleiðir sítrussýru.  Sýru sem brýtur grjót og breytir í jarðveg, frjósaman jarðveg. Það er semsagt málið.  Mögnuð jurt.  Jurt sem margir hatast við, sem er algjörlega galið. Þeir hinir sömu ættu að lesa sig betur til um þetta, þeir hinir sömu sem þykjast vera mjög menntaðir í einhverjum fræðum, en vita svo ekki neitt hvað þeir eru að segja. Rökin, að því bara. Slátrum allri Lúpínu, hún er skaðvaldur. 

 

Ég vil segja að þeir sem svona tala eru miklu meiri skaðvaldar.  Og mér fannst þín skoðun á þessu sama fólki, sem finnst allt í lagi að fylla landið af öðrum tegundum mannfólks frábær.  

 

Og síðast enn ekki síst:

"Hið gamla hreystiyrði, að maðurinn sé herra jarðarinnar, á sér enga staði.  Hitt er sannara að hann er skilgetið barn móður jarðar, og hann hlýtur því að verða að haga sér samkvæmt því boði hennar.  Að öðrum kosti verður hann ánauðugur þræll umhverfis síns og aðstæðna, leiðir ógæfu yfir sig, en tortímingu yfir afkvæmi sín"

 

Kær kveðja.

 

Þórarinn Gunnar Reynisson

Fæddur 12. febrúar 1954."

 

Ég vil þakka Þórarni fyrir þetta fallega bréf um Lúpínuna sem mér finnst vera orðin að þjóðarblómi Íslands og vona að hann móðgist ekki við mig fyrir að birta bréfið án hans leyfis. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er Egill Helgason óskeilkull?

í öllum efnum? Það mætti ætla miðað við þá athygli sem RÚV og DV veita honum.

Í Reykjavíkurbréfi tekur höfundur dæmi um áreiðanleika Egils. Þar segir m.a.:

"Annað dæmi um þetta er þegar Davíð Oddsson skipaði fjölda skósveina sinna sem sendiherra árið sem hann var utanríkisráðherra. Þeir voru tíu talsins á þessu eina ári – annað eins hefur ekki gerst í sögu utanríkisþjónustunnar. Þar af var hópur manna sem hafði unnið með Davíð í forsætisráðuneytin, Albert Jónsson, Ólafur Davíðsson og Kristján Andri Sveinsson. Svo voru gamlir bandamenn úr pólitíkinni eins og Júlíus Hafstein og Markús Örn Antonsson. Í utanríkisþjónustunni var ekki nokkur þörf á öllum þessum sendiherrum. Þetta voru dúsur – umbun fyrir fylgispekt.“

Stendur eins og slúður á bók

Það er annars merkilegt að virðulegir miðlar eins og Dagblaðið og „RÚV“ láti eins og þarna fari marktækur álitsgjafi. Þarna talar Egill „sérfræðingur“ þessara miðla svo smekklega um að á einu ári hafi Davíð Oddsson skipað 10 „skósveina sína“ í embætti sendiherra en „ekki hafi nokkur þörf verið á öllum þessum sendiherrum“.

Kristján Andri sem þarna er nefndur til sögu er að vísu ekki Sveinsson heldur Stefánsson. Hann hafði verið í forsætisráðuneytinu við störf í háa herrans tíð áður en Davíð Oddsson bar þar inn. Hann átti honum ekkert að þakka. Hann hafði raunar byrjað þar sem sendill í tíð afa síns Kristjáns Eldjárns. Síðar var hann einn af burðarásum forsætisráðuneytisins enda einn af öflugustu mönnum þess. Hann fluttist yfir í utanríkisráðuneytið samkvæmt reglum um færslur á milli ráðuneyta án sérstakrar skipunar. Þegar sóst var eftir því að hann færi til Eftirlitsstofnunar ESA þótti rétt að hann bæri titil sendiherra. En þar með bættist hann ekki í hóp sendiherra ráðuneytisins því að hann var að formi til skráður út úr ráðuneytinu á þessum tíma, reglum samkvæmt. Kristján Andri Stefánsson varð síðar sendiherra í París 10 árum eftir að Davíð Oddsson fór úr ráðuneytinu.

Albert Jónsson, einn færasti sérfræðingur Íslands í erlendum málefnum, var skipaður sendiherra af Geir H. Haarde utanríkisráðherra.

Ólafur Davíðsson var skipaður sendiherra í Þýskalandi í ráðherratíð Halldórs Ásgrímssonar í utanríkisráðuneytinu, en Ólafur hafði starfað sem ráðuneytisstjóri í forsætisráðuneytinu í nær hálfan annan áratug og naut mikils álits að verðleikum, með afburðaþekkingu á íslenskum málum og náin tengsl við Þýskaland.

Júlíus Hafstein hafði sendiherratitil en óskaði aldrei eftir því að fara utan „á póst“. Hann stóð sig með prýði í ráðuneytinu.

Óljóst er með vísun í hvaða hluta af sínu yfirgripsmikla þekkingarleysi Egill Helgason kemur sér upp 10 sendiherraskipunum. En hugsanlegt er að hann reyni í blekkingarleik sínum að telja þá með Svein Björnsson og Helga Gíslason sem fengu sendiherraskipun skömmu áður en þeir hættu í ráðuneytinu eftir löng og farsæl störf og var það gert í samræmi við gömul fyrirheit þar. Hvernig Egill þessi fær það til að ganga upp að þar hafi verið um sérstaka „skósveina“ að ræða þótt annar embættismaðurinn heiti vissulega Sveinn er í meira lagi undarlegt.

Enn undarlegra er að halda því fram að „óþörfum“ sendiherrum hafi fjölgað við þessa heiðursskipun þeirra við starfslok, sem enginn ágreiningur var um að þeir höfðu unnið til.

Það hlýtur að vera dapurlegt fyrir „virðulegt“ Dagblaðið að sitja uppi með ómerking sem aftur og aftur er staðinn að ómerkilegum dylgjum og fráleitum fullyrðingum í bland, en það má vel vera að það sé bara gott á „RÚV“.

Alla vega sér þar ekki á svörtu."

Stendur Egill Helgason undir því áliti og á þeim stalli  sem þessir áminnstu miðlar og gáfumanna- og  góðafólkselítan er búin að lyfta honum til? 

Allavega virðist hann ekki alveg óskeikull.

Hvað gerir Gulli

í Marokkó?

Skrifar hann undir?  Hvort sem Sjálfstæðismenn vilja eða ekki?

Forysta án flokks segja sumir eftir orkupakkann?

Hvað gerir Gulli á flóttamannaráðstefnunni í Marokkó?