Hvað með Iran?

og einræðisstjórnina þar?

Er kúgunin á svo háu stigi að allt andóf er barið niður með morðum? Byltingarvörðurinn er núna skilgreindur sem hryðjuverkasamtök í Bandaríkjunum.

Hvernig mun alþjóðasamfélagið bregðast við sjóránum klerkanna á Hormuzsundi? Hugleiðir það hafnbann á Iran? Eða verður spennan látin stigmagnast? Hvernig má það vera að þessi klerkastjórn getur setið svona óáreitt í svo fjölmennu og upplýstu ríki sem Iran?

Er harðstjórnin þvílík að við vitum ekki hvað er að gerast í Iran eins og ofbeldið hjá Maduro í Venezuela?  

Sigmundur Davíð

hinn vaxandi stjórnmálaleiðtogi ritar athyglisverða grein í Morgunblaðið í dag um sýndarmennskuna sem ríkir hvarvetna í stjórnmálum Evrópusambandsins.

Þetta Evrópusamband hefur sýnt sig ófært um að geta tekið nokkra skynsamlega eða aðkallandi  ákvörðun í nokkur máli , frá tímum Bosníustríðsins til Brexit núna.

Sigmundur lýsir getuleysi ESB-ríkjanna til að fást við flóttamannamálið yfir Miðjarðarhafið. Hvernig sambandið hefur falið glæpamönnum að hafa frítt spil til að sigla manndrápsbollum út fyrir landhelgi Afríku til þess eins að láta björgunarskip taka við fólkinu og flytja til Ítalíu. Aðeins til að skapa meiri vandamál fyrir Ítali.

Sigmundur segir m.a.:

" Evrópulönd hvetja til hættufararinnar

Tíðindi af því hvert best sé að leita dreifast hratt á internetinu. Flestir glæpahópanna eru með Facebook-síður sem auglýsa ferðirnar og áfangastaðina. Þegar Evrópulönd, einkum Þýskaland og Svíþjóð, opnuðu landamærin 2015 stórjókst sala hinna hættulegu ferða til Evrópu.

En ef ferðin kostar 10.000 evrur á mann, hvers vegna kaupir fólkið þá ekki bara flugferð beint á áfangastað?

Það er vegna þess að fólkið fær ekki vegabréfsáritun. Það er „ólöglegir innflytjendur“.

Þess í stað standa Evrópulöndin í raun fyrir því brjálæðislega fyrirkomulagi að hvetja fólk til að leita til hættulegra glæpamanna. Þeir fá stórfé fyrir vonina um að þeir standi við fyrirheit um að fara með karla, konur og börn í lífshættulega för. Fólk sem kemst alla leið getur svo átt von um hæli..."

Af hverju getur þetta fólk keypt sér flugferð til Íslands án allra skilríkja  og gerst hér hælisleitendur ef það kemst inn fyrir Schengen?

Af hverju er hér tekið til efnislegrar meðferðar þegar fólk sem er með alþjóðlega vernd í öðru landi vill heldur vera hér en þar?

Af hverju eru Íslendingar svona gjarnir á að hlaupa til í samúðarhópa af minnsta tilefni. Heimta sérmeðferð fyrir hvern hópinn af öðrum án þess að spyrja nokkurs um ástæður?

Sigmundur Davíð lýsir einkar vel í þessari grein hvað við er að fást í innflytjendamálum ESB.

 

 

Hvað þýðir þetta?

 Í reglugerð nr. 2009/72/EB sem tilheyrir orkupakkanum koma m.a. fram markmið reglugerðarinnar.

Í 59. lið hennar stendur eftirfarandi:

„Þróun raunverulegs innri markaðar á sviði raforku, með net sem tengt er um allt Bandalagið, skal vera eitt af helstu markmiðum þessarar tilskipunar og stjórnsýsluleg málefni varðandi samtengingar yfir landamæri og svæðisbundna markaði skulu því vera eitt helsta verkefni eftirlitsyfirvalda, í náinni samvinnu við stofnunina eftir því sem við á"

Mér hefur skilist á túlkendum í þingflokki Sjálfstæðisflokksins að þetta þýði að Íslendingar séu alfarið á móti orkuflutningi yfir landamæri eftir því sem við eigi og þar af leiðandi komi engir sæstrengir til álita. Hinsvegar skuli verðlag á orku vera á samkeppnismarkaði og önnur sjónarmið séu einangrunarhyggja og afturhald.

Það er slæmt fyrir mig að vita það núna að ég hef líklega ekki lært nógu vel að lesa og skilja í Gagn og Gaman þeirra Helga og Ísaks í síðasta heimsstríði í Grænuborg.

Þetta þýðir ekki endilega það sem þarna stendur og Birgir Ármannsson telur enga þörf á að Sjálfstæðismenn séu að velta þessu frekar fyrir sér.

 

Guðmundur Steingrímsson

sá mikli stjórnmálahugsuður skrifar grein í Fréttablaðið á mánudaginn þar sem hann kryfur eðli stjórnmálanna til mergjar með sínum skarplegasta hætti.

Hann kveður upp hugmyndafræðilegan dauðadóm yfir Trump Bandaríkjaforseta ásamt því að lýsa íslenskum stjórnmálum sem einhverju sem standi honum langt um neðar vegna innbyggðs rugls og dónaskapar.

"Eitt helsta einkenni, og jafnframt það bagalegasta, á stjórnmálum okkar daga er þetta: Ef þú ert nógu mikill rugludallur og helst dóni líka sem skeytir engu um sannleika eða rök, geturðu verið nokkuð viss um að þú eigir góðan sjens á að ná í um það bil 20% fylgi í kosningum, jafnvel meira.

Slíkt fylgi er nóg til að hafa veruleg áhrif í vestrænum lýðræðisríkjum. Ákaflega margir stjórnmálamenn víða um lönd hafa uppgötvað þetta,

m.a. leiðtogi hins frjálsa heims svokallaður. Hann finnur sífellt nýja botna í málflutningi sínum, eins og við sáum dæmi um í liðinni viku þegar rasistagarg hans á Twitter ómaði um heimsbyggðina.

Yfirgengilegur dónaskapur Trumps nýtur fylgis um 20% kosningabærra Bandaríkjamanna, held ég að megi óhikað Stjórnmál og asnaskapur áætla. Það getur nægt til sigurs í kosningum þar sem innan við helmingur mætir á kjörstað.

Í Bretlandi hafa fjölmargir refir uppgötvað þetta trix og hafa náð að skapa glundroða þar í landi sér í hag á undanförnum misserum. Á Íslandi er útlit fyrir að nokkrir séu að spila þennan leik. Dónaröf l á Klausturbar skilar árangri. Virðingarleysi fyrir staðreyndum í f lóknum deilumálum líka. Í rauninni er þetta mesta nýjungin í stjórnmálakænsku á síðari árum. Vertu bara nógu mikill asni.

Nokkrar ástæður

Það eru nokkrar ástæður fyrir því að þetta virkar. Í fyrsta lagi: Sértu nógu fáránlegur í yfirlýsingum og nógu skeytingarlaus um heilbrigða skynsemi eru verulegar líkur á að þú náir athygli óánægjufylgisins.

Þetta eru þeir kjósendur sem eru svo óánægðir með tilveruna að þeir vilja helst kjósa til áhrifa þá aðila sem eru líklegir til þess að gera sem mestan usla. Þessir kjósendur vilja senda tundurskeyti með atkvæði sínu inn í „þetta drasl“.

Önnur ástæða fyrir því að asnaskapur virkar liggur í offlæði upplýsinga og vissu afstæði sem ríkir um staðreyndir. Sú sem hefur kannað málin og gert rannsóknir þykir jafnvel hrokafull. Sumir kjósendur vilja ekki láta sérfræðinga segja sér fyrir verkum. Þeir eru líklegir til að kjósa — í tilvistarlegri uppreisn gegn þekkingu — þá aðila sem halda þveröfugu fram, helst alveg án rannsókna.

Loftslagsmál eru ágætt dæmi um þetta. Í veröld þar sem eiginlega allir eru orðnir sammála um að mannkynið sé að tortíma sér getur verið snjallt að vera sá eini sem segir hið gagnstæða, og segja það nógu hátt. Þetta er dauðafæri til sérstöðu.

Innra samtal kjósenda, sem hér liggur til grundvallar, er einhvern veginn svona: Ég ætla að kjósa þann sem segir annað en allir aðrir segja, vegna þess að ég geri það sem mér sýnist.

Veröldin er mér andsnúin. Hér er tækifæri til að gera uppreisn gegn henni. Svona hugsa sumir, og muniði: Takmarkið er bara að ná í 20%. Það nægir. Engu máli skiptir þótt 80% hristi hausinn og fórni höndum.

Traust skiptir litlu

Þriðja ástæðan eru þessu tengd. Hún liggur í yfirgripsmiklu vantrausti sem ríkir almennt til stjórnmála. Vantraustið er í mörgum tilvikum áunnið en líka á vissan hátt kerfislægt.

Í raun felst í stjórnmálaþátttöku ákveðin vantraustsgildra sem eiginlega allir þátttakendur í stjórnmálum lenda í. Hún felst í þeim yfirgripsmikla misskilningi að stjórnmálamenn, einir og sér, ráði einhverju.

Kjósendur vilja að stjórnmálamenn lofi. Þeir gera það. Svo þegar á hólminn er komið geta þeir ekki staðið við loforð sín. Ástæðan fyrir því er einföld: Þeir ráða engu einir. Það er raunar gott og heitir valddreifing og lýðræði. Stjórnmálamenn í heilbrigðu lýðræðisríki verða alltaf að semja og koma til móts við önnur sjónarmið en sín eigin. Þeir ættu þess vegna aldrei að lofa neinu. Þeir ættu bara að segja hvað þeir, sem slíkir, vilja. Hvað þeir standa fyrir. Ekki meira.

Vegna þessa misskilnings er andrúmsloft stjórnmálanna óheilbrigt og samband kjósenda og stjórnmálafólks í klessu. Það eru frábær tíðindi fyrir rugludalla. Í kringumstæðum þar sem eiginlega enginn nýtur trausts þurfa stigamenn ekki að hafa áhyggjur af trausti. Enginn er verri en hver annar. Nógu mikil athygli nægir til árangurs.

Stærsta viðfangsefnið

Fjórða ástæðan er líklega sú alvarlegasta. Til er óhemju fjöldi fólks sem einfaldlega trúir rugli. Jörðin er flöt. Evrópusambandið er samsæri. Litað fólk á að fara „heim til sín“. Gróðurhúsaáhrifin eru ekki til.

Ef þú ert þannig innréttaður, eins og Trump og fleiri, geturðu talað til þessa fólks og verið þess maður. Atkvæði er atkvæði. Eftir stendur þá spurningin: Hvað á að gera í þessu?

Mannkynið má alls ekki við svona löguðu.

Blygðunarlausir apakettir mega ekki æða með veröldina í enn einn hörmungarhringinn. Jörðin hitnar. Nú þarf aðgerðir og samstöðu. Ógnir blasa við.

Stærsta viðfangsefni nútímastjórnmála — og lífið liggur við — er að finna leið til þess að segja drullusokkum á einhvern hátt sem virkar að að grjóthalda kjafti og skammast sín."

Það hvarflaði að mér við lesturinn hvort Guðmundur þessi væri að lýsa sinni eigin upplifun af stjórnmálum.

Vegna hennar er hann fær um að lýsa Trump Bandaríkjaforseta sem blygðunarlausum apaketti. Sjálfur hlýtur hann að álíta sig  eitthvað þveröfugt, hann sé mannkynsfrelsari sem heimurinn bara bíði eftir vegna hamfarahlýnunar og öllu því.Hann verði að kma til bjargar því mannkynið megi ekki við öðru.

Og rugludallar heimsins verði að taka sig í agt því að hans tími hljóti að vera að koma þegar Trump hefur verið kveðinn í kútinn.

Ég velti fyrir mér hvort Guðmundur þessi Steingrímsson muni stíga aftur fram á svið íslenskra stjórnmála og þá undir hvaða formerkjum? 

 

Grænlendingar brenna sorp

 

Bylting á leiðinni í sorpmálum í Grænlandi

 

 Mandag - 15. April 2019

 

I dag har mange byer og bygder en grim bagside. En dump hvor affald fra årtier har hobet sig op, men det er på vej til at ænder sig. Landet fem kommuner er nemlig blevet enige om at etablerer et fælleskommunalt affaldsselskab ESANI A/S (Eqqaavilerineq Sulisoqarneq Atoqqiineq Nukissiuuteqaarnermilu Ingerlatseqatigiiffik), der skal sikre at affald i fremtiden blive behandlet miljømæssigt korrekt.

En direktør for selskabet er netop blevet konstitueret. Der drift og miljøchef i Kommuneqarfik Sermersooq, Frank Rasmussen, der betegner posten som hans drømmejob.

”Jeg ved godt at det lyder sært, at affald er mit drømmejob, men det er en utroligt spændende opgave, som kan give hele landet store gevinster. Både økonomisk og miljømæssigt, siger Frank Rasmussen.

Affaldsselskabet skal blandt andet, drive to nye forbrændingsanlæg. Et i Sisimiut og et i Nuuk. Disse skal modtage affald fra byer og bygder i hele landet.

Udfordringen i dag er at de anlæg som drives i Grønland er små og af ældre dato, med en teknologi som ikke kan sikre en forbrændingsproces, hvor emissionerne lever op til de værdier som er acceptable i et moderne samfund. Netop det faktum at kommunerne hver især, ikke har nok forbrændingsegnet affald til at drive hver deres forbrændingsanlæg, har betydet at det er nødvendigt, at samle affaldet på to anlæg.

Uanset at forbrændingsanlæggene placeres i Nuuk og Sisimiut, er det vigtigt at slå fast, at ESANI A/S er fælleskommunalt anliggende. Det betyder at fragtomkostninger til at bringe affaldet til forbrændingsanlæggene, driftsomkostninger for at drive forbrændingsanlæggene, investeringsomkostninger samt eventuelle indtægter fra energiproduktionen vil indgå i et samlet regnskab og derved ligge til grund en kommunal ens pris afregning for at bortskaffelse af affald. Det vil således ikke koste mere for eksempelvis Avannaata Kommunia at komme af med sit affald pr enhed end det vil koste Qeqqata Kommunia.

Den nye affaldsstruktur skal ikke ses som et kommunalt besparelses forsøg. I landets byer og bygder skal affaldet komprimeres og emballeres så det kan transporteres til forbrænding, derfor forudser Frank Rasmussen ikke at nogen kommer til at miste deres arbejde.

”Der skal stadig bruge folk i de mindre byer og bygderne til sortering og pakkeprocessen. Besparelsen består i at vi nu kan udnytte alt affald i hele landet til at skabe energi og derved udgør en værdiforøgelse” siger Frank Rasmussen.

Efter planen forventes det, at det nye forbrændingsanlæg i Sisimiut skal stå færdigt i 2022 og i Nuuk i 2023.

Sýnist þetta vera óviðráðanlegt verkefni ef Siemens getur brennt sorpið við nægan hita til að útiloka díoxín?

Ef Grænnlendingar geta þetta, af hverju ekki við?

GL

4.orkupakkinn

segir Ragnar Önundarson að sé kominn fram.

"O4, fjórði Orkupakkinn var opnaður eftir yfirferð 8. maí sl. og inniheldur fjögur meginatriði:

Aðildarríkin skulu tryggja að þeirra lög hindri ekki á ósanngjarnan hátt:

– Viðskipti með raforku yfir landamæri.

– Fjárfestingar, sérstaklega í bæði breytanlegri og sveigjanlegri orkuframleiðslu og orkumiðlun

– Nýjar tengingar milli ríkja

– Að markaðurinn ráði orkuverðinu

Þetta þýðir að það er evrópski markaðurinn sem á að ráða orkuverðinu."

Nú vantar bara útskýringar frá Gulla utanríkis og Birgi Ármannssyni  á því að þetta sé í rauninni alls ekki svona og hafi enga þýðingu fyrir Ísland. En kostirnir muni verða legíó af innleiðingunni á 4. orkupakkanum eins og þeim númer þrjú.

Gjaldfrí Hvalfjarðargöng?

er það fyrirkomulag ekki enn við lýði?

Af hverju gerir Sigurður Ingi og þeir í ríkisstjórninni ekkert í þessu? Hverja eru þeir að verðlauna? Á ekki að grafa ný göng og endurbæta þau núverandi?

Af hverju er ekki lagt gjald á Héðinsfjarðargöng?

Af hverju er ekki hafinn alvöruundirbúningur Fjarðarheiðarganga?

Eru bara nógir peningar í Þjóðarsjóð fyrir framtíðaráföll  en ekki innviði sem nú þegar eru tímabærir? 

Hversvegna eru Hvalfjarðargöng gjaldfrí ennþá?

Sorpurðun, hversu lengi enn?

ætla Íslendingarf að halda áfram villimennsku landeyðingar með sorpurðun?

Jarða orku sem gæti nýst heimilum landsins í stórum stíl engum til gagns en landinu til stórs skaða.

Hvernig halda menn að íbúar New York gætu komist af án þess að brenna allt sorp? Af hverju hafa Danir farið leið háhitabrennslu sorps? Svo mjög að þeir eru með yfirgetu í brennslu.  Af hverju förum við ekki þessa leið til orkuvinnslu og landnýtingar sem vinnur upp matarsóun?

Hernámu Rússar Krímskaga 2014?

eins og Björn Bjarnason segir í viðtali á Hringbraut?

Var það ekki svo að íbúar á Krímskaga samþykktu í þjóðaratkvæðagreiðslu að þeir vildu fremur tilheyra Rússlandi en Úkraínu?

Var sá gjörningur Krústjofss að fela Úkraínu að fara með Krímskaga hafinn yfir alla lýðræðislega gagnrýni?

Höfðu íbúar Krímskagans ekkert að gera með sitt þjóðerni, örlög eða sjálfsákvörðunarrétt?

Hvað er hið rétta í þessu máli? Var sameining Krímskaga og Rússlands lögleg aðgerð eða hernám?

Raðbilun?

í hugum þingflokks Sjálfstæðisflokksins?

Páll Vilhjálmsson hugleiðir vegferð flokksins í orkupakkamálinu.

 

" Sjálfstæðisstefnan á sér traustari bandamann í Miðflokknum en þeim flokki sem kennir sig við sjálfstæði. Orkupakkinn er eitrað peð í refskák við ESB um fullveldi þjóðarinnar.

Allir sjá það nema forysta Sjálfstæðisflokksins sem er bandingi djúpríkis embættismanna og hagsmunasamtaka er vill Ísland inn í Evrópusambandið.

Orkupakkinn gagnast íslenskum almenningi nákvæmlega ekkert.

Þvert á móti eru allar líkur að almannahagur versni þegar auðmenn eignast raforkuna til að selja úr landi og hækka í leiðinni raforkuverð til Jóns og Gunnu. 

Forysta Sjálfstæðisflokksins er ekki í neinum tengslum við stjórnmálastrauma samfélagsins.

Orkupakkamálið bregður afar neikvæðu ljósi á EES-samninginn sem forysta Sjálfstæðisflokks ver með kjafti og klóm og af meiri trúarhita en yfirlýstir ESB-sinnar.

Sjálfstæðisflokkurinn er kominn niður í 19 prósent fylgi og botninum er ekki náð.

Enda hægara sagt en gert að lagfæra raðbilun í dómgreind forystu og þingflokks fyrrum móðurflokks íslenskra stjórnmála."

Raðbilun í dómgreind er líklega það sem skeður þegar grindhvalir hlaupa á land á Löngufjöru eða þegar læmingjarnir hlaupa fyrir björg hver á eftir  öðrum.

Ég hef nú meiri trú á Bjarna Benediktssyni heldur en að hann sjái ekki hvert stefnir með flokkinn hvað sem nýja unglingalandsliðið í forystunni segir.En það tekur fram að það hafi veri kjörið til forystu og því eigi það að ráða stefnunni. Það er stundum sitt hvað gáfur  og gjörvileiki.

Ég held því að þessu máli verði vísað til sameiginlegu EES nefndarinnar og siglt fram hjá boðanum 3.september.Því lítið talar Birgir Ármannsson við Sjálfstæðismenn til sannfæringar um orkupakkann þessa dagana svo ég heyri að minnsta kosti.

En varðandi uppgang Miðflokksins þá finnst mér að Sigmundur Davíð sé vaxandi stjórnmálamaður hvar sem á er litið. Ég hefði viljað sjá sameinaðan  Framsóknarflokk á ný til að fækka flokkakraðakinu sem vel gæti orðið í nýjum kosningum.

Mér verður hugsað til þess tíma þegar þeir Bjarni og Sigmundur Davíð  höfðu samstíga forystu með að taka á bönkunum sem ég sé ekki að aðrir hefðu gert. Þá voru einnig stigin skref í afléttingu vörugjalda til lífskjarabóta. 

Það voru óheillaskref fyrir þjóðina þegar samsærismönnum tókst atlagan að Sigmundi með aðstoð RÚV  og við skyldum ekki gleyma þeim aðförum né gerendum.

 

Núverandi ríkisstjórnarsamstarf er að skila þjóðinni fáu einu að mér finnst. Mér finnst fátt að gerast í framfaramálum sem gnótt er til af og ég tel stofnun þjóðarsjóðs ekki hluta af.

Er þá ekki að koma tími á breytingar og að hverfa frá raðbilun kyrrstöðunnar?