Verkleysi

finnst manni stundum einkenna margt í stjórnsýslunni sem maður hefði viljað sjá eitthvað gert í.

Maður hefði haldið að að eitthvað yrði gert í launakjörum í Landsbankanum sem er alfarið á forræði ríkisins. En hefur eitthvað gerst þar frekar en með úrskurði Kjararáðs?

Eða eru menn bara svona ávallt seinþreyttir til vandræða?

Margt er Trump mótdrægt

þessa dagana. 

Kim hegðar sér heimskulegar en hann bjóst við að hann myndi gera.Líklega ofmat hann gáfnafar mannsins.

Það hlýtur að vera sárt þegar gamall vinur og vopnabróður snýst gegn manni með þeim hætti og Cohen gerir. Slíkt er alltaf það erfiðasta sem ég verð vitni að milli tveggja fornvina.Svo sárt í allsleysi allra ráða.

Samúð mín er með Trump. Hann var að reyna að gera heiminn betri fyrir okkur. En Kim kom í veg fyrir það með því að óskynssemi og fær ekki fleiri tækifæri á sáttum við Trump.

Ríkiskjarabaráttan

segir Páll Vilhjálmsson að birtist í svofelldum pistli á RÚV:

"Kjarabarátta verkalýðsins veturinn 2019 snýst í hjarta sínu ekki um hærri laun, heldur er hún pólitísk barátta gegn ríkjandi samfélagsgerð.

Undir henni kraumar tilfinningin fyrir því að þótt Ísland sé gott og öruggt samfélag á yfirborðinu, skárra en mörg önnur, þá sé það engu að síður ógeðslegt og gegnsýrt af misskiptingu og skinhelgi."

Hvaðan kemur Ríkisútvarpinu þessi skilningur og túlkun á kjarabaráttu Sólveigar Önnu og Vilhjálms Birgissonar? Er þjóðfélagi virkilega með þessum hætti? Sundurgrafið af félagslegu óréttlæti og úreltu þjóðskipulagi? Hver er það sem slær þennan tón? Er það útvarpsstjórinn eða Útvarpsráð?

Maður er ekki í vafa um stefnu Gunnars Smára Egilssonar og hans flokks. En maður vissi þetta ekki um Ríkisútvarpið.

Er þetta kjarabarátta ríkisins og þjóðfélagsstefna Ríkisútvarpsins? Hvaða skoðanir megum við yfirleitt hafa í Ríkiskjarabaráttunni?

Skyldu kjörin batna

í bíltúrunum hjá Sólveigu?

Páll Vilhjálmsson veltir þessu fyrir sér:

"að þætti ekki gott lýðræði ef þingmenn leiddu kjósendur inn i kjörklefana eða otuðu að þeim kjörkassa í utankjörstaðaatkvæðagreiðslu.

Sólveig Anna á formannslíf sitt í Eflingu undir því að félagsmenn kjósi ,,rétt". Hún ferðast á milli kjörstaða í beinni útsendingu samfélagsmiðla í leit að uppákomum um leið og hún falast eftir atkvæðum.

Þessi skrípaleikur sýnir að verkalýðshreyfingin er orðin að skopmynd af sjálfri sér."

Fyrir mér er það vafasamur hagnaður að svipta sig tekjunum langt eða stutt skeið til þess eins að auka verðbólgu. Mér finnst allt þetta verkfallsbrölt verða að tapi þegar upp verður staðið. Það er aðeins launaskrið og aukin eftirspurn sem getur raunhækkað kaupið. Ef ekki fæst fólk í störf verður að hækka það sem í boði er. En Stiggenap virkar ekki lengi frekar en í öðrum bófahasörum frá liðinni öld.Kjörin hafa aldrei batnað aldrei þannig.

En Egilssynir verða að andskotasst í stéttahatrinu sínu því þeir bæta eign kjör aðens þannig úr sjóðum Eflingar.

 

Eru "kjaramálin " yfirleitt leysanleg?

Ég er hreint ekki viss um það eins og manni virðist horfa.

Óframkomnar eru kröfurnar um menntunina sem skal metin til launa eða ekki metin til launa eftir því hver talar.  Til hvers er verið að ræða við önnur kjarafélög þegar þetta er ekki komið fram? Verður ekki allt hlutfallslegt nú sem áður?

Ég hef velt því fyrir mér hvort ekki sé vænlegra til árangurs að Efling til dæmis auglýsi einhliða eftir hvaða töxtum hennar fólk muni minnst vinna eftir. Þeir sem eiga að borga kaupið ráði því hvort þeir taki fólk í vinnu á þessum kjörum eða ekki. Ráði fólk eða ráði ekki.Ráði Leikskólakennara  eða ræstitækna eða ráði ekki.Fólk tekur aðeins til starfa á þessum töxtum eða það tekur ekki til starfa.  Starfið leggst af eða leggst ekki af. 

Engir sérstakir kjarasamningar séu þannig í gildi og enginn sé þvingaður til að vinna á ómannsæmandi kjörum.En atvinna verður auðvitað ekki tryggð með þessum hætti. Og hver á að verða framtíð félagafrelsisins? Framboð og eftirspurn ráði meiru um kaupgjald en verið hefur?  

Líklega er þetta samt út í hött og óframkvæmanlegt og auðvitað blasa vandmálin við í heilbrigðiskerfinu sem annarsstaðar þegar maður veltir svona kannski óabyrgt fyrir sér.  En hvað skal gera þegar vandamálin virðast óleysanleg. Eru "kjaramálin" yfirleitt leysanleg eins og nú horfir? 

Sannkallaður soramiðill

er midjan.is undir ritstjórn þeirra Egilssona, Sigurjóns M. og FjögurraBlaðaSmára.

Lítið dæmi um mannhatrið sem veður þarna uppi þegar fjallað er um að reyna að lina þjáningar fólks í Venezuela af völdum kommúnismans sem þeir aðhyllast:

 

"Hjálpargögnin sem eru við landamæri Venesúela og Kólumbíu nú eru að viðlíka verðmæti, dropi við hliðina á þeim verðmætum sem viljugar þjóðir halda frá Venesúela. Nú þekki ég Maduro ekki neitt, en ég þekki til haukanna í Washington. Það er ekki hægt að finna hræsnisfyllra ofbeldispakk í víðri veröld, þetta er sá hópur núlifandi manna sem hefur flest mannslíf á samviskunni og mesta eymd meðal fólks.

Það er ómögulegt að nokkur heiðvirð manneskja taki þátt í leik þeirra, sem ætíð er háður í þágu auðkýfinga í Bandaríkjunum en snýst aldrei nokkurn tímann um mannúð, lýðræði og frelsi. Þetta er pakk sem telur sig hafa rétt til að myrða, pynta, kúga og svelta alla sem hentar þeim hverju sinni; algjörlega ærulaust fólk, sannkallað skítapakk."

Skrif þessara bræðra virðast heldur eiga heima á tímum kaldastríðsins þegar menn hótuð hver öðrum tortímingu í kjarnorkustríðum.

Það er makalaust ef þetta er tónninn sem á að stýra umræðum á Íslandi árið 2019. Það er verið að setja lög gegn hatursáróðri og mönnum bannað að tjá skoðanir sínar ef þær falla ekki í viðurtekið kram.

Þá veður svona soramiðill uppi. 

 

Silfrið

horfði ég á mér til nokkurrar ánægju. Mörður Árnason kom mér nokkuð á óvart með mun þroskaðri afstöðu en ég hafði búist við vegna fyrri stjórnmálaafskipta.

En Styrmir Gunnarsson sagði allt sem segja þurfti um stöðuna í kjaramálunum sem nú er uppi. Þetta er allt fyrirsjáanlegt síðan um mitt ár 2016.

Að þingmenn skuli hafa gert sig seka um þvílíka heimsku að svelgja allar kauphækkanirnar í sig án þess að gera neitt er beinn undirbúningur undir núverandi stöðu. Meira að segja sósíalistaflokkur FjögurraBlaðaSmára sprettur beint upp úr þessum jarðvegi og á sér samsvörun í málflutningi konunnar frá Bretlandi sem vill nýtt hagkerfi.

Verkalýðshreyfingin núna er í rauninni ekki að karpa um krónur og aura heldur vill hún einhverja óúthugsaða  byltingu í þjóðfélagsgerðinni.

Hún vill setja skattalög að sínum hætti.

Hún vill skattleggja eignir og fjármagnstekjur að sínum hætti.Styrmir benti á beint samband þeirrar kröfu við ráðstafanir VG árið 1990 um frjálst framsal kvótans.

Hún vill afnema verðtryggingu og lækka vexti að sínum hætti og hún heimtar ódýra lausn á húsnæðismálum fyrir alla. Samt á hún allt undir varðveislu lífeyrissjóðanna sem gerir þennan málflutning hlægilega þverstæðu.

Hún heimtar eitthvað Shangríla á Íslandi  þó að sýnin sé aðeins draumsýn og að mörgu leyti afsönnuð með staðreyndum úr heimssögunni um að slíkt hagkerfi gangi ekki upp.Kúba, Venezúela,Sovétríkin. 

Sovétríkin þar sem öll framleiðslufyrirtæki voru í sameign eins og konan boðaði  hrundu því það eignarhaldskerfi gekk ekki upp.

Það þýðir ekki að halda því fram að Apple til dæmis hefði orðið svona stórt ef starfsmennirnir einir hefðu átt það og sett stefnuna, Það var aðeins fyrir Steve Jobs sem þetta gerðist. Hann var sjáandinn en ekki liðið á gólfinu. Þannig vinnur kapítalisminn og vinnur sigur á sósíalismanum.Það er framtakið sem öllu breytir og hagsældin breiðist þaðan út til almennings.

Það hefur alltaf verið risaátak að koma yfir sig þaki. Það kostar margra ára laun venjulegs fólks. Nú krefjast draumóramenn þess að þetta verði leyst með því að smella fingri  fyrir allan almenning.

Verktakafyrirtæki spretta upp eins og gorkúlur og nægt framboð er að fínu húsnæði á 800.000 krónur fermetrann.Smáíbúðahverfið var byggt upp af fátæku fólki sem skapaði verðmætin með eign höndum með því að leggja á sig strit.

Ég veit um fullbúið 220 m2 einbýlishús sem stendur á fylltum grunni sem kostaði 8 milljónir. Aðeins hefur verið keypt inn efni fyrir tuttugu milljónir í viðbót. Minna en 130 þúsund krónur á fermetrann. Hitt vann fjölskyldan með eigin höndum.

Engar lóðir eru til fyrir fólk sem vill fara þessa leið. Geldinganesið stendur autt en þéttingarstefna Borgarstjórnarmeirihlutans og Borgarlínan fangar hug allra fjölmiðla auk kjarabaráttunnar sem allir sjá að snýst aðeins um stig verðbólgunnar þegar allt rykið hefur sest.

Ögmundur Jónasson hafði viðrað hugmyndir um að skrúfa niður ofurlaun í þessu landi til að reyna að skapa sátt á vinnumarkaði að því að Styrmir sagði. Þetta er án efa eitthvað sem þyrfti að skoða til að reyna að ná einhverri sátt. En ég er samt efins um að sátt sé ofarlega á blaði hjá ýmsum forystumönnum verkalýðshreyfingarinnar um þessar mundir. Miklu fremur þyrsti þá suma í atburði sem geti leitt til ofbeldis og átaka. 

Svo kemur brátt að því að opinberir starfsmenn krefjist þess að menntun verði metin til launa. Hvernig dettur mönnum í hug að hægt sé að semja við Eflingu og önnur félög um kauptaxta með þetta óframkomið?

Menn gætu velt fyrir ef Alþingi ákvæði núna, að allir launþegar upp að vissu marki fengju tiltekna krónutöluhækkun á mánuði miðað við síðasta ár. Aðrir ekki neitt.

Í staðinn myndi gengið styrkjast og verðlag lækka. Reistar yrðu ódýrar íbúðir sem yrðu til sölu á langtímakjörum.Lóðir yrðu útvegaðar í smáibúðastíl. Bensín og bílar myndu lækka.  Kjararáðshækkanir yrðu spilaðar niður og ofurlaun lækkuð. Eitthvað meira gert í félagslegum umbótum kannski.

Hverjar yrðu afleiðingarnar fyrir krónuna? Hverjar yrðu afleiðingarnar fyrir lífskjörin og kaupmáttinn?

Þetta er víst tómt mál að tala um. Læmingjarnir hafa tekið strikið fram af brúninni og ekki hægt að stöðva strauminn.Fólk vill fá að fara í orrustur sér til frægðar hvað sem það kostar.Enda skal kónga hafa til frægðar en ekki langlífis.

Silfrið var að því leyti gott að Styrmir Gunnarsson kom þar og sagði sannleikann.

 

 

Verkfallsboðun verður samþykkt

með svona 2618 atkvæðum  af þeim 16.578 fé­lags­mönnum Eflingar sem atkvæðisrétt eiga. Plús eða mínus  eitthvað sem áróðursdeild FjögurraBlaða Smára kann að geta trommað upp til viðbótar eða fælt frá.

Mikill fjöldi félagsmanna stéttarfélaga á sér auðvitað skýringu í nauðungaraðild allra sem á vinnumarkaði vilja vera.Það er ekki spurt hvað einstaklingurinn vill heldur að hann skal.

Landslag í kjaramálum núna er orðið talsvert breytt frá því sem áður var. Hugmyndabarátta hefur öðlast nýjan sess og bein kjaramál sem voru í forgrunni hér áður fyrr hafa vikið til baka fyrir henni. Fjárhagslegur styrkur stéttarfélaga er orðinn mikill og peningum fylgja völd.

Maður getur velt því fyrir sér hvort ekki þurfi einhvern tímann að krefjast einhverra þröskulda í afgreiðslu svo þýðingarmikilla mála sem skipta jafn miklu fyrir jafn marga og boðun vinnustöðvanna í stéttarfélögum sem hafa einokun á landsvæðum. Hérlendis er útilokað að standa utan stéttarfélaga vilji menn vera í starfi.Svo er ekki regla í öðrum löndum að því að ég hef heyrt.

En svo fer fram sem horfir og verkfallsboðun verður samþykkt í almennum atkvæðagreiðslum lítils minnihluta félagsmanna.

 

 

Brjálæði

er að hlusta ekki á aðvaranir vísindamanna við innflutningi fjölónæmra sýkla og vírusa.Svo segir í Morgunblaðinu á forsíðu:

"Karl G. Kristinsson, prófessor í sýklafræði og yfirlæknir á sýkla- og veirufræðideild Landspítalans, leggst gegn þeim áformum að heimila innflutning á ógerilsneyddum mjólkurafurðum.

„Það bara má ekki gerast. Ég held að það sé ennþá möguleiki að bregðast við því,“ segir hann en fyrir liggur lagafrumvarp sem heimilar slíkan innflutning.

Að sögn Karls getur verið mæðivisnu veira í ógerilsneyddri sauðaog geitamjólk. „Í Evrópu, og nánast alls staðar í heiminum, er mæðivisnu veiran landlæg. Hún hefur ekki verið á Íslandi mjög lengi en hún barst til landsins 1933, með innfluttu sauðfé frá Þýskalandi. Hún dreifðist um allt land og tók langan tíma að uppræta hana.

Áður en tókst að uppræta veiruna hafði hún lagt að velli 150.000 kindur og þurfti að lóga 600.000 fjár.“ Hann segir íslenskt sauðfé mjög móttækilegt fyrir veirunni og ekki þurfi nema eina veiru til að sýkja sauðfé. Veiran hefur verið í Evrópu í árhundruð og því hefur sauðfé þar aðlagað sig veirunni. „Við viljum ekki fá þetta inn aftur.“ »1

Ég man vel þegar við vorum að drepa mæðiveikar rollurnar í Borgarfirðinum í stríðslokin með helgrímum. Þessir vesalingar börðust við að ná andanum og skulfu eins og hríslur.Þetta var skelfilegt að horfa á.

Nú á að fórna öllu öryggi fyrir skammtíma gróðasjónarmið kramara undir yfirskyni viðskiptafrelsis Evrópusambandsins. 

Það deyja núna 30.000 manns í Evrópu einni af völdum ónæmra sýkla.Hvað viljum við mörg dauðsföll hér?  Hvernig líst okkur á 10 Íslendinga á altari Bónusar og Krónunnar? 

Það er hreint brjálæði að hlusta ekki á vísindamenn okkar og taka áhættuna af dauðsföllum af þessum völdum. 

Rökkur við Roðasali

olli nærri árekstri hjá mér fyrir framan hjúkrunarheimilið í Roðasölum i Kópavogi. Það var ausandi rigning og þrumuveður þegar ég var á leið í tennis. Ég sá skiltið milli akreinanna of seint og tognaði í uppgjafahöndinni  við að beygja frá og nærri búinn að velta bílnum.

Ég er þaulvanur þessari leið en lýsingin er alltof klén þarna, bara öðru megin vegar og miðeyjan er í dimmu. Mér er oft búið að bregða þarna í dimmviðri þannig að mínu viti er þetta óforsvaranlegt að keyra í svona rökkri við Roðasali.