Getum við neitað sæstreng?

ef til dæmis Georg Soros vill leggja hann á sinn kostnað til Íslands eftir að við erum komnir á orkumarkað ESB eftir samþykkt 3. Orkupakkans?

Getum við yfirleitt neitað sæstreng ef einhver vill leggja hann til Íslands?

Er löglegt að hlera?

ekki vinstri menn og birta samtölin opinberlega?

Er það í lagi ef menn komast upp með það án þess að vera kærðir?

Eru öryrkjar stikkfrí frá hegningarlögum eða Persónuverndarlögum?

Ef athæfi Báru á Klaustursbarnum og söluferlið á upptökunum er refsilaust, hvað má þá ekki gera opinbert af einkalífi fólks?

Af hverju má ekki segja frá öllum málsástæðum Ágústar Ólafs? Af hverju eru þær og hvað hann gerði einkamál Samfylkingarinnar?

Af hverju má ekki birta orðrétt hvað samnefndarmenn Bergþórs Ólasonar sögðu orðrétt þegar hann koma á fundinn? Er það leyndarmál?

Ef það er löglegt að hlera ekki vinstri menn, hvað er þá ólöglegt að gera sem snertir einkalíf?

 

Vilhjálmur Árnason

þingmaður Sjálfstæðisflokksins var á útvarpi Sögu hjá Pétri Gunnlaugssyni nú rétt áðan. 

Pétur spurði í þaula hvort Vilhjálmur ætlaði að styðja innleiðingu 3. Orkupakkans og hversvegna? 

Vilhjálmur ætlar að styðja pakkann vegna þess að við séum ekki tengdir inn á orkumarkað ESB þó að við verðum hluti af honum með samþykkt pakkans og vegna EES.

Það sem ekki kom fram var hvort við getum neitað því að hingað verði lagður sæstrengur ef einhver aðili utan Íslands vill hann leggja á sinn kostnað? 

Ef við neituðum um leyfi værum við þá ekki að brjóta gegn inntaki 3. Orkupakkans og EES samningsins um sameiginlegan orkumarkað sem við höfum þá samþykkt?

Er ekki nokkuð ljóst að við gætum ekki farið gegn anda samningsins með því að neita lagningu sæstrengs hingað? Kæmi sæstrengur er þá ekki hafin samkeppni um orkuna sem hlýtur að leiða til hækkunar innanlands á orkuverði en ekki lækkunar?

Hvar eru þá kostirnir við að samþykkja 3. Orkupakkann? Hefur því verið svarað?

Vilhjálmur Árnason svaraði þessu atriði ekki.

A Bridge too far

var heiti á æsilegri stríðsmynd úr seinni heimstyrjöld.Hún fjallaði um að menn fóru fram úr sér í sókninni.

Byggð var glæsileg göngubrú á Breiðholtsbraut við Shellstöðina  fyrir 145 milljónir. Verktakafyrirtækið Skrauta byggði brúna með miklum ágætum.

Á Miklubraut eru tvenn gönguljós frá Kringlumýrarbraut niður á gamla Miklatorg. Þar á spila gangandi vegfarendur og stöðva umferðina reglulega á nokkurra mínútna fresti. Öll umferð truflast upp á Háaleitisbraut.

Á brúnni góðu hef ég aðeins tvisvar séð manneskju og keyri ég þó þarna minnst tvisvar á dag. Miklubrautarstoppin kann ég utanað.

Af hverju er ekki byggðar göngubrýr á Miklubrautina og greitt fyrir bílaumferðinni? 

Svarið er pólitískt þar sem meirihlutinn í Reykjavík er á móti greiðri bílaumferð. Þess í stað eru brýr byggðar þar sem þeirra er lítil  þörf. Þeir sem eiga erindi á Landspítalann eiga að hjóla en ekki keyra þangað enda varla bílastæði að fá þar. 

A Bridge too far.

 

Skipulögð hræsni

birtist manni í fréttinni af hinum geysifjölmennu mótmælum 200 manna á Austurvelli þar sem krafist var brotthvarf Klaustursþingmannanna af Alþingi.

Þar var Bára auminginn upptökustjóri sýnd í hjólastól sem á að undirstrika hennar góða innræti. Í þessum stól kemst hún tæpast a á Klaustrið til frekari afreka í þágu þings og þjóðar. 

En þarna voru þeir Bergþór og Bragi dæmdir frá kjól og kalli með skipulagðri hræsni fyrir orðbragði sem er þó alsiða á opinberum vettvangi og þykir víst bara ágætt, frjálslynt  og menningarlegt.

Féll á Silfrið

fannst mér hjá Fanneyju Birnu í dag.

Þar var smalað saman einhverju fólki sem ég kann engin deili á  þar sem ég missti af innganginum. Það vantar tilfinnanlega að reglulega sé skeytt inn nöfnum viðmælendanna eins og þeir gera á Hringbraut. Maður getur ekki áttað sig á því hvaða vinstra fólk er að láta ljós sitt skína þegar það er ekki frægt að endemum.

En þarna var Klausturssteypan hrærð áfram og krafist útskúfunar þingmanna og eiginlega látið liggja að því að æskilegt væri að Miðflokkurinn í heild sinni fái pokann sinn. Yfirhafin helgislepjuhræsni skein út úr kvenkyns álitsgjöfunum en karlarnir lögðu frekar minna ákveðið til málanna. Einn benti þó á að það væri ólöglegt að hlera.

Þessi umræða er löngu komin út í Hróa. Stakt fyllerí sem engar fjárhagslegar afleiðingar hefur fyrir almenning í hlutfalli við til dæmis afleiðingar stjórnarathafna Steingríms Jóhanns sem settu tíuþúsund fjölskyldur á götuna og annan eins fjölda í mikinn fjárhagsvanda. Þessi maður hefði mér fundist að ætti frekar að vera fyrir Landsdómi heldur en á Forsetastóli Alþingis.

Steininn tók þó úr þegar Fanney Birna beindi talinu að fjölskylduharmleik Jón Baldvins og Bryndísar. Einn kvenspekingurinn lét að því liggja að Jón Baldvin hefði látið nauðungarvista dótturina á Geðdeild og þá helst ekki ólíklega af illmennsku sinni eintómri. Ég heyrði ekki betur en að undirskrift foreldris hefði verið þá nauðsynlegt formsatriði  vegna þess úrskurðar geðlæknis hennar að nauðsynlegt væri að leggja manneskjuna inn vegna bráðra veikinda hennar.

Öðrum málefnum Jóns Baldvins ætla ég ekki að velta mér uppúr. Þau eru sum áratugi að baki og hann hefur gengist við þeim af fullri einlægni. En það er tilgangslaust að reyna að friðmælast við öfgafemínista og stórasannleiksfólk af þeim kalíber sem Fanney dró í þetta Silfur sitt og betra að sleppa því alveg.

Mig bara sker í hjartað að horfa upp á þá ógæfu sem þessi vænu skólasystkini mín rata í á gamals aldri.Aldrei hef ég reynt þau að öðru en elskulegheitum í gegn um allt lífið sem ég þakka fyrir. Megi þau finna frið og fyrirgefningu í sálum sínum.

Varðandi þann meinta ófyrirgefanlega kjafthátt sem Klaustursþingmennirnir, og einkum Bergþór, viðhöfðu á fylleríinu , þá eru þessi orð sem hann notaði hreint ekkert lengur bannfærð opinberlega.

Á þúsund manna samkundu sem ég var á velti kvenkyns uppistandari sér upp úr þessum rí.. orðum og í sambandi við nafngreinda einstaklinga sem hún velti fyrir sér í því sambandi og lýstu mörgu þessu tengdu.

Salurinn bara hló og klappaði.En ekki er ég í vafa að hefði Bára tekið þetta upp og spilað í útvarpið þá hefði orðið ramaskrækur um allt þjóðfélagið því þarna voru bæði Alþingismenn,sveitarstjórnarfulltrúar og þjóðþekktir einstaklingar viðstaddir sem létu sér vel líka og hertu frekar á en hitt.

Það féll á Silfrið hjá Fanneyju.

 

 

Hver er glæpurinn?

sem er í því fólgin að drekka sig fullan og rövla einhverja vitleysu sem engar afleiðingar hefur nema móral?

Hvað er það í samanburði við að gera eitthvað óafturkræft sem hefur víðtækar afleiðingar.

Ómar Geirsson veltir þessu fyrir sér. Hann skrifar á sína síðu:

"

Hæðast að því að klámkjaftur á fyllerí gegni formennsku í nefnd.

Þó er runnið af manninum og hann iðrast.

 

Og hver er glæpur hans miðað við til dæmis forseta Alþingis?

Sem bláedrú samdi við bresku fjárkúgarana að hann myndi ekki halda uppi vörnum fyrir Íslands hönd.

 

Fyrir utan óheyrilega greiðslubyrði, frá 90 milljörðum uppí 110 milljarða á ári, skjalfest í gögnum Alþingis, Seðlabankans og Hagfræðistofnun Háskóla Íslands (svona fyrir lygarana sem afneita þessum tölum), þá afsalaði Steingrímur Joð Sigfússon öllu dómsvaldi til gerðardóms sem Hollendingar og bretar stýrðu.

Og eins og þau landráð væru ekki nóg, þá var ákvæði í ICEsave samningi vinstri stjórnar Steingríms og Jóhönnu, að ef einhver afborgun íslenska ríkisins, eða ríkisstofnana eins og Landsvirkjunar, félli í gjalddaga án þess að vera greidd, og skipti þá engu þó um hana yrði samið, þá félli allt ICEsave skuldabréfið á íslenska ríkið.

Samstundis.

 

Sem er áður óþekkt landráð í allri gjörvallri sögu vestrænna lýðræðisríkja.

 

Það var samt kosið, og lýðræðið hafði sinn gang.

Fyrst að Steingrímur, Katrín, Svanfríður og þau öll hin voru ekki ákærð fyrir landráð, og þjóðin, það er hluti hennar, tók ákvörðun að kjósa þau til áframhaldandi setu á Alþingi, þá eru þessi landráð grafin og gleymd.

Fortíð sem lögð er til hliðar.

 

Þess vegna er það svo aumt, að sjá þennan vinnumannaflokk breta, ráðast að lýðræðiskjörnum þingmönnum.

Og þeirra glæpur er fyllerísröfl.

Sem enginn vissi af nema vegna þess að auðnum langar í orkuauðlindir þjóðarinnar.

 

Landráð annars vegar.

Hlerað fyllerí hins vegar.

 

Lýðræðið sagði okkur að gleyma.

En eigum við að gleyma þegar vinnumennirnir eru aftur komnir í vinnu??

 

Við að svíkja þjóðina.

Við að færa þá einu auðlind sem ennþá er í almannaeigu, í vasa auðs og auðmanna.

 

Það var hægt að fyrirgefa.

En það er varla hægt lengur.

Kveðja að austan."

Já, í samanburði við það ef öll áform Steingríms Jóhanns, sem nú grætur krókódílatárum yfir siðferðisbresti stakra fyllibyttna á Klaustursbarnum, þá er lítið tjón af uppákomunni. Ekki þurfti tvær þjóðaratkvæðagreiðslur til að bjarga þjóðinni eftir það.

Við sitjum auðvitað uppi með annað tjón sem Steingrímur olli með afhendingu bankanna til vogunarsjóðanna sem varð meðverkandi í því að tíuþúsund misstu heimili sín. Þessi maður hreykir sér hátt núna af upphafinni sjálfsdýrkun á forsetastói Alþingis. Ferst honum?

Hvernig er glæpurinn sem framinn var á Klaustursbarnum í samanburði við atferli Steingríms Jóhanns í Hruninu?

 

Af hverju að pynda sjálfan sig?

svona Helga Vala? Og af hverju að pynda okkur svona lesendur Morgunblaðsins með því að sjá þessa pistla þína?

 

" Frá því mér var úthlutaður rammi á tíu daga fresti á leiðarasíðu Morgunblaðsins, í aðdraganda þingkosninga 2017, hef ég iðulega verið spurð að því hvernig ég hafi geð í mér að skrifa í þennan fjölmiðil.Fyrirspyrjendur segja allir ástæðu spurningarinnar þá sömu.

Ritstjórinn sem stýrir þessu blaði hefur um áratugaskeið verið þess háttar gerandi í íslensku samfélagi að það er óásættanlegt að margra mati að kjörinn fulltrúi jafnaðarmanna á Íslandi, helsta óvinar ritstjórans fyrr og síðar, taki þátt í að fylla blað ritstjórans með orðum sínum.

Mín skoðun til þessa dags hefur verið sú að það skipti máli að boðskapur og stefna okkar jafnaðarmanna í Samfylkingunni berist sem víðast. Að þrátt fyrir ritstjórann, sem augljóslega hefur ekki það markmið að efla veg og virðingu Morgunblaðsins með setu sinni í ritstjórastól, sé það mikilvægt að þeir lesendur Morgunblaðsins sem eftir eru fái lesið það sem við höfum fram að færa.

Þá hef ég einnig sagt í vörnum mínum fyrir skrif mín í blaðið að þrátt fyrir ritstjórann starfi við blaðið fjöldi góðra blaðamanna, jafnvel afbragðs blaðamanna, sem sinna mjög vel t.d. mannlífs- og menningarskrifum sem og fréttaskýringum og það megi ekki gleymast.

Það fólk hefur á stundum átt alla mína samúð og á enn enda hlýtur starf þess og starfsaðstæður undanfarinn áratug á köflum að hafa verið afar flókin.

Fjölmiðlar gegna gríðarlega mikilvægu hlutverki. Þeir eru ekki kallaðir fjórða valdið fyrir ekki neitt, því hin þrjú, löggjafarvald, framkvæmdavald og dómsvald þurfa svo sannarlega á aðhaldi að halda. Fjórða valdið á líka að bera fram staðreyndir, upplýsa almenning og miðla áfram ýmiskonar fróðleik. En fjölmiðlar þurfa að fara vel með sitt vald og leita sannleikans í hvívetna.

Því miður þá hefur ritstjórinn og þeir sem honum hlýða á ritstjórn blaðsins fallið ítrekað á fagmennskuprófinu. Vilji ritstjórans til að afvegaleiða umræðuna, fara fram með hálfsannindi og rógburð, dylgjur eða níð hefur því miður dregið fjölmiðilinn niður á slíkt plan að enn á ný stendur maður frammi fyrir þeirri spurningu til hvers í ósköpunum maður er að taka þátt í pistlaskrifum í sama blað.

Tímasetningin er engin tilviljun enda hefur ritstjórinn um áratugaskeið beitt nákvæmlega sömu tækni. Það vita þeir sem starfað hafa með honum í stjórnmálum og víðar. Ef þú fylgir honum ekki í einu og öllu ertu á móti honum. Það er enginn millivegur og þá skipta staðreyndir eða sannleikur engu máli.

Tilgangurinn helgar meðalið, fjölmiðillinn Morgunblaðið er dreginn niður í svaðið með ritstjóranum og fjórða valdið skaddast. Eftir stendur viðfangsefnið, stundum laskað, stundum fíleflt en fjölmiðillinn og þar af leiðandi hið upplýsta samfélag ber skaðann. [e-mail]"

 

Helga Vala flóttamannalögfræðingur hjá RauðaKrossinum skrifar þessa grein í blaðið á miðopnu í dag.Þar kemur fram að ritstjórinn hefur sjálfur boðið okkur lesendum í þessa veislu.Hann á því alveg skilið fáránlegan fúkyrðaflauminn sem frá þingmanninum þeysist. Hann bað um hann sjálfur og getur áreðanlega fengið meira ef hann biður vel.

Honum er ekki færðar þakkir frá mér fyrir þessa miðopnupistla frá þingmönnum sem ég met ekki mikils. Vonandi verður þetta til þess að við fáum minna að sjá af Helgu Völu framanfrá héreftir þegar Þingvallasvipurinn í sjálfspyndingunni þar var eiginlega okkur frekar að skapi.

Stefanía skrifar

Jónasdóttir skorinort að vanda frá Sauðárkróki. Mér finnst rétt að sperra eyrun þegar þessi kona skrifar um fjölþjóðamál þar sem hún hefur langa reynslu af búsetu í Balkanlöndunum.

 

Hún segir:

 

"Stjórnmálafólk og menntaelítan eru upptekin af bókum og að varðveita tungumálið okkar, enginn að tala fyrir því að landið skuli ekki selt eða gefið. Já gefið, því að við hvern veittan ríkisborgararétt til handa farand- og flóttafólki, sem ætti að aðstoða heima fyrir og á þeirra slóðum, er verið að gefa af landi okkar.

10. desember 2018 verður í framtíðinni svartur dagur, þar sem íslensk stjórnvöld skrifuðu undir í Marokkó um frjálst flæði farandfólks, það er frelsi til handa fólki, sem kýs að flakka um heiminn í leit að betra lífi. Á ég að sjá til þess að þetta fólk finni sér betra líf?

Nei, það skal það gera sjálft og það í sínum heimalöndum. Því eru stærstu hóparnir karlmenn? Auðvitað kemur þessi samningur frá mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna. Séu SádiArabar í forsvari fyrir mannréttindaráðinu, hver segir þá að þeir nýti sér ekki pólitíska leið ásamt Merkel til opnunar inn í önnur ríki. Það er þegar búið að eyðileggja Evrópu. Allmargar, og þar á meðal stórþjóðir, hafa neitað undirskrift á þessum ömurlega samningi.

En örþjóðin íslenska skrifaði undir. Þetta mál var ekki rætt á Alþingi og þjóðin var ekki spurð hvort hún vildi vera skjól farandfólks.

Hvar er lýðræðið og hvar eru mannréttindi þjóðar? Það er ansi oft brotið á mannréttindum vesturvelda í þágu annarra þjóða. Enginn þingmaður eða þingkona sögðu nei við þessari undirskrift, með það í huga að vera kosin til að varðveita land og þjóð.

Við erum örþjóð, „stormur í vatnsglasi“ segir ung þingkona við fyrirspurn um þetta mál. Hún gerir sér ekki grein fyrir því að hún og hennar niðjar verði minnihlutahópur í eigin landi, þar til hún missir það svo alveg. Þegar hún verður á mínum aldri eftir um 45 ár verður Ísland ekki frjálst land. Því kunnið þið ekki að meta og varðveita það sem við eigum? Þið byggið allt á rangri hugmynd um að þið séuð heimsborgarar.

Annar þingmaður er orðinn þreyttur á því hversu fólk sé hrætt við útlendinga – hvaðan kemur svona bull? Þessum þingmanni er heldur ekki ljós ábyrgð sín og það að hafa efann að leiðarljósi til verndar landi og þjóð.

Ég endurtek: við erum örþjóð. Í fimmtíu ár hef ég verið meðal útlendinga og er enn; ég hef lært mikið því að ég horfi, hlusta og spyr, því að ég tala nokkur tungumál. Reynslan er að varast beri of mikla fjölmenningu, hana upplifði ég á Balkanskaga, þar sem hver togar í sína siði og einkenni. Það vill nefnilega svo til að ekki eru öll dýrin í skóginum vinir, mennsk erum við öll, en langt í frá bræður og systur.

Stjórnvöld, hafið það í huga og farið milliveg, gleypið ekki svona við öllu. Þið munuð ekki ráða við fjölmenningarmálin þegar fram í sækir.

Við sitjum uppi með forseta landsins, forsætisráðherra og menntaelítu, sem segir okkur það nýjasta, sem er: „Við verðum að deila fullveldinu með öðrum þjóðum og alþjóðastofnunum – það er að vera frjálst ríki.“

Hver fann upp þennan ömurlega frasa? Eitt er vitað: landamæralaus þjóð tapar landi sínu og einkennum – og það mun verða því að börnum okkar er ekki kennt eða innrætt í uppeldinu að þau eigi sér land og haf til að elska og varðveita. Auðvitað má ekki innræta föðurlandsást því að þá gargar hin ofurmenntaða elíta „popúlismi“.

Því fer sem fer og það má bæta við að það henti stjórnvöldum að stjórnast yfir þjóð sem alin er upp á stofnunum – ekki satt Svandís Svavars og VG? Og sé einhver ósammála eða óþekkur þá beitið þið bara einelti, það kunnið þið svo sannarlega á hinu háa, óhæfa Alþingi Íslendinga.

Sjáið þið ekkert athugavert við það að samfylkingarkona er sett fyrir nefnd sem á að taka fyrir siðferði pólitískra andstæðinga sinna? Og hún byrjar á að tilkynna okkur að þetta mál muni nú taka tímann sinn, auðvitað þarf að ná sér í laun, hvað annað! Ó, já, þið kunnið þetta.

Alþingi fær ekki mitt traust."

Ég hef ekki getað komið auga á kosti þess að Ísland skrifaði undir þessa yfirlýsingu í Marrakess. Ekki frekar en ég kem auga á kosti þess að skrifa undir 3. Orkupakkann á þeim forsendum að hann geti verið meinlaus fyrir okkur.

Til hvers eru stjórnvöld að skrifa undir samninga sem geta verið okkur skaðlausir en geta líka orðið okkur til tjóns. Fjölmörg ríki treystu sér ekki til að skrifa undir þennan gjörning í Marrakess.

Hversvegna skrifuðum við undir? Guðlaugur Þór hefur ekki svarað því.

Á meðan ég fæ ekki útskýringar og sannfæringu  tek ég undir það sem Stefanía Jónasdóttir frá Sauðárkróki skrifar,  sem þekkir þær þjóðir sem hvað mest stefna hingað óskyldu fólki.

Hvað líður rannsókn á Báru og Klaustursmálinu?

Á þessi manneskja að komast upp með þetta athæfi að hljóðrita einkamál og markaðssetja? Á þetta að vera fordæmisgefandi?

Hvað líður ákærum vegna athæfis og samsæris hennar Báru?